Meerschuim

Uit; http://members.home.nl/wil.gulpen/images/Meerschuim.jpg

Naam, etymologie.

Meerschuim, Duits en Engels Meerschaum; zeeschuim, Frans ecume de mer, een vertaling van de oorspronkelijke Latijnse benaming Spuma maris en Griekse halos achne, halos; zee, achne; schuim, (droge stukken kunnen namelijk drijven op water). De officiële naam is Sepioliet en doet wat denken aan de structuur van inktvisschelpen (Sepia), lithos; steen, vandaar de naam Sepioliet. Maar die bestaan uit kalk.

Meerschuim is wit, geel of grijsachtig en ondoorschijnend met schelpachtige breuk en wordt in serpentijnlagen gevonden Mg4Si6O15(OH2).6H2O. Het is zeer poreus zodat het eerst op water drijft. Het heeft veel overeenkomst met speksteen.

Een belangrijke economische vindplaats is bij Eskisehir in Turkije, het wordt ook gevonden bij Madrid in Spanje (Vallecas-Vicalvaro) Griekenland, Moravië en Klein Azië.

Bij het uitgraven is het zo zacht dat het met een mes gesneden kan worden. In vochtige toestand is het zacht, in droge toestand hard Het zuigt begerig vocht op en kleeft zo aan de lippen. Het meerschuim wordt gebruikt voor pijpenkoppen, dat begon rond 1723. Als die tweemaal in vet en eenmaal in was gekookt worden roken ze door, namelijk de onderste helft wordt dan door de tabaksdamp bruin en de bovenste wit. Kookt men de kop in olie (oliekop) dan wordt die door het roken overal bruin en geel gemarmerd. Van het afval wordt kunstmatig meerschuim gemaakt dat in was gekookt en gepolijst wordt, oliekoppen.. Het wordt gebruikt voor wamte- en geluidsisolatie, lichtgewicht bouwstenen, keramische producten.

Niet te verwarren dus met zeeschuim, dat uit inktvisschelpen bestaat of het schuim dat je soms als een soort zeepsop langs de vloedlijn op het strand ziet, dat bestaat uit afstervende eencellige zweepdiertjes (Phaeocystis).

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/