Edda

Jonge Edda, Snorre ‘s Edda of Proza Edda. Noorse mythologie, opgetekend in IJsland in 1178.

Uit; http://www.gutenberg.org/files/18947/18947-h/18947-h.htm#gylfe_I

Bewerkt door Nico Koomen.

Ook is er een voorwoord in de oude Edda met het leven van Snorre Sturluson. Dat onder de Jonge Edda. Op het eind is er nog een jongere Edda en enkele verklarende woordenboeken.

[33] Voorwoord.

1. In het begin schiep de Almachtige God hemel en aarde en alle dingen die daartoe behoren en als laatste maakte hij twee menselijke wezens waarvan de rassen afstammen (Adam en Eva), en hun kinderen vermenigvuldigden en verspreidden zich over de hele wereld. Maar in de loop van de tijd werden mensen ongelijk; sommigen waren goed en rechtgelovig, maar velen lieten de lusten van de wereld achter zich en gehoorzaamden niet aan Gods wetten; en om deze reden verdronk God de wereld in de vloed en alles wat snel was in de wereld, behalve degenen die in de ark waren met Noach. Na de vloed van Noach leefden er acht mannen die de wereld bewoonden en van hen komen de rassen; en nu, zoals tevoren, namen zij toe en vervulden de wereld en er waren heel veel mannen die graag rijkdom en macht begeerden, maar zich afwendden van gehoorzaamheid aan God en zoveel deden ze dit zodat zij de naam God niet wilden noemen. En wie kon hun zonen dan vertellen over de wonderbare werken van God? Zo gebeurde het dat ze de naam God verloren; [34] en in de wijde wereld was er geen mens te vinden die over zijn maker kon vertellen. Maar toch, God gaf hen aardse gaven, rijkdom en geluk, dat zou bij hen in de wereld moeten zijn; hij verdeelde ook wijsheid onder hen zodat zij alle aardse dingen begrijpen en alle soorten die te zien waren in de lucht en op aarde. Hier dachten ze over na en vroegen zich af hoe het kon gebeuren dat de aarde en de dieren en de vogels in sommige dingen dezelfde aard hadden, maar nog steeds niet hetzelfde waren in gewoonten.

Een bewijs van deze aard was dat als er in de aarde zou worden graven op hoge bergtoppen en water zou daar opspringen, dan was niet nodig om daar dieper naar water te graven dan in diepe dalen; dus ook bij beesten en vogels is het bloed niet verder in het hoofd dan naar de voeten. Een ander bewijs van deze aard is dat er elk jaar op het aarde gras en bloemen groeien en hetzelfde jaar valt en verwelkt; zo groeien ook dieren, vogels, beesten en vogels per jaar haar en veren en vallen elk jaar af. De derde aard van de aarde is dat wanneer het wordt geopend en gegraven groeit gras op de grond die het bovenste van de aarde is. Rotsen en stenen werden legden ze uit die overeenkomen met de tanden en botten van levende wezens. Van deze dingen oordeelden zij dat de aarde snel moet zijn en op een of andere manier leven moet hebben en zij wisten dat het van een wonderbaarlijke grote leeftijd en een machtige aard was. [35] Het voedde alles wat snel was en nam alles op wat dood ging. Om deze reden gaven zij het een naam en telden er hun voorouders terug naar toe. Dit leerden zij ook van hun oude verwanten, dat wanneer vele honderd winters werden geteld dat de loop van de hemellichamen ongelijk was; sommige hadden een langere loop dan andere. Van zulke dingen vermoedden zij dat iemand de heerser moet zijn van de hemellichamen die op eigen kracht hun gang kunnen gaan en hij moet sterk en machtig zijn; en van hem dachten zij dat, als hij de voornaamste elementen regeerde, hij dat ook de hemellichamen moest zijn geweest en zij zagen dat als hij de loop van de hemellichamen regeerde hij de zonneschijn en de dauw van de hemel moest regeren en de producten van de aarde die hen volgen; en dus ook de windvlagen en daarmee de stormen van de zee. Ze wisten niet waar zijn rijk was, maar ze geloofden dat hij regeerde over alle dingen op aarde en in de lucht, over de hemelen en de hemellichamen, de zeen en het weer. Maar opdat deze dingen beter zouden worden verteld en herinnerd, gaven ze hem dezelfde naam met zichzelf en dit geloof is op veel manieren veranderd toen de volkeren gescheiden en de tongen verdeeld zijn.

[36] 2. Noach deelde op zijn oude dag de wereld met zijn zonen: Cham gaf hij de westelijke regio, Jafet de noordelijke regio, maar voor Sem de zuidelijke regio met die delen die hierna zullen worden uitgezet in de verdeling van de aarde in drie delen. In de tijd dat de zonen van deze mannen in de wereld waren nam toen onmiddellijk het verlangen naar rijkdommen en macht toe vanwege het feit dat zij vele ambachten kenden die nog niet eerder waren ontdekt en iedereen was verheven met zijn eigen handwerk; en tot nu toe hebben zij hun trots gedragen zodat de Afrikanen, afstammelingen van Cham, in dat deel van de wereld gestuit zijn op de nakomelingen van Sem, hun bloedverwant. En toen zij hen hadden overwonnen leek de wereld hen te klein en zij smeden een toren met tegels en stenen waarvan zij meenden dat zij de hemel zouden bereiken, op de vlakte genaamd Sennar. En toen dit gebouw zo ver gevorderd was dat het zich boven de lucht uitstrekte waren ze niet minder enthousiast om het werk voort te zetten en toen God zag hoe hun trots hoog werd ziet hij dat hij het op de een of andere manier zal moeten neerhalen. En dezelfde God, die almachtig is, en die al hun werk in een oogwenk kan neerslaan en het tot stof maken geeft nog steeds de voorkeur aan het frustreren van hun doel door hen hun eigen kleinheid te laten realiseren, in die zin dat geen ander begreep wat de ander sprak; en aldus wist niemand wat de ander beval en de een brak wat de ander wilde opbouwen totdat zij bij elkaar kwamen om te vechten en daarmee werd in het begin hun doel gefrustreerd om een ​​toren te bouwen. En hij die de belangrijkste was, [37] de hoge Zoroaster, hij lachte voordat hij huilde toen hij de wereld in kwam; maar van de meestersmeden waren er twee en zeventig en zoveel talen hebben zich over de wereld verspreid sinds de reuzen zich over het land verspreidden en de naties talrijk werden. In deze zelfde plaats werd de beroemdste stad gebouwd die zijn naam aan de toren ontleende en Babylon heette. En toen de spraakverwarring had plaatsgevonden namen de namen van mensen en van andere dingen toe en dezelfde Zoroaster had vele namen; en hoewel hij begreep dat zijn trots laag was door het genoemde gebouw werkte hij toch door tot wereldse macht en liet hij zich verkiezen tot koning over vele volken van de Assyriërs. Van hem verrees de dwaling van afgoderij; en toen hij werd aanbeden werd hij Bal genoemd; we noemen hem Bel; hij had ook veel andere namen. Maar toen de namen in aantal toenamen was ook de waarheid verloren; en uit deze eerste dwaling aanbad elke volgende man zijn hoofdleider, dieren of vogels, de lucht en de hemellichamen en verschillende levenloze dingen totdat de dwaling zich over de gehele wereld verspreidde; en zo zorgvuldig verloren zij de waarheid zodat niemand zijn maker kende, uitgezonderd alleen die mannen die de Hebreeuwse taal spraken, [38] datgene wat bloeide voor de bouw van de toren en nog steeds verloren zij niet de lichamelijke gaven die werden gegeven en daarom oordeelden zij van alle dingen met aards begrip, want geestelijke wijsheid werd hun niet gegeven. Ze meenden dat alles van een materiaal was gesmeed.

3. De wereld was verdeeld in drie delen, een vanuit het zuiden, westwaarts naar de Middellandse Zee, welk deel Afrika werd genoemd; maar het zuidelijke deel van dit deel is heet en wordt verschroeid door de zon. Het tweede deel vanuit het westen en noorden en naar de zee is dat Europa of Enea wordt genoemd. Het noordelijke deel hiervan is koud dat gras er niet groeit en niemand kan daar wonen. Vanuit het noorden de oostelijke regio en helemaal naar het zuiden wordt Azië genoemd. In dat deel van de wereld is alle schoonheid en pracht en rijkdom van de producten van de aarde, goud en edelstenen. Er is ook de midden wereld en zoals de aarde is er eerlijker en van betere kwaliteit dan elders, zo zijn ook de mensen daar rijkelijk begiftigd met alle geschenken, met wijsheid en kracht, met schoonheid en met alle kennis.

4. Nabij het midden van de wereld werd een huis en herberg gebouwd, de beroemdste die is gemaakt en die Troje heette in het land dat we Turkije noemen. Deze stad werd veel groter gebouwd dan andere, met meer vaardigheid in vele manieren, veel duurder en met de middelen die voorhanden waren. [39] Er waren twaalf koninkrijken en n hoofdkoning en vele landen en naties behoorden tot elk koninkrijk; er waren in de stad twaalf hoofdtalen. Hun leiders overtroffen alle mannen die in de wereld zijn geweest in alle heroïsche dingen. Geen enkele geleerde die ooit over deze dingen heeft verteld heeft dit feit ooit betwist en om deze rede, dat alle heersers van het noordelijke gebied hun voorouders daarheen naspeuren en plaatsen hun aantal goden naar die heersers over de stad waren. Ze plaatsen vooral Priamus in de plaats van Odin; noch moet dat wonderbaarlijk genoemd worden want Priamus was voortgekomen uit Saturnus, hij die in de noordelijke regio lange tijd als God zelf werd beschouwd.

5. Deze Saturnus groeide op in dat eiland in Griekenland dat Kreta heet. Hij was groter en sterker en eerlijker dan andere mannen. Net zoals in andere natuurlijke gaven zo overtrof hij alle mensen in wijsheid. Hij vond veel handwerk uit dat nog niet eerder was ontdekt. Hij was ook zo groot in de kunst van de magie dat hij zeker was over dingen die nog niet waren gebeurd. Hij ontdekte ook dat rode ding in de aarde waaruit hij goud smolt en van zulke dingen werd hij al snel zeer machtig. [40] Hij voorspelde ook oogsten en vele andere geheime dingen en vanwege dergelijke en vele andere daden werd hij gekozen tot hoofd van het eiland. En toen hij het een korte tijd had geregeerd kwam er snel genoeg een grote overvloed van alle dingen. Er circuleerde geen geld met uitzondering van gouden munten, zo overvloedig was dit metaal; en hoewel er in andere landen hongersnood was, faalden de gewassen nooit op Kreta zodat mensen daar alles konden vinden wat ze nodig hadden. En uit deze en vele andere geheime krachtige gaven die hij had geloofden de mensen dat hij God was en van hem ontstond een nieuwe dwaling onder de Kretenzers en Macedoniërs zoals de eerdergenoemde Zarathustra onder de Assyriërs en Chaldeeën. En toen Saturnus ontdekte hoe groot de kracht is die de mensen denken dat hij in zich heeft noemde hij zichzelf God en zegt hij dat hij hemel en aarde en alle dingen regeert.

6. Eens ging hij met een schip naar Griekenland want daar was een koningsdochter op wie hij zijn hart had gevestigd. Hij won haar liefde op deze manier dat op een dag toen ze met haar dienstmeisjes op pad was hij de gelijkenis van een stier nam en voor haar in het bos ging liggen en zo mooi was hij dat er een tint van goud op elk haar was; en toen de dochter van de koning hem zag krulde hij zijn lippen op. Hij sprong op en gooide de beeltenis van de stier af [41] en nam haar in zijn armen en droeg haar naar het schip en bracht haar naar Kreta. Maar zijn vrouw, Juno, ontdekte dit en dus veranderde hij haar (de dochter van de koning) in de vorm van een vaars en stuurde haar naar het oosten naar de armen van de grote rivier (dat is, van de Nijl) en laat de knecht die op Argus heet voor haar zorgen. Ze was daar twaalf maanden voordat hij haar vorm opnieuw veranderde. Vele dingen deed hij zo of nog wonderlijker. Hij had drie zonen: een hoge Jupiter, een andere Neptunus en de derde Pluto. Dat waren allemaal mannen met de grootste prestaties en Jupiter was veruit de grootste; hij was een krijger en won vele koninkrijken; hij was ook geslepen zoals zijn vader en nam de gedaante van vele dieren op zich en volbracht zo veel dingen die onmogelijk zijn voor de mensheid; en vanwege dit en andere dingen werd hij door alle volken met ontzag gezien. Daarom wordt Jupiter in de plaats van Thor geplaatst omdat alle boze zwakken hem vrezen.

7. Saturnus had op Kreta tweeënzeventig burchten gebouwd en toen hij dacht dat hij stevig in zijn koninkrijk gevestigd was deelde hij het met zijn zonen, die hij met zichzelf als goden zette; en aan Jupiter gaf hij het rijk van de hemel; aan Neptunus het rijk van de aarde en aan Pluto de hel; en dit laatste leek hem het slechtst te beheren en daarom gaf hij hem zijn hond die die hij Cerberus noemde om de hel te bewaken. Deze Cerberus, zeggen de Grieken, werd door Heracles uit de hel gesleurd en naar de aarde. En hoewel Saturnus het koninkrijk van de hemel aan Jupiter had gegeven wilde de laatste toch het rijk van de aarde bezitten [42] en zo streed hij tegen koninkrijk van zijn vader en er wordt gezegd dat hij hem had laten nemen en overwonnen en vanwege zulke grote prestaties verklaarde hij dat hij god was en de Macedoniërs zeiden dat hij zijn leden had meegenomen en in de zee had geworpen en daarom geloofden zij eeuwenlang dat er een vrouw van was gekomen; zij noemden die Venus (Aphrodite) en stelden haar bij de goden en zij is in alle tijden sindsdien de godin van de liefde genoemd omdat zij geloofden dat zij in staat was om de harten van alle mannen en vrouwen tot liefde te brengen. Toen Saturnus ontkracht werd door Jupiter, zijn zoon, vluchtte hij vanuit het oosten uit Kreta en westwaarts naar Italië. Er woonden in die tijd mensen die niet werkten en leefden van eikels en gras en lagen in grotten of gaten in de aarde. En toen Saturnus daar kwam veranderde hij zijn naam en noemde zichzelf Njord, om die reden dat hij dacht dat Jupiter, zijn zoon, hem later zou kunnen zoeken. Hij was de eerste die de mannen leerde om te ploegen en wijngaarden te planten. Daar was de grond goed en vers en al snel produceerde het zware gewassen. Hij werd tot hoofdman gemaakt en hij kreeg daar alle rijken in bezit en bouwde vele burchten.

[43] 8. Jupiter, zijn zoon, had vele zonen waarvan de rassen zijn gekomen; zijn zoon was Dardanus, zijn zoon Herikon, zijn zoon Tros, zijn zoon Ilos, zijn zoon Laomedon, de vader van de belangrijkste koning Priamus. Priamus had veel zonen; een van hen was Hector die de beroemdste man ter wereld was vanwege kracht, gestalte en prestaties en voor alle mannelijke daden van ridderlijke aard; en er is geschreven dat wanneer de Grieken met alle sterkte van de noordelijke en oostelijke regio’s tegen de Trojanen vochten zij nooit overwinnaars zouden zijn als de Grieken de goden niet hadden aangeroepen; en er wordt ook gezegd dat geen enkele menselijke kracht hen zou overwinnen tenzij ze verraden werden door hun eigen mannen, dat daarna was gedaan. En vanuit hun roem gaven de mannen die na hen kwamen er titels aan en vooral werd dit gedaan door de Romeinen die in hun dagen de meest beroemde waren in veel dingen; en er wordt gezegd dat de Romeinen toen Rome werd gebouwd hun gewoonten en wetten zo goed mogelijk aan die van de Trojanen, hun voorvaderen, aanpasten. En zoveel macht vergezelde deze mannen nog vele eeuwen later dat toen Pompeius, een Romeins stamhoofd, in het oosten streek Odin uit Azië vluchtte naar het noordenland en daarna gaf hij zichzelf en zijn mannen hun namen en zei dat Priamus Odin en zijn koningin [44] Frigg hoog had en vandaar nam het rijk daarna zijn naam aan en heette het Frigia waar de burcht stond. En of Odin dit zei van zichzelf uit hoogmoed of dat het werd bewerkstelligd door het veranderen van taal van de tong; niettemin hebben veel wijze mannen het als een waar woord beschouwd en lang nadat iedereen die een groot stamhoofd was zijn voorbeeld volgde.

9. Een koning in Troje heette Munon of Mennon, zijn vrouw was een dochter van de hoofdkoning Priamus; ze hadden een zoon die Tror heette die we Thor noemen. Hij werd in Thraci opgevoed door de hertog die Loricos wordt genoemd. Maar toen hij tien winters oud was nam hij de wapens van zijn vader. Zo mooi van gezicht was hij als hij bij andere mannen stond zoals ivoor bij een eik staat; zijn haar was mooier dan goud. Toen hij twaalf winters oud was, had hij de volle kracht; toen hief hij in n keer tien berenhuiden uit de grond, en daarna doodde hij zijn pleegvader Loricos en zijn vrouw, Lora of Glora, en nam bezit van Thraci; dit noemen we Thrudheim. Daarna bezocht hij vele landen en kende de landen van de wereld en overwon met eigen hand alle berserkers en alle reuzen en n zeer grote draak en vele beesten. In het noorden van het land vond hij die profetes Sibyl die we Sif noemen en trouwde met haar. Niemand kan de genealogie van Sif vertellen; zij was de schoonste van alle vrouwen, haar haar was als goud. [46] Hun zoon was Loride (Hloride), die op zijn vader leek; zijn zoon was Henrede; zijn zoon Vingethor (Vingthor); zijn zoon Vingener (Vingner); zijn zoon Moda (Mode); zijn zoon Magi (Magne); zijn zoon Kesfet; zijn zoon Bedvig; zijn zoon Atra die we Annan noemen; zijn zoon Itrman; zijn zoon Heremod (Hermod); zijn zoon Skjaldun die we Skjold noemen; zijn zoon Bjaf die wij Bjar noemen; zijn zoon Jat; zijn zoon Gudolf, zijn zoon Fjarlaf die wij Fridleif noemen; hij had die zoon die Vodin wordt genoemd, die we Odin noemen; hij was een beroemd man voor wijsheid en alle prestaties. Zijn vrouw, Frigida en die noemen we Frigg.

10. Odin had de kracht van waarzeggerij en zo ook zijn vrouw en uit deze kennis kwam hij erachter dat zijn naam hoog in het noorden van de wereld zou worden gehouden en geëerd boven dat van alle koningen. Om deze reden wilde hij graag zijn reis vanuit Turkije beginnen en hij had heel veel mensen, jong en oud, mannen en vrouwen en hij had veel kostbare dingen bij zich. Maar overal waar ze het land betraden werd grote roem over hen gesproken en er werd gezegd dat ze meer op goden dan op mensen lijken. En zij stopten niet op hun reis voordat zij naar het noorden kwamen in dat land dat nu Saksenland wordt genoemd; daar bleef Odin lang en onderwierp het land heinde en ver. Daar vestigde Odin zijn drie zonen als een verdediging van het land. De ene heet Veggdegg; hij was een sterke koning en regeerde over Oost-Saksenland. Zijn zoon was Vitrgils en zijn zonen waren Ritta, de vader van Heingest [46] (Hengist), en Sigar, de vader van Svebdegg, die we Svipdag noemen. Een andere zoon van Odin, heette Beldegg die wij Balder noemen; hij bezat het land dat nu Westfalen is; zijn zoon was Brander en zijn zoon Frjodigar die wij Froda (Frode) noemen. Zijn zoon was Freovit, zijn zoon Yvigg, zijn zoon Gevis die we Gave noemen. De derde zoon van Odin heet Sigge, zijn zoon Verer. Deze voorvaderen regeerden over het land dat nu Frankenland wordt genoemd en van hen is het ras gekomen dat de Volsungs wordt genoemd. Uit al deze stammen vele en grote rassen af.

11. Toen vervolgde Odin zijn reis naar het noorden en kwam in het land dat Reidgotaland heette en in dat land overwon hij alles wat hij verlangde. Hij vestigde daar zijn zoon die Skjold heette; zijn zoon heette Fridleif; en van hem stamt het ras af dat de Skjoldungs zijn; dit zijn de Deense-koningen en dat land is nu Jutland dat toen Reidgotaland heette.

12. Daarna ging hij noordwaarts naar wat nu Svithjod (Zweden) heet, daar was een koning die Gylfe wordt genoemd. Maar toen hij hoorde van de komst van die mannen uit Azië die asas werden genoemd ging hij hen tegemoet en bood Odin zulke dingen aan in zijn koninkrijk zoals hij zelf zou wensen. [47] En zo’n geluk volgde hun pad dat waar ze stopten in die landen er overvloedige gewassen en goede vrede waren; en allen geloofden dat zij de oorzaak daarvan waren. De machtige mannen van het koninkrijk zagen dat ze anders waren dan andere mannen die ze hadden gezien, zowel met betrekking tot schoonheid als begrip. Het land daar leek Odin goed en hij koos daarvoor zichzelf een plaats voor een burcht die nu Sigtuna wordt genoemd. Hij vestigde er daar stamhoofden zoals gelijk wat vroeger in Troje bestond; hij benoemde twaalf mannen in de burcht om rechters van de wet van het land te zijn en maakte alle rechten die overeenkomen met wat eerder in Troje was geweest en met die waar de Turken gewend aan waren geraakt.

13. Daarna ging hij noordwaarts totdat hij de zee bereikte waarvan zij dachten dat het alle landen omringde en daar vestigde hij zijn zoon in het koninkrijk dat nu Noorwegen wordt genoemd; hij is de heer van Saming en de koningen van Noorwegen tellen hun voorouders bij hem terug en dat geldt ook voor de jarls en andere sterke mannen zoals in de Haleygjatal staat. Maar Odin had met hem die zoon die Yngve heette die koning was in Zweden en van hem stammen de families Ynglings (Yngvelings) af. De asas namen zich daar vrouwen in het land. Maar sommigen namen vrouwen voor hun zonen en deze families werden zo talrijk [48] dat ze zich over Saksenland verspreidden en vandaar over het hele noordelijk gebied en de taal van deze Aziatische mannen werd de moedertaal van al deze landen. En men denkt dat ze op deze manier begrijpen kunnen waarop de namen van hun voorvaderen zijn geschreven dat deze namen tot deze taal hebben behoord en dat de asas deze taal naar het noorden hebben gebracht, naar Noorwegen, naar Zweden en naar Saksenland. Maar in Engeland zijn er oude namen van plaatsen en steden die in een andere taal gezien kunnen worden dan hier. [49]

DE SPOTTERIJ VAN GYLFE.
HOOFDSTUK 1.
HET PLOEGEN VAN GEFJUN.
1. Koning Gylfe regeerde de landen die nu Svithjod (Zweden) worden genoemd. Van hem wordt gezegd dat hij aan een reizigster gaf, als een beloning voor het vermaak dat ze hem had geboden door haar verhaal, een ploegland in zijn rijk zo groot als vier ossen het konden ploegen in een dag en een nacht. Maar deze vrouw was van het asa-ras; haar naam was Gefjun. Ze nam uit het noorden, uit Jotunheim, vier ossen, die de zonen waren van een reus en van haar en zette ze voor de ploeg. Toen ging de ploeg zo hard en diep dat hij het land verscheurde en de ossen trokken het westwaarts in de zee totdat het stil bleef staan. Daar zette Gefjun het land, gaf het een naam en noemde het Seeland. En waar het land was weggehaald, werd het daarna een zee die in Zweden nu Logrinn (het meer, het meer van Malar in Zweden) wordt genoemd. En in het Malar-meer komen de baaien overeen met de kaap in Seeland. Dus Brage, de oude skald: [50]
Gefjun blij
Trok van Gylfe
Het uitstekende land,
Zodat Denemarken toenam,
Zodat het stonk
Van de rennende beesten.
Vier hoofden en acht ogen
Droegen de ossen
Toen ze voor de grootte gingen
Geroofd land van het grasachtige eiland.

[51] HOOFDSTUK II.
GYLFE' s REIS NAAR ASGARD.

2. Koning Gylfe was een wijs man en bekwaam in de zwartekunst. Hij vroeg zich vaak af of het Asa-volk zo machtig was in kennis dat alles naar hun wil ging. Hij dacht bij zichzelf na of dit uit hun eigen aard kon komen of dat de oorzaak gezocht moest worden onder de goden die ze aanbaden. Hij ondernam daarom een reis naar Asgard. Hij ging heimelijk, nadat hij de vorm van een oude man had aangenomen en ernaar streefde om zich te vermommen. Maar de asas waren wijzer want die zien in de toekomst en vooruitziend op zijn reis voordat hij kwam ontvingen ze hem met een bedrog. Dus toen hij de burg binnenkwam zag hij daar een hal zo hoog dat hij er nauwelijks overheen kon kijken. Het dak was bedekt met gouden schilden met als met pannen. Zo zegt Thjodolf van Hvin dat Valhal met schilden bedekt was:
Denkend aan bedekkers
Bedekten het dak;
De balken van de burcht
Straalde van goud.

[52] In de hal van de gang zag Gylfe een man die zo behendig met zwaarden speelde dat er zeven tegelijk in de lucht zaten. Die man vroeg hem wat zijn naam was. Gylfe antwoordde dat hij Ganglere (wandelaar) heette; dat hij van heel ver was gekomen en dat hij onderdak zocht voor de nacht. Hij vroeg ook wie de burcht bezat. De andere antwoordde dat het van hun koning was: ik zal met je meegaan om hem te zien en dan mag je hem zelf om zijn naam vragen. Toen draaide de man zich om en liep de gang naar de hal binnen. Ganglere volgde en plotseling sloot de deur achter hem. Daar zag hij veel kamers en een groot aantal mensen van wie sommigen aan het spelen en anderen aan het drinken waren en sommigen met wapens aan het vechten waren. Hij keek om zich heen en veel van wat hij zag leek hem ongelooflijk. Dan zegt hij:
Allemaal poorten,
Voordat je gaat,
moet je goed onderzoeken;
Je kan het niet weten
Waar vijanden zitten
In het huis voor je. (Oude Edda; Havamal)

Hij zag drie hoge stoelen, de een boven de andere en in elke zat een man. Hij vroeg wat de namen van deze leiders waren. Hij, [53] die hem naar binnen had geleid, antwoordde dat de persoon die op de laagste zitplaats zat koning was en heet Har; de ene daarna boven hem Jafnhar; maar degene die op de hoogste troon zat Thride. Har vroeg de binnenkomer wat zijn boodschap nog meer was en voegde eraan toe dat eten en drinken hem ter beschikking stond zoals iedereen in de hal van Har. Ganglere antwoordde dat hij eerst zou willen vragen of er een wijze man was. Har antwoordde: Je komt niet uit deze hal tenzij je wijzer bent.
En ga nu staan
Terwijl je het vraagt;
Hij die antwoordt zal zitten.


[54] HOOFDSTUK III.
VAN DE HOOGSTE GOD.

3. Ganglere stelde toen vervolgens de volgende vraag: Wie is de hoogste en oudste van alle goden? Antwoord maakte Har: Alfather hij wordt in onze taal genoemd, maar in Asgard van weleer had hij twaalf namen. De eerste is Alfather, de tweede is Herran of Herjan, de derde Nikar of Hnikar, de vierde Nikuz of Hnikud, de vijfde Fjolner, de zesde Oske, de zevende Ome, de achtste Biflide of Biflinde, de negende Svidar, de tiende Svidrer, de elfde Vidrer, de twaalfde Jalg of Jalk. Ganglere vraagt opnieuw: Waar is deze god? Wat kan hij doen? Welke machtige werken heeft hij volbracht? Antwoordt Har: Hij leeft van eeuwigheid tot eeuwigheid, heerst over heel zijn rijk en regeert over alle dingen, groot en klein. Toen merkte Jafnhar op: Hij maakte hemel en aarde, de lucht en alle dingen daarin. Thride voegt eraan toe: Wat het allerbelangrijkste is, hij heeft de mens gemaakt en hem een geest gegeven, die zal leven en nooit zal vergaan, hoewel het lichaam zich in het stof kan veranderen of tot as kan verbranden. Allen die een leven van deugdzaamheid leven wonen bij hem in Gimle of Vingolf. De goddelozen, aan de [55] andere kant, gaan naar Hel en van haar naar Niflhel, dat is naar beneden in de negende wereld. Toen vroeg hij Ganglere: Wat deed hij voordat hemel en aarde werden gemaakt? Har gaf antwoord: toen was hij bij de vorst reuzen.

[56] HOOFDSTUK IV.
DE CREATIE VAN DE WERELD.

4. Toen zei Ganglere: Hoe is de wereld ontstaan of hoe kwam het omhoog? Wat was daarvoor? Antwoord werd hem gemaakt door Har: Zo wordt het gezegd in de profetie van Vala:
Het was de ochtend van de tijd,
Toen er niets was;
Noch zand, noch zee,
Noch koelende golven.
De aarde was er niet,
Noch hemel hierboven.
De Ginungagap was,
Maar gras nergens. (Oude Edda; profetie van Vala)

Jafnhar merkte op: Vele eeuwen voordat de aarde werd gemaakt bestond Niflheim, in het midden waarvan de put genaamd Hvergelmer is van waaruit de volgende stromen vloeien: Svol, Gunnthro, Vorm, Fimbul, Thul, Slid en Hrid, Sylg en Ylg, Vid, Leipt en Gjoll, waarvan de laatste het dichtst bij de poort van Hel is. Toen voegde Thride eraan toe: Nog steeds was er een wereld in het zuiden die Muspelheim heette. Het is licht en heet, en zo helder en oogverblindend dat geen enkele vreemdeling die daar niet inheemse is het kan verdragen. Surt is de naam van hem die aan de grens staat en het bewaakt. Hij heeft een [57] vlammend zwaard in zijn hand en aan het einde van de wereld zal hij komen en gaan en alle goden overwinnen en de hele wereld met vuur verbranden. Zo wordt er in de profetie van Vala gezegd:
Surt komt vanuit het zuiden
Met vlammende vlammen;
Van het zwaard schijnt
De zon van de oorlogsgod.
Rotsen komen tezamen
En heksen storten in,
Mannen gaan de weg naar Hel
En de hemelen zijn gespleten. (Oude Edda; profetie van Vala)

5. Zei Ganglere: Wat gebeurde er voordat de rassen ontstonden en mannen werden verhoogd en vermenigvuldigd? Antwoordde Har en legde uit, dat zodra de beken, die Elivogs worden genoemd, zo ver van hun bron waren gekomen dat de giftige gist die ermee vloeide verhardde, net als het schuim dat uit het vuur vloeit, toen veranderde het in ijs. En toen dit ijs stopte en niet meer vloeide verzamelde het de druilende regen die uit het gif was voortgekomen en bevroor tot rijp en n laag ijs werd op de andere gelegd om Ginungagap te zuiveren. Toen zei Jafnhar: al dat deel van Ginungagap dat naar het noorden [58] kronkelt is gevuld met dik en zwaar ijs en rijp en overal binnen waren er druilende regens en windvlagen. Maar het zuidelijke deel van Ginungagap werd verlicht door de gloeiende vonken die uit Muspelheim vlogen. Toe, voegde Thride toe: Zoals koude en alle grimmige dingen voortgingen uit Niflheim zodat wat aan Muspelheim grensden was warm en helder en Ginungagap was zo warm en mild als windstille lucht. En toen het verwarmde blazen van Muspelheim de rijp ontmoetten zodat het tot druppels smolt, dan, door de macht van hem die de hitte zond, werden de druppels levendiger en namen de gelijkenis van een man die de naam Ymer kreeg. Maar de Vorst reuzen noemen hem Aurgelmer. Dit wordt er gezegd in de korte profetie van de Vala (het lied van Hyndla):
Alle vala' s zijn
Van Vidolf afkomstig;
Alle tovenaars zijn
Van het geslachtvan Vilmeide;
Alle bezweerders
Zijn zonen van Svarthofde;
Alle reuzen zijn
Gekomen van Ymer. (Oude Edda; lied van Hyndla)
En op dit punt toen Vafthrudner, de reus, gevraagd werd door Gangrad:

Waar kwam Aurgelmer vandaan?
Oorspronkelijk voor de zonen
[59] Van de reuzen? - u wijze reus! (Oude Edda; lied van Vafthrudner)

Zei hij;
Van de Elivogs
Springen druppels gif,
En groeide tot een reus werd gemaakt.
Vandaar ons geslacht
Zijn allemaal afstammelingen,
Daarom zijn we allemaal zo fel. (Oude Edda; lied van Vafthrudner)

Toen vroeg Ganglere: Hoe ontwikkelden de geslachten zich van hem? Of wat werd er gedaan om meer mannen te maken? Of gelooft u dat hij de god is van wie u nu sprak? Har maakte een antwoord: We geloven in geen geval dat hij god is; kwaad was hij en al zijn nageslacht die we vorst-reuzen noemen. Er wordt gezegd dat hij toen hij sliep en zweette en toen groeide er onder zijn linkerarm een man en een vrouw en een van zijn voeten verwekte met de andere een zoon. Van deze komen de rassen die vorst-reuzen worden genoemd. De oude vorstreus die we Ymer noemen.
6. Toen zei Ganglere: Waar woonde Ymer en waarvan leefde hij? Beantwoorde Har: Het volgende ding was dat toen de rijp smolt in druppels er een koe van gemaakt was die Audhumbla heette. Vier melkstromen stroomden uit haar spenen en ze voedde Ymer. Daarop vroeg Ganglere: Waarvan leefde de koe? Beantwoorde Har: Ze likte de zoutstenen die bedekt waren met rijp en de eerste dag dat ze de stenen likte daar kwam 's avonds een mannenhaar uit, de tweede dag een mannenhoofd en de [60] derde dag was de hele man daar. De naam van deze man was Bure; hij was schoon van gezicht, groot en machtig en hij verwekte een zoon wiens naam Bor was. Deze Bor trouwde met een vrouw wiens naam was: Bestla, de dochter van de reus Bolthonr; ze hadden drie zonen, de ene heet Odin, de andere Vile en de derde Ve. En ik geloof dat deze Odin en zijn broers de heersers van hemel en aarde zijn. We denken dat hij zo genoemd moet worden. Dat is de naam van de man waarvan we weten dat die de grootste en beroemdste is en misschien mogen mannen hem bij die naam noemen.
7. Ganglere vroeg: Hoe konden deze vrede houden met Ymer of wie was de sterkste? Toen antwoordde Har: De zonen van Bor doodden de reus Ymer, maar toen hij viel stroomde er zoveel bloed uit zijn wonden dat ze daarin verdronken het hele ras van de vorstreuzen; behalve n, die ontsnapte met zijn huishouding. De reuzen noemen hem Bergelmer. Hij en zijn vrouw gingen aan boord van zijn ark en redden zichzelf daarin. Van hen zijn nieuwe geslachten van vorstreuzen gekomen, zoals hier gezegd wordt:
Talloze winters
Eer de aarde was gemaakt,
Was Bergelmer geboren.
[61] Dit eerste die ik me herinner
Hoe die slimme reus
Veilig in zijn ark lag. (Oude Edda; lied van Vafthrudner)

8. Toen zei Ganglere: Wat werd er toen gedaan door de zonen van Bor, omdat u gelooft dat zij goden waren? Antwoordde Har: Daarover valt niet veel te zeggen. Ze namen het lichaam van Ymer en brachten het naar het midden van Ginungagap en maakten van hem de aarde. Van zijn bloed maakten zij de zeen en meren; van zijn vlees was de aarde gemaakt, maar van zijn beenderen de rotsen; van zijn tanden en kaken en van de gebroken beenderen maakten zij stenen en kiezelstenen. Jafnhar merkte op: van het bloed dat uit de wonden vloeide en dat vrij was maakten ze de oceaan; zij bevestigden de aarde tezamen en daaromheen legden zij deze oceaan in een ring erom en het moet de meeste mensen onmogelijk schijnen om deze over te steken. Thride voegde toe: Ze namen zijn schedel en maakten daarvan de lucht en hieven hem met vier zijden over de aarde. Onder elke hoek zetten ze een dwerg en de vier dwergen heetten Austre (oost), Vestre (West), Nordre (Noord), Sudre (Zuid). Toen namen ze gloeiende vonken die los waren en uit Muspelheim waren geworpen en plaatsten ze in het midden van de grenzeloze hemel, zowel boven als beneden om hemel en aarde te verlichten. Ze gaven rustplaatsen aan alle vuren en zetten [62] sommigen in de hemel; sommigen werden gemaakt om vrij onder de hemel te gaan, maar zij gaven hun een plaats en vormden hun koers. In oude liedjes wordt gezegd dat vanaf die tijd dagen en jaren werden gerekend. Dus in de profetie van de Vala:
De zon wist niet
Waar ze haar hal had;
De maan wist het niet
Wat hij zou kunnen hebben;
De sterren wisten niet
Hun rustplaatsen. (Oude Edda; profetie van Vala)

Zo was het voordat deze dingen werden gemaakt. Toen zei Ganglere: Wonderbaarlijke tijdingen zijn deze die ik nu hoor; een wonderbaarlijk groots gebouw is dit en behendig gebouwd. Hoe was de aarde gevormd? Antwoord maakte Har: De aarde is rond en buiten de ronding ligt de diepe oceaan en langs het buitenste zeestrand van de zee hebben ze land gegeven voor de reuzenrassen om in te wonen; en tegen de aanval van rusteloze reuzen bouwden ze een vesting in de zee en rond de aarde. Voor dit doel gebruikten ze de wenkbrauwen van de gigantische Ymer en noemden ze de burcht Midgard. Ze namen ook zijn hersens en wierpen ze in de lucht en maakten daaruit de wolken, zoals hier gezegd wordt:
[63] Van Ymers vlees
Is de aarde is gemaakt,
En van zijn zweet de zeen;
Rotsen van zijn botten,
Bomen van zijn haar,
En de lucht van zijn schedel;
Maar van zijn wenkbrauwen
De blijde krachten
Maakte Midgard voor de zonen van mannen.
Van zijn hersens
Alle melancholie
Werden wolken gemaakt. (Oude Edda; lied van Grimmer, in oud Noors is de zon vrouwelijk en de maan mannelijk)

[64] HOOFDSTUK V.
DE CREATIE- (VERVOLG.)
9. Toen zei Ganglere: Er was veel gedaan lijkt me, toen hemel en aarde werden gemaakt, toen zon en maan op hun plaatsen werden geplaatst en toen dagen werden uitgezet; maar vanwaar kwamen de mensen die de wereld bewonen? Har antwoordde als volgt: Toen de zonen van Bor langs het strand gingen vonden ze twee bomen. Deze bomen namen ze op en maakten er mannen van. De eerste gaf hun geest en leven; de tweede begiftigde hen met rede en kracht van beweging; en de derde gaf hen vorm, spraak, gehoor en gezichtsvermogen. Ze gaven kleding en namen; de man die ze Ask noemden en de vrouw Embla. Van hen is de gehele mensheid gekomen en een verblijfplaats is hen gegeven onder Midgard. In de volgende plaats maakten de zonen van Bor zich in het midden van de wereld een burcht die Asgard heet en die wij Troje noemen. Daar woonden de goden en hun geslacht en vandaar werden veel nieuws en avonturen gedaan, zowel op aarde als in de lucht. In Asgard is een [66] plaats genaamd Hlidskjalf en toen Odin daar op de hoge stoel ging zitten zag hij over de hele wereld en wat elke man aan het doen was en hij kende alle dingen die hij zag. Zijn echtgenote heet Frigg en zij was de dochter van Fjorgvin en van hun nageslacht stamt het geslacht af dat wij asas noemen die Asgard bewonen, de oude en de rijken die eromheen liggen en al dat geslacht staat bekend als goden. En om deze reden wordt Odin Alvader genoemd, dat hij de vader is van alle goden en mensen en van alle dingen die door hem en door zijn macht gemaakt zijn. Jord (de aarde) was zijn dochter en zijn vrouw; met haar verwekte hij zijn eerste zoon en dat is Asa-Thor. Aan hem werd kracht en macht gegeven waardoor hij alle dingen snel overwint.
10. Norfe, of Narfe heet een reus en die woont in Jotunheim. Hij had een dochter met de naam Nacht. Ze was zwart en donker als het geslacht waartoe ze behoorde. Ze was eerst getrouwd met een man die Naglfare heette. Hun zoon was Aud. Daarna was ze getrouwd met Annar. Jord heet hun dochter. Haar laatste echtgenoot was Delling (morgenstond), die van asa-geslacht was. Hun zoon was Dag, die licht en eerlijk was naar zijn vader. Toen nam Alfather Nacht en haar zoon Dag, gaf ze twee paarden en twee wagens en zette ze in de hemel om rond de aarde te rijden, elk om beurten twaalf uur. De nacht rijdt eerst op het paard dat Hrimfaxe wordt genoemd en elke ochtend bedauwt hij de aarde met het schuim van zijn bit. [66] Het paard waarop Dag rijdt wordt Skinfaxe genoemd en met zijn manen verlicht hij de hele hemel en de aarde.
11. Toen zei Ganglere: Hoe stuurt hij de loop van de zon en de maan? Antwoordde Har: Mundilfare heet de man die twee kinderen had. Ze waren zo mooi en schoon dat hij zijn zoon Maan noemde en zijn dochter, die hij ten huwelijk gaf aan een man met de naam Glener, die hij Zon noemde. Maar de goden werden boos op deze arrogantie, namen zowel de broer als de zuster en zetten ze in de hemel en zorgden dat de zon de paarden rijdt die de kar van de zon trekt die de goden hadden gemaakt om de wereld te verlichten van vonken die uit Muspelheim vloog. Deze paarden zijn Arvak en Alsvid. Onder hun schoft plaatsten de goden twee windtassen om ze af te koelen, maar in sommige liederen wordt het ijzerkoud (sarnkol) genoemd. Maan begeleidt de loop van de maan en regeert zijn wassen en afnemen. Hij nam van de aarde twee kinderen die Bil en Hjuke hoog heten toen ze vanuit een bron genaamd Byrger gingen en droegen op hun schouders de emmer genaamd Sager en de paal Simul. De naam van hun vader is Vidfin. Deze kinderen vergezellen altijd Maan zoals te zien is vanaf de aarde.
[67] 12. Toen zei Ganglere: Swift vliegt naar de Zon, bijna alsof ze bang was en ze kon niet meer haast maken in haar loop alsof ze haar vernietiger vreesde. Toen antwoordde Har: Noch is het wonderbaarlijk dat ze vaart met al haar macht. Dichtbij is hij die haar achtervolgt en er is geen ontsnapping voor haar dan om hem voor hem te rennen. Toen vroeg Ganglere: җie heeft haar deze moeite gedaan? Antwoordde Har: Het zijn twee wolven. De enige heet Skol, hij rent haar achterna; ze is bang voor hem en hij zal haar op een dag inhalen. De andere heet Haat, de zoon van Hrodvitner; hij begeeft zich voor haar en wil de maan vangen en dat zal hij tenslotte doen. Toen vroeg Ganglere: Van wie zijn nakomelingen zijn deze wolven? (dat wolven de zon en de maan volgen is een wijdverspreid populair bijgeloof. In Zweden wordt een heldere vlek Solvarg (zonnewolf) genoemd) Zei Har; Een heks woont ten oosten van Midgard, in het bos genaamd Jarnved (IJzerhout), waar de heksen verblijven die Jarnvidjes heten. De oude heks baarde vele reuzenzonen en allemaal in de vorm van een wolf. Vandaar komen deze twee wolven. Er wordt gezegd dat van dit wolvengeslacht een de machtigste is en wordt Moongarm genoemd. Hij is vervuld met het levensbloed van alle doden. Hij zal de maan verslinden en de hemel en de hemel met bloed bevlekken. Daardoor zal de zon verduisterd worden, zullen de winden woest worden en brullen zoals in de profetie van de Vala wordt gezegd:
In het oosten woont de oude heks,
In het Jarnved-bos;
En brengt daar voort
de nakomelingen van Fenrer.
Er komt van allemaal
Een van de ergste,
[68] De verslinder van de maan
In de vermomming van een trol.

Hij is vervuld van het levensbloed
Van mensen gedoemd om te sterven;
De stoelen van de goden
bevlekt hij met rood bloed;
Zonneschijn wordt zwart
De zomer daarna
Alle weer wordt wispelturig.
Ken je het al of niet? (Oude Edda, profetie van Vala)

13. Toen vroeg Ganglere: Wat is het pad van aarde naar de hemel? Har antwoordde lachend: Gekkigheid vraag je nu. Is er je niet verteld dat de goden een brug hebben gemaakt van de aarde naar de hemel die Bifrost wordt genoemd? Je moet het gezien hebben. Het kan zijn dat je het de regenboog noemt. Het heeft drie kleuren, is erg sterk en is gemaakt met meer handigheid en vaardigheid dan andere structuren. Toch, hoe sterk het ook is, het zal breken wanneer de zonen van Muspel erover komen rijden en dan zullen hun paarden moeten zwemmen over grote rivieren om door te kunnen gaan. Toen zei Ganglere: De goden hebben, denk ik, die brug niet eerlijk gebouwd als het in stukken kan breken omdat ze dat hadden kunnen doen, hadden ze dat gewenst. Toen antwoordde Har: De goden zijn niet de schuld van deze structuur. Bifrost is inderdaad een goede brug, maar er is niets in de wereld dat in staat is om te weerstaan als de zonen van Muspel komen te vechten.
[69] HOOFDSTUK VI.
DE EERSTE WERKEN VAN DE ASAS. DE GOUDEN EEUW.

14. Toen zei Ganglere: Wat deed Alvader toen Asgard was gebouwd? Zei Har: In het begin stelde hij heersers aan op een plaats in het midden van de burcht die Idavold heette die met hem de geschillen van mannen moesten beoordelen en de aangelegenheden van de burcht moesten beslissen. Hun eerste werk was om een rechtbank te bouwen waar er stoelen waren voor alle twaalf en, bovendien, een hoge plaats voor Alvader. Dat is het beste en grootste huis ooit gebouwd is op aarde en is binnen en buitn als vast goud. Deze plaats wordt Gladsheim genoemd. Daarna bouwden ze een andere hal als een thuis voor de godinnen wat ook een heel mooi herenhuis is en wordt Vingolf genoemd. Daarop bouwden zij een smederij; maakten hamer, tang, aambeeld en met deze alle andere gereedschappen. Daarna werkten ze in ijzer, steen en hout en vooral in dat metaal dat goud wordt genoemd. Al hun huishoudelijke waren waren van goud. Dat tijdperk werd de gouden eeuw genoemd totdat het verloren was door de komst van de vrouwen uit Jotunheim. Toen plaatsten de goden zichzelf op hun hoge stoelen en hielden raad. Ze herinnerden zich hoe de dwergen zich in de vorm van de aarde hadden vermenigvuldigd als maden in vlees. [70] De dwergen waren eerst gemaakt en waren levend geworden in het vlees van Ymer en waren toen maden; maar nu, door de beslissing van de goden, kregen zij het begrip en de gelijkenis van mensen, maar moesten zij nog steeds op de aarde en in rotsen wonen. Modsogner was een dwerg en Durin een andere. Zo wordt er in de profetie van Vala gezegd:
Toen gingen alle goden,
De alle-heilige goden,
Op hun rechterstoelen,
En namen daarop raad
Wie zou het geslacht
Van dwergen creren
Van de bloedige zee
En uit de botten van Blain.
In de gelijkenis van mensen
Ze hebben er veel gemaakt
Dwergen in de aarde,
Zoals Durin zei.
En deze, zegt de Vala, zijn de namen van de dwergen:

Nye, Nide,
Noorden, Zuiden,
Oosten, Westen,
Althjof, Dvalin,
Na, Nain,
Nipen, Dain,
Bifur, Bafur,
Bombor, Nore,
Erts, Onar,
Oin, Mjodvitner,
Vig, Gandalf,
Vindalf, Thorin,
Bestand, Kile,
Fundin, Vale,
[71] Thro, Throin,
Thek, Lit, Vit,
Ny, Nyrad,
Rek, Radsvid.

Maar de volgende zijn ook dwergen en wonen in de rotsen, terwijl de hierboven genoemde wonen in de modder:

Draupner, Dolgthvare,
Hor, Hugstare,
Hledjolf, Gloin,
Dore, Ore,
Duf, Andvare,
Hepte, File,
Har, Siar.

Maar de volgenden komen van Svarinճ tot Aurvang op Joruvold en uit hen is Lovar voortgekomen. Hun namen zijn:

Skirfer, Virfir,
Skafid, Ae,
Alf, Inge,
Eikinslgalde,
Fal, Froste,
Fid, Ginnar. (Oude Edda, profetie van Vala)

[72] HOOFDSTUK VII.
OP DE PRACHTIGE DINGEN IN DE HEMEL.

15. Toen zei Ganglere: Waar is de voornaamste of meest heilige plaats van de goden? Har antwoordde: Dat is door de es Yggdrasil. Daar komen de goden elke dag samen in raad. Zei Ganglere: Wat wordt er gezegd over deze plek? Antwoordde Jafnhar: deze es is de beste en grootste van alle bomen; zijn takken strekken zich over de hele wereld uit en reiken tot boven de hemel. Drie wortels ondersteunen de boom en staan wijd uit elkaar; de ene wortel is bij de asas en de andere bij de vorstreuzen waar Ginungagap vroeger was; de derde reikt tot Niflheim; daaronder is Hvergelmer, waaronder Nidhug is die de wortel knaagt. Maar onder de tweede wortel, die zich uitstrekt tot de vorstreuzen, bevindt zich de put van Mimer, waarin kennis en wijsheid verborgen zijn. De eigenaar van de bron heet Mimer. Hij is vol van wijsheid want hij drinkt uit de bron met de Gjallar-hoorn. Alvader kwam er eens en vroeg om iets te drinken uit de bron, maar hij kreeg het niet voordat hij een van zijn ogen als pand achterliet. Dat staat dus in de profetie van de Vala;
[73] Weet ik wel, Odin,
Waar je je oog verborg:
In de kristalheldere
Bron of Mimer.
Mede drinkt Mimer
Elke ochtend
Van de belofte van Alvader.
Ken je het al of niet? (Oude Edda, profetie van Vala)

De derde wortel van de es is in de hemel en daaronder is de heiligste fontein van Urd. Hier hebben de goden hun doodsvelden. De asas rijden hier elke dag over Bifrost die ook wel Asabrug genoemd wordt. Hierna volgen de namen van de paarden van de goden: Sleipner is de beste; hij is van Odin en hij heeft acht voeten. De tweede is Glad, de derde Gyller, de vierde Gler, de vijfde Skeidbrimer, de zesde Silfertop, de zevende Siner, de achtste Gisl, de negende Falhofner, de tiende Gulltop, de elfde Letfet. Balderՠs paard was met hem verbrand. Thor gaat te voet naar het dodenveld en waadt door de volgende rivieren:
Kormt en Ormt
En de twee Kerlaugs;
Deze zullen Thor waden
Elke dag
Wanneer hij gaat oordelen
Dichtbij de Yggdrasil-es;
Voor de Asa-brug
Verbrandt alles in vuur en vlam, -
De heilige wateren brullen. (Oude Edda, lied van Grimner)

[74] Toen vroeg Ganglere: Brandt het vuur over Bifrost? Har antwoordde: Het rood dat je in de regenboog ziet is het brandende vuur. De vorstreuzen en de bergreuzen zouden naar de hemel gaan als Bifrost begaanbaar was voor iedereen die daarheen wilde gaan. Er zijn veel schone plaatsen in de hemel en ze worden allemaal beschermd door een goddelijke verdediging. Daar staat een prachtige hal bij de fontein onder de es. Daaruit komen drie maagden wiens namen Urd, Verdande en Skuld zijn. Deze maagden vormen het leven van mensen en we noemen ze Nornen. Er zijn nog meer Nornen, namelijk degenen die naar elke man komen wanneer hij wordt geboren om zijn leven vorm te geven en deze staan bekend als van het geslacht van goden; anderen daarentegen zijn van het elvengeslacht en weer anderen behoren tot het ras van de dwergen. Zoals hier gezegd wordt:
Ver van mij, denk ik,
Zijn de Nornen geboren,
Ze zijn niet van hetzelfde geslacht.
Sommige zijn van de asas,
Sommigen zijn van de elven,
Sommige zijn dochters van Dvalin. (Oude Edda, lied van Grimner)

Toen zei Ganglere: Als de Nornen het lot van de mensen regeren, dan delen ze die buitengewoon ongelijk uit. Sommigen leven een goed leven en zijn rijk; sommigen krijgen rijkdom noch lof. Sommigen hebben een lange, anderen een kort leven. Har antwoordde: Goede Nornen en van goede afkomst vormen een goed leven en wanneer sommige mensen met tegenslag bezwaard worden zijn de slechte Nornen er de oorzaak van.
16. Toen zei Ganglere: Welke andere opmerkelijke dingen zijn er te zeggen over de es? Har antwoordde: Er valt veel over te [75] zeggen. Op een van de takken van de es zit een adelaar die veel weet. Tussen zijn ogen zit een havik die Vedfolner wordt genoemd. Een eekhoorn genoemd Ratatosk springt op en neer in de boom en draagt woorden van afgunst tussen de arend en Nidhug. Vier herten springen in de takken van de es en bijten de bladeren. (IJslandse belemmeringen) Hun namen zijn: Dain, Dvalin, Duney en Durathro. In Hvergelmer met Nidhug zijn meer slangen dan de tong kan vertellen. Zoals hier wordt gezegd:
De es Yggdrasil
Draagt zorgen
Groter dan mannen weten.
Herten bijten het hierboven,
Aan de zijkant gaat het rotten,
Nidhug knaagt het hieronder.

En zo wordt er ook gezegd;
Meer slangen leugens
Beneden de es Yggdrasil
Dan wordt gedacht
Bij elke dwaze aap.
Goin en Moin
(Ze zijn zonen van Grafvitner),
[76] Grabak en Grafvollud,
Ofner en Svafner
Moet toestaan, denk ik,
Knagen aan de wortels van die boom. (Oude Edda, profetie van Vala)

Opnieuw wordt gezegd dat de Nornen die in de fontein van Urd wonen dagelijks water uit de fontein nemen en de klei nemen die rond de fontein ligt en daarmee de es besprenkelen opdat zijn takken niet verwelken of vergaan. Dit water is zo heilig dat alle dingen die in de fontein worden gebracht zo wit worden als de film van een eierschaaltje Zoals hier wordt gezegd;
Een es die ik ken
Heet Yggdrasil;
Een hoge, heilige boom
Met witte klei besprenkeld.
Vandaar komt de dauw
Die valt in de dalen.
Groen voor altijd staat het
Over de fontein van Urd. (Oude Edda, profetie van Vala)

De dauw die vanaf deze boom op de aarde valt noemt men de val van honing en het is het voedsel van bijen. Twee vogels worden gevoed in de fontein van Urd; zij worden zwanen genoemd en zij zijn de ouders van het geslacht van zwanen.
17. Toen zei Ganglere: Grote tijdingen die je van de hemel kan vertellen. Zijn er andere opmerkelijke plaatsen dan die van Urdճ fontein? Antwoordde Har: Er zijn veel prachtige woningen. Een daarvan heet Alfheim. Daar wonen de mensen die lichtelven [77] worden genoemd; maar de donkere elven wonen beneden op de aarde en ze lijken niet op de licht-elfen, maar veel meer op daden. De licht-elfjes zijn schoner dan de zon om naar te kijken, maar de donkere elfjes zijn zwarter dan pek. Een andere plaats wordt Breidablik genoemd en geen enkele plaats is mooier. Er is ook een landhuis genaamd Glitner, waarvan de muren en pilaren en palen van gepolijst goud zijn en het dak is van zilver. Verder is er een woning genaamd Himinbjorg die aan het einde van de hemel staat waar de Bifrost-brug verenigd is met de hemel. En er is een grote woning genaamd Valaskjalf die van Odin is. De goden hebben het gemaakt en het omhuld met zuiver zilver. In deze hal is de hoge stoel die Hlidskjalf wordt genoemd en wanneer Alvader op deze stoel zit ziet hij over de hele wereld. In het zuidelijke einde van de wereld is het paleis en dat is de mooiste van allemaal en helderder dan de zon; zijn naam is Gimle. Het zal standhouden wanneer zowel hemel als aarde zijn vergaan. In deze zaal zullen de goeden en de rechtvaardigen door alle eeuwen heen wonen. Zo zegt de profetie van de Vala:
Een hal die ik ken, staat
Dan is de zon mooier,
Dan goud beter,
[78] Gimle van naam.
Het zal goed zijn
Mensen te wonen,
En voor altijd
Genieten van vreugde. (Oude Edda, profetie van Vala)

Toen zei Ganglere; Wie bewaakt dit paleis wanneer Surtճ vuur hemel en aarde verbrandt? Har antwoordde: Er wordt gezegd dat naar het zuiden en boven deze hemel een andere hemel is die Andlang wordt genoemd. Maar er is een derde, dat boven deze is, en wordt Vidblain genoemd en in deze hemel geloven we dat dit landhuis (Gimle) gesitueerd is; maar wij achten dat alleen de licht-elven daar nu in wonen.
[79] HOOFDSTUK VIII.
DE ASAS.

18. Toen zei Ganglere: Waar komt de wind vandaan? Het is zo sterk dat het grote zeen beweegt en de waaiers vuren in vlammen en toch, hoe krachtig het ook is, het kan niet worden gezien. Daarom is het wonderlijk gemaakt. Toen antwoordde Har: Dat kan ik je goed vertellen. Aan het noordelijke uiteinde van de hemel zit een reus die Hrasvelg heet. Hij is gekleed in adelaars pluimen en wanneer hij zijn vleugels spreidt voor vlucht komt de wind onder hm vandaan. Zo is het hier gezegd:
Hrasvelg heet hij
Die zit aan het einde van de hemel,
Een reus in adelaars vermomming.
Van zijn vleugels, zeggen ze
Komt de wind
Over de hele mensheid. (Oude Edda, lied van Vafthrudner)

19. Toen zei Ganglere: Hoe komt het dat de zomer zo heet is, maar de winter zo koud? Har antwoordde: Een wijs man zou zoծ vraag niet stellen want iedereen kan dit vertellen; maar als jij alleen zo stom bent geworden dat je er nog nooit van gehoord [80] hebt, dan vergeef ik het je liever vanwege het feit dat je onverstandig bent n keer dan dat je langer zou moeten gaan in onwetendheid over wat je zou moeten weten. Svasud is de naam van hem die de vader is van de zomer en hij leeft zoծ leven van plezier dat alles wat mild is van hem zoete (svasligt) wordt genoemd. Maar de vader van de winter heeft twee namen, Vindlone en Vindsval. Hij is de zoon van Vasad en al dat geslacht is grimmig en ijzig en de winter is gelijk hen.
20. Toen vroeg Ganglere: Wie zijn de asas in wie mensen zijn gebonden om te geloven? Har antwoordde hem: Twaalf zijn de goddelijke asas. Jafnhar zei: niet minder heilig zijn de asynjes (godinnen), evenmin is hun macht minder. Vervolgens voegde Thride toe: Odin is de hoogste en oudste van de asas. Hij bestuurt alle dingen, maar de andere goden, elk volgens zijn macht, dienen hem als kinderen tot vader. Frigg is zijn vrouw en zij kent het lot van de mens, hoewel zij daar niets over vertelt omdat er verband mee bestaat dat Odin zelf tegen Asa-Loke zei;
Gek ben jij, Loke!
En uitzinnig;
Waarom stop je niet?
Fortuinen allemaal,
Denk ik, Frigg weet het,
Hoewel ze het zichzelf niet vertelt. (Oude Edda, strijd van Loki)

[81] Odin wordt Alvader genoemd want hij is de vader van alle goden; hij wordt ook Valvader genoemd, want allen die in gevecht vallen zijn zijn uitverkoren zonen. Voor hen bereidt hij Valhal en Vingolf voor, waar ze einherjes (helden) worden genoemd. Hij wordt ook Hangagod, Haptagod en Farmagod genoemd; en hij gaf zichzelf nog meer namen toen hij naar koning Geirrod kwam;
Grim is mijn naam,
En Ganglare,
Herjan, Hjalmbore,
Thek, Thride,
Thud, Ud,
Helblinde, Har,
Sad, Svipal,
Sangetal,
Herteit, Hnikar,
Bileyg, Baleyg,
Bolverk, Fjolner,
Grimner, Glapsvid, Fjolsvid,
Sidhot, Sidskeg,
Sigfather, Hnikud,
Alfather, Atrid, Farmatyr,
Oske, Ome,
Jafnhar, Biflinde,
Gondler, Harbard,
Svidur, Svidrir,
Jalk, Kjalar, Vidur,
Thro, Yg, Thund,
Vak, Skilfing,
Vafud, Hroptatyr,
Gaut, Veratyr. (Oude Edda, lied van Grimner)

Toen zei Ganglere: Een heel groot aantal namen heb je hem gegeven; en dit weet ik zeker, dat hij een zeer wijze man moet zijn die in staat is te begrijpen en te beslissen welke kansen de oorzaken zijn van al deze namen. Har antwoordde: Er is veel kennis [82] nodig om het allemaal goed uit te leggen, maar toch is dit het kortste om je te vertellen dat de meeste van deze namen hem zijn gegeven omdat er, omdat er veel talen in de wereld zijn, alle mensen dachten dat ze zijn naam in hun taal moesten veranderen opdat zij hem zouden kunnen aanbidden en elk hem in zijn eigen taal zou bidden. Andere oorzaken van deze namen moeten in zijn reizen worden gezocht waarover in oude sagen wordt verteld; en je kan geen aanspraak maken op een wijze man genoemd te worden als je niet in staat bent om over deze prachtige avonturen te vertellen.
21. Toen zei Ganglere: Wat zijn de namen van de andere asas? Wat is hun beroep en wat voor werk hebben ze gedaan? Har antwoordde: Thor is de belangrijkste van hen. Hij wordt Asa-Thor of Oku-Thor genoemd. (Oku is ontleend van de Finse dondergod Ukko) Hij is de sterkste van alle goden en mensen en heerst over het rijk dat Thrudvang heet. Zijn hal heet Bilskirner. Daarin zijn vijfhonderdveertig verdiepingen en het is het grootste huis dat mannen hebben gemaakt. Zo wordt er in Grimner' s Lied gezegd:
Vijfhonderd verdiepingen
En nog eens veertig,
Mij dunkt, heeft Bilskirner gebogen.
Van alle huizen
Dat ik weet dat het overdekt is
Ik weet dat mijn zoon de grootste is. (Oude Edda, lied van Grimner)

[83] Thor heeft twee geiten met name Tangnjost en Tangrisner, en een strijdwagen waarin hij rijdt. De geiten trekken de strijdwagen; daarom wordt hij Oku-Thor genoemd. Hij bezit drie waardevolle schatten. Een daarvan is de hamer Mjolner, die de vorstreuzen en bergreuzen goed kennen als het geheven wordt; en dit is niet verwonderlijk, want daarmee heeft hij menige schedel van hun vaders of vrienden gespleten. De tweede schat die hij bezit is Megingjarder (riem van kracht); wanneer hij er zich mee omgordt wordt zijn kracht verdubbeld. Zijn derde schat die van grote waarde is, is zijn ijzeren handschoenen; deze kan hij niet missen als hij het heft van de hamer vasthoudt. Niemand is zo wijs dat hij al zijn grote werken kan vertellen; maar ik kan u zoveel tijdingen over hem vertellen dat het laat zal worden voordat alles is verteld dat ik weet.
22. Daarop zei Ganglere: Ik wil het nieuws van meer asas vragen. Har gaf hem antwoord: Odin' s tweede zoon is Balder en van hem worden goede dingen verteld. Hij is de beste en allemaal prijzen hem. Hij is zo schoon van gezicht en zo helder dat lichtstralen van hem uitgaan; en er is een plant zo wit dat hij wordt vergeleken met Balderՠs voorhoofd en het is de witste van alle planten. Hieruit kun je oordelen over de schoonheid van zowel zijn haar als zijn lichaam. Hij is de wijste, mildste en meest welsprekende van alle asas; en dat is zijn aard dat niemand het oordeel dat hij heeft uitgesproken kan veranderen. Hij woont in [84] de hemel genaamd Breidablik en daar kan niets onreins binnenkomen. Zoals hier wordt gezegd;
Breidablik wordt het genoemd
Waar Balder heeft
Gebouwd voor zichzelf een hal
In het land
Waar ik weet wordt gevonden
Het minste kwaad. (Oude Edda, lied van Grimner)

23. De derde asa is hij die Njord wordt genoemd. Hij woont in Noatun, wat in de hemel is. Hij regeert het verloop van de wind en controleert de woede van de zee en van vuur. Hij wordt aangeroepen door zeevarenden en door vissers. Hij is zo rijk en welvarend dat hij iedereen die hem aanroept brede landen en overvloed kan geven. Hij werd opgevoed in Vanaheim, maar de Vans (Vergelijk Vainamoinen, de zoon van Ukko in de Finse Kalevala) gaven hem als een gijzelaar voor de goden en ontvingen in zijn plaats als een asa-gijzelaar de god wiens naam Honer is. Hij vestigde vrede tussen de goden en Vans. Njord nam tot vrouw Skade, een dochter van de reus Thjasse. Ze wilde wonen waar haar vader had gewoond, dat wil zeggen, op de bergen in Thrymheim; Njord, aan de andere kant, verkoos om dichtbij de zee te zijn. Ze kwamen daarom overeen om negen nachten door te brengen in Thrymheim en drie in Noatun. Maar toen Njord terugkwam uit de bergen naar Noatun, zong hij dit:
[85] Vermoeid ben ik van de bergen,
Niet lang was ik daar,
Slechts negen nachten.
Het gehuil van de wolven
Dacht ik klonk ziek
Tegen het lied van de zwanen.

Skade zong toen dit:

Ik kon niet slapen
Op mijn zeestrand bank,
Vanwege het schreeuwen van de zeevogels.
Daar word ik wakker van,
Zoals hij uit de zee komt,
Elke ochtend het miauwen.

Toen ging Skade de berg op en woonde in Thrymheim. Ze gaat vaak op skees (sneeuwschoenen), met haar boog en schiet wilde beesten. Ze wordt skee-godin of skee-dis genoemd. Zo wordt er gezegd:
Thrymheim wordt het genoemd
Waar Thjasse woonde,
Die machtigste reus.
Maar nu woont er Skade,
Pure bruid van de goden,
In de oude woning van haar vader. (Oude Edda, lied van Grimner)

[86] 24. Njord, in Noatun, verwekte daarna twee kinderen: een zoon met de naam Frey en een dochter met de naam Freya. Ze waren mooi van gezicht en machtig. Frey is de beroemdste van de asas. Hij regeert over regen en zonneschijn en over de vruchten van de aarde. Het is goed om hem te vragen voor oogst en vrede. Hij zwaait ook de rijkdom van mannen. Freya is de beroemdste godin. Zij heeft in de hemel een woning die Folkvang wordt genoemd en wanneer zij naar de strijd rijdt behoort de ene helft van de verslagenen aan haar en de andere helft aan Odin. Zoals hier gezegd:
Folkvang wordt het genoemd,
En daar regeert Freya.
Voor de stoelen in de hal
De helft van de verslagenen
Ze kiest elke dag;
De andere helft is van Odin. (Oude Edda, lied van Grimner)

Haar hal is Sesrynmer en het is groot en mooi. Wanneer ze naar het buitenland gaat rijdt ze in een wagen getrokken door twee katten. Ze leent een gunstig oor aan mannen die haar aanroepen en het is van haar naam dat de titel is gekomen dat vrouwen rijk van geboorte frur (IJslands fr, Duits Frau, Deens freu, meervoud fr; dame, afgeleid van Freyja) frur genoemd worden. Ze houdt van liefdesliedjes en het is goed om haar aan te roepen in liefdesaangelegenheden.
25. Toen zei Ganglere: deze asas lijkt me van groot belang te zijn en het is niet geweldig dat je grote macht hebt omdat je zoծ uitstekende kennis van de goden hebt en weet aan wie van hen je bid op elke gelegenheid. Maar welke andere goden zijn er? [87] Har antwoordde: er is nog een asa wiens naam Tyr is. Hij is zeer gedurfd en moedig. Hij zwaait de overwinning in de oorlog, daarom moeten strijders hem aanroepen. Er is een gezegde, dat wie anderen in dapperheid overtreft en nooit ophoudt, dat is Tyr-sterk. Hij is ook zo wijs dat er gezegd wordt van iemand die bijzonder intelligent is dat hij Tyr-geleerd is. Een bewijs van zijn durf is dat toen de asas de wolf Fenrer brachten om hem te laten binden met de ketting Gleipner, hij niet zou geloven dat ze hem weer zouden verliezen totdat Tyr zijn hand in de mond legde als een belofte. Maar toen de Asas de Fenris-wolf niet wilden verliezen, beet hij Tyrճ hand af op de plaats van het wolfs gewricht (de pols). Vanaf die tijd heeft Tyr een hand en wordt hij nu een vredestichter genoemd onder mensen.
26. Brage is de naam van een van de andere asas. Hij is beroemd om zijn wijsheid, welsprekendheid en vloeiende spraak. Hij is een meester-dichter en van hem wordt zangkracht brag genoemdՠ(pozie) en zulke mannen of vrouwen die zich onderscheiden [88] door hun welsprekendheid worden brag mannen en brag vrouwen genoemd. (Vergelijk Angelsaksisch brego: voornaamste, hoofd) Zijn vrouw is Iduna. Ze bewaart een doos die appels waarvan de goden eten als ze oud worden en dan worden ze weer jong en zo zal het zijn tot Ragnarok (de schemering van de goden). Toen zei Ganglere: Van groot belang voor de goden moet het, naar mijn mening, zijn dat Iduna deze appels met zorg en eerlijkheid bewaart. Har antwoordde en lachte: ze liep een groot risico bij een gelegenheid, waarvan ik je misschien meer zou vertellen, maar je zult eerst de namen van meer asas horen.
27. Heimdal is de naam van een. Hij wordt ook de witte-asa genoemd. Hij is groot en heilig; geboren uit negen meisjes die allemaal zussen waren. Hij heet ook Hallinskide en Gullintanne, want zijn tanden waren van goud. Zijn paard heet Gulltop (Goud-top). Hij woont in een plaats genaamd Himinbjorg, in de buurt van Bifrost. Hij is de bewaker van de goden en zit aan het einde van de hemel, bewaakt de brug tegen de bergreuzen. Hij heeft minder slaap nodig dan een vogel; ziet honderd mijl rondom hem en zowel ‘s nachts als overdag. Hij hoort het gras groeien en de wol op de ruggen van de schapen en natuurlijk alle dingen die luider klinken dan deze. Hij heeft een trompet genaamd de Gullhorn, en wanneer hij het blaast kan het in alle werelden gehoord worden. Het hoofd heet Heimdalՠs zwaard. Zo wordt hier gezegd;
[89] Himinbjorg wordt het genoemd,
Waar Heimdal regeert
Over zijn heilige zalen;
Daar drinkt de bewaker van de goden
In zijn heerlijke woning
Blij de goede mede. (Oude Edda; lied van Grimner)

En nogmaals, in het lied van Heimdal, zegt hij zelf:

Zoon ben ik van negen meisjes,
Geboren ben ik van negen zussen.

28. Hoder heet een van de asas die blind is, maar buitengewoon sterk; en de goden zouden wensen dat dit deze asa nooit genoemd moet worde, want het werk van zijn hand zal lang in herinnering worden gehouden, zowel door goden als door mensen.
29. Vidar is de naam van de stille asa. Hij heeft een hele dikke schoen en hij is de sterkste na Thor. Van hem hebben de goden veel hulp bij alle moeilijke taken.
30. Ale, of Vale is de zoon van Odin en Rind. Hij is gedurfd in gevechten en een goede schutter.
31. Uller is de naam van een die een zoon van Sif is en een stiefzoon van Thor. Hij is zo goed een boogschutter en zo snel met zijn schieten dat niemand met hem kan twisten. Hij is vriendelijk van gezicht en bezit alle kwaliteiten van een krijger. Men zou hem moeten aanroepen in een enkel gevecht.
[90] 32. Forsete is een zoon van Balder en Nanna, dochter van Nep. Hij heeft in de hemel de hal die Glitner heet. Allen die met geschillen tot hem komen gaan volkomen verzoend weg. Geen beter tribunaal is te vinden onder goden en mannen. Zo wordt hier gezegd:
Giltner heet de hal,
Die op gouden pilaren staat,
En overdekt met zilver.
Daar woont Forsete
Gedurende de hele tijd,
En regelt alle geschillen. (Oude Edda; lied van Grimner)


[91] HOOFDSTUK IX.
LOKI' S NAKOMELINGEN.
33. Hier is er nog steeds een die tot de asas behoort, maar sommigen noemen de roddelaar van de asas. Hij is de bedenker van bedrog en de schande van alle goden en mensen. Zijn naam is Loki, Loke of Lopt. Zijn vader is de reus Farbaute, maar de naam van zijn moeder is Laufey of Nal. Zijn broers zijn Byleist en Helblinde. Loki is eerlijk en mooi van gezicht, maar slecht in aanleg en zeer wispelturig. Hij overtreft de andere in de kracht dat sluw genoemd wordt en bedriegt in alle dingen. Hij heeft de asas vaak in grote problemen gebracht en hen vaak weer geholpen met zijn sluwe listen. Zijn vrouw heet Sygin en hun zoon Nare of Narfe.
34. Loki had nog meer kinderen. Een reuzin in Jotunheim, heet Angerboda. Met haar had hij drie kinderen. De eerste was de Fenris-wolf; De tweede, Jormungand, dat is de Midgard-slang, en de derde, Hel. Toen de goden wisten dat deze drie kinderen gestimuleerd werden in Jotunheim en zich bewust waren van de profetien die veel leed en ongeluk vandaar naar hen zou [92] komen en gezien het feit dat veel kwaad zou worden gezocht uit aan de kant van hun moeder en nog steeds meer van de vaderskant stuurde hun vader stuurde Alvader enkele van de goden om de kinderen mee te nemen en naar hem te brengen. Toen ze bij hem kwamen gooide hij de slang in de diepe zee die alle landen omringt. Daar groeide de slang zodat het in het midden van de oceaan ligt, de hele aarde omgeeft en in zijn eigen staart bijt. Hel wierp hij in Niflheim en gaf haar de militaire macht over negen werelden (of negende wereld) zodat ze de verblijfplaatsen zou moeten noemen die naar haar gezonden worden, namelijk wie er sterven ten gevolge van ziekte of ouderdom. Ze heeft daar een groot herenhuis en de muren eromheen hebben een vreemde hoogte en de poorten zijn enorm. Eljudner is de naam van haar hal. Haar tafel heet hongersnood; Haar mes, versterving. De naam van de bediende van haar man is Ganglate; Ganglot (Beide namen betekenen luiaard) van haar vrouwelijke dienaar. Haar drempel wordt struikelblok genoemd; hier bed, zorg; de kostbare gordijnen van haar bed, glimmende balen. De ene helft hier is blauw en de andere helft is van de kleur van het vlees; vandaar dat ze gemakkelijk bekend is. Haar uiterlijk is erg streng en lelijk.
[93] 35. De wolf werd opgevoed door de asas thuis en Tyr was de enige die de moed had om naar hem toe te gaan en hem voedsel te geven. Toen de goden zagen hoeveel hij elke dag groeide en alle profetieën verklaarden dat hij voorbestemd was om voor hen fataal te worden besloten ze om een zeer sterke boei te maken die ze Lading noemden. Ze brachten het naar de wolf en vroegen hem zijn kracht uit te oefenen op de boei. De wolf, die niet dacht dat het te sterk voor hem zou zijn, liet ze daarmee doen wat ze wilden. Maar toen hij in de boei beet kwam die los en hij was vrij van Lading. Toen maakten de asas nog een boei en een helft sterker en die noemden ze Drome. Ze wilden dat de wolf dit ook probeerde en zeiden hem dat hij heel beroemd zou worden vanwege zijn kracht als zoծ sterke ketting hem niet kon vasthouden. De wolf dacht dat deze boei inderdaad zeer sterk was maar dat ook zijn kracht was toegenomen sinds hij Lading had gebroken. Hij nam het ook in overweging dat het nodig was om zichzelf aan gevaar bloot te stekken als hij beroemd wilde worden; dus liet hij zich in de boeien slaan. Toen de asas zeiden dat ze klaar waren schudde de wolf zich en zag en smeet de boei op de grond zodat de kapotte stukken ver wegvlogen. Zo brak hij uit de Drome. Sindsdien werd het als een spreekwoord gehouden, ‘om los te komen van de Lading’ of үo uit de Drome te raken’, wanneer iets buitengewoon moeilijk is. De asas begonnen nu te vrezen dat ze de wolf niet konden laten binden. Dus stuurde Alvader de jongeman die Skirner heet, Frey’s boodschapper, [94] naar twee dwergen in Svartalfaheim en liet ze de boei maken die Gleipner wordt genoemd. Die was van zes dingen gemaakt: van de voetstap van katten, van de baard van de vrouw, van de wortels van de berg, van de zenuwen van de beer, van de adem van de vogels, en van het speeksel van de vogels. Als je dit nog niet eerder hebt geweten kan je er gemakkelijk achter komen dat het waar is en dat er geen leugen over bestaat omdat je moet hebben opgemerkt dat een vrouw geen baard heeft, dat de voetstap van een kat niet gehoord kan worden en dat bergen geen wortels hebben; en ik weet zeker dat wat ik je heb verteld volmaakt waar is, hoewel er enkele dingen zijn die je niet begrijpt. Toen zei Ganglere: Dit moet ik zeker begrijpen om waar te zijn. Ik kan deze dingen zien die je als bewijs hebt genomen. Maar hoe was de boei gesmeed? Antwoordde Har; Dat kan ik je goed uitleggen. Het was zacht en zacht als een zijden snaar. Hoe sterk en betrouwbaar het was, zal je nu horen. Toen de boei naar de asas werd gebracht bedankten ze de boodschapper voor het zo goed doen van zijn boodschap. Toen gingen ze naar het meer genaamd Amsvartner, naar de holm (rotsachtig eiland) genaamd Lyngve en riepen de wolf om met hen mee te gaan. Ze lieten hem de zijden band zien en boden hem het te breken en zeiden dat het iets sterker was dan de dunheid zou doen vermoeden. Ze gaven het vervolgens van de een aan de ander en probeerden de kracht met hun handen, maar het brak niet.[95] De wolf antwoordde: Het lijkt me dat ik geen roem zal krijgen, hoewel ik breek een zo slanke draad als dit is. Maar als het gemaakt is met kunst en list dan zal, hoe klein het er ook uitziet, die band zal nooit op mijn benen komen. Toen zeiden de asas dat hij gemakkelijk in staat zou zijn een slanke zijden band te doorbreken, omdat hij al grote ijzeren boeien had opengebroken. Maar zelfs als je niet in staat bent om deze band te verbreken heb je niets te vrezen van de goden want we zullen je onmiddellijk weer los maken. De wolf antwoordde: als je me zo vast laat binden dat ik mezelf niet meer kan verlossen zal u wegsluipen en het zal lang duren voordat ik enige hulp van u krijg, daarom ben ik afkerig om deze band op me te laten leggen; maar opdat u mij niet van lafheid zou beschuldigen laat iemand van u zijn hand in mijn mond steken als een belofte dat dit zonder bedrog wordt gedaan. De ene keek de andere aan en dacht dat er nu een keuze was uit twee kwaden en niemand wilde zijn hand aanbieden voordat Tyr zijn rechterhand uitstak en in de mond van de wolf legde. Maar toen de wolf er nu tegenaan begon te draaien werd de band stijver en hoe meer hij spande hoe strakker het werd. Ze lachten allemaal behalve Tyr; hij verloor zijn hand. Toen de asas zagen dat de wolf voldoende goed was gebonden namen ze de ketting die was vastgemaakt aan de boei en die Gelgja [96] heette en trokken hem door een grote rots die Gjol wordt genoemd en bevestigden deze rots diep in de aarde. Toen namen ze een grote steen die Tvite wordt genoemd en staken die nog dieper in de grond en gebruikte deze steen als een bevestigingspen. De wolf opende zijn mond verschrikkelijk breed, draaide en wrong zich uit alle macht en wilde hen bijten; maar ze stopten een zwaard in zijn mond, op zoծ manier dat het gevest in zijn onderkaak stond en het punt in het bovenste deel, dat is zijn mondknevel. Hij huilde vreselijk en het speeksel dat uit zijn mond liep vormde een rivier die Von wordt genoemd. Daar zal hij liggen tot Ragnarok. Toen zei Ganglere: ҅rg slecht zijn deze kinderen van Loki, maar ze zijn sterk en machtig. Maar waarom doodden de asas de wolf niet als ze het kwaad van hem verwachtten? Har antwoordde: Zoծ groot respect hebben de goden voor hun heiligheid en vrede plaats dat ze zich niet zullen bevlekken met het bloed van de wolf, hoewel de profetie voorspelt dat hij de vloek van Odin moet worden.
[97] HOOFDSTUK X.
DE GODINNEN (ASYNJES).
36. Ganglere vroeg: Wie zijn de godinnen? Har antwoordde: Frigg is de eerste; zij bezit de juiste heerlijke woning die Fensaler wordt genoemd. De tweede is Saga die in Sokvabek woont en dit is een grote woning. De derde is Eir die de beste bloedzuiger is. De vierde is Gefjun die een maagd is en die meisjes die sterven worden haar dienstmeiden. De vijfde is Fulla die ook een maagd is, ze draagt haar haar dat stroomt als een gouden lint om haar hoofd; ze draagt de kist van Frigg, zorgt voor haar schoenen en kent haar geheimen. De zesde is Freya die verbonden is met Frigg. Ze is getrouwd met de man wiens naam Oder is; de naam van hun dochter is Hnos en ze is zo mooi dat alle dingen die eerlijk en waardevol zijn genoemd worden met haar naam, Hnos. Oder ging ver weg. Freya huilt om hem, maar haar tranen zijn gepolijst goud. Freya heeft veel namen en de reden daarvoor is dat ze haar naam veranderde in de verschillende naties waar ze op zoek was naar Oder. Ze wordt Mardol, Horn, Gefn en Syr genoemd. Ze heeft de halsketting Brising en ze wordt Vanadis genoemd. De zevende is Sjofn die dol is op het veranderen van de harten van mannen en vrouwen naar liefde en het is van haar naam dat liefde Sjafne wordt genoemd. [98] De achtste is Lofn die aardig en goed is voor degenen die haar oproepen en ze heeft toestemming van Alvader of Frigg om mannen en vrouwen bij elkaar te brengen, ongeacht welke moeilijkheden in de weg kunnen staan; daarom wordt' liefde' zo genoemd van haar naam, en ook datgene waar mensen veel van houden. De negende is Var. Ze hoort de eden en trouw die mannen en vrouwen elkaar behoren te doen. Vandaar dat zulke geloften Vars worden genoemd en zij neemt wraak op diegenen die hun beloften verbreken. De tiende is Vor die zo wijs en zoekend is dat niets voor haar verborgen kan blijven. Het is een gezegde dat een vrouw vor (waar) wordt waarvan ze wijs wordt. De elfde is Syn die de deur van de hal bewaakt en sluit tegen degenen die niet binnen mogen. In processen bewaakt ze die waarin iemand gebruik probeert te maken van leugens. Vandaar het gezegde dat ԓyn ertegen isլ wanneer iemand iets probeert te ontkennen. De twaalfde is Hlin die de mensen bewaakt die Frigg tegen elk gevaar wil beschermen. Vandaar het gezegde dat hij hlins is die vooraf waarschuwt. De dertiende is Snotra die wijs en hoofs is. Na haar worden mannen en vrouwen die wijs zijn Snotras genoemd. De veertiende is Gna die Frigg haar boodschappen in verschillende werelden stuurt. Ze rijdt op een paard genaamd Hofvarpner [99] dat door de lucht en over de zee loopt. Eens, toen ze aan het rijden was, zagen sommige Vans haar door de lucht vliegen. Toen zei een van hen;
Wat vliegt daar?
Welke gaat daar?
Wat glijdt in de lucht?

Ze antwoordde;
Ik vlieg niet,
Hoewel ik ga
En glijden door de lucht
Op Hofvarpner,
Die Hamskerper,
Won met Gardrofa. (Oude Edda; lied van Grimner)

Van de naam van Gna wordt gezegd dat alles wat hoog in de lucht ligt gnas zijn. Sol en Bil worden onder de godinnen geteld, maar hun aard is al beschreven. (Pagina 66)
37. Er zijn nog anderen die in Valhal dienen, de drank ronddragen, op de tafel wachten en op bier-hoorns geven. Zo worden ze genoemd in Grimnerճ Lied:
Hrist en Mist
Ik wil dat mijn hoorn naar mij toe komt;
Skeggold en Skogul,
Hild en Thrud,
Hlok en Heifjoter,
Gol en Geirahod,
Randgrid en Radgrid,
En Reginleif;
Deze dragen bier naar de helden. (Oude Edda; lied van Grimner)

[100] Deze worden Walkuren genoemd. Odin stuurt ze naar alle veldslagen waar ze degenen kiezen die zullen worden gedood en heersen over de overwinning. Gud en Rosta en de jongste Norne Skuld rijden altijd om het gevecht te verslaan en de verslagenen te kiezen. Jord, de moeder van Thor, en Rind, de moeder van Vale, worden tot de godinnen gerekend.

[101] HOOFDSTUK XI.
DE REIS VAN DE REUZINNEN GERD EN SKIRNER.
38. Gymer heette een man wiens vrouw Orboda was van het geslacht van de bergreuzen. Hun dochter was Gerd, (gerst) de mooiste van alle vrouwen. Toen Frey op een dag naar Hlidskjalf was gegaan en naar alle werelden keek, zag hij in het noorden een gehucht waarin een groot en mooi huis was. Naar dit huis ging een vrouw en toen zij haar handen ophief om de deur te openen, glinsterde zowel de lucht als de zee daarvan en zij maakte de hele wereld helder. Als straf voor zijn vermetelheid om zichzelf in die heilige stoel te plaatsen ging Frey verdrietig weg. Toen hij thuiskwam sprak hij niet, sliep noch dronk en niemand durfde tot hem te spreken. Toen liet Njord zenden om Skirner, Frey ‘s dienaar, en vroeg hem om naar Frey te gaan en hem te vragen waarom hij zo kwaad was omdat hij niemand wilde spreken. Skirner zei dat hij zou gaan, hoewel hij daartoe in staat was, omdat het waarschijnlijk was dat hij slechte woorden zou krijgen als antwoord. Toen hij bij Frey kwam en hem vroeg waarom hij zo verdrietig was dat hij niet wilde praten antwoordde [102] Frey dat hij een mooie vrouw had gezien en van haar was hij zo vervuld van verdriet dat hij niet langer kon leven als hij kon haar niet krijgen. En nu moet je gaan, voegde hij eraan toe, en vraag haar hand voor me en breng haar naar mijn huis of dat nu met of zonder de toestemming van haar vader is. Ik zal je goed belonen voor je moeite. Skirner antwoordde en zei dat hij met deze boodschap zou doorgaan, maar Frey moest hem zijn zwaard geven, dat was zo uitstekend dat het zichzelf in de strijd hanteerde. Frey maakte hier geen bezwaar tegen en gaf hem het zwaard. Skirner ging op reis, verkreeg Gerd gunst voor hem en kreeg de belofte van haar dat ze negen nachten daarna naar Bar-Isle zou komen en daar haar bruiloft met Frey zou houden. Toen Skirner terugkwam en verslag deed van zijn reis, zei Frey:
Lang is n nacht,
Lang zijn twee nachten,
Hoe kan ik er drie uitstellen?
Vaak mij een maand
Leek minder
Dan deze halve nacht van liefde. (Oude Edda; reis van Skirner)

Dit is de reden waarom Frey ongewapend was toen hij met Bele vocht en hem met een hertshoorn doodde. Toen zei Ganglere: [103] Het is een groot wonder dat zoծ heer als Frey zijn zwaard zou weggeven als hij niet een ander net zo goed had. Een groot verlies was het voor hem toen hij met Bele vocht; en dit weet ik zeker dat hij groot berouw van die gift moet hebben. Har antwoordde: Van geen grote vermelding was zijn ontmoeting met Bele. Frey had hem met zijn hand kunnen doden. Maar de tijd zal komen dat hij zich in een slechter lot zal bevinden omdat hij zijn zwaard niet heeft en dat zal zijn wanneer de zonen van Muspel in de strijd uit komen.

[104] HOOFDSTUK XII.
HET LEVEN IN DE WALHALLA.
39. Toen zei Gangler: U zegt dat alle mensen die sinds het begin van de wereld in de strijd zijn gevallen naar Odin in Valhal zijn gekomen. Wat moet hij ze te eten geven? Het lijkt mij dat er een grote menigte mensen moet zijn. Har antwoordde: Het is waar, zoals u opmerkt, dat er een grote menigte is; er zullen er nog veel meer komen en toch zullen er te weinig zijn wanneer de wolf komt. (Fenris wolf in Ragnarok) Maar hoe groot de menigte ook mag zijn in Valhal, ze zullen veel vlees van het zwijn Sahrimner krijgen. Hij wordt elke dag gekookt en is Գ avonds weer heel. Maar wat betreft de vraag die u zojuist stelde, het lijkt mij dat er maar weinig mannen zijn die zo wijs zijn dat ze in staat zijn om het correct te beantwoorden. De naam van de kok is Andhrimner en de ketel wordt Eldhrimner genoemd zoals hier wordt gezegd;
Andhrimner kookt
In Eldhrimnir
Saerimner.
Het is het beste van vlees.
Er zijn er maar weinig die het weten
Wat de helden eten. (Oude Edda; lied van Grimner)

[105] Gangler vroeg: Heeft Odin hetzelfde soort eten als de helden? Har antwoordde: Het voedsel dat op zijn tafel wordt geplaatst geeft hij aan zijn twee wolven die Gere en Freke heten. Hij heeft zelf geen voedsel nodig. Wijn is voor hem zowel eten als drinken, zoals hier wordt gezegd;
Gere en Freke
Verzadigd in eten
Beroemde vader van gastheren;
Maar alleen wijn
Hernieuwt Odin in strijd
Voor altijd leeft. (Oude Edda; lied van Grimner)

Twee raven zitten op Odins schouders en brengen alles wat ze horen en zien in zijn oren. Hun namen zijn Hugin en Munin. Bij het ochtendgloren zendt hij ze uit om over de hele wereld te vliegen en ze komen terug bij het ontbijt. Zo krijgt hij informatie over veel dingen en daarom wordt hij Rafnagud genoemd (raven-god). Zoals hier wordt gezegd;
Hugin en Munin
Vliegen elke dag
Over de grote aarde.
Ik vrees voor Hugin
Dat hij misschien niet terugkomt,
Nog meer ben ik bezorgd voor Munin. (Oude Edda; lied van Grimner)

40. Toen vroeg Ganglere: Wat hebben de helden te drinken dat hen zo overvloedig als het eten wordt geleverd? Of drinken ze water? [106] Har antwoordde: Dat is een wonderlijke vraag. Denkt u dat Alvader koningen, graven of andere grote mannen uitnodigt en hen water te drinken geeft? Dit weet ik zeker dat er velen naar Valhal komen die denken dat hij een grote prijs voor zijn waterdrank betaalt, als daar geen beter onthaal te vinden was, -personen namelijk die zijn gestorven aan wonden en pijn. Maar ik kan u nog andere berichten vertellen. Een geitenbok met de naam Heidrun staat op in Valhal en bijt de bladeren van de takken van die beroemde boom genaamd Lerad. Uit haar spenen loopt zoveel mede dat ze elke dag in de hal een vat vult van waaruit de hoorns worden gevuld en die zo groot is dat alle helden alle drank krijgen die ze willen. Toen zei Ganglere: Dat is een zeer nuttige geit en een uitstekende boom die haar moet voeden. Toen zei Har: Nog opmerkelijker is het hert Eikthyrner die boven Valhal staat en de takken van dezelfde boom bijt. Vanuit zijn hoorns vallen zo veel druppels neer in Hvergelmer dat vandaar de rivieren die Sid, Vid, Sekin, Ekin, Svol, Gunthro, Fjorm, Fimbulthul, Gipul, Gopul, Gomul en Geirvimul worden genoemd allemaal rond de verblijfplaatsen van de asas vallen. De volgende worden ook genoemd: Thyn, Vin, Thol, Bol, Grad, Gunthrain, Nyt, Not, Non, Hron, Vina, Vegsvin, Thjodnuma.
[107] 41. Toen zei Ganglere: Dat is een prachtige tijding die je me nu vertelt. Een geweldig huis moet Valhal zijn en een grote menigte moet er vaak aan de deur zijn. Toen antwoordde Har: Waarom vraag je niet hoeveel deuren er in Valhal zijn en hoe groot ze zijn? Wanneer je dat ontdekt zal je erkennen dat het eerder geweldig zou zijn als iedereen er niet gemakkelijk naar binnen en buiten kon gaan. Het is ook een feit dat het niet moeilijker is om binnenin een ruimte te vinden om binnen te komen. Hierover kun je horen wat het lied van Grimner zegt;
Vijfhonderd deuren
En nog eens veertig,
Ik gok, zijn er in Valhal.
Achthonderd helden
Gaan op een moment door n deur
Wanneer ze gaan om met de wolf te vechten.

42. Toen zei Ganglere: Er is een machtige groep mannen in Valhal en ik weet dat Odin een zeer groot opperhoofd is omdat hij zoՠn machtig gastheer is. Maar wat is het tijdverdrijf van de helden als ze niet drinken? Har antwoordde: Elke ochtend, wanneer ze zichzelf hebben aangekleed, nemen ze hun wapens en gaan de hof in en vechten en doden elkaar. Dat is hun spel. Tegen het ontbijt in rijden ze naar Valhal en gaan zitten om te drinken. Zoals hier gezegd wordt;
Alle helden
In OdinՍ s hof
[108] Houwen elkaar dagelijks
Ze kiezen de verslagenen
En rijden van het slagveld
Dan zitten ze in vrede tezamen. (Oude Edda; lied van Vafthrudner)

Maar het is waar zoals je zei dat Odin een groot opperhoofd is. Daar zij vele bewijzen van. Zo wordt gezegd in de woorden van de asas zelf;
De ese Yggdrasil
Is de belangrijkste van bomen,
Maar Skidbladner van schepen,
Odin van asas,
Sleipner van rossen,
Bifrost van bruggen,
Brage van liederen,
Habrok van wijzen,
Maar Garm van honden. (Oude Edda; lied van Grimner)

[109] HOOFDSTUK XIII.
HET PAARD VAN ODIN EN HET SCHIP VAN FREY.
43. Ganglere vroeg: Van wie is dat paard Sleipner en wat valt ervan te vertellen? Har antwoordde: Je hebt geen kennis van Sleipner, noch ken je de omstandigheden bij zijn geboorte; maar het moet je de moeite waard lijken om te vertellen. In het begin toen de stad der goden gebouwd werd, toen de goden Midgard hadden opgericht en Valhal hadden gemaakt kwam er een zekere bouwer en bood aan om hen in drie half jaar een burcht te maken, zo uitstekend dat het volkomen veilig zou moeten zijn tegen de bergreuzen en vorstreuzen, ook al zouden ze zich binnen Midgard kunnen begeven. Maar hij eiste als beloning dat hij Freya zou hebben, en hij wilde daarnaast de zon en de maan. Toen kwamen de asas bij elkaar en hielden raad en er werd met de bouwer afgesproken dat hij zou krijgen wat hij eiste als hij de burcht in n winter kon laten maken; maar als op de eerste dag van de zomer een deel van de burg niet af was dan zou het contract ongeldig moeten zijn. Er was ook overeengekomen dat geen enkele man hem zou moeten helpen met het werk. Toen zij hem deze voorwaarden vertelden verzocht hij dat zij hem de hulp van zijn paard zouden moeten toestaan, genaamd Svadilfare, en op suggestie van Loki werd hem dit verleend.
[110] Op de eerste dag van de winter begon hij de burcht te bouwen, maar Գ nachts haalde hij er stenen voor met zijn paard. Maar het leek een groot wonder voor de asas welke geweldige rotsen dat paard trok en het paard deed de helft meer van de machtige taak dan de bouwer. Het koopje was stevig vastgelegd met getuigen en eed want de reus achtte het niet veilig om bij de asas zonder wapenstilstand te zijn als Thor naar huis zou komen die nu op reis was in het oosten om met trollen te vechten. Tegen het einde van de winter was de burcht ver gebouwd en het was zo hoog en sterk dat het op geen manier kon worden ingenomen. Toen er drie nog dagen voor de zomer waren was het werk voltooid, met uitzondering van de poort van de burcht. Toen gingen de goden naar hun rechterstoelen en hielden raad en vroegen elkaar wie hen had geadviseerd om Freya in Jotunheim te laten trouwen of om de lucht en de hemelen in duisternis te doven door de zon en de maan weg te nemen en ze aan de reus te geven; en iedereen was het erover eens dat dit moet zijn geadviseerd door hem die de slechtste raadgevingen geeft, namelijk Loki, de zoon van Laufey, en zij bedreigden hem met een wrede dood als hij geen manier kon bedenken om te voorkomen dat de bouwer zijn deel van het koopje kreeg en zij gingen naar Loki om het in zijn handen te leggen. Hij beloofde in schrik toen met een eed dat hij het zo zou moeten regelen dat de bouwer zijn loon zou verliezen, laat het kosten wat het zou. En dezelfde avond, toen de bouwer met zijn paard Svadilfare achter stenen aanreed,[111] rende plotseling een merrie het bos uit naar het paard en begon naar hem te hinniken. Het ros, wetend wat voor soort paard dit was, raakte opgewonden en barstte uit de teugels en rende achter de merrie aan, maar ze rende van hem weg het bos in. De bouwer haastte zich naar hen toe met al zijn kracht en wilde het ros vangen, maar deze paarden bleven de hele nacht rennen en zo ging de tijd verloren en bij het aanbreken van de dag had het werk niet de gebruikelijke vooruitgang geboekt. Toen de bouwer zag dat zijn werk niet voltooid zou worden nam hij zijn gigantische vorm weer aan. Toen de asas dus zeker werden dat het echt een berg-reus was die onder hen was gekomen, luisterden ze niet naar hun eden maar riepen Thor op. Hij kwam meteen en zwaaide met zijn hamer, Mjolner, en betaalde de werkman zijn loon, niet met de zon en de maan, maar eerder door hem te beletten in Jotunheim te wonen; en dit was gemakkelijk te doen met de eerste slag van de hamer die zijn schedel in kleine stukjes brak en hem naar Niflhel zond. Maar Loki had zoծ race met Svadilfare gedaan dat het enige tijd later een veulen droeg. Het was grijs en had acht voeten en dit is het beste paard onder goden en mensen. Zo wordt er in de Valaՠs profetie gezegd:
[112] Toen gingen de goden.
De meest heilige goden,
Op hun oordeelstoelen,
En beraadden tezamen
Hoe de hele lucht
Met bedrog was gemengd
Of aan het gigantische geslacht
Oder had het kunnen geven.
Gebroken waren eden,
En woorden en beloften, -
Alle machtige spraak
Dat tussen hen was door gegaan.
Thor deed alleen dit,
Gezwollen van woede.
Zelden zit hij stil
Wanneer hij zulke dingen hoort. (Oude Edda; profetie van Vala)

44. Toen vroeg Ganglere: Wat valt er te zeggen van Skidbladner, waarvan je zegt dat het de beste van schepen is? Is er geen schip even goed of even geweldig? Antwoord maakte Har: Skidbladner is het beste van schepen en is gemaakt met de beste handwerkers; maar Naglfare, die in Muspel is, is de grootste. Sommige dwergen, de zonen van Ivalde, maakten Skidbladner en gaven die aan Frey. Het is zo groot dat alle asas, met hun wapens en oorlogstuig, ruimte aan boord kunnen vinden en zodra de zeilen worden gehesen en het een goede wind heeft, ongeacht waar het heen gaat. Wanneer het niet gewenst is voor een reis is het gemaakt van zoveel stukken en met zoveel vaardigheid dat Frey het samen kan vouwen als een servet en het in zijn zak kan dragen.
[113] HOOFDSTUK XIV.
THORՓ AVONTUREN.
Toen zei Ganglere: Een goed schip is Skidbladner, maar veel zwartekunst moet er dan gebruikt zijn voordat het zo gevormd is. Is Thor nooit ergens gekomen waar hij iets heeft gevonden dat zo sterk en machtig is dat het superieur aan hem is geweest, hetzij in kracht of in de zwartekunst? Har antwoordde: Weinig mannen, weet ik, zijn in staat om dat te vertellen, maar hij is nog is vaak in moeilijke omstandigheden geweest. Maar hoewel er dingen zo machtig en sterk zijn geweest dat Thor niet in staat was om de overwinning te behalen, zijn het dingen waarover niet moet worden gesproken; want er zijn veel bewijzen die allen moeten accepteren dat Thor de machtigste is. Toen zei Ganglere: Het lijkt mij dat ik nu iets heb gevraagd dat niemand kan beantwoorden.[114] Zei Jafnhar: We hebben gehoord over avonturen die ons ongelooflijk lijken, maar hier zit er een dichtbij die in staat is om de ware tijdingen daarvan te vertellen en je mag geloven dat hij niet voor de eerste keer zal liegen, hij die nooit een leugen heeft verteld. Toen zei Ganglere: Ik zal hier blijven luisteren om te zien of er een antwoord op deze vraag te krijgen is. Maar als je mijn vraag niet kunt beantwoorden verklaar ik dat je verslagen bent. Toen antwoordde Thride: Het is duidelijk dat hij het nu zeker moet weet, hoewel het voor ons niet gepast lijkt om daarover te spreken. Het begin van dit avontuur is dat Oku-Thor op reis ging met zijn geiten en strijdwagen en met hem ging de asa die Loki wordt genoemd. Գ Avonds kwamen ze bij een boer en kwamen daar logeren voor de nacht. ‘s Avonds nam Thor zijn geiten en doodde ze allebei waarna hij ze liet villen en in een ketel droeg. Toen het vlees was gekookt gingen Thor en zijn metgezel naar het avondeten. Thor nodigde de boer, zijn vrouw en hun kinderen, een zoon met de naam Thjalfe, en een dochter met de naam Roskva, uit om met hen te eten. Toen legde Thor de geitenhuiden weg van de open haard en verzocht de boer en zijn huishouding om de botten op de huiden te werpen. Thjalfe, de zoon van de prinses, had de dij van een van de geiten die hij met zijn mes uiteen brak om bij het merg te komen, Thor bleef daar ‘s nachts. ‘s Morgens, vlak voor het aanbreken van de dag stond hij op en kleedde zich aan, nam de hamer Mjolner, tilde hem op en heiligde de geitenhuiden. Toen stonden de geiten op, maar een van hen hinkte op een van zijn achterpoten. [115] Toen Thor dit zag, zei hij dat de boer of een van zijn mensen de botten van de geit niet goed had behandeld, want hij merkte op dat de dij gebroken was. Het is niet nodig om stil te staan bij dit deel van het verhaal. Iedereen kan begrijpen hoe bang de man werd toen hij zag dat Thor zijn wenkbrauwen voor zijn ogen liet zakken. Toen hij zijn ogen zag dacht hij dat hij alleen moest vallen als hij ze zag. Thor greep het handvat van zijn hamer zo hard dat zijn knokkels wit werden. Zoals te verwachten was, schreeuwden de boer en heel zijn huishouding hardop en smeekten om vrede door hem als een verzoening alles aan te bieden wat ze bezaten. Toen hij hun angst zag verliet zijn woede hem. Hij was tevreden en nam als losgeld de kinderen van de bondgenoten, Thjalfe en Roskva. Zij werden zijn dienaren en hebben hem sinds die tijd altijd vergezeld.
46. Hij liet zijn geiten daar en ging op weg naar het oosten naar Jotunheim, helder bij de zee, en toen ging hij over de diepe oceaan, en ging aan de overkant aan land, samen met Loke en Thjalfe en Roskva. Toen ze een korte afstand hadden afgelegd stond er een groot bos voor hen waardoor ze de hele dag door gingen tot het donker werd. Thjalfe, die van alle mensen de vlijtigste van voet was droeg de tas van Thor, maar in het woud was geen goede plaats voor proviand. Toen het donker geworden was zochten ze een plek voor hun nachtverblijf en vonden een heel grote zaal. Aan het einde daarvan was een deur zo breed als de hal. Hier bleven ze de hele nacht. [116] Rond middernacht was er een grote aardbeving; de grond trilde onder hen en het huis schudde. Toen stond Thor op en riep zijn metgezellen. Ze keken om zich heen en vonden een aangrenzende kamer aan de rechterkant, in het midden van de hal, en daar gingen ze naar binnen. Thor ging in de deur zitten; de anderen gingen verder en waren erg bang. Thor hield zijn hamer vast bij het handvat, klaar om zichzelf te verdedigen. Toen hoorden ze een groot gekreun en gebrul. Toen het begon te dagen ging Thor naar buiten en zag een man niet ver van hem in het bos liggen. Hij was heel groot, lag te slapen en snurkte luid. Toen dacht Thor dat hij erachter was gekomen wat voor lawaai het was dat ze Գ nachts hadden gehoord. Hij omgordde zich met zijn Megingjarder, waardoor zijn asa-kracht toenam. Ondertussen werd de man wakker en stond meteen op. Er wordt gezegd dat Thor dit ooit eens had gespaard om hem met de hamer te slaan en hem om zijn naam vroeg. [117] Hij noemde zichzelf Skrymer; maar, zei hij, ik hoef je niet te vragen wat uw naam is, ik weet dat je Asa-Thor bent. Maar wat heb je gedaan met mijn handschoen? Hij strekte zijn hand uit en pakte zijn handschoen op. Toen zag Thor dat de handschoen de hal was waarin hij de nacht had doorgebracht en dat de aangrenzende kamer de duim van de handschoen was. Skrymer vroeg of ze zijn gezelschap zouden accepteren. Thor zei ja. Skrymer pakte zijn provisiezak en maakte deze los en begon zijn ontbijt te eten; maar Thor en zijn makkers deden hetzelfde op een andere plaats. Skrymer stelde voor dat ze hun voorraad proviand samen zouden leggen, waarop Thor toestemde. Toen bond Skrymer al hun proviand in n zak, legde het op zijn rug en leidde de hele dag de weg met gigantische stappen. Laat in de avond zocht hij een plaats op voor hun nachtverblijf onder een grote eik. [118] Toen zei Skrymer tegen Thor dat hij in liggen wilde om te slapen; ze kunnen de provisie zak nemen en hun avondmaal klaarmaken. Toen viel Skrymer in slaap en snurkte enorm. Toen Thor de provisiezak pakte en het moest openen gebeurde er wat ongelooflijk lijkt, maar toch moet het verteld worden, dat hij geen enkele knoop los kon krijgen en evenmin een enkel uiteinde van de snaren kon roeren zodat het was losser dan voorheen. Toen hij zag dat al zijn pogingen tevergeefs waren werd hij boos, greep zijn hamer Mjolner met beide handen en stapte met n voet naar voren waar Skrymer lag en gooide de hamer naar zijn hoofd. Skrymer werd wakker en vroeg of er een blad op zijn hoofd was gevallen; of ze hun avondeten hadden genomen en klaar waren om te gaan slapen. Thor antwoordde dat ze net gingen slapen. Toen gingen ze onder een andere eik. Maar de waarheid moet verteld worden dat het geen onverschrokken slaap was. Ongeveer rond middernacht hoorde Thor dat Skrymer zo snurkte en zo vast sliep dat het in het woud donderde. Hij stond op en liep naar hem toe, klemde de hamer stevig en hard vast en gaf hem een klap in het midden van de kroon zodat hij wist dat het hoofd van de hamer diep in zijn hoofd zakte. Maar net toen werd Skrymer wakker en vroeg: Wat is dat? Is er een eikel op mijn hoofd gevallen? Hoe gaat het met jou, Thor? Thor haastte zich terug, antwoordde dat hij net wakker was geworden en zei dat het middernacht was en dat het nog steeds tijd was om te slapen. Toen bedacht Thor dat als hij de kans zou krijgen om hem de derde slag te geven hij hem nooit meer zou zien, en nu lag hij te kijken hoe Skrymer diep sliep. Kort voor het aanbreken van de dag hoorde hij dat Skrymer in slaap was gevallen. Dus stond hij op en rende naar hem toe. Hij greep de hamer met alle macht en sloeg hem op zijn slaap die hij het meest zag. De hamer zonk erin tot het handvat. Skrymer ging rechtop zitten, streelde zijn slapen en zei: zitten er vogels boven mij in de boom? Toen ik wakker werd dacht ik dat er wat mos uit de takken op mijn hoofd viel. Wat! ben je wakker, Thor? [119] Het is nu tijd om op te staan en aan te kleden; maar je bent nog niet ver weg van de burcht die Utgard wordt genoemd. Ik heb gehoord dat je in jezelf hebt gefluisterd dat ik niet klein van gestalte ben, maar je zult grotere mannen zien als je naar Utgard komt. Nu zal ik u gezond advies geven. Schep niet te veel op van jezelf, want Utgard-Loke’s Denen zullen de roem van zulke onbeduidende kleine kerels niet bevatten zoals je bent; keer anders terug en dat is in feite het beste wat je kunt doen. Maar als je je reis wilt vervolgen ga dan rechtdoor naar het oosten; mijn weg ligt in het noorden, naar de bergen die je daar ziet. Skrymer pakte de provisiezak en gooide hem op zijn rug en liet ze achterdraaide zich om het woud en er wordt niet geleerd of de asas hem in gezondheid opnieuw wilden ontmoeten.
47. Thor en zijn metgezellen gingen hun gang en zetten hun reis voort tot het middaguur. Toen zagen ze een burcht op een vlakte staan en die was zo hoog dat ze hun nek goed terug moesten buigen voordat ze erover konden kijken. Ze kwamen dichterbij en kwamen naar de poort van de burcht, die gesloten was. Omdat hij merkte dat hij het niet kon openen en omdat hij graag in de burcht wilde komen kropen ze tussen de tralies en kwamen zo binnen. Ze ontdekten een grote hal en gingen erheen. Toen ze de deur open vonden liepen ze binnen en zagen daar veel mannen van wie de meesten immens groot waren op twee banken zitten. Daarop naderden ze de koning, Utgard-Loke, en groetten hem. Hij verwaardigde zich nauwelijks om naar hen te kijken, glimlachte minachtend en toonde zijn tanden en zei: [120] Het is laat om te vragen naar berichten van een lange reis, maar als ik me niet vergis is deze jongeling Oku-Thor, is het niet? Het kan echter zijn dat je echter groter bent dan je eruitziet. Voor welke prestaties ben je en heb je metgezellen voorbereid? Niemand kan hier bij ons blijven, tenzij hij bekwaam is in een of ander ambacht of prestatie die de meeste mensen te boven gaat. Toen antwoordde hij die als laatste binnenkwam, namelijk Loki: ik ken de prestatie waarvan ik bereid ben om er het bewijs van te leveren dat er niemand aanwezig is die zijn voedsel sneller kan eten dan ik. Toen zei Utgard-Loke: Dat is een inderdaad een prestatie, als u uw woord kunt houden en u zal het onmiddellijk proberen. Vervolgens riep hij een man genaamd Loge uit het bankje en verzocht hem om op de vloer te komen en zijn kracht tegen Loki te proberen. Ze namen een trog vol met vlees en legden die op de grond waarop Loki aan het ene uiteinde ging zitten en Loge aan het andere eind. Beide aten zo snel als ze konden en ontmoetten elkaar in het midden van de trog. Loki had al het vlees van de botten weg gegeten, maar Loge had zowel het vlees als de botten en de trog vernietigd. Allen waren het erover eens dat Loki de weddenschap verloren had. [121] Toen vroeg Utgard-Loke wat voor spel die jongeman kende? Thjalfe antwoordde dat hij zou proberen een race te rijden met iedereen die Utgard-Loke zou kunnen aanwijzen. Utgard-Loke zei dat dit een goede prestatie was en voegde eraan toe dat het was om te hopen dat hij snel uitblonk als hij verwachtte te winnen in deze wedstrijd, maar hij zou spoedig de zaak beslist hebben. Hij stond op en ging naar buiten. Er was een uitstekende renbaan langs de vlakke vlakte. Utgard-Loke riep toen een jonge man wiens naam Huge was en vroeg hem om een race te lopen met Thjalfe. Toen namen ze de eerste loop en Huge stond zoveel vooruit dat hij Thjalfe ontmoette toen hij zich omdraaide naar het doel. Zei Utgard-Loke: Je moet je meer naar voren brengen, Thjalfe, als je de race wilt winnen; maar dit beken ik, dat er nooit eerder iemand is geweest die sneller was dan u. Toen namen ze een tweede loop en toen Huge naar het doel kwam en zich omdraaide, was er een lange boogschot op Thjalfe. Toen zei Utgard-Loke: Thjalfe lijkt mij goed te rennen; nog steeds denk ik dat hij de race nauwelijks zal winnen, maar dit zal bewezen worden als ze de derde loop draaien. Toen namen ze nog een keer een loop. Huge rende naar het doel en keerde terug, maar Thjalfe was nog niet in het midden in de baan. Toen zeiden ze allemaal dat dit spel game voldoende geprobeerd was. Utgard-Loke vroeg nu aan Thor welke verdiensten er waren die hij bereid zou zijn om voor hen te exposeren, wat overeenkomt met de verhalen die de mensen vertellen over zijn grote werken. Thor antwoordde dat hij er de voorkeur aan gaf te concurreren met iemand die dronk. [122] Utgard-Loke zei dat er hier geen bezwaar tegen zou zijn. Hij ging de hal binnen, riep zijn bekerdrager en verzocht hem om de blaashoorn te nemen die zijn Denen gewoon waren te drinken. De bekerdrager bracht onmiddellijk de hoorn naar voren en gaf die aan Thor. Zei Utgard-Loke: Van deze hoorn wordt gedacht dat hij goed dronken is als hij in een keer wordt geleegd, sommige mannen ledigen hem in twee teugen, maar er is geen drinker die zo ellendig is dat hij hem niet in drien kan uitputten. Thor keek naar de hoorn en vond het niet erg groot, hoewel het vrij lang leek, maar hij had heel veel dorst. Hij legde het op zijn lippen en slikte met al zijn kracht en dacht dat hij zich niet voor de tweede keer over de hoorn moest buigen. Maar toen zijn adem ontsnapte en hij in de hoorn keek om te zien hoe het met zijn drinken was gegaan, leek het hem moeilijk te bepalen of er minder in zat dan vroeger. Toen zei Utgard-Loke: Dat is goed gedronken, maar toch is het niet veel. Ik had het nooit kunnen geloven als iemand me had verteld dat Asa-Thor niet meer kon drinken, maar ik weet dat je het in een tweede maal kan legen. Thor antwoordde niet, maar zette de hoorn aan zijn lippen en dacht dat hij nu een grotere trek zou nemen. Hij dronk zo lang als hij kon en dronk diep, zoals hij gewoon was, maar toch kon hij de punt van de hoorn niet zo vaak omhoog laten komen als hij zou willen. En toen hij de hoorn wegdeed en ernaar keek leek het hem dat hij minder dan de eerste keer dan had gedronken; maar de hoorn kon nu worden gedragen zonder te morsen. Toen zei Utgard-Loke: [123] Hoe nu, Thor! Laat je niet meer achter voor de derde maal dan passend bij je vaardigheden? Het lijkt mij dat je de hoorn moet legen met de derde teug, dan zal dit de grootste zijn. Je zal niet als zoծ grote man hier onder ons worden beschouwd zoals de asas je noemen, als je jezelf niet meer onderscheidt in andere heldendaden dan je in dit opzicht lijkt te hebben gedaan. Toen werd Thor boos, zette de hoorn op zijn mond en dronk uit alle macht en bleef zo lang als hij kon, en toen hij erin keek was de inhoud ervan zichtbaar verminderd, maar hij gaf de hoorn terug en wilde niet meer drinken. Zei Utgard-Loke: Het is duidelijk dat jouw macht niet zo groot is als we dachten. Wil u andere spellen proberen? Het is duidelijk dat je bij de eerste niets hebt verkregen. Antwoordde Thor: ik zou graag andere spellen willen proberen, maar ik zou verrast moeten zijn als zoծ drankje thuis onder de asas klein zou worden genoemd. Welk spel bied je me nu aan? Antwoordde Utgard-Loke: Jonge jongens hier vinden geen anders spelen dan om mijn kat uit de grond op te tillen en ik durfde nooit durfde iets dergelijks aan Asa-Thor aan te bieden had ik al niet gezien dat je veel mindere man bent dan ik dacht. Toen sprong er een grijze kat op de vloer en die was tamelijk groot. [124] Thor ging ernaartoe, legde zijn hand onder het midden van zijn lichaam en probeerde hem op te tillen, maar de kat boog zijn rug in dezelfde mate als Thor zijn handen ophief; en toen hij ze zover had opgerekt als hij kon tilde de kat een voet op en Thor deed het spel niet verder. Toen zei Utgard-Loke: Dit spel eindigt zoals ik had verwacht. De kat is vrij groot en Thor is klein en klein vergeleken met de grote mannen die hier bij ons zijn. Zei Thor; Klein zoals je me noemt, laat iemand die het leuk vindt hier naartoe komen en met me worstelen, want nu ben ik boos. Antwoordde Utgard-Loke en keek over hem vanaf dee bank: ik zie hier niemand die het niet een kleinigheid zou vinden om met jou te worstelen. En opnieuw zei hij: laat me eerst zien! Roep hier die oude vrouw, Elle, mijn pleegmoeder en laat Thor met haar worstelen als hij dat wil. Ze heeft mannen op de grond geworpen die me niet minder sterk leken dan Thor. Toen kwam er een oude vrouw de hal binnen. Utgard-Loke beval haar een worsteling met Asa-Thor aan te gaan. Het verhaal duurt niet lang. Het resultaat van de worsteling was dat hoe meer Thor zijn greep verstevigde hoe vaster zij stond. Toen begon de vrouw zichzelf te besturen en Thor verloor zijn stevigheid. Ze hadden een paar hele erge worstelingen en weldra werd Thor op n knie neergehaald. Toen kwam Utgard-Loke naar voren en beval hen het worstelen te staken en voegde eraan toe dat Thor niemand anders hoefde uit te dagen om met hem in zijn hal te worstelen, bovendien dat het nu laat werd. Hij toonde Thor en zijn metgezellen zetels en zij brachten daar de nacht door en genoten van de beste gastvrijheid.
[125] 48. Bij het aanbreken van de dag de volgende dag stonden Thor en zijn metgezellen op, kleedden zich aan en waren klaar om te vertrekken. Toen kwam Utgard-Loke en liet de tafel voor hen spreiden en er was geen gebrek aan feesten, zowel in eten als in drinken. Toen ze ontbeten hadden vertrokken ze onmiddellijk uit de burcht. Utgard-Loke ging met hen de burcht uit, maar toen hij afscheid nam sprak hij met Thor en vroeg hem hoe hij dacht dat zijn reis was geindigd, of dat hij ooit een machtiger man had ontmoet dan hijzelf. Thor antwoordde dat hij niet kon ontkennen dat hij in deze samenkomst enorm in ongenade was gevallen; en dit weet ik, voegde hij eraan toe, dat je me een man van klein belang zal noemen waardoor ik zeer gekrenkt ben. Toen zei Utgard-Loke: Nu zal ik u de waarheid vertellen, aangezien u uit de burcht bent gekomen, dat als ik leef, en mijn zin mag hebben u er nooit meer zal binnengaan; en dit weet ik zeker dat je er nooit in zou moeten komen als ik tevoren had geweten dat je zo sterk was en dat je zo dichtbij was gekomen en ons in groot ongeluk hebt gebracht. Weet dan dat ik je bedrogen heb met illusies. Toen ik je voor het eerst in het bos vond kwam ik je tegemoet en toen je bezig was om de provisiezak los te maken had ik het gebonden met ijzeren draden,[126] maar je vond niet waar het los gemaakt werd. In de volgende plaats sloeg je me drie keer met de hamer. De eerste slag was de minste en toch was het zo hevig dat het mijn dood was geweest als het me had geraakt. Je zag in de buurt van mijn burcht een berg die aan de top is gespleten in drie vierkante dalen waarvan er n de diepste is, dit waren de holtes gemaakt door je hamer. De berg die ik voor de slagen bracht zonder dat je het zag. Op dezelfde manier heb ik je bedrogen in je wedstrijden met mijn hovelingen. Met betrekking tot de eerste waaraan Loki deelnam waren de feiten als volgt: hij had erg veel honger en at snel; maar hij, wiens naam Loge was, was wild vuur en hij verbrandde de trog niet minder snel dan het vlees. Toen Thjalfe een race had met hem wiens naam Huge was, was dat mijn gedachte, en het was onmogelijk voor hem om gelijke tred te houden met zijn snelheid. Toen je dronk van de hoorn en dacht dat het zo weinig afnam toen, bij mijn trouw, een groot wonder wat ik nooit voor mogelijk had kunnen maken. Het ene uiteinde van de hoorn stond in de zee, maar dat zag je niet. Wanneer u naar de zee komt zal u ontdekken hoeveel de zee is gezonken door uw drinken; dat heet nu de eb. Verder zei hij: Het leek mij ook niet minder wonderbaar dat je de kat ophief; en om u de waarheid te vertellen dat iedereen die het zag bang waren toen zij zagen dat u een van zijn voeten van de grond hief, [128] want het was niet zoծ kat als u dacht. Het was in werkelijkheid de Midgard-slang die alle landen omringt. Het was nauwelijks lang genoeg om de aarde met zijn staart en hoofd aan te raken en je hief het zo hoog op dat je hand bijna de hemel bereikte. Het was ook een zeer verbazingwekkende prestatie toen je worstelde met Elle, want er is nooit iets geweest en niemand zal dat ooit zijn dat Elle (oud, ouderdom) hem niet de schuld zal geven, hoewel hij oud genoeg moet worden om haar komst af te wachten. En nu is de waarheid dat we moeten scheiden; en het zal voor ons beiden beter zijn dat je me niet opnieuw bezoekt. Ik zal mijn burcht opnieuw verdedigen met soortgelijke of andere waanvoorstellingen zodat je geen macht over me krijgt. Toen Thor dit verhaal hoorde greep hij zijn hamer en tilde hem de lucht in, maar toen hij op het punt stond te slaan zag hij Utgard-Loke nergens; en toen hij terugkeerde naar de burcht en dat in stukken wilde slaan zag hij een mooie en grote vlakte, maar geen burcht. Dus draaide hij zich om en ging terug naar Thrudvang. Maar het is naar waarheid verzekerd dat hij vervolgens in zijn eigen gedachten besloot om die ontmoeting te zoeken met de Midgard-slang, die daarna plaatsvond. En nu denk ik dat niemand u meer kan vertellen over deze reis van Thor.
[128] 49. Toen zei Ganglere: Een machtige man is Utgard-Loke, hoewel hij veel te maken heeft met waanideen en tovenarij. Zijn macht wordt ook bewezen door het feit dat hij Denen had die zo machtig waren. Maar heeft Thor zich hiervoor niet gewroken? Antwoord maakte Har: Het is niet onbekend, hoewel geen wijze mannen dat vertellen hoe Thor de reis waar nu over gesproken is goedkeurde. Hij bleef niet lang thuis voordat hij zo plotseling voor een nieuwe reis vertrok, dat hij noch een wagen, noch geiten noch andere metgezellen meenam. Hij vertrok uit Midgard onder het mom van een jonge man en kwam 's avonds naar een gigant met de naam Hymer. (Ymer in de jonge Edda, in de jongere Edda Hymer) Thor bleef daar de hele nacht als gast. Գ Morgens stond Hymer op, kleedde zich aan en haatte zich om de zee op te jagen om te gaan vissen. Thor sprong ook op, maakte zich haastig gereed en vroeg Hymer of hij misschien met hem mee zou roeien. Hymer antwoordde dat hij maar weinig hulp van Thor zou krijgen omdat hij zo klein en jong was; en hij voegde eraan toe, je zal het koud krijgen als ik zo ver roei en blijf zo lang als ik gewoon ben. Thor zei dat hij zo ver van de kust zou roeien als hij wilde, ondanks alles, en het was nog te bezien wie als eerste zou vragen om terug te roeien naar het land. [129] En Thor werd zo verbolgen over de reus dat hij dichterbij kwam en de hamer meteen in zijn hoofd liet omdraaien, maar hij bedwong zichzelf want hij was van plan zijn krachten elders te proberen. Hij vroeg Hymer wat ze voor aas moesten hebben, maar Hymer antwoordde dat hij zijn eigen aas moest vinden. Toen draaide Thor zich om en zag een kudde ossen, die van Hymer was. Hij nam de grootste os die Himinbrjot heette, draaide zijn hoofd af en bracht het naar het zeestrand. Hymer had toen de boot afgeschoven. Thor ging aan boord en ging op de achtersteven zitten; hij nam twee roeispanen en roeide zodat Hymer moest bekennen dat de boot snel van zijn roeien ging. Hymer legde de riemen in de boeg en zo eindigde het roeien al snel. Toen zei Hymer dat ze naar de plaats waren gekomen waar hij gewoon was om platvis te vangen, maar Thor zei dat hij nog veel verder wilde roeien en dus maakten ze weer een snelle trek. Toen zei Hymer dat ze zo ver waren gekomen dat het gevaarlijk was om daar te blijven vanwege de Midgard-slang. Thor zei dat hij nog een tijdje wilde roeien en dat deed hij; maar Hymer was helemaal niet in een gelukkige bui. Thor nam de roeispanen in, maakte een zeer sterke lijn gereed en de haak was niet minder, noch zwakker. [130] Toen hij het ossenhoofd als aas had gezet gooide hij het overboord en het zakte op de bodem. Het moet toegegeven worden dat Thor nu de Midgard-slang niet minder dan Utgard-Loke bedroog toen hij hem bespotte toen hij de slang met zijn hand moest optillen. De Midgard-slang nam de ossenkop in zijn mond, waardoor de haak zijn gehemelte binnendrong, maar toen de slang dit waarnam trok hij zo hard dat beide handen van Thor tegen het dolboord werden gestoten. Nu werd Thor boos, nam zijn asa-macht en trapte zo hard dat beide voeten door de boot gingen en hij op de bodem van de zee stond. Hij trok de slang naar het dolboord; en in waarheid heeft nog nooit iemand een vreselijker zicht gezien dan toen Thor zijn ogen op de slang richtte en de laatste staarde hem aan en spoot gif. Er wordt gezegd dat de reus Hymer van kleur veranderde en bleek werd van angst toen hij de slang zag en het water in de boot zag stromen; maar net op het moment dat Thor de hamer beetpakte en in de lucht tilde tastte de reus naar zijn vismes en sneed Thor ‘s lijn af aan het dolboord waardoor de slang terugzonk in de zee. Thor gooide de hamer erna en er wordt zelfs gezegd dat hij zijn hoofd op de bodem eraf sloeg, maar ik denk dat de waarheid is dat de Midgard-slang nog steeds leeft en in de oceaan ligt. Thor balde zijn vuist en gaf de reus een dreun op zijn oor zodat hij achterover in de zee viel en hij zag zijn hielen het laatst, maar Thor waadde aan de wal.

[131] HOOFDSTUK XV.
DE DOOD VAN DE BALDER.
50. Toen vroeg Ganglere: Zijn er nog andere opmerkelijke dingen gebeurd onder de asas? Een grote daad was het die Thor op deze reis heeft gedaan. Har antwoordde: Ja, inderdaad, er zijn berichten die verteld moeten worden dat van veel groter belang leek voor de asas. Het begin van dit verhaal is dat Balder droomde dromen die groot en gevaarlijk waren voor zijn leven. Toen hij deze dromen aan de asas vertelde namen ze samen raad en er werd besloten dat ze vrede voor Balder moesten zoeken tegen allerlei soorten schade. Daarom eiste Frigg een eed van vuur, water, ijzer en allerlei soorten metaal, stenen, aarde, bomen, ziekten, beesten, vogels en kruipende dingen dat ze Balder niet zouden beschadigen. Toen dit werd gedaan en bekendgemaakt werd het tijdverdrijf van Balder en de asas dat hij zou opstaan tijdens hun samenkomsten terwijl sommigen van hen naar hem zouden schieten, anderen zouden hem moeten houwen, terwijl anderen stenen naar hem zouden gooien; maar wat ze ook deden er kwam geen schade aan hem en dit leek voor allemaal een grote eer. Toen Loki, de zoon van Laufey, [132] dit zag, vond hij het erg vervelend dat Balder niet beschadigd was. Dus ging hij naar Frigg in Fensal omdat hij de gelijkenis van een vrouw op zich had genomen. Frigg vroeg deze vrouw of ze wist wat de asas deden tijdens hun ontmoeting. Ze antwoordde dat allen op Balder schieten, maar dat hij daardoor niet beschadigd werd. Toen zei Frigg: Noch wapen noch boom kan Balder schaden, ik heb een eed van hen allemaal genomen. Toen vroeg de vrouw: Hebben alle dingen een eed gezworen om Balder te sparen? Frigg antwoordde: ten westen van Valhal groeit een kleine struik die de maretak wordt genoemd die mij te jong leek om een eed af te leggen. Toen verdween de vrouw plotseling. Loki ging en trok de maretak uit en ging naar de samenkomst. Hoder stond ver aan een kant in de ring van mannen omdat hij blind was. Loki richtte zich tot hem en vroeg: Waarom schiet je niet op Balder? Hij antwoordde: Omdat ik niet zie waar hij is en bovendien heb ik geen wapens. Toen zei Loki: Doe zoals de anderen en toon eer aan Balder; Ik zal je laten zien waar hij staat; schiet op hem met deze toverstok. Hoder nam de maretak en schoot op Balder onder leiding van Loki. De pijl doorboorde hem en hij viel dood neer op de grond. Dit is het grootste ongeluk dat ooit met goden en mensen is gebeurd. Toen Balder gevallen was werden de asas sprakeloos geslagen van afschuw en hun handen faalden om het lijk te grijpen. [133] De een keek naar de ander en iedereen had n geest tegenover hem die de daad had gedaan, maar omdat hij in een heilige plaats in vrede was verzameld kon niemand wraak nemen. Toen de asas eindelijk probeerden te spreken verstikte het gejammer hun stemmen zodat men zijn verdriet aan de ander niet kon beschrijven. Odin nam dit ongeluk het meest ter harte omdat hij het beste begreep hoe groot verlies en letsel de val van Balder was voor de asas. Toen de goden tot bezinning kwamen sprak Frigg en vroeg wie er mogelijk was in de asas die al haar liefde en goede wil wilden winnen door op weg naar Hel te gaan en Balder te vinden en Hel een losgeld te bieden als ze het toeliet dat Balder weer naar huis kwam naar Asgard. Maar hij wordt Hermod, de Nimble, Odinՠs minnaar genoemd, die deze reis ondernam. Odinՠs ros, Sleipner, werd naar voren gebracht. Hermod steeg op en galoppeerde weg.
51. De asas haalden het lijk van Balder en brachten het naar de zeeoever. Hringhorn was de naam van het schip van Balder en het was het grootste van alle schepen. De goden wilden het voorwaarts trekken en Balder ‘s baalvuur daarop maken, maar ze konden het niet verplaatsen. Daarna stuurden ze naar Jotunheim naar de reuzin wiens naam Hyrrokken is. [134] Ze kwam gereden op een wolf en gedraaide slangen als teugels. Toen ze uitstapte benoemde Odin vier berserkers om voor haar ros te zorgen, maar ze konden hem niet vasthouden behalve door hem op de grond te gooien. Hyrrokken ging naar de boeg en trok het schip met een enkele duw, maar de beweging was zo hevig dat vuur uit de ondergelopen rollen sprong en de hele aarde trilde. Toen werd Thor boos, greep zijn hamer en zou onmiddellijk haar schedel hebben verpletterd ware het niet dat alle goden vrede voor haar hadden gevraagd. Balderՠs lijk werd op het schip bevestigd; en toen zijn vrouw, Nanna, dochter van Nep, dit zag brak haar hart van verdriet en ze stierf. Ze werd naar de grafstapel gebracht en het vuur in brand gestoken. Thor stond naast en heiligde de stapel met Mjolner. Voor zijn voeten liep een dwerg, wiens naam Lit is. Thor schopte hem met zijn voet en gooide hem in het vuur en ook hij werd verbrand. Maar deze begrafenisstapel werd bezocht door vele soorten mensen. Allereerst Odin vergezeld van Frigg en de walkuren en zijn raven. Frey kwam aanrijden in zijn wagen getrokken door het everzwijn Gullinburste of Slidrugtanne. Heimdal reed met zijn ros Gulltop en Freya reed met haar katten. Er was een groot aantal vorstreuzen en bergreuzen. Odin legde op de grafstapel zijn gouden ring Draupner, die de eigenschap had om elke negende nacht acht gouden ringen van hetzelfde gewicht te produceren. Balder' ss paard, volledig opgetuigd werd geleid naar de stapel van zijn meester.
[135] 52. Maar van Hermod moet worden verteld dat hij negen nachten door diepe en donkere valleien reed en geen licht zag totdat hij naar de Gjallar-rivier kwam en op de Gjallar-brug reed, die bedekt is met stralend goud. Modgud is de naam van de maagd die de brug bewaakt. Ze vroeg hem naar zijn naam en naar wat hij was en zei dat de dag ervoor vijf fylkes (koninkrijken, groepen) van dode mannen over de brug reden; maar zij voegde eraan toe, het schudt niet minder onder u alleen en u hebt niet de kleur van dode mensen. Waarom rij je de weg naar Hel? Hij antwoordde: ik moet naar Hel rijden om Balder te vinden. Heb je hem zo zien passeren? Ze antwoordde dat Balder over de Gjallar-brug had gereden; voegde toe: maar naar beneden en naar het noorden ligt de weg naar Hel. Toen reed Hermod verder tot hij bij Hel' s poort kwam. Hij stapte van zijn paard en trok de gordel strakker, klom er weer op en klopte de sporen in hem en het paard sprong met zoveel kracht over de poort dat hij het nooit aanraakte. Daarop begaf Hermod zich naar de hal en stapte van zijn ros. Hij ging naar binnen en zag daar op de voorste stoel zijn broer Balder zitten. Hij bleef daar overnachten. Գ Morgens vroeg hij aan Hel of Balder met hem naar huis mocht rijden en vertelde hoe groot wenen er was onder de asas. Maar Hel antwoordde dat nu zou moeten worden geprobeerd of Balder zo geliefd was als ze zeggen. Als alle dingen, zei ze, zowel snelle en dode om hem zullen huilen dan zal hij teruggaan naar de asas, maar als iets weigert tranen te vergieten dan zal hij bij Hel blijven. Hermod stond op en Balder vergezelde hem tot uit de hal. [136] Hij nam de ring Draupner en stuurde het als een aandenken aan Odin. Nanna stuurde Frigg een hoofddoek en andere geschenken en naar Fulla stuurde ze een ring. Daarop reed Hermod terug en kwam naar Asgard waar hij het nieuws dat hij gezien en gehoord had meldde.
53. Toen zonden de asas boodschappers over de hele wereld en baden dat Balder uit Helՠs macht zou worden gehuild. Alle dingen deden dat, mannen en dieren, aarde, stenen, bomen en alle metalen, net zoals je hebt kan zien dat deze dingen huilen als ze uit de vorst in de hitte komen. Toen de boodschappers naar huis terugkeerden en hun boodschap goed hadden gedaan vonden ze een bepaalde grot waarin een reuzin zat (gygr = menseneetster) wiens naam Thok was. Ze verzochten haar om Balder uit de Hel te wenen; maar zij antwoordde;
Thok zal huilen
Met droge tranen
Voor de begrafenis van Balder;
Noch in het leven noch in de dood
Hij gaf me blijdschap.
Laat Hel behouden wat ze heeft!
Algemeen wordt aangenomen dat deze Thok Loki was, de zoon van Laufey, die het meeste kwaad heeft gedaan onder de asas.
[137] 54. Toen zei Ganglere: Een zeer groot onrecht heeft Loki gepleegd; allereerst in het veroorzaken van de dood van Balder, en vervolgens in het in de weg staan van zijn bevrijding uit de Hel. Kreeg hij geen straf voor deze misdaad? Har antwoordde: Ja, hij werd hiervoor terugbetaald op een manier die hij zich lang zal herinneren. De goden werden buitengewoon toornig, zoals te verwachten was. Dus rende hij weg en verstopte zich in een rots. Hier bouwde hij een huis met vier deuren zodat hij alle kanten op kon kijken. Dikwijls nam hij overdag de gelijkenis van een zalm aan en verborg zich in Frananger Force. Toen bedacht hij bij zichzelf welke listen de asas zouden kunnen gebruiken om hem te vangen. Nu, terwijl hij in zijn huis zat, nam hij vlas en garen en bewerkte ze in mazen, zoals nu netten zijn gemaakt; maar er brandde een vuur voor hem. Toen zag hij dat de asas niet ver van verwijderd waren. Odin had vanaf Hlidskjalf gezien waar Loki zichzelf hield. Loki sprong meteen op, gooide het net op het vuur en sprong de rivier in. Toen de asas naar het huis kwamen ging hij als eerste binnen die de wijste van allemaal was en wiens naam Kvaser was; en toen hij in het vuur de as zag van het net dat was verbrand begreep hij dat dit een manier was om vissen te vangen en dit vertelde hij aan de asas. [138] Daarop namen ze vlas en maakten zichzelf een net naar het patroon van wat ze in de as zagen en dat Loki gemaakt had. Toen het net was gemaakt gingen de asas naar de rivier en wierpen het erin met kracht. Thor hield het ene uiteinde van het net vast en alle andere grepen het andere vast en aldus trok men het gezamenlijk langs de stroom. Loki ging ervoor staan en legde zich tussen twee stenen neer zodat ze het net over hem heen haalden, hoewel ze zagen dat een levend voorwerp de mazen raakte. Ze gingen weer met geweld en gooiden het net voor de tweede keer uit. Deze keer hingen ze er een groot gewicht aan waardoor het zo zwaar werd dat er niets onder door kon. Loki zwom voor het net, maar toen hij zag dat hij vlak bij de zee was sprong hij over de rand van het net en haastte zich terug naar de kracht. Toen de asas zagen waar hij heen ging begaven ze zich naar de kracht en verdeelden zich in twee groepen, maar Thor waadde in het midden van de beek en zo sleepten ze het net mee naar de zee. Loki zag dat hij nu slechts twee ontsnappingskansen had, om zijn leven te riskeren en naar zee te zwemmen of om weer over het net te springen. Hij koos voor de laatste en maakte een geweldige sprong over de bovenste lijn van het net. [139] Thor greep hem vast en ving hem, maar hij gleed in zijn hand omdat Thor hem niet stevig vastgreep voordat hij bij de staart had en dit is de reden waarom de zalm zo slank is. Nu werd Loki zonder wapenstilstand genomen en naar een grot gebracht. De goden namen drie rotsen en zetten ze op aan de rand en boorden een gat door elke rots. Toen namen ze de zonen van Loki, Vale en Nare of Narfe. Vale veranderden zij in de gelijkenis van een wolf waarop hij zijn broer Narfe aan stukken scheurde en met zijn ingewanden bonden de asa Loki over drie rotsen. Een stond er onder zijn schouder, een ander onder zijn lendenen en de derde onder zijn hammen en de boeien werden ijzer. Skade nam een slang en bevestigde het op hem zodat het gif van de slang in zijn gezicht zou vallen. Maar Sigyn, zijn vrouw, staat bij hem en houdt een schotel onder de gif druppels. Wanneer de schaal vol raakt gaat ze weg en gooit het gif weg, terwijl ondertussen het gif op Loki 's gezicht valt. Dan verdraait hij zijn lichaam zo heftig dat de hele aarde trilt en dit noem je aardbevingen. Daar zal hij vastgebonden blijven tot Ragnarok.

[140] HOOFDSTUK XVI.
RAGNAROK.
55. Toen zei Ganglere: welk nieuws moet er over Ragnarok worden verteld? Hiervan heb ik nog nooit van gehoord. Har antwoordde: Grote dingen moeten daarvan worden gezegd. Ten eerste is er een winter, de Fimbul-winter, wanneer sneeuw van alle kanten komt, de vorst zo hevig is, de wind zo scherp en priemend dat er geen vreugde in de zon is. Er zijn drie van dergelijke winters achter elkaar, zonder tussenliggende zomer. Maar voor deze zijn er drie andere winters waarin grote oorlogen over de hele wereld woeden. Broers doden elkaar om winst te maken en niemand spaart zijn vader of moeder in die doodslag en overspel. Dat zegt de profetie van Vala.
Broeders zullen samen vechten
En worden elkaars vloek;
De kinderen van zusters
Hun broer zal bederven. (doet overspel)
Hard is de wereld,
Sensuele zonden worden enorm.
Er zijn bijltijden, zwaardtijden-
Schilden zijn in tween gespleten, -
Er zijn windentijden, wolventijden,
Eer de wereld valt dood. (Oude Edda; profetie van Vala)

[141] Dan gebeurt er wat een groot wonder lijkt dat de wolf (Fenris wolf) de zon verslindt en dit zal een groot verlies lijken. De andere wolf zal de maan verslinden en ook dit zal groot onheil veroorzaken. De sterren zullen uit de hemel worden geschud. Dan zal het geschieden dat de aarde en de bergen zo heftig zullen schudden dat bomen door de wortels worden verscheurd, de bergen zullen omvallen en alle banden en boeien zullen worden verbroken en knappen. De Fenris-wolf raakt los. De zee snelt over de aarde want de Midgard-slang kronkelt in gigantische woede en probeert het land te winnen. Het schip dat Naglfar wordt genoemd raakt ook los. Het is gemaakt van de nagels van dode mannen; daarom is het de moeite waard te waarschuwen dat wanneer een man sterft met ongelijke nagels hij een grote hoeveelheid materialen levert voor de bouw van dit schip waarvan zowel goden als mannen wensen dat het zo laat mogelijk kan worden afgemaakt. Maar in deze vloed wordt Naglfar drijvend. De reus Hrym is zijn stuurman. De Fenris-wolf gaat verder met wijd open mond; de bovenkaak reikt tot de hemel en de onderkaak is op de aarde. Hij zou het nog breder openen als hij ruimte had. Vuur flitst uit zijn ogen en neusgaten. De Midgard-slang braakt het vergif uit en verontreinigt alle lucht en de zee; die is erg vreselijk en plaatst zichzelf aan de zijde van de wolf. In het midden van deze botsing en lawaai wordt de hemel in tween gescheurd en komen de zonen van Muspel door de opening rijden. [142] Surt rijdt eerst en vr hem en na hem branden vlammen. Hij heeft een heel goed zwaard dat feller schijnt dan de zon. Terwijl ze over Bifrost rijden breekt het stuk, zoals eerder is gezegd. De zonen van Muspel richten zich op de vlakte die Vigrid wordt genoemd. Daarheen verblijven ook de Fenris-wolf en de Midgard-slang. Naar deze plaats zijn ook Loki en Hrym gekomen, en met hen alle vorstreuzen. In Loki 's gezelschap zijn alle vrienden van Hel. De zonen van Muspel hebben hun stralende banden alleen van zichzelf. De vlakte Vigrid is honderd mijl (rast) aan elke kant.
56. Terwijl deze dingen gebeuren staat Heimdal op en blaast met al zijn kracht in de Gjallar-hoorn en wekt alle goden op die vervolgens raad houden. Odin rijdt naar de bron Mimer om advies te vragen aan Mimer voor zichzelf en zijn mensen. Dan siddert de es Yggdrasil en alle dingen in hemel en aarde vrezen en beven. De asas en de helden bewapenen zich en spoeden zich naar het slagveld. Odin rijdt eerst; met zijn gouden helm, luisterrijke malinkolder en zijn speer Gungner schrijdt hij vooruit tegen de Fenris-wolf. Thor staat naast hem, maar kan hem geen hulp bieden want hij heeft zijn handen vol in zijn worsteling met de Midgard-slang. Frey ontmoet Surt en zware slagen worden uitgewisseld voordat Frey valt. [143] De oorzaak van zijn dood is dat hij niet zoծ goed zwaard heeft als die hij aan Skirner gaf. Zelfs de hond Garm, die gebonden was voor de Gnipa-grot, raakt los. Hij is de grootste plaag. Hij vecht met Tyr en ze doden elkaar. Thor krijgt grote bekendheid door de Midgard-slang te doden, maar trekt zich slechts negen stappen terug wanneer hij dood op de aarde valt, vergiftigd door het gif dat de slang op hem blaast. De wolf slikt Odin in en veroorzaakt zo zijn dood; maar Vidar draait zich om en snelt naar de wolf, met een voet op zijn onderkaak. Aan deze voet heeft hij de schoen waarvoor materialen door alle eeuwen heen verzameld zijn, namelijk de stroken leer die mannen afsnijden voor de tenen en hakken van schoenen; daarom moet hij die de asas wil helpen deze stroken weg werpen. Met n hand grijpt Vidar de bovenkaak van de wolf, en zo scheurt hij zijn mond uiteen. Dus de wolf vergaat. Loki vecht met Heimdal en ze doden elkaar. Daarop werpt Surt vuur over de aarde en verbrandt de hele wereld. Zo wordt er in de Vala 's profetie gezegd:
Luid blaast Heimdal
Zijn opgeheven hoorn.
Odin spreekt
Met Mimer' s hoofd.
[144] De rechtopstaande es
Yggdrasil trilt,
De oude boom kreunt,
En de reus raakt los.

Hoe gaat het met de asas?
Hoe gaat het met de elfen?
Geheel Jotunheim brult.
De asas houden raad;
Voor hun stenen deuren
De dwergen kreunen,
De gidsen van de wetsteen.
Ken je nu min of meer

Vanuit het oosten rijdt Hrym,
Draagt zijn schild voor zich.
Jormungand-weldoeners
In gigantische woede
En slaat de golven.
De adelaar gilt,
En met bleke bek betraande lijken,
Naglfar raakt los.

Een schip komt uit het oosten,
De gastheren van Muspel
Komen voor de belangrijkste,
En Loki is stuurman.
Alle gevallen krachten
Zijn bij de wolf;
Samen met hen
Is de broer van Byleist. (Loki)

Vanuit het zuiden komt Surt
Met blazende vuurbrand,
De zon van de oorlogsgod
Glanst van zijn zwaard.
Bergen slaan tezamen,
Reuze meiden zijn bang,
Helden gaan de weg naar Hel,
En de hemel is in tween te huur.

[145] Dan komt naar Hlin
Nog een pijn,
Wanneer Odin gaat
Met de wolf om te vechten,
En de heldere moordenaar van Bele (Frey)
Om met Surt te kampen.
Er zal vallen
Friggՠs geliefde.
Odinՠs zoon gaat
Om met de wolf te vechten,
En Vidar gaat op weg
Naar het wilde beest. (Fenris wolf)
Met zijn hand stoot hij
Zijn zwaard naar het hart
Van het kind van de reus,
En wreekt zijn vader.
Dan gaat de beroemde
Zoon van Hlodyn (Thor)
Om met de slang te vechten.
Hoewel bijna gaat sterven,
Hij is niet bang voor de wedstrijd;
Alle mannen
Verlaten hun huizen
Wanneer de bewaker van Midgard
In toorn de slang verslaat.

De zon wordt donker,
De aarde zakt weg in de zee,
De heldere sterren
verdwijnen uit de hemel;
Vuur woedt,
Hitte blaast,
En hoge vlammen spelen
Tegen de hemel zelf. (Oude Edda; profetie van Vala)

En weer wordt gezegd zoals volgt;
[146] Vigrid is de naam van de vlakte
Waar in de strijd zal ontmoeten
Surt en de zachte god.
Honderd mijl
Het is elk opzicht.
Dit veld is voor hen gemarkeerd. (Oude Edda; lied van Vafthrudner)


[147] HOOFDSTUK XVII.
HERSCHEPPING.
57. Toen vroeg Ganglere: Wat gebeurt er als hemel en aarde en de hele wereld in vlammen opgegaan zijn en wanneer alle goden en alle helden en alle mensen dood zijn? U hebt al gezegd dat alle mensen in alle eeuwen in een wereld zullen leven. Har antwoordde: Er zijn veel goede en veel slechte verblijfplaatsen. Het is het beste om in Gimle te zijn, in de hemel. Er is genoeg te drinken voor degenen die dit een vreugde vinden in de hal genaamd Brimer. Dat is ook in de hemel. Er is ook een uitstekende hal die op het Nida-gebergte staat. Het is gebouwd van gepolijst goud en wordt Sindre genoemd. In deze zaal zullen goede en zeer beminde mannen wonen. Nastrand is een grote en vreselijke hal en de deuren openen naar het noorden. Het is gebouwd van samengebonden slangen en alle hoofden van de slangen draaien naar de gang en verspreiden gif dat in stromen langs de hal stroomt en in deze stromen waden meinedige en moordenaars. Dus wordt hier gezegd;
Een hal waarvan ik weet dat hij staat
Ver van de zon
[148] Op het strand van lijken.
Gif druppels
Val door de lusgaten.
Van slangenruggen
De hal is gemaakt.
Er zal een doorwade zijn
Door zware stromen
Meinedige
En moordenaars.

Maar in Hvergelmer is het ergste.
Daar martelt Nidhug
De lichamen van de doden. (Oude Edda; profetie van Vala)

58. Toen zei Ganglere: Bestaan er dan nog goden? Is er een aarde of hemel? Har antwoordde: De aarde komt weer uit de zee en is groen en schoon. De onbezaaide velden produceren hun oogsten. Vidar en Vale leven. Noch de zee noch het vuur van Surf heeft hen schade berokkend en ze wonen op de vlakten van Ida waar Asgard eerder was. Daar komen ook de zonen van Thor, Mode en Magne en ze hebben Mjolner. Dan komen Balder en Hoder van Hel. Ze zitten allemaal bij elkaar en praten over de dingen die eerder zijn gebeurd, over de Midgard-slang en de Fenris-wolf. Ze vinden in het gras die gouden tafels die de asas eens hadden. Zo wordt er gezegd;
Vidar en Vale
Wonen in het huis van de goden,
Wanneer gedoofd is het vuur van Surt.
[149] Mode en Magne
Vingnerՠs Mjolner zal hebben
Wanneer het gevecht is geeindigd. (Oude Edda; lied van Vafthrudner)

In een plaats genaamd Hodmimer ‘s bosje zijn twee personen verborgen tijdens het vuur van Surt, genaamd Lif and Lifthraser. Ze voeden zich met de ochtenddauw. Uit deze stammen zoveel verschillende geslachten af dat ze de hele wereld met mensen vullen, zoals hier wordt gezegd:
Lifth en Lifthraser
Zullen verborgen blijven
In Hodmimer’s hout.
De ochtenddauw
Hebben ze voor eten.
Van hen zijn de geslachten gekomen. (Oude Edda; lied van Vafthrudner)

Maar wat u geweldig zal schijnen is dat de zon een dochter heeft voortgebracht die niet minder rechtvaardig is dan zijzelf en zij rijdt in de hemelse loop van haar moeder, zoals hier wordt gezegd:
Een dochter
Is geboren uit de zon
Eer Fenrer haar neemt.
In de loop van haar moeder
Wanneer de goden dood zijn
Deze maagd zal rijden. (Oude Edda; lied van Vafthrudner)

[150] En als je nu meer vragen kan stellen, zei Har tegen Ganglere, ik weet niet vanwaar die kracht naar u toe kwam. Ik heb nog nooit iemand het lot van de wereld horen vertellen. Maak nu zo goed mogelijk gebruik van wat u is verteld.
59. Toen hoorde Ganglere een vreselijk geluid aan alle kanten en toen hij om zich heen keek, stond hij buiten op een vlakke vlakte. Hij zag geen hal nog burcht. Hij ging heen en keerde terug naar zijn koninkrijk en vertelde de tijdingen die hij had gezien en gehoord, en sinds die tijdingen zijn overgeleverd van mens tot mens.

[151] NAWOORD.
TOT HET FOPPEN VAN GYLFE.
De asas gingen nu zitten om te praten en hielden hun raad en herinnerden zich alle verhalen die aan Gylfe waren verteld. Ze gaven precies dezelfde namen die eerder waren genoemd naar de mannen en plaatsen die daar waren. Dit deden ze om de reden dat wanneer een lange tijd is verstreken mannen niet moeten betwijfelen dat die asas van wie deze verhalen nu werden verteld en degenen aan wie dezelfde namen werden gegeven allemaal identiek waren. Er was er een die Thor heette en hij is Asa-Thor, de oude. Hij is Oku-Thor en aan hem worden de grote daden toegeschreven die Hector in Troje heeft gedaan. Maar mensen denken dat de Turken over Odysseus hebben verteld en hem Loki hebben genoemd want de Turken waren zijn grootste vijanden.

[153] BRAGE' s PRAATJE.
HOOFDSTUK 1.
GER; S REIS NAAR ASGARD.
1. Een man met de naam ger of Hler die op het eiland woonde genaamd Hler' s Eiland was goed bedreven in de zwartekunst. Hij maakte een reis naar Asgard. Maar de asas wisten van zijn komst en gaven hem een vriendelijke ontvangst; maar ze maakten ook gebruik van vele soorten illusies. Գ Avonds toen het feest begon had Odin zwaarden naar de hal gebracht en ze waren zo helder dat het van hen glinsterde zodat er geen ander licht nodig was terwijl ze zaten te drinken. Toen gingen de asas naar hun feest en de twaalf asas die tot rechter werden benoemd gingen op hun hoge stoelen zitten. Dit zijn hun namen: Thor, Njord, Frey, Tyr, Heimdal, Brage, Vidar, Vale, Uller, Honer, Forsete, Loke. De asynjes (godinnen) waren ook bij hen: Frigg, Freya, Gefjun, Iduna, Gerd, Sigyn, Fulla, Nanna. Ger dacht dat alles wat hij zag er heel groots uitzag. De panelen van de wanden waren allemaal bedekt met prachtige schilden. [154] De mede was erg sterk en ze dronken veel. Naast ger zat Brage en ze praatten veel samen over hun drankje. Brage sprak met ger over veel dingen die met de asas waren gebeurd.
[155] HOOFDSTUK II.
IDUNA EN HAAR APPELS.
2. Brage begon zijn verhaal door te vertellen hoe drie asas, Odin, Loki en Honer, op reis gingen over bergen en heide, waar ze niets konden eten. Maar toen zij in een vallei kwamen zagen zij een kudde runderen. Uit deze kudde namen ze een os en gingen aan het werk om het te koken. Toen ze dachten dat het genoeg gekookt was openden ze de bouillon, maar het was nog niet klaar. Na een tijdje tilde ze het deksel weer op, maar het was nog niet gekookt. Ze spraken er onderling over hoe dit kon gebeuren. Toen hoorden ze een stem in de eik boven hen en hij die daar zat zei dat hij de oorzaak was dat de bouillon niet gekookt werd. Ze keken op en zagen een adelaar en die was niet klein. Toen zei de arend: als u mij de vulling van de os geeft zal de bouillon gekookt worden. Ze stemden hiermee in. Dus vloog hij van de boom af, ging naast de kokende bouillon zitten en pakte onmiddellijk eerst de twee dijen van de os en vervolgens beide schouders. [156] Dit maakte Loki boos: hij pakte een grote paal en hief hem met al zijn kracht op en gooide hem naar het lijf van de arend. De adelaar schudde zichzelf na de slag en vloog omhoog. Het ene uiteinde van de paal bond zich vast aan het lijf van de adelaar en het andere uiteinde klemde aan de handen van Loki. De adelaar vloog net hoog genoeg zodat de voeten van Loki over stenen en rotsen en bomen werden getrokken en het leek hem dat zijn armen van zijn schouderbladen gescheurd zouden worden. Hij roept en bidt de arend zeer ernstigs voor vrede, maar de laatste verklaart dat Loki nooit vrij zal komen tenzij hij zich ertoe verbindt om Iduna en haar appels uit Asgard te halen. Toen Loki dit had beloofd werd hij bevrijd en ging hij weer naar zijn metgezellen; en er is verder niets meer te vertellen van deze reis, behalve dat ze naar huis terugkeerden. Maar toen de overeengekomen tijd er was lokte Loki Iduna uit Asgard in een bos en zei dat hij appels had gevonden die ze heel aardig zou vinden en hij vroeg haar om haar eigen appels mee te nemen om ze te vergelijken. Toen kwam de reus Thjasse in de gedaante van een adelaar, greep Iduna en vloog met haar weg naar zijn huis in Thrymheim. De asas waren slecht op hun gemak vanwege de verdwijning van Iduna, ze werden grijs en oud. Ze ontmoetten elkaar en vroegen elkaar wie Iduna het laatst had gezien. Het laatste dat van haar was gezien was dat ze Asgard in gezelschap van Loki had verlaten. Toen werd Loki gevangen genomen en naar de raad gebracht en hij werd met de dood of marteling bedreigd. Maar hij werd bang en beloofde Iduna terug te halen uit Jotunheim als Freya hem de valken vermomming zou lenen dat ze had. [157] Hij kreeg de valk-vermomming, vloog naar het noorden naar Jotunheim en kwam op een dag bij de reus Thjasse. De reus was de zee opgeroeid en Iduna was alleen thuis. Loki veranderde haar in de gedaante van een noot, hield haar in zijn klauwen en vloog weg met alle macht. Maar toen Thjasse naar huis terugkeerde en Iduna miste, nam hij zijn adelaars-gedaante aan, vloog achter Loki aan en sloeg die met zijn adelaarsvleugels. Toen de asas zagen dat de valk met de noot vloog en hoe de adelaar vloog gingen ze naar de muren van Asgard en brachten ze bundels plataan spaanders met zich mee. Toen de valk in de burcht vloog liet hij zich naast de burchtmuur neervallen. Toen ontstaken de asas een vuur in de krullen; en de adelaar, die niet in staat was om op te stoppen toen hij de valk miste vatte zijn veren vuur zodat hij niet verder kon vliegen. De asas stonden klaar en doodden de reus Thjasse binnen de poorten van Asgard en die slachting is het meest beroemd.

[158] HOOFDSTUK III.
HOE NJORD SKADE TOT VROUW KREEG.
Skade, de dochter van de reus Thjasse, trok haar helm aan, malinkolder en al haar oorlogstuig en begaf zich naar Asgard om de dood van haar vader te wreken. De asas boden haar losgeld en boetedoening; en er werd overeengekomen in de eerste plaats, dat ze zichzelf een man uit de asas zou kiezen, maar ze zou haar keuze aan de voeten maken wat het enige was dat ze van hun personen mocht zien. Ze zag de voeten van een man die prachtig mooi waren en riep uit: deze kies ik! Op Balder zijn er enkele onvolkomenheden. Maar het was Njord, van Noatun. In de tweede plaats werd bepaald dat de asas doen moesten wat ze niet geschikt achtte en dat was om haar aan het lachen te maken. Toen bond Loki het ene uiteinde van een touw vast aan de baard van een geit en het andere aan zijn eigen lichaam en de een trok deze kant op en de ander dat en ze krijsten allebei hardop. Toen liet Loki zich op Skade' s knieen vallen en dit maakte haar aan het lachen. Er wordt gezegd dat Odin zelfs meer deed dan werd gevraagd, in die zin dat hij de ogen van Thjasse nam en hen in de hemel wierp en er twee sterren van maakte. [159] Toen zei ger: deze Thjasse lijkt mij een aanzienlijk man te zijn geweest; van welke familie was hij? Brage antwoordde: De naam van zijn vader was Olvalde en als ik je over hem vertelde zou je het heel opmerkelijk vinden. Hij was heel rijk aan goud en toen hij stierf en zijn zonen hun erfgoed gingen verdelen hadden ze deze manier om het goud te meten, dat iedereen zijn hap goud zou nemen en ze zouden allemaal hetzelfde aantal happen nemen. Een van hen was Thjasse, een ander Ide en de derde Bende. Maar we hebben het nu als een gezegde onder ons dat we goud het mondnummer van deze reuzen noemen. In runen en liedjes verpakken we het goud door het de maat of het woord of het verhaal van deze reuzen te noemen. Toen zei ger: het lijkt mij dat het goed verborgen zal zijn in de runen.

[160] HOOFDSTUK IV.
DE HERKOMST VAN PO蚉E.
3. En opnieuw zei ger: vanwaar kwam de kunst voort die skaldship wordt genoemd? Brage gaf antwoord: Het begin was dat de goden oorlog hadden met de mensen die bestelwagens worden genoemd. Ze spraken af om een bijeenkomst te houden met het doel vrede te sluiten en vestigden hun geschil op deze manier dat ze allebei naar een pot gingen en erin spuugden. Maar bij het afscheid van de goden, omdat ze niet bereid waren om dit merkteken van vrede te laten sterven, vormden ze een man wiens naam Kvaser was en die zo wijs was dat niemand hem enige vraag kon stellen die hij niet kon beantwoorden. Hij reisde veel rond in de wereld om mensen wijsheid te leren. Eens kwam hij naar het huis van de dwergen Fjalar en Galar. Ze riepen hem opzij en zeiden dat ze alleen met hem wilden spreken, doodden hem en lieten zijn bloed in twee potten lopen, genaamd Son en Bodn, en in een ketel genaamd Odrarer. Ze vermengden honing met het bloed en zo werd een mede gemaakt dat iedereen die ervan drinkt een skald en wijs wordt. De dwergen vertelden de asas dat Kvaser in zijn wijsheid was versmoord omdat niemand zo wijs was dat hij hem genoeg kon vragen over het leren.
[161] 4. Toen nodigden de dwergen een reus ui, wiens naam Gilling is en zijn vrouw; en toen hij kwam vroegen ze hem met hen mee de zee in te trekken. Toen ze een korte afstand van de kust waren gegaan roeiden de dwergen op een blinde rots en de boot kapseisde. Gilling, die niet in staat was om te zwemmen, verdronk, maar de dwergen richten de boot weer op en roeiden aan de wal. Toen zij over dit ongeluk aan zijn vrouw vertelden nam zij het zeer ter harte en begon hardop te huilen. Toen vroeg Fjalar haar of het haar verdriet niet zou verlichten als ze naar de zee kon kijken waar haar man was omgekomen en zij zei dat het zou gebeuren. Hij zei toen tegen zijn broer Galar dat hij boven de deur moest gaan en terwijl ze passeerde liet hij een steen op haar hoofd vallen want hij zei dat hij van haar brullen moe was geworden en Galar deed dat. Toen de reus Suttung, de zoon van Gilling, dit ontdekte kwam hij naar de dwergen, nam ze mee in de zee en liet ze achter op een rotsachtig eiland dat bij vloed werd overstroomd. Ze baden Suttung om hun leven te sparen en boden hem ter verzoening voor het bloed van hun vader de kostbare mede aan die hij accepteerde. Suttung bracht de mede mee naar huis en verstopte die op een plaats genaamd Hnitbjorg. Hij zette er zijn dochter Gunlad om het te bewaken. Om deze redenen noemen we het gezang Kvaser bloed; de drank van de dwergen; de vulling van de dwergen; een soort likeur van Odrarer, of Bodn of Zon; het schip van de dwergen (omdat deze mede hun leven heeft losgekocht van het rotsachtige eiland); de mede van Suttung of de likeur van Hnitbjorg.
[162] 5. Toen merkte ger op: het lijkt me duister om een lied te noemen met deze namen; maar hoe kwamen de asas aan de mede van Suttung? Antwoordde Brage: De sage hierover is dat Odin van huis vertrok en naar een plek kwam waar negen slakken hooi maaiden. Hij vroeg hun of ze hem graag hun zeisen wilden laten wetten. Hierop zeiden ze ja. Toen pakte hij een wetsteen uit zijn riem en wette de zeisen. Ze dachten dat hun zeisen veel beter waren en vroegen of de wetsteen te koop was. Hij antwoordde dat hij die het zou kopen er een eerlijke prijs voor moet betalen. Allen zeiden dat ze bereid waren om de gevraagde som te geven en elk wilde dat Odin het aan hem verkoopt. Maar hij gooide de wetsteen in de lucht en toen iedereen het wilde vangen zochten ze er zo omheen dat elk zijn zeis op de nek van de ander bracht. Odin zocht onderdak voor de nacht in het huis van de reus Bauge, die een broer van Suttung was. Bauge klaagde over wat er met zijn gezin was gebeurd en zei dat zijn negen slaven elkaar hadden gedood en dat hij niet wist waar hij andere werklui moest krijgen. Odin noemde zichzelf Bolverk. [163] Hij bood aan het werk van de negen mannen voor Bauge op zich te nemen, maar vroeg in ruil daarvoor een slok van de mede van Suttung. Bauge antwoordde dat hij geen controle had over de mede en zei dat Suttung gebonden was dat alleen voor zich te houden. Maar hij stemde ermee in om met Bolverk mee te gaan en te proberen of ze de mede konden krijgen. Tijdens de zomer deed Bolverk het werk van de negen mannen voor Bauge, maar toen de winter kwam vroeg hij om zijn loon. Toen gingen ze allebei naar Suttung. Bauge legde Suttung zijn koopje uit met Bolverk, maar Suttung weigerde stoutmoedig zelfs een druppel mede te geven. Bolverk stelde toen voor aan Bauge dat ze zouden moeten proberen of ze niet met de hulp van een truc in de buurt van de mede konden komen en Bauge stemde hiermee in. Toen trok Bolverk de boor, die Rate genoemd wordt, en verzocht Bauge om een gat door de rots te boren als de boor scherp genoeg was. Hij deed het. Toen zei Bauge dat er een gat door de rots was; maar Bolverk blies in het gat dat de boor had gemaakt en de spaanders vlogen terug in zijn gezicht. Zo zag hij dat Bauge hem wilde bedriegen en gebood hem door te boren. Weer blies Bauge en toen Bolverk een tweede keer blies vlogen de spaanders naar binnen. Nu veranderde Bolverk zichzelf in de gelijkenis van een slang en sloop door het boorgat. Bauge duwde hem achterover met de boor, maar miste hem. [164] Bolverk ging naar waar Gunlad was en deelde haar bank drie nachten lang. Ze beloofde toen om hem drie scheuten uit de mede te geven. Met de eerste scheut leegde hij Odrarer, in de tweede Bodn en in de derde Zon en aldus had hij alle mede. Toen nam hij de gedaante van een adelaar aan en vloog zo snel hij kon weg. Toen Suttung de vlucht van de adelaar zag nam hij ook de vorm aan van een adelaar en vloog hem achterna. Toen de asas Odin zagen aankomen zetten ze hun kruiken in de tuin. Toen Odin Asgard bereikte spuwde hij de mede in de potten. Hij werd echter zo goed als door Suttung betrapt dat hij een deel van de mede achter hem naar achter stuurde daar geen zorg voor werd gedragen, mocht iemand die dat wilde het hebben. Dit noemen we het aandeel van potasters. Maar Suttungՠs mede gaf Odin aan de asas en aan die mensen die verzen kunnen maken. Vandaar dat we gezangen Odinՠs prooi, Odinՠs vondst, Odin' s drankje, Odin' s gift en de drank van de asas noemen.
6. Toen zei ger: Op hoeveel manieren varieer je de poëtische uitdrukkingen of hoeveel soorten poëzie zijn er? Antwoordde Brage: Er zijn twee soorten en alle poëzie valt in de een of de andere van deze klassen. Ger vraagt: Welke twee? Brage antwoordde: Voordracht en versmaat. Welke voordracht wordt in de poëzie gebruikt? [165] Er zijn drie soorten poëtische voordrachten. Welke? En is om alles met zijn eigen naam te noemen; een andere is om het te benoemen met een voornaamwoord, maar de derde soort van voordracht wordt kenning genoemd (een poëtische perifrases of beschrijvende naam); en deze soort wordt zo beheerd dat we wanneer we Odin of Thor of Tyr of een van de asas of elven een naam geven we er een verwijzing naar een andere asa aan toevoegen of we maken melding van sommige van zijn werken. Dan is de benaming van hem die overeenkomt met de hele zin en niet met hem die daadwerkelijk is genoemd. We spreken dus over Odin als Sigtyr, Hangatyr of Farmatyr en dergelijke namen noemen we eenvoudige benamingen. Op dezelfde manier wordt hij Reidartyr genoemd.

[166] NAWOORD.
TOT BRAGE' S PRAATJE.
Nu moeten we zeggen tegen jonge skalden die de neiging hebben om de voordracht van de poezie te verwerven of om hun opslag van woorden met oude namen te vergroten of, aan de andere kant, graag te begrijpen wat ondoordacht gezongen wordt dat ze dit boek moeten beheersen voor hun instructie en tijdverdrijf. Deze sagen moeten niet zo worden vergeten of weerlegd zoals ze genomen zijn van pozie van oude omschrijvingen waarmee grote skalden tevreden waren. Maar christelijke mannen moeten niet in heidense goden geloven, noch in de waarheid van deze sagen, anders dan in het begin van dit boek wordt uitgelegd, waar de gebeurtenissen worden uitgelegd die mensen wegleidden van het ware geloof en waar het in de volgende plaats wordt verteld over de Turken hoe de mannen uit Azië, die asas worden genoemd, de verhalen over de dingen die gebeurden in Troje vervalsten zodat de mensen zouden geloven dat ze goden waren.
Koning Priamus in Troje was een groot hoofd van het hele Turkse gastland en zijn zonen waren de meest vooraanstaande mannen in zijn hele leger. Die uitstekende hal die de asas Brimeՠs Hall of bierhal noemen was het paleis van koning Priamus. [167] Wat betreft het lange verhaal dat ze vertellen over Ragnarok, dat zijn de oorlogen van de Trojanen. Wanneer gezegd wordt dat Oku-Thor met een ossenkop viste en aan boord de Midgard-slang trok, maar dat de slang zijn leven hield en in de zee terugzonk, dan is dit een andere versie van het verhaal dat Hector Volukrontes versloeg, een beroemde held, in de aanwezigheid van Achilles en zo trok de laatste hem op met het hoofd van de verslagenen die ze vergeleken met het hoofd van een os die Oku-Thor had afgeslagen. Toen werd Achilles vanwege zijn durf in dit gevaar getrokken was het de redding van zijn leven dat hij vluchtte voor de dodelijke slagen van Hector, hoewel hij gewond was geraakt. Er wordt ook gezegd dat Hector de oorlog zo machtig voerde en dat zijn woede zo groot was toen hij Achilles in het oog kreeg dat niets zo sterk was dat het voor hem kon staan. Toen hij Achilles, die gevlucht was, had gemist kalmeerde hij zijn woede door de kampioen Roddros genoemd te verslaan. Maar de asas zeggen dat toen Oku-Thor de slang miste hij de reus Hymer doodde. In Ragnarok kwam de Midgard-slang plotseling op Thor en blies gif op hem, en sloeg hem aldus dood. Maar de asas konden hun besluit niet nemen om te zeggen dat dit het lot van Oku-Thor was geweest, dat iedereen stond boven hem dood, hoewel dit zo was gebeurd. Ze renden regelrecht over oude sagen heen dan waar was toen ze zeiden dat de Midgard-slang daar stierf; en ze voegden dit toe aan het verhaal dat Achilles de roem vergaarde van de dood van Hector, [168] hoewel hij daarom dood lag op hetzelfde slagveld. Dit was het werk van Elenus en Alexander en Elenus noemen de asas Ale. Ze zeggen dat hij zijn broer wreekte en dat hij leefde toen alle goden dood waren en nadat het vuur was geblust dat Asgard en al het bezit van de goden in brand was gestoken. Pyrrhus vergeleken ze met de Fenris-wolf. Hij versloeg Odin en Pyrrhus zou volgens hun geloof een wolf genoemd kunnen worden want hij heeft het vredesteken niet gespaard toen hij de koning in de tempel voor het altaar van Thor doodde. Het verbranden van Troje noemen ze de vlam van Surt. Mode en Magne, de zonen van Oku-Thor, kwamen hunkerend naar het land van Ale of Vidar. Hij is Eneas. Hij kwam uit Troje en bewerkte daarop grote werken. Er wordt gezegd dat de zonen van Hector naar Frigia land kwamen en zich in dat koninkrijk vestigden, maar verbannen Elenus.

[169[ UITTREKSELS VAN DE POETISCHE VOORDRACHT.
(Skldskaparml) (Dit deel van de Jongere Edda komt overeen met het Latijnse Ars Poetica, en bevat de regels en wetten van oude poezie.)
THOR EN HRUNGNER.
Brage vertelde ger dat Thor naar het oosten was gegaan om trollen te verpletteren. Odin reed op zijn paard Sleipner naar Jotunheim en kwam naar de reus wiens naam Hrungner is. Toen vroeg Hrungner wat een man dat was die met een gouden helm door de lucht en over de zee reed en voegde eraan toe dat hij een opmerkelijk goed paard had. Odin zei dat hij zijn hoofd zou inzetten dat zoծ goed paard in Jotunheim niet te vinden was. Hrungner gaf toe dat het inderdaad een uitstekend paard was, maar hij had er een genaamd Goldfax, die veel langer kon verduren; en in zijn toorn sprong hij onmiddellijk op zijn paard en galoppeerde Odin achterna met de bedoeling hem voor zijn onbeschaamdheid te betalen. Odin reed zo snel dat hij een behoorlijke afstand voor hem was, maar Hrungner had zich in zoծ enorme woede gekeerd dat hij, voordat hij het wist, binnen de poorten van Asgard was gekomen. [170] Toen hij naar de deur van de hal kwam nodigde de asas hem uit om met hen te drinken. Hij ging de hal binnen en vroeg om iets te drinken. Daarna namen ze de kommen in ontvangst waarvan Thor gewoon was te drinken en Hrungner ledigde ze allemaal. Toen hij dronken werd gaf hij de meest vrije uiting van zijn luidruchtige opschepperij. Hij zei dat hij Valhal ging nemen en het naar Jotunheim zou brengen, Asgard slopen en alle goden vermoorden behalve Freya en Sif die hij mee naar huis zou nemen. Toen Freya naar voren ging om de kommen voor hem te vullen pochte hij dat hij al het bier van de asas zou opdrinken. Maar toen de asas moe begonnen te worden van zijn arrogantie, noemden ze Thorՠs naam. Onmiddellijk was Thor in de hal en zwaaide zijn hamer in de lucht en vroeg zich buitengewoon verbolgen af wie de schuld was van de hondachtige reuzen die daar mochten drinken die Hrungner toestemming hadden gegeven om in Valhal te zijn en waarom Freya bier zou moeten schenken voor hem zoals ze deed in de feesten van de asas. Toen antwoordde Hrungner met allesbehalve vriendelijke ogen naar Thor en zei dat Odin hem had uitgenodigd te drinken en dat hij daar was onder zijn bescherming. Thor antwoordde dat hij die uitnodiging zou betreuren voordat hij naar buiten kwam. Hrungner antwoordde wederom dat Asa-Thor maar weinig eer zou hebben om hem te doden, ongewapend zoals hij was. Het zou een groter bewijs van zijn moed zijn als hij het durfde een duel met hem te vechten aan de grenzen van zijn territorium, op Grjottungard. [171] Het was heel dwaas van mij, zei hij, dat ik mijn schild en mijn vuursteen thuis had gelaten; als ik hier mijn wapens had zouden jij en ik een holmgang proberen (duel op een rotsachtig eiland); maar aangezien dit niet het geval is, verklaar ik je voor lafaard als je me ongewapend vermoordt. Thor was in geen geval de man om een duel te weigeren te vechten toen hij werd uitgedaagd, een eer die hem nooit eerder was getoond. Toen ging Hrungner zijn weg en snelde met al zijn kracht terug naar Jotunheim. Zijn reis werd beroemd onder de reuzen en er werd veel gesproken over de voorgestelde ontmoeting met Thor. Ze vonden het heel belangrijk wie de overwinning behaalde en ze vreesden het ergste van Thor als Hrungner verslagen zou worden, want hij was de sterkste onder hen. Daarop maakten de reuzen in Grjottungard een man van klei die negen rietstengels grot was en drie riet breed onder de armen, maar omdat ze geen hart konden vinden dat groot genoeg was om geschikt voor hem te zijn, haalden ze het hart van een merrie, maar zelfs deze fladderde en beefde toen Thor kwam. Hrungner had, zoals bekend is, een hart van steen, scherp en driezijdig; net zoals de rune sindsdien is genoemd dat Hrungnerՠs hart wordt genoemd. Zelfs zijn hoofd was van steen. Zijn schild was van steen en breed en dik en hij hield dit schild voor zich toen hij bij Grjottungard op Thor stond te wachten. [172] Zijn wapen was een vuursteen dat hij over zijn schouders slingerde en tezamen presenteerde hij een zeer formidabel aspect. Aan de ene kant van hem stond de reus van klei die Mokkerkalfe heette. Hij was zo buitengewoon bang dat er gezegd wordt dat hij zichzelf nat maakte toen hij Thor zag. Thor ging verder met het duel en Thjalfe was bij hem. Thjalfe rende vooruit naar waar Hrungner stond en zei tegen hem: Je staat slecht bewaakt, reus; je houdt het schild voor je, maar Thor heeft je gezien, hij daalt in de aarde en zal je van onderaf aanvallen. Toen stak Hrungner het schild onder zijn voeten en ging erop staan, maar de vuursteen sloeg hij met beide handen. Het volgende dat hij zag waren bliksemschichten en hij hoorde luid kraken; en toen zag hij Thor in zijn asa-macht met onstuimige snelheid voortgaan, zijn hamer zwaaien en het van ver naar Hrungner slingeren. Hrungner greep de vuursteen met beide handen en gooide het tegen de hamer. Ze ontmoetten in de lucht en de vuursteen brak. En deel viel op de aarde en daaruit kwamen de vuurstenen bergen; het andere deel trof Thorՠs hoofd met zoveel kracht dat hij voorover op de grond viel. Maar de hamer Mjolner raakte Hrungner recht in het hoofd en verpletterde zijn schedel in kleine stukjes. Hij viel zelf over Thor zodat zijn voet op Thor Գ nek lag. [173] Ondertussen viel Thjalfe Mokkerkalfe aan, die viel met weinig eer. Toen ging Thoralfe naar Thor en moest Hrungners voet van hem afpakken, maar hij had niet de kracht om het te doen. Toen de asas hoorden dat Thor was gevallen kwamen ze allemaal om de voet van de reus af te nemen, maar geen van hen kon het verplaatsen. Toen kwam Magne, de zoon van Thor en Jarnsaxa. Hij was slechts drie nachten oud. Hij gooide Hrungners voet van Thor en zei dat het een groot ongeluk was, vader, dat ik zo laat kwam. Ik denk dat ik deze reus met mijn vuist had kunnen doden, had ik hem ontmoet. Toen stond Thor op, groette zijn zoon liefdevol en zei dat hij groot en machtig zou worden; En, voegde hij eraan toe, ik zal je het paard Goldfax geven dat aan Hrungner toebehoorde. Odin zei dat Thor verkeerd deed om zoծ mooi paard te geven aan de zoon van een reuzin, in plaats van aan zijn vader. Thor ging naar Thrudvang terug, maar de vuursteen bleef nog steeds in zijn hoofd steken. Toen kwam de vala, wiens naam is Groa, de vrouw van Orvandel de Dappere. Ze zong haar magische liedjes over Thor tot de vuursteen losraakte. Men toen Thor dit ontving verwachtte hij dat de vuursteen gewoon zou verdwijnen. Hij wilde Groa belonen voor haar genezing en haar hart blij maken. Dus vertelde hij over hoe hij vanuit het noorden over de Elivogs-rivieren had gewaad en in een mand op zijn rug Orvandel uit Jotunheim had gedragen; en als een bewijs hiervan vertelde hij hier hoe die ene van hem uit de mand was geduwd en was bevroren, daarom had Thor het afgebroken en het in de lucht gegooid en maakte daarvan de ster die Orvandelՠs wordt genoemd. [174] Uiteindelijk voegde hij eraan toe dat het niet lang zou duren voordat Orvandel thuis zou komen. Maar Groa werd zo blij dat ze haar magische liedjes vergat en dus werd de vuursteen niet losser dan het was en het plakt nog steeds in het hoofd van Thor. Daarom is het verboden om een vuursteen over de vloer te gooien, want dan wordt de steen in Thorՠs hoofd bewogen. Uit deze saga heeft Thjodolf van Hvin een lied gemaakt;
We hebben voldoende bewijsmateriaal
Van de reis van de verschrikkelijke reus (Thor)
Naar Grjottungard, naar de reus Hrungner,
In het midden van omringende vlammen.
De moed groeide hoog in de broer van Meile;
De maan weg trilde
Toen Jordՠs zoon ging (Thor)
Naar de wedstrijd met stalen handschoenen.

De hemel stond helemaal in vlammen
Voor de stiefvader van Uller (Thor)
En de aarde schommelde.
Svolne ‘s (Thor) weduwe (Odin) barstte uiteen
Toen het span geiten
Trok de verheven wagen
En zijn goddelijke meester
Naar de ontmoeting met Hrungner.

[175] Balderճ broer beefde niet (Thor)
Voor de hebzuchtige mensheid;
Bergen trilden en stenen braken;
De hemelen waren in vlammen gewikkeld.
Veel deed de reus
Word bang, ik leer,
Toen hij zijn verderf man zag
Klaar om hem te doden.

Vlug vloog het grijze schild
Beneden de hielen van de reus.
Dus de goden wilden het,
Dus wilden het de walkuren.
Hrungner de reus,
Verlangde naar slachting,
Niet nodig lang te wachten op slagen
Van de dappere vriend van de hamer.

De moordenaar van het slechte geslacht van Bele (Thor)
Maakte het vallen van de beer van de luidruchtige berg; (de reus Hrugner)
Op zijn schild
Bijten in het stof
Moet de reus
Voordat de scherp gerande hamer,
Toen de reuzen breker
Stond tegen de machtige Hrungner.

En de vuursteen
(Zo moeilijk te breken)
Van de vriend van de trollenvrouwen
In de schedel suisde
Van Jordՠs zoon, (Thor)
En dit dunne stuk
Snel bleef steken
In het bloed van Eindride; (Thor)

Tot Orvandelճ vrouw,
[176] Magische liedjes zang,
Van het hoofd van Thor
Verwijderde de reus zijn
Uitstekende vuursteen.
Alles wat ik weet
Over die schild-reis.
Een schild versierd
Met de meest schitterende kleuren
Ik ontving van Thorleif.

THOR's REIS NAAR GEIRROD.

Toen zei ‘Ger: ‘Het lijkt mij dat Hrungner een grote man was. Heeft Thor andere grote daden verricht in zijn omgang met trollen (reuzen)?’ Toen antwoordde Brage: Het is de moeite waard om volledig te vertellen hoe Thor een reis naar Geirrodsgard maakte. Hij had met hem noch de hamer Mjolner, noch zijn riem van kracht, Megingjard, noch zijn stalen handschoenen; en dat was de schuld van Loki, hij was met hem. Want het was Loki overkomen toen hij eens naar buiten vloog om zich te vermaken in Friggs valkenhuis dat hij uit nieuwsgierigheid naar Geirrodsgard vloog waar hij een grote zaal zag. Hij ging zitten en keek door het raam naar binnen, maar Geirrod ontdekte hem en beval de vogel gevangen te nemen en naar hem toe te brengen. De bediende had veel werk om het dak van de hal te beklimmen, zo hoog was het. Het vermaakte Loki erg dat het de bediende zoveel moeite kostte om hem te pakken te krijgen en hij dacht dat het tijd genoeg zou zijn om weg te vliegen als hij het ergste had bereikt. Toen de laatste hem nu bijna ving,[177] spreidde Loki zijn vleugels uit en schopte met zijn voeten, maar deze zaten vast en dus werd Loki gevangen en naar de reus gebracht. Toen de laatste zijn ogen zag vermoedde hij dat het een man was. Hij stelde hem vragen en vroeg hem om antwoord, maar Loki weigerde te spreken. Toen sloot Geirrod hem op in een kist en verhongerde hem gedurende drie maanden; en toen Geirrod hem eindelijk weer opnam en hem vroeg om te spreken bekende Loki wie hij was en om zijn leven te redden zwoer hij Geirrod dat hij Thor naar Geirrodsgard zou brengen zonder zijn hamer of zijn riem van kracht.
Onderweg bezocht Thor de reuzin wiens naam Grid is. Zij was de moeder van Vidar de Stille. Ze vertelde Thor de waarheid over Geirrod, dat hij een hond-wijze en gevaarlijke reus was; en ze leende hem haar eigen riem van kracht en stalen handschoenen en haar staf, die Gridarvol wordt genoemd. Toen ging Thor naar de rivier die Vimer wordt genoemd en die de grootste van alle rivieren is. Hij drukte op de riem van kracht en stopte de wilde stortvloed met Gridarvol, maar Loki hield zichzelf vast in Megingjard. Toen Thor in het midden van de stroom was gekomen werd de rivier zo groot dat de golven over zijn schouders stroomden. Ten vroeg Thor;
[178] Groei niet Vimer,
Omdat ik van plan ben om te waden
Naar de bewakers van reuzen.
Weet, als je groeit,
Dan groeit mijn asa-macht
Zo hoog als de hemel.

Toen keek Thor op en zag in een kloof Gjalp, de dochter van Geirrod, aan beide zijden van de stroom staan en haar groei veroorzaken. Toen nam hij de reusachtige steen uit de rivier en wierp die naar en zei: Bij de bron moet de stroom worden gestopt. (spreuk uit IJsland) Hij zou zijn doel niet missen. Tezelfdertijd bereikte hij de rivieroever en kreeg een struik te pakken en dus stapte hij uit de rivier. Vandaar komt het gezegde dat een struik Thor heeft gered. (spreuk in IJsland) Toen Thor naar Geirrod kwam werden hij en zijn metgezel naar de logeerkamer gebracht waar hun onderdak werd geboden, maar er was maar n stoel en daarop ging Thor zitten. Toen werd hij zich ervan bewust dat de stoel onder hem naar het dak steeg. Hij zette de Gridarvol tegen de spanten en drukte zich tegen de stoel. Toen werd een grote kraak gehoord die gevolgd werd door een luid geschreeuw. Onder de stoel zaten Geirrod' s dochters, Gjalp en Greip en hij had de ruggen van beiden gebroken. Vroeg dan Thor;
Zodra ik gebruikte
Mijn asa-macht
In het bewaken van de reuzen.
[179] Toen Gjalp en Greip,
Geirrod's dochters,
Wilde me naar de hemel tillen.

Toen liet Geirrod Thor in de hal naar de spelen komen. Grote vuren brandden over de hele lengte van de hal. Toen Thor de hal binnenkwam en tegenover Geirrod stond greep de laatste met een tang een gloeiend hete ijzeren wig en gooide die naar Thor. Maar hij ving het op met zijn stalen handschoenen en hief het op in de lucht. Geirrod sprong achter een ijzeren paal om zichzelf te bewaken. Maar Thor gooide de wig met zoveel kracht dat deze door de paal, door Geirrod, door de muur snelde en toen de grond in ging. Uit deze saga maakte Eilif, zoon van Gudrun, het volgende nummer, Thor's Drapa genoemd;
De vader van de vermaarde Midgard-slang
Thor, de winnaar van reuzen,
Om van huis te vertrekken.
Een grote leugenaar was Loki.
Niet helemaal zeker,
De metgezel van de oorlogsgod
Verkondigde groene paden om te liegen
Tot de bewaker van Geirrod;

Thor liet Loki niet lang
Uitnodigen hem voor de zware reis.
Ze wilden graag verpletteren
Thor s afstammelingen.
Wanneer hij die gewoon is van Megingjard te gaan,
Eenmaal uit het huis van Odin vertrokken
Om Ymer's kinderen in Gandvik te bezoeken

[180] De reuzin Gjalp,
Meinedige Geirrod' s dochter,
Maakte gauw magie om te gebruiken
Dan de god van oorlog en Loki.
Een lied dat ik reciteer.
Die goden die schadelijk zijn voor de reuzen
Plantten hun voeten
In het land van Endil.

En de mannen zullen niet vechten
Gingen heen.
De boodschap van de dood
Kwam van de maanverslinders vrouwen,
Toen sluw en toornig
Veroveraar van Loki
Uitgedaagd voor een wedstrijd
De reuzin.

En de schande van de trollenvrouw
Waadde over de brullende stroom,
Rollend vol met doorweekte sneeuw over zijn oevers.
Hij die reuzen op de vlucht jaagt
Snel vorderde
Over de brede waterige weg,
Waar de luidruchtige stroom zijn
Venijn oprispt voort.

Thor en zijn metgezellen
Zette voor hen de staf;
Daarop rustte hij
Terwijl ze waden:
Ook de stenen sliepen niet,
De klankrijke staf slaat de snelle golf aan
Maakte de rivierbedding klinken,
De berg-stortvloed klonk met stenen.

De drager van Megingjard
Zag de vloed vallen
Op zijn hard gegroeide schouders:
[181] Hij kon niet beter doen.
De vernietiger van trollenkinderen
Laat zijn nek kracht
Groeien hemelhoog,
Totdat de machtige stroom zou afnemen.

Maar de krijgers,
De eed gebonden beschermers van Asgard,
De ervaren Vikingen,
Waadde snel en de stroom snelde verder.
U de god van de boog!
De golven
Geblazen door de bergstorm
Krachtig gehaast
Over de schouders van Thor.

Thjalfe en zijn metgezel,
Met hun hoofden boven water,
Kwamen over de rivier,
Aan de riem van Thor klampten ze zich vast.
Hun kracht werd getest,
Geirrodՠs dochters maakten de stroom hard
Voor de ijzeren staaf.
Boos deed Thor met de Gridarvol

Ook faalde moed niet
Die vijanden van de reus
In de ziedende draaikolk.
Die gezworen metgezellen
Beschouwde een dapper hart
Beter dan goud.
Noch Thorՠs noch Thjalfeՠs hart
Van angst trilde

En de oorlogsgezellen
Wapens verachten
Onder de reuzen hebben verwoest,
Tot, o vrouw!
De gigantische vernietigers
Het conflict van helmen
Met het oorlogszuchtige geslacht
Liet beginnen.

De reuzen van Iva’s kaap (rivier in Jotunheim)
[182] Maakten een stormloop op de koude Svithiod
Namen de vlucht.
Geirrodՠs reuzen
Moest bezwijken
Toen de bloedverwanten van de bliksemde heerser (verwanten van Thor; asas)
Nauw hen achtervolgde.

Huilend was een van de grotbewoners
Toen de reuzen,
Met oorlogszuchtige geest begiftigd,
Gingen naar voren.
Er was oorlog.
De moordenaar van trolvrouwen,
Door vijanden omringd,
De harde kop van de reus raakte.

Met gewelddadige druk
Werden gedrukt op de vaste ogen
Van Gjalp en Greip
Tegen het hoge dak.
De bestuurder van de vurige strijdwagen
De oude ruggen braken
Van beide meiden
Voor de grotvrouw.

De man van de rotsachtige weg
Maar schaarse kennis kreeg;
Evenmin in staat waren de reuzen
Om te genieten van perfecte blijdschap.
Gij man van de boogsnaar!
De bloedverwant van de dwerg
Een ijzeren balk, in de smederij verwarmd,
Gooide tegen de lieve zoon van Odin.

[183] Maar de strijd haast er,
Freya ‘s oude vriend,
Met snelle handen gepakt
In de lucht de balk
Terwijl het uit de handen vloog
Van de vader van Greip,
Zijn borst met gezwollen woede
Tegen de vader van Thruda. (Thruda was de dochter van Thor en Sif)

Geirrod’s hal trilde
Toen hij toesloeg,
Met zijn brede hoofd,
Tegen de oude kolom van de huismuur.
Ullerՠs prachtige vleier
Zwaaide de ijzeren balk
Recht tegen het hoofd
Van de schurkachtige reus.

De breker van de zaal zal geen trollenvrouw zijn
Een schitterende overwinning behaald
Over de nakomelingen van Glam;
Met een bloederige hamer ging Thor.
Gridarvol staf,
Wat rampzalig maakte
Onder de metgezel van Geirrod,
Was niet gebruikt tegen die reus zelf.

De veel aanbeden donderaar,
Met al zijn kracht, doodde
De bewoners in Alfheim
Met dat kleine wilgentakje,
En geen schild
Was in staat om weerstand te bieden
Sterk de leeftijd verminderen
Van de bergkoning.

[184] IDUNA.
Hoe zal Iduna genoemd worden? Ze wordt de vrouw van Brage genoemd, de bewaarster van de appels; maar de appels worden het medicijn genoemd om de ouderdom te verhinderen (ellilyf, elixir vitae of levenselixer). Ze wordt ook wel de buit van de reus Thjasse genoemd, volgens wat eerder is gezegd over hoe hij haar uit de asas weghaalde. Uit deze saga componeerde Thjodolf van Hvin, het volgende lied in zijn Haustlong;
Hoe zal de tong
Een ruime beloning betalen
Voor het sonore schild
Die ik heb ontvangen van Thorleif,
Voornaamste onder soldaten?
Op het prachtig gemaakte schild
Zie ik de onveilige reis
Van drie goden en Thjasse.

Iduna ‘s overvaller vloog lang geleden
Om de asas te ontmoeten
In de oude adelaar-vermomming van de reus.
De adelaar zat
Waar de asas droegen
Hun voedsel om te koken.
Ja vrouwen! De bergreus
Zou niet verlegen zijn

Verdacht van boosaardigheid
Was de reus in de richting van de goden.
Wie veroorzaakte dit?
Zei het hoofd van de goden.
De wijze verwoorde reusachtige adelaar
Van de oude boom begon te spreken.
De vriend van Honer
Was niet vriendelijk tegen hem.

[185] De berg wolf van Honer
Vroeg naar zijn vulling
Van de heilige tafel:
Het viel op Honer om het vuur te blazen.
De reus popelde om te doden,
Gleed neer
Waar de nietsvermoedende goden,
Odin, Loki en Honer zaten.

De eerlijke heer van de aarde
Baeval de zoon van Farbaute
Snel te delen
De os met de reus;
Maar de sluwe vijand van de asas
Daarop legde
De vier delen van de os
Op de brede tafel.

En de grote vader van Morn (een trollen vrouw)
Daarna gulzig at
De os aan de boomwortel.
Dat was lang geleden,
Tot de diepzinnige
Loki de harde staaf legde
Tussen de schouders
Van de reus Thjasse.

Toen klampte met zijn handen
De echtgenoot van Sigyn
Aan de pleegzoon van Skade,
In aanwezigheid van alle goden.
De paal bleef snel steken
Aan de sterke tovenaar van Jotunheim,
Maar de handen van Honer’s beste vriend
Vast aan het andere uiteinde.

Vloog toen met de wijze God
De vraatzuchtige roofvogel
Ver weg; dus de vader van de wolf
In stukken gescheurd moet zijn.
[186] Odin ’s vriend raakte uitgeput.
Zwaar groeide Loopt.
Odin’ s metgezel
Moet smeken om vrede.

Hymer’s bloedverwant eiste
Dat de leider van gastheren
De verdriet helende maagd,
Die de asas jeugd bewarende appels houdt,
Moet naar hem brengen.
De dief van Brisingamen
Naderhand werd Iduna gebracht
Naar de tuin van de reus.

Sorry waren niet de reuzen
Nadat dit had plaatsgevonden,
Sinds vanuit het zuiden
Iduna naar de reuzen was gekomen.
Het hele geslacht
Van Yngve-Frey, aan de Thing,
Groeiden oud en grijs,
Lelijk uitziend waren de goden.

Totdat de goden de bloedhond vonden,
Iduna ‘s misleidende slaaf,
En bonden de bedrieger van de maagd,
Je zal, sluwe Loki,
Spreken Thor, sterf;
Tenzij je terugleidt,
Met jouw trucen die
Goede, vrolijke maagd.

Gehoord heb ik dat daarop
De vriend van Honer vloog
Onder het mom van een valk
(Hij bedroog de asas vaak met zijn sluwheid);
En de sterke frauduleuze reus,
De vader van Morn,
Met de vleugels van de adelaar
Haastte zich naar het kind van de havik.

[187] De heilige goden zonen bouwden snel een vuur
Ze schaafden spanen af
En de reus was verschroeid.
Dit wordt gezegd in het geheugen
Van de schild van de dwergen.

Een schild versierd met prachtige lijnen
Van Thorleif die ik heb ontvangen.

HET FEEST VAN GER.
Hoe zal goud genoemd worden? Het kan vuur worden genoemd; de naalden van Glaser; het haar van Sif; Fulla' s hoofddeksel; Freyaճ tranen; het gebabbel, het gepraat of de woorden van de reuzen; de druppel van Draupner; De regen of bui van Draupner; Freya ‘s ogen; het otter-losgeld, of haal losgeld, van de asas; het zaad van Fyrisvold; Holged ‘s wijze dak; het vuur van alle wateren en van de hand; of de steen, rots of glans van de hand.
Waarom heet goud gerճ vuur? De sage die hierop betrekking heeft is, zoals eerder is verteld, dat ger een bezoek bracht aan Asgard, maar toen hij gereed was om naar huis terug te keren, nodigde hij Odin en alle asas uit om hem na drie maanden te komen bezoeken. Op deze reis gingen Odin, Njord, Frey, Tyr, Brage, Vidar, Loki; en ook de helden, Frigg, Freyja, Gefjun, Skade, Idun en Sif. Thor was daar niet want hij was naar het oosten getrokken om met trollen te vechten. Toen de goden hun stoelen hadden ingenomen liet Ager zijn bedienden op de vloer van de hal helder goud binnenbrengen, dat scheen en verlichtte de hele zaal als vuur, net zoals de zwaarden in Valhal worden gebruikt in plaats van vuur. [188] Toen wisselde Loki haastige woorden met alle goden en versloeg gerճ slaaf die Fimafeng heette. De naam van zijn andere slaaf is Ouderling. De naam van de vrouw van ger is Ran en ze hebben negen dochters, zoals eerder is geschreven. Op dit feest gingen alle dingen spontaan rond, zowel eten als bier en al het gereedschap dat nodig was voor het feest. Toen werden de asas zich ervan bewust dat Ran een net had waarin ze alle mannen ving die op zee omkomen. Dan gaat de sage verder en vertelt hoe het komt dat goud vuur wordt genoemd, of licht of helderheid van ger, van Ran of van gerՠs dochters; en vanuit deze omschrijving is het toegestaan om goud het vuur van de zee te noemen, of van een van de omschrijvingen van de zee aangezien Ager en Ran worden gevonden in omschrijvingen van de zee; en zo wordt goud nu het vuur van wateren, van rivieren of van alle omschrijvingen van rivieren genoemd. Maar deze namen zijn gegaan zoals andere omschrijvingen. De jongere skald heeft poëzie gecomponeerd naar het patroon van de oude skalden, imiteerde hun liedjes; maar daarna hebben ze de beeldspraak uitgebreid toen ze dachten dat ze konden verbeteren wat eerder werd gezongen; en aldus is het water de zee, de rivier de meren en de beek de rivier. [189] Vandaar dat alle figuren meer uitgebreid worden dan wat eerder werd gevonden nieuwe stijl worden genoemd en alles lijkt goed te zijn dat waarschijnlijkheid bevat en natuurlijk is. Zo zong de skald Brage;
Van de koning ontving ik
Het vuur van de beek.
Dit heeft de koning mij gegeven
En een hoofd met lied.

Waarom wordt goud de naalden of bladeren van Glaser genoemd? In Asgard, voor de deuren van Valhal, staat een bosje dat Glaser wordt genoemd en al zijn bladeren zijn van rood goud, zoals hier wordt gezongen;
Glaser staat
Met gouden bladeren
Voor de hallen van Sigtyr.

Dit is het mooiste bos onder goden en mannen

DE WEDDENSCHAP VAN LOKI MET DE DWERGEN.
Waarom heet goud het haar van Sif? De zoon van Loki, Laufey, had eens krachtig al het haar afgesneden van Sif; maar toen Thor het ontdekte greep hij Loki en zou elk bot in hem hebben gebroken had hij zich niet met een eed gezworen om de zwarte elfjes te krijgen om voor Sif een haar van goud te maken dat zou groeien zoals ander haar. Toen ging Loki naar de dwergen die de zonen van Ivald werden genoemd en zij maakten het haar en Skidbladner en de speer die Odin bezit en Gungner wordt genoemd. Daarop wedde Loki om zijn hoofd met de dwerg, die Brok hoog hadden, dat zijn broer Sindre niet in staat zou zijn om nog drie andere even goede schatten te maken als deze. [190] Maar toen zij naar de smederij kwamen legde Sindre een varkenshuid in de oven en verzocht Brok om de balg te blazen en niet te stoppen met blazen voordat hij (Sindre) uit de oven had gehaald die hij erin had gestopt. Zodra echter Sindre uit de smederij was gegaan en Brok aan het blazen was kwam een vlieg op zijn hand en stak hem; maar hij bleef blazen zoals eerder totdat de smid het werk uit de oven had gehaald. Dat was nu een zwijn en de haren waren van goud. Daarop legde hij goud in de oven en verzocht Brok om te blazen en niet te stoppen met blazen met de balg voordat hij terugkwam. Hij ging weg; maar toen kwam de vlieg en stak hem aan in zijn nek en stak hem nog erger; maar hij bleef de balg werken totdat de smid de gouden ring genaamd Draupner uit de oven haalde. Toen plaatste Sindre ijzer in de oven en verzocht Brok om de balg te bewerken, voegde eraan toe dat anders alles waardeloos zou zijn. Nu gleed de vlieg tussen zijn ogen en prikte zijn oogleden en terwijl het bloed in zijn ogen stroomde zodat hij niets kon zien liet hij de balg even los en sloeg de vlieg weg met zijn handen. Toen kwam de smid terug en zei dat alles wat in de oven lag bijna geheel bedorven was. Daarop haalde hij een hamer uit de oven. [191] Al deze schatten legde hij vervolgens in de handen van zijn broer Brok en beval hem met Loki naar Asgard te gaan om de weddenschap op te halen. Toen Loki en Brok de schatten voortbrachten plaatsten de goden zich op hun doemzetels. Er werd overeengekomen om zich te houden aan de beslissing die zou moeten worden uitgesproken door Odin, Thor en Frey. Loki gaf Odin de speer Gungner, aan Thor het haar dat Sif zou hebben en aan Frey Skidbladner; en hij beschreef de kwaliteiten van al deze schatten, verklaarde dat de speer nooit zijn doel zou missen, dat het haar zou groeien zodra het op het hoofd van Sif werd geplaatst en dat Skidbladner altijd een goede wind zou hebben zodra de zeilen waren gehesen, ongeacht waar de eigenaar wilde gaan; bovendien kon het schip als een servet worden samengevouwen en in zijn zak worden gedragen als hij dat wenste. Toen bracht Brok zijn schatten. Hij gaf Odin de ring en zei dat elke negende nacht acht andere ringen zo zwaar als hij eruit zouden vallen; aan Frey gaf hij het zwijn en verklaarde dat het door de lucht en over zeen zou stromen, Գ nachts of overdag, sneller dan enig paard; en nooit zou het zo donker kunnen worden in de nacht of in de duistere werelden, maar dat het licht zou zijn waar dit zwijn aanwezig was, zo helder scheen zijn borstelharen. Toen gaf hij aan Thor de hamer en zei dat hij zo hard mocht slaan als hij wilde; wat er ook voor hem lag, de hamer kreeg geen schade en waar hij hem ook gooide, hij zou hem nooit verliezen; [192] het zou nooit zo ver vliegen dat het niet in zijn hand terugkeerde; en als hij dat wenste zou het zo klein worden dat hij het in zijn boezem zou kunnen verbergen; maar het had n fout, namelijk dat het handvat nogal kort was. De beslissing van de goden was dat de hamer de beste was van al deze schatten en de grootste bescherming tegen de vorstreuzen en zij verklaarden dat de dwerg de weddenschap behoorlijk had gewonnen. Toen bood Loki aan zijn hoofd als losprijs. De dwerg antwoordde en zei dat er op dat punt geen hoop voor hem was. Neem mij dan! Zei Loki; maar toen de dwerg hem zou grijpen was Loki ver weg, want hij had schoenen waarmee hij door de lucht en over de zee kon rennen. Toen vroeg de dwerg aan Thor om hem te grijpen en dat deed hij. Nu wilde de dwerg het hoofd van Loki afsnijden, maar Loki zei dat het zijn hoofd was, maar niet de nek. Toen nam de dwerg draad en een mes en wilde gaten in Loki' s lippen boren zodat hij zijn mond aan elkaar kon naaien, maar het mes sneed niet. Toen zei hij, het zou beter zijn als hij de priem van zijn broer had en zodra hij het noemde was de priem daar en hij stak Loki's lippen door. Nu naaide Brok Lokiՠs mond tezamen en brak de draad af aan het einde van het naaisel. De draad waarmee de mond van Loki aan elkaar was genaaid wordt Vartare (een riem) genoemd.
[193] DE NIFLUNGS EN GJUKUNGS.
Het volgende is de reden waarom goud otter-losgeld wordt genoemd: het stat in verband dat drie asas naar het buitenland gingen om de hele wereld te leren kennen, Odin, Honer en Loki. Ze kwamen bij een rivier en liepen langs de rivieroever naar een kracht en nabij de kracht was een otter. De otter had een zalm gevangen in de kracht en zat erop te eten met zijn ogen dicht. Loki raapte een steen op, gooide hem naar de otter en sloeg het in zijn hoofd. Loki schepte op over zijn zaak, want hij had met n worp een otter en een zalm gevangen. Ze namen de zalm en de otter mee en kwamen naar een veestal, waar ze binnenkwamen. Maar de naam van de boer die daar woonde, was Hreidmar. Hij was een machtig man en zeer bekwaam in de zwartekunst. De asas vroegen om overnachtingen waarbij ze beweerden dat ze genoeg eten hadden en lieten de boer hun spel zien. Maar toen Hreidmar de otter zag riep hij zijn zonen, Fafner en Regin en zei dat Otter, hun broer, was gedood en ook vertelde hij wie het had gedaan. Toen vielen de vader en de zonen de asas aan, grepen ze en bonden ze en zeiden toen, verwezen naar de otter, dat hij de zoon van Hreidmar was. De asas boden toen als losgeld voor hun leven evenveel geld als Hreidmar zelf zou kunnen eisen en toen dit werd overeengekomen bevestigden ze het met een eed. [194] Toen werd de otter gevild. Hreidmar nam de otter huid en zei tegen hen dat ze de huid met rood goud moesten vullen en het dan met hetzelfde metaal moesten bedekken en als dit klaar was zouden ze bevrijd zijn. Daarop stuurde Odin Loki naar het huis van de zwarte elfjes en hij kwam naar de dwerg wiens naam Andvare is en die leefde als een vis in het water. Loki greep hem in zijn handen en eiste van hem, als losprijs voor zijn leven, al het goud dat hij in zijn rots had. En toen zij de rots betraden gaf de dwerg al het goud dat hij bezat en dat was een zeer grote hoeveelheid. Toen verborg de dwerg een kleine gouden ring in zijn hand. Loki zag dit en verzocht hem de ring te geven. De dwerg smeekte hem de ring niet van hem weg te nemen, want met deze ring kon hij zijn rijkdom weer vergroten als hij die hield. Loki zei dat de dwerg niet zoveel hoefde te behouden als een cent, nam de ring van hem en ging naar buiten. Maar de dwerg zei dat die ring de vloek is van iedereen die het bezit. Loki antwoordde dat hij daar blij om was en zei dat alles zou worden vervuld volgens zijn profetie: hij zou erop toezien dat de vloek voor de oren gebracht wordt die het zou ontvangen. Hij ging naar Hreidmar en toonde Odin het goud; maar toen de laatste de ring zag leek het hem eerlijke en hij pakte het en legde het terzijde en gaf Hreidmar de rest van het goud. [195] Ze vulden de otterhuid zo vol als het zou kunnen en richtten hem op toen hij vol was. Toen kwam Odin en moest de huid met goud bedekken; en toen dit klaar was verzocht hij Hreidmar om te komen kijken of de huid voldoende was bedekt. Maar Hreidmar bekeek het, bekeek het nauwkeurig en zag een mondhaar en eiste dat het ook zou worden bedekt, anders zou de overeenkomst worden verbroken. Toen bracht Odin de ring tevoorschijn en bedekte het mondhaar en zei dat ze nu het otter-losgeld hadden betaald. Maar toen Odin zijn speer had genomen en Loki zijn schoenen, zodat ze niets meer te vrezen hadden, zei Loki dat de vloek die Andvare had uitgesproken, vervuld moest worden en dat de ring en de de vloek van het goud van zijn bezitter zouden zijn; en deze vloek werd daarna vervuld. Dit verklaart waarom goud het otter-losgeld wordt genoemd of gedwongen betaling van de asas of twistmetaal.
Wat is er nog meer te vertellen over dit goud? Hreidmar accepteerde het goud als een losprijs voor zijn zoon, maar Fafner en Regin eisten hun deel ervan als een losgeld voor hun broer. Hreidmar was echter niet bereid om ze zoveel als een cent ervan te geven. Toen sloten de broeders een overeenkomst om hun vader te doden omwille van het goud. Toen dit gedaan was eiste Regin dat Fafner hem de helft zou geven. Fafner antwoordde dat er maar weinig hoop was dat hij het goud met zijn broer zou delen aangezien hij zelf zijn vader had gedood om het te verkrijgen; en hij beval Regin om weg te gaan want anders zou hem hetzelfde overkomen als met Hreidmar gebeurd was. [196] Fafner had het zwaard Hrotte genomen en de helm die zijn vader had toebehoord en de laatste zette hij op zijn hoofd. Dit werd de helm van de ger genoemd en het was een schrik voor alle levenden om het te zien. Regin had het zwaard Refil. Hiermee vluchtte hij. Maar Fafner ging naar Gnita-heide (de glinsterende heide), waar hij zich een bed maakte en nam zich de gelijkenis van een slang (draak), en lag peinzend over het goud.
Regin ging toen naar Thjode, naar koning Hjalprek en werd zijn smid. Daar ondernam hij de opvoeding van Sigurd (Sigfrid), de zoon van Sigmund, de zoon van Volsung en de zoon van Hjordis, de dochter van Eylime. Sigurd was de machtigste van alle koningen van gastheren, zowel wat betreft gezin als macht en geest. Regin legde hem uit waar Fafner op het goud lag en spoorde hem aan om te proberen er bezit van te nemen. Toen maakte Regin het zwaard dat Gram (toorn) heet en dat zo scherp is dat toen Sigurd het in de stromende rivier vasthield het een plukje wol sneed die de stroom tegen de rand van het zwaard sloeg. In de volgende plaats sneed Sigurd met zijn zwaard Regin' s aambeeld in tween. [197] Daarop gingen Sigurd en Regin naar Gnita-heide. Hier groef Sigurd een greppel in het pad van Fafner en ging erin zitten; dus toen Fafner naar het water sloop en recht over deze sloot kwam doorboorde Sigurd hem met het zwaard en deze steek veroorzaakte zijn dood. Toen kwam Regin en verklaarde dat Sigurd zijn broer had gedood en eiste van hem als losgeld Fafnerՠs hart en het op het vuur zou roosteren; maar Regin knielde neer, dronk Fafnerՠs bloed en legde zich neer in slaap. Terwijl Sigurd het hart roosterde en dacht dat het moest gebeuren raakte hij het aan met zijn vinger aan om te zien hoe zacht het was; maar het vet vloeide uit het hart op zijn vinger en verbrandde het zodat hij zijn vinger in zijn mond stak. Het hartbloed kwam in contact met zijn tong waardoor hij de spraak van vogels begreep en hij begreep wat de arenden zeiden die in de bomen zaten. Een van de vogels zei;
Daar zit Sigurd,
Bevlekt met bloed.
Op het vuur is geroosterd
Fafner ‘s hart.
Wijs lijkt het mij
De ring vernietiger,
Als hij het glinsterende
Hart zou eten.

Een andere adelaar zong;
Daar ligt Regin,
[198] Overweegt
Hoe de man te misleiden
Die hem vertrouwt;
Denkt in zijn toorn
Van valse beschuldigingen.
De boze smid complot
Wraak tegen de broer. (oude Edda, lied van Fafner)

Toen ging Sigurd naar Regin en doodde hem en daarop klom hij zijn paard op Grane en reed tot hij bij Fafner ‘s bed kwam, haalde al het goud eruit, stopte het in twee zakken en legde het op Grane’ s rug, ging toen er zelf op zitten en reed weg. Nu wordt de sage verteld volgens welke goud Fafner ‘s bed of hol wordt genoemd, het metaal van Gnita-heide, of de last van Grane.
Toen reed Sigurd verder tot hij een huis op de berg vond. Daarin sliep een vrouw gekleed in helm en jas van maliën. Hij trok zijn zwaard en sneed de maliënkolder van haar af. Toen ontwaakte ze en noemde zich Hild. Haar naam was Brunhilde en ze was een Walkure. Vandaar reed Sigurd verder en kwam bij de koning wiens naam Gjuke was. Zijn vrouw heette Grimhild en hun kinderen waren Gunnar, Hogne, Gudrun, Gudny; Gothorm was de stiefzoon van Gjuke. Hier bleef Sigurd lang. Toen kreeg hij de hand van Gudrun, de dochter van Gjuke en Gunnar en Hogne gingen samen met Sigurd een gezworen broederschap aan. Daarna gingen Sigurd en de zonen van Gjuke naar Atle, de zoon van Budle, om zijn zuster Brunhilde tot Gunnars vrouw te vragen. [199] Ze zat op Hindfell en haar hal was omringd door de krakende vlam, Vafurloge genaamd, en ze had een plechtige belofte gedaan om geen andere man te huwen dan hij die door de krakende vlam durfde te rijden. Toen reden Sigurd en de Gjukungs (zij worden ook Niflungs genoemd) op de berg en daar zou Gunnar door de Vafurloge rijden. Hij had het paard dat Gote heette, maar dit paard durfde niet in de vlam te rennen. Sigurd en Gunnar veranderden van vorm en wapens want Grane zou geen stap onder een andere dan onder Sigurd zetten. Toen zette Sigurd er Grane op en reed door de krakende vlam. Diezelfde avond hield hij een bruiloft met Brunhilde; maar toen ze naar bed gingen trok hij zijn zwaard Gram uit de schede en plaatste het tussen hen in. Toen hij 's morgens was opgestaan en zijn kleren had aangetrokken gaf hij Brunhilde als bruidsgeschenk de gouden ring die Loki uit Andvare had meegenomen en hij kreeg nog een ring als aandenken aan haar. Toen klom Sigurd zijn paard op en reed naar zijn metgezellen. Hij en Gunnar wisselden en vormden zich opnieuw en gingen met Brunhilde terug naar Gjuke. Sigurd had twee kinderen met Gudrun. Hun namen waren Sigmund en Swanhild.
[200] Eens gebeurde het dat Brunhilde en Gudrun naar het water gingen om hun haar te wassen. Toen ze bij de rivier kwamen, waadde Brunhilde vanaf de oever van de rivier in de stroom en zei dat ze het water in haar haar niet kon verdragen dat uit Gudrun ‘ haar liep, want ze had een meer beminde echtgenoot. Toen volgde Gudrun haar de beek in en zei dat ze het recht had haar haar verder de rivier te wassen dan Brunhilde omdat ze een man had die dapperder was dan Gunnar of een andere man in de wereld; want hij was het die Fafner en Regin doodde en de rijkdom van beiden erfde. Toen antwoordde Brunhilde: Een grotere daad was dat Gunnar door de Vafurloge reed, iets wat Sigurd niet durfde doen. Toen lachte Gudrun en zei: Denk je dat het Gunnar was die door de krakende vlam reed? Dan denk ik dat je het bed met hem hebt gedeeld die me deze gouden ring gaf. De gouden ring die je op je vinger hebt en die je ontving als een bruidsgeschenk heet Andvaranaut (Andvareճ Gift), en ik denk niet dat Gunnar het op de Gnita-heide heeft gekregen. Toen werd Brunhilde stil en ging naar huis. Daarop hitste ze Gunnar en Hogne op om Sigurd te vermoorden; maar omdat zij gezworen broeders van Sigurd waren vroegen zij Guthorm, hun broer, om Sigurd te doden. Guthorm doorboorde hem met zijn zwaard terwijl hij sliep; maar zodra Sigurd gewond was gooide hij zijn zwaard Gram naar Guthorm zodat het hem in het midden doormidden sneed. [201] Daar vielen Sigurd en zijn zoon, drie winters oud, met de naam Sigmund die ze ook hebben gedood. Toen doorboorde Brunhilde zichzelf met het zwaard en werd gecremeerd met Sigurd. Maar Gunnar en Hogne erfden het goud van Fafner en de Gift van Andvare en regeerden nu over de landen.
Koning Atle, de zoon van Budle en de broer van Brunhilde trouwde toen met Gudrun, de vrouw van Sigurd, en zij kregen kinderen. Koning Atle nodigde Gunnar en Hogne uit om hem te bezoeken en zij accepteerden zijn uitnodiging. Maar voordat ze hun reis begonnen verborgen ze Fafners schat in de Rijn en dat goud is nooit meer gevonden. [202] Koning Atle had een leger bijeengeroepen en voerde een veldslag met Gunnar en Hogne en ze werden gevangen genomen. Atle liet het hart levend uit Hogne snijden. Dat was zijn dood. Gunnar gooide hij in een hol van slangen, maar een harp werd heimelijk naar hem toe gebracht en hij speelde de harp met zijn tenen (want zijn handen waren geketend), zodat alle slangen in slaap vielen behalve de adder die naar hem snelde en hem in de borst beet en toen zijn hoofd in de wond stak en zich aan zijn lever knaagde totdat hij stierf. Gunnar en Hogne worden Niflungs (Niblungs) en Gjukungs genoemd. Vandaar dat goud de Niflung-schat of erfenis wordt genoemd. Even later doodde Gudrun haar twee zonen en maakte van hun schedels drinkbekers afgezet met goud en daarop vond de begrafenisceremonie plaats. Op het feest schonk Gudrun voor koning Atle in met deze beker mede die vermengd was met het bloed van de jongeren. Hun hart roosterde ze en gaf het de koning te eten. Toen dit was gebeurd vertelde ze hem er alles over met veel onvriendelijke woorden. Er was geen gebrek aan sterke mede zodat de meeste mensen die daar zaten in slaap vielen. Die nacht ging ze naar de koning toen hij in slaap was gevallen en had haar zoon Hogne bij zich. Ze hebben hem gedood en daarmee heeft hij zijn leven beindigd. Toen staken ze de hal in branden daarmee werden alle mensen die erin waren verbrand. Toen ging zij naar de zee en sprong in het water om zichzelf te verdrinken; maar zij werd over de fjord gedragen en kwam naar het land dat toebehoorde aan koning Jonaker. Toen hij haar zag nam hij haar mee naar huis en maakte haar tot zijn vrouw. Ze hadden drie kinderen, wiens namen Sorle, Hamder en Erp waren. Ze hadden allemaal zwart haar als raven zoals Gunnar en Hogne en de andere Niflungs.
Daar werd opgevoed Swanhild, de dochter van Sigurd, en zij was de schoonste van alle vrouwen. Dat kwam de rijke Jormunrek te weten. Hij stuurde zijn zoon Randver om haar om haar hand te vragen; en toen hij bij Jonaker kwam werd Swanhild bij hem afgeleverd zodat hij haar naar koning Jormunrek kon brengen. Toen zei Bikke dat het passender zou zijn als Randver met Swanhild zou trouwen, hij was jong en zij ook, maar Jormunrek was oud. [203] Dit plan behaagde de twee jonge mensen goed. Kort daarop informeerde Bikke de koning ervan en dus nam koning Jormunrek zijn zoon gevangen en liet hem naar de galg brengen. Toen pakte Randver zijn havik beet, plukte de veren van hem af en vroeg om hem naar zijn vader te sturen waarna hij werd opgehangen. Maar toen koning Jormunrek de havik zag drong het tot zijn geest door dat de havik niet vluchten kon en zonder veren was zodat zijn koninkrijk niet te redden was; want hij was oud en zonder zoon. Toen koning Jormunrek met zijn hovelingen het bos uit reed, terwijl koningin Swanhild haar haren zat te doen reden de hovelingen naar haar en zij werd vertrapt onder de voeten van de paarden. Toen Gudrun dit hoorde smeekte ze haar zoons om Swanhild te wreken. Terwijl ze zich voor de reis verzamelden, bracht ze het harnassen en helmen zo sterk dat ijzer ze niet kon beschadigen. Ze legde het plan voor hen dat ze als ze bij koning Jormunrek kwamen hem in de nacht moesten aanvallen terwijl hij sliep. Sorle en Hamder moeten zijn handen en voeten afsnijden en Erp zijn hoofd. Onderweg vroegen ze Erp welke hulp ze van hem zouden krijgen als ze bij koning Jormunrek kwamen.[204] Hij antwoordde hen dat hij hen zoveel hulp zou geven als de hand de voet geeft. Ze zeiden dat de voeten helemaal geen steun van de handen kregen. Ze waren boos op hun moeder omdat ze hen had gedwongen deze reis met harde woorden te ondernemen en daarom gingen ze doen wat haar het meest zou mishagen. Dus hebben ze Erp gedood want ze hield het meest van hem. Even later terwijl Sorle aan het wandelen was gleed hij met n voet weg en ondersteunde hij zich met zijn handen. Toen zei hij: Nu helpen de handen de voeten; beter was het nu als Erp leefde. Toen ze in de nacht aankwamen bij koning Jormunrek sneden ze tijdens zijn slaap beide handen en voeten af. Toen ontwaakte hij, riep zijn mannen en vroeg hen op te staan. Zei Hamder toen: Het hoofd zou er nu af zijn geweest als Erp had geleefd. De hovelingen stonden op en vielen hen aan, maar konden ze niet overwinnen met wapens. Toen riep Jormunrek hen toe dat ze hen zouden stenigen. Dit werd gedaan, Sorle en Hamder vielen en zo kwamen de laatste nazaten van Gjuke om.
Na koning Sigurd leefde een dochter en die heette Aslau die opgevoed was in Heimerՠs Hlymdaler. Van haar stammen machtige geslachten af. Er wordt gezegd dat Sigmund, de zoon van Volsung, zo machtig was dat hij gif dronk en er geen schade van ondervond. Maar zijn zoon Sinfjotle en Sigurd waren zo hard dat er geen gif op hen terechtkwam dat hen kwaad kon doen. Daarom heeft de skald Brage als volgt gezongen:
[205] Wanneer de kronkelige slang,
Vol met de drank van de Volsungs, (Drank van Volsungs; venijn, kronkelige slang; Midgard serpent)
Hangt in kronkelingen
Over het aas van de reuzen moordenaar; (Thor)

Op deze sagen hebben heel veel skalden liederen gelegd en van hen hebben ze verschillende themaճ genomen. De oude Brage maakte het volgende lied over de val van Sorle en Hamder in de drapa (herosch vers), die hij componeerde over Ragnar Lodbrok.
Jormunrek ooit,
In een boze droom gewekt
In die zwaardwedstrijd
Tegen de met bloed besmeurde koningen.
Er klonk een gekletter van de krijg
In het huis van Randverՠs vader,
Wanneer de ravenblauwe broers van Erp
De belediging wreekte.

Zwaard-dauw vloeide
Uit het bed op de vloer.
Bloedige handen en voeten van de koning
Zag men afgesneden.
Op zijn hoofd viel Jormunrek,
Schuimend in het bloed.
Op het schild
Dit is geschilderd.

De koning zag
Mannen zo staan
Dat ze een ring maakten
Rond zijn huis.
Sorle en Hander
[206] Waren beide gelijk,
Met gladde stenen,
Op de grond geslagen.

Koning Jormunrek
Beval dat de nazaten van Gjuke
Gewelddadig worden gestenigd
Toen ze kwamen om het leven te nemen
Van de man van Swanhild.
Iedereen wilde betalen
Jonakerՠs zonen
Met slagen en wonden.

Deze val van mannen
En vele sagas
Op het mooie schild dat ik zie.
Ragnar gaf me het schild.

MENJA EN FENJA.
Waarom heet goud Frode' s maaltijd? De sage die aanleiding geeft tot deze is de volgende;
Odin had een zoon net de naam Skjold van wie de Skjoldungs afstammen. Hij had zijn troon en regeerde in de landen die nu Denemarken worden genoemd maar toen Gotland werd genoemd. Skjold had een zoon met de naam Fridleif die het land na hem regeerde. Fridleifՠs zoon was Frode. Hij nam het koninkrijk na zijn vader in de tijd dat keizer Augustus vrede vestigde op de hele aarde en Christus werd geboren. Maar Frode was de machtigste koning in de noordelijke landen en deze vrede werd hem toegeschreven door iedereen die de Deense taal sprak en de Noormannen noemden het de vrede van Frode. [207] Niemand verwondde de ander, hoewel hij zijn vaders of broer ‘s vloek tegenkwam, vrij maakte of in ketenen. Er was geen dief of rover, dus een gouden ring zou lang op de heide van Jalanger zijn. Koning Frode stuurde boodschappers naar Svithjod, naar de koning wiens naam Fjolner was en kocht daar twee dienstmeisjes wier namen Fenja en Menja waren. Ze waren groot en sterk. Rond deze tijd werden in Denemarken twee molenstenen gevonden, zo groot dat niemand de kracht had om ze te keren. Maar de natuur behoorde toe aan deze molenstenen dat ze vermaalden wat de molenaar van hen eiste. De naam van deze molen was Grotte. Maar de man aan wie koning Frode de molen gaf heette Hengekjapt. Koning Frode liet de dienstmeisjes naar de molen leiden en vroeg hen om goud en vrede en Frode ‘s geluk voor hem te malen. Toen gaf hij hen niet langer tijd om te rusten of te slapen dan terwijl de koekoek stil was of terwijl ze een lied zongen. Men zegt dat zij het lied genaamd de Grottesong zongen en voordat zij eindigden maalden zij een gastheer uit tegen Frode; zodat op dezelfde avond de zeekoning kwam, wiens naam Mysing was, en Frode doodde en een grote hoeveelheid buit nam. Daarmee eindigde de Frode vrede. [208] Mysing nam Grotte mee en ook Fenja en Menja en beval hen om zout te malen en midden in de nacht vroegen ze aan Mysing of hij niet genoeg zout had. Hij beval hen meer te malen. Ze maalden slechts een korte tijd langer voordat het schip zonk. Maar in de oceaan ontstond een draaikolk (Maelstrom, molenstroom) op de plaats waar de zee in het oog van de molen loopt. Zo werd de zee zout.
HET LIED VAN GROTTE.
Nu zijn gekomen
Naar het huis van de koning
De vooruitstrevende twee,
Fenja en Menja.
Daar moeten de machtige
Maagden zwoegen
Voor koning Frode,
De zoon van Fridleif.

In de molen gebracht
Al snel waren ze;
De grijze stenen
Moesten ze draaien.
Noch rust noch vrede
Hij gaf hun:
Hij wilde de maagden horen
Draaien de molen.

Ze draaiden de molen,
De ratelende stenen
De molen rammelde altijd.
Wat een geluid maakte het!
Leg de planken! (dat zongen de maagden)
Til de stenen op!
Maar hij beval de meiden (Frode)
Nog meer te malen.

[209] Ze zongen en zwaaiden
De snelle molensteen,
Zodat het volk van Frode
In slaap viel.
Toen, toen ze kwam
Naar de molen om te malen,
Met een hard hart
En met luide stem
Heeft Menja gezongen;

We malen voor Frode
Rijkdom en geluk,
En goud overvloedig
Op de molen van geluk.
Dans op rozen!
Slaap maar!
Word wakker wanneer je wilt!
Dat is goed gemalen.

Hier zal niemand
De andere pijn doen,
Noch in hinderlaag liggen,
Noch zoeken te doden;
Noch zal iemand
Met een scherpe zwaard houw,
Al is hij gebonden hij zal vinden
De vloek van zijn broer.

Ze stonden in de hal,
Hun handen rustten;
Toen was het eerste
Woord dat hij sprak:
Slaap niet langer
Dan de koekoek op de hal,
Of alleen zolang
Een lied dat ik zing;

[210] Frode! Jij was niet
Voorzichtig genoeg,
Jij vriend van mensen,
Toen je dienstmeisjes hebt gekocht!
Op hun sterkte keek je,
En op hun eerlijke gezichten,
Maar je stelde geen vragen
Over hun afkomst.

Hard was Hrungner
En zijn vader;
Maar toch was Thjasse
Sterker dan zij,
En Ide en Orner,
Onze vrienden, en
De broers van de bergreuzen,
Die ons twee heeft grootgebracht

Niet zou Grotte zijn gekomen
Van de grijze berg,
Noch deze harde steen
Uit de aarde;
De meiden van de bergreuzen
Wilden zo niet malen
Als we twee wisten
Niets van de molen

Door de negen winters
Is onze kracht toegenomen,
Terwijl onder de zode
We speelden tezamen.
Grote daden waren de dienstmeisjes
In staat om te presteren;
Bergen ze
Van hun plaatsen verplaatsten.

De steen we rolden
Van de woning van de reuzen,
Zodat de hele aarde
[211] Liet schommelen en aardbeving
Dus slingerden we
De rammelende steen,
Het zware blok,
Dat mannen het pakten.

In het Svithjod-land
Daarna hebben we
Vuur wijze vrouwen,
Verheven voor de strijd,
Malin we barsten,
Schilden spleten we,
Gemaakt onze weg weg gemaakt
Door grijs geklede gastheren.

En hoofdman die we hebben gedood,
Een andere die we hebben geholpen,
Aan Guthorm the Goede
Hulp we gaven.
Eer Knue was gevallen
Evenmin rust.
Toen waren we gebonden
En gevangen genomen.

Dat waren onze daden
In vroegere dagen,
Dat we moedige helden
Werden gedacht te zijn.
Met scherpe speren,
Doorboorden we helden,
Dus het bloed liep weg
En onze zwaarden werden rood.

Nu zijn we gekomen
Naar het huis van de koning,
Niemand ons medelijden.
Gebonden vrouwen zijn we.
Vuil eet onze voeten,
Onze ledematen zijn koud,
De vredegever we draaien. (de molen)
Moeilijk is het bij Frode.

De handen zullen stoppen,
[212] De steen zal blijven staan;
Nu heb ik gemalen
Van mijn kant genoeg.
Toch aan de handen
Moet geen rust worden gegeven,
Tot Frode denkt
Er is genoeg gemalen

Nu zullen de handen houden
De harde lansen,
De bloederige wapens,
Wakker nu, Frode!
Wakker nu Frode!
Als je wilde luisteren
Naar onze liedjes,
Naar oude gezegden.

Vuur zie ik branden
Ten oosten van de burcht,
Het oorlogsnieuws is ontwaakt.
Dat een waarschuwing wordt genoemd
Een gastheer hier
Haastig nadert
Om van de koning te branden
Hoge woning

Je zal niet langer zitten
Op de troon van Hleidra
En heersen over rode
Ringen en de molen.
Nu moeten we malen
Met al onze macht,
Geen warmtekrijgen we
Van het bloed van de verslagenen.

Nu de dochter van mijn vader
Moedig draait de molen.
De dood van vele
[213] Mannen die ze ziet.
Nu brak de grote
Beugel onder de molen,
De ijzer gebonden beugel
Laten we nog malen!

Laten we nog malen!
Yrsaճ zoon
Zal op Frode wreken
HalfdanՍ s dood.
Hij zal Yrsa' s
Nakomeling worden genoemd,
En toch is het Yrsa' s broer
We weten het allebei.

De molen draaide de maagden,
Hun macht hebben ze getest;
Jong waren ze,
En wilde reuzinnen.
De beugels trilden.
Toen viel de molen,
In tween gebroken
De zware steen.

De hele oude wereld
Schudde en beefde,
Maar de reuzen maagden
Zeiden snel;
We hebben de molen omgedraaid, Frode!
Nu kunnen we stoppen.
Bij de molen lang genoeg
De maagden stonden er.

[214] ROLF KRAKE.
Een koning in Denemarken Hheette Rolf Krake en was de beroemdste van alle koningen van weleer; bovendien was hij milder, dapper en minzamer dan alle andere mannen. Een bewijs van zijn minzaamheid, waarover vaak wordt gesproken in oude verhalen is de volgende: Er was een arm klein kereltje met de naam Vog. Hij kwam ooit in de hal van koning Rolf terwijl de koning nog een jonge man was en een nogal delicate groei doormaakte. Toen kwam Vog voor hem en keek naar hem op. Toen zei de koning: Wat wil je zeggen, mijn jongen, door mij zo aan te kijken? Vog antwoordde: Toen ik thuis was hoorde ik mensen zeggen dat koning Rolf in Hleidra de grootste man in de noordelijke landen was, maar nu zit hier op de hoge stoel een kleine kraai (krake) en zij noemen hem hun koning. Toen antwoordde de koning: U, mijn jongen, hebt mij een naam gegeven en ik zal voortaan Rolf Krake worden genoemd, maar het is gebruikelijk dat een geschenk de naam vergezelt. En ik zie dat je geen geschenk hebt dat je me kunt geven met de naam of dat geschikt zou zijn voor mij, dan moet hij die een ander geven. Toen nam hij een gouden ring van zijn hand en gaf die aan de vlegel. Toen zei Vog: U geeft als de beste koning van allemaal en daarom beloof ik me nu om de vloek te worden van hem die je vloek wordt. Zei de koning lachend: een kleinigheidje maakt Vog gelukkig.
[215] Een ander voorbeeld wordt verteld van de moed van Rolf Krake. In Uppsala regeerde een koning met de naam Adils wiens vrouw Yrsa was, de moeder van Rolf Krake. Hij was verwikkeld in een oorlog met de koning van Noorwegen, Ale. Ze vochten een veldslag op het ijs van het meer genaamd Wenern. Koning Adils stuurde een bericht naar Rolf Krake, zijn stiefzoon, en vroeg hem om hem te komen helpen en beloofde om gedurende de campagne zijn hele leger te betalen. Bovendien zou koning Rolf zelf drie schatten moeten hebben die hij in Zweden zou kunnen kiezen. Maar Rolf Krake kon hem niet helpen vanwege de oorlog die hij toen voerde tegen de Saksen. Toch stuurde hij twaalf berserkers naar koning Adils. Onder hen waren Bodvar Bjarke, Hjalte de Dappere, Hvitserk de Kiene, Vot, Vidsete en de broers Svipday en Beigud. In die oorlog viel King Ale en een groot deel van zijn leger. Toen nam koning Adils van de dode koning Ale de helm Hildesvin en zijn paard Rafn. Toen eisten de bersekers elk drie pond goud als beloning voor hun dienst en vroegen ook om de schatten die ze voor Rolf Krake hadden uitgekozen en die ze hem nu wilden brengen. Dit waren de helm Hildegolt; de malin harnas Finnsleif dat geen staal kon beschadigen; en de gouden ring genaamd Sviagris die toebehoorde aan Adils voorvaderen. [216] Maar de koning weigerde om een van deze schatten over te geven, noch gaf hij de berserkers enige beloning. De berserkers keerden toen naar huis terug en waren erg ontevreden. Ze meldden alles aan koning Rolf die zich meteen haastte om het op te nemen tegen Uppsala; en toen hij met zijn schepen in de rivier de Fyre kwam reed hij naar Uppsala en met hem zijn twaalf berserkers, allemaal zonder vrede. Yrsa, zijn moeder, ontving hem en bracht hem naar zijn verblijf, maar niet naar de hal van de koning. Grote vuren werden voor hen ontstoken en bier werd hen gebracht om te drinken. Toen kwamen de mannen van koning Adils binnen en droegen brandstof op de vuurplaats en maakten een vuur zo groot dat het de kleren van Rolf en zijn bersekers verbrandde en zeiden: Is het waar dat noch vuur noch staal Rolf Krake en zijn bersekers op de vlucht zal brengen? Toen sprong Rolf Krake en al zijn mannen op en hij zei;
Laten we de vuurzee vergroten
In Adils kamers.
Hij nam zijn schild en wierp het in het vuur en sprong over het vuur terwijl het schild brandde en riep:
Van het vuur vlucht hij niet
Die er overheen springt.

[217] Hetzelfde deden zijn mannen ook, de een na de ander, en toen namen ze degenen die brandstof op het vuur hadden gedaan gooiden ze erin. Nu kwam Yrsa en gaf Rolf Krake een hertshoorn vol goud en daarmee gaf ze hem de ring Sviagris en verzocht hen om meteen naar hun leger te rijden. Ze sprongen op hun paarden en reden weg over de Fyrisvold. Toen zagen ze dat koning Adils achter hen aan reed met zijn hele leger, allemaal gewapend, en hen zou verslaan. Rolf Krake nam goud met zijn rechterhand uit de hoorn en strooide het over de hele weg. Maar toen de Zweden het zagen sprongen ze uit hun zadels en iedereen nam zoveel als hij kon. Koning Adils verzocht hen te rijden en hijzelf reed verder met al zijn kracht. De naam van zijn paard was Slungner, de snelste van alle paarden. Toen Rolf Krake zag dat koning Adils vlakbij hem reed nam hij de ring Sviagris en gooide het naar hem en vroeg het als een geschenk aan te nemen. Adils reed naar de ring, raapte hem op met het einde van zijn speer en liet hem naar zijn hand glijden. Toen draaide Rolf Krake zich om en zag dat de ander bukte. Hij zei; Als een zwijn heeeft nu de voorste van alle Zweden gebogen. Zo scheidden ze. Vandaar dat goud het zaad van Krake of van Fyrisvold wordt genoemd.

[218] HOGNE EN HIELD.
Een koning met naam Hogne had een dochter met de naam Hild. Een koning met de naam Hedin, zoon van Hjarrande, maakte haar krijgsgevangene terwijl koning Hogne in een priv plaats van koningen was gegaan. Maar toen hij hoorde dat er in zijn koninkrijk geplaagd werd en dat zijn dochter was weggebracht ging hij met zijn leger op zoek naar Hedin en hoorde dat hij noordwaarts langs de kust was gevaren. Toen koning Hogne naar Noorwegen kwam ontdekte hij dat Hedin westwaarts de zee was opgevaren. Toen zeilde Hogne achter hem aan naar de Orkney's. En toen hij naar het eiland Ha kwam was Hedin daar voor hem met zijn gastheer. Toen ging Hild haar vader tegemoet en bood hem als een verzoening van Hedin een halsketting aan; maar als hij niet bereid was dit te accepteren zei ze dat Hedin voorbereid was op een gevecht en Hogne zou geen gratie van hem verwachten. Hogne antwoordde zijn dochter hard. Toen ze terugkeerde naar Hedin vertelde ze hem dat Hogne niet verzoend wilde worden en beval hem zelf haastig te laten strijden. En dat deden beide partijen; ze landden op het eiland en maakte hun gastheren maarschalken. Toen riep Hedin naar Hogne, zijn schoonvader, en bood hem als verzoening veel goud aan als losgeld. Hogne antwoordde: [219] Te laat bied je aan om vrede met me te sluiten, want nu heb ik het zwaard Dainsleif getrokken dat door de dwergen werd gesmeed en het moet de dood van een man zijn wanneer het getrokken wordt; zijn slagen missen nooit het doel en de wonden die daardoor worden gemaakt genezen nooit. Zei Hedin: Je pocht het zwaard, maar niet de overwinning. Dat noem ik een goed zwaard dat altijd trouw is aan zijn meester. Toen begonnen zij de strijd die de Hjadninga-vig wordt genoemd (het doden van de Hedinianen); ze vochten de hele dag en ‘s avonds keerden de koningen terug naar hun schepen. Maar Գ nachts ging Hild naar het slagveld en wekte met tovenarij alle doden op die waren gevallen. De volgende dag gingen de koningen naar het slagveld en vochten en zo deden ook allen die de dag ervoor waren gevallen. Zo ging het gevecht van dag tot dag door; en allen die vielen en alle zwaarden die op het slagveld lagen en alle schilden werden stenen. Maar zodra de dag aanbrak stonden alle doden weer op en vochten en alle wapens werden weer nieuw en in liederen wordt gezegd dat de Hjadnings zo doorgaan tot Ragnarok.

[220] Aantekeningen.
ENEA.
De Enea die in het Voorwoord van Gylfeճ Fopperij wordt genoemd verwijst naar de nederzetting van West-Europa waar naar men zegt Eneas een stad aan de Tiber heeft gesticht. Bergmann verwijst echter in zijn Fascination de Gulfi, pagina 28, naar de Thracische stad Ainos.
HERIKON.
Herikon is ongetwijfeld een verminkte vorm voor Erichthonios. De hier gegeven genealogie komt overeen met die in de Ilias, Boek 20, 215.
DE HISTORISCHE ODIN.
De historische of antropomorfiseerde Odin, beschreven in het Voorwoord bij de Fopperij van Gylfe wordt interessant als we het vergelijken met het verslag van Snorre van die held in Heimskringla en vergelijk vervolgens beide verslagen met de Romeinse tradities over Eneas. Natuurlijk is het hele verhaal slechts een mythe; maar we moeten onthouden dat het in de gedachten en harten van onze voorouders als doeleinden van de echte geschiedenis diende. Onze vaders accepteerden het te goeder trouw zoals elke christen ooit in het evangelie van Christus geloofde en dus had het een vergelijkbare invloed op het vormen van het sociale, religieuze, politieke en literaire leven van onze voorouders. [222] We raken net zo genteresseerd in deze legende als ware de echte geschiedenis vanwege de invloed die het uitoefende op de geest en het hart van een geslacht dat voorbestemd was om zo een grote rol te spelen in het sociale, religieuze en politieke drama van Europa. We onderzoeken deze en andere voorouderlijke mythen en zien ze allemaal weerspiegeld in wat we achteraf vinden als betrouwbare geschiedenis van de oude Germanen. Op dezelfde manier zijn we genteresseerd in het verhaal dat verteld wordt over Romulus en Remus, over Mars en de wolf. Deze Romeinse mythe is even profetisch als het gaat om de toekomstige loopbaan van Rome. De oorlogszuchtige Mars, de roofzucht van de wolf en de broedermoord Romulus vormen een spiegel waarin we de hele historische ontwikkeling van de Romeinen weerspiegeld zien; zodat het verhaal van Romulus een vest-pocket editie is van de geschiedenis van Rome.
Er zijn veel punten van overeenkomst tussen dit oude verhaal van Odin en het verslag dat Virgilius ons geeft over Eneas, de grondlegger van het Latijnse geslacht; en men gelooft dat toen Virgilius Homerus imiteerde hij zijn gedicht baseerde op een legende die actueel was onder zijn landgenoten. De Grieken in het gedicht van Virgilius zijn Pompeius en de Romeinen in ons Duitse verhaal. De Trojanen komen overeen met Mithridates en zijn bondgenoten. Eneas en Odin zijn identiek. Net als Odin, een heldhaftige verdediger van Mithridates, na het doorkruisen van verschillende onbekende landen kwam uiteindelijk het noorden van Europa en organiseert de verschillende Germaanse koninkrijken, vestigt zijn zonen op de tronen van Duitsland, Engeland, Denemarken, Zweden en Noorwegen en instrueert zijn volk om kracht en moed bijeen te brengen om uiteindelijk wraak te nemen op de vervloekte Romeinen; zo Eneas, een van de meest moedige verdedigers van Troje die na vele avonturen in verschillende landen zich eindelijk vestigt in Itali en wordt de grondlegger van een ras dat na verloop van tijd wraak moet nemen op de Grieken.[223] De profetie in de Romeinse legende werd vervuld door Metellus en Mummius in de jaren 147 en 146 voor Christus toen de Romeinen de veroveraars van Griekenland werden. De profetie in onze Duitse legende was een voorafschaduwing van niet minder onvermoeibare noodzaak, de ondergang van het trotse Rome toen de Duitse bevelhebber Odoacer in het jaar 476 na Christus, niet Romulus de broer van Remus, maar Romulus Augustulus, zoon van Orestes onttroonde. De geschiedenis herhaalt zich dus. De Romeinse geschiedenis begint en eindigt met Romulus; en we denken dat we een verband kunnen zien tussen Od-in en Od-oacer. ‘Terwijl de tak gebogen is, is de boom geneigd.’
Het kan interessant zijn om een vergelijkbare vergelijking te maken tussen onze Duitse oprichter Odin en Odysseus, de koning van Ithaca, maar de lezer zal dit voor zichzelf moeten doen.
In n opzicht verschillen onze helden. De val van Troje en de omzwervingen van Odysseus werden het thema van twee grote epische gedichten onder de Grieken. De omzwervingen en avonturen van Eneas, de zoon van Anchises, werden door Vergilius gevormd tot een eervol epos voor de Romeinen. Maar de veel bereisde man, de ἀνὴρ ολύτροος de wapens en de held, Odin, die gedreven door de Nornen voor het eerst naar Germani en naar de Baltische kusten kwam is nog niet bezongen. Deze prachtige expeditie van onze geslacht-oprichter, die door een historische oorzaak te geven aan alle latere vijandelijkheden en conflicten tussen de Germanen en de Romeinen zou, zoals Gibbon suggereerde, het nobele grondwerk van een episch gedicht net zo spannend kunnen leveren als de Aeneid van Virgiliusis [224] nog niet verweven in een lied voor ons geslacht en we geven onze lezers dit volledige verslag van Odin van de Heimskringla in verband met het Voorwoord aan Gylfeճ Fopperij met de hoop dat er onder onze lezers een nakomeling van Odin te vinden is wiens skaldische vleugels slechts zijn gevlucht voor de vluchten die hij hoopt te nemen die een teug zal nemen en eerst van Mimerՠs stromende bron, dan van de mede van Suttung die door Odin naar Asgard is gebracht en wijd zichzelf en zijn talenten aan deze legende toe met alle vuur van zijn ziel. Want, zoals William Morris zo mooi zegt over de Volsung Saga, dit is het grote verhaal van het Germaanse geslacht en zou voor ons moeten zijn wat het verhaal van Troje was voor de Grieken en wat het verhaal van Eneas was met de Romeinen, met heel ons ras eerst en daarna toen de evolutie van de wereld het Germaanse geslacht niets meer dan een naam maakte van wat het is geweest; een verhaal dus ook voor de rassen die na ons komen, niet minder dan de Ilias en de Odyssee en de Aeneid voor ons zijn geweest. We vertrouwen er oprecht op dat we Odin een Germaans epos zullen zien uitwerken, dat zal in grote lijnen het contrast tussen de Romein en de Germanen geven. En nu zijn we bereid om de Heimskringla-rekening van de historische Odin te geven. We hebben de vertaling van Samuel Laing overgenomen, met een paar verbale wijzigingen waar dat nodig leek.
Er wordt gezegd dat de aardse cirkel (Heimskringla), die het menselijk geslacht bewoont over vele bochten scheurt zodat grote zeen het land vanuit de buitenzee binnenkomen. Zo is het bekend dat een grote zee in Njorvasound, 102 en op naar het land van Jeruzalem. [225] Van dezelfde zee strekt zich een lange zeestraat uit naar het noordoosten en wordt de Zwarte Zee genoemd en verdeelt de drie delen van de aarde; waarvan het oostelijk deel Azi wordt genoemd en het Westen door een of ander Europa wordt genoemd door sommige een Enea. 103 Ten noorden van de Zwarte Zee ligt Svithjod de Grote, 104 of de koude. De Grote Svithjod wordt gerekend door sommigen niet minder dan het land van de Saracenen, 105 anderen vergelijken het met de Grote Blueland. 106 Het noordelijke deel van Svithjod ligt onbewoond vanwege vorst en kou, evenals de zuidelijke delen van Blueland zijn vernield vanwege de brandende zon. In Svithjod zijn vele grote domeinen en vele prachtige mensen geslachten en vele soorten talen. Er zijn reuzen 107 en er zijn dwergen 108 en er zijn ook blauwe mensen. 109 Er zijn wilde dieren en vreselijk grote draken. Aan de noordkant van de bergen, die buiten alle bewoonde gebieden liggen loopt een rivier door Svithjod die goed de naam Tanais draagt, 110 maar vroeger Tanaquisl of Vanaquisl heette en die in de oceaan valt bij de Zwarte Zee. [226] Het land van de mensen aan de Vanaquisl heette Vanaland of Vanaheim en de rivier scheidt de drie delen van de wereld waarvan het meest oostelijk Azi en het meest westelijke Europa wordt genoemd.
Het land ten oosten van de Tanaquisl in Azi heette Asaland of Asaheim en de belangrijkste stad in dat land heette Asgard. 111 In die stad was een opperhoofd genaamd Odin en het was een geweldige plaats voor offers. Het was de gewoonte daar dat twaalf tempelpriesters 112 zowel de offers moesten brengen als het volk moesten veroordelen. Ze werden priesters of meesters genoemd en al het volk diende en gehoorzaamde hen. Odin was een geweldige en zeer bereisde krijger die vele koninkrijken veroverde, en zo succesvol was hij dat in elk gevecht de overwinning aan zijn kant was. Het was het geloof van zijn volk dat de overwinning hem toebehoorde in elk gevecht. Het was zijn gewoonte als hij zijn mannen naar de strijd stuurde of op een expeditie dat hij eerst zijn hand op hun hoofden legde en een zegen op hen riep; en dan geloofden ze dat hun onderneming succesvol zou zijn. Zijn volk was ook gewend, telkens wanneer zij in gevaar kwamen over land of over zee, om zijn naam aan te roepen; en ze dachten dat ze altijd troost en hulp kregen want waar hij was dachten ze dat hulp dichtbij was. [227] Vaak ging hij zo lang weg dat hij vele seizoenen op zijn reizen voorbijging.
Odin had twee broers, de ene hoog, Ve, de andere Vile, 113 en zij regeerden het koninkrijk toen hij afwezig was. Het gebeurde eens toen Odin ver was gegaan en zo lang weggeweest was dat de bevolking van Azi twijfelde of hij ooit naar huis zou terugkeren, dat zijn twee broers het op zich namen om zijn nalatenschap te verdelen; maar beiden namen zijn vrouw Frigg voor zichzelf. Odin keerde kort daarna naar huis terug en nam zijn vrouw terug.
Odin ging uit met een groot leger tegen het Vana landvolk; maar ze waren goed voorbereid en verdedigden hun land zodat de overwinning veranderlijk was en ze verwoestten elkaars de landen en deden grote schade. Eindelijk moe en aan beide zijden werd een ontmoeting voor het vestigen van vrede, een wapenstilstand gesloten en gijzelaars uitgewisseld. De Vana land mensen stuurden hun beste mannen, Njord the Rijke en zijn zoon Frey; de mensen van Asa land stuurden een man hoog op Hoven, 114 want hij was een sterke en zeer knappe man, en met hem stuurden ze een man van groot begrip, genaamd Mimer; en aan de andere kant stuurden de Vana land mensen de wijste man naar hun gemeenschap die Quaser heette. [228] Toen HϮer naar Vanaheim kwam werd hij onmiddellijk tot hoofdman benoemd en Mimer kwam bij alle gelegenheden met goed advies naar hem toe. Maar toen HϮer in de Dingen stond, of als er andere samenkomsten waren, als Mimer niet bij hem in de buurt was en er een moeilijke kwestie voor hem lag antwoordde hij altijd op n manier: laat nu anderen hun advies geven; zodat het Vana landvolk het vermoeden kreeg dat het Asa land volk hen had misleid in de uitwisseling van mannen. Ze namen Mimer daarom mee en onthoofdden hem en stuurden zijn hoofd naar het Asa landvolk. Odin nam het hoofd, besmeurde het met kruiden, zodat het niet zou rotten en bezweringen tijdens het zingen. Daarbij gaf hij het de kracht dat het tot hem sprak en ontdekte vele geheimen.115 Odin plaatste Njord en Frey als priesters van de offers, en zij werden goden van het Asa landvolk. De dochter van Njord, Freya, was priesteres van de offers en leerde de Asa land bevolking eerst de magische kunst kennen, zoals die bij het Vana landvolk in gebruik en mode was. Terwijl Njord bij het Vana land bevolking was had hij zijn eigen zuster uitgehuwelijkt want dat was volgens hun wet toegestaan; en hun kinderen waren Frey en Freya. Maar onder de Asa land bevolking was het verboden om in zoծ nabije relatie samen te komen.116
Daar gaat een grote bergversperring van het noordoosten naar het zuidwesten die de Grote Svithjod van andere koninkrijken scheidt. [229] Ten zuiden van deze bergrug is het niet ver naar Turken land waar Odin grote bezittingen had.117 Maar Odin, die voorkennis en toverkunst had, wist dat zijn nageslacht zou komen om zich te vestigen en te wonen in de noordelijke helft van de wereld. In die tijd gingen de Romeinse opperhoofden wijd de wereld over en onderwerpen aan zichzelf alle mensen; en om deze reden vluchtten vele leiders uit hun domeinen. 118 Odin zette zijn broers 230 Vile en Ve over Asgard, (230] en hijzelf met alle goden en een groot aantal andere mensen, dwaalde af eerst in westelijke richting naar Gardarike [231] (Rusland), en vervolgens naar het zuiden naar Saksen (Duitsland). Hij had vele zonen, en nadat hij een uitgebreid koninkrijk in Saksen had onderworpen, stelde hij zijn zonen ter verdediging van het land. Hijzelf ging noordwaarts naar de zee en nam zijn verblijfplaats op in een eiland dat Odinse heet (zie opmerking hieronder) in Funen. Toen stuurde hij Gefjun over het geluid naar het noorden om nieuwe landen te ontdekken en ze kwam naar koning Gylfe die haar een ploegland gaf. Toen ging ze naar Jotunheim en droeg vier zonen van een reus en veranderde ze in een juk van ossen en spande ze in een ploeg en het land brak uit in de oceaan, precies tegenover Odinse, dat Seeland heette, waar ze daarna vestigde en woonde. 119 Skjold, een zoon van Odin, huwde haar en zij woonden in Leidre. 120 Waar het omgeploegde land was, is een meer of zee genaamd Laage. 121 In het Zweedse land komen de fjorden van Laage overeen met de behoeften van Seeland. Brage the oude zingt er zo van:
Gefjun blij
Trok van Gylfe
Het uitstekende land,
De stijging van Denemarken,
Zodat het stonk
Van de rennende beesten.
Vier hoofden en acht ogen
Droeg de ossen,
Toen ze voor het brede gingen
Geroofde land van het grasachtige eiland. 122

[232] Toen Odin hoorde dat het goed ging met het land in het oosten naast Gylfe 232 ging hij daarheen en Gylfe sloot vrede met hem want Gylfe dacht dat hij geen kracht had om zich tegen het volk van Asa land te verzetten. Odin en Gylfe hadden veel trucs en betoveringen tegen elkaar; maar het Asa landvolk had altijd de superioriteit. Odin nam zijn intrek bij het Malar-meer op de plek die nu Sigtun heet. 123 Daar stichtte hij een grote tempel waar offers werden gebracht volgens de gebruiken van het Asa landvolk. Hij eigende zich dat hele district van het land toe en noemde het Sigtun. Aan de tempelgoden gaf hij ook domeinen. Njord woonde in Noatun, Frey in Upsal, Heimdal in Himinbjorg, Thor in Thrudvang, Balder in Breidablik, 124 aan allen gaf hij goede domeinen.
Toen Odin van Asa land naar het noorden kwam en de goden met hem begon hij oefeningen te doen en anderen de kunst te leren die de mensen daarna hebben beoefend. Odin was de slimste van allemaal en van hem leerden alle anderen hun magische kunsten; en hij kende ze eerst en kende veel meer dan andere mensen. Maar nu, om te vertellen waarom hij zo hoog gerespecteerd wordt, moeten we verschillende oorzaken vermelden die ertoe hebben bijgedragen. Toen hij bij zijn vrienden zat was zijn gelaat zo mooi en vriendelijk dat de geesten van allen erdoor werden opgewonden; maar toen hij in oorlog was leek hij fel en verschrikkelijk. Dit kwam voort uit zijn mogelijkheid om zijn kleur en vorm op elke manier te veranderen die hij leuk vond. [233] Een andere oorzaak was dat hij zo slim en soepel had gesproken dat iedereen die hoorde overtuigd was. Hij sprak alles op rijm zoals het nu is gecomponeerd en dat we skald-kracht noemen. Hij en zijn tempelgoden werden liedjessmeden genoemd want uit hen kwam die kunst van het zingen in de noordelijke landen. Odin kon zijn vijanden in de strijd blind of doof maken of met terreur slaan en hun wapens zo bot dat ze niet meer konden snijden dan een wilgentak; aan de andere kant renden zijn mannen naar voren zonder harnas, waren zo kwaad als honden of wolven, beten op hun schilden en waren sterk als beren of wilde stieren en doodden mensen met een slag en noch vuur noch ijzer viel over hen. Dit werden berserkers genoemd. 125
Odin kon zijn vorm veranderen; zijn lichaam kon liggen alsof hij dood was of sliep, maar dan zou hij in de gedaante van een vis, of worm of vogel of beest zijn en in een oogwenk naar verre landen zijn eigen zaken of dat van andere mensen doen. [234] Met woorden alleen kon hij het vuur blussen, stillen de oceaan in storm en de wind naar elke gewenste hoek draaien. Odin had een schip dat hij Skidbladner noemde 126 waarin hij over grote zeen voer en dat hij als een doek kon oprollen. Odin droeg het hoofd van Mimer bij zich en die vertelde hem al het nieuws van andere landen. Soms riep hij zelfs de doden uit de aarde of zette zich naast de grafheuvels; vanwaar hij de spookheerser en de heer der heuvels werd genoemd. Hij had twee raven, 127 aan wie hij de taal van de mens had geleerd; en zij vlogen wijd en zijd door het land en brachten hem het nieuws. In al dergelijke dingen was hij van tevoren wijs. Hij onderwees al deze kunsten in runen en liederen, die bezweringen worden genoemd en daarom worden de Asa land mensen bezwerende smeden genoemd. Odin begreep ook de kunst waarin de grootste kracht is ondergebracht en die hij zelf heeft beoefend, namelijk wat magie wordt genoemd. Hierdoor kon hij van tevoren het voorbestemde lot van mensen kennen of hun nog niet voltooide lot en ook de dood, het ongeluk of de slechte gezondheid van mensen teweegbrengen of de kracht of geest van n persoon wegnemen en het geven aan een andere. [235] Maar na zo’n hekserij volgde zo’n zwakheid en angst, dat het niet respectabel werd geacht voor mensen om het te beoefenen; en daarom werden de priesteressen opgevoed in deze kunst. Odin wist beslist waar al het vermiste vee verborgen was onder de aarde en begreep de liederen waardoor de aarde, de heuvels, de stenen en de heuvels voor hem opengingen; en hij verbond degenen die erin woonden door de kracht van zijn woord en ging naar binnen en nam wat hij wilde. Vanwege deze kunst werd hij zeer gevierd. Zijn vijanden vreesden hem; zijn vrienden vertrouwden op hem en vertrouwden op zijn macht en op zichzelf. Hij onderwees de meeste van zijn kunsten aan zijn priesters van de offers, en zij kwamen het dichtst bij zichzelf in alle wijsheid en heks-kennis. Vele anderen hielden zich er echter druk mee; en vanaf die tijd verspreidde hekserij heinde en verre en duurde het lang. Mensen heiligden Odin en de twaalf oversten van Asa land, noemden ze hun goden en geloofden in hem nog lang. Uit Odin' s naam kwam de naam Audun die mensen aan zijn zonen gaven; en uit Thor' s naam kwam Thorer, ook Thorarinn; en het werd ook soms aangevuld door andere toevoegingen, zoals Steinthor, Hafthor en vele andere wijzigingen.
Odin vestigde dezelfde wet in zijn land dat eerder in Asa land was geweest. Aldus stelde hij bij wet dat alle doden zouden worden verbrand en dat hun bezittingen met hen op de stapel zouden worden gelegd en de as in de zee zou worden geworpen of begraven in de aarde. Dus, zei hij, zal iedereen naar Valhal komen met de rijkdommen die hij bij zich had op die stapel; en hij zou ook genieten van alles wat hij zelf op de aarde had begraven. Voor die mensen van belang zou een heuvel ter nagedachtenis moeten worden opgericht en voor alle andere strijders die [236] waren onderscheiden voor hun mannelijkheid een staande steen; welk gebruik lang bleef na Odin' s tijd. Tegen de winter zou er een goed bloed offer moeten zijn voor een goed jaar en in het midden van de winter voor een goede oogst; en het derde offer zou in de zomer moeten zijn voor de overwinning in de strijd. Over het algemeen betaalde Svitjod 129 Odin een schat of belasting, zo veel op elk hoofd; maar hij moest het land verdedigen tegen vijandigheid of overlast en de kosten van de offerfeesten van de winter voor een goed jaar betalen.
Njord nam een vrouw die Skade hee; maar ze wilde niet bij hem wonen, maar trouwde daarna Odin en had veel zonen bij zich van wie er een Saming heette en van deze zingt Eyvind Skaldespiller aldus;
Van Asason 130 droeg Queen Skade
Saming, die zijn schild verfde in bloed,
De gigantische koningin van rotsen en sneeuw
Wie houdt ervan om op aarde beneden te wonen,
De ijzeren dochter van de dennenboom zij,
Ontsprong van de rotsen die de zee opsnuiven,
Van Odin droeg ze vele zonen,
Helden van menig gewonnen gevecht.

Tot Saming Jarl rekende Hakon de Grote zijn stamboom.131 Deze Svithjod (Zweden) noemen ze Mannheim, maar de grote Svithjod die ze Godheim noemen en van Godheim zijn grote wonderen en nieuwigheden bekend.
Odin stierf in zijn bed in Zweden; en toen hij zijn dood nabij was liet hij zich markeren met het punt van een speer, 132 en zei dat hij naar Godheim ging [237] en daar al zijn vrienden zou verwelkomen en dat alle dappere strijders aan hem zouden worden opgedragen; en de Zweden geloofden dat hij naar de oude Asgard was gegaan en daarvoor eeuwig zou leven. Toen begon het geloof in Odin en het roepen op hem. De Zweden geloofden dat hij zichzelf vaak aan hen liet zien voor een groot gevecht. Sommigen gaf hij de overwinning, anderen nodigde hij zelf uit; en zij rekenden dat beide goed af waren in hun lot. Odin was verbrand en op zijn stapel was er grote luister. Het was hun geloof dat hoe hoger de rook in de lucht opkwam, hoe hoger hij zou worden opgeheven wiens stapel het was; en hoe rijker hij zou zijn, des te meer bezit des te meer werd met hem verteerd.
Njord van Noatun was toen de enige soeverein van de Zweden; en hij ging door met de offers en werd door de Zweden de drot of soeverein genoemd en hij ontving schat en geschenken van hen. In zijn dagen waren vrede en overvloed en zulke goede jaren geloofden in alle opzichten de Zweden dat Njord regeerde over de groei van de seizoenen en de welvaart van het volk. In zijn tijd stierven alle diars, of goden, en bloedoffers werden voor hen gedaan. Njord stierf op een ziekbed en voordat hij stierf, werd hij door Odin met het speerpunt gemarkeerd. De Zweden verbrandden hem en allen weenden over zijn grafheuvel.
Frey nam het koninkrijk na Njord en werd door de Zweden drot genoemd en zij betaalden belastingen aan hem. Hij was als zijn vader, gelukkig in vrienden en in goede seizoenen. Frey bouwde een geweldige tempel in Uppsala, maakte er zijn hoofdzetel van en gaf het al zijn belastingen, zijn land en goederen. Toen begonnen de Uppsala-domeinen die sindsdien zijn gebleven. Toen begon op zijn dag de [238] Frode-vrede; en dan waren er goede seizoenen in het hele land die de Zweden aan Frey toegeschreven hadden zodat hij meer werd aanbeden dan de andere goden zoals de mensen veel rijker werden in zijn dagen vanwege de vrede en de goede seizoenen. Zijn vrouw heette Gerd, dochter van Gymer, en hun zoon heette Fjolner. Frey heette met een andere naam Yngve; en deze naam Yngve werd lang daarna in zijn geslacht beschouwd als een naam van eer zodat zijn nazaten sindsdien Ynglings werden genoemd (dat wil zeggen Yngve-lings). Frey raakte ziek en terwijl zijn ziekte de overhand nam namen zijn mannen het plan om weinigen tot hem te laten komen. In de tussentijd hebben ze een grote heuvel gemaakt waarin ze een deur met drie gaten hebben geplaatst. Toen Frey stierf droegen ze hem stiekem de heuvel in, maar vertelden de Zweden dat hij leefde en ze bewaakten hem drie jaar lang. Ze brachten alle belastingen naar de heuvel en door het ene gat legden ze er het goud in, via het andere het zilver en via het derde het kopergeld dat werd betaald. Vrede en goede seizoenen gingen door.
Freya alleen bleef over van de goden en zij werd om deze reden zo gevierd dat alle belangrijke vrouwen met haar naam werden genoemd, vanwaar zij nu de titel Frue (Germaans Frau) hebben, zodat elke vrouw frue wordt genoemd (dat wil zeggen, meesteres) over haar eigendom en de vrouw wordt de huisfrue genoemd. Freya zette de bloedoffers voort. Freya had ook veel andere namen. Haar man heette Oder en haar dochters Hnos en Gersame. Ze waren zo mooi dat ze daarna de meest kostbare juwelen bij hun naam werden genoemd.
[239] Toen het aan de Zweden bekend werd dat Frey dood was en toch vrede en goede seizoenen voortduurden geloofden zij dat het zo moest blijven zolang Frey in Zweden bleef en daarom lieten zij zijn stoffelijk overschot niet verbranden, maar noemden hem de god van deze wereld en boden hem daarna voortdurend bloedoffers aan, voornamelijk voor vrede en goede seizoenen. 133.

FORNJOT EN DE VOLKSPLANTING VAN NOORWEGEN.
In het asa-geloof vinden we verschillende buitenlandse elementen gentroduceerd. Zo, als voorbeeld, behoorden de vans oorspronkelijk niet tot het Odinic systeem. Toen de Germanen in contact kwamen met andere geslachten werden de religieuze ideen van de laatstgenoemden vaak in een andere vorm aangenomen. Vooral gaan Finse elementen het asa-systeem binnen. De Finse god van de donder was Ukko. Hij zou verward zijn met onze Thor die de laatste de naam ku-Thor (Ukko-Thor) kreeg. De vans kunnen verbonden zijn met het Finse Wainamoinen en op dezelfde manier zijn een aantal Keltische elementen vermengd met de Germaanse mythologie. En dit is niet alles. Er moet een religieus systeem gebloeid in het Noorden vr de komst van Odin en zijn [240] apostelen. Dit was waarschijnlijk Tshudic of Keltisch of een mengsel van de twee. De asa-doctrine verdrong het, maar er zijn nog steeds sporen in enkele van de oudste verslagen van het noorden. Zo hebben we in de prehistorische sagen van IJsland een verslag van de vondst van Noorwegen waarin wordt vermeld dat Fornjot, 134 in Jotland, ook wel Finland of Quenland genoemd, ten oosten van de Botnische Golf, drie zonen had: Hler, ook ger, Loge en Kare genoemd. 135 Van Loge wordt verteld dat hij van een reuzen afkomst was en omdat hij erg groot van gestalte was heette hij Haloge, dat is Hoge Loge; en na hem wordt het noordelijke deel van Noorwegen Halogaland (nu Helgoland) genoemd. Hij was getrouwd met Glod (gloeiend hete kolen) en had met haar twee dochters Eysa en Eimyrja; beide woorden betekenen gloeiende sintels. Haloge had twee graven, Vifil (degene die een vif = vrouw nam) en Vesete (degene die zit aan de ve = het heiligdom, dat is, de bewoner bij de haard, het eerste heiligdom), die zijn dochters het hof maakte; de eerste richtte zich tot Eimyrja, de laatste tot Eysa, maar de koning weigerde zijn toestemming te geven en droeg ze heimelijk weg. Vesete vestigde zich in Borgundarholm (Bornholm) en kreeg een zoon, Bue (iemand die zich op een boerderij vestigt); Vifil zeilde verder naar het oosten en vestigde zich op het eiland Vifilsey, aan de kust van Zweden en kreeg een zoon, Viking (de piraat).
De derde zoon, Kare, had een groot aantal nakomelingen. Hij had een zoon met de naam Jokul (ijsberg), een andere Froste [241] (vorst) en de zoon van Froste kreeg de naam Sna (sneeuw). Hij had een derde zoon genaamd Thorri (kale vorst), naar wie het midden van de wintermaand Thorra-maand werd genoemd; en zijn dochters heten Fonn (ingepakte sneeuw), Drifa (sneeuwstorm) en Mjoll (meel, fijne sneeuw). Dit alles komt goed overeen met Kareՠs naam die zoals gezegd is wind betekent. Thorri had twee zonen, Nor en Gor, en een dochter, Goe. Het verhaal gaat verder met vertellen hoe Goe, de zus, verloren was en hoe de broers naar haar gingen zoeken totdat ze hem eindelijk vonden die haar had geroofd. Hij was Hrolf, van de berg, een zoon van de reus Svade, en een kleinzoon van Asa-Thor. Ze regelden hun problemen en daarop trouwde Hrolf met Goe en Nor trouwde met de zuster van Hrolf, vestigde zich in het land en noemde het naar zijn eigen naam, Norvegr, dat is Noorwegen. Door dit verhaal worden we herinnerd aan Kadmos die zijn verloren zus Europa ging zoeken. In de Jongere Edda worden de winden de zonen van Fornjot genoemd, de zee wordt de zoon van Fornjot genoemd en de broer van het vuur en de winden en Fornjot wordt genoemd onder de oude reuzen. Dit maakt duidelijk dat Fornjot en zijn nakomelingen geen historische personen zijn, maar kosmologische nabootsingen. En aanvullend bewijs hiervan wordt gevonden door een onderzoek naar het begin van de Sage van Thorstein, de zoon van Viking. (Zie Viking Tales of the North, pp. 1 en 2).

[242] DE FOPPERIJ VAN GYLFE.
HOOFDSTUK I.
Dit verhaal over het ploegen van Gylfe herinnert ons aan de legende die verteld wordt in het eerste boek van Virgilius Aeneid over de oprichting van Carthago door Dido die van de Libische koning net zoveel grond kocht als ze kon bedekken met een stierenhuid. Elders is er in verband gebracht dat zij de huiden van de stier in smalle stroken sneed en daarmee de grond omcirkelde waarop Carthago later werd gebouwd. Aldus misleidde Dido de Libische koning bijna even doeltreffend als Gefjun Koning Gylfe misleidde. Het verhaal wordt ook verteld door Snorre in Heimskringla.
De passage in de vers, die vertalers zoveel moeite heeft gegeven in een getransponeerde vorm, zou als volgt kunnen luiden: Gefjun blij trok uitstekende land (djprdul = de diepe zon = goud; ðla = udal = eigendom; djprdul ðla = het gouden eigendom), De stijging van Denemarken (Seeland), zodat het stonk (gestoomd) van de rennende ossen. De ossen droegen vier koppen en acht ogen zoals ze voor het brede stuk geroofd land van het eiland kwamen dat zo rijk was aan gras.
Gefjun wordt meestal genterpreteerd als een godin van de landbouw en haar naam is door sommigen afgeleid van γῆ; en fjon, dat is, terr separatio (afgescheiden aarde); anderen vergelijken het met de Angelsaksische geofon = de zee. De etymologie blijft zeer onzeker.

[243] HOOFDSTUK II.
Het is waan of het oog bedrog genoemd in dit hoofdstuk dat Snorre Sturlasson in zijn Heimskringla verwijst, in Hoofdstuk VI van Ynglinga Saga.
Thodolph van Hvin was een gevierde skald aan het hof van Harald Fairhair.
Denkend aan stropers, enz. Letterlijk omgezet, zou deze passage luiden: Reflecterende mannen laten schilden (letterlijk Svafnerճ, dat is Odinՠs dakbomen) op de rug glinsteren. Ze waren geslagen met stenen. Om de schilden op de rug te laten glinsteren wordt gezegd van mannen die hun schilden op hun rug werpen om zichzelf te beschermen tegen degenen die de vliegende gastheren achtervolgen.
Har betekent de Hoge, Jafnhar, de even Hoge, en Thride de Derde. Met deze drie kunnen de drie belangrijkste goden van het noorden worden bedoeld: Odin, Thor en Frey; of ze kunnen gewoon een uitdrukking zijn van de Eddische drie-eenheid. Deze drie-eenheid wordt op een aantal manieren vertegenwoordigd: door Odin, Vile en Ve in de schepping van de wereld en door Odin, HϮer en Loder in de creatie van Ask en Embla, het eerste menselijke paar. Het nummer drie komt uitgebreid voor in alle mythologische systemen. In de pre-chaotische toestand hebben we Muspelheim, Niflheim en Ginungagap. Fornjot had drie zonen: Hler, Loge en Kare. Er zijn drie Nornen: Urd, Verdande en Skuld. Er zijn drie fonteinen: Hvergelmer, Urd' s en Mimer' s; etc. (Zie Noorse Mythology, pp. 183, 195, 196.)
[244] Har is Odin, Har' s Hall zal Valhal zijn. Je komt niet uit deze hal tenzij je wijzer bent. In het lied van Vafthrudner, van de oudere Edda, hebben we een soortgelijke uitdaging waar Vafthrudner tegen Odin zegt:
Weg zal je niet komen
Uit onze hallen
Tenzij ik vind dat je wijzer bent (dan ik ben).

HOOFDSTUK III.
Dit hoofdstuk geeft twaalf namen van Odin. In de Eddaճ en in de Scaldische liederen heeft hij in bijna tweehonderd namen. Zijn meest voorkomende naam is Odin (in Angelsaksisch en in het oud-Hoogduits Wodan, en dit wordt door velen beschouwd als van dezelfde oorsprong als onze woord god. Het andere Oudnoorse woord voor god, tivi, is identiek in wortel met Latijnse Divus; Sanskriet dwas; Grieks Διός (Ζεύς); en dit is weer verbonden met Tyr, de Tivisco in de Germania van Tacitus. (Zie Max Muller’s Lectures on the Science of Language, 2d series, blz. 425). Paulus Diakonus verklaart dat Wodan of Gwodan werd aanbeden door alle takken van de Germanen. Odin is ook gezocht en gevonden in de Scythische Zalmoxis, in de Indiase Boeddha, in de Keltische Budd en in de Mexicaanse Votan. Zalmoxis, afgeleid van de Grieks Ζαλμός; Een helm en herinnert ons aan Odin als helmdrager (Grimm, Gesch. Der Deutschen Sprache). Volgens Humboldt beweert een geslacht in Guatemala, Mexico, afstammeling te zijn van Votan (Vues des Cordillres, 1817, I, 208). Dit suggereert de vraag of Odin’s naam misschien niet door de Noorse ontdekkers in de 10e en 11e eeuw naar Amerika is gebracht en door sommige inheemse rassen is overgenomen. In het lied van Grimner (oudere Edda) zijn de volgende namen van Odin opgesomd;
[245] Grim is mijn naam
En Ganglere,
Herjan en Helmdrager,
Thekk en Thride,
Thud en Ud,
Helblinde en Har,

Sad en Svipal,
En Sanngetal,
Herteit en Hnikar,
Bileyg en Baleyg,
Bolverk, Fjolner,
Grim en Grimner,
Glapsvid en Fjolsvid,

Sidhot, Sidskeg
Sigvader, Hnikud,
Alvader, Valfvader,
Atrid en Farmatyr.
Met een naam
Was ik nooit genoemd
Toen ik onder de mensen ging.

Grimner noemden ze me
Hier bij Geirrodՠs,
Maar Jalk in Asmund ‘s,
En Kjalar de tijd
Toen ik sleeën (kjalka) trok,
En Thror aan het Ding,
Vidur op het slagveld,
Oske en Ome,
Jafnhar en Biflinde,
Gondler en Harbard zijn de goden.

Svidur en Svidre
Heet ik te Sokmimer' s
En hield de oude reus voor de gek
Toen ik alleen Midvitne's was,
De machtige zoon,
Tot verderf was geworden.

[246] Odin wordt ik nu genoemd,
Ygg was mijn naam eerder,
Daarvoor heette ik Thund,
Jak en Skilfing,
Vafud en Hroptatyr,
God en Jalk onder de goden,
Ofner en Svafner.
Al deze namen, ik gok,
Zijn alleen aan mij gegegeven.

Wat de etymologie van al deze namen is, is niet gemakkelijk te zeggen. De meesten van hen zijn duidelijk Noorse woorden en drukken de verschillende activiteiten van hun eigenaar uit. Het is het vermelden waard dat het wordt toegevoegd wanneer Odin deze of die naam droeg (zijn naam was Grim bij Geirrodՠs, Jalk in AsmundՍ s, etc.), en dat de woorden soms een progressieve ontwikkeling aanduiden zoals Thund en vervolgens Ygg en dan Odin. Eerst was het slechts een geluid in de lucht (Thund), toen begon hij te denken (Ygg) en uiteindelijk werd hij de inspirerende ziel van het universum. Hoewel we niet in staat zijn om al deze namen te definiren hebben ze zeker elk een verschillende betekenis en onze voorouders hebben ze zeker perfect begrepen. Har = de Hoge; Jafn-har = de even hoge; Thride = de Derde (Ζεὺς ἄλλος en Τρίτος; Alvader is waarschijnlijk gecontracteerd door Aldavader = de Vader der eeuwen en de scheppingen; Veratyr = de Heer der wezens; Rgner = de heerser (van regin); Got (Gautr, from gjta, te gieten) = de Schepper, Latijn Instillator; Mjotud = de Schepper, het woord is gelieerd aan Angelsaksisch meotod, metod, Germaans Meeser en betekent origineel snijder; maar knippen en maken zijn synoniemen. Zulke namen als deze hebben betrekking op de goddelijkheid van Odin als schepper, arrangeur enheerser van goden en mensen. Svid en Fjolsvid [247] = de snelle, de wijze; Ganglere, Gangrad en Vegtam = de zwerver, de weg gewoonte; Vidrer = de weer heerser, samen met slangennamen zoals Ofner, Svafner, enz., verwijzen naar de kennis van Odin, zijn reizen, de verschillende vormen die hij aanneemt. Hij is doordrongen van de hele natuur en verschijnt in al zijn vormen. Namen zoals Sidhot = de slungelige hoed; Sidskeg = de lange baard; Baleyg = het brandende oog; Grimner = de gemaskerde; Jalk (Jack) = de jeugd, enz., geeft uitdrukking aan de verschillende vormen waarin hij dacht te verschijnen, aan zijn slungelige hoed, zijn lange baard of zijn leeftijd, enz. Zulke namen als Sanngetal = de echte onderzoeker; Farmatyr = de ladingsgod, enz., verwijzen naar zijn verschillende beroepen als uitvinder, ontdekker van runen, beschermer van handel en commercie, enz. Ten slotte, alle namen zoals Hervader = vader van gastheren; Herjan = de vernietiger; Sigfather = de vader van de overwinning; Sigtyr = god van de overwinning; Skilfing = trilling produceren; Hnikar = de breker, etc., vertegenwoordigt Odin als de god van oorlog en overwinning. Oske = wens, wordt zo genoemd omdat hij onze verlangens bevredigt. Gimle, zoals later zal worden gezien, is de verblijfplaats van de gezegenden na Ragnarok. Vingolf (Vin en golf) betekent de vloer van vrienden en is de hal van de godinnen. Hel is de godin van de dood, en van haar naam is ons woord hel afgeleid.
Onze voorouders verdeelden het universum in negen werelden: het belangrijkste was Muspelheim (de wereld van het licht); de laagste was Niflheim (de wereld van de duisternis). Vergelijk het Griekse woord νεφέλη = must. (Zie Noorse mythologie, blz. 187.)
Ginnungagap. Ginn betekent breed, groot, ver reikend, misschien ook nietig (vergelijk het Angelsaksische gin = gapend, open, ruim; ginian = tot gap; en ginnung [248] = een gapende). Ginungagap betekent dus de gapende kloof of afgrond en vertegenwoordigt lege ruimte. De dichters gebruiken ginnung in de betekenis van een vis en een havik en in geografische saga-fragmenten wordt het gebruikt als de naam van de poolzee.
Hvergelmer. Dit woord wordt meestal uitgelegd als een transpositie voor Hvergemler die dan zou zijn afgeleid van Hver en gamall (oud) = de oude ketel; maar Petersen laat zien dat gelmir van galm genomen moet worden wat nog steeds voorkomt in het Jutlandse dialect en een storm betekent (vergelijk Golmstead = een winderige plaats, en golme = brullen, blazen). Gelmer is dan degene die galm produceert en Hvergelmer betekent dus de brullende ketel. De twaalf rivieren die voortkomen uit Hvergelmer worden de Elivogs (livgar) genoemd in het volgende hoofdstuk. li-vgar betekent volgens Vigfusson ijsgolven. De meeste namen komen voor in de lange lijst met riviernamen die wordt gegeven in het lied van Grimner, van de oudere Edda. Svol = het koele; Gunnthro = het strijddal. Slid wordt ook genoemd in de Valaՠs profetie waar het voorgesteld wordt als vol met modder en zwaarden. Sylg (van svelgja = slikken) = de verslinder; Ylg (van yla = om te brullen) = de brullende; Leipt = het gloeien, wordt ook genoemd in het lied van Helge Hundingճ Bane waar wordt beweerd dat ze erbij zweerden (vergelijk Styx); Gjoll (van gjalla = glinsteren en klangelen) = de schijnende, rinkelende. De betekenis van de andere woorden is niet duidelijk, maar ze hebben ongetwijfeld allemaal, zoals de uitleg die wordt gegeven, koude, gewelddadige bewegingen, enz. De meest opmerkelijke van deze rivieren zijn Leipt en Gjoll. In het lied van Grimner wordt gezegd dat ze het dichtst bij de verblijfplaats van de mens vloeien en van daaruit naar Helՠs rijk vallen. Over Gjoll was [249] de brug die Hermod na de dood van Balder op weg naar Hel kruiste. Er wordt gezegd dat het met stralend goud bedekt is en een dienstbode bij naam Modgud bekijkt het. In het lied van Sturle Thordson over de dood van Skule Jarl wordt gezegd dat Ҥe bloedverwant van de koning over de Gjoll-brug ging. Het verder gelegen deel van de horizon dat vaak als een brede heldere stroom verschijn kan deze rivier gesuggereerd zijn.
Surt betekent de donkere of zwarte. Velen hebben hem als de onbekende (donkere) god beschouwd, maar dit is waarschijnlijk een vergissing. Maar er was iemand in Muspelheim die de hitte uitzond en leven gaf aan de bevroren druppels rijp. De laatste, en niet Surt, die een reus is, is een eeuwige god, een machtige die de skald in het lied van Hyndla niet durft te noemen. Het is interessant om op te merken dat onze voorouders de evolutie van de wereld in drie verschillende perioden verdeelden: (1) een pre-chaotische toestand (Niflheim, Muspelheim en Ginungagap); (2) een chaotische toestand (Ymer en de koe Audhumbla); (3) en uiteindelijk transformeerden de drie goden, Odin (geest), Vile (wil) en Ve (heiligheid) chaos in kosmos. Een weg terug in deze pre-chaotische staat van de wereld vinden we in dit machtige wezen dat de hitte zendt. Het is niet zeker gesteld, maar uit andere passages kan worden afgeleid dat het net zoals het goede principe bestond uit het eeuwige leven in Muspelheim, dat dus het kwade principe er eeuwig mee in Hvergelmer in Niflheim mee bestond. Hvergelmer is de bron waaruit eerst alle materie voortkwam, en de draak of duivel Nidhug, die in Hvergelmer woont, is naar onze mening het kwaadaardige principe dat van eeuwigheid is. Het goede beginsel zal voor altijd blijven bestaan, maar het kwaad zal ophouden te bestaan na Ragnarok.
[250[ Ymer is de luidruchtige en zijn naam is afgeleid van ymja = naar gehuil (vergelijk ook de Finse godheid Jumo van wie de stad Umea zijn naam neemt, zoals Odinse).
Aurgelmer, Thrudgelmer en Bergelmer drukken de geleidelijke ontwikkeling uit van aur (klei) naar thrud (dat wat gecomprimeerd is), en ten slotte naar berg (rots).
Vidolf, Vilmeide en Svarthofde worden nergens anders in de mythologie genoemd.
Bure en Bore betekenen de dragende en de geboren; dat is, vader en zoon.
Boltoorn betekent de ellendige, van bol = kwaad; en Bestla kan betekenen dat wat het beste is. Het idee is dan dat Bor zich verenigde met datgene dat het beste was van het ellendige materiaal dat hij bij de hand had.
Dat de vloed door de moord op Ymer veroorzaakt werd herinnert ons aan Noach en zijn ark en aan de Griekse vloed hoeft alleen te worden gesuggereerd.

HOOFDSTUK IV.
Ask betekent een essenboom, Fraxinus (mogelijk Taxus) en Embla een iep, Ulmus.
Hoewel de etymologie van de namen in de mythen erg duister zijn, zijn de mythen zelf duidelijk genoeg. Soortgelijke mythen zijn er in de Griekse mythologie in overvloed. Het verhaal over Bil en Hjuke is ons oude Engelse rijm over Jack en Gill die de heuvel op gingen om een emmer water te halen.

HOOFDSTUK V.
[251] In verwijzing naar de gouden eeuw, zie Norse Mythology, bladzijde 182 en 197.
In de appendix van het Duitse zogenaamde Helden-Boek wordt ons verteld dat de dwergen eerst werden geschapen om het woestijnland en de bergen te cultiveren; daarop de reuzen om de wilde dieren te onderwerpen; en tenslotte de helden om de dwergen te helpen tegen de verraderlijke reuzen. Terwijl de reuzen altijd vijandig tegenover de goden staan zijn de dwergen meestal vriendelijk tegen hen.
Dwergen. Zowel reuzen als dwergen schuwen het licht. Als ze verrast worden door het uitbreken van de dag, veranderen ze in steen. In een van de gedichten van de Oudere Edda (de Alvisml), amuseert Thor de dwerg Alvis met verschillende vragen tot het daglicht en dan zegt dan koel tegen hem: Met grote kunstgrepen, ik zeg je, je bent misleid; je bent hier verrast dwerg, bij daglicht! De zon schijnt nu in de hal. In de Helgakvida zegt Atle tegen de reuzin Hrimgerd: Het is nu dag, Hrimgerd! Maar Atle heeft je vastgehouden tot verdoemenis van je leven. Het zal een lachwekkende havenmarkering lijken waar je staat als een stenen beeld.
In de Duitse verhalen worden de dwergen beschreven als misvormd en klein, grof gekleed en van een donzige tint: ҥen kleine zwarte man', een kleine grijze man.'Ze zijn soms van de hoogte van een kind van vier jaar, soms twee spannen hoog, een duim hoog (Vandaar Klein Duimpje). De oude Deense ballade van Eline van Villenwood noemt een trol die niet groter is dan een mier. Dvergml (de toespraak van de dwergen) is de Oud-Noorse uitdrukking voor de echo in de bergen.
In het latere populaire volksgeloof worden de dwergen meestal de ondergrondse genoemd, de bruine mannen in de heide, enz. Ze maken zichzelf onzichtbaar door een hoed of kap. De vrouwen spinnen en weven, de mannen zijn smeden. In Noorwegen wordt bergkristal dwergsteen genoemd. Bepaalde [252] stenen worden in Denemarken dwerghamers genoemd. Ze lenen dingen en vragen advies aan mensen en smeken om hulp voor hun vrouwen als ze bevallen, alle diensten die ze belonen. Maar ze verlammen ook vee, zijn dieven en zullen jonkvrouwen wegdragen. Er zijn gevallen geweest van dwergvrouwtjes die getrouwd waren en kinderen met mannen hadden. (Thorpeճ Northern Mythology.)
Oorlog. Het was de eerste oorlog in de wereld, zegt de oude Edda, toen ze Gullveig (gouddorst) doorstoken met een speer en haar in de hal van Odin verbrandden. Driemaal hebben ze haar verbrand, driemaal werd ze opnieuw geboren: keer op keer, maar toch leeft ze. Wanneer ze naar een huis komt noemen ze haar Heide (de heldere, de welkome) en beschouwen haar als een gunstige vala of profetes. Ze kan wolven temmen, begrijpt hekserij en vermaakt slechte vrouwen. Hierop overlegden de goden samen of ze deze misdaad moesten straffen of een bloedboete moesten accepteren toen Odin een speer wierp onder de mensheid en nu oorlog en slachting begon in de wereld. De verdedigingswerken van de burcht van de asas werden afgebroken. De vans anticipeerden op oorlog en haastten zich over het veld. De walkuren kwamen van verre, klaar om het volk naar de goden te rijden: Skuld met het schild, Skogul, Gunn, Hild, Gondul en Geirr Skogul. (Geciteerd door Thorpe.)

HOOFDSTUK VI.
In verwijzing naar de Yggdrasil verwijzen we onze lezers naar Norse Mythology, pagina 205-211, en naar Thomas Carlyle ‘s Heroes and Hero-worship.
Een verband tussen de Nornen Urd, Verdande en Skuld en de rare zusters in Macbeth van Shakespeare is allang erkend; maar nieuw licht is onlangs door de filosoof Karl Blind over dit onderwerp geworpen die waardevolle artikelen over het onderwerp heeft toegevoegd in het Duitse tijdschrift ‘Die Gegenwart ‘en in de ‘London Academy.’ [253] We nemen de vrijheid om hier een samenvatting te reproduceren van zijn artikel in de ‘Academie.’
Het feit zelf dat deze heksen eenvoudigweg transfiguraties zijn of latere vermommingen van de Duitse Nornen is volledig ingeburgerd - zoals te zien is bij Grimm of Simrock. Door deze heksen af te bakenen heeft Shakspeare praktisch uit oude Germaanse bronnen getrokken, misschien op basis van de huidige folklore van zijn tijd.
Het viel me altijd opmerkelijk op dat in het grootste deel van het tafereel tussen de Gekke Zusters, Macbeth en Banquo, en overal waar de Heksen komen, Shakspeare de staf-rijm op een opmerkelijke manier gebruikt. Dit voegt niet alleen krachtig toe aan de archasche indruk en ontzag, maar het lijkt ook de vorm en het figuur van de Sisters of Fate dichterbij te brengen in de cirkel van het Duitse idee. Ik heb gewezen op dit opvallende gebruik van het alliteratieve systeem in Macbeth in een artikel over ҅en oud Duits gedicht en een vedische hymne,’ dat in juni 1877 in Fraser verscheen en waarin de afleiding van de Gekke Zusters van de Germaanse Nornen is genoemd.
De eerste scene in de eerste acte van Macbeth opent sterk met het stafrijm;
1st Witch. When shall we three meet again—
In thunder, lightning or in rain?
2d Witch. When the hurly-burly's done,
When the battle's lost and won.
3d Witch. That will be ere set of sun.
1st Witch. Where the place?
2d Witch.Upon the heath.
3d Witch. There to meet with Macbeth.
1st Witch. I come, Graymalkin!
All. Paddock calls. Anon.
Fair is foul, and foul is fair.
Hover through the fog and filthy air.
Niet minder duidelijk is de aanpassing van de meest volledige stafrijm - samen (zoals hierboven) met de einrijm - in de derde scène, als de Gekke (Weird) Zusters spreken. Nogmaals is er het stafrijm wanneer Banquo hen aanspreekt. Nogmaals, de sterkste alliteratie, gecombineerd met de [254] eindrijm, loopt helemaal door het heksenlied van de Heksen in Act iv, scene 1. Dit voorkomen in Shakespeare lijkt mij een nader onderzoek waard; te meer omdat een minder regelmatige alliteratie, maar nog steeds een duidelijke, niet voorkomt in enkele passages van een aantal van zijn toneelstukken. Slechts n verder exemplaar van de systematische toepassing van alliteratie kan hier terloops worden opgemerkt. Het is in de liederen van Ariel in de Tempest, Act i, scène 2. Schlegel en Tieck hebben kennelijk deze alliteratie eigenaardigheid niet waargenomen. Hun overigens uitstekende vertaling levert het niet op, behalve voor zover de voor de hand liggende gelijkenis van bepaalde Engelse en Duitse woorden hen onvrijwillig deed doen. Maar in de aantekeningen bij hun versie van Macbeth wordt het karakter van de Gekke Zusters ook verkeerd begrepen, hoewel Warburton wordt genoemd, die al hun afleidingen van de Walkuren of Nornen hadden gesuggereerd.
Het is een vergissing om te zeggen dat de heksen in Macbeth nooit heksen worden genoemd'  (vergelijk handeling i, scène 3: ‘Geef mij!’ Vraag I. ԁ-roint thee, witch!’ the rump-fed ronyon cries’. Hun benaming als Gekke Zusters zet echter volledig de zak neer van hun Germaanse oorsprong.
Deze naam ‘weird ‘is afgeleid van de Angelsaksische Norn Wyrd (Saksisch Wurth; Oud Hoogduits Wurd; Noors Urd), die het Verleden vertegenwoordigt, zoals haar eigen naam laat zien. Wurd is de Gewordene - die ‘is Geweest, of liever de ‘das Become,’ als je dat in het Engels zou kunnen zeggen.
In Shakespeare zijn de Heksen drie in aantal, zelfs zoals in het Noors, Duits, maar ook in Keltische en andere mythologieën. Urd is, goed gesproken, het verleden. Skuld is de toekomst, of ‘’Dat wat zal zijn.’ Verdandi, meestal vertaald als het heden, heeft een nog diepere betekenis. Haar naam moet niet worden afgeleid van vera (te zijn), maar van verda (Germaans Werden). Dit werkwoord, dat een gemengde betekenis heeft van zijn’ ‘borde ‘ՠof broeien,’ is in het Engels verloren. Verdandi is daarom niet alleen een vertegenwoordiger van het huidige Wezen, maar van het proces van Groeien of van Evolutie - wat haar figuur een diepgaander aspect geeft. Er zijn inderdaad in mythologische verhalen over het algemeen meer betekenissen dan degenen die voorstelling die ze vooral zien als een kaal spel van verbeelding.
Overigens kan opgemerkt worden dat, hoewel de Weird Sisters van Shakespeare er drie in aantal zijn - overeenkomend met Urd, Verdandi en Skuld - Duitse en Noordelijke mythologie en folklore zo nu en dan spreken over twaalf of zeven van hen.
In het Duitse verhaal van Dornroschen, [255] of de Doornroosje, zijn er twaalf goede feeën; en een dertiende die de slechte spreuk geeft. Eens, in Duitse folklore, ontmoeten we maar twee Lots zusters - een van hen heet Kann, de andere Muss. Misschien zijn dit vertegenwoordigers van de maatstaf van de vrije wil van de mens (wat hij ‘kan’, en van wat zijn onvermijdelijke lot is - of wat hij ‘moet ‘doen.
Hoewel het woord ‘Porn’ verloren is gegaan in Engeland en Duitsland is het mogelijk bewaard gebleven in een Duitse folklore liedje dat spreekt van drie Lotszusters als ‘Puns.’ Al met al is de Duitse folklore nog steeds vol met rijmen over de drie Gekke Zusters. Ze worden soms Wilde Vrouwen of Wijze Vrouwen of Meters (Metten) -namelijk, of Lot; of, eufemistisch gezien, zoals de Eumenides, de Adviseurs van Welzijn (Heil-Rothinnen), die ons herinneren aan de adviezen die aan Macbeth werden gegeven in de verschijningsscène; of de Snelle Rechters (Gach-Schepfen). Zelfs zoals in de Edda, deze Duitsers feeën weven en draaien de draden of touwen en hechten ze aan afzonderlijke delen waardoor de inslag van het lot wordt bevestigd. Een van deze feeën wordt soms Held genoemd en beschreven als zwart of als halfdonker half witachtige Hel, de Meesteres van de Onder Wereld. Die Duitse fee wordt ook Rachel genoemd, duidelijk een samentrekking van Rach-Hel, d.w.z. de Avengeress Hel.
Nu, in Macbeth worden de Gekke Zusters ook als ‘zwart’, beschreven. Het opkomen van Hekate met hen in de grottaferelen wordt misschien niet onterecht gezien als een parallel met de Duitse Held of Rach-Hel en de Noorse Hel; deze Germaanse goden zijn oorspronkelijk godinnen van de nachtelijke duisternis en van de onderwereld, evenals Hekate.
In de Duitse folklore dragen drie Lotszusters de namen van Wilbet, Worbet en Ainbet. Etymologisch lijken deze namen te verwijzen naar de welwillendheid van een fee die het Verleden vertegenwoordigt; naar de strijdende of verontrustende problemen van het heden; en tot de verschrikkingen (Ain = Agin) van de Toekomst. Overal in Zuid-Duitsland, van Oostenrijk tot de Elzas en het Rijnlandse Hesse, zijn de drie feeën bekend onder verschillende namen naast Wilbet, Worbet en Ainbet, zoals Mechtild, Ottilia en Gertraud; zoals Irmina, Adela en Chlothildis, enzovoort. De fee in het midden van dit trio is altijd een goede fee, een witte fee-maar blind. Haar schat (de namen van Ottilia en Adela wijzen naar een schat) wordt voortdurend van haar afgenomen door de derde fee, zowel een donkere als een slechte, en ook door de eerste. Deze mythe is geïnterpreteerd als te betekenen dat het heden, verblind over zijn eigen bestaan, voortdurend wordt aangevallen, beroofd als het ware door de donkere toekomst en het verleden. [256] Van dit specifieke kenmerk is er geen spoor in Shakspeare’s Weird Sisters. Zij gaan net als de Nornen ‘Hand in hand’. Maar er is nog een ander punt dat de aandacht opeist. De Heksen van Shakspeare zijn bebaard. (‘Jullie zouden vrouwen moeten zijn en toch verbieden jullie baarden mij om te interpreteren dat je zo bent’ ‘handeling i, scène 3.)
Het hoeft nauwelijks herinnerd te worden dat een vermenging van het vrouwelijke en mannelijke karakter voorkomt in de goddelijke en semi-goddelijke figuren van verschillende mythologische systemen - inclusief de baardige Venus. Van doorslaggevend belang is echter het feit dat een bebaarde Gekke Zuster blijkbaar werd geloofd door onze heidense Duitse voorouders.
Nabij Wessobrunn, in Opper-Beieren, waar het half heidense fragment van een kosmogonie lag, bekend als ‘Wessobrunn Gebed,’ werd ontdekt, is er recentelijk ook een grof gebeeldhouwd driekoppig beeld gevonden. Het wordt beschouwd als een oude beeltenis van de Duitse Nornen. Het klooster van de drie heilige Bournes of fonteinen dat dicht bij de plaats van ontdekking staat zou zijn gezet op een terrein dat ooit had gediend voor heidense erediensten. Waarschijnlijk had de latere monnik van de Three Holy Bournes de plaats ingenomen van een soortgelijk heidens heiligdom waar de drie Lotszusters ooit werden aanbeden. Inderdaad, de naam van alle corresponderende feeën in de huidige Duitse folklore is verbonden met heilige bronnen. Dit past vrij goed in de drie Eddic Bournes bij de grote Boom van het Bestaan, op een van die - blijkbaar bij de oudste, die de Bron van het Zijn is - de Nornen leven, ‘De maagden die over de Zee van Leeftijd reizen met diepe voorkennis, ‘en van wie wordt gezegd dat;
Ze leggen het lot, ze regeren het leven
Aan de zonen van de mensen, voorspellen hun lot.

Nu, merkwaardig genoeg, is het centrale hoofd van de afbeelding in de buurt van Wessobrunn, in de buurt van het klooster van de Drie Heilige Bournes, bebaard. Dit heeft onze archeologen verward. Sommigen van hen hadden het idee dat wat een baard lijkt te zijn misschien het haar van een van de feeën van de Nornen is vastgebonden rond de kin. In het licht van de beschrijving van de Gekke Zusters in Macbeth van Shakespeare zien we echter meteen het ware verband.’ In elk opzicht zijn daarom zijn ‘Heksen ‘een echo van het oude Germaanse credo - een echo die bovendien tot ons komt in de oudste Duitse versvorm; dat wil zeggen, in het stafrijm.
[257] Elven. De elven van latere tijden lijken een soort van middending tussen de lichte en donkere elfjes. Ze zijn eerlijk en levendig, maar ook slecht en ondeugend. In sommige delen van Noorwegen beschrijven de boeren hen als kleine naakte jongens met hoeden op. Sporen van hun dans zijn soms te zien op het natte gras, vooral aan de oevers van rivieren. Hun uitademing is schadelijk en wordt Alfgust of Elfblst genoemd en veroorzaakt een zwelling die gemakkelijk wordt veroorzaakt door het dicht naderen van plaatsen waar ze spuugt, enz. Ze hebben een voorkeur voor bepaalde plekken, maar vooral voor grote bomen en daarom de durven eigenaars zich er niet mee te bemoeien, maar zien ze als iets heiligs, waarvan het welzijn of de pijn van de plaats afhangt. Bepaalde ziektes onder hun vee worden toegeschreven aan de elven en worden daarom elf-vuur of elf-schot genoemd. De donkere elfjes worden vaak verward met de dwergen, waarmee ze inderdaad identiek lijken, hoewel ze zich onderscheiden in het lied van Odin’ s Haven. De Noren maken ook een onderscheid tussen dwergen en elfjes in de overtuiging dat de eerstgenoemden eenzaam en in stilte wonen, terwijl laatstgenoemden van muziek en dans houden. (Faye, pagina 48, geciteerd van Thorpe.)
De feeën van Schotland zijn precies identiek aan het bovenstaande. Ze worden beschreven als een zeer klein geslacht van gemengde of eerder twijfelachtige aard, grillig in hun neigingen en ondeugend in hun wrok. Ze wonen in het binnenland van groene heuvels, voornamelijk die van een conische vorm, in het Gaelic genaamd Sighan, waarop ze hun dansen bij maanlicht leiden; en drukken op het oppervlak de tekens van cirkel, die soms geel en gestraald lijken, [258] soms van een diepe groene tint waarbinnen het gevaarlijk is om te slapen of te worden gevonden na zonsondergang. Rundvee dat plots kramp krijgt of een soortgelijke stoornis wordt elf-schot genoemd. (Scott’s Minstrelsy of the Scottish Border, geciteerd door Thorpe.)
Van de Zweedse elf geeft Arndt de volgende schets: van reuzen, van dwergen, van de alp, van draken, die waken over schatten, ze hebben alle de gebruikelijke verhalen; noch zijn de vriendelijke elven vergeten. Hoe vaak heeft mijn postbode, toen hij een cirkelvormig merkteken in het bedauwde gras waarnam, uitgeroepen: Zie! daar hebben de elfjes gedanst. Deze elfdansen spelen een grote rol in de spinnen ruimte. Voor diegenen die om middernacht toevallig een van deze cirkels betreden worden de elf zichtbaar en kunnen dan allerlei grappen met hen spelen; hoewel ze over het algemeen kleine, vrolijke, onschadelijke wezens zijn, zowel mannen als vrouwen. Ze zitten vaak op kleine stenen die in cirkelvorm uitgehold zijn en die elf molen of molenstenen worden genoemd. Er wordt gezegd dat hun stem zacht is als de lucht. Als er een luide kreet in het bos te horen is, is het die van de Skogsr (geest van het hout), die alleen beantwoordt moet worden door een Hij! Dan kan het geen kwaad doen. (Reise durch Sweden, geciteerd van Thorpe.)
Het elfschot was in zeer vroegere tijden bekend in Engeland zoals blijkt uit de Angelsaksische bezwering, gedrukt door Grimm in zijn Deutsche Mythologie, en in de appendix van Kemble’s Saksers in Engeland: Gif hit wϲe esa gescot oððe hit wϲe ylfa gescot; dat wil zeggen, als het een asa-schot of een elf-schot was. Over dit onderwerp zegt Grimm: Het is een heel oud geloof dat gevaarlijke pijlen door de elven in de lucht zijn geschoten. De bliksemschicht wordt ook elf-schot genoemd, en in Schotland [259] is een harde, scherpe, wigvormige steen bekend onder de naam elf-pijl, elf-vuursteen, elf-bout, die, naar men aanneemt, is gezonden door de geesten. (Geciteerd van Thorpe.)

HOOFDSTUK VII.
Onze voorouders verdeelden het universum in negen werelden en deze opnieuw in drie groepen:
1. Over de aarde. Muspelheim, Ljosalfaheim en Asaheim.
2. Op de aarde. Jotunheim, Midgard en Vanheim.
3. Onder de aarde. Svartalfaheim, Niflheim en Niflhel.

De goden hadden twaalf verblijfplaatsen:
1. Thrudheim. De verblijfplaats van Thor. Zijn rijk is Thrudvang en zijn paleis is Bilskirner.
2. Ydaler. De verblijfplaats van Uller.
3. Valaskjalf. De hal van Odin.
4. Sokvabek. De verblijfplaats van Saga.
5. Gladsheim, waar twaalf zetels voor de goden naast de troon die bezet werd door Alvader.
6. Thrymheim. De verblijfplaats van Skade.
7. Breidablik. De verblijfplaats van Balder.
8. Himminbjorg. De verblijfplaats van Heimdal.
9. Folkvang. De verblijfplaats van Freya.
10. Glitner. De verblijfplaats van Forsete.
11. Noatun. De verblijfplaats van Njord.
12. Landvide. De verblijfplaats van Vidar.

Volgende het lied van Grimmer hadden de goden 12 paarden, maar de eigenaar van elk paard werd niet gegeven.
[260] (1) Sleipner (Odin' s), (2) Goldtop (Heimdalՠs), 260 (3) Glad, (4) Gyller, (5) Gler, (6) Skeidbrimer, (7) Silvertop, (8) Siner, (9) Gisl, (10) Falhofner, (11) Lightfoot, (12) Blodughofdi (Freyՠs).
De eigenaars van negen van hen zijn niet gegeven en bovendien wordt vermeld dat Thor geen paard had, maar altijd ging te voet of reed met zijn geiten.
De favoriete nummers zijn drie, negen en twaalf. Het monotheïsme werd erkend in de onbekende god die van eeuwigheid tot eeuwigheid is. Er werden een aantal drie-eenheden vastgesteld en de negen werelden werden in drie groepen ingedeeld. De week had negen dagen en oorspronkelijk waren er waarschijnlijk maar negen goden, dat wil zeggen, voordat de vans verenigd werden met de asas. Het getal negen komt voor waar Heimdal naar verluidt negen moeders heeft, van Menglad wordt gezegd dat hij negen dienstmeisjes heeft, ger had negen dochters, enz. Toen de vans werden verenigd met de asas, steeg het aantal tot twaalf:
(1) Odin, (2) Thor, (3) Tyr, (4) Balder, (5) Hoder, (6) Heimdal, (7) Hermod, (8) Njord, (9) Frey, (10) Uller, (11) Vidar, (12) Forsete.
Als we aan deze lijst Brage, Vale en Loke toevoegen krijgen we er vijftien; maar de Eddaճ verklaren overal dat er twaalf goden zijn die recht hadden op goddelijke aanbidding.
Het aantal van de godinnen wordt meestal gegeven als zesentwintig.
HOOFDSTUK VIII.
LokI en zijn nakomelingen worden zo volledig behandeld in onze Noorse mythologie dat we onszelf tevredenstellen door onze lezers naar dat werk te verwijzen.
[261] HOOFDSTUK IX.
Freya ‘s ornament Brising. In de sage van Olaf Tryggvason is er een nogal vreemd verhaal over de manier waarop Freyja in bezit kwam van haar ornament. Freyja, zo wordt verteld, was een minnares van Odin. Niet ver van het paleis woonden vier dwergen wier namen Alfrig, Dvalin, Berling en Grer waren; het waren bekwame smeden. Toen ze op een dag in hun stenen woning keek zag Freyja hen aan het werk aan een prachtige gouden halsketting of kraag die ze aanbood te kopen, maar waarvan ze weigerden afstand te doen behalve op voorwaarden die onverenigbaar waren met de trouw die ze aan Odin verschuldigd was, maar waarop zij desondanks in de verleiding kwam om het aan te nemen. Zo werd het ornament van haar. Op de een of andere manier kwam deze transactie ter kennis van Loki die het aan Odin vertelde. Odin beval hem om het sieraad in bezit te nemen. Dit was geen gemakkelijke taak, want niemand kon Freya’ s prieel binnengaan zonder haar toestemming. Hij begon te jammeren, maar de meesten waren blij om hem te zien in zo’n verdient. Toen hij bij het gesloten prieel kwam kon hij nergens een ingang vinden en toen het koud weer was begon hij te rillen. Hij transformeerde zichzelf vervolgens in een vlieg en probeerde elke opening, maar tevergeefs; er was nergens lucht genoeg om door te dringen [Loke (vuur) vereist lucht]. Eindelijk vond hij een gat in het dak, maar niet groter dan de prik van een naald. Hierdoor slipte hij. Bij zijn ingang keek hij rond om te zien of er iemand wakker was, maar ze lagen allemaal in slaap. Hij gluurde naar Freyja’ s bed en zag dat ze het ornament om haar nek had, maar dat het slot aan de kant lag waarop ze lag. Toen transformeerde [262] hij zich in een vlo, zette zichzelf op Freya ‘s wang en prikte haar zodat ze wakker werd, maar draaide zich alleen om en sliep opnieuw. Vervolgens legde hij zijn vorm opzij, nam voorzichtig het ornament, ontgrendelde het prieel en bracht zijn prijs naar Odin. ‘s Morgens bij het ontwaken zag Freyja de deur open, zonder gedwongen te zijn en dat haar ornament verdwenen was en begreep onmiddellijk de hele zaak. Nadat ze zich aangekleed had ging ze naar de hal van Odin en verweet hem dat ze haar ornament had gestolen en stond op zijn teruggave dat ze uiteindelijk kreeg. (Geciteerd van Thorpe)
Er wordt ook melding gemaakt van de Brsinga-mannen in de Beowulf (vers 2394). Hier wordt het weergegeven als behorend tot Hermanric, maar de legende erover is nooit gevonden.

HOOFDSTUK X.
Deze mythe over Frey en Gerd is het onderwerp van een van de meest fascinerende gedichten in de Oudere Edda, de Reis van Skirner. Het is, zoals Auber Forestier in Echoes from Mistland zegt, de kiem van het Nibelungen verhaal. Frey is Sigurd of Sigfrid en Gerd is Brunhilde. De mythe is ook te vinden in een ander gedicht van de oudere Edda, het lied van Fjolsvin, waarin de god zelf - daar genaamd Svipday (de haastener van de dag) - de reis maakt om uit de winterslaap de koude reus natuue van de maagden Menglad (de stralende dochter), die identiek is met Freyja (de godin van de lente, belofte of liefde tussen man en vrouw, en die gemakkelijk te vergelijken is met Gerd). Voordat de bindingen die het meisje omkleden in beide gevallen kunnen worden verbroken moet Bele (de reus van de lente-stormen, overeenkomend met de draak Fafner in het Niblung-verhaal) [263] worden veroverd en Wafurloge (de muur van kibbelende vlammen die het kasteel omringen ) moet zijn gepenetreerd. De waaiers symboliseren de brandstapel, want wie de onderwereld betreedt moet de angst voor de dood verachten. (Auber Forestierճ Echoes from Mistland; Introduction, xliii, xliv.) We vinden ook dat dit verhaal zich keer op keer herhaalt in talloze variaties in de Duitse folklore; bijvoorbeeld in The Maiden on the Glass Mountain waar de glazen berg de plaats van de krakende vlam inneemt. N.B. Nico koomen, Gerd betekent gerst, het is dan een gerst gewas waar Frey naar verlangt.

HOOFDSTUK XI.
De boom Lerad (geeft bescherming) moet worden beschouwd als een tak van Yggdrasil.

HOOFDSTUK XII.
In Heimskringla wordt Skidbladner Odinճ schip genoemd. Dit is correct. Alles wat toebehoorde aan de goden was ook van hem.

HOOFDSTUK XIII.
Voor een grondige analyse van Thor als een lentegod, als de god die in de wolken woont, als de god van de donder en de bliksem, als de god van de landbouw, kortom, als de god van de cultuur, kunnen we niets anders doen dan om onze lezers te verwijzen naar Der Mythus von Thor, nach Nordischen Quellen, von Ludwig Uhland, Stuttgart, 1836; en aan Handbuch der Deutschen Mythologie, mit Einschluss der Nordischen, von Karl Simrock, Vierte Auflage, Bonn, 1874.

[264] HOOFDSTUK XIV.
De dood van Balder wordt terecht beschouwd als de mooiste mythe in de Germaanse mythologie. Het is verbonden met het Lied van Vegtam in de oude Edda. Zoals zoveel andere mythen (Frey en Gerd, de roof van Iduna, etc.) symboliseert de mythe oorspronkelijk het einde van de zomer en de terugkeer van de lente. Zo sterft Balder elk jaar en gaat naar Hel. Maar in de volgende lente keert hij terug naar de asas en verblijdt alle levende en dode dingen met zijn zuivere schijnende licht. Langzamerhand echter werd de mythe veranderd van een symbool van de vertrekkende en terugkerende zomer en toegepast op het heengaan en terugkeren van het wereldjaar en aldus bereidt de dood van Balder de weg voor Ragnarok en Vernieuwing voor. Balder gaat naar Hel en keert niet terug naar deze wereld. Thokk weigert om voor hem te huilen. Zijn terugkeer is beloofd na Ragnarok. De volgende lente brengt hem niet terug, maar de verjongde aarde. Zo wordt de dood van Balder de centrale gedachte in het drama van het lot van de goden en van de wereld. Het is onlosmakelijk verbonden met de straf van Loki en de schemering van de goden. De winter die na de dood van Balder volgt is geen gewone winter, maar de Fimbul-winter, die wordt gevolgd door geen zomer, maar door de vernietiging van de wereld. Het centrale idee in de Odinische religie, de vernietiging en vernieuwing van de wereld, heeft deze prachtige zonmythe van Balder in haar dienst genomen. Balder is dan niet meer louter het zuivere heilige licht van de hemel; hij symboliseert tegelijkertijd de puurheid en onschuld van de goden; hij is veranderd van een fysieke naar een ethische mythe. Hij imiteerde alles [265] dat goed en heilig was in het leven van de goden; en zo gebeurde het dat toen het gouden tijdperk was opgehouden, toen dorst naar goud (Gulveig), toen zonde en misdaad in de wereld waren gekomen hij te goed was om erin te leven. Zoals in Genesis volgden de broedermoorden (Kan en Abel) op het eten van de verboden vrucht en het verlies van het paradijs; dus toen de gouden eeuw (het paradijs) was geëindigd onder de asas bracht Loke (de slang) broedermoord (Hoder en Balder) onder de goden; zij en onze voorouders beschouwden broedermoord als de laagste diepte van morele verdorvenheid. Na de dood van Balder;
Broers slaan broers,
De kinderen van zusters
Werpen elkaars bloed,
Hard groeit de wereld,
Sensuele zonde wordt enorm.

Er zijn zwaard-tijden, bijl-tijden
Schilden zijn in tweeën gespleten,
Stormtijden, moordtijden, -
Totdat de wereld dood valt,
En mannen niet langer sparen
Of medelijden met elkaar.

Over het geheel genomen kunnen we zeggen dat een zonsmythe eerst de dood van de dag voorstelt bij zonsondergang, wanneer de lucht stralend is als in bloed geverfd. In het felle ochtendlicht wint het opnieuw zijn overwinning. Dan wordt dezelfde mythe overgebracht naar de dood en de geboorte van de zomer. Eens te meer wordt het in een hogere sfeer geheven, terwijl het nog steeds vasthoudt aan zijn fysieke interpretatie en wordt toegepast op het wereldjaar. Tenslotte is het bekleed met ethische attributen, wordt het grondig antropomorfisch en typeert het goede en het kwade, de deugden en ondeugden (licht en duisternis), in het karakter en leven van goden 266 en van mensen. Zo krijgen we vier stadia in de ontwikkeling van de mythe.

[266] HOOFDSTUK XV.
Ragnarok. Het woord wordt op twee manieren geschreven, Ragnarok en ragnarkr. Ragna is genitief meervoud van het woord regin (god) en betekent van de goden. Rok betekent reden, grond, oorsprong, een wonder, teken, verwondering. Het is gelieerd aan de Oudhoogduits rahha = zin, oordeel. Ragnark zou dan betekenen dat de geschiedenis van de goden, toegepast op de ontbinding van de wereld, vertaald kan worden in het laatste oordeel, de dag des oordeels, vreemd van de goden en de wereld. Rokr betekent schemering en Ragnarokr, zoals de Jongere Edda het heeft, betekent dus de schemering van de goden en het laatste wordt door bijna alle moderne schrijvers geadopteerd, hoewel Gudbr. Vigfusson verklaart dat Ragnarok (dag des oordeels) ongetwijfeld de juiste vorm is. En dit moet ook ten gunste van de dag des oordeels worden gezegd dat Ragnarok niet alleen de schemering betrekt, maar de hele nacht van de goden en de wereld.

DE NIFLUNGS EN GJUKUNGS.
Dit hoofdstuk van Skaldskaparmal bevat veel waardevol materiaal voor een correct begrip van de Nibelungen-Lied, met name wat betreft de oorsprong van de Niblung schat en het ware karakter van Brunhild.e Het hier gegeven materiaal en in de IJslandse Volsunga Saga is gebruikt door Wm. Morris in zijn Sigurd de Volsung en de val van de Niblungs. In het Nibelungen-Lied, zoals getransponeerd door Auber Forestier in Echoes from Mist-Land, hebben we een perfect pareltje van literatuur uit de midden-hoog Duitse [267] periode, maar de auteur had de goddelijke en mythische oorsprong van het materiaal uit het oog verloren: die hij weefde in zijn gedicht. Alleen door het Duitse Nibelungen-Lied te combineren met de mythische materialen die in het Noorse land worden gevonden kan ons nationale Germaans epos voor ons worden hersteld. Wagner heeft dit voor ons gedaan in zijn beroemde drama; Jordan heeft het in de saga van Sigfrid gedaan; Morris heeft het gedaan in het bovengenoemde werk; maar zal Auber Forestier niet alle verspreide fragmenten met betrekking tot Sigurd en Brunhilde verzamelen en ze samenvoegen tot een proza-verhaal dat de jongeren en de ouderen van dit grote land zal verrassen?
We verwelkomen op dit moment een nieuw boek op het gebied van Niblung-literatuur. We verwijzen naar Geibelճ Brunhild, vertaald, met inleiding en aantekeningen door Prof. G. Theo. Dippold, en onlangs gepubliceerd in Boston.

MENJA EN FENJA.
Dit wordt gewoonlijk de vrede van Frode genoemd wat overeenkomt met de gouden eeuw in het leven van de asas. Avarice is de wortel van misdaad en alle andere kwaden. Avarice staat aan de basis van alle eindeloze ellende van het Nibelung-verhaal. De mythe die uitlegt waarom de zee zout is wordt in verschillende vormen in verschillende landen verteld. In Duitsland zijn er verschillende folklore verhalen en tradities met betrekking tot het. In Noorwegen, waar folklore verhalen zo overvloedig zijn, vinden we de mythe over Menja en Fenja terug in de volgende vorm;

[268] WAAROM DE ZEE ZOUT IS.
Lang, lang geleden waren er twee broers, de een was rijk en de ander was arm. Op Kerstavond had de arme geen stuk brood of vlees in zijn huis en daarom ging hij naar zijn broer en vroeg hem om genade om hem iets te geven voor Kerstmis. Het was niet de eerste keer dat de broer hem had moeten geven en hij was ook niet erg blij hem te zien.
‘Als je doet wat ik van je vraag, zal ik je een hele varkensham geven, ‘zei hij.
De arme man beloofde het onmiddellijk en was ook erg dankbaar.
‘Daar heb je het, ga nu naar de hel,’ zei de rijke en gooide de ham naar hem.
‘Wat ik beloofd heb, neem ik aan en moet ik houden, ‘zei de ander. Hij nam de ham en begon. Hij wandelde en wandelde de hele dag en bij schemering kwam hij op een plek waar alles er zo helder en prachtig uitzag.
҄’Dit moet de plaats zijn,’ dacht de man met de ham.
In de schuilplaats stond een oude man met een lange witte baard die hout sneed voor Kerstmis.
‘Goedenavond,’ zei de man met de ham.
Goedenavond heer. Waar ga je zo laat naartoe? ‘Zei de man.
‘Ik ben op weg naar de hel, als ik op de goede weg ben, ‘zei de arme man.
‘Ja, je hebt de goede weg gekozen; het is hier, ‘zei de oude man. ‘Als je binnenkomt, willen ze allemaal je ham kopen want varkensvlees is zeldzaam [269[ voedsel in de hel; maar je mag het niet verkopen, tenzij je de handmolen krijgt die daarvoor achter de deur staat. Als je weer naar buiten komt zal ik je laten zien hoe je het moet regelen. Je zult het in meer dan n opzicht nuttig vinden. ‘
De man met de ham bedankte de oude man voor deze waardevolle informatie en klopte op de deur van de duivel.
Toen hij binnenkwam gebeurde het zoals de oude man had gezegd. Alle duivels, zowel de grote als de kleine, liepen als mieren rond een worm om hem heen en de ene bood hoger aan dan de ander voor de ham.
‘Het is waar dat mijn vrouw en ik het zouden hebben voor ons kerstdiner, maar gezien het feit dat je er zo naar verlangt zal ik het je waarschijnlijk moeten laten hebben,’ zei de man. ‘Maar als ik het wil verkopen dan wil ik die handmolen die daar achter de deur staat.’
De duivel hield er niet van om het te sparen en bleef maar met de man in handelen en kibbelen, maar hij stond erop en dus moest de duivel hem de handmolen geven. Toen de man naar buiten kwam vroeg hij de oude houthakker hoe hij de molen moest regelen; en toen hij had geleerd hoe het moest, zei hij ‘dank je’ en zo snel als hij kon naar huis. Maar hij kwam nog steeds niet thuis vr twaalf uur ‘s nachts op kerstavond.
‘Waarom, waar ter wereld ben je geweest?’ Vroeg de vrouw. ‘Hier zit ik uur na uur te wachten en te wachten en ik heb niet zoveel als twee stokken om het vuur aan te doen om de kerstpap te koken.’
‘Och ik kon niet eerder komen. Ik had verschillende boodschappen te doen en ik had ook een lange weg te gaan. Maar [270] nu zal ik het u laten zien, zei de man. Hij zette de molen op de tafel en liet het eerst licht malen, dan een tafelkleed, toen voedsel en bier en allerlei goede dingen voor Kerstmis zoals hij de molen beval. De vrouw drukte keer op keer haar grote verbazing uit en wilde weten waar haar man de molen had gekregen, maar dat wilde hij niet vertellen.
‘Het maakt niet uit waar ik het heb gekregen; je ziet dat de molen een goede is en dat het water niet bevriest’, zei de man.
Daarna maalt hij eten en drinken en alle goede dingen voor de hele kerstweek en op de derde dag nodigde hij zijn vrienden uit: hij zou een feestje houden. Toen de rijke broer alle leuke en goede dingen zag op het feest werd hij heel boos, want hij kon het niet aanzien dat zijn broer iets had.
‘Op Kerstavond was hij zo behoeftig dat hij naar me toekwam en om genade vroeg om hem wat te eten te geven en nu geeft hij een feest alsof hij zowel graaf als koning is,’ zei hij tegen de anderen.
‘’Maar waar heb je in godsnaam al je rijkdommen vandaan? ‘Zei hij tegen zijn broer.
‘Achter de deur,’ antwoordde hij die de molen had. Hij gaf er niet om een duidelijk verslag te doen, maar later op de avond toen hij een beetje aangeschoten begon te worden kon hij er niets aan doen en bracht de molen naar buiten.
Daar zie je degene die me alle rijkdommen heeft gegeven, ‘zei hij, en toen liet hij de molen het een en ander malen. Toen de broeder dit zag was hij vast van plan de molen te hebben en na er lang over te hebben gebabbeld moest hij het eindelijk hebben; maar hij moest er driehonderd dollar voor betalen en zijn broer moest het houden tot de oogst.
[271] ‘Als ik het tot die tijd bewaar zal ik voldoende voer gemalen hebben om vele jaren mee te gaan,’ dacht hij.
Natuurlijk kreeg de molen de komende zes maanden geen kans om roestig te worden en toen de oogsttijd kwam kreeg de rijke broer het; maar de andere man had er goed op gelet om hem niet te laten zien hoe hij het moest regelen. Het was in de avond dat de rijke man de molen naar huis bracht en ‘s morgens beval hij zijn vrouw om het hooi na de maaiers te verspreiden, hij zou het avondeten klaarmaken, zei hij. Tegen het avondeten zette hij de molen op tafel.
‘Haal vis en pap: maal goed en snel!’ Zei de man en de molen begon vis en pap te malen. Het vulde eerst alle gerechten en bakjes vol en daarna bedekte het de hele vloer met vis en pap. De man bleef sukkelen en knutselen en probeerde de molen te laten stoppen; maar hoe hij het ook omdraaide en er de vingers aan trok, de molen bleef maar doorgaan en al snel kwam de pap zo diep in de kamer dat de man op het punt stond te verdrinken. Toen opende hij de deur naar de zitkamer, maar het duurde niet lang of die kamer was ook vol en de man moest alles wat hij kon doen om de deurklink vast te pakken in deze vloed van pap. Toen hij de deur opendeed bleef hij niet lang in de kamer. Hij rende zo hard hij kon weg en er lag een perfecte vloedgolf van vispap achter die de tuin en zijn velden overstroomde.
De vrouw die in de weide hooi maakte begon te denken dat het lang duurde om het eten klaar te maken. [272] ‘Zelfs als de man ons niet roept zullen we hoe dan ook moeten gaan. Ik veronderstel dat hij niet veel weet over het maken van pap; Ik zal hem gaan helpen,’ zei de vrouw tegen de maaiers.
Ze ging naar huis, maar toen ze de heuvel op kwam ontmoetten ze de vloed van vis en pap en brood, de ene door de andere vermengd, en de man kwam voor de vloed aanrennen.
‘Wilde dat eenieder van jullie honderd magen heeft, maar let erop dat je niet verdrinkt in de papachtige vloed, ‘riep de man. Hij rende langs hen alsof de duivel achter hem aan zat en haastte zich naar zijn broer. Hij smeekte hem in de naam van alles wat heilig was om te komen en nam de molen onmiddellijk mee.
‘Als het nog een uur maalt zal de hele nederzetting in vis en pap ten onder gaan,’ zei hij.
Maar de broer wilde het niet nemen tenzij hij driehonderd dollar kreeg en dit geld moest aan hem worden betaald.
Nu had de arme broer zowel geld als de molen en dus duurde het niet lang voordat hij een boerderij kreeg en een veel leukere dan zijn broer. Met zijn molen maalde hij zoveel goud dat hij zijn huis overal met gouden platen bedekte. Het huis ging aan de oever van de zee liggen en het glinsterde ver weg op de zee. Iedereen die voorbijzeilde moest naar de wal gaan en de rijke man in het gouden huis bezoeken en allen wilden de prachtige molen zien, want zijn roem verspreidde zich ver en wijd, en er was niemand die er niet van had horen spreken.
Na lange tijd kwam er een zeekapitein die [273] de molen wilde zien. Hij vroeg of het zout kon malen.
‘Ja, het kan zout malen,’ zei hij die de molen bezat; en toen de kapitein dit hoorde moest hij het hebben, laat het kosten wat het koste. Want als hij dat had, dacht hij, zou hij niet ver hoeven te varen over gevaarlijke wateren naar ladingen zout. Aanvankelijk wenste de man het niet te verkopen, maar de kapitein zeurde en smeekte en uiteindelijk verkocht de man het en hij kreeg er vele duizenden dollars voor. Toen de kapitein de molen op zijn rug had gekregen bleef hij daar niet lang, want hij was bang dat de man het koopje zou heroverwegen en weer terug zou gaan. Hij had geen tijd om te vragen hoe hij het moest regelen; hij ging zo snel als hij kon naar zijn schip en toen hij op enige afstand de zee had bereikt haalde hij zijn molen tevoorschijn.
Ӎaal zout snel en goed, ‘zei de kapitein. De molen begon zout te malen en dat met alle macht. Toen de kapitein het schip vol had gekregen wilde hij de molen stoppen; maar hoe hij ook bewerkte en hoe hij het ook aanpakte de molen bleef zo snel malen als altijd en de hoop zout bleef steeds groter worden en uiteindelijk zakte het schip weg. De molen staat deze dag op de bodem van de zee en zo komt het dat de zee zout is.

Woordenboek.
Adils. Een koning die in Uppsala regeerde.
Ae. Een dwerg.
Aeger. De god die de over stormachtige zee gaat.
Alf. Een dwerg.
Alfvader. Een naam van Odin.
Alfheim. Het huis van de elven.
Alfrig. Een dwerg.
Alsvid. Een van de paarden van de zon.
Althjof. Een dwerg.
Alvis. Een dwerg.
Amsvartner. De naam van het meer waarin het eiland was gelegen waar de wolf Fenrer was vastgeketend.
Andhrimner. De kok in Valhal.
Andlang. De tweede hemel.
Andvare. Een dwerg
Andvare-naut. De ring in het Niblung-verhaal.
Angerboda. Een reuzin; moeder van de Fenris-wolf.
Annar. Echtgenoot van Nacht en vader van Jord.
Arvak. De naam van een van de paarden van de zon.
Asaheim. Het huis van de asas.
Asaland. Het land van de asas.
Asas. De Germaanse goden.
Asa-Thor. Een veel voorkomende naam voor Thor.
Asgard. De residentie van de goden.
Ask. De naam van de eerste man gemaakt door Odin, Honer en Loder.
Aslaug. Dochter van Sigurd en Brynhild.
Asmund. Een man bezocht door Odin.
Asynjes. De Germaanse godinnen.
Atle. De man van Gudrun na de dood van Sigurd.
Atrid. Een naam van Odin.
Aud. De zoon van Night en Naglfare.
Audhumbla. De koe die de reus Ymer heeft gevoed.
Audun. Een naam afgeleid van Odin.
Aurgelmer. Een reus; grootvader van Bergelmer; hetzelfde als Ymer.
[276] Aurvang. Een dwerg
Austre. Een dwerg.

Bafur. Een dwerg.
Balder. Zoon van Odin en Frigg, gedood door Hoder.
Baleyg. Een naam van Odin.
Bar-isle. Een koel bos waar Gerd het met Skirner eens was om Frey te ontmoeten.
Bauge. Een broer van Suttung. Odin werkte n zomer voor hem, om zijn hulp te krijgen bij het verkrijgen van Suttungs mede van pozie.
Beigud. Een van de wreedheden van Rolf Krake.
Bele. Een reus, broer van Gerd, gedood door Frey.
Bergelmer. Een reus; zoon van Thrudgelmer en kleinzoon van Aurgelmer.
Berling. Een dwerg.
Bestla. Echtgenote van Bure en moeder van Odin.
Biflide. Een naam van Odin.
Biflinde. Een naam van Odin.
Bifrost. De Regenboog.
Bifur. Een dwerg.
Bikke. Een prediker van Jormunrek; zorgt ervoor dat Randver wordt opgehangen en Svanhild wordt dood getreden door paarden.
Bil. Een van de kinderen die Moon vergezellen.
Bileyg. Een naam van Odin.
Bilskirner. Thorճ woning.
Blain. Een dwerg.
Blodughofde. Frey' s paard.
Bodn. Een van de drie potten waarin de dichterlijke mede wordt bewaard.
Bodvar bjarke. Een van de bersekers van Rolf Krake.
Bol. Een van de rivieren die uit Hvergelmer stroomt.
Bolthorn. Een reus; vader van Bestla, moeder van Odin.
Bolverk. Een naam van Odin.
Bombur. Een dwerg.
Bor. Zoon van Bure; vader van Odin.
Brage. Een zoon van Odin; de beste van skalds.
Breidablik. De verblijfplaats van Balder.
Brimer. Een van de hemelse zalen na Ragnarok.
Brising. De halsketting van Freya.
Brok. Een dwerg
Brunhilde. Een van de belangrijkste heldinnen in het Nibelung-verhaal.
Budle. Vader van Atle en Brunhilde.
Bue. Een zoon van Vesete, die zich in Borgundarholm vestigde.
[277] Bure. Grootvader van Odin.
Byleist. Een broer van Loki.
Byrger. Een put waaruit Bil en Hjuke gingen toen ze door Moon werden meegenomen

Dain. Een dwerg.
Dain. Een van de herten die de bladeren van Yggdrasil bijten.
Dainsleif. Hogne ‘s zwaard.
Dag, Day. Zoon van Delling.
Daybreak. De vader van de dag.
Delling. Morgenstond.
Dolgthvare. Een dwerg.
Dore. Een dwerg.
Draupner. Odinՠs ring.
Drome. Een van de boeien waarmee de Fenris-wolf was geketend.
Duf. Een dwerg.
Duney. Een van de herten die de bladeren van Yggdrasil bijten.
Durathro. Een van de herten die de bladeren van Yggdrasil bijten.
Durin. Een dwerg.
Dvalin. Een van de herten die de bladeren van Yggdrasil bijten.
Dvalin. Een dwerg.

Eikinskjalde. Een dwerg.
Eikthyrner. Een hert die boven Odinՠs hal staat.
Eilif. Zoon van Gudrun; een skald.
Eimyrja. Een van de dochters van Haloge en Glod.
Eindride. Een naam van Thor.
Eir. Een begeleider van Menglod en de beste van allen in de geneeskunst.
Ekin. Een van de rivieren die uit Hvergelmer stroomt.
Elder. Een dienaar van ger.
Eldhrimner. De ketel waarin het everzwijn Sahrimner in Valhal wordt gekookt.
Elivogs. De ijskoude stromen die uit Niflheim stromen.
Eljudner. Helճ hal.
Elle. Een oude vrouw (ouderdom) met wie Thor worstelde in Jotunheim.
Embla. De eerste vrouw gemaakt door Odin, Honer en Loder.
Endil. De naam van een reus.
Erp. Een zoon van Jonaker, vermoord door Sorle en Hamder.
Eylime. De vader van Hjordis, moeder van Volsung.
Eysa. Een van de dochters van Haloge en Glod.
Fafner. Zoon van Hreidmar, gedood door Sigurd.
[278 ]Fal. Een dwerg.
Falhofner. Een van de paarden van de goden.
Farbaute. De vader van Loki.
Farmagod. Een van de namen van Odin.
Farmatyr. Een van de namen van Odin.
Fenja. Een vrouwelijke slaaf die maalt in de molen van Frode.
Fenris-wolf. De monsterwolf, zoon van Loki.
Fensaler. De verblijfplaats van Frigg.
Fid. Een dwerg.
File. Een dwerg.
Fimafeng. gerճ dienaar.
Fimbul. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Fimbulthul. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Fimbul-Tyr. De onbekende god.
Fimbul-winter. De grote en vreselijke winter van drie jaar die voorafgaat aan Ragnarok.
Finnsleif. Een luchtkasteel van koning Adils, van Upsala.
Fjalar. Een dwerg.
Fjolner. Een naam van Odin.
Fjolsvid. Een naam van Odin.
Fjorgvin. De moeder van Frigg en van Thor.
Fjorm. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Folkvang. De woning van Freyja.
Form. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Fornjot. De oude reus; de vader van ger.
Forsete. De vredestichter; zoon van Balder en Nanna.
Frananger kracht. De waterval waarin Loke zichzelf in de gelijkenis van een zalm werpt.
Freke. Een van de wolven van Odin.
Frey. Zoon van Njord en echtgenoot van Skade.
Freya. De dochter van Njord en zus van Frey.
Fridleif. Een zoon van Skjold.
Frigg. Vrouw van Odin en moeder van de goden.
Frode. Kleinzoon van Skjold.
Froste. Een dwerg.
Fulla. De bediende van Frigg.
Fundin. Een dwerg.
Fyre. Een rivier in Zweden.

Gagnrad. Een naam van Odin.
Galar. Een dwerg.
Gandolf. Een dwerg.
[279] Gang. Een reus.
Ganglare. Een naam van Odin.
Ganglate. Helճ dienaar.
Ganglere. Een naam van Odin.
Ganglot. Helճ dienstmeid.
Gangrad. Een naam van Odin.
Gardrofa. Een paard.
Garm. Een hond die blaft in Ragnarok.
Gaut. Een naam van Odin.
Gefjun. Een godin; ze is aanwezig op het feest van ger.
Gefn. Een van de namen van Freya.
Geirahod. Een walkure.
Geirrd. Een reus bezocht door Thor.
Geir Skogul. Een walkure.
Geirvimul. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Gelgja. De boei waarmee de Fenris-wolf was geketend.
Gerd. Een prachtige reuzin, dochter van Gymer.
Gere. Een van de wolven van Odin.
Gersame. Een van de dochters van Freya.
Gilling. Vader van Suttung die de dichterlijke mede bezat.
Gimle. De verblijfplaats van de rechtvaardigen na Ragnarok.
Ginnar. Een dwerg.
Ginnungagap. De afgrond voor de creatie van de wereld.
Gipul. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Gisl. Een van de paarden van de goden.
Gjallar-brug. De brug over de rivier de Gjol, nabij Helheim.
Gjallar-hoorn. Heimdalճ hoorn.
Gjallar-rivier. De rivier bij Helheim.
Gjalp. Een van de dochters van Geirrod.
Gjuke. Een koning in Duitsland, bezocht door Sigurd.
Gladsheim. Odinճ woning.
Glam. De naam van een reus.
Glapsvid. Een naam van Odin.
Glaser. Een bosje in Asgard.
Gleipner. De laatste boei waarmee de wolf Fenrer was gebonden.
Glener. De echtgenoot van Sol (zon).
Gler. Een van de paarden van de goden.
Glitner. De hal van Forsete.
Gloin. Een dwerg.
Gna. Friggs boodschapper.
Gnipa-grot. De grot waarvoor de hond Garm blaft.
280 Gnita-heide. De woning van Fafner waar hij de schat van de Nibelungen bewaarde.
Goin. Een slang onder Yggdrasil.
Gol. Een walkure.
Goldfax. Het paard van de reus Hrungner.
Gomul. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Gondler. Een van de namen van Odin.
Gondul. Een walkure.
Gopul. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Got. Een naam van Odin.
Gote. Het paard van Gunnar.
Gothorm. Een zoon van Gjuke; vermoordt Sigurd en wordt door hem gedood.
Grabak. Een van de slangen onder de Yggdrasil.
Grad. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Grafvitner. Een slang onder Yggdrasil.
Grafvollud. Een slang onder Yggdrasil.
Gram. Sigurdճ zwaard.
Grane. Het paard van Sigurd.
Greip. Een van de dochters van Geirrod.
Grid. Een reuzin bezocht door Thor.
Gridarvol. Het personeel van Grid.
Grim. Een naam van Odin.
Grimhild. Gjukeճ koningin.
Grimner. Een van de namen van Odin.
Grjottungard. De plaats waar Thor vocht met Hrungner.
Groa. Een reuzin, moeder van Orvandel.
Grotte. De naam van de molen van koning Frode.
Gud. Een walkure.
Gudny. Een van de kinderen van Gjuke.
Gudrun. De beroemde dochter van Gjuke.
Gullinburste. De naam van Freyճ zwijn.
Gullintanne. Een naam van Heimdal.
Gulltop. Het paard van Heimdal.
Gullveig. Een personificatie van goud; ze is doorboord en verbrand.
Gungner. Odins speer.
Gunlat. De dochter van de reus Suttung.
Gunn. Een walkure.
Gunnar. De beroemde zoon van Gjuke.
Gunthrain. Een van de rivieren die uit Hvergelmer stroomt.
Gwodan. Een oude naam voor Odin.
281 Gylfe. Een koning van Svithjod die Asgard bezocht onder de naam Ganglere.
Gyller. Een van de paarden van de goden.
Gymer. Een andere naam van de oceaan-godheid ger

Habrok. Een gevierde held.
Hallinskide. Een andere naam van Heimdal.
Haloge. Een reus, zoon van Fornjot; ook wel Loge genoemd.
Hamder. Zoon van Jonaker en Gudrun, aangespoord door zijn moeder om de dood van zijn zus te wreken.
Hamskerper. Een paard; de vader van Hofvarpner, het paard van Gna.
Hangagod. Een naam van Odin.
Hangatyr. Een naam van Odin.
Haptagod. Een naam van Odin.
Har. De Hoge; toegepast op Odin.
Harbard. Een naam die wordt genomen door Odin.
Hate. De wolf springt over de zon en zal uieindelijk de maan vangen.
Heide. Een andere naam voor Gullveig.
Heidrun. Een geit die over Valhal staat.
Heimdal. De god van de regenboog.
Heimer. De pleegvader van Brunhilde.
Hel. De godin van de dood; dochter van Loki.
Helblinde. Een naam van Odin.
Helm drager. Een naam van Odin.
Hengekjapt. De man aan wie Koning Frode zijn molen gaf.
Hepte. Een dwerg.
Heran. Een naam van Odin.
Hervader. Een naam van Odin.
Herjan. Een naam van Odin.
Hermod. De god die op Sleipner naar Hel reed om Balder terug te krijgen.
Herteit. Een naam van Odin.
Hild. Een walkure.
Hildesvin. Een helm, die koning Adils van koning Ale nam.
Himinbjorg. Heimdalճ woning.
Hindfell. De plaats waar Brunhilde in haar hal zat, omringd door de Vafurloge.
Hjalmbore. Een naam van Odin.
Hjalprek. Een koning in Denemarken; verzamelt een vloot voor Sigurd.
Hjatle de dappere. Een van de bersekers van Rolf Krake.
Hjordis. Getrouwd met Sigmund en moeder van Sigurd.
[282] Hjuke. Een van de kinderen die Moon vergezellen.
Hledjolf. Een dwerg.
Hler. Een andere naam van ger.
Hlidskjalf. De zetel van Odin vanwaar hij uitkeek over de hele wereld.
Hln. Een van de bedienden van Frigg; Frigg zelf wordt soms bij deze naam genoemd.
Hlodyn. Thorճ moeder.
Hlok. Een walkure.
Hloride. Een naam van Thor.
Hniker. Een naam van Odin.
Hnikud. Een naam van Odin.
Hnitbjorg. De plaats waar Suttung de potische mede verstopte.
Hnos. Freyaՠs dochter.
Hder. De moordenaar van Balder; hij is blind.
HodmimerՍ s-hout. Het bos waar de twee mensen, Lif en Lifthraser, werden bewaard tijdens Ragnarok.
Hofvarpner. Het paard van Gna.
Hogne. Een zoon van Gjuke.
Honer. Een van de drie scheppende goden; met Odin en Loder creert hij Ask en Embla.
Hor. Een dwerg.
Hoorn. Een naam van Freya.
Hrasvelg. Een reus in het verenkleed van een adelaar die de wind produceert.
Hreidmar. De vader van Regin en Fafner.
Hrib. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Hrimfaxe. Het paard van de nacht.
Hringhorni. Het schip waarop het lichaam van Balder was verbrand.
Hrist. Een walkure.
Hrodvitner. Een wolf; vader van de wolf Hate.
Hron. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Hroptatyr. Een naam van Odin.
Hrotte. Fafnerճ zwaard.
Hrungner. Een reus; Thor heeft hem gedood.
Hrym. Een reus die het schip Naglfar in Ragnarok stuurt.
Hvergelmer. De bron in het midden van Niflheim.
Huge. Een persoon (gedachte) die een race met Thjalfe voerde in Jotunheim.
Hugist. Een van de raven van Odin.
Hugstore. Een dwerg.
[283] Hymer. Een reus met wie Thor ging vissen toen hij de Midgard-slang ving.
Hyndla. Een vala bezocht door Freya.
Hyrroken. Een reuzin die het schip lanceerde waarop Balder werd verbrand.

Ida. Een vlakte waar de goden elkaar voor het eerst verzamelen en waar ze zich na Ragnarok weer verzamelen.
Idavold. Hetzelfde.
Ide. Een reus, zoon van Olvalde.
Iduna. Vrouw van Brage; ze bewaart de verjongende appels.
IJzerhout. De verblijfplaats van reuzinnen genaamd Jarnveds.
Iva. Een rivier in Jotunheim.
Ivald. De vader van de dwergen die Sif’s haar maakten, het schip Skidbladner en de speer van Odin Gungner
Jafnhar. Een naam van Odin.
Jalg. Een naam van Odin.
Jalk. Een naam van Odin.
Jarnsaxa. Een van de negen gigantische moeders van Heimdal.
Jarnved. Hetzelfde als ijzerhout.
Jarnvidjes. De reuzinnen wonen in ijzerhout.
Jord. Echtgenote van Odin, moeder van Thor.
Jormungand. De Midgard-slang.
Jormunrek. Koning van de Goten, trouwt met Svanhild.
Joruvold. Het land waar Aurvang ligt. Vandaar kwamen verschillende dwergen.
Jotunheim. Het huis van de reuzen.

Kerlaugs. De rivieren die Thor elke dag moet oversteken.
Kile. Een dwerg.
Kjaler. Een naam van Odin.
Kormt. Een rivier die Thor elke dag moet oversteken.
Kvaser. De gijzelaar gegeven door de vans aan de asas; zijn bloed, toen hij werd gedood, was de potische mede van Suttung.

Lading. Een van de boeien waarmee de Fenris-wolf was gebonden.
Landvide. Vidarճ verblijfplaats.
Laufey. Loki Գ moeder.
Leipt. Een van de rivieren die uit Hvergelmer stroomt.
Lerad. Een boom in de buurt van Valhal.
Letfet. Een van de paarden van de goden.
Lif. Lifthraser. De twee personen bewaard in Hodmimerճ hol tijdens Ragnarok.
Lit. Een dwerg.
Ljosalfaheim. Het huis van de licht elven.
Loder. Een van de drie goden die Ask en Embla creerde.
Lofn. Een van de asynjes.
Loge. Een reus die zijn kracht probeerde in eten met Loke in Jotunheim.
Loki. De gigantische god van de Noorse mythologie.
Lopt. Een andere naam voor Loki.
Lovar. Een dwerg.
Lyngve. Het eiland waar de Fenris wolf was geketend.
Magne. Een zoon van Thor.
Mannheim. Het huis van de mens; onze aarde.
Mardol. Een van de namen van Freya.
Megingjarder. Thorճ riem.
Meile. Een zoon van Odin.
Menglad. Svipdag verloofde.
Menja. Een vrouwelijke slaaf die maalt in de molen van Frode.
Midgard. De naam van de aarde in de mythologie.
Midvitne. Een reus.
Mimer. De naam van de wijze reus; bewaarder van de heilige bron.
Mist. Een walkure.
Mjodvitner. Een dwerg.
Mjlner. Hamer van Thor.
Mjotud. Een naam van Odin.
Mode. Een van de zonen van Thor.
Mdgud. De maagd die de Gjallar-brug bewaakt.
Modsogner. Een dwerg.
Moin. Een slang onder Yggdrasil.
Mokkerkalfe. Een kleigigant in de mythe van Thor en Hrungner.
Maan, broeder van de zon. Beide kinderen van Mundilfare.
Moongarm. Een wolf van de nakomelingen van Lokei hij verslindt de maan.
Morn. Een trollenvrouw.
Mundilfare. Vader van de zon en de maan.
Munin. Een van de raven van Odin.
Muspel. De naam van een verblijfplaats van vuur.
Muspelheim. De wereld van laaiend licht voor de schepping

Na. Een dwerg.
Naglfar. Een mythisch schip gemaakt van nagel paren; het verschijnt in Ragnarok.
Nain. Een dwerg.
Nal. Moeder van Loki.
Nanna. Dochter van Nep; moeder van Forsete, en echtgenote van Balder.
[285] Nare. Veld van Loki; ook wel Narfe genoemd.
Narfe. Zie Nare.
Nastrand. Een plaats van straf voor de slechteriken na Ragnarok.
Nep. Vader van Nanna.
Nibelungen. Identiek aan Gjukungs.
Nida bergen.
Een plek waar na Ragnarok een gouden hal is voor het geslacht van Sindre (de dwergen).
Nide. Een dwerg.
Nidhug. Een slang in de onderwereld.
Niflheim. De wereld van mist voor de schepping.
Niflungs. Identiek aan Nibelungen.
Nacht. Dochter van Norfe.
Nikar. Een naam van Odin.
Nikuz. Een naam van Odin.
Niping. Een dwerg.
Njord. Een van; echtgenoot van Skade en vader van Frey en Freya.
Noatun. De woning van Njord.
Niet. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Nor. De man naar wie Noorwegen zou zijn vernoemd.
Nordre. Een dwerg
Norfe. Een reus, de vader van de nacht.
Nornen. De gekke zussen.
Not. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Ny. Een dwerg.
Nye. Een dwerg.

Oder. De man van Freya.
Odin. Zoon van Bor en Bestla; de leider van de Germaanse goden.
Odrarer. Een van de schepen waarin de potische mede werd bewaard.
Ofner. Een slang onder Yggdrasil.
Oin. Een dwerg.
Oku-Thor. Een naam van Thor.
Olvalde. Een reus; vader van Thjasse, Ide en Gang.
Ome. Een naam van Odin.
Onar. Een dwerg.
Orboda. Vrouw van de reus Gymer.
Ore, een dwerg.
Ormt. Een van de rivieren die Thor moet oversteken.
Orner. De naam van een reus.
[286] Orvandel. De echtgenoot van Groa, de vala die magische liedjes over Thor zong nadat hij met Hrungner had gevochten.
Oske. Een naam van Odin.
Otter. Een zoon van Hreidmar; in de vorm van een otter werd hij gedood door Loki.

Quaser. Zie Kvaser.
Radgrid. Een walkure.
Radsvid. Een dwerg.
Rafnagud. Een naam van Odin.
Ragnarok. De laatste dag; de ontbinding van de goden en de wereld; de schemering van de goden.
Ran. De godin van de zee; echtgenote van ger.
Randgrid. Een walkure.
Randver. Een zoon van Jormunrek.
Ratatosk. Een eekhoorn in Yggdrasil.
Rate. Een vijzel gebruikt door Odin bij het verkrijgen van de potische mede.
Regin. Zoon van Hreidmar.
Reginleif. Een walkure.
Reidartyr. Een naam van Odin.
Rek. Een dwerg.
Rind. Moeder van Vale.
Rogner. Een naam van Odin.
Roskva. Thorճ maagden volger.

Sahrimner. Het everzwijn waarvan de goden en helden in Valhal leven.
Sad. Een naam van Odin.
Saga. De godin van de geschiedenis.
Sager. De emmer gedragen door Bil en Hjuke.
Sangetal. Een naam van Odin.
Sekin. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Sessrymner. Het paleis van Freya.
Siar. Een dwerg.
Sid. Een stroom die uit Hvergelmer stroomt.
Sidhot. Een naam van Odin.
Sidskeg. Een naam van Odin.
Sif. De vrouw van Thor.
Sigfvader. Een naam van Odin.
Sigfrid. De held in het Nibelungen verhaal; hetzelfde als Sigurd.
Sigmund. Zoon van Volsung. Ook zoon van Sigurd en Gudrun.
Sindre. Een dwerg.
Sigtyr. Een naam van Odin.
Sigyn. De vrouw van Loki.
287 Sigurd. De held in het Nibelungen verhaal; identiek met Sigfrid.
Silvertop. Een van de paarden van de goden.
Simul. De paal waarop Bil en Hjuke de emmer droegen.
Sinfjotle. Zoon van Sigmund.
Siner. Een van de paarden van de goden.
Sjfn. Een van de asynjes.
Skade. Een reuzin; dochter van Thjasse en echtgenote van Njord.
Skeggold. Een walkure.
Skeidbrimer. Een van de paarden van de goden.
Skidbladner. Freyճ schip.
Skifid. Een dwerg.
Skifir. Een dwerg.
Skilfing. Een naam van Odin.
Skinfaxe. Het paard van Dag.
Skirner. Freyճ boodschapper.
Skogul. Een walkure.
Skol. De wolf die de zon achtervolgt.
Skrymer. De naam aangenomen door Utgard-Loke; een reus.
Skuld. De dag van de toekomst.
Sleipner. Odinճ achtvoetige ros.
Gleed. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Slidrugtanne. Freyճ zwijn.
Snotra. Een van de asynjes.
Sokmimer. Een reus gedood door Odin.
Sokvabek. Een herenhuis waar Odin en Saga drinken van gouden bekers.
Sol. Dochter van Mundilfare.
Zon. Een van de schepen met de potische mede.
Sorle. Zoon van Jonaker en Gudrun; Wreekt de dood van Svanhild.
Sudre. Een dwerg.
Zon. Identiek aan Sol.
Surt. Bewaakt Muspelheim. Een vuurreus in Ragnarok.
Suttung. De reus bezit de poëtische mede.
Svade. Een reus.
Svadilfare. Een paard, de vader van Sleipner.
Svafner. Een slang onder Yggdrasil.
Svanhild. Dochter van Sigurd en Gudrun.
Svarin. Een dwerg.
Svartalfaheim. Het huis van de donkere elfjes.
Svarthofde. De voorouder van alle tovenaars.
Svasud. De naam van een reus, vader van zomer.
[288] Sviagris. Een ring geist door de berserkers voor Rolf Krake.
Svid. Een naam van Odin.
Svidar. Een naam van Odin.
Svidr. Een naam van Odin.
Svidre. Een naam van Odin.
Svidrir. Een naam van Odin.
Svidur. Een naam van Odin.
Svipdag. De verloofde van Menglad.
Svipol. Een naam van Odin.
Svol. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Svolne. Een naam van Odin.
Sylg. Een stroom die uit Hvergelmer stroomt.
Syn. Een kleine godin.
Syr. Een naam van Freya.

Tangnjost, Tangrisner. De geiten van Thor.
Thek. Een dwerg; ook een naam van Odin.
Thjalfe. De naam van Thor's dienaar.
Thjasse. Een reus; de vader van Njordճ vrouw, Skade.
Thjodnuma. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Thok. Loki in de vermomming van een vrouw.
Thol. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Thor. Zoon van Odin en Fjorgyn. De dondergod.
Thorin. Een dwerg.
Thorn. Een reus.
Thride. Een naam van Odin.
Thro. Een dwerg; ook een naam van Odin.
Throin. Een dwerg.
Thror. Een naam van Odin.
Thrud. Een walkure.
Thud. Een naam van Odin.
Thul. Een stroom die uit Hvergelmer stroomt.
Thund. Een naam van Odin.
Thvite. Een steen gebruikt bij het ketenen van de Fenris-wolf.
Thyn. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Tyr. De eenarmige god van de oorlog.

Ud. Een naam van Odin.
Ukko. De god van de donder in de Tshudische mythologie.
Ukko-thor. Een naam voor Thor.
Uller. Zoon van Sif en stiefzoon van Thor.
Urd. De rand van het verleden.
[289] Utgard. De verblijfplaats van de reus Utgard-Loke.
Utgard-loke. Een reus bezocht door Thor; identiek aan Skryme.

