Knorhaan.
Uit content.lib.washington.edu
Knorhaan,
de Duitse Knurrhahn of Knorhane en Zweedse knorrhane. In Engels is het gurnard
en Franse grondin, mogelijk stamt dit woord van Frans grogner: knorren.
Deze
vis maakt een knorrend geluid als hij boven water komt met behulp van
kraakbeenachtige kieuwbogen. Hij steekt dan zijn kop boven water en maakt dat
knorrende geluid dat, naar men zegt, op een grote afstand gehoord wordt. Dit
geluid hoort de visser ook als hij er een boven water haalt. Dit woord werd
overgebracht op een nors mens.
Het
is de grote poon, grote zeehaan, knorhaan, Laurens kop en hofdiender, spoon of
rode poon. Is het poon genoemd naar de weke massa? Door onze vissers op de
vismarkten wordt hij bijna altijd rozet of rozette genoemd.
Trigla
lucerna (oplichtend) (Trigla hirundo), (Grieks Trigla; barbeel,
hirundo; zwaluw) ( Triglia lucerna; oplichten) Bij hun
nachtelijke omzwervingen op ondiepe plaatsen stralen zij, naar men zegt, licht
uit als ‘fonkelende sterren’ zodat er lichtstrepen ontstaan die zich ver door
het water uitstrekken. Nu schijnen ze aan de oppervlakte en dan weer naar
benedenwaartse richting.
Ze
wordt een halve meter groot.
De
rug is roodachtig grijs of bruinachtig, de buik licht rozerood of witachtig.
Het bovenste gedeelte van de eerste rugvin en de staartvin zijn rood en de
buik- en aarsvinnen wit. De borstvinnen zijn aan de onderzijde zwartblauw met
blauwe randen. Hun vinvlies is ook aan de buitenzijde zwartblauw. De blauwe
tinten zijn echter bij sommige exemplaren flauw en onduidelijk.
Uit Maerlant: Kuligo spreekt
Adelijn, mag wel een zeewonder zijn, in dit ding wel ter verbetering dat zo
gespeeld heeft de natuur wat ze zo te verdelen heeft dat ze alle vissen
ontzegt. Deze heeft schellen en vinnen en gaat door de zeegrond binnen en als
hem vermoeit de pijn in het zeewater te zijn dan komt het boven en heeft
vleugels en vliegt onder andere vogels, maar wordt het moe, dan moet het weer
vallen in dat water neer.
Eutrigla.Uit
www.vebidoo.de
Eutrigla gurnardus (Eu; goed, en Trigla, Engels gurnard, van Frans gurenard, van
oud Frans grognier tot grunt, van Latijn grunnire, van zijn grommen als het
gevangen wordt). (Trigla
gurnardus), Engelse gray gurnard, is de grauwe poon, hoewel hij varieert van donkergrijs tot roze.
Het is de kleine poon, kleine zeehaan, knorhaan, spoon of grauwe zeehaan.Kan een dertig cm lang worden en
is de meest voorkomende. Hij heeft aan de bovenzijde op bruinachtige grijze
ondergrond witte stippels en is op de wangen als met sterretjes getekend. Aan
de onderzijde is hij zilverwit. Heeft de zijdestreep bezet met brede schubben
wiens scherpe spitsen gezamenlijk op de tanden van een zaag lijken, en een in
twee lappen verdeelde zwemblaas.Bij de grote poon zijn de schubben van de
zijdestreep smal en is de zwemblaas drielappig. De schubben van de overige
lichaamsdelen zijn bij alle ponen uiterst klein.
Ze
bewonen de M. Zee, Atlantische Oceaan, Noord- en Oostzee.
Het
vlees wordt in onze steden niet buitengewoon geacht, men eet het gekookt. De
vissers en bewoners van de kustdorpen eten het ook veel gerookt en houden de
kuit en lever voor even smakelijk als het vlees. In mei en juni hebben de
wijfjes rijp kuit.
De
kleine is minder geschat dan de grote.
De poon is van alle andere vissen te onderscheiden door zijn
vleugelvormige borstvinnen waarbij een paar stevige draden afhangen. Hij heeft
een zware en wat vierkante kop waar de ogen hoog op staan. Ze leven op de
zeebodem waar ze zich met behulp van de draden voort bewegen. Daar voelen ze
ook hun voedsel mee en eten krabbetjes, kreeftachtige en zandspiering. Ook
maken ze op kwallen jacht.
Trouw.
Du
Bartas versie van Plinius verhaalt over hun zedelijke trouw, dit om te leren en
diegene te veroordelen die van religie praten maar achterblijven in zedelijke
trouw bij de vis en vogel, want het horen over zulk een echtelijke trouw zal
muziek zijn voor kuise oren.
De
poon of knorhaan. (mullet)
‘Maar
voor wat kuise liefde aangaat,
heeft
de poon geen gelijke
want
als de visser haar partner gevangen heeft
volgt
zij dol van ellende, haar gade op de kusten
dringt om bij hem te komen, zowel in leven als
in dood’.
Zie
verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/