Gemmarum et lapidum historia

Inhoudsopgave laten we vervallen, komt vanzelf, evenals de Latijnse tekst, inleiding etc. [1]

Over stenen en edelstenen in het algemeen

Eerste boek.

Over de definitie en verdeling van edelstenen. (Kapittel 1)

We verwerven de natuurlijke kennis van elk ding terwijl we onder welke soort het ding zich bevindt en op welke manier het werkelijk verschilt van andere dingen, dat wil zeggen, we weten welke aandoeningen het teweegbrengt, welke vorm het heeft en waaruit het bestaat. Het lijkt er dus op dat hij over edelstenen, en over stenen in het bijzonder een opus zal schrijven, want ik zal niet alleen uitleggen hoe een steen of een edelsteen in het algemeen wordt genoemd; maar ik zal ze ook verdelen in verschillende soorten of klassen zodat op deze manier het onderlinge verschil van individuele stenen of edelstenen van elkaar kan worden onderscheiden en daardoor de aard en essentie gemakkelijker kunnen worden onderscheiden en waargenomen. Want verschil onderscheidt het ene van het andere en laat zien in welke zin dit niet anders is. Hoewel het essentieel is brengt het de essentie van de zaak aan het licht, terwijl het toevallige slechts een index is van een onbekende essentie. Het toevallige is dat wat wordt ontleend aan uiterlijke vorm en kwaliteiten. Het essentiële dat uit het gevolg voortkomt, de oorzaken van het gevolg, de vorm en de materie. Maar dit is niet gemakkelijk onbekend bij edelstenen en stenen: dat ze, net als levenloze lichamen, nauwelijks enige effecten teweegbrengen, en een bepaalde gemeenschappelijke en dezelfde vorm en materie lijken te hebben; zodat alleen de uiterlijke vorm en de kwaliteiten die daaraan inherent zijn het hele verschil zouden moeten vormen. Uiteraard weerhield deze moeilijkheid mij vaak van dit werk en dwong mij mijn pen neer te leggen. Anderen benaderden deze moeilijkheid, wat hen er bijna van overtuigde dat ἀδύνατον precies moest worden teruggebracht tot de klassen van stenen en edelstenen. Natuurlijk, omdat veel auteurs zo stoned zijn ‘[2] en de naam gemma is verward, want wat de één een mengsel een edelsteen noemt, wil de ander dat het geen edelsteen is, maar een steen en omgekeerd. Vervolgens dat die dingen die helemaal niet als edelstenen of stenen mogen worden beschouwd, daarvoor in aanmerking moeten worden genomen; namelijk de botten of schelpen van sommige dieren en de aarde een beetje harder, ook Gagates en Succinum, en verschillende andere, die eerder verwijzen naar de klasse van dieren, aarde of groenten dan naar stenen of tweelingen. Hoewel deze moeilijkheden mij meerdere keren hebben gestoord en mij hebben verlost van de last die ik op mij had genomen, zoals ik al zei, heb ik toch besloten dat het beter zou zijn om iets in het midden te plaatsen dan niets, want op deze manier zal het aan anderen worden gegeven om met meer ijver te onderzoeken en af ​​te ronden wat ik ben begonnen. Omdat we daarom te maken hebben met stenen en edelstenen. Allereerst moeten we uitleggen wat een steen en een edelsteen is; Vervolgens moet het geslacht worden verdeeld in soorten of verschillen. En hoewel sommigen de edelstenen onder de steen niet als een soort willen vergelijken, omdat ze de volgende soort gemeen hebben (aangezien beide lichamen gemengd en levenloos zijn) en geen van beide, noch metaal, noch zout, noch bitumen, blijft het zo dat hun volgende soort is de verharde aarde die geen andere naam heeft dan steen. Dienovereenkomstig zal de geslachtssteen worden vastgesteld en deze zal ook worden toegeschreven aan een edelsteen; zoals een steen voor iedereen een edelsteen kan zijn, maar een steen is voor niemand een edelsteen.

Een steen is daarom een ​​gemengd lichaam, levenloos, hard, vervormbaarheid, onoplosbaar in water en vast wat de eenvoudige aarde is als het belangrijkste en meest opvallende materiaal dat na vele veranderingen door de natuur concreet wordt gemaakt. Maar aangezien er een oneindig aantal stenen is die geen edelstenen zijn is het als er een definitie of beschrijving van een edelsteen nodig is, noodzakelijk om de steen in zijn verschillen of accidenten te verdelen totdat aan een klasse van edelstenen wordt voldaan. Daarom is de ene steen van nature groot en wordt de andere klein geproduceerd. Een zeldzame vondst, nog een zeldzame, nog een frequente, zeldzame nog een harde, nog een zachte. Hard, de een mooi en aangenaam qua uiterlijk, de ander lelijk. Een prachtig juweeltje dat zijn naam verdient. Een edelsteen is dus een kleine, zeldzame, harde en mooie steen die door de natuur wordt geproduceerd. Deze definitie sluit Onyx, Crapaudina en soortgelijke stenen uit. Als men in de definitie wil worden opgenomen moet de naam schoonheid uit de definitie worden verwijderd. Maar het lijkt bewuster om de schoonheid van de edelsteen te eisen en de andere harde en zeldzame stenen alleen de naam van edelstenen te behouden (als ze goedkoop verkrijgbaar zijn). Ook uitgesloten van de definitie zijn kristal, topaas, jaspis, nefriet heliotroop en al die stenen die van nature door de natuur worden voortgebracht, als groot en niet klein, en die de naam edelstenen kunnen dragen. Dat is waar, omdat het termen zijn van grootheid, zeldzaamheid, hardheid en schoonheid kunnen op verschillende manieren worden opgevat en uitgebreid, ze moeten worden omschreven. Daarom zijn er weinig tot geen stenen te vinden, die nooit groter zijn dan de Gallicae, of zeer zelden worden gezien. Raren die in enkele toewijzingen niet in overvloed voorkomen. Ze zouden hard zijn en niet met de vingers kunnen worden ingewreven of met een strijkijzer kunnen worden gespleten. Voor degenen die dat wel kunnen, worden deze zacht genoemd, vergeleken met de harde. Poriën, puimsteen en Armeense steen kun je met de vingers wrijven: je kunt ze splijten met een strijkijzer en al die glans, ook al zijn ze het mooist, mag je dus niet als edelstenen beschouwen. Ik stel drie hardheidsgraden in, de eerste kan alleen worden geschoren met een chalibea-steenvijl, zoals die te vinden is in turkoois. De tweede, omdat het alleen kan worden gepolijst met een steen van Smiri, zoals wordt waargenomen in jaspis. De derde kan alleen met een diamant worden gedragen, zoals wordt waargenomen in de diamant zelf en de oosterse topaas of chrysoliet uit de oudheid. Mooie stenen worden genoemd door hun kleur, transparantie, de reflectie van de stralen of hun nette vorm en een lust voor het oog. Turkoois heeft een prachtige kleur; kristalhelderheid; de weerspiegeling van de stralen van de regenboog: de nette vorm van de ster en het kattenoog. Als er stenen zijn die veel schoonheidskenmerken hebben verdienen ze des te meer de naam edelstenen, namelijk opaal, dat uitblinkt in verschillende kleuren, doorschijnendheid en reflectie van stralen en andere edelstenen overtreft. Glans mag niet met schoonheid worden bedoeld omdat zij het polijsten van een hardere steen volgt begiftigd met een absurde kleur. Tot nu toe zijn de definities van stenen en edelstenen overgeleverd die ongetwijfeld niet iedereen zullen plezieren omdat ze geen essentiële verschillen bevatten, maar alleen toevallige verschillen en die geen verschillen in dingen lijken te vormen. Want wat als er in een nog onbekende provincie een diamant ter grootte van een mensenhoofd in overvloed wordt gevonden? Of houdt het daarom op te zijn wat het is, namelijk een diamant en een edelsteen? Ik moet toegeven dat ik onvermurwbaar blijf. Maar vanwege zijn grootsheid en overvloed zal het goedkoop worden en niet langer de naam van een juweel dragen. Omdat het woord edelsteen eerder de zeldzaamheid en kostbaarheid van de steen lijkt te verklaren dan de essentie ervan en omdat in alle talen die naam wordt uitgelegd als een edelsteen. Maar de dingen die veelvuldig voorkomen en in grote overvloed worden aangetroffen, zijn nooit kostbaar en zeldzaam. Als iemand de essentiële verschillen wil onderzoeken waardoor steen van steen verschilt of van edelsteen tot edelsteen en vandaar de indeling van het geslacht in soorten wil achterhalen is het noodzakelijk dat hij de vorm of het materiaal van de stenen kent of beide. Want omdat het natuurlijke lichamen zijn bestaan ​​ze uit vorm en materie; Hoewel dit materiaal homogeen lijkt, is het toch samengesteld uit verschillende dingen, die op verschillende manieren met elkaar vermengd zijn, zodat ze ook verschillende stenen voortbrengen, zoals het materiaal van stenen en edelstenen uit dit hoofdstuk begrepen moet worden. Om deze diversiteit bekend te maken en om te laten zien wat eigen is aan elke steen, is het handig om allereerst te laten zien op hoeveel manieren de stenen van elkaar verschillen.

Hier moet de tabel met de verdeling van de stenen worden geplaatst, die als volgt begint: [3]

[4] Over de verschillen tussen stenen in het algemeen. Hoofdstuk II.

De planten worden voornamelijk op basis van grootte onderverdeeld in bomen, struiken, crèmes en kruiden, dus zelfs bij de definitie van steen werd het in de vorige tabel als absurd beschouwd om de belangrijkste en meest voorkomende verschillen in grootte te nemen. Omdat niettemin de verschillen die worden ontleend aan de vorm en de materie van de dingen de aard van elk ding beter verklaren dan de verschillen die worden ontleend aan de uiterlijke vorm en eigenschappen die de uiterlijke zintuigen beïnvloeden, zoals grootte, kleur en de zoals: niettemin echter, omdat deze duidelijk en voor alle zintuigen zijn, en vooral voor de aanblik van zulke overlijdensberichten, omdat ze, hoewel de vorm of het materiaal niet gemakkelijk kan worden getraceerd, zelf de ene steen van de andere lijken te onderscheiden: ik heb geoordeeld het is nuttig om ze hier allemaal te laten zien, of in ieder geval degenen die ik kon observeren.

Verschillen tussen stenen en edelstenen volgens geboorteplaats en geboortewijze. Hoofdstuk III.

Stenen, omdat planten of dieren niet uit een zaadje worden geboren, andere uit het vocht dat de aardse delen bevat die in de kleinste delen zijn opgelost, nemen geleidelijk toe door de toevoeging van nieuw vocht, namelijk uien en bezoar, of vloeien samen door opdrogende modder. Sommige groeien ook met wortels of wat zich in de plaats van een wortel bevindt, namelijk kristal, amethist, basalt en dergelijke, die wat verward materiaal voor de wortel schijnen te hebben waaruit ze uitbreken in hoekige vormen: sommige lijken te ontstaan zonder wortel, dat wil zeggen, en andere stenen afkomstig van dieren die allemaal intact ontstaan ​​en aan geen ander materiaal hechten. Anderen worden wederom geboren in een moeder of kist, zoals Calimus in de aetiet, robijn in het palleis, anderen in een kledingstuk of sluier, zoals de Hoplieten, anderen worden naakt geboren zoals de Boheemse granaat, flint en talloze anderen. Er zijn ook soorten die uit levende lichamen worden gewonnen, namelijk planten, viervoeters, vogels, vissen, en in sekten: namelijk het zaad van Lithosperm, bezoar, Alectorius, knollensteen en naaktslak; Er zijn anderen die ontstaan ​​in lichamen zonder ziel, namelijk Ceraunia in de lucht, vuurstenen in het water, verspreid over de aarde, al naar gelang het op verschillende manieren is. Want in het zachte en brokkelige Boheemse granaat, in het zachte en slijmerige lichaam. In ruwe en steenachtige vuursteen, in ruwe en metalen magneten en marcasiet. Andere zijn weer stenen zoals die een schil of schubben van uien en worden vermeerderd door de toevoeging van vocht; andere door de toevoeging van stof, zoals stenen die aan de lucht worden blootgesteld. Want als een veer in een steen wordt geworpen blijft de regen eraan vastzitten en beetje bij beetje verhardt de geest van de steenhouwer zich in de steen.

Er zijn ook soorten gevonden die groeien door de toevoeging van verschillende massa's, namelijk marmer, jaspis en agaat, waarin verschillende delen met elkaar zijn verbonden om hoeken te maken. En dit zijn de belangrijkste verschillen, die [5] en op de plaats van herkomst vinden zij die waarvan de oorzaken van de verschillen in de volgende hoofdstukken zullen worden aangetoond. Ik weet dat sommige stenen in het oosten worden geboren, andere in het westen, maar deze plaatsen maken geen verschil, aangezien stenen van welke aard dan ook worden geboren of kunnen worden geboren in welke staat van de lucht dan ook.

Van de verschillen die uit de inhoud kunnen worden afgeleid. Hoofdstuk IV.

Van de stenen hebben sommige op zichzelf verschillende delen, andere onduidelijk. Degenen die onderscheidingen hebben, worden onderscheiden door punten of door lichamen. Sommige jaspis, ophieten en gewone rotsen onderscheiden zich door stippen waarin zandkorrels te zien zijn. Want het zijn kleine lichamen, nauwelijks groter dan atomen. Maar de lichamen waarmee de stenen worden onderscheiden, zijn van één kleur, of van verschillende kleuren, van één kleur, dat wil zeggen dat heliotroop rode lichamen heeft, die door het gewone volk bloeddruppels worden genoemd. Verschillende soorten marmer hebben lichamen in vele kleuren. Hardheid verwijst ook naar substantie, want sommige zijn zacht en andere hard. Ze kunnen zacht zijn, of met de vingers worden ingewreven, zoals de Armeense steen of met staal, zoals de Bezoar en talloze andere. Ze kunnen hard zijn of geslepen met staal, bijvoorbeeld kristal, of met een fijne steen, bijvoorbeeld jaspis en smaragd, of alleen met diamant, namelijk diamant. Naar de inhoud lijkt niet minder dan bij de voorgaande verschillen te worden gekeken naar de uiterlijke vorm en vorm, waarbij sommige stenen hoekig zijn, andere rond. Hoeken zijn te vinden in verschillende hoeken, zoals in basalt, of in zes, zoals in kristallen. Sommige zijn rond volgens hun lengte, namelijk vuursteen, of volgens alle afmetingen, dat wil zeggen over het algemeen bolvormige granaten, geode’ s en verschillende andere.

Het houdt verband met de figuur dat anderen lijnen hebben die verschillen van hun eigen kleuren, namelijk Sardonyx en andere oppervlakken, namelijk agaat, marmer en jaspis Andere zijn poreus, namelijk albast, dat vocht afgeeft, andere zijn dicht, namelijk albast. Evenzo zijn sommige hol, namelijk de geode’ s, aetites, bezoar en Chalcophanes terwijl andere vol zijn, namelijk bijna de hele rest.

Van de verschillen tussen de stenen waardoor ze worden gegrepen door hun actie en passie. Hoofdstuk V.

Net zoals de actie van elk ding zijn oorsprong lijkt te ontlenen aan een bepaalde intrinsieke kracht, dat wil zeggen de substantiële vorm, zo lijkt de hartstocht voort te komen uit de materie die aan de vorm ten grondslag ligt. De verschillen die hieruit worden ontleend, dat wil zeggen de verscheidenheid aan effecten, onderscheiden daarom steen van steen beter dan de kwaliteit die wordt ontleend aan de uiterlijke vorm of de objecten van de uiterlijke zintuigen (zoals ik vaak heb genoemd). Sommige stenen worden daarom elektrisch verwarmd door wrijving, en ze trekken haren aan, dat wil zeggen doorschijnend en hard, namelijk topaas, robijn en diamanten; Anderen zijn dat niet, namelijk ondoorzichtige, namelijk Sardijnse jaspis, agaat, behalve bitumineuze, namelijk succino; gagaat & lytanthrace. Bovendien zijn er degenen van wie het vuur wordt geschud, namelijk vuursteen en jaspis, en degenen van wie het niet is geschud: want niemand wordt geschud van uien of bezoar. Daarnaast zijn er nog andere stenen [6] degenen die worden ontstoken en branden, namelijk succinum, gagaat. Anderen die dat niet doen, namelijk jaspis, marmer, saxa en verschillende anderen. Het houdt ook verband met de werking van de stenen dat sommigen vrienden van de mens zijn, namelijk. Vrienden zijn op oneindig veel manieren te onderscheiden. Want sommigen veroorzaken het koken, namelijk nefriet, anderen veroorzaken het zweet, namelijk bezoar, anderen zuiveren, namelijk de molochiet, cyaneus en de Armeense steen, zoals in elk hoofdstuk zal worden uitgelegd, waar hun eigen vermogens worden behandeld. . Naar materie wordt, zoals ik al zei, verwezen naar passie. Dit komt door het feit dat sommige hun kleur lang in het vuur behouden, zoals de Boheemse granaat, andere lang, zoals de saffier, en andere niet lang, zoals de topaas. Vervolgens dat sommige stenen blijven bestaan ​​en dat hun schoonheid niet gemakkelijk door de jaren wordt aangetast, terwijl andere daarentegen gemakkelijk oud worden en met de jaren verkleuren, zoals parels en turkoois, wat een groot kleurverlies veroorzaakt. Verder dat sommigen onmiddellijk gewond raken en beschadigd raken door scherpe voorwerpen, namelijk uniones en anderen niet gemakkelijk, namelijk diamant en saffieren. Sommige stenen worden wederom uitstekend gepolijst, zoals alle hardere stenen, andere helemaal niet, zoals die van nefriet, hoewel hard, en allemaal zachter. Anderen ontvangen bovendien een tinctuur, namelijk een diamant, die zich door dit merkteken van alle anderen onderscheidt, anderen helemaal niet. Er zijn ook stenen die de kracht van vuur dragen, namelijk de diamant en de Boheemse granaat, en die deze niet dragen maar opgelost zijn in kalk, namelijk kalksteen en vele koralen en vele andere. Er zijn er ook die in vuur vloeien als water, namelijk ijssteentjes en er zijn er die niet vloeien, dat wil zeggen, die ofwel in vuur worden gecalcineerd ofwel vuur weerstaan. Anderen zijn weer splijtbaar, namelijk, andere zijn broos, dat wil zeggen, ze zijn allemaal zachter.

Van de verschillen die zijn afgeleid van de kwaliteiten en objecten van de vijf zintuigen. Hoofdstuk 6.

Alle stenen vereisen, omdat ze uit soortgelijke delen bestaan ​​en geen instrumentele delen hebben, namelijk bezielde lichamen, een bepaalde temperatuur van de eerste eigenschappen bepaald door de elementen waardoor ze worden gefixeerd. Deze verschilt naar gelang de samenstelling van elke vorm en levert dus ook verschillende effecten op als deze op een persoon wordt toegepast. Want hete dingen, zoals waargenomen in succinum en gagaat warm: maar koude dingen, die worden waargenomen in union, koraal en de rest, koel. Net zoals de droogte die in alle stenen verschijnt, opdroogt als ze tot poeder worden vermalen. Maar qua kleur verschillen ze het meest van elkaar. Sommige zijn transparant, sommige ondoorzichtig. Sommige doorschijnende exemplaren hebben een kleur, en deze is óf rood, namelijk robijn, of roze, namelijk balassius, of bloedrood, bijvoorbeeld granaat, of violet, namelijk geel of goudkleurig, namelijk chrysoliet, chrysopatius en iedereen die dat doen hebben een naam van goud. Sommige hebben geen kleur, zoals diamanten en kristallen. Sommige donkere stenen hebben een mooie en visueel aantrekkelijke kleur, terwijl andere een absurde kleur hebben. Wit, groen, [7] geel, hemelsblauw en rood; Wit verschijnt in parelmoer, marmer en albast, groen in turkoois en malachiet. Blauw in cyaan en Armeense steen. Een bleke jaspissoort. Rood in sarder & jaspis. Hiervan zijn sommige semi-ondoorzichtig, zoals chalcedon en sarder, sommige zijn slechts in één deel ondoorzichtig en in het andere deel transparant, zoals sardonyx, agaat en jasper; Rotsen, vuurstenen en alle andere stenen hebben een absurde kleur. Een zwarte kleur zoals die van onychus-, gagaat- en Lydische steen wordt door sommigen als mooi beschouwd als de lak glanst; door anderen wordt het als lelijk en niet prettig beschouwd. Vaak komt zelfs in één steen niet één kleur, maar verschillende kleuren voor, zoals te zien is bij jaspis en agaat. Deze zijn vaak veelkleurig; er is nauwelijks een kleur te vinden, enkelvoudig of samengesteld, die niet in jaspis voorkomt. Bovendien verschillen de stenen in geur. Sommigen hebben een geur, anderen niet. De geur is aangenaam of onaangenaam. Geode’ s misenus, of de Aldebergiaanse steen, heeft een aangename geur van Florentijnse iris of violet. De Mariebergische steen, die gevonden wordt in de trant van de grote Fabian en Sebastian, heeft de geur van muskus; de Thüringen steen, die gevonden wordt bij het kasteel van Beikling, heeft de geur van serpenten. Zeblicius Ophites (serpentijn) heeft een muffe geur. Echites ruikt naar wijn bij Solinus. De melk ruikt naar galactieten en de hoorn van een fossiele Monocerotis. Onosteus heeft een onaangename geur van de hoorn van de vis. De vuurstenen waaruit vuur wordt geschud ruiken naar zwavel. De geur van harsen verwijst naar succinum en gagaat en andere bitumineuze dingen, die niet tussen de stenen vermeld mogen worden; smaken worden nauwelijks in stenen waargenomen, maar in zachtere en die met de vingers kunnen worden ingewreven: die een verscheidenheid aan smaken krijgen van het materiaal waaruit ze zijn samengesteld en vooral van de zouten die ermee worden gemengd. Bovendien verschillen de stenen qua klank van elkaar. Want sommige hebben een intrinsieke klank, namelijk alle holtes, namelijk Geode ‘s, aetites en [...] lcophanes, andere hebben een externe klank vanwege hun hardheid, andere geen of een beetje [...] Armeense steen, en alle kan met de vingers worden ingewreven. Naast de andere kwaliteiten is het de hoeveelheid waarmee de stenen zich in het geslacht van elkaar onderscheiden. Want sommige grote worden vaak door de natuur geproduceerd, namelijk marmer, andere kleine, namelijk diamanten, robijnen, saffieren en alle edelstenen, door welk verschil we de steen als geslacht hebben verdeeld. Zeldzaamheid en frequentie, ook al is er geen kwaliteit van de steen, maar omdat ze door dit merkteken van elkaar kunnen worden onderscheiden, hebben we ze niet onverstandig (zo lijkt het ons) als een verschil beschouwd. De stenen verschillen ook van elkaar in gewicht, want als ze even groot zijn, zijn ze dus niet hetzelfde gewicht; de lichtste van allemaal zijn puimsteen en topaas. Hoe dichter ze zijn, hoe zwaarder ze zijn, en degenen die hun oorsprong vinden in metalen overtreffen de andere aanzienlijk in gewicht.

Gebruik van verschillen. Hoofdstuk VII.

Tot nu toe zijn de voornaamste verschillen aangetoond die gevonden kunnen worden in stenen en edelstenen; het doel hiervan is dat daaruit verschillende soorten verdelingen naar voren komen en dat elke steen beter van de andere kan worden onderscheiden. Wie daarom de vorige divisie die aan mij is overgeleverd niet bevalt zal gemakkelijk in staat zijn om nog een van de bovengenoemde hoofden te regelen, wanneer ze het materiaal voorzien van vele divisies: want de volgende divisie zal laten zien wat er uit verschillende hoofden is gehaald, en misschien om sommige zal het meer bevallen dan de eerste.

Hiertoe behoort de grotere Tabellen of Divisies van stenen waaruit stenen beginnen, enz. [8]

Een efficiënte oorzaak van gemengde, kostbare en edelstenen. Hoofdstuk VIII.

Vanaf het begin heeft dit hele universum, uit het niets door zijn oneindige macht aarde en water geschapen als materialen voor de vervaardiging van dingen en zich voortgeplant om allerlei vormen aan te nemen. Aanvankelijk was de aarde laag en leeg, dat wil zeggen, ze was helemaal versierd met niets en ook niet gezwollen van zaad. Daarna op de derde dag van de schepping verkreeg het van zijn Schepper het baanbrekende en vormende vermogen waarmee het kruiden, bomen en allerlei soorten groenten voortbracht. Dit vermogen had ongetwijfeld als voertuig de goddelijke geest die voor het eerst over de wateren werd gedragen en een helpend licht dat in de eerste dagen nog niet was verzameld: zowel als geest met het voordeel van beweging in de dingen, als ook als een licht met behulp waarvan warmte, verandering en behoud van dingen werden geboren zou worden gecreëerd. Want de geest is potentieel heet en zijn hitte wordt tot actie gereduceerd door de hitte van het licht zodat elke beweging kan worden gezien als de auteur en efficiënte oorzaak van alle dingen. Want terwijl het in de dingen zit en het rudimentaire en vormende vermogen van de dingen in zich draagt, bouwt het zoals een bepaalde architect een plant of een boom, schildert deze en vermenigvuldigt deze uiteindelijk tot in het oneindige. Een soortgelijke Geest zou de levende wezens scheppen. Hij gaf ze de opdracht verschillende taken uit te voeren, het leven te behouden en hun uiterlijk te vermenigvuldigen. Hij inspireerde hetzelfde ook voor de mens als het instrument dat het dichtst bij de ziel stond waarmee hij het leven en het nageslacht kon herstellen. Hij is de auteur van bijna alle dingen na God en de buurman als zijn instrument, gezeten in de ingewanden van de aarde, het water en de lucht, blijft nooit inactief: hij vormt en verandert in verschillende soorten, afhankelijk van de variëteit van de zaden die eraan vastzitten of van de gemengde materie. Deze variëteit maakt naast dieren, insecten en groenten; zo gevarieerd en zoveel gemengde soorten. Nam het en schilders kunnen allerlei kleuren maken van witte, zwarte, rode, blauwe en gele kleuren, dus van dingen die eerder door God zijn gevormd en divers zijn. Ook al zijn het er minder, ze kunnen oneindig veel dingen samenstellen en deze Geest, uitgerust met het formatieve vermogen, kan dit bereiken. Want terwijl hij materie verkrijgt die veel veranderingen heeft ondergaan en zelf overvloedig is, vormt hij edeler mengsels, namelijk onvolmaakte dieren, insecten, kruiden, bomen en groenten. Hoewel het rauw en weinig geslagen is produceert het metalen, mineralen, stenen of edelstenen als hun volgende efficiënte oorzaak. De waarheid moet óf het materiaal van de geesten van de toekomstige vorm bevatten óf de Geest zelf. Als dit niet het geval zou zijn, zou er niets gegenereerd of geproduceerd worden. Een fout dus degenen die denken dat alleen door de verschillende vermenging van elementen en door het voordeel van de eerste kwaliteiten, als efficiënte oorzaken, een verscheidenheid aan dingen wordt voortgebracht, want dit is in strijd met zowel de heilige letters als de rede. Omdat de heilige letters overbrengen dat God de kracht en het rudimentaire of vormende vermogen heeft geschapen en de aarde heeft begiftigd, zonder welke de aarde op enigerlei wijze vermengd met andere elementen nooit iets had kunnen voortbrengen met behulp van de eerste zonnekwaliteiten. Als het zaad- of vormingsvermogen inderdaad ontbrak, zou het mengsel van de verschillende delen altijd zijn gebleven, en geen verbinding [9] het zou een bijzondere vorm hebben gehad. Als iemand bezwaar heeft tegen edelstenen uit materie die ogenschijnlijk een kleine verandering heeft ondergaan en tegen stenen die nog minder geleden hebben die op vrijwel geen andere manier ver van de eenvoudige aarde lijken te staan ​​dan dat hun delen stevig verenigd zijn, hij moet weten dat er geen eenvoudige en lege aarde meer te vinden is zoals die er eerst was op de dag van de schepping. Maar vanaf het moment dat ze werden bezield door de allerhoogste Werker der dingen, de geesten, bleven ze vruchtbaar in vormend vermogen. Wat de aarde ook steen of in een edelsteen verandert, het bevat de geest van het maken van stenen op zichzelf als de dichtstbijzijnde efficiënte steen en de oorzaak van de edelstenen: wat de dichtstbijzijnde oorzaak is van beweging en verandering van de vorm. Want de hemelse hitte die de hitte van de Geest tot actie reduceert is een meer afgelegen efficiënte oorzaak en de meest afgelegen de ouder van alle dingen.

Over het materiaal van edelstenen & Stenen. Hoofdstuk 9.

Het is een algemeen gangbare mening onder filosofen dat alle dingen, gemengd met de vier elementen aarde, water, lucht en vuur, uit materie bestaan, en dat stenen meer aarde hebben, edelstenen meer water dan stenen, of vele mengsels. Wat de aarde betreft: er bestaat geen twijfel dat er meer aarde in de donkere stenen zit dan in de andere elementen. Want dit wordt duidelijk aangetoond door het belang van hardheid, kleur en analyse, als ze tot poeder worden vermalen of verkleind. Van edelstenen is het niet zo duidelijk, vanwege de doorschijnendheid, transparantie en doorzichtigheid, waarvan velen veronderstellen dat ze worden verkregen uit water, dat ook transparant is, als het wordt gecondenseerd uit droge aarde, net zomin als water gecondenseerd door kou in de aarde gaat uiterlijk van kristal. Maar ze vergissen zich enorm: Omdat de doorschijnendheid of transparantie van de edelstenen niet te wijten is aan de overvloed aan gecondenseerd water, zoals ik later uitvoeriger zal onderwijzen. Maar vanwege de exacte resolutie van de aarde tot de kleinste resolutie, en zo'n eenheid van delen dat het hele lichaam niet door poriën of atomaire grenzen wordt gescheiden, wordt dit bereikt. Want continuïteit maakt elk lichaam transparant, wat op aarde niet mogelijk is, tenzij het wordt gereduceerd tot atomaire lichamen die kleiner zijn in lengte, en er een aards transparant aan wordt toegevoegd, zodat het een verbinding is van de kleinste delen, en hun grenzen vergeet. en maakt er een doorlopend lichaam van. Water is daarom net zomin het materiaal van edelstenen als stenen, aangezien stenen op geen enkele andere manier van edelstenen verschillen dan dat de materie van stenen onzuiver, dikker, en minder ingetogen en gekookt is; die van edelstenen is dunner, zuiverder en meer ingetogen, gekookt en gecondenseerd. Beide dingen zijn bijna volledig aards en bevatten de minste hoeveelheid lucht, water of vuur; hoewel voor het voortbrengen van een steen of een edelsteen water of vuur noodzakelijker zijn dan lucht. Lucht nr. Het lijkt erop dat doorschijnende stenen en edelstenen volledig moeten worden uitgesloten, om de continuïteit en transparantie van de onderdelen niet te belemmeren. In stenen grenst de lucht inderdaad aan de aardse atomen en vult hun poriën. De noodzaak van water is vooral nodig om de subtielste aardse delen van vuur te verenigen, te onderwerpen, te drogen en te condenseren, zodat ze verharden en weerstand bieden aan corruptie, wat vocht en de zachtheid van het lichaam bevorderen echt vuur .[10]

Dat water en lucht feitelijk in alle edelstenen en stenen achterblijven, kan eerder door de rede dan door de zintuigen worden bewezen. Want wie kan deze dingen laten zien in diamant en goud (waarvan geen heterogene delen kunnen worden gescheiden door de chemische kunst en het voordeel van vuur)? De mening van bijna alle filosofen is echter dat alle dingen vermengd zijn, en dat stenen en edelstenen daarom uit de vier elementen bestaan ​​alsof het materiële oorzaken zijn. Zelfs als dit wordt toegestaan, worden ze nog steeds verwijderd, alsof ze gemeenschappelijk zijn voor alle gemengde mensen. Van deze mening vertrekken de paracelsisten, die andere materiële beginselen vaststellen van alle gemengde dingen, en bijgevolg van edelstenen en stenen, namelijk zout, zwavel en kwik; vanwege het feit dat de gemengde delen van vuur, gescheiden door het werk van spagyrische kunst, duidelijk lijken op kwik in waterdamp, en dan op iets als zwavel, en dat ons gemeenschappelijke vuur voer en voedsel lijkt te zijn. Hoewel deze mening voor velen zeer waar lijkt, vanwege de analyse die hetzelfde lijkt te bewijzen in bijna alle verbindingen, denk ik toch niet dat deze principes gemakkelijk kunnen worden aangetoond, noch in goud, noch in diamanten. Ik weet dat velen er prat op gaan dat ze deze principes van goud kunnen scheiden, en eindelijk laten zien dat ze dat ook kunnen: maar geen enkel goed mens heeft tot nu toe durven beweren dat hij dit voor mij heeft gedaan. Welke oplossingen van goud ook getoond worden door scheikundigen, lijken afkomstig te zijn van geassocieerde materialen, niet van goud. Want soms doen ze alsof ze zich van goud scheiden door middel van zout, zwavel of kwik, maar ze houden zichzelf of anderen voor de gek dat zulke dingen niet uit goud voortkomen, zoals de reductie duidelijk aantoont. Want als de zaak opnieuw met vuur wordt verward, keert het goud weer terug naar zijn vroegere vorm: wat, als het in zijn principes was opgelost, in geen geval zou zijn gebeurd: want er is geen terugkeer van ontbering naar gewoonte (volgens de getuigenis van de filosofen). Het is waar dat zelfs als de alchimisten dit zouden kunnen doen, zoals velen van mening zijn, met wie ik niet in tegenspraak ben, en hun mening over de drie genoemde principes zeer waar zou zijn: niettemin zou dat niet betekenen dat Aristoteles vals was. Want beide kunnen tegelijkertijd waar zijn: want noch zwavel, noch kwik, noch het zout van de scheikundigen zijn eenvoudige lichamen en elementen, maar gemengd versmolten met eenvoudigere, dat wil zeggen uit de aristotelische elementen, want van elk zout, zelfs van het zuivere, welk principe zij het gemengd noemen, en water, en brandbaar, en elke aarde kan in beweging worden gebracht. Hetzelfde kan gezegd worden over zwavel. Aristoteles vat het vuur immers op als een vlam in hem, die hem feitelijk als lichaam bijstaat, en verwijst naar de andere elementen. Het is waar dat als deze principes niet uit heterogene delen willen bestaan, ze in feite elementen bevatten onder een andere naam. Want zout zal, omdat het zwaar en hard is, aarde zijn; Omdat Mercurius licht is; en zacht water, maar zwavel omdat het brandbaar is, en lucht, en vuur zullen aristotelisch zijn.

Zoals edelstenen en stenen dus uit vier gemengde elementen bestaan, zo kunnen ze ook gevormd worden uit die drie principes van Paracelsus. In bijna alle edelstenen en stenen wordt het element aarde echter duidelijker gezien dan welk van de bovengenoemde principes dan ook. In de chemische analyse van Paracelsus komen echter de principes van niet minder dan de elementen duidelijk naar voren: maar boven de rest het zout, zonder welk geen mengsel volgens de scheikundigen kan worden gecoaguleerd. Hiervoor beschouwen zij het belangrijkste conglomeraat van edelstenen en stenen. Maar sommige elementen worden verwijderd uit de materiële oorzaak van de stenen en edelstenen, dus ook de Paracelsische principes. [11]

De aristoteliërs hebben algemeen vastgesteld dat de directe oorzaak van het materiaal van edelstenen hardnekkige klei is, een sap dat bevriest bij intense kou waarin het water zelf de aarde, de twijgen van de Saksen en het sap van stenen overwint. Het is namelijk niet duidelijk wat de taaie klei is en wat het verkalkende sap is. Ik denk daarom dat het materiaal dat het dichtst bij edelstenen ligt aarde is, zo dun en subtiel dat gemengd met water de transparantie ervan niet belemmert, maar steen is dikker. Dan, van beide, wat zout opgesloten in de ingewanden van de aarde, en ten slotte een vette of vochtige uitademing. Niet dat ze allemaal nodig zijn voor het materiaal van stenen of edelstenen, maar sommige zijn dat wel. Als de efficiënte oorzaak hiervan komt, denk ik dat er een steen of een edelsteen zal worden gegenereerd. Materia proximate, water wordt meestal ingebracht als een soort helpende oorzaak, namelijk uitademing. Want als water de dunste aarde bevochtigt, ontstaat er klei; Hoewel dit met een grotere hoeveelheid wordt verdund en water of klei zout bevat, is het al dicht bij de steen als materiaal gevormd, en door de overvloed aan water is het niet langer klei, maar een steenvormend sap, als dat mogelijk is zei dat het vermogen heeft om steen te maken. Ga naar margenoot het is door de geest van het maken van stenen of door uitademing, het materiaal dat dezelfde geest in de steen draagt, na het uitsluiten van het water en al het overtollige vocht dat coagulatie verhindert, wordt omgezet .

Van de formele oorzaak en de manier waarop stenen en edelstenen werden geboren. Hoofdstuk X.

De formele oorzaak van stenen of edelstenen is niets anders dan de stenigingskracht, die ofwel in het geprepareerde materiaal zit, ofwel de efficiënte oorzaak moet benaderen, namelijk om een ​​steen te worden. als de voedingsbodem voor andere dingen wordt het geordend, gevestigd en gecreëerd, noch zoals Aristoteles, Galenus en andere etnische groepen meenden op basis van de combinatie van de vier elementen en hun temperatuur: het wordt geboren, ontstaat of wordt geproduceerd door samen te werken met de eerste of tweede kwaliteiten. Want, zoals ik al eerder heb gewaarschuwd, hieruit kan, hoe gevarieerd het mengsel ook is, bij gebrek aan de kraamkamers van dingen geen goed mengsel, of versierd in een nieuwe vorm, worden geproduceerd. Ze blijven inderdaad verward en met elkaar verbonden, en ze behouden hun eigen en bijzondere uiterlijkheden, net als vóór de vermenging. Als vorm en materie, bestaande uit elementen, geschapen hadden kunnen worden zonder de kiembedden van de dingen, zou de God der dingen tevergeefs de zaden van de aarde hebben geplaatst.

De manier waarop stenen en edelstenen worden gegenereerd is niet één, maar veel en gevarieerd. Dit komt omdat stenen van grover materiaal zijn gemaakt, edelstenen van het dunste materiaal. Dan, dat sommige transparant zijn, sommige onder een hoek groeien en versierd zijn met verschillende kleuren: net zoals stenen, waarvan sommige, namelijk basalt, onder een hoek groeien, komen sommige dichter bij de aard van edelstenen, namelijk. Deze verscheidenheid aan stenen en edelstenen vraagt ​​ook om een ​​andere manier van produceren.

Op deze manier worden voor het grootste deel dikkere stenen gegenereerd. [12]

Het verhardt totdat het de vorm aanneemt van een steenmassa. Als het vocht niet wordt verdreven door hitte, maar wordt uitgesloten door gebrek aan hitte, en aarde of steenachtig materiaal opgelost in water zichzelf probeert terug te trekken naar het binnenste deel, ontstaat er een steen met vele hoeken, namelijk basalt; Op deze manier ontstaan ​​transparante edelstenen. Terwijl er in het materiaal dat geschikt is voor het maken van steen een bepaalde holle ruimte zit gevuld met lucht, en deze wordt gevuld door uitademing of door het sap van de steenkruiden, en het transparante en zeer fijne materiaal van de stenen wordt voortdurend gevuld en geabsorbeerd door het materiaal dat de natte holte omringt, of erdoor verdampt, wordt een deel van het terrestrische sap van het steenkruidensap een transparant juweel dat het stolt, dat de vorm aanneemt van een holte, als de voortdurende instroom van sap dit meeneemt veel materiaal als de ruimte vereist. Een ander voorbeeld is dat de edelsteen wordt geabsorbeerd door waterig vocht, of wordt afgescheiden door materie, wat te wijten is aan het gebrek aan warmte (zoals blijkt uit het bevriezen van frisdrank), en dat er zo een kristal ontstaat. Terwijl het vocht van het sap van de steen wordt geabsorbeerd uit het omringende materiaal, stolt dat materiaal in de steen die de moeder of de huid van de edelsteen wordt genoemd. Zo worden de Chalcedonen over het algemeen geboren met een ondoorzichtige huid, maar van binnen transparant. Maar terwijl de omringende materie wordt ingeademd in water of lucht die is omsloten door de geest van de dunste en transparante aardse materie, verhardt de lucht of het water ook geleidelijk, wordt geconsumeerd of verdampt, en op zijn plaats groeit een transparant juweel uit de geïnjecteerde materie.

Over de substantiële vorm en essentie van stenen en edelstenen. Hoofdstuk XI.

Het is de substantiële vorm van stenen of edelstenen die ze hun eigenlijke bestaan ​​geeft en om welke reden zijn het diamanten, ophieten of puimsteen? Want elke steen, elke edelsteen heeft zijn eigen vorm, waarmee deze of gene edelsteen wordt genoemd en zich onderscheidt van andere. Die vorm komt voort uit de kraamkamer en de geest die in de stof is en deze als kraamkamer opeist vormt deze. Velen zijn van mening dat deze vorm voortkomt uit een welomlijnd en proportioneel mengsel van de elementen. Maar de vormen der dingen komen voort uit hun kinderkamers en worden uitgewerkt door de architectonische Geest, zoals in de voorgaande hoofdstukken is gebleken. Maar de zaden zijn door God geschapen als de beginselen van de dingen waaruit de individuele soorten van dingen hun essentiële vormen ontvangen. Deze geesten worden niet altijd door specifieke instanties georganiseerd en ze worden duidelijk afgesloten, zoals gebeurt in de zaden van de kruiden, waarin we de geesten en de architectonische Geest zien eindigen, maar ze blijven vaak op zo'n manier in de stof dat ze om welke reden dan ook niet kunnen worden gezien. Zo wordt in de tak van de wilg de kraamkamer van de boom verward, wat de voortplanting van de boom ons echter leert. Want als een tak wordt afgesneden en aan de aarde wordt toevertrouwd ontstaat er uit die tak een boom en daaruit oneindig veel andere. Ook al kan het niet op dezelfde manier worden gezien als de kraamkamer van edelstenen en stenen in het stenigingsmateriaal, toch biedt het begin voor toekomstige edelstenen of stenen en met de hulp van de geest die is begiftigd met het vormende vermogen gaat het in een edelsteen of een steen vorm onder [13] onder stand of de essentie van stenen en edelstenen. Zoals de schaduw van de vijgenboom het lichaam volgt, zo volgen de deugden en vermogens. Want edelstenen en stenen hebben edelere krachten en zijn verborgen voor hun vorm. Zo wordt de kracht van het aantrekken van ijzer in een magneet en van het tegenhouden van het bloed in hematiet uit de vorm en van het drogen ervan in puimsteen afgeleid van de materie; en deze deugden worden effectief of minder effectief, afhankelijk van de aard van de materie. Want als deze onzuiver waren geweest is het zeker dat ze niet precies ontwikkeld waren, noch de effectieve krachten van de kinderkamer hadden kunnen ontvangen, en daarom dat de substantiële vorm onvolmaakt was; want dat geldt ook niet voor een mens als hij dwaas is en daartoe door de rede niet in staat is. Want de rede vormt het belangrijkste vermogen dat voortkomt uit de vorm en het wezen van de mens.

Over de plaats en substantie waarin stenen en edelstenen worden gegenereerd Hoofdstuk. XII.

Over de oorzaken die stenen en edelstenen voortbrengen en hun essentie of substantiële vorm lijkt het erop dat er genoeg is gezegd. Nu, omdat ze niet kunnen worden voortgebracht zonder een plaats en dat is niet zonder substantie of materie omdat niets leeg van aard is en niet alleen dat; maar dat moet ook worden aangetoond en bovendien op welke plaats of materie ze gemakkelijker, handiger en perfecter konden worden gegenereerd. Wat de plaats betreft, de ervaring is er een getuige van in welk deel van de wereld de goedkopere en dikkere stenen worden geproduceerd; de rotsen, stenen en bergen die consistent zijn met de polen, de evenaar en de tropen laten dit zien. Stenen bestaan uit een dunner materiaal, zoals marmer, worden zelden rond de poolcirkel gevonden. Ik denk echter dat het daar niet minder kan worden geproduceerd dan elders als er geen andere benodigdheden ontbreken voor het genereren ervan. Dat bepaalde edelstenen ook in elk klimaat van de hemel kunnen worden geproduceerd toont aan dat Nieuw-Zembla onder de poolcirkel ligt waarbinnen de hele kust (volgens de getuigenis van de Nederlanders die de eersten waren die dit land openstelden voor de Europeanen,) is bezaaid met pseudo-diamanten, die bolvormig zijn als vuursteen. Ook in Duitsland, Silezië en Bohemen waarvan de bergketens voortdurend bedekt zijn met elzen en sneeuw, verschillende edelstenen.

Het is bekend dat de edelste soorten edelstenen voornamelijk in de streken van Oost-India worden gevonden. Er bestaat geen twijfel over, omdat ze zich in de tropen bevinden, en daarom de zon voortdurend in de buurt hebben en genieten van de hitte ervan, zonder welke de uitademingen van de aarde die nodig zijn voor de voortplanting en productie van edele edelstenen in overvloed niet kunnen worden geproduceerd. Maar het feit dat edelere edelstenen worden geproduceerd in de oostelijke streken van India, maar ook in Afrika en Amerika en andere streken die zich onder hetzelfde klimaat of dezelfde breedtegraad bevinden, wordt zelden geproduceerd en als ze al worden geproduceerd zijn ze niet te vergelijken met de oosterse pareltjes, velen menen dat dit wel het geval is omdat de deugd ervan, zeggen ze, effectiever is in het oosten dan in het westen. Zowel omdat het dichterbij is, als omdat het met zijn stralen sneller de oostelijke gebieden treft. Maar eerlijk gezegd lijkt deze redenering mij absurd. Omdat geen enkel deel oostelijk kan worden genoemd, behalve met betrekking tot een ander, en hetzelfde met betrekking tot zijn antipoden of zelfs tot zijn buren [14] het is oostelijk of westelijk. Voor de Spanjaarden is het bijvoorbeeld Italië, voor de Italianen Griekenland en voor de Grieken is Perzië het oosten. Nogmaals, Perzië is het tegenovergestelde van de Indiërs, Griekenland van de Perzen, Italië van de Grieken en Spanje van de Italianen. Hetzelfde gebeurt met de antipoden. Want de Amerikanen zijn de antipoden van de Indianen. India is het oosten van de Amerikanen en hetzelfde geldt voor hen het westen, wanneer iemand die westwaarts vertrekt het mag bereiken en er geen grotere reisafstand is noch westwaarts, noch oostwaarts. Wanneer daarom hetzelfde gebied wordt vergeleken met het gebied van de antipoden, of het nu oostelijk of westelijk is: wat is, bid ik u dit respect dat niets anders is dan rechts en links in de mens, en op zichzelf niets is, dat alle relatie kan opleveren? Zeker niets. Als het oosten van India dus rijk is aan edele edelstenen, gebeurt dat niet omdat het in ons opzicht oosters is; maar om een ​​andere reden. Niet omdat de zon dichter bij hen is; want hij is in gelijke mate de naaste van allen die op dezelfde breedtegraad leven, onder wie zij echter niet geboren zijn. Zelfs niet omdat, zoals sommigen denken, het oosten van India sneller door de hitte zal worden getroffen dan het westen; Omdat dit alleen op zichzelf waar is. Want in Spanje komt de zon eerder op dan in Mexico, in Spanje eerder dan in Lapland, en in Lapland eerder dan in India; Om deze reden kan men zeggen dat het eerder in Spanje ontstond. Het is waar dat terwijl de zon opkomt voor de Spanjaarden, het waar is dat hij een paar uur geleden opkwam voor de Indianen. Net zoals het waar is dat de zon die op dit moment opkomt voor de Spanjaarden, voor de Indiërs 18 uur later opkomt. Zo kan respectievelijk dezelfde zonsopgang in Spanje, vroeger of later, worden gezegd. Omdat de zon dus dezelfde breedtegraad heeft als waarmee ze de wereld rondgaat, kan er ook niet gezegd worden dat ze ergens vroeger of later is, behalve respectievelijk: om deze reden is het zeer zeker dat de zon niets verandert in de wereld dingen en wijst daarom ook niet meer toe aan de ene regio dan aan de andere.