Vafthrudner. Een reus bezocht door Odin.
Vafud. Een naam van Odin.
Vafurloge. De kibbelende vlam rond Brynhild op Hindfell.
Vak. Een naam van Odin.
Valaskjalf. Een van de woningen van Odin.
Vale. Broeder van Balder; doodt Hoder.
Vala. Profetes.
Valvader. Een naam van Odin.
Valhal. De zaal waar Odin de gedode in de strijd uitnodigt.
Vanadis. Een naam van Freya.
Vanaheim. Het huis van de vans.
Var. De godin van verloving en huwelijk.
Vartare. De draad waarmee de mond van Loke aan elkaar was genaaid.
Vasad. De grootvader van Winter.
Ve. Een broer van Odin. (Odin, Vile en Ve).
Vedfolner. Een havik in Yggdrasil.
Vegsvin. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Vegtam. Een naam van Odin.
Veratyr. Een naam van Odin.
Verdande. De Norne van het heden.
Vestre. Een dwerg.
Vid. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Vidar. Zoon van Odin en de reuzin Grid.
Vidblain. De derde hemel.
Vidfin. De vader van Bil en Hjuke.
Vidolf. De voorouder van de valas.
Vidrer. Een naam van Odin.
Vidur. Een naam van Odin.
Vig. Een dwerg.
Vigrid. Het slagveld waar de goden en de gastheren van Surt elkaar ontmoeten in Ragnarok.
Vile. Broer van Odin en Ve.
Vilmeide. De voorouder van alle tovenaars.
Vimer. Een rivier die Thor doorkruist.
Vin. Een rivier die uit Hvergelmer stroomt.
Vina. Een rivier die uit Hvergelmer stroomt.
Vindalf. Een dwerg.
Vindlong. Een van de namen van de vader van de winter.
[290] Vindsval. Een van de namen van de vader van de winter.
Vingner. Een naam van Thor.
Vingolf. Het paleis van de asynjes.
Vingthor. Een naam van Thor.
Virfir. Een dwerg.
Vit. Een dwerg.
Volsungs. De afstammelingen van Volsung.
Von. Een rivier gevormd door het speeksel dat loopt vanuit de monding van de geketende Fenris-wolf.
Vor. Een van de asynjes.

Wodan. Een naam van Odin.

Ydaler. Uller ‘s woning.
Yg. Een naam van Odin.
Yggdrasil. De wereldomvattende es. Fraxinus.
Ylg. Een van de stromen die uit Hvergelmer stroomt.
Ymer. De enorme reus uit wiens lichaam de wereld is gemaakt.

DE OUDERE EDDA VAN SAEMUND SIGFUSSON.
Vertaald uit oud Noors door Benjamin Thorpe, uit; http://www.gutenberg.org/files...

Gunnar, Gunther of Gunter, koning van Bourgondië, was waarschijnlijk een echt personage uit de onrustige tijden waarmee zijn naam wordt geassocieerd, een periode die evenzeer wordt onderscheiden voor heldhaftige personages als voor tragische gebeurtenissen. Gunther vertegenwoordigt het beste type van koningschap van zijn tijd; een man beïnvloed door zijn genegenheid in plaats van door ambitie en die gewend was aan wandaden maar toegaf aan de beheersende passies van liefde; iemand wiens instincten trouw waren aan vrienden en landen die terugdeinsden voor wreedheden om zijn doel te bereiken, maar die het slachtoffer werden van de bekoring van de vrouw. De geschiedenis prijst hem daarom meer voor een geliefde dan voor een soeverein.
[vii] DE OUDERE EDDA VAN SAEMUND.
VOORWOORD.
Smund, zoon van Sigfus, de gereputeerde verzamelaar van de gedichten die zijn naam dragen die soms ook de Oudere wordt genoemd en de dichterlijke Edda was van een zeer onderscheiden familie die in een directe lijn afstamde van koning Harald Hildetonn. Hij werd geboren in Oddi, zijn vaderlijke woning in het zuiden van IJsland, tussen de jaren 1054 en 1057, of ongeveer 50 jaar na de oprichting nadat hij de wet de christelijke religie op dat eiland vestigde; vandaar dat het gemakkelijk is om je voor te stellen dat veel heidenen of gedoopte begunstigers van de oude mythische liederen van het heidendom in zijn dagen hebben geleefd en hem de liederen van de tijden van weleer hebben meegegeven die zijn ongebonden geest hem ertoe bracht om het aan het nageslacht te geven.
De jeugd van Smund passeerde in reizen en studeren in Duitsland en Frankrijk en volgens sommige verhalen in Italië. Zijn neef John Ogmundson, die later de eerste bisschop van Holum werd en na zijn dood werd ontvangen onder het tal heiligen toen hij op weg was naar Rome, zijn kennis viel bij zijn jeugdige bloedverwant en hij nam hem mee naar IJsland, in het jaar 1076. Smund werd later priester bij Oddi waar hij veel jonge mannen instrueerde in nuttig leren; maar de effecten daarvan waren niet geweldig voor het gewone volkdie voor hen wel een tovenaar, hoewel voornamelijk in wat wit of onschuldig wordt genoemd en [viii] verdedigde tovenarij, een reputatie die nog steeds bij zijn herinnering aan het gewone volk van IJsland kleeft en zich er lang aan zal houden door de talrijke en populaire verhalen over hem (sommigen van hen zeer vermakelijk) die mondeling worden overgedragen van generatie op generatie. [1] Smund stierf op 77-jarige leeftijd en liet een werk achter over de geschiedenis van Noorwegen en IJsland die nu bijna volledig verloren is gegaan.
De eerste die Smund’ s verzameling gedichten toekende die bekend staat als de Poëtische Edda, [2] was Brynjolf Svensson, bisschop van Skalholt. Deze prelaat die een ijverige verzamelaar van oude manuscripten was vond in het jaar 1643, de [ix] oude perkament codex, de meest complete van alle bekende manuscripten van de Edda; hiervan liet hij een transcript maken dat hij Edda Saemundi Multiscii noemde. Het transcript kwam in het bezit van de koninklijke historiograaf Torfaeus; het origineel, samen met andere MSS., werd aangeboden aan de koning van Denemarken, Frederick. III., en geplaatst in de koninklijke bibliotheek in Kopenhagen waar het nu is. [3] Omdat veel van de Edda gedichten in een onvolmaakte staat mondeling lijken te zijn overgebracht heeft de verzamelaar de tekortkomingen aangeleverd door proza-invoegingen waardoor de integriteit van het onderwerp tot op zekere hoogte is hersteld.
De verzameling genaamd Smund's Edda bestaat uit twee delen, namelijk de Mythologische en de Heldhaftige. Het is de eerste van die die nu wordt aangeboden aan het publiek in een Engelse versie. In het jaar 1797, een vertaling van dit eerste deel, door A.S. Cottle, werd gepubliceerd in Bristol. Dit werk heb ik nog nooit ontmoet; noch heb ik een Engelse versie van een deel van de Edda gezien, met uitzondering van Gray ‘s pittige maar gratis vertaling van de Vegtamskvida.
Het lied van Volund (Volundarkvida) viert het verhaal van de daden en het lijden van Volund tijdens zijn verblijf op het grondgebied van de Zweedse koning Nidud. Vlund (Duits Wieland, Frans Veland en Galans) is de Scandinavische en Germaanse Vulcan (Hephaistos) en Dadalus. In Engeland is zijn verhaal als een bekwame smid tot een zeer vroege periode te traceren. In het Angelsaksische gedicht van Beowulf vinden we dat de held in het geval van zijn conflict met Grendel verlangt dat zijn borstharnas naar Hygelac worden gestuurd omdat hij, zoals hij zegt, het werk van Weland is; en koning Afred in zijn vertaling van Boethius de Consolatione geeft de woorden fidelis ossa Fabricii, etc. door Hwt (hwr) Welondes? (Waar zijn nu de botten van de beroemde en wijze goudsmid Weland?). Blijkbaar de juiste naam van Fabricius te nemen voor een appellatief equivalent van faber. Ook in het Exeter-boek is er een inhoudelijk gedicht dat veel lijkt op de Edda liederen. In zijn roman van Kenilworth heeft Walter Scott zich schuldig gemaakt aan een jammerlijke perversie van de oude traditie, omzetting van de Berkshire-legende van Wayland Smith. Als landgrens vinden we de smidse van Weland in een handvest van koning Eadred 955 na Chr.
Op het lied van Helgi Hiorvard-zoon valt niets te zeggen dan dat verder gaat wat in het gedicht zelf staat.
De liederen van Helgi Hundingcide vormen de eerste van de reeks verhalen met betrekking tot het Volsung geslacht en de Giukungs of Niflungs.
[x] De connectie van de verschillende personages die in deze gedichten worden gevierd zal duidelijk blijken uit de volgende tabellen:
Sigi, koning van Hunaland, zou een zoon zijn van Odi.
|
Rerir
|
Volsung = een dochter van de reus Hrimnir
__________________|
|
Sigmund = Signi = Borghild = Hiordis
| |
Hamund. Sinfiotli. Helgi = Sigrun Sigurd = Gudrun
_|_____
| |
Sigmund, Svanhild.
m Jornmnrek.
Giuki = Grimhild.
_______________________|
|
Gunnar=Glaumvor. Hogni=Kostbera. Guthorm. Gudrun, = 1 Sigurd.
| 2 Atli.
Solar. Giuki. Snvar. 3 Jonakr.

Budli.
|
Atli = Gudrun: Brunhilde = Gunnar. Oddrun. Beckhild = Heimir.
| |
Erp. Eitil Alsvid.

Jonakr = Gudrun
_____| |__
| |
Erp Hamdir. Sorli.

De Edda-reeks van de Volsung en Niflung lied loopt af met het lied van Hamdir; de ene getiteld Gunnarճ Melodie is ongetwijfeld een relatief late compositie; toch wordt het geschreven in de ware oude geest van het Noorden die een plaats verdiene onder de Edda gedichten. Noch, inderdaad, is de claim van het lied van Grotti om te behoren tot de gedichten die door Smund verzameld zijn, op welke manier dan ook duidelijk, we kennen het alleen van zijn bestaan in de Skalda; maar vanwege zijn oudheid, zijn intrinsieke waarde en zijn ontvangst in andere edities van de Edda, zowel in origineel als in vertaling, lijkt het huidige werk, en terecht, onvolledig zonder dit.
De proza of jongere Edda wordt over het algemeen toegeschreven aan de gevierde Snorre Sturleson, die geboren was in een voornaam IJslands gezin in het jaar 1178 en nadat hij een turbulent en ambitieus leven leidde en tweemaal de hoogste magistraat van de Republiek was werd hij gedood 1241 na Chr., [4] door drie van zijn schoonzonen en een stiefzoon. Toen Snorre drie jaar [xii.] Oud was nam John Loptson van Oddi, de kleinzoon van Smund de Wijze, hem in opvoeding. Snorre woonde tot zijn twintigste jaar in Oddi en lijkt een uitstekende opleiding te hebben genoten van zijn pleegvader die een van de meest geleerde mannen van die periode was. Hoe ver hij gebruik heeft gemaakt van de manuscripten van Smund en Ari die bij Oddi bewaard zijn gebleven is onmogelijk te zeggen, evenmin kennen we de precieze inhoud van deze manuscripten; maar het is zeer waarschijnlijk dat de belangrijkste delen van het werk en nu bekend onder de titel ҄e Proza Edda,Ӎ een deel van hen vormen en dat Snorre - die kan worden beschouwd als de Scandinavische Euhemerus - slechts enkele hoofdstukken heeft toegevoegd om de mythologie meer conformeerbaar te maken aan de verkeerde opvattingen die hij lijkt te hebben behandeld met respect voor de betekenis ervan. Hoe dan ook, de Proza Edda, in zijn huidige vorm dateert uit de dertiende eeuw en bestaat uit 1. Formali (Voorbespreking); of de proloog. 2. Gylfa-ginning (Het misleiden van Gylfi). 3. Braga-roedur (gesprekken van Bragi). 4. Eptirmali (nabespreking); of Epiloog. De proloog en nawoord zijn waarschijnlijk geschreven door Snorre zelf en zijn niets meer dan een absurd syncretisme van Hebreeuwse, Griekse, Romeinse en Scandinavische mythen en legendes waarin Noach, Priamus, Odin, Hector, Thor, Eneas, & etc. door elkaar worden gehaald samen op dezelfde manier als in de romances van de middeleeuwen. Deze dissertaties, die op zich absoluut waardeloos zijn, hebben uiteraard niets gemeen met de zogenaamde ‘Proza Edda ‘ waarvan het eerste deel, dat 53 hoofdstukken bevat, een volledige synopsis van de Scandinavische mythologie vormt, voornamelijk afgeleid van de Potische Edda.
Voetnoten.
[1] De volgende en de eerste van velen kan als proef dienen.
Smund woonde in het zuiden van Europa bij een beroemde Meester door wie hij werd onderwezen in allerlei soorten van traditionele kennis; terwijl hij anderzijds (blijkbaar door intensieve studie) alles wat hij eerder had geleerd, zelfs zijn eigen naam, vergat; zodat toen de heilige man John Ogmundson naar zijn woonplaats kwam hij hem vertelde dat zijn naam Koll was; maar John beweerde dat hij niemand minder was dan Smund Sigfusson, geboren in Oddi in IJsland en hem veel bijzonderheden over zichzelf toevertrouwde, maar uiteindelijk werd hij zich bewust van zijn eigen identiteit en besloot hij samen met zijn bloedverwant te vluchten. Met het doel de meester te misleiden ging John bleef nog een tijdje in de plaats en kwam vaak bij hem en Smund op bezoek; tot eindelijk, op een donkere nacht, namen ze de weg op de vlucht. Nauwelijks had de Meester hen gemist of hij zond hen achtervolging; maar tevergeefs en de hemelen waren te bewolkt om het toe te laten, volgens zijn gewoonte, hun verblijfplaats in de sterren te lezen. Dus reisden ze dag en nacht en de hele volgende dag. Maar de volgende nacht was het duidelijk en de Meester las meteen in de sterren waar ze waren, en reed op volle snelheid achter hen aan. Toen richtte Smund zijn ogen op naar de hemel en zei: ‘Nu is mijn Meester in achtervolging en ziet waar we zijn. En toen John vroeg wat er moest gebeuren antwoordde hij: ’Neem een van mijn schoenen af, vul hem met water en plaats hem op mijn hoofd.’ John deed dat en op hetzelfde moment zei de Meester, kijkend naar de hemel, tegen zijn metgezel: ‘Slecht nieuws, de vreemde John heeft mijn pupil verdronken, er is water rond zijn voorhoofd.’ En keerde daarna naar huis terug. Het paar vervolgt nu opnieuw hun reis dag en nacht; maar in de volgende nacht raadpleegde de Meester de sterren opnieuw en toen hij tot zijn grote verbazing de ster van Smund direct boven zijn hoofd ziet en gaat weer op weg naar de voortvluchtigen. Smund, die dit waarneemt, zegt: ҄e astroloog is weer achter ons aan en opnieuw moeten we naar onszelf kijken, mijn schoen uitdoen en met je mes me in de dij steken, vul de schoen met bloed en zet het op de kruin van mijn hoofd. ‘John doet wat het zegt en de Meester die opnieuw naar de sterren staart zegt:’ Er is nu bloed rond de ster van Meester Koll en de vreemdeling heeft hem zeker vermoord, ‘En zo keert hij terug naar huis. De oude man doet nu weer een beroep op zijn kunst, maar toen hij Smunds ster zag die helder boven hem scheen, riep hij uit: ‘Mijn pupil leeft nog steeds; zo veel beter. Ik heb hem meer dan genoeg geleerd; want hij overtreft me allebei in astrologie en magie. Laat ze nu in veiligheid gaan; Ik kan hun vertrek niet belemmeren.
[2] Bisschop P.E. Muller veronderstelt dat het grootste aantal van de Edda gedichten uit de 8ste eeuw komt. Sagabibliothek II, p, 131.

[3] Codex Regius, No. 2365, 4to. Het handschrift van deze MS. wordt verondersteld van het begin van de 14e eeuw te zijn.

4] Snorre, bij de dood van John Loptson (1197 na Chr.), lijkt helemaal geen bezit te hebben gehad, hoewel hij later de rijkste man in IJsland was. Zijn opkomst in de wereld was voornamelijk te danken aan zijn huwelijk met Herdisa, de dochter van een priester genaamd Bersi de Rijke, een zeer benijdenswaardige achternaam die de Eerwaarde heer ongetwijfeld in staat stelde m de decreten van pausen en concilies te trotseren en een vrouw tot zich te nemen - die hem een heel aanzienlijk fortuin bracht. Als we uit de biografie van Snorre mogen oordelen lijkt het christendom heel weinig verandering in het karakter van de IJslanders te hebben bewerkstelligd. We hebben dezelfde turbulente en bloeddorstige scènes, hetzelfde losse gedrag van de vrouwen en trouweloosheid en meedogenloze wreedheid van de mannen als in de heidense tijden.
[xiii] INTRODUCTIE TOT DE VOLUSPA.
Als inleiding tot de Voluspa kan de volgende beschrijving van een rondzwervende vala of profetes zowel wenselijk als interessant worden gevonden: җe vinden ze aanwezig bij de geboorte van kinderen wanneer ze de Nornen lijken te vertegenwoordigen. Zij verkregen hun kennis door middel van zien gedurende de nacht terwijl alle anderen in het huis sliepen en hun orakels in de ochtend uitten; of ze ontvingen plotselinge inspiratie tijdens het zingen van bepaalde liedjes die geschikt waren voor het doel, zonder welke de tovenarij niet perfect kon slagen. Deze ziende vrouwen waren overal in het Noorden gewoon. Toen ze werden uitgenodigd door de meester van een familie verschenen ze in een bijzonder kostuum, soms met een aanzienlijk aantal volgers, bijvoorbeeld met vijftien jonge mannen en vijftien meisjes. Voor hun waarzegging ontvingen zij geld, gouden ringen en andere kostbare dingen. Soms was het nodig om hen te dwingen te profeteren. Een oude beschrijving van zo’n Vala, die van gilde naar gilde vertrok met fortuinen geeft het beste beeld van deze vrouwen en hun handelingen.’
‘Fhorbiorg, bijgenaamd de kleine Vala, woonde in de winter de verenigingen bij, op uitnodiging van degenen die hun lot wilden weten of de kwaliteit van het komende jaar. Alles was voorbereid op de meest weelderige manier voor haar ontvangst. Verhoogde zitplaats, waarop een met veren gevulde kussen lag, een man werd gestuurd om haar te ontmoeten, zij kwam ‘s avonds gekleed in een blauwe mantel vastgemaakt met leren riemen en met edelstenen tot aan de schoot toe, [xiv] om haar nek zij had een halsketting van glaskralen, op haar hoofd een kap van zwarte lamsvacht bekleed met wit kattenvel; in haar hand een staf, het hoofd ervan was bevestigd met koper en versierd met stenen; om haar lichaam heen droeg ze een gordel van agaric (knoske), waaraan een zak hing met daarin haar toverapparaat; op haar voeten stonden ruwe kalfsleren schoenen met lange banden en tinnen knopen, op haar handen handschoenen van katten, wit en harig van binnen. Allen riepen haar welkom met een eerbiedige aanhef; de meester leidde haar zelf bij de hand naar haar stoel. Ze deed op de eerste dag geen voorspelling, maar er zou eerst een nacht passeren. In de avond van de volgende dag besteeg ze haar verhoogde zitplaats, liet de vrouwen om haar heen zetten en wenste hen om bepaalde liederen te zingen, wat ze met een krachtige, heldere stem deden. Toen profeteerde zij over het komende jaar en daarna alles dat voort zou komen en haar vragen stellen die zij juist achtte waarop zij duidelijke antwoorden ontvingen.’
In de volgende grote en oude liederen die hoogstwaarschijnlijk dateren uit de tijd van de heidenen worden uiteengezet als de uitingen van een Vala of zwervende profetes, zoals hierboven beschreven, het verhaal van de schepping van de wereld vanuit chaos, van de oorsprong van de reuzen, de goden, de dwergen en de mensheid, samen met andere gebeurtenissen met betrekking tot de mythologie van het noorden en eindigt met de vernietiging van de goden en de wereld en hun vernieuwing.

[1] VLUSP’s DE PROFETIE VAN VALA.
1. Voor stilte bid ik alle heilige kinderen, groot en klein, zonen van Heimdall, [5] zij willen dat ik de werken van Valvader zal vertellen, de oude spreuken van de mensen die ik het beste onthouden heb.
2. De Jtuns herinner ik me de vroege geboorte van degenen die ik van vroeger heb grootgebracht. Ik herinner me negen werelden, negen bomen, de grote centrale boom onder de aarde.
3. Er was in oude tijden waar Ymir woonde noch zand, noch zee, noch ijskoude golven; de aarde bestond niet, noch de hemel erboven, het was een chaotische kloof en nergens gras.
4. Vr Bur’s zonen steeg de hemelboog op, zij die de nobele van midden-aarde vormden. De zon scheen vanuit het zuiden over de structuur van de rotsen: toen werd de aarde samengevoegd met groen gras.
5. De zon vanuit het zuiden, de metgezel van de maan, haar rechterhand geworpen op de hemelse paarden. De zon wist niet waar ze een woning had, de maan wist niet welke macht hij bezat, de sterren wisten niet waar ze een station hadden.
[2] 6. Toen gingen de machten allen naar hun oordeelzetels, de al-heilige goden en daarop hielden ze raad: tot de nacht en de afnemende maan gaven ze namen; morgen ze noemden en middag, namiddag en avond waarbij te rekenen de jaren.
7. De Aesir ontmoetten elkaar op de vlakte van Ida; zij hebben hoge altaren en hoge tempels gemaakt; hun kracht bewezen ze en alles beproefd, ovens gevestigd, kostbare dingen gesmeed, tangen gevormd en gereedschap gemaakt;
8. Op tafels wordt thuis gespeeld; vreugdevol waren ze; voor hen was geen gebrek aan goud totdat er drie Thur maagden kwamen, allen krachtig uit Jtunheim.
9. Toen gingen alle machten naar hun oordeelzetels, de al heilige goden en hielden daarop raadt wie zou het dwergen geslacht maken van het bloed van de zeereuzen en van loodkleurige botten.
10. Toen maakte Mtsognir de grootste van alle dwergen en Durin de tweede; daar in de gelijkenis van de mens schiepen ze vele dwergen van de aarde zoals Durin zei.
11. Nýi en Nidi, Nordri en Sudri, Austri en Vestri, Althif, Dvalin Nor en Nin, Niping, Dain, Bivr, Bavr, Bmbur, Nori, An en Anar, Ai, Miodvitnir,
12. Veig en Gandlf, Vindlf, Thrain, Thekk en Thorin, Thrr, Vitr, and Litr, Nr en Nýrd, Regin en Rdsvid. Nu heb ik van de dwergen goed verteld.
13. Fili, Kili, Fundin, Nali, Hepti, Vili, Hanar, Svior, Billing, Bruni, Bild, Bri, Frr, Hornbori, Frog en Loni, Aurvang, Iari, Eikinskialdi.
14. De tijd is gekomen van de dwergen in de band van Dvalin, tot de zonen der mensen, tot Lofar omhoog te rekenen, zij die voortkwamen uit de rots van de wereld, het fundament van de aarde naar de vlakten van Iora.
[3] 15. Daar waren Draupnir en Dlgthrasir, Hr, Haugspori, Hlvang, Gli, Skirvir, Virvir, Skafid, Ai, Alf and Yngvi, Eikinskialdi,
16. Fialar en Frosti, Finn en Ginnar, Heri, Hggstari, Hlidlf, Moin: die bovenstaande zullen, terwijl de stervelingen leven, het nageslacht van Lofar zijn.
17. Totdat er drie machtige en welwillende sir naar de wereld kwamen van hun vergadering. Ze vonden op aarde bijna geen macht, Ask en Embla, leeg zonder doel.
18. Geest bezaten zij niet, gevoel hadden zij niet. Geest gaf Odin, geest gaf Hoenir, bloed gaf Lodur en een goede kleur.
19. Ik ken een es Yggdrasil die hoog stond, een verheven boom met helder water omspoeld: vandaar komt de dauw die valt in de valleien; staat altijd groen over de bron van Urd.
20. Vandaar komen maagden die veel weten, drie van de hal die onder die boom staat; Urd heet de ene, de tweede Verdandi, op een tablet graveerden ze, Skuld de derde. Wetten die zij vestigden, leven wezen ze toe aan de zonen der mensen; bestempelden lotsbestemmingen.
21. Alleen zij [7] zat buiten, toen die oude angst prins sir prins kwam; en in zijn ogen staarde ze.
22. ‘Wat wil u mij vragen, waarom verleidt gij mij? ‘Odin, ik weet alles, waar gij uw oog zonk in de reine put van Mim.’ Mim drinkt elke morgen mede uit de heildronk van Valfather. [8] Begrijp je het of wat?
[4] 23. De opperbevelhebber gaf haar ringen en halsketting, nuttige redevoering en een waarzeggende geest: breed en ver zag zij elke wereld over.
24. Zij zag de Walkuren van verre aankomen, klaar om naar het volk van de goden te rijden: Skuld hield een schild, Skgul was de tweede, dan Gunn, Hild Gndul en Geirskgul. Nu worden de maagden van Herian opgesomd, de Walkuren klaar om over de aarde te rijden.
25. Zij die de oorlog herinnert, de eerste op aarde toen ze Gullveig [9] met lansen doorboorden en in de hal van de hoge zaal haar verbrandde, driemaal verbrandde en driemaal voortbracht, toch leefde ze;
16. Heidi noemden ze haar en waar ze kwam, de goede vooruitziende Vala: wolven die ze temde, magische kunsten die ze kende, magische kunsten beoefende; ooit was zij de vreugde van slecht mensen.
27. Toen gingen allen machten naar hun oordeelzetels, de al heilige goden en hielden daar raad of de Aesir de misdaad zou wreken, [11] of van alle goden verzoening ontvangen.
28. Gebroken was de buitenste muur van de Aesirճ Burcht. De Vanir, die conflict voorspelt, sloop over de vlakten. Odin gooide [zijn speer] en midden in het volk slingerde hij het: dat was de eerste oorlogsvoering in de wereld.
29. Toen gingen de machten allen naar hun oordeelzetels, de al heilige goden en hielden daarop raad: wie had alle lucht met kwaad gemengd? Of aan het Jtun geslacht dat Od’s maagd had gegeven?
[5] 30. Alleen was daar Thor met gezwollen woede. Hij zit zelden wanneer hij iets graag hoort. Eden worden niet heilig gehouden, nog woorden, nog zweren, nog bindende verdragen die wederzijds worden gemaakt.
31. Zij weet dat de hoorn van Heimdall verborgen is onder de hemelse heldere heilige boom. Een rivier ziet ze stromen met schuimende val met de belofte van Valvader. Begrijp je het nog of wat?
32. Ten oosten zat het hoofd in Irnvidir en daar verscheen Fenrir ‘s nageslacht: van allen zal een vooral de vernietiger van de maan zijn in de vorm van een trol.
33. Hij is verzadigd met de laatste ademtocht van stervende mannen; de zetel van de god die hij met rood bloed verontreinigt; zwart is de zonneschijn dan voor de zomers daarna; elk weer verdert in storm. Begrijp je het nog of wat?
34. Daar op een verhoging zat en sloeg een harp de reuzen bewaker, de vrolijke Egdir; bij hem kraaide in het vogel-hout, de felle rode haan die Fiala heet.
35. Kraaide over de Aesir Gullinkambi die helden met de vader van gastheren wekt; maar een andere kraait onder de aarde, een roetrode haan in de zalen van Hel.
36. Ik zag van Balder, de door bloed besmeurde god, de zoon van Odin, het verborgen lot. Daar stond opgegroeid, hoog op de vlakte, slank en mooi gegroeid de maretak.
37. Van die struik werd, naar mijn mening zoals het leek, een dodelijke, schadelijke pijl gemaakt. Hodr schoot erop; maar Frigg beweende in Fensalir de rampspoed van Valhall. Begrijp je het nog, of wat?
[6] 38. Vastgebonden zag ze onder Hveralund, een monsterlijke [Pg 6] vorm, naar Loki gelijk. Daar zit Sigyn, terwille van haar gemalin, niet echt blij. Begrijp je het nog of wat?
39. Toen wist de Vala dat de dodelijke banden draaiden, het meest stijve banden van ingewanden waren.
40. Vanuit het oosten valt een rivier door giftige dalen met slijk en kluiten, Sld is zijn naam.
41. In het noorden stond er Nida-fells, een hal van goud, voor het geslacht van Sindri; en een ander stond in Oklnir, de Jtuns-bierhal die Brmir heet.
42. Ze zag een hal staan ver weg van de zon in Nostrnd; zijn deuren zijn naar het noorden gekeerd, gif-druppels vallen binnen door de openingen ervan: ineengestrengeld is die hal met slangenruggen.
43. Daar zag ze de trage stromen waden, bloeddorstige mannen en meineders en hem die de eer van de vrouw van een ander verleidt. Daar zuigt Nidhgg aan de lijken van de doden; de wolf verscheurt mensen. Begrijp je het nog of wat?
44. Verder vooruit zie ik en veel kan ik zeggen van Ragnark en het conflict van de goden.
45. Broeders zullen vechten en elkaar doden; neven en nichten zullen bloedverwantschap schenden. De aarde weerklinkt, de reuzinnen vluchten; geen man zal nog een ander sparen.
46. Moeilijk is het in de wereld, grote hoererij, een bijl-tijd, een zwaardtijdperk, schilden zullen worden gespleten, een wind-tijdperk, een wolven-tijdperk eer de wereld zinkt
47. Mimճ zonen dansen, maar de centrale boom vat vuur bij de klinkende Giallar-hoorn. Luid blaast Heimdall, zijn hoorn is verheven; Odin spreekt met Mims hoofd.
48. Trilt de es Yggdrasil die nog staat; [Pg 7] de oude boom kreunt en de jtun is losgelaten. Luide bast Garm voor de Gnupa-grot, zijn banden scheurt hij uiteen; en de wolf rent.
49. Hrym stuurt vanuit het oosten, de wateren rijzen, de wereldse slang wordt opgerold in jtun-rage. De worm slaat het water en de adelaar schreeuwt: de leke snavel scheurt de karkassen; Ngalfar is losgelaten.
50. Dat schip vaart uit het oosten: komt naar het volk van Muspell over de zee en Loki stuurt. De verwanten van het monster gaan allemaal samen met de wolf; met hen is de broer van Byleist op zijn koers.
51. Surt komt uit het zuiden komt met flikkerende vlam; straalt vanuit zijn zwaard de zon van de Valgoden. De stenige heuvels slaan tezamen, de reuzen wankelen; mensen betreden het pad van Hel en de hemel is gespleten.
52. Hoe is het met de Aesir? Hoe met de Alfar? Heel Jtunheim weerklinkt; de Aesir zijn in de raad. De dwergen kreunen voor hun stenen deuren, de wijzen van de rotsachtige wanden. Begrijp je het nog of wat?
53. Dan ontstaat het tweede verdriet van Hln wanneer Odin met de wolf gaat vechten en de stralende doder van Beli met Surt. Dan zal de geliefde van Frigg vallen.
54. Dan komt de zoon van de grote overwinnaar, Vidar, om te vechten met het dodelijke beest. Hij zal met zijn handen maken dat zijn zwaard het hart doorboort van de zoon van de reus: dan wreekt hij zijn vader.
[8] 55. Dan komt de machtige zoon van Hldyn: (Odin ‘s zoon gaat met het monster vechten); Midgard’s Veor zal in zijn woede de worm verslaan. Negen voeten zullen de zoon van Firgyn worden, gebogen door de slang, die geen vijand vreest. Alle mensen zullen hun huizen verzaken.
56. De zon wordt donker, de aarde zinkt in de oceaan, uit de hemel vallen de heldere sterren, de adem van vuur valt de voedende boom aan, torenhoog vuur speelt tegen de hemel zelf.
57. Ze ziet het opstaa nen een tweede keer de aarde van de oceaan schoon groen, watervallen dalen neer; de adelaar die overvliegt die in de val vis vangt.
58. De Aesir ontmoeten elkaar op de vlakte van Ida en op de machtige om de wereldcirkel spreken ze en daar herinneren ze zich hun machtige daden en de oude verhalen van de oppergod
59. Daar zullen opnieuw de wonderbaarlijke gouden tafels in het gras te vinden zijn die in vroegere tijden de heerser over de goden bezaten en het geslacht van Filnir.
60. Ongezaaide velden zullen voortbrengen, alle kwaad zal worden verbannen; Balder zal komen; Hodr en Balder, de hemelse goden, bewonen de glorieuze woningen van Hropt. Begrijp je het nog of wat?
61. Dan kan Hoenir zijn lot kiezen en de zonen van de twee broers wonen op het ruime Vindheim. Begrijp je het nog of wat?
62. Zij staat in Gimill, een hal die staat helderder dan de zon en met goud bedekt; er zullen rechtvaardige mensen wonen en voor eeuwig geluk genieten.
64. Dan komt de machtige tot het grote oordeel, de machtige van boven die over allen oordelen. Hij zal het noodlot uitspreken en gevechten verminderen en heilige vrede vestigen wat ooit zal zijn
65. Daar komt de donkere draak vliegen van onder de glinsterende slang uit Nida-fels. Op zijn vleugels draagt Nidhgg, vliegend over de vlakte, een lijk. Nu zal ze afdalen.
Voetnoten;
[5] In de Rigsmal worden we geïnformeerd hoe Heimdall, onder de naam Rig, de stamvader werd van de drie ordes van de mensheid.
[6] In de Germaanse tongen, zoals in het Semitisch, is de zon vrouwelijk en de maan mannelijk.
[7] De Vala spreekt hier over zichzelf in de derde persoon.
[8] Zijn oog hier moet de zon betekenen.
[9] Een personificatie van goud. Met de introductie van goud was dit het einde van de gouden eeuw.
[10] d.w.z. Odinճ: zijn hal is de wereld.
[11] Van het introduceren van het gebruik van goud.

HET LIED (LAY) VAN VAFTHRUDNIR.
[9] Odin bezoekt de reus (Jtun) Vafthrdnir met als doel zijn kennis te bewijzen. Ze stellen vragen met betrekking tot de kosmogonie van de noordelijke geloofsbelijdenis op de voorwaarden dat de verbijsterde partij zijn hoofd verbeurd heeft. De Jtun maakt het doel op.
Odin.
1. Adviseer me nu, Frigg! terwijl ik ernaar verlang om Vafthrdnir te bezoeken; groot verlangen, zeg ik, ik heb in oude verhalen met die alwijze Jtun willen strijden.
Frigg. 2. Thuis zou ik adviseren om op Hrfather te wachten in de woningen van de goden; omdat geen Jtun, geloof ik, zo machtig is als Vafthrdnir.
Odin.
3. Veel heb ik gereisd, veel ervaren, veel machtige beproefd; maar dit zou ik graag weten, hoe het in de zalen van Vafthrdnir is.
Frigg.
4. In veiligheid mag je gaan en in veilige terugkeer; in veiligheid op uw reizen; moge je verstand je helpen, wanneer jij, vader der mensen! in gesprek zal zijn met de Jtun.
[10] 5. Toen ging Odin om het ouder verhaal te bewijzen dat de al wijze Jtun was. In de hal kwam hij die de vader van Im was. Ygg ging meteen naar binnen.
Odin.
6. Gegroet, Vafthrdnir! naar uw hal ben ik nu gekomen om u te zien; want ik wens te weten of gij een sluwe en alwijze Jtun bent.
Vafthrdnir.
7. Welke man is dit die me in mijn woning met een woord aanspreekt? U gaat niet uit onze zalen als uw kunst niet wijzer is.
Odin.
8. Gagnard is mijn naam, van mijn reis ben ik dorstig naar je zalen gekomen en heb ik gastvrijheid nodig, - want ik heb lang gereisd - en vriendelijke ontvangst van u, Jtun!
Vafthrdnir.
9. Waarom dan, Gagnard! Spreekt u van de vloer? Neem in de hal een stoel; dan zal bewezen worden wie het meest weet, de gast of de oude prater.
Gagnard.
10. Een arme man moet, die naar een rijke man komt, nuttig spreken of zijn tong houden: te veel praten brengt hem, ik denk, geen goed die een sobere man bezoekt.
Vafthrdnir.
11. Vertel eens, Gagnrd! Omdat je op de vloer je je bekwaamheid wil bewijzen hoe het paard wordt genoemd dat elke dag over de mensheid trekt.
Gagnard.
[11] 12. Skinfaxi wordt het genoemd dat de heldere dag over het menselijk soort trekt. Van renpaarden wordt het de beste gerekend onder Reid-goten. Altijd werpt het licht op de manen van het paard.
Vafthrdnir.
13. Vertel me nu, Gagnrd! Omdat je op de vloer je bekwaamheid wil bewijzen hoe dat ros wordt genoemd dat vanuit het oosten de weldadige krachten over de nacht trekt?
Gagnard. 14. Hrimfaxi wordt het genoemd die elke nacht de weldadige krachten er overheen trekt. Hij laat van zijn bit elke ochtend druppels vallen valle, vandaar komt in de dalen dauw.
Vafthrdnir.
15. Vertel mij, Gagnrd! omdat je op de vloer je bekwaamheid wil bewijzen hoe de stroom wordt genoemd die de aarde verdeelt tussen de Jtuns en de Goden?
Gagnard.
16. Ifing wordt de stroom genoemd die de aarde verdeelt tussen de Jtuns en de Goden: open zal het door de hele tijd stromen. Op die stroom zal geen ijs zijn.
Vafthrdnir. 17. Vertel me, Gagnrd! omdat je op de vloer je bekwaamheid wil bewijzen hoe die vlakte wordt genoemd waar in het gevecht Surt en de liefelijke Goden zullen ontmoeten?
[12] Gagnard.
18. Vigrid wordt de vlakte genoemd waar in strijd Surt de liefelijke Goden zullen ontmoeten; de vlakte is voor hen verordend.
Vafthrdnir.
19. Wijs bent u, oh gast! Nader de bank van Jtun en laat ons samen praten; we zullen onze hoofden in de hal als pand stellen, gast! Voor wijze uitleg.
Gagnard. 20. Vertel mij eerst of uw verstand voldoende is en u Vafthrdnir! Weet vanwaar eerst kwam de aarde en de hoge hemel, gij scherpzinnige Jtun?
Vafthrdnir.
21. Van Ymirճ vlees was de aarde gevormd en van zijn gebeente de heuvels, van de schedel van die ijskoude reus de hemel en van zijn bloed de zee.
Gagnard.
22. Vertel mij ten tweede of uw verstand voldoende is en gij Vafthrdnir! weet vanwaar de maan kwam, die over de mensheid gaat en ook de zon?
Vafthrdnir.
23. Mundilfoeri heet hij die de vader van de maan is en evenzo van de zon: rond hemel moeten ze elke dag reizen om jaren voor mensen te tellen.
Gagnard.
24. Vertel mij ten derde omdat gij wijs genoemd wordt en als gij Vafthrdnir! weet vanwaar de dag kwam die over mensen gaat en de nacht met afnemende maan?
Vafthrdnir.
[13] 25. Deling heet hij die de vader van de dag is, maar de nacht was van Nrvi geboren; de nieuwe en afnemende maan die de weldoende krachten creerden om jaren te tellen voor mensen.
Gagnard.
26. Vertel mij ten vierde, omdat zij u wijs verklaren en indien gij, Vafthrdnir! Weet vanwaar kwam de winter en de warme zomer eerst onder de wijze goden?
Vafthrdnir.
27. Vindsval heet hij die wintervader is en Svsud van de zomer; elk jaar zullen ze beiden altijd reizen totdat de machten vergaan.
Gagnard.
28. Vertel mij ten vijfde omdat zij u wijs verklaren en indien gij Vafthrdnir! weet u welke van de Aesir het vroegs, of van Ymirճ zonen in vroegere dagen?
Vafthrdnir.
29. Ontelbare winters voordat de aarde werd gevormd werd Bergelmir geboren; Thrdgelmir was zijn vader, zijn grootvader Aurgelmir.
Gagnard.
30. Vertel mij op de zesde plaats, omdat gij wijs genoemd wordt en indien gij, Vafthrdnir! weet waar eerst kwam Aurgelmir onder de zonen van de Jtun, jij scherpzinnig Jtun?
Vafthrdnir.
31. Uit Elivgar ontstprongen gifdruppels die groeiden [14] totdat ze een Jtun werden; maar vonken vlogen uit de zuid wereld: op het ijs gaf het vuur leven.
Gagnard.
33. Vertel mij op de zevende plaats, omdat gij wijs genoemd wordt en indien gij het weet, Vafthrdnir! hoe hij kinderen verwekte, de brutale Jtun, omdat hij geen gezelschap van een reuzin had?
Vafthrdnir.
33. Onder de oksel groeide het van de Hormthurs, een meisje en een jongen samen; voet met voet verwant, van die wijze Jtun, een zeskoppige zoon.
Gagnard.
34. Zeg mij als achtste omdat gij wijs genoemd wordt en indien gij het weet, Vafthrdnir! wat herinner je je het eerst of de vroegste kennis? U bent een alwijze Jtun.
Vafthrdnir.
35. Ontelbare winters voordat de aarde werd gevormd werd Bergelmir geboren. Dat herinner ik me als het eerst toen die wijze Jtun in een ark werd gelegd.
Gagnard.
36. Vertel mij in de negende plaats omdat gij wijs genoemd wordt en indien gij het weet, Vafthrdnir! vanwaar komt de wind die over de oceaan gaat, zelf sonzichtbaar voor de mens?
Vafthrdnir.
37. Hraesvelg wordt hij genoemd die aan het einde van de hemel zit, een Jtun in het verenkleed van een adelaar: van zijn vleugels komt, zo wordt gezegd, de wind, die over alle mensen gaat.
Gagnard.
38. Vertel mij in de tiende plaats aangezien u de hele oorsprong van de goden kent, Vafthrdnir! waar kwam Nird onder de zonen van Aesir vandaan? Over tempels en offerplaatsen regeert hij met honderden, maar werd niet onder de Aesir geboren.
Vafthrdnir.
39. In Vanaheim heeft hij wijze krachten geschapen en aan de goden een gijzelaar gegeven. Bij de ontbinding van de wereld zal hij terugkeren naar de wijze Vanir.
Gagnard.
40. Vertel mij op de elfde plaats omdat gij alle toestand van de goden kent Vafthrdnir! wat doen de Einheriar in de zalen van Haerfather totdat de machten vergaan?
Vafthrdnir.
41. Alle Einheriar in Odins zalen vechten elke dag tezamen; de gevallenen die ze kiezen en van de conflict rit; drinken bier met de sir-drank, of Saehrimnir ze zich vol eten en daarna samen in harmonie zitten.
Gagnard.
42. Vertel mij als twaalfde zoals gij allen de toestand van de goden kent Vafthrdnir! van de Jtuns geheimen en van alle goden en, zeg wat het meest waar is, gij al wetende Jtun!
Vafthrdnir.
43. Van de geheimen van de Jtuns en van alle goden kan ik waar vertellen; want ik heb over elke wereld gereisd; tot [16] negen werelden ben ik gekomen, naar Niflhel daaronder: hier sterven mannen uit de Hel.
Gagnard.
44. Veel heb ik gereisd, veel ervaren, vele machtigen beproefd. Welke stervelingen zullen leven wanneer de grote ҆imbulӠ- winter van de mensen is verstreken?
Vafthrdnir.
45. Lif en Lifthrasir; maar ze zullen worden verborgen in de grot van Hoddmimir. De ochtenddauw zullen ze voor eten hebben. Van hen zullen mensen geboren worden.
Gagnard.
Veel heb ik gereisd, veel ervaren, vele machtigen beproefd. Vanwaar komt de zon in die schone hemel, wanneer Fenrir dit heeft verslonden?
Vafthrdnir.
47. Een dochter zal Alfrdull dragen voordat Fenrir haar heeft ingeslikt. De maagd zal rijden wanneer de krachten sterven op de loop van haar moeder.
Gagnard.
48. Veel heb ik gereisd, enz. Wie zijn de maagden die over de oceaan reizen, wijzen van geest, reis?
Vafthrdnir.
49. Over de woningen van mensen komen drie afstammelingen van de maagden van Mgthrasir, de enige Hamingiur die in de wereld zijn, hoewel met Jtuns gevoed.
[17] Gagnard.
50. Veel heb ik gereisd, enz. Welke van de Aesir zal heersen over het bezit van de goden wanneer het vuur van Surt zal worden geblust?
Vafthrdnir.
51. Vidar en Vali zullen de heilige tempels van de goden bewonen wanneer Surt ‘s vuur zal worden geblust. Modi en Magni zullen Millnir bezitten en oorlogsvoering proberen te eindigen.
Gagnard.
52. Veel heb ik gereisd, enz. Hoe zit het met het einde van Odin wanneer de machten vergaan?
Vafthrdnir.
53. De wolf zal de vader der mensen verslinden; hem zal Vidar wreken: hij zal zijn koude kaken klieven in strijd met de wolf.
Gagnard.
54. Veel heb ik gereisd, etc. Wat zei Odin in het oor van zijn zoon voordat hij op de brandstapel werd gelegd?
Vafthrdnir.
55. Dat weet niemand wat gij in vroeger dagen zei in het oor van uw zoon. Met stervende mond mijn oude spreuken die ik heb gezegd en de vernietiging van de goden. Met Odin heb ik in wijze uitingen gestreden: van mensen ben jij ooit de wijste!

[18] HET LIED VAN GRIMNIR.
Het onderwerp is volledig mythologisch.
Koning Hraudung had twee zonen, de ene genaamd Agnar, de andere Geirrd. Agnar was tien en Geirrd was acht winters oud. Ze roeiden beiden in een boot met hun haken en lijnen om kleine vissen te vangen; maar de wind dreef hen naar de zee. In de duisternis van de nacht leden ze schipbreuk op de kust en gingen het land in waar ze een arbeider vonden met wie ze de winter doorbrachten. De vrouw van de arbeider bracht Agnar en de arbeider Geirrd groot en gaf hem goed advies. In de lente kreeg de man een schip voor hen; maar toen hij en zijn vrouw hen naar het strand begeleidden sprak de man apart met Geirrd. Ze hadden een goede wind en bereikten de plaats van hun vader. Geirrd was bij de boeg van het schip: hij sprong aan land, maar duwde het schip naar buiten en zei: “ga waarheen een boze geest je kan krijgen. ‘Het schip werd de zee in gedreven, maar Geirrd ging naar de stad waar hij goed werd ontvangen; maar zijn vader was dood. Geirrd werd toen als koning aangenomen en werd een beroemd man.
Odin en Frigg zaten in Hlidskilf en keken over de hele wereld. Odin zei: ‘Zie je Agnar, je pleegzoon, waar hij is, kinderen krijgen met een reuzin in een grot terwijl Geirrd, mijn pleegzoon, een koning is die in zijn land woont.’ Frigg antwoordde:’ Het is zo [19] ongastvrij dat hij zijn gasten martelt als hij denkt dat er te veel komen.’ Odin antwoordde dat dat de grootste leugen was; en zij wedden daarop. Frigg stuurde haar wachtende meid Fulla om te bidden dat Geirrd op zijn hoede was, anders zou de trollmann die zou komen hem kwaad doen en ook een teken zeggen waardoor hij bekend zou kunnen zijn, dat geen enkele hond, hoe woest ook, hem zou aanvallen. Maar dat koning Geirrd niet gastvrij was was niets anders dan kletspraat. Hij zorgde er echter voor dat de man werd vastgezet zodat geen enkele hond hem zou aangevallen. Hij was gekleed in een blauwe mantel en heette Grimnir en zei niets meer over zichzelf, hoewel hij werd ondervraagd. De koning beval hem te martelen om hem te laten bekennen en tussen twee vuren te worden geplaatst; en daar zat hij acht nachten. Koning Geirrd had een zoon van tien jaar oud die hij Agnar noemde naar zijn broer. Agnar ging naar Grimnir en gaf hem een volle hoorn om van te drinken en zei dat de koning verkeerd deed door hem te laten martelen, hoewel hij onschuldig was. Grimnir dronk ervan. Het vuur was toen zo naderbij gekomen dat zijn mantel verbrandde; waarop hij zei:
1. Vuur! je bent heet en veel te groot; vlam! laten we scheiden. Mijn kledingstuk is geschroeid hoewel ik het optil, mijn mantel erboven verschroeit.
2. Acht nachten heb ik hier tussen de vuren gezeten, en aan mij heeft niemand voedsel aangeboden, behalve alleen Agnar, de zoon van Geirrd, die alleen zal regeren over het land van de Goten.
[20] 3. Wees gezegend, Agnar! zo gezegend als de god van de mens je beveelt te zijn. Voor n teug zal je nooit een betere beloning krijgen.
4. Heilig is het land, dat ik zie Aesir liggen en Alfar in de buurt; maar in Throdheim zal Thor wonen totdat de machten ten onder gaan.
5. Ydalir wordt het genoemd waar Ullr zelf een woning heeft gemaakt. Alfheim de goden aan Frey gaven in dagen van vroeger voor een tand-gift.
6. De derde woning is, waar de vriendelijke krachten de hal met zilver overdekt hebben; Valaskilf is het genoemd die voor zichzelf de As verwierf in dagen van weleer.
7. Skkvabekk wordt de vierde genoemd waarover de ijskoude golven weerklinken; Odin en Saga zijn daar elke dag blij en drinken van gouden bekers.
8. Gladsheim wordt de vijfde genoemd, daar staat de goud heldere Valhall ruim, daar selecteert Hropt elke dag die mannen die met wapens omkomen.
9. Gemakkelijk is te kennen door hen die naar Odin komen het herenhuis door zijn uiterlijk. Het dak met speren is gelegd, de hal is met schilden versierd, met borstharnassen zijn de banken gestrooid.
10. Gemakkelijk is te kennen door hen die naar Odin komen het herenhuis door zijn uiterlijk. Een wolf hangt voor de westelijke deur en erover zweeft een arend.
11. Thrymheim is de zesde genoemd, waar Thiassi woonde met de almachtige Jtun; maar Skadi woont er nu, de heldere bruid der goden, het oude huis van haar vader.
12. Breidablik is de zevende waar Balder voor zichzelf een hal heeft gebouwd in dat land waarvan ik weet dat er de minste misdaden bestaan.
13. Himinbirg is de achtste waar Heimdall, het is [21] gezegd heerst over de heilige tempels: daar drinkt de wacht van de goden blij de goede mede in zijn rustige huis.
14. Flkvang is de negende, daar leidt Freya de zittingen in de zaal. Ze kiest elke dag de helft van de gevallen, maar Odin de andere helft.
5. Glitnir is de tiende; het is op goud gevestigd en evenzo met zilver versierd. Daar woont Forseti de hele tijd en elk geschil vervaagt.
116. Natn is de elfde, daar heeft Nird zelf een woning gemaakt, prins der mensen; onschuldig van de zonde heerst hij over de hoog gebouwde tempel.
17. Overwoekerd met takken en hoog gras is Vidarճ ruime Landvdi: daar zal de zoon afdalen vanaf de rug van het ros om zijn vader moedig te wreken.
18. Andhrimnir maakte in Eldhrimnir Shrimnir om te koken, van vlees het beste; maar weinigen weten hoeveel Einheriar het voedt.
19. Geri en Freki, de oorlog gewone verzadigde, de zegevierende vader van gastheren; maar op wijn leeft alleen de beroemde man Odin.
20. Hugin en Munin vliegen elke dag over de ruime aarde. Ik vrees voor Hugin dat hij niet terugkomt en nog angstiger ben ik voor Munin.
21. Thund brult; vrolijk in het water van Thiodvitnir leeft de vis; de snelle rivier lijkt te groot om het strijdros te laten doorgaan.
22. Valgrind is het rooster genoemd dat in de vlakte staat, heilig voor de heilige poorten: oud is dat rooster, maar weinigen weten alleen hoe het gesloten is met een slot.
23. Vijfhonderd deuren en veertig evenzo, denk ik, zijn in Valhall. [22] Achthonderd Einheriar zullen meteen van elke deur gaan als ze uitkomen om met de wolf te vechten.
24. Vijfhonderd verdiepingen en veertig evenzo, denk ik, heeft Bilskirnir met zijn windingen. Van alle overdekte huizen die ik ken is die van mijn zoon de grootste.
25. Heidrn wordt de geit genoemd die over de hal van Odin staat en bijt de takken van Lrd. Hij zal een kom vullen met de heldere mede; die drank zal nooit falen.
26. Eikthyrnir wordt het hert genoemd dat over de hal van Odin staat en bijt de takken van Lard; van zijn hoornen vallen druppels in Hvergelmir vanwaar alle wateren rijzen:
27. Sid en Vid, Soekin en Eikin, Svl en Gunnthr, Firm en Fimbulthul, Rin en Rennandi, Gipul en Gpul, Gmul en Geirvimul: zij omringen de winden om de woning van de goden. Thyn en Vin, Thll en Hll, Grd en Gunnthorin.
28. Vina wordt er een genoemd, een tweede Vegsvin, een derde Thiodnuma; Nyt en Nn en Hrn, Slid en Hrid, Sylg en Ylg, Vd en Vn, Vnd en Strond, Gioll en Leipt; deze (twee) vallen in de buurt van mensen, maar vallen daarom naar de Hel.
29. Kromt en Ormt en de Kerlaugs twee: deze moet Thor elke dag waden wanneer hij naar de raad gaat bij de es van Yggdrasil; want de As-brug staat in brand, de heilige wateren koken.
30. Glad en Gyllir, Gler en Skeidbrimir, Sillfrintopp en Sinir, Gisl en Falhfnir, Gulltopp en Lettfeti; op deze rossen rijden de Aesir elke dag, wanneer zij om raad gaan naar de es van Yggdrasil.
[23] 31. Drie wortels staan op drie manieren onder Yggdrasilճ es: Hel verblijft onder n, onder de tweede de Hrimthursar, onder de derde de mensheid.
32. Ratatsk is de eekhoorn genoemd die in de es van Yggdrasil moet rennen; hij moet van boven de woorden van de arend dragen en het onder aan Nidhgg herhalen.
33. Herten zijn er ook vier die vanaf zijn toppen, met een boog in de nek knagen. Din en Dvalin, Duneyr en Durathrr.
34. Meer serpenten liggen onder de es van Yggdrasil dan iemand van geestloze stervelingen zou denken: Gin en Min, - zij zijn de zonen van Grafvitnir - Grbak en Grafvllud, Ofnir en Svafnir willen, denk ik, de takken van die boom ooit scheuren.
35. Yggdrasils es lijdt ontbering groter dan de mensen weten; een hert bijt het hierboven en in zijn zijde rot het, Nidhgg beneden scheurt het.
36. Hrist en Mist de hoorn zal me dragen Skeggld en Skgul, Hlkk en Herfiotur, Hildi en Thrdi, Gll en Geirlul, Randgrd en Rdgrd en Reginleif, deze dragen bier naar de Einheriar.
37. Arvakr en Alsvid, hen is het dus om vast te houden om de zon om te trekken: onder hun schouder hebben de zachte krachten, de Aesir, een ijzeren koelte verborgen.
38. Svalin wordt het schild genoemd dat voor de zon staat, de schitterende godheid; rotsen en oceaan moeten, denk ik, verbrand worden, viel het van zijn plaats.
39. Skll wordt de wolf genoemd die de godin met het mooie gezicht tot aan de oceaan achtervolgt; nog een Hati-hoogte, hij is de zoon van Hrdvitnir; hij zal de heldere dienstmaagd des hemels voorafgaan.
[24] 40. Van Ymir ‘s vlees werd aarde geschapen, van zijn bloed de zee, van zijn gebeente de heuvels, van zijn haar bomen en planten en van zijn schedel de hemel.
41. . En uit zijn wenkbrauwen de zachte krachten Midgardwerden ge vormd voor de zonen der mensen; maar van zijn brein zijn de zware wolken allemaal gecreerd.
42. De gunst van Ullr en alle goden zal hebben die het eerst naar het vuur zal kijken; want open zal de woning zijn voor de zonen van sir wanneer de ketels worden opgeheven. [12]
43. Ivaldiճ zonen gingen in dagen van de oude Skidbladnir om te vormen en van schepen de beste voor de heldere Frey, Nird ‘s goedaardige zoon.
44. De es Yggdrasil ‘s is van alle bomen het meest voortreffelijk en van alle schepen, Skidbladnir, van de Aesir Odin en van paarden Sleipnir, Bifrst van bruggen, en van skallds Bragi, Habrk van haviken en van honden Garm, [Brimir van zwaarden].
45. Nu heb ik mijn aangezicht gezet tegen de zegevierende zonen van de goden die hun hulp zullen verwelkomen; van alle Aesir en die zal doordringen tot de bank van Oegir, tot Oegirs complot. [13]
46. Ik heet Grim, ik heet Gangleri, Herian en Hilmberi, Thekk en Thridi, Thund en Ud, Helblindi en Har,
47. Sad en Svipall en Sanngetall, Herteit en [25] Hnikar Bileyg, Bleyg, Blverk, Filnir, Grim en Grimnir, Glapsvid en Filsvid,
48. Sdhtt, Sdskegg Sigfdr, Hnikud, Alfodr, Valfdr, Atrid en Farmatyr; met n naam ben ik nooit geroepen sinds ik onder mensen ben gegaan.
49. Grimnir ben ik genoemd bij Geirrd en bij Asmundճ Jalik en Kialar toen ik een slee trok; Thorr op de openbare vergaderingen, Vidur in veldslagen, Oski en Omi, Jafnhr en Biflindi, Gndlir en Harbard bij de goden.
50. Svidur en Svidrir werd ik bij Skkmimirճ genoemd en bedroog die oude Jtun toen ik van de beroemde zoon van Midvitnir de enige vernietige was.
51. Dronk ben je, Geirrd, je hebt te veel gedronken, je bent grootscheepsbij de mede bedrogen. U hebt veel verloren toen u mijn hulp was kwijtgeraakt uit de gunst van alle Einheriar en Odin.
52. Veel dingen heb ik u gezegd, maar gij hebt weinig herinnerd; uw vrienden hebben u misleid. Het zwaard van mijn vriend ligt, zie ik, met druipend bloed.
53. De gevallenen door het zwaard Ygg zullen nu hebben; uw leven is nu geeindigd: Vertoorn u met de Dsir: Odin zal gij nu zien: nader tot mij als u kunt.
54. Odin ben ik nu genoemd, Ygg werd eik erder daarvoor genoemd, Thund, Vakr en Skilfing, Vfudr en Hrptatyr bij de goden, Gaut en Jlk, Ofnir en Svafnir, alles waarvan ik geloof dat het namen van mij alleen zijn.
Koning Geirrd zat met zijn zwaard op zijn knien, half uit de schede getrokken, maar toen hij ontdekte dat het Odin was stond hij op om het uit de vuren te verwijderen toen het zwaard uit zijn hand gleed met het gevest naar beneden; en de koning struikelde, het zwaard doorboorde hem en doodde hem. Odin verdween toen en Agnar was nog lang koning.
Voetnoten.
(12) Wat in deze strofe wordt gezegd over Ullr heeft blijkbaar betrekking op een verloren mythe. Het lijkt erop dat de sir, door tussenkomst van de ketels, Odins onaangename positie tussen de twee vuren niet kon zien.
(13) Mijn versie van deze strofe is niet in overeenstemming met die van andere uitleggers. Odin zet zijn gelaat naar de hemel in volledig vertrouwen dat wanneer hulp wordt gezien het hem onmiddellijk zal worden aangeboden. Onder de naam Oegir wordt Gierrod over het algemeen begrepen: ik denk eerder dat de betekenis moet zijn, dat al de sir die [zit te] in de compilatie van Oegir terstond hem zal helpen.
HET LIED VAN VEGTAM OF DE DROMEN VAN BALDER.
1. Tezamen waren de Asen allen in de raad en de Asyniur allen in conferentie en zij overlegden de machtige goden waarom Balder beklemmende dromen had.
2. Voor die god was zijn sluimering het ergst; zijn voorspoedige dromen leken te verdwijnen. Zij vroegen de Jtuns, wijze zieners van de toekomst, of dit niet de voorboden van onheil was?
3. De antwoorden zeiden dat de dood bestemd was voor de bloedverwant van Ullr, van alle dierbaren: dat zorgde voor frustatie voor Frigg en Svafnir en voor de andere machten - voor een loop die ze hadden opgelost.
4. Dat zij naar elk wezen zouden zenden en verzoeken om te vragen om Balder niet te beschadigen. Alle soorten zwoeren eden om hem te sparen; Frigg ontving al hun geloften en overeenkomsten.
5. Valvader vreest dat iets onvolkomen is; hij denkt dat de Hamingiur mogelijk is heengegaan; de Aesir roept hij bijeen, hun raad smeekt hij: bij de beraadslaging wordt veel beraamt.
6. Odin staat op, heer van mannen en op Sleipnir legt hij een [Pg 27] zadel; en reed vandaar naar Niflhel. Een hond ontmoette hij die van de Hel kwam.
7. Het was met bloed bevlekt op zijn borst, op zijn slachtlustige keel en onderkaak. Het blafte en gaapte wijd naar de vader van magische liedjes: - terwijl het huilde.
8. Voort reed Odin - de grond ratelde - tot hij aan Hel ‘s verheven huis kwam. Toen reed Ygg naar de oostelijke poort waar hij wist dat er een Vala graf was.
9. Bij de profetes begon hij een magisch lied te zingen en keek naar het noorden, bracht krachtige runen aan, sprak een spreuk uit waar een antwoord van wordt geist, totdat ze gedwongen werd te komen en met een doodse stem zei ze:
Vala.
10.’Welke man is dit die voor mij onbekend is die voor mij een vervelende gang heeft verhoogd? Ik ben met sneeuw bedekt, door regen geslagen en met dauw bevochtigd: lang ben ik dood geweest.’
Vegtam.
11. ‘Vegtam is mijn naam, ik ben de zoon van Valtam. Vertel me over Hel: van de aarde doe ik een beroep op u. Voor wie zijn die banken bestrooid met ringen, die kostbare banken met goud bedekt?’
Vala.
12. ‘Hier staat de mede, voor Balder gebrouwen, over het heldere drankje is een schild gelegd, maar het geslacht van Asen is in wanhoop. Door dwang heb ik gesproken. Ik zal nu zwijgen.’
[28] Vegtam.
13. ‘Wees niet stil, Vala, ik zal u ondervragen totdat ik alles weet, ik zal nog weten wie de moordenaar van Balder zal zijn en Odin ‘s zoon van het leven berooft.’
Vala.
14. ‘Hij zal zijn glorieuze broer hierheen zenden, hij zal de moordenaar van Balder zijn en Odin ‘s zoon van het leven beroven. Door dwang heb ik gesproken, ik zal nu zwijgen.’
Vegtam. 15. ‘Wees niet stil, Vala! Ik zal u ondervragen totdat ik alles weet, ik zal nog weten wie op Hodr wraak zal brengen of Balder ‘s moordenaar op de brandstapel zal komen.’
Vala.
16. ‘Find zal een zoon dragen in de westelijke hallen: hij zal Odin ‘s zoon slaan wanneer hij een nacht oud is. Hij zal een hand niet wassen, noch zijn hoofd kammen eer hij Baldr ‘s tegenstander naar de brandstapel heeft gedragen. Door dwang heb ik gesproken, ik zal nu zwijgen.’
Vegtam.
17. ‘Zwijg niet, Vala! Ik zal u ondervragen totdat ik alles weet, ik zal nog weten wie de maagden zijn die wenen naar believen en naar de hemel hun neksluiers werpen, zeg mij dat, tot dan slaap je niet.
Vala.
18.’Ziet Vegtam bent u, zoals ik eerder geloofde, eerder bent u Odin, heer van mensen!’
[29] Vegtam.
19. ‘Je bent geen Vala, noch wijze vrouw, beter zijt u de moeder van drie Thursar.’
Vala.
20. ‘Gij nu naar huis Odin! En juich, zo zal nooit meer iemand mij bezoeken totdat Loki vrij is van zijn banden en ontsnapt en Ragnark alles te vernietigen komt.’

HET LIED VAN EEN HOGE. [14]
1. Alle deuropeningen moeten alvorens naar voren te gaan gesloten worden; want moeilijk is het te weten waar vijanden in een woning kunnen zitten.
2. Gevers, heil. Er is een gast binnengekomen: waar zal hij zitten? In veel haast is hij die op de wegen zijn geluk moet beproeven.
3. Vuur is nodig voor hem die binnenkomt en wiens knieën bevroren zijn; voedsel en kleding heeft een man nodig die wreed heeft gereisd.
4. Water is voor hem nodig wie voor verkwikking komt, een handdoek en gastvrije uitnodiging, een goede ontvangst; als hij het kan krijgen, spreken en antwoord.
5. Verstand is nodig voor degene die ver weg reist: thuis is alles gemakkelijk. Een lachertje is hij die niets weet en met de geïnstrueerde zit.
[30] 6. Van zijn inzicht mag niemand trots zijn, maar eerder in gedrag voorzichtig zijn. Wanneer de voorzichtige en zwijgzame tot een woning komt, komt schade zelden voor de voorzichtige; van een standvastige vriend krijgt geen mens dan ooit grote scherpzinnigheid.
7. Een oplettende gast [15] die voor verkwikking komt houdt een voorzichtige stilte, luistert met zijn oren en kijkt met zijn ogen: zo onderzoekt elke voorzichtige man.
8. Hij is gelukkig, die voor zichzelf roem en vriendelijke woorden verkrijgt: minder zeker is wat een mens in de borst van iemand anders moet hebben.
9. Hij is gelukkig die in zichzelf roem en geest bezit terwijl hij leeft; want slechte raad zijn vaak uit de borst van iemand anders ontvangen.
10. Een betere last die niemand op de weg draagt dan veel gezond verstand; dat is beter dan rijkdom op een vreemde plaats; dat is de toevlucht van de behoeftigen.
11. Een slechtere voorziening op de weg dat hij niet kan verdragen te veel bier drinken; zo goed is het niet, zoals gezegd, bier voor de zonen der mensen.
12. Een slechtere voorziening dat niemand van tafel kan nemen dan te veel bier drinken; hoe meer hij drinkt, hoe minder controle hij heeft over zijn eigen geest.
[31] 13. Van de reiger van Oblivion wordt gezegd dat het boven de drank zweeft; hij steelt de geest van de mens. Met de vleugels van deze vogel werd ik gekluisterd in het verblijf van Gunnlods.
14. Dronken was ik, ik was te dronken bij die sluwe Fialar ‘. Het is de beste dronkenschap wanneer iedereen daarna zijn reden herwint.
15. Zwijgzaam en voorzichtig en in oorlogsgeweld moeten de kinderen van een koning zijn; vreugdevol en liberaal zou iedereen moeten zijn tot zijn uur van overlijden.
16. Een laffe man denkt dat hij altijd zal leven als hij oorlogvoering vermijdt; maar de ouderdom zal hem geen vrede schenken, hoewel speren hem mogen sparen.
17. Een dwaas onthoudt zich wanneer hij naar een huis komt en mompelt in zichzelf of zwijgt; maar in n keer, als hij te drinken krijgt, wordt de geest van de man getoond.
18. Hij alleen weet wie ver wandelt en veel heeft ervaren door welke gezindheid elke man wordt bestuurd, wie het gezond verstand bezit.
19. Laat een man de beker vasthouden, maar matig van de mede drinkt, spreek verstandig of zwijg. Voor een fout zal geen mens u waarschuwen als u op tijd gaat slapen.
20. Een gulzige man eet, als hij niet gematigd is, aan zijn sterfelijke verdriet. Vaak trekt zijn buik gelach op een dwaze man die onder de voorzichtige komt.
21. Runderen weten wanneer ze naar huis te gaan en stoppen dan met grazen; maar een dwaze man kent nooit de maat van zijn maag.
22. Een ellendige man en ziekelijk geaard spot met alles: n ding weet hij niet, wat hij behoort te weten, dat hij niet vrij is van fouten.
[32] 23. Een dwaas mens is de hele nacht wakker en denkt na over alles; hij wordt dan moe; en wanneer de morgen komt klaagt hij als tevoren.
24. Een dwaze man denkt dat iedereen die naar hem lacht zijn vrienden zijn; hij voelt het niet, hoewel ze slecht over hem spreken wanneer hij bij de slimmere zit.
25. Een dwaze man denkt dat allen die hem vriendelijk spreken zijn vrienden zijn; maar hij zal ontdekken als hij voor het gerecht komt dat hij weinig voorstanders heeft.
26. Een dwaze man denkt alles te weten als hij in onverwachte moeilijkheden wordt gebracht; maar hij weet niet wat te antwoorden als hij op de proef wordt gesteld.
27. Een dwaze man, die onder de mensen komt kan het beste zwijgen; want niemand weet dat hij niets weet, tenzij hij te veel praat. Hij die voorheen niets wist zal nog steeds niets weten, al praat hij ook zo vaak.
28. Hij die zichzelf wijs denkt, wie kan vragen stellen en ook praten; verbergt zijn onwetendheid die niemand weet omdat het onder de mensen gaat.
29. Hij spreekt te veel nutteloze woorden uit die nooit zwijgt; een praatzieke tong zingt, als het niet wordt gecontroleerd, vaak tot zijn eigen kwaad.
30. Van een spiegelende have zal geen mens een ander hebben, hoewel hij een vreemdeling in zijn huis is. Menigeen denkt dat hij wijs is als hij niet wordt ondervraagd en in een gewone gewoonte kan zitten.
31. Verstandig denkt dat hij de gast is die een gast bespottelijk maakt als hij op de vlucht gaat. Weet het niet zeker hij die wauwelt met vlees of hij babbelt onder vijanden.
32. Veel mannen zijn wederzijds goedgezind, maar aan tafel zullen ze elkaar kwellen. Die strijd zal er altijd zijn; gast zal gast irriteren.
33. Vroege maaltijden zal een man vaak moet nemen, tenzij [33] hij naar het huis van een vriend gaat; anders zal hij gaan zitten en kniezen, zal hij half verhongerd zijn en kan van weinig dingen navraag doen.
34. Lang is en indirect de weg naar een slechte vriend, hoewel hij langs de weg woont; maar voor een goede vriend liggen de paden rechtstreeks, hoewel hij ver weg is.
35. Een gast moet vertrekken, niet altijd op n plek blijven. Het welkom wordt onwelkom als hij te lang in het huis van een ander blijft.
36. Het eigen huis is het beste, hoe klein ook; thuis is iedereen zijn eigen meester. Hoewel hij slechts twee geiten bezit en een met riet bestrooid kot, zelfs dat is beter dan bedelen.
37. Het eigen huis is het beste, hoe klein ook, thuis is iedereen zijn eigen meester. Hij is bloedend van hart die bij elke voedseltijd om voedsel moet vragen.
38. Laat in het veld zijn legeruitrusting, laat niemand een voetlengte vooruitgaan; want het is moeilijk om te weten wanneer een man zijn wapen nodig heeft.
39. Ik heb nog nooit iemand zo rijkelijk of zo gastvrij gevonden dat hij een cadeau weigerde; of van zijn bezit zo liberaal dat hij een beloning minachtte.
40. Van het bezit dat hij heeft verworven zou geen mens nood lijden; want het gehate wordt vaak gespaard wat voor de dierbare bestemd was. Veel gaat slechter dan verwacht wordt.
41. Met uitrusting en gewaden moeten vrienden elkaar verblijden, zij die op zichzelf het meest zichtbaar zijn. Gevers en ontvangers zijn de langste vrienden als alles [anders] goed gaat. [16]
[34] 42. Voor zijn vriend moet een man een vriend zijn en geschenken met geschenken vergelden. Lachen moeten mannen met gelach ontvangen, maar verpachting met liegen.
43. Voor zijn vriend moet een man een vriend zijn; voor hem en zijn vriend; maar van zijn vijand zal niemand de vriend van de vriend zijn.
44. Weet, als u een vriend hebt die u volledig vertrouwt, en van wie u het goede niet wil afhalen, meng uw geest met de zijne en wissel geschenken met hem uit en ga vaak naar hem toe.
45. Als u een ander hebt, die u weinig vertrouwt, zou het goede van hem afnemen dan moet u hem eerlijk spreken, maar goed nadenken en verpachting betalen met liegen.
46. Maar van hem nog meer die gij weinig vertrouwt en gij vermoedt zijn genegenheid; voor hem moet je lachen en in tegenstelling tot je gedachten spreken: beloning moet de gift lijken.
47. Ik was eens jong, ik was alleen op reis en verdwaalde; rijk dacht ik mezelf toen ik een ander ontmoette. De mens is de vreugde van de mens.
48. Liberale en dappere mannen leven het best, ze koesteren zelden verdriet; maar een godvrezende man vreest alles; de gierigaard is zelfs bij geschenken ongemakkelijk.
49. Mijn kledingstukken in een veld gaf ik weg aan twee houten mannen: helden leken ze te zijn toen ze mantels kregen: blootgesteld aan belediging is een naakte man.
50. Een boom verdort die op een heuveltop staat; Beschermt het noch bast noch bladeren: zo is de man die niemand begunstigt: waarom zou hij lang leven?
51. Heter dan vuur brandt liefde voor vijf dagen tussen [35] valse vrienden; maar wordt uitgeblust als de zesde dag komt, en de vriendschap is helemaal verzwakt.
52. Iets groots wordt niet altijd gegeven, lof is vaak voor een kleinigheidje gekocht. Met een half brood en een gekanteld vat kreeg ik een kameraad.
53. Klein zijn de zandkorrels, klein hun verstand, klein van de geest van [sommige] mensen; want alle mensen zijn niet wijs; mensen zijn er overal in delen.
54. Redelijk wijs moet iedereen zijn, maar nooit overdreven: van die mannen zijn de levens het mooiste die veel weten.
55. Redelijk wijs moet eenieder zijn, maar nooit overdreven; want het hart van een wijs man is zelden blij, als hij al wijs is, die het bezit.
56. Redelijk wijs moet eenieder zijn, maar nooit overdreven. Zijn bestemming heeft geen mens van tevoren geweten; zijn geest zal het meest vrij zijn van zorg.
57. Brand brandt van brand totdat het is uitgebrand; vuur wordt van vuur versneld. De mens tot de mens wordt bekend door spraak, maar een dwaas door zijn verlegen zwijgen
58. Hij moet vroeg opstaan wie het eigendom of de vrouw van een ander wenst te hebben. Zelden krijgt een trage wolf een prooi of een slapende mens overwinning.
59. Vroeg moet iemand die weinig werkers heeft opstaan en naar zijn werk gaan om het te zien; in grote mate is hij achtergesteld die de morgens slaapt. Rijkdom is voor de helft afhankelijk van energie.
60. Van droge planken en dakpannen kent een man de maat; van het vuurhout dat kan volstaan zowel maat als tijd.
61. Gewassen en verkwikt laat een man naar het [36] Ding rijden, [17] hoewel zijn kleding niet al te best is; van zijn schoenen en rijbroek laat niemand zich schamen of van zijn paard, hoewel hij geen goede heeft
62. Informeer en deel ze mee aan elke zintuiglijke mens die als wijs zal worden beschouwd. Laat iemand het alleen weten, een tweede mag niet; als er drie zijn weet het de hele wereld.
63. Hijgen en gapen wanneer hij naar de zee komt, de adelaar over de oude oceaan; zo is een man die onder velen komt en weinig voorstanders heeft.
64. Zijn macht moet elke schrandere man met discretie gebruiken; want hij zal ontdekken wanneer hij onder de stoutmoedige komt dat niemand alleen dapper is.
65. Omzichtige en gereserveerde moet elke man zijn en op zijn hoede bij vertrouwde vrienden. Van de woorden die een man tegen een ander zegt betaalt hij vaak de boete.
66. Veel te vroeg kwam ik op veel plaatsen, maar te laat voor anderen: het bier was op of niet klaar: het onaangename komt zelden op het goede moment.
67. Hier en daar had ik moeten worden uitgenodigd als ik een maaltijd nodig had; of twee hammen had opgehangen bij die ware vriend waar ik er een die had opgegeten.
68. Vuur is het beste onder de zonen der mensen en de aanblik van de zon, als een mens zijn gezondheid kan hebben met een leven vrij van ondeugd.
69. Niemand mist alles, hoewel zijn gezondheid slecht is: en is in zijn zonen gelukkig, n in zijn verwanten, n in overvloedige rijkdom en n in zijn goede werken.
70. Het is beter om te leven, zelfs om ellendig te leven; een levende man kan altijd een koe krijgen. Ik zag het vuur de rijkdommen van de man verteren en de dood stond buiten zijn deur.
[37] 71. De manke kan paard rijden, de eenhandige het vee drijven; de doven vechten en nuttig zijn: blind zijn is beter dan te worden verbrand, [18] niemand krijgt goed van een lijk.
72. Een zoon is beter, zelfs als hij te laat geboren wordt na het vertrek van zijn vader. Grafstenen staan zelden aan de wegkant, tenzij ze opgeheven worden door een bloedverwant na een bloedverwant.
73. Twee zijn tegenstanders: de tong is de vloek van het hoofd: onder elke mantel verwacht ik een hand.
74. ‘s Nachts is hij blij die zeker is van reizend vermaak. [De scheepswerven zijn kort.] [19] Variabel is een herfstnacht. Veel zijn de weersveranderingen in vijf dagen, maar meer in een maand.
75. Hij [alleen] weet niet wie niets weet, dat veel apen anderen zijn. Een man is rijk, een ander arm: laat hem niet als schuldig worden beschouwd.
76. Vee sterft, verwanten sterven, wij zelf sterven ook; maar de eerlijke roem sterft nooit van hem die het verdiend heeft.
77. Vee sterft, verwanten sterven, wij zelf sterven ook; maar ik weet n ding dat nooit sterft, oordeel over iedereen die dood is.
78. Volle pakhuizen die ik zag bij Dives zonen’ nu dragen ze de bedelaar ‘s staf. Dat is rijkdom; net als de fonkeling van een oog: van vrienden zijn ze het meest wispelturig.
79. Als een dwaze man rijkdom of de liefde van de vrouw verwerft groeit trots in hem, maar nooit wijsheid: hij gaat steeds arroganter.
80. Dan wordt het gemanifesteerd als gij hem ondervraagt van runen die tot de hoogste bekend zijn die de grote machten hebben uitgevonden en de grote prater [20] heeft geschilderd dat hij zich het beste stilzwijgend kon houden.
81. Aan de vooravond wordt de dag geprezen, een vrouw nadat zij is verbrand, een zwaard nadat het is beproefd, een dienstmeisje nadat zij is getrouwd, ijs nadat het weg is, bier nadat het is gedronken.
82. In de wind moet men houthakken, in een briesje op zee roeien, in het donker praten met een lieje: veel zijn de ogen van de dag. In een schip moeten reizen worden gemaakt, maar een schild is ter bescherming, een zwaard om te slaan, maar een jonkvrouw voor een kus.
83. Bij het vuur moet men bier drinken, op het ijs glijden; koop een paard dat mager is, een zwaard dat roestig is; voer thuis een paard, maar een hond op de boerderij.
84. In de woorden van een maagd mag niemand vertrouwen plaatsen, noch in wat een vrouw zegt; want op een draaiend wiel is hun hart gevormd, en bedrog in hun borsten gelegd;
85. In een krakende boog, een brandende vlam, een gapende wolf, een klapperende kraai, een grommend zwijn, een wortelloze boom, een groeiende golf, een kokende ketel,
86. Een vliegende pijl, een vallende golf, ijs van een nacht, een opgerolde slang, een vrouwen bedpraat of een gebroken zwaard, een berenspel of een koninklijk kind,
87. Een ziek kalf, een eigenzinnige slaaf, een vleiende profetes, een lijk net gedood, [een serene hemel, een lachende heer, een blaffende hond, en het verdriet van een hoer];
[39] 88. Een vroeg ingezaaid veld vertrouwt niemand, noch te vroegtijdig in een zoon: het weer heerst over het veld en over de geest van de zoon, elk ervan is twijfelachtig;
89. De moordenaar van een broeder, hoewel hij hem op de hoge weg tegen kwam, een half verbrand huis, een te snel paard, (een paard is nutteloos, als een been wordt gebroken), niemand vertrouwt er zo op om een van deze te vertrouwen.
[40] 90. Zo is de liefde van vrouwen die valsheid overdenken alsof iemand niet ruw geschoeid ging op glad ijs, een pittig oud en ongebroken paard van twee jaar; of zoals in een woedende storm een roerloos schip wordt geslagen; of alsof de halte was ingesteld om een rendier te vangen die bij het ontdooien viel. [21]
91. Openlijk spreek ik nu, omdat ik beide geslachten ken: onstabiel zijn de geesten van mannen tegenover vrouwen; dan spreken we het meest eerlijk wanneer we het meest vals denken: dat bedriegt zelfs de voorzichtige.
92. Eerlijk zal spreken en geld offeren, die de liefde van een vrouw wil verkrijgen. Loof de vorm van een schone jonkvrouw;
hij krijgt haar wie haar vrijt.
93. Bij liefde mag niemand zich ooit in een ander verwonderen: een schone gelaatsuitdrukking bekoort vaak de wijze, die de dwazen niet bekoren.
94. Laat niemand zich verwonderen over andermans dwaasheid, het is het lot van velen. Al krachtige verlangen maakt van de zonen der mensen dwazen, zelfs van de wijzen.
95. De geest weet alleen wat in de buurt van het hart ligt, dat alleen is zich bewust van onze aandoeningen. Geen enkele ziekte is slechter voor een verstandige man dan niet tevreden te zijn met zichzelf.
[40] 96. Dat heb ik ervaren toen ik in het riet zat, wachtend op mijn genot. Lichaam en ziel was voor mij dat discrete meisje: toch bezit ik haar niet.
97. Het deerntje van Billing [22] vond ik op haar bank, zon helder, slapend. De vreugde van een prins leek mij niets, zo niet met die vorm om te leven.
98. ‘Nog dichterbij moet je zijn, Odin, als je het meisje wilt toespreken, alles zal rampzalig zijn, tenzij we alleen op de hoogte zijn van zulke misdaden.’
99. Ik kwam terug en dacht om lief te hebben naar haar wijze begeerte. Ik dacht dat ik haar heel hart en liefde zou krijgen.
100. Toen ik daarna kwam waren de stoutmoedige krijgers allemaal wakker, met brandende lichten en met fakkels: zo was de weg naar genot gesloten.
101. Maar toen ik ‘s morgens naderde, toen ik weer kwam, sliep het huisgezin; de hond van de goede jonkvrouw alleen vond ik vastgebonden aan het bed.
102. Velen mooie maagden, als je ze goed kent, zijn wispelturig van aard naar mannen toe: dat heb ik meegemaakt toen ik die discrete maagd ernaar streefde te verleiden: smaad in alle soorten en maten die het sluwe meisje op mij liet neerkomen; noch van die jonkvrouw verkreeg ik iets.
103. Laat thuis een man vrolijk zijn en tegenover een gast liberaal; van wijs gedrag zou hij moeten zijn, van goed geheugen en gereed spreken; als hij veel kennis heeft moet hij vaak over het goede praten.
104. Fimbulfambi wordt hij genoemd die weinig te zeggen heeft: dat is de aard van de onnozele.
105. De oude Jotun zocht ik; nu ben ik teruggekomen: weinig kreeg ik daardoor stilzwijgen; in veel woorden sprak ik tot mijn voordeel in de zalen van Suttung.
106. Gunnlod gaf mij op haar gouden stoel een teug [41] van de kostbare mede; een slechte vergelding heb ik haar later voor haar hele ziel haar vurige liefde gemaakt.
107. Ratiճ mond maakte ik een ruimte om van de rots te knagen; over en onder mij waren de wegen van de Jotun: zo deed ik mijn hoofd gevaar.
109. Het is voor mij twijfelachtig of ik van de hof van de Jotun zou kunnen komen als Gunnlod mij niet had geholpen, die goede jonkvrouw, over wie ik mijn arm legde.
110. Op de volgende dag erna kwam de Hrimthursar om iets van de Verhevene te leren in de hal van de Verhevene: naar Bolverk vroegen zij of hij met de goden gekomen was of Suttung hem had vernietigd?
111. Odin, geloof ik, gaf een ring-eed [23]. Wie zal in zijn geloof vertrouwen? Suttung bedroog, van zijn drank beroofd en Gunnlod liet huilen!
112. Tijd is het om te praten vanuit de stoel van de prediker. Bij de bron van Urd zat ik stil, ik zag en mediteerde, ik luisterde naar de woorden van mensen.
113. Van runen hoorde ik een verhandeling en van goddelijke dingen, noch van het graveren toen ze stil waren, noch van wijze raadgevingen in de hal van de Hoge. Ik hoorde dus zeggen;
[42] 114. Ik raad u aan, Loddfafnir, om advies te vragen: u zult profiteren als u het neemt. Sta niet Գ nachts op, tenzij om te verkennen, of de kunst wordt gedwongen naar buiten te gaan.
115. Ik raad u, Loddfafnir, om advies te vragen, u zult profiteren als u het neemt. In de omhelzing van een tovenares mag je niet slapen zodat ze je in haar armen vastklemt.
116. Zij zal de oorzaak zijn dat u zich niet bekommert naar de woorden van Ding of prins; het beste voedsel zult gij schuwen en menselijke vreugden; treurig zal je gaan slapen.
117. Ik raad u, enz. De vrouw van een ander verleidt u nooit om een geheim gesprek te voeren.
118. Ik raad u aan, enz. Bij vallen of doorgang, als u moet reizen, moet u zich goed van voedsel voorzien.
119. Ik raad u, enz. Een slechte man laat u uw ongeluk nooit weten; want van een slechte man zult gij nooit een teruggave behalen voor uw goede wil.
120. Ik zag dodelijk gewond een man de woorden van een slechte vrouw; een valse tong veroorzaakte zijn dood en zeer ongerechtig.
121. Ik raad u, enz. Als u weet dat u een vriend hebt die u goed kunt vertrouwen, ga dan vaak op bezoek; want met kreupelhout overgroeid en met hoog gras is de weg die niemand betreedt.
122. Ik raad u, enz. Een goede man trekt u aan in een aangename conversatie; en heilzame spraak leert terwijl je leeft.
123. Ik raad u, enz. Met uw vriend moet u nooit eerst ruzie maken. Zorg knaagt aan het hart als u niemand uw hele geest kunt onthullen.
124. Ik raad u, enz. Woorden die u nooit zou moeten uitwisselen met een onnozele dwaas;
[43] 125. Want van een slecht gestelde man zal gij nooit een retour voor het goede ontvangen; maar een goed mens zal u gunst verlenen door zijn lof.
126. Er is een vermenging van genegenheid waarbij iemand een ander zijn hele geest kan vertellen. Alles is beter dan met een bedrieger te zijn. Hij is geen vriend van een ander die ooit zegt zoals hij zegt.
127. Ik raad u, enz. Zelfs maak niet met drie woorden ruzie met een slechte man: vaak leveren de betere op wanneer het ergste toeslaat.
128. Ik raad u, enz. Wees geen schoenmaker of schachtmaker, tenzij u dat zelf bent; want een schoen als hij slecht gemaakt is of een schacht als hij krom is zal kwaad over u afroepen.
129. Ik raad u, enz. Over welk letsel u ook denkt, beschouw deze letsel als de uwe; en geef uw vijanden geen vrede.
130. Ik raad u, enz. Verheug u dat u nooit kwaad bent; maar laat u goed genoegen schenken.
131. Ik raad u, enz. Kijk in een strijd niet omhoog (als zwijnen worden dan, de zonen van de mensen) dat mensen u niet mogen betoveren.
132. Als u een goede vrouw tot een aangenaam gesprek wilt brengen moet u beloven eerlijk te zijn en en eraan vasthouden: niemand keert zich van het goede als het kan worden verkregen.
133. Ik beveel u aan om op uw hoede te zijn, maar niet te veel hoede; als je drinkt wees dan het meest behoedzaam en bij de vrouw van een ander; en ten derde dat dieven u niet bedriegen.
134. Met belediging of spot behandelt u nooit een gast of reiziger. Ze weten vaak weinig wie binnen zit van welk geslacht zij zijn die komen.
135. Ondeugden en deugden die de zonen van de stervelingen in hun borsten dragen, vermengden zich; niemand is zo goed dat geen tekortkoming tot hem komen en ook niet zo slecht dat hij voor niets goed is.
[44] 136. Bij een grijze spreker lach je nooit; vaak is het goed wat de ouderen uiten, vaak worden uit een verschrompelde huid discrete woorden gegeven; van degenen wiens huid hangt en bedekt met littekens en die wankelt tussen de verachtelijke mensen.
137. Ik raad u, enz. Schimp niet op een gast, noch stuw hem uit uw poort; behandel goed de behoeftigen; zij zullen goed over u spreken.
138. Sterk is de balk die moet worden verhoogd om alles toe te laten. Geeft u een cent, anders zullen zij u ziek maken in uw ledematen.
139. Ik raad u, enz. Waar u ook bier drinkt, roep u de kracht van de aarde op; want de aarde is goed tegen drank, vuur voor ziekte, de eik voor obstipatie, een korenaar voor tovenarij, een hal voor huiselijke strijd. In bittere haat roept u de maan op; de bijt (sprinkhaan) is voor bijtwonden goed; maar runen tegen rampspoed; vloeistof laat aarde absorberen.
Voetnoten.
14] Odin is de Hoge. ‘Het gedicht is een verzameling regels en spreuken en verhalen over zichzelf waarvan sommige niet erg consistent zijn met onze ideeën over een allerhoogste godheid.
[15] In de krant van Kopenhagen begint mevrouw F., deze strofe met de volgende drie regels: Verstand is nodig voor degene die ver weg reist: het kwaad komt zelden bij de voorzichtige.: Ze zijn gedrukt in de editie van Stockholm van het oorspronkelijke Afzelius en Bask en in de Zweedse vertaling door Afzelius.
[16] De zin van deze regel lijkt twijfelachtig; Ik heb de versie van Finn Magnusen overgenomen.
[17] De openbare bijeenkomst.
[18] Dat is de dood op de brandstapel.
[19] Deze regel is duidelijk een interpolatie.
[20] Odin.
[21] Uit deze regel blijkt dat het gedicht van Noorse of Zweedse afkomst is omdat het rendier in IJsland onbekend was vr het midden van de 18de eeuw toen het door koninklijk commando werd geïntroduceerd.
[22] Het verhaal van de dochter van Odin en Billing is niet langer aanwezig; maar vergelijk het verhaal van Odin en Rinda in Saxo, pagina 126, editie Mulle & Veleschow.
[23] In het heidense noorden werden eden gezegend op een heilige ring of armband, zoals bij ons in de evangeliën, een heilige ring die voor dit doel in de tempel wordt bewaard.
ODINՍ S RUNE GEZANG. [24]
140. Ik weet dat ik negen hele nachten hing aan een winderige boom met een gewonde speer en aan Odin bood ik mijzelf aan mijzelf; op die boom waarvan niemand weet van welke wortel het omspringt.
[45] 141. Brood dat niemand mij gaf, noch een hoorn met drank, naar beneden kijkend tuurde ik naar runen die ik zelf had aangebracht, jammerend ze leerde en viel toen van daar neer.
142. Negen krachtige liederen van de beroemde zoon die ik leerde van Bolthorn, Bestla ‘s vader, en een teug verkreeg van de kostbare mede getrokken uit Odhrrir.
143. Toen begon ik vrucht te dragen en veel dingen te weten, te groeien en goed te gedijen: woord voor woord zocht ik naar woorden, feit voor feit ging ik op zoek naar feiten.
144. Runen zal u vinden en verklarende karakters, zeer grote karakters, zeer krachtige karakters die de grote spreker schilderde en de hoge krachten vormden en de krachtige prins graveerde.
145. Odin tussen de Aesir, maar tussen de Alfar, Dain en Dvalin voor de dwergen, Asvid voor de Jotuns: heb ik sommige zelf gegraveerd.
146. Weet je hoe je ze moet begraven? weet je hoe je ze moet uitleggen? weet je hoe je ze moet uitbeelden? weet je hoe je ze moet beproeven? weet je hoe je moet bidden? weet je hoe je moet offeren? weet je hoe je moet zenden? [25] weet je hoe je moet gebruiken?
147. Het is beter niet te bidden dan te veel offeren; een geschenk ziet er nooit naar uit om terug te keren. Het is beter om niet te sturen dan veel te gebruiken. Zo graveerde Thund voor de oorsprong van de mensen waar hij opsteeg vanwaar hij later kwam.
[46] 148. Die liederen die ik ken die de vrouw van de koning niet kent, noch de zoon van de mens. Help wordt de eerste genoemd want dat zal je helpen tegen ruzies en zorgen.
149. Als tweede weet ik wat de zonen van mensen nodig hebben die als bloedzuigers zullen leven. * * * *
150. Als derde weet ik, [26] dat als ik grote behoefte heb om mijn vijanden te bedwingen verzwak ik de rand van de wapenschijf: van mijn tegenstanders noch wapens noch listen schaden iets kwaad.
151. Als vierde weet ik dat als mensen banden op mijn ledematen plaatsen ik zing zo dat ik kan lopen; de boei gaat van mijn voeten en de handboei uit mijn handen.
152. Als vijfde weet ik dat als ik een schot van een vijandige hand zie vliegt er een schacht in het midden van de gastheer en zo snel dat hij niet kan vliegen dat ik hem niet kan tegen houden als ik het maar zie.
153. Als zesde weet ik dat als iemand me verwondt met de wortels van een groene boom, [27] ook als een man tegen mij haat verklaart zal schade hem eerder verteren dan mij.
154. Als zevende weet ik dat als een verheven huis dat ik zie dat over zijn bewoners woedt en zo razend dat het niet zo kan branden dat ik het niet kan redden. Dat lied kan ik zingen.
155. Als achtste weet ik dats alles nuttig is om te leren: waar haat groeit onder de zonen der mensen - dat kan ik snel verzachten.
156. Als negende weet ik dat als ik in nood sta en mijn schors (boot) op het water om te redden heb kan ik de wind op de golven wegnemen en de zee sussen.
157. Als tiende weet ik dat als ik trolvrouwen in de lucht zie sporten kan ik zo werken dat ze hun eigen vormen en hun eigen gedachten zullen verlaten.
158. Als elfde weet ik dat als ik mijn oude vrienden tot het gevecht moet leiden zing ik onder hun schilden en met kracht gaan ze veilig naar de strijd, veilig voor de strijd; veilig gaan ze aan elke kant.
159. Als twaalfde weet ik dat als ik op een boom een lijk zie slingeren aan een halster, ik kan zo graveren en in runen afbeelden dat de man zal lopen en met mij converseren.
160. Als dertiende weet ik dat als ik op een jonge man water strooi zal hij niet vallen, hoewel hij in de strijd komt: die man zal niet zinken voor zwaarden.
161. Als veertiende weet ik dat als ik in de mensengemeenschap de goden moet opsommen, sir en Alfar, ken ik de verschillen van allen. Deze paar ongeschoolden kunnen het doen.
162. Als vijftiende weet ik wat de dwerg Thiodreyrir voor de deuren van Delling zong. Krachtig zong hij voor de sir en voor de welvaart van Alfar, wijsheid voor Hroptatyr.
163. Als zestiende weet ik dat als de gunst en genegenheid van een bescheiden jonkvrouw wens te bezitten verander ik de ziel van de wit bewapende jonkvrouw en verander volledig haar geest.
164. Als zeventiende weet ik dat die jonge juffrouw me met tegenzin zal mijden. Deze liederen, Loddfafnir! Zal je al lang gemist hebben; toch kan het goed zijn als je ze begrijpt n zijn winstgevend als je ze leert.
165. Als achttiende weet ik dat wat ik nooit leer de meid of vrouw van de mens, (alles is beter wat men alleen weet, dit is het sluiten van de liederen) red haar alleen die me in haar armen grijpt of het is mijn zus.
166. Nu worden de gezangen van de Hoge gezongen in de hal van de Verhevene, voor de zonen van mensen allen nuttig, maar nutteloos [42] voor de zonen van de Jotun gezongen.
Heil tot hem die ze gezongen heeft! Heil tot hem die ze kent! Mag hij profiteren van wie ze heeft geleerd! Heit tot diegenen die naar hen hebben geluisterd!
Voetnoten.
[24] De eerste acht strofen van deze compositie vereisen een verklaring die ik niet kan geven. Ze hebben veel uitleggers en even veel interpretaties gehad. Het idee dat Odin aan een boom hangt lijkt te zijn gesuggereerd door wat we lezen over het bos bij Upsala of Sigtuna, waarin de slachtoffers die aan die god waren geofferd aan de bomen werden opgehangen. In de gedaante van een onbekende zwerver zou Odin verondersteld kunnen worden gevangen genomen worden en dus aan zichzelf geofferd. Het verwijst ongetwijfeld naar een of andere verloren legende.
[25] Waarschijnlijk stuur je ze (de runen) op hun verschillende missies.
[26] De wonderlijke krachten die hier door Odin aan zichzelf worden toegeschreven dragen in veel gevallen een opmerkelijke gelijkenis met die welke door Snorri aan hem zijn toegeschreven.
[27] De oude bewoners van het noorden geloofden dat de wortels van bomen in het bijzonder geschikt waren voor kwetsende trollen of hekserij en dat de daardoor veroorzaakte wonden sterfelijk waren. In India heerst een soortgelijk bijgeloof over de kwetsbaarheid van de wortels van bomen.

HET LIED VAN HYMIR.
1. Eens hadden de hemelse goden vis genomen en aan het zwelgen waren eer zij de waarheid ontdekten. [28] Roeden [29] schudden ze en bloed werd geïnspecteerd toen ze bij Oegir een gebrek aan ketels vonden.
2. Zat de rots bewoner blij als een kind, net als de zoon van Miskorblindi. In zijn ogen keek Ygg ‘s zoon vastberaden. Z҇ij zal de Aesir altijd drank geven.’
3. Veroorzaakte moeilijkheden aan de Jotun het onwelkome waardige As: hij mediteerde onmiddellijk wraak op de goden. Sif ‘s echtgenoot smeekte hij een ketel om hem mee te brengen, ‘Waarin ik bier voor al jullie mag brouwen.’
4. De illustere goden vonden dat onmogelijk, noch konden de verheven krachten het tot stand brengen van de trouwe oprechte Ty aan Hlorridi veel vriendelijke raad gaf.
5. ‘Er woont ten oosten van Elivagar de alwijze Hymir aan het einde van de hemel. Mijn vader, woest van stemming, bezit een ketel, een ruime ketel, een gelegenheid in de diepte.’
Thor.
6.’Weet je of we de likeur koker kunnen krijgen?’
[49] Ty.
‘Ja vriend, als we een list gebruiken.’ Snel reden ze die dag vanuit Asgard naar voren tot ze aan het huis van de reus kwamen.
7. Thor stopte zijn geiten, prachtig van hoorn en draaide hem toen naar de hal die Hymir bezat. De zoon van zijn grootmoeder vonden ze het ergst; hoofden had ze negenhonderd.
8. Maar een ander kwam helemaal gouden voort met een mooie wenkbrauw en droeg de bier-beker naar haar zoon:
9. ‘Je bent otuns familie! Ik wil jullie allebei, jullie gedurfd paar, onder de ketels plaatsen. Mijn echtgenoot is vaak nijdig naar gasten, voor zieke humeur vatbaar.’
10. Maar het monster, de felle bezielde Hymir, keerde laat terug van de achtervolging. Hij kwam de hal binnen, de ijsbergen weergalmden toen de kinkel naderde; het struikgewas op zijn wangen was bevroren.
11.’Heil u, Hymir, wees goedgemutst, uw zoon is nu in uw hal gekomen die wij van zijn lange reis verwachtten, hij vergezelt onze beroemde tegenstander, de vriend van de mens die Veor heet.
12. Kijk waar ze onder de gevel van de hal zitten alsof ze je willen mijden: de pilaar staat voor hen. ҉n stukken vloog de pilaar om op de blik van de Jotun, de straal werd eerst in tween gebroken.
13. Acht ketels vielen, maar slechts n van hen, een harde gehamerd ketel kwam heel uit de pilaar. De twee kwamen tevoorschijn, maar de oude Jotun onderzocht met zijn ogen zijn tegenstander.
14. Voorspelde aan hem zijn geest niet goed toen hij het verdriet van de reuzin op de vloer zag komen. Toen werden drie ossen genomen en de Jotun beval hen onmiddellijk te koken.
15. Elke maakte zij bij het hoofd korter en droegen ze daarna aan het vuur. Sif ‘s gezel, eer hij ging slapen en hij alleen at twee van Hymir’s runderen.
16. Leek de verkwikking van de grauwe vriend van Hrungnir Hlorridi heel groot:’Wij drie zullen morgen gedwongen worden op wat we vangen om te leven.’
17. Veor zei dat hij op de zeearm wilde roeien als de moedige Jotun hem met aas zou leveren: ‘Tot de kudde begeef je (als je in je moed vertrouwt, breker van de rotsbewoners!) om aas te zoeken.
18. Ik verwacht dat je van een os gemakkelijk aas verkrijgt.’D҄e gast gaat in haast naar het bos waar een geheel zwarte os voor hem stond.
19. De vloek van de Thursar wrong van een os met hoge snelheid twee van zijn hoorns. ‘Voor mij lijkt uw werk veel erger te zijn, heerser der kelen, dan wanneer gij stil gezeten had.’
20. De heer van de geiten, de bloedverwant van de apen, verzocht het planken paard verder te gaan; maar de Jotun verklaarde zijn lichte verlangen om verder te roeien.
21. De machtige Hymir trok, hij alleen, twee walvissen omhoog met zijn haak; maar aan de achtersteven liet Veor hem listig een lijn maken.
22. Bevestigde aan de haak, de beschermer van de mens en de moordenaar van de slang, het hoofd van de os. Gaapt bij het aas de vijand van goden, onder de omringer van elk land. [30]
23. Trok de dapper de machtige Thor de worm op die van vergif glinsterde aan de kant; met zijn hamer sloeg hij op de top van zijn smerige hoofd, als een rots die omhooggaat de bloedeigen broer van de wolf.
24. De ijsbergen weergalmden, de grotten huilden, de oude aarde kromp ineen: eindelijk zonk de vis terug in de oceaan. [31] 25. De Jotun waren weinig blij toen ze terug roeiden zodat de machtige Hymir niets zei, maar de roeispaan bewoog zich in een andere richting.
26. ‘Wil u de helft van het werk met mij doen, ofwel de walvissen thuis naar de woning van de beer of de boot vast binden?’
27. Hlorridi ging en greep snel de voorsteven met zijn ruime water, tilde het waterros op samen met zijn riemen en schep;
Droeg de oceaanzwijnen van de Jotun, het gebogen vaartuig, door de beboste heuvels naar de woning.
28. Maar de Jotun fronste nog altijd om te wedijveren te vervolgen met Thor en zei dat niemand zo sterk was, hoe krachtig hij ook zou roeien, tenzij hij zijn beker kon breken.
29. Doch Chlorridi toen hij het in zijn handen had brak onmiddellijk een rechtopstaande steen in twee; zittend stompte hij de beker door de pilaren: toch brachten ze het geheel naar Hymir terug.
30. Tot de mooie vrouw belangrijke, vriendelijke raad gaf die zij alleen maar wist: ‘Sla op het hoofd van Hymir, de Jotun met in elkaar gedrukt voedsel, dat is harder dan welke beker dan ook.’
31. Viel op zijn knie de strenge heer der bokken, [52] gekleed in al zijn goddelijke kracht. Ongedeerd bleef de helmhoed van de oude man, maar de ronde wijndrager was in stukken gebroken.
32. ‘Veel goeds, ik weet het, is van mij weggegaan nu mijn beker die ik zie geslingerd van mijn knieën. Zo sprak de oude man: ҉k kan nooit meer zeggen, bier jij bent te heet.
33. ‘Nu wordt het beproefd of u het biervat uit onze woning kan meenemen. Ty probeerde twee keer om het vat te bewegen, maar elke keer stond de ketel vast.
34. Toen pakte de vader van Modi het bij de rand vast en stapte door de vloer van de woning. Sif’s echtgenote tilde de ketel op zijn hoofd terwijl zijn ringen op zijn hielen rinkelden.
35. Ze hadden ver gereisd voordat de zoon van Odin een blik achterom wierp: hij zag vanuit de grotten, met Hymir vanuit het oosten een troep van veelkoppige monsters aankomen.
36. Van zijn schouders tilde hij de ketel op; slingerde Miollnir naar de wilde groep en doodde alle bergreuzen die met Hymir hem hadden achtervolgd.
37. Lang hadden ze niet gereisd toen van de geiten van Hlorridi half dood lagen voor de wagen. Ze waren van de paal over het pad gesprongen; maar de valse Loki was hiervan de oorzaak.
38. Nu hebt u gehoord, - wat voor een fabelspeler vollediger kan zeggen - welke vergoeding hij van de reus kreeg: hij betaalde ervoor met beide zijn kinderen. [32]
39. In zijn kracht juichte hij tot de raad van de goden en had de ketel die Hymir bezeten had waaruit elke god met Oegir drinkt bij elk oogsttijd.
Voetnoten.
[28] Te denken dat ze een tekort hadden aan ketels om te brouwen.
[29] Dat zijn wichelroeden.
[30] De grote slang die de aarde omcirkelt.
[31] Volgens de Proza Edda haalde de reus, overweldigd door schrik, zijn mes tevoorschijn en sneed Thor ‘s lijn af.
[32] Deze strofe behoort blijkbaar tot een ander gedicht.

HET LIED VAN THRYM OF DE HAMER TERUG GEKREGEN.
1. Woedend was Vingthor toen hij wakker werd en zijn hamer miste; zijn baard schudde hij en sloeg zijn voorhoofd, de zoon van de aarde voelde rondom hem;
2. En ten allereerste sprak hij deze woorden uit: ҈oor nu, Loki, wat ik nu zeg, wat niemand ergens op aarde weet, noch in de hemel boven, de hamer van de As is gestolen! 3. Zij gingen naar de woning van de schone Freya en zeiden deze woorden allereerst: ‘Wil u mij, Freya, uw verenkleed lenen zodat ik misschien mijn hamer mag vinden?’
Freya.
4. ‘Wat zou ik u willen geven, hoewel van goud is vertrouw ik het u toe, hoewel het van zilver is.’
5. Toen vloog Loki - het verenkleed rammelde - tot hij voorbij de sir ‘s woningen kwam en in het land van de Jotun kwam.
6. Op een heuvel zat Thrym, de heer van de Thursar, die voor zijn windhonden gouden banden vlocht en maakte de manen van zijn paarden glad. [54]
7. “Hoe gaat het met de Aesir? Hoe gaat het met de Alfar? Waarom kom je alleen naar Jotunheim?’
Loki.
8.’Slecht gaat het met de Aesir, slecht gaat het met de Alfar. Hebt u de hamer van Hlorridi verborgen?’
Thrym.
9. ‘Ik heb de hamer van Hlorridi acht rasters onder de aarde verstopt, het zal niemand meer krijgen tenzij hij mij Freya tot vrouw brengt.’
10. Toen vloog Loki - het verenkleed rammelde - tot hij voorbij de woningen van de Jotun kwam, en kwam binnen de hoven van de sir; daar ontmoette hij Thor in de middenhof die deze woorden allereerst uitsprak.
11. ‘Hebt gij zowel succes als goed werk gehad? Vertel mij vanuit de lucht de lange tijdingen want van hem die zit zijn de verhalen gebrekkig en hij die liegt spreekt valsheid uit.’
Loki.
12. ‘Ik heb arbeid en succes gehad: Thrym heeft uw hamer, de heer van de Thursar. ‘Het zal niemand meer krijgen, tenzij hij hem Freya tot vrouw brengt.’
13. Ze gingen de schone Freya zoeken; en hij zei in de eerste plaats: ҋleed u, Freyia, in bruidskleed, wij twee moeten naar Jotunheim rijden.
14. Woedend was toen Freya en met woede gewrokt beefde de hele zaal van sir onder haar: in trillingen vloog de beroemde Brisinga halsketting. ‘Weet dat ik van de meest onzedelijke vrouwen ben als ik met jou naar Jotunheim ga. ‘[55]
15. Rechtstreeks gingen de Aesir allen naar de raad en alle Asyniur om te praten; en de machtige goden beraadslaagde hoe zij de hamer van Hlorridi terug zouden kunnen krijgen.
16. Toen zei Heimdall, van de sir de helderst - hij voorzag goed zoals andere Vanir – ‘Laat ons Thor bekleden met bruidskledij, laat hem de beroemde Brisinga halsketting hebben.
17. ‘Gaat naast zijn zijde sleutels rinkelen, en de dracht van de vrouwen vallen op zijn knieën, maar op zijn borst plaats je kostbare stenen en zet een nette kap op zijn hoofd.’
18. Toen zei Thor, de machtige As: ‘Wij zullen de Aesir vrouwelijk noemen als ik mezelf laat kleden in bruidskleed.’
19. Toen sprak Loki, de zoon van Laufey: ‘Hoe gij, Thor! Onthou je van dergelijke woorden; onmiddellijk zullen de Jotuns Asgard bewonen tenzij u uw hamer terughaalt.’
20. Dan kleden ze Thor in bruidskleed en met de edele Brisinga halsketting, laten ze naast zijn zijde sleutels rinkelen en valt de dracht van de vrouwen om zijn knieën; en op zijn borst plaatsten ze kostbare stenen en een nette kap zette ze op zijn hoofd.
21. Toen zei Loki, de zoon van Laufey:’ ‘Ik wil met u als een dienaar gaan; wij twee zullen naar Jotunheim rijden.’
22. Onmiddellijk werden de geiten naar huis gedreven, ze haastten zich op de sporen; ze moesten snel rennen. De rotsen trilden, de aarde stond in brand; Odins zoon reed naar Jotunheim.
23. Toen zei Thrym, de heer van de Thursar:’Sta [56] op, Jotuns! En bedek de banken, nu brengen zij mij Freya tot vrouw, de dochter van Niord, van Noatun.
24.’Hierheen aan onze hof laat brengen goud gehoornde koeien, helemaal zwarte ossen voor de vreugde van de Jotuns. Schatten heb ik veel, halskettingen veel, alleen Freia lijkt me te willen.’
25.’sԳ Avonds kwamen ze vroeg en voor de Jotuns werd bier gebracht. Thor alleen verslond een os, acht zalmen acht en alle zoetigheid die vrouwen zouden moeten hebben. Het gezelschap van Sif dronk drie koppen mede.
26. Toen zei Thrym, de prins van de Thursar: ‘Waar heb je bruiden gezien die meer vraatzuchtig gegeten hebben? Ik heb nooit gezien hoe bruiden overvloediger werden gevoed, noch dronk een maagd meer mede.’
27. Zat de zeer krachtige bedienende meid vlak bij die de woorden passend vond tegen de toespraak van de Jotun: ҆reya heeft acht nachten niets gegeten, zo graag was zij bij de Jotunheim.’
28. Onder haar sluier boog hij zich naar haar toe om haar te groeten, maar sprong terug in de hal. ‘Waarom is Freya ‘s kijken zo doordringend? ‘Ik denk dat vuur uit haar ogen brandt. ‘
29. Zat de zeer krachtige bedienende meid vlakbij, die woorden passend vond tegen de toespraak van de Jotun: ‘Freya heeft acht nachten niet geslapen, zo graag was zij bij Jotunheim.’
30. Toen kwam de ongelukkige zuster van de Jotun die als bruidgeschenk durfde te vragen: ‘Geef mij uit je handen de rode ringen als je mijn liefde wilt ontvangen, mijn liefde en alle gunst.’
31. Toen zei Thrym, de heer van de Thursar: ‘Breng de hamer binnen om de bruid te wijden, leg Miollnir op de knie van de maagd en verenig ons met elkaar door de hand van Vor.’
32. Lachte de ziel van Hlorridi in zijn borst toen de dapper gestelde zijn hamer herkende. Hij doodde eerst Thrym, de heer van de Thursar, en het ras van de Jotun werd verpletterd;
33. Hij doodde de oudere zus van Jotun, zij die een huwelijksgeschenk eiste; zij kreeg een slag in plaats van bekwaamheden, een slag van een hamer voor vele ringen. Zo kreeg Odins zoon kreeg zijn hamer terug.

