Varkenssteen

Een steensoort die een vieze geur afgeeft wanneer erop wordt geslagen of erover wordt gewreven; specifiek een type bitumineuze kalksteen met deze eigenschap. Vergelijk stinksteen.

In dat land van Pahang vindt men een steen binnen in de gal van een varken en die houden ze in meerder waarden tegen alle venijn en ziektes dan steen bezoar; de Portugezen heten het pedra do porco, dat is: varken steen; wordt veel in Malakka verhandeld. Het is van kleur helder roodachtig en bitter in 't smaken en in het tasten als Franse zeep. Als men die wil gebruiken en iemand te drinken geeft zo werpt men die in een kop met water en laat het alzo een weinig staan en alsdan trekken ze het er weer uit en zo zal het water bitter zijn en reinigen alle venijn dat men in 't lijf heeft, als bij experiëntie dikwijls gevonden is geweest.

Uit; Lapidary or, the history of pretious stones, bij Thomas Nicols 1652.

Van de Varkenssteen, the swine-stone. Het is een steen met een roodachtige kleur en bittere smaak waarvan wordt gezegd dat het bij een rivier in de buurt van Malakka wordt gevonden in de gal van de grotere soort zwijnen. Boetius. In de regio Pahang, vlakbij Malakka, wordt een steen gevonden in de huid van een varken en deze is sterker dan Bezoar. Het heeft een rode kleur, is verdund en heeft een bittere smaak en lijkt bij aanraking op Franse zeep. Voor gifstoffen is het effectief als je het lang in een glas water laat weken, dan eruit haalt en het bitter gemaakte water eruit giet, het verdrijft inderdaad al het gif zoals vroeger vele malen bewezen. De Indianen noemen het mastica de soho, dat wil zeggen een varkenssteen.

Boetius; Garsias ab Horto beschrijft de steen van Malakka op deze manier, de steen van Bezoar deed me denken aan een andere steen, waarvan wordt gezegd dat deze de enige is die resistent is tegen gifstoffen die in Malakka te vinden is: tenminste in de provincie Pam van het koninkrijk Malakka. En dit wordt gevonden in de vacht van een varken: Maar het wordt zo hoog gewaardeerd onder de inheemse Indianen, vanwege de zeldzaamheid van de twee die in mijn tijd samen werden gevonden, dat de andere als een groot geschenk werd gestuurd naar hem die regeert India namens de koning van Portugal. En hoewel de Bezoar-steen daar veelvuldig wordt aangetroffen geven de inwoners daar nog steeds de voorkeur aan. Ik herinner me dat ik er maar één zag waarvan de kleur lichter paars leek, bitter van smaak, licht en glad aanvoelend, zoals Franse zeep. Tot nu toe heb ik de mogelijkheden ervan niet mogen testen. Maar Dimas Bosque Valentinus, een zeer beroemd man en een vooraanstaand arts, bevestigde mij dat hij de krachten ervan had geverifieerd door middel van experimenten met twee mannen die vergif hadden gedronken. En de gewone man liet deze steen enige tijd in water weken (als hij hartelijk was tijdens zijn verblijf); daarna gaf hij het water aan de zieken, die het bitter van smaak vonden. Hun magen waren echter versterkt en er was geen gif. Zeker, alle Indiase artsen hebben veel aan deze man te danken, omdat hij de mogelijkheden van deze steen voor ons heeft geopend. Want in dit land zijn medicijnen die gif bestendig zijn zeer noodzakelijk: de Grieken noemen ze Alexipharmaca. Tot zover Garsias van Horto. Sommigen denken dat deze steen van een varken is.

Bulgolda-steen heeft minder mogelijkheden dan die van Malakka en Bezoar. Want het weerstaat op wonderbaarlijke wijze alle gifstoffen. Het heeft inderdaad de grootte van een hazelnoot, een zeer zeldzame, en is afkomstig van de kop van het dier dat de Indianen Bulgoldalf noemen, Ferdinand. López lib. 1. Indiase geschiedenis.

Zie verder; volkoomen.nl en; volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl