5 september.
Klik hier voor inleiding
heiligen met relikwien, biecht, aflaat, chrisma, era of tijdsbepaling,
weerspreuken, bloemen.
5
september, H. Laurentius Justinianus (Lorenzo Giustiniani, Lawrence Justinian), Latijn, Եit Laurentiumլ een
stad in Latium, die ook in verband wordt gebracht met de laurier, de gelauwerde
Er zijn verschillende heiligen van deze naam.
Hij is
rond 1381 geboren uit de bekende Italiaanse familie Giustiniani te Venetië die
verschillende heiligen heeft voortgebracht. De goedheid van zijn moeder diende
als inspiratie voor zijn latere leven. In 1400 kwam hij bij het klooster van
San Agostino op het eiland Giorgio en werd door zijn medestudenten aanbeden
vanwege zijn armoe en constante gebed. Na zijn aanstelling in 1406 werd hij als
prior van deze gemeenschap gekozen en kort daarna als generaal van de
congregatie. Hij leidde een sober leven sliep op een plank en reageerde op
weelderige kleding van de mensen in zijn geboortestad. Hij gaf hen reglementen
en deed veel voor hun verspreiding zodat hij als stichter van de orde gezien
werd. Rond dezelfde tijd werd hij door paus Eugenius IV als bisschop van
Castello aangesteld, zijn tijd wordt gekenmerkt als bijzonder ijverig in de
uitbreiding en hervormingen. In 1451 ontbond paus Nicolaas V het diocees
Castello met die van Grago en de nieuwe zetel werd gevormd in Veneti waar hij
de eerste patriarch werd. Patriarch van Veneti, sieraad en roem van de
bisschoppen. Overleden op 8 januari 1455 heilig verklaard door paus Alexander
VIII in 1690. Zijn feestdag is 5 september, de dag van zijn bisschopswijding.
Zijn werken zijn vaak herdrukt.
Hij
wordt afgebeeld als kanunnik, vaak terwijl hij aalmoezen uitdeelt.
5 september, H. Bertinus van
Poperinge (Bertijn): Germaans bert: ‘stralend,
glanzend.’
Hij is
geboren rond 615 in Normandi. Werd benedictijnenmonnik te Luxeuil en door H.
Audomarus aangesteld als stichter en abt van Sithiu, de Sint Bertijnsabdij,
waar hij op 5 september 709 overleed. (Saint Bertin, St. Bertin te St. Omaars,
bij Calais). Een eerste abdij werd gebouwd in de Audomaarse moerassen het Vetus
monasterium, te situeren in het huidige Saint Mommelin. Door de ongunstige
ligging werd het verplaatst naar Sint-Omaars. Bertinus werkte mee aan de
kerstening van de Morinen, de stam die met de Menapiers de Belgische kuststreek
toen bevolkte. In Terwaan stichtte hij een klooster met een gasthuis voor
armen. Op 16 juli 1050 werden zijn relikwien in de kerk door abt Bovo
teruggevonden en plechtig in een nieuwe schrijn ondergebracht. Met de Franse
revolutie gingen zowel zijn schrijn als relieken verloren. Naast een tweetal
vitae zijn er een Liber miraculorum bekend en een Inventio.
De
monniken van die abdij bewerkten de grond en legden moerassen droog. Hij wordt
dan ook beschouwd als ontginningsheilige. Wordt afgebeeld in het zwarte habijt
van de orde met abtstaf, kruisbeeld en schip omdat hij naar een geschikte
plaats zocht om een klooster te stichten en zo een onbestuurde boot de Aa liet
afzakken zodat God de juiste plaats kon aanwijzen. Dat bootje strandde op het
eiland Sithiu.
5
september, H. Gentil: Latijn gentilis: ‘tot hetzelfde
geslacht behorend.’ Heiligennaam.
Met Agapius, Atticus, Carterius,
Styriacus, Tobias, Nictopolion en gezellen uit en.wikipedia.org
5 september, H. Eudoxius.
Volgens
een legendarische passio ontvingen Eudoxius, Zeno, Macarius en hun begeleiders
een martelaarsdood onder keizer Maximianus Galerius, opvolger van Diocletianus.
St. Eudoxius had een hoge positie in het
leger, was christen en een vriend van Zeno en zijn bediende Macarius. Nadat
Diocletianus gemeld had dat diegene die niet aan de afgoden wilden offeren
gedood zouden worden vlogen vele mensen het land uit. Rond die tijd kreeg
Eudoxius zijn hoge positie en met zijn vrouw St. Basilissa gaven ze hun weelde op en verborgen ze zich
in het Armeense gebied Melitene. De gouverneur van Melitene zond soldaten om
hem te zoeken en zagen hem in witte kleding zodat ze hem niet herkenden. Ze
vroegen hem naar een zekere militair Eudoxius die daar zou zijn. De heilige
vroeg ze in zijn huis, voedde ze en liet ze overnachten. St. Eudoxius
beschouwde dat als een teken van de Heer van zijn komende marteldood. Tegen de
ochtend vertelde hij zijn gasten dat hij het was die ze zochten. Uit dank
zouden ze zijn bestaan niet rapporteren, wat hij niet toestond en vroeg zijn
vrouw om niet om hem te wenen, maar deze dag te vieren als zijn marteldood. Hij
ging in militaire kledij naar de gouverneur en werden gevolgd door St Basilissa
en zijn vrienden St. Zeno en Macarius. De gouverneur probeerde hem over te
halen wat hij ferm weigerde, verwijderde zijn soldatenkledij, symbool van zijn
autoriteit, en wierp het in zijn gezicht. Soldaten die aanwezig waren en ook
christen waren deden hetzelfde zodat er een duizend man was. De gouverneur
vroeg de keizer wat te doen en kreeg bevel de hoofden te straffen en de anderen
vrij te laten. Na lange martelingen werd hij naar zijn executie gebracht, hij
overtuigde zijn vrouw weer dat ze niet moest huilen, maar juichen omdat hij het
waard was de martelkroon te dragen en vroeg zijn lichaam te begraven op een
plaats die Animos genoemd werd. Aan zijn wenende vriend St. Zeno voorspelde hij
dat hij het koninkrijk van de hemel tegelijk met hem zou betreden en
aangemoedigd door deze woorden verklaarde Zeno overluid dat hij christen was
waardoor hij onmiddellijk ter dood veroordeeld werd. St Basilissa begroef haar
man waar hij dat gewenst had waarna ze gearresteerd werd en voor de gouverneur
gebracht werd. Ze wilde hetzelfde lot als haar man ondergaan en bleef ook
standvastig, de gouverneur zag dat in en wilde haar niet martelen en stuurde
haar weg. Zeven dagen later verscheen St. Eudoxius in een visioen bij zijn
vrouw en bad haar om haar vrienden te informeren dat hij en Zeno op de aankomst
van Macarius wachtten. Macarius ging onmiddellijk naar de gouverneur en
verklaarde zich christen waardoor hij veroordeeld en onthoofd werd.
Kniphofia is de bloem van de dag.
Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/