HET LIED VAN DE DWERG ALVIS.
Alvis.
1. De banken die ze bedekken, nu zal de bruid [33] met mij naar huis komen. Dat ik me boven mijn kracht heb gehaast en wil dat iedereen verschijnt: thuis zal niets mijn rust verstoren.
Vingthor.
2. Wat voor man is dit? Waarom ben je bij de neus je zo bleek? Hebt u gisteravond met lijken gelegen? Voor mij lijk je gelijkenis te vertonen met de Thursar. Je bent niet geboren om een bruid te dragen.
Alvis.
3. Alvis ben ik genoemd, onder de aarde woon ik, onder de rots heb ik een plaats. De heer van strijdwagens die ik ben [58] komt op bezoek. Een eenmaal bevestigde belofte laat niemand breken. [34]
Vingthor.
4. Ik zal het breken; want over de maagd heb ik als vader de grootste macht. Ik was van huis toen de belofte aan je werd gedaan. Onder de goden ben ik de enige gever.
Alvis.
5. Wat voor man is dit die aanspraak maakt op de macht over die mooie, heldere maagd? Voor verreikende schachten zullen weinigen u kennen. Wie heeft je bedekt met boeien?
Vingthor.
6. Vingthor ben ik genoemd, ver heb ik gedwaald; Ik ben de zoon van Sidgrani: met mijn afwijkende mening zal u die jonge maagd niet hebben, noch die vereniging verkrijgen.
Alvis.
7. Uw toestemming zou ik willen hebben en die vereniging verkrijgen. Ik zou dat liever bezitten dan zonder die sneeuwwitte maagd te zijn.
Vingthor.
8. De liefde van de maagd meisje zal niet, wijze gast! u ontkend worden als u van elke wereld alles kunt vertellen wat ik wens te weten.
Alvis.
9. Vingthor! Je kan het proberen omdat je de kennis van de dwerg wil bewijzen. Alle negen werelden waar ik over gereisd heb en elk bekend zijn.
[59] Vingthor.
10. Vertel mij, Alvis! - voor alle bezorgdheid van alle mensen neem ik aan, dwerg, om te weten - hoe de aarde wordt genoemd, die voor de zonen der mensen ligt, in elke wereld.
Alvis.
11. Jord wordt hij genoemd onder de mensen, maar met de vouw van Aes; de Vanir noemen het vega, de Jotuns igroen, de Alfar groandi, de hoogste machten van de macht.
Vingthor.
12. Vertel mij, Alvis, etc. hoe de hemel wordt genoemd, wat in elke wereld waarneembaar is.
Alvis.
13. Himinn wordt het door mensen geroepen; maar hlyrnir bij de goden; vindofni noemen de Vanir het, uppheimr de Jotuns, de Alfar fagrarfr, de dwergen driupansal.
14. Vertel me, Alvis! etc., hoe de maan wordt genoemd die mensen in elke wereld zien.
Alvis.
15. Mani wordthet door mensen genoemd, maar mylinn bij de goden, hverfanda hvel in Hel [35] noemen ze het, skyndi de Jotuns, maar de dwergen skin; de Alfar noemen het artali.
Vingthor.
16. Vertel me, Alvis! etc., hoe de zon wordt genoemd, die de zonen van mensen in elke wereld zien.
[60] Alvis.
17. Sol onder de mensen wordt het genoemd, maar bij de goden sunna, de dwergen noemen het Dvalinn ‘s leika, de Jotuns eyglo, de Alfar fagrahvel, de sirճ zonen alskir.
Vingthor.
18. Vertel me, Alvis, etc., hoe de wolken worden genoemd die met regen in elke wereld zijn vermengd.
Alvis.
19. Hemel worden zij door mensen genoemd, maar skurvan door de goden; de Vanir noemen ze vindflot, de Jotuns urvan, de Alfar vedrmegin; in Hel worden ze hialm hulids genoemd.
Vingthor.
20. Vertel me, Alvis! enz., hoe de wind wordt genoemd die ver gaat over elke wereld.
Alvis.
21. Windr wordt het door mensen genoemd, maar vavudr door de goden, de ver regerende machten noemen het gneggiud, de Jotuns oepir, de Alfar dynfari, in Hel noemen ze het hvidudr.
Vingthor.
22. Vertel me, Alvis! enz., hoe de windstilte wordt genoemd, die in elke wereld moet rusten.
Alvis.
23. Logn ‘t wordt het door mensen genoemd, maar logi door de goden, de Vanir noemen het vindslot, de Jotuns ofhly, de Alfar dagsevi, de dwergen noemen het dags vera.
[61] Vingthor.
24. Vertel me, Alvis! enz., hoe de zee wordt genoemd, die de mensen in elke wereld over roeien.
Alvis.
Sr wordt het door de mensen genoemd, maar silgia bij de goden; de vanir noemen het vagr, de Jotuns alheimr, de Alfar lagastafr, de dwergen noemen het diupan mar.
Vingthor.
26. Vertel me, Alvis! enz., hoe het vuur wordt genoemd dat voor de zonen van mensen in elke wereld brandt.
Alvis.
27. Eldr wordt het door mensen genoemd, maar door de sir funi; de Vanir noemen het vagr, de Jotuns frekr, maar de Dwarfs forbrennir; in Hel noemen ze het hrodudr.
Vingthor.
28. Vertel mij, Alvis! enz., hoe het bos wordt genoemd dat groeit voor de zonen van mensen in elke wereld.
Alvis.
29. Vidr wordt het door mensen genoemd, maar door de goden vallarfax, de gevangenen van Hel noemen het hlidthangr, de Jotuns eldi, de Alfar fagrlimi; de Vanir noemen het vondr.
Vingthor.
30. Vertel me, Alvis! enz., hoe de nacht wordt genoemd, die de dochter van Norvi in elke wereld genoemd is.
Alvin.
Nott wordt het door mensen genoemd, maar door de goden niol; de [62] wijd-heersende machten noemen het grima, de Jotuns olios, de Alfar svefngaman, de dwergen noemen het draumniorunn.
Vingthor.
32. Vertel me, Alvis! enz., hoe het zaad wordt genoemd, dat de zonen van mensen in elke wereld zaaien.
Alvis.
33. Bygg wordt het door mensen genoemd, maar door de goden barr, noemen de Vanir het vaxtr, de Jotuns ti, de Alfar lagastafr; in de Hel wordt het hnipinn genoemd.
Vingthor.
34. Vertel me, Alvis! etc., hoe het bier wordt genoemd, dat de zonen van mensen in elke wereld drinken.
Alvis.
Ol35. Ol wordt het door mensen genoemd, maar door de Aesir biorr, de Vanir noemen het veig, hreina logr de Jotuns, maar in de Hel wordt het miodr genoemd: Suttung ‘s zonen noemen het sumbl.
Vingthor.
36. In een borst heb ik nooit meer oude kennis aangetroffen. Door grote listen heb je, zeg ik je, je voor de gek gehouden. Je bent boven de grond, dwerg! Bij zonsopgang; al in de hal schijnt de zon!
Voetnoten.
[33] Thrud, Thorճ dochter bij zijn vrouw Sif. Skaldskap.
[34] Dit lijkt te zinspelen op een belofte aan de dwerg; maar waarvan het verhaal verloren is gegaan.
[35] Toen deze compositie werd geschreven lijkt het erop dat Hel niet langer als een persoon werd beschouwd, maar als een plaats.
[63]
HET LIED VAN HARBARD.
Thor reisde vanuit de oostelijke delen en kwam aan een zeestraat of kanaal, aan de andere kant was een veerman met zijn boot. Thor schreeuwde:
1. Wie is de schurk van de schurken, die bij het geluid daarginds staat?
Harbard.
2. Wie is de vlegel van vlegels die over het water schreeuwt?
Thor.
Vaar me over het geluid. Morgen zal ik je onthalen. Ik heb een mand op mijn rug: er is geen beter voedsel: op mijn gemak at ik voordat ik het huis verliet, haring en haver waarmee ik me nog steeds verzadigd voel.
Harbard.
4. U bent in haast u om uw maaltijd te prijzen: u hebt zeker geen voorkennis; want verdriet zal uw huis zijn; uw moeder is geloof ik dood.
Thor.
5. U zegt nu wat iedereen het meest onwelkom lijkt te zijn te weten - dat mijn moeder dood is.
Harbard.
6. Gij ziet er niet uit als iemand die drie landwoningen bezit, [64], met blote benen staat u daar en als een bedelaar gekleed; je hebt niet eens een broek.
7. Stuur uw boot hierheen; Ik zal je wijzen waar te landen. Maar wie is de eigenaar van deze boot die u bij het strand houdt?
Harbard.
8. Hildolf fief wordt hij genoemd die mij opdroeg om het vast te houden, een wijze raadsman die in Radso kanaal woont. Rovers droeg hij mij op niet te varen of paardenjagers, maar alleen goede mannen en degenen die ik goed kende. Vertel me dan uw naam als u het kanaal wil oversteken.
Thor.
9. Ik zal mijn naam vertellen (hoewel ik een vogelvrije ben) en al mijn verwanten: ik ben de zoon van Odin, de broer van Meili en de vader van Magni, de machtige leider van de goden: met Thor mag u hier spreken. Ik zal nu vragen hoe u wordt genoemd.
Harbard.
Ik word Harbard genoemd; zelden verberg ik mijn naam.
Thor.
11. Waarom zou u uw naam verbergen, tenzij gij misdaad hebt gepleegd?
Harbard.
12. Nochtans, hoewel ik de misdaad mag gepleegd hebben zal ik niettemin mijn leven waken tegen degenen zoals gij zijt; tenzij ik dood gedoemd ben.
[65] Thor.
13. Het lijkt mij een smerige ergernis om over de zeestraat naar u te waden en mijn kleren nat te maken: maar ik zal u betalen, mannetje! voor uw scherpe toespraken, als ik over het kanaal kom.
Harbard.
14. Hier zal ik staan en hier op u wachten. Na de dood van Hrungnir zal u er geen dappere hebben gevonden.
Thor.
15. Gij herinnert mij nu hoe ik met Hrungnir vocht die dappere Jotun wiens hoofd geheel uit steen was; maar ik liet hem vallen en hij zonk voor mij. Wat deed jij ondertussen Harbard?
Harbard.
16. Ik was met Fiolvari vijf winters door in het eiland dat Algron heet. Daar konden we vechten en bloedbad maken, vele gevaren bewijzen, toegeven aan liefde.
Thor.
17. Hoe hebben je vrouwen tot je bewezen?
Harbard.
18. Angstaanjagende vrouwen die we hadden, waren ze maar zachtmoedig geweest; slimme die we hadden, waren ze maar vriendelijk geweest. Van zand een touw dat ze verwrongen en uit de diepe vallei groeven ze aarde: voor hen allen was ik alleen superieur in sluwheid. Ik rustte met de zeven zusters en deelde hun liefde en genoegens. Wat deed jij ondertussen Thor?
[66] Thor.
19. Ik heb Thiassi verslagen, die dappere Jotun: ik wierp de ogen van Allvaldi ‘s zoon in de serene hemel: het zijn tekenen van mijn grootste daden. Wat deed jij ondertussen Harbard?
Harbard.
20. Grote verleidelijke kunsten die ik gebruikte tegen de ruiters van de nacht, [36] toen ik hen van hun mannen hen verleidde. Een machtige Jotun geloofde ik dat Hlebard was: een toverstaf gaf hij me, maar van zijn verstand nam ik hem.
Thor.
21. Met een kwade geest hebt gij goede gaven vergolden Harbard.
22. De ene boom krijgt datgene wat van een ander is geschraapt: elk daarvan is voor zichzelf. Wat deed jij ondertussen Thor?
23. In het oosten was ik en ik doodde de Jotun-bruiden, geslepen in het kwaad toen zij naar de berg gingen. Groot zou het Jotun-ras zijn geweest als ze allemaal hadden geleefd; en geen man meer in Midgard. Waar was jij ondertussen Harbard?
Harbard.
24. Ik was in Valland en volgde oorlogsvoering; vorsten heb ik opgewonden, maar nooit verzoend. Odin heeft alle graven die in conflict vallen; maar Thor het ras van bedienden (slaven).
[Pg 67] Thor.
25. Ongelijk zou je het volk onder de Aesir verdelen, als je maar de macht had.
Harbard.
36. Thor heeft veel sterkte, maar moed geen; van lafheid en angst, je was in een handschoen gepropt en je dacht nauwelijks dat je Thor was. U durfde niet, door uw schrik, niezen of hoesten zodat Fialar het misschien niet hoorde.
Thor.
27. Harbard, jij ellendeling! Ik zou je dood slaan, kon ik maar mijn arm over het kanaal strekken.
Harbard.
28. Waarom zou je je arm over het kanaal strekken terwijl er helemaal geen belediging is? Maar wat deed jij Thor?
Thor.
39. In het oosten was ik en verdedigde een rivier toen de zonen van Svarang mij bestormden en met stenen me bekogelden, hoewel ze in hun succes weinig blijdschap toonden: zij waren de eersten die de vrede aanvroegen. Wat deed jij ondertussen Harbard?
Harbard.
30. Ik was in het oosten en sprak met een zeker deerntje; met die zuivere sprak ik aan en had lange gesprekken. Ik verheerlijkte in die goudheldere blijde; het spel vermaakte haar.
Thor.
31. Hadden jullie dan vriendelijke juffrouwen?
[68] Harbard.
32. Hun hulp had ik nodig, Thor! in het vasthouden van die zuivere maagden lelie.
Thor.
33. Ik zou het u hebben gegeven, als ik de gelegenheid had gehad.
Harbard.
34. Ik zou je geloven als je mijn vertrouwen niet had verraden.
Thor.
35. Ik ben niet zo’n hamlap als een oude leren schoen in het voorjaar.
Harbard.
36. Wat heb je ondertussen gedaan, Thor?
Thor.
37. De bruiden van de Berserkers die ik op Losso heb geslagen; zij hadden het ergste gepleegd, het hele volk verleid.
Harbard.
Lafhartig hebt u gedaan, Thor! Toen u vrouwen sloeg.
Thor.
39. Zij-wolven waren zij en nauwelijks vrouwen. Ze verpletterden mijn schip die ik met palen had beveiligd, met ijzeren knotsen me bedreigden en verdreven Thialfi. Wat deed jij ondertussen Harbard?
40. Ik was in het leger dat hierheen was gestuurd om oorlogsbanieren te heffen, lansen om te redden.
Thor.
41. Daarvan zal gij nu spreken toen u ons harde voorwaarden begon aan te bieden.
Harbard.
42. Dat zal worden gevrijwaard door een handring zoals arbiters geven die ons willen verzoenen.
Thor.
43. Waar heb je woorden geleerd die ik nooit eerder meer irritant heb gehoord?
Harbard.
44. Van mensen heb ik ze geleerd, van oude mannen wier huis in het bos is.
Thor.
45. Gij geeft stellig een goede naam aan grafheuvels, zoals gij ze noemt, huizen in het bos.
Harbard.
46. Zo spreek ik van een dergelijk onderwerp.
Thor.
Uw sluwe woorden zullen u kwaad doen, als ik het kanaal open voor doorwaadbare plaats. Luider dan een wolf zal je huilen, ik gooi en als je tegen mijn hamer komt krijg je een slag.
Harbard.
48. Sif heeft een dappere thuis; u zult angstig zijn om hem te vinden: u zal dat zware werk doen; het zal je beter betamen. [70] Thor.
49. U spreekt wat het meest opkomt zodat het voor mij het meest irritant is, u lafhartige! Ik geloof dat je liegt.
Harbard.
50. Ik geloof dat ik de waarheid vertel. Je reist langzaam; je zou al lang geleden zijn aangekomen, had je een andere vorm aangenomen.
Thor.
51. Harbard! Jij ellendeling! u bent eerder degene die mij heeft vast gehouden.
Harbard.
52. Ik had nooit gedacht dat een veerman de loop van Asa-Thor zou vertragen.
Thor.
53. En advies dat ik u nu zal geven: roei hierheen met uw boot; laten we ophouden met bedreigingen; benader de stamvader van Magni.
Harbard.
54. Ga verder van het kanaal, de doorgang wordt u geweigerd.
Thor.
55. Toon mij dan de weg als u mij niet over het water wilt brengen.
Harbard.
56. Dat is te weinig om te weigeren. Het is ver om te gaan; Ԩet is een uur tot de voorraad en voor de steen een ander; houd dan de linkerhand weg totdat je Verland bereikt; daar zal [71] Fiorgyn haar zoon Thor vinden en hem de wegen wijzen van zijn bloedverwanten naar het land van Odin.
Thor.
57. Kan ik daar vandaag komen?
Harbard.
58. Met pijn en zwoegen kun je daar komen terwijl de zon op is die, naar ik geloof, nu nabij is.
Thor.
59. Ons gesprek zal nu kort zijn zoals u alleen spottende antwoorden geeft. Voor het weigeren om me te verschepen zal ik u belonen een andere keer als we elkaar ontmoeten.
Harbard.
60. Ga gewoon naar waar alle krachten van het kwaad jou kunnen hebben.
Voetnoten.
[36] Reuzin, heksen, etc.

DE REIS OF LIED VAN SKIRNIR.
Frey, zoon van Niord; zat op een dag in Hlidskialf en keek over alle streken en toen hij zijn ogen op Jotunheim richtte zag hij daar een mooi meisje terwijl zij van haar vaders woning naar haar prieel ging. Daarop werd hij zeer verontrust in gedachten. Frey’s bediende heette Skirnir; hij Niord wilde graag met Frey praten; toen Skadi zei: -
1. Sta nu op, Skirnir! ga en vraag onze zoon om te spreken; en vraag met wie hij zo wijs kan worden verstoord.
[72] Skirnir.
2. Harde woorden heb ik van je zoon te vrezen, als ik ga met hem te praten en om te informeren waarmee hij wijs kan worden verstoord.
Skirnir.
3. Vertel me nu, Frey, prins der goden! want ik wil weten, waarom zit je alleen de hele dag in de ruime hal?
Frey.
4. Waarom zal ik u vertellen, u jongeman, de grote benauwdheid van mijn geest? want de verlichting van de Alfs schijnt elke dag, maar niet voor mijn plezier.
Skirnir.
5. Uw zorg kan, naar mijn mening, niet zo groot zijn, dat u het mij niet kunt vertellen; want we waren vroeger jong samen: we mogen elkaar vertrouwen.
Frey.
6. In Gymirճ hoven zag ik een maagd lopen naar wie ik verlang. Haar armen gaven licht voort waarmee alle lucht en water scheen.
7. Is mij meer begeerlijk voor me die maagd dan enige jeugd in de eerdere dagen; maar toch wil niemand, sir of Alfar, dat we samenleven.
Skirnir.
8. Geef mij maar uw ros dat mij door de schemering, flikkerende vlammen en dat zwaard kan dragen, dat zich tegen het Jotuns geslacht brandt.
[73] Frey.
9. Ik zal u mijn ros geven, hetwelk u door de schemering, de flikkerende vlammen en dat zwaard kan dragen dat van zichzelf brandt indien hij stoutmoedig is die het opheft.
Skirnir spreekt tot het paard.
10. Donker is het geheel, het is tijd, zeg ik, dat we over de mistige heuvels gaan, over het land van de Thursar: we zullen beide terugkeren of de almachtige Jotun zal ons allebei grijpen. Skirnir rijdt naar Jotunheim, naar het huis van Gymir, waar woeste honden aan de poort van de omheining rond Gymir’s hal waren vastgeketend. Hij rijdt verder naar waar een koeherder op een heuvel zat en zei tegen hem:
11. Vertel eens, koeherder! als op de heuvel zit je en let op alle wegen, hoe ik tot de toespraak mag komen van de jonge jonkvrouw, voor Gymirs honden?
Koeherder.
12. Of gij zijt dood-gedoemd of gij zijt een vertrokkene. Je zal altijd een toespraak missen met de goede maagd van Gymir.
Skirnir.
13. Betere keuzes dan te zeuren die er zijn voor hem die bereid is te sterven: op n dag werd mijn leeftijd verordend en mijn hele leven bepaald.
Gerd.
14. Wat is dat geluid van geluiden dat ik nu hoor in onze woning? De aarde wordt geschud en daarmee beeft het hele huis van Gymir.
Een dienstmaagd.
15. Een man is hierbuiten, afgestegen van de rug van zijn paard: hij laat zijn ros aan het gras grazen.
Gerd.
16. Bid dat hij onze hal binnengaat en drinkt van de heldere mede; hoewel ik vrees dat het de doder van mijn broer is die buiten wacht.
17. Wie is deze van de Alfar ‘s of van de zonen van Aesir of van de wijze Vanir’s? Waarom kom je alleen door het vijandige vuur om onze zalen te bezoeken?
Skirnir.
18. Ik ben niet van de zonen van Alfar, noch van de zonen van Aesir, noch van de wijze Vanir; toch ben ik alleen gekomen door het vijandige vuur om uw zalen te bezoeken.
19. Appels geheel van goud heb ik er hier elf: deze zal ik u geven, Gerd, om uw liefde te winnen, dat u mag zeggen dat Frey bij u het liefste woont.
Gerd.
20. De elf appels zal ik nooit zal accepteren voor het plezier van een sterveling; noch zullen ik en Frey, zo lang ons leven duurt, beide samenleven.
Skirnir.
21. Ik zal u ook de ring geven die verbrand is met de jonge zoon van Odin. Acht van hetzelfde gewicht zullen er elke negende nacht uit vallen.
Gerd.
22. De ring zal ik niet zal accepteren, hoewel het misschien verbrand [75] bij de jonge zoon van Odin was geweest. Ik heb geen gebrek aan goud in de hoven van Gymir; want de rijkdom van mijn vader deel ik.
Skirnir.
23. Zie je dit zwaard, jonge jonkvrouw! Dun en glinsterende helder die ik hier in de hand heb? Ik zal je hoofd van je nek scheiden als je niet gunstig tegen mij spreekt.
Gerd.
24. Onder dwang ik zal nooit iemand behagen; toch voorzie ik dit, als gij en Gymir elkaar ontmoeten zal gij gretig strijd voeren.
26. Met een toverstok sla ik aan je en ik zal je temmen, jonkvrouw! Naar mijn wil. Gij zal daarheen gaan waar de mensenkinderen u nooit meer zullen zien
27. Op de berg van een adelaar zal u vroeg zitten, kijkend en gericht op Hel. Voedsel zal u walgelijker zijn dan iemand die de glinsterende slang onder de mensen is.
28. Als een wonderkind zult u zijn wanneer u gaat; Hrimnir zal naar u kijken, alle wezens naar u staren; u bent meer algemeen bekend dan de wacht onder de goden, [37] als u van uw geknars gaat gapen.
29. Eenzaamheid en afkeer, banden en ongeduld zullen uw tranen van verdriet vergroten. Zet u neer en ik zal u vertellen van een wervelende vloed van zorgen en een dubbel verdriet. [Pg 76]
30. Verschrikkingen zullen u dezelfde dag op de voorhoven van Jotun doen buigen. In de zalen van de Hrimthursar moet je elke dag een uitgeputte, vreugdeloze kruiptocht maken; gejammer voor spel en vermaak zult gij hebben en tranen en ellende.
31. Met een driekoppige Thurs zult u ooit worden gebonden of zonder partner zijn. Uw geest zal u van morgen tot morgen verscheuren: zoals de distel zult u zijn die zichzelf op het huis heeft gestoten.
32. Tot het woud ben ik geweest en tot het vochtige bosje om een toverstok te krijgen. Een toverstaf die ik heb.
33. Smeek met u is Odin, vergramd met u is de prins van sir; Frey zal van u walgen, zelfs voordat u, slechte maagd! de gemene wraak van de goden gevoeld zal hebben.
34. Hoort u, Jotuns! Hoort u Hrimthursar! Zonen van Suttung! ook hier de vrienden van de heer ̠sir! hoe ik het verbied, hoe ik de vreugde van de mens aan de jonkvrouw verbied, mensen gesprek met de jonkvrouw.
35. Hrimgrimnir wordt de Thurs genoemd die u zal bezitten in het raspen van de doden onderaan; daar zullen ellendige slaven uit de wortels van de boom water van geiten geven. Andere dranken zult gij, jonkvrouw! Nooit krijgen, hetzij voor uw plezier, hetzij voor mijn plezier.
36. Thurs [38] snijd ik voor u en drie letters meer: ergi en oedi en othola. Zo zal ik ze eruit snijden zoals ik ze heb ingesneden, als dat nodig mocht zijn.
Gerd.
37. Gegroet tot u, jeugd! en accepteer een ijskoude beker gevuld met oude mede; hoewel ik niet dacht dat ik ooit iemand van het geslacht van Vanir moest houden.
[77] Skirnir.
38. Al mijn boodschappen zal ik weten, voordat ik vandaar naar huis ga. Wanneer wil je een gesprek hebben met de machtige zoon van Niord?
Gerd.
39. Barri wordt het bos genoemd die we beiden kennen, het bos van rustige paden. Negen nachten van nu, daar zal de zoon van Niord Gerd vreugde schenken.
Skimir reed toen naar huis. Frey stond buiten en sprak tot hem en vroeg het nieuws:
40. Vertel eens, Skirnir! eer gij uw ros ontzadelt en vandaar een voet gaat wat gij in Jotunheim hebt volbracht, voor mijn genoegen of voor het uwe?
Skirnir.
41. Barri is het bos genoemd die we beiden kennen, het bos van rustige paden. Negen nachten van nu, daar zal de zoon van Niord Gerd vreugde schenken.
Frey.
42. Lang is n nacht, maar langer twee; hoe zal ik drie verdragen. Vaak leek mij een maand minder dan een halve nacht van verlangen.
Voetnoten.
[37] Heimdall.
[38] Thurs, enz., De namen van magische runen.
Het verhaal van Gerd of gerst die met zwaard, zeis, wordt afgeslagen en met ringen gebonden.
[78]
HET LIED VAN RIG.

In de oude sagen wordt verteld dat een van de sir, genaamd Heimdall, op een reis naar een bepaalde kust en naar een dorp kwam waar hij zichzelf Rig noemde. In overeenstemming met deze Sage is het volgende:
1. In de oudheid, zeggen ze, langs de groene wegen ging de krachtige en oprechte snel ontvankelijke As, de sterke en actieve Rig zijn verdere koers vervolgen.
2. Voorwaarts ging hij halverwege en kwam naar een woning. De deur stond op een kier, hij ging naar binnen, vuur lag op de grond. De man en de vrouw zaten daar, grijsharig bij de haard, Ai en Edda, in oude gedaante gekleed.
3. Rig wilde hen beide raad geven en zette zichzelf op de middelste stoel met aan weerszijden het huispaar.
4. Toen nam Edda uit de as een brood, zwaar en dik, en met gemengde zemelen; meer bezijden dat ze op het midden van het bord legde; daar in een kom stond bouillon op de tafel gezet, er was een kalf gekookt, van voedsel het meest voortreffelijk.
5. Toen stond hij op en bereidde zich voor om te slapen: Rig wilde hen beiden raad geven; legde hem in het midden van het bed; van het huispaar lag er een aan elke kant.
6. Dat deed hij drie nachten tezamen en vertrok toen halverwege. Negen maanden gingen toen voorbij. 7. Edda bracht een kind voort: zij besprenkelde met water zijn donkere huid en noemde het Thorl. [79]
8. Het groeide op, en goed het throve; in zijn handen was de huid verschrompeld, de knokkels knoestig, * * * en de vingers dik; een afschuwelijk gezicht dat het had, een gebogen rug en uitstekende hielen.
9. Toen begon hij zijn kracht te bewijzen, basten te binden, ladingen te maken; takkenbossen naar huis dragen, de hele dag.
10. Toen kwam er een vrouw naar de woning gelopen, met littekens bedekt waren voetzolen, haar armen verbrand door de zon, haar neus samengedrukt, haar naam was Thy.
11. Ze plaatste zich op de middelste stoel; bij haar zat de zoon van het huis. Ze spraken en fluisterden, maakten een bed klaar, Thorl en Thy, en dagen van zorg.
12. Kinderen die ze verwierven en groeiden goed op: hun namen, denk ik, waren Hreimr en Fiosnir, Klur en Kleggi, Kefsir, Fulnir, Drumb, Digraldi, Drott en Hosvir, Lut en Leggialdi. Hekjes die ze bouwden, akkers bemesten, varkens onderhielden, geiten hielden, turf groeven.
13. De dochters waren Drumba en Kumba, Okkvinkalfa en Arinnefia, Ysia en Ambatt, Eikintiasna, Totrughypia en Tronubeina, vandaar zijn de geslachten van de slaven begonnen.
14. Rig ging door en kwam bij een huis; de deur stond op een kier: hij ging naar binnen; vuur was er op de vloer, man en vrouw zaten daar tezamen aan het werk.
15. De man schaafde hout voor een weversboom; zijn baard was getrimd, een lok was op zijn voorhoofd, zijn shirt dicht; zijn koffer stond op de grond.
16. Zijn vrouw zat erbij, plooide haar rok met uitgestrekte armen breide haar kleding. Een kap was op haar hoofd, een losse hemd over haar borst, een doek om haar nek, knopen op haar schouders. Afi en Amma waren de eigenaar van het huis.
17. Rig wilde ze beide raad beiden; stond op van de tafel en bereide zich om te slapen; legde hem in het midden van het bed, van het huispaar lag er een aan elke kant.
18. Dat deed hij drie nachten tezamen. Negen maanden zijn daarna vergaan. Amma sprenkelde een kind dat geboren werd met water en noemden het Karl. De moeder omzwachtelde in linnen de roodharige rossige: de ogen fonkelden.
19. Het groeide op en groeide goed op; leerde ossen te temmen, ploegen te maken, huizen en schuren te bouwen, karren te maken en de ploeg te besturen.
20. Toen brachten zij een meisje naar huis met hangende sleutels en geitenhuid kiel; trouwde haar met Karl. Snor was haar naam, onder een sluier zat ze. Het paar woonde samen, wisselden ringen uit, spreidden banken uit en een huishouden werd gevormd.
21. Kinderen die ze verwierven en leefden tevreden. Hal en Dreng, deze werden genoemd Held, Thegn, Smith, Breidr-bondi, Bundinskegg, Bui en Boddi, Brattskegg en Segg.
22. Maar [de dochters] werden zo met andere namen genoemd: Snot, Brud, Svanni, Svarri, Sprakki, Fliod, Sprund en Vif, Feima, Ristil; vandaar zijn de geslachten der pummels ontsprongen.
23. Rig ging toen van daar in een directe loop en kwam naar een zaal: de ingang keek naar het zuiden, de deur was halfgesloten, een ring was op de deurpost. [Pg 81]
24. Hij ging naar binnen; de vloer was bestrooid, een paar zat tegenover elkaar, Fadir en Modir, met vingers aan het spelen.
25. De man zat en wrong touw, boog zijn boog en bereidde zijn pijl-schachten; maar de huisvrouw keek op haar armen, streek haar sluier glad en maakte haar mouwen vast;
26. Haar hoofdgerei is aangepast. Een gesp was op haar borst; ruim haar gewaad, haar kiel was blauw; helder was haar voorhoofd, haar borst schoner, haar nek witter dan sneeuw.
27. Rig wilde ze beide raad geven en zette zichzelf op de middelste stoel, met aan weerszijden het huiselijke paar.
28. Toen nam Modir een bewerkt kleed van wit linnen en versierde de tafel. Daarna nam ze dunne koeken van sneeuwwitte tarwe en legde ze op de tafel.
29. Zij zette schenkborden op met zilver versierd op tafel en wild en geroosterde vogels. In een kan was wijn; de kopjes waren versierd. Ze dronken en praatten; de dag ging snel voorbij, Rig wilde hen allebei raad geven.
30. rig stond toen op en bereide het bed; daar bleef hij toen drie nachten tezamen en vertrok toen halverwege. Negen maanden na dat hij vertrok.
31. Modir bracht toen een jongen voort: in zijde wikkelden zij hem, met water besprenkelde zij hem en noemde hem Jarl. Licht was zijn haar, helder zijn wangen, zijn ogen priemden als die van een jonge slang.
32. Thuis groeide Jarl op, leerde om het schild te schudden, om het touw vast te maken, de boog om te buigen, pijlen te schachten, werpspiezen om te slingeren, speren om te zwaaien, paarden om te rijden, honden te laten gaan, zwaarden te trekken, zwemmen te oefenen.
33. Uit het woud kwam Rig wandelen: runen leerde hij hem, zijn eigen naam gaf hem en zijn eigen zoon verklaarde hem die hij bad zijn vrij erfgoed velden, zijn oude woningen.
34. Jarl reed toen van daaruit over een duistere weg over vochtige heuvels naar een hal waar hij kwam. Zijn speer zwaaide hij, zijn schild schudde hij, maakte zijn paard bokkesprongen en trok zijn zwaard, strijd begon te komen, het veld om te redden, bloedbad te maken; en verovert land.
35. Daarna regeerde hij alleen over acht steden, verdeelde rijkdom, gaf aan alle schatten en kostbare dingen; paarden met lange zijden, ringen verspreidde hij en sneed kragen in stukken. [39]
36. De edelen reden door vochtige wegen, kwamen naar een hal, waar Hersir woonde; daar vonden ze een slank meisje, eerlijk en elegant, Erna is haar naam.
37. Ze eisten haar en brachten haar naar huis, waar Jarl omhelsde haar; zij ging onder het linnen [40]. Ze leefden samen en leefden goed, hadden nageslacht en genoten van hun ouderdom.
38. Bur was hun oudste, Barn de tweede, Jod en Adal, Arfi, Mog, Nid en Nidjung. Ze leerden spellen; Son en Svein zwommen en speelden aan tafels. Een heette Kund, Kon was de jongste.
39. Daar groeide Jarl’s nageslacht op; paarden die ze braken, schilden bogen, snijden pijlen, zwaaien speren.
40. Maar de jonge Kon begreep runen, fin-runen, [83] en aldr-runen; hij kende bovendien mannen om te bewaren, oevers om te dempen, de zee om te kalmeren
41. Hij kende de stem van vogels, hoe vuren te matigen, te stillen en te blussen; verdriet om te verminderen. Hij had de kracht en energie van acht mannen.
42. Hij streed met Rig Jarl in runes, beoefende kunsten en bewees superieur te zijn; daarna verwierf Rig de naam om geroepen te worden en vaardig in runen.
43. De jonge Kon reed door moerassen en wouden, gooide pijltjes en bedwong vogels.
44. Toen zong de kraai, eenzaam zittend op een tak! җaarom wilt u, jonge Kon: temmen de vogels? Liever moet u, jonge Kon! Op paarden rijden * * * en legers overwinnen.
45. Noch Dan noch Danp hadden zalen duurder, nobelere vaderlijke zetels dan jij hebt. Ze wisten heel goed hoe de praam te rijden, de snede te beproeven, wonden om toe te brengen.
De rest ontbreekt.
Voetnoten.
[39] Een veel voorkomende praktijk: de stukken dienden als geld.
[40] De huwelijkssluier.
[84]
OEGIR's DRINKGELAG OF LOKI's DISCUSSIE.

Oegir, die ook Gymir wordt genoemd, had bier gebrouwen voor de Aesir nadat hij de grote ketel had gekregen, zoals reeds is verteld. Bij het vermaak kwamen Odin en zijn vrouw Frigg. Thor kwam niet omdat hij in het Oosten was, maar zijn vrouw Sif was daar, ook Bragi en zijn vrouw Idun en Ty die eenhandig was omdat Fenrisulf zijn hand had afgebeten terwijl hij gebonden was. Daarnaast waren er Niord en zijn vrouw Skadi, Frey en Freya en Odins zoon Vidar. Loki was er ook en de dienaren van Frey, Byggvir en Beyla. Veel andere sir en Alfar waren ook aanwezig.
Oegir had twee bedienden, Fimafeng en Eldir. Helder goud werd daar gebruikt in plaats van vuur. Het bier serveerde zichzelf aan de gasten. De plaats was een groot heiligdom. De gasten loofden de uitmuntende dienaren van Oegir zeer. Dat kon Loki niet met geduld horen en sloeg zo Fimafeng; waarop de Aesir hun schilden schudde, uitriepen tegen Loki en achtervolgde hem in het woud keerden en daarna terug om te drinken. Loki kwam weer en vond Eldir te staan tot wie hij aldus sprak:
1. Vertel me, Eldir! voordat u uw voet een stap vooruit zet, op welk gesprek zijn de zonen van de zegevierende goden aan het drinken?
Eldir.
2. Van hun krijg gesprek en van hun oorlogs roem, de zonen van de zegevierende goden. Van de Aesir en de Alfar die hier zijn heeft niet n een vriendelijk woord voor u.
Loki.
3. Ik ga naar de zalen van Oegir om het drinkgelag te zien. Sctrijd en haat draag ik de zonen van sir en zal hun mede met onheil mengen.
Eldir.
4. Weet je niet dat als je naar de zalen van Oegir gaat om het drinkgelag te zien, maar smaad en geschreeuw over de goedgunstige machten vloeit, zullen ze het allemaal op je afwissen?
Loki.
5. Weet u niet, Eldir, dat als wij twee met bittere woorden strijden, ik rijk zal zijn in antwoorden als u te veel zegt?
Loki ging toen de gang in, maar toen de aanwezigen zagen wie er binnenkwam zaten ze allemaal stil.
Loki.
6. Ik loop en kom dorstig naar deze hal van een lange reis om de Aesir n teug te smeken om mij van de heldere mede te geven.
7. Waarom goden! ben je zo stil, zo gereserveerd dat jullie niet kunnen spreken? Een zitplaats en een plaats kiezen voor mij aan uw tafel of bid me me hier vandaan.
Bragi.
8. Een stoel en plaats zal de Aesir nooit kiezen voor [86] u op hun tafel; want de Aesir weten voor wie ze een vreugdevol drinkgelag moeten houden.
Loki.
9. Odin! weet je nog wanneer we ons bloed in het begin met elkaar mengden? Wanneer u bier proeft hebt u dit voortdurend afgewezen, tenzij het ons beide was aangeboden?
Odin.
Sta op, Vidar! en laat de vader van de wolf bij ons drinkgelag zitten; dat Loki geen woorden van onheil mag spreken in de hal van Oegir.
Vidar stond toen op, presenteerde Loki drank die voor het drinken aldus de Aesir aansprak:
1. Gegroet, Aesir! Hagel, Asyniur! En u alle - heilige goden! Alles, behalve die As die daar zit, Bragi, op gindse bank.
Bragi.
12. Een paard en een zwaard zal ik u uit mijn opslag geven en ook met een ring belonen als u de Aesir niet kwaadwillig zult vergelden. Hits de goden niet tegen u op.
Loki.
13. Van paard en ringen zal u ooit, Bragi! Gebrek hebben. Van de Aesir en de Alfar, die hier aanwezig zijn, ben je in conflict de meest achterlijke en in het spel van schichten het meest timide.
Bragi.
14. Ik weet dat als ik was buiten, zoals ik nu binnen ben, in de hal van Oegir, ik uw hoofd in mijn hand zou dragen en dus voor liegen straf ik u.
[87] Loki.
15. Dapper op uw zitplaats bent u, Bragi! Maar dat zou je niet moeten zijn, Bragi, de trots van de bank! Ga en vecht als je boos bent; een dappere man zit niet te overwegen.
Idun.
18. Loki ik spreek niet met bedrieglijke woorden in de hal van Oegir. Bragi kalmeer, door bier opgewonden. Ik verlang niet dat je zo boos vecht.
Gefion.
19. Waarom zal u, sir twain, hier binnenin met verwijtende woorden streven? Lopt ziet niet dat hij wordt misleid en wordt aangespoord door het lot.
Loki.
20. Zwijg, Gefion! Ik wil nu alleen vermelden hoe die eerlijke jeugd je geest bedierf die je een ketting gaf die je om je ledematen bond?
Odin.
21. Je bent ijlend Loki! en je hebt je verstand verloren door Gefionՠs toorn op je te roepen; voor alle mannen lotsbestemming, ik weet het, ze weet het zo grondig als ik.
[88] Loki.
22. Wees stil, Odin! Je zou nooit conflicten tussen mensen kunnen toewijzen: of heb je het gegeven aan degenen voor wie je het niet zou moeten hebben - overwinning voor lafaards.
Odin.
23. Weet je dat ik het gaf aan hen die ik niet zou moeten, overwinning voor lafaards? Gij was acht winters beneden op de aarde, een melkkoe en een vrouw en hebt daar kinderen gebaard. Nu dat, denk ik, betekent een basis karakter.
Loki.
24. Maar, er wordt gezegd, gij ging met wankele stappen in Samso en sloeg huizen als een Vala. In gelijkenis van een waarzegger ging gij onder de mensen. Dat betekent, denk ik, een basis karakter.
Frigg.
25. Uw handelingen moet gij nooit onder de mensen publiceren, wat gij, sir twee, vroeger deed. Ooit vergeten zijn de vroegere daden van mensen!
Loki.
26. Zwijg, Frigg! Gij zijt de dochter van Fiorgyn en hebt altijd van mensen gehouden sinds Ve en Vili, naar men zegt, gij, de vrouw van Vidrir, beide aan uw boezem hebt gedaan.
Frigg.
27. Weet dat als ik in de zalen van Oegir een zoon als Balder had je niet van de zonen van sir zou moeten gaan; je zou hevig aangevallen moeten zijn.
[89] Loki.
28. Maar wil u, Frigg! dat van mijn goddeloosheid ik meer zal vertellen? Ik ben de oorzaak dat gij niet ziet dat Balder naar de hallen reed.
Freya.
29. Gek ben je Loki! in het vertellen van uw vuile misdaden. Frigg, geloof ik, weet wat er gebeurt, hoewel ze het niet zegt.
Loki.
30. Zwijg, Freyia! Ik ken je goed; gij bent niet vrij van ondeugden; van de Aesir en de Alfar die hierin zijn is elk uw minnaar geweest.
Freya.
31. Vals is uw tong. Voortaan zal het, denk ik, niet goed met u praten. Verbolgen met u zijn de Aesir en de Asyniur. Verdrietig zal u naar huis gaan.
Loki.
32. Wees stil, Freya! Gij zijt een tovenares en met veel kwaad gemengd; want tegen uw broeder hebt u de vriendelijke krachten opgehitst. En dan, Freya! wat heb je gedaan?
Niord.
33. Het is geen groot wonder als in de zijde geklede dames zelf mannen, minnaars krijgen; maar het is een wonder dat een ellendige As, die kinderen heeft gebaard, hierin zou binnenkomen.
Loki.
34. Zwijg, Niord! U werd sinds oostwaarts [pg 90] gestuurd, een gijzelaar van de goden. De dochters van Hymir hadden u als werktuig en vloeiden in uw mond. [41]
Niord.
35. Dit is voor mij een troost, want ik ben sinds een heel eind vandaar gestuurd, een gijzelaar van de goden, dat ik een zoon had die niemand haat en waarvan gezegd wordt dat hij een van de leiders is in de Aesir.
Loki.
6. Stop nu, Niord! in beperking vat je u zelf; Ik zal het niet langer geheim houden; het was met je zuster dat je had zoծ zoon; nauwelijks erger dan uzelf.
Ty.
37. Frey is het beste van al de verheven goden in de sirճ hoven: geen maagd maakt hij te huilen, geen vrouw of man en van maakt allen los van banden.
Loki.
38. Wees stil, Ty! Je kunt nooit een geschil tussen twee regelen; van uw rechterhand moet ik ook vermelden die Fenrir van u scheurde.
Ty.
39. Ik ontbreek een hand, maar gij hebt het eerlijk bekend, verdrietig is het gebrek aan een van beide. Evenmin is de wolf op zijn gemak: hij in banden moet wachten tot de vernietiging van de goden.
Loki.
40. Wees stil, Ty; voor uw vrouw gebeurde het om een zoon van mij te hebben. Noch lap of penny heb je ooit gehad, arme stakker! voor deze blessure.
[91] Frey.
41. Ik zie de wolf liggen aan de mond van de rivier totdat de krachten zijn weggevaagd. Zo zult gij gebonden zijn, zo gij niet zwijgt, gij maker van het kwaad.
Loki.
42. Met goud hebt gij de dochter van Gymir gekocht en zo uw zwaard weggegeven; maar wanneer Muspellճ zonen door het donkere bos rijden, zal u, ongelukkig, niets hebben om te vechten.
Byggvir.
43. Weet dat ik van een nobel ras was zoals Ingun ‘s Frey en een zo’n mooie woning had zachter dan merg, ik wilde die ziek makende voorspellende kraai breken en verbrijzel hem been bij been.
Loki.
44. Wat is het kleine ding dat ik zie kwispelen met zijn staart en gretig knipogen? Aan de oren van Frey zou je ooit moeten zijn en onder molens rammelen.
Byggvir.
5. Byggvir ben ik genoemd en word waakzaam geacht door alle goden en mensen; daarom ben ik hier blij dat alle zonen van Hropt samen bier drinken.
Loki.
46. Zwijg, Byggvir! Je kon nooit eten uitdelen aan mensen toen je liggend in je rolbed je niet gevonden kon worden terwijl mannen aan het vechten waren.
Heimdall.
47. Loki, jij bent dronken en je hebt je verstand verloren. [92] Waarom ga je niet weg, Loki? Maar dronkenschap regeert dus elke man zodat hij niets weet van zijn snappen.
48. Zwijg, Heimdall! Voor u was in vroege dagen dat haatdragende leven verordend: met een natte rug moet u ooit zijn en waken als bewaker van de goden.
Skadi.
49. Je bent vrolijk, Loki! Niet lang zult u dartelen met een ongebonden staart; op een rotspunt zullen de goden u binden met de ingewanden van uw ijskoude zoon.
Loki.
50. Weet, als op het punt van een rots met de ingewanden van mijn ijskoude zoon de goden me zullen binden dat eerst en vooral ik was bij de moord, toen we Thiassi aanvielen.
Skadi.
51. Weet, als u eerst en vooral wreed was bij de moord toen u Thiassi aanviel dat uit mijn woningen en velden u ooit koude raadgevingen zullen komen.
Loki.
52. Milder was je om van Laufey ‘s zoon te spreken, toen je uitnodigde naar je bed vroeg. Zulke zaken moeten worden vermeld als we nauwkeurig onze ondeugden moeten vertellen.
Toen kwam Sif voort en schonk mede uit voor Loki in een ijskoude beker en zei:
3. Wees gegroet, Loki! en ontvang deze koele beker vol met oude mede: laat me dan alleen onder het onberispelijke sir geslacht, laat het onbevlekt achter.
Hij nam de hoorn, dronk en zei: [93]
54. Zo alleen zou u moeten zijn was u streng en behoedzaam jegens uw vriend; maar een die ik ken en, denk ik, hem goed kent, een favoriete rivaal van Hlorridi en dat is de sluwe Loki.
Beyla.
55. De rotsen beven allemaal: ik denk dat Hlorridi terug is van zijn reis. Hij zal hem bidden stil te zijn die hier alle goden en mensen beledigt.
Loki.
56. Wees stil, Beyla! U bent de vrouw van Byggvir en met veel kwaad gemengd: nooit kwam een groter monster onder de zonen van Aesir. Je bent een vuile slet.
Thor kwam toen binnen en zei:
57. Stil, gij onzuiver wezen! Mijn machtige hamer Miollnir zal uw praten stoppen. Ik zal uw hoofd van uw nek slaan; dan zal uw leven worden beindigd.
Loki.
58. De zoon van de aarde is nu gekomen. Waarom wrok je zo, Thor? Dat zou u niet durven doen wanneer u met de wolf moet vechten en hij de almachtige vader geheel verzwelgt.
Thor.
59. Stil, gij onzuivere wezen! Mijn machtige hamer Miollnir zal uw praten stoppen. Ik zal u naar de oostelijke regio gooien en niemand zal u daarna zien.
Loki.
60. Van uw reizen naar het oosten moet u de mensen nooit spreken sinds u in een duim van een handschoen, Einheri! Omgevouwen groeide en dacht nauwelijks dat je Thor was.
Thor.
61. Stil, gij onzuivere wezen! Mijn machtige hamer Miollnir zal uw praten stoppen: met deze rechterhand zal ik, Hrungnirs vloek, u slaan zodat elk been van uw wordt gebroken.
Loki.
62. Het is mijn bedoeling een lang leven te leiden, hoewel je me met je hamer bedreigt. De leren teenslippers van Skrymir schenen je hard toen je bij het eten niet kon komen toen je in goede gezondheid stierf van de honger.
Thor.
63. Stil, gij onzuivere wezen! Mijn machtige hamer Miollnir zal uw praten stoppen. De vloek van Hrungnir zal je neerwerpen bij Hel onder de roosters van de doden.
Loki.
64. Ik heb vr de Aesir gezegd, ik heb vr de zonen van sir gezegd wat mijn geest voorstelde: maar voor u alleen zal ik er uitgaan; omdat ik weet dat je zal vechten.
65. Oegir! je hebt bier gebrouwen; maar gij zult voortaan nooit een drinkgelag houden. Al uw bezittingen die hierin zijn zullen met vlammen spelen en u op uw rug verbranden.
Hierna wierp Loki zich in de gelijkenis van een zalm in de waterval van Franangr waar de Aesir hem vingen en bonden hem met de ingewanden van zijn zoon Nari; maar zijn andere zoon, Narfi werd veranderd in een wolf. Skadi pakte een giftige slang en maakte die vast aan het gezicht van Loki. [95] Het gif sijpelde eruit. Sigyn, de vrouw van Loki, ging bij hem zitten en hield een kom onder het gif; en toen het bassin vol was droeg ze het gif weg. Ondertussen viel het gif op Loki die er zo hevig voor terugdeinsde dat de hele aarde trilde. Dit veroorzaakt wat nu aardbevingen worden genoemd.
Voetnoten.
[41] De gebeurtenissen in deze strofe zijn waarschijnlijk slechts een verdraaiing door de dichter van wat we weten over de geschiedenis van Niord.

HET LIED VAN FIOLSVITH.
1. Van de buitenmuur zag hij iemand opklimmen naar de zetel van het gigantische geslacht.

Fiolsvith.
Langs de vochtige wegen haast je sinds terug, hier ellendige! is geen plaats voor jou.
2. Welk monster is het die voor het voorhof staat en rond de gevaarlijke vlam zweeft? Wie zoekt u? Van wat ben je op zoek? Of wat, een vriendloos wezen! heb je zin om het te weten?
Zwerver.
3. Welk monster is het die voor het voorhof staat, wie biedt de reiziger geen gastvrijheid aan? Leeg van eerlijke roem, babbelaar! heb je geleefd; maar vandaar komt hij naar huis.
Fiolsvith.
4. Fiolsvith is mijn naam; verstandig ben ik van geest, hoewel van voedsel niet kwistig Binnen deze hoven zal u nooit komen; nu dus ellendige! Breng je weg.
[96] Zwerver.
5. Van de blijdschap van het oog zijn er maar weinigen geneigd om zich te haasten waar er iets aangenaams te zien is. Deze muren, denk ik, glanzen rond gouden zalen. Hier zou ik tevreden met mijn lot kunnen leven.
Fiolsvith.
6. Vertel mij, jeugd; van wie gij zijt geboren of van welk geslacht gij zijt voortgekomen.
Zwerver.
7. Vindkald word ik genoemd, Varkald werd mijn vader genoemd, zijn vader was Fiolkald.
8. Vertel eens, Fiolsvith! dat wat ik u zal vragen en ik wil weten: wie is hier de baas en heeft macht over deze landen en dure zalen?
Fiolsvith.
9. Menglod is haar naam, haar moeder verwekte haar met Svaf, Thorins zoon. Ze houdt hier de scepter, en heeft macht over deze landen en dure hallen.
Vindkald.
10. Vertel me, Fiolsvith! enz., wat wordt het rooster genoemd dan welke onder de stervelijke goden nooit een grotere kunstgreep hebben gezien?
Fiolsvith.
11. Thrymgioll wordt het genoemd en drie zonen van Solblindi construeerden het: met boeien bevestigd, elke reiziger die het van zijn opening optilt.
Vindkald.
12. Vertel eens, Fiolsvith! enz., wat wordt die structuur [97] genoemd dan onder de stervelijke goden nooit een grotere kunstgreep heeft gezien?
Fiolsvith.
13. Gastropnir wordt het genoemd, en ik construeerde het van de ledematen van Leirbrimir. Ik heb het zo gesteund dat het zal altijd blijven staan zolang de wereld duurt.
Vindkald.
14. Vertel mij, Fiolsvith! enz., hoe die honden worden genoemd die de reuzinnen wegjagen en de veiligheid van de velden herstellen?
Fiolsvith.
15. Gifr wordt de ene genoemd en de andere Geri, als u dat wilde weten. Elf wachten zullen ze houden totdat de machten vergaan.
Vindkald.
16. Vertel me, Fiolsvith! enz., of iemand binnen kan komen terwijl die vreselijke belagers slapen?
Fiolsvith.
17. Afwisselend slapen werd strikt aan hen opgelegd sinds zij op de wacht werden gesteld. Een slaapt ‘s nachts, overdag de andere, zodat er geen schepsel kan binnenkomen als hij komt.
Vindkald.
18. Vertel me, Fiolsvith! enz., of er enig voedsel is dat men kan krijgen zodat ze kunnen binnen rennen terwijl ze eten?
Fiolsvith.
19. Twee maaltijden liggen in de vleugels van Vidofnir, als u dat wiltweten: dat is alleen voedsel dat men hen kan geven en binnen kunnen rennen terwijl ze eten.
Vindkald.
20. Vertel me, Fiolsvith!, enz., hoe die boom wordt genoemd die zich met zijn takken over elk land verspreidt?
Fiolsvith.
21. Mimameidir wordt het genoemd; maar weinigen weten uit welke wortels het komt: het zal daardoor vallen waarvan de meesten weten. Noch vuur noch ijzer zal het schaden.
Vindkald.
22. Vertel me, Fiolsvith! enz., welke kracht is op die beroemde boom toegepast die noch vuur noch ijzer zal schaden?
Fiolsvith.
23. Zijn vrucht zal op het vuur gelegd worden voor vrouwen in arbeid; uit hen zal doorgaan van wat erin zou blijven: zo is het een schepper van de mensheid.
Vindkald.
24. Vertel me, Fioisvith! enz., hoe wordt de haan genoemd die in die verheven boom zit en alles glinstert met goud?
Fiolsvith.
25. Vidofnir wordt hij genoemd; in de heldere lucht staat hij in de takken van Mimaճ boom: brengt alleen kwellingen, samen onlosmakelijk, de zwarte vogel bij zijn eenzame maaltijd.
Vindkald.
26. Vertel me, Fiolsvith! enz., of er enig wapen is voor Vidofnir mogelijk in Helճ woning valt?
[99] Fiolsvith
27. Hvatein is de tak genoemd en Lopt plukte het beneden bij de poort van de Dood. In een ijzeren kist ligt het bij Sinmoera en is het met negen sterke sloten beveiligd.
Vindkald.
28. Vertel me, Fiolsvith! enz., of hij levend terug zal keren die er op zoek is en die stok en neemt?
Fiolsvith.
29. Hij zal terugkeren die de roede zoekt en zal nemen, indien hij dat draagt die weinig bezit tot de dame van de glasachtige klei.
Vindkald.
30. Vertel me, Fiolsvith! enz., of er enige schat is die stervelingen kunnen verkrijgen waarop de bleke reuzin zich zal verheugen?
Fiolsvith.
31. De heldere sikkel die in de vleugels van Vidofnir ligt, die gij in een zak zult dragen en aan Sinmoera geven, eer zij zal geneigd zijn een arm te geven om te strijden.
Vindkald.
32. Vertel me, Fiolsvith! enz., hoe deze hal wordt genoemd die rond is met een vijzondere flikkerende vlam?
Fiolsvith.
Hyr wordt het genoemd en het zal lang trillen als op een punt van een lans. Dit weelderige huis zal al voor eeuwen sinds maar uit geruchten bekend zijn.
[100] Vindkald.
34. Vertel me, Fiolsvith! enz., welke van de zonen van sir heeft dat geconstrueerd die ik binnen het hof zag?
Fiolsvith.
35. Uni en Iri, Bari en Ori, Var en Vegdrasil, Dorri en Uri, Delling en Atvard, Lidskialf, Loki.
Vindkald.
36. Vertel eens, Fiolsvith! enz., hoe die berg wordt genoemd waarop ik een prachtige maagd zie staan?
Fiolsvith.
37. Hyfiaberg wordt het genoemd en lang is het een troost geweest voor de neergeschoten en bedroefde mensen: elke vrouw wordt gezond, hoewel ze een ziekte van een jaar heeft, als ze die maar kan opstaan.
Vindkald.
38. Vertel me, Fiolsvith! enz., hoe die maagden worden genoemd die samen in harmonie zitten bij de knien van Menglod?
Fiolsvith.
39. Hlif wordt de eerste genoemd, de tweede is Hlifthursa, de derde Thiodvarta, Biort en Blid, Blidr, Frid, Eir en Orboda.
Vindkald.
40. Vertel eens, Fiolsvith! enz., of zij degenen die zich aanbieden, als dat nodig is, moeten beschermen?
Fiolsvith.
41. Elke zomer waarin de mensen zich aanbieden, p de heilige plaats zal er geen pestilentie zo groot zijn voor de zonen der mensen, maar zij zullen elk van gevaar bevrijden.
[101] Vindkald.
42. Vertel me, Fiolsvith! enz. of er een man is die in de zachte armen van Menglod slaapt?
Fiolsvith.
43. Er is geen man die in de zachte armen van Menglod mag slapen, uitgezonderd alleen Svipdag; voor hem is de zonheldere maagd als verloofde van de vrouw.
Vindkald.
44. Zet de deuren open! Laat de poort wijd staan; hier kunt u Svipdag zien; maar ga toch leren of Menglod mijn liefde zal accepteren.
Fiolsvith.
45. Hoor, Menglod! Een man is hier gekomen; ga heen, aanschouw de vreemdeling; de honden zijn blij; het huis heeft zichzeld zelf geopend. Ik denk dat het Svipdag moet zijn.
Menglod.
46. Woeste raven zullen aan de hoge galgen uw ogen uit scheuren, indien gij liegt dat hiervan verre een jeugd in mijn zalen is gekomen.
47. Vanwaar kom je? Vanwaar hebt u gereisd? Hoe noemen uw verwanten u? Van uw geslacht en naam moet ik een teken hebben als ik met u verloofd was.
Svipdag.
48. Svipdag ben ik genoemd, Solbiart werd mijn vader genoemd; vandaar dreef de wind me op de koude wegen. Urd's decreet mag niemand tegenspreken, hoe licht geuit ook.
Menglod. [102]
49. Welkom, bent u: mijn wil heb ik verkregen; het begroeten van een kus zal volgen. Een beeld van blijdschap dat de meeste mensen niet zien als de een de ander liefheeft.
50. Lang heb ik op mijn geliefde heuvel gezeten, dag en nacht verwachtte ik u. Nu is het geschied dat ik heb gehoopt, dat gij, dierbare jeugd, wederom in mijn zalen komt.
Svipdag.
51. Verlangen heb ik ondergaan voor uw liefde; en jij voor mijn genegenheid. Nu is het zeker dat we ons leven samen zullen doorbrengen.

HET LIED VAN HYNDLA.
Freya rijdt met haar favoriete Ottar naar Hyndla, een Vala, met als doel informatie te verkrijgen over de stamboom van Ottar en dergelijke informatie wordt door hem vereist in een juridisch geschil met Angantyr. Na dit verkregen te hebben, verzoekt Freya Hyndla verder om Ottar een drankje (minnisol) te geven waarmee hij alles kan onthouden wat hem is verteld. Dit weigert ze, maar wordt gedwongen te voldoen door Freya die haar grot met vlammen heeft omringd. Ze geeft hem het drankje, maar het gaat vergezeld van een vervloeking die door Freya tot een zegen wordt veranderd.
Freya. 1. Wakker, maagd van maagden! Wakker, mijn vriend! Hyndla! Zuster! wie in de grot huist. Nu [103] is er duisternis van duisternis; we zullen beiden naar Valhall rijden als naar de heilige tempel.
2. Laten we Heriafather in onze gedachten bidden om binnen te gaan, hij geeft en schenkt goud aan wie het verdient. Hij gaf Hermod een helm en een borstharnas en van hem ontving Sigmund een zwaard.
3. Overwinning geeft hij aan zijn zonen, maar aan sommige rijkdommen; welsprekendheid voor de groten en voor de mensen verstand; goede wind geeft hij aan handelaren, maar poezie aan de skallds; moed geeft hij aan vele krijgers.
4. Zij die aan Thor willen offeren, zij die tot hem wilen bidden dat hij u goedgezind is; hoewel hij de Jotun-vrouwen een slechte wil toedraagt.
5. Neem nu van uw wolven er een uit de stal; laat hem met de rennen met de runen van de teugel. [42]
Hyndla.
6. Traag is uw varken om de godswegen te treden:
Freya.
7. Ik zal mijn nobele rijpaard zadelen.
Hyndla.
8. Vals ben jij, Freyia! die mij verzoekt; naar uw ogen toont gij het alzo op ons gevestigd; terwijl gij uw man op de doodsweg hebt, [43] de jonge Ottar, de zoon van Innstein.
9. Domme kunst u, Hyndla! Ik denk dat je droomt omdat je zegt dat mijn man met mij op de doodsweg is; daar waar mijn varken schittert met zijn gouden borstelharen, heet Hildisvini, die voor mij de twee kundige [104] dwergen maakten, Dain en Nabbi. Van het zadel zullen we spreken: laten we zitten, en van het prinselijke families praten, van die leiders die van de goden afstammen. Ze hebben het goud van de doden betwist, Ottar de jongeling en Angantyr.
10. Het is een plicht om te handelen zodat de jonge prins zijn vaderlijke afkomst kan hebben, naar zijn verwanten.
11. Een offerplaats voor mij heeft hij verheven, met stenen gebouwd; nu is die steen als glas geworden. Met het bloed van ossen besprenkelde hij het. Ottar heeft ooit vertrouwd op de Asyniur.
12. Laten we nu de oude families en de geslachten van verheven mannen beschouwen. Wie zijn de Skioldungs? Wie zijn de Skilfings? Wie de Odlings? Wie de Ylfings? Wie de machtigste geboren? Wie is van haar geboren? Het meest uitgelezen geslacht van mensen onder de hemel?
Hyndla.
13. U, Ottar! Uit kunst van Innstein geboren, maar Innstein was van Alf de Oude, Alf was van Ulf, Ulf van Sfari, maar Sfari van Svan the Rode.
14. Uw vader had een moeder want haar halskettingen waren beroemd en zij, denk ik, heette Hledis de priesteres; Frodi was haar vader en haar moeder Friant: al die rassen worden gerekend tot stamhoofden.
15. Ali was vanouds van de sterkste mannen, Halfdan vr hem, de hoogste van de Skioldungs; (Beroemd waren de oorlogen door die hoofdmannen geleid) zijn daden leek te stijgen naar de randen van de hemel.
16. Door Eimund geholpen, hoofd van de mensen, sloeg Sigtrygg [105] met het koude staal. Hij had Almveig tot vrouw, eerste van de vrouwen. Ze verwekten en hadden achttien zonen.
17. Van hen de Skioldungs, van hen de Skilfings, van hen de Odlings, van hen de Ynglings, van hen de machtigste geboren, van hen door haar geboren, de uitgelezen mensheid onder de hemel. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski!
18. Hildegun was haar moeder, van Svafa geboren en een zeekoning. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski! Bekommer je om dit te weten? Wens je een langer verhaal?
19. Dag trouwde met Thora, moeder van strijders: van dat geslacht werden de edele kampioenen geboren, Fradmar, Gyrd, en de Frekis beide, Am, Josur, maart, Alf de oude. Bekommer je om dit te weten? Wens je een langer verhaal?
20. Ketil hun vriend werd genoemd, erfgenaam van Klyp; hij was de grootvader van je moeder. Toen was Frodi al vr Kari, maar de oudste was Alf.
21. Nanna was de volgende, de dochter van Nokkvi; haar zoon was uw vaders bloedverwant, oud is die verwantschap. Ik kende zowel Brodd als Horfi. Al dat ras is van jou, Ottar Heimski!
22. Isolf, Asolf, Olmodճ zonen en Skurhildճ Skekkilճ dochter; gij zult nog vele hoofdlieden tellen. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski!
23. Gunnar, Balk, Grim, Ardskafi, Jarnskiold, Thorir, Ulf, Ginandi, Bui en Brami, Barri en Reifnir, Tind en Hyrfing, de twee Haddingis. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski!
24. Met hard werken en tumult werden de zonen van de Arnrim geboren en van Eyfura: woeste berserkir, rampspoed van [106] elke soort door land en zee, als vuur dat zij droegen. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski!
25. Ik kende zowel Brodd als Horfi, ze waren aan het hof van Hrolf de Oude; allen afstammend van Jormunrek, schoonzoon van Sigurd. (Luister naar mijn verhaal) de angst voor naties, hem die Fafnir doodde.
26. Hij was een koning, uit Volsung voortgekomen, en Hiordis uit Hrodung; maar Eylimi van de Odlings. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski!
27. Gunnar en Hogni, zonen van Giuki; en Gudrun evenzo, hun zuster. Guttorm; was niet van Giukiճ ras, hoewel hij broer van beiden was. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski!
28. Harald Hildetonn, geboren uit Hrrekir Slongvanbaugi; hij was een zoon van Aud, Aud de rijke was de dochter van Ivar; maar Radbard was de vader van Randver. Ze waren helden voor de toegewijde goden. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski!
29. Er waren elf Aesir gerekend toen Balder op de stapel was gelegd; hij Vali toonde zich waardig om te wreken zijn eigen broer: hij doodde de moordenaar. Al dat geslacht is van jou, Ottar Heimski!
30. Balderճ vader was een zoon van Bur: Frey had tot vrouw Gerd, zij was de dochter van Gymir, uit Jotuns voortgekomen en Aurboda; Thiassi was ook hun relatie, die hooghartige Jotun; Skadi was zijn dochter.
31. Wij zeggen u veel en gedenken meer: ik waarschuw u om zoveel te weten. Wens je nog een langer verhaal?
32. Haki was niet de ergste van Hvednaճ zonen en [107] Hibervard was de vader van Hvedna; Heid en Hrossthiof waren van het geslacht van Hrimnir.
33. Alle Valas zijn van Vidolf; alle waarzeggers uit Vilmeidr, alle tovenaars uit Svarthofdi; alle Jotuns komen uit Ymir.
34. Wij zeggen u veel en herinneren meer, ik waarschuw om zoveel te weten. Wens je nog een langer verhaal?
35. Er was er een in tijden van oudsheid geboren met een wonderbaarlijke begiftiging, van goddelijke oorsprong: negen Jotun-meisjes bracht de genadige god ter wereld aan de rand van de wereld.
36. Gialp baarde hem, Greip baarde hem, Eistla baarde hem en Angeia; Ulfrun baarde hem en en Eyrgiafa, Imd en Atla, en Jarnsaxa.
37. De jongen werd gevoed met de kracht van de aarde, met de ijskoude zee en met het bloed van de Zoon. We vertellen je veel, en herinner meer. Ik waarschuw u zoveel om te weten. Wens je nog een langer verhaal?
38. Loki verwekte de wolf met Angrboda, maar Sleipnir verwekte hij met Svadilfari: n monster leek het meest dodelijk, dat van de broer van Byleist ontsprong.
39. Loki verschroeid in de genegenheden van zijn hart had het hart van een half verbrande vrouw gevonden. Loki werd schuldig van die slechte vrouw; vandaar komen in de wereld alle reuzen.
40. Oceaan torent met stormen naar de hemel zelf, stroomt over het land; de lucht is te huur: vandaar sneeuw en snelle wind; dan is het verordend dat de regen zou ophouden.
41. Er was er een geboren groter dan allen, de jongen werd [108] gevoed met de kracht van de aarde; hij werd uitgeroepen tot een heerser, de machtigste en rijkste, verenigd door verwantschap met alle vorsten.
42. Dan zal er een ander komen, nog machtiger, hoewel ik zijn naam niet durf te verklaren. Weinigen mogen verder zien dan wanneer Odin de wolf ontmoet.
Freya.
43. Draagt u de herinneringskop naar mijn gast zodat hij alle woorden van dit, discourse, op de derde morgen kan herhalen, wanneer hij en Angantyr geslachten berekent.
Hyndla.
44. Gaat gij snel vandaar, ik verlang naar slaap; meer van mijn wonderbaarlijke kracht krijg je niet van mij. U bent de beste, mijn hete vriend, Գ nachts, zoals de hij geiten en de zij geiten doen.
45. Je bent zelf gek geworden, hebt altijd verlangd; menigeen heeft onder uw gordel gestolen. Je bent de beste, mijn hete vriend, Գ nachts, zoals bij de zij geiten, de hij geit gaat.
Freya.
46. Vuur Ik sla over u, bewoner van het hout! zodat je nooit van hier weggaat.
Hyndla.
47. Vuur zie ik branden en de aarde gloeit; velen zullen hun leven redden. Draag de beker naar Ottars hand, de mede met gif vermengd, in een slecht uur!
Freya.
48. Uw vervloeking zal krachteloos zijn; hoewel jij, Jotun-meid! met kwaad dreigt. Hij zal heerlijke teugen drinken. Alle goden bid ik om Ottar te bevoordelen.

Voetnoten.
[42] Dat wil zeggen, een teugel gegraveerd met runen.
[43] De weg naar Valhall. [109]

DE BEZWERING VAN GROA.
Zoon.
Word wakker Groa! wordt wakker, goede vrouw! aan de poorten van de dood maak ik je wakker! als u het zich herinnert dat u uw zoon het slechtst zult zijn die bij uw graf komt.
Moeder.
2. Wat maakt mijn enige zoon zich nu ongerust? Met welke verdrukking zijt gij belast dat gij uw moeder noemt die tot stof is gekomen en uit menselijke huizen is heengegaan?
Zoon.
3. Een haatdragend spel dat gij, listige vrouw, voor mij hebt gesteld, die mijn vader in zijn schoot heeft gekoesterd, terwijl u mij stoort, weet niemand waarheen om Menglod om te ontmoeten.
Moeder.
4. Lang is de reis, lang zijn de wegen, lang zijn de verlangens van de mens. Als het zo uitvalt dat u uw wil wilt verkrijgen moet de gebeurtenis dan zijn zoals het is.
Zoon.
5. Zing liedjes voor mij die goed zijn. Moeder! Bescherm je zoon. Dood op mijn weg ben ik bang om te zijn. Ik lijk te jong in jaren.
Moeder.
6. Ik zal je eerst een lied zingen dat het meest nuttig is, dat Rind voor Ran zong; dat u uit uw schouders moet werpen wat u dierbaar is, laat u zelf regeren.
7. Een ogenblik zal ik voor u zingen, zoals gij op uw wegen vreugdeloos moet ronddolen. Moge de bescherming van Urd je aan alle kanten vasthouden, waar je verdoemenis ziet.
8. Een derde zal ik voor u zingen. Als de machtige rivieren een gevaar vormen voor uw leven, Horn en Rud, mogen zij naar Hel afvloeien, en voor u steeds minder worden.
9. Een vierde zal ik voor u zingen. Als vijanden u overvallen op de gevaarlijke weg zullen hun harten hen in de steek laten en u tot macht zijn en hun gemoed tot vrede worden gekeerd.
10. Een vijfde zal ik voor u zingen. Als er banden op uw ledematen worden geworpen zullen vriendelijke spreuken die ik op uw gewrichten zal laten zingen en het slot van uw armen zal beginnen, [en van uw voeten de boei].
11. Een zesde zal ik voor u zingen. Als u op de zee komt, meer stormachtig dan de mensen het hebben gekend, zullen lucht en water u in een zak vergezellen en een u rustige gang veroorloven.
12. Een zevende zal ik voor u zingen. Als op een berg de hoge vorst u zou aanvallen, dodelijke koude zal uw karkas geen letsel toebrengen, noch uw lichaam naar uw ledematen trekken.
13. Een achtste zal ik voor je zingen. Als de nacht u overvalt wanneer u op de mistige weg bent dat de dode christelijke vrouw geen macht heeft, die u misschien kwaad kan doen.
14. Een negende zal ik voor u zingen. Als je met een beroemde speer gewapende Jotun woorden wisselt, woorden en verstand zal aan je opmerkzame hart in vervloed worden gegeven.
15. Ga nu waar ooit de rampspoed is en geen [111] kwaad zal uw wensen hinderen. Op een steen vast in de aarde stond ik binnen de deur terwijl ik liederen zong tot u.
16. Mijn zoon! draag daarom de woorden van uw moeder en laat het in uw binnenste wonen; want veel geluk zult gij hebben in het leven terwijl je van mijn woorden indachtig bent.
HET LIED VAN DE ZON.
Dit enkelvoudige gedicht waarvan het auteurschap in sommige manuscripten aan Smund zelf is toegekend kan een stem uit de dood worden genoemd, gegeven in de vorm van een droom waarin een overleden vader zijn zoon uit een andere wereld moet aanspreken. De eerste 7 strofen lijken nauwelijks verbonden met de volgende die, voor zover de 32e voornamelijk bestaan uit aforismen met voorbeelden, sommige sterk lijken op die in de Havamal. In het resterende deel wordt het recital gegeven van de laatste ziekte van de veronderstelde spreker, zijn dood en de scènes die zijn ziel heeft doorgemaakt op weg naar zijn laatste thuis.
De compositie vertoont een vreemde mengeling van christendom en heidendom waaruit zou blijken dat de eigen religie van de dichter zich in een overgangsfase bevond. Van de toespelingen op het heidenisme moet echter worden opgemerkt dat deze hoofdzakelijk betrekking hebben op personen en daden waarvan geen spoor is in de mythologie van Odin, zoals ons bekend, en mogelijk de vruchten zijn van de eigen verbeelding van de dichter. [112] De titel van het gedicht is ongetwijfeld afgeleid van de toespeling op de zon aan het begin van strofes 39-45.
Voor een uitgebreid en geleerd commentaar met een interlineaire versie van The Song of the Sun,’ kan de lezer ‘Les Chants de Sol’ raadplegen door Professor Bergmann, Strasbourg & Paris, 1858.

1. Van het leven en eigendom heeft een woeste vrijbuiter de mensheid geplunderd; over de wegen die door hem worden bezet zou niemand die leeft kunnen passeren.
2. Alleen at hij het vaakst, niemand nodigde hij tot zijn maaltijd; tot hij het moe was en met een gebrek aan kracht kwam er een dwalende gast van de weg.
3. In nood van drank was die zo weg uitgeputte man en veinsde hongerig te zijn: met bevend hart scheen hij op hem te vertrouwen die zo boosaardig was geweest.
4. Vlees en drinken voor de vermoeide die hij gaf, alles met oprecht hart; aan God dacht hij die de wensen van de reiziger leverde; want hij voelde dat hij een boosdoener was.
5. De gast stond op, hij mediteerde kwaad, hij was niet vriendelijk behandeld; zijn zonde zwol in hem, tijdens zijn slaap vermoordde hij zijn voorzichtige voorzichtige gastheer.
6. De God van de hemel heeft hij om hulp gebeden, toen hij werd geslagen werd hij wakker; maar hij was gedoemd de zonden van hem op zich te nemen die hij onschuldig had gedood.
7. Heilige engelen kwamen boven uit de hemel en namen zijn ziel tot zich: in een leven van reinheid zal hij altijd met de almachtige God leven.
8. Rijkdom en gezondheid mag niemand bevelen, hoewel alles soepel met hem verloopt. Velen overkomt het die ze het minst verwachten. Niemand mag zijn kalmte bevelen. [113]
9. Unnar en Svaldi hadden nooit gedacht dat geluk van hen zou verdwijnen, maar toch werden ze naakt en van alle beroofd en als wolven renden ze naar het bos.
10. De kracht van plezier heeft menigeen beweend. Zorgen worden vaak veroorzaakt door vrouwen; verderfelijk worden ze, hoewel de machtige God ze puur geschapen heeft.
11. Verenigd waren Svafud en Skarthedin, ook kon de een niet zonder de ander, totdat ze tot waanzin werden gedreven voor een vrouw: ze was voorbestemd voor hun verdoemenis.
12. Vanwege die schone maagd zorgde geen van beiden voor spelletjes of vreugdevolle dagen; geen ander ding konden zij in herinnering dragen dan die heldere vorm.
13. Triest voor hen waren de sombere nachten, geen zoete slaap zouden ze genieten: maar uit die angst was er intense haat tussen de trouwe vrienden.
14. Vijandige daden zijn op de meeste plaatsen fel gewroken. Naar de holm gingen ze, [44] voor die schone vrouw en ieder vond zijn dood.
15. Arrogantie mag niemand vermaken: ik heb inderdaad gezien dat zij die haar volgen zich voor het grootste deel van God afwenden.
16. Rijk waren beiden, Radey en Vebogi, en dachten alleen aan hun welzijn; nu zitten ze en keren hun zweren naar verschillende haarden.
17. Zij vertrouwden zichzelf en dachten dat zij er alleen waren om boven alle mensen te zijn; maar hun lot stond het de Almachtige God toe het anders te benoemen.
18. Een leven van luxe dat ze op veel manieren leidden en [114] goud voor sport. Nu zijn ze teruggevorderd zodat ze tussen vorst en vuur moeten lopen.
19. Vertrouw nooit op uw vijanden, hoewel zij eerlijk met u spreken: beloof hun goed: het is goed om de aandoening van een ander te hebben als waarschuwing.
20. Zo gebeurde Sorli de oprechte toen hij zich in Vigolf ‘s macht plaatste; hij vertrouwde hem volledig, de moordenaar van zijn broer, maar hij bleek vals.
21. Vrede hun die hij schonk met oprecht hart; zij beloofden hem in ruil daarvoor goud, veinsden zichzelf vrienden terwijl zij samen dronken; maar toen kwam hun bedrog uit.
22. Daarna op de tweede dag toen zij naar Rygiardal reden verwondden zij met zwaarden hem die onschuldig was en liet zijn leven voorbijgaan.
23. Zijn lijk sleepten ze (op een eenzame weg en sneden het in stukken) in een put en wilden het verbergen; maar de heilige Heer zag het vanuit de hemel.
24. Zijn ziel riep de ware God naar huis in zijn toekomstige vreugde; maar de boosdoeners zullen, ik denk, laat van de kwelling geroepen worden.
25. Bid voor de Zondaar van de woorden van de Heer om vriendelijk voor u te zijn in de geest: gedurende een week daarna zullen allen gelukkig gaan, volgens uw wil.
26. Voor een daad van woede die u hebt begaan, nooit boeten met kwaadheid; het geween zal u met weldaden geruststellen: dat is heilzaam voor de ziel.
27. Op God zal een mens voor goede dingen roepen, op hem die de mens geschapen heeft. Zeer zondig is elke man die laat de Vader vindt. [115]
28. Te worden gevraagd, is denken we, is met alle ernst voor dat wat ontbreekt: van alle dingen mogen we berooid zijn die voor niets vragen: weinigen schenken aandacht aan de behoeften van de zwijger.
29. Eindelijk kwam ik, hoewel vaak genoemd, naar de deur van de hoogste rechter; daarheen verlang ik; want het was mij beloofd dat wie dat hunkert van het feest zal deelnemen.
30. Zonden zijn de reden dat we verdrietig zijn van deze wereld: niemand is in angst als hij geen kwaad doet: het is goed om onberispelijk te zijn.
31. Zoals wolven lijken al degenen die een ongelovige geest hebben: dus zal hij bewijzen wie door wegen moet gaan die bezaaid zijn met gloeiende kool.
32. Vriendelijke raadgevingen en wijselijk samengesteld, zeven heb ik aan u meegedeeld: beschouw hen als goed en vergeet ze nooit: ze zijn allemaal nuttig om te leren.
33. Daarover zal ik spreken hoe gelukkig ik was in de wereld en ten tweede hoe de zonen van mensen met tegenzin lijken werden.
34. Plezier en trots bedriegen de zonen van mensen die naar geld hunkeren; stralende rijkdommen worden eindelijk een verdriet: rijkdom hebben velen tot waanzin gedreven.
35. Doordenkt van blijdschap leek ik op mensen; want ik zag niet veel voor mij: ons wereldse verblijf heeft de Heer geschapen in overvloedige genoegens.
36. Gebogen neer zat ik, hoe lang ik ook wankelde en verlangde van het leven was het meest; maar Hij had de overhand die almachtig was; daarnaar zijn de wegen van de verdoemden.
37. De koorden van Hel waren strak om mijn zijden gebonden; Ik zou ze scheuren, maar ze waren sterk. Het is makkelijk vrij te gaan. [116]
38. Ik wist het alleen hoe mijn pijn aan alle kanten toenam. De meiden van Hel bevalen me elke avond met afschuw naar hun huis.
39. De zon die ik zag, de echte ster van de dag, zinkt weg in zijn brullende huis; maar de gerafelde deuren van Hel aan de andere kant hoorde ik zwaar kraken
40. De zon die ik zag met bloedrode stralen omsingeld: (snel was ik dan van deze wereld af) hoe machtiger verscheen ze in veel opzichten dan ze tevoren was.
41. De zon zag ik en het leek mij alsof ik een glorieuze god zag: ik boog voor haar voor de laatste keer in de mensenwereld.
42. De zon zag ik: zij straalde uit zodat ik niets leek te weten; maar Gioll ‘s beken brulden vanaf de andere kant en vermengden zich veel met bloed.
43. De zon zag ik met trillende ogen, ontsteld en krimpend; want mijn hart was voor een groot deel opgelost in loomheid.
44. De zon zag ik zelden triest; Ik was toen bijna van de wereld afgedaald: mijn tong was als hout geworden en alles was koud buiten mij.
45. De zon zag ik nooit na sinds die sombere dag; want de bergwaters sloten zich over mij heen en ik werd geroepen vanuit kwellingen.
46. De ster van hoop, toen ik werd geboren, vluchtte weg van mijn borst; hoog vloog het, vestigde zich nergens, zodat het rust zou vinden.
47. Langer dan alles was die ene nacht toen ik stijf op mijn stro lag; dan komt als manifest het goddelijke woord: ҄e mens is hetzelfde als de aarde. ‘[117]
48. De Schepper God kan het schatten en weten, (Hij die hemel en aarde gemaakt heeft) hoe verlaten velen gaan, hoewel van verwanten gescheiden.
49. Van zijn werken heeft elk de beloning: gelukkig is hij die goed doet. Van mijn beroofde rijkdom was voor mij een bed bestemd bestrooid met zand.
50. Lichamelijk verlangen mannen vaak verleiden, van hen heeft velen er een te veel: water baden was voor mij allemaal zeer walgelijk.
51. Negen dagen in de stoel van de Norns zat ik, vandaar dat ik op een paard was gezet: daar scheen de zon van de reuzin grimmig door de druipende wolken van de hemel.
52. Van buiten en van binnen leek ik alle zeven onderwerelden te doorkruisen: op en neer, ik zocht een gemakkelijkere manier waar ik de meest gereedste paden zou kunnen hebben.
53. Daarover is te vertellen wat ik voor het eerst zag toen ik tot de pijnlijke werelden kwam: de verschroeide vogels, die zielen waren, vlogen talrijk als vliegen.
54. Vanuit het westen zag ik de draken van Von vliegen en de duistere paden van Glval: hun vleugels trilden; wijd om me heen leek de aarde en de hemel te barsten.
55. Het hart van de zon zag ik vanuit het zuiden komen, hij werd bij twee tegelijk geleid: zijn voeten stonden op de aarde, maar zijn hoorns reikten naar de hemel.
56. Uit het Noorden zag ik de zonen van Nidi, ze waren in totaal zeven; die uit volle hoorns de reine mede dronken uit de bron van de hemelgod.
57. De wind was stil, de wateren stopten hun loop; toen hoorde ik een treurig geluid: want van de mannen de vrouwen met valse gezichten malden aarde als voedsel. [118]
58. Bloederige stenen draaiden die donkere vrouwen droevig; bloedende harten hingen uit hun borsten, flauw van veel kwelling.
59. Velen mensen zag ik gewond gaan op die glad gestrooide paden; hun gezichten leken me helemaal rood gekleurd met stinkend bloed.
60. Veel mannen die ik zag naar de aarde afdalen die de heilige dienst misschien niet hebben; heidense sterren stonden boven hun hoofden beschilderd met dodelijke karakters.
61. Ik zag die mannen die zeer jaloers zijn op het fortuin van een ander; Bloedige runen werden pijnlijk op hun borst gegraveerd.
62. Ik zag daar vele mannen niet vreugdevol; ze wandelden allemaal in het wild: hij verdient dit wie door de ondeugden van deze wereld is verdwaasd.
63. Ik zag die mannen die op verschillende manieren het bezit van de ander hadden verworven: in ondiepten gingen ze naar de begerigheid van het kasteel en droege lasten van lood.
64. Ik zag die mannen die velen van leven en bezit hadden beroofd: door de borsten van die mannen kwamen sterke giftige slangen.
65. Ik zag die mannen die de heilige dagen niet wilden waarnemen: hun handen waren op hete stenen stevig genageld.
66. Ik zag die mannen die van trots zichzelf te hoog taxeerden; hun kleren waren belachelijk in vuur en vlam gehuld.
67. Ik zag die mannen die veel valse woorden van anderen hadden uitgesproken: Raven van de Hel schoten van hun hoofd ellendig in hun ogen.
68. Alle gruwelen die u niet zult leren kennen die gevangenen van Hel lijden. Aangename zonden eindigen in pijnlijke straffen: pijn volgt altijd plezier.
69. Ik zag die mannen die veel hadden gegeven voor Gods wetten; pure lichten stonden fel brandend boven hun hoofden.
70. Ik zag die mannen die vanuit verheven geest de armen hielpen: engelen lezen heilige boeken boven hun hoofd.
71. Ik zag die mannen die met veel vasten hun lichaam hadden verspild: Gods engelen bogen zich voor hen neer: dat is de hoogste vreugde.
72. Ik zag die mannen die voedsel in de mond van hun moeder hadden gestopt: hun banken waren aangenaam op de stralen van de hemel geplaatst.
73. Heilige maagden hadden de zielen schoon gewassen van de zonde van die mannen die zich lange tijd zelf hadden gekweld.
74. Hoge wagens die ik naar de hemel zag gaan; ze waren op weg naar God: ze waren op weg naar God: mannen begeleidden hen die volledig zonder misdaad waren vermoord.
75. Almachtige Vader! grootste Zoon! heilige geest van de hemel! U bidt ik, die ons allen heeft geschapen; bevrijd ons allemaal van ellende.
76. Biugvor en Iyistvor zitten aan de deuren van Herdir op een klinkende stoel; ijzer bloed valt uit hun neusgaten die haat onder de mens ontsteekt.
77. Odinճ vrouw roeit in het schip van de aarde, verlangend naar genoegens; haar zeilen worden laat gereefd die op de touwen van begeerte worden gehangen.
78. Zoon! alleen de zonen van uw vader en Solkatla hebben voor u alleen die hoorn des hert gekregen die uit de grafheuvel de wijze Vigdvalin droeg.
79. Hier zijn runen die Niord ‘s negen dochters hebben gegraveerd, Radvor de oudste en de jongste Kreppvor en hun zeven zussen.
80. Hoeveel geweld hebben zij Svaf en Svaflogi gepleegd! bloedvergieten hebben ze opgewonden en wonden hebben ze gezogen naar een slechte gewoonte.
81. Dit lied die ik u heb geleerd zal u vr de levende zingen, de Zon-Zang die in veel delen zonder fictie zal verschijnen.
82. Hier scheiden we, maar we zullen elkaar opnieuw ontmoeten op de dag van de vreugde van de mensen. Oh Heer! geef de doden vrede en de levende troost.
83. Er is in de droom een loflied aan u gezongen, maar u hebt de waarheid gezien: geen mens is zo wijs geschapen voordat het de Zon zang heeft gehoord.
Voetnoten.
[44] Dat wil zeggen, zij waren betrokken in een enkel gevecht; de plek voor dergelijke ontmoetingen wordt een holm genoemd, bestaande uit een cirkelvormige ruimte gemarkeerd door stenen. [121]
HET LIED VAN VOLUND.
Er was een koning in Zweden genaamd Nidud: hij had twee zonen en een dochter wiens naam Bodvild was. Er waren drie broers, zonen van een koning van de Finnen, de ene heette Slagfid, de tweede Egil, de derde Vlund. Ze gingen op sneeuwschoenen en joegen op wilde beesten. Ze kwamen naar Ulfdal en maakten daar een huis waar een water is genaamd Ulfsiar. Vroeg op de ochtend vonden ze aan de rand van het meer drie vrouwtjes die vlas zaten te spinnen. Dichtbij hen lagen hun zwaan-verenkleedjes: ze waren Valkyriur (Valkuren of Walkuren). Twee van hen, Hladgud-Svanhvit en Hervor-Alvit waren dochters van koning Hlodver; de derde was Olrun, een dochter van Kiar van Valland. Ze namen ze mee naar hun woning. Egil had Olrun, Slagfid Svanhvit en Volund Alvit. Ze woonden daar zeven jaar toen ze wegvlogen op zoek naar conflicten en niet terugkwamen. Egil ging toen op sneeuwschoenen op zoek naar Olrun en Slagfid op zoek naar Svanhvit, maar Volund bleef in Ulfdal. Hij was een zeer vaardige man zoals we leren van oude tradities. Koning Nidud beval hem te grijpen, dus het is hier gerelateerd.
1. Maagden vlogen vanuit het zuiden door het duistere hout, Alvit de jonge, om het lot te vervullen. Aan de rand van het meer zaten ze te rusten, de zuidelijke jonkvrouwen; kostbaar vlas sponnen ze. [122]
2. Een van hen, het schoonste meisjes, omhelde bij zijn komst de borst van Egil. Svanhvit was de tweede, zij droeg het gevederte van een zwaan; maar de derde, hun zuster, de witte nek omhelsde Vlund.
3. Daar bleven ze zeven winters door; maar al in de achtsten werden ze met begeerte in beslag genomen; en in het negende lot scheidde ze. De maagden verlangden naar het troebele hout, de jonge Alvit, om het lot te vervullen.
4. Van de jacht kwamen de vurige jagers, Slagfid en Egil, vonden hun huis verlaten, gingen naar binnen en keken rond. Egil ging naar het oosten naar Olrun en Slagfid naar het westen naar Svanhvit;
5. Maar alleen Volund bleef in Ulfdal. Hij die het rode goud bezet met de harde edelsteen bevestigde alle ringen aan de lindebast en wachtte zo op zijn heldere vrouw als zij bij hem terug zou komen.
6. Er was verteld aan Nidud, de heer van de Niarar, dat alleen Volund in Ulfdal bleef. In de nacht gingen mannen in genagelde borstharnas, hun schilden glinsteren in de afnemende maan.
7. Van hun zadels stapten ze uit naar de gevel van het huis en vandaar het huis binnen. Aan de bast zagen ze de ringen allemaal getekend, zevenhonderd, die de krijger bezat.
8. En zij namen ze af en zij deden ze aan, allen behalve n die ze wegbrachten. Vervolgens kwam van de jacht de vurige jager, Volund, glijdend [45] op de lange weg.
9. Naar het vuur ging hij om het vlees van een beer om te roosteren. Spoedig brandde het kreupelhout en de dorre spar, het in de wind gedroogde hout, voor Vlund.
10. Op de berenmuts zat hij en telde zijn ringen, de metgezel van de Alfar: er was er een vermist. Hij dacht dat de dochter van Hlodver het had, de jonge Alvit, en dat ze terug was.
11. Zolang zat hij totdat hij sliep; en hij ontwaakte ontroofd van blijdschap; aan zijne handen voelde hij zware dwang en rond zijn voeten omklemden boeien zich.
12. ‘Wie zijn de mannen die op de bezitter van de ringen banden hebben gelegd en me hebben gebonden?’
13. Toen schreeuwde Nidud, de heer van de Niarar: ‘Van wie je kreeg je Volund! Alfars! [46] ons goud in Ulfdal?’
14. ҅r was geen goud op Grani's pad, ver weg dacht ik dat ons land uit de heuvels van de Rijn kwam. Ik herinner me dat we meer schatten bezaten toen we als een hele familie thuis waren.
15. Hladgud en Hervor waren van Hlodver geboren; bekend was Olrun, Kiarճ dochter, ze ging het huis binnen, stond op de vloer, haar stem matigde: ‘Nu is hij niet vrolijk die uit het bos komt. ‘
Koning Nidud gaf zijn dochter Bodvild de ring die uit de bast in het huis van Volund was gehaald; maar hijzelf droeg het zwaard dat aan Volund had toebehoord. De koningin zei:
16. Zijn tanden laat hij zien als hij het zwaard ziet en Bodvilds ring herkent: bedreigend zijn zijn ogen als een glinsterende slang: laat de kracht van zijn pezen afsnijden; en zet hem dan in Svarstad.
Dit werd gedaan; hij was verlamd en ging toen op een bepaald klein eiland in de buurt van de kust, genaamd Svarstad. Hij smeedde daar voor de koning allerlei soorten sieraden werk. Niemand mocht naar hem toe gaan, behalve de koning. Volund zei:
17. ҈et zwaard schijnt in de gordel van Nidud die ik zo behendig mogelijk wette en temperde meest kundig zoals mij het meest listig was, dat heldere blad is voor altijd van mij weggenomen: nooit zal ik het in de smidse van Volund dragen.
18. Nu draagt Bodvild de roodgouden ringen van mijn gemalin; hiervoor heb ik geen schadevergoeding. ‘ Gjj zat en sliep nooit en zijn hamer oefende, maar bedacht veel snellere wraak op Nidud.
19. De twee jonge zonen van Nidud liepen naar binnen om in Svarstad te kijken. Naar de kist kwamen ze en vroegen om de sleutels; duidelijk was hun wrok toen daarin ze keken.
20. Er waren veel halskettingen die voor die jongelingen uit het rode goud tevoorschijn kwamen en schatten.' Komen jullie twee alleen, morgen zal dat goud aan u worden gegeven.
21. Vertel het niet aan de maagden, noch aan het huisgezin of aan iemand anders dat gij met mij bent geweest. ‘Vroeg riep de een de ander, broeder, broeder:’ Laten we de ringen gaan bekijken. ‘
22. Aan de kist kwamen zij, en vroegen om de sleutels; duidelijk [125] was hun wrok toen ze erin keken. Van die kinderen sneed hij de hoofden af en legde onder de mest van de gevangenis hun lichamen.
23. Maar hun schedels onder het haar zette hij in zilver en gaf het aan Nidud; en van hun ogen vormden hij kostbare stenen die hij naar Nidud ‘s sluwe vrouw stuurde.
24. Maar van de tanden maakte hij twee borstversieringen en stuurde die naar Bodvild. Toen prees Bodvild de ring: aan Volund bracht het, toen zij het had gebroken: ‘Ik durf het niet te zeggen, behalve alleen aan u.’
Volund.
25. ҉’I zal het gebroken goud zo repareren zodat het voor uw vader beter zal schijnen en voor uw moeder veel mooier en voor uzelf in dezelfde mate.’
26. Daarna bracht hij haar bier opdat het hem zou lukken, want op haar stoel viel ze in slaap. ‘Nu heb ik mijn onrecht gewroken, allen behalve n in het begraven hout.’[47]
27. ‘Ik wenste, ‘zei Volund, ‘Dat ik op mijn voeten was, van het gebruik waarvan de mannen van Nidud mij beroofd hebben’ Lachend klonk Volund in de lucht: Bodvild vertrok wenend van het eiland. Ze treurde om de afwezigheid van haar geliefde en om de woede van haar vader.
28. Stond buiten de sluwe vrouw van Nidud; toen ging ze door de hal naar binnen; maar hij ging zitten om te rusten. ‘Ben je wakker Niarars heer!
29. ‘Noҏoit ben ik wakker, vreugdeloos lig ik om te rusten wanneer ik de dood van mijn kinderen in het oog houd: mijn hoofd is koud, koud [126] zijn voor mij uw raadgevingen. Nu wil ik met Volund spreken.’
30. ‘Vertel me, Vlund, de baas van Alfars! Van mijn dappere jongens, wat is er geworden?’
31. ‘Dan zal u mij eerst zweren, aan boord van een schip, aan de rand van het schild, aan de schouder van het ros, aan de rand van het zwaard, opdat gij de vrouw van Volund en mijn bruid niet zult doden, ofschoon ik een vrouw heb ik die gij kent of nakomelingen in uw hof.
32. Nar de smederij gaan die gij hebt gemaakt, daar zult u de magen vinden met besprenkeld bloed. De hoofden die ik van uw jongens afsneed en hun lichamen onder de mest van de gevangenis legde.
33. Maar hun schedels onder het haar heb ik in zilver gezet en aan Nidud gegeven; en van hun ogen heb ik edelstenen gevormd die ik aan Nidud ‘s sluwe vrouw heb gestuurd.
34. Van de tanden van de twee maakte ik de borstversieringen en stuurde die naar Bodvild. Nu wordt Bodvild groot met een kind, de enige dochter van jullie allebei. ‘
35.’Woorden hebt gij nooit gesproken dat mij meer bedroefde of waarvoor ik u strenger zou straffen: er is geen mens zo groot dat hij u van uw paard kan nemen of zo bekwaam dat hij u neer kan schieten, sinds waar je zweeft in de lucht. ‘
36. ‘Lachend stond Volund in de lucht, maar Nidud bleef triest zitten.
37.’Sta op Thakrad, mijn beste van slaven! Bid Bodvild, mijn dochter met de mooie wenkbrauwen, in heldere kledij te komen om met haar vader om te spreken. [127]
38. Is het, Bodvild! waar dat mij is verteld dat u en Volund op het eiland samen zaten? ‘
39. ‘Het is waar, Nidud! Wat u is verteld dat Volund en ik samen op het eiland zaten in een ongelukkig uur: wilde dat het nooit was geweest! Ik kon niet tegen hem streven, ik zou niet van hem kunnen overwinnen.’
Voetnoten.
45] Op sneeuwschoenen.
[46] De benaming van het hoofd van Alfars, of prins, was van toepassing op Volund die, zoals we leren van de introductie van het proza, een zoon was van een koning van de Finnen, misschien te verklaren is door de omstandigheid dat het gedicht zelf nauwelijks behoort tot de Odin Mythology en is waarschijnlijk gecomponeerd toen dat systeem in verval was en plaats maakte voor het heroïsche of romantische.
[47] De vertaling van deze regel is uitsluitend gebaseerd op een veronderstelde emendatie van de tekst. De verkeerde zin is de hamstring.

HET LIED VAN HELGI, DE ZOON VAN HIORVARD.
Er was een koning genaamd Hiorvard die vier vrouwen had van wie er n Alfhild heette, hun zoon heette Hedin; de tweede heette Sreid, hun zoon was Humlung; de derde heette Sinriod, hun zoon was Hymling. Koning Hiorvard legde de gelofte af dat hij de mooiste vrouw die hij kende tot vrouw zou hebben en kreeg te horen dat koning Svafnir een dochter had van onvergelijkbare schoonheid, Sigrlinn genaamd. Hij had een graaf genaamd Idmund wiens zoon Atli was gestuurd om de hand van Sigrlinn voor de koning te eisen. Hij bleef de hele winter bij koning Svafnir. Er was een graaf, Franmar genaamd, die de pleegvader van Sigrlinn was en een dochter had genaamd Alof. Deze graaf adviseerde dat het meisje zou moeten worden geweigerd en dat Atli naar huis terugkeerde. Op een dag toen de graven zoon Atli in een bos stond zat er een vogel in de takken boven hem die had gehoord dat zijn mannen de vrouwen noemden die koning Hiorvard het mooiste had. De vogel praatte en Atli luisterde naar wat het zei. De vogel zei: [128]

1. Hebt u Sigrlinn, de dochter van Svafnir, van de meisjes de schoonste gezien in haar aangename huis? Hoewel de vrouwen van Hiorvard blijkbaar eerlijk zijn in Glasis-lund.
Atli.
2. Met Atli, Idmunds zoon, waakzame vogel! Wit u verder spreken?
Vogel.
Ik zal het doen als de prins mij offert en ik mag kiezen wat ik wil van het hof van de koning.
Atli.
3. Kies niet Hiorvard noch zijn zonen, noch de schone dochters van die prins, noch de vrouwen die de koning heeft. Laten we samen onderhandelen; dat is het deel van vrienden.
Vogel.
4. Een voorbeeld dat ik zal kiezen, bied vele goud gehoornde koeien uit het land van de chef, als Sigrlinn in zijn armen slaapt en ongedwongen met die prins zal leven.
Dit vond plaats vr de reis van Atli; maar na zijn terugkeer toen de koning zijn nieuws vroeg zei hij:
5. Arbeid hebben we gehad, maar de boodschap heeft niemand gedaan; onze paarden faalden ons in de enorme heuvel; we hadden achteraf een moerassig meer om door te varen; toen werd ons de dochter van Svafnir met versierde ringen ontzegd die we zouden verkrijgen.
De koning beval hen om een tweede keer te gaan en ging ook zelf. Maar toen zij een heuvel waren opgevaren en zagen in Svavaland het land in brand staan en een grote stank van cavalerie paarden, de koning reed neer van de heuvel en nam zijn nachtkwartier bij een rivier. [129] Atli hield de wacht en stak de rivier over en kwam aan een huis waarop een grote vogel zat om het te bewaken, maar sliep. Atli schoot de vogel dood met een pijl. In het huis vond hij de koningsdochter Sigrlinn en Alof, de dochter van Franmar, en bracht ze allebei met hem mee. De graaf Franmar had de vorm van een adelaar aangenomen en hen door tovenarij beschermd tegen een vijandig leger. Er was een koning genaamd Hrodmar, een vrijer van Sigrlinn: hij had de koning van Svavaland gedood en het land verwoest en verbrand. Hiorvard verkreeg Sigrlinn en Atli Alof. Hiorvard en Sigrlinn hadden een zoon lang en knap: hij was zwijgzaam en had geen vaste naam. Terwijl hij op een heuvel zat zag hij negen Walkuren van wie een van de meest nobele aspecten was. Ze zei:
6. Later zal u, Helgi! ringen bezitten, een krachtige krijger of Rodulsvellir, - zo ‘s morgens de adelaar zong - als je ooit stil bent; hoewel jij, prins! een fel gemoed kan tonen.
Helgi.
7. Wat wil u de naam van Helgi laten vergezellen, maagd van helder gezicht! Omdat je me graag wilt geven? Denk goed na over wat je zegt. Ik zal het niet accepteren, tenzij ik jou ook heb.
Walkure.
8. Zwaarden weet ik te liggen in Sigarsholm, minder met vier dan vijf keer tien: een van hen is de beste, van schilden de baal, versierd met goud.
9. Een ring staat op het gevest, moed in het midden, in de punt verschrikking voor zijn gebruik die het bezit: langs de rand ligt een met bloed besmeurde slang en op de bewaker werpt de slang zijn staart.
[130] Er was een koning genaamd Eylimi; Svava was zijn dochter; ze was een Walkure en reed door lucht en water. Zij was het die aan Helgi die naam gaf en beschermde hem daarna vaak in de strijd. Helgi zei;
10. Hiorvard! u bent geen koning van gezond advies, leider van mensen!, hoewel je misschien bekend bent. Gij hebt het vuur van de huizen der prinsen verslonden, hoewel u hen geen kwaad gedaan hebt.
11. Maar Hrodmar zal uit de ringen beschikken, die onze relaties hebben bezeten. Het hoofd rekent weinig om zijn leven terug; hij denkt er alleen aan om de erfenis van de doden te verkrijgen.
Hiorvard antwoordt dat hij Helgi een leger zal leveren als hij de vader van zijn moeder zal wreken. Helgi zoekt daarop het zwaard dat Svava hem had opgedragen. Naderhand gingen hij en Atli heen en versloegen Hrodmar en voerden vele daden van dapperheid uit. Hij doodde de Jotun Hati terwijl hij op een steile rots zat. Helgi en Atli lagen met hun schepen in Hatafiord. Atli hield wacht in het eerste deel van de nacht. Hrimgerd, de dochter van Hati, zei:
12. Wie zijn de leiders in Hatafiord? Met schilden zijn uw schepen overdekt; stoutmoedig gedraag je u zelf, weinig dingen die gij vreest, denk ik: vertel mij hoe uw koning is genoemd.
Atli.
13. Helgi is zijn naam; maar gij kan nergens de vorst kwaad doen; ijzeren forten zijn rond de vloot van de prins; reuzinnen mogen ons niet overvallen.
Hrimgerd.
14. Hoe wordt u genoemd? meest krachtige kampioen! [131] Hoe noemen mensen u? Uw koning vertrouwt op u omdat hij u op de mooie boeg van het schip een plaats geeft.
Atli.
15. Atli word ik genoemd, trots zal ik u bewijzen; naar reuzinnen ben ik het meest vijandig. De vochtige boeg heb ik vaak bezet en de nachtrijders gedood.
16. Hoe wordt u genoemd? lijkzuchtige reuzin! heks! noem je vader. Met negen raven moet je ondergronds zijn en een bos groeit op je borst.
Hrimgerd.
17. Hrimgerd benik genoemd, Hati werd mijn vader genoemd die ik als de machtigste Jotun kende. Hij had veel vrouwen uit hun woningen meegenomen totdat Helgi hem doodde.
Atli.
18. U was, heks! voor de schepen van de prins en lag voor hen in de mond van de fjord. De krijgers hoofdman wilde u aan Ran toevertrouwen, had een zandbank u niet gedwarsboomd.
Hrimgerd.
19. Nu, Atli! u bent verkeerd, ik denk u dat u droomt; uw wenkbrauwen die gij over uw oogleden laat vallen. Mijn moeder lag voor de schepen van de prins; ik verdronk de zonen van Hlodward in de oceaan.
20. Je zou willen hinniken, Atli! als je geen ruin was. Zie! Hrimgerd piks haar staart. Uw hart, denk ik Atli! is in je achterste deel, hoewel je stem duidelijk is.
Atli.
21. Ik denk dat ik het sterker zal bewijzen als u het verlangt het te proberen [132]; en ik kan van de haven stappen om te landen. Gij zult gezond worden geslagen als ik van harte begin en uw staart laat vallen, Hrimgerd!
Hrimgerd.
22. Kom gewoon aan wal, Atli! indien gij in uw kracht vertrouwt en laat ons samenkomen in Varinsvik. Je kunt een ribgebraad krijgen, dappere jongen! als je in mijn klauwen komt.
Atli.
23. Ik zal niet komen voordat de mannen wakker worden en als de koning wachthoudt. Het zou me niet verbazen als er onder ons schip sommige heksen opkomen.
Hrimgerd. 24. Houd de wacht, Atli! en betaal aan Hrimgerd de bloedboete voor Hatiճ dood. Als zij op een avond met de prins mag slapen zal zij voor de gedoden worden vergoed.
Helgi.
25. Lodin wordt hij genoemd die u zal bezitten, gij zijt de mensen walgelijk. In Tholley woont die Thurs, die hond-wijze Jotun, van alle rotsbewoners het ergste: hij is een passende man voor jou.
Hrimgerd.
26. Helgi zou liever hebben dat zij gisteravond de haven bewaakte en mannen, het goud heldere meisje. Ze dacht dat ze kracht had, ze hield stand van haven tot land en beveiligde zo je vloot. Ze was alleen de oorzaak dat ik de mannen van de koning niet kon doden.
Helgi.
27. Hoor nu, Hrimgerd! Als ik u kan schadeloos stellen, [133] zeg dan ten volle tegen de koning: was het een wezen alleen dat de schepen van de prins redde of gingen er veel tezamen?
Hrimgerd.
28. Drie troepen van maagden; hoewel een maagd voor reed, helde, met een gehelmd hoofd. Hun paarden trilden zichzelf en van hun manen sprong dauw in de diepe dalen, bevochtigden de bladerige bomen vanwaar de mens vrucht heeft. Voor mij was alles dat ik zag hatelijk.
Atli.
29. Kijk nu naar het oosten, Hrimgerd! of Helgi je niet heeft geslagen met dodelijke woorden. Op land en water is de vloot van de koning veilig en ook de hoofdmannen.
30. Het is nu dag, Hrimgerd! en Atli heeft u vastgehouden met het uw verlies van leven. Een belachelijk haven teken is het waar je een stenen beeld staat.
Koning Helgi was een beroemde krijger. Hij kwam naar koning Eylimi en eiste zijn dochter Svava. Helgi en Svava waren verenigd en hielden vurig van elkaar. Svava bleef thuis bij haar vader, maar Helgi was betrokken bij oorlogsvoering. Svava was zoals eerder een Walkure. Hedin was thuis bij zijn vader, koning Hiorvard in Noorwegen. Hedin kwam alleen thuis uit het bos op een Kersavond, (Yule) en ontmoette een trollenvrouw die op een wolf reed met slangen als teugels die aanbood om bij hem te wonen, maar hij weigerde haar aanbod; waarop zij zei: ҄ Dit moet je betalen voor dit bij de Bragi-beker.’ ‘s Avonds werden er plechtige geloften gedaan en het zon-varken werd naar voren gebracht waarop de gasten hun handen legden en vervolgens plechtige geloften deden bij de Bragi-beker [48]. Hedin verbond zich door een gelofte om Svava, de geliefde van zijn broer Helgi, te bezitten; maar berouwde het zo bitter dat hij het huis verliet en dwaalde door wilde paden naar de zuidelijke landen en vond daar zijn broer Helgi. Helgi zei:
31. Welkom ben je, Hedin! Welke nieuwe tijdingen kunt u uit Noorwegen geven? Waarom ben gij, prins! van het land verdreven,en alleen komt ons te vinden?
Hedin.
32. Van een veel grotere misdaad ben ik schuldig. Ik heb een koninklijke dochter, je bruid, gekozen in de Bragi-beker.
Helgi.
33. Beschuldig uzelf niet; waar zal woorden blijken te zijn bij het drinken, door ons beiden uitgesproken. Ik, een hoofdman, moet de raad bijeen roepen; binnen drie nachten moet ik er zijn. Het is voor mij twijfelachtig of ik terugkom; dan kan het wel gebeuren, als het zo moet zijn.
Hedin.
34. U zegt het: Helgi! dat Hedin wel verdiende van u en grote geschenken: het zou u beter betamen uw zwaard rood te maken dan uw vijanden vrede te schenken.

Helgi sprak zo want hij had een voorgevoel dat zijn dood nabij was en dat zijn fylgiur (dienende geest) Hedin had [135] aangeklampt toen hij de vrouw op een wolf zag rijden. Er was een koning genaamd Alf, een zoon van Hrodmar, die binnen drie dagen een gevechts met Helgi in de vlakte van Sigar had gesteld. Toen zei Helgi:
35. Op een wolf reed bij avondschemering een vrouw die hem aanbood aanwezig te zijn. Ze wist heel goed dat de zoon van Sigrlinn zou worden gedood op de vlakte van Sigar.
Er was een groot conflict waarbij Helgi zijn doodswond kreeg.
36. Helgi stuurde Sigar rijdend naar Eylimiճ enige dochter: hij beval haar snel gereed te zijn als ze de koning levend zou vinden.
Sigar.
37. Helgi heeft mij hierheen gezonden met jou, Svava! om u te spreken. U, zei de koning, wil hij graag zien voordat de edelgeborene zijn laatste uitademt.
Svava.
38. Wat is er gebeurd met Helgi, de zoon van Hiorvard? Ik ben verdrietig door beproevingen getroffen. Heeft de zee hem misleid of het zwaard gewond? Op die man zal ik het kwaad toebrengen.
Sigar.
39. Vanmorgen viel, te Frekastein, de koning die onder de zon was van al de beste. Alf heeft een complete overwinning, maar deze keer had het niet moeten zijn!
Helgi.
40. Heil u, Svava! Uw liefde moet u verdelen: dit in deze wereld, denk ik, is onze laatste ontmoeting. Ze zeggen dat de wonden van de hoofdman bloedden. Het zwaard kwam te dicht bij mijn hart..
41. Ik bid u, Svava! -Ween niet, mijn vrouw! - als u wilt dat mijn stem gehoorzaamt dat u voor Hedin een bank voorbereidt en de jonge prins in uw armen sluit.
Svava.
42. Ik had gezegd in ons aangename huis, toen Helgi voor mij gekozen koos, dat ik na het vertrek van mijn koning niet graag een onbekende prins in mijn armen zou sluiten.
Hedin.
43. Kus me, Svava! Ik zal niet terugkeren om Rogheim te zien, noch Rodulsfioll, voordat ik de zoon van Hiorvard heb gewroken, die de beste was van koningen onder de zon.
Helgi en Svava werden, naar men zegt, opnieuw geboren.
Voetnoten.
[48] Bij gilden werd de Bragi-cup (Bragafull) gedronken. Het was de gewoonte bij het begrafenisfeest van koningen en graven dat de erfgenaam op een lagere plaats moest zitten totdat de Bragafull binnen werd gebracht, dat hij dan zou opstaan om het te ontvangen, een gelofte te doen en de inhoud van de beker te drinken. (vol) Hij werd vervolgens naar de hoge stoel van zijn vader geleid. Bij een offergilde tekende de chef met de figuur van Thorճ hamer zowel de beker als het vlees. Eerst werd van de beker van Odin gedronken, vanwege overwinning en macht aan de koning; dan Niordճ beker en Freyճ, voor een goed jaar en vrede; waarna het de gewoonte was om met velen een Bragafull te drinken. De eigenaardigheid van deze beker was dat het een beker van geloften was dat bij het drinken ervan een gelofte werd gedaan om een grote en zware daad te verrichten waarvan een onderwerp voor het lied van de skalld zou kunnen worden gemaakt. [137]

HET EERSTE LIED VAN HELGI HUNDINGCIDE.
1. Het was van weleer toen de arenden schreeuwden, heilig water viel van de hemelse heuvels; toen aan Helgi, de grootse van geest, baarde Borghild in Bralund.
2. In het landhuis was het nacht: de Nornen kwamen, wie zou het leven van de prins bepalen. Ze bepaalden hem een prins die het beroemdst zou zijn en van leiders het best.
3. Met al hun macht spannen zij de fatale draden, wanneer die [hij]steden in Bralund [49] ten val zouden moeten brengen. Ze strekten het gouden koord uit en bevestigden het onder het midden van het huis van de maan.
4. Oost en west verstopten zij de einden, waar de prins land tussen had; naar het noorden gooide Neriճ zuster een ketting, die ze voor altijd als laatse als kwaatste hield.
5. En ding verontrustte de nakomelingen van de Ylfing en de vrouw die het kind had laten voortbrengen. Zittend op een hoge boom, belust op prooi, zei een raaf tegen een raaf: ‘Ik weet iets.
6. Staat in maliën verpakt Sigmundճ zoon, een dag oud: nu is onze dag gekomen. Zijn ogen priemen als die van een krijger;
de wolfs vriend is hij: we zullen ons verheugen! ‘
7. Hij leek tot het volk een nobele leider te zijn; onder de mannen werd er gezegd dat er gelukkige tijden waren aangebroken; toen de koning zelf van het geraas van oorlog ging om nobele knoflook aan de jonge prins te brengen;
8. Gaf hem de naam van Helgi en Hringstadir,[138] Solfioll, Snfioll en Sigarsvellir, Hringstad, Hatun, en Himinvangar, een sierlijke zwaard aan Sinfiotliճ broer.
9. Toen groeide hij op in de schoot van zijn vrienden, de hoog geboren jeugd, in vreugdevolle luister. Hij betaalde en gaf goud voor woestijnen; noch spaarde de opperbevelhebber het met bloed bevlekte zwaard.
10. Een korte tijd liet alleen de leider oorlog beindigen. Toen de prins vijftien winters oud was zorgde hij dat de woeste Hunding vielen die lang over landen en mensen had geregeerd.
11. De zonen van Hunding eisten naderhand Sigmundճ zoon, schat en ringen; omdat ze de prins hadden gewroken om hun grote verlies aan rijkdom en de dood van hun vader te wreken.
12. De prins zou noch de bloedboete betalen, noch de gedode vrijwaring geven. Ze zouden kunnen verwachten, zei hij, een geweldige storm van grijze pijlen en Odins woede.
13. De krijgers gingen naar de geheime plaats van zwaarden die ze hadden vastgesteld op Logafioll. Gebroken was Frodiճ vrede tussen de vijanden: de honden van Vidrir liepen slachting gretig op eiland rond.
14. De leider zat onder de Arastein, nadat hij Alf en Eyiolf, Hiorvard en Havard, zonen van Hunding had gedood: hij had het geslacht van Geirmimir volledig vernietigd.
15. Toen glansde er een straal uit Logafioll en die straal gaf bliksemschichten uit; toen verscheen in het veld van de lucht een gehelmde band van Walkuren: hun borstharnassen waren met bloed besprenkeld en van hun speren straalden lichtbundels.
16. Meteen informeerde de hoofdman stoutmoedig, van het wolvencongres van de zuidelijke Disir of zij, met de krijgers, die nacht naar huis zouden gaan? - dan was het een wapengekletter!
17. Een stopte van haar paard, Hogniճ dochter, het gekraak van schilden en tot de leider zei ze: җe hebben, ik denk, andere dingen dan om met prinselijke strijders bier te drinken.
18. Mijn vader heeft zijn dochter beloofd aan de felle zoon van Granmar; maar ik heb, Helgi! verklaarde Hodbrodd, de trotse prins, graag aan de zoon van een kat.
19. Dat opperhoofd zal binnen een paar dagen komen, tenzij gij hem tot een vijandige samenkomst roept; of de maagd neemt van de prins. ‘
Helgi.
20. Vrees niet de moordenaar van Isung; er zal eerst een botsing van vijanden zijn, tenzij ik dood ben.
21. Toen stuurden boodschappers de machtige prins door de lucht en over water om hulp te vreagen en een overvloed aan glans van de oceaan aan de mensen aan te bieden en aan hun zonen.
22. ҂ed hen snel schepen om te gaan, en die van Brandey om ze klaar te houden. ‘Daar bleef de koning totdat er honderden krijgslieden kwamen van Hedinsey.
23. Van de stranden ook en van Stafnsnes ging een zeemacht uit, versierd met goud. Toen vroeg Helgi van Hiorleif: ‘Hebt gij het dappere volk verzameld?’24. Maar de jonge koning antwoordde de andere: ;langzaam' zei hij 'worden geteld vanaf Tronuey de langsnavelige schepen onder de zeevarenden die uit de Sont zeilen, -
25. Twaalfhonderd trouwe mannen; hoewel er in Hatun [140] meer dan de helft van de gastheer van de koning is - wij moeten krachtig worden. ‘
26. Toen wierp de stuurman de scheepstenten opzij opdat het volk van de vorsten zou ontwaken en de edele hoofden de dageraad zouden kunnen zien; en de krijgers sleepten de zeilen naar de mast in Varinsfiord.
27. Er klonk slagen van roeispanen, en slagen van ijzer, het schildweergalmde tegen het schild: de Vikingen roeiden; brullend ging onder de oversten de koninklijke vloot ver van het land.
28. Zo mocht het gehoord worden toen tezamen kwamen de zuster van de storm zuster [50] en de lange kielen zoals wanneer de rots en de golf op elkaar breken.
29. Hoger beval nog steeds dat Helgi het diepe zeil gehaald zou worden. Geen haven schonk onderdak aan de bemanning; toen de geweldige dochter van Oegir de schepen van de stamhoofden zou overweldigen,
30. Maar van boven was Sigrun onverschrokken, redde hen en hun vloot ook; uit de hand van Ran werd het koninklijke schip te Gnipalund krachtig verwoest.
31. Aan de vooravond stopten ze in Unavagar; de schitterende schepen mochten in de haven drijven, maar de bemanningen, van Svarinshaug in vijandige gemoedstoestand bespieden de gast.
32. Toen eiste de uit God geboren Gudmund:’Wie is de leider die de vloot beveelt en die formidabele kracht ons naar ons land brengt?’33. Sinfiotli zei en slingerde op de werf een rood-heldere schild met gouden rand; -Hij die aan zeestraat wachthoudt en bekwaam was om te antwoorden en met nobele woorden uitwisselt-
4. Zeg het aan vanavond wanneer u uw varkens voedt [141] en uw honden tot hun voedsel leidt dat de Ylfings uit het oosten zijn gekomen, klaar om te vechten in Gnipalund.
35. Hodbrodd zal Helgi in het midden van de vloot vinden, een koning moeilijk te laten vluchten, die vaak arenden heeft verzadigd terwijl u in de molens zat en de slavenzusters kuste.
Gudmund.
36. Je herinnert je weinig van oude sagen, wanneer uw nobele leugens uit. Gij hebt de lekkernijen van wolven opgegeten en van uw broeder de moordenaar; wonden heb je vaak met koude mond gezogen; overal waar je een afschuw van had ben je in grotten gekropen.
Sinfiotli.
37. U was een Valacrone in Varinsey, sluw als een vos, een verspreider van leugens. Je zei dat niemand ooit zou trouwen, geen krijger in harnas, behalve Sinfiotli.
38. Een oud wijf was gij, een reuzin, een Walkur, brutaal, monsterlijk, in de hal van Alfather. Alle Einheriar vochten met elkaar, bedrieglijke vrouw! voor uw bestwil. Negen wolven die we in Sagunes hebben verwekt; Ik alleen was de vader van hen allemaal.
Gudmund.
39. Vader was gij niet van Fenris wolven, ouder dan allen, voor zover ik me herinner; sinds door Gnipalund de Thurs-maagden u ontmanden op Thorsnes.
[142] Sinfiotli.
41. U was Grani ‘s bruid in Bravollr, had een gouden bit, klaar voor de koers. Ik heb je vaak moe, hongerig en gezadeld gereden door de heuvels, jij heks!
Gudmund.
42. Een lompe knul dacht je te zijn toen je Gulnirճ geiten hebt gemolken. Een andere keer was je de dochter van een reuzin, een geschifte stakker. Wil u een langer praatje?
Sinfiotli.
43. Ik zou liever in Frekastein de raven met uw kadaver vol proppen, dan dat uw honden naar hun vlees leiden of uw varkens voeden. Moge de vijand met je afrekenen!
Helgi.
44. ‘Veel meer gepast Sinfiotli! zou het voor jullie beiden om in de strijd zijn deel te nemen en de adelaars blij dan met nutteloze woorden te vechten, hoe dan ook, prinsen [51] kunnen haat koesteren.
45. Niet goed verschijnen aan me Granmar ‘s zonen, maar het is juist dat prinsen de waarheid spreken: ze hebben in Moinsheimar laten zien dat ze de moed hebben om het zwaard te trekken.’
46. Snel maakten zij hun paarden klaar om te rennen, Svipud en Svegiud, naar Solheimar, over bedauwde dalen, donkere berghellingen; de zee beefde van mist waar de mannen heen gingen.
47. De koning ontmoetten ze bij de poort van de burcht, de prins kondigde de vijandige komst aan. Buiten stond [143] Hodbrodd met helm bedekt: hij merkte de snelheid van zijn verwanten op. ‘Waarom hebt gij Hniflungs zulke toornige gelaatsuitdrukkingen?’
48.’Hierheen aan de kust komen snelle kielen, torenhoge masten en lange ra ‘s, vele schilden en glad geschaafde roeiriemen, een nobele gastheer van een koning, vreugdevolle Ylfings.
49. Vijftien troepen zijn aan land gekomen; maar er zijn op zee, voor Gnipalund, zevenduizend blauwzwarte oceaanbeesten met goud versierd; het is veruit hun grootste menigte. Nu zal Helgi het conflict niet vertragen. ‘
Hodbrodd.
50. ‘Laat een gebreideld ros naar de hoofdsamenkomst rennen, maar Sporvitnir tot Sparinsheid; Melnir en Mylnir tot Myrkvid: laat niemand achterblijven van hen die zwaarden kunnen zwaaien.
51. Roep tot u Hogni en de zonen van Hring, Atli en Yngvi, Alf de oude; ze zullen graag het conflict aangaan. We zullen de Volsungs weerstand laten ondervinden. ‘
52. Het was een wervelwind toen de vaalbruine messen samenkwamen bij Frekastein: altijd was Helgi Hundingsbani voor in het leger waar mannen tezamen vochten: vurig voor de strijd, minachtende vlucht; de hoofdman had een moedig hart.
53. Toen kwam een maagd uit de hemel, gehelmd van boven - het gewapende conflict nam toe - ter bescherming van de koning. Toen zei Sigrun - goed opgeleid om naar de gastheer van helden te vliegen vanuit het bosje van Hugin –[53]
54. ‘Ongedeerd zult gij, prins! uw volk bezitten, pijler van het geslacht van Yngvi! en van het leven genieten, gij vertraagt de traagheid van de vlucht, het opperhoofd dat de dood van de gevreesde strijder veroorzaakte. ‘En u, o koning! betaamt beide roodgouden ringen en een krachtige maagd; ongeschonden zult gij, prins!, allebei genieten, Hogni ‘ dochter en Hringstadir, overwinning en landen: dan is het conflict beindigd. ‘
Voetnoten.
[49] Dat wil zeggen, wanneer ze kwamen om die periode van zijn bestemming te draaien.
[50] Kolga Systir. Kolga was een van de dochters van Oeglr en Ran; zij waren de golven.
[51] Letterlijk ringbrekers of verdelers.
[52] Het lijkt erop dat hun zwaarden van brons waren.
[53] Het bos van Hugin. Het bos van de raaf, d.w.z. het slagveld, was bezaaid met lijken, het voedsel van de raven.

HET TWEEDE LIED VAN HELGI HUNDINGCIDE.
Koning Sigmund, zoon van Volsung, had tot vrouw Borghild van Bralund. Ze noemden hun zoon Helgi, naar de zoon van Helgi Hiorvard. Helgi werd opgevoed door Hagal.
Er was een machtige koning genaamd Hunding, naar wie het land Hundland heette. Hij was een geweldige krijger en had veel zonen die oorlog voerden. Er was vijandschap, zowel open als verborgen, tussen Koning Hunding en Koning Sigmund en zij sloegen elkaars verwanten. Koning Sigmund en zijn verwanten werden Volsungs en Ylfings genoemd. Helgi ging naar buiten en onderzocht heimelijk het hof van koning Hunding. Heming, de zoon van Hunding, was thuis. Bij vertrek ontmoette Helgi een herder en zei:
1. ‘Zeg aan Heming dat Helgi in gedachten houdt wie de gemailde strijder was die de mensen laag legden toen de grijze wolf u binnen had en de Koning Hunding dacht het Hamal was.
[145] Hamal was de zoon van Hagal. Koning Hunding stuurde mannen naar Hagal op zoek naar Helgi, en Helgi had geen andere manier om zichzelf te redden dan door de kleding van een vrouwelijke slaaf te nemen en te gaan malen. Ze zochten maar vonden hem niet. Toen zei Blind the Onheilspellende:
2. Scherp zijn de ogen van de slaafmeid van Hagal; van geen een vlegelachtig geslacht is zij die op de molen staat. De molenstenen zijn gespleten, de ontvanger vliegt in stukken. Nu is de krijger met een hard lot overvallen wanneer een prins gerst moet malen: meer passend bij die hand is het gevest van een zwaard dan een molengreep.
Hagal antwoordde en zei:
Geen wonder is het dat de ontvanger rammelt wanneer een koninklijke jonkvrouw het handvat draait. Ze zweefde hoger dan de wolken en durfde net als de vikingen vechten totdat Helgi haar gevangen had genomen. Ze is een zus van Sigar en Hogni; daarom heeft de Ylfing meid een felle blik.
Helgi ontsnapte en ging aan boord van een oorlogsschip. Hij versloeg koning Hunding en heette daarna Helgi Hundingsbani. Hij lag met zijn kracht in Brunavagar en droeg ҳtrand-hogg ‘[54] en at rauw vlees. Er was een koning genaamd Hogn, wiens dochter Sigrun was: zij was een Walkure en reed door de lucht en over de zee. Ze was als Svava herschapen. Sigrun reed naar Helgi en zei:
[146] Helgi.
5. Hamal zorgt ervoor dat een schip langs de kusten drijft; we hebben huis in Hlesey; een mooie wind wachten we in Brunavagar; oostwaarts willen we een weg verkennen.
Sigrun.
Waar, o prins! heb je oorlog ontwaakt of de vogels van de zussen van het conflict gevoed? [55] Waarom is je borstharnas besprenkeld met bloed? Waarom eet je onder het roer rauw vlees?
Helgi.
7. Het was de laatste prestatie van de zoon van de Ylfings, - als u het wenst te weten - ten westen van de oceaan, dat ik beren in Bragalund nam en het ras van de adelaars met onze wapens verzadigde. Nu maagden! k heb gezegd wat de redenen waren waarom op zee we weinig gekookt vlees aten.
Sigrun.
8. Tot een gevecht maakte u zich belachelijk. Voordat Helgi koning Hunding gedoemd is te vallen. In een conflict bent u gegaan toen uw verwanten u wraakten en het bevlekten met bloed de rand van het zwaard.
Helgi.
9. Waarom zou je denken, scherpzinnige maagden! dat zij het waren wiens familie weende? Er zijn veel dappere zonen van een krijger en vijandig tegenover onze verwanten.
Sigrun.
10. Ik was niet ver, leider van mensen! gretig, [147] bij velen het einde van een hoofdman; toch wijs ik naar het sluwe relaas van Sigmunds zoon toen hij in de val runen [56] de slachting verkondigde.
11. Een tijdje geleden zag ik u de oorlogsschepen bevelen toen u op de bloedige boeg stond en de koude zeegolven speelden. Nu, prins! Gij zult het voor mij verbergen, maar Hogniճ dochter herkent u.
Granmar was de naam van een machtige prins die in Svarinshaug woonde. Hij had veel zonen: de een heette Hodbrodd, de tweede Gudmund, de derde Starkadr. Hodbrodd was bij de vergadering van koningen en verloofde zich daar met Sigrun, de dochter van Hogni. Maar toen ze ervan op de hoogte was reed ze met de Walkure door de lucht en over de zee op zoek naar Helgi. Helgi was op dat moment op Logafioll strijdende tegen de zonen van Hunding waar hij Alf en Eyiolf, Hiorvard en Hervard doodde. Omdat hij oververmoeid was door het conflict zat hij onder de Arastein waar Sigrun hem vond en rende naar hem toe, sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem en vertelde hem haar boodschap zoals het verhaad is in de eerste Volsungakvida.
12. Sigrun zocht de blije prins en, greep Helgiճ hand onmiddellijk, kuste en sprak tot de met helm bedekte koning.
13. Toen draaide het hoofd van de hoofdman naar de dame. Ze verklaarde dat ze met haar hele hart Sigmunds zoon had lief gehad voordat ze hem had gezien.
4. ‘Dan Hodbrodd was ik in de vergadering verloofd, maar ik wilde een andere prins hebbn: toch, hoofdman, ik voorzie de toorn van mijn verwanten: ik heb de belofte van mijn vader verbroken.’[148]
15. Hogni ‘s dochter sprak niet in strijd met haar hart: zij zei dat Helgiճ genegenheid zij moet bezitten.
Helgi.
16. Bekommer je niet om Hogni ‘s toorn, noch voor de kwade geest van uw verwanten. Gij zult, jonge maagd! leven met mij: van een goed geslacht bent u zoals ik waarneem.
Helgi verzamelde vervolgens een grote vloot en begaf zich naar Frekastein en op zee ervaarde hij een gevaarlijke storm. Bliksemschichten kwamen over hen heen,en de flitsen kwamen de schepen binnen. Ze zagen dat negen Walkuren door de lucht reden en herkenden Sigrun tussen hen. De storm nam toen af en ze bereikten veilig land. De zonen van Granmar zaten op een heuvel terwijl de schepen naar het land zeilden. Gudmund sprong op een paard en reed op verkenning op de heuvel bij de haven. De Volsungs verlaagden toen hun zeilen, en Gudmund sprak zoals eerder is geschreven in de Helgakvida:

‘Wie is de leider die de vloot beveelt en een verschrikkelijk gastheer leidt naar ons land?’ Dit zei Gudmund, de zoon van Granmar:
17. Wie is de krijger die de schepen gebiedt, en laat zijn gouden banier over zijn boeg zwaaien? Geen vrede lijkt mij aan het front van dat schip; het werpt een oorlogs gloeiende gloed rond de vikingen.
Sinfiotli, de zoon van Sigmund, antwoordde:
8. 8. Hier kan Hodbrodd Helgi leren kennen, de zwaarte van de vlucht in het midden van de vloot: hij houdt het bezit van uw ras; het erfgoed van de vissen heeft hem onderworpen.
[149] Gudmund.
19. Daarom moeten wij eerst te Frekastein ons tezamen vestigen en onze ruzies besluiten! Hodbrodd! Het is tijd om wraak te nemen als een inferieur lot dat we al lang hebben gedragen.
Sinfiotli.
20. Beter zal u, Gudmund! geiten hoeden en steile bergtoppen beklimmen, heb in uw hand een hazelaarstaf die u beter behaagt dan te oordelen van het zwaard.
Gudmund reed naar huis met het verstand van de vijandige bewapening; waarop de zonen van Granmar een leger verzamelden en vele koningen kwamen daarheen. Onder hen waren Hogni, de vader van Sigrun, met zijn zonen, Bragi en Dag. Er was een grote strijd en alle zonen van Hogni en al hun leiders werden gedood, behalve Dag die vrede verkreeg en eden zwoer aan de Volsungs. Sigrun die tussen de verslagenen ging vond Hodbrodd op het punt van de dood. Ze zei:
23. Niet zal Sigrun van Sefafioll, koning Hodbrodd! zinken in je armen: je leven is vertrokken. Van het blad van de bijl nadert het hoofd van de zonen van Granmar.
Ze ontmoette vervolgens Helgi en was dolgelukkig. Hij zei:
24. Niet tot u, al wijze maagd! zijn alle dingen toegestaan, hoewel, zeg ik, in een beetje zijn de Nornen de schuldige. Deze ochtend zijn gevallen bij Frekastein Bragi en Hogni: ik was hun moordenaar.
25. Maar bij Styrkleifar, koning Starkadr en bij Hlebiorg, de zoon van Hrollaug. Die prins zag ik van de meest felle wiens stam nog vocht toen het hoofd ver weg was. [Pg 150] Die prins zag ik van de meest felle, wiens stam nog vocht toen het hoofd ver weg was. [150]
26. Op de aarde ligt het grootste aantal van uw verwanten, tot lijken gekeerd. U hebt de strijd niet gestreden, maar toch was het bevolen dat u, machtige maagd! de strijd zou moeten veroorzaken.
Sigrun huilde toen. Helgi zei;
27. Sigrun! troost uzelf; en oorlogsvrouw bent u voor ons geweest. Koningen kunnen het lot niet overwinnen: graag zou ik ze laten leven die vertrokken zijn als ik je aan mijn borst zou kunnen slaan.

Helgi verkreeg Sigrun en zij hadden zonen. Helgi werd niet oud. Dag, de zoon van Hogni, geofferd aan Odin uit wraak voor zijn vader. Odin leende Dag zijn speer. Dag ontmoette zijn relatie Helgi in een plaats die Fioturlund heette en doorboorde hem met zijn speer. Helgi viel daar, maar Dag reed naar de bergen en vertelde Sigrun wat er had plaatsgevonden.

28. Afkerig ben ik, zuster! om u droevig nieuws te vertellen; want tegen wil en dank heb ik mijn zuster laten huilen. Vanmorgen vie, in Fioturlund de prins die het beste op aarde was en stond op de nek van krijgers.
Sigrun.
29. U zult alle eden afknagen die u aan Helgi hebt gezworen, aan het water van de heldere Leiptr en aan de koude, vochtige, golf gewassen rots.
30. Moge het schip niet voortgaan die onder u zou bewegen, hoewel de gewenste wind achter u blaast. Moge het paard niet rennen dat onder u zou moeten rennen, hoewel u van vijanden moet vluchten!
31. Moge het zwaard niet bijten dat gij trekt, tenzij het om uw eigen hoofd zingt. Dan zou de dood van Helgi [151] op u worden gewroken, als u een wolf was in het bos, van al het goede beroofd en elke blijdschap, heb geen voeding, tenzij u op lijken zou moeten springen.
Dag.
32. Zus! gij daast en uw verstand verloren wanneer gij op uw broeder zulke ellende oproept. Odin alleen is de oorzaak van al het kwaad; want tussen verwanten bracht hij de runen van strijd.
33. Uw broeder biedt u ringen van rood goud, alle Vandilsve en Vigdalir: hebben de helft van het land, uw verdriet om te compenseren, vrouw ring versierde! Jij en je zonen.
Sigrun.
34. 34. Zo gelukkig zal ik niet op Sefafioll zitten, noch in de morgen, noch in de nacht, om vreugde in het leven te voelen, als over de mensen niet de lichtstraal van de prins speelt; indien zijn oorlogspaard niet onder de hoofdman hierheen rent, naar het goud dat hij gewend is; als ik bij de koning niet blij kan zijn.
35. En dus had Helgi met angst al zijn vijanden en hun verwanten geslagen, zoals de wolven de bokken gek maken van de val, gevuld van angst.
36. Zo gedraagt Helgi zich onder strijders, zoals de torenhoge es zich in een doornen bevindt of als de ree, bevochtigd met dauw die trotser sluipt dan alle andere dieren en zijn horens glinsteren tegen de hemel.
Een grafheuvel werd opgericht voor Helgi; maar toen hij naar Valhall kwam bood Odin hem de heerschappij over alles tezamen met hemzelf. Helgi zei:
37. Gij, Hunding! zal voor elke man een voetbad [152] krijgen en vuur ontsteken; zal de honden binden, naar de paarden kijken, de zwijnen wassen eer gij gaat slapen.
Een vrouwelijke slaaf die ‘s avonds langs de grafheuvel van Helgi liep zag hem met veel mannen naar hem toe rijden:
38. Is het een illusie dat ik denk te zien of de ontbinding van de machten die gij dode mannen berijdt en uw paarden met sporen aanspoort of aan krijgslieden een thuisreis wordt toegestaan?
Helgi.
39. Het is geen illusie dat u denkt te zien, noch van de mensheid het einde, hoewel u ons ziet, hoewel we onze paarden met sporen op aandringen, noch aan krijgers een thuisreis is toegestaan.
De slavin ging naar huis en zei tegen Sigrun:
40. Sigrun! ga uit Sefafioll als het opperhoofd van het volk u wenst te ontmoeten. De grafheuvel wordt geopend, Helgi is gekomen, zijn wonden bloeden nog steeds; de prins bad u dat u het sijpelende bloed nog steeds wilde hebben.
Sigrun ging de grafheuvel op naar Helgi en zei:
41. Nu ben ik net zo blij tijdens onze samenkomst als de vraatzuchtige haviken van Odin wanneer zij van de slachting weten; van een warme prooi of met dauw bedekt, zie het gluren van de dag.
43. Ik zal mijn levenloze koning kussen voordat u uw bloedige borstharnas terzijde legt. Je haar is, Helgi! opgezwollen met zweet des doods; mijn prins is helemaal badend in slachter-dauw; koud, klam zijn de handen van Hogni ‘s zoon. Hoe zal ik het doen, prins! voor u een vergoeding maken?
Helgi.
43. Gij bent alleen de oorzaak, [57] Sigrun van Sefafioll! dat Helgi met de dauw van verdriet doordrenkt is. Gij weent, goud versierde! wrede tranen, zonverlichte dochter van het zuiden! Eer je gaat slapen ga je heen; ieder valt bloedig op de borst van de prins, nat, koud en priemend, met groot verdriet.
44. We zullen zeker heerlijke teugen drinken, hoewel we het leven en de landen hebben verloren. Niemand zal een rouwlied zingen, hoewel hij op mijn borst de wondt ziet. Nu zijn vrouwen in de grafheuvel ingesloten, dochters van koningen, met ons de doden.
Sigrun bereidt een bed in de grafheuvel.
35. Hier, Helgi! heb ik voor u een vredige bank bereid voor de zoon van de Ylfings. Op uw borst zal ik, hoofdman! rusten zoals ik in het leven van mijn held gewoon was.
Helgi.
46. Niets wat ik nu onvoorziens beweer, bij Sefafioll, laat of vroeg, sinds je in de armen van een lijk slaapt, de schone dochter van Hogni! in een grafheuvel en jij leeft, dochter der koningen!
47. Het is tijd voor mij om op de rood wordende wegen te rijden: laat het bleke paard het luchtpad bewandelen. Richting het westen moet ik de brug van Vindhialm oversteken, voordat Salgofnir helden opwekt.
Helgi en zijn bedienden reden hun weg, maar Sigrun en zij gingen naar hun woning. De volgende avond beval Sigrun haar bediende om de wacht bij de grafheuvel te houden; maar tegen het vallen van de avond toen Sigrun daar kwam, zei ze:
48. Nu wil hij komen, als hij opzettelijk zou komen, de zoon van Sigmund uit Odins hallen. Ik denk dat de hoop minder wordt dat de koning komt want in de takken van de es zitten de adelaars en al het volk dat naar dromen afspraak komt haast zich.
Dienstmeid.
49. Wees niet zo onbezonnen alleen om te gaan, dochter van helden! naar het huis van doodgravers: [58] krachtiger zijn in het nachtseizoen alle dode strijders dan in het licht van de dag.
Het leven van Sigrun werd ingekort door verdriet en rouw. Het was een geloof in de oudheid dat mannen werden geregenereerd, maar dat wordt nu beschouwd als de verbeelding van een oud wijf. Helgi en Sigrun zouden geregenereerd zijn. Hij heette toen Helgi Haddingiaskadi en zij de dochter van Kara Halfdan, zoals in de liederen van Kara wordt gezegd; en zij was ook een Walkure.
Voetnoten.
[54] Slachten en afvoeren van het vee aan de kust.
[55] De Walkure.
[56] Donkere woorden van dodelijke import.
[57] Het bijgeloof herdacht In deze strofe is ongetwijfeld de oorsprong van een aantal zeer mooie ballades in de latere literatuur van Scandinavië en Duitsland verwijzend naar dit bijgeloof:
‘Wanneer gij, mijn liefste, vrolijk zijt en zacht in uw gedachten, de kist waar ik sluimer is geheel met rozen omzoomd, maar dikwijls als u in droefenis bent en gebogen met verdriet zo pijnlijk is al die tijd mijn doodskist rand vol met bloed en gestold bloed.
[58] Waarschijnlijk huis van draffs; plaats van varkens, spoeling, droesem. [155]

HET EINDE VAN SINFIOTLI.
De zoon van Sigmund Volsung was een koning in Frankland. De zoon van Sigmund Volsung was een koning in Frankland. Sinfiotli was de oudste van zijn zonen, de tweede was Helgi, de derde Hamund. Borghild, Sigmunds vrouw, had een broer genaamd Gunnar; maar Sinfiotli, haar stiefzoon en Gunnar, hadden beiden een hooghartige vrouw, om welke reden Sinfiotli Gunnar doodde. Toen hij thuiskwam vroeg Borghild hem weg te gaan, maar Sigmund bood de bloedboete aan die het haar onmogelijk was te aanvaarden. Op het begrafenisfeest presenteerde Borghild het bier: ze nam een grote hoorn vol gif en bood het aan Sinfiotli aan; die, toen hij in de hoorn keek zag dat er vergif in zat en zei tegen Sigmund: ‘De drank gist!’ Sigmund pakte de hoorn en dronk de inhoud op. Er wordt gezegd dat Sigmund zo sterk was dat geen gif hem pijn kon doen, noch uiterlijk noch innerlijk; maar dat al zijn zonen gif van buiten konden verdragen. Borghild droeg nog een hoorn naar Sinfiotli en bad hem te drinken, terwijl alles gebeurde zoals eerder. Nog een derde keer bood ze hem de hoorn aan, met verwijtende woorden over zijn weigering om te drinken. Hij zei zoals eerder tegen Sigmund, maar de laatste antwoordde: ‘Laat het door uw lippen gaan, mijn zoon ‘Sinfiotli dronk en stierf onmiddellijk. Sigmund droeg hem een heel eind in zijn armen en kwam tot een lange en smalle voorde waar een klein vat en een man in zat. Hij bood Sigmund aan hem over de voorde te vervoeren; maar toen Sigmund het lijk in het vat had gedragen was de boot vol beladen. De man zei toen dat Sigmund eerder door de voorde zou gaan. Hij duwde toen zijn boot en vertrok onmiddellijk. [156]
Koning Sigmund verbleef lang in Denemarken, in het koninkrijk van Borghild, nadat hij haar had omhelsd. Daar trouwde hij met Hiordis, de dochter van Eylimi. Sigurd was hun zoon. Koning Sigmund viel in een gevecht met de zonen van Hunding. Hiordis trouwed later met Alf, de zoon van koning Hialprek, met wie Sigurd opgroeide in zijn kindertijd. Sigmund en zijn zonen overtroffen alle andere mannen in kracht en gestalte, in moed en alle prestaties, hoewel Sigurd de voorste van allen was; en in oude tradities wordt hij genoemd als uitblinkend onder de mensen en als de meest bekende van de oorlogszuchtige koningen.

SIEGFRIED MAAKT BRUNHILDE WAKKER. (naar een tekening van R. Bung)
Het verhaal van Siegfried en Brunhilde vormt het grootste epos in de Germaanse Gotische literatuur. De oorsprong is moeilijk te traceren, maar delen van de legendes brengen de onderzoeker terug naar Iraanse bronnen. De grootste ontwikkeling kan echter terecht worden toegeschreven aan IJslandse sagen waarin de mythologie van het Noorse volk een prominente plaats inneemt. In zowel de Gotische als de Teutoonse versies, hoewel aanzienlijke variaties van het incident merkbaar zijn, wordt het ontwaken van Brunhilde, een walkure maagd en dochter van Wotan, voorgesteld als te zijn voltooid door Siegfried die door een muur van vlammen rijdt die haar omringt en verbreekt aldus de betovering die haar in slaap houdt totdat een krijger die onverschrokken genoeg is om dapper door het vuur te komen haar zal komen opeisen als bruid. [157]

HET EERSTE LIED VAN SIGURD FAFNICIDE OF DE PROFETIE VAN GRIPIR’S.
Gripir was de naam van de zoon van Eylimi, de broer van Hiordis. Hij regeerde over landen en was van alle mensen de wijste en zag vooruit naar de toekomst. Sigurd reed alleen en kwam naar de woning van Gripir. Sigurd was een voornaam figuur. Hij vond een man die hij buiten de zaal sprak wiens naam Geitir was. Sigurd kwam bij hem en vroeg:
1. Wie woont hier in deze torens? Welke natie noemen mensen hem koning?
Geitir.
Gripir wordt het hoofd van de mensen genoemd, hij die regeert over een sterk rijk en mensen.
Sigurd.
3. De blijde koning wil van Geitir weten wie de man is die spraak van Gripir eist.
Sigurd.
Sigurd ben ik genoemd, geboren uit Sigmund en Hiordis is de moeder van de hoofdman. [158]
4. Toen ging Geitir om Gripir te informeren: ‘Hier is een man buiten, een vreemdeling gekomen, van aanzien is hij het meest onderscheiden, hij verlangt, koning, om met u te spreken.’
5. Ga uit de hal de heer der mensen en begroet de vreemde prins vriendelijk: ‘Welkom, Sigurd! Beter was het eerder: maar neem jij, Geitir, de leiding over Grani.’
6. Ze begonnen te praten en veel te vertellen toen de schrandere mannen elkaar ontmoetten. ‘Vertel mij eens als u het weet, mijn moeders broer, hoe zal het leven van Sigurd uitvallen?’>
Gripir.
7. U zal de voorste van de mensen zijn onder de zon, verheven boven elke koning; vrijgevig van goud, maar van vluchten spaarzaam, van aspect knap en wijs van woorden.
Sigurd.
8. Zeg jij, wijze koning! meer dan ik u vraag, u wijze aan Sigurd, als u denkt het te zien: wat zal er eerst gebeuren voor mijn voortgang, wanneer ik van uw woning zal zijn weggegaan?
Gripir.
9. Eerst zal u, prins! wreken je vader en vergelden hem voor het onrecht van Eylimi; Gij zult de wrede zonen van Hunding vrijmoedig neerleggen; je zult de overwinning behalen.
Sigurd.
10. Zeg, nobele koning! Bloedverwant van mij, met alle voorzorgen; met alle voorzorgen, terwijl we vriendelijk tegen elkaar praten; zie je van Sigurd die gewaagde prestaties die het hoogst zullen zijn onder de hemelse gebieden? ‘
Gripir. [159]
11. Gij alleen doodt die glinsterende slang, die gulzig ligt op Gnitaheid; gij zal van beide de moordenaar zijn, Regin en Fafnir. Gripir vertelt het waarachtig.
Sigurd.
12. Rijkdom zal overvloedig zijn als ik zo strijd breng tussen mensen, zoals u zeker zegt. Pas je geest toe en zeg uiteindelijk wat van mijn leven nog zal worden.
Gripir.
13. Gij zal het hol van Fafnir vinden en van daaruit prachtige rijkdommen nemen met goud dat Grani ‘s rug zal laden. U wil naar Giuki rijden, de oorlog-beroemde prins.
Sigurd.
14. Toch moet gij, prins! in vriendelijke spraak, vooruitziende koning! meer verhalen. Ik zal de gast van Giuki zijn en dan zal ik vertrekken: wat zal er daarna gebeuren met mijn leven?
Gripir.
15. Een koningsdochter zal op een berg slapen, mooi, in borstharnas omhuld na Helgi ‘s dood. Je zal slaan met een scherp zwaard, het borstharnas scheiden met de vloek van Fafnir.
Sigurd.
16. Het borstharnas is open, de maagd begint te praten. Wanneer ontwaakt uit haar slaap en wat zal ze voornamelijk met Sigurd bepraten wat de prins ten goede zou kunnen brengen?
Gripir.
17. Zij aan u, krachtige! Runen zal leren, alle [160] die mannen zouden moeten weten; en in ieders tong om te spreken en medicijnen voor genezing. Moge het goede u opwachten, koning!
Sigurd.
18. Nu dat voorbij is, is de kennis verworven en ben ik klaar om weg te rijden. Pas je geest toe en zeg uiteindelijk wat mijn leven nog meer zal meemaken.
Gripir.
19. Gij zal de woningen van Heimir vinden en de blije gast zal die grote koning zijn. Verdwenen is, Sigurd! dat wat ik voorzag; verder mag je Gripir niet vragen.
Sigurd.
20. Breng mij nu verdriet met de woorden die gij spreekt; want gij ziet, koning! ziet veel verder; gij weet van een te grote rampspoed voor Sigurd; daarom zal jij, Gripir! het niet uitspreken.
Gripir.
21. 21. Van uw leven lag het vroege gedeelte voor mij klaar om te overdenken. Ik word niet echt als wijs beschouwd, noch als toekomstvoorspeller: wat ik wist is verdwenen.
Sigurd.
22. Geen mens die ik ken op het aardoppervlak die een grotere voorkennis heeft dan jij, Gripir! U mag het niet verbergen of het ongelukkig is of als mijn leven slecht is.
Gripir.
23. Niet met ondeugden zal uw leven bezoedeld worden; laat dat, [161] nobele prins! in uw gedachten worden gedragen; want zolang de mensheid bestaat zal uw naam, hoofd van de speerstorm! oppermachtig zijn.
Sigurd.
24. Het ergste lijkt mij dat Sigurd door de koning gedwongen wordt om aan zulke onzekerheid deel te nemen. Toon mij de weg - alles is al eerder verordend - grote overste! als u wil, mijn moeders broeder!
Gripir.
25. Aan Sigurd zal ik nu openlijk vertellen, omdat de overste mij daartoe dwingt: u zult zeker vinden dat ik niet lieg.
Een bepaalde dag is voor uw dood verordend.
Sigurd.
26. Ik wil de machtige prins niet lastigvallen, maar veeleer de goede raad van Gripir hebben. Nu zou ik graag weten, hoewel het niet dankbaar is, welk vooruitzicht Sigurd voor hem ligt.
Gripir.
27. Er is met Heimir een maagd mooi van vorm, zij is door mensen Brunhild genoemd, dochter van Budli; maar de lieve koning Heimir voedt de hard bezielde jonkvrouw.
Sigurd.
28. Wat is het voor mij, hoewel de maagd meisje van aanzien mooi is? gevoed met Heimir? Dat moet jij, Gripir! volledig verklaren; want gij voorziet mijn hele lot.
Gripir.
29. Zij zal u beroven van bijna elke vreugde, het schone pleegkind van Heimir. Gij zal niet slapen, noch van zaken spreken, noch mensen aanzien; alleen dit meisje wil je zien.
Sigurd.
30. Welke remedie zal voor Sigurd worden toegepast; vertel me dat, Gripir! als het je goed lijkt. Zal ik de jonkvrouw verkrijgen? met bruidsschat de lieflijke koninklijke dochter kopen?
Gripir.
31. Gij zal elk ontelbare eden zweren, plechtig bindend, maar zal weinigen houden. Als u op een avond Giukiճ gast bent geweest bent u de eerlijke bescherming van Heimir vergeten.
Sigurd.
32. Hoe is dat, Gripir! leg het mij uit: zie je zulk een wispelturigheid in de geest van de koning dat ik met die maagd mijn verloving zal breken die ik met mijn hele hart dacht van te houden?
Gripir.
33. Prins! u zal in de listen van een ander worden verstrikt, u zal de straf van Grimhilds ambacht betalen; de maagd met de heldere haren, haar dochter, zal zij u aanbieden. Deze strik legt ze voor de koning.
Sigurd.
34. Zal ik dan met Gunnar een relatie vormen en met Gudrun in het huwelijk treden? Goed getrouwd zou de koning dan zijn als het knagen van meineed me geen pijn deed.
Gripir.
35. U zal Grimhild geheel bedriegen; zij zal u Brynhild smeken om de hand van Gunnar,[163] koning der Goten, te eisen: de reis die gij zo gauw zult beloven aan de moeder van de koning.
Sigurd.
36. Het kwaad is nabij, ik kan dat waarnemen; de verstandigheid van Sigurd zal volledig zijn verdwenen als ik de hand van een ander zal vragen, een edele maagd die ik zeer lief heb.
Gripir.
37. Ieder van u zweert wederzijdse eden, Gunnar en Hogni, en gij de derde; en gij zal de vormen verwisselen als gij onderweg zijt, Gunnar en gij; Gripir ligt niet.
Sigurd.
38. Met welk doel is dat? waarom zullen we vormen en manieren verwisselen wanneer we onderweg zijn? Een andere fraude zal op dit zeker volgen, helemaal verschrikkelijk. Maar zeg verder, Gripir!
Gripir.
39. Gij zult de schijn van Gunnar hebben en zijn manieren, uw eigen welsprekendheid en grote scherpzinnigheid; daar zal gij met de verheven waard van Heimir verloven: niemand kan dat voorkomen.
Sigurd.
40. Voor mij lijkt dat het ergste dat ik onder mannen een valse verrader zal worden genoemd, als zoiets plaatsvindt. Ik zou het niet gebruiken om een koninklijke maagd te bedriegen en de meest voortreffelijke die ik ken.
Gripir.
41. U zult rusten, leider van gastheren! Puur met de maagd alsof ze uw moeder was; daarom verheven, heer der mensen! terwijl de wereld blijft bestaan, zal uw naam zijn. [164]
42. De huwelijkse wil van beiden voltrokken, van Sigurd en van Gunnar, in Giuki’s zalen; dan zal gij van vormen verwisselen wanneer gij naar huis terugkeert; toch zal hij voor zichzelf zijn eigen zintuigen hebben.
Sigurd.
43. Zal dan Gunnar, hoofd onder mannen, de edele vrouw trouwen? Vertel me dat, Gripir! hoewel drie nachten bij mij, de bruid van de hoofdman, blij van hart heeft geslapen? Daar is geen voorbeeld van.
44. Hoe voor geluk zal hier na deze verwantschap zijn? Vertel me dat, Gripir! Zal het het bondgenootschap voor Gunnars troost voortaan beproeven of zelfs voor de mijne?
Gripir.
45. Gij zult de eden gedenken en moeten zwijgen en laat Gudrun een gelukkige verbintenis genieten. Brunhilde zal niet denken dat ze een slecht getrouwde vrouw is. Ze zal zich listen bedenken om zichzelf te wreken.
Sigurd.
46. Welke verzoening zal die vrouw nemen voor de bedrieglijke praktijken die we op haar hebben toegepast? Van mij heeft de maagd een eed gezworen, maar nooit gehouden, en slechts weinig vreugde.
Gripir.
47. Zij tot Gunnar zal duidelijk verklaren dat gij niet goed de eden hebt geobserveerd toen de edele koning, Giukiճ erfgenaam, met zijn gehele ziel u vertrouwde.
Sigurd.
48. Wat zal er dan volgen? laat me dat weten. Zal [165] dat verhaal waar blijken te zijn of dat de nobele vrouw mij ten onrechte beschuldigt en zichzelf ook. Vertel me dat, Gripir!
Gripir.
49. Van wrok tot u en van overweldigend verdriet zal de machtige dame niet zeer verstandig handelen. Aan de edele vrouw doe je geen verder kwaad, hoewel je de koninklijke bruid met bedrog hebt omgeven.
Sigurd.
50. Gaan de voorzichtige Gunnar, Guthorm en Hogni, op haar opruiing door? Zullen Giuki ‘s zonen op hun familielid hun zwaarden rood kleuren? Vertel me verder, Gripir!
Gripir.
51. Dan zal Gudrun woedend van hart zijn wanneer haar broers tot uw dood zullen besluiten. In niets zal die wijze vrouw vreugde scheppen. Dat is het werk van Grimhild.
52. Hierin zal u troost vinden, leider van de legerscharen! Dit fortuin wordt toegewezen aan het leven van de held: een meer gerenommeerde man zaler nooit op aarde onder de woning van de zon zijn dan zoals u wordt geteld.
Sigurd.
53. Nu scheiden wij, nu vaarwel! Het lot kan niet worden weerstaan. Nu hebt u, Gripir! gedaan zoals ik je smeekte: je zou een gelukkiger einde hebben voorspeld over mijn dagen in het leven, als je in staat was geweest. [166]
HET TWEEDE LIED VAN SIGURD FAFNICIDE.
Sigurd ging naar de hengst van Hialprek en koos een paard, dat later Grani heette. Regin, de zoon van Hreidmar, was toen naar Hialprek gekomen; hij was de meest kundige van mensen en een dwerg in gestalte; hij was wijs, wreed en bedreven in magie. Regin ondernam de opvoeding en instructie van Sigurd en droeg hem grote genegenheid. Hij informeerde Sigurd over zijn afkomst en hoe het kwam dat Odin en Hoenir en Loki naar Andvarafors (de waterval van Andvari) kwamen. In de herfst was er een overvloed aan vis. Er w’s een dwerg genaamd Andvari, die in de herfst lang had geleefd in de gelijkenis van een snoek en waarin hij zichzelf van voedsel voorzag. ‘Onze broeder, vervolgde Regin, ҫreeg de naam Otr die vaak in de herfst in de vorm van een otter ging, hij had een zalm gevangen en zat op de oever van de rivier met zijn ogen dicht te eten toen Loki hem vermoordde met een steen. De sir dachten dat ze heel veel geluk hadden en deden de huid van de otter af. Diezelfde avond zochten ze vermaak bij Hreidmar en toonden hun prijs. Daarna legden we de handen op hen en legden ze op, als de verlossing van hun leven, dat zij de huid van de otter met goud zouden vullen en het met rood goud zouden bedekken waarna zij Loki zouden sturen om goud te kopen. ҈ij ging naar Ran en haalde haar netten en ging vandaar naar Andvarafors en wierp het net voor een snoek die in het net sprong. Waarop Loki zei: [167]
1. Welke vis is dit die in de rivier zwemt en tegen schade zelf kan niet beschermen? Verlos je leven van Hel en vind me de watervlam. [59]
De snoek.
2. Andvari ben ik genoemd, Oin werd mijn vader genoemd; veel watervallen ben ik gepasseerd. Een geluk loze Norn in oude tijden verordende dat ik in het water zou moeten waden.
Loki.
3. Vertel me, Andvari! als u van het leven in de zalen van mensen zal genieten, wat voor vergelding krijgen de zonen van de stervelingen als ze met valse woorden elkaar overvallen.
Andvari.
4. Wrede vergelding krijgen de zonen van de stervelingen die in Vadgelmir waden: want de valse woorden die zij tegen anderen hebben uitgesproken, de bestraffingen duren te lang.
Loki bekeek al het goud dat Andvari bezat; maar toen hij het goud had geleverd behield hij een enkele ring die Loki ook van hem afnam. De dwerg ging zijn steen in en zei:
5. Dat goud dat de dwerg bezat zal voor twee broers de oorzaak zijn van hun dood en voor acht prinsen onenigheid. Van mijn rijkdom zal niemand het goede ontvangen.
De Aesir leverden het goud naar Hreidmar en stopte daarmee de otter zijn huid vol en zette hem op de voeten. Ze moesten toen het goud ophopen en het afdekken; maar toen dat gedaan was nam Hreidmar een stap naar voren, observeerde een snorhaar en eiste dat het bedekt was; waarop Odin [168] de ring ҁndvaranautӠuittrok en de haar bedekte. Loki zei:
6. Er is goud voor u en gij hebt een grote redding voor mijn leven. Voor uw zoon is geen zegen verordend; van beide zal de vloek het bewijzen.
Hreidmar.
7. Gaven heb je gegeven, vriendelijke gaven die je niet hebt gegeven; met een goed hart heb je niet gegeven. Van uw leven had u beroofd moeten zijn als ik dat gevaar vooraf had geweten.
8. Maar dat is erger, wat ik schijn te weten een ruzie van bloedverwanten om een vrouw. Ik denk dat de prinsen nog ongeboren zijn voor wiens haat dat goud bestemd is.
9. Het rode goud, vertrouw ik, zal ik bezitten terwijl ik leef: van uw bedreigingen koester ik geen vrees; dus neem jezelf naar huis.
Fafnir en Regin eisten van Hreidmar hun aandeel in de bloedboete voor hun vermoorde broer Otr, die hij weigerde en Fafnir stak zijn vader met een zwaard terwijl hij sliep. Hreidmar riep tot zijn dochters:
10. Lyngheid en Lofnheid! Weet dat mijn leven vertrekt. Voor veel dingen zijn dwang nodig [60].
Lyngheid.
Weinig zusters zullen, hoewel ze een vader verliezen, de misdaad van een broer wreken.
Hreidmar.
11. Breng dan een dochter voort, een wolf hartige woede! [169] als u door een hoofdman geen zoon hebt. Zoek voor de maagd een echtgenoot, in uw grote nood; dan zal haar zoon uw fout wreken.
Hreidmar stierf toen en Fafnir nam al het goud. Regin vroeg toen om zijn aandeel in het vadersdeel, maar kreeg een weigering van Fafnir. Regin zocht daarop advies van zijn zuster Lyngheid, hoe hij zijn vadersdeel kon verkrijgen. Ze zei:
12. Gij zal van uw broeder mild uw erfdeel en een betere geest eisen. Het is niet passend dat u met het zwaard uw bezit van Fafnir zou eisen.

Het voorgaande is wat Regin met Sigurd te maken had. Op een dag toen hij in Reginճ woning kwam werd hij vriendelijk ontvangen en Regin zei:
13. Hier is de zoon van Sigmund naar onze zaal gekomen, die man van energie: moed heeft hij groter dan ik, oude man: nu van het conflict heb ik hoop van de vurige wolf [61]
14. Ik zal de dappere prins koesteren: nu is de bloedverwant van Yngvi voor ons gekomen; hij zal een zeer krachtige koning zijn onder de zon; over alle landen zal zijn bestemming weerklinken.
Sigurd was van toen af constant vooruit met Regin die hem vertelde hoe Fafnir op Gnitaheid lag in de gelijkenis van een slang. Hij had een ԏegis-helm [62] waarvan alle levende wezens met schrik bevangen waren. Regin smeedde een zwaard voor Sigurd dat Gram heette en het was zo scherp dat het het ondergedompeld in de Rijn liet hij een stuk wol in de rivier lopen die het het vlies kloofde in stukken als water. [170] Met dat zwaard Sigurd kloofde het aambeeld van Regin in twee. Daarna zette Regin Sigurd aan om Fafnir te doden. Hij zei:
15. Luid zullen de zonen van Hunding lachen, zij die Eylimi van het leven beroofd hebben, als de prins meer verlangend is om naar rode ringen te zoeken dan om zijn vader te wreken.

Koning Hialprek verzamelde een vloot om Sigurd in staat te stellen zijn vader te wreken. Ze stuitten op een grote storm en werden voorbij een bepaald voorgebergte gereden. Er stond een man op de klif die zei:
16. Wie rijdt er ginds op Rvils-paarden, de torenhoge golven, het brullende geweld: de zeil-rossen zijn met zweet bedauwde, de golf-renpaarden zullen de wind niet weerstaan.
Regin.
17. Hier ben ik en Sigurd in zee-bomen; een mooie wind is ons gegeven voor de dood zelf: hoger dan onze boeg storten de steile golven, de rollende paarden duiken erin. Wie is het die vraagt ?
Hnikar.
18. Ze noemen me Hnikar toen ik Hugin blij maakte, jonge Volsung! en veldslagen vocht. Nu mogen ze me de oude van de rots Feng of Fiolnir noemen. Ik verlang een overtocht.
Ze keren naar het land, de oude man gaat aan boord en de storm neemt af. Sigurd zegt;
19. Vertel me, Hnikar! omdat gij de voortekens kent, zowel van goden als van mensen, welke voortekens zijn het beste, als het nodig is om te vechten, bij het slingeren van de lansen?
[171] Hnikar.
20. Goede voortekens er zijn er veel, als mannen maar ze kenden, bij het slingeren van de lansen, een vertrouwde kameraadschap, denk ik, is de donkere raaf met de zwaardvechter.
21. Ten tweede: als u weggaat en op het punt staat te vertrekken als u twee beroemdheid zoekende mannen ziet staan in het voorhof.
22. Het derde voorteken is als gij wolven hoort huilen onder de takken van de es, het zal u de overwinning over gehelmde krijgers geven als gij ze voor u ziet gaan.
23. Geen mens zou tegen de laats chijnende zuster van de maan moeten vechten. Ze hebben de overwinning die scherp kan kijken naar het spel van zwaarden of om de wig rij te vormen.
24. Het gevaarlijkst is het wanneer gij met uw voet slaat wanneer gij ten strijde trekt. Wily Disir staat aan weerszijden van u en wenst u gewond te zien.
25. Gekamd en gewassen, laat iedere dappere man zijn en geef ze ‘s morgens te eten; want het is onzeker waarheen hij aan de vooravond mag komen. Het is slecht om aan het lot te bezwijken.
Sigurd vocht een groot gevecht met Lyngvi, de zoon van Hunding en zijn broers, waarin Lyngvi en zijn drie broers vielen. Na de slag zei Regin;
26. Nu is de bloedige arend met het scherpe mes gegraveerd op de rug van Sigmunds moordenaar. Geen zoon van de koning, die de aarde rood maakt en de raven blij maakt is voortreffelijker.
Sigurd ging terug naar Hialprek toen Regin hem ophitste om Fafnir te doden.
Voetnoten.
[59] Een van de vele omschrijvingen voor goud.
[60] Te weten om mijn dood te wreken op uw broers.
[61] Sigurd.
[62] Een verschrikkelijke helm of hoofddeksel. [172]

HET LIED VAN FAFNIR.
Sigurd en Regin gingen naar Gnitaheid en vonden daar Fafnirs sleuf of spoor waarlangs hij naar het water kroop. Onderweg maakte Sigurd een grote kuil en ging er in. Toen Fafnir uit het goud kroop blies hij vergif uit, maar het vloog over het hoofd van Sigurd. Toen Fafnir over de kuil sloop doorboorde Sigurd met zijn zwaard hem in het hart. Fafnir schudde zichzelf en sloeg met zijn hoofd en staart. Sigurd sprong uit de put en ze keken elkaar aan. Fafnir zei:
1. Jonge kerel! jonge kerel! door welke kerel hebt u die kunst verworven? van wat mens ben jij de zoon? dat u in Fafnir uw glinsterende zwaard rood kleurt? Uw zwaard heeft mijn hart doorboord.

Sigurd verborg zijn naam omdat het in die tijd het geloof was dat de woorden van stervende personen een grote macht hadden als ze een vijand met zijn naam vervloekten.
Sigurd.
2. Gofugt-dyr ben ik genoemd, maar ik heb als een moederloos kind gezworven; evenmin heb ik een vader zoals de zonen der mensen: alleen wandel ik.
Fafnir.
3. Als u geen vader hebt zoals de mensenkinderen, door welk wonder zijt gij verwekt?
Sigurd.
4. Mijn geslacht, zeg ik u, is voor u onbekend en mijzelf [173] ook. Sigmund werd mijn vader genoemd, mijn naam is Sigurd die je met wapen heeft aangevallen.
Fafnir.
5. Wie heeft jou aangespoord? waarom hebt u uzelf ertoe aangezet om mijn leven te nemen? jeugd met de sprankelende ogen! U had een wrede vader - * * * *
Sigurd.
6. Mijn hart zette me aan, mijn handen gaven me hulp en mijn scherpe zwaard. Zelden is een man stoutmoedig wanneer hij volwassen is, als hij in zijn kindertijd zwakhartig was.
Fafnir.
7. Ik weet dat als je toevallig in de schoot van vrienden zou groeien ze je dapper in de strijd zouden hebben gezien. Nu bent u een gevangene, genomen in oorlog en, naar men zegt, slaven beven altijd.
Sigurd.
8. Waarom Fafnir! heb je me verteld dat ik ver van mijn vaderlijke woning ben? Ik ben geen gevangene, hoewel ik in oorlog werd genomen: je hebt ontdekt dat ik vrij ben.
Fafnir.
9. Gij zult slechts boze woorden vermelden die ik u allen te zeggen heb, maar ik zal de waarheid spreken. Het rinkelende goud en de gloeiend-rode schat, die ringen, zullen uw vloek zijn.
Sigurd.
10. Schat op commando dat ieder een begeert, ooit tot die ene dag; want op een bepaald moment zal elke sterveling vandaar naar Hel vertrekken.
Fafnir.
11. Het besluit van de Nornen zal ge houden dat gij verachtelijk acht als van een dom schepsel; in water zal gij verdronken worden als gij in de wind roeit. Alle dingen brengen gevaar voor het lot.
Sigurd.
12. Vertel eens, Fafnir! zoals je wijs wordt verklaard en veel dingen weet: wie die nornen zijn die helpen in nood en van baby ‘s die verliezen de moeders.
Fafnir.
3. Zeer divers geboren neem ik de nornen te zijn: ze hebben geen gewoon geslacht. Sommigen zijn van het Aesir-geslacht, sommige van Alfar-geslacht, sommigen zijn de dochters van Dvalin.
Sigurd.
14. Vertel mij, Fafnir! zoals je wijs wordt verklaard en veel dingen weet, hoe dat rotsachtige eiland wordt genoemd waar Surt en de Aesir tezamen zwaardvloeistof zullen vermengen?
Fafnir.
15. Oskopnir wordt het genoemd; daar zullen de goden met lansen spelen; Bifrost zal worden verbroken wanneer zij voortgaan en hun rossen in de rivier zwemmen.
16. Een Oegis-helm droeg ik onder de mensenkinderen, terwijl ik over de schatten lag; sterker dan alles dachi ik dat ik was; sterker vond ik er niet veel!
Sigurd.
17. Een Oegis-helm is geen bescherming waar mannen die door woede gedreven vechten: spoedig vindt hij wie onder velen komt dat niemand alleen de dapperste is.
[175] Fafnir.
18. Venijn blies ik voort toen ik op mijn vaders grote erfgoed lag.
Sigurd.
19. Gij, glinsterende serpent! heeft een grote oprisping gemaakt en was zo hard van hart. Hoe feller hoe groter de mensenkinderen wanneer zij die helm bezitten.
Fafnir.
20. Sigurd! Ik raad u nu aan, neemt u mijn raad aan; en rij naar huis. Het rinkelende goud en de gloeiend-rode schat, de ringen zullen uw vloek zijn.
Sigurd.
21. Raad met betrekking tot u wordt genomen en ik zal het goud rijden die op de heide ligt. Maar liegt u, Fafnir! in de doodssteken totdat Hel jou heeft!
Fafnir.
22. Regin heeft me verraden, hij zal je verraden, hij zal van ons beiden de vloek zijn. Fafnir moet, ik vertrouw, zijn leven laten: die van u was van grotere macht!
Regin was weggegaan terwijl Sigurd Fafnir doodde, maar kwam terug toen Sigurd het bloed van zijn zwaard afveegde. Hij zei:
23. Heil tot u nu, Sigurd! Nu hebt u de overwinning behaald en Fafnir gedood: van alle mannen die de aarde betreden bent gij, zeg ik, de dapperste geboren.
Sigurd.
24. Onzeker is het om te weten wanneer we allemaal bij elkaar [176] komen, zonen van overwinnende helden, wie als de dapperste is geboren. Menigeen is dapper die het zwaard nooit in de borst van een ander heeft gebroken.
Regin.
25. Blij ben je nu, Sigurd! en verheugt in uw gewin, terwijl Gram in het gras u droogt. Mijn broer heb jij ter dood gewond, maar in zekere mate was ik de oorzaak.
Sigurd.
26. Gij hebt mij raad gegeven dat ik zou rijden over hoge rotsen hierheen. Schat en leven had nog dat glinsterende serpent bezeten had je mijn woede niet opgewekt.
Regin benaderde Fafnir en sneed vervolgens zijn hart uit met een zwaard genaamd Ridill en dronk daarna bloed uit zijn wond. Hij zei;
27. Ga nu zitten, Sigurd! - maar ik moet gaan slapen - en hou Fafnirs hart bij het vuur. Van deze verkwikking zou ik graag deel hebben, na die drank van bloed.
Sigurd.
28. U ging ver weg terwijl ik in Fafnir mijn scherpe zwaard rood kleurde. Met mijn kracht streefde ik tegen de macht van de serpent terwijl je in de heide lag.
Regin.
29. Lang had gij me toegestaan om in de heide te liggen de oude Jotun, indien gij niet het zwaard had gebruikt dat ik voor u gesmeed heb, uw scherp gerande zwaard.
Sigurd.
30. Moed is beter dan macht van zwaard wanneer [177] vijanden verbitterd vechten; een dappere man heb ik ooit gezien overwinning krijgen met een dof zwaard.
31. Voor de dappere is het beter dan voor de schuchtere om deel te nemen aan het oorlogsspel; voor de blijden is het beter dan voor de bedroefden, laat maar komen wat er mag komen.
Sigurd nam het hart van Fafnir en brandde het op een stok. Toen hij dacht dat het genoeg geroosterd was en het bloed eruit schuimde raakte hij het aan met zijn vinger om te proberen of het behoorlijk klaar was. Hij verbrandde zijn vinger en stopte die in zijn mond; en toen het bloed van Fafnir zijn tong raakte begreep hij de taal van vogels. Voor de blijdschap is het beter dan voor de bedroefden, laat maar komen.

Sigurd nam het hart van Fafnir en brandde het op een stok. Toen hij dacht dat het genoeg geroosterd was, en het bloed eruit schuimde, raakte hij het aan met zijn vinger, om te proberen of het behoorlijk klaar was. Hij verbrandde zijn vinger en stopte die in zijn mond; en toen het bloed van Fafnir zijn tong raakte, begreep hij de taal van vogels. Hij hoorde de arenden kwebbelen tussen de takken. Een adelaar zei:
38. Daar zit Sigurd besprenkeld met bloed; Fafnirճ hart bij het vuur dat hij roostert. Verstandig denk ik waren de ring verdelers als hij de glinsterende levenspulp at.
Tweede adelaar.
33. Daar ligt Regin en spreekt met zichzelf; hij zal de jongeling bedriegen die in hem vertrouwt: uit boosheid brengt hij kwade woorden bij tezamen, de veroorzaker van het kwaad zal zijn broer wreken.
Derde adelaar.
34. Bij de kop korter, laat hem de grijze babbelaar vandaar naar Hel sturen; dan kan hij al het goud alleen bezitten, de massa die onder Fafnir lag.
Vierde adelaar.
35. Hij zou, denk ik, voorzichtig zijn als hij uw vriendelijke raad zou kunnen hebben, mijn zussen! Als hij zelf zou nadenken [178[ en Hugin blij. Daar verwacht ik de wolf waar ik zijn oren zie.
Vijde arend.
36. Niet zo voorzichtig is die strijdboom, zoals die krijgshaftige leider had verondersteld, als hij n broer laat vertrekken, nu heeft hij de andere van het leven beroofd.
Zesde arend.
37. Hij is het meest eenvoudig als hij die mensenplaag langer spaart. Daar ligt Regin die hem heeft verraden. - Hij kan er niet tegen waken.
Zevende arend.
38. Laat hem bij het hoofd korter maken die ijskoude Jotun en hem van zijn ringen beroven; dan zal u van die schat [63] die Fafnir bezat zal de enige heer zijn!
Sigurd.
39. Het lot zal niet zo onweerstaanbaar zijn dat Regin mijn doodswoord zal dragen; want de broeders zullen beiden spoedig naar Hel gaan.
Sigurd sneed het hoofd van Regin af en at toen Fafnirs hart en dronk het bloed van Regin en Fafnir. Hij hoorde toen de adelaars zeggen:
40. Bind u, Sigurd! de roodgouden ringen. Het is niet koninklijk veel te vrezen. Ik weet een maagd en bij ver de mooiste, met goud versierd. Kon je haar maar verkrijgen!
Tweede arend.
41. Naar Giuki leiden alle groene wegen; het lot wijst [179] uit naar reizigers waar de goede koning een geboren dochter heeft; haar wil gij, Sigurd! Koop haar met bruidsgeschenken.
Derde adelaar.
42. Er staat een hal op de hoge Hindarfiall, buiten dit alles is het met vuur omgeven; verstandige mannen hebben het geconstrueerd van de schitterende luister van de vloed. [64]
Vierde arend.
43. Op de heuvel kende ik een slapende maagd, over haar wuift de vloek van de linde. [65] Ygg heeft een doorn in het kleed van de maagd gestoken die de helden wilden kiezen.
44. 44. Gij, jeugd! moge hij het gehelmde meisje zien, zij die Vingskornir uit het gevecht droeg. Moge Sigrdrifa’s sluimering de zoon van strijders niet breken, [66] tegen de besluiten van de Nornen.
Sigurd reed langs het spoor van Fafnir naar zijn hol dat hij open vond. De deuren en deurposten waren van ijzer; van ijzer waren ook alle balken in het huis; maar de schat was begraven in de aarde. Sigurd vond er een grote hoeveelheid goud en vulde er twee kisten mee. Hij nam vandaar het Oegis-helm, een gouden borstharnas, het zwaard genaamd Hrotti en vele kostbare dingen, alles wat hij op Grani legde; maar het paard wilde niet voortgaan totdat Sigurd op zijn rug was gezeten.
Voetnoten.
[63] I.e., Sigurd; een overgang van de 3de persoon naar de 2de.
[64] Nog een omschrijving voor goud.
[65] Een omschrijving voor vuur.
[66] Van Skioldungs. [180]

HET LIED VAN SIGRDRIFA.
Sigurd reed de Hindarfiall op en richtte zijn koers zuidwaarts naar Franken land. In de heuvel zag hij een groot licht alsof er een vuur brandde, dat oplaaide in de lucht. Bij het naderen ervan stond een ‘Skialdborg en daarboven een banier. Sigurd ging de skialdborg in en zag daar een krijger in slaap liggen, volledig gewapend. Hij nam eerst de helm van het hoofd van de krijger en zag dat het een vrouw was. Haar borstharnas was zo vast alsof het met haar lichaam was gegroeid. Met zijn zwaard Gram scheurde hij het borstharnas van de bovenste opening naar beneden en vervolgens door beide mouwen. Toen nam hij het borstharnas van haar af, toen werd ze wakker en ging rechtop zitten en toen ze Sigurd zag zei:
1. Wat heeft mijn borstharnas gesneden? waarom ben ik uit de slaap gekomen? wie heeft van me de vaalbruine banden van mij geworpen?
Sigurd.
Sigmunds zoon heeft net het rek van de raaf gespleten, [67] met het zwaard van Sigurd.
Zij.
2. Lang heb ik geslapen, lang geleden met de slaap bezwaard, lang is het leed van de stervelingen! Odin is de oorzaak dat ik niet in staat ben geweest om verdoving af te stoten.
Odin is de oorzaak dat ik niet in staat ben geweest om verdoving af te stoten.

[181] Sigurd ging zitten en vroeg haar naam. Ze nam vervolgens een hoorn gevuld met mede en gaf hem de minnis-beker.
Zij.
3. Gegroet de dag! Heil de zonen van Dag! Tot Nacht en haar dochter gegroet! Met kalme ogen aanschouwt u ons hier en hier zitten geeft ons overwinning.
4. Gegroet aan de Aesir! Gegroet aan de Asyniur! Gegroet naar de vrijgevige aarde! Woorden en wijsheid geven ons nobele tweelingen en helende handen [68] terwijl we leven.
Woorden en wijsheid geven ons nobele tweelingen en helende handen [68] terwijl we leven.

Ze heette Sigrdrifa en was een Walkure. Ze zei dat twee koningen oorlog tegen elkaar hadden gemaakt van wie n Hialmgunnar heette; hij was oud en een geweldige krijger en Odin had hem de overwinning beloofd. De andere was Agnar, een broer van Hoda, die geen goddelijkheid zou steunen. Sigrdrifa overwon Hialmgunnar in de strijd; uit wraak waarvoor Odin haar met een doorn in de slaap prikte en verklaarde dat ze voortaan nooit de overwinning in de strijd zou krijgen en zou moeten worden uitgehuwelijkt. ҍaar ik zei tegen hem, dat ik mezelf had gebonden door een gelofte om niemand te omhelzen die bang zou kunnen worden gemaakt.ӠSigurd antwoordt en smeekt haar om hem wijsheid te leren aangezien ze inlichtingen uit alle regio ‘sd:
Sigrdrifa.
5. Bier dat ik je naar draag, kolom [69] van strijd! met macht vermengd en met heldere glorie: ‘t is vol van liederen en heilzame sagen, van krachtige bezweringen en vreugdevolle verhandelingen [182]
6. Sig-runen moet gij weten of u overwinning (sigr) zal hebben en ze op het gevest van uw zwaard zult graveren; sommige op het beslag, sommige op de stootplaat en twee keer de naam van Ty.
7. Ol- (bier-) runen gij moet weten als u niet wilt dat de vrouw van een ander uw vertrouwen verraadt, als u in haar vertrouwt. Op de hoorn moeten ze worden gegraveerd en op de handrug en Naud [70] op de spijker worden getekend.
8. Een beker moet gezegend zijn en tegen gevaar bewaakt en knoflook in de drank geworpen: dan weet ik dat je nooit mede zal hebben met verraad vermengt.
9. Biarg- (hulp-) runen moet gij weten als u wil helpen en het kind van de vrouw verliezen. In de palm moeten ze worden gegraven en rond de gewrichten worden geklemd en Disir om hulp bidden.
10. Brim- (zee-) runen moet gij weten als gij uw zeilrossen veilig wilt drijven. Op de voorsteven moeten ze worden gegraveerd en op het roerblad en met vuur op de roeispaan worden aangebracht. Geen golf zal zo hoog zijn, noch golven zo donker, maar van de oceaan zal gij veilig komen.
11. Lim- (tak-) runen je moet weten als je een bloedzuiger wil zijn en wonden weten hoe te genezen. Op de schors moeten ze worden gegraveerd en op de bladeren van bomen, van degenen wier takken naar het oosten zijn gericht.
Op de schors moeten ze worden gegraven en op de bladeren van bomen, van degenen wier takken naar het oosten zijn gekromd.
12. Mal- (spreek-) runen moet gij weten als u wil dat niemand u vanwege verwonding u met haat vergeldt. Die moet gij winden, die gij moet omwikkelen, die gij geheel moet plaatsen in de vergadering waar mensen in volle hof kunnen gaan. [183]
13. Hug- (thought-) runen moet je weten als je een wijzere man wil zijn dan elke andere. Die interpreteren, die graveren, die bedacht Hropt uit de vloeistof die had gelekt uit het hoofd van Heiddraupnir en uit de hoorn van Hoddropnir. Die interpreteerden, die graveerde, die bedacht Hropt uit de vloeistof die had gelekt uit het hoofd van Heiddraupnir en uit de hoorn van Hoddropnir.
14. Op een rots stond hij met scherp zwaard en droeg een helm op zijn hoofd. Toen sprak Mims hoofd het eerste wijze woord en uitte ware spreuken.
15. Ze zijn, zegt het, op het schild geraveerd dat staat voor de stralende god, aan het oor van Arvakr en op de hoef van Alsvid, op het wiel dat rolt onder de wagen van Rognir, op de tanden van Sleipnir en op de banden van de slee.
16. Op de poot van de beer en op de tong van Bragi, op de klauwen van de wolf en de bek van de adelaar, op bloedige vleugels, en op het einde van de brug, op de vrijgevende hand en op het spoor van genezing.
17. Op glas en op goud, op amuletten van mensen, in wijn en wort en op de welkomststoel, op het punt van Gungnir, en op Grani ‘s borst, op de nagel van Norn en de snavel van de uil.
18. Allen worden gewist die waren ingeschreven en vermengd met de heilige mede en verzonden op verre wegen: zij zijn met de Aesir, zij zijn met de Alfar, sommigen met de wijze Vanir, sommige hebben menselijke wezens.
19. Dat zijn bok-runen, [71] dat zijn biarg-runen en alle ol- (bier-) runen en kostbare megin- (kracht-) runen, voor diegenen die zonder verwarring of bederf kunnen draaien [184] voor zijn welzijn. Gebruik, als u ze hebt begrepen, tot de machten vergaan.
20. Nu zal gij kiezen, daar u een keus wordt geboden, een scherp bewapend krijgsman! mijn spraak of zwijg: denk erover na in gedachten. Alle kwaden [72] hebben hun maat.
Sigurd.
21. Ik zal niet vluchten, al moet je me als verdoemd kennen. Ik ben niet lafhartig geboren. Uw vriendelijke raadgevingen wil ik alle ontvangen zolang het leven in mij is.
Sigrdrifa.
22. Dit raad ik u allereerst aan dat u zich naar uw familie onberispelijk draagt. Neem geen haastige wraak, hoewel ze de strijd opwekken: dat, zo wordt gezegd, de doden ten goede komt.
23. Dit raad ik u ten tweede aan: dat u geen eed zweert als het niet waar is. Wrede banden volgen gebroken geloof: vervloekt is de geloofsbreker.
24. Dit raad ik ten derde aan: dat gij in de vergadering niet met een dwaas strijdt; want een onverstandig man spreekt vaak slechtere woorden uit dan hij weet.
25. Alles is ijdel, indien gij zwijgt; dan zal je een laffe geborene lijken of anders beschuldig echt. Twijfelachtig is het getuigenis van een dienaar, tenzij u een goede krijgt. Laat de volgende dag zijn leven voortgaan en zo belonen de leugens van mensen.
26. Dit raad ik u ten vierde aan: als een goddeloze tovenares bij de weg woont de reis om verder te gaan is beter dan daar om te slapen, hoewel de nacht u kan overvallen.
27. Zoekende ogen hebben de zonen van mensen nodig, [185] wanneer ze dapper moeten vechten: als schadelijke vrouwen langs de kant van de weg zitten die zwaarden en moed dempen.
28. Dit raad ik ten vijfde aan: hoewel gij ziet dat er schone vrouwen op de banken zitten, laat niet het zilver van hun geslacht over uw slaap kracht hebben. Om u te kussen, verlok geen vrouw.
29. Dit adviseer ik ten zesde: hoewel onder mensen dronken aanstootgevend gepraat wordt, nooit tijdens dronken ruzie met krijgslieden: wijn steelt het verstand van velen.
30. Ruzie en drank voor veel mannen zijn een oprecht verdriet geweest; voor sommigen hun dood, voor sommige rampspoed: veel zijn de droefheden van mensen!
31. Dit raad ik ten zevende aan: als u met een vermetele man twist, het is beter voor mannen om te vechten dan om in hun woning te worden verbrand.
32. Dit raad ik u achtste aan: dat gij u behoedt tegen het kwaad en geen bedrog pleegt. Verleid geen maagd, noch wijf of man, noch zet aan tot dartelheid.
33. Dit raad ik u negende aan: dat gij lijken begraaft, waar ter wereld gij ze ook vindt, hetzij van ziekte zij zijn gestorven, hetzij van de zee, of zijn van wapens gedood.
34. Laat een grafheuvel verrijzen voor die heengegaan zijn; laat hun handen en hoofd gewassen, gekamd en droog geveegd eer ze in de kist worden gelegd: en bid voor hun gelukkige slaap.
35. Dit raad ik je tiende aan: dat je nooit op de beloften van een vijandige verwant vertrouwt wiens broer je hebt gedood of de vader een laag gelegd. Er is een wolf in een jonge zoon, hoewel hij met goud verblijd is. [186]
36. Strijd en felle vijandschappen denken niet te worden gesust, niet meer dan dodelijke verwonding. Wijsheid en roem in het leger verwerft een vorst niet gemakkelijk die van mensen het belangrijkst zal zijn.
37. Dit raad ik u ten elfde aan: dat het er voor u slecht uitziet welke weg het zal nemen. Een lang leven, het lijkt mij dat de prins er niet van geniet; er zullen felle geschillen ontstaan.
Sigurd zei: ҅en wijzere sterfelijk bestaat er niet en ik zweer dat ik u zal bezitten want uw kunst is naar mijn hart.’ Zij antwoordde: ‘Ik zal ik er alle anderen hebben, hoewel ik moet kiezen tussen alle mannen ‘En dit bevestigden ze met eden aan elkaar.
Voetnoten.
[67] De oorspronkelijke woorden, hrafns hrlundir, de lijken-bomen van de raaf. Aldus begrijpt Grimm de zin; want die vogel huppelt rond op de wapenrusting als op een boom.
[68] Het bijgeloof van de helende hand is nog niet uitgestorven in IJsland. Dr. Maurer vertelt een verhaal over een man in Reykjavik aan wie het communiceerde door een elfje in een droom.
[69] Letterlijk appelboom.
[70] De naam van een rune.
[71] Letterlijk beuken- (boek-) runen, die worden gebruikt voor het schrijven van boeken of graveren op dunne bladeren van beuken (bok), vanwaar ons boek. Bok betekent ook acupictiel, vel acupictum (velum, auloeum).
[72] Een toespeling op het ongelukkige einde van Sigurd.

FRAGMENTEN OF HET LIED VAN SIGURD EN BRUNHILDE. [73]
[Sigurd rijdt vervolgens weg van Hindarfiall en reist verder tot hij komt bij de woning van Heimir die getrouwd was met Beckhild, de zus van Brunhilde. Alsvid, de zoon van Heimir, die aan het spelen was toen Sigurd bij het huis aankwam ontving hem vriendelijk en verzocht hem bij hem te blijven. Sigurd stemde hiermee in en bleef daar een korte tijd. Brunhiled was in die tijd bij Heimir en weefde binnen een gouden rand de grote heldendaden van Sigurd.
[187] Op een dag, toen Sigurd uit het bos kwam vloog zijn havik naar het raam waar Brunhilde aan het weven werkte.
Sigurd rende erachteraan, zag de dame en leek getroffen door haar handwerk en schoonheid. De volgende dag ging Sigurd naar haar appartement en Alsvid stond buiten de deur pijlen te schaven. Sigurd zei: ‘Gegroet, dame! of ‘Hoe gaat het met u? ‘Ze antwoordde:’ ‘Het gaat goed met ons, mijn familie en vrienden leven, maar het is onzeker wat iemand ‘s lot kan zijn tot de laatste dag.’ Hij ging bij haar zitten. Brunhilde zei; ’Deze stoel zal aan weinigen toegestaan zijn, tenzij mijn vader komt ‘. Sigurd antwoordde: ‘Nu is het gebeurd dat u mij beloofde.’ Ze zei: ‘Wees bent u welkom. ‘Toen stond zij op en haar vier maagden met haar en benaderende hem met een gouden beker en bad hem te drinken. Hij greep naar haar en pakte haar hand samen met de beker en plaatste haar bij zich, sloeg haar om de hals, kuste haar en zei: ҅en schonere dan u werd nooit geboren. ’Ze zei: “het is niet verstandig om vertrouwen te stellen in vrouwen want zij breken zo vaak hun belofte. ‘Hij zei: ҅r zullen betere dagen over ons komen zodat we van geluk kunnen genieten,’ Brunhilde zei: ‘Het is niet verordend dat we samen zullen leven want ik ben een schildmaagd (skjaldmr).’ Sigurd zei: ‘Dan zal ons geluk het best worden bevorderd als we samenleven, want moeilijker is de pijn te verdragen die hierin ligt dan van een scherp wapen.’ Brunhilde zei: ’Ik zal worden geroepen om krijgers te helpen, maar je zal Gudrun, Giuki’s dochter, omhelzen.’Sigurd zei: ‘Een enkele dochter van de koning zal me verstrikken, daarom heb ik geen twee gedachten over dat onderwerp [188] en ik zweer bij de goden dat ik u en geen andere vrouw zal bezitten.’ Ze antwoordde met dezelfde bedoeling. Sigurd bedankte haar voor wat ze hem had gezegd en gaf haar een gouden ring. Hij bleef daar een korte tijd in grote gunst.
Sigurd reed nu met veel goud van Heimirs woning tot hij bij het paleis van koning Giuki kwam wiens vrouw Grimhild heette. Ze hadden drie zonen, Gunnar, Hogni en Guthorm. Gudrun was de naam van hun dochter. Koning Giuki smeekte Sigurd om daar te blijven, en daar bleef hij nog een tijdje. Alles leek eenvoudig aan de zijde van Sigurd. Op een avond stond de tovenares Grimhild op en presenteerde een hoorn aan Sigurd en zei: ‘Vreugde voor ons is uw tegenwoordigheid en wij wensen dat al het goede u overkomt. Neem deze hoorn en drink. ‘Hij nam het en dronk en met dat drankje vergat hij zowel zijn liefde als zijn geloften aan Brunhilde. Daarna bekoorde Grimhild hem zo dat hij ertoe werd aangezet om Gudrun te omhelzen en allen beloofden hun trouw aan Sigurd en bevestigden het door middel van eden. Sigurd gaf Gudrun te eten van het hart van Fafnir en hij werd later veel norser dan eerst. Hun zoon heette Sigmund.
Grimhild raadde nu haar zoon Gunnar aan om Brynhild te versieren en overlegde met Sigurd als gevolg van dit ontwerp. Brunhilde had gezworen alleen met die man te trouwen die zou moeten rijden over het laaiend vuur dat in haar hal was gelegd. Ze vonden de hal en het vuur eromheen branden. Gunnar reed Goti en Hogni Holknir. Gunnar draait zijn paard naar het vuur, maar het trekt achteruit. Sigurd zei:’Waarom schrik je terug, Gunnar?’ [189] Gunnar antwoordt: ’Mijn paard zal niet over dit vuur springen’ en bidt Sigurd om hem Grani te lenen.’ Het is tot uw dienst’, zei Sigurd. Gunnar rijdt nu weer richting het vuur, maar Grani wil er niet overgaan. Daarna veranderden ze van vorm. Sigurd rijdt met in zijn hand het zwaard Gram en gouden sporen op zijn hielen. Grani rent naar voren naar het vuur als hij het spoor voelt. Er was nu een geweldig geluid zoals er wordt gezegd:
1. Het vuur begon te woeden en de aarde beefde, hoog verhief de vlam tot de hemel zelf: daar waagden weinig hoofden van mensen door dat vuur te rijden of om overheen te springen.
2. Sigurd spoorde Grani met zijn woord aan, het vuur werd geblust voor de prins, de vlam weggenomen voor de gloriezoeker met het heldere zadel dat Rok bezat.
Brunhilde zat in een stoel terwijl Sigurd binnenkwam. Ze vraagt wie hij is en hij noemt zichzelf Gunnar, Giukiճ zoon. ҅n u bent voorbestemd om mijn vrouw te worden met de toestemming van uw vader, ik heb door de flikkerende vlam (vafrlogi) gereden op uw verzoek.’ Ze zei:’ Ik weet niet goed hoe ik dit zal beantwoorden’ ӠSigurd stond rechtop op de grond en rustte op het gevest van zijn zwaard. Ze stond beschaamd op van haar stoel, als een zwaan op de golven, met een zwaard in haar hand, een helm op haar hoofd en een borstharnas aan. “Gunnar, ‘zei zij,’ Spreek zo niet tot mij, tenzij gij de voornaamste mens zijt en dan moet gij hem doden die mij heeft gezocht, indien gij zoveel op uzelf vertrouwt.’ Sigurd zei: ҄enk nu aan je belofte dat je mee wilt gaan met die man die door de flikkerende vlam zou moeten rijden.’ Ze erkende de waarheid van zijn woorden, stond op en verwelkomde hem. Hij bleef daar drie nachten en ze maakten een bed klaar. Hij nam het zwaard Gram en legde het tussen hen in. Ze vroeg waarom hij dat deed. Hij zei dat het hem werd opgedragen om zijn bruid in hun huwelijk te brengen, anders zou hij zijn dood ontvangen. Toen nam hij de ring, Andvaranaut genaamd, van haar weg en gaf haar een andere die aan Fafnir toebehoorde. Hierop reed hij door hetzelfde vuur naar zijn metgezellen, toen Gunnar en hij weer van vorm veranderden en ze reden toen naar huis.
Brunhilde vertelde dit in vertrouwen aan haar pleegvader Heimir en zei: ҅en koning genaamd Gunnar is door de flikkerende vlam gereden en is gekomen om met mij te praten, maar ik vertelde hem dat Sigurd alleen dat ook zou kunnen doen, aan wie ik mijn belofte bij Hindarfiall gaf en dat hij alleen de man was. ‘Heimir zei dat wat er was gebeurd moet blijven zoals het was. Brunhilde zei: ‘Onze dochter Aslaug zal u hierbij opzoeken.’ Brunhilde ging toen naar haar vader, koning Budli, en hij ging met zijn dochter Brunhilde naar het paleis van koning Giuki. Daarna werd er een groot feest gevierd toen Sigurd al zijn eden aan Brunhilde herinnerde en toch bleef zwijgen. Brunhilde en Gunnar zaten bij het drinken en dronken wijn.
Op een dag gingen Brynhild en Gudrun naar de rivier de Rijn en Brunhilde ging verder het water in. Gudrun vroeg waarom ze dat deed? Brunhilde antwoordde: ‘Waarom zal ik hier meer met u mee verder gaan dan met iets anders? ‘Ik neem aan dat mijn vader krachtiger was dan de uwe en mijn man heeft meer dappere daden verricht [191] en door het laaiende vuur gereden. Uw man was de slaaf van koning Hialprek.’Gudrun antwoordde boos: ‘Je moet wijzer zijn dan je te wagen om mijn echtgenoot te belasteren want het is het gesprek van iedereen dat geen zoals hij er in de wereld is, noch om hem te belasteren zoals hij uw vroegere echtgenoot was en doodde Fafnir en reed door het vuur, waarvan u dacht dat het koning Gunnar was en hij lag met u en nam u de ring Andvaranaut en hier kunt u het herkennen.’Brunhilde keek naar de ring, herkende hem en werd bleek alsof ze dood was. Brunhilde was die avond heel zwijgzaam en Gudrun vroeg Sigurd waarom Brunhilde zo zwijgzaam was. Hij ontraadde haar sterk van het maken van dit onderzoek en zei dat het in elk geval snel bekend zou worden.
De volgende dag toen Gudrun in hun appartement zat zei hij: җees vrolijk, Brunhilde, wat weerhoud je van vrolijkheid? ‘Brunhilde antwoordde:’Loosheid drijft je hiertoe aan, want je hebt een wreed hart. ‘Terecht niet zo’, zei Gudrun. Brunhilde ging verder: ’Vraag alleen dat wat beter voor je is om te weten, dat past beter bij vrouwen van hoge graad. Het is ook goed voor je om tevreden te zijn omdat alles volgens jouw wensen verloopt.’ Gudrun zei: ’Het is voorbarig om daarin te roemen: dit voorspelt iets, maar wat hitst u tegen ons op?’ Brunhilde antwoordde: ‘Gij zult worden vergolden voor het feit dat u Sigurd hebt omhelsd want ik wou u weren over het bezit van hem.’ Gudrun zei: ‘We wisten niets van je geheim.’ Brunhilde antwoordde: ‘Wij hebben geen geheim gehad, hoewel wij eden van trouw gezworen hebben afgelegd en gij weet dat ik [192] bedrogen ben en ik zal het wreken.’ Gudrun zei: ‘Je bent beter getrouwd dan je verdient en je geweld moet worden gekoeld.’ Tevreden zou ik zijn,’ zei Brunhilde, bezat je niet een meer beroemde echtgenoot dan ik?’ Gudrun antwoordde: ‘Je hebt een beroemde man want het is twijfelachtig welke de grootste koning is.’ Brunhilde zei: ‘Sigurd overwon Fafnir en dat is meer waard dan al het koninkrijk van Gunnar, zoals er wordt gezegd:
Sigurd sloeg het serpent dat voortaan door niemand vergeten zal worden zolang de mensheid leeft: maar uw broer durfde niet door het vuur te rijden, noch eroverheen te springen.’
‘Sigurd sloeg de slang dat voortaan door niemand vergeten zal zijn, terwijl de mensheid leeft: maar uw broer heeft het vuur niet uitgedaagd om te rijden, noch eroverheen te springen.’
Gudrun zei:’Grani wilde niet door het vuur rennen onder koning Gunnar: maar hij [Gunnar] durfde te rijden.’ ‘Grunhilde zei: “laten we niet twisten: ik draag Grimhild geen goede wil toe.’Gudrun zei: ‘Beschuldig haar niet want zij is voor u als naar haar eigen dochter. Brunhilde zei: ‘Hij is de oorzaak van al het kwaad dat mij knaagt. Ze presenteerde Sigurd de verderfelijke drank zodat hij mij niet meer herinnerde. Gudrun zei: ‘Velen onrechtvaardig woorden spreekt gij en dit is een grote leugen. Brunhilde zei: ‘Dus geniet Sigurd zoals je me niet hebt bedrogen en moge het met je gaan zoals ik me voorstel.Ӎ Gudrun zei: ‘ Ik zal beter van hem genieten dan je wenst en niemand heeft gezegd dat hij te veel goed met me elke keer heeft gehad ‘Brunhilde zei: ‘Gij zegt kwaad en zal er berouw van hebben, laat ons ophouden met boze woorden en niet toegeven aan nutteloze gebrabbel, ik heb lang in stilte het verdriet gedragen dat in mijn borst woont: ik heb ook achting gevoeld [193] voor uw broer, maar laten we het hebben over andere dingen. ‘Gudrun zei: ‘De verbeelding kijkt ver vooruit.

Brunhilde lag toen in bed en koning Gunnar kwam met haar praten en smeekte haar op te staan en haar verdriet te uiten; maar ze wilde niet naar hem luisteren. Ze brachten Sigurd naar haar toe en leren of haar verdriet misschien niet verlicht zou worden. Ze noemden om hun eden te herdenken en hoe ze waren misleid, en eindelijk bood Sigurd aan om met haar te trouwen en Gudrun weg te doen; maar ze wilde het niet horen. Sigurd verliet het appartement, maar werd zo zwaar getroffen door haar verdriet dat de ringen van zijn borstharnas van zijn zijden uiteenspatten, zoals in de Sigurdarkvida wordt gezegd;
\Naar buiten ging Sigurd na die samenkomst naar de hal van koningen, kronkelend van angst, zodat dus ijzeren geweven hemd begon van de vurige krijger van zijn zijde af te vallen.’
Brynhild zette vervolgens Gunnar aan het werk om Sigurd te vermoorden en zei dat hij hen beiden had bedrogen en zijn eed had verbroken. Gunnar overlegde met Hogni en verhaalde hem dit gesprek. Hogni streefde er ernstig naar om hem vanwege een dergelijke eed af te schrikken van een dergelijke daad. Gunnar verwijderde de moeilijkheid en zei: ‘Laten we onze broeder Guthorm aanzetten, hij is jong en van weinig oordeel en is bovendien vrij van alle eden en daarom wreken de dodelijke verwonding van zijn verleiding van Brunhilde. ‘Zij namen toen een serpent en het vlees van een wolf en lieten ze koken en gaven het aan hem te eten en boden hem goud en een groot rijk aan om de daad te doen, zoals gezegd:
‘De bosvis die ze braden en namen het karkas van de wolf [199] terwijl sommigen aan Guthorm goud uitdeelden, gaven hem Geri’s vlees met zijn drankje en nog veel meer dingen die daarin gedaan waren.’
Met dit voedsel werd hij zo woedend dat hij onmiddellijk de daad zou begaan. [Met dit is verwant als in de Sigurdarkvida toen Gunnar en Brunhilde met elkaar converseerden.]
Voetnoten.
[73] Deze fragmenten uit de Volsunga-Saga, die zijn ingevoegd in sommige papieren manuscripten van de Edda en die materie bevatten die waarschijnlijk is afgeleid van de verloren gedichten ten opzichte van Sigurd en Brunhilde zijn gedrukt in de editie van Edda in Stockholm. Ze worden ook gegeven door Afzelius in zijn Zweedse versie en gedeeltelijk in het Deens door Finn Magnusen in zijn editie. Een complete vertaling in het Deens van de hele Saga is sindsdien gegeven door Prof. Rafn in Kopenhagen.
[74] De naam van een van Odin ‘s wolven; hier potisch gebruikt voor wolven in het algemeen.

HET DERDE LIED VAN SIGURD FAFNICIDE.
1. Het was vanouds dat Sigurd, de jonge Volsung, Giuki, na zijn conflict de belofte van vriendschap van de twee broers zocht; eden uitwisselden van moedige daden.
2. Een maagd boden ze hem aan en vele schatten, Gudrun, Giuki ‘s jeugdige dochter. Dronken en praatten vele dagen samen, Sigurd de jonge en Giuki ‘s zonen.
3. Totdat zij Brunhilde wilden troosten en met hen reed Sigurd, de jeugdige Volsung, in gezelschap, die de weg wist. Hij wilde haar bezeten hebben als hij haar mocht bezitten.
4. Sigurd de zuidelijke legde een naakt zwaard, een glinsterend zwaard tussen hen in; noch de jonkvrouw kuste hij, noch hief de koning van Hunnish zijn arm naar haar op. Hij leverde de bloeiende maagd aan Giuki ‘s zoon.
5. Zij was voor zichzelf van lichaam niet van zonde bewust, noch [195] op haar doodsdag van welke misdaad dan ook die een vlek zou kunnen zijn of dacht te zijn: greep daarin het griezelige lot.
6. Alleen zat ze buiten aan de vooravond van de dag en begon hardop met zichzelf te spreken: ‘Sigurd moet de mijne zijn, ik moet sterven of die bloeiende jeugd omhelzen in mijn armen.’
7. ‘Van de woorden die ik heb uitgesproken heb ik nu berouw, hij is Gudrun’s echtgenote en ik van Gunnar. ‘De hatelijke Nornens die lang geleden hebben het ons bevolen. ‘
8. Vaak zwierf ze, gevuld met kwade gedachten, over ijs en ijsbergen, elke avond toen hij en Gudrun hun bank hadden teruggetrokken en Sigurd haar in de bedekkingen wikkelde streelde de Hunnish koning zijn vrouw.
9. ‘Verstoken ga ik van echtgenoot en genot, ik zal mezelf bedroeven met wraakzuchtige gedachten.’
10. Door die razernij werd ze gedwongen te moorden. ҇ij, Gunnar, zal mijn land en mijzelf geheel verliezen, nooit zal ik gelukkig zijn, koning! Met u.
11. Ik zal terugkeren van waar ik vandaan kwam, naar mijn naaste familie, mijn relaties; daar zal ik blijven en het leven weg sluimeren, tenzij u Sigurd ertoe brengt gedood te worden en een andere koning wordt dan groter.
12. Laat de zoon samengaan met de vader, de jonge wolf mag niet langer worden opgevoed. Voor wie is wraak het gemakkelijkst om te sussen als de zoon leeft? ‘
13. Toornig was Gunnar en met verdriet naar beneden gedragen; zijn gedachten draaiden, zat de hele dag; hij wist niet goed, noch kon hij bedenken wat het meest begerenswaardig voor hem was om te doen of het meest gepast was om gedaan te worden wanneer hij zichzelf van de Volsung beroofd zou vinden en in Sigurd een groot verlies verduren. [196]
14. Veel dacht hij en ook lang dat het niet vaak gebeurde dat vrouwen uit hun koninklijke staat zich terugtrokken. Hogni riep hij dan op als raadsman in wie hij het volste vertrouwen stelde.
15. ‘Van alles is me Brunhiled, de dochter van Budli, de liefste, zij is het hoofd van de vrouwen: liever zal ik mijn leven neerleggen dan die mooie schat te verliezen.
16. ‘Wilt u de prins om zijn rijkdom misleiden? Goed om het erts van Rijn te bevelen en op zijn gemak over rijkdommen heersen en in rust genieten van geluk.’ 17. Dit alleen gaf gaf als antwoord: “het lijkt ons niet zo te doen om door het zwaard gezworen eden te breken, gezworen eden en beloofde trouw.
18. ‘We weten niet op aarde dat mensen meer geluk hebben, terwijl wij vier over het volk heersen en de Hun leeft, dat krijgshaftige opperhoofd, noch op aarde een geslacht dat voortreffelijker is als wij vijf zonen lang zullen koesteren en het goede nageslacht kan toenemen.
19. Ik weet precies waar de oorzaken vandaan komen: Brunhilde ‘s overlast is te groot.
20. We zullen Guthorm, onze jongere broer, en niet overdreven wijs voor de daad voorbereiden: hij is vrij van gezworen eden, gezworen eden en beloofde trouw. ‘ 21. Het was eenvoudig om de woeste geest aan te wakkeren: in het hart van Sigurd stond zijn zwaard.
22. Op wraak geneigd gooide de krijger in zijn kamer zijn brand naar de felle moordenaar; naar Guthorm vloog Dart ‘s glimmende staal van de hand van de koning.
23. Viel de moordenaar in twee delen, armen en hoofd vlogen ver weg, maar het deel van zijn voeten viel achterover op de plaats. [197]
24. Gezonken in slaap was Gudrun in haar bed, onverschillig van zorgen aan de zijde van Sigurd: maar zij ontwaakte van vreugde beroofd toen zij in het bloed van Freyճ vriend zwom.
25. Zo sloeg ze met geweld haar handen tegen elkaar, dat de dappere van hart in zijn bed opstond. ‘Ween niet, Gudrun! Zo wreed, mijn bloeiende bruid! Uw broeders leven.
26. Een erfgenaam die ik heb, helaas! te jong; hij kan het vijandige huis niet ontvluchten; onder elkaar hebben ze onlangs duistere en slechte raad bedacht.
27. Nooit voortaan, alhoewel gij zeven draagt, zal zulk een zoon voor een afspraak met hen rijden. Maar goed, ik weet hoe dit is gebeurd: Brunhilde is de enige oorzaak van al het kwaad.
28. Mij heeft de maagd meer lied dan wie dan ook; maar tegen Gunnar zondigde ik niet; verwantschap hield ik heilig en gezworen eden; vandaar verder werd ik de vriend van zijn gemalin genoemd. ‘
29. De vrouw slaakte een zucht en de koning zijn leven. Zo sloeg ze met geweld haar handen tegen elkaar zodat de bekers aan de muur weerklonken en op het veld schreeuwden de ganzen luid.
30. Lachte toen Brynhild, Budli ‘s dochter, een keer alleen uit haar hele ziel toen ze in haar bed luisterde naar de luide klaagzang van Giuki ‘s dochter.
31. Toen zei Gunnar, de havik-dragende prins: ‘Lach niet daar, gij barbaarse vrouw, blij op uw bank alsof u goed wacht. ‘Waarom bent u die schone kleur kwijtgeraakt? Bewerkster van misdaad! Ik denk dat je tot de dood gedoemd bent.
32. Wel verdient gij, boven alle vrouwen, dat [198] we voor uw ogen Atl laag leggen zodat gij de bloedstorting van uw broeder zou zien, zijn bloederige wonden zouden moeten binden. ‘
33. Toen zei Buynhilde, Budli’s dochter: ‘Niemand lokt u uit, Gunnar, uw doodswerk is volledig, weinig doet Atli uw haat vrezen, zijn leven zal de uwe te boven gaan en hij zal nog groter zijn.
34. Gunnar! zal je vertellen, hoewel je het goed weet, hoe vroeg we misdaden oplosten. Ik was te jong en ongebreideld, met rijkdom begiftigd, in het huis van mijn broer.
35. Evenmin wenste ik om iemand te trouwen voordat gij Giukungs naar onze woning reed, drie te paard, machtige koningen: wilde dat die reis nooit geweest was!
36. Toen beloofde ik mezelf aan de grote koning die met goud op Grani ‘s rug zat. In de ogen leek hij niet op u of had helemaal geen gelijkenis: toch dacht gij zelf machtige koningen.
37. En voor mij apart zei Atli dat hij onze erfenis niet verdeelde, noch goud noch land zou hebben, tenzij ik mijzelf liet trouwen, en schonk mij ook geen deel van het verkregen goud dat hij aan een meisje had gegeven om te bezitten en voor mij telde een kind in geld.
38. Toen was mijn geest daarop van verward of ik een conflict zou aangaan en de dood toedienen, moedig in het leger om de ruzie van mijn broer. Dat zou dan wereldomvattend bekend zijn en voor velen brengt de oprechte angst.
39. Onze verzoening hebben we laten volgen: voor mij was het aangenamer geweest om de schatten te aanvaarden, de roodgouden [199] ringen van Sigmunds zoon: noch begeerde ik van een ander goud; van hem alleen hield ik, geen ander. Menskogul [75] had geen veranderende geest.
40. Dit alles zal Atli hierna vinden wanneer hij zal horen van mijn voltooide begrafenisriten; want nooit zal de bedroefde vrouw met de man van een ander haar leven doorbrengen. Dan zullen mijn fouten allemaal worden gewroken. ‘
41. Op steeg Gunnar, prins van strijders en rond de hals van zijn gemaal legde hij zijn handen; allen naderden en toch ieder afzonderlijk door oprechte gevoelens om haar af te raden.
42. Zij uit haar hals wierp ze; ze liet niemand haar van haar lange reis afhouden.
43. Vervolgens riep hij Hogni op tot consultatie. ‘Ik wil dat al onze mensen naar de zaal worden geroepen, de uwe met de mijne - nu is dit het meest nodig - om te zien of we de fatale loop van mijn gemalin kunnen belemmeren totdat uit onze toespraak een belemmering kan komen: laten we dan de noodzaak laten om te regeren.
44. Aan hem gaf antwoord Hogni: ‘Laat niemand haar belemmeren van de lange reis vanwaar zij nooit wedergeboren kan terugkeren.’ Ongelukkig kwam zij op de schoot van haar moeder, geboren in de wereld van onophoudelijke ellende, voor velen het oprechte verdriet van een man.
45. Neergeslagen kwam hij van de vergadering tot waar de dame schatten verdeeld werden. Ze keek naar alles wat ze bezat: hongerige vrouwelijke slaven en kamervrouwen. Ze trok haar gouden borstharnas aan - niet goed overdacht - vr ze zichzelf doorboorde met het punt van het zwaard.
46. Op het kussen draaide ze zich naar de andere kant en, gewond door de lans, dacht aan haar laatste raad. [200]
47. Laat nu degenen komen die naar goud verlangen en iets minder kostbaars om het van mij te ontvangen. Aan iedereen geef ik een gouden halsketting, naaldenwerk en dekens, prachtig kruiden.
48. Allen waren stil, dachten na over wat te doen en alle tezamen gaven antwoord: ‘Hoe veel zijn er dood: we zullen nog leven, nog steeds hongerige halbedienden hebben om te doen wat passend is.’
49. Eindelijk na bezinning, de dame gekleed in linnen, jong in jaren sprak woorden als antwoord uit: ‘Ik wens dat niemand, gedood voor smeekbede met geweld omwille van ons hun leven zou verliezen.
50. Toch zullen uw botten met minder versieringen verbranden, het goede maal van Menia, [77] wanneer gij vandaar gaat om mij te zoeken.
51. Gunnar! ga zitten, ik zal u vertellen, dat nu hopeloos van het leven is uw stralende gemalin. Uw schip zal niet altijd drijven, hoewel ik mijn leven zal opgeven.
52. Met Gudrun zal u eerder worden verzoend dan u denkt: die wijze vrouw heeft door de koning droevige gedenktekens, na de dood van haar gemaal.
53. Er wordt een maagd geboren die haar moeder grootbrengt; helderder dan de heldere dag, dan de straal van de zon, zal Svanhild zijn.
54. Gudrun zal gij geven aan een illustere, een krijger, de vloek van vele mannen: niet vanwege haar wens zal ze getrouwd zijn; Atli zal haar komen vergezellen, Budli ‘s zoon, mijn broer. [201]
55. Veel heb ik in gedachten hoe ik werd behandeld toen gij mij zo wreed had bedrogen: beroofd was ik van geluk terwijl mijn leven duurde.
6. Gij verlangde om Oddrun te bezitten, maar Atli zal het niet toestaan; in het geheim zullen jullie elkaar ontmoeten. Zij zal van je houden, zoals ik gedaan had, als ons een beter lot toegewezen was.
57. U zal Atli barbaars behandelen; in de nauwe kronkelhol zal gij worden geworpen.
58. Het zal ook niet lang daarna geschieden dat Atli zijn ziel zal opgeven, zijn welvaart en zal ophouden te leven; want Gudrun zal in haar wraak hem in zijn bed, door bitterheid van geest, met de scherpe rand van het zwaard verslaan.
59. Onze zuster Gudrun zou er beter uitzien toen zij in de dood haar eerste gemalin volgde, maar was een goede raad aan haar gegeven, of zij een ziel bezat die op de mijne leek-
60. Ik spreek nu zwak, maar omwille van ons wil ze haar leven niet verliezen. Ze zal op torenhoge golven gedragen worden naar de vaderlijke bodem van koning Jonakr. Er zullen twijfels bestaan over de gevolgen van de zonen van Jonakr.
61. Ze zal Svanhild sturen van het land, haar dochter en Sigurd ‘s. Haar zal de raad van Bikki vernietigen; voor Jormunrek voor slechte levens. Dan zal alle geslachten van Sigurd voorbij zijn en de tranen van Gudrun zullen des te meer zijn.
62. En gebed moet ik u nog maken, in deze wereld zal mijn laatste verzoek zijn: Laat in de vlakte een stapel zo groot worden opgeheven dat het voor ons allen een kamer mag zijn voor degenen die met Sigurd zijn gestorven.
63. Bedek de stapel met schilden en gordijnen, [202] een bont lijkkleed en een veelvoud van gesneuvelden. Laat ze de Hun [78] aan de ene kant van mij verbranden;
64. Laat hen met de Hun branden aan de andere kant, mijn slaven van de huishouding met prachtige halsbanden, twee aan onze hoofden en twee haviken; dan zullen alle gelijk verdeeld zijn.
65. Laten we ook tussen ons beiden het zwaard met versierde ringen, het scherp gerande ijzer, aldus opnieuw geplaatst zoals toen wij beiden een bank bestegen en toen genoemd werden met de naam gehuwden.
66. Dan zullen de lichte poorten van de hal niet tegen zijn hiel klinken, met een schitterende ring als mijn gevolg hem zal volgen. Dan zal onze processie niet gemeen lijken.
67. Voor hem zal volgen vijf vrouwelijke slaven, acht mannelijke slaven van edele geboorte, gevoed met mij en met mijn ergfoed die hij aan zijn dochter Budli gaf.
68. Ik heb veel gezegd en zou meer zeggen als het zwaard me de macht zou geven om te spreken. Mijn stem faalt, mijn wonden zwellen: alleen de waarheid heb ik geuit; dus wil ik ophouden.’
Voetnoten.
[75] Dat wil zeggen, Skogul met de halsketting; Brunhilde past deze naam op zichzelf toe, dat is een samenstelling van mannen, halsketting, juweel en Skogul, de naam van een Walkure.
[76] Halskettingen bestonden meestal in gouden en zilveren kettingen of kantwerk met ornamenten eraan vastgemaakt; als deze op de zon of de maan leken werden ze Sigli genoemd, zonnen (zoals hier werd gesproken); en zo was de halsketting gedragen door Freia, de heldere godin van de Vanir.
[77] Menia ‘s maaltijd of meel is goud.
[78] Sigurd.

EEN FEEST IN WALHALLA.
(van een tekening van Jno. Kellar.)
Een bewonderenswaardige beschrijving van een feest van de goden in Walhalla is te vinden op pagina’s 293-94-95 van dit boek. Het was een sterk geloof onder de Goten, voorafgaand aan de introductie van het christendom onder hen, dat de lichamen van alle strijders die hun dood in het gevecht ontmoetten rechtstreeks naar het Walhalla werden vervoerd door Walkure maagden op de ruggen van gevleugelde paarden. Bij het bereiken van deze mythologische hemel werden de doden nieuw leven ingeblazen en genoten ze daarna altijd van het eten van mede, het eten van varkensvlees en het elke dag weer vechten hun veldslagen. [203]

FRAGMENTEN VAN HET LIED VAN BRUNHILDE.
Gunnar.
1. ‘Waarom bent u, Brunhilde! Budli ‘s dochter, verzonken in kwade en moorddadige gedachten? Welke verwonding heeft Sigurd u gedaan dat gij de held van het leven wil beroven?’
Brunhilde.
2. ‘Sigurd aan mij eed heeft gezworen, alle leugens. ‘Hij bedroog me op moment toen hij had van alle eden het meest opmerkzaam moest zijn.
Hogni.
3. ‘ Brynhild heeft in woede het kwaad ingezet om te plegen, schade aan te richten.’ Ze wrokte tegen Gudrun haar gelukkige huwelijk en u het bezit van zichzelf. ‘* * *
4. Sommigen roosterden een wolf, sommigen sneden een slang ze in stukken, sommigen bedienden Guthorm de wolf, voordat ze zouden kunnen, begerig naar misdaad, op de machtige man hun handen leggen.
5. Buiten stond Gudrun, Giuki ‘s dochter, en uitte deze woorden allereerst: ‘Waar is nu Sigurd, heer van krijgers, ziende dat mijn bloedverwanten voor rijden?’
6. Hogni alleen gaf aan haar antwoord: In stukken hebben wij Sigurd gehouwen met onze zwaarden, zijn grijze ros buigt over de dood hoofdman.’ 7. Toen zei Brunhilde, Budli ‘s dochter: җelnu, gij zult nu genieten van legers en landen, Sigurd zou alleen over allen hebben geregeerd als hij iets langer het leven had behouden. [204]
8. Het was ongepast dat hij zo over Giuki’s afkomst en het volk van de Goten had geregeerd toen hij vijf zonen voor de val van gastheren verlangend naar oorlogvoering had verwekt. 9. Toen lachte Brunhilde - de hele burcht galmde - een keer alleen uit haar hele hart: ‘Welnu, gij zult genieten van landen en onderwerp nu ge de gedurfde koning hebt laten vallen.’ 10. Toen zei Gudrun, Giuki ‘s dochter: ‘Veel spreekt gij, dingen die hoogst gruwelijk zijn: mogen vijanden Gunnar hebben, Sigurd ‘s moordenaar! Woedende zielen wraak wacht op u.’ 11. Sigurd was ten zuiden van de Rijn gevallen: luid uit een boom schreeuwde een raaf: ‘Met je bloed zal Atli de randen van zijn zwaard rood maken, de eden die je hebt gezworen zal je dood oplossen.’ 12. De avond vorderen en er was veel gedronken, daarna kwam er aangenaam gepraat van allerlei aard: allen zonken in slaap toen ze tot hun rust gingen. Gunnar alleen was langer wakker dan allen:
3. Hij begon zijn voet te bewegen en veel met zichzelf te spreken; de oorlogszuchtige chef peinsde in zijn hoofd wat tijdens het conflict de raaf en de arend ooit zeiden terwijl ze naar huis reden.
14. Brunhilde werd wakker, Budli ‘s dochter, dochter van Skioldungs, vroeg in de morgen:  'Dring me aan of blijf bij mij - het onheil wordt gepleegd - mijn verdriet om voort te gieten of te onderdrukken.’
15. Allen zwijgen over deze woorden; weinigen [205] begrepen het gedrag van de dame die huilend begon te spreken over wat ze lachend had verlangd.
16. ҉n mijn droom Gunnar! leek het allemaal zo akelig, in de kamer was alles dood, mijn bed was koud, en jij, koning!, was beroofd van vreugde, met boeien geladen naar een vijandige gastheer. Zo zullen jullie allemaal, geslacht van Niflungs! van macht beroofd, meinedige zoals jullie zijn!
17. Jij Gunnar! Heb je onthouden toen je bloed in beide voetstappen liet vloeien; nu hebt gij hem kwaad voor al dat vergolden, omdat hij zich het beste zou bewijzen.
18. Toen werd het bewezen toen de held had gereden om mij te zien, om mij te vrijen, hoe het krijgshoofd zijn heilige eed ten opzichte van de jeugdige prins heilig heeft gehouden.
19. De roemruchte koning legde zijn met goudversierde zwaard tussen ons beiden: van buiten waren zijn randen met vuur bewerkt, maar met gifdruppels van binnen getemperd. ‘
Uit dit lied waarin de dood van Sigurd is gerelateerd lijkt het erop dat hij buiten de deuren werd gedood, terwijl sommigen vertellen dat hij in zijn bed lag te slapen: maar de Duitsers zeggen dat hij in het bos is gedood; en het wordt verteld in de ‘Gudrunarkvida hin Forna’, dat Sigurd en de zonen van Giuki naar de publieke vergadering (ding) waren gereden toen hij werd gedood. Maar er wordt door iedereen gezegd, zonder uitzondering, dat ze het vertrouwen in hem braken en hem aanvielen terwijl hij lag en onvoorbereid was. [206]

HET EERSTE LIED VAN GUDRUN.
Gudrun zat over de dode Sigurd; ze huilde niet zoals andere vrouwen, hoewel ze gereed was om uit te barsten van verdriet. Zowel mannen als vrouwen kwamen haar troosten, maar dat was niet gemakkelijk. Er wordt door sommigen beweerd dat Gudrun het hart van Fafnir had opgegeten en daarom het gepraat van de vogels begreep. Dit wordt ook gezongen van Gudrun:
1. Van oudsher was het dat Gudrun bereid was om te sterven toen zij bedroefd over Sigurd zat. Geen zucht die ze uitte, noch met haar handen sloeg of jammerde zoals andere vrouwen.
2. Graven kwam voor met grote scherpzinnigheid om haar trieste gemoedstoestand af te leiden. Gudrun kon geen traan laten, zo was haar aandoening; gereed was ze om uit te barsten.
3. Zaten door edele vrouwen van graven versierd met goud ‘ Gudrun; elk van hen vertelde haar verdriet, de bitterste die ze had gekend.
4. Toen zei Giaflaug, Giuk’s zuster: ‘Ik weet dat ‘ 5. Gudrun kon geen traan laten, dat was haar aandoening voor haar overleden partner en de angst van haar ziel voor de val van de koning.
6. Toen zei Herborg, de koningin van Hunaland: ‘Ik moet een meer wrede rouw vertellen: mijn zeven zonen in het zuiden land, mijn echtgenoot als achtste vielen in een conflict. [207]
7. Mijn vader en mijn moeder, mijn vier broers, op de zee misleid door de wind; de golven sloegen het hout van het schip.
8. Hun laatste eer was de mijne om te betalen, het was mij om hen in tombe te zien, hun begrafenisrituelen voor te bereiden was de mijne. Dit alles onderging ik in een half jaar en voor mij werd er geen enkele troost aangeboden.
9. Toen werd ik een gevangene, in oorlog genomen, aan het einde van hetzelfde halfjaar. Dan moest ik elke morgen de schoenen van de vrouw van de Hersir versieren en vastbinden.
10. Van jaloezie bedreigde ze mij, en met harde slagen drong mij: nergens vond ik een meester beter, maar meesteres nergens slechter. ‘
11. Gudrun kon geen traan laten, zo was haar ellende voor haar overleden partner en de angst van haar ziel voor de val van de koning.
12. Toen zei Gullrond, Giukiճ dochter: Ԋe kunt niet veel, mijn pleegkind, wijs als je bent met een jonge vrouw die gepast praat. ‘Het lichaam van de koning verbood ze om langer verborgen te blijven.
13. Ze griste het laken van het lijk van Sigurd en wendde zijn wang naar de knieën van zijn vrouw: ‘Zie, uw geliefde, leg uw mond op zijn lip alsof u de levende prins wilt omhelzen.’
14. Gudrun wierp hem een blik toe: zij zag de lokken van de prins druipen van het bloed, de glinsterende ogen van het opperhoofd gesloten in de dood, zijn koninklijke borst gespleten door het zwaard.
15. Toen zonk Gudrun terug op haar kussen, haar hoofddeksel werd losgemaakt, haar wangen werden rood en een vloed van tranen viel op haar knieën. [208]
16. Toen huilde Gudrun, Giuki’s dochter, zodat de tranen spontaan stroomden en tegelijkertijd de ganzen in het hof schreeuwden, de nobele vogels, die de dame bezat.
17. Toen sprak Gullrond, Giuki’s dochter: ‘Uw liefdes die ik ken waren de meest vurige onder levende wezens op aarde: u had nergens genoegen in, zuster van mij, behalve met Sigurd.’ 18. Toen zei Gudrun, de dochter van Giuki: ‘Zo was mijn Sigurd onder de zonen van Giuki, zoals de knoflook uit het gras groeit of een heldere steen op een draad getrokken, een kostbaar juweel bij koningen.
19. Ik scheen ook bij de krijgslieden van de prins hoger dan die van Herian’s Disir; nu ben ik zo klein als het blad vaak in de stormwinden is, na de dood van de hoofdman.
20. Zittend mis ik en in mijn bed mijn liefste vriend. Giuki ‘s zonen hebben veroorzaakt, Giukiճ zonen hebben mijn ellende veroorzaakt en de tranen van hun zuster van angst.
21. Aldus verwoest gij het land van het volk zoals gij uw gezworen eden hebt gehouden. Gunnar! Gij zult het goud niet genieten; die ringen zullen uw vloek zijn voor de eden die u aan Sigurd hebt gegeven.
22. In het landhuis was de grotere vrolijkheid toen mijn Sigurd Grani zadelde en Brunhilde gingen ze vrijen naar wat vervloekt was in een slecht uur! ‘ 23. Toen zei Brunhilde, Budliճ dochter: ‘Hoge de heks echtgenoot en kinderen missen die u Gudrun heeft laten wenen en vanmorgen u spreek runen heeft gegeven! ‘[79]
24. Toen zei Gullrond, dochter van Giuki: ‘Houdt op u afschuwelijkste van allen met deze woorden, de kwade bestemming van de prinsen die u ooit bent geweest, u drijft elke golf van een kwaadaardige aard, u leed ellende aan zeven koningen, de grootste vloek van vriendschap onder vrouwen! ‘
25. Toen zei Brunhilde, Budli’s dochter:’Etli, mijn broer, nakomeling van Budli, is de enige oorzaak van al het kwaad;
26. Toen we in de hal van het Hunnish-volk met de koning naar het vuur van het bed van het serpent keken. [80] Van die reis heb ik de boete betaald, die aanblik die ik ooit heb betreurd. ‘
27. Zij stond bij een pilaaren omhelde het hout hevig gevouwen. Uit de ogen van Brunhilde, de dochter van Budli, glom vuur; gif dat ze blies toen ze de wonden van Sigurd aanschouwde.

Gudrun ging toen weg naar het bos en woestijnen en reisde naar Denemarken waar ze zeven half jaar bleef bij Thora, de dochter van Hakon. Brunhilde zou Sigurd niet overleven. Ze zorgde ervoor dat haar acht slaven en vijf vrouwelijke slaven gedood werden en sloeg zichzelf vervolgens met een zwaard zoals het is gerelateerd in de ‘Rigurdarkvida in Skemma ‘(het Korte lied van Sigurd).

Voetnoten.
[79] Kracht van spreken.
[80] Een omschrijving voor goud. [210]

BRUNHILDE ‘t HEL-RIT.
Na de dood van Brunhilde werden twee stapels gemaakt, een voor Sigurd de als eerste verbrand werd; maar Brunhilde werd daarna verbrand en zij was in een wagen die met kostbaar tapijt was behangen; zodat er werd gezegd dat Brunhilde op een wagen op weg naar Hel reed en door een plaats ging waar een reuzin woonde. De reuzin zei;
1. ҇ij zal niet door mijn door stenen gesteunde woonstede gaan, beter was het u te bekennen om broederij te doen, dan om de man van een ander te zoeken.
2. Waarom doet u, zwervende vrouw! uit Valland, mijn woning bezoeken? Jij hebt gouden dame! als u het wenst te weten, zachtmoedige! uit uw handen, gewassen menselijk bloed. ҠU hebt gouden dame! als u het wenst te weten, zachtmoedige! Van uw handen menselijk bloed gewassen.
Brunhilde.
Verwijt met niet, vrouw van de rots! hoewel ik in oorlogsvoering ben geweest. Van ons, ik denk, zal het beter lijken waar mensen onze omstandigheden kennen. ‘
Reuzin.
4. ҇ij, Brunhilde! Budli’s dochter! Werd in een kwaad uur geboren in de wereld, gij zijt de vloek van Giuki’s kinderen en ondermijnde hun gelukkige huis.’
Brunhilde.
5. ‘Uit mijn wagen zal ik u echt vertellen, gij [211] met onnozel oud wijf! Indien gij verlangt te weten hoe de erfgenamen van Giuki mij zowel verloren als verongelijkt maakten.
6. De dapper hart koning [81] liet de kleding van ons acht zusters onder een eik begraven. Twaalf jaar oud was ik, als je het wil weten, toen ik de aan jeugdige koning eden gaf.
7. Door allen in Hlymdalir werd ik Hild met de helm genoemd, door allen die mij kenden.
8. Toen veroorzaakte ik vervolgens in het Gotische rijk de oude Hialmgunnar om naar Hel te reizen: Ik gaf de jeugdige broer van Oda de overwinning waarop Odin me vijandig werd.
9. Hij omringde mij met schilden, rood en wit, in Skatalund; hun oppervlakten omhulden mij; hij verordonneerde om mijn slaap te breken die op geen enkele plaats bang gemaakt kon worden.
10. Hij maakte rond mijn zaal, naar het zuiden, torenhoog brand om al het hout te verwoesten; en hij beval alleen die man daarover te rijden die mij het goud zou brengen dat onder Fafnir lag.
1. Op Grani reed het opperhoofd, de goudverspreider, naar waar mijn pleegvader over de woningen regeerde. Hij leek alleen daar boven allen superieur te zijn, de Deense krijger, van het hof.
12. We sliepen en waren tevreden in hetzelfde bed alsof hij mijn geboren broer was geweest; geen van beiden mocht aan de andere kant acht nachten lang een hand kunnen leggen.
13. Verwijt mij Gudrun, Giuki’s dochter, dat ik in de armen van Sigurd had geslapen; toen werd ik me bewust gemaakt van wat ik niet wilde, dat ze me bedrogen hadden, toen ik een maat nam.
14. Tot rampspoed tot alle blijvebde mannen en vrouwen zullen zijn en ooit zijn als ze geboren zijn. Wij twee, nu, Sigurd en ik passeren ons leven samen. Vernietig u reuzen kind! ‘
Voetnoten.
[81] Door hen van het zwaankleed te beroven, want zij waren Walkuren zoals de vrouwen van Volund en zijn broers, verminderde Agnar hen onder zijn onderwerping.
DE SLACHTING VAN DE NIFLUNGS.
Gunnar en Hogni namen vervolgens al het goud, de erfenis van Fafnir. Onenigheid heerste nadien tussen de Giukungs en Atli. Hij beschuldigde hen ervan de oorzaak van de dood van Brunhilde te zijn. Bij wijze van verzoening werd overeengekomen dat zij hem Gudrun ten huwelijk zouden geven, aan wie zij een vergeetachtig drankje toegediend hadden, voordat zij toestemming zou geven om Atli te omhelzen. Atli had twee zonen, Erp en Eitil, maar Svanhild was de dochter van Sigurd en Gudrun. Koning Atli nodigde Gunnar en Hogni uit naar zijn woning en stuurde hen Vingi of Knefrod. Gudrun was zich bewust van verraad en stuurde hen een bericht in runen om niet te komen; en aan Hogni,als een teken stuurde ze de ring Andvaranaut waarin ze het haar van een wolf had gebonden. Gunnar had de hand van Oddrun, de zus van Atli, gezocht, maar kreeg die niet. Hij huwde toen met Glaumvor en Hogni nam Kostbera tot vrouw. Hun zonen waren Solar, Snvar en Giuki. Toen de Giukungs naar Atli kwamen smeekte Gudrun zijn zonen om voor hun leven te bemiddelen, maar dat deden ze niet. Het hart van Hogni werd weggesneden en Gunnar werd in een slangenhok geworpen. Hij sloeg op zijn harp en liet de slangen slapen, maar een adder stak hem in de lever.

HET TWEEDE LIED VAN GUDRUN.
Koning Theodric was bij Atli en was daar het grootste aantal van zijn mannen kwijtgeraakt. Theodric en Gudrun beweenden elkaar wederzijds over hun ellende. Ze had met hem te maken en zei:
1. Een maagd boven alle maagden was ik; mijn moeder voedde me op in haar prieel; van mijn broers hield ik erg veel, tot Giuki, met goud versierd, me aan Sigurd gaf.
2. Zo was Sigurd boven Giuki ‘s zonen als de groene prei is uitspringend boven het gras of het hoge potige hert boven de wilde dieren of gloed-rood goud boven grijs zilver.
3. Tot mijn broeders het bezit mij misgunden aan een gemalin verheven boven allen. Ze konden niet slapen en ook geen zaken beraadslage voordat ze Sigurd hadden laten sterven.
4. Grani liep naar de vergadering, zijn zwerver moest gehoord worden; maar Sigurd kwam toen zelf niet. Alle zadelbeesten werden bespat met bloed en zwak zwetend van de moordenaars.
5. Huilend ging ik met Grani praten, met vochtige wangen, ik bad het ros te vertellen: toen huiverde Grani, [214] boog in het gras zijn hoofd. Het ros wist dat zijn meester er niet meer was.
6. Lang zwierf ik, lang was mijn geest afgeleid, voor de bewaker van de mensen vroeg ik naar mijn koning.
7. Gunnar liet zijn hoofd hangen, maar Hogni vertelde me van de wrede dood van Sigurd. ҠҖoorbij de moord rivier ligt de moordenaar van Guthorm en aan de wolven gegeven.
8. Ginds aanschouw Sigurd, naar het zuiden, daar zal gij de raven horen kraaien, de arenden gillen, in hun feest verheugend;
9. ‘Waarom wil u Hogni! tot een vreugdeloos wezen zijn die dergelijke ellende verhaalt? Moge uw hart door raven verscheurd en verspreid worden over de wijde wereld, in plaats van dat gij met mensen zou wandelen.’
10. Hogni antwoordde, voor eens afgeworpen vanuit zijn opgewekte stemming door intense problemen: ‘Gudrun, je zou meer reden hebben om te wenen als de raven mijn hart zouden verscheuren.’
11. Alleen draaide ik me van dat vraaggesprek af naar de verspreide overblijfselen van de wolven. Geen zucht die ik uitte, noch met mijn handen sloeg of jammerde zoals andere vrouwen toen ik diepbedroefd zat bij Sigurd.
12. De nacht leek mij van de donkerste duisternis toen ik treurend zat bij Sigurd. Beter leek het me dat de wolven mijn leven hadden genomen, of dat ik was verbrand als een berkenboom.
13. Van de heuvel af reisde ik vijf lange dagen en nachten tot ik de verheven hal van Half herkende. Zeven [215] half jaren ben ik met Thora gebleven, de dochter van Hakon, in Denemarken.
14. Ze heeft voor mijn troost gewerkt in gouden zuidelijke hallen en Deense zwanen.
15. We hadden op afbeeldingen het spel van krijgers, en in handwerken de edelen van een prins; rode schilden, Hunnish-helden, een gastheer met zwaard, een gehelmde gastheer, een prins volgde.
16. Sigmund ‘s schepen zeilden vanaf het land met vergulde hoofden en gesneden boeg. Wij bewerkten op ons canvas bewerkten Sigar en Siggeir beiden in Fyen zuidwaarts streden.
17. Toen Grimhild, de Gotische vrouw, hoorde hoezeer ik getroffen was, wierp zij haar naaldwerk af en riep haar zonen dikwijls en ernstig opdat zij zou weten wie van haar zonen hun zuster zou vergoeden of voor haar gemaal de bloedboete betaalde?
18. Gunnar was gereed om goud aan te bieden voor de blessures om te boeten en ook Hogni. *** Ze informeerde toen wie de rossen zou gaan om te zadelen, de strijdwagen om te rijden, te paard rijden, de havik liet vliegen, pijlen schieten van de taxusboog?
19. Valdar en de Denen met Jarizleif, Eymod de derde met Jarizkar gingen toen als prinsen gelijk. Rode mantels hadden de mannen van de Langbard, versierde borstharnassen, torenhoge helmen; omgord waren ze met zwaarden, bruin waren hun lokken.
20. Voor mij wilde ieder kiezen kostbare geschenken en naar mijn hart zou ik spreken als ik voor mijn vele ellende mijn vertrouwen zou verkrijgen en ik in hen zou vertrouwen. [216]
21. Grimhild bracht mij een drankje om koud en bitter te drinken zodat ik mijn verwondingen zou kunnen vergeten; het was vermengd met Urd ‘s kracht, met koud zeewater en met het bloed van Son.
22. In die hoorn waren allerlei soorten figuren gegraveerd en rood getint; Ik kon ze ook niet bevatten: de lange lyng-vis [82] van het Haddingsland, een ongemaaide korenaar: de ingang van wilde beesten.
23. In dat drankje waren vele ziekten tezamen, een kruid van elk hout en de eikel, de dauw van de vuurplaats, [83] ingewanden van offergaven, de lever van varkens gekookt; want dat maakt de strijd dodelijk.
24. En toen vergat ik toen ik het had genomen alle woorden van de koning in de zaal uitgesproken. Daar stonden drie koningen voor mijn voeten voor ze zelf met mij wilde spreken.
25. ‘Gudrun, ik zal u goud geven om te bezitten, van al de rijkdommen veel van uw overleden vader, ringen van rood goud, de zalen van Hlodver, al het behang dat de gevallen koning heeft achtergelaten.
26. Hunnish maagden, zij die weefsels weven en in fel goudwerk zodat het u mag behagen. Over de rijkdom van Budli moet jij alleen heersen, versierd met goud en aan Atli gegeven. ‘
27. ‘Ik zal geen man hebben, noch de broer van Brunhilde trouwen: het betaamt mij niet om met Budli ‘s zoon een geslacht te vermeerderen of van het leven te genieten.’
28. Қorg ervoor de hoofdmannen niet met haat te betalen want dit zijn het die de daders zijn geweest: zo zou u moeten handelen alsof nog leefden Sigurd en Sigmund als u zonen draagt.Ӡ[217]
29.’Grimhild! Ik kan niet in vrolijkheid toegeven, noch, omwille de zaak van mijn held een hoop koesteren omdat de bloeddorstige [wolf en] raaf samen mijn Sigurd ‘s bloed in wreedheid hebben gedronken.’
30. ҈ij [84] is van allen dat ik heb gevonden om een koning van het edelste geslacht te zijn en in veel uitstekend: je zal tot de leeftijd laag of mateloos worden als je hem niet zal nemen.’
31. ҈oud op met die beker van kwalen te bieden die zo onstuimig zijn dat geslacht tegen mij: hij zal de vernietiging van Gunnar plegen en ik zal Hogni’s hart uitsnijden. Ik zal niet stoppen tot het leven van de jubelende strijd-opwekker ik zal hebben genomen.’
32. Huilendving Grimhild de woorden op waarmee Gudrun haar zonen het kwaad voorspelde en tot haar verwanten verschrikkelijke tegenslagen.’Ik zal u ook landn volk en aanhang, Vinbiorg en Valbiorg, geven, als u ze wilt aanvaarden, want het leven bezit hen en wees gelukkig, dochter!’
33. ‘Dan zal ik kiezen tussen de koningen en van mijn verwanten hem ontvangen hem met tegenzin, nooit zal hij een welkom gemaal voor mij zijn, noch het leed van mijn broers een bescherming voor onze zonen.’
34. Direct te paard was elke krijger te zien; maar de Walish-vrouwen waren op wagens geplaatst. Zeven dagen lang hebben we een in koud land gereden; maar de tweede zeven sloegen we de golven; en de derde zeven bereikten we droog land.
35. Daar openden de poortwachten van de verheven burcht de getraliede ingang vr we de hof binnengingen. [218]
36. Atli wekte me, maar ik scheen vol slechte gedachten te zijn voor de dood van mijn bloedverwanten.
37. ‘Dus op dit moment [85] hebben de Nornen gewaakt, een dankbare interpretatie die ik graag zou hebben.’ Ik dacht dat Gudrun! Giuki ‘s dochter, met een verraderlijk zwaard tot me doordrong. ‘
38. ‘Vuur voorspelt het, [86] wanneer een van ijzeren dromen, arrogantie en plezier, de woede van een vrouw. Tegen het kwaad zal ik u gaan verbranden, genezen en medicineren, hoewel u voor mij hatelijk bent.
39. ҈et leek me hier in de tuin [87] dat jonge scheuten waren gevallen die ik wilde laten groeien: uitgetrokken met hun wortels, rood van bloed, naar tafel gebracht en gebracht en me te eten aangeboden.
40. ҈et leek mij dat haviken uit mijn hand vlogen, hun prooi ontbrak, naar het huis van ellende; leek mij dat ik hun hart at met honing en gezwollen van bloed met bedroefde geest.
41.’Het leek mij dat uit mijn hand welpen ik liet ontglippen, zonder oorzaak van blijdschap, beiden huilden: het leek mij dat hun lichamen dode karkassen werden: van het aas dat ik gedwongen was te eten.’
42. ‘Daar zullen krijgers rond uw bank converseren en een van de wit gelokte het hoofd afnemen, dood gedoemd zijn zij binnen een paar nachten, wat voor de dag: uw hof zal van hen eten.
43. ‘Ga liggen, ik wil niet, noch na slaap, hardnekkig zijn in mijn lot dat ik het zal uitvoeren!’
Voetnoten.
[82] Dat is de lange vis van de heide of Ung, een slang of een serpent.
[83] Roet.
[84] Atli: Grimhild spreekt.
[85] Atli spreekt.
[86] Gudrun antwoordt.
[87] Atli spreekt.
[88] Gudrun antwoordt.
[89] Atll spreekt. [219]

HET DERDE LIED VAN GUDRUN.
Atli had een dienstvrouw genaamd Herkia [90] die zijn bijvrouw was geweest. Ze liet Atli weten dat ze Thiodrek en Gudrun samen had gezien; waarvan Atli erg bedroefd was. Toen zei Gudrun:
1. Wat scheelt u ooit, Atli! Budli’s zoon! Hebt u verdriet in uw hart? Waarom lach je het nooit? Voor uw graven lijkt het wenselijker dat u met mannen zou praten en naar mij zou kijken.
Atli. 2. Het treurt me, Gudrun! Giukiճ dochter! dat in mijn paleis hier Herkia heeft gezegd dat jij en Thiodrek onder een bedekking sliepen en moedwillig in de linnen gewikkeld zijn geweest.
Gudrun.
3. Voor al deze beschuldiging zal ik mijn eden doen bij de witte heilige steen dat er met mij en Thiodrek niets is gebeurd dat alleen aan man en vrouw toebehoort;
Behalve dat ik de vorst van legers, de geëerde koning, een enkele keer omhelsde. Andere waren onze overpeinzingen toen wij twee verdrietig zaten te praten. [220]
5. Hierheen kwam Thiodrek kwam Thiodrek met dertig strijders; nu woont er niet n van die dertig mannen. Omring mij met uw broeders en met gemailde krijgslieden; omring me met al je edelste bloedverwanten.
omring me met al je edelste bloedverwanten.
6. Stuur naar Saxi de prins van het Zuiden; hij kan de kokende ketel heiligen. ‘
7. Zevenhonderd mannen kwamen de hal binnen eer de koningin in de ketel haar hand doopte.
8. ‘Nu komt Gunnar niet, noch roep ik Hogni: ik zal mijn geliefde broeders niet meer zien: met zijn zwaard zou Hogni zo’n verkeerde wraak nemen: nu moet ik mezelf zuiveren van misdaad.’ 9. Ze stak naar de bodem haar sneeuwwitte hand en omhoog trok ze de kostbare edelstenen. [91] ‘Zie nu, gij mensen! Ik ben schuldloos bewezen in heilige wijze, kook het vat als het kan.’ 10. Lachte toen Atli ‘s hart in zijn borst toen hij naar de onbeschadigde hand van Gudrun keek. ‘Nu moet Herkia naar de ketel gaan, zij die Gudrun had gehoopt te verwonden. ‘Niemand heeft ellende gezien die niet zag hoe de hand van Herkia werd verbrand. Toen leidde ze de vrouw naar een vuile modderpoel. [92] Zo werden de fouten van Gudrun gewroken.

Voetnoten.
[90] Herkia, de Erka of Helche van de Duitse traditie, die hier verschijnt als een slaaf of een dienaar is volgens de traditie de koningin van Etzel of Atli die pas na haar dood met Kreimhilde (Gudrun) trouwt. De vervalsing van het verhaal, het zielige ondergeschikte deel dat Thiodrek handelde, de perfecte stilte van alle andere gedichten over deze gebeurtenis en de beproeving van de ketel tonen voldoende aan dat het gedicht een latere compositie is. P.E. Muller (II, blz. 319) schrijft het toe aan Smund.
[91] De iarknastein van het origineel was een melkwitte opaal.
[92] Deze straf was bekend bij de oude Germanen. [221]

DE WEEKLACHT VAN ODDRUN.
Er was een koning genaamd Heidrek die een dochter had die Borgny heette. Haar geliefde heette Vilmund. Ze kon geen kind baren tot Oddrun, de zus van Atli, kwam. Ze was de geliefde van Gunnar, Giuki’s zoon. Van dit verhaal wordt hier gezongen:

1. Ik heb in oude verhalen horen vertellen hoe een jonkvrouw naar het oostelijke land kwam: niemand was in staat om op het oppervlak van de aarde Heidrek ‘s dochter te hulp te geven.
2. Toen Oddrun, de zus van Atli, hoorde dat de jonkvrouw grote pijn had leidde van de stal ze haar goed gebreidelde ros, en op de zwarte legde men het zadel.
3. Ze maakte het paard rennen op de gladde, stoffige weg tot ze kwam waar een hoge hal stond. Ze rukte het zadel van het hongerige ros weg en ging langs het hof, en bracht deze woorden het eerste van al uit:
4. ‘Wat is het meest opmerkelijk in dit land? Of wat is het meest wenselijk in het Hunnish-land?’ Borgny.
5. Hier ligt Borgny met pijn overweldigd, jouw vriendin Oddrun! Kijk of je haar kunt helpen.
Oddrun.
6. Welke overste heeft u deze schande gebracht? Waarom zijn de pijnen van Borgny zo acuut?
Borgny.
7. Vilmund wordt de vriend van de valkenier genoemd: hij wikkelde de jonkvrouw vijf hele winters in een warme deken zodat zij voor haar vader was verborgen.
8. Zij spraken, denk ik, niet meer dan dit: vriendelijk ging zij bij de knie van de jonkvrouw zitten. Hartstochtelijk zong Oddrun, vurig zong Oddons zangliedjes over Borgny.
9. Een meisje en een jongen zouden dan in de weg kunnen lopen, zachte babes, geboren uit de vloek van Hogni. Toen begon de doodzieke jonkvrouw te spreken die eerder geen woord had gezegd.
10. Zo moge u de goedaardige genii, Frigg en Freya, en andere goden ernaast helpen als u mij uit het gevaar hebt gebracht!’
Borgny.
12. Gek ben je, Oddrun! en hebt uw verstand verloren wanneer gij in vijandige geest de meeste van uw woorden uitspreekt; want ik ben uw metgezel op aarde geweest alsof wij allebei van broers waren geboren.
Oddrun.
13. Ik herinner me nog wat je op een avond zei toen ik voor Gunnar een drank maakte. Zo’n geval, zei jij, zou voortaan niet gebeuren voor een maagd, behalve voor mij alleen.[223]
14. Toen ging de treurende vrouw zitten om haar ellende te vertellen van haar grote verdriet:
15. ҉k werd opgevoed in de koninklijke zaal, ik was de vreugde van velen in de raad van mensen. Het leven dat ik heb genoten en de rijkdom van mijn vader waren vijf winters, terwijl mijn vader leefde.
16. Deze laatste woorden probeerde de nobele koning uit te spreken voordat hij vandaar vertrok.
17. Hij beval mij begiftigd te zijn met rood goud en in het zuiden te geven aan de zoon van Grimhild. Hij zei dat geen maagd in de wereld beter geboren kon worden, als het lot het niet anders wilde.
18. Brunhilde was in haar prieel bezig met borduren: ze had mensen en landen om haar heen. De aarde sluimerde en de hemel daarboven toen Fafnir ‘s vloek haar burcht voor het eerst zag.
19. Toen werd er een conflict gevoerd met het Walish zwaard en de burcht genomen die Brynhild bezat. Het duurde niet lang - wat niet verwonderlijk was - dat ze al die fraudes ontdekte.
20. Deze heeft zij veroorzaakt om wreed gewroken te worden zodat wij allen grote ellende hebben. Bekend zal het zijn door elk land van mensen dat zij zichzelf heeft laten sterven met Sigurd.
21. Maar ik voor Gunnar, ring verdeler, liefde ontvangen zoals Brunhilde zou moeten doen. Maar hij beval Brunhilde een helm te nemen en zei dat ze een Walkure zou moeten worden.
22. Zij boden terstond [93] rode ringen aan mijn broer, een schadevergoeding niet klein. Hij [94] bood mij bovendien vijftien huizen en de last van Grani ‘s zijden als hij ze zou aanvaarden.
23. Maar Atli zei dat hij nooit een huwelijksgeschenk van Giuki ‘s zoon zou ontvangen. Toch konden we onze liefde niet weerstaan, maar ik moet mijn hoofd op de ringbreker leggen.
24. Veel dingen zeiden mijn relaties; verklaarden dat ze ons allebei tezamen hadden verrast; maar Atli zei, dat ik de misdaad niet zou plegen, noch het schandaal zou begaan. Maar zulks moet niemand voor een ander ooit ontkennen wanneer liefde deelheeft.
25. Atli zond zijn gezanten naar het Murkwood opdat hij mij zou kunnen beproeven; en ze kwamen naar waar ze niet hadden moeten komen naar waar we een bank bereid hadden.
26. Aan de mannen boden wij roodgouden ringen opdat zij het Atli niet zouden vertellen; maar zij haastten zich onmiddellijk naar huis en het werd snel aan Atli verteld.
27. Maar zij verborgen het voor Gudrun zorgvuldig en toch had zij het half zo moeten kennen. [95]
28. Er werd een geluid gehoord van met goud belegde hoeven toen in de hof Giuki’s erfgenamen reden. * * * Van Hogni snijden ze het hart uit en wierpen in een slangenhok de rest.
29. Ik ben nog eenmaal naar Geirmund gegaan om een feestmaal te bereiden. * * * De dappere koning [96] begon de harp te laten klinken; want de prins van het edele geslacht hoopte dat ik hem te hulp zou komen.
30. Ik hoorde het uit Hlesey hoe daar de harp-snaren van problemen zongen.
31. Ik beval mijn slaven allen gereed te zijn: ik zou het leven van de prins redden [225]. Het schip lieten we drijven langs het bos [97] totdat ik alle Atli's hoven zag.
32. Toen kwam de ellendige moeder van Atli naar voren kruipen: - moge zij vergaan! - zij doorboorde Gunnar in het hart; zodat ik de held niet kon redden.
33. Vaak verwonder ik me, vrouw met goud versierd! [98] hoe ik hierna het leven kan behouden; want ik scheen de formidabele zwaardverdeler als mezelf te houden:
34. U zit en luistert terwijl ik aan u velen een kwaad lot verhaal, de mijne en de hunne. ‘Iedereen leeft zoals hij het beste mag. Nu is Oddrun ‘s weeklacht beindigd.
Voetnoten.
[93] Voor Brunhilde ‘s dood.
[94] Gunnar.
[95] Vanaf hier lijkt het verhaal erg fragmentarisch.
[96] Gunnar terwijl hij in het slangenhok zit.
97] Voor ҬundӠ(bos, hout), wat de lezing van de MSS is, is de editor van Kopenhagen voorstander van de correctie van sund (een geluid of een zeestraat, de Sound)?
[98] Borgny. [226]

HET LIED VAN ATLI.
Gudrun, Giuk ‘s dochter, wreekte haar broers zoals bekend is. e vermoordde eerst de zonen van Atli en daarna Atli zelf en verbrandde het paleis met heel het gezin. Op deze evenementen was dit lied gecomponeerd.
1. Atli stuurde een boodschapper naar Gunnar, een sluwe man, Knefrud was zijn naam. Voor de hoven van Giuki kwam hi, en naar de zaal van Gunnar, naar de zetels van de staat [99] en het blije drinkgelag:
2. Daar dronken de hovelingen wijn in hun Walhalla - maar de argliste [100] zwijgende Hunnen waren voor toorn bang [101]. Toen zei Knefrud met een kille stem: - de zuidelijke krijger die op een hoge bank zat-
3. 'Atli heeft mij hierheen op boodschap gezonden rijdende op een bit grijpend ros door het onbekende Murkwood om u te bidden Gunnar! dat gij naar zijn bank komt met helmen van staat om Atli ‘s huis om te bezoeken.
4. ԓschilden kan je daar kiezen en glad geschaafde speren, goudrode helmen en van de Hunnen een hoeveelheid zilver vergulde zadelkleden, hemden bloederig rood, de pijlen belemmering en bit-grijpende rossen.
5. ‘De vlakte die hij je ook zal geven, de brede Gnita, fluitende speren en vergulde boegstukken, enorme schatten en de steden van Danp met dat beroemde bos dat de mensen Murkwood noemen.’
6. Gunnar richtte zijn hoofd toen en zei tot Hogni: ‘Wat raadt gij aan, stoutmoedige krijger? Nu we zulks horen? Van geen goud kende ik op de heide van Gnita waartoe wij geen andere gelijk hebben.
7. ‘Zeven zalen hebben wij gevuld met zwaarden van elk waarvan het gevest goud is. Mijn paard weet ik de beste en mijn zwaard is het scherpst, mijn boog siert mijn zitplaats, mijn borstharnassen zijn van goud, mijn helm en schild het helderste, gebracht uit de hal van Kiar: de mijne alleen zijn beter dan al die van Hunnish.
8. ‘Wat denkt u dat de vrouw [102] bedoelt door ons een ring in wolfskleed gewikkeld te sturen? Ik denk dat ze voorzichtigheid gebiedt. Wolf’s haar vond ik verweven in de roodgouden ring: wolfachtig is de manier waarop wij op onze boodschap rijden.’
9. Geen enkele zoon overtuigde Gunnar, noch andere bloedverwanten, tolken, of raadgevers, noch degenen die machtig waren. Toen sprak Gunnar zoals een koning betaamt, groot in zijn mede-hal uit zijn grote ziel:
10. ‘Sta nu op, Fiornir! Laat langs de banken de gouden koppen van helden voorbijgaan uit de handen van de bedienden.
11. ‘De wolf zal heersen over de erfenis van de Niflongen, O gebaarde wijzen, als Gunnar ten onder gaat, zwart beklede beren zullen aardse vruchten scheuren met hun tanden tot vreugde van de honden als Gunnar niet terugkomt.’
12. Geerde mannen, wijs huilend de heerser van het land vanuit het hof van de Hunnen. Toen zei Hogni ‘s jeugdige erfgenaam:’Ga nu, voorzichtig en voorspoedig waarheen uw wensen leiden.’
3. De krijgers maakten dat hun bit-grijpende rossen over de bergen vlogen door het onbekende Murkwood. Het hele Hunnish-bos beefde waar de krijgers reden; over de struikloze, geheel groene vlaktes spoedden ze zich.
over de struikloze, geheel groene vlaktes die ze maakten.
14. Atli ‘s land dat ze zagen en de hoge wachttorens; Bikki’s mensen stonden op dat hoge fort; de zaal van het zuidelijk volk was rond met bankjes bezet, met goed gebonden beukelaars en witte schilden, de obstructie van de speer. Daar dronk Atli wijn in zijn Walhalla: zijn bewakers zaten buiten, Gunnar en zijn mannen om te bewaken opdat ze daar niet met een schreeuwende pijl zouden komen om hun prins tot strijd te prikkelen.
15. Hun zuster zag terstond toen ze de zaal waren binnengekomen, haar broers allebei - bier had zij wat gedronken – ‘Verraden zijt gij nu, Gunnar! Hoewel sterk, hoe zal gij met de dodelijke listen van de Hunnen strijden? Ga snel uit deze hal!
16. ‘Het was beter dat gij, Gunnar, in borstharnas kwam dan met helm van staat om het huis van Atli te zien; gij in het zadel zou hele zonnige dagen hebben gezeten en laat over de bleke doden de Nornen huilen, de Hunnish schildmaagden ellende lijden, maar Atli zelf moet je in het slangenhok gooien, maar nu is het slangenhok voor u twee gereserveerd. ‘
17. ‘Zuster! ‘Het is nu te laat om de Niflungs te verzamelen, lang is het om de hulp van mensen te zoeken, van dappere helden over de ruige heuvels van Rijn. қ 229]
18. Toen namen de vrienden van de Bourgondiërs [103] Gunnar vast, in boeien gelegd en vastgebonden.
19. Hogni hieuw er zeven nee, met het scherpe zwaard, maar de achtste stak hij in het razende vuur. Zo moet een dappere man zichzelf verdedigen tegen vijanden.
20. Hogni ‘s‘had Gunnars handen beschermd [104]. De dappere aanvoerder vroegen ze of de heer van de Goten met goud zijn leven zou vrijkopen?
21. ‘Hogniճ hart zal in mijn hand liggen, bloedig gesneden uit de borst van de dappere chef, de zoon van de koning, met een bot gekant mes.’* * * Ze hebben het hart uitgesneden van Hialli ‘s borst; bloedend op een schaal gelegd en brachten het naar Gunnar.
23. Toen zei Gunnar, heer der mensen: ‘Hier heb ik het hart van de bange Hialli, in tegenstelling tot het hart van de geduchte Hogni, want het beeft veel als het in de schotel ligt: het trilde meer dan de helft toen het in zijn borst lag.
24. Hogni lachte toen ze in zijn hart de levende teken kraker doorsneden; geen weeklacht uitte hij. Geheel bloedend legden ze het op een schaal en brachten het naar Gunnar.
25. Kalm zei Gunnar, de Niflung krijger: ‘Hier heb ik het hart van de dappere Hogni, in tegenstelling tot het hart van de bange Hialli beeft het weinig zoals in de schaal ligt: het trilde minder toen het in zijn borst lag.
26. ‘Zo ver zal u, Atli, uit de ogen van mensen zijn zoals u van de schatten zal zijn. Alleen al in mijn macht is al het verborgen goud van Niflungs nu Hogni niet leeft. ‘
27. ‘Nooit was ik weifelend terwijl wij beiden leefden, nu ben ik het niet meer omdat ik alleen overleef. ‘De Rijn zal het onheilspellende metaal van mensen bezitten, de machtige stroom, het bekende erfgoed van de Niflungs. In het rollend water zullen de uitgelezen ringen glitteren, in plaats van op de handen van de kinderen van de Hunnen schijnen.
28. ‘Wrijf uw wiel-wagens, de gevangene is nu in banden.’
29. Atli, de machtige, de echtgenoot van hun zuster reed met weerklinkende rossen en omringd door strijdende doornen [105]. Gudrun bemerkte het gevaar van de helden, zij hield thaar ranen in toen ze de hal van het tumult binnengingen.
30. ‘Zo zij het met u, Atli! Zoals naar Gunnar hebt gij vaak gezworen eden gehouden, vroeger genomen door de zuidwaarts grenzende zon en bij de Sigty ‘s heuvel, het afgelegen rustbed en door de ring van Ullr. ‘Maar des te meer deed de beschutter [106] de bewaker van de schat, de krijger-chef, naar de dood slepen.
31. De levende prins liet toen een menigte mannen in een hok werpen die van binnen met vol van slangen krioelde.
Maar Gunnar alleen sloeg daar een harp in woedende stemming met zijn hand: de snaren weergalmde. Zo moet een gedurfde chef, een ringverdeler, goud van mensen achterhouden.
32. Atli draaide zijn met messing versierde ros om zijn huis opnieuw te bezoeken, terug van de moord. ‘Uw was in de hof met paarden volgepropt, mannen wapens zongen, van de heide dat ze waren gekomen.
33. Toen gingen Gudrun eruit om Atli uit te ontmoeten, met een gouden beker om haar plicht jegens de koning te vervullen. Gij kan, o [231] Koningin! vreugdevol in uw hal van Gudrun ontvangen de legers van de overledene.’
34. De drinkbekers van Atli kreunden met zware wijn toen in de hal samen de Hunnen werden geteld. Lange baarden, stoutmoedig, de krijgers kwamen binnen.
35. De dame met het heldere gezicht haastte zich om drankjes naar hen te dragen, de wonderbare dame naar de leiders; en met tegenzin naar de bleke Atli de feestelijke lekkernijen aanbood en uitte woorden van haat.
36.’ Gij, zwaardverdeler! hebt het hart van uw twee zonen, bloederig geslacht en met honing gegeten.’ Ik besloot dat u, stoutmoedig opperhoofd, een menselijk gerecht zou eten bij uw feesten en het naar de ereplaats zenden. Voortaan zal je niet op je knieën Erp en Eitil roepen, blij met bier die twee: je zal ze vanaf nu niet meer zien vanaf je middelste zitplaats, goud verspreiden, speren schaven, manen knippen of paarden aansporen. ‘
38. Opstand was op de banken, onheilspellend het geroep van mannen, lawaai onder de kostbare gordijnen. De kinderen van de Hunnen weenden, allen weenden behalve Gudrun die nooit huilde of om haar beren-dappere broers of haar lievekonge eenvoudige zonen die zij aan Atli had gegeven.
39. Goud strooide de zwanen-schone dame; met rode ringen is het huishouden begiftigd. Het lot liet ze rijpen, maar de heldere gouden stroom vloeide. De vrouw heeft de schatten niet gespaard.
40. Atli was niet verstandig en dronk vermoeid; wapens had hij niet noch werd tegen Gudrun bewaakt. Vaak was hun spel beter geweest toen ze elkaar lieflijk omhelsden voor de edelen. [232]
41. Met het punt van het zwaard gaf ze het bloedbed te drinken met dood gebogen hand en liet de honden los en dreef hen buiten de deur van de hal en de dame ontwaakte het huishouden met brandende hout. De wraak die ze voor haar broers nam.
42. Aan het vuur gaf ze alles wat erin was en de moordenaar van haar broers kwamen uit het donkere hol [108] terug.
De oude bouwwerken vielen, de schatten rookten, de woning van de Budlungs. Ook verbrand waren de schildmaagden binnenin, hun levens kort gesneden; in het razende vuur zonken ze.
43. Hiervan is genoeg gezegd. Geen enkele vrouw zal voortaan haar wapens opnieuw dragen om haar broeders te wreken. Die heldere vrouw moest van drie koningen van mensen het doodslot gedragen voordat ze stierf.
Nog duidelijker wordt dit verteld in ‘Atlamalum inum Groenlenzkum ‘(de Groenland-leken van Atli).
Voetnoten.
[99] De benaming aringreypr wordt zowel op banken als op helmen toegepast (zie strofen 3 en 16). De betekenis ervan is twijfelachtig: het is gemaakt van ijzer gebonden, messin gebonden, haard omringende, gebogen als een adelaarsnavel, enz. Banken en ceremonie helmen zijn klaarblijkelijk bedoeld, waarschijnlijk versierd met koperwerk of adellijke figuren. Maar wat de inhoud betreft denk ik dat de betekenis ervan hetzelfde te zijn.
[100] De boodschappers van Atli.
[101] De Giukungs.
[102] Gudrun: ze had door de boodschappers van Atli een waarschuwing gestuurd naar haar broers waarin een wolvenhaar was verstrengeld, samen met een noot in runen die door Vingi waren vervalst.
[103] Atli’s mannen.
[104] Dat is Gunnar zelf.
[105] Speren.
[106] Het paard.
[107] Het oorspronkelijke woord is eyrskan, een woord van twijfelachtige betekenis.
[108] Het slangenhok.

DE DOOD VAN ATLI.

Atli is geïdentificeerd als Attila, in de geschiedenis ‘De gesel van God ‘genoemd, een koning van de Hunnen die tweemaal de Romeinen onder Theodosius versloeg en de eeuwige stad zelf plunderde. Hij was schuldig aan veel excessen en is naar verluid overleden aan een bloeduitstorting op de dag na zijn huwelijk met Ildico (453). In het verhaal van Seigfried en Brunhilde wordt hij echter afgebeeld als getrouwd met Gudran, dochter van Grimhild en koning Giuki, die door lezers van de andere delen van deze serie, Siegfried met een tovermiddel betoverde in huwelijk met haar. Haar gevoelens kwamen in opstand tegen een bondgenootschap met Atli, maar ze accepteerde hem als echtgenoot om daarmee de macht te krijgen om haar wraak te bewijzen tegen Hogni (Hagan), die Siegfried had vermoord. [233]

HET GROENLANDSE LIED VAN ATLI.
1. Van die misdaden hebben mensen gehoord toen krijgslieden vanouds een verdrag maakten die zij door beloftes bevestigden, een geheim overleg hielden: verschrikkelijk was het voor hen daarna en ook voor Giuki’s zonen die verraden werden.
12. Het lot van de krijgers rijpt, zij zijn dood gedoemd: slecht werd Atli geadviseerd, hoewel hij een scherp verstand bezat: hij velde een machtige zuil, streed nauwelijks tegen zichzelf; met spoed verzond hij boodschappers dat de broers van zijn vrouw snel zouden komen.
3. Wijs was de huismoeder, voorzichtig dacht zij; de woorden die ze in orde had gehoord dat ze in het geheim hadden gezegd: de wijze dame was in het nadeel: blij zou ze helpen; zij [109] moeten de zee zeilen, maar zijzelf kan niet gaan.
zij moeten de zee zeilen, maar zijzelf kan niet gaan.
4. Runen die ze graveerde, Vingi ze vervalste voordat hij ze van hem gaf; van ziekte was hij de drager. Toen vertrok Atliճ boodschappers door de vertakte voorde, waar de dappere krijgers woonden.
5. Zij werden met bier werden toegejuicht en vuren ontstaken ze en niet dachten dat zij van bedrog toen zij kwamen; zij aanvaardden de geschenken die de prins hen zond, op een zuil hingen ze het en dacht niet aan kwaad.
6. Toen kwam Kostbera, zij was de vrouw van Hogni, een vrouw die heel bedachtzaam was en groette ze allebei. Blij [Pg 234] was ook Glaumvor, de gemalin van Gunnar, de voorzichtige dame die haar plicht niet vergat die de behoefte van de gasten verzorgde.
7. Hogni hebben ze thuis uitgenodigd, als hij graag zou willen gaan. Verraad bleek, hadden ze maar nagedacht! Gunnar beloofde toen, als alleen Hogni dat zou doen, maar Hogni weigerde wat de ander voorstelde.
8. De edele dames droegen mede, van vele dingen was er overvloed, vele horens gingen rond totdat het leek alsof ze volledig dronken waren.
9. Het huishouden bereidde hun banken zoals hen het beste leek. Sluw was Kostbera, ze kon runen interpreteren; ze las de brieven bij het heldere vuur; haar tong moest ze bewaken tussen haar beide tandvlees, zo pervers waren ze, het was moeilijk om ze te begrijpen.
Ze las de brieven bij het felle vuur; haar tong moest ze bewaken tussen haar beide tandvlees, zo pervers dat ze waren, het was moeilijk om ze te begrijpen.
10. Naar hun bed gingen ze, zij en Hogni. De vriendelijke dame droomde en verborg het niet wat de prins wijselijk zei zodra ze wakker werd.
De vriendelijke dame droomde en verborg het niet, de prins wijselijk zei het zodra ze wakker werd.
11. Җan huis ging je, Hogni, luister naar raad, er zijn er maar weinigen die voorzichtig zijn: ga een andere keer.
12. Ik heb de runen uitgelegd die uw zuster heeft gegraveerd: die schone dame heeft u deze keer niet uitgenodigd. In de eerste plaats vraag ik me het meeste af, ik kan het zelfs niet bevatten, waarom zo’n wijze vrouw zo verward zou moeten graveren; want het is zo neergelegd alsof het de dood aan jullie beiden suggereert als je meteen zou komen. Of ze heeft een brief weggelaten, of anderen zijn de oorzaak. ‘110]
13. ‘Ze zijn,’ zei Hogni, ‘allemaal achterdochtig, ik heb geen kennis van hen, noch zal ik ernaar vragen, tenzij [. 235] we vergelding moeten doen. De koning zal ons begiftigen met gloeiend rood goud. Ik vrees nooit, hoewel we misschien van terreur horen. ‘
14. ‘Wankelend zal gij gaan, indien gij daarheen neigt, daar zal gij geen vriendelijk vermaak vinden, Hogni! Ik heb gedroomd, ik zal het niet verbergen; in een slecht uur zal gij gaan of zo ik althans vrees.
15. ‘Ik dacht dat uw borstharnas met vuur verteerd was, dat de torenhoge vlam door mijn woning snelde.’
Hogni.
16. ‘Er liggen linnen klederen die gij niet hebt opgemerkt; deze zullen snel verbranden waar gij het borstharnas zag.’
Kostbera.
17. ‘Ik dacht dat er een beer kwam binnen en brak de zuilen en zo zijn klauwen schudde dat wij door ontzetting werden getroffen; met zijn mond hield hij velen van ons zodat wij hulpeloos waren: daar ook was een gedruis zeer groot.’
Hogni.
18. ‘Een storm zal er woest en plotseling zijn: de witte beer die je gezien hebt zal een storm uit het oosten zijn.’
Kostbera.
19. ‘Ik dacht dat een arend hier het hele huis vloog: dat zal ons in grote mate aangaan, hij besprenkelde alles met bloed: van zijn bedreigingen dacht ik dat het de ‘Ham’.[111] van Atli was. ‘
[236] Hogni. ‘20’ ‘We slachten vaak zeer en dan zien we rood: vaak worden ossen bedoeld wanneer wij van arenden dromen.’ Gezond is het hart van Atli, droom als u kan. ‘Hiermee eindigden ze: alle toespraken hebben een einde.
21. De hoog geborene werd wakker, daar gebeurde het zo: Glaumvor had gezien dat haar dromen een slechte voorbode waren, ongunstig voor Gunnar die heen en weer ging.
22. ‘Omdat een galg voor u was opgericht, [112] u zal worden opgehangen, die slangen aten u, dat u leefde dat de ontbinding van de mogendheden kwamen - Goddelijk is wat u voorspelt.
23. Ik dacht dat een bloederige lans uit shirt getrokken – het is zoՠn droom voor een gemalin te vertellen – ik dacht dat er een lans in je midden was gestoken: wolven huilden van alle kanten.ռo:p>
Gunnar.
24. ‘Waar honden rennen blaffen ze gewoonlijk: vaak is de voorspellende golf van honden de vlucht van speren.’
Glaumvor.
25. ‘Ik dacht dat hier een rivier in liep door het hele huis dat het met geweld brulde, over de banken snelden, de voeten van jullie twee broers brak, niets spaarde het water: iets zal dat voorspellen!
26. ‘Ik dacht dat de dode vrouwen in de nacht hierheen kwamen, niet slecht gekleed waren zij: zij zouden u kiezen en u onmiddellijk uitnodigen op hun zitplaatsen, ik denk dat uw Disir u heeft verlaten.’
[237] Gunnar.
27.’Het is te laat om te spreken, het is nu zo opgelost, van de reis zullen we niet krimpen zoals het wordt verordend om te gaan: zeer waarschijnlijk lijkt het erop dat ons leven kort zal zijn.’
28. Toen kleuren te onderscheiden waren stonden degenen die op reis waren allemaal gebogen op: de anderen blij wilden hen laten. De vijf reisden samen, van ‘Gus-carls’ waren er tweemaal dat aantal - het was slecht bedacht - Snvar en Solar, zij waren de zonen van Hogni; Orkning werd hij genoemd die hen vergezelde, een sierlijke schilddrager was hij, de broer van de vrouw van Hogni.
29. Ze gingen op een eerlijke manier totdat de voorde hen scheidde: ooit zouden hun vrouwen hen hebben achtergehouden, ze zouden niet worden achtergehouden.
30. Toen sprak Glaumvor, Gonsar ‘s echtgenote, waarop Vingi sprak wat haar passend scheen: ҉k weet niet of gij ons wil vergelden zoals wij zouden doen: met verraad kwam de gast als er iets slechts gebeurde.’
31. Toen zwoer Vingi, weinig spaarde hij zichzelf: ‘Hoge de Jotuns hem hebben als hij tegen u ligt, de galg houdt hem vast, als iets tegen vrede is mediteert hij!’
32. Bera nam het woord op, zij van vriendelijke ziel: ‘Dat gij voorspoedig en moge succes u bijwonen: moge het zijn zoals ik bid en dat niets belemmert!’
33. Hogni antwoordde - hij bedoelde het goed voor zijn verwanten – ‘Wees van goede moed, gij behoedzame wat er ook gebeurt. ‘Velen zeiden hetzelfde, zij het met groot verschil, voor vele een kleine zorg hoe ze van huis vertrokken.
34. Op elkaar keken zij voordat zij uiteen gingen; toen, denk ik, werd hun lot verbroken en hun wegen verdeeld. [238]
35. Krachtig roeiden zij, hun schors was bijna gespleten; achteruit bogen de golven die ze sloegen, vurig hanterend: hun roeiriemen waren gebroken, hun basten waren bijna gespleten, roedes waren verbrijzeld. Ze maakten de boot niet snel voordat ze ermee ophielden. [113] 36. Even later - ik zal het einde vertellen - zagen ze het landhuis staan dat Budli bezat. Luid kraakte de getraliede hekken toen Hogni klopte.
37. Toen zei Vingi, wat hij beter niet deed: ‘zo ver van het huis, het is gevaarlijk om binnen te gaan, ik heb je snel tot de verderf verleid, je zal onmiddellijk worden gedood. ‘Met eerlijke woorden bad ik je komst, hoewel bedrog onder hen was. Maar wacht hier terwijl ik een galg klaarmaak. ‘
38. Hogni antwoordde - hij dacht er weinig aan om toe te geven of iets vreselijks dat bewezen moest worden: ‘Denk niet om ons bang te maken, probeer dat maar zelden.’ Als u een woord toevoegt verlengt u uw kwaad. ‘
39. Ze stormden op Vingi en sloegen hem dood, neergelegd met hun bijlen terwijl het leven in hem klopte.
40. Atli mannen zijn verzamelden, in hun maliënkolders gingen ze voort, gingen bereid zodat een omheining tussen hen was. Woorden die ze wisselden, allemaal kookten ze van woede: ‘We hadden al besloten om je leven weg te nemen.’
Hogni.
41. ‘Het ziet er slecht uit zo als gij tevoren hebt aangeraden: zelfs nu bent u onvoorbereid en wij hebben n van hen geveld, doodgeslagen: een van uw gastheren was hij ‘Ӡ[239]
42. Woedend werden ze toen ze die woorden hoorden; hun vingers strekten zich uit en grepen hun boogpezen; scherp schoten en beschermden met schilden zelfzelf.
43. Toen kwam het verhaal van wat er gebeurd was; luid voor de zaal hoorden ze een bediende spreken.
44. Toen was Gudrun verbolgen toen ze het trieste nieuws hoorde: versierd met halskettingen trok ze die allemaal uit elkaar; dus wierp ze het zilver dat de ringen in stukken vlogen.
45. Toen ging zij naar buiten en bewoog de deuren niet voorzichtig; ging uit zonder vrees en begroette de aanwezigen en keerde zich tot de Niflungs: dat was haar laatste groet, de waarheid begeleidde het; meer woorden zei ze;
46. ‘Ik zocht met symbolen om te voorkomen dat je het huis verliet, - het lot mag niemand weerstaan - en toch moet je hierheen komen. Wijselijk vroeg ze: kunnen ze niet worden gerustgesteld? Niemand stemde ermee in, allemaal antwoordde nee. Niemand stemde ermee in, allemaal antwoordde nee.
47. Toen zag toen de hooggeboren dame dat ze een hard spel speelden; een dodelijke daad die ze overpeinsde en schoof haar mantel terzijde, een naakt zwaard trok en het leven van haar bloedverwanten verdedigde: bekwaam was ze in oorlogsvoering waar ze haar hand gebruikte.
48. Giuk ‘sճ dochter zorgde ervoor dat twee strijders vielen; Atli ‘s broer sloeg ze neer, hij moet voortaan worden gedragen dus zij slaagde in het conflict erin dat zij zijn voet afsloeg. Weer een sloeg ze zodat hij nooit opstond, naar Hel stuurde ze hem: haar hand trilde niet.
49. Er ontstond toen een conflict dat wijdberoemd was, maar blonk alle andere die Giuki ‘s zonen uitvoerden. [240] Dit betekent dat de Niflungs terwijl ze nog leefden met zwaarden standhielden in het gevecht, borstharnassen scheurden, helmen houwen zoals hun harten ingaven.
50. Գ Ochtends vochten ze het meest tot de middag voorbij was; de vroege morgen en de voormiddag voordat het gevecht was geëindigd stroomde het veld met bloed totdat er achttien waren gevallen: Bera’s twee zonen en haar broer hadden hen overwonnen.
51. Toen sprak de felle Atli, verbolgen was hij: ‘Het is slecht om rond te kijken, dit is lang van jou.’ We waren dertig oorlogszuchtige Denen, elf overleven: de kloof is te groot. We waren vijf broers toen Budli stierf ; nu heeft Hel de helft, twee liggen er dood.
52. ‘Ik heb een grote verwantschap verkregen die ik niet kan verloochenen, verderfelijke vrouw, waarvan ik geen nut heb: de vrede hebben wij zelden gehad sinds gij onder ons kwam. Van uw verwanten hebt gij mij beroofd, van rijkdommen vaak onrecht aangedaan. Naar Hel heb je mijn zuster hebt gezonden, dat is voor mij het bitterste. ‘
Gudrun.
53. ‘Dit moet gij denken, Atli! Maar gij hebt eerst gehandeld: mijn moeder hebt gij genomen en om haar schatten vermoord, mijn begaafde nicht hebt gij met honger laten omkomen ‘Lachwekkend lijkt het als u zorgen vermeldt. De goden moeten bedankt worden dat het slecht met je gaat. ‘
Atli.
54, Graven! ik spoor je aan om het verdriet van die aanmatigende vrouw te vergroten: ik zou het graag willen zien.
Streef ernaar het zo te doen dat Gudrun kan treuren. Mag ik maar zien dat ze in haar lot geen vreugde heeft!
55. Neemt u Hogni en sla hem met een mes; snijdt zijn hart uit; dit zal gij doen. Gunnar de felle van ziel aan een galg bevestigen; doe het werk grondig, lok de slangen op.
Hogni.
56. Doe zoals hij zegt, blij zal ik het afwachten; dapper zal ik mezelf bewijzen: ik heb eerder dingen die veel moeilijker zijn bewezen. U had een belemmering terwijl wij ongedeerd waren: nu zijn wij zo gewond dat u ons lot beveelt.
57. Beiti sprak, hij was de hofmeester van Atli. Nemen wij Hialli, maar laten we Hogni redden. Laten we de helft van het werk doen; hij is de dood waardig. Zolang hij als een slak leeft zal hij dat ook zijn.
58. Doodsbang was de ketelbewaker, de plaats hield hem niet langer vast: hij kon een zeurder zijn, hij klom in elke hoek: hun conflict was zijn vloek als hij de straf moet betalen; en de dag droevig wanneer hij van de zwijnen moet sterven, van alle goede dingen die hij had genoten.
59. Budli ‘s kok namen ze en brachten het mes bracht naar hem toe. Huilde de ellendige slaaf eer hij de punt voelde; verklaarde dat hij de tijd had om de tuinen te bemesten, de vuilste ambten te doen als hij van de dood zou kunnen ontsnappen. Blij was inderdaad Hialli, kon hij maar zijn leven redden.
60. Hogni observeerde dit alles - weinigen handelden zo om voor een slaaf tussenbeide te komen dat hij kan ontsnappen! – ‘Ginder is het, zeg ik, voor mij om dit spel zelf te spelen. Waarom zullen we hier verlangen om naar dat geschreeuw te luisteren? ‘
61. Handen legden ze op de goede prins. Toen was er geen optie voor de stoutmoedige krijgers de veroordeling langer te [242] vertragen. Toen lachte Hogni; hoorde de zonen van de dag hoe hij stand kon houden: de kwelling die hij goed doorstaan had!
62. Een harp nam Gunnar, raakte het met zijn voetzolen aan. Hij kon het zo slaan dat vrouwen weenden en de mannen snikten, wie het het beste kon horen. Hij raadde de nobele koningin aan: de spanten barstte uiteen.
63. Daar stierf de edele als het aanbreken van de dag; op het laatst lieten zij hun daden leven.
64. Atli vond zichzelf geweldig: over hen allebei schreed hij, vertelde tot de scherpzinnige vrouw het kwaad en verweet haar bitter. ҈et is nu morgen, Gudrun, uw geliefden hebt u verloren, gedeeltelijk zijt gij de oorzaak dat het zo is gebeurd.’
Gudrun.
65. Blij ben je, Atli! om slachting te verkondigen: berouw zal op u wachten als u alles hebt bewezen. Die erfenis zal je worden nagelaten - dat kan ik je vertellen - dat het kwaad nooit van je zal gaan, tenzij ik ook sterf.
Atli.
66. Dat kan ik voorkomen; een andere koers zie ik, makkelijker met de helft: het goede dat we vaak afwijzen. Met slaven zal ik u troosten, met de kostbaarste dingen, met sneeuwwit zilver, zoals u zelf begeert.
Gudrun.
67. Daarvan is geen hoop; Ik zal alles afwijzen; vergoeding heb ik afgewezen voor kleinere verwondingen. Moeilijk werd ik ooit gedacht, nu zal dat worden verergerd. Ik heb elke wrok verborgen gehouden terwijl Hogni leefde.
68. We werden beiden in n huis gevoed; velen spellen [243] speelden we groeiden op en in het bos; Grimhild versierde ons met goud en halskettingen; want de dood van mijn broers zal u nooit schadeloosstellen, noch doen wat mij goed leek.
69. Mannen met te grote macht onderdrukten het lot van vrouwen; op de knie zinkt de hand als de armen verwelken; de boom neigt als zijn wortelvezels worden doorgesneden. Nu Atli! je mag alleen over allen hier bevelen.
70. Het meest onverstandig was het toen de prins daar de eer aan toeschreef: het bedrog was duidelijk als hij op zijn hoede was geweest. Toen huichelde Gudrun, tegen haar hart kon ze spreken, liet zichzelf vrolijk schijnen, met twee schilden speelde ze. [114]
71. Een banket wilde ze voorbereiden, het begrafenisfeest van haar broers; Hetzelfde zou Atli ook voor hemzelf doen.
72. Hiermee eindigden ze; het banket was voorbereid; de feesten waren te weelderig. De vrouw met een groot hart was ernstig, zij vocht tegen het geslacht van Budli; op haar echtgenoot zou ze wrede wraak wreken.
73. De jongeren lokte ze legde ze op een blok, de wilde kinderen waren doodsbang en weenden niet en kropen aan de borst van hun moeder, vroeg wat ze zou gaan doen.
74.’Sғtel geen vragen, allebei ben ik van plan om te doden, lang heb ik ernaar verlangd om je dagen te verkorten.’
75. ‘’Zoals u wil uw kinderen, niemand belemmert het, uw woede zal korte vrede hebben als u ons vernietigt in onze bloeiperiode, u wanhopige vrouw! ‘Het viel dienovereenkomstig uit: ze sneed de kelen van beide door. [244]
76. Atli vroeg vaak waarheen zijn jongens waren gegaan om te spelen toen hij ze nergens zag?
Gudrun.
77. Ik heb besloten om te gaan en het Atli te vertellen. Grimhilds dochter zal het niet voor u verbergen. Weinig blij, Atli! zal u zijn wanneer u alles leert; grote pijn hebt gij opgewekt toen gij mijn broeder doodde.
78. Ik heb zelden geslapen sinds ze gevallen waren. Bitter bedreigde ik u; nu heb ik u eraan herinnerd. ‘Het is nu morgen,’ zei je: ik herinner het nog goed; en het is nu avond wanneer u het zal leren.
79. Gij uw zonen hebt verloren, zoals u het minst zou moeten; weet dat hun schedels je hebt gehad voor bier-koppen; Ik heb je drankje bereid, ik heb hun rode bloed vergoten.
80. Ik nam hun harten en aan het spit stak ik ze en aan u gaf ik ze. Ik zei dat ze van kalveren waren, het was lang alleen van u - je liet niest achter, gulzig verslond je ze en veegde je tanden.
81. Het lot van uw kinderen weet u, een paar ergere wachten er. Ik heb mijn deel uitgevoerd, hoewel daarin geen glorie.
Atli.
82. Wreed was gij, Gudrun! wie zou zo kunnen handelen om met het bloed van uw kinderen mijn drank te vermengen. Gij hebt uw nageslacht vernietigd zoals gij het minste wilde en voor mij liet je een korte pauze van lijden.
Gudrun.
83. Ik kan nog steeds verlangen u te doden; zelden gaat het lijden van zo’n prins. Gij hebt in deze [245] wereld al misdaden gepleegd onder mensen van waanzinnige wreedheid: nu hebt u toegevoegd wat wij zojuist hebben gezien. Een grote misdaad hebt gepleegd, uw doodsfeest hebt u bereid.
Atli.
84. Op debrandstapel zal gij worden verbrand, maar eerst gestenigd worden; dan zult u hebben verdiend wat u ooit hebt gezocht.
Gudrun.
85. Vertel je verdriet aan je zelf morgenochtend: bij een mooiere dood zal ik overgaan naar een ander licht.
86. In dezelfde hal zaten ze, wisselden vijandige gedachten uit, wisselden woorden uit van haat: ze waren allemaal niet op hun gemak.
87. Haat groeide in een Hniflung, een grote daad die hij overpeinsde; aan Gudrun verklaarde hij dat hij Atliճ dodelijke vijand was.
88. In haar gedachten kwam de behandeling van Hogni; gelukkig verklaarde zij hem rekenschap gaf als hij wraak liet nemen. Toen werd Atli gedood in een kleine ruimte; Hogniճ zoon sloeg hem en Gudrun zelf.
89. De dappere koning sprak, opgewekt uit de slaap; snel voelde hij de wonden, hij zei dat hij geen bindsels nodig had. Җertel me het meest ware wie Budli ‘s zoon heeft gedood, ik word nauwelijks behandeld: van het leven heb ik geen hoop.’
Gudrun.
90. Ik, Grimhilds dochter, zal het niet voor u verbergen dat ik de oorzaak ben dat uw leven voorbijgaat; maar gedeeltelijk de zoon van Hogni dat u van uw wonden verzwakt.
Atli.
91. Tot de slachting hebt gij gehaast, ofschoon het u slecht betaamde; Het is slecht om een vriend te misleiden die je goed vertrouwde. Smekend ging ik van huis om u te vrijen Gudrun!
92. Een weduwe liet u was achter, fel werd u verklaard wat geen leugen was zoals wij hebben bewezen. Hier woonde oprecht, ons volgde een menigte mannen; alles was prachtig tijdens onze reis.
93. Er waren plechtige processies van allerlei soorten, van illustere mensen, in overvloed slachtvee: zeer veel genoten we ervan. Van alle dingen werd er door velen gebruik van gemaakt.
94. Een huwelijksgeschenk gaf ik aan mijn bruid, schatten voor haar ontvangst, slaven driemaal tien, zeven schone vrouwelijke slaven; in zulke dingen was eer; zilver was er nog meer.
95. Alles leek u als het ware niets, terwijl de landen onaangetast lagen die Budli mij had nagelaten. Dat ondermijnde je, liet me toestaan dat ik niets ontvang. Je hebt mijn moeder vaak wenend laten zitten: met het hart tevreden vond ik hierna geen van mijn huishouden.
Gudrun.
6. Nu, Atli! jij liegt, hoewel ik een beetje voorzichtig ben. Teder ben ik zelden geweest maar toch heb je het enorm verergerd. De jonge broeders met wie gij tezamen vocht, onder u zelf gestreden; naar Hel ging de helft van uw huis: alles ging naar de ondergang dat voordelig zou zijn.
97. Broers en zussen waren wij drie, we dachten dat we onoverwinnelijk waren: van het land dat we vertrokken, volgden we Sigurd. We hebben rondgezworven, elk stuurde een schip; Op zoek naar geluk gingen wen, aar het oosten gingen we.
98. De hoofdkoning hebben we gedood, daar werd een land verkregen, [247] de ‘sersar’ (heerser) leverde het ons; dat manifesteerde angst. Wij hebben hem uit het woud bevrijd die we onschadelijke wensten en brachten hem tot welstand die niets bezat.
99. De koning van de Hunnen [115] stierf, toen mijn fortuin plotseling veranderde: groot was het verdriet van de jonge vrouw, het lot van de weduwe was van haar. Het leek me een kwelling om levend naar het huis van Atli te komen. Een held had me bezeten: droevig was dat verlies!
100. U bent nooit van een strijd gekomen, zoals wij hebben gehoord, waar u uw doel hebt bereikt of anderen overwonnen; altijd zou u wijken en nooit blijven staan, laat alles rustig verlopen zoals een koning slecht betaamd.
Atli.
101. Gudrun! nu liegt u. Weinig zal het lot van n van beiden worden verbeterd: we hebben allemaal geleden. Nu speelt u, Gudrun! van uw goedheid en voor onze eer wanneer ik weg wordt gedragen.
Gudrun.
102. Ik zal een schip kopen en een geschilderde (cist) kist; [116] zal het draaiende boomblad goed groeien om uw lijk te omhullen; zal aan elke benodigdheden denken alsof we elkaar hadden lief gehad.
103. Atli was nu een lijk, weeklacht kwam voort van zijn verwanten: de illustere vrouw deed alles wat ze had beloofd. De wijze vrouw zou zichzelf vernietigen; haar dagen werden verlengd: ze stierf nog een keer.
104. Gelukkig is iedereen hierna die een dochter zal baren die beroemd is om daden zoals Giuki won: [248] ooit zal leven in elk land, hun vaak vertelde verhaal waarnaar mensen zullen luisteren.
Voetnoten.
[109] De boodschappers.
[110] Het lijkt erop dat de originele runen, zoals gegraveerd door Gudrun, niet zo volledig waren gewist dat er geen sporen van hen achterbleven; maar dat ze nog steeds voldoende leesbaar waren om Kostbera in staat te stellen de werkelijke strekking van de communicatie vast te stellen.
[111] Ham (hamr, vrouwelijk hamingia) een beschermengel, een dienende geest.
[112] Hier een galg in onze betekenis van het woord, maar meestal een paal op een schavot, waaraan de veroordeelde tot de dood van marteling met handen en voeten was gebonden.
[113] Zo groot was hun haast om te landen.
[114] Ze speelde een dubbelspel.
[115] Sigurd.
[116] Het oude gebruik om het lichaam in een schip te leggen en het stuurloos te vesturen lijkt niet consistent met de latere gewoonte om het in een cist of kist te deponeren.

DE PRIKKEL VAN GUDRUN.
Nadat Atli was gedood ging Gudrun naar de zeekust. Ze ging de zee in en wilde zichzelf vernietigen, maar kon niet zinken. Ze werd over de Firth naar het land van koning Jonakr gedragen die haar huwde. Hun zonen waren Sorli, Erp en Hamdir. Daar werd Svanhild grootgebracht, de dochter van Sigurd. Ze werd ten huwelijk gegeven aan Jormunrek de Krachtige Powerful. Bij hem woonde Bikki, die Randver, de zoon van de koning, adviseerde haar te nemen. Bikki vertelde dat aan de koning die ervoor zorgde dat Randver werd opgehangen en Svanhild vertrappeld onder paardenvoeten. Toen Gudrun dit hoorde zei ze tegen haar zoons:
1. Toen hoorde ik vertellen over de ontzettende ruzies, harde gezegden uitte van grote droefheid, toen haar zonen de felhartige Gudrun in dodelijke woorden tot bloedbad ophitsten.
2. ‘Waarom zit je hier? Waarom slaap het leven weg? Waarom maakt het pijn dat je geen vreugdevolle woorden spreekt nu Jormunrek je zuster jong in jaren met paarden heeft vertrappeld, wit en zwart, op de openbare weg met sombere en aan de weg gewende Gotische rossen?
3. Je bent niet zoals Gunnar en de anderen, noch van ziel zo dapper als Hogni was. Hier zou je wraak [249[ zoeken, als je de moed van mijn broers had of de felle geest van de Hunnish koningen. ‘4. Toen zei Hamdir, die groot van hart was: ‘Je hebt weinig om Hogni ‘s daden te prijzen toen Sigurd ontwaakte uit de slaap. Je blauwwitte beddengoed was rood van het bloed van jouw man, met doodsbloed bedekt.
5. ‘Voor uw broer nam overhaaste wraak, afschuwelijk en bitter, toen uw zonen vermoordde ‘Gij jongelingen [117] konden op Jormunrek samen handelend onze zuster wreken.
6. ‘Breng de legers voor van de Hunnish koningen: je hebt ons gestimuleerd tot een zwaard-ontmoeting.’
7. Lachend ging Gudrun naar het pakhuis, trok de gekuifde helmen van koningen uit de koffers, hun ruime borstharnassen en droeg ze naar haar zonen. De jonge helden laadden de schouders van hun paarden.
8. Toen zei Hamdir, groot van hart: ‘Zo zal zijn moeder niet meer komen om de gevelde krijger te zien in het Gotische land zodat u het begrafenisbier na ons allen mag drinken, na Svanhild en uw zonen.’
9. Huilend ging Gudrun, Giuki ‘s dochter, treurig zitten, zitten in het voorhof en te vertellen met tranen verscheurde wangen, droevig van ziel, haar rampen op vele manieren.
9. Gehuil Gudrun, de dochter van Giuki, ging bedroefd zitten om op het voorhof te zitten en te vertellen, met verscheurde wangen, verdrietig van ziel, haar rampen, op vele manieren.
10. ‘Drie vuren heb ik gekend, drie haarden heb ik gekend, van drie gehuwden die ik in huis heb gekregen. Sigurd alleen voor mij was beter dan allen van wie mijn broers de moordenaars waren.
11.’Van mijn pijnlijke wonden zou ik niet mogen klagen;[250] toch schenen zij mij nog meer te kwellen toen die hoofdmannen aan Atli mij gaven.
12. ‘Mijn knappe jongens riep ik om met mij te praten, voor mijn verwondingen kon ik geen wraak krijgen, voordat ik de hoofden van Hniflungs had doorgesneden.
13. ‘Ik ging naar de zeeoever, tegen de Nornen was ik verbitterd, ik wilde hun vervolging afwerpen, droeg en dompelde mij niet onder de torenhoge golven want op het land stond ik op omdat ik zou leven.
14. ‘Naar de huwelijkstafel ging ik - zoals ik beter voor mij dacht - voor de derde keer met een machtige koning, bracht ik nakomelingen voort, bewakers van het erfgoed, zonen van Jonakr.
15. ‘Maar rondom Svanhild zaten gebonden maagden, van al mijn kinderen hield ik van haar het allermeeste, Svanhild was in mijn hal als de zonnestraal, schoon om te aanschouwen.
16. ‘Ik versierde haar met goud en met mooie gewaden, voordat ik haar aan het Gotische volk gaf, dat is voor mij het moeilijkste van al mijn ellende, dat de schone lokken van Svanhild in het slijk onder paardenvoeten moeten worden vertreden.
17. ‘Maar dat was nog pijnlijker toen ze mijn Sigurd roemloos in zijn bed doodden, hoewel van alle het meest wrede toen van Gunnar de glinsterende slangen naar de vitale delen kropen, maar de meest pijnlijke die naar mijn hart vloog toen ze snel van de dappere koning het hart uitsneden.
18. ‘Veel smarten noem ik ter nagedachtenis, veel ellende die ik ter nagedachtenis noem: begeleid Sigurd, uw zwarte ros, uw snelle renpaard, laat het hierheen rennen. Hier zit geen enkele zoon van een vrouw, geen dochter die aan Gudrun waardevolle dingen kan geven.
19. ‘Herinner, Sigurd! Wat we samen zeiden toen we op ons bed zaten dat jij, dappere, vanuit Hel’s woning naar mij toe zou komen, maar ik van de wereld naar jou.
20.’Sta op, gij graven! Een eikenhouten paal, laat het onder de hemel zijn de hoogste zijn, moge het een borst vol ellende verbranden, het vuur rondom mijn hart smelt zijn smart!’
21. Moge het lot van alle mensen worden verbeterd, alle verdriet van vrouwen verminderd aan wie dit verhaal van ellende zal worden verteld.
Voetnoten.
[117] Zichzelf en de twee zonen van Atli.

HET LIED VAN HAMDIR.
1. In die HOF [118] ontstonden erbarmelijke daden BIJ het treurige klaaglied van de Alfar, [119] vroeg in de morgen, de kwellingen van de mens, allerlei soorten narigheid; zorgen werden versneld.
2. Het was niet nu, noch gisteren, dat een lange tijd geleden is gestorven - een paar dingen zijn ouder, het was veel eerder - toen Gudrun, Giuki ‘s dochter, haar jonge zonen Svanhild aanzette tot wraak.
3. ‘Zij was je zuster, haar naam Svanhild, zij die Jormunrek met paarden vertrapte, wit en zwart, op de openbare weg, met grijs en weg gewende Gothische paarden.
4.’Voortaan is alles droevig voor u, koningen van mensen! U alleen overleeft, [252]
5. ‘Takken van mijn geslacht. Eenzaam ben ik geworden zoals de populier in het bos, van verwanten beroofd zoals de den van takken, van vreugde verstoken zoals de boom van gebladerte wanneer de tak plunderaar binnen komt met een warme dag.
6. Toen sprak Hamdir, de grote van de ziel: Winig, Gudrun! Deed je bezorgen om Hogni’s lof te prijzen toen Sigurd uit de slaap ontwaakte op het bed waar u zat en de moordenaars lachten.
7. ‘Uw beddegoed, blauw en wit, geweven door kundige handen zwom in het bloed van uw man. ‘Toen Sigurd stierf, zat u over de dode bezorgde je niet om vrolijkheid want Gunnar wilde het. ‘s. ‘Atli wilde je kwellen door Erp’s moord en door Eitil’ s vernietiging van het leven: dat bleek voor jezelf het slechtste; daarom moet iedereen het zo tegen anderen gebruiken, voor de vernietiging van het leven, een scherp bijtende zwaard dat hij zichzelf niet schaadt.’ 9. Toen zei Sorli - hij had een oordeelkundig verstand - ԉk zal met mijn moeder geen redevoeringen uitwisselen: hoewel woorden voor ieder van u voor mij ontbreken. Wat, Gudrun, wens je, wat je met tranen niet kunt uiten?
10. ‘Want uw broers huilen en uw lieve zonen, uw naaste verwanten, getrokken tot de strijd: voor ons beiden zal gij, Gudrun, ook moeten huilen die hier zitten gedoemd op onze rossen, ver weg om te sterven.’
11. Van het hof gingen zij gereed voor het conflict. De jonge mannen reisden over vochtige heuvels, op Hunnish paarden om moord wreken.
12. Toen zei Erp, plotseling - de edele jeugd maakte een grapje op de rug van zijn paard – ‘Ik denk het is een schuwe man om de weg te wijzen. ‘Ze zeiden dat de bastaard [120] overmoedig was.
13. Onderweg hadden ze de sluwe nar gevonden. ‘De kan de donkere dwerg ons helpen?’
14. Hij van een andere moeder antwoordde: zo zei hij hulp die hij zijn naasten zou veroorloven zoals de ene voet tot de andere [121] of gegroeid aan het lichaam de ene hand de andere.
15. ‘Wat kan een voet aan een voet geven of, aan het lichaam gegroeid de ene hand de andere?’
16. Uit de schede trokken ze een ijzeren lemmet, de randen van het zwaard tot vreugde van Hel. Zij verminderden hun kracht met een derde deel, zij veroorzaakten hun jonge bloedverwant om in de aarde te zinken.
17. Hun mantels schudden ze dan, grepen hun wapens; de hoog geborenen waren gekleed in weelderige kleding.
18. Voorwaarts lagen de wegen, een droevig pad vonden ze en de zoon van hun zuster gewond op een galg, wind-koude vogelvrije bomen [122] in het westen van de stad. Altijd trilde scherp de raven: daar was het wachten niet goed.
19. Oproer was in de hal, mannen waren van drank opgewonden zodat de stappen van de paarden niemand hoorde, totdat een bedachtzame man zijn hoorn draaide.
20. Om aan te kondigen gingen ze naar Jormunrek die met helm versierde krijgers zagen. ‘Neem de raad, de machtigen zijn gekomen omdat gij machtige mannen een jonkvrouw hebt vertrapt.’ 21. Toen lachte Jormunrek en streek met zijn hand over zijn baard, vroeg niet om zijn borstharnas; met wijn worstelde hij, schudde zijn donkere lokken en keek op zijn witte schild en zwaaide in zijn hand de gouden beker.
22. ‘Gelukkig zou ik lijken als ik Hamdir en Sorli in mijn hal kon zien, ik zou hen dan met boogpezen binden en de goede zonen van Giuki aan de galg hangen.’
23. Toen zei Hrodrglod, staande op de hoge treden; ‘Prins’, zei zij tegen haar zoon - want dat bedreigd wordt wat niet zou mogen gebeuren – ‘zullen twee mannen alleen tien honderd Gothen binden of doden in deze verheven burcht?’
24. Tumult was er in het landhuis, de bierkoppen vlogen in stukken, mannen lagen in bloed van de stromen die van de borsten van de Gothen stroomden.
25. Toen zei Hamdir, groot van hart: ;’Jormunrek, gij wenste onze komst, broeders van een moeder in uw burcht: [123] Nu ziet gij uw voeten, ziet gij uw handen Jormunrek!, werp u in het gloeiende vuur.’
26. Toen brulde een godachtige [124] in een maliën geklede krijger zoals een beer brult: ‘Gooi op de mannen stenen, aangezien speren niet bijten, noch de rand van het zwaard, noch wijzen, de zonen van Jonakr.’
27. Toen zei Hamdir, de grote van hart: ’Kwaad deed gij broeder toen gij de mond open deed, uit die mond komt slechte raad.’
28’Gҍoed hebt u Hamdir, al had u alleen maar verstand: die man mist veel die wijsheid mist.
29. ‘Of zou het hoofd nu zijn als Erp niet geleefd had, [255] onze broer dapper in het gevecht die op de weg doodden, die dapper krijger - mij dat Disir aanspoorde - die man heilig voor ons die we beslist hebben te slaan.
30. ‘Ik denk niet dat wij het voorbeeld van de wolven zouden zijn dat we met onszelf moeten vechten zoals de honden van de Nornen die vraatzuchtig in de woestijn worden gevoed.’>
31. ‘Welnu, wij hebben gevochten, op afgeslachte Goten staan wij, op hen die door het zwaard zijn gevallen als arenden op een tak. ‘Grote glorie hebben we verkregen hoewel we nu of morgen zullen sterven. Niemand leeft tot de avond tegen het besluit van de Nornen.
33. Daar viel Sorli aan de voorkant van het huis; maar Hamdir verzonk aan de achterkant van het huis.
Dit wordt het Oude Lied van Hamdir genoemd.
Voetnoten.
[118] Zie Strofe 10,en Ghv. ‘, en Luning, Glossar.
[119] ҄e klaagzang van de Alfar’sis het vroege ochtendgloren en staat tegenover de ‘vroege morgen’ in de volgende regel. De zwarte Alfar worden bedoeld die in steen werden veranderd als ze niet van het daglicht wegvluchtten. Dit is de beste interpretatie die ik kan bieden van deze obscure strofe.
[120] In deze en de vier volgende strofen is de persoon waarnaar wordt verwezen hun halfbroer Erp, van wiens verhaal niets meer bekend is. Hij, zo lijkt het, was de anderen al voorafgegaan of sneller gereden dan de anderen.
[121] Malmesbury relateert een soortgelijk verhaal van koning thelstan en zijn schenker.
[122] Literair wolf-bomen; een voortvluchtige crimineel genaamd vargr wolf.
[123] Volgens de Skalda lijkt het erop dat ze zijn handen en voeten afhakten terwijl hij sliep. Erp, als ze hem niet hadden vermoord, zou zijn hoofd hebben afgesneden.
[124] Odin zoals in de slag bij Bravalla. [256]

DE JONGERE EDDA VAN STURLESON.
HET MISLEIDEN VAN GYLFI.
HET PLOEGEN VAN GEFJON. [125]
1. Koning Gylfi regeerde over het land dat nu Svithiod (Zweden) wordt genoemd. Er wordt van hem verteld dat hij eens een zwervende vrouw, als beloning dat ze hem vermaakte, zoveel land in zijn rijk gaf als zij met vier ossen in dag en nacht kon ploegen. Deze vrouw was echter van het geslacht van de Aesir en werd Gefjon genoemd. Ze nam vier ossen uit het noorden, uit Jotunheim (maar ze waren de zonen die ze had van een reus) en zette ze voor een ploeg. Nu maakte de ploeg zulke diepe voren dat hij het land verscheurde wat de ossen westwaarts naar de zee trokken totdat zij tot een meer kwamen. Daar maakte Gefjon het land vast en noemde het Slun. En de plaats waar het land had gestaan werd water en vormde een meer dat nu ‘met Water’ (Laugur) wordt genoemd en de inhammen van dit meer komen exact overeen met de landtongen van Sealund. Zoals Skald Bragi de Oude zegt: [257]
‘Gefjon trok van Gylfi, rijk aan opgeslagen schatten, het land dat het met Denemarken verbond, vier hoofden en acht ogen droegen terwijl heet zweet naar beneden druppelde, de ossen sleepten de ontvreemde massa die dit sympathieke eiland vormde.’
DE REIS VAN GYLFI NAAR ASGARD.
2. Koning Gylfi stond bekend om zijn wijsheid en vaardigheid in magie. Hij zag met verbazing dat wat de Aesir ook wensten plaatsvond; en wist niet of dit verlies of ze hun succes moesten toeschrijven aan de superioriteit van hun natuurlijke vermogens of aan een kracht die hen werd bijgebracht door de machtige goden die ze aanbaden. Om tevreden te zijn met dit bijzondere besloot hij naar Asgard te gaan en nam hij de gelijkenis van een oude man aan en ging op reis. Maar de Aesir die bekwaam zijn in waarzeggerij om zijn bedoeling niet te voorzien bereiden zich om hem met verschillende illusies te ontvangen. Bij het binnenkomen van de stad zag Gylfi een zeer verheven villa waarvan het dak, voor zover zijn oog reikte, bedekt was met gouden schilden. Thiodolf van Hvina zinspeelt dus op Walhalla die bedekt is met schilden.
‘Krijgers droegen zorgen,
(stenen waren op hen gestort),
laten op hun rug glinsteren
de gouden dakspanen van Walhalla.’

Bij de ingang van het landhuis zag Gylfi een man die zichzelf amuseerde door zeven zwaarden in de lucht te gooien en ze te vangen terwijl ze vielen, de een na de ander. Nadat deze persoon zijn naam had gevraagd zei Gylfi dat hij Gangler heette en dat hij afkomstig was van een lange reis en smeekte om een overnachting. Hij vroeg op zijn beurt aan wie dit landhuis toebehoorde. De ander vertelde hem dat [258] het van hun koning was en voegde eraan toe: ‘Maar ik zal u naar hem toe leiden en u zal hem zelf zijn naam vragen. ‘Zo zegende ging hij de hal binnen en toen Gylfi volgde deur de deur knalde achter hem dicht. Hij zag daar vele statige kamers vol met mensen, sommigen speelden, sommigen dronken en anderen vochten met verschillende wapens. Gangler zag een veelheid van dingen waarvan hij de betekenis niet begreep en sprak zachtjes het volgende vers uit (van de Havamal, St. I.):
‘Onderzoek elke poort
voordat je verder gaat,
met de grootste voorzichtigheid;
Want moeilijk te zeggen is het
waar de vijanden zitten
In dit mooie herenhuis. ‘

Hij zag daarna drie tronen die boven elkaar waren geheven met een man die op elk ervan zat. Toen hij vroeg wat de namen van deze heren mochten zijn antwoordde zijn gids: ҈ij die op de laagste troon zit is een koning, zijn naam is Har (de hoge of verhevene), de tweede is Jafnhar (dit is gelijk aan de hoge ), ), maar hij die op de hoogste troon zit wordt Thridi (de derde) genoemd. ‘Har, die de vreemdeling waarnam, vroeg hem wat zijn boodschap was, eraan toevoegend dat hij zonder kosten welkom zou moeten zijn om te eten en te drinken net als al diegenen die in Hava Hall verbleven. Gangler zei dat hij eerst wilde weten of er iemand aanwezig was die bekend stond om zijn wijsheid.
‘Als u niet de meest wetende bent,’ antwoordde Har, ‘vrees ik dat u bijna niet veilig terug zal keren, maar ga daar, ga daar beneden staan en stel uw vragen, hier zit iemand die ze kan beantwoorden.’ [259]

VAN DE HOOGSTE GODHEID.
3. Gangler begon al dus zijn toespraak: - ‘Wie is de eerste of oudste van de goden?
‘In onze taal, ‘antwoordde Har, ‘wordt hij Alfadir genoemd (de al Vader of de Vader van allen), maar in het oude Asgard had hij twaalf namen.’
‘Waar is deze God? ‘zei Gangler; ‘wat is zijn macht en wat heeft hij gedaan om zijn glorie te tonen?’
‘Hij leeft, ‘antwoordde Har, Ҥoor alle eeuwen heen regeert hij alle sferen en zwaait alle dingen groot en klein.’
‘Hij heeft gevormd, ‘voegde Jafnhar eraan toe, ‘Hemel en aarde en de lucht, en alle dingen die daaraan toebehoren.’
‘En wat meer is, ‘vervolgde Thridi, ‘Hij heeft de mens gemaakt en hem een ziel gegeven die zal leven en nooit zal vergaan, hoewel het lichaam zal zijn weggevloeid of tot as is verbrand. En allen die rechtvaardig zijn zullen wonen met hem in de plaats genaamd Gimli of Vingolf, maar de goddelozen zullen naar Hel gaan en vandaar naar Niflhel, wat lager is in de negende wereld. ‘
‘En waar verbleef deze god voordat hij hemel en aarde maakte? ‘vroeg Gangler.
Hij was toen, ‘antwoordde Har, ‘met de Hrimthursar.’[126]:

VAN DE PRIMAIRE STAAT VAN HET HEELAL.
4.’Mҍaar waarmee begon hij of wat was het begin van dingen? ‘vroeg Gangler.
‘Voor, antwoordde Har, ‘dat er in de Voluspa wordt gezegd.’
[260] ‘Het was de eerste dageraad van de tijd toen er nog niets was, noch zand noch zee, noch een verkoelende golf, de aarde was er niet,
Noch hemel hierboven. Niets behalve een leegte en gapende afgrond. Maar geen groen.
‘Vele eeuwen voordat de aarde werd gemaakt, ‘voegde Jafnhar eraan toe, ҷerd Niflheim gevormd, in het midden waarvan de bron Hvergelmir ligt waaruit twaalf rivieren stromen waarbij Gjoll het dichtst bij de poort van de verblijfplaats van de dood staat.’
‘Maar als eerste van alles, ‘vervolgde Thridi, ‘was er in de zuidelijke regio (sfeer) de wereld genaamd Muspell, een wereld die te lichtgevend en gloeiend is om binnen te komen door degenen die daar niet inheems zijn. [127] Hij die zit aan zijn grenzen (of aan het einde van het land) om het te bewaken heet Surtur. In zijn hand draagt hij een vlammend schild en aan het einde van de wereld komt hij voort om te strijden en zal hij alle goden overwinnen en het universum met vuur verteren.

OORSPRONG VAN DE HRIMTHURSAR OF VORSTREUZEN.
5. ‘Vertel me, ‘zei Gangler, ‘wҷat was de staat van zaken voordat de geslachten zich vermengden en naties ontstonden.’
‘Toen de rivieren die Elivagar werden genoemd ver van hun bronnen waren weggestroomd, ‘antwoordde Har,’werd het gif dat ze rolden verhard, net zoals het schuim dat uit een oven stroomt en werd het ijs. Toen de rivieren niet meer vloeiden en het ijs stil stond verzamelde de damp die uit het gif voortkwam zich en bevroor tot rijp en op deze manier [261]werden in Ginnungagap veel lagen van gestolde damp gevormd, opgestapeld boven elkaar.
‘Wat deel van Ginnungagap,’voegde Jafnhar eraan toe, ‘Dat in het noorden ligt was dus gevuld met zware massa’s bevroren damp en ijs, terwijl overal binnenin wervelwinden en vluchtige nevels waren. Maar het zuidelijke deel van Ginnungagap werd verlicht door de vonken en vlokken die vanuit Muspelheim erin vlogen.
҄’Dus’, vervolgde Thridi, ‘Terwijl de vrieskou en de verzamelde donkerte voortkwam uit Niflheim was dat deel van Ginnungagap dat op Muspellheim uitzag gevuld met gloeiende straling, de tussenliggende ruimte bleef kalm en licht als windstille lucht en toen de verhitte luchtstroom ontmoette de gelachtige damp smolt het in druppels en door de macht van hem die de hitte zond werden deze druppels levend gemaakt en namen een menselijke schijn aan. Het aldus gevormde wezen heette Ymir, maar de Vorstreuzen noemen hem Orgelmir. Van hem stamt het ras af van de Vorst-reuzen (Hrimthursar) zoals in de Voluspa wordt gezegd: ‘Van Vidolf komen alle heksen, van Vilmeith alle tovenaars, van Svarthofdi alle gifbereiders en alle reuzen van Ymir.’ En de reus Vafthrdnir, vroeg Gangrad toen: ‘Vanwaar kwam Orgelmir, de eerste van de zonen van reuzen? ‘Antwoordde; De Elivagar wierpen gifdruppels uit die opwelden tot een reus. Van hem springt al ons geslacht voort en daarom zijn wij zo sterk en machtig.’
‘Hoe heeft het geslacht van Ymir zich verspreid? vroeg Gangler; ‘Of geloof je dat deze reus een god was? ‘We zijn er allerminst van overtuigd dat hij een god is geweest,’ antwoordde Har, ‘want hij was slecht zoals zijn hele geslacht die we Vorst-reuzen noemen. [262] En er wordt gezegd dat toen Ymir sliep begon hij te zweten en uit de put van zijn linkerarm werd een man en een vrouw geboren, en een van zijn voeten verwekte met de andere een zoon van wie de Vorst-reuzen afstammen en daarom noemen we Ymir de oude Vorst -reus

VAN DE KOE AUDHUMLA EN DE GEBOORTE VAN ODIN.
6. ‘Waar woonde Ymir en waarvan leefde hij?,’vroeg Gangler.
‘Onmiddellijk nadat de gelachtige dampen waren opgelost in druppels,’ antwoordde Kar,’werd uit hen gevormd de koe, genaamd Audhumla, vier melkstromen vloeiden uit haar spenen en zo voedden ze aldus Ymir.’
‘Maar waarmee voedde de koe zich? ‘vroeg Gangler.
‘De koe, ‘antwoordde Har,’hoedde zichzelf door de stenen te likken die bedekt waren met zout en rijp.’ De eerste dag dat ze deze stenen likte ontsprong eruit tegen de avond de haren van een man, de tweede dag een hoofd en op de derde een hele man die begiftigd was met schoonheid, behendigheid en kracht. Hij werd Bur genoemd en was de vader van Bor die tot vrouw Besla nam, de dochter van de reus Bolthorn. En ze hadden drie zonen Odin, Vili en Ve en het is ons geloof dat deze Odin met zijn broers zowel hemel als aarde bestuurt en dat Odin zijn ware naam is en dat hij de machtigste van alle goden is. [263]

HOE DE ZONEN VAN BOR YMIR DOODDEN EN VAN ZIJN LICHAAM HEMEL EN AARDE MAAKTEN.
7. ‘Wat was daar, ‘vroeg Gangler, ‘elke vorm van gelijkheid of enig niveau van goed begrip tussen deze twee geslachten?’
‘Verre van, ‘antwoordde Har; ‘want de zonen van Bor sloegen de reus Ymir en toen hij viel stroomde er zoveel bloed uit zijn wonden dat het hele geslacht van Vorst-reuzen erin verdronk, behalve een enkele reus die zichzelf redde met zijn huishouden. Hij wordt door de reuzen Bergelmir genoemd. Hij ontsnapte door aan boord van zijn schors te gaan, en met hem ging zijn vrouw en van hen stamt af het Vorst-reuzen. ‘Wordt geroepen door de reuzen Bergelmir. Hij ontsnapte door aan boord van zijn schors (boot) te gaan, en met hem ging zijn vrouw en van hen zijn de Frost-reuzen nageslacht. ‘
8. ‘En wat gebeurde er met de zonen van Bor die gij ziet als goden? ‘vroeg Gangler.
Om dit te verhalen, ‘antwoordde Har, ‘is geen triviale zaak: zij sleepten het lichaam van Ymir naar het midden van Ginnungagap en daaruit vormden zij de aarde.’ Van Ymir’s bloed maakten zij de zeen en wateren, van zijn vlees het land; uit zijn gebeente de bergen en van zijn tanden en kaken samen met enkele stukjes gebroken botten diende hen om de stenen en kiezelstenen te maken. ‘
Met het bloed dat van zijn wonden liep, ‘ voegde Jafnhar eraan toe,’maakten zij de uitgestrekte oceaan, in het midden waarvan zij de aarde vast maakten, de oceaan die haar omringt als een ring en taai zal hij zijn die probeert om die wateren te passeren.’
‘Van zijn schedel, ‘vervolgde Thridi, ‘vormden ze de hemel die ze over de aarde plaatsten en zetten een dwerg op de hoek van elk van de vier kwartieren. Deze dwergen worden genoemd Oost, West, Noord en Zuid.
Ze namen daarna [264] de zwervende vonken en roodgloeiende hete vlokken die uit Muspellheim waren geworpen en plaatsten die in de hemel, zowel boven als beneden, om licht te geven aan de wereld en aan elke andere zwervende lichtflits een voorgeschreven plaats en beweging. Vandaar dat het in oude overlevering is vastgelegd dat vanaf deze tijd de dagen en nachten en seizoenen werden afgebakend. ‘
҄’Wt zijn de gebeurtenissen die plaatsvonden voordat de aarde de vorm kreeg die zij nu draagt.’
‘Erg groot waren de daden die u mij vertelt!,’ riep Gangler uit; ‘en wonderbaarlijk in al zijn delen is het werk daardoor volbracht, maar hoe is de aarde gevormd?.’
‘Het is geheel rond, ‘antwoordde Har, ‘en omcirkeld door de diepe oceaan waarvan de buitenste oevers werden toegewezen voor een woning aan het ras van reuzen. Maar binnen, rondom de aarde, brachten zij (de zonen van Bor) een bolwerk tegen turbulente reuzen en maakten gebruik voor deze structuur Ymir’s wenkbrauwen. Aan dit bolwerk gaven ze de naam Midgard. [128] Ze gooiden daarna Ymir’s hersens in de lucht en dat werden de wolken, want aldus vinden we het vermeld.
‘Van Ymir ‘s vlees werd de aarde gevormd, van zijn zweet (bloed), de zeen, van zijn botten de bergen, van zijn haar de bomen, van zijn schedel de hemelen, maar met zijn wenkbrauwen bouwden de blije goden Midgard voor de mensenzonen, terwijl vanuit zijn hersens de neerhangende wolken gevormd waren. [265]

VAN DE VORMING VAN DE EERSTE MAN EN VROUW.
9. ‘Om hemel en aarde te maken, de zon en de maan in het firmament te bevestigen en de dagen en seizoenen af te bakenen waren inderdaad belangrijke werken,’ zei Gangler; ‘maar vanwaar kwamen de mensen die op dit moment in de wereld wonen? ‘Maar vanwaar kwamen de mannen die op dit moment in de wereld wonen?’
‘Op een dag ‘antwoordde Har, ‘Terwijl de zonen van Bor langs het strand liepen vonden ze twee houtstammen waaruit ze een man en een vrouw vormden. De eerste (Odin) bracht hen leven en geest binnen, de tweede (Vili ) begiftigde hen met rede en de kracht van beweging, de derde (Ve) gaf ze spraak en kenmerken, gehoor en visie. De man noemden ze Ask en de vrouw Embla. Van deze twee stamt de hele mensheid af wier toegewezen woning was in Midgard. Toen bouwden de zonen van Bor in het midden van het universum de stad Asgard waar de goden en hun afstammelingen wonen en bewerken vanuit die verblijfplaats zoveel wonderlijke dingen, zowel op de aarde als in de hemelen erboven. Er is in die stad een plaats genaamd Hlidskjalf en wanneer Odin daar zit op zijn verheven troon ziet hij over de hele wereld, onderscheidt alle daden van mensen en begrijpt alles wat hij overweegt. Zijn vrouw is Frigga, de dochter van Fjorgyn, en zij en hun nakomelingen vormen het geslacht die we sir, noemen, een geslacht die in het oude Asgard woont en de gebieden eromheen en waarvan we weten dat het helemaal goddelijk is. Daarom kan Odin met recht de Alvader worden genoemd want hij is waarlijk de vader van alles, zowel van goden als van mensen, en aan zijn macht hebben alle dingen hun bestaan te danken. Aarde is zijn dochter en zijn vrouw en met haar had hij zijn eerstgeboren zoon, Asa-Thor, die begiftigd is met kracht en dapperheid en kwelt daarom alles wat leven heeft. ‘[266]

VAN NACHT EN DAG.
10. ‘Een reus genaamd Njorvi, ‘vervolgde Har, ‘die in Jotunheim woonde had een dochter genaamd Nacht (Nott) die, zoals al haar geslacht, een donkere en zwarte huidskleur had. Ze was eerst getrouwd met een man genaamd Naglfari en had van hem een zoon genaamd Aud en daarna een andere man genaamd Annar bij wie ze een dochter had genaamd Aarde (Jord). Toen omhelsde ze Delling van het Aesir geslacht en hun zoon was Dag, (Dagr) a kind licht en schoon als zijn vader, toen nam Alvader Nacht en Dag, haar zoon, en gaf ze twee paarden en twee wagens en plaatste ze in de hemel zodat achtereenvolgend de een na de ander konden rijden, elk in twaalf uur rond de wereld. Nacht rijdt eerst op haar paard genaamd Hrimfaxi dat elke ochtend als hij zijn gang beindigt, de aarde bedauwt met het schuim dat uit zijn bit valt. Het paard dat door Dag wordt gebruikt heet Skinfaxi van wiens manen licht wordt geworpen over de aarde en de hemelen.

VAN DE ZON EN MAAN.
1. ‘Hoe kan de Alvader het verloop van de zon en de maan regelen? ‘vroeg Gangler.
‘Er was vroeger een man, ‘antwoordde Har, ‘met de naam Mundilfari die twee kinderen had die zo lieflijk en sierlijk waren dat hij de man Mani (maan) noemde en de vrouw Sol (zon) die de man genaamd Glenur omhelsde. Maar [267] toen de goden boos waren geworden op de aanmatiging van Mundilfari namen ze hun kinderen en plaatsten ze in de hemel en liet Sol de paarden rijden die de wagens van de zon trekken die de goden hadden gemaakt om de wereld licht te geven uit de vonken die vanuit Mispelheim vlogen. Deze paarden worden Arvak en Alsvid genoemd en onder hun schoten plaatsten de goden twee huiden gevuld met lucht om ze af te koelen en op te frissen of, volgens sommige oude tradities, een koelmiddel genaamd isarnkul. [129] Mani was ingesteld om de maan in zijn loop te leiden en zijn toenemende en afnemende aspect te regelen. Op een dag droeg hij twee kinderen op de aarde, Bil en Hjuki genaamd, terwijl ze terugkeerden uit de bron genaamd Byrgir, met tussen hen de emmer riep Saegr op de paal Simul. Vidfinn was de vader
van deze kinderen die altijd Mani (de maan) volgen zoals we gemakkelijk kunnen waarnemen, zelfs vanaf de aarde.

VAN DE WOLVEN DIE DE ZON EN MAAN ACHTERVOLGEN.
12. ‘Maar de zon, ‘zei Gangler, gaat zo snel vooruit alsof ze vreest dat iemand haar achtervolgt voor haar vernietiging. ‘
En dat mag het wel,’ antwoordde Har,’wҷant hij die haar zoekt is er niet ver achter en ze kan niet ontsnappen dan om voor hem te rennen.’
’Maar wie is hij, ‘vroeg Gangler, Ҥie deze angst haar veroorzaakt?’
҅’Er zijn twee wolven, antwoordde Har; ‘Degene die Skoll heet achtervolgt de zon en die is het die hij vreest want hij zal haar op een dag inhalen en verslinden, de andere [268] genaamd Hati, de zoon van Hrodvitnir, rent voor haar uit en achtervolgt zo gretig de maan dat die ooit door hem zal worden gevangen.
‘Vanwaar komen deze wolven? ‘vroeg Gangler.
‘Een heks, ‘antwoordde Har, ‘woont in een bos ten het oosten van Midgard, genaamd Jarnvid, (het ijzeren bos), waar de woonplaats is van een geslacht van heksen genaamd Jarnvidjur. Deze oude heks is de moeder van vele gigantische zonen die allemaal de vorm hebben van wolven van wie er twee de wolven zijn waar je om vraagt. Er is een van dat geslacht waarvan wordt gezegd dat het de meest geweldige is, genaamd Managarm: hij zal gevuld zijn met het levensbloed van mensen die hun einde naderen en zal de maan opslokken en de hemel en de aarde bevlekken met bloed, dan zal de zon schemerig worden en de wind huilt tumultueus heen en weer.

VAN DE WEG DIE NAAR DE HEMEL LEIDT.
13.’Ik moet nu vragen ‘zei Gangler,’wҷat is het pad dat van aarde naar de hemel leidt?’
‘Dat is een zinloze vraag ‘antwoordde Har met een spottende lach’ ‘Heb je niet gehoord dat de goden een brug hebben gemaakt van de aarde naar de hemel en het Bifrost hebben genoemd? Je moet het zeker gezien hebben, maar misschien noem je het de regenboog. Het is van drie tinten en is geconstrueerd met meer kunst dan enig ander werk, maar hoe sterk het ook is het zal in stukken worden gebroken wanneer de zonen van Muspell, nadat ze grote rivieren hebben doorkruist, erover zullen rijden. ‘
‘Ik denk, ‘zei Gangler, ‘de goden konden [269] niet ernstig zijn om een brug te bouwen die zo zou kunnen worden afgebroken omdat het in hun macht ligt om te maken wat ze willen.’
‘De goden, ‘antwoordde Har, ‘mogen daar niet de schuld van krijgen, Bifrost is op zichzelf een zeer goede brug, maar er is niets in de natuur dat kan hopen om weerstand te plegen wanneer de zonen van Muspell naar voren springen voor de grote strijd.

DE GOUDEN EEUW.
14. ‘Wat deed Alvader nadat Asgard was gemaakt? ‘vroeg Gangler.
’In het begin, antwoordde Har, ‘stelde hij regeerders aan en beval hen om het lot van de mensen met hem te beoordelen en de regering van de hemelse stad te regelen. Ze kwamen tot dit doel hiertoe samen in de plaats Idavoll die in het midden ligt van de goddelijke verblijfplaats. Hun eerste werk was om een hof of hal op te richten waarin twaalf zitplaatsen voor henzelf zijn, naast de troon die door Alvader wordt bezet. Deze hal is de grootste en meest magnifieke in het universum, aan alle kanten schitterend, zowel van binnen als van buiten met het beste goud, de naam is Gladsheim, ze hebben ook een andere hal opgericht voor het heiligdom van de godinnen. Het is een zeer mooie structuur en door mensen Vingolf genoemd. Tenslotte hebben ze een smederij gebouwd en ingericht met hamers, tangen en aambeelden en daarmee alle andere vereiste instrumenten gemaakt waarmee ze in metaal, steen en hout bewerkten, en zo een grote hoeveelheid van het metaal genaamd goud samengesteld zodat ze al hun roerende goederen ervan maakten. Vandaar dat die tijd de Gouden Eeuw wordt genoemd. Dit was het tijdperk dat duurde tot de [270] komst van de vrouwen uit Jotunheim die het bedorven.

OORSPRONG VAN DE DWERGEN.
15. Toen zetten de goden zich op hun tronen, verdeelden recht en dachten dat de dwergen in de vorm van de aarde waren gebroed net zoals wormen in een lijk zijn. Het bevond zich feitelijk in Ymirs vlees dat de dwergen werden verwekt en begonnen te bewegen en te leven. Aanvankelijk waren het alleen maar maden, maar door de wil van de goden namen ze ten slotte zowel de menselijke vorm als het menselijke begrip aan, hoewel ze altijd in rotsen en grotten wonen.
’’Modsognir en Durin zijn de belangrijkste, zoals in de Voluspa gezegd wordt.
‘Toen gingen de heersers daar,
allee meest heilige goden
naar hun verheven zitplaatsen
en namen samen raad
wie moet van het geslacht van dwergen
dan fatsoeneren
van de doodsbleke beenderen
en bloed van de reus.

Modsognir, hoofd
van het dwergachtige geslacht
en Durin ook
werden toen gemaakt.
En net als mannen
werden dwergen in de aarde
in aantallen gevormd
zoals Durin beval.’

VAN DE ES YGGDRASIL, MIMIR's BRON EN DE NORNEN OF LOTSBESTEMMING.
16. ‘Waar’, vroeg Gangler, ‘is het hoofd of heiligste zetel van de goden?’
‘Het is onder de es Yggdrasill,’ antwoordde Har, ‘waar de goden elke dag in raad bij elkaar komen.’
‘Wat is er opmerkelijk met betrekking tot die plaats? ‘zei Gangler.
[271] Die is, antwoordde Jafnhar, ‘is de grootste en beste van alle bomen, zijn takken strekken zich over de hele wereld uit en reiken zelfs boven de hemel. Het heeft drie wijd uiteen verspreide wortels. Een van hen gaat naar de sir, een andere naar de Vorst-reuzen op dezelfde plaats waar vroeger Ginnungagap was en de derde staat boven Nifelheim en onder deze wortel, die voortdurend wordt geknaagd door Nidhogg, is Hvergelmir. Maar onder de wortel die zich uitstrekt naar de Vorst- reuzen daar is de put van Mimir waarin wijsheid en verstand liggen verborgen. De eigenaar van deze put wordt Mimir genoemd, hij is vol van wijsheid omdat hij elke ochtend de wateren van de bron drinkt uit de hoorn Gjoll. Op een dag kwam Alvader en smeekte een teug van dit water, dat hij verkreeg, maar was verplicht om een van zijn ogen te laten als een belofte daarvoor.
‘De derde wortel van de es is in de hemel en daaronder is de heilige Urdar-bron. ‘Het is daar dat de goden in het gericht zitten. Elke dag rijden ze hier te paard over Bifrost die sir-brug wordt genoemd. Dit zijn de namen van de paarden van de Aesir, Sleipnir is de beste van hen, hij heeft acht poten en behoort toe aan Odin, de anderen zijn Gladr, Gyllir, Glr, Skeidbrimir, Silfrintoppr, Synir, Gils, Falhofnir, Gulltoppr en Lettfeti. Baldurs paard werd verbrand met het lichaam van zijn meester. Wat Thor betreft, hij gaat te voet en is verplicht elke dag te waden over de rivieren die Kormt en OErmt genoemd worden en twee anderen genaamd Kerlaung.
‘Door deze zal Thor elke dag waden als hij gaat naar de doemplaats onder de es Yggdrasill’s, anders [272] zou de sir brug in vlammen staan en zou heet kokend worden de heilige wateren ‘Ӡ[130] ‘Maar vertel mij, zei Gangler, brandt er vuur over Bifrost?’
҄’Dat’, antwoordde Har, ‘wat gij rood ziet in de boeg is brandend vuur want de Vorstreuzen en de Bergreuzen zouden door die brug naar de hemel gaan als het gemakkelijk voor iedereen was om eroverheen te lopen. Er zijn in de hemel vele goede huizen en geen zonder een hemelse bewaker. Vlakbij de bron die zich onder de es bevindt staat een heel mooie woning waaruit drie maagden gaan, genaamd Urd, Verdandi en Skuld. [131] Deze maagden maken het leven van alle mensen vast en worden Nornen genoemd, maar er zijn inderdaad veel andere Nornen want wanneer een mens wordt geboren is er een Norn om zijn lot te bepalen waarvan sommigen bekend staan als van hemelse oorsprong, maar anderen behoren tot de geslachten van de elfen en dwergen, zoals gezegd wordt-
‘Ik denk dat de Nornen ver van elkaar zijn geboren want ze zijn niet van hetzelfde geslacht, sommige behoren tot de Aesir, sommige tot de Elven en sommige zijn de dochters van Dvalin. ‘
‘Maar als deze Nornen het lot van mannen klaar maken ‘Ӡzei Gangler, ‘zij zijn, denk ik, zeer ongelijk in hun verdeling, want sommige mensen hebben geluk en rijkdom, anderen verwerven noch rijkdom noch eer, sommigen leven naar een goede ouderdom terwijl anderen in hun begin worden afgesneden. ‘
‘De Nornen, ‘antwoordde Har, ‘die van goede afkomst zijn, zijn zelf goed en schenken een goed lot, maar [273] die mannen aan wie ongelukken gebeuren zouden ze aan de slechte Nornen moeten toeschrijven.’
17. ‘Wat meer wonderen hebt gij mij te vertellen, ‘zei Gangler, ‘betreffende de es?’
‘Wat ik verder heb te zeggen om het te respecteren,’ antwoordde Har, ‘dat er een adelaar op zijn takken zit die veel weet: tussen zijn ogen zit de havik genaamd Vedurfolnir. De eekhoorn Ratatosk rent de es op en neer en probeert een ruzie te veroorzaken tussen de arend en Nidhogg. Vier herten lopen over de takken van de boom en bijten de knoppen. Ze worden Dainn, Divalinn, Duneyr en Durathror genoemd, maar er zijn zoveel slangen met Nidhogg in Hvergelmi dat geen tong het kan vertellen.’
‘Er wordt ook gezegd dat de Nornen die bij de Urdar-bron wonen dagelijks water uit de bron halen en daarmee de klei die rond de bron ligt de es besprenkelen opdat zijn takken niet wegrotten en verwelken. Dit water is zo heilig dat alles dat in de lente wordt geplaatst zo wit wordt als het vlies in een eierschaal. Zoals in de Voluspa gezegd wordt-
‘Een Es weet ik te staan,
Genaamd Yggdrasill,
Een statige boom besprenkeld
Met het zuiverste water;
Vandaar komen de dauwdruppels
Dat valt in de dalen;
Altijd in bloei staat het
Boven de Urdar-bron.’
‘De dauw die daarvan op de aarde valt noemen de mensen honingdauw en het is het voedsel van de bijen. Twee vogels worden gevoed in de Urdar-bron, zij worden zwanen genoemd en van stammen af alle vogels van deze soort. [274]
VAN DE VERSCHILLENDE HEMELSE GEBIEDEN.
18. ‘Gij vertelt mij vele wonderlijke dingen van de hemel,’ zei Gangler,’maar welke andere huizen zijn er te zien?’
‘Daar zijn nog vele andere mooie huizen,’ antwoordde Har; ‘een van hen wordt Elfenhuis (Alfheim) genoemd waarin de wezens wonen die de Elfen van het Licht worden genoemd, maar de Elfen van de Duisternis leven onder de aarde en verschillen van de anderen nog meer in hun daden dan in hun uiterlijk. De Elven van het Licht zijn schoner dan de zon, maar de Elfen van de Duisternis zwarter dan pek. Er is ook een landhuis genaamd Breidablik dat niet onderdoet aan elke andere in schoonheid en een ander genaamd Glitnir waarvan de muur, zuilen en balken van roodachtig goud zijn en het dak van zilver. Er is ook de plaats Himinbjorg genoemd die op de grens staat waar Bifrost de hemel raakt en het statige landhuis van Odin, genaamd Valaskjalf, dat door de goden werd gebouwd en bedekt met puur zilver en waarin de de troon is genaamd Hlidskjalf. Als de Alvader op deze troon zit kan hij over de hele wereld kijken. Aan de zuidelijke rand van de hemel is de mooiste woning van allemaal, helderder dan de zon zelf. Het wordt Gimli genoemd e zal staan als beide hemel een aarde zijn verdwenen en goede en rechtvaardige mannen zullen daarin wonen voor eeuwige tijden. ‘
‘Maar wat zal deze woonplaats bewaren wanneer het vuur van Surtur hemel en aarde verteert? ‘vroeg Gangler.
‘Ons wordt verteld, ‘antwoordde Har, ‘dat er naar het zuiden [275] een andere hemel boven deze is genaamd Andlang en weer daarboven een derde hemel genaamd Vidblain. In deze laatste denken we dat Gimli moet plaatsnemen, maar we vermoeden dat de Licht Elven er nu in verblijven.

VAN DE WIND EN DE SEIZOENEN.
9. ‘Vertel me, ‘zei Gangler, ‘vanwaar komt de wind die zo sterk is dat het de oceaan beweegt en vuur en vlam aanwakkert, maar toch, hoe krachtig het ook is, geen sterfelijk oog kan het onderscheiden? Wonderlijk daarom moet het geschapen zijn. ‘
Ik kan u er alles over vertellen, ‘antwoordde Har; ‘je moet weten dat aan het noordelijke uiteinde van de hemel een reus zit genaamd Hrsvelgur, gekleed met de pluimen van adelaars. Wanneer hij zijn vleugels uitspreidt voor vlucht komen de winden onder hen vandaan’.
20. ‘Vertel me verder, ‘zei Gangler,’wҷaarom de zomer heet zou moeten zijn, en de winter koud.’
‘Een wijs man zou zo’n vraag niet stellen die iedereen zou kunnen beantwoorden,’ antwoordde Har; ‘maar als u zo dom bent geweest om de reden niet gehoord te hebben zal ik u liever voor een keer vergeven een dwaze vraag te stellen dan u te langer te laten lijden in onwetendheid over wat u bekend had moeten zijn. De zomer heet Svasuth die zo’n zachtaardig en delicaat wezen is dat het milde van hem zoet wordt genoemd. De vader van Winter heeft twee namen, Vindloni en Vindsval, hij is de zoon van Vasad en heeft zoals zijn hele geslacht een ijzige adem en is van een grimmig en somber aspect. [276]

VAN ODIN.
21. ‘Ik moet u nu vragen ‘Ӡzei Gangler,’wҷie zijn de goden waar mensen gebonden worden in te geloven?’. Er zijn twaalf goden’ antwoordde Har, ‘aan wie goddelijke eer behoort gegeven te worden.’
‘Toch zijn de godinnen, ‘voegde Jafnhar eraan toe, ‘minder goddelijk en machtig.’
‘De eerste en oudste van de Aesir,’ vervolgde Thridi,’is Odin, hij bestuurt alle dingen en hoewel de andere goden machtig zijn dienen ze hem allemaal en gehoorzamen ze als kinderen hun vader doen, Frigga is zijn vrouw. Ze voorziet het lot van de mensen, maar onthult nooit wat er komen gaat. Want aldus wordt gezegd dat Odin zelf tegen Loki zei:;Dwaze Loki, waarom wil u gluren in de toekomst, Frigga alleen kent het lot van allen, hoewel zij het hen nooit vertelt?’
‘Odin heet Alfadir (Alvader), omdat hij de vader is van alle goden en ook Valfadir (Gekozen Vader), omdat hij voor al zijn zonen allen koos die in de strijd waren gevallen. Voor hun woonplaats maakte hij Walhalla en Vingolf waar ze Einherjar worden genoemd (Helden of Kampioenen). Odin wordt ook wel Hangagud, Haptagud en Farmagud genoemd en naast deze op vele manieren genoemd toen hij naar Geirraudr ging, ‘in totaal negen en veertig namen.
veel veel namen, inderdaad ‘riep Gangler uit; zeker, die man moet heel wijs zijn die ze allemaal duidelijk kent en kan vertellen bij welke gelegenheid ze gegeven zijn.’
‘Het vereist ongetwijfeld, ‘antwoordde Har, ‘een goed geheugen om al deze namen gemakkelijk te herinneren, maar ik zal u in een paar woorden vertellen wat er hoofdzakelijk aan heeft bijgedragen om hem die te geven. ‘Het was de grote verscheidenheid aan talen; verschillende naties waren verplicht om zijn naam in hun respectievelijke taal te vertalen zodat ze hem konden smeken en aanbidden. Sommige van zijn namen zijn echter te danken aan avonturen die hem tijdens zijn reizen zijn overkomen en die verhaald zijn in oude verhalen. Noch kunt gij ooit voor een wijze man doorgaan als u niet in staat bent om verslag te doen van deze prachtige avonturen.

VAN THOR.
22. ‘Ik vraag u nu, ‘zei Gangler,’wat zijn de namen van de andere goden, wat zijn hun functies en wat hebben zij tot stand gebracht?’
‘De machtigste van hen, antwoordde Har, ‘is Thor. Hij wordt Asa-Thor en Auku-Thor genoemd en is de sterkste van goden en mensen. Zijn rijk heet Thrudvang en zijn huis Bilskirnir waarin vijfhonderdveertig zalen zijn. Het is het grootste huis ooit gebouwd. ‘
Thor heeft een wagen getrokken door twee geiten genaamd Tanngniost en Tanngrisnir. Vanwege zijn rijden in deze wagen wordt hij Auku-Thor (Wagenmenner-Thor) genoemd.Hij bezit ook drie zeer kostbare dingen.De eerste is een hamer genaamd Mjolnir die zowel de Vorst als Bergreuzen weten wat hun schade is wanneer ze het in de lucht tegen hen zien slingeren en dat is geen wonder, want het heeft menig schedel van hun vaders en verwanten gespleten. Het tweede zeldzame ding dat hij bezit is de gordel van kracht of [278] dapperheid (Megingjardir). Wanneer hij het omgordt wordt zijn goddelijke macht dubbel versterkt, het derde, ook zeer kostbaar, is zijn ijzeren handschoen, die hij verplicht is aan te trekken wanneer hij het handvat wil pakken van zijn slaghamer. Er is niemand die zo wijs is om alle fantastische daden van Thor te kunnen relateren, toch zou ik je zelf zoveel kunnen vertellen dat uren zouden worden weggewaaid voordat alles waarvan ik weet dat het was verteld.

VAN BALDUR.
23. ‘Ik heb liever, ‘zei Gangler, ‘iets over de andere Aesir te horen.’
‘De tweede zoon van Odin ‘antwoordde Har, is Baldur en het mag waarlijk van hem worden gezegd dat hij de beste is en dat de hele mensheid luid is in zijn lof. Zo mooi en oogverblindend is hij in vorm en eigenschappen dat lichtstralen schijnen van hem te komen en je kan enig idee hebben van de schoonheid van zijn haar wanneer ik je vertel dat de witste van alle planten Baldur ‘s wenkbrauw wordt genoemd. Baldur is de mildste, de wijste en de meest welsprekende van alle sir, toch is het zijn aard dat het oordeel dat hij heeft uitgesproken nooit kan worden gewijzigd: hij woont in het hemelse landhuis genaamd Breidablik waarin niets onreins kan binnengaan.

VAN NJORD.
24. ‘De derde god, ‘vervolgde Har, ‘is Njord die in het hemelse gewest Noatun woont. Hij heerst over de winden en de woede van de zee en het vuur controleert en wordt daarom aangeroepen door zeevaarders en vissers. [279] Hij is zo rijk dat hij bezittingen en schatten kan geven aan degenen die hem aanroepen, maar Njord is niet van het geslacht van de Aesir want hij werd geboren en getogen in Vanaheim. Maar de Vanir gaven hem als gijzelaar aan de Aesir, ontving van hen in zijn plaats Hoenir. Daarmee werd de vrede hersteld tussen de Aesir en Vanir. Njord nam tot vrouw Skadi, de dochter van de reus Thjassi. Ze gaf de voorkeur om in de woning te verblijven die vroeger aan haar vader behoorde die gelegen is tussen rotsachtiger bergen in het gebied genoemd, Thrymheim, maar Njord woonde graag in de buurt van de zee en stemden er uiteindelijk mee in dat ze samen negen nachten zouden doorbrengen in Thrymheim en dan drie in Noatun. Toen Njordop een dag terugkwam uit de bergen naar Noatun zong hij aldus-
‘Van bergen ben ik moe,
Niet lang was ik daar,
Niet meer dan negen nachten;
Maar het gehuil van de wolf
Dacht ik klonk boos
Naar het lied van de zwaan. ‘

‘Waarop Skadi als antwoord zong:
‘Nooit kan ik slapen
In mijn bank op het strand,
Vanwege het geschreeuw van de zeevogels,
De meeuw als hij komt
Elke ochtend van die kracht
Zal het me zeker wakker maken.
Skadi keerde toen terug naar de rotsachtige bergen en verbleef in Thrymheim, waar ze haar sneeuwschaatsen bevestigde en haar boog nam en bracht haar tijd door met de jacht op wilde beesten en wordt de Ondur-godin of Ondurdis genoemd. Zoals gezegd wordt-
[Pg 280] ‘Thrymheim is het land
Waar Thjassi verblijft
De machtigste van reuzen.
Maar sneeuw schaatsende Skadi
Woont nu daar, ik denk
In het oude herenhuis van haar vader.’

VAN DE GOD FREY EN DE GODIN FREYA.
25. ‘Njord had daarna in zijn woonplaats in Noatun twee kinderen, een zoon genaamd Frey en een dochter genaamd Freya, beiden schoon en machtig, Frey is een van de meest beroemde der goden. Hij heeft de leiding over regen, zonneschijn en alle vruchten van de aarde en moet worden geroepen om goede oogsten te verkrijgen en ook voor vrede. Hij verdeelt bovendien welvaart onder de mensen. Freya is de meest gunstige van de godinnen; haar verblijf in de hemel heet Folkvang. Naar welk veld van veldslag ze ook rijdt ze komt op voor haar recht van de helft van de gesneuvelden, de andere helft behoort tot Odin. Zoals gezegd wordt-
‘Folkvang wordt het genoemd
Waar Freya het recht heeft
Om over de zaalstoelen te beschikken
Elke dag van de verslagenen,
Kiest zij de helft,
En laat een half aan Odin. ‘
҈aar landhuis, genaamd Sessrumnir, is groot en prachtig, vandaar zit ze in een wagen getrokken door twee katten. Ze geeft een zeer gunstig oor aan diegenen die haar aanroepen om hulp. Het is van haar naam dat vrouwen van geboorte en fortuin in onze taal Freyjor worden genoemd. Ze houdt erg van liefdesliedjes en alle geliefden zouden er goed aan doen haar aan te roepen. ‘[281]
VAN TYR.
26. ‘Alle goden lijken mij, ‘zei Gangler,’grote macht te hebben en ik ben helemaal niet verrast dat je in staat bent om zoveel geweldige prestaties te verrichten omdat je zo goed bekend bent met de attributen en functies van elke god en weet wat passend is om van elk te vragen om succes te hebben, maar zijn er nog meer dan degenen die u al hebt genoemd?
‘Ja,’ antwoordde Har, ‘Daar is Tyr die de meest gedurfde en onverschrokken van alle goden is. ‘Hij is degene die dapperheid uitdeelt in oorlog, vandaar dat krijgers er goed aan doen hem aan te roepen. Het is spreekwoordelijk geworden om van een man te zeggen die alle anderen overtreft in dapperheid dat hij Tyr-sterk is of dapper als Tyr. Een man die bekend staat om zijn wijsheid wordt ook gezegd ‘Wijs als Tyr ‘te zijn. Laat me je een bewijs van zijn onverschrokkenheid geven. Toen de Aesir de wolf probeerde te overhalen, Fenrir, om zich met de ketting te laten vast binden, vreesde Gleipnir vreesde dat ze hem daarna nooit zouden los maken stemde alleen toe op de voorwaarde dat terwijl zij hem aan het vastbinden waren Tyr de rechterhand tussen zijn kaken moest houden. Tyr aarzelde niet om zijn hand in de mond van het monster te steken, maar toen Fenrir merkte dat de Aesir niet van plan waren hem te ontketenen beet hij de hand af op dat punt dat sindsdien het gewricht van de wolf is genoemd. Vanaf die tijd had Tyr maar n hand, hij wordt niet beschouwd als een vredestichter onder mannen.

VAN DE ANDERE GODEN.
27. ‘Er is nog een god,’ vervolgde Har, ‘genaamd Bragi die gevierd wordt om zijn wijsheid, en meer speciaal om zijn welsprekendheid en correcte vormen van meningsuiting, hij is niet alleen bij uitstek bekwaam in poëzie, maar de kunst zelf wordt van zijn naam Bragr genoemd welk bijnaam ook wordt gebruikt om een gedistingeerde dichter of dichteres aan te duiden. Zijn vrouw wordt Iduna genoemd. Ze houdt in een doos de appels die de goden wanneer ze het gevoel hebben dat ouderdom nadert alleen moeten proeven om weer jong te worden. Het is op deze manier dat ze in een vernieuwde jeugd worden gehouden tot Ragnarok.’
‘Ik denk, ‘onderbrak Gangler, ‘de goden hebben een grote schat aan de bescherming en de goede trouw van Iduna toevertrouwd.’
‘En daarom gebeurde het, ‘antwoordde Har glimlachend, ‘dat zij eens het grootste risico hadden dat u zich maar kunt voorstellen zoals ik u zal vertellen als u de namen van de andere goden hebt gehoord.
28. ‘Een van hen is Heimdall die ook de Witte God wordt genoemd, hij is de zoon van negen maagden die zussen waren en is een zeer heilige en krachtige godheid. Hij draagt ook de benaming van de Goudtand omdat zijn tanden van puur goud zijn en ook die van Hallinskithi. Zijn paard wordt Gulltopp genoemd en hij woont aan het eind van Bifrost in Himinbjorg, hij is de bewaker van de goden en wordt daarom aan de randen van de hemel geplaatst om te voorkomen dat de reuzen zich een weg banen over de brug. Hij heeft minder slaap nodig dan een vogel en ziet Գ nachts, en overdag honderd mijl om hem heen. Қo scherp is zijn oor dat geen geluid aan hem ontsnapt want hij kan zelfs het gras op de aarde horen groeien en de wol op de rug van een schaap. Hij heeft een hoorn genaamd de Gjallar-hoorn, [28] die in het hele universum wordt gehoord. Zijn zwaard wordt Hofud (Hoofd) genoemd.
HODUR DE BLINDE, MOORDENAAR VAN BALDUR.
29. ‘Onder de sir, ‘vervolgde Har, ‘rekenen wij ook Hodur die blind is, maar buitengewoon sterk: zowel goden als mensen zouden erg blij zijn als zij nooit gelegenheid hebben om zijn naam uit te spreken wan lang zullen ze een reden hebben om de daad te onthouden die gedaan is door zijn hand.
30. ‘Nog een god is Vidar met de bijnaam de Stille die zeer dikke schoenen draagt. Hij is bijna net zo sterk als Thor zelf en de goden vertrouwen in alle kritische samenlopen op hem.
31. ‘Kali, een andere god, is de zoon van Odin en Rinda, hij is dapper in oorlog en een uitstekende boogschutter.
32. ‘Een ander heet Ullur die de zoon is van Sif en stiefzoon van Thor. Hij is zo bekwaam in het gebruik van de boog en kan zo snel gaan op zijn sneeuwschaatsen dat in deze kunst niemand met hem kan strijden. Hij is ook erg knap in zijn persoon en bezit alle kwaliteiten van een krijger, daarom is het passend om hem in enkelvoudige gevechten aan te roepen.
33. ‘De naam van een andere god is Forseti, die de zoon is van Baldur en Nanna, de dochter van Nef. Hij bezit het hemelse landhuis Glitnir en alle juridische geschillen die hun zaken voor hem brengen gaan perfect verzoend weg.
Zijn tribunaal is de beste die te vinden is onder goden of mannen. [284]

VAN LOKI EN ZIJN NAKOMELINGEN.
34. ‘Er is nog een godheid ‘vervolgde Har, gerekend in het getal van de Aesir die sommigen de lasteraar van de goden noemen, de bedenker van alle fraude en onheil en de schande van goden en mensen. Zijn naam is Loki of Loptur. Hij is de zoon van de reus Farbauti, zijn moeder is Laufey of Nal, zijn broers zijn Byleist en Helblindi. Loki is knap en goed gemaakt, maar heeft een zeer wispelturige gemoedstoestand en overtreft alle wezens in die kunst die sluw en verraad wordt genoemd. Vaak heeft hij de goden blootgesteld aan zeer grote gevaren en vaak weer bevrijd door zijn kunstgrepen. Zijn vrouw wordt Siguna genoemd en hun zoon Nari.
35. ‘Loki’, vervolgde Har, ‘heeft eveneens drie kinderen gekregen van Angurbodi, een reuzin van Jotunheim, de eerste is de wolf Fenrir, de tweede Jormungand, de Midgard-slang, de derde Hela (Dood). De goden waren niet lang onwetend dat deze monsters nog steeds werden gefokt in Jotunheim en hebben gebruik gemaakt van waarzeggerij en werden zich bewust van al het kwaad dat ze zouden moeten ondergaan, hun oorsprong van zo’n moeder was een slecht vooroordeel, en van zo’n stamvader was nog erger. Alvader vond het daarom raadzaam om een van de goden naar hem toe te sturen. Toen ze kwamen gooide hij de slang in die diepe oceaan waarmee de aarde is omgord. Maar het monster is zo gegroeid tot enorme omvang dat hij als hij zijn staart in zijn mond houdt de hele aarde omringt, Hela heeft hij in Nifelheim geworpen en heeft haar macht gegeven over negen werelden (regio’s) waarin zij [285] degenen die naar haar zijn gestuurd distribueert, dat is te zeggen, allen die sterven door ziekte of ouderdom. Hier bezit ze een woning beschermd door buitengewoon hoge muren en sterk gebarricadeerde poorten. Haar hal heet Elvidnir; Honger is haar tafel; Verhongering haar mes; Vertraging haar man; Traagheid haar maagd; Afgrond haar drempel; Zorg haar bed; en Brandende Angst vormt het wandkleed van haar appartement. De ene helft van haar lichaam is loodkleurig, de andere helft de kleur van het menselijke vlees. Ze kan daarom gemakkelijk worden herkend; temeer daar ze een verschrikkelijk streng en grimmig gelaat heeft.
‘De wolf Fenrir was opgegroeid tussen de goden, maar Tyr alleen had het lef om te gaan en hem te voeden. Niettemin, toen de goden ervoeren dat hij elke dag buitengewoon in omvang toenam en dat de orakels hen waarschuwden dat hij op een dag noodlottig zou worden voor hen besloten ze om een zeer sterke ijzeren boei voor hem te maken die ze Lding noemden. Door deze boei naar de wolf te brengen bevalen ze hem zijn kracht erop uit te oefenen. Fenrir nam waar dat de onderneming niet erg moeilijk voor hem zou zijn laat ze doen waar ze zin in hadden en toen met grote gespierde inspanning knapte de ketting en stelde zichzelf in vrijheid. De goden dit gezien hebben maakten opnieuw een ketting, half zo sterk als de vorige die ze Dromi noemden en bevalen de wolf het aan te trekken en verzekerden hem dat door het te breken hij een onmisbaar bewijs van zijn kracht zou geven.
De wolf zag goed genoeg dat het niet zo gemakkelijk zou zijn om deze boei te verbreken, maar tegelijkertijd ontdekte hij dat zijn kracht was toegenomen sinds hij Lding brak en [286] dacht dat hij nooit beroemd zou worden zonder enig risico te lopen onderwierp zich vrijwillig om geketend te worden. Toen de goden hem vertelden dat ze klaar waren met hun taak, schudde Fenrir zichzelf krachtig, strekte zijn ledematen, rolde op de grond en tenslotte barstte zijn kettingen die in stukken om hem heen vlogen. Hij bevrijdde zich van Dromi die aanleiding gaf tot het spreekwoord: ԯm los te komen uit Lding of om uit Dromi te vluchten wanneer iets bereikt moet worden door sterke inspanningen.

BINDEN VAN DE WOLF FENIR.
‘Hierna waren de goden wanhopig van het ooit kunnen binden de wolf, daarom stuurde de Alvader Skirnir, de boodschapper van Frey, naar het land van de Duistere Elven (Svartalfaheim) om bepaalde dwergen in dienst te nemen om de keten Gleipnir te maken. Het was gevormd uit zes dingen, te weten, het geluid gemaakt door de voetstappen van een kat, de baarden van vrouwen, de wortels van stenen, de zenuwen van beren, de adem van vissen en het speeksel van vogels. Hoewel u misschien niet eerder van deze dingen gehoord kan u gemakkelijk uzelf ervan overtuigen dat wij u geen leugens hebben verteld. U moet hebben gezien dat vrouwen geen baarden hebben, dat katten geen geluid maken als ze rennen en dat er geen wortels onder stenen zijn. Ik weet wat u is verteld dat het even waar is, hoewel er enkele dingen zijn waarvan u niet in staat bent om er een bewijs van te leveren. ‘
‘Ik geloof dat wat gij mij gezegd hebt waar is, ‘antwoordde Gangler, ‘want wat u hebt beweerd ter bevestiging van uw verklaring is denkbaar, maar hoe werd de boei gesmeed?’
‘Dit kan ik u vertellen, ‘antwoordde Har, ‘dat de boei zo glad en zacht was als een zijden snaar, en toch, zoals [287] u weldra zult horen, van zeer grote kracht. Toen het aan de goden werd gebracht waren ze overvloedig in hun dank aan de boodschapper voor de moeite die hij zichzelf had gegeven en door de wolf mee te nemen naar het eiland Lyngvi, in het meer Amsvartnir, ze toonden hem het koord en drukten hun wens uit dat hij zou proberen te breken, verzekerden hem tegelijkertijd dat het iets sterker was dan zijn dunheid een persoon zou rechtvaardigen dat dat het was. Ze namen het zelf, de een na de ander, in hun handen en na tevergeefs geprobeerd te hebben het te breken zeiden’ ‘alleen jij, Fenrir, bent in staat om zo’n prestatie te bereiken.’
Ik denk ‘antwoordde de wolf, ‘dat ik geen roem zal krijgen door zo’n slank snoer te breken, maar als er een kunstgreep is gemaakt om het te maken, hoe dun het ook lijkt, het zal nooit op mijn voeten komen.
‘De goden verzekerden hem dat hij gemakkelijk een lenig zijden koord zou breken omdat hij reeds ijzeren boeien had gebroken van de meest solide constructie’ Maar als je niet zou slagen om het te breken,’ voegden ze eraan toe, ‘laat u zien dat u te zwak bent om de goden enige angst te bezorgen en we zullen niet aarzelen om je onverwijld vrij te laten. ‘
‘Ik vrees veel voor mij, ‘antwoordde de wolf, ‘dat indien gij mij eenmaal zo vastbindt dat ik mij niet door mijn eigen inspanningen kan bevrijden en gij geen haast hebt om mij los te maken.
Onwillig ben ik om daarom om dit snoer om me heen te laten wikkelen, maar opdat je niet aan mijn moed zal twijfelen zal ik instemmen als een van jullie zijn hand in mijn mond steekt als een belofte dat je me niet bedriegen wil.
[288] De goden keken weemoedig elkaar aan en ontdekten dat ze slechts de keuze hadden uit twee kwaden totdat Tyr naar voren stapte en onverschrokken zijn rechterhand tussen de kaken van het monster plaatste. Hierop hebben de goden de wolf vastgebonden, hij strekte zich met kracht uit zoals hij vroeger had gedaan en gebruikte al zijn macht om zich los te maken, maar hoe meer inspanningen hij deed, hoe strakker het koord werd totdat alle goden, behalve Tyr, die zijn hand verloor, in lachen uitbarsten bij het zien.
‘Toen de goden zagen dat de wolf effectief was gebonden, namen ze de ketting genaamd Gelgja die aan de boeien was bevestigd en trokken hem door het midden van een grote rots genaamd Gjoll die ze heel diep in de aarde zonken; om het nog veiliger te maken bevestigden ze het uiteinde van het snoer aan een massieve steen genaamd Thviti die ze nog dieper zonken. De wolf maakte tevergeefs de meest gewelddadige pogingen om los te komen en opende zijn enorme kaken en trachtte hen te bijten. De goden die dit zagen staken een zwaard in zijn mond die zijn onderkaak tot aan het gevest doorboorde zodat het punt het gehemelte raakte. Toen begon hij vreselijk te huilen en sinds die tijd stroomt het schuim voortdurend uit zijn mond in zulke overvloed dat het de rivier Von vormt, daar zal hij blijven tot Ragnarok. ‘Voorwaar, ‘zei Gangler, ‘een slecht nageslacht is dat van Loki, maar toch zeer machtig en krachtig, maar omdat de goden zoveel te vrezen hebben van de wolf, waarom hebben ze hem dan niet gedood?’ ‘De goden hebben zoveel respect voor de heiligheid van hun vredige plaatsen,’ antwoordde Har, ‘dat ze het niet zouden bevlekken met het bloed van de wolf, hoewel de profetie hen had verteld dat hij op een dag de vloek van Odin moet worden.

VAN DE GODINNEN.
36. ‘Vertel me nu 'zei Gangler,’wie zijn de godinnen?’
De eerste ‘Ӡantwoordde Har,’iҩs Frigga, die een prachtig herenhuis heeft genaamd Fensalir, de tweede is Saga, die in Sokkvabekk woont, een zeer grote en statige verblijfplaats. De derde is Eir, de beste van allemaal in de geneeskunst.
De vierde, genaamd Gefjon, is een maagd en al degenen die maagden worden haar handmaagden. De vijfde is Fulla, die ook een maagd is en gaat rond met haar haar dat over haar schouders stroomt en haar hoofd is versierd met een gouden lintje, ze is toevertrouwd met het toilet en de slippers van Frigga en toegelaten tot de belangrijkste geheimen van die godin. Freya wordt gerangschikt naast Frigga: ze is getrouwd met een persoon genaamd Odur en hun dochter, genaamd Hnossa, is zo knap dat alles wat mooi en waardevol is bij haar naam wordt genoemd (hnosir.) Maar Odur verliet zijn vrouw om naar afgelegen landen te reizen Sinds die tijd weent Freya voortdurend en zijn de tranen druppels van puur goud. Ze heeft een grote variëteit aan namen omdat ze over veel landen gaat op zoek naar haar echtgenoot, elk volk gaf haar een andere naam. Ze wordt dus Mardoll, Horn, Gefn en Syr genoemd en ook Vanadis. Ze bezit de halsketting Brising. De zevende godin is Sjofna die er behagen in schept de harten en gedachten van mensen te veranderen in [290] liefde; vandaar heet een vrijster van haar naam Sjafni. De achtste, genaamd Lofna, is zo mild en genadig voor degenen die haar aanroepen dat zij door een eigenaardig voorrecht dat ofwel de Alvader zelf of Frigga haar heeft gegeven alle obstakels kan verwijderen van de vereniging van geliefden aangetrokken tot elkaar. Daarom wordt haar naam toegepast om liefde aan te duiden en wat geliefd is bij mensen. Vora, de negende godin, luistert naar de eden die mannen nemen en in het bijzonder naar de trouw tussen man en vrouw en straft degenen die hun beloften niet nakomen. Ze is wijs en voorzichtig en zo doordringend dat niets voor haar verborgen blijft. Syn, de tiende, houdt de deur in de hal en sluit het tegen degenen die niet zouden moeten binnengaan. Ze zit aan het hoofd van processen wanneer iets in een eed ontkend wordt, vandaar het spreekwoord: ԓyn (ontkenning) is ertegen, wanneer het zou moeten worden geweigerd. Hlina, de elfde, heeft de zorg voor degenen die Frigga van plan is te bevrijden van gevaar. Snotra, de twaalfde, is wijs en hoffelijk, en mannen en vrouwen die deze eigenschappen bezitten hebben haar naam op hen toegepast. Gna, de dertiende, is de boodschapper die Frigga zendt in verschillende werelden op boodschappen. Ze heeft een paard dat door lucht en water kan lopen, Hofvarpnir genoemd. Toen ze eens wegreed zag een zekere Vanir haar wagen in de lucht toen een van hen riep:
‘Wat vliegt daar?
Wat gaat daar?
Hoog in de lucht wat glijdt er? ‘
‘Ze antwoordde,
[291]’Ik vlieg niet hoewel ik ga en glij door de lucht op Hofvarpnir wiens vader Hamskerpir en moeder Gardrofa is.’
‘Rol en Bil worden ook gerekend tot de godinnen, maar hun aard is al aan u uitgelegd.
37. ‘Er zijn naast deze nog een groot aantal andere godinnen wiens taak het is om in het Walhalla te dienen, het drankje te dragen en te zorgen voor de drinkhoorns en wat er ook maar bij de tafel hoort.ӠZe worden genoemd in Grimnismal en zijn Valkyrjor (Walkuren) genoemd, Odin stuurt ze naar elk strijd veld om de keuze te maken van hen die gedood zullen worden en om de overwinning te beïnvloeden. Gudur, Rota en de jongste van de Nornen, Skuld, rijden ook voort om de verslagenen te kieen en het gevecht om te draaien. Jord (de aarde), de moeder van Thor en Rinda en, de moeder van Vali worden ook gerekend tot de godinnen.

VAN FREY EN GERDA.
38. ‘Er was een man, ‘vervolgde Har, ‘genaamd Gymir die als vrouw Aurboda van het geslacht van de bergreuzen had, hun dochter is Gerda, die de mooiste van alle vrouwen is. Op een dag had Frey zich in Hlidskjalf gezet om een blik te werpen op het hele universum en zag terwijl hij naar het noorden keek een groot en statig herenhuis waar een vrouw naar toe zou gaan en terwijl zij de klink van de deur oplichtte werd een grote glans uit haar hand geworpen dat de lucht en de wateren en alle werelden erdoor werden verlicht. Met dit gezicht werd Frey, als een rechtvaardige straf voor zijn vermetelheid [292] in het oplopen op die heilige troon, getroffen door plotselinge droefheid, in zoverre zodat hij bij zijn thuiskomst noch kon spreken, noch slapen, noch drinken, noch durfde iemand te vragen naar de oorzaak van zijn ellende, maar Njord stuurde tenslotte Skirnir, de boodschapper van Frey, en dwong hem te vragen aan zijn meester waarom hij dus weigerde om met iemand te praten. Skirnir beloofde dit te doen, hoewel met grote terughoudendheid uit angst dat alles wat hij te wachten stond een zware reprimande was. Hij ging echter naar Frey en vroeg hem dapper waarom hij zo verdrietig en stil was. Frey antwoordde dat hij een maagd van zulk een overtreffende schoonheid had gezien dat als hij haar niet kon bezitten, hij niet veel langer zou moeten leven en dat dit hem zo melancholiek maakte. ‘ga daarom, ‘voegde hij eraan toe, ‘en vraag haar hand voor mij en breng haar hier of haar vader wil of niet wil en ik zal je rijkelijk belonen.’ Skirnir beloofde de taak uit te voeren, op voorwaarde dat hij in het in het bezit werd gesteld van Frey’s zwaard dat van zo’n uitstekende kwaliteit was dat het uit zichzelf een veld met bloedbad zou bestrooien telkens wanneer de eigenaar het bestelde. Frey, ongeduldig van uitstel, gaf hem onmiddellijk het zwaard en Skirnir vertrok op zijn reis en verkreeg de belofte van de maagd dat ze binnen negen nachten naar een plaats genaamd Barey zou komen en daar met Frey zou trouwen. Skirnir had het succes van zijn boodschap gemeld en Frey riep uit;
‘Lang is n nacht,
Lang zijn twee nachten,
Maar hoe zal ik er drie uithouden?
Korter leek het
Een maand voor mij dikwijls
Dan van deze verlangende tijd de helft. ‘
[ 293] Frey had aldus zijn zwaard weggegeven en vond zich zonder wapens toen hij met Beli vocht en daarom was het dat hij hem doodde met het gewei van een hert.’
‘Maar het lijkt heel verbazingwekkend,’ onderbrak Gangler, ‘Dat zo’n dappere held als Frey zijn zwaard zou moeten weggeven zonder een andere even goede voor zichzelf te houden. Hij moet in een zeer slechte toestand zijn geweest toen hij Beli tegenkwam en ik denk dat hij zeer berouw moet hebben gehad van het geschenk. ‘
‘Die strijd, antwoordde Har,’was een onbeduidende aangelegenheid, Frey had Beli kunnen doden met een slag van zijn vuist als hij zich daartoe geneigd had gevoeld: maar de tijd zal komen dat de zonen van Muspell de strijd zullen aangaan en dan inderdaad, Frey heeft er oprecht spijt van dat hij van zijn zwaard is gescheiden.

VAN DE VREUGDEN VAN WALHALLA.
39. “Als het is zoals je me hebt verteld, ‘zei Gangler,’ dat alle mannen die in het gevecht zijn gevallen sinds het begin van de wereld naar Odin zijn gegaan in Walhalla wat heeft hij ze te eten te geven want ik denk dat daar een grote menigte moet zijn?
‘Wat gij zegt is volkomen waar,’ antwoordde Har, ‘de menigte daar is inderdaad groot, maar hoe groot het ook is, het zal nog toenemen en zal te weinig worden gedacht wanneer de wolf komt. Maar hoeveel er mannen in Walhalla kunnen zijn, het vlees van het zwijn Shrimnir zal meer dan voldoende zijn voor hun levensonderhoud want hoewel dit zwijn elke ochtend gekookt wordt, wordt hij elke nacht weer gezond. Maar er zijn weinig, denk ik, die wijs genoeg zijn om u te geven in dit respect een bevredigend antwoord op uw [294] vraag. De kok heet Andhrimnir en de ketel Eldhrimnir. Zoals gezegd, - Shrimnir kookt in Eldhrimnir, Shrimnir.’ ‘Het is het beste van het vlees, maar weinigen weten hoeveel er nodig is voor de Einherjar.’
Maar heeft Odin, ‘zei Gangler, ‘hetzelfde voedsel als de helden?’ ‘Odin, antwoordde Har, ‘heeft het vlees dat hem wordt voorgeschoteld aan twee wolven, Geri en Freki genoemd, want hij behoeft zelf niet voedsel, wijn is voor hem zowel vlees als drank.
‘Twee raven zitten op Odin ‘s schouders en fluisteren in zijn oor de tijdingen en gebeurtenissen die ze hebben gehoord en waar ze getuige van zijn geweest. Ze worden Hugin en Munin genoemd. [133] Hij stuurt ze uit in de vroege ochtend om over de hele wereld te vliegen en ze keren terug op de avond voor de maaltijd, vandaar dat Odin zoveel dingen weet en de ravengod wordt genoemd. Zoals gezegd wordt-
‘Hugin en Munin
Nemen met elke dageraad hun vlucht
Over aardse velden.
Ik ben bang voor Hugin
Anders komt hij niet terug,
Maar veel meer voor Munin.’
40. ‘Wat hebben de helden om te drinken,’ zei Gangler,’eҩn voldoende hoeveelheid om overeen te komen met hun overvloedige voorraad vlees: drinken ze alleen water?’
‘Een heel domme vraag is dat, antwoordde Har; stel je je voor dat de Alvadere koningen en graven en andere grote mannen zou uitnodigen en hen niets te drinken zou geven dan water! In dat geval, denk ik, veel van degenen die de grootste ontberingen hadden doorstaan en dodelijke wonden hadden ontvangen om toegang tot het Walhalla te verkrijgen zouden [Pg 295] ze denken dat ze een te hoge prijs hadden betaald voor hun waterdrank en zouden inderdaad reden hebben om te klagen als ze daar waren om geen beter amusement te ontmoeten. Maar je zal zien dat de zaak heel anders is. Want de geit, genaamd Heidrun, staat boven Walhalla en voedt zich met de bladeren van een zeer beroemde boom genaamd Lrath en uit haar spenen stroomt de honing in zo’n grote overvloed dat elke dag een stoop, groot genoeg om meer te bevatten dan voldoende is voor alle helden ermee is gevuld. ‘Voorwaar, ‘zei Gangler, ‘een machtige bruikbare geit is dit en ik denk dat de boom waarop ze zich voedt heel bijzondere deugden moet hebben.’
‘Nog meer wonderlijker, antwoordde Har, ‘is wat er verteld wordt van het hert Eikthyrnir. Dit hert staat ook op Walhalla en voedt zich met de bladeren van dezelfde boom en terwijl hij zich zo voedt vallen er zo veel druppels van zijn gewei naar beneden in Hvergelmir dat ze voldoende water leveren voor de rivieren die daaruit stromen door de hemelse verblijven. ‘
41. ‘Wonderlijke dingen zijn deze die je me vertelt, zei Gangler, ‘In Walhalla moet een immens gebouw zijn, maar ik denk dat er vaak een groot gedrang aan de deur moet zijn tussen zoveel mensen die constant in en uit gaan?
‘Waarom vraag je niet, ‘antwoordde Har, ‘hoeveel deuren er zijn en wat hun afmetingen zijn, dan zou je kunnen oordelen of het moeilijk is om naar binnen en buiten te gaan. Weet dan dat er geen gebrek is aan zetels of stoelen. Zoals gezegd wordt in Grimnismal;-
‘Vijfhonderd deuren
En nog veertig meer
Denk ik zijn in Walhalla,
Acht honderd helden door elke deur
Zullen voortkomen
Om tegen de wolf te strijden.’
42. ‘Een machtige groep mannen moeten er Walhalla zijn, ‘zei Gangler, ‘en met de gedachte dat Odin een groot hoofdman moet zijn om zo’n groot leger te besturen, maar hoe brengen de helden hun tijd voorbij als ze niet drinken?’
Elke dag, ‘antwoordde Har, ‘Rijden ze zodra ze zich hebben aangekleed naar het hof (of het veld) en vechten daar totdat ze elkaar aan stukken snijden. Dit is hun tijdverdrijf, maar wanneer de maaltijdtijd naderbij komt bestijgen ze opnieuw hun rossen en keren terug om te drinken in Walhalla. Zoals gezegd wordt: -
‘De Einherjar allen
Op de vlakte van Odin
Houwen dagelijks elkaar,
Terwijl ze kiezen de die egslagen worden.
Van de strijd zij dan rijden,
En drinken bier met de Aesir.’
‘Je hebt dus reden om te zeggen dat Odin groot en machtig is want er zijn veel bewijzen hiervan zoals in de woorden van de Aesir wordt gezegd:
‘De es Yggdrasill
Is de eerste van bomen,
As Skidbladnir van schepen,
Odin van Aesir,
Sleipnir van rossen,
Bifrost van bruggen,
Bragi van barden,
Habrok van haviken,
En Garm van honden is.

VAN HET PAARD SLEIPNIR.
3. ‘Gij hebt, ‘zei Gangler,’gezegd over het paard Sleipnir. Aan wie behoort hij toe en wat valt er te zeggen met betrekking tot hem?
[297] U schijnt ook niets over Sleipnir of zijn afkomst te weten, antwoordde Har, ‘maar gij zult ongetwijfeld vinden wat u wil horen hoort, waard om op te merken. Eens op een tijd waren de goden hun verblijfplaatsen aan het bouwen en was Midgard en Walhalla al klaar, een zekere handelaar kwam en bood aan om ze te bouwen in drie jaar tijd, een woning zo goed versterkt dat ze volkomen veilig zouden zijn voor de inval van de Vorst-reuzen en de Berg-reuzen, zelfs al zouden ze Midgard binnen doordringen, maar hij eiste voor zijn beloning de godin Freya, samen met de zon en de maan. Na lang wikken en wegen namen de sir zijn voorwaarden aan op voorwaarde dat hij het hele werk zelf zou voltooien zonder hulp van iemand en alles binnen n winterperiode, maar als iets op de eerste dag van de zomer nog niet af was dan zou hij de beloning moeten betalen die was afgesproken. Toen hem deze voorwaarden werden verteld bedankte de handelaar dat hij het gebruik mocht toestaan van zijn paard, genaamd Svadilfari, en dit werd hem op advies van Loki verleend. Daarom ging hij op de eerste dag van de winter aan het werk en liet zijn paard Գ nachts stenen trekken voor het gebouw. De enorme afmeting van de stenen trof de Asen met verbazing en ze zagen duidelijk dat het paard de helft meer van het moeizame werk deed dan zijn meester. Hun overeenkomst was echter gesloten in aanwezigheid van getuigen en bevestigd met plechtige eden, want zonder deze voorzorgsmaatregelen zou een reus zich niet veilig hebben geacht tussen de Aesir, vooral niet toen Thor terugkeerde van een expeditie die hij toen had naar het oosten had ondernomen tegen kwade demonen.
‘Toen de winter ten einde was, was het gebouw ver gevorderd en de verschansing was voldoende hoog en massief om deze woning onneembaar te maken ‘Kortom, toen het slechts drie dagen tot de zomer was, was het enige deel dat nog moest worden voltooid de toegangspoort. Daarna plaatsten de goden zich op hun rechterstoel en gingen in overleg en vroegen die onder hen hadden kunnen adviseren om Freya weg te geven aan Jotunheim of om de hemelen in duisternis te laten vallen door de reus toe te staan de zon en de maan weg te voeren. Ze waren het er allemaal over eens dat er niemand anders dan Loki, de zoon van Laufey en de schepper van zoveel slechte daden zo’n slechte raad zou kunnen geven en dat hij een wrede dood zou moeten krijgen als hij op de een of andere manier niet zou kunnen voorkomen dat de handwerksman zijn taak zou voltooien en de vastgestelde vergoeding zou krijgen. ‘Onmiddellijk besloten ze om hun handen op Loki teleggen die in zijn schrik onder ede beloofde dat het hem zou kosten wat het zou kosten, hij zou zo zaken beheren die de man zijn beloning zou verliezen. Diezelfde nacht, toen de handwerksman samen met Svadilfari stenen ging bouwen, rende een merrie plotseling uit een bos en begon te hinniken. Het paard werd dus opgewonden, brak los en rende achter de merrie het woud in wat de man ook verplichtte achter zijn paard aan te rennen en aldus zo tussen de een en de ander was de hele nacht verloren zodat bij het aanbreken van de dag het werk niet de gebruikelijke vooruitgang had gemaakt. De man die zag dat hij geen andere manier had om zijn taak te volbrengen hervatte zijn eigen gigantische gestalte en de [299] goden zagen nu duidelijk dat het in werkelijkheid een bergreus was die onder hen was gekomen. Niet langer hielden ze hun eed en riepen zij daarom Thor op die onmiddellijk hen te hulp rende en zijn hamer ophief, Mjlnir betaalde de arbeider zijn loon, niet met de zon en de maan, en zelfs niet door hem terug te sturen naar Jotunheim want hij brak met de eerste slag de schedel van de reus in stukken en slingerde hem hals over kop in Nifelhel. Maar Loki had zo’n loop met Svadilfari gereden dat het kort daarna een grijs veulen droeg met acht poten. Dit is het paard Sleipnir, dat uitblinkt boven alle paarden die ooit door goden of mannen zijn bezeten.

VAN HET SCHIP SKIDBLADNIR.
44. ‘Wat heb je te zeggen,’ vroeg Gangler,’van Skidbladnir waarvan je me vertelde dat het beste schip is? Is er geen ander schip dat zo goed of zo groot is?
‘Skidbladnir, ‘antwoordde Har,’ is ongetwijfeld de beste en meest kunstzinnig geconstrueerde van elk, maar het schip Nagffar is van groter formaat. Het waren dwergen, de zonen van Ivaldi, die Skidbladnir bouwden en als een cadeau van hen aan Frey maakten. Het is zo groot dat alle sir met hun wapens en oorlogsvoorraden ruimte aan boord van haar vinden . Zodra de zeilen zijn gezet, steekt een gunstige bries op en draagt het naar haar plaats van bestemming en ze is gemaakt van zoveel stukken en met zoveel vaardigheid dat als ze niet wordt gewenst voor een reis dat Frey het als een stuk doek kan vouwen en het in zijn zak kan stoppen. ‘Een goed schip is echt Skidbladnir, ‘zei Gangler, ' 300] en veel sluwe listen en spreuken moeten ongetwijfeld in zijn constructie zijn gebruikt.

DE AVONTUREN VAN THOR OP ZIJN REIS NAAR HET LAND VAN DE REUZEN.
45.’Mҍaar vertel me eens, ‘vervolgde hij (Gangler), ‘is het ooit gebeurd met Thor in zijn expedities om te worden overwonnen door spreuken of door regelrechte kracht?’
‘Weinigen kunnen het op zich nemen om dit te bevestigen, ‘antwoordde Har, ‘en toch is het vaak zo hard met hem gegaan, maar als hij in werkelijkheid in een duel was geweerd zou het niet nodig zijn er melding van te maken omdat ze allemaal gebonden zijn om te geloven dat niets zijn kracht kan weerstaan.
‘Het zou daarom lijken, ‘zei Gangler, ‘dat ik je dingen heb gevraagd waarvan niemand van jullie me kan vertellen.’
‘Er zijn inderdaad zulke geruchten die actueel zijn onder ons, antwoordde Jafnhar,’maar ze zijn nauwelijks geloofwaardig, maar er is hier iemand die ze aan u kan geven en je moet hem liever geloven omdat hij nog nooit onwaarheid heeft geuit, hij zal nu niet beginnen u te bedriegen met valse verhalen. ‘Hier zal ik dan staan, ‘zei Gangler, ‘en luisteren naar wat u te zeggen hebt, maar als u mijn vraag niet naar tevredenheid kan beantwoorden zal ik u als overwonnen beschouwen.’
Toen sprak Thridi en zei: ‘we kunnen gemakkelijk aannemen dat je verlangend bent om deze tijdingen te kennen, maar het betaamt je het te bewaken met een stilzwijgende eerbied voor ze. Het verhaal dat ik moet relateren is dit:
46. ‘Op een dag vertrok de God Thor in zijn wagen getrokken door twee bokken en vergezeld door Loki op een reis.’
De nacht daarop kwam zij op in een boerenhuis waar Thor zijn geiten doodde en nadat hij ze had geslagen stopte hij ze in een ketel. Toen het vlees was gekookt ging hij met zijn medereiziger aan tafel zitten en nodigde de boer en zijn familie uit om deel te nemen aan zijn maaltijd. De zoon van de boer heette Thjalfi en zijn dochter Roska. Thor beval hen om alle botten in de geitenvellen te gooien die bij de open haard waren uitgespreid, maar de jonge Thjalfi brak een van de schenkelbeenderen met zijn mes om naar het merg te komen. Thor, die de nacht in het huisje had doorgebracht, stond op bij het aanbreken van de dag en toen hij aangekleed was pakte hij zijn hamer Mjlnir en wijdde hij de geitenvellen en had het net gedaan toen de twee geiten opnieuw hun vorm aannamen, alleen dat een van hen nu op een van zijn achterpoten hinkte. Thor, die dit waarnam, zei dat de boer of een van zijn familie het schenkelbeen van deze geit te ruw had gehanteerd want hij zag duidelijk dat het gebroken was. Er kan gemakkelijk worden gedacht hoe bang de boer was toen hij zag dat Thor zijn wenkbrauwen samenbracht en de hendel van zijn hamer met zoveel kracht greep dat de verbindingen van zijn vingers wit werden van de inspanning. Uit angst om door de aanblik van de god neergeslagen te worden maakten de boer en zijn gezin een gezamenlijke veroordeling en offerden alles wat ze bezaten als verzoening voor de begane overtreding. Thor, die hun angst zag, zag af van zijn toorn en werd meer verzoenend en stelde zich uiteindelijk tevreden met de kinderen van de boer, Thjalfi en Roska, die zijn dienstboden werden en hem sindsdien volgden. [302]
Hij liet zijn geiten bij de boer achter en Thor ging naar het oosten op weg naar Jotunheim totdat hij aan de kusten van een uitgestrekte en diepe zee kwam die hij over ging samen met zijn metgezellen, Loki, Thjalfi en Roska. Ze waren nog niet ver gegaan en zagen voordat ze een immens woud voor zich zagen waardoor ze de hele dag zwierven. Thjalfi was van alle mannen de snelste te voet. Hij droeg de knapzak van Thor, maar het bos was een slechte plek om iets eetbaars te vinden dat erin kon worden opgeborgen. Toen het donker werd zochten ze aan alle kanten naar een plek waar ze de nacht konden doorbrengen en kwamen uiteindelijk bij een zeer grote hal met een ingang die de hele breedte van een van de uiteinden van het gebouw in beslag nam. Hier kozen ze een plek om in te slapen; maar tegen middernacht werden ze gealarmeerd door een aardbeving die het hele gebouw deed schudden. Thor stond op en riep zijn metgezellen op om met hem een veilige plaats te zoeken. Aan de rechterkant vonden ze een aangrenzende kamer, waarin ze binnenkwamen, maar terwijl de anderen, bevend van angst, naar de verste hoek van deze terug trokken bleef Thor met zijn hamer in zijn hand aan de deuropening staan, bereid om zichzelf te verdedigen, wat er ook zou kunnen gebeuren. Een vreselijk gekreun werd Գ nachts gehoord en aan het begin van de dag ging Thor naar buiten en zag een man van enorme omvang bij hem in de buurt liggen, die sliep en vrij hard snurkte. Thor kon nu rekenschap geven van het geluid dat ze ‘s nachts hadden gehoord en omgordde zich met zijn Gordel van Dapperheid die de goddelijke kracht verhoogde die hij nu nodig had. De reus werd wakker en stond op en er wordt gezegd dat Thor voor het eerst van zijn leven bang was zijn hamer te gebruiken [30] en stelde zichzelf tevreden door simpelweg de reus zijn naam te vragen.
Mijn naam is Skrymir, zei de ander, maar ik hoef je niet om je naam te vragen want ik weet dat je de God Thor bent, maar wat heb je gedaan met mijn handschoen? En terwijl hij zijn hand uitstrekte pakte Skrymir zijn handschoen op, die Thor toen zag als wat ze de hele nacht hal hadden waargenomen, de kamer waar ze hun toevlucht tot de duim hadden gezocht. Skrymir vroeg toen of ze zijn kameraadschap wilden hebben en toen Thor toestemde opende de reus zijn knapzak en begon zijn ontbijt te eten. Thor en zijn metgezellen hebben ook hun ochtendmaaltijd genomen, hoewel op een andere plaats, Skrymir stelde voor dat ze hun provisie samen zouden leggen waar Thor ook mee instemde. De reus legde vervolgens al het vlees in een knapzak die hij op zijn rug slingerde enging voor hen uit en maakte enorme stappen de hele dag en ging in de schemering op zoek naar een plek waar ze de nacht onder een grote eik zouden kunnen doorbrengen. Skrymir vertelde hen toen dat hij ging liggen om te slapen. ԍaar neem de knapzak, voegde hij eraan toe, ‘en bereid uw avondmaal voor.’
‘Skrymir viel al snel in slaap en begon te snurken, maar hoe ongelooflijk het ook mag lijken, het moet toch gezegd worden dat toen Thor kwam om de knapzak te openen hij geen enkele knoop kon losmaken, noch een enkel touwtje losser kon maken dan het was. Ziende dat zijn arbeid tevergeefs was werd Thor boos en greep hij zijn hamer met beide handen terwijl hij een stap naar voren zette en sloeg het op het hoofd van de reus. Skrymir, die wakker werd, vroeg slechts of er niet een blad op zijn hoofd was gevallen en of ze hadden gegeten en klaar waren om te gaan slapen. Thor antwoordde dat ze gewoon gingen slapen en aldus zeggende ging heen en legde zich neer onder een andere eikeboom. Maar de slaap kwam niet die nacht naar Thor en toen hij merkte dat Skrymir zo hard snurkte dat het bos weerkaatste met het geluid stond hij op en pakte zijn hamer en sloeg het zo krachtig dat hij in de schedel van de reus zakte tot aan de hendel. Skrymir ontwaakte, riep uit-
‘ Wat is er aan de hand? Is er een eikel op mijn hoofd gevallen? Hoe gaat het met u, Thor?’
Maar Thor ging haastig weg en zei dat hij net wakker geworden was en dat het nog maar middernacht was en tijd was om te slapen. Maar hij besloot echter dat als hij een kans had om een derde slag te slaan hij alle zaken tussen hen zou recht zetten. Een tijdje voor het aanbreken van de dag zag hij dat Skrymir weer diep in slaap was en pakte opnieuw zijn hamer beet en stootte het met zoveel geweld naar de wang van de reus tot de handgreep, maar Skrymir ging rechtop zitten en streelde over zijn wang, zei-
‘Zijn er vogels op deze boom neergestreken? Ik dacht toen ik wakker werd dat er wat mos viel uit de takken op mijn hoofd. Wat? Ben je wakker, Thor? Ik denk dat het tijd is dat we opstaan en ons aankleden, maar je hebt nu geen lange weg voor je naar de stad genaamd Utgard. Ik heb je horen fluisteren naar een andere dat ik geen man van kleine afmetingen ben, maar als je Utgard binnenkomt zul je daar veel mannen zien die veel groter zijn dan ik. Waarom ik je advisser als je daar komt [305] niet te veel van jezelf te maken, want de volgelingen van Utgard-Loki zullen niet dulden het pochen over de roem van zulke mannetjes als je bent. Het beste wat je zou kunnen doen zou waarschijnlijk zijn om nogmaals terug te keren, maar als je volhardt om verder te gaan, neem de weg die naar het oosten leidt, want de mijne ligt nu noordwaarts naar die rotsen die je in de verte kunt zien. ‘Hierop gooide hij zijn knapzak over zijn schouders en wendde zich van hen af, het bos in en ik kon nooit horen dat Thor hem voor de tweede keer wilde ontmoeten.
47. ‘Thor en zijn metgezellen vervolgden hun weg en ontdekten tegen de middag een stad die midden in een vlakte stond. Het was zo verheven dat ze verplicht waren hun nek helemaal op hun schouders te buigen voor ze naar de top konden kijken. Toen ze bij de muren aankwamen vonden ze de poort afgesloten met een poort met tralies, sterk op slot en vastgeschroefd. Thor die tevergeefs probeerde om het te openen sloop met zijn metgezellen door de tralies en slaagde erin toegang te krijgen tot de stad. Toen ze een groot paleis voor zich zagen met de deur wijd open gingen ze naar binnen en vonden een aantal mannen van buitengewone gestalte zitten op banken in de hal. Ze gingen verder en kwamen voor de koning, Utgard-Loki, die ze met groot respect begroetten. Hun begroetingen werden echter teruggegeven door een minachtende blik van de koning die na enige tijd met hen te hebben gesproken met een minachtende glimlach zei:
‘Het is langdradig om berichten van een lange reis te vragen, maar als ik me niet vergis moet die jongeling Aku-Thor zijn, misschien, ‘voegde hij eraan toe, zich tot Thor richtend, ‘Je mag groter zijn dan je schijnt te zijn. Maar wat zijn de prestaties waarin gij en uw vrienden bedreven in denken te zijn, want het is niemand toegestaan hier te blijven die niet bij een of andere prestatie alle andere mannen overtreft. ‘
‘De prestatie die ik ken, antwoordde Loki,’is om sneller te eten dan wie dan ook en hierin ben ik klaar om een bewijs te leveren tegen iedereen hier die ervoor kiest om met mij te wedijveren.’
‘Dat zal inderdaad een prestatie zijn,’ zei Utgard-Loki, ‘als je presteert wat je belooft en het zal onmiddellijk worden beproefd.’
‘Vervolgens beval hij een van zijn mannen die aan het andere uiteinde van de bank zat en wiens naam Logi was [134] om naar voren te komen en zijn vaardigheden bij Loki te proberen. Een trog gevuld met vlees werd geplaatst op de hal vloer, Loki plaatste zichzelf aan het ene uiteinde en Logi aan het andere en elk van hen begon zo snel als hij kon te eten totdat ze elkaar in het midden van de trog ontmoetten. Maar het bleek dat Loki alleen het vlees at, terwijl zijn tegenstander vlees en been had verslonden en de trog te goed was. Al het gezelschap oordeelde daarom dat Loki overwonnen was.
‘Utgard-Loki vroeg toen welke prestatie de jongeman die Thor vergezelde kon uitvoeren. Thjalfi antwoordde dat hij een wedstrijd zou rennen met iemand die met hem zou kunnen evenaren.’ De koning merkte op dat bekwaamheid in hardlopen iets was om op te scheppen, maar dat als de jongeling de wedstrijd zou winnen hij grote behendigheid moet vertonen. Toen stond hij op en ging met iedereen die aanwezig was naar een vlakte waar een goede grond was om te rennen en riep een jongeman genaamd Hugi en [135] beval hem een wedstrijd te rennen met Thjalfi. In de eerste gang overtrof Hugi zijn concurrent zoveel dat hij terugging en hem niet ver van de startplaats ontmoette.
‘Je moet je benen beter gebruiken Thjalfi, ‘zei Utgard-Loki, ‘als je de wedstrijd wil winnen, hoewel ik moet zeggen dat er nooit een man is gekomen die sneller is dan jij.’
‘En de tweede gang was Thjalfi een volledige boogschot van het doel toen Hugi er was.
‘Dapper loop je het hardst Thjalfi, ‘z ei Utgard-Loki,’al denk ik niet dat je de wedstrijd wint. Maar de derde loop moet beslissen. ‘
‘Ze renden dus voor de derde keer, maar Hugi had het doel al bereikt voordat Thjalfi halverwege was. Iedereen die aanwezig was schreeuwde vervolgens dat er voldoende bekwaamheid was voor dit soort oefeningen.
50. ‘Utgard-Loki vroeg toen aan Thor in welke prestaties hij wilde bewijzen van die behendigheid waarvoor hij zo beroemd was. Thor antwoordde dat hij met iedereen een drinkwedstrijd zou aangaan. ‘Utgard-Loki stemde ermee in en ging in zijn paleis en beval zijn schenker de grote hoorn te brengen waartoe zijn volgelingen verplicht waren om uit te drinken wanneer zij op enigerlei wijze de gevestigde gebruiken hadden overtreden. De schenker presenteerde het aan Thor had, Utgard-Loki zei-
‘Wie een goede drinker is zal die hoorn bij n enkele teug ledigen, hoewel sommige mannen er twee van maken, maar de meest nietige drinker van allemaal kan in drie doen.’
Thor keek naar de hoorn, die van geen buitengewone grootte leek, hoewel enigszins lang, maar omdat hij erg dorstig was legde hij het op zijn lippen en zonder de adem om zo lang en zo diep als hij kon zodat hij niet verplicht om een tweede teug te maken, maar toen hij de hoorn neerzette en naar binnen keek kon hij nauwelijks merken dat de drank was afgenomen.
‘Het is goed gedronken, riep Utgard-Loki uit, ’hoewel er niet veel op te scheppen valt en ik zou niet geloofd hebben als mij niet verteld was dat Asa-Thor geen grotere teug had kunnen nemen, maar gij denkt er ongetwijfeld aan om het de tweede trek te vergoeden.’
‘Thor, zonder te antwoorden, ging er opnieuw naartoe met al zijn kracht, maar toen hij de hoorn uit zijn mond haalde leek het hem alsof hij minder dan voorheen gedronken had, hoewel de hoorn nu zonder morsen gedragen kon worden.
‘Hoe nu, Thor, ‘zei Utgard-Loki, ‘je moet je niet meer sparen in het uitvoeren van een prestatie dan passend bij je bekwaamheid, maar als je de hoorn wilt laten leeglopen bij de derde teug moet je diep trekken en ik moet zeggen dat u hier niet zo’n machtig man zal worden genoemd zo als u bent onder de Aesir, als u geen grotere dapperheid toont in andere prestatie dan, denk ik, zal laten zien.
Thor, vol van toorn, zette opnieuw de hoorn op zijn lippen en spande zich tot het uiterste in om hem geheel leeg te maken, maar toen hij daarin keek vond hij dat de drank maar een beetje lager was waarop hij besloot geen verdere poging te doen, maar gaf de hoorn terug aan de schenker. [309]
51. ‘Ik zie nu duidelijk, ‘zei Utgard-Loki, ‘dat gij niet zo dapper bent als wij u dachten, maar zult gij een andere prestatie beproeven, hoewel, denk ik, gij zult waarschijnlijk geen prijs wegnemen met u daarom.
‘Ik zal nog een andere prestatie proberen, ‘antwoordde Thor,’Eҥn ik ben er zeker van dat zulke teugen als ik gedronken heb niet klein geacht wordt onder de Aesir, maar welke nieuwe beproeving stelt u voor?
‘We hebben hier een heel onbeduidend spel, ‘antwoordde Utardard-Loki, ‘waarin we alleen kinderen oefenen, het bestaat uit het alleen maar opheffen van mijn kat uit de grond en ik zou het niet gedurfd hebben om zo’n prestatie te noemen aan Asa-Thor als ik niet al had opgemerkt dat je helemaal niet bent waar we je voor namen. ‘
Toen hij klaar was met spreken kwam er een grote grijze kat op de vloer van de hal. ‘Thor stak zijn hand onder de buik van de kat en deed zijn uiterste best hem van de vloer op te heffen, maar de kat die zijn rug gebogen had, ondanks alle inspanningen van Thor, slechts een van zijn voeten ophief en toen Thor zag dat deed hij geen verdere poging.
‘Uit dit onderzoek is gebleken, ‘zei Utgard-Loki, ‘precies zoals ik me voorstelde: de kat is groot, maar Thor is klein in vergelijking met onze mannen’.
‘Klein zoals gij mij noemt, ‘antwoordde Thor, ‘laat mij zien wie van u hier nu komt, ik ben vertoornd en worstel met mij.’
‘Ik zie hier niemand,’ zei Utgard-Loki, kijkend naar de mannen die op de bankjes zaten,’Wie zou het niet te laag voor hem vindt om met je te worstelen, laat iemand echter die oude vrouw roepen, mijn zuster Elli [136] en laat Thor met haar worstelen als hij wil. Ze heeft een man op de grond geworpen vele mannen die minder sterk en machtig waren dan deze Thor is. ‘
53. ҅en tandeloze oude vrouw kwam toen de hal binnen en werd door Utgard-Loki opgedragen om Thor vast te grijpen. Het verhaal wordt kort verteld. Hoe meer Thor zijn greep op de oude vrouw strakker maakte, hoe vaster zij stond. Tensloote na een zeer sterke worsteling begon Thor begon zijn grondslag te verliezen en werd uiteindelijk op n knie gebracht. Utgard-Loki vertelde hen toen om op te houden, voegde eraan toe dat Thor nu geen gelegenheid had om iemand anders in de zaal te vragen om met hem te worstelen en het werd ook laat. Hij liet daarom Thor en zijn metgezellen hun stoelen zien en zij brachten de nacht daar zeer vrolijk door.
54. ҄e volgende morgen, bij het aanbreken van de dag, kleedden Thor en zijn metgezellen zich aan en maakten zich klaar voor hun vertrek. Utgard-Loki kwam toen en gaf opdracht dat er een tafel voor hen te gezet wordt waar het noch aan eten noch aan drinken ontbrak. Na de maaltijd leidde Utgard-Loki hen naar de poort van de stad en vroeg Thor bij het afscheid hoe hij dacht dat zijn reis was geëindigd en of hij nog mannen had ontmoet die sterker waren dan hijzelf. Thor vertelde hem dan hij niet kon ontkennen, maar dat hij zichzelf in grote schaamte had gebracht. ҅n wat mij het meest betreurt,Ӡvoegde hij eraan toe, ҩs dat je me een man van weinig waarde zal noemen.
55. ‘Neen’, Ӡzei Utgard-Loki, ‘het betaamt mij u de waarheid te vertellen nu gij uit de stad bent die zo lang als ik leef en mijn weg heb gij nooit meer zal binnengaan. En bij mijn trouw, had ik van tevoren geweten dat je zoveel kracht in je had en je me zo dichtbij een groot ongeluk had gebracht zou ik niet geleden hebben dat je binnenkwam. Weet dan dat ik je altijd heb misleid door mijn illusies; eerst in het bos waar ik voor je aankwam en daar kon je de knapzak niet losmaken, want ik had het met ijzerdraad gebonden op zo’n manier dat je niet kon ontdekken hoe de knoop moest worden losgemaakt. Hierna hebt gij mij drie slagen gegeven met uw hamer; de eerste, hoewel de minste, zou mijn dagen hebben beëindigd als het op mij was gevallen, maar ik bracht een rotsachtige berg voor mij die u niet hebt waargenomen en in deze berg zal u drie dalen vinden, een van hen opmerkelijk diep. Dit zijn de krachten gemaakt door uw hamer. Ik heb soortgelijke illusies gebruikt in de wedstrijden die je met mijn volgelingen hebt gehad. In de eerste verslond Loki, net als de honger zelf, alles wat hem was voorgehouden, maar Logi was in werkelijkheid niets anders dan een vurig vuur en verteerde daarom niet alleen het vlees maar ook de trog die het vasthield. Hugi, met wie Thjalfi in het hardlopen streed, was Gedachte, en het was onmogelijk voor Thjalfi om dat bij te houden. Toen u op uw beurt probeerde de hoorn leeg te maken hebt u bij mijn trouw een daad verricht die zo wonderbaarlijk was dat als ik het zelf niet had gezien dat ik het nooit zou mogen geloven. Want n uiteinde van die hoorn bereikte de zee, waarvan u zich niet bewust was, maar wanneer u naar de kust komt zal u waarnemen hoeveel de zee is gezonken door uw teug die de eb heeft veroorzaakt. Gij hebt een prestatie verricht, niet minder wonderbaarlijk, door de kat op te tillen en om u de waarheid te vertellen toen wij zagen dat een van zijn poten van de vloer was waren wij allemaal verschrikt, want wat u nam voor een kat was in werkelijkheid de grote Midgard slang die de hele aarde omvat en hij was toen nauwelijks lang genoeg om het tussen zijn hoofd en staart te sluiten, zo hoog had je hand hem opgestoken naar de hemel. Uw worstelen met Elli was ook een zeer verbazingwekkende prestatie want er was nog nooit een man en zal er ook nooit zijn die de ouderdom, want dat was in feite Elli, zal niet vroeg of laat laag liggen als hij haar komst afwacht. Maar nu, als we gaan scheiden, laat me je vertellen dat het beter voor ons beiden zal zijn als je nooit meer bij me in de buurt komt want als je dat doet zal ik mezelf opnieuw verdedigen door andere illusies zodat u nooit zal zegevieren over mij. ‘
‘Toen hij deze woorden hoorde greep Thor in woede zijn hamer en zou hem naar hem hebben gelanceerd, maar Utgard-Loki was verdwenen, en toen Thor naar de stad wilde terugkeren om het te vernietigen vond hij niets rondom hem maar een groene vlakte. Daarom ging hij dus op weg terug zonder terug te gaan naar Thrudvang. Maar hij had al besloten om die aanval te doen op de Midgard-slang die naderhand plaatsvond. ‘Ik vertrouw erop, ‘besloot Thridi, ‘dat u nu erkent dat niemand u een meer waarachtig nieuws kan vertellen dan degenen die u hebt gehoord met betrekking tot deze reis van Thor naar Jotunheim.

HOE THOR TE VISSEN GING VOOR HET MIDGARD SERPENT.
56 ‘Ik vind uit je verslag, zei Gangler, ‘wat Utgard-Loki een grote macht in zich heeft, hoewel hij toevlucht tot toverspreuken en illusies heeft, maar zijn kracht kan door zijn volgelingen worden gezien die in elk opzicht zo bekwaam en handig zijn, maar vertel me eens, heeft Thor ooit deze belediging gewroken? ‘
[313] Het is niet onbekend, ‘antwoordde Har,’’hoewel niemand erover gesproken heeft dat Thor vastbesloten was om de reis waarover net gesproken was, goed te maken en hij was niet lang thuis voordat hij weer vertrok, zo haastig dat hij noch zijn wagen noch zijn bokken had, noch enige volgelingen met hem. Hij vertrok uit Midgard onder de schijn van een jonge man en kwam in de schemering naar de woning van een reus genaamd Hymir. Hier bracht Thor de nacht door, maar bij het aanbreken van de dag toen hij merkte dat Hymir zijn boot klaar maakte voor het vissen stond hij op en kleedde zich aan en smeekte de reus hem om hem naar de zee te laten roeien. Hymir antwoordde dat een nette jongeling zoals hij was geen groot nut voor hem zijn. ‘bovendien, ‘voegde hij eraan toe, zal je je doodskou krijgen als ik zo ver weg ga en zo lang blijf als ik gewend ben te doen. ‘Thor zei tegen dat dat hij toch zo ver van het land zou roeien als Hymir een geest had en niet zeker wist wie van hen de eerste zou zijn die terug zou willen roeien. Tegelijkertijd was hij zo woedend dat hij zich geneigd voelde om zijn hamer onverwijld op de schedel van de reus te laten rinkelen zonder verdere vertraging, maar was van plan zijn kracht ergens anders te proberen, hij smoorde zijn woede en vroeg Hymir wat hij bedoelde met aas. Hymir zei dat hij zelf op zoek moest naar een aas. Thor ging onmiddellijk naar een kudde ossen die tot de reus behoorde en greep de grootste stier die de naam Himinbrjot droeg, draaide zijn hoofd af en keerde ermee terug naar de boot en ging met Hymir naar zee. Thor roeide daarna met twee roeispanen en met zoveel kracht dat Hymir, die roeide op de boeg, met verbazing zag hoe snel de boot naar voren dreef. [314] Toen merkte hij op dat ze naar de plaats waren gekomen waar hij gewoon was om te hengelen op platvis, maar Thor verzekerde hem dat ze beter een goede weg verder kunnen gaan. Ze bleven hun riemen gebruiken totdat Hymir uitriep dat als ze niet ophielden ze in gevaar zouden zijn door de grote Midgard-slang. Desondanks bleef Thor volharden in roeien en ondanks Hymirs vermaningen duurde het nog lang voordat hij zijn roeispanen zou neerleggen. Vervolgens haalde hij een vislijn tevoorschijn, extreem sterk, voorzien van een even sterke haak waarop hij het hoofd van de stier vastmaakte en zijn lijn in de zee wierp. Het aas bereikte al snel de bodem en het kan echt worden gezegd dat Thor toen de Midgard-slang misleidde, niet minder dan Utgard-Loki Thor had bedrogen toen hij hem dwong om de slang met zijn hand op te tillen: want het monster ving gretig het aas en de haak stak vast in zijn gehemelte. Gestoken met de pijn trok de slang zo hevig aan de haak, dat Thor genoodzaakt was om met beide handen vast te houden aan de haringen die tegen de riemen staken. Maar zijn toorn werd nu hoog en uitgaande van al zijn goddelijke kracht trok hij zo hard aan de lijn dat zijn voeten zich een weg baanden door de boot en daalden naar de bodem van de zee terwijl hij met zijn handen de slang optrok naar de zijkant van het schip. Het is onmogelijk om met woorden de vreselijke scène uit te drukken die nu plaatsvond. Aan de ene kant wierp Thor een blik van woede op de slang terwijl het monster zijn hoofd bewoog en gif over hem uitspuwde. Men zegt dat toen de reus Hymir de slang aanschouwde hij bleek werd en beefde van schrik en zag [315] bovendien dat het water zijn boot aan alle kanten binnenging, hij haalde zijn mes tevoorschijn net toen Thor zijn houten hamer omhoog hief en sneed de lijn door waarop de slang weer onder het water verzonk. Thor echter, hief zijn hamer op hem en er zijn sommigen die zeggen dat het hoofd van het monster op de bodem van de zee sloeg, maar men kan met meer zekerheid beweren dat hij nog steeds leeft en in de oceaan ligt. Thor sloeg toen Hymir zo’n slag met zijn vuist, dicht bij het oor, dat de reus halsoverkop in het water viel en Thor waadde met snelle passen en kwam snel weer naar het land.

DE DOOD VAN BALDUR DE GOEDE.
57. ‘Voorwaar’ ‘zei Gangler, ‘het was een beroemd wapenfeit die Thor op die reis uitvoerde, maar hebben andere dergelijke evenementen plaatsgevonden onder de Aesir?’
‘Ja, ‘antwoordde Har, ‘ik kan u vertellen over een andere gebeurtenis die de Aesir van veel groter belang achtte. U moet dus weten dat Baldur de Goede met verschrikkelijke dromen gekweld werd die aangaven dat zijn leven in groot gevaar was en deelde het meer aan de verzamelde Aesir die besloten om alle dingen te smeken om het bedreigde gevaar van hem af te wenden. Vervolgens eiste Frigga een eed van vuur en water, van ijzer en alle andere metalen, evenals van stenen, aarden, ziektes, beesten, vogels, vergif en kruipende dingen dat geen van hen Baldur zou schaden. Toen dit werd gedaan werd het een favoriet tijdverdrijf van de Aesir tijdens hun bijeenkomsten om Baldur ertoe te brengen op te staan en hen als een merk te dienen, sommige slingerden pijltjes naar hem, sommige stenen terwijl [316] anderen hem met hun zwaarden en strijdbijlen houwen want zij deden geen van hen kon hem beschadigen en dit werd door allen beschouwd als een grote eer getoond aan Baldur. Maar toen Loki, de zoon van Laufey, het tafereel zag, was hij wel zwaargekwetst dat Baldur niet gewond was. Hij nam daarom de vorm van een vrouw aan en ging naar Fensalir, het herenhuis van Frigga. Die godin, toen ze de voorgewende vrouw zag, vroeg haar of ze wist wat de Aesir aan het doen waren tijdens hun samenkomsten. Ze antwoordde dat ze pijlen en stenen naar Baldur gooiden zonder hem pijn te kunnen doen.
‘Ja, ‘zei Frigga, ‘Noch metaal noch hout kan Baldur pijn doen want ik heb van allen een eed geëist.’
‘Wat; ‘riep de vrouw uit, Ԩebben alle dingen gezworen om Baldur te sparen?’
‘Alle dingen,’ antwoordde Frigga, ‘behalve een kleine struik die aan de oostkant van het Walhalla groeit en die Mistletoe wordt genoemd en waarvan ik dacht dat hij te jong en te zwak was om een eed te doen.’
‘Zodra Loki dit hoorde ging hij weg en hervatte zijn natuurlijke vorm, sneed de maretak af en ging naar de plaats waar de goden waren verzameld. Daar vond hij Hodur apart staan zonder deel te nemen aan de sporten vanwege zijn blindheid en tot hem komend zei hij: ‘Waarom werp jij ook niet iets op Baldur?’
‘Omdat ik blind ben, ‘antwoordde Hodur, en zie niet waar Baldur is en bovendien niets te gooien heb.’
Kom dan, ‘zei Loki, ‘doe net als de rest en toon Baldur eer door deze tak naar hem te gooien en ik zal je arm richten naar de plaats waar hij staat.’
58. Hodur nam toen de maretak en onder begeleiding van Loki schoot deze naar Baldur die door en door doordrongen levenloos neerviel. Nooit is er ooit getuige geweest, noch tussen goden of mensen een gruwelijkere daad dan deze! Toen Baldur viel waren Asen met stomheid geslagen zonder van het kwaad en toen keken ze elkaar aan en allen waren van geest om de hand op hem te leggen die de daad had gedaan, maar ze waren verplicht hun wraak uit respect voor de heilige plek te vertragen (vrede plaats) waar ze waren verzameld. Maar uiteindelijk gaven ze hun verdriet door luide jammerklachten, hoewel geen van hen woorden kon vinden om de ontroering van zijn gevoelens te uiten. Vooral Odin was gevoeliger dan de anderen van het verlies dat ze hadden geleden want hij voorzag wat een nadeel Baldur’s dood zou zijn voor de Aesir. Toen de goden tot zichzelf kwamen vroeg Frigga wie van hen al haar liefde en goede wil wenste te verwerven: ‘Voor dit, zei ze , ‘zal hij hebben die naar Hel zal rijden en proberen Baldur te vinden en Hela een losgeld offeren als ze hem naar Asgard zal laten terugkeren; waarop Hermod, bijgenaamd de Nimble, (Handige) de zoon van Odin, aanbood om de reis te ondernemen. Odin’s paard Sleipnir werd vervolgens naar voren gebracht waarop Hermod stapte en galoppeerde weg op zijn zending.
59. ‘De Aesir nam vervolgens het dode lichaam en droegen het naar de kust waar Baldur’s schip Hringhorn stond dat voor de grootste ter wereld stond, maar toen ze te water wilden laten om de begrafenisstapel van Baldur te maken [318] waren ze niet in staat het te bewegen. In deze toestand stuurden ze naar Jotunheim voor een zekere reuzin, genaamd Hyrrokin, die op een wolf kwam en gedraaide slangen als een teugel. Zodra ze uitstapte gaf Odin vier Berserkers opdracht om haar hengst vast te houden die echter verplicht waren om het dier op de grond te gooien voor ze hun doel konden bereiken. Hyrrokin ging toen naar het schip en met een enkele duw zette ze het drijvend, maar de beweging was zo hevig dat het vuur van de rollen glinsterde en de aarde rond schudde. Thor, woedend over de aanblik, greep zijn hamer maar zou voor de tussenkomst van de Aesir de schedel van de vrouw hebben gebroken. Baldur’s lichaam werd vervolgens naar de begrafenisstapel gedragen aan boord van het schip en deze ceremonie had zo’n effect op Nanna, de dochter van Nep, dat haar hart brak van verdriet en haar lichaam werd op dezelfde stapel verbrand met die van haar man. Thor stond toen op en heiligde de stapel met Mjlnir en schopte tijdens de ceremonie een dwerg genaamd Litur die voor zijn voeten rende in het vuur. Er was een enorme menigte van verschillende soorten mensen bij Baldur’s uitvaart. Eerst kwam Odin, vergezeld door Frigga, de Valkyrjor en zijn raven; vervolgens Frey in zijn wagen getrokken door een zwijn genaamd Gullinbursti of Slidrugtanni; Heimdall bereed zijn paard genaamd Gulltopp en Freya reed in haar wagen getrokken door katten. Er waren ook een groot aantal Vorst-reuzen en reuzen van de bergen aanwezig. Odin legde op de brandstapel de gouden ring genaamd Draupnir die later de eigenschap kreeg om elke negende nacht acht ringen van gelijk gewicht te produceren. Het paard van Baldur werd naar de stapel geleid, volledig opgetuigd [319]en verteerd in dezelfde vlammen op het lichaam van zijn meester.
BALDUR IN DE VERBLIJFPLAATS VAN DE DODEN.
60. ‘Ondertussen ging Hermod verder met zijn missie, gedurende negen dagen en evenveel nachten reed hij door diepe en zo donkere valleien dat hij niets kon onderscheiden totdat hij aankwam bij de rivier de Gjoll die hij passeerde over een brug bedekt met glinsterende goud. Modgudur, de maagd die de brug bewaakte, vroeg hem zijn naam en afstamming en vertelde hem dat de dag daarvoor vijf groepen doden over de brug hadden gereden en hem niet zozeer hadden geschud als hij alleen. ‘Maar, ‘voegde ze eraan toe, ‘je hebt de kleur van de dood niet op je, waarom rij je dan hierheen op weg naar Hel?’’Ik rijd naar Hel, ‘antwoordde Hermod, om Baldur te zoeken, hebt gij misschien gezien deze weg passeren? ’Ja, Baldur, ’antwoordde ze, ‘heeft over de brug van Gjoll gereden, maar daar beneden, naar het noorden, ligt de weg naar de verblijfplaatsen van de dood.’
Hermod vervolgde zijn reis tot hij bij de gesloten poorten van Hel kwam. Hier stapte hij af, omgordde zijn zadel strakker en stapte weer op en klopte met beide sporen zijn paard die de poort ontruimde met een enorme sprong zonder het aan te raken. Hermod reed verder naar het paleis waar hij zijn broer Baldur in de meest vooraanstaande zitplaats in de hal vond en bracht de nacht door in zijn gezelschap. De volgende ochtend smeekte hij Hela (dood) om Baldur mee naar huis te laten rijden, verzekerend haar dat niets dan klaagliederen onder de goden werd gehoord. ‘Helaas antwoordde dat het nu beproefd moest worden of Baldur zo geliefd was als hij zei zou zijn.
қ320] “Als daarom, ‘voegde ze eraan toe, ‘alle dingen in de wereld, zowel levend als levenloos, om hem huilen dan zal hij naar de Aesir terugkeren, maar als iets tegen hem spreekt of weigert te huilen zal hij in Hel worden bewaard. ‘
Hermod stond toen op en Baldur leidde hem uit de hal en gaf hem de ring Draupnir als present aan Odin als aandenken. Nanna stuurde Frigga ook een linnen toog en andere geschenken en Fulla een gouden vingerring. Hermod reed terug naar Asgard en legde een verslag af van alles wat hij had gehoord en gezien.
Ԅe goden verzonden op dit boodschappers over de hele wereld om te smeken dat alles weent zodat Baldur bevrijd zou kunnen bevrijd van Hel. Alle dingen voldeden zeer gewillig aan dit verzoek, zowel mensen en alle andere levende wezens, als aarden en stenen en bomen en metalen, net zoals je deze dingen hebt zien wenen wanneer ze van een koude plaats in een hete worden gebracht. Toen de boodschappers terugkeerden met de overtuiging dat hun missie behoorlijk succesvol was geweest vonden ze een oude heks genaamd Thaukt zitten in een grot en smeekte haar om Baldur uit Hel te huilen.
Ӆr werd sterk vermoed dat deze heks niemand anders was dan Loki zelf die nooit ophield om kwaad te doen onder de Aesir."

DE VLUCHT EN STRAF VAN LOKI. (die weende dus niet)
61. ‘Kwaad zijn waarlijk de daden van Loki, ‘zei Gangler; ҩn de eerste plaats omdat hij Baldur had laten doden en vervolgens verhinderde dat hij verlost werd van Hel. Maar werd hij niet gestraft voor deze misdaden?
[ 321] Ja, ‘antwoordde Har,’ en op zo’n manier dat hij zich lang zal berouwen dat hij ze heeft begaan. Toen hij merkte hoe geïrriteerd de goden waren vluchtte hij en verstopte zich in de bergen. Daar bouwde hij een woning met vier deuren zodat hij alles kon zien wat er om hem heen gebeurde. Vaak nam hij overdag de gelijkenis van een zalm aan en verborg zich onder de wateren van een waterval genaamd Franangursfors waar hij zich toelegde op het waarnemen en ontduiken van welke krijgslisten de Aesir zouden kunnen gebruiken om hem te vangen.
Op een dag terwijl hij in zijn woning zat nam hij vlas en garen en bewerkte ze tot netten op de manier dat nu netten gemaakt worden door vissers. Odin had echter zijn terugtocht uit Hlidskjalf ontdekt en Loki werd zich ervan bewust dat de goden naderden, gooide zijn net in het vuur en rende weg om zich in de rivier te verbergen. Toen de goden het huis binnenkwamen spoorde Kvasir, die de meest vooraanstaande onder hen was vanwege zijn snelheid en scherpzinnigheid, in de hete sintels de overblijfselen op van het net dat was verbrand en vertelde Odin dat het een uitvinding moest zijn om vis te vangen. Waarna ze aan het werk gingen en een net weefden naar het model dat ze in de as gedrukt zagen. Dit net, toen ze klaar waren, gooiden ze in de rivier waar Loki zich had verstopt. Thor hield het ene uiteinde van het net vast en alle andere goden grepen het andere uiteinde vast en trokken het gezamenlijk langs de stroom. Niettegenstaande al hun voorzorgsmaatregelen ging het net over Loki die tussen twee stenen was gekropen en de goden zagen alleen dat een levend wezen de mazen had aangeraakt. Ze wierpen daarom hun net [322] een tweede keer en hingen er zo’n groot gewicht aan dat het overal de bodem van de rivier raakte. Maar Loki, die bemerkte dat hij maar een korte afstand van de zee was zwom verder en sprong over het net in de waterval in. De Aesir volgden hem onmiddellijk en verdeelden zich in twee groepen. Thor, die in het midden van de stroom waadde, volgde het net terwijl de anderen het naar de zee sleepten. Loki zag toen dat hij slechts twee ontsnappingskansen had, of naar zee te zwemmen of om weer over het net te springen. Hij koos voor het laatste, maar toen hij een enorme sprong maakte greep Thor hem in zijn hand. Omdat hij echter extreem glad was zou hij zijn ontsnapt als Thor hem niet bij de staart had vastgehouden, en dit is de reden waarom zalmen sindsdien hun staart hebben gehad, zo fijn en dun.
‘De goden hebben aldus Loki gevangengenomen, hem zonder medelijden naar een spelonk gesleept waarin zij drie scherpgepunte rotsen plaatsten en boorden een gat door elk van hen. Ze hebben ook Loki’s kinderen gevangen, Vali en Nari, zij veranderde de eerste in een wolf en in deze gelijkenis scheurde hij zijn broeder aan stukken en verteerde hem. De goden maakten toen koorden van zijn ingewanden waarmee zij Loki op de punten van de rotsen bonden, een koord dat onder zijn schouders doorging en een ander onder zijn lendenen en een de derde onder zijn hammen en daarna veranderden ze deze koorden in ijzeren riemen. Skadi hief toen een slang over hem op en zodanig dat het gif op zijn gezicht zou vallen, druppel voor druppel. Maar Siguna, zijn vrouw, staat bij hem en ontvangt de druppels als ze vallen in een kopje dat ze leeg maakt zo vaak als het gevuld is. Mmaar terwijl ze dit doet [323] valt er gif op Loki waardoor hij met afgrijzen huilt en zijn lichaam zo heftig ronddraait dat de hele aarde trilt en dit produceert wat mensen aardbevingen noemen. Daar zal Loki blijven liggen tot Ragnarok.

VAN RAGNAROK OF DE SCHEMERING (twilight) VAN DE GODEN EN DE VUURZEE VAN HET HEELAL.
63. ҉’II heb nog nooit van Ragnarok gehoord, ‘zei Gangler; ‘wat heb je om me erover te vertellen?
‘Er zijn vele zeer opmerkelijke omstandigheden die er betrekking mee hebben ‘antwoordde Har, ‘daarover ik u kan informeren. In de eerste plaats zal de winter komen, Fimbul-winter genaamd, gedurende welke de sneeuw uit de vier hoeken van de wereld zal vallen; de vorst zal zeer hevig zijn, de wind die doordringt, het weer onstuimig is en de zon geen blijdschap schenkt. Drie van dergelijke winters zullen voorbijgaan zonder getemperd te worden door een enkele zomer. Drie andere soortgelijke winters volgen waarin oorlog en onenigheid zich over de hele wereld verspreiden, broeders zullen ter wille van louter winst elkaar doden en niemand zal zijn ouders of zijn kinderen sparen.
64. ‘Dan zullen er dingen gebeuren die echt als geweldige wonderen kunnen worden vermeld. De wolf zal de zon verslinden en een ernstig verlies zal dat voor de mensheid zijn. De andere wolf zal de maan nemen en ook dit zal grote onheil veroorzaken. De sterren zullen uit de hemel worden geslingerd en de aarde zal zo heftig geschud worden dat bomen door de wortels worden verscheurd, de wankelende bergen vallen halsoverkop van hun fundamenten en alle banden en boeien worden in stukken gereten. Fenrir breekt dan los en [324] de zee snelt over de aarde vanwege het feit dat de Midgard-slang zich met gigantische kracht omdraait en het land verovert. Op het water drijft het schip Naglfar dat gemaakt is uit de nagels van dode mannen. Daarom moet er grote zorg aan worden besteed om te sterven met gelijke nagels, want hij die sterft met ongelijke nagels levert materialen voor de bouw van dit schip waar beide goden en mensen ze wensen er zo laat mogelijk aan toe te zijn. Maar in deze vloed zal Naglfar drijven en de reus Hrym zal de stuurman zijn.
‘De wolf Fenrir die vooruitgaat opent zijn enorme mond, de onderkaak reikt tot de aarde, en de bovenste naar de hemel en zou zelfs nog verder reiken als er ruimte was om toe te geven.’ Vuur flitst uit zijn ogen en neusgaten.
Het Midgard serpent die zichzelf naast de wolf plaatst braakt gifgassen uit die de lucht en de wateren overweldigen. In het midden van deze verwoesting is de hemel in tweeën gespleten en de zonen van Muspell rijden door de bres. Surtur rijdt eerst en beide voor en achter hem brandt vuur, zijn zwaard overstraalt de zon zelfs. Bifrost, als ze eroverheen rijden, breekt in stukken, dan richten ze hun koers naar het slagveld genaamd Vigrid. Daar repareren ze ook de wolf Fenrir en de Midgard-slang en ook Loki met alle volgelingen van Hel en Hrym met al de Hrimthursar. Maar de zonen van Muspell houden hun stralende banden buiten het bereik van de strijd, die honderd mijl lang is aan alle kanten.
65. ‘Ondertussen staat Heimdall op en met al zijn kracht klinkt de Gjallar-hoorn om de goden te wekken die zich onverwijld verzamelen. Odin rijdt dan naar de put van Mimir en raadpleegt Mimir hoe hij en zijn krijgers zouden moeten gaan. De es Yggdrasill begint te schudden, noch is er iets in de hemel of de aarde vrijgesteld van angst op dat vreselijke uur. De Aesir en alle helden van het Walhalla bewapen zichzelf en spoeden zich naar het veld, geleid door Odin met zijn gouden helm en schitterende kuras en zijn speer genaamd Gungnir. Odin plaatst zichzelf tegen de wolf Fenrir; Thor staat naast hem, maar kan hem geen hulp bieden, die moet zelf strijden met de Midgard-slang. Frey ontmoet Surtur en verschrikkelijke slagen worden uitgewisseld eer Frey valt en hij heeft zijn nederlaag te danken omdat hij niet zijn vertrouwde zwaard had dat hij aan Skirnir gaf. Die dag breekt de hond Garm los die vastgeketend was in de Gnipa-grot. Hij is het meest angstige monster van allen en valt Tyr aan en ze vermoorden elkaar. Thor verkrijgt grote bekendheid door het doden van de Midgard-slang, maar valt tegelijkertijd negen schreden terug en wordt ter plaatse gestikt door de vloed van gif dat de stervende slang over hem uitspuwt. De wolf slikt Odin in, maar op dat moment schiet Vidar voort en zet zijn voet op de onderkaak van het monster, grijpt de andere met zijn hand en scheurt en trekt hem tot hij sterft. Vidar is in staat om dit te doen omdat hij die schoenen draagt waarvoor spul zich in alle tijdperken heeft verzameld, namelijk de snippers van leer die worden afgesneden van de tenen en hakken van schoenen en het is om deze reden dat degenen die een dienst zouden verlenen aan de Aesir ervoor moeten zorgen dat dergelijke snippers weggegooid worden. Loki en Heimdall vechten en doden elkaar wederzijds.
[ 326] Hierna werpt Surtur vuur en vlammen over de aarde en het hele universum is verteerd.

VAN DE VERBLIJFPLAATSEN VAN TOEKOMSTIG GELUK EN ELLENDE.
66. ‘Wat zal er overblijven, ‘zei Gangler, Үadat hemel en aarde en het hele universum zijn verteerd en na alle goden en de helden van het Walhalla en de hele mensheid zullen zijn omgekomen? Want gij hebt mij al verteld dat iedereen zal blijven bestaan in een of andere wereld gedurende de eeuwigheid.’
‘Er zullen veel verblijfplaatsen zijn, ‘ antwoordde Thridi, ‘sommigen goed, anderen slecht. ‘De beste plaats van alle zal in Gimli zijn, in de hemel en iedereen die ervan houdt om goed te drinken vindt een geweldige opslag in de hal genaamd Brimir die ook in de hemel is in de regio Okolni. Er is ook een mooie hal van rood goud genaamd Sindri, dat op de bergen van Nida (Nidafjoll) staat. In die zalen zullen rechtvaardige en goedgezinde mannen verblijven. In Nastrond is een vast en afschuwelijk bouwsel met deuren naar het noorden gericht. Het is volledig gevormd uit de ruggen van slangen, samengevoegd als vlechtwerk. Maar de hoofden van de slangen zijn naar de binnenkant van de hal gekeerd en laten voortdurend overstromen met gif waarin iedereen waadt die moord pleegt of die zichzelf afzweert.

DE VERNIEUWING VAN HET HEELAL.
67. ‘Zal er een van de goden overleven en zal er langer een hemel en een aarde zijn? ‘vroeg Gangler.
‘Er zal uit de zee opstaan, antwoordde Har, [237] Үog een andere aarde, heerlijk en groen met aangename velden waar het graan ongezaaid zal groeien. Vidar en Vali zullen overleven, noch de vloed noch het vuur van Surtur zal hen kwaad doen. Zij zullen wonen op de vlakte van Ida waar Asgard vroeger stond. Daarheenn zullen de zonen van Thor, Modi en Magni, komen en met hen hun vaders hamer Mjlnir brengen. Baldur en Hodur zullen ook daarheen herstellen van de verblijfplaats van de dood (Hel). Daar zullen zij zitten en met elkaar converseren en hun vroegere kennis herinneren en de gevaren die zij hebben ondergaan en het gevecht met de wolf Fenrir en de Midgard-slang. Ook zullen zij in het gras die gouden tabletten (orbs) vinden die de sir ooit bezaten. Zoals gezegd wordt;
‘Daar wonen Vidar en Vali
In de heilige zetels van de goden,
Toen het vuur van Surtur werd geblust
Maar Modi en Magni zullen Mjolnir bezitten,
En de strijd heeft een einde gemaakt.’
‘Je moet bovendien weten dat tijdens de vuurzee veroorzaakt door het vuur van Surtur een vrouw genaamd Lif (Leven) en een man genaamd Lifthrasir verborgen zijn in het bos van Hodmimir. Ze zullen zich voeden met ochtenddauw en hun nakomelingen zullen zich snel verspreiden over de hele aarde.
‘Daar wat gij wonderbaarlijker zal achten is dat de zon een dochter voortgebracht heeft, schoner dan zijzelf, die in hetzelfde pad zal gaan als voorheen door haar moeder is betreden.
En nu, ‘vervolgde Thridi, ‘als u nog vragen hebt om te vragen weet ik niet wie u kan antwoorden [328] want ik heb nooit iemand horen vertellen wat er in de andere tijdperken van de wereld zal gebeuren. Maak daarom het beste gebruik dat je kan maken van wat je is meegedeeld. ‘
Hierop hoorde Gangler een vreselijk geluid rondom hem: hij keek overal, maar kon geen paleis of stad zien, noch iets behalve een uitgestrekte vlakte. Daarom ging hij op weg naar zijn eigen koninkrijk waar hij alles vertelde wat hij had gezien en gehoord en sinds die tijd zijn deze tijding mondeling overgeleverd.

DE REIS VAN GIR NAAR ASGARD.
68.’Aegir, die goed geschoold was in magie ging eens naar Asgard waar hij een zeer goede ontvangst ontving. De tijd van het avondmaal is gekomen, de twaalf machtige Aesir, -Odin, Thor, Njord, Frey, Tyr, Heimdall, Bragi, Vidar, Vali, Ullur, Hoenir en Forseti, samen met de Asynjor, -Frigga, Freyja, Gefjon, Iduna, Gerda Siguna, Fulla en Nanna gingen zitten op hun verheven lotstoelen, in een hal waar rond zwaarden gerangeerd van zo’n briljante helderheid dat geen ander licht nodig was. Ze bleven lang aan tafel, drinken mede van een zeer superieure kwaliteit. Terwijl ze hun ruime drinkhoorns leegden vroeg Aegir, die naast Bragi zat, hem om iets over de Aesir te vertellen. Bragi beantwoordde onmiddellijk aan zijn verzoek door hem te informeren over wat er met Iduna was gebeurd. [329]

IDUNA EN HAAR APPELS.
69. ‘Eens, zei hij,’tҴoen Odin, Loki en Hoenir op reis gingen, kwamen ze in een vallei waar een kudde ossen graasde en jammer genoeg hadden ze gebrek aan proviand aarzelden ze niet om er een te doden voor hun avondmaal. Maar tevergeefs waren hun inspanningen om het vlees te koken, ze vonden het elke keer dat ze het deksel van de ketel verwijderden zo rauw als toen het voor het eerst werd ingebracht. Terwijl ze probeerden rekenschap te geven voor deze bijzondere omstandigheid was er een geluid boven hen te horen en toen ze opkeken aanschouwden ze een enorme arend die op een tak van een eikenboom was gezeten. ‘Indien gij bereid bent mij mijn deel van het vlees te laten hebben, zei de arend, zal het spoedig worden gekookt; ‘en toen zij instemden met dit voorstel vloog het neer en greep een been en twee schouders van de os - een proces dat Loki zo woedend maakte dat hij een grote stok greep en liet het behoorlijk zwaar op de rug van de arend vallen. Het was echter geen adelaar die Loki sloeg, maar de beroemde reus Thjassi, gekleed in zijn adelaarsgewaad. Loki ontdekte dit al snel want terwijl het ene uiteinde van de stok aan de rug van de arend kleefde was hij niet in staat om zijn greep aan het andere eind los te laten en werd bijgevolg getrokken door de in adelaars geklede reus over rotsen en bossen totdat hij bijna in stukken was gescheurd. Loki begon in deze hachelijke situatie om vrede te verzoeken, maar Thjassi vertelde hem dat hij zou nooit van zijn houvast zou worden bevrijd totdat hij zich door een plechtige eed heeft verbonden om Iduna en haar appels uit Asgard te halen. Loki heeft zeer gewillig zijn eed afgelegd om dit doel te bereiken en ging in een benarde toestand terug naar zijn metgezellen. [330]
70. ‘Bij zijn terugkeer in Asgard vertelde Loki Iduna dat hij in een bos op korte afstand van het hemelverblijf appelen had zien groeien waarvan hij dacht dat ze van veel betere kwaliteit waren dan die van haar en dat het in elk geval de moeite waard was om een vergelijking te maken. Iduna, misleid door zijn woorden, nam haar appels en ging met hem mee het bos in, maar ze waren er nog net binnen toen Thjassi, gekleed in zijn adelaarsgewaad, snel naar hen toe vloog en Iduna ving en droeg haar schat met zich mee naar Jotunheim. De goden werden aldus beroofd van hun vernieuwende appels, werden snel gerimpeld en grijs; de ouderdom kroop op hen en toen ontdekten ze dat Loki, zoals gewoonlijk, de bedenker was van al het onheil dat hen was overkomen. Ze bedreigden hem daarom met een verdiende straf als hij niet onmiddellijk een of ander middel bedacht om Iduna en haar appels terug te brengen naar Asgard. Loki leende van Freya haar valkkleed, vloog naar Jotunheim en ontdekte dat Thjassi op zee was gaan vissen en verloor geen tijd om Iduna in een mus te veranderen en met haar weg te vliegen; maar toen Thjassi terugkeerde en zich bewust werd van wat er was gebeurd trok hij zijn arend-pluimen aan en vloog hen achterna. Toen de Aesir Loki zag naderen die Iduna in een mus verandert tussen zijn klauwen hield en Thjassi met zijn uitgespreide arendsvleugels klaar om hem in te halen, plaatsten ze op de wanden van Asgard bundels spanen die ze in brand staken op het moment dat Loki over hen vloog; en toen Thjassi zijn vlucht niet kon stoppen ving het vuur zijn verenkleed op en viel hij aldus in de macht van de Aesir [331] die hem in de portalen van het hemelse verblijf doodde. Toen deze tijding tot Thjassi ‘s dochter Skadi kwam trok ze haar harnas aan en ging naar Asgard, volledig vastberaden om de dood van haar vader te wreken; maar met de Aesir die zich bereid had verklaard om voor de daad te boeten werd een minnelijke regeling aangegaan. Skadi moest een man in Asgard kiezen en de Aesir moesten haar aan het lachen maken, een prestatie waarmee ze zichzelf vleide, het zou onmogelijk voor iemand zijn om het te volbrengen. Haar keuze voor een man moest worden bepaald door een loutere inspectie van de voeten van de goden waarbij werd bepaald dat de voeten het enige deel van hun personen moesten zijn dat zichtbaar was totdat zij haar beslissing had bekendgemaakt.
Ze waren echter van Njord en Njord werd haar dienovereenkomstig gegeven als echtgenoot en terwijl Loki haar aan het lachen maakte door afwisselende capriolen met een geit te spelen, was de verzoening volledig bereikt. Er wordt zelfs gezegd dat Odin meer heeft gedaan dan was bedongen door Thjassi ‘s ogen te sluiten en ze te laten schijnen als sterren aan het firmament. [137]
HET BEGIN VAN POEZIE.
71. ‘Aegir die de wens had uitgesproken om te weten hoe poëzie ontstond liet Bragi hem weten dat de Aesir en Vanir elkaar ontmoetten om een einde te maken aan de oorlog die al lang [332] tussen hen werd gevoerd, een vredesverdrag werd overeengekomen en geratificeerd door elke partij door in een pot te spugen. Als een blijvend teken van de vriendschap die van toen af aan tussen de strijdende partijen bestond vormden de goden uit dit speeksel een wezen aan wie zij de naam Kvasir gaven en die zij een zo hoge mate van intelligentie gaven dat niemand hem een vraag kon stellen die hij niet kon beantwoorden. Kvasir doorkruiste vervolgens de hele wereld om wijsheid aan mensen te leren, maar werd uiteindelijk verraderlijk vermoord door de dwergen Fjalar en Galar die, door zijn bloed met honing te vermengen een drank van zo’n overtreffende voortreffelijkheid samenstelden dat degene die ervan drinkt het geschenk van het zingen krijgt. Toen de Aesir informeerde naar wat er van Kvasir geworden was vertelden de dwergen hen dat hij gestikt was in zijn eigen wijsheid en niet in staat waren om iemand te vinden die hem door hem een voldoende aantal geleerde vragen voor te stellen van zijn overvloed zou bevrijden. Niet lang na deze gebeurtenis slaagden Fjalar en Galar erin de reus Gilling te laten verdrinken en zijn vrouw te vermoorden, daden die werden gewroken door hun zoon Suttung die de dwergen meenam naar de zee en hen op een ondiepte zetten die overstroomde met hoog water. In deze kritieke positie smeekten ze Suttung hun leven te sparen en de vers inspirerende drank te accepteren die ze bezaten als verzoening omdat ze zijn ouders hadden gedood. Suttung stemde er mee in met deze voorwaarden, bevrijde de dwergen en nam de mede met hem mee naar huis, begaan met de zorg voor zijn dochter Gunnlauth. Daarom wordt pozie onverschillig Kvasir’s bloed genoemd, de mede van Suttung, het losgeld van de dwerg, enz. [333]

ODIN BEDRIEGT DE DOCHTER VAN BAUGI.
72. ‘Aesir vroeg toen hoe de goden in het bezit kwamen van zo’n waardevolle drank, waarop Bragi hem vertelde dat Odin volledig vastbesloten was om het te kopen, ging op weg naar Jotunheim en na een tijdje op reis te zijn kwam hij bij een weide waar negen slaven aan het maaien waren. Odin, die met hen in gesprek ging, bood aan om hun zeisen te wetten, een aanbod dat ze graag aanvaardden en merkten dat de wetsteen die hij gebruikte de zeisen een buitengewone scherpte had gegeven en vroeg hem of hij bereid was zich ervan te ontdoen. Odin gooide echter de wetsteen in de lucht en in een poging het te vangen terwijl het viel bracht elke slaaf zijn zeis op de nek van een van zijn kameraden zodat ze allemaal werden gedood tijdens het grabbelen. Odin nam zijn overnachting op in het huis van Suttung ‘s broer Baugi die hem vertelde dat hij droevig was vanwege het verlies van arbeiders, zijn negen slaven hadden elkaar verslagen. Odin die onder de naam Baulverk ging zei dat hij voor een teug van Suttung ‘s mede het werk van negen mannen voor hem zou doen. De voorwaarde werd overeengekomen en Odin werkte de hele zomer voor Baugi, maar Suttung was doof voor de smeekbeden van zijn broer en wilde geen druppel kostbare drank achterlaten die zorgvuldig bewaard werd in een grot onder de bewaring van zijn dochter. Odin besloot om in deze grot te doordringen. Daarom overtuigde hij Baugi om een gat door de rots te boren wat hij gauw had gedaan toen Odin zich in een worm veranderde, door de spleet sloop en zijn natuurlijke vorm hervatte en het hart van Gunnlauth won. Na drie avonden met de schone maagd te hebben doorgebracht had hij geen grote moeite om haar ertoe te bewegen om een teug te nemen uit elk van de drie kruiken genaamd Odhroerir, Bodn en Zoon waarin de mede werd gehouden. Maar hij wenste het beste uit zijn voordeel te halen en trok zo diep dat er geen druppel meer in de vaten achterbleef. Hij veranderde zichzelf in een adelaar en vloog toen zo snel als zijn vleugels hem konden dragen, maar Suttung, zich bewust van de list, nam ook de gedaante van een adelaar op zich en vloog achter hem aan. De Aesir zagen hem Asgard naderen zetten in de tuin alle potten waar ze de hand op konden leggen, wat Odin vulde door de wondermooie drank die hij had dronken door zijn snavel te laten lopen. Hij werd echter bijna door Suttung gevangen genomen zodat een deel van de drank hem ontsnapte door een onzuivere wind waar geen rekening mee werd gehouden en viel het op het aandeel van de potachtige. Maar de drank die in de potten werd geloosd werd bewaard voor de goden en voor die mannen die verstandig genoeg zijn om er een goed gebruik van te maken. Vandaar dat poëzie ook Odinճ roof wordt genoemd, Odin’s geschenk, de drank der goden, etc. etc.

Voetnoten.
[125] Dit hoofdstuk is waarschijnlijk de interpolatie van een vroege kopiist omdat het kennelijk geen verband houdt met de volgende en niet wordt gevonden in de Upsal MS. van de Proza Edda die de oudste nog zou zijn. Het ploegen van Gefjon is natuurlijk een mythische manier om rekening te houden met sommige stuiptrekkingen van de natuur, misschien de stuiptrekkingen die de Sound produceerde en zo een verbinding tussen de Oostzee en de Noordelijke Oceaan tot stand bracht.
[126] Rijpreuzen of Vorstreuzen.
[127] Letterlijk: ҈et is licht en heet zodat het zo vlammend en brandend is dat het ongevoelig is voor degenen die buitenlanders (vreemd) zijn en daar niet inheems (of die geen huis of erfenis daarin hebben).
[128] Beter gezegd, naar de aarde die het omcirkelde.
[129] Een ijzer houdende of glaciale koeling.
[130] d.w.z. Als Thor met zijn donderwagen over Bifrost reed.
[131] d.w.z. Heden, Verleden en Toekomst.
[132] Namelijk, hij heeft Baldur vermoord.
[133] Geest of gedachte en herinnering.
[134] d.w.z. verslindende vlam.
[135] d.w.z. Geest of gedachte.
[136] d.w.z. Oud en Ouderdom.
[137] Finn Magnusenճ uitleg van deze mythe is dat Iduna - het altijd vernieuwende lente- in het bezit van Thjassi is - de woeste winter - de hele natuur wegkwijnt totdat ze verlost is uit haar gevangenschap. Wanneer dit wordt uitgevoerd verspreidt haar aanwezigheid opnieuw vreugde en blijdschap en alle dingen herleven; terwijl haar achtervolger Winter, met zijn ijzige adem, oplost in de zonnestralen die worden aangegeven door de vuren die op de muren van Asgard worden aangestoken.
Woordenboek.
GIR of OEGIR, horror, terreur.
SIR, zingen. AS; Goden. ASYNJA, ASYNJOR; Godin, godinnen.
AI, van een, een rivier.
ALFADIR of ALFODUR, Al-vader of de vader van allen.
ALFR, Elf.
ALSVIDR, alles verbrandend.
ALTHJOFR, literair Al-dief, een volleerde boef.
ALVISS, Alwetend.
AMSVARTNIR, verdriet, donker, somber, zwart.
ANDHRIMNIR, ziel, geest, adem: van hrim, gestolde damp, rijp.
ANDLANGR, van aund, geest, adem; en langr; lang.
ANDVARI, waarschijnlijk van aund, geest; voorzichtig, bedeesd.
ANGURBODI, angstaanjagende, aankondigende of voorafgaande calamiteit.
ARVAKR, vroeg ontwaken; ar; dageraad, Aurora.
ASGARD, beter ASGARDR, literair Gods wijk, of de verblijfplaats van de goden.
ASKR, een essenboom.
AUDHUMLA, leegte, leegte, duisternis, neerslachtigheid.
AUDR, rijk, weelderig.
AURBODA, beter AURBODA, sneeuw, regen, storm; om aan te kondigen van waar; een boodschapper; vandaar een ambassadeur.
AUSTRI, Oost, Orient.
BALDUR, beter BALDR of BALLDR; vuur, vlam dapper.
BALEYGR, Bale-eyed, d.w.z. begiftigd met een helder, doordringend zicht.
BAREY, the Frondiferous-Isle; een eiland.
BAULVERKR, Kwaad-werker; het voortbrengen van het kwaad, rampspoed.
BAUMBURR, waarschijnlijk verbonden met bumbr; buik, holte.
BELI, sprek van belja; om te blazen.
BERGELMIR, Berggoud, d.w.z. de oude man van de berg.
BIFLINDI, de onbeweeglijke: van bif, beweging; en lyndi, voorziening, geest
BIFROST, BIF-RAUST, de Trillende-brug van de Luchtbrug, betekent ook lucht: een bepaalde ruimte, een mijl, een rust.
BIL, een moment, een interval, een tussenruimte.
BILEYGR, begiftigd met donderende ogen, een storm, vooral een donderende storm of onweersbui.
BILSKIRNIR, soms stormachtig en soms sereen; wat Thorճ herenhuis betekent en duidt de atmosfeer aan, zou een zeer geschikte term zijn; of stormstilstand, d.w.z. sereniteit over te brengen aan de storm [336]
BIVAURR, BIVORR of BIFUR, de Trillende.
BODN, oorspronkelijk een aanbiedingstafel of een altaar; een offerande; ook een van de potten waarin de poëtische drank van de dwergen werd bewaard.
BOLTHORN, literair rampspoedig of kwade doorn.
BOR, waarschijnlijk BORR en BUR, waarschijnlijk BURR of BURI, betekent geboren, te dragen; vandaar ook het oude Duitse barn en het Schotse Bairn, een kind.
BRAGI, de naam van de God van de poëzie; van braga, glinsteren, schijnen of van bragga, versieren; waarschijnlijk verbonden met Duits pracht.
BREIDABLIK: literair Brede blik- ver glanzend, uitgebreide pracht om te gluren.
BRIMIR, waarschijnlijk van brimi; vlam.
BRISINGR, kan waarschijnlijk betekenen vlammend.
BYLEISTR, een woning, een stad; vernietigen, in stukken breken.
BYRGIR, waarschijnlijk van byrgja, te verbergen; Engels to bury; begraven, vanwaar een grafheuvel, een tumulus.
DAINN, waarschijnlijk de Slaapverwekkende; van da, een onmacht of complete rust.
DELLINGR - een andere dag, met de dageraad, zonsopgang.
DIS of DISIR, betekent oorspronkelijk een vrouw, maar werd later gebruikt in de betekenis van Nimf en Godin. Het gaat in op de samenstelling van verschillende vrouwelijke namen, zoals Thordis, Freydis, Vegdis, etc.
DOLGTHRASIR; een dolgr, een krijger; twistziek, hardnekkig, volhardend, van thrasa, procederen, ruzie maken.
DRAUPNIR, van Drupa, te hangen of de Drjupa, te druipen.
DROMI, sterk bindend.
DUNEYRR, een hol geluid, van Dynja, om te laten klinken, te weerklinken.
Duraþrr. De eerste syllabe kan afgeleid zijn van dur, een lichte slaap of van dyr, een deur en de laatste ofwel van threyja, om te verwachten, om op te wachten; of van throa, te vermeerderen, te vergroten.
DURINN, waarschijnlijk van dur; een lichte slaap, om in slaap te vallen vandaar waarschijnlijk Engels to doze; doezelen en mogelijk ook dusk; schemering.
DVALJNN, van dvali, slaap.
EIKINSKJALDI, voorzien met een eiken schild, scharlaken eik.
EIKTHYRNIR. Eik is de Quercus ilex of scharlaken eik; Thyrnir, een doorn, metaforisch voor het gewei van een hert.
EINHERJAR, een held; geselecteerd, gekozen helden.
EIR, vriendschap betonen, te kalmeren.
ELDHRIMNIR; eldr, elementaire flre: rand, gestolde damp, rijp, ook roet; vandaar (een ketel) roetig van flre.
ELIVAGAR, stormachtige golven; een storm; de zee; een zeearm water; golf.
ELLI, ouderdom.
ELVIDNIR, mogelijk van el, een storm en vidr;. breed [337].
EMBLA. De etymologieën van de naam van de eerste vrouw gegeven door de E.E. zijn slechts verondersteld. Grimm zegt dat het woord embla, emla een drukke vrouw betekent, van amr, ambr, amil ambl, ijverige arbeid; dezelfde relatie als Meshia en Meshiane, de oude Perzische namen van de eerste man en vrouw die ook uit bomen werden gevormd. Dan van Embla, de iep, Ulmus.
FALHOFNIR, een nagel, een dunne plaat, een hoef.
FARMAGUD, de God van dragers en zeelieden.
FENRIR, FENRIS-ULFR, kan betekenen bewoner in een afgrond of het monster wolf.
FENSALIR, literair Fen-saoon, van fen, een moeras, kan ook gemaakt worden in de betekenis de waterige diepte of de zee; en salr, een hal, een herenhuis, een salon.
FIMBUL. Van fimbulfambi komt het Engelse-provincialisme to fimble-famble; en het Duitse famle; stotteren, aarzelen om te spreken
FIMBULTHUL. Thulr betekent een redenaar of reciteerder om te spreken.
FIMBULVETR: vetr, winter; volgens de uitleg van Grimm van Fimbul, de Grote Winter.
FJALARR en FJOLNIR. Veelvormig: in samenstellingen fjol, veel.
FJOLSVIDR of FJOLSVITHR, voor verschroeien: of mogelijk van svithr, wijs, krachtig, krachtig, sterk.
FJORGYN. Grimm, denken we, heeft bevredigend aangetoond dat Fjorg de Duitse Berg is, een berg.
FOLKVANGR, literair het veld van de mensen of bewoning.
FORSETI, literair de voorzitter d.w.z. de Rechter.
FRANANGURS-FORS, waarschijnlijk van frann, glinstering en ongr; smal.
FREKI, Duits frech; ongehoorzaam, het woord heeft ook de betekenis van vraatzucht.
FREYR en FREYJA (FREYA). De naam van de godheid die het symbool van de zon was - betekent gesimineerde de Bevruchter, Freyja - de symbolische representatie van de maan - betekent de gesemineerde, de bevruchte; de oorspronkelijke betekenis is die van blije, vreugdevolle, schenkende blijdschap, mooie, lieflijke.
FRIGGA en beter FRIGG. Grimm heeft aangetoond dat de wortel van dit woord, al is het niet strikt synoniem, in ieder geval bijna verbonden is met dat van het woord Freya en verklaart het als de Vrije, de Schone, de Aangename.
FROSTI, de Engelse frosty; ijzig.
FULLA, overvloed; van fullr; vol.
FUNDINN, gevonden; van finna, te vinden.
GANDALFR. Alfr, een elf, waarschijnlijk betekent het een wolf, slang.
GANGLER, de vermoeide zwerver; te verzwakken, te vermoeien.
GANGRAD, waarschijnlijk GANGRADR, duidt een persoon aan die zijn stappen regisseert.
GARDROFA, Hekbreker; te breken, doorbreken.
GARMR, vraatzuchtig; keel, hebzuchtig.
GAUTR, kan mogelijk betekenen een bewaarde, te houden. [338]
GEFJON, de aarde; ook scheiding, verstoring.
GEFN, van Gefa, geven.
GEIROLUL, literair Speer-alimentrix: van Ala, om te eten, te voeden.
GEIRRAUDR, literair speer-rood; vandaar Koning Speer-roodachtig.
GEIRVIMUL, een rivier die stroomt of trilt als een speer of javelin.
GELGJA, van galgi, een galg.
GERDA, of gelijk GERDUR; omgorden of van Gerd; gerst. Zowel gerd als gard zijn veel voorkomende terminatie van vrouwelijke namen zoals Hildigard, Irminigard, Thorgerda, etc.
GERI. Geri kan afgeleid zijn van gerr, gierig, hebzuchtig.
GIMLI, heeft dezelfde betekenis als himill, hemel, de originele betekenis kan vuur geweest zijn, maar daarna een edelsteen, zoal het Duitse gimsteinn, vandaarr ook onze informele woorden gim, gimmy (netjes) en gimcrack; prul.
GINNARR, Verleider. van Ginna, te verleiden.
GINNUNGA-GAP kan de leemte van hiaten worden; een gapende afgrond.
GJALLAR (hoorn) uit Gjalla, om weer te geven, te klinken; schreeuwen.
GJOIX, waarschijnlijk van gjallr, klankrijk, helder.
GLADR, glad; blij, van Gledja, blijdschap.
GLADSHEIMR; literair Glad ‘s huis, het verblijf van vreugde of gelukzaligheid.
GLR, van glr, helder, doorschijnende, verbonden met Engels glare; schittering of fel licht.
GLEIPNIR, de Verslindende; van Gleipa, te verslinden.
GLITNIR, het glinsterende; van Glitra; glinsteren en fonkelen.
GLOINN, de gloeiende; van gloa, om te gloeien.
God. De oud Noorse taal heeft twee woorden voor God, namelijk God en Gud; en het lijkt erop dat de god werd gebruikt voor een idool en Gud voor een God. Beide woorden worden echter vaak toegepast om een hemelse godheid aan te duiden. De Scandinavische Pontiff-stamhoofden werden Godar (in enkelvoud Godi) genoemd.
GOMUL, waarschijnlijk van Gamall, oud.
GRABAKR, grijze rug.
GRAFJOLLUDR, Grijze huid; de huid van een dier.
GRAFVITNIR, van grafa, graven, delven, verbonden met Engels grave; en vita, weten; wist.
GRIMAR en GRIMNIR, een helm of elke soort bedekking; potisch voor de nacht gebruikt, de zon wordt dan gesluierd of bedekt.
GULLINBURSTI, gouden haren.
GULLTOPPR, Gouden manen kuif, de top van alles, vandaar manen.
GUNNTHRA. De eerste syllabe van dit woord is gunnr, oorlog, gevecht; toenemen, vergroten; thra betekent verdriet, rampspoed; en thro, een holte, sluis. Van gunnr is afgeleid Noors gunn-fani, oorlogsbanier
GYLLIR, van gull, goud. [339]
HABROK. De E.E. geven dit woord door lange stelen, van bar, hoog en brok, literair broeken, maar waarvan zij aannemen dat deze ook kunnen beteken het been van een vogel.
HALLINSKITHI, afnemen, zou dus een geschikte term zijn voor de zon na de meridiaan.
HAMSKEKPIR, waarschijnlijk van hams; verbergen, en Skipa; om te slijpen, ook om te drogen, te verharden.
HAPTAGUD, uit Hoogduits haupt, een verbinding, een das, een band.
HAR, beter HARR, kan hoog of harig betekenen. Als een aanduiding van Odin heeft het ongetwijfeld de vroegere betekenis. Als de naam van een dwerg zou de laatste betekenis passender zijn.
HARBARDR, harige baard.
HEIDRUN, sereen, onlichamelijk. Een heide.
HEIMDALLR: heimr, thuis, de wereld.
HELA, beter HEL, meervoud HELJAR, de godin van de helse gebieden, gebruikt in plaats van Helheimr voor die gebieden zelf.
HELBLINDI: zie het voorgaande woord; blindi, van blundr, sluimer.
HEPTI, betekent waarschijnlijk belemmeren, beperken; grijpen, met geweld nemen, zich eraan houden.
HERFJOTUR, literair Leger-voetketting, d.w.z. de macht hebben om een leger naar believen te belemmeren of te beperken: een leger, een gastheer, een menigte.
HERJANN, de leider van een leger; van her.
HERMOD, beter HERMODR: leger van haar, moed, (zie Modgudur).
HERTITR, spel onder krijgers, een gezellige soldaat; blij, vrolijk.
HILDUR (Hilda), oorlog, een gevecht. Daarom vinden we het in een aantal Germaanse namen, beide mannelijk en vrouwelijk als Hilderic, Childeric, Hildegrim (de Helm van Oorlog), Brynhildr (Brunhilde), Clothild (Clothilda), etc.
HIMINBJORG, de hemelse bergen, het bevattende, het allesomvattende.
HIMINBRJOTR, Hemel brekend: van Brjota, om te breken.
HJALMBERI, helm dragend.
HJUKI, om warm te houden, te voeden, te koesteren.
HLIDSKJALF, een helling, een glooiing; ook te wankelen, te beven.
HLINA, beter HLIN, de ondersteuning waarop een persoon leunt, d.w.z. een beschermgod.
HLJODALFR, de Genius of Elf of Gezond.
LODYN, de naam van Frigga als het symbool van de aarde; beschermster van de haard - van het huishouden. De Romeinen aanbaden ook een godin van de aarde en van vuur onder de gewone naam Fornax, dea fornacalis. Grimm vermeldt een steen gevonden in Kleef met de opmerkelijke inscriptie-DEAE HLUDANAE SACRVM C. TIBERIVS VERVS en merkt op dat Hludana noch een Romeinse noch een Keltische godin was, en dat het geen ander kon zijn dan Hlodyn die de identiteit van de Duitse en Scandinavische laat zien Mythologie. [340]
HLOKK of HLAUKK, om te verheffen, te klinken, te huilen als een adelaar.
HNIKARR of NIKARR, overwinnaar, een veroveraar; bewegen, trillen; naar voren stoten, nemen met geweld; afweren, belemmeren. Germaans mannelijk Nix, vrouwelijk Nixe, een watergenie. We mogen opmerken dat de monniken Odin hebben getransformeerd in de duivel, onze aanduiding van zijn Satanische Majesteit zoals Old Nick meer verschijnt als een verbastering van deze benamingen van de Germaanse godheid.
HNOSSA, een bal van garen, een draadkluwen, een knot.
HODUR, beter HODR. Grimm denkt dat de oorspronkelijke betekenis oorlog, gevecht kan zijn geweest.
HOFVARPNIR, een paard dat goed zijn hoeven beweegt, een doorzetter.
HRSVELGUR, literair Rauwe verzwelger, d.w.z. rauw vlees als een adelaar inslikken.
HRAFNAGUD, de god van de Raven; brafn; Germaans Rabe, Engels raven.
HRIMFAXI: rand, rijp of grijze vorst; fax, een kam, manen. De goede Engelse naam Fairfax betekent blond haar.
HRIMTHURSAR, de Rijp of Vorst reuze: thurs, een reus.
HRINGHORN, literair een geringde hoorn.
HRIST, van hrista, schudden, bewegen.
HRYM, HRYMUR, van de rand, rijp-grijze vorst.
HUGI en HUGINN, uit hugr, geest, adem, gedachte, verstand, rede.
HVERGELMIR, de brullende ketel; een bron van heet water.
HYRROKIN, literair Rokerig vuur; volkomen duisternis, ook rook.
IDAVOLLR; vollr, een veld, een plaats; tezamen stromen; om te wandelen, om een aangename wandeling te maken.
IDUNA, beter IDUNN of ITHUNN. Kan iemand bedoelen die van de samenvloeiing van wateren houdt, of om te werken, of om een aangename zwerftocht te maken.
JAFNHAR. De Even Hoge, literair net zo hoog.
JARNVIDR, IJzerhout.
JORD, JORTH, de aarde.
Jrmungandr. Gandr betekens slang en nog beter wolf: jormun is een woord van onzekere oorsprong, maar verschijnt in de hele oude Duitse taal. Om het idee van groot, maximaal, universeel uit te drukken. De lezer vindt veel bijzondere informatie over dit onderwerp in het bewonderenswaardige werk van Grimm.
JOTUNHEIMR, literair huis van Reuzen, de regio van de Reuzen.
KERLAUG: ker, elk soort vat, beker, kom, etc.; wordt ook gebruikt om de bedding van een rivier aan te duiden.
KJALARR, waarschijnlijk van kjala, vervoeren, overbrengen; een schip, een kiel.
Kvasir. Dit woord lijkt te worden gebruikt in de zin van een drinkgelag.
LAUFEY. literair Frondiferous-eiland; een eiland.
LETTFETI, Licht voetig: licht.
LIFTHRASIR, vitale energie, levensduur, lang leven; een lange tijd verduren.
LITUR, kleur, teint, vorm, het gezicht. [341]
LODURR, LODR, LOTHR, van Noors lod; vuur
LOFNA, beter LOFN, lijkt allegoraal te duiden op meerjarige en onveranderlijke liefde.
LOGI, Vlam; een houtblok van verbrand of te verbranden hout.
LOKI, te sluiten; vanwaar het Engelse to lock, te sluiten.
LOPTUR, luchtig, de sublieme; de lucht; vanwaar de Engelse lofty; verheven, aloft; omhoog, ook een (hooi-) loft.
LYNGVI, van lyng of leng, de zoete bezem, heide of ling.
MAGNI, de Sterke, de Krachtige; kracht, energie.
MANAGARMR, literair de wolven van de maan; een monsterwolf of -hond, vraatzuchtig.
MANI, de maan.
MARDOLL, zee-nimf; mere; de zee. Vandaar Engels mere zoals Windermere, Buttermere etc,. doll, een nimf; poëtisch een vrouw.
MEGINGJARDIR, de gordel van macht, de riem van dapperheid.
MIDGARD, middleweard, middenweg; zie Asgard. Middling, gemeen.
MIMIR of MIMER om in het geheugen te bewaren; fantasievol zijn; indachtig.
MJODVITNIR, literair wetend in mede; wijn; madja, palmwijn.
MJOLNIR of MJOLLNIR, waarschijnlijk van Melja, te stampen of Mala, te stampen; Engels mill en waarschijnlijk verbonden met Latijn malleus, een hamer.
MODGUDUR, een dappere vrouwelijke krijger, animosa bellona: moed; geest; Engels mood; gratie, genot.
MODSOGNIR, literair zuigen in moed of kracht.
MOINN, woonachtig op een hei of veen.
MUNINN, geest; geheugen, herinnering; G. Minne, liefde.
MUSPELLHEIMR, de regio of het huis van Muspell; gebruikt in de betekenis van elementair of bovenaards vuur.
NAGLFAR, een nagel van nagl, een menselijke nagel; volgens de Proza Edda, ‘geconstrueerd uit de nagels van dode mensen’, zeelui.
NAL. G. Nadel. A.S. ndl, Engels needle; naald.
NANNA. Grimm ontleent dit woord van Nenna, om het te durven.
NAR, een lijk.
NASTROND, een lijk; Het strand van de Doden
NAUDUR, noodzaak; nodig hebben.
NAUT, mogelijk van njota, om gebruik van te maken.
NIDAFJOLL, een rots, een berg.
NIDHOGG, een uitdrukking die wordt gebruikt om de nieuwe en de afnemende maan aan te duiden.
NIDI, van nidr, naar beneden.
NIFLHEIMR, literair Nevelig huis, het schimmige gebied van de dood.
NIFLHEL, van nifi en hel. Zie het laatste woord.
NIFLUNGAR, de mythisch-herosche geesten van de schimmige rijken van de dood.
NIPINGR, knap; samentrekken, krommen. [342]
NJORD, beter NJORDR, vochtig; Nar, nir; water; een golf, en Neriman; waterman.
Nott; Deens nat, Middelhoogduits naht; nacht, Engels night.
NYI, deze dwergen waren symbolisch voor de nieuwe en de afnemende maan.
ODIN, om door te sluipen, dientengevolge het almachtige wezen dat in alle dingen doordringt.
ODUR, de naam van de man van Freyja. Odur kan, net als Kvasir, de verpersoonlijking van de poëzie zijn.
ODHROERIR, Mind-spannend; de naam van een vat of ketel.
OFNIR, weven. Het woord zou dus het textiel betekenen of de kracht van Odin creëren.
OMI, van omr, een geluid, een crash; een naam die aan Odin wordt gegeven wanneer hij de Brahmlnlc Indra is, ratelt omhoog tijdens een veldslag of bij zonsopgang.
ONDURDIS, Sneeuwschaatsen; Engels dwalen; dis een nimf, godin.
ORGELMIR, Oer Reus; ook om te brullen, te huilen, te klinken, te weerklinken.
ORI, ijlen (met liefde), een van de Erotische Genii.
OSKI, dus iemand die luistert naar de wensen van de mensheid.
RADGRID, literair op zoek naar kracht met gretigheid; macht, rijksraad.
RAGNAROKR. Het Noordr ragin betekent raad, de plaats waarvan, regin, wordt gebruikt in de Edda Gedichten voor de goden; dat wil zeggen, de raadgevende, overleggende goden. Het beantwoordt in feite volledig op het Engelse woord rack wat wijst op atmosferische ‘nevelachtigheid; vandaar dat Ragnarok zeer terecht vermeld wordt als ‘de Schemering van de Goden.’
RAN, plunderen; haar buit was degene die verdronken was op zee.
RANDGRID: rand, van rond, een schild.
RATATOSKR, van rata; doordringen; de laatste syllabe kan worden afgeleid van Germaans tasche, een zak of tas; vandaar de doordringende zak?
REGIN, wordt vaak gebruikt in de zin van enorm, immens; de uitgestrekte zee.
REGINLEIF, dierbaar voor de goden, zie Regin.
RIGR, Rajah, een koning.
RINDA, beter RINDUR, betekent symbolisch de aardkorst.
ROSKA, snel, levendig, actief.
SADR, SATHR, gewoon, waar, in vrede, waarlijk.
SGR, een groot schip van welke aard dan ook. Het woord werd door de Skalds metaforisch gebruikt voor de zee.
SAGA. De gepersonifieerde sage of vertelling, van Segja, om te zeggen; Germaans salie; Engels a saying, Latijn Saga, een tovenares; sagax, saga-clous, te vorspellen.
SANNGETALL, navraag naar; naar de waarheid gissen.
SESSRUMNIR, literair zitkamer ruim, d.w.z. met ruimte voor veel zitplaatsen. [343]
SID, afnemend, hangend, neigend naar beneden.
SIDHOTTR, literair hangende hoed of kap.
SIDSKEGGR, literair Hangende baard; Engels shag en shaggy.
SIF, betekent vrede, vriendschap, relatie, een godin, Sibja, Sippia en Sib.
SIGFADIR, of SIGFODUR, de Vader van de Overwinning; Latijn pater.
SILFRINTOPPR, Zilveren manen, Engels silver; toppr, zie Gulltoppr.
SINDRI, ofwel sprankelend of schuim producerend.
SJOFNA. F. Mag. ontleent het van sja; om te zien.
SKADI, de ekster kreeg zijn naam van deze godin.
SKAFIDR, scheren, schrapen.
SKEGGOLD, literair Oude baard; duidde ook een bepaald soort strijdbijl aan.
SKEIDBRIMIR, elke tijdsperiode die verstreken is.
SKIDBLADNIR, lat, houten dakspaan, stuk hout, een schede; Engels blade, mes of grassprietje.
SKILFINGR, waarschijnlijk schudden, verbrijzelen.
SKINFAXI, Schijnende maan: huid, pracht, licht.
SKIRNIR, sereen, puur, helder; Engels sheer, puur, wat vroeger dezelfde betekenis had.
SKOGUL, waarschijnlijk van skaga, uitsteken; vanwaar skagi, een voorgebergte.
SKOLL, vasthouden aan, zich houden aan, toeslaan, slaan.
Sleipnir. Engels slippery; glad.
SLIDRUGTANNI, wreed, woest, wild.
SNOTRA, om de neus te blazen; een persoon, zelfs een godin, die veel netter is wanneer de neusgaten grondig worden gereinigd.
SOKKVABEKKR, literair zinkende beek; zinken; een riviermonding, een kust, een beek.
SON, geluid, lied, zingen.
SURTUR, obscuur, onzichtbaar; en onbegrijpelijk!! Surtur, volgens Fin Magnusen, het onzichtbare, onbegrijpelijke wezen dat de oude Scandinaviërs beschouwden als ‘De grote Eerste Oorzaak het minst begrepen ‘van alle dingen.
SVADILFARI, gladheid, ook glad ijs.
SVAFNIR, waarschijnlijk van svefa, om in slaap te vallen; slapen, rustig, rust.
SVALINN, de verkoeling; afkoelen, te verkoelen.
SVARTALFAHEIMR, literair het huis van Zwarte Elven, regio van de Elvns of Duisternis in tegenstelling tot dat van de Elven van het Licht.
SVARTHOFDI, zwarte hoofd; svartr, zwart.
SVASUTHR, zoete zuiden; vrolijk, liefje,
SVIDR en SVIDRIR, van svida, te verschroeien; of wijs, krachtig.
SVIPALL, om te haasten, te vibreren; zwaaien, zweven; alzo met Engelse to sweep.
SYLGR, een teug of inslikken; slikken; om te slikken, zwelgen, feesten. [344]
SYN, betekent gelijkheid; synoniem verdediging, excuus, ontkenning, belemmering, die verpersoonlijkt is in een gerechtelijke godin.
SYNIR, heeft een mooie verschijning.
TANNGNIOSTR, knarsetanden; kneuzen, kraken, malen, knarsen.
THEKKR, om te weten; Engels to think. Thekkr betekent ook beminnelijk.
THODNUMA, mannen, mensen, naties.
THOR, samentrekking van Thonar, een woord dat wijst op een God die net als Thor over de donder en atmosferische verschijnselen heerste.
THORINN, van Thor, vermetelheid; vanwaar Thora; durven.
THRAINN, de Hardnekkige; van Thra, om vurig te verlangen.
THRIDI, de derde.
THOR, mogelijk van Throa, verhogen, versterken.
THRUDUR. Thrudr is een verouderd Noors woord dat kracht, stevigheid betekent; maar het schijnt oorspronkelijk te hebben bestaan, in de meeste van de Germaanse talen in de betekenis van maagd, meisje; en werd daarna gebruikt in de zin van heks, tovenares.
THRUDVANGR, de verblijfplaats of regio van standvastigheid.
Thrym. F. Mag. zegt dat het woord ongetwijfeld is afgeleid van thruma, donder.
THUNDR, kan worden afgeleid van thund, een borstplaat, een maliënkolder.
THYN, te donderen, om een donderend geluid te maken, zoals een snelle stroom doet.
TYR, betekenent God; evenals het Latijnse Jupiter, waarvan hij een naam aanneemt. Ju of Jus, Jupiter.
URD, VERDANDI en SKULD, het heden, verleden en toekomst. De namen van de lotsbestemming van het heden en het verleden.
UTGARD, beter UTGARDR, literair Buitenste afdeling. Zie Midgard.
VAFTHRUDNIR, van vefa, om te betrekken, te ondersteunen, te weven.
VAFUDR, de Wever of de Maker.
VAKR, VAKUR, alert, levendig, waakzaam.
VALASKJALF, keuze, verkiezing.
VALFADIR of VALFODUR, literair de Gekozen Vader.
VALHALLA, beter VALHOLL, Walhalla of beter Walholl, literair de hal van de uitverkorenen: mag ook oorspronkelijk een tempel hebben aangegeven.
VALKYRJOR, of VALKYRJUR, enkelvoud Valkkyrja, Walkuren, literair Kiezers van de geslagene; wezen de verslagenen aan in de strijd; een potisch woord voor een veldslag.
VANADIS, waarschijnlijk een godin van de Vanir. Zie dat woord en Dis.
VANIR, mooi; met de Latijnse venustus en Venus, en mogelijk met het Engelse wench; deerne.
VASADR, van vas, vocht, een woord verbonden met het Engelse wet en wash.
VE. Werd gebruikt in de zang zing om een bepaalde god uit te drukken; het zou vear zijn, goden, idolen; een tempel [345]
VEDURFOLNIR kan als Stormstilstand worden weergegeven; kalmte veroorzaken.
VEGSVINN, literair de weg weten.
VERATYR, literair de mens-god.
VESTRI, west, occidentaal.
VIDAR, een boom; hout; en mogelijk ook kruid en wilgenteen.
VIDBLAINN, uitgespreid azuur (literair Breedblauw).
VIDFINNR, breed, uitgestrekt.
VIDOLFR of VIDALFR, literair Bos Elf.
VIDRIR, bemiddelaar van het weer; om het weer te stillen.
VIGRID, van vig, een gevecht; gevechtsambacht, de kunst van oorlog.
VILI, Will. Te willen, verkiezen.
VILMEITHR, een oud woord voor boom.
VIN en VINA, een vriend, om lief te hebben, te begunstigen; innemend.
VINDALFR, Wind Elf.
VINDSVALR; vindr, wind; svalr, koud, ijzig.
VINGOLF, literair de verblijfplaats van vrienden; golf betekent literair een vloer.
VOLUNDR. Het woord duidt een bekwame ambachtsman aan, in welke zin het nog steeds door de IJslanders wordt gebruikt; hij is een beroemde werkman - een Wayland - in ijzer; en ze noemen heel toepasselijk een labyrint een Wayland-huis.
VOLUSPA, een sybil of een profetes.
YGGDRASILL, van Ygg, een van de namen van Odin (zie het volgende woord) en drasill, dragend; dus zou het volgens F. Mag. betekenen (produceren) regen of het dragen van Odin.
YGGR., Om te mediteren en ook om te vrezen; vandaar dat het woord kan worden weergegeven door de Mediterende of de Verschrikkelijke.
YLG, De Huilende; huilen.
YMIR, een verward geluid zoals het geritsel van bomen wanneer ze door de wind worden geschud; ook het klinken van metalen.
Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl