Hanenei

Alectorius. Zie Basilisk.

Naar middeleeuwse beschrijvingen is de Basilisk uit een leerachtige dooier loze hanenei, basilisken ei, geboren die op het eind van de zomer door een volkomen zwarte haan van zeven jaar oud in warme mest is gelegd op het moment dat de Hondsster Sirius opkomt. Voelt een haan een ei in zich groeien zoekt hij een plaats om die te leggen waarna een pad die het nest ontdekt het ei uitbroedt. Vervolgens komt hieruit een dier met een hanenkop en acht hanenvoeten, zijn ogen zijn rood, zijn kleur is tussen zwart en geel, een lijf als een adder maar de rest van het lichaam is als een haan. De slangachtige romp eindigt in een pijlpunt. Hij heeft een kroon op zijn kop en fonkelende ogen.

Maerlant: Oude boeken doen verstaan dat een oude haan een ei legt waar men voor waarvan zegt dat de basilisk daarvan komt, een dier dat de wereld verdoemt, maar tot deze creatuur moet veel gevoegd worden door natuur, in warme drek legt hij en daar broedt de natuur te zijner tijd en dan komt dat dier uit naar zijn aard en heeft een serpenten staart en anders is het gelijk de haan. Die zijn gedaante hebben gezien zeggen, het ei is zonder schaal in een vel opgesloten ten alten male, dik en sterk en wel behoedt. Sommige wanen dat dit de pad of dat serpent broedt. Diegene die deze creatie hebben gezien vertellen dat er geen schaal omheen zit maar een zeer sterke huid die de hardste krachten kan weerstaan. Volgens sommigen wordt het ei door een slang of door een pad uitgebroed, hoewel er twijfels zijn.

Niet eerder wordt het geboren dan dat het zich verbergt in een spleet of stortbak of in de dakspanten van een huis om door niemand gezien te worden; want zo is zijn aard dat als een mens het ziet voordat hij hem ziet, hij zal sterven, maar als hij hem het eerst ziet, zal hij dood neervallen.

Mulder: In Bazel werd in 1474 een haan veroordeeld tot de brandstapel omdat hij een ei had gelegd. Het hanenei is iets minder onwaarschijnlijk dan het lijkt: Aristoteles wees er reeds op dat zich bij oude hanen onder het middenrif, op de plaats waar zich bij de kip de eieren bevinden, een gele, eivormige substantie kan ontwikkelen. Ook worden misvormde eieren of eieren met een dubbele dooier wel 'hanenei' genoemd.

Tiroler boeren laten hun haan dan ook geen zeven jaar oud worden. Nog lang denkt het volk dat misvormde kippeneieren door hanen gelegd zijn, waarschijnlijk denkt men aan kippen met hanenveren die ook als een haan kraaien. In het jaar 1474 was er een vonnis bij de raad van Bazel waar een haan veroordeeld werd omdat die als heksenmeester de mesthoop had bestegen om een ei te leggen. Hij werd met het ei in het vuur geworpen. De mensen betoonden zich dankbaar en gelukkig dat zo'n grote ramp was afgewend door het tijdig ombrengen van een gevaarlijk monster ԩn de dop.'

Uit; Lapidary or, the history of pretious stones, bij Thomas Nicols 1652.

Van de Alectorius of Cock-stone.

De Alectorius is een transparante edelsteen van de grootte van een boon, gevonden in de maag van een haan, zoals kristal of helder water.

Zijn namen.

In Latijn Alectorius: In Duits ein Cappaunstein. In het Engels de Cock-stone.

Zijn soorten.

De beste (zegt Plinius) is transparant als helder water of een kristal. Boetius zegt dat sommige van deze stenen zijn zoals duister kristal en dat er andere zijn met een bruinachtige kleur en dat er enkele gevonden zijn met bloedrode aderen.

Zijn eigendom en waarde.

Van deze steen wordt overgeleverd dat het door een zonnekracht die het in zich heeft hem die het draagt over zijn vijanden doet zegevieren. Zie Solinus cap. 4 en Dioscorides l. 2. c.43. Er wordt gezegd van Milo Crotoniates, die leefde in de tijd van de oude Tarquinus, dat hij door de hulp van deze steen onoverwinnelijk werd. Zolang de haan deze steen in zijn maag heeft wordt er gemeld dat hij nooit drinkt. Boetius zegt dat de zekere ervaring van de Neotericks deze steen goed heeft gevonden om de hitte van het hart te stillen en de dorst te lessen als het in de mond wordt gehouden. L. Lemnius en Albertus Magnus hebben over de krachten van deze steen geschreven. Er wordt ervan vermeld dat als het in de mond wordt gehouden het de overwinning verkrijgt en dat het de kracht heeft om liefde en liefde op te wekken en constant en welsprekend te zij, en te beveiligen tegen allerlei gevaren. Deze steen is zeer zeldzaam en kostbaar en kan daarom worden gewaardeerd naar het genoegen van de bezitter.

Zie verder; volkoomen.nl en; volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl