Uranium

Uit;http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/HEUranium.jpg/250px-HEUranium.jpg

Uranium, symbool U en atoomnummer 92. Uraanpekerts, UO2, heeft een schelpvormige breuk, is bros en heeft een hardheid van 4-6, S. G 9-10.5, wat metaalachtig glanzend en met een pekglans, is zwart als pek tot bruinachtig grijs. Na raffinage is uranium een zilverwit licht radioactief metaal dat iets zachter is dan staal. Het is buigzaam, vervormbaar en heeft een zeer hoge dichtheid; 65% dichter dan lood. Als fijn verdeeld poeder reageert uranium met koud water en bij aanwezigheid van zuurstof wordt het langzaamaan bedekt met een laagje uraniumoxide.

Naam, etymologie.

Het opvallend zware, maar verder waardeloze mineraal werd door de Saksische mijnwerkers in de 18^de eeuw pekblende genoemd. Martin Heinrich Klaproth ontdekte in 1789 daarin een nieuw metaal in pekblende dat hij uranium noemde naar de planeet Uranus, die acht jaar eerder was ontdekt. In 1841 wist men er een zuiver metaal van te maken, Becquerel ontdekte in 1896 de radioactiviteit ervan en twee jaar later ontdekte Marie en Pierre Curie het radium nadat ze een ton pekblende hadden verwerkt. In 1917 werd het belangrijkste uraniumisotoop, ²³⁵U, ontdekt door Auguste Piccard. Hahn slaagde er in 1938/39 in om uraniumatoomkernen te splitsen. Het meeste uranium voor de atoombom Little Boy geleverd door de Belgische regering in ballingschap, vanuit Belgisch Kongo. Er werd zelfs Duits uranium gebruikt dat was buitgemaakt op de U-234. Rond 1960 nam de behoefte aan militair uranium in de Verenigde Staten af door de nucleaire ontwapening. Tegelijkertijd kwam er meer behoefte aan uranium voor gebruik in kernreactoren.

Het werd gebruikt in lichtgevende verf voor wijzers in horloges. Naast het gebruik van verrijkt uranium in kernwapens en kernreactoren wordt verarmd uranium vanwege de hoge dichtheid gebruikt als contragewicht in vliegtuigen (zie Bijlmerramp) en in munitie. Bovendien dient het als afschermingsmateriaal van ioniserende straling.

Landen waar uranium wordt gevonden zijn Australië, Niger, Canada, de VS en Zuid-Afrika. In februari 2003 werd in Iran uranium aangetroffen, op 200 kilometer afstand van de stad Yazd. Er werd meteen een fabriek gebouwd om het uranium te winnen.

Uranium en uraniumverbindingen zijn giftig. Bij blootstelling aan minder dan de lethale dosis bestaat er kans op schade aan de lever. Bij hogere doses kunnen ook andere organen onherstelbaar beschadigd raken. Daarnaast zijn alle uraniumisotopen radioactief en kunnen daardoor bij opeenhoping in het lichaam genetische schade aanrichten, die uiteindelijk kanker kan veroorzaken. Omdat uranium alleen α-straling uitzendt, is dit gevaar bij uranium dat zich buiten het lichaam bevindt, niet aanwezig omdat deze deeltjes de huid niet kunnen doordringen.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/