De reden dat er in India meer nobele edelstenen worden gevonden dan op andere plaatsen, is óf de aard van de aarde, óf de kracht van de hemel en de sterren daarboven. Als de hemel of de sterren zich boven het zenit zouden bevinden, als ze dat zouden kunnen doen, zouden ze niet alleen in India geboren worden, maar onder hetzelfde klimaat vanwege de dagelijkse beweging van de aardbol. Dit komt omdat het niet zo is dat er sprake is van een bijzondere aardse aard, dat de edeler edelstenen in India geboren worden. Tenzij misschien iemand geboren wil worden in Afrika en Amerika in hetzelfde klimaat, niet minder dan in India. Maar vele eeuwen geleden werden door de Indianen van het Oosten alle uithoeken van het koninkrijk en de plaatsen zo verkend dat geen enkel juweel voor hen verborgen kon blijven. Want zelfs nu is het in Duitsland, Bohemen, Silezië en andere delen van Europa voor deskundige metaalsmeden en simpele zielen mogelijk om veel dingen aan het licht te brengen die in vroegere tijden verborgen en ondenkbaar waren. Veel edelstenen zijn ook zo in de huid of in de stenen kist ingebed dat ze voor stenen worden aangezien en alleen door een deskundige kunnen worden herkend. Een paar jaar geleden werden hier in Bohemen veel edelstenen aan het licht gebracht, en in Hongarije opalen die kan concurreren met de Oosterlingen, en hen zelfs kan overtreffen in zeldzaamheid en waardigheid. Want ik heb mensen met een zwarte kleur (terwijl andere wit zijn) vuur zien werpen als gloeiende kolen, die je met recht karbonkels zou kunnen noemen. Als iemand daarom beweert dat edelstenen in Amerika en Afrika net zo nobel zijn als in Oost-India [15] Ik ben er niet tegen dat dit kan worden gegenereerd. Want onder hetzelfde klimaat zie ik niet in waarom het land niet net zo geschikt zou zijn voor edelstenen als in Oost-India. Of het waar is of niet, valt te betwijfelen, omdat, zoals ik al zei, die provincies nog niet zijn onderzocht door degenen die kennis van edelstenen hebben. Natuurlijk heeft India misschien land dat geschikt is voor het genereren van edelstenen, maar Amerika en Afrika kunnen dat niet.

Tot nu toe is de plaats aangegeven waar de stenen en edelstenen werden gegenereerd; nu moeten de materialen waarin ze zijn gegenereerd worden getoond. Dit zijn de elementen lucht, water, aarde en vuur van de rest van de lichamen. Want in elk van deze edelstenen of stenen kunnen worden gemaakt of gegenereerd. De meeste transparante stenen of edelstenen worden in de wateren geboren, terwijl de uitademing van de aarde of het steenachtige sap dat ze draagt. In de ondergrondse lucht worden op soortgelijke wijze transparante edelstenen geboren; Terwijl het eindigt in de gangen van de aarde, en de uitademing de holle plekken van de aarde vult met fijne materie. In de hogere lucht worden echter soms stenen gegenereerd, terwijl de uitademing van de overvloedige materie van de aarde door de kou van de wolken naar een nauwe plek wordt gedwongen en verhardt. Maar in het vuur wordt onze aarde gestenigd, bakstenen vaten, potten en glazen die rivaliserende juwelen laten zien. Maar het land van edelstenen en stenen is ongetwijfeld het wildste van allemaal; omdat het hen het belangrijkste materiaal verschaft. Maar niet alleen daarin, maar ook bij waterdieren, lucht-, land- en bomen hebben edelstenen en stenen een plaats van voortplanting. Bij de mens inderdaad in het varken, de geit, het ree, de pad, het auerhoen, de hen, de zwaluw, de snoek, de baars, de cipres, oesterschelpen en andere dieren stenen zoals edelstenen vaak worden gevonden. Bovendien genieten veel edelstenen en stenen van hun bijzondere plekjes; Kristallen en zachtere edelstenen zijn bijna allemaal verrukkelijk in koude streken en vochtige plaatsen, terwijl de edelere en hardere edelstenen, zoals diamanten en robijnen genieten van warme plaatsen. Ze worden allemaal gemakkelijker en perfecter geproduceerd in zachte, kleine en vochtige aarde waar uitademingen en metaalachtig water het talrijkst zijn dan in zandige aarde die niet gemakkelijk bij elkaar blijft, maar stroomt. Want metaalachtig water en uitademingen hebben over het algemeen een vermogen om stenen te maken, net als de metalen zelf, die gemakkelijk in edelstenen en stenen kunnen worden veranderd, ook al is dat niet waar. Want stibium en lood worden omgezet in de vorm van hyacint en minium in smaragd. Wat zeker niet zou zijn gebeurd tenzij er een geweldige relatie was tussen de metaalachtige geest en de edelstenen. Maar de plaatsen waar het metaal- of mineraalwater stroomt, maken ze geschikt voor de productie van edelstenen en stenen. Maar de dieren zelf, namelijk slakken en schelpen, en delen van dieren, namelijk botten, hoorns en vlees, die uiteindelijk in stenen veranderen en in hun holle en lege spleten doorzichtige stenen voortbrengen als juwelen uit de lucht die door de lucht wordt gecondenseerd in transparante uitademing of van het transparante sap dat daar wordt geconcretiseerd. Terrestrische plaatsen, beladen met mineraalwater of uitwasemingen, zijn daarom geschikter dan alle andere plaatsen voor de productie van stenen en edelstenen. [16]

Over de formele zaak van stenen en edelstenen en hun toevallige vorm. Hoofdstuk XIII

Nadat we de oorzaken, vorm en plaats van ontstaan ​​van stenen en edelstenen hebben uitgelegd moeten nu de formele zaak en uiterlijke vormen worden verklaard. Want wij (die volkomen onwetend zijn over de intrinsieke essentie van de dingen) komen hierdoor tot onze kennis. Onder de formele zaak noem ik de toevallige vorm, hardheid, gewicht, kleur, dekking en transparantie. Om de toevallige vorm van edelstenen of stenen goed vast te stellen is het van groot belang dat de materialen die nodig zijn om ze te produceren een goede rangschikking en menging zijn en ook de gelijktijdige eigenschappen afhankelijk van de temperaturen en een voldoende hoeveelheid de vormingsgeest en de geschiktheid van de locatie of plaats. Als al deze dingen legitiem zijn en zoals de aard van elke steen of edelsteen vereist moeten het edelstenen of stenen zijn en worden ze voortgebracht door ondeugd; zo niet, dan raken ze defect. Wanneer daarom de vormende Geest materie ontmoet, zanderig, modderig, kleiachtig, steenachtig, vochtig, droog, heet of koud voor het voortbrengen van een steen of een edelsteen in een hoeveelheid die niet nodig is en op een ongeschikte plaats, er ontstaat een defect in de steen die ontstaat. Hier komt het voor dat edelstenen deeltjes, atomen, veren, wolken, mica, aarde of stenen in zichzelf bevatten en ook dat ze klonterig zijn en met vreemde kleuren zijn geverfd en niet de uiterlijke vorm hebben die ze gewoonlijk hebben als ze zijn op legitieme wijze geproduceerd.

Terwijl het materiaal van elke steen of edelsteen de nodige plaats en kraamkamer tot zijn beschikking heeft wordt de legitieme toevallige vorm van elke steen doorbroken; die inderdaad heel divers is en in zo'n grote verscheidenheid aan stenen en edelstenen. Want nu is het bolvormig, vierkant, vijfhoekig, zeshoekig, zevenhoekig en veelhoekig; nu is het hol, vol, ruw, glad, groot en klein. Soms lijken dieren en hun onderdelen, bomen of gras en levenloze dingen op elkaar. De Boheemse granaat heeft een bolvormige vorm onder de edelstenen en onder de bruine stenen worden die gevuld met punten, deels wit, deels zwart, gevonden in het domein van de graven van Mansfeld, harder en zwaarder dan gewone stenen. Westerse smaragden en valse granaten hebben een vierhoekige vorm, bijna alle kristallen en de meeste andere edelstenen hebben een zeshoek, basalt heeft een veelhoek, krabben hebben een concaaf oppervlak, kristallen hebben een glad oppervlak en alles wat onder een hoek groeit. Aspera, die in de huid of cyste zitten. Want iedereen die vrijgesteld is, kan door beeldhouwers worden gepolijst. Rotsen en meer basisstenen hebben een grote vorm: omdat voor hun voortbrenging veel aarde gewenst is en de geringe wijziging ervan hebben diamanten weinig omdat ze voortkomen uit het zuiverste deel van de gecondenseerde aarde en uit vurige uitademing, wat zelden kan gebeuren. Goed gemengd worden. Conchiet die heeft een vorm die lijkt op dieren, osteocolla en tanden op delen van dieren: koraal heeft een vorm die lijkt op bomen, Corallina lijkt op gras, sterren op levenloze dingen Trochite enz. (zoals zal worden aangetoond in de betreffende verhandeling over edelstenen en stenen) nam het een soortgelijke vorm aan. Maar sommige stenen lijken van één en hetzelfde materiaal te zijn gemaakt, zoals albast en Lydische steen, de een helemaal wit, de ander helemaal zwart; [17] zoals stromend water worden gezien, namelijk agaten, jaspis en chalcedoon: dit gebeurt vanwege het mengsel van materie en de verschillende tijden waarop uitademingen de materie verven, terwijl het wordt gekookt door hitte en geïrrigeerd door water of steen-sap. Want als de delen niet in één keer worden verwijderd zal de steen als gevlekt marmer uit de fragmenten worden gezien. Als het steen-sap tussen de stukken stroomt, door het uitademen met verschillende kleuren geverfd zoals stromend water, zijn er verschillende aderen te zien in stenen of edelstenen zoals in agaat, chalcedoon en jaspis. Zoals het mengsel van materie verschillende soorten stenen en edelstenen vormt zo veroorzaakt het zelfs bij individuele stenen en edelstenen, als het zich op een bepaalde manier terugtrekt, veel gebreken. Welke soort vermenging nu legitiem zou moeten zijn dat weet alleen de natuur. Als de mens dit zou weten zou het zich kunnen voortplanten en ware edelstenen kunnen voortbrengen, wat tot nu toe niemand ooit is gelukt. Jarenlang hebben de alchemisten dit geprobeerd: maar ze hebben niets bereikt, tenzij iemand een leugen voor de waarheid wil aanzien. Want de edelstenen die ze zetten hebben niets gemeen met de echte omdat ze noch het materiaal, noch de plaats, noch de efficiënte oorzaak hebben die de echte edelstenen zouden moeten voortbrengen en de edelstenen die ze maken zijn met glas geverfd met de kleuren van de edelstenen, dat wil zeggen, naast de kleur hebben ze niets van edelstenen in hun transparantie en hardheid, maar dat hoort bij hen. Waarom de ronde vorm echter kenmerkend is voor sommige stenen en edelstenen, zoals de Boheemse granaat, geode en parels en voor andere de zeshoekige vorm die de zeshoekige piramide definieert, namelijk kristal, Boheemse amethist en Hongaarse diamanten, heeft geen gebrek aan bewondering; Want het kristal heeft zo nauwkeurige en gelijke oppervlakken dat het lijkt alsof het door een vakman is gepolijst. Geode’ s lijken een ronde vorm te krijgen omdat het wordt geproduceerd uit kleine stukjes klei waaraan, wanneer ze worden bevochtigd, de zanddeeltjes er later gemakkelijk aan hechten en zich hechten door het geleidelijk uittredende vochtige waterige metaal, of door de zware uitademing van mineralen. De klei eromheen wordt gemakkelijk gecondenseerd en noodzakelijkerwijs rond van vorm alsof de steenmakers een ronde klomp hadden gemaakt: maar hoezeer de steen ook afneemt van een bolvorm, de klei zelf, verstoken van vocht en uitademing, wordt stoffig en de interne ruimte is gedeeltelijk leeg. Parels worden rond omdat ze op de een of andere manier uit een atoom, een klein stukje aarde of een kiezelsteen groeien onder toevoeging van steeds nieuw vocht. Want als het van alle kanten een klein deel bevochtigt en daarna dikker en harder wordt geeft het noodzakelijkerwijs ook de ronde vorm van de parel. Want als in het lichaam van het dier deze aanhechting niet uit elk deel zou zijn gemaakt, maar slechts uit één deel, omdat dat deel misschien aan de schelp vastzat, dan zouden de parels niet rond zijn, maar half bolvormig, zoals om die reden velen jong worden. Want hierbij kan het vocht niet precies en vrijelijk elk onderdeel bevochtigen. Wat de granaten betreft, ze lijken uit de waterdruppels te zijn gevallen die ze niet konden bevochtigen en daarna door de bloedige uitademing, voordat het vocht kon verdwijnen, gekleurd en samengesmolten. Maar niets in deze stenen of edelstenen, die zelfs maar een toevallige vorm lijken aan te nemen vanuit een intrinsieke essentie, durf ik iets zekers te definiëren. Ik zal iets later in dit hoofdstuk nog een verslag geven van de ronding, niet alleen van granaten, maar ook van vuurstenen, wat misschien prettiger zal zijn voor de lezer. [18]

Over de hoeken van kristallen, en de reden waarom ze bijna altijd zes hoeken hebben, lopen de meningen van de autoriteiten uiteen. Cardanus probeert het uit te leggen, maar hij vraagt ​​om een ​​principe. Aretinus en anderen, waarschijnlijker, met het voorbeeld van aluminium, kalk, sodazout en witte suiker, die na het koken tot hoekige oppervlakken worden bevroren door verdamping van vochtige aardse materie: hetzelfde zou in kristal moeten gebeuren. Maar het feit dat de zes hoeken altijd ontstaan is dit waar ze zich over verwonderen; en daarom lijkt het hen op geen enkele manier in overeenstemming met de rede om aan lichamen in het bezielde een bepaalde vorm toe te schrijven: omdat het tot het organische vermogen behoort om een ​​bepaalde vorm te maken die daarom alleen in het bezielde bestaat, de ziel die bij de gratie van iets handelt; ze heeft een bepaalde vorm. Maar omdat ieder lichaam gevormd moet worden zeggen ze dat de vochtige deeltjes, zoals ze uit zichzelf zijn, rond worden, bijvoorbeeld waterdruppels, of gevormd worden door het lichaam dat ze bevat; noodzakelijkerwijs om een ​​figuur te behouden die gevarieerd is, moet de figuur ook gevormd worden varieert. De verdeling van vaste lichamen die op een bepaald moment moeten plaatsvinden, namelijk die worden opgelost in de korsten waaruit ze zijn samengesteld. Soms gebeurt het per ongeluk, bijvoorbeeld wanneer een steen met een hamer wordt gebroken. Het is ook mogelijk dat deling plaatsvindt tijdens coagulatie, terwijl de lichamen nog vochtig zijn en de delen de neiging hebben uiteen te lopen: in dat geval worden in plaats van deling definitieve vormen gevormd, net zoals bij het drogen van moerassige grond de grond zich splitst in scheuren van verschillende vormen. Iets soortgelijks gebeurt ook bij de coagulatie van het kristal want wanneer het verkalkende sap de hele ruimte vult van de plaats waar het zich bevindt vertrekt het tijdens de coagulatie in verschillende delen van de aarde en wordt naar de zijkanten van de aarde gezogen. Continentaal gesteente en geagglutineerd om een ​​vorm te vormen in betonnen kiezelstenen die geschikt is om de ruimte te vullen en dus als dat niet het geval is. De verdelingen gebeuren uniform, maar op een andere manier, en de ruimte is ook gevuld met een verscheidenheid aan figuren. Maar als het omwille van de zuiverheid en gelijkheid uniform wordt getekend, moet er noodzakelijkerwijs in iedereen één soort figuur ontstaan en datgene dat geschikt is om de ruimte te vullen. Nu zijn er drie van dit soort figuren: driehoekig, vierkant en zeshoekig. Maar het moet niet driehoekig worden gemaakt omdat het geen midden heeft waaraan het, alsof het midden is, aan alle kanten gelijk is de delen zijn niet vierkant, omdat het onvolmaakt is; die alleen voortkomt uit twee lijnen die elkaar loodrecht snijden en de hoeken hebben die het verst van het midden verwijderd zijn. Dat er daarom slechts één perfecte zeshoek overblijft die de aard van een cirkel benadert, omdat dit duidelijk blijkt uit de drievoudige verdeling van het oppervlak bij de scherpe hoeken, waarbij zes driehoeken samenkomen in één als middelpunt zodat alle grote driehoeken gelijk hebben. Maar om de waarheid te bekennen: hun mening bevredigt mij niet. Voor de kristallen, ook al ontstaan ​​ze in de ruimte; toch vervullen zij het niet; ze blijven niet aan de hoeken of zijkanten van de rots plakken, maar ze ontspruiten uit de wortel en hebben de rest van het lichaam in de vrije ruimte (net zoals de aluin, het zout en de schoen op soortgelijke wijze in de vrije ruimte, nee, in de natte ruimte zelf worden de hoekige vormen getekend. Als de zeshoekige vorm dan volmaakter is dan de driehoekige en vierhoekige vorm, omdat deze dichter bij de aard van de cirkel komt en daarom het kristal er de voorkeur aan geeft, [19] veel meer zal hij de voorkeur geven aan de vorm van twaalf driehoeken of cirkelvormig, als de meest perfecte van allemaal en waarbij alle uiteinden op gelijke afstand van het midden liggen. Want in deze vorm neigt de zuiverheid van het sap gemakkelijker, gelijkmatiger en gelijkmatiger naar het midden. Maar er worden geen ronde kristallen gevonden, dus er moet een andere reden zijn voor deze vorm. Aretinus denkt dat het in strijd is met de rede als het kristal een bepaalde vorm geeft aan levenloze dingen, welke vorm alleen toebehoort aan levende dingen, en wordt gemaakt door de ziel die handelt door de genade van iemand. Maar hij begrijpt ongetwijfeld ook de vegetatieve ziel en niet alleen de rationele of gevoelige ziel omdat bomen, struiken, kruiden en bloemen hun eigen specifieke vormen hebben waardoor ze zich van elkaar onderscheiden. Want als hij deze dingen zou uitsluiten, wat zou hij dan zeggen om de natuur daarin te beïnvloeden tegen de rede (die toch niets tevergeefs doet), wat absurd zou zijn? Omdat planten daarom, omdat ze groeien en in verschillende vormen worden gevormd, vastbesloten zijn een vegetatieve ziel te hebben, ver verwijderd van de ziel van levende wezens, zie ik niet in waarom bepaalde stenen die groeien of worden gevormd, zoals kristallen, dat niet kunnen doen en vastbesloten om een ​​groeiende of vormende ziel te hebben. Vooral omdat er niet zo'n groot verschil bestaat tussen deze ziel en het vegetatieve als tussen het vegetatieve en het gevoelige. Want planten verschillen alleen van stenen doordat ze het zaad voortbrengen waaruit ze opkomen; Ik zal iets opmerken over de diamant: diamanten gehoorzamen een ander. Het is waar dat, omdat het nog niet duidelijk is of het kristal groeit door vergroting of dat het ontstaat door scheiding en daarom dit vermogen van zijn kristal, dat de zes hoeken vormt, geen groeiende ziel mag worden genoemd, niets belet dat het vormend wordt genoemd, wanneer namen vrijelijk aan dingen worden gegeven en dit vermogen altijd dezelfde vorm in zijn eigen soort behoudt verdient het de naam van ziel (maar meer basaal dan die van vegetatie), wat het ding zelf beter verklaart, maar niet verandert het. Het is daarom niet in strijd met de rede, zoals hij denkt, om in welke materie dan ook of de ziel als je dat zo wilt noemen, het vermogen te hebben om een ​​bepaalde vorm voort te brengen. Want als hij ontkent dat dit vermogen bestaat, zal hij nog meer zondigen tegen de rede. Omdat wat het ook is dat altijd op dezelfde manier de zeshoekige vorm aan het kristal geeft, het iets moet zijn, en dit zelf door de kracht van het maken, dat wil zeggen door het vermogen om de vorm te maken. Het doet er ook niet toe of dit wordt gedaan door de uitdrukking van nutteloze materie of door het aantrekken van het nuttige naar het centrum van het toekomstige lichaam, omdat beide door een of ander vermogen worden bereikt, zoals ik al zei. Maar ik wil niet langer stilstaan ​​bij het verwijzen naar de mening van anderen: nu zal ik, zonder de mening van anderen te verachten, de mijne naar voren brengen.

Het is bekend, zoals ik al eerder zei, dat zout van soda, zout van urine, gecalcineerd steenaluin, witte suiker en vele andere soorten zouten worden opgelost in water en vervolgens gedeeltelijk daarmee worden verdampt, bevroren of gecoaguleerd, en verkrijgen een hoekige vorm. In het hoofdstuk over het materiaal van edelstenen is ook gebleken dat er veel zout bij het ontstaan ​​ervan betrokken is. Hieruit kan waarschijnlijk worden afgeleid dat het kristal en andere stenen of kostbare edelstenen de vorm hebben van een hoekje van zout. Nu de vorm op deze manier is gemaakt, wordt het zout opgelost in het vocht van de aarde gemengd met de meest subtiele materie, en reduceert het tot de kleinste bitterheid en onderwerpt het. Als er voldoende zout is wint het [20] aardse materie, die aan de vochtige waterkant is verdampt, stolt in de hoeken met de aardse materie die eraan vastzit. Als de aardse materie niet onder controle kan worden gehouden door het portie zout, zal de edelsteen of steen een andere vorm aannemen, zoals rond of voorzien van onregelmatige hoeken. Het wordt rond als de delen van de stof die moeten worden gecoaguleerd precies van dezelfde soort zijn en in gelijke tijd en kracht naar het midden van het lichaam neigen, of naar de lijn die in het midden van het lichaam bestaat. Zoals het geval is bij Boheemse granaten, die geen van allen een defect hebben (vanwege het beste materiaal en het mengsel van dezelfde aard). Hoekige delen verlangen, hoewel niet met gelijke snelheid, noch met gelijke kracht, naar het midden; het is gemaakt van vuursteen en sommige stenen zijn vierkant. Het is moeilijk te raden waarom het zout een zeshoekige vorm zou moeten krijgen. Ik ben van mening dat de zouten niet homogeen van aard zijn, maar uit verschillende delen zijn samengesteld, aangezien chemische resolutie aantoont dat ze allemaal bij bevriezing in een bepaald medium terechtkomen waar het begin van coagulatie is, dat ze de neiging hebben daartoe te neigen, en dus om een ​​ronde vorm te omringen alsof deze het meest perfect is: maar in die poging worden heterogene delen en delen die fijner zijn dan de rest of luchtiger of langzamer naar het midden gaan en op de hoeken gelaten of uit de hoeken verwijderd rusten tot aan de hoeken en zo ontstaat er een vorm die niet rond, maar zeshoekig is, die zo dicht mogelijk bij rond is en op alle andere manieren. Het wordt als perfecter beschouwd dan hoekige figuren omdat het bestaat uit zes rechtlijnige driehoeken met gelijke zijden. Ze doen door den ik liever zes hoeken dan meer, omdat de natuur nooit met meer doet wat ze gemakkelijker met minder kan doen, maar het maakt het handiger omdat het de ronde sneller, ordelijker en gelijkmatiger samentrekt. Want het verdeelde de cirkel door het middelpunt in drie lijnen op zo'n manier dat zes ervan in gelijkzijdige driehoeken werden gemaakt, waarbij elk middelpunt op gelijke afstand lag van elke hoek en het midden van elke zijde wat in geen enkele andere figuur met meer of minder hoeken voorkomt. Want als een cirkel wordt samengetrokken tot een vierhoek en deze in twee delen wordt verdeeld ontstaan ​​er inderdaad vier gelijke driehoeken, maar hun zijden zijn niet gelijk; noch hebben ze een middelpunt vanuit de hoeken, en zijn ze op gelijke afstand van het midden van elke zijde. Vijfhoeken en zevenhoeken kunnen niet worden gescheiden door rechte lijnen en transversale lijnen. Een achthoek kan worden gedeeld door vier lijnen en worden samengetrokken tot acht gelijke driehoeken: maar driehoeken hebben geen gelijke zijden, noch een middelpunt dat op gelijke afstand ligt van elk van de hoeken. De zeshoekige vorm is daarom de meest perfecte en meest geschikte van alle vormen omdat er een cirkel in wordt samengetrokken en als gevolg daarvan een kristal erin stolt. Maar, zoals ik eerlijk moet toegeven, ben ik niet helemaal tevreden en de aard van kristal onderscheidt zich van andere edelstenen door dit kenmerk dat het zichzelf een zeshoekige vorm heeft gegeven, niet anders dan de bladeren van bomen en de bloemen van kruiden zijn bijzondere vormen die door de geest en het vormende vermogen van de architect op een voor ons onbekende manier zijn gemaakt.

