Morochthus steen

Een Egyptische steen, door de Ouden gebruikt als toepassing op de intertrigo van kinderen: waarschijnlijk een verscheidenheid aan voldersaarde, voor zover deze door volders lijkt te zijn gebruikt.

Dit is een zachte steen, ook wel Leucogea, Leucophragis, Galaxias of Graphida genoemd, omdat je het als een schrijfpen kunt gebruiken. Volgens George Agricola werd hij geboren in Saksen en nabij Hildesheim, waar hij Milchstein wordt genoemd. Dioscorides stelt dat het in Egypte werd gevonden, daarom schrijft hij dat het nuttig is voor het bleken van kleding,omdat het zacht is en gemakkelijk in vloeistof oplost. En om de poriën van het lichaam te openen, en vooral om bloed bij te dragen aan degenen die gal uitspugen en aan degenen wier blaas pijn doet als er water wordt uitgegoten. Ad stroommatrix met wol-pessaria-vorm wordt opgelegd. Het wordt ook gemengd met oogdruppels om de oogkassen te vullen en wanneer het met was wordt gemengd om de tranen te stoppen, zal het littekenvorming bevorderen, want het droogt uit, maar heeft nauwelijks een adstringerend vermogen zonder te bijten. Ze worden aangetroffen in Saksen, hard en in Hildesheim zandstenen, die zwart zijn en een melkachtig sap afgeven. Deze worden in Germaans ein Schwartzermilchstein genoemd. Want deze steen varieert in kleur, sommige zijn zwart en honingkleurig. Als het verschil moet worden vastgesteld tussen Morochthus, Galactieten, & Melititen. Morochthus heeft melksap zonder de zoetheid van honing, dan is het noch wit noch grijs. Galactieten, wit of grijs, geven een melkachtig sap af zonder de smaak van honing. Melitites beloven een melkachtig sap met een kleurrijke kleur, maar met een honingsmaak. Morochtis worden ook gevonden in de Apennijnen, in de regio Lunes en in Etrurië, waar schilders en wiskundigen er lijnen uit trekken. Hoewel de lak harder is dan zeep of edelstenen, zijn de lijnen droog en niet nat.

Zie verder; Volkoomen.nl