20 september.
Klik hier voor inleiding
heiligen met relikwieën, biecht, aflaat, chrisma, era of tijdsbepaling,
weerspreuken, bloemen.
20
september, H. Eustachius en Gezellen: van Grieks eu: ‘goed’ en stachos: ‘korenaar, vrucht,’ dus rijk
aan aren, vruchtbaar. Eustatius is van Grieks eustathes: ‘stevig, rustig,
evenwichtig.’ De namen zijn moeilijk te scheiden, ook de hieronder vermelde
heiligen worden door sommigen identiek geacht.
H. Eustachius was een van de 14 noodhelpers, hij is nu van
de lijst der heiligen geschrapt.
Volgens de legende was hij een Romeins overste onder
Trajanus en heette oorspronkelijk Placidus. Op de jacht bij Tivoli werd hij
bekeerd toen hij in ‘t gewei van een achtervolgd hert een groot gloeiend kruis
zag. Hij liet zich met zijn gezin dopen en nam de naam Eustachius aan. Toen
bekend was dat hij christen was werd hij van have en goed ontnomen, zijn vrouw
en kinderen gescheiden en leidde als christen een zeer moeilijk leven. Hij werd
door Trajanus teruggeroepen om de stad te beschermen tegen de barbaren. Toen
hij na de overwinning met zijn gezin weigerde om de afgoden te danken voor de
overwinning wordt Trajanus woedend en werpt hem voor de leeuwen, zijn gezin
wordt in een bronzen ketel gekookt.
Patroonheilige van Parijs, Madrid en van de jagers,
houtvesters, brandweerlieden en blikslagers, hij wordt aanroepen bij trieste
familiegebeurtenissen, wanhopige situaties en tegen schadelijke insecten.
Hij wordt afgebeeld als soldaat of jager met een
jachthoorn, vaandel en palmtak. Naast hem zie je vaak een hert met een kruis in
het gewei volgens het verhaal dat een hert tijdens de jacht naar Eustachius
wendde en hem vroeg waarom hij hem wilde doden. Het hert zei; ‘Ik ben Christus,
laat u dopen. Weet dat ik de jager ben en gij het wild.’ Af en toe zie je hem
met zijn kinderen die door ene hert gered werden bij een aanval van wilde
dieren. Zeer zelden zie je hem met een bronzen os levend wordt verbrand nadat
de wilde dieren in de arena zich voor hem hadden gebogen in plaats van hem te
verscheuren.
Deze legende komt in vele varianten in de Europese en
zelfs Oosterse literatuur voor. Vergelijk de legende over St. Hubertus.
De waarschijnlijk identieke Eustathius (Eustace) is
geboren in Side, Pamphylia. Belijder gedurende de achtervolgingen van
Diocletianus, hij was een geleerd man, werd bisschop van Beroea te Syri. Hij
werd geroepen om St. Philogonius van Antiochië op te volgen, wat hij eerst
weigerde omdat hij bang was dat hij in zoծ belangrijke stad tot verleidingen
zou vervallen, hij werd op meer of mindere manieren gedwongen ca. 325 patriarch
van Antiochi te worden. Hij was op de synode van Niceaea en sprak met andere
bisschoppen om de ene bisschop naar een andere plaats te promoten. Hij was een
strijder tegen het Arianisme in woorden en geschriften. Hij werd verbannen met
veel van zijn priesters en dekens vanwege zijn oppositie tegen Eusebius van
Antiochi, die een van de leiders van de Arianen was, naar Thracië waar hij ca.
337 overleed. Hij werd door een vrouw beschuldigd dat hij de vader van haar
kind was, dat door medewerking van Eusebius van Antiochi. Voor haar dood
verklaarde ze tegenover vele priesters dat hij onschuldig was en dat de vader
een andere Eustachius was. Naar de Gulden Legende was Eustachius een ridder die
evenals vele edellieden van zijn tijd noch lezen, noch schrijven kon. Hij kon
geen gebed van buiten leren en enkel zeggen, zijn leven lang, Ave Maria. Op
zijn graf ontsproot een lelie die, op ieder blad met gouden letters, deze twee
woorden vertoonde.
De zgn. buizen van Eustachius, die de verbinding vormen
tussen de keelholte en het inwendige van het oor, zijn zo genoemd naar een
Italiaans geleerde uit de Renaissance.
20 september, H. Agapitus I (Agapetus I): Grieks agapetos: ‘geliefd of bemind.’ Bekend uit het Griekse
evangelie naar Matthes 3:17, ‘Deze is mijn Zoon, de geliefde, in wien ik mijn welbehagen heb.’
Naam van twee pausen, 535-536, van wie de eerste heilig
werd verklaard.
Hij was een Romein van aanzienlijke afkomst, zoon van de
priester Gordianus. Zijn vader werd echter vermoord tijdens rellen in het
pontificaat van Symmachus. Agapitus I werd verkozen door de Roomse
geestelijkheid, door middel van vrije pauselijke verkiezing, geen conclaaf, op
3 juni 535 paus. Hij werkte met Cassiodorus samen om in Rome een bibliotheek op
te richten van kerkelijke auteurs in het Grieks en Latijn. Ze vertaalden ook
Griekse boeken naar het Latijn.
Op aandrang van de oost-Gotische koning Theodahat ging hij
naar Constantinopel om voor hem vrede af te smeken bij keizer Justianus,
respectievelijk de keizerlijke veldheer Belisar die op het punt stond Itali te
veroveren. Hij vertrok midden in de winter met 5 bisschoppen naar
Constantinopel waar hij in februari 536 arriveerde en met alle eer ontvangen
werd. Hoewel hij op politiek niveau erg weinig bereikte, bereikte hij op
religieus niveau wel veel. Agapitus maakte de patriarch van Byzantium,
Anthimus, uit voor indringer en ketter ,omdat deze zich zonder toestemming bij
het monofysitisme had gevoegd. Anthimus trok zich hier niets van aan en zei dat
Agapitus terug moest keren naar zijn verlaten stoel in Rome. Hier trok de paus
zich ook niets van aan en weigerde dit. Dit maakte de keizer boos en hij
dreigde zelfs zo ver te gaan om de paus te verbannen. De paus sprak de keizer
hiervoor aan en overtuigde hem dat Anthimus niet geschikt was voor zijn ambt.
Deze werd dus ontslagen en vervangen voor de meer orthodoxe Mennas. Kort hierna
werd hij ziek en stierf na een pontificaat van 10 maanden. Zijn lichaam werd in
een loden kist teruggebracht naar Rome waar hij in de Sint Pieter werd
begraven. (of; hij is gedood te Constantinopel op 22 april 536.)
Agapitus II was een Romein en paus van 10 mei 946 tot
augustus 956. Hij steunde Otto I in zijn inspanningen om het noorden van Itali
te evangeliseren. Zelf had de paus alle wereldlijke macht over Rome verloren
aan prins Alberik III die zijn zoon Octavianus, de latere paus Johannes XII,
als opvolger van paus Agapitus II aanbeval. Hij wees Ottoճ verzoek om hem tot
keizer te kronen in 951 af.
De bloem van zijn dag is de herfsttijloos, Colchicum
autumnale, en Limonium vulgare, de lamsoor.
Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/