13 oktober.
Klik hier voor inleiding
heiligen met relikwieën, biecht, aflaat, chrisma, era of tijdsbepaling,
weerspreuken, bloemen.
13 oktober, H. Eduardus III Confessor
(Edward de Belijder) . Uit oud-Engels eadweard: ‘beschermer van het erfgoed,’
ead, in oud-Hoogduits ot: ‘erfgoed of bezit,’ het tweede, ward: ‘beschermen of
bewaken.’ Naam van verscheidene Engelse koningen uit oude tijd, onder andere
Edward the Elder, West-Saksische koning van Engeland in het begin van de 10de
eeuw.
Hij was de laatste Angelsaksische koning van Engeland. Geboren
rond 1003 te Oxford als zoon van Etheldred II. Edward was koning van Engeland
en bevorderaar van het christelijk geloof. Hij leefde lange tijd in
ballingschap omdat de troon door de Deense dynastie bezet werd. Dat was in
Normandi waar zijn moeder vandaan kwam wat de aanleiding was dat Engeland lang
door Normandische vorsten geregeerd werd. Later werd hij koning, 8 juni
1042, maar was niet tegen de
moeilijkheden opgewassen en leidde meer het leven van een monnik. Hij was wel getrouwd, maar hij wenste niet
het bed met haar te delen. Omdat hij kinderloos bleef gaf dat moeilijkheden bij
de troonopvolging waardoor de hertog van Normandië Engeling veroverde. Ook de
Saksische en Deense edelen waren niet blij met hem. Hij stierf in 1066. Zijn
stoffelijke resten werden in de Westminster Abbey bijgezet waaraan men tijdens
zijn leven aan begon te bouwen. In 1161 werd hij heilig verklaard.
Hij wordt als
koning afgebeeld, kroon, zwaard en ring die hij vasthoudt of aan een bedelaar
geeft, zoals de legende verhaalt. De bedelaars wa sin werkelijkheid H. Johannes
die later aan 2 pelgrims verscheen en hen de ring gaf en beval die terug te
brengen naar de koning met de boodschap dat hij hem binnen zes maanden kwam
halen om hem naar Gods rijk te voeren. Verder zie je hem met een duif als teken
van zachtmoedigheid en een kerk, de H. Petrus zou hem verschenen zijn met de
vraag of hij de kathedraal van Westminster weer op wilde bouwen. Soms draagt
hij een zieke op de rug, die zou hij naar de kerk gedragen en zo genezen hebben.
Wordt aangeroepen tegen klierziektes.
13
oktober, H. Faustus, Januarius en Martialis: Latijn
faustus: ‘begunstigend of geluk voorspellend.’ Naam van Romeinse keizerinnen,
onder meer de vrouw van Marcus Aurelius en van Constantijn de Grote.
Martelaren te Cordoba tijdens Diocletianus rond 304. Ze
werden op de brandstapel verbrand. De ‘Tres coronae’ of Tres domini’ de ‘drie
kronen, kransen’ of heren,’ genieten in Spanje hoge verering.
In Duits bekend door de 16deeeuwse zwarte kunstenaar
Johann Faust, het prototype van Goethe’ s Faust.
13
oktober, H. Coloman van Melk (Colmanus, Colommannus, Koloman,
ook van Stockerau): in Iers ‘kluizenaar
of gehelmde man.’
Coloman was een Ierse pelgrim naar Palestina die in 1012
te Stockerau, bij Wenen, vermoord werd en als martelaar vereerd wordt. Een
formele heiligverklaring heeft nooit plaats gehad. In Oostenrijk en Beieren
wordt hij als volksheilige vereerd.
Kollman of Koloman was de zoon van de koning van
Schotland. Hij vertrok naar het H. Land en kwam daarna in Bohemen. Daar werd
hij door de Oostenrijkers die tegen de Turken vochten als verdachte aangehouden
en aan een dorre boom opgehangen op 17 juli 1012. Die werd groen en schoot
opnieuw in de bladeren. Zijn lijk bleef er anderhalf jaar hangen zonder te
vergaan. Toen een zekere Rumaldus er een stukje vlees uit sneed om zijn zoon
van jicht te genezen bloedde het lijk alsof hij nog maar net was gestorven. Of
een ridder stak zijn lans in de zijde waarna er na al die tijd dat bloed uit
vloeide.
Hij wordt afgebeeld aan de boom of als pelgrim met lans en
stenen. Wordt aangeroepen door ter dood veroordeelden, reizigers, onweer en
hoofdpijn, wordt ook aangeroepen door meisjes die op het punt van trouwen
staan.
De barokke kerk St. Coloman voor de poorten van Schwangau
werd in zijn huidige vorm gebouwd in de 17de eeuw. Hier rustte in de zomer van 1012 de
Heilige Coloman, een Ierse pelgrim die soms als koningszoon voorgesteld wordt,
tijdens zijn pelgrimsreis naar het Heilige land. Volgens de traditie heeft bij
de oude bron gerust om dat zijn weg aan de noordkant van de Alpen verder te
zetten. In Stockerau bij Wenen kwam hij in het grensgebied en kreeg oponthoud.
Vanwege zijn kleding en buitenlandse spraak vermoedde men een Boheemse of
Hongaarse spion. Om dat uit hem te krijgen werd hij gruwelijk gefolterd.
Coloman bekende dat hij ԕ pauper Christiՠwas, arme van Christus die op
pelgrimstocht was, men geloofde hem niet en hing hem weer aan de vlier. Dat zou
op 17 juli 1012 geweest zijn. Aan zijn lijk en op zijn graf gebeurden
verschillende wonderen zodat al snel de onschuld van de gehangene duidelijk
werd. De landheer, Markgraaf Heinrich I, gebood dat zijn lichaam naar Melk
gestuurd moest worden waar het op 13 oktober 1014 bijgezet werd en op deze
datum wordt zijn feest gevierd. In 1720 stuurde de abt van het klooster in Melk
de bedevaartkerk te Schwangau een originele relikwie van H. Coloman. Hij werd
landspatroon van Oostenrijk.
Karel de V heeft bij het Colomansfeest in 1552 de stad een
marktrechtbrief gegeven, waarschijnlijk omdat de stad toen tot bloei kwam.
Tijdens het Colomansfest, dat ieder jaar op de tweede zondag in oktober wordt
gevierd, wordt ook de waarschijnlijk in de 16e eeuw ontstane
traditionele optocht te paard gehouden. Meer dan 200 prachtig opgetuigde
paarden, meestal bereden door vrouwen in klederdracht, nemen daaraan deel. Het plaatsen van tijdpalen, lichtmispalen,
meipalen is een algemeen gebruik. Het was een gebruik om hoge palen op te
richten wiens spits door de opgaande zon beroerd werd. Het Oudhoogduitse woord
Sul werd voor zowel zon als voor zuil gebruikt. De datum om zo’n tijdpaal of
zonnezuil te zetten, die ook lichtmispaal genoemd werd, was bij de Germanen 1 februari op de dag
waarop we nu Maria Lichtmis vieren. Dat was vooral nodig als er geen bijzondere
bergspitsen waren die als kalender of tijdmeter konden dienen. Bij de Germanen
heette zo’n paal ‘Tin-Pal’ mogelijk van timmerhout afgeleid waar ook de Engelse
vorm tinpal man voor timmerman voortkomt) Bij de Kelten noemde men dat hun ‘Colman.’
De Coloman kerk heeft dat bijzondere, waarom ze steeds gefotografeerd wordt,
haar bijzondere hoogte, witte en zeer slanke vorm waarop een gouden spits zit
die zich in de zon spiegels als een reisteken. De berg erachter, die hoog is en
opvalt, heet ‘Suling,’
afgeleid van SUL voor zon en zuil. En daartussen ligt het slot ‘Neuschwanstein’van
Koning Lodewijkl II dat zo geliefd is dat ze voor alle sprookjeskastelen
geliefd is zoals je in Disney-Land ziet. Dit kasteel is ook wit en heeft ook
zoծ opvallende toren die hoog in de hemel gaat. Bij de Kelten en Germanen werd
die paal op 13 oktober, wat 40 weken na Driekoningen is, weer verwijderd. Het
neerzetten is het begin van het boerenjaar en het verwijderen het eind ervan,
het licht verdwijnt. In het volksgebruik verschijnt de H. Coloman op de 13de
onder een galg, de jaargod werd gehangen.
uit; http://www.jahreskreis.info/files/imbolc.html
13
oktober, H. Romulus: evenals de naam Rome (Roma) ook wel van Etruskische
oorsprong van een vorm rumh-na, de betekenis onzeker. Volgens de sage is hij de
stichter van Rome en eerste koning. Hij was de zoon van Mars en Rhea Silvia,
tweelingbroeder van Remus. Ze werden door een wolvin gezoogd en later opgevoed
door de herder Faustulus. Hij werd bij de Romeinen als een god vereerd en
gelijk gesteld met Quirinus.
Romulus was bisschop van Genua
in onbekende tijd. Vita uit de 8ste of 9de eeuw.
13
oktober, H. Theofilus: Grieks theos: ‘god en vrien,’լ dus ongeveer, vriend van
God. Naam van degene aan wie Lucas zijn evangelie richtte, Lucas 1:3, ook in
Handelingen 1:1. Waarschijnlijk was hij een hoge Romeinse ambtenaar.
Theofilus was bisschop van Antiochië
en is overleden rond 180.
De herfst alant, Helenium
autumnale, is de bloem van zijn dag, verder de veranderlijke Dahlia.
Zie verder: http://www.volkoomen.nl/
en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/