Over de transparantie en ondoorzichtigheid van edelstenen en stenen. Hoofdstuk XIV.

Tot nu toe heb ik in mijn hoofd nota genomen van de materiële oorzaken van edelstenen, de transparantie van edelstenen of stenen uit water en de ondoorzichtigheid van de overvloed aan aarde. [21] waarvan zij denken dat ze samenkomen als materialen voor hun eigen generatie. De oorzaak van deze mening is de transparantie van water, zonder welke zij denken dat niets transparant is; Maar ze vergissen zich enorm, omdat niet alleen water, maar ook lucht transparant is, hoewel het erg vol atomen zit. Dan overtreft het element vuur of etherische lucht nog steeds de lucht in transparantie. Dat iets zonder water transparant kan worden gemaakt en kan worden gegenereerd wordt aangetoond door glazen die van alle waterige vochtigheid zijn ontdaan en door spiegelsteen waarmee naar mijn mening nauwelijks een ander mengsel kan worden gevonden dat met een grotere transparantie is begiftigd. Het is echter verstoken van alle vocht en zeer droog. Er komt geen overvloed aan water, omwille van de transparantie, maar iets anders. Ik ben van mening dat de oorzaak van de transparantie te wijten is aan de exacte resolutie van de aarde in de kleinste deeltjes, en een zodanige vereniging daarvan dat het lichaam dat zij vormen discreet is zonder poriën of grenzen van atomen, maar duidelijk continu is. Want alleen continuïteit maakt ieder lichaam transparant omdat het zicht daarin geen grenzen kent; Hoewel hij weet wat er per ongeluk kan gebeuren, wordt de transparantie belemmerd. Het water is ook niet om een ​​andere reden transparant dan omdat er geen onderscheid in delen in zit en dat is om dezelfde reden transparant; die, hoewel het uit atomen bestaat en een oppervlak hebben, het voorwerp van het zicht zijn en het kunnen beëindigen; Omdat ze echter klein zijn en niet op een van alle kanten verlichte plaats verschijnen staan ​​ze de transparantie niet in de weg.

De lucht is om dezelfde reden transparant; die, hoewel het uit atomen bestaat en een oppervlak hebben, het voorwerp van het zicht zijn en het kunnen beëindigen; Omdat ze echter klein zijn en niet op een van alle kanten verlichte plaats verschijnen staan ​​ze de transparantie niet in de weg. Waar ze te zien zijn, namelijk in een afgesloten ruimte worden de zonnestralen door een spleet of gat binnengelaten om ze te verlichten, ze belemmeren de doorzichtigheid van de lucht: want daarin is het zicht beperkt omdat ze een schaduw aan de kant van de zon, welk deel wordt verlicht door het omringende donkere lichaam, en zonder duisternis niet kan worden gedetecteerd. Maar het is waar dat continuïteit de oorzaak is van transparantie; Ze laten uitdrukkelijk die dingen zien die, als ze niet transparant zijn, als zodanig worden weergegeven als de afzonderlijke delen voortbestaan, dat wil zeggen zonder discretie. Van de eerstgenoemde toestand is eenvoudig papier, dat omdat het ondoorzichtig is, helder en transparant wordt gemaakt door het gieten van hete olie. De olie, die transparant is, dringt in alle deeltjes van het papier, bevochtigt ze en vult alle poriën met het materiaal. Wanneer hij dit doet wordt zijn lichaam door de gehele inhoud van het papier voortgezet, niet anders dan wanneer het zonder papier zou zijn: deze continuïteit is de oorzaak van transparantie. Er wordt hete olie gebruikt om beter in de substantie van het papier te dringen en alle poriën te vullen. Een voorbeeld van de laatste toestand is ijs of kristal dat, als het met een hamer wordt gebroken, intrinsieke scheuren wordt; hoewel er uiterlijk niets verschijnt; en er kan geen lucht tussen de scheuren zitten; maar toch omdat het ene deel door een spleet van het andere is gescheiden; en elk heeft zijn eigen specifieke oppervlak, de transparantie wordt belemmerd door de reflectie van licht. Maar uiteindelijk is het meer open als ijs of kristal tot poeder wordt vermalen. Want dus hebben ze niets transparants in zich, zoals de aarde, die meestal altijd ondoorzichtig is; zij hebben Daarom, omdat de edelstenen veel aardse materie bevatten: om transparant te worden moet er continuïteit in de aarde tot stand worden gebracht, dat wil zeggen dat de deeltjes van de aarde zo met elkaar moeten worden verbonden dat ze geen grens of oppervlak hebben; maar vormen tegelijkertijd slechts één buitenkant en [22] zoals die vanwege de transparantie niet zichtbaar kunnen zijn. Maar dit kan niet zo zijn, tenzij het intrinsiek is aan een van de onderdelen. Verder komen de aardse delen niet tot stand tenzij ze worden opgelost in de kleinste deeltjes, veel kleiner dan de atomen die in de zon vliegen en er een transparante aarde aan wordt toegevoegd (zie het voorbeeld van het papier dat iets hierboven wordt weergegeven) die die kleinste delen verovert, ermee verder gaat en daarvan de grenzen bedekt, zodat ze geen voorwerp van het zicht worden, de stralen ervan tegenhouden en de transparantie verhinderen. Die aardse substantie is een transparante soort zout dat, verdund met water, en de aarde door zijn scherpte in de kleinste delen snijdt haar geschikt maakt voor doorschijnendheid en de eenheid (geëxplodeerd water dat de plaats was van dat voertuig) stolt tot een transparant juweeltje. Die edelstenen die meer zout hebben, andere zijn zachter en transparanter, namelijk. Degenen die hard zijn, krijgen minder zout en zijn niet zo transparant, zoals diamant, die meer glinstert dan transparant is. Er ontbreekt geen zout aan glas, selenieten, hoorn en verschillende andere dingen die transparant zijn. Zout helpt dus zodat de aarde makkelijker transparant wordt omdat het ze bindt en oplost in het kleinste. Wanneer dit wordt gedaan, ontstaat de continuïteit van het lichaam en daarmee de transparantie. Zolang dit niet gebeurt en de aardse deeltjes slechts één voor één aan zichzelf worden toegevoegd en elk ervan ofwel geheim blijft door zijn eigen grenzen, ofwel van elkaar wordt gescheiden door poriën, wordt het hele lichaam ondoorzichtig gemaakt door de versmelting van hen. Maar je zou kunnen denken dat de lucht, omdat deze transparant is, de transparantie belemmert, omdat het duidelijk de continuïteit van de delen belemmert, wat echter in strijd lijkt met de rede. Ik antwoord dat de lucht de transparantie niet belemmert terwijl deze de deeltjes van elkaar scheidt omdat ze óf zichtbare grenzen hebben óf niet. Als ze zichtbaar zijn, dat wil zeggen niet continu, maar vol poriën, zijn zij de oorzaak, niet de lucht. Als dat niet het geval is staat de lucht de transparantie niet in de weg. Daarom verwijdert de ingesloten lucht de transparantie van de transparante edelsteen zelf niet. De edelsteen zelf is echter minder transparant vanwege zijn eigen oppervlak, waarop het invallende licht wordt gereflecteerd, en beperkt het zicht, net zoals het wateroppervlak dit vaak belemmert vanwege de lichtstralen die erop invallen en de reflectie ervan dat er aan de onderkant minder te zien is. En deze zijn voldoende om redenen van transparantie en ondoorzichtigheid.

Van de kleuren van edelstenen en stenen. Hoofdstuk 15.

Er zijn zoveel problemen bij het verklaren van de aard en essentie van kleur en bij het geven van de definitie ervan dat maar weinig natuurkundigen het onderling eens zijn: ik zou zeggen dat kleur een zichtbare kwaliteit in het lichaam is en kan worden verlicht of verlicht. Want licht maakt de kleur zichtbaar die werkelijk bestaat in relatie tot zichzelf en die alleen het potentieel heeft om gezien te worden. Anderen definiëren het anders en Aristoteles verwerpt de definitie. Het lijkt mij overbodig om iets te willen waarnemen dat met de zintuigen bekend is voor het verstand; die echter niets anders weet dan wat er vroeger was in die zin [23] en op welke manier het voorkomt in edelstenen en stenen en de kleur is moet worden verklaard. Kleur wordt op twee manieren gezien in edelstenen: transparant of ondoorzichtig. Het is een ondoorzichtige kleur die licht opvangt en niet doorlaat; Een transparante die uitzendt. Elk ervan bestaat feitelijk zelfs bij afwezigheid van licht of bestaat niet bij afwezigheid van licht; maar het wordt geproduceerd door het mengsel van licht en schaduw, zoals in de regenboog. Maar hoe hetzelfde gekleurd en transparant kan zijn lijkt moeilijk te achterhalen; maar kleur beperkt alle, en dat zit in het transparante; en verspreid door de hele materie ervan wordt ook waargenomen door de zintuiglijke waarneming, wat absurd lijkt, om te zeggen dat de kleur eindigt wanneer deze niet continu en fluorescerend is, zoals gebeurt bij ondoorzichtige stenen en edelstenen. Als het waar is dat het wordt betreden en de materiële delen ervan geen oppervlak hebben beëindigd het de transparantie zelf niet volledig: maar slechts gedeeltelijk en imperfect voor zover het zichtbaar is in de transparantie zelf. Daarom blijft het ondanks zo'n kleur transparant, maar onvolmaakt, omdat het licht wordt beïnvloed en veranderd door de kleur en niet beperkt is tot zijn eigen kleur, maar tot een vreemde, in het ondoorzichtige. Perfect en absoluut transparant, dat wil zeggen, het mist alle kleur en geeft de kleur van het licht dat het ontvangt op precies dezelfde manier door in rechte lijnen. Ik zeg dat ik in rechte lijnen de iriserende edelsteen of het zeshoekige kristal niet mag uitsluiten die, ook al zijn ze absoluut transparant, omdat ze in rechte lijnen licht ontvangen en hetzelfde doorlaten; niettemin kunnen ze door de breking van licht op meerdere oppervlakken verschillende kleuren doorgeven die ze niet hebben of hebben ontvangen, hetzij naar een naburig lichaam, hetzij om ze op zichzelf zichtbaar te maken vanuit verschillende posities van de ogen, ook verschillend. Het onvolmaakte transparante is een dubbel verschil of het is, zoals ik al zei, gekleurd met de kleur waarmee het passerende licht wordt beperkt; of op een bepaald deel geverfd met een transparante kleur, varieert dezelfde kleur (omdat het licht door verschillende oppervlakken wordt gebroken), zoals gebeurt bij een opalen edelsteen. Want in dit voorjaar is de kleur transparant en dezelfde wordt veranderd en veranderd door de breking van het licht en vanuit een ander gezichtspunt of de positie van het oog presenteert zich op hetzelfde punt een ander gezichtspunt. Maar het is moeilijk te begrijpen hoe eenvoudig licht verschillende kleuren in een transparante kleur kan produceren. De ervaring uit de weerkaatsing van licht met een gevarieerde mengeling van schaduwen leert ons echter dat dit wel mogelijk is. Deze moeilijkheid brengt het begrip van de schaduw voort, wat, ook al is het niets anders dan een nadeel, toch iets positiefs teweeg kan brengen. Maar we moeten niet afwijken van de zin, ook al begrijpt het intellect het niet. Het oog is de rechter van het zichtbare en het gezond verstand is de rechter, niet het innerlijke intellect; degenen die denken dat er geen kleuren in de regenboog zijn, maar alleen dat ze verschijnen, begrijpen de aard van de kleuren niet goed. Want kleur wordt onderscheiden in reëel en schijnbaar. De werkelijkheid is altijd aanwezig in edelstenen, zelfs als er geen licht is en komt naar voren door de weerkaatsing van licht in edelstenen. Door het schijnbare weg te laten, dat voldoende is uitgelegd en betrekking heeft op de optica, moet nog worden verklaard waar de echte kleuren in edelstenen ontstaan.

De meningen van de mannelijke docenten lopen hierover uiteen. Het is een algemene opvatting dat deze verschillende kleuren in edelstenen worden geïntroduceerd door uitademingen of geesten van metalen en mineralen, omdat metalen en mineralen [24] van verschillende soorten kleuren lijken kracht op zichzelf te hebben, die door een of andere beweging in actie wordt gebracht. Want we zien dat uit lood de hoogste witheid wordt gemaakt, uit zout tot azijn, uit de hoogste zwartheid, uit olie, uit dezelfde substantie geel wordt gereduceerd, groene en rode hyacint wordt opgewekt: net zoals uit vitriool rood, wit, groen, zwart, hemelsblauw en geel. Er is dus bijna geen mineraal dat niet de kracht van ontelbare kleuren op zichzelf heeft en deze uiteindelijk voortbrengt. Anderen klagen over een meer directe oorzaak van kleur, en willen dat het harmonische zout van de natuur, dat in grote hoeveelheden voorkomt in mineralen, metalen en de aarde, deze verschillende kleuren produceert, en niet alleen daarin, maar ook in planten en hun bloemen en elk dier, deels, en bovendien ook om kleuren te produceren in edelstenen en stenen, en in andere dingen. Maar ze noemen het Armeense natuurzout een soort spiritueel levendbarend zout dat gemengd met cognacwijn ervoor opstijgt. Zij veronderstellen dat dit het eerste is dat de vorming van iets in beweging zet, en niet minder als een balsem, die het met verschillende kleuren versiert. Er is een reden voor dat geloof. Die in alle dingen wordt gevonden en daaruit kan worden afgeleid. Wanneer het vervolgens wordt verzameld en gedistilleerd, produceert het uit zichzelf allerlei kleuren en omdat het vurig van aard is en alsof het onvergankelijk is en bij de geringste hitte in de bries oplost, zoals uitademing (wat het meest geschikt is voor het verven van welke soort dan ook), het verft glas met verschillende kleuren, zoals Josephus Quercetanus meldt. Anderen denken dat de kleuren worden geproduceerd door de verschillende mengsels van de elementen en door hun brouwsel. Anderen daarentegen brengen de kleuren van de eerste kwaliteiten in het materiaal terug. Anderen beweerden dat de anderen voortkwamen uit de verschillende mengsels van wit en zwart, alsof ze zich in de uitersten bevonden; net zoals uit het licht (waarvan wit overvloedig aanwezig is) en de schaduw (waarvan zwart staat) ontstaan ​​verschillende kleuren, zoals de regenboog. Ik verwijs naar de heer Opt. Max en ik denk dat hij aan alle dingen bepaalde figuren of vormen van buitenaf gaf, waardoor ze van anderen konden worden onderscheiden, en bepaalde kleuren waarmee ze waren versierd: en daarom niet van de eerste of tweede kwaliteit, noch van een bepaald mengsel van de elementen en hun verschillende brouwsels, of van de verwarring van wit en zwart, en van licht en schaduw om ze naar voren te brengen, maar eerder van de juiste kraamkamer waaruit de uiterlijke figuur zelf voortkomt, ben ik ervan overtuigd. Maar ik denk dat hun voertuig het Armeense zout uit Quercetanus is dat de balsem van de natuur wordt genoemd; Het wordt gebruikt voor de geest van de architect die op de afgesproken tijd helpt om de kleuren van de eerste kwaliteiten in het licht te produceren. Degenen die hun toevlucht nemen tot primaire en secundaire kwaliteiten en mengsels van elementen of kleuren worden afgestoten door de veren van de pauw. Want hierin komen duidelijk de wil en de keuze van de architect en de schilder naar voren. Want één veer, die verondersteld wordt die ronde maan of het oog in de staart samen met vele andere veren weer te geven, heeft veel verschillende en verschillende kleuren vanaf de wortel tot aan het uiteinde zodat de aangrenzende veren dezelfde reden van onderscheid dienen en allemaal maak tegelijkertijd dat cirkelvormige opmerkelijke figuur. Wat kunnen we ons hier alsjeblieft voorstellen in zo'n variatie van kleuren, en de ontdekking van een verandering en variatie in temperatuur, of een ander mengsel van elementen? Is niet hetzelfde mengsel van elementen door de hele veer heen? Heeft u niet dezelfde temperatuurkwaliteiten? Of als het niet hetzelfde is, waarom wordt dezelfde kleur die aan het begin stond, afgewisseld met andere, heel verschillende kleuren, opnieuw herhaald? Was het niet om het schilderij te perfectioneren en te versieren met vogels uit de natuur? [25]

Het werd als het ware met rede en begrip tot stand gebracht. Kwaliteiten werken blindelings op de materie en nemen geen enkele vorm waar. Hier is een figuur in kleur en de grens voor hoe lang zo'n kleur zou moeten zijn, ligt vast, niet anders dan de natuur gewoonlijk doet als zij een mens vormt, want zij legt in alles een bepaalde vorm vast en stelt de grens voor hoe ver het materiaal moet vooruitgaan. Daarom komt het voor dat de vorm en grootte van de ogen van beiden in al hun delen hetzelfde zijn, wat niemand die wijs is, zal toeschrijven aan de eerste eigenschappen, maar aan het zaad en zijn vermogens. Dit is wat de elementen en kwaliteiten doen, dat zij de verwijderde materie verschaffen, deze bewegen deze, zoals vuur dat door het roosteren bepaalde kleuren aan het licht brengt, namelijk rood in baksteen, grijs in hout, karmozijnrood in ijzer, geel in lood, en anderen in andere dingen, alleen degenen die eerst macht in dingen hadden. Laat ik daarom terugkeren naar edelstenen en stenen: de kleur ontstaat ofwel in hen en uit hun materiaal vanwege het kleurzaad dat in deze of gene zit, of anders wordt het van een andere plaats in geschikt en geprepareerd materiaal gestoken. Die stenen of edelstenen die een eigenaardige en juiste vorm hebben, namelijk Glossopetra, Asteria, koraal, Joodse steen, kattenoog en als er andere zijn, hebben de kinderkamer en het principe van kleur in het materiaal waaruit ze zijn gevormd, namelijk. Degenen die geen bepaalde vorm hebben, worden meestal gekleurd door uitademing als een oorzaak die verder weg ligt, maar door de minerale alcohol en het Armeense zout als een meer nabije oorzaak: en op deze manier heb ik het eerder uitgelegd. Zelfs voor sommige stenen of edelstenen brengt waterkleur omdat dat materiaal het materiaal dat door de bovengenoemde geest is geverfd, naar zich toe heeft getrokken of in zich heeft opgenomen. Bovendien zijn de kleuren waarmee stenen en edelstenen worden geverfd van allerlei aard en op verschillende manieren met elkaar vermengd. Hun grootste verscheidenheid is te zien in marmer. De belangrijkste en degenen die niet voortkomen uit de vermenging van andere, zijn wit, zwart, azuurblauw, geel, rood en verkleind gemaakt van lood. Hiervan lijken wit en zwart tegenpolen te zijn; de een als duisternis, de ander als licht. Al de overige worden tussenproducten genoemd, omdat ze verondersteld worden uit sommigen van hen te zijn voortgekomen door een mengsel van de eerstgenoemden: maar ze worden op vreemde wijze misleid. Omdat je nooit iets van het bovenstaande zult bereiken door zwart en wit te mengen. Maar uit een mengsel van de bovenstaande kan alleen grijs worden gemaakt. Als er meer albinisme wordt gebruikt, zal er lichtgrijs worden geproduceerd, als er te weinig albinisme wordt geproduceerd, zal er een donkergrijs worden geproduceerd. Door verschillende combinaties van alle, of van sommige van de voorgaande, kleuren van vrijwel elke soort kunnen worden gemaakt. Van blauw en geel wordt het groen, van rood en blauw, violet, van geel en rood, paars, van wit en rood, roze. Van witte en melkachtige blauw: Van miniato, geel, rode en witte helius of geel: Van flauwe en groene melinus: Van miniato, flauwe, witte en rode mellinus & cereus: Van wit en mellino bleek: van minato en geelgeel; uit groen, ree-kleurig en wit buxushout: uit rood, ree-kleurig en miniatuurkrokus, kemphaan, fulvus, wulp, kip en raaf, voor de verschillende delen van de afzonderlijke kleuren. Want uit de gevarieerde mengeling van kleuren komen er een oneindig aantal andere voort, waarvan het lang zou duren om ze op te sommen. Hierbij moet worden opgemerkt dat alle middelen doorzichtig en transparant kunnen zijn, maar wit en zwart niet, misschien omdat wit geen echte kleur is, maar slechts een schijnbare kleur, vanwege de veelheid aan oppervlakken waaraan de materie hecht; welke veelheid aan oppervlakken omdat het de [26] nat, wanneer het volledig zichtbaar is, belemmert de transparantie van de edelsteen en maakt het ondoorzichtig. Dat als het materiaal van witheid continu en wit zou zijn, het niet langer wit zou zijn, maar transparant en beroofd van elke kleur; zoals de sneeuw laat zien die, als hij wit is en opgelost in water, transparant wordt gemaakt. Daarom kan geen enkele edelsteen perfect transparant en wit zijn: niets kan lijken op het dunste papier en een lichte saffier; die, hoewel wit, enige transparantie lijken te hebben. In dergelijke gevallen neemt de witheid, naarmate de witheid toeneemt, ook af tot doorzichtigheid, en integendeel, naarmate de doorschijnendheid toeneemt, neemt deze ook af tot witheid. Want warm en koud kunnen niet tegelijkertijd zijn, noch woede, noch transparantie en witheid. Omdat warm en koud echter met elkaar vermengd kunnen worden, en uit hun vermenging ontstaat iets gematigds, dat noch warm noch koud genoemd kan worden. Dus als het wit op de juiste manier wordt verwarmd tot transparant, zal noch transparant noch wit er gemengd uitzien, maar half wit of half transparant. Maar welke transparante dingen geen echte kleur lijken te hebben, maar alleen zichtbaar zijn door de veelheid aan oppervlakken waarop het licht valt, lijken alle transparante dingen duidelijk zichtbaar te zijn, namelijk ijs, kristal, spiegelende steen en glas; die geen echte kleuren hebben: toch lijken ze, als ze tot poeder worden vermalen, allemaal wit. Maar de witte kleur ontstaat noodzakelijkerwijs. Omdat elk transparant ding, wanneer zijn continuüm is opgelost, het zicht beëindigt, en het ogenschijnlijke niet-werkelijke (dat het uit het niets heeft ontvangen) een kleur moet aannemen, die uiteraard wit is. Als iemand beweert dat robijn, saffier en smaragd transparante edelstenen zijn is hun poeder toch niet wit. Het deel van de robijn dat voldoende is om een ​​transparante edelsteen te verven, kan nauwelijks verschijnen in het poeder, dat bijna geheel wit is van de grond transparant materiaal. Maar wat de edelsteen zo gekleurd maakt in het transparante deel van de kleur is de doorschijnendheid, die de kleur door het hele lichaam van de edelsteen verlicht en deze in zekere zin vermenigvuldigt met zijn stralen. Maar zwart verhindert dat de kleur transparant is, en daarom zijn er geen zwarte edelstenen die transparant zijn. Want duisternis lijkt erg op elkaar; die op zichzelf een einde maken aan het zicht zonder kleuren en licht. Vervolgens omdat zwartheid op zichzelf geen enkele kleur lijkt te kunnen ontvangen, noch licht door kan laten, maar als het ware in het zichtbare staat, namelijk schaduw en vooroordeel. Wanneer dit is gebeurd, beëindigt ze het visioen volledig en geeft ze het ondoorzichtige lichaam terug aan wie ze vertrouwt. Wit beperkt niet alleen het zicht, namelijk het licht, maar wijst het als het ware weer af naar zijn bron, namelijk een spiegel voor andere dingen. Net zoals witte kleur niet lijkt te bestaan, lijkt zwartheid daarentegen een kleur zonder licht te zijn, terwijl in duisternis het zicht altijd eindigt, en daarom is het altijd eigenlijk een kleur: het kan ook niet transparant zijn. Terwijl het zicht ophoudt en waardoor niets wordt beïnvloed, kan het worden doordrongen. Net zoals andere kleuren niet kunnen bestaan ​​zonder licht, kan deze kleur ook zonder licht bestaan en net zoals de duisternis van de dag in een grot wordt gezien door iemand die in de zon staat, zo kan deze kleur altijd worden gezien. Daarom kan geen enkele kleur het beeld perfecter completeren dan zwart, dus zowel in de zon als in het donker [27] het is het meest transparant, namelijk licht en wit, die zowel in het licht als in het halfduister te zien zijn. Hoewel zwarte lichamen geen oppervlak hebben dat zo licht is, zien ze er zwart uit zoals ze zijn, omdat licht wordt vastgehouden. Als ze licht hebben wordt het licht afgestoten naar de buren, van wie het lichaam zwart gekleurd is. Als het oppervlak erg glad is wordt het een spiegel.

Van de hardheid en zachtheid van edelstenen en stenen. Hoofdstuk 16.

De sterkte of zachtheid van een steen is deels het gevolg van het materiaal en deels van de eerste eigenschappen die erop inwerken. Want als het materiaal goed is voorbereid en veel aarde en weinig zout bevat, en de waterige en luchtige delen zeer goed uit de kleur vol koud zijn gehaald of tot uitdrukking zijn gebracht; de steen of edelsteen zal hard worden en hoe transparanter en doorzichtiger het is, hoe moeilijker hij is. Omdat transparantie een teken is dat het materiaal goed gecoat en compact is. Om deze reden is de diamant de moeilijkste van alle edelstenen, omdat het materiaal zo goed gepolijst is dat hij transparant is. Aan de andere kant zijn Boheems kristal, topaas en opaal de zachtste van alle edelstenen, en selenieten zijn zachter dan deze onder de stenen. Hoewel deze uit materiaal bestaan ​​dat zo goed geweven en met elkaar verbonden is dat het transparant is, bevatten ze toch zoveel zout dat ze geen grote hardheid kunnen hebben. Daarom is aarde de belangrijkste oorzaak van hardheid en zout van zachtheid in transparant en ondoorzichtig. Maar de oorzaak van zachtheid kan ook water en lucht zijn en alles wat de structuur en vereniging belemmert en verhindert dat de materiaaldeeltjes goed aan elkaar hechten. Lucht maakt steen bros, water zacht, omdat het uitdrogen van het materiaal verhindert, zonder welke het niet uithardt. Maar omdat deze zogenaamde elementen samenkomen en het materiaal van de steen vormen; vanwege hun verschillende vermenging zijn er zo verschillende graden van hardheid of zachtheid in edelstenen en stenen. De bijdragende oorzaak van hardheid is soms hitte, soms kou. Warmte droogt door vocht eruit te trekken, terwijl kou het eruit perst door te forceren. Maar deze kwaliteiten kunnen niets doen zonder geschikt materiaal, zoals ik al zei. Want als het aardmateriaal veel zout bevat, zal hete extractie of koude forcering geen harde, maar zachte edelsteen opleveren. Daarom vergissen degenen die denken dat water de oorzaak is van hardheid zich ernstig, terwijl het tegendeel waar is. Maar ze werden misleid door de transparantie die ze dachten dat de edelstenen hadden door het water. Als water hardheid had, zou ijs het moeilijkst zijn. Maar niets is zachter dan dit en ook niet verrassend aangezien er niets anders is dan water. De diamant is daarom de moeilijkste van alle edelstenen, daarna de oosterse topaas of het oude chrysoliet, daarna de saffier, de granaat en de hyacint. Van alle stenen is Emery de moeilijkste van alle stenen, die glas snijdt uit jaspis, agaat en basalt. Opaal lijkt de zachtste van alle edelstenen te zijn, net als de Silenitische stenen. [28] de reden is dat ze heel goed kunstmatig gepolijst worden en helder glanzen als ze gepolijst worden; voor alle soorten marmer en jaspis, die, omdat ze hard zijn, na het polijsten een uitstekende lichtheid en glans hebben, waarvoor ze ten zeerste worden aanbevolen. Om deze reden worden selenieten en parels niet gepolijst, de eerste omdat ze brokkelig zijn, de laatste omdat ze schilferig zijn en daarom zwaar beschadigd zijn. Het opaal geeft toe heel zacht te zijn, omdat het transparant is en vrij goed naar binnen is gebracht. Bovendien garandeert hardheid dit, dat hoe harder een edelsteen is, hoe beter hij bestand is tegen vuur, en hoe minder hij daar last van heeft, zoals een voorbeeld van een diamant, die door zijn hardheid vrijwel niets van vuur kan verdragen, om deze reden zijn veel prinsen in symbolen, als ze standvastigheid willen aanduiden, gebruik het dan. Zoals je kunt zien in het derde deel van de symbolen die door mij zijn uitgelegd. Zoals harde edelstenen bestand zijn tegen vuur, worden zachte edelstenen daarentegen overweldigd door vuur, bijvoorbeeld kristal en opaal die door vuur niet gemakkelijk tot kalk worden gereduceerd. Maar welke edelstenen hard en welke zacht zijn wordt in elk hoofdstuk uitgelegd. Onder zachtheid rekenen we hier ook broosheid en zeldzaamheid, omdat ze worden veroorzaakt door dezelfde oorzaken waardoor zachtheid, want niets anders is brokkelig dan een continuüm dat gemakkelijk discreet kan worden gemaakt, en zeldzaam, dat delen heeft die dat niet zijn goed verbonden, maar discreet, namelijk alles dat lucht bevat is poreus, bijvoorbeeld puimsteen. Onder hardheid wil ik ook dat de dichtheid beperkt blijft, omdat deze dezelfde oorzaak heeft als de hardheid; Omdat niets anders compact is dan dat wat een goed verdichte en goed verbonden materie heeft.

Van het gewicht of de zwaartekracht van edelstenen en stenen. Hoofdstuk 17.

Zwaartekracht, die niets anders is dan een bepaalde kwaliteit van de materie, die erin zit waarmee ze zichzelf probeert te verplaatsen naar het middelpunt van de aarde met overal stenen. Het bestaat vanwege de aardse en waterige materie waaruit ze zijn samengesteld. Want zij beweegt zich, door een bepaalde aangeboren eigenschap, naar beneden en wordt niet gehinderd in rust; zij zoekt in het middelpunt van de aarde waar zij en nergens anders zonder enige steun kan rusten. Nu sommige edelstenen of stenen zwaarder zijn dan andere, gebeurt dit vanwege de samenstelling of substantie van aardse en waterige materie. Want als het materiaal goed is geperst en samengedrukt zal de steen of edelsteen zwaarder zijn dan wanneer deze poreus is en veel lucht of water bevat. Om deze reden zijn de ondoorzichtige exemplaren zwaarder als ze van hetzelfde materiaal en dezelfde grootte zijn. Het materiaal zelf draagt ​​namelijk in grote mate bij aan het gewicht van de edelsteen. Want datgene wat op zichzelf veel vuur, water of lucht bevat, kan niet zoveel gewicht hebben als datgene wat met een groter deel van de aardse materie is versmolten. Van de aardse stoffen zijn de stoffen die rijk zijn aan zout veel lichter dan de stoffen die weinig zout bevatten. Bovendien zijn degenen die de substantie kwik bevatten, of die zijn ontstaan ​​door het uitademen van metalen, groter dan de rest, omdat ze in gewicht de rest van de aardse metalen overtreffen, omdat ze duidelijk kunstmatige edelstenen vertonen die, omdat ze zijn gesmeed uit metalen, zijn groter dan natuurlijke edelstenen. [29]

Van enkele andere toevallen met edelstenen en stenen. Hoofdstuk 18.

Bovendien zijn er al toevallen genoemd met edelstenen en stenen en andere dingen waardoor sommigen vuur weerstaan ​​en er niets onder lijden, zoals diamanten. Sommige worden door vuur tot as gereduceerd, andere worden op een andere manier veranderd. Er zijn bovendien soorten die door de lucht verhard of daardoor aangetast worden, evenals soorten die hun kleur verliezen door vuur, en soorten die dat niet doen, zoals de Boheemse granaat. Degenen die vuurbestendig zijn zoals diamanten, Boheemse granaten, saffieren en enkele andere hebben een beetje zout in hun substantie en zijn goed samengesteld. Wie in de kalk of de as van het vuur gaat heeft veel zout. Degenen die door de lucht verhard zijn bevatten water of uitademing, waardoor naarmate ze langzamerhand uitdrogen de stenen opdrogen en verharden. Degenen die door de lucht zijn aangetast hebben veel lucht of vuur ontvangen waardoor, terwijl ze worden weggetrokken door de kracht van de hete omgeving, de overige delen van de binding gemakkelijk worden aangetast als ze door handeling of vochtig zijn geweest. Waarom de Boheemse granaat zijn kleur behoudt in het vuur, maar bijna alle anderen helemaal niet, omdat het moeilijk te raden is, laat ik aan anderen over om het uit te zoeken. Want ik denk dat de reden hiervoor net zo moeilijk te geven is als waarom de zon schijnt en de aarde hoog is. Het is waar dat de meeste verduisterende zintuigen voortkomen uit de substantiële vorm van een ding; de reden waarom of hoe ze zijn kan echter niet beter worden begrepen dan de essentie van het ding zelf.

Over het onderscheiden van echte edelstenen van namaak. Hoofdstuk 19.

Tot nu toe zijn er verschillende toevalligheden verklaard met betrekking tot stenen en edelstenen, die zeker niet alleen prettig zijn, maar ook zeer nuttig, omdat echte edelstenen alleen van valse kunnen worden onderscheiden door toevalligheden en door die welke onder de zintuigen vallen. Ja, het is nog steeds behoorlijk pijnlijk en moeilijk vanwege de kunstgrepen en fraude van de juweliers. Want vaak lijken edelstenen van weinig waarde, door hun positie of rangschikking, groter dan ze zijn; Vaak zijn ze ook gekleurd met een vreemde kleur die eraan wordt toegeschreven, en soms door de toevoeging van glas of een inferieure edelsteen, een massa die twee keer zo groot is als die aan hen wordt gegeven. Als deze worden gekleurd in de combinatie van beide, met mastiek en kleur, vertegenwoordigt de hele massa een waar juweeltje en kan het bedrog niet door een deskundige worden herkend.

Een edelsteen kan altijd, tenzij hij uit de kist wordt gehaald sommige juweliers uit onderzoeken of de edelsteen dubbel is en in een bepaalde kleur in het midden is geverfd om deze met de duim van de duim te plaatsen en het zicht tussen de duim en het vlak van de edelsteen te richten. Want als het bovenste gedeelte wit is, lijkt het wit, en er is geen kleur toegevoegd en verborgen onder de zijkanten van de kist. Maar ook al kan dit bij sommige gevonden worden, toch kan dit niet bij iedereen het geval zijn. Veel mensen weten namelijk hoe ze een edelsteen met meerdere hoeken moeten passen, dat wil zeggen vanwege de hoeken [30] reflectie, de kleur kan vanuit elke hoek van de edelsteen worden bekeken. Een ingenieuzere fraude is die van degenen die de edelsteen door een kleine opening halen en met dezelfde transparante kleur die door het hele lichaam van de edelsteen verspreid is liegen meer gekleurd of anders dan hij is. Het kan dus het beeld weergeven van een kristal, robijn, saffier of smaragd. Maar een nobeler bedrog is wanneer een edelsteen in gekleurd water wordt gedrenkt of in vuur of op een andere manier wordt geverfd zodat de kleur in het lichaam van de edelsteen terechtkomt. Deze fraudes worden in geen geval voorzichtiger en nauwkeuriger opgespoord dan wanneer het juweel waarover twijfel bestaat uit de kast wordt gehaald en aan het blote oordeel van de ogen wordt onderworpen. Er blijven nog drie manieren over waarop kunstmatige edelstenen de plaats van waarheden innemen. Eerst worden twee stukken glas, met daartussen een gekleurd of gekleurd glas, om de beurt aan elkaar gelijmd. De tweede manier is wanneer uit één stuk gekleurd glas een waarheidsgetrouw beeld van de edelsteen wordt versmolten met het voordeel van vuur. Ten derde, wanneer de edelsteen wordt gevormd door vuur uit metalen, uitademingen en ander water. De eerste methode om juwelen na te maken is vulgair en nutteloos omdat al hun pracht snel wordt vernietigd en de kleur gemakkelijk kan worden gedetecteerd door een gemiddeld bekwaam persoon. Omdat ze alleen uit glas zijn gesmolten lijkt het alsof ze een film op het oppervlak hebben alsof iemand ze met olie heeft ingesmeerd. Er wordt een film aangebracht die niet gemakkelijk met een doek kan worden verwijderd vanwege de zachtheid van het glas, dat geleidelijk wordt geërodeerd door de bitterheid van de lucht en de as waarmee het is versmolten. En dit gebeurt met al het glas, maar zeker niet met echte edelstenen. Want zelfs als er soms een folie of doek aan het oppervlak blijft kleven is deze toch gemakkelijk met een doek af te vegen. Daarom is er geen behoefte aan loog, as of enige andere reiniging. De tweede methode imiteert echte edelstenen zo goed mogelijk, vooral als het glas waaruit ze zijn samengesteld nobeler is. Ik noem het nobel dat het is versmolten uit kristal, topaas of vuursteen en lood zonder as. Want het is harder dan gewoon glas en glanst als kristal. Als hieraan metalen worden toegevoegd, of kleuren gemaakt van metalen, die nodig zijn voor de kleur van de edelsteen, en het materiaal aan het vuur wordt toevertrouwd; het wordt een kunstmatig juweel dat heel elegant is en nauwelijks van echt te onderscheiden is, als de vakman bekwaam is; de meeste anderen lijken bellen of atomen in het midden van hun lichaam te hebben; in welke noot ze de waarheid missen. Deze bellen uit het vuur verspreiden zich niet gelijkmatig in het materiaal of werken te heftig. Degenen die geen stieren hebben, onderscheiden zich alleen van edeler edelstenen, want alle onwaarheden worden weggeschrapt; Ze verwerpen de echte dossiers, met uitzondering van de Boheemse topaas en de smaragd, en enkele andere die om deze reden, zelfs als ze waar zijn, nooit zonder verdenking van vervalsing zijn. Maar hij beschuldigt het gewicht van ondeugd: want waarheden zijn veel lichter dan onwaarheden (hoewel sommigen ten onrechte het tegenovergestelde schrijven). De zwaartekracht van de verzinsels komt van lood en metalen. Het heeft ook een zekere levendigheid door de weerspiegeling van de oppervlakken in alle waarheden, en al helemaal niet in feiten, die bij langere onderzoek dood lijken en de ogen niet voeden zoals ze zijn. De derde methode wordt onderwezen door Raymond Lullius, waarmee hij belooft echte natuurlijke edelstenen te produceren, die qua essentie en capaciteiten voor iedereen vergelijkbaar zijn. Maar de alchimisten, van wie hij de leider was, zijn geneigd overhaaste en grote beloften te doen [31] wat ze zich kunnen veroorloven; laat ze allebei zichzelf de eer geven en autoriteit laten ontstaan; Hij construeert steenwater uit mineralen en plaatst ze in vormen van was; daarna dompelt hij ze onder in verhard water, zodat hij denkt dat ze tot edelstenen zijn verhard. Maar deze methode, hoewel deze door velen zeer wordt geprezen, is mij onbekend en lijkt niets waarschijnlijks te hebben, omdat noch de plaats, noch het materiaal hardnekkig is, waardoor de natuur, hoewel zij edelstenen voortbrengt, plaatsvindt. Ik twijfel er echter niet aan dat de maker, door geschikte materialen te combineren, en met de hulp van de natuur als middel, edelstenen kan maken die lijken op de echte, maar niet over dezelfde capaciteiten beschikken. Want ik kende een vriend die toevallig uit ijzerslak, gedrenkt in bepaald water, kiezelstenen produceerde die leken op diamanten. Er zou nog een vierde methode kunnen worden toegevoegd, die kennelijk is versierd met een bijzondere kunstgreep van een paar edelstenen. Er zijn mensen die opscheppen dat ze met kleine korrels veel kunnen bereiken. Maar die techniek is mij onbekend. Ik geloof dat ik een paar edelstenen heb verloren, en dat er weer zoiets als een juweel van gemaakt kan worden. Het is waar dat het de eigenschappen heeft van een edelsteen en van die soort, waarvan de delen de delen waren waaruit het was versmolten, denk ik nauwelijks; want geen enkele edelsteen kan worden bevrijd tenzij zijn substantiële vorm vergaat. De eenmaal weggenomen vorm wordt niet teruggegeven aan de massa en de materie, omdat er een andere nodig was, terwijl de eerste ten onder ging; Evenmin keert de materie terug naar haar vroegere vorm. Omdat er geen terugkeer mogelijk is van ontbering naar gewoonte, volgens de mening van alle filosofen. Hij die de vorm in ontbinding kon behouden, zou er ook één uit velen wegblazen.

Hoe edelstenen worden gemaakt. Hoofdstuk 20.

In het voorgaande hoofdstuk heb ik enkele methoden opgesomd waarmee edelstenen kunnen worden nagebootst; in dit hoofdstuk moet overigens nog worden aangetoond hoe dit wordt gedaan, zodat onwaarheden gemakkelijker van waar kunnen worden onderscheiden. De edelstenen presenteren zich groter dan ze lijken, terwijl het onderste deel, dat wil zeggen datgene wat zich in de kist bevindt, door veel oppervlakken verborgen is. Voor de reflectie van meerdere oppervlakken wordt aan de kijker een soort maat beloofd. Hoewel de tussenliggende lucht tussen het onderoppervlak en de veronderstelde plaat fysiek leeg is, lijken de edelstenen groter dan ze zijn. Omdat de lucht veranderingen in het lichaam ondergaat, waardoor de juwelen er veel dikker uitzien dan ze zijn. Laat het glas verondersteld worden van glas of kristal te zijn, en zonder lijm of kleur ertussen; een veel groter juweeltje dan het lijkt. Als kleur wordt toegevoegd in combinatie met traanmastiek, of als het glas wordt gekleurd met de kleur van een edelsteen; het lijkt niet alleen groter, maar ook kleurrijker, en deze modus komt vaak voor en wordt waargenomen. De edelstenen zijn nog kleurrijker gemaakt, terwijl hun onderkant is geverfd met een transparante kleur, en dan wordt een glanzende plaat verondersteld. De kleur wordt transparant door toevoeging van door vuur gezuiverde mastiek. Het wordt gezuiverd als er een korreltje mastiek op het vuur wordt aangebracht, vastzittend aan een ijzeren punt, zodat het begint te stromen, en de ondoorzichtige uitwerpselen van de vingers worden gesloten door druk op de transparante kant en weggegooid. De kleuren die worden toegevoegd zijn divers, en zoals de edelsteen wenst. In elk hoofdstuk zal ik de ware kleuren leren die overeenkomen met elke edelsteen. Want hier worden ze alleen getoond in de vorm van gekleurde juwelen.[32]

Ik heb gezegd dat de meest edele kleurstof is wanneer een kristal of pseudo-adam, of een andere gekleurde edelsteen, wordt gedrenkt in gekleurd water, of op een andere manier in het vuur wordt geverfd, zodat het binnenste lichaam van de edelsteen zijn vorm krijgt op een transparante kleur. Het water dat de edelstenen binnendringt, is gemaakt van terpentijn en levenswater, en hieraan wordt een kleur toegevoegd die uit metalen is geëxtraheerd en opgelost in het water van een druppel water, en geëxtraheerd door een alambiek. In dit warme water wordt het warme kristal geplaatst en enkele uren geweekt, totdat het de kleurstof zelf opneemt. Maar het wordt gemakkelijk ontvangen, omdat de steen zachter wordt. Om de rode kleur te geven aan de krokus van Mars, aan het groene vermiljoen, aan de blauw maan, zout van ammoniak en sterk water, aan het cyaan vermiljoen en een lapis lazuli-steen. Het is waar, omdat, zoals ik al zei, de edelstenen zachter worden, ze op deze manier in hun vroegere hardheid kunnen worden hersteld. Vervolgens worden één of meerdere stukjes papier meegeleverd en op de krokus gelegd, zodat het krokuspapier van alle kanten bedekt is. Daarna wordt de pasta gesloten en worden de ovens met het brood gestart, en nadat het brood zes uur vrij in de oven heeft gestaan, krijgen de edelstenen hun oorspronkelijke of grotere hardheid terug dan voorheen. In het vuur worden op deze manier de hele kristallen geverfd, auteur Baptista à Porta. Ze nemen de delen van de zegge, het goudpigment, de liters kristallijn arseen, de gelijke delen zwavel en de twee stukken zilver; Stukken kristal, hetzij opgehangen aan koperen haren, hetzij ondergedompeld in poeder, worden tegen het vuur geplaatst, zodat ze vier of vijf uur kunnen branden, maar zonder de bladeren te blazen, anders vallen ze in stukken of smelten. Het is een bewijs van legitieme kleuring, als het vrije stuk de meest vurige en briljante kleur heeft. als het minder is, moet het opnieuw aan het vuur worden gegeven, en na enige vertraging moet het op dezelfde manier worden verwijderd. Er moet echter op worden gelet dat ze, terwijl ze uit het vuur worden gehaald, niet meteen afkoelen. Want ze zijn gebakken en in veel delen verspreid. Als een paarse kleur hen bevalt, worden ze snel uit het vuur gehaald; als een verzadigd paars gewenst is, blijven ze voor langere tijd in het vuur. Gekleurde edelstenen, zoals saffier, topaas, amethist en granaat, nemen, als hun kleur wordt verwijderd, de vorm aan van een diamant. Als doelwit wordt meestal een saffier gekozen, die in brand wordt gestoken met een stuk ijzer of met gebroken krijt, totdat de kunstenaar er een compote van maakt, zoals ik in plaats daarvan zal leren.

Ook door de gratie van vuur kan, zoals Porta leert, alleen het andere deel van een edelsteen van zijn kleur worden beroofd: een edelsteen kan dus aan de ene kant worden gezien als een diamant en aan de andere kant als een saffier. Op dezelfde manier geeft een robijn aan één kant het uiterlijk van een diamant. Hij zei dat het gedeelte waarvan we de juiste kleur willen behouden, bedekt moet worden met krijt. Dus de andere die aan het vuur wordt blootgesteld en de naakte stralen van de vlam ontvangt, verliest zijn kleur en vertoont een diamant. Kunstmatige juwelen zijn gemaakt van kristal, topaas, vuursteen en andere zachtere edelstenen, of van edeler glas, of van metalen lichamen, of van een mengsel daarvan. Alexius Pedemontanus beschrijft de volgende pasta voor het maken van edelstenen. Hij neemt drie ons gecalcineerd lood uit het aardewerk en giet er zoveel water over dat het een of twee vingers uitsteekt, en roert het met zijn vinger, zodat het lood de bodem bereikt. Daarna giet hij het water uit en drukt het tegen het glazen vat, zodat het materiaal van het vat er niet aan blijft plakken. Dan krijgt hij drie ons droge wijn, meng het met lood, voeg een snufje gecalcineerd kristal of chalcedoon toe en twee of drie scrupels erbovenop [33] van de dunste koperplaten. Nadat deze goed gemengd en geslagen zijn, doet hij ze in kleipotten, goed doorbloed en bevochtigd met het water dat water heet, en hij legt ze, goed gesloten, een dag in een glasoven of in de wind, en zo is het beschouwd als de beste pasta. Om de smaragden te vormen, neemt hij alkalisch zout opgelost in water, filtert het, laat het drogen en herhaalt het proces een derde keer. Daarna reduceerde hij het tot stuifmeel, net zoals het Kristal dat ook deed. Vervolgens neemt hij twee en een half kopje kristalliet, twee kopjes alkalisch zout, een kopje erugini gemacereerd en gezeefd met azijn, mengt het en doet het in een loden vat, en de klei, zodat er niets bederft, beschermt hij het heel goed, en laat het drie dagen of langer drogen, en tenslotte een dag in de pottenbakkersoven Als hij een robijn wil in plaats van cinnaber, als hij een lapis lazuli-steen toevoegt, als hij koraalblauw toevoegt. Nu giet Alexius het kristal of chalcedoon op deze manier. De gecalcineerde wijnsteen wordt opgelost in helder water en gefilterd. Maar het kristal of chalcedoon wordt in een ijzeren lepel aangestoken en in het bovengenoemde water gedoofd, en dit werk wordt zeven keer herhaald. Als een smaragd gewenst is, moet deze in een koperen vijzel worden gestampt, als een robijn in een ijzeren vijzel. Maar omdat kunstmatige edelstenen zachter worden gemaakt door de toevoeging van een ander materiaal aan kristal; Alexius leert dat het water door wiens genade ze verharden. Hij geeft daarom de opdracht stukjes magneet te nemen en ze te calcineren, zoals van het kristal is gezegd, en ze vervolgens tot poeder te vermalen, ze op een vochtige plaats te leggen, dat wil zeggen ze in water op te lossen: hij wil zich voeden met dit water zoals Romeins vitriool of Hongaarse rauwe ham. Vervolgens geeft hij opdracht om er via een retort water uit te zuigen, zodat het met gerstemeel kan worden bevochtigd en een harde pasta wordt waarin de stenen van het voer worden gedaan. Want als ze in de oven blijven terwijl het brood wordt gebakken, en als het brood eruit wordt gehaald, zegt hij dat de edelstenen de grootste hardheid krijgen. Ik zag onder de Galliërs enkele kunstmatige juwelen, zeer elegant en zo natuurlijk mogelijk. Hij beweerde tegen mij dat hij ze op geen andere manier had gemaakt dan hierboven vermeld. Het genoemde werk lijkt noch duur noch veel moeite te kosten, maar ik heb het nog niet ervaren.

De pasta voor kunstmatige edelstenen is nobeler en is gemaakt van kristallen, vuurstenen of Boheemse topaas. Want als er glas of lood aan wordt toegevoegd, worden ze zwaarder en zachter. Maar vuurstenen en topaas worden als kristallen gecalcineerd. Vervolgens wordt de gewenste kleur toegevoegd. Het minium en het groen van koper geven de kleur van een smaragd, de lood en krokus van de Marshyacint, het minium en de lood van chrysoliet, de zaphara of lapis lazuli, eveneens vertonen het harmonische zout en zilver de kleur van saffier. Robijn gouden kleur.

Sommigen zeggen dat het aan het kristal wordt toegeschreven. Er wordt gezegd dat tin het water van de diamant laat zien. Het merkwaardige van deze dingen komt door het mengsel van verschillende metalen, ze ontdekken verschillende kleuren in het werk zelf. De pasta voor edelstenen is inferieur als glas wordt toegevoegd met kristallen of silica. Dit uit Baptista à Porta studies wordt beschreven in een boek over natuurlijke magie waar de verschillende manieren worden onderwezen waarop juweeltjes van feiten kunnen worden aangekleed, waarnaar ik de lezer verwijs. Wat mij hier lijkt te ontbreken, wordt behandeld in de individuele koppen van edelstenen, waar de imitaties of imitaties van edelstenen worden getoond. Hier lijkt niets anders over te blijven dan dat als iemand edelstenen wil vormen, hij geleerd moet worden de pasta onder controle te houden met een gelijkmatig vuur, zodat ongelijkmatige belletjes of atomen de kleurstof niet verraden: dan kan de pasta het exacte materiaal reinigen en wegspoelen, het vuil van het calcineren, zodat de geverfde edelstenen geen gebreken mogen vertonen. Die een ijverige vakman, zonder enige andere waarschuwing, natuurlijk gemakkelijk zal sluiten als hij voorzichtig is. [34]

Volgens deze overeenkomst moeten de stenen van de fabriek worden gemaakt, en enorme rotsen voor zuilen of obelisken. Hoofdstuk XXI

Er worden niet alleen kunstmatige edelstenen gemaakt, maar ook rotsen en marmer worden versmolten uit een kostbaarder materiaal, namelijk gips, kalk, zout, ossenbloed, steenpoeder en stukjes marmer of jaspis, die allemaal worden gemengd met azijn, wijn, bier, of melk, of het uitstel ervan, en ze worden tot pulp vermalen, zodat ze in tafelkleedkolommen kunnen worden gegoten. Eerst wordt er echter stopverf in verschillende kleuren toegevoegd, die met staafjes hier en daar wordt verplaatst, zodat het nep-marmer de aderen van elke echte kleur heeft, waar het gedroogd is, hetzij met smegma, hetzij met olie, krijgt het de beste eigenschappen. Pools. Voor gesteenten is een goedkoper materiaal voldoende, namelijk klei, lijm, zout, kalk en poedersteen of zand. Omdat azijn scherp is, worden de delen van de stenen dunner, dichter en steviger. Ik beschrijf de methode hier niet nauwkeuriger, omdat ik niet wil dat deze dingen alleen worden begrepen door de vindingrijke en degenen die de mysteries van de natuur onderzoeken, en in geen geval door de dommen en degenen die een lege kennis van de natuurkunde hebben. Om te voorkomen dat de kelders met water worden gevuld en om de eeuwigheid van de gebouwen te garanderen, worden de lagen verspreid. Om water te voorkomen wordt van ruwe kalksteen of gebakken stenen met zure kers een hardere pulp gemaakt, waarmee het bed van de cel en de wanden ervan worden bekleed. Er is geen olie nodig voor het terugdringen van gebouwen. Voor de beelden in de patio wordt een marmerachtig materiaal gemaakt, waarbij witte vuurstenen tot poeder worden vermalen, ongebluste kalk wordt toegevoegd en lijm wordt gemengd met water. Hetzelfde kan worden nagebootst in het Epitaaf, krijt en lijmwater, maar het heeft geen hardheid en is daarom nuttig voor schilders, die het, waar het is opgedroogd, met een mes tot elke vorm kunnen reduceren. Als men vislijm als lijm voor een werk wil gebruiken zal het een voortreffelijker en harder werk opleveren, maar met meer arbeid zal het tot een vorm reduceren.

Van de borden of bladeren die edelstenen zouden moeten zijn. Hoofdstuk 22

Edelstenen die transparant zijn, ingesloten in ringen of in een doosje, kunnen niet schijnen, tenzij er iets onder zit dat het licht weerkaatst als een spiegel. Hiervoor zijn metalen plaatjes of bladeren gevonden, die dit niet alleen doen, maar ook bijdragen aan de kleur van de edelstenen. Want ze worden naar believen met verschillende kleuren geverfd, zodat op deze manier edelstenen die voorheen een dode en verdunde kleur hadden, levendiger en kleurrijker kunnen lijken. De platen worden uit de lucht geslagen, of uit koper, goud en zilver, zodat ze op het dunste papier lijken. Vervolgens worden ze gepolijst met heel fijn krijt of klei, dat naar Tripoli wordt gebracht, en gladgemaakt met een Smiri-steen totdat er geen spoor van de steen meer op de platen verschijnt. Met de platen voorbereid, wordt een dubbele oven gebouwd, de bovenste en de helse. Kolen die in de onderste oven worden aangestoken en eerst zijn verbrand door alle stinkende uitademing, worden erop gezet en de platen worden op de bovenste opening gelegd; of de draden worden erin opgehangen, zodat ze de rook opvangen, waardoor ze zonder enige andere toevoeging een blauwe kleur krijgen. Indien andere kleuren gewenst zijn, wordt het gemaakt met de veren van de vogels. Want als ze in de oven worden verbrand, verven ze het bord groen met groen, hemelsblauw met hemelsblauw, rood met rood en geel met geel. De saffierkleur wordt beschouwd als blauw in ganzenveren, smaragd in buxusbladeren en robijnrood in karmozijnrode stoffen vlokken. Dit alles wordt nauwkeuriger beschreven in 1 Baptista à Porta, lib. kracht Mag. nat.[35]

Het slijpen van edelstenen en stenen. Hoofdstuk 23

Beeldhouwen noem ik het ruw voorbereiden van een edelsteen of steen vóór het polijsten, waarbij het wordt teruggebracht tot de gewenste vorm die erbij past, die prettig is voor het oog. Als de steen van een lagere kwaliteit is, zoals jaspis, agaat of marmer, of als er veel overmaat is, zoals edelstenen vaak hebben: eerst een waterige en veelzijdige schaal, dan wordt hij teruggebracht tot een ruwere vorm. Vervolgens wordt het met een grover poeder van Smiri-steen, tot een preciezere vorm, boven de tinnen bol uitgewerkt, en daarna wordt de Tripoli aarde gepolijst zodat deze glanst. Alleen diamanten worden vanwege hun extreme hardheid gemalen en gevormd door hun eigen poeder. Degenen die figuren graveren met andere edelstenen, of ze uitknippen, wenden zich ook tot diamantpoeder, als ze het werk sneller willen voltooien, en maken het af door te slijpen: waarop een veelzijdige ijzeren cirkel zit, met een juk en een zeer snelle rotatie, waarbij Adam het poeder vóór de te snijden edelsteen wrijft en deze geleidelijk uitsnijdt. Met ijzer of staal kunnen edelstenen, hoe hard ze ook zijn, niet worden geëxtraheerd zonder risico op breuk, en zoals het hoort, kunnen ze dat ook niet: marmer en stenen kunnen dat wel. Degenen die de zachtere edelstenen moeten uitgraven, of zich niet haasten, om het werk snel te voltooien, willen in plaats daarvan de diamantslijpen; Hiervoor wordt, na de diamant, niemand harder en geschikter voor dat werk gevonden, en goedkoper. Zachtere stenen kunnen ook worden uitgehouwen of uitgehold door waterstralen, maar dat is niet wenselijk, omdat het water de afwerking niet zal bereiken, maar de steen tot dezelfde diepte zal eroderen. Deze manier van uitgraven van de steen is handig voor het kopiëren van brieven en andere mozaïekwerken, waarbij slechts een gelijke uitgraving nodig is. De werkzaamheden worden op deze manier uitgevoerd; De steen wordt bedekt met was of een dun laagje was, vervolgens wordt de was met een ijzeren borstel verwijderd van de uit te hollen plaatsen; daarna wordt er water over de was gegoten en blijft deze een dag staan. Op deze manier wordt het deel van de steen waaruit de was is verwijderd geërodeerd, terwijl de rest, bedekt met was, intact blijft. Anderen proberen hetzelfde te doen met sterke azijn waaraan ze zout en peper hebben toegevoegd. Ik twijfel er niet aan dat het toegestaan ​​is om hetzelfde doel met verschillende middelen te bereiken.

Van de instrumenten waarmee stenen kunnen worden uitgehouwen en verborgen. Hoofdstuk 24

Net als in het vorige hoofdstuk zijn de figuren meestal gegraveerd met stenen of edelstenen. Ik heb hen eraan herinnerd dat de juweliers gewend zijn een wiel te hebben met een diameter van maximaal twee voet. Boven deze omtrek wordt een touw geplaatst, dat over de omtrek van een andere rol wordt geleid. Deze rol heeft een diameter van amper vijf centimeter. In het midden hiervan wordt een ijzeren naald geplaatst, waarvan het scherpe uiteinde, rond of plat (al naar gelang het werk vereist) wordt bevochtigd met diamantpoeder vermengd met olie, en wordt gebruikt voor het verbergen of krassen van edelstenen. Het principe van dit instrument is zo dat, wanneer het grotere wiel één keer rondgaat, het kleinere misschien twaalf keer rondgaat, en de naald duizenden keren in een tijdsbestek van ongeveer één minuut. Voor de voet De juweliers zijn gewend het grotere wiel vier of vijf keer te bewegen in een tijdsbestek van één minuut. Als de naald vier keer beweegt, beweegt de punt van de naald tweehonderdveertigduizend keer in één uur. Als door deze voortdurende en meervoudige extractie een diamant wordt gewonnen in een tijdsbestek van meerdere dagen, hoeft niemand daarom verrast te zijn, want stenen die hard genoeg zijn, worden uiteindelijk gewonnen door druppels water, zoals de dichter zegt.

Een druppel kan een steen veroorzaken, niet door kracht, maar door vaak te vallen. [36]

Een Cuspis, of punt, die wordt gebruikt, besmeurd met diamantolie, om edelstenen te verbergen.

B Een wiel van vijf centimeter breed dat een ijzeren punt of naald bevat.

D Het touw dat het wiel beweegt B.

C Het grotere wiel. F-handgreep. 1 touw.

G Asser aan wie het touw is vastgebonden. H is de voet van de werkman of beeldhouwer, die, terwijl hij op de aanval drukt, zodat deze de grond raakt, de hendel F draait en daardoor het grote wiel G in beweging brengt, dat met behulp van het touw de beweging in beweging brengt het kleine wiel en de ijzeren naald.

Voor het zagen van grotere stenen en edelstenen gebruiken juweliers messingzagen zonder tanden. De incisie is niet groter dan de dikte van de pupil van het oog. Dit nr. Ze hakken de hardste stenen, zoals jaspis en marmer, en gebruiken water en fijn steenpoeder. De steen hecht zich aan de lucht en schuurt, en door de beweging van het water blijft dezelfde lucht niet voortdurend aan de lucht hangen, maar wordt er elk moment een nieuwe aangevoerd door het water van de zaag. Waar echter het stof van de edelsteen hard is gereduceerd tot het fijnste stuifmeel (want voorheen was het slechts grof gekneusd), wordt waargenomen dat het geen ruwheid meer heeft om op de edelsteen te kunnen inwerken: een nieuwe of verse wordt vervangen; Dus beetje bij beetje de hardheid van de edelsteen wordt overwonnen en deze wordt gesneden als hout. Water wordt niet alleen gebruikt om het poeder aan te drijven en te roeren, maar ook om te voorkomen dat het koper opwarmt en zacht wordt.

Een luchtgordijn. B dikte van de plaat voor het snijden van stenen en edelstenen. C hout, D-handgreep waarmee de zaag wordt bediend.

Het is een ander zeer handig hulpmiddel voor het boren van stenen. Laat een stuk staal van één voet lang rond zijn voor de grootte van het gat. Vervolgens moeten aan het uiteinde of vlak van de basis secties worden gemaakt met dwarslijnen behoorlijk diep, en op deze manier verschijnt de getande basis. Vervolgens wordt met een hamer op de hardheid van het staal geslagen en direct wordt de vlakheid in het marmer geslagen, maar wel met behulp van water en mild poeder, zodat er in korte tijd een gat door het marmer wordt gemaakt dat dik genoeg is. Maar van tijd tot tijd moet het stof regelmatig met water ververst worden, omdat het gemakkelijk zijn ruwheid verliest, en als het verloren gaat, verandert het niet langer in marmer.

A. Een stuk staal. B-tandvlak.

Om de edelstenen uit te snijden, zodat de stukken van elkaar kunnen worden weggenomen, en zodat zoveel tijd en fijne stenen worden verbruikt als nodig is om ze in de vorm van een kopje te snijden, is een zeer handig en ingenieus instrument is gevonden. Een groter wiel A beweegt een ronde staaf B, voor het onderste deel C wordt een grote cirkel D of een kleine E gebruikt, afhankelijk van de steen die moet worden gehouwen. Deze cirkel is gemaakt van een stuk koper, ter dikte van de pupil van het oog, en wordt in de bol gepast. Steen F wordt verondersteld een cirkel te zijn, zodat men een staf rechtop boven de steen kan zien staan. Op het bovenste deel van de staaf G wordt een gewicht H geplaatst om de steen harder aan te drukken. Vervolgens worden het steenpoeder en water gebruikt. Terwijl het wiel dus naar het grootste wordt gedraaid, wordt de staf gedraaid en daarmee een koperen cirkel eraan vastgemaakt, die, met behulp van water en modder, wordt gemaakt om de steen te verpoederen tot de dikte van de koperen cirkel. Maar dat deel dat niet door de cirkel wordt geraakt, en onaangeroerd in het midden van de cirkel ligt, blijft intact en is geschikt om andere vormen te ontvangen. Terwijl het onderste deel van het te verwijderen stuk van de steen moet worden gescheiden, is er nog een andere voorzorgsmaatregel nodig: een instrument dat aan het onderste deel van de staf moet worden bevestigd, en dit moet ook van koper zijn gemaakt. Want de cirkel paste niet in alle figuren [38] Het is al gezegd en de steen wordt geleidelijk verwijderd totdat hij de cirkel bereikt en er een deel uit wordt gehaald. Als de cirkel dik genoeg is, kan een soortgelijk instrument, maar kleiner, door de cirkel worden gestoken en kan het worden gedraaid totdat het ruimte maakt voor een ander groter instrument. De industrie van de kunstenaar bedenkt verschillende vormen van middelen om het gewenste doel gemakkelijker te bereiken.

Op het oppervlak van het snijwerk van de juwelier wordt een houten wiel A gedraaid en omhoog wordt een houten handvat B omhoog gebracht. Wiel A beweegt door middel van een blikken touwwiel C, dat met water wordt besprenkeld om het met sandelhout te bestrooien niet ver van het blikken wiel of liever een cirkel, staat het hout D dat het kwadrant ontvangt; een instrument dat het meest geschikt is voor het waterpas stellen en uitsnijden van de vlakken van edelstenen of stenen, waarvan de vorm deze is. [39]

Om verschillende diamanten tegelijk tot de gewenste vorm en vlak te verkleinen en ze in compacte vorm samen te brengen, heb ik een ander instrument gevonden, waardoor er in korte tijd meerdere diamanten kunnen worden vervaardigd, die anders, als ze moesten worden geprepareerd afzonderlijk bereid, zou veel tijd hebben gekost. Het gereedschap dat ik heb gevonden om meerdere diamanten tegelijk te snijden, wordt beschreven in de volgende tabel. Het is het met twee dingen eens met houten randen met een diameter van ruim een ​​meter of meer, zag hij. A & B. Deze bollen zijn gestraald. C D E zijn zo vastgezet dat ze niet kunnen worden verplaatst. Rond de rand van de bovenste en onderste bol zitten vierkante gaten met de dikte van een vinger, die zo overeenkomen dat door elk gat een recht vierkant stuk hout kan worden gestoken, zodat het niet van de ene naar de andere kant wankelt. Onder deze bollen een andere schijf F is van hout en heeft een beweegbare as, die in het midden van schijf B draait. Rond de rand van de schijf F bevindt zich een cirkelvormig tinnen bord G, met randen breed en een vinger hoog, zo beschermd dat water met een laagje mica of diamant over het bord kan worden gegoten. [40]

Door de gaten worden vierkante stukken hout gestoken, waaraan de edelstenen zijn bevestigd, gemaakt met een lijm gemaakt van terpentijn, steenpoeder en droge pek. De vorm van het hout wordt weergegeven in de volgende tabel en bestaat uit drie verschillende delen, zoals je ziet: anders kan een recht stuk hout voldoende zijn. Het vierkante deel H moet zo lang zijn dat het cirkel A en B kan kruisen. Laat het andere deel K met de as L aan het onderste deel van H worden bevestigd, zodat het op en neer kan worden gedraaid, en enkele gaten in de rand hebben, waarmee andere moeten corresponderen in het hout H, en dat deel K kan onbeweeglijk blijven door houten spijkers door de gaten te steken. Op dit hout K wordt weer een M gemonteerd die op dezelfde manier is voorbereid met een as en gaten, zoals K hout was geweest. Voor het onderste deel wordt N-lijm gebruikt, die de verwarmde, verwarmde edelsteen gemakkelijk kan opnemen en zeer stevig kan vastpakken. Dit op deze manier geprepareerde hout wordt met de edelsteen door de gaten van de cirkels A & B gestoken, zodat het boven de tinnen plaat komt te staan. Vervolgens wordt het deel van datgene wat zich tussen het wiel B en het wiel F bevindt, dat wil zeggen K, naar behoefte naar het noorden of het zuiden gebogen en met een spijker vastgezet, zodat het bewegingloos blijft. , en dan, ten slotte, wordt aan het wiel F gedraaid en over de steen gewreven. Wanneer het nodig is om een ​​ander onderdeel te slijpen, wordt hout M of hout K naar de andere kant gedraaid en vastgezet met houten pennen. Het is waar dat een steen of een edelsteen niet wordt vastgezet, tenzij er wat H pond op het hout wordt geplaatst, zodat de edelsteen op de tinnen plaat kan drukken.

Het is waar dat als het gewicht dat op de staven wordt uitgeoefend niet voldoende is om de tinnen bol als een gegraveerde edelsteen in te drukken, of vanwege een snellere beweging, als deze wordt gebruikt, je dezelfde onstabiele en dansende beweging of ongelijke compressie zult hebben. Het lijkt erop dat een ander instrument aan de vroegere vorm kan worden aangepast Het is duidelijk dat de houten schijf, die onbeweeglijk is, de vierde zal zijn, en boven de derde zal worden geplaatst. Hieraan zijn stalen of ijzeren veren bevestigd, zoals die gewoonlijk in geweren worden gebruikt, zodat ze barsten als ze worden ingedrukt, net zoveel als de onderste ballen ontvangen. De samengedrukte veren moeten de bovenste delen van elk van de staven raken, zodat terwijl de veren zullen proberen uit te zetten door compressie, ze de staaf krachtig genoeg naar beneden drukken en voor sterkte, en de edelstenen die eraan vastzitten eveneens de tinnen bol. Want op deze manier bestaat er geen twijfel dat er een constante en gelijke beweging en compressie zal zijn. Het vierde deel van de schijf, verbonden door twee veren en hetzelfde aantal staven, wordt in de vorige figuur weergegeven als de letter X. Nu moet de schijf hier precies op dezelfde manier worden aangebracht als de derde werd aangebracht en in de balken CB & E gestoken, want deze is onbeweeglijk. Een genie zal gemakkelijk een maatstaf verkrijgen. Als de hier voorgestelde methode iemand echter moeilijk en ingewikkeld lijkt, kan hij een spleet door het deel van de bacil snijden dat boven bol A uitsteekt, een piramidevormige houten pin erin steken (zoals weergegeven in figuur Z) en deze erdoorheen duwen totdat deze kan niet meer worden gedaan, zodat de edelsteen voldoende druk uitoefent op de beweegbare en tinnen bol.[41]

De volgende figuur toont het kwadrant van de edelstenen waarvan hierboven melding werd gemaakt; een instrument dat uiteraard het nuttigst en handigst is voor de werkman; het is in al zijn onderdelen van hout. Het hout B B wordt doorboord en ontvangt de stok D van het vijfde figuur. Boven de as C wordt cirkelvormig gedraaid met de as EE. Over het uiteinde van het hout E E waar F het gat is waarin het hout wordt gedraaid NG waardoor beweging H cirkelvormig wordt bewogen in het uitgeholde deel van het hout E E en het kan niet meer dan een kwart van de cirkel maken, omdat de uitholling van het hout gaat niet verder. De stokken H G ontvangen de ronde staf I waaraan de edelsteen K is bevestigd, die is uitgesneden en aangebracht op de cirkel C in de vijfde figuur. Opgemerkt moet worden dat het hele instrument rond de notenbalk boven het D-vijfde cijfer kan worden verplaatst. Vervolgens kan het hout E E met het aangrenzende hout H G I ook cirkelvormig in de gaten van het hout worden bewogen. H & G. Een echte vakman moet, zolang hij dat wil, alle onderdelen heel goed vastzetten, zodat ze niet van de ene naar de andere kant wankelen. De stang L wordt aan het hout E E aan het hout bevestigd B B De stang M wordt aan het hout G H bevestigd, maar aan het hout E E De stang I moet zo worden gemaakt dat hij niet gemakkelijk kan worden gedraaid. Als alle onderdelen op de juiste manier zijn aangepast en vervaardigd, zullen de vlakken van de te snijden edelstenen op bijna alle tinnen bollen worden aangebracht om te worden gesneden. [42]

Wat betreft de zevende figuur, die door mij werd gevonden, moet worden opgemerkt dat het holle deel van de Hessen vorm een ​​vierkante vorm heeft, zodat de vierkante balken die door het wiel A en B van de zesde figuur gaan, deze kunnen ontvangen en houd hem stevig vast zodat hij niet van de ene naar de andere kant zwaait. Let ook op de zevende figuur, of die drie balken, waaruit blijkt dat ze iets korter zijn dan de ruimte tussen het wiel F en het wiel B, zodat de vierkante balken gemakkelijk in de holte van het hout H kunnen worden gestoken. Hoewel veel diamanten worden gesneden, is er nauwelijks behoefte aan een zevende cijfer, omdat ze langzaam worden gesneden en het nodig is om hun positie nauwelijks één keer per week te veranderen. Figuur zes zonder de zevende toont een eenvoudig diamantsnijwerk.

Of edelstenen krachten en capaciteiten hebben. HOOFDSTUK 25

Velen denken dwaas dat edelstenen helemaal geen kracht hebben; anderen verlenen hun alleen elementaire vermogens, namelijk verwarmen, afkoelen, bevochtigen, drogen, samentrekkend, verharden, dunner worden, verdikken, belemmeren, openen, corroderen en dergelijke, die hieruit voortvloeien en voortkomen uit de constitutie en het temperament van het lichaam. Anderen daarentegen schrijven aan edelstenen bepaalde bijzondere krachten toe die uit de vorm en de essentie van elk individu voortkomen, naar het voorbeeld van de overtuigende magneet, die ernaar verlangt gebonden te zijn door ijzer en zich aan te passen aan de delen van de aarde. Anderen willen edelstenen uit de hemel hebben met bovennatuurlijke krachten en vermogens, die niet aan materie of vorm kunnen worden toegeschreven. Beweren dat edelstenen en stenen absoluut geen krachten hebben, is krankzinnig en in strijd met alle ervaringen, en verdient daarom geen verdere weerlegging. Maar om van de elementen, materie en essentie, of vorm, krachten te hebben, niet alleen magneten en beknopt; Maar hematiet, jaspis en andere stenen komen overeen met de meest zekere ervaring. Er is een grotere moeilijkheid als het gaat om bovennatuurlijke deugden.

Want er zijn velen die ontkennen dat ze, ik noem het bovennatuurlijk, niet alleen die dingen hebben die niet kunnen worden gedaan door de gewone instrumenten van de natuur, namelijk iemand onzichtbaar maken (wat het vermogen van oftalmie is) of de zon verduisteren (wat wordt toegeschreven aan Heliotroop), maar al die dingen waar de natuur niets van weet, of die tot levenloze dingen behoren, kunnen niet worden gedaan zonder de toestemming of hulp van levende dingen. Ze zijn van dien aard dat iemand welsprekend, arm, door iedereen geaccepteerd, langlevend, gelukkig en veilig is. Anderen daarentegen denken dat de ervaring de kracht van dit soort edelstenen goedkeurt. En vooral volgens het voorbeeld van de onvermurwbare steen, die de heilige paus, toen hij de heiligen binnenging, op zijn borst droeg, en die bronskleurig was, veranderde hij deze in zwart als de Joden tegen God hadden gezondigd. Ook de smaragden; die vervalsing verraad en aan de turkoois die de gevaren van ongelukken verwelkomen. Maar ik ontken niet dat dingen vaak bewonderd zijn door middel van edelstenen, maar ik ontken ook niet dat ze gemaakt zijn alsof ze vermengd zijn met natuurlijke edelstenen. Ik beweer dat alleen natuurlijke dingen gedaan kunnen worden. Als er iets bovennatuurlijks wordt gedaan door middel van edelstenen of stenen of iets natuurlijks, dat het toch kan worden gedaan door middel van een edelsteen of steen lijkt dat voor de geleerden niet het geval omdat er geen waarschijnlijk verband tussen oorzaak en gevolg kan worden gevonden; niet met edelstenen of stenen; maar om een ​​andere oorzaak, dat wil zeggen een verborgen of bovennatuurlijke oorzaak [43] het moet worden toegeschreven, wat hetzelfde kan doen via elk onderwerp, als het dat wenst. De bovennatuurlijke oorzaak en agent is God, een goede en slechte engel. Goed door Gods wil, slecht door Gods toestemming. Want de sterren aan wie bovennatuurlijke vermogens in edelstenen worden gezonden, kunnen, volgens de mening van velen, niets doen dat in strijd is met de natuur, noch kunnen zij de wil en de vrijheid van levende wezens neigen of dwingen om iets te doen, noch kunnen zij edelstenen geven die zij willen doen, hebben zelf geen capaciteiten. Gelukkig dat ze de gave van kuisheid niet hebben en de natuur zelf weet niet hoe ze edelstenen moet geven, zodat ze aan mannen worden meegedeeld, zie ik niet. Omdat rijkdom niets anders is dan een zeker bezitsrecht en geen enkel wezen verkrijgt ze met instemming van de mens en niet door de natuur die zijn bezit gelijkelijk deelt met alle mensen. Als de sterren kuisheid in het huwelijk of vervalsing erkennen en aan de smaragd het vermogen toeschrijven om vervalsing aan te voelen en te verraden is dat net zo absurd als het trekken van een os uit een kar. Voor vervalsing ter wille van legendes, net zoals de natuur zelf volkomen onwetend is van kuisheid en alle deugden en ondeugden die alleen bekend zijn bij het levende wezen. Daarom moeten alle effecten die door edelstenen worden veroorzaakt door hen als oorzaak worden veroorzaakt. Want van degenen die om een ​​andere reden zijn gemaakt wordt gezegd dat ze, hoewel er edelstenen tussen zitten of worden gebruikt, op onhandige wijze zijn gemaakt. Wij zien de oorzaak van rijkdom als industrie, kunstgrepen, talent, fortuin en toeval. Maar vervalsing, goddeloosheid, dronkenschap, corrupte manieren; voorzichtigheid op het gebied van veiligheid. Vriendschap, bescheidenheid, vrijgevigheid en vriendelijkheid. Vijandschap, woede, trots, enz. Welnu, hoewel we duidelijke oorzaken voor deze dingen hebben, klagen we erover in de sterren en de hemel, en maken we oorzaken van edelstenen die geen oorzaken zijn. Vervolgens mogen effecten die in strijd zijn met de natuur nooit worden beschouwd als veroorzaakt door edelstenen als oorzaken. Iemand onzichtbaar maken is tegen de natuur; omdat elk ondoorzichtig lichaam, zoals dat van de mens, het gezichtsvermogen beperkt en bijgevolg niet zichtbaar kan zijn. Het is in strijd met de natuur om toekomstige onvoorziene gebeurtenissen te voorzien.

Een juweel kan daarom geen oorzaak zijn, dat wil zeggen dat de gevolgen waarvan de oorzaak onzeker is en nog niet bestaat, worden voorspeld voordat de oorzaak wordt gegenereerd. Het is daarom absurd om, als iemand onzichtbaar wordt door het gebruik van een edelsteen, zoals waarover wordt gelezen tijdens een reeks optredens, of als de toekomstige uitkomst van iets door het goddelijke wordt goedgekeurd, dit aan de edelsteen toe te schrijven. Maar velen bewijzen dat deze bovennatuurlijke krachten in de edelstenen zitten en dat ze deze hebben ontvangen door het verslaan van de sterren; zij beweren een ervaring waarvan zij denken dat deze niet kan worden weerlegd. De echte waarde van het werk hier is om duidelijk te maken wat nodig is, zodat men op ervaring kan vertrouwen. Hoewel we willen dat iets door ervaring wordt bewezen (wat niets anders is dan de observatie van hetzelfde herhaaldelijk en op dezelfde manier): allereerst moeten we drie dingen observeren die noodzakelijkerwijs moeten samenvallen om ons te laten zeker dat het effect werd veroorzaakt door de oorzaak waarvan we dachten dat deze werd veroorzaakt. Het eerste is of het gevolg van die oorzaak, waarvan wij denken dat het waar is, vaak teweeggebracht is, en strikt genomen niet per ongeluk. Ten tweede, als er geen andere oorzaak aanwezig was geweest waaruit het gevolg had kunnen voortkomen. Ten derde, als een dergelijk effect niet in strijd is met de natuur, noch absurd is om uit een dergelijke oorzaak voort te komen. Het eerste is nodig, want als het effect van iemand twee keer draait is het óf onbekend óf de oorzaak is niet goed vastgesteld. Dan moet het effect op de juiste manier en niet per ongeluk plaatsvinden, anders zou wat aan een ander te wijten is, worden toegeschreven aan een oorzaak, een edelsteen of een steen. De tweede is ook noodzakelijk [44] het is omdat wat voorafgaat of aanwezig is, niet altijd de oorzaak is van wat volgt, want ook is het kwaad niet de oorzaak van alles wat er na het kwaad gebeurt. Ook is de zon, wanneer zij schijnt, niet de oorzaak van menselijke handelingen die in haar licht worden uitgevoerd. Als mij dus iets overkomt terwijl ik een edelsteen of een steen bij me heb en er is iets anders aanwezig waarvan oorzaak en gevolg waarschijnlijker kunnen worden verworpen, dan is het effect niet onmiddellijk aan de edelsteen toe te schrijven. Een derde ding is ook gewenst, namelijk dat het niet in strijd is met de natuur dat een edelsteen of een steen een bepaald effect kan teweegbrengen. Het is in strijd met de natuur, zoals ik al zei, om iemand onzichtbaar te maken en de toekomst te voorspellen: daarom moet men geloven dat dit niet met edelstenen mogelijk is. Daarom worden de grovere karakters gemakkelijk en vaak misleid, terwijl ze denken dat wat per ongeluk gebeurt, natuurlijk gebeurt; of als het aanwezig is, denken ze dat het gedaan kan worden: En terwijl datgene wat op geen enkele manier door iemand gedaan kan worden, denken ze dat het gedaan kan worden. Deze fouten worden in veel edelstenen begaan. Want de juweliers verkopen ze tegen een hoge prijs en schrijven er wonderbaarlijke krachten en effecten aan toe; en ze prediken ze op een vreemde manier, die, terwijl de kopers observeren en volgen wat hun was beloofd, ze opmerken: zelfs als ze bij toeval of door een andere oorzaak zijn gemaakt, denken ze niettemin dat ze van edelstenen zijn gemaakt en stenen. Uit ervaring is gebleken dat het verlangen van een magneet naar ijzer, naar sardis of carneool of rode jaspis het bloed uit wonden verhindert en deze vermogens komen niet voort uit materie en grove elementen, maar uit essentie en vorm, die niet voortkomen uit de materie en de grove elementen. Alleen om die reden kan terecht worden gezegd dat ze verborgen zijn, maar omdat ze de oorzaak zijn is zelfs de efficiëntie van deze vermogens niet minder dan de essentie de mens totaal onbekend. Nu is door ervaring bewezen dat de bovengenoemde vermogens aanwezig zijn in die edelstenen en stenen omdat die specifieke drieklanken die nodig zijn voor een bepaalde ervaring aanwezig zijn. Want de magneet verlangt eigenlijk en niet per ongeluk of om enige andere reden dan uit eigen belang om met ijzer geslagen te worden en altijd als hij niet ver van ijzer is, verlangt hij ernaar geslagen te worden. Terwijl deze eetlust aan de magneet is vastgemaakt, is er nooit een ander aanwezig ding gevonden dat zo'n eetlust heeft. En ten derde is het niet absurd om een ​​magneet tegen de natuur te verlangen; omdat de natuur zich verheugt in het soortgelijke en het soortgelijke verlangt. Magneten lijken op ijzer omdat ze voorkomen in ijzererts of ijzererts. Ja, ijzer heeft hetzelfde, maar donkerdere vermogen dan magneten. Hetzelfde kan gezegd worden over rode jaspis en het vermogen van hematiet die het bloed stoppen. Altijd nee ze stoppen, tenzij een sterkere en bekende oorzaak dit verhindert. Vervolgens wordt erop gewezen dat er niets anders voorafging of aanwezig was waaraan dat effect had kunnen plaatsvinden en ten derde is het niet in strijd met de natuur om het bloed tegen te houden dat de natuur vaak probeert tegen te houden. Maar de ervaring leert dat er soms door edelstenen of door het gebruik van bovennatuurlijke edelstenen vervalsing wordt gepleegd door het breken van een smaragd of dat er ongelukken en ongevaarlijke gevaren ontstaan ​​door het breken van een turkoois. Hieruit mag niet worden afgeleid dat deze van edelstenen zijn gemaakt alsof het oorzaken zijn. Omdat, zoals ik al zei, uit edelstenen als oorzaken alleen natuurlijke effecten kunnen worden voortgebracht, hetzij door temperatuur; hun materie, vorm of essentie. De overige effecten die in strijd zijn met de natuur worden veroorzaakt door het gebruik ervan; ze hebben een bovennatuurlijke oorzaak, God, een goede of kwade engel: de diamant die de hogepriester onder de Joden in zijn borst droeg toen hij het heilige der heiligen binnenging [45] het had een koperachtige kleur: degenen die toen de Joden tegen God hadden gezondigd, hun koperachtige kleur in zwart veranderden, niet door zijn eigen kunnen, maar door de wil van God, die de enige oorzaak was die de kleur voortbracht en veranderde. Maar wat God zelf kan doen, ook door dienaren en goede engelen, die door de bijzondere gunst van God zichzelf kunnen insinueren met juwelen voor het herstel van mensen en mensen kunnen redden van gevaren of hen kunnen beïnvloeden met een of andere speciale elegantie. Het is waar dat niets met zekerheid kan worden bevestigd over de aanwezigheid van engelen in edelstenen, dus ook het vertrouwen in dit soort edelstenen, en het te veel eer toekennen, is vooral prettig voor een kwaadaardig genie, die zichzelf verandert in een engel van de natuur, licht en insinueert zichzelf in het lichaam van een edelsteen en werkt er wonderbaarlijk doorheen, alsof hij niet God is, maar hij vertrouwt op de juwelen en van hem krijgt wat hij van God had moeten krijgen. Zo dringt hij ons misschien via het turkoois op, om ons geleidelijk te leren dat veiligheid niet bij God gezocht moet worden, maar bij een edelsteen.

Welke effecten kunnen door edelstenen worden gedaan en welke niet? Hoofdstuk 26.

Ten eerste met een hoger hoofd of edelstenen kracht hebben of niet; is uitgelegd en enkele effecten die al dan niet door edelstenen worden veroorzaakt zijn incidenteel aangetoond. Omdat beknoptheid echter de neiging heeft om plaats te maken voor onduidelijkheid, en vanwege de fouten van veel mensen die te grote krachten aan edelstenen toekennen dan ze gelijk zijn lijkt het noodzakelijk om wat duidelijker aan te tonen welke effecten door edelstenen teweeggebracht kunnen worden en welke niet. Om dit gemakkelijk en duidelijk te kunnen doen ligt de waarde van het werk in het evalueren van alle soorten effecten die in deze wereld worden gemaakt. Nu zijn het er vier.

In de eerste klasse bevinden zich de gevolgen die de krachten van natuurlijke oorzaken in perfectie overtreffen. Dat is de kracht van vuur om de hitte weg te nemen; een man onzichtbaar maken &c. Want geen enkele natuurlijke oorzaak kan ervoor zorgen dat vuur brandt zonder hitte; noch iets dat een lichaam ondoorzichtig en niet doorzichtig of doorzichtig maakt, onzichtbaar door welk obstakel dan ook.

Tot de tweede categorie behoren die gevolgen die, hoewel zij de krachten van natuurlijke oorzaken niet te boven gaan, niettemin de wijze te boven gaan waarop natuurlijke oorzaken voortkomen uit de voorgeschreven orde van de natuur. Dat was het effect toen de Salvator uit de gezegende maagd werd geboren. Want natuurlijk wordt een man uit een vrouw voortgebracht, maar niet zonder mannelijkheid. Deze twee soorten effecten kunnen door God alleen of door de duivel worden bewerkstelligd, met Gods toestemming.

Tot de derde klasse behoren die gevolgen die de productieve kracht van natuurlijke oorzaken niet te boven gaan. Maar ze observeren niet alleen de manier waarop ze gewoonlijk worden toegepast. Dat is het effect dat goud door chemische kunst uit zilver wordt gemaakt; of terwijl de appelboom peren draagt ​​vanwege het enten van de tak van de peer. Deze worden gedaan door een vrijwillige agent.

In de vierde klasse bevinden zich de gevolgen die voortkomen uit natuurlijke oorzaken. Ze kunnen worden gedaan; en op zo'n manier dat de effecten met zichzelf overeenkomen voor zover ze gewoonlijk op actie worden toegepast. Ze zijn zo, terwijl regen wordt gegenereerd uit dampen, terwijl ijs door de zon in water wordt opgelost, terwijl de mens wordt voortgebracht uit mannelijk en vrouwelijk en talloze andere [46] die normaal gesproken elke dag worden uitgevoerd. Sommige auteurs zijn van mening dat deze vier soorten effecten met edelstenen kunnen worden bereikt. Want Albert de Grote schrijft onzichtbaarheid toe aan Heliotropium en Ophthalmia, welk effect echter door geen enkele natuurlijke oorzaak kan worden veroorzaakt. Dezelfde auteur meldt dat Heliotropium de zon donkerder maakt. Hoewel dit effect op natuurlijke wijze kan worden veroorzaakt door het tussen waaien van wolken, kan dit niet worden bereikt door heliotroop in water te injecteren. Nogmaals, anderen denken dat jaspis, wanneer de zon de schorpioen binnenkomt, zorgt voor de steen die in de vorm van een schorpioen is uitgehouwen. Op dezelfde manier krijgen andere edelstenen die met bepaalde sterrenbeelden zijn uitgehouwen, verschillende eigenschappen die bijvoorbeeld gemengd kunnen zijn: maar die de edelstenen niet zouden hebben, tenzij ze op een bepaald moment werden gesneden en waargenomen.

Niemand heeft er ooit aan getwijfeld dat edelstenen effecten van de vierde soort kunnen veroorzaken. Want deze komen voort uit de vorm, materie of essentie van edelstenen zoals opdrogen, hitte en wat dan ook voortkomt uit elementaire materie en de temperatuur, vorm en essentie ervan.

Omdat al dit soort gevolgen door hun oorzaken worden veroorzaakt, is het noodzakelijk dat, hoewel ze verondersteld worden door edelstenen te worden veroorzaakt, deze oorzaken moeten worden vastgesteld. Maar de oorzaken zijn viervoudig: efficiënt, formeel, materieel en definitief. Een efficiënte oorzaak is eigenlijk een oorzaak waarvan het wezen het wezen van een ander volgt dat totaal verschillend is van zichzelf; in het algemeen zo dat de oorzaak in een ander onderwerp ligt dan waarin het gevolg ligt. De uiteindelijke oorzaak is niet echt een oorzaak, maar slechts een analogie, omdat deze alleen opzettelijk is en niet reëel. Daarom moet de edelsteen noodzakelijkerwijs een door zichzelf veroorzaakt effect zijn, een efficiënte oorzaak, omdat edelstenen verschillend zijn van hun gevolgen, en omdat er in een edelsteen nooit een door zichzelf gecreëerd effect optreedt. Verder handelt de efficiënte oorzaak in sommige opzichten vanuit de bepaling van de natuur, in andere vanuit vrije wil. Dat wat handelt door de bepaling van de natuur en onvergankelijk is (want er zijn enkele vergankelijke dingen die kunnen mislukken voordat het effect wordt bereikt) of dat niet van buitenaf wordt gehinderd, en dat alle noodzakelijke dingen heeft om op de vastgestelde tijd en zonder onderbreking te kunnen handelen, produceert het effect van zichzelf. Wat hij doet uit vrije wil, dat wil zeggen van God, van de duivel of van het levende wezen, met alle noodzakelijke dingen aanwezig, en zonder enige tussenliggende belemmering, kan hij de handeling toch opschorten, zodat nadat aan alle vereisten is voldaan, wordt het effect niet noodzakelijkerwijs aangenomen. Als de pareltjes van de zaak dus efficiënt zijn, ze zullen óf natuurlijk zijn, dat wil zeggen, handelen vanuit de bepaling van de natuur óf handelen vanuit vrije wil. Maar omdat ze geen wil hebben volgt hieruit dat het efficiënte natuurlijke oorzaken zijn en voortkomen uit de gewone bepaling van de natuur en bovendien dat de gevolgen die ze veroorzaken ook natuurlijk zijn en niet bovennatuurlijk. Omdat een natuurlijke oorzaak alleen maar natuurlijke gevolgen kan hebben. Omdat elke effectieve oorzaak in zichzelf de perfectie van het effect van de productie moet bevatten, hetzij krachtens hetzij formeel. Als dit gevolg verondersteld wordt bovennatuurlijk te zijn en de perfectie ervan een oorzaak in zich draagt dan was het niet natuurlijk, maar bovennatuurlijk. Degenen die bovennatuurlijke effecten produceren worden bovennatuurlijk genoemd. Omdat daarom dezelfde oorzaak niet zowel natuurlijk als niet-natuurlijk kan zijn met betrekking tot hetzelfde effect: het is duidelijk uit de edelstenen die alleen natuurlijke oorzaken zijn dat bovennatuurlijke effecten niet kunnen worden geproduceerd en om deze reden [47] welke bovennatuurlijke dingen dan ook door hen zouden moeten worden bewerkstelligd of door hen zouden worden gemaakt, niet door hen, maar door een efficiënte vrije agent, dat wil zeggen God of de duivel. De mens kan inderdaad niets boven de natuur verwezenlijken zonder de hulp van God of de duivel, ook al is hij soms een instrument, zodat er iets wonderbaarlijks tot stand komt. Want dit is de manier waarop de natuur voortbrengt wat zij zelf nooit of zelden zou voortbrengen: zoals de bomen laten zien, die allerlei soorten vruchten dragen dankzij het enten dat de mens maakt. Aan God kunnen al die bovennatuurlijke effecten worden toegeschreven die door edelstenen of stenen worden teweeggebracht die betrekking hebben op het manifesteren van zijn wijsheid, macht en de rest die aan hem als God moeten worden toegeschreven, zodat om deze reden de aanbidding dankzij hem kan het in de hoofden van mensen opgewonden raken. Zo had het uitstromen van water uit droge rotsen en stenen in de woestijn, als een bovennatuurlijk effect, God als de auteur en efficiënte oorzaak om zijn macht te manifesteren en de mensen te sterken in de ware aanbidding en religie. Zo symboliseerde God ook door de diamant die de hogepriester in zijn borst droeg zijn macht en woede door de kleur ervan te veranderen, wat zeker niet door een natuurlijke oorzaak veranderd kon worden, zoals later zal blijken, waar ik de idee van een natuurlijke oorzaak. En tegen de duivel als een efficiënte oorzaak, al die gevolgen moeten worden toegeschreven, die door voorzichtigheid als waar kunnen worden beoordeeld, om ijdelheid, zonde, afgoderij, gewin of andere dingen te verkrijgen die bij God moeten worden gezocht alleen. Duivel die namelijk door middel van een edelsteen doet en geeft hij wat alleen aan God gegeven of gedaan zou moeten worden, en dit roept geleidelijk de geest van de mens tot God en als hij niet op zijn minst door een nederig schepsel wordt aanbeden, zal het effect van het verkrijgen van genade, en in op deze manier wordt de aanbidding jegens God verminderd en weggenomen. Vervolgens kan hij op deze manier iemand net zo gemakkelijk als stapsgewijs naar kwade magie leiden. Want terwijl iemand zich over dergelijke effecten verwondert en denkt dat ze in edelstenen voorkomen gelooft hij ook dat ze bestaan ​​in figuren, woorden en ander speelgoed en dat door hun krachten wonderbaarlijke en bovennatuurlijke effecten kunnen worden veroorzaakt, en dat demonen kunnen worden bevolen. Dat wanneer Satan het merkt, hij doet alsof hij gemakkelijk tot dienstbaarheid kan worden gedwongen door gebeden, en wanneer hij wordt geroepen om te bevelen, hij verschijnt en een wonder belooft als hij een overeenkomst met hem aangaat: en dit alleen in om de lichtgelovige te misleiden en hem in een net te leiden en het zijn eigen te maken. Want niet alleen houdt hij zich niet aan zijn beloften, maar hij doet zijn meester wanhopen aan de verlossing en de genade en barmhartigheid van God en hij dwingt hem andere mensen te doden en slechte daden te verrichten, zelfs met zwepen, en dan beveelt hij en laat zijn daden in de steek gaat in beroep bij de rechtbank tegen alle beloften en overeenkomsten en wordt verbrand door het oordeel van de seculiere rechtbank, wordt gekweld door het eeuwige vuur van de hel. Dit is het einde (als de eeuwigheid het einde is) van de samenleving of de overheid. Het is waar dat de boze geest niet alleen op de hierboven genoemde manieren wonderbaarlijke dingen tot stand brengt door middel van edelstenen, maar ook natuurlijke en waarschijnlijke dingen, om zo de meer verstandige te misleiden. Wat hij doet op twee manieren. Ten eerste: als iemand een juweel heeft dat bij bepaalde ceremonies wordt gebruikt, draagt ​​hij het of zorgt ervoor dat het in een ring wordt verwerkt. Ofwel zijn ze het alleen aan God verschuldigd (wat nog erger is), ofwel lijken ze er niets mee te maken te hebben. Dit soort ceremonies wordt door Turken gebruikt waarvan sommige mensen denken dat het de val van een man op zich zal nemen, als het als een geschenk wordt gegeven: omdat ze geloven dat het anderen niets kan aandoen. Op de tweede manier, zolang je oorzaken toepast die op zichzelf onvoldoende zijn voor zo'n geest, kijk je naar de hulp van de duivel of verlang je ernaar. Op de eerste manier, hoewel de hulp van de duivel noch verwacht noch gewenst is; Echter [48] de demon werkt gemakkelijk door de edelsteen, zodat hij kan leren vertrouwen op edelstenen, en zoals ik hierboven al zei, alsof hij de geest van de mens stapsgewijs naar kwade magie leidt. Het is de eerste fase van magie, waarbij het natuurlijke wordt gedaan met behulp van ongebruikelijke middelen, en die niets aan de zaak kunnen doen. Bijvoorbeeld wanneer iemand de vangst van een haas verhindert door een steen op de weg te gooien. De tweede stap, hoewel natuurlijk, wordt gedaan door die dingen te gebruiken die alleen de eer van de goden aangaan of heilig zijn. Terwijl een priester bijvoorbeeld een kruis van hout maakt om koorts te genezen. Want hier wordt bijgeloof toegewijd aan grootsheid, tenzij iemand de hulp van de duivel verafschuwt en God om hulp vraagt ​​door gebeden (zonder de vorm van materie of tijd te vertrouwen). Voor alle omstandigheden & rituelen die niet zijn toegestaan ​​door de Katholieke Kerk; en de dingen die worden gebruikt om de effecten te verkrijgen veroorzaken bijgeloof. Als het een gevolg teweegbrengt dat in strijd is met de gebruikelijke orde van de natuur, heeft Satan een doeltreffende oorzaak.

Ten derde terwijl iemand iets bovennatuurlijks doet door gebruik te maken van vrome gebeden of heilige dingen, maar met bijbehorende ceremonies die niets aan de zaak doen en niet door de kerk zijn goedgekeurd. Ten vierde, terwijl iemand een natuurlijk of bovennatuurlijk werk doet, wacht hij in stilte op de hulp van de demonen of verlangt hij ernaar. Ten vijfde, wanneer iemand uitdrukkelijk om zijn hulp vraagt. Ten zesde: zolang iemand een deal met hem sluit en zich aan hem wijdt. En hij doet afstand van God en alle schepselen, die zeker het doel zijn van de stappen van de duivel, waar hij geleidelijk naartoe reikt via de bovengenoemde stappen.

Maar niet alleen, zoals hierboven is aangetoond, kunnen natuurlijke effecten niet op natuurlijke wijze door edelstenen worden voortgebracht: maar ook veel natuurlijke effecten. Omdat op natuurlijke wijze door een efficiënte natuurlijke oorzaak de juiste en nabije natuurlijke effecten worden geproduceerd, zijn er veel noodzakelijke voorwaarden vereist. Het is de eerste voorwaarde. Laat er een onderwerp aanwezig zijn dat het effect krijgt van het efficiënte product.

De tweede is dat er een bepaalde afstand moet zijn tussen de agent en het onderwerp van waaruit het effect moet worden geproduceerd, zodat het buiten die afstand het effect niet kan produceren, net zoals de zon de gebieden rond het noordpoolgebied niet zo kan verwarmen de pool terwijl hij vastzit in de zuiderkeerkring net als wanneer hij zich rond de Kreeftskeerkring bevindt.

De derde voorwaarde is dat de ruimte tussen oorzaak en gevolg volledig is, d.w.z. continu: niet alleen omdat er geen leegte wordt gegeven: maar omdat natuurlijke dingen volheid of onmiddellijke vereniging met elkaar vereisen, zodat ze op zichzelf wederzijds kunnen handelen en zo perfectie kunnen bereiken. Want degenen die middelmatig op dit onderwerp inwerken, zijn slechts oorzaken die niet per ongeluk efficiënt zijn. Agenten zijn inderdaad tweeledig: de ene bemiddelt, de andere onmiddellijk, een ander onmiddellijk, door de onmiddellijkheid van de macht; dat wil zeggen, die welke een effect teweegbrengen door een kracht die ze van nature hebben, net zoals vuur een onmiddellijk middel is in relatie tot de hitte die het produceert. Dat wil zeggen, waartussen geen effect wordt aangebracht door een andere agent, met wie zij hun macht delen.

De vierde voorwaarde is dat de efficiënte oorzaak, of de directe oorzaak van de suppositie niet kan inwerken op een subject dat door het midden van een lichaam gescheiden of ver van hem verwijderd is. Nu wordt gezegd dat ze zich op een afstand van elkaar bevinden, waartussen zich in het midden een verlengd lichaam bevindt, zodat het geen van beiden doordringt. En de reden is dat als hij dat deed [49] agenten zouden handelen zonder continuïteit en volheid, wat absurd is. Als het lichaam daarom voor sommigen een medium is tussen de oorzaak en het subject, moet het de macht van de agent ontvangen, of toestaan ​​dat de macht tot het subject doordringt. Zo laat de middelste lucht tussen de zon en de aarde het licht van de zon door, zodat deze de aarde kan verlichten, verwarmen en fruit kan voortbrengen. Maar het ondoorzichtige lichaam verhindert dat het licht binnendringt. Het is noodzakelijk dat het lichaam in staat is om te worden veranderd door de kracht van het middel dat in zichzelf wordt ontvangen; maar die kracht hoeft niet altijd en geheel dezelfde te zijn waardoor het subject onmiddellijk wordt veranderd om het effect teweeg te brengen. Het is ook niet nodig dat de deugd precies dezelfde is als die welke de agent zelf in de indruk bevat. Maar beide moeten door macht worden nagebootst, en moeten bovendien zodanig zijn dat, naarmate de actie van de handelende persoon in het externe subject, de aanwezigheid van de handelende persoon verlangt: en hoe dichter het erbij staat, des te perfecter het is en des te dichter het erbij staat, des te perfecter het is, en de hoe verder weg het is, hoe onvolmaakter het is, en wat in het verderaf gelegen deel van het medium bestaat wordt geproduceerd op grond van het bestaan ​​in het dichtstbijzijnde deel. Maar het is afhankelijk van wat zich in de agent bevindt en daarom wordt bewerkstelligd dat hoe verder van de agent de deugd in het medium wordt verspreid, des te meer de perfectie ervan wordt verminderd.

De vijfde voorwaarde is dat het medium tussen de oorzaak en het subject geschikt moet zijn om de macht van de agent te ontvangen. Want als dat niet zo was, kan het effect niet universeel volgen.

Ik heb de voorwaarden voor een efficiënte oorzaak uitgelegd: nu moeten de regels worden aangetoond waarmee bekend kan worden of een oorzaak de ware oorzaak is van dit of dat gevolg, of niet. Want dingen die geen oorzaken zijn, worden vaak als oorzaken beschouwd. Laat er daarom een ​​natuurlijke oorzaak zijn voor dit of dat effect. In de eerste plaats moet het zo zijn dat het zichzelf niet tegenspreekt, dat wil zeggen dat het zodanig moet zijn dat het zowel op grond van de deugd als formeel een perfect effect heeft. Ten tweede is het noodzakelijk om te variëren tussen de bepaalde grenzen van een bepaalde ruimte op dit moment en de rest die nodig zijn om te handelen, en zonder enige tussenliggende belemmering om het effect op het afgesproken tijdstip te volgen, en voor het effect als gevolg van de vraag, afhankelijk van binnen de grenzen van de ruimte die het gebruikt om het dichterbij of verder weg te brengen.

In de derde plaats heeft het, zoals toegepast door degenen die niet in het minst van bijgeloof worden verdacht, altijd dezelfde kracht.

Ten vierde: als het van alle andere wordt verwijderd volgt het effect niet. Daarom komen alle effecten of bewegingen van dingen waarvan de voldoende oorzaken niet kunnen worden toegeschreven aan natuurlijke dingen door de regels die al zijn vastgelegd door geleerde mensen en die zich bezighouden met de kennis van natuurlijke dingen, voort uit een verborgen agent, die goddelijk of duivels is, zoals ik een beetje eerder uitgelegd. Dit zijn de regels voor het beoordelen van wat een oorzaak zou moeten zijn.

Ten eerste als wordt vastgesteld dat het gevolg nooit de oorzaak volgt of volgt uit een ongeval dat met elkaar is verbonden.

Ten tweede, als de verstandige die een kijk op de dingen hebben ontkennen dat elke veronderstelde oorzaak door emotie wordt bepaald, dat het een oorzaak zou moeten zijn.

Ten derde, als de zaak wordt vergeleken met andere bekende oorzaken, de methode [50] Het mag geen aanvraag zijn die te inconsistent is of waarvan terecht kan worden aangenomen dat deze vrijwillig is.

Ten vierde, omdat het ding geen affiniteit heeft met het effect, zodat dingen die het voortplantingsvermogen hebben, hun effecten verstoren. Hieruit wordt immers afgeleid dat het gevolg noch krachtens noch formeel in zich draagt. Want wanneer van een boom wordt gezegd dat hij een boom voortbrengt, bevat hij op grond daarvan een worm en is hij formeel slecht, maar nooit een boom.

Ten vijfde, wanneer iets op zichzelf nooit een effect teweegbrengt, maar in combinatie met andere dingen die de kracht hebben om een ​​effect teweeg te brengen.

Ten zesde, wanneer wordt vastgesteld dat iets is ingesteld voor een doel waartoe het gevolg niet behoort.

Ten zevende, als het effect nooit meer heeft plaatsgevonden vanwege dezelfde bestaande omstandigheden.

Deze regels onderscheiden gemakkelijk een valse oorzaak van een echte, en laten vaak zien dat de oorzaak van een gevolg anders is dan wat wordt verondersteld, en dat wat verondersteld wordt natuurlijk te zijn, vaak verborgen is, dat wil zeggen goddelijk of duivels. Maar voordat al deze dingen als algemene regel naar edelstenen en stenen worden verwezen, is het de moeite waard om eerst te weten dat sommige effecten juist zijn en andere ongepast.

Een gevolg is eigenlijk dat wat uit de oorzaak voortkomt op een manier die de ware zaak is, en niet een of andere beweging van het ding, daarom was er voorheen geen bestaan, zoals vuur in het hout, en zo wordt het gevolg productief voor de oorzaak. Ten onrechte wordt het effect de beweging van een wezen genoemd, volgens welke het wezen zich anders gedraagt ​​dan voorheen, maar toch niet opnieuw wordt geproduceerd, namelijk een lokale beweging in een steen die voorheen in rust was, waarvan de oorzaak niet-productief wordt genoemd want de oorzaak van de beweging zat eerder in de steen. Effect heeft ten onrechte gezegd dat de beweging van iets tweeledig is: de ene reëel en de andere opzettelijk. Reel is een bepaalde beweging van een ding dat zichzelf heeft om naar een ander te gaan, welke orde voldoet aan de kennis van het ding aan deze kant, dat wil zeggen dat het niet objectief bestaat in de kenner is een opzettelijk effect dat met niets overeenkomt, behalve voor zover het object is van de kenner of de vertegenwoordiger. De echte beweging is opnieuw tweeledig. Continu & vloeiend of opeenvolgend. Het is een permanente vorm, waarin positie, gewoonte, zeldzaamheid, dichtheid, relaties, enz. het stromen bevat zelf datgene wat permanent is, maar voor zover die dingen het stromen beïnvloeden. Dan de lokale beweging, namelijk actie, passie en dergelijke. Natuurlijke effecten, sommige zijn materieel, andere spiritueel of immaterieel, die niet onmiddellijk kunnen worden teweeggebracht door de kracht van natuurlijke oorzaken. Omdat de kracht en efficiëntie van natuurlijke oorzaken onmiddellijk het huidige onderwerp verlangen waarin zij handelen en wordt gebonden gehouden door de samenvloeiing van materie bij het voortbrengen van dingen of materiële gevolgen, zoals hierboven aangetoond in de eerste voorwaarde van de gevolgen. Maar immateriële of spirituele effecten worden geproduceerd zonder tussenkomst van welk subject dan ook of alleen door de kracht van de rationele geest. Hieruit worden edelstenen of stenen, terwijl de natuurlijke en stoffelijke oorzaken van de gevolgen worden vastgesteld in daden van intellect, wil, gewoonte, kennis, deugden en neigingen tot ondeugden die aangeboren zijn in het rationele deel van de ziel, en die niets teweegbrengen dat wil zeggen, om onmiddellijk indruk te kunnen maken op andere geestelijke zaken. Vandaar welsprekendheid, kuisheid, vrijgevigheid, vriendelijkheid, vroomheid, rijkdom, eer, gunsten, enz. Geven [51] of ze kunnen het aan niemand geven. Ze kunnen echter een gematigde indruk maken, maar niet op een zodanige wijze dat de vrijheid van de persoon ten aanzien van het object wordt ontnomen. Ze handelen middelmatig, terwijl de geest wordt versterkt door verfrissing, en dit, later versterkt, veroorzaakt andere aandoeningen in het lichaam, namelijk. Nu de constitutie van het lichaam wordt gevolgd door de manieren van de geest, onderwijst Galenus in een speciale verhandeling, die de lezer kan raadplegen. Maar de ervaring van velen heeft zo bevestigd dat juwelen of stenen, wanneer ze op het lichaam worden aangebracht, daar iets in kunnen bewerkstelligen, dat het roekeloos lijkt (hoewel de rede niet altijd in staat is een oorzaak te bereiken) wie dit durft te ontkennen. Dit wordt bewezen door carneool, hematiet en jaspis, die bij toepassing allemaal bloed vertegenwoordigen. Welk effect niemand aan hun kilheid kan toeschrijven, omdat andere even koude stenen dat niet doen. Sommige mensen denken dat er een verborgen kracht schuilt in de stenen die door de werking van de sterren zijn bedrukt. Maar naar mijn mening is het niet nodig om onze toevlucht te nemen tot de sterren, omdat de eigenschap van de vorm verborgen krachten heeft die erop zijn gedrukt door de goddelijke verordening, die altijd, waar geen obstakel beschikbaar is, gewoonlijk neerdaalt als in een boezem om het leven van de mens en levende wezens. Dit moet echter vooral worden opgemerkt, dat veel krachten ten onrechte worden toegeschreven aan edelstenen die ze niet bezitten of kunnen bezitten.

We hebben gezegd dat het effect iets eerder ten onrechte werd veroorzaakt door niet-productieve oorzaken. Hij is inderdaad verdeeld in reëel en opzettelijk, dus en oorzaak, omdat er zoveel soorten gevolgen zijn, zoveel oorzaken.

Daarom is een niet-productieve oorzaak een echte en een opzettelijke oorzaak. De realiteit is complex. Maar dat past alleen bij dit verdrag waarbij zaken van plaats naar plaats worden verplaatst; Dat is óf bij dieren en wordt dierlijk genoemd, óf bij alle andere dingen wordt het natuurlijk genoemd, en is gebonden aan één plaats, en volgt de bepaling van de natuur, als een bewegend principe, terwijl het aan de andere kant bij dieren zo is niet gebonden aan een bepaalde plaats en volgt kennis, als een bewegend principe. Welke natuurlijke dingen dan ook op natuurlijke wijze onbepaald in verschillende richtingen worden gedreven, ze kunnen niet naar deze kant worden bewogen door een externe drijvende kracht. Als het niet open is, heeft het een spirituele beweger en een verborgen God of de duivel. Daarom geeft de beweging waarmee de ring een turkooiskleur heeft en aan een loodrechte draad hangt, de uren aan die op de zijkanten van het glas zijn geslagen: als dit niet gebeurt vanwege de hand van de houder (wat ik denk), is het werk van de duivel is voltooid.

Wat betreft de niet-productieve opzettelijke oorzaak en het gevolg ervan, wat niets anders is dan datgene waardoor de rede het object is van de vertegenwoordiger of kenner; zodat de formele reden hierin wordt vastgelegd, zodat er tegen de kenner bezwaar tegen kan worden gemaakt, zullen we niets zeggen; omdat edelstenen, omdat ze geen levende wezens zijn en geen kennis hebben, dergelijke effecten niet kunnen veroorzaken.

Vanuit de voorschriften is het dus gemakkelijk om edelstenen en stenen te verzamelen, zolang ze maar alleen natuurlijk zijn omdat ze de oorzaak zijn voordat hun gevolgen zichtbaar worden en de gevolgen daardoor noodzakelijkerwijs alleen maar natuurlijk zijn; ze zijn altijd echt, nooit opzettelijk. Dan zijn ze meestal materieel, zelden spiritueel en dan alleen als ze worden geproduceerd via een medium, waarvan de oorzaak beter kan worden vastgesteld dan de edelsteen zelf. Als bijvoorbeeld een carneool, jaspis of hematiet wordt gedragen door iemand die aan een voortdurende bloedstroom heeft geleden en daardoor zwak en zwak is geworden, en het bloed [52] het houdt op: door het vasthouden van het bloed kan het hart worden versterkt en het humeur van de mens worden hersteld, dat wil zeggen: in plaats van lafheid verkrijgt hij grootmoedigheid, een immateriële macht: maar die hangt af van de materie, namelijk het bloed, dat wil zeggen alle gewoonten van de geest en daden van begrip Maar zoals ik al heb gezegd, wordt ten onrechte gezegd dat dergelijke effecten, die een meer directe oorzaak hebben, namelijk de toevoer van bloed en geesten, door edelstenen worden teweeggebracht. Het is veel absurder dat wijsheid, welsprekendheid, voorzichtigheid, vriendelijkheid, geheugen en andere deugden en intellect uit edelstenen worden gemaakt en voortgebracht, zoals tot nu toe werd aangenomen. Wanneer deze niet voortkomen uit humeuren of geesten, namelijk woede, kleinmoedigheid, schaamte en angst, maar uit het rationele deel van de ziel, en de dingen en gewoonten die de gewoonte hebben geïntroduceerd. Maar externe dingen die hun oorsprong noch uit het lichaam, noch uit de ziel hebben, zoals rijkdom, de gunst van prinsen, armoede, geluk bij het reizen, immuniteit tegen gevaren en dergelijke, zijn efficiënt om edelstenen over te brengen naar de aarde, lichaam van een man, alsof dit de ware oorzaken hiervan zijn: het is vreemd hoe de mens kon worden overtuigd. Vooral omdat het geen materiële dingen zijn, en niet zozeer in werkelijkheid. Rijkdom, fortuin, armoede, gunst, ook al hebben ze onderwerpen waarover ze zo zouden zijn: toch zijn ze niets anders dan wat door de rede van een ander wordt verteld, wat ze lijken te zijn. Uiteraard wordt van overvloed gezegd dat dit het gevolg is van armoede, net zoals van fortuin wordt gezegd dat dit het gevolg is van tegenslag. Ik heb eerder gezegd dat de eerste voorwaarde voor een natuurlijke oorzaak is dat het subject aanwezig moet zijn om het gevolg te ontvangen. Hier is er zeker geen, aangezien rijkdom en fortuin, zoals alles wat met elkaar samenhangt, niets betekenen: tenzij een edelsteen misschien goud of geld van een man voortbrengt, wat niemand zou beweren. Maar als hij verwekt, brengt hij op die manier geen rijkdom voort, aangezien goud zich onderscheidt van rijkdom. Als je tegen een edelsteen zegt dat hij de geest van een mens moet beheersen, zodat hij klaagt en de overvloed van zijn studies vergelijkt, leg je al een natuurlijke oorzaak vast door middel van een vrijwillig onderwerp, en dus door een medium dat het effect kan voorkomen, en dat is absurd: omdat het effect dus afhangt van de wil, en niet van de edelsteen, moet de edelsteen ten onrechte worden gegeven als het effect wordt bewerkstelligd. Maar naast wat er is gezegd, is het verrassend dat sommige mensen schreven dat God door middel van edelstenen naar de baarmoeder moet worden teruggebracht verzoening, en dezelfde demonen die moeten worden verbannen. Als dit waar zou zijn, zou hij niet de God zijn die er is, maar een juweel dat op hem zou inwerken en zijn wil zou buigen.

Maar hoe is de menselijke dwaasheid ontstaan die gelooft dat een levenloos lichaam de meest vrije God is, en aan geen enkele macht onderworpen, om heerschappij te hebben en wat in hem teweeg te brengen, die de oorzaak is van alle dingen? Hoe kan het dat de menselijke goddeloosheid, die vaak tegen het geweten in en uit hebzucht krachten aan goddelijke juwelen toekent tegen een enorme prijs kan voortduren? Overvloedige gezondheid van God en de gunst van de Prins, omdat er niemand is die daar niet naar verlangt. Daarom is het niet verrassend dat de meest onwetenden gemakkelijk geloven dat edelstenen zulke prachtige deugden bevatten en dat ze worden aanbeden als de auteurs van geluk en zeer gewaardeerd. Maar deze dingen kunnen gemakkelijk worden begrepen door de meer bekwame juwelen, of door degenen die over een natuurlijk beoordelingsvermogen beschikken. Er kan dus geen natuurlijk gevolg door worden veroorzaakt, dat geen verband houdt met de oorzaak ervan. Uit de bovengenoemde regels kan gemakkelijk worden afgeleid dat de twee oorzaken nooit productief kunnen zijn, dat wil zeggen, nooit een gevolg kunnen voortbrengen dat een wezen is dat er voorheen niet was, tenzij het een subject was.

Raak ze aan en laat iets anders ze beïnvloeden, zodat ze liever rekening houden met de materiële oorzaak. Zoals vuur wordt opgewekt uit chalcedoon en ijzer: want deze beweging, vrijwillig of bij toeval, brengt vuur voort uit chalcedoon en ijzer als materialen, die een stil juweel nooit zou produceren, en nog veel minder als het niet het onderwerp zou raken waarvan het effect moest worden geproduceerd. Niet alleen omdat de edelstenen formeel of krachtens zichzelf geen goed effect hebben, maar omdat ze, zelfs als ze, net als stille en dode dingen, ver van het onderwerp verwijderd zijn en die ze niet raken, niets kunnen bewerkstelligen, zoals de tweede voorwaarde leert. Wat de edelstenen ook doen, ze doen het als niet-productieve oorzaken en veroorzaken alleen effecten die ten onrechte worden genoemd. Als ze door de mens naar binnen worden gebracht, worden ze de materiële oorzaak van hun gevolgen, en wordt natuurlijke warmte de efficiënte oorzaak. Maar juwelