Roman van Saladin

Ende stont up met snellen kere

Als .i. vrome prence vri

Stille seide hi dicken ay mi

[D]atti consenteirde den camp

Nv moeti horen sonder wanc

Van geraerde den rudder vromen

Die harde wel heift vernomen

Dat solimant was ter wapinen goet

Dies hief hi metter spoet

Met vluchen arme dat swaert

Solimande slouch hi ter vaert

Recht up sinen hellem bouen

Datti van perssen es te clouen

Ende tswaert sanc den hellem dure

Die nuese corti hem ter hure

Oec was so ouer groot die slach

Dattie payien uptie erde lach

In onmacht ende al in dwelme

Geraerd roofden vanden helme

Ende makedem dat houet bl[oot] [1rb]

Ic bidde v oec dat ghi laet

Desen strijt ende weist kerstijn

Onse maech so es seghin

Naer datti onser nichten heeft

Hies .i. die beste die leift

Als [da]t putagor horde

Verwoedde hi naer metten worde

Hi seide hoeren suene triuvant

Lachter geue v te[ruogant]

Hebdi onse wet [verlaten]

Het sal v herde lettel baten

Bi mamette die mi geboot

Ghi cuert uan mire hant [die doot]

Adde tlijf uerlo[re]n seghi[n]

Solimant seide broeder mij[n]

Het es v alte grote scande

Seghin die es ydelrehan[de]

Het es alte sere mesdaen

Dat ghine sonder were w[ilt slaen]

Putagor sprac du sech[s .....] [1va]

Het werd lange na middach

Entie sonne sceen wel heet

Seghin meniche pine leet

Ende daertoe menichen arebeit

Mi seit aldus die waerheit

Dat het seghine nauwe sto[et]

Ne maer dattem in sinen moet

Van morinden cam te voren

[.........]dder vercoren

[.........]en sinne

[....] vergramde liebaerdinne

[.... v]echten sal om hare proyie

[....]erte was hem te vernoye

[....] uoer hem in dat sant

[....] sach den goeden brant

[....]em sijn vader adde gegeuen

[....] se[lu]en sprac die degen

[....]der der huge van tabarien

[....]t noch verwiten mye

[....] dat ouer goede swaert [1vb]

Duerden alsberch neder woet

Doe werd hi al thants verbolgen

Hi ghinc slaen met sire coluen

Als ofts niet adde gewesen

Wonder waest hoe dats genesen

Voer hem mochte die stoute seghin

Maer sine herte was so fijn

Omme tgedinken uan sinen wiue

Al hadder geweist tuerken viue

Nochtan adde hem die baroen

Enen voet niet ontvloen

Dus vochten sere dese twee

Sine spaerden andren nemmee

Dan of si waren wilde beesten

Mi vertellen die walsche ieesten

Dat mijn here huge uan tabarien

Sere dancte der maget marien

Dat sinen kindren ten besten was comen

.X. rudders so heifti genomen

E[..............] [2ra]

Secht geraerde ende segine

Datsi an doen hare wapine

Want hets uele meer dan tijt

Mijn heren sijn al nv int crijt

Die portier sprac loop dire vaerde

Ic salt te w[etene] doen geraerde

Ende sinen broeder den vromen segin

Doe liep wech die sarasijn

Tote hi cam in dat groene

Daer hi vant die saragoene

Ende sinen h[er]e clariant

Daer vertrac . hi alte hant

Hoe hi niet indie porte mochte

Bi mamette die mi gewrochte

Sprac clariant ic peinset te uoren

Dat onse menen was uerloren

Die uielaert sal hem niet genenden

Datti sine kinder vte sal senden

Esclandie andworde mettien

Dat suldi corteleke sien [2rb]

Dat daer buten sal uaren [r...e]

Ic ne dar letten niet [...]e

Ic enmoet hem te we[ete]ne doen

Met desen sach soe den garsoen

Die uander porte cam geronnen

Ic ensoude niet gesecgen connen

Den rouwe die morinde ontfinc

Saen ghinc soe uorden coninc

Die here was uan melide

Drouue ende herde sere on[blide]

S[at] soe up die spo[n]de ne[der]

Soe peinsde vort ende daertoe weder

W[a]t soe best mochte bestaen

Node wilde soet ane gaen

Dat so[e]ne wecte ute sinen slape

D[o]e sach soe comen haren cnape

Die welke was [s]iin kamerlinc

St[ill]e seitsoe ay areminc

Het moet emmer aldus wesen

Neder so stoop soe met desen [[2va]

Blancarde ende florioen

Doe saten up die baroen

Vtermaten verwondelike

Si waren bede hinghels gelike

Men gaf elken .i. scilt

Die uan duechden niet was wilt

[D]oe namen si orlof met rouwen

An arer moeder der scoenre vrouwen

Ende an hare w[ul]en mede

Doe bonden si al sonder beide

[U]ptie hofde die helme daer

Ene glauie met .i. banniere claer

Gaf men helken in die hant

Die twee coninghe vailiant

Die uouren also elcandren bi

Die marterie orcont mi

Dat mijn her huge in die stede

Al dat uolc te wapinen dede

Delen so deide hijt andrien

Teen deel gaf hi seidemen myen [2vb]

Dat goede ors daer hi up sat

Geraerd die uersach al dat

Met sporen stac hi tors blancaert

Ende cam te clariante waerd

Als .i. coninc uan herten coene

Clariant gelijc [d]en lyoene

Cam upten vromen coninc weder

Si daelden bede die speren neder

Daer an dat waren die bannieren

Vp elc andren datsi stieren

Die staerke orsse uan fieren lope

Sie vielen alle bede te hope

Gelike oft ware .i. donder slach

Die marterie doe mi gewach

Datsi hem so onderstaken

Dattie glauien bede braken

Die trencoene uielen int sant

Ouer leden die wigant

Alle bede sonder hurten

Si [saten] rechte sonder sturten.

En stond op met snellen gang

Als een dappere edele prins

Stil zei hij vaak aai mij

Dat hij toestemde het kamp

Nu moet je horen zonder twijfel

Van Gerard de dappere ridder

Die erg goed heeft vernomen

Dat Soliman was ter wapens goed

Dus hief hij met een spoed

Met vlugge arm dat zwaard

Soliman sloeg hij ter vaart

Recht op zijn helm boven

Zodat hij de druk is gekloven

En het zwaard zonk hem de helm door

De neus korte te die tijd

Ook was zo over groot die slag

Dat de heiden op de aarde lag

In onmacht en al in bedwelming

Gerard beroofde hem van de helm

En maakte hem dat hoofd bloot [1rb]

Ik bid u ook dat ge laat

Deze strijd en wordt christen

Onze verwant zo is Seghin

Naar dat onze nicht heeft

Hij is de beste die leeft

Toen dat Putagor hoorde

Verwoede hij na die woorden

Hij zei, hoerenzoon trawant

Lachen geeft u Putagor

Heb je onze wet verlaten

Het zal u erg weinig baten

Bij Mohammed die me gebood

Ge keurt aan mijn hand de dood

Had je het lijf verloren Seghin

Soliman zei, mijn broeder

Het is al te grote schande

Seghin die is zonder schuld

Het is al te zeer misdaan

Dat ge hem zonder verweer wil slaan

Putagor sprak, u zegt .....] [1va]

Het werd lang na middag

En de zon scheen wel heet

Seghin menige pijn leed

En daartoe menige arbeid

Men zegt aldus de waarheid

Dat het Seghin nauw stond

Nee, maar dat hem in zijn gemoed

Van Morinde kwam te oren

[.........]der uitverkoren

[.........]en zin

[....] vergramde leeuwin

[.... vechten zal om haar prooi

[....] hart was hem te verdriet

[....] voor hem in dat zand

[....] zag den goede brand

[....]die hem zijn vader had gegeven

[....] zelf sprak die degen

[....]der de Hugo van Tabari

[....]t noch verwijten mij

[....] dat over goede zwaard [1vb]

Door de maliënkolder neer woedde

Toen werd hij al gelijk verbolgen

Hij ging slaan met zijn kolven

Alsof het niets was geweest

Wonder wast het hoe dat genezen

Voor hem mocht die dappere Seghin

Maar zijn hart was zo fijn

Om te gedenken van zijn wijf

Al waren er vijf Turken geweest

Nochtans had hem die baron

Een voet niet ontkomen

Dus vochten zeer deze twee

Ze spaarden de andere nimmer

Dan of ze waren wilde beesten

Mij vertelt die Waalse verhalen

Dat mijn heer Hugo van Tabari

Zeer dankte de maagd Maria

Dat zijn kinderen ten beste was gekomen

10 ridders zo heeft hij genomen

E[..............] [2ra]

Zegt Gerard en Seghin

Dat ze aan doen hun wapens

Want het is veel meer dan tijd

Mijn heren zijn al nu in het krijt

De portier sprak loop uw vaart

Ik zal het weten laten Gerard

En zijn broeder de dappere Segin

Toen liep weg die Sarrazin

Tot hij kwam in dat groene

Daar hij vond die van Aragon

En zijn heer Clariant

Daar vertelde hij al gelijk

Hoe hij niet in de poort mocht

Bij Mohammed die me wrocht

Sprak Clariant, ik peinsde tevoren

Dat onze bedoeling was verloren

Die ellendige zal zich niet toestaan

Dat hij zijn kinderen zal uitzenden

Esclandie antwoorde meteen

Dat zal je gauw zien [2rb]

Dat daarbuiten zal gaan [r...e]

Ic ne dar letten niet [...]e

Ik moet hem te ween doen

Met deze zo zag de bediende

Die van de poort kwam rennen

Ik zou niet zeggen kunnen

De rouw die Morinde ontving

Gelijk ging ze voor de koning

Die heer was van Melide

Droevig en erg zeer ontevreden

Zat ze op van de sponde neer

Ze peinsde voort en daartoe weer

Wat ze het beste mocht bestaan

Node wilde ze het aangaan

Dat ze hem wekte uit zijn slaap

Toen zag ze komen haar knaap

Die was zijn kamerling

Stil zei ze zo, aai kamerling

Het moet immer aldus wezen

Neder zo stond ze met deze [[2va]

Blanchard en Florimont

Toen zaten op de baronnen

Uitermate verwonderlijk

Ze waren beide engelen gelijk

Men gaf elk 1 schild

Die van deugden niet was wild

Toen namen ze verlof met rouwen

Aan hun moeder die mooie vrouw

En aan hun wil mede

Toen bonden ze al zonder te wachten

[Op de hoofden de helmen daar

Enen lans met een heldere banier

Gaf men hun elk in de hand

De twee koningen dapper

Die voeren elk de andere nabij

De materie verkondigt me

Dat mijn heer Hugo in die plaats

Al dat volk te wapen deed

Delen zo deed hij het in drieën

Het ene deel gaf hij, zei men mij [2vb]

Dat goede paard daar hij op zat

Gerard die zag al dat

Met sporen stak hij het paard Blankaart

En kwam te Clariant waart

Als een koning van hart koen

Clariant gelijk de leeuw

Kwam op de dappere koning weer

Ze daalden beide de speren neder

Waaraan dat waren de banieren

Op elk de andere dat ze sturen

Die sterke paarden van fier lopen

Ze vielen alle beide te hoop

Gelijk of het was een donderslag

De materie toet me gewag

Dat ze zich zo onderstaken

Dat de lansen beide braken

Die wapenstukken vielen in het zand

Overleden die strijders

Alle beide zonder horten

Ze zaten recht zonder storten