Kobalt

Naam, etymologie.

Kobalt, Co, Cobalt, cobolt, cobel, kobolt of kobold is zo genoemd naar de demon van de mijnen, (goblin of aardmannetjes) de boze geesten die ervoor zorgden dat men er geen goed metaal van konden smelten en die ervoor zorgden dat het gesteente giftig arseendampen ontwikkelde. Men geloofde dus dat kobolden uit kwaadaardigheid stiekem dit metaal in de mijnen legden. Frans cobalt.

Kobalt komt niet vrij in de natuur voort, het is een scheikundig element met symbool Co en atoomnummer 27. Het is een zilverkleurig overgangsmetaal. Kobaltglans, CoAsS, komt steeds samen voor met ijzer, kobaltiet of glanskobalt. Uit kobalterts bereidt men een kobaltoxide dat veel gebruikt wordt voor het blauw kleuren van glas en voor de vervaardiging van kobalt blauwsel, kobaltblauw. Hiertoe wordt het kobaltoxide samengesmolten met zand en potas en het zo verkregen glas wordt fijn gemalen. Het leverde in latere tijden het kobaltblauw, iets wat al in prehistorische tijden ontdekt was om aardewerk te kleuren en later weer vergeten werd. Door de Egyptenaren, Grieken en Romeinen werden kobaltverbindingen gebruikt voor het kleuren van glas. In Perzië is eens een ketting gevonden met door kobaltverbindingen gekleurde blauwe glaskralen uit ongeveer 2250 v.Chr. De Chinezen gebruikten in de tijd van het Tang- en Ming-dynastie kobaltverbindingen voor het kleuren van porselein. Het element zelf werd omstreeks 1737 ontdekt door George Brandt tijdens het onderzoeken van mineralen. Deze Zweedse wetenschapper was toen in staat om aan te tonen dat kobalt zorgde voor de blauwe kleur en niet - zoals eerder aangenomen - bismut.

Nu wordt het gebruikt voor legeringen en harde staalsoorten, kobalt(II)oxide, beter bekend onder naam kobaltblauw, gebruikt als pigment voor glas en porselein, als component in sterke magnetische materialen, Katalysator in de chemische- en olie-industrie en als Elektroden in batterijen. Samen met nikkel en ijzer wordt het vaak in grote hoeveelheden aangetroffen in meteorieten. Het komt ook voor in het menselijk lichaam als onderdeel van vitamine B12. Wordt gevonden in Annaberge en Schneeberg in Saksen, Zweden en in Marokko in de Bou Azzer gangen.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/