Splijtsteen

Splijtsteen is een sedimentgesteente (afzettingsgesteente), bijvoorbeeld kwartsiet en leisteen. Dit gesteente ontstaat doordat zand of klei door druk en temperatuurverschillen gedurende zeer lange tijd worden samengeperst in lagen. Door de natuurlijk gevormde lagenstructuur is de steen splijtbaar.

Schistus, of splijtsteen, is bros en splijtbaar, vandaar de naam, en is samengesteld en bij elkaar gehouden als het zout van ammoniak. Het heeft harde en ronde wortels, schistwortels genaamd, waarmee je ooit werd vervalst met hematiet. De fraude werd ontdekt doordat ze in rechte platen waren gebroken, die het hematiet niet raakten, deze steen is de hitte van het kruis, als het de beste was; op andere momenten is het zwartgeblakerd, met dunne platen die aan elkaar plakken als een spiegelende steen, glanzend en transparant, waardoor het, als je naar de zon kijkt, parelachtige lijkt. Plinius beweert dat de schalie van Sotacus antraciet wordt genoemd en dat hij in Afrika zwart wordt, en dat hij, wanneer hij met water wordt ingewreven het zwart maakt aan het deel dat aan de wortel zat, en aan de andere kant de kleur van de krokus en dat het nuttig is in medicijnen voor de ogen. Het wordt gevonden in Bohemen, in Rome, in het Vaticaan en in Montacut bij Anglarium, waarvan de top van deze steen is gemaakt. Het lijkt erop dat sommige soorten talkpoeder; maar het verschilt in dit opzicht van talk dat het in rechte platen is gesplitst. Maar de talkplaten zijn flexibel en op verschillende manieren gevouwen.

Zie verder; Volkoomen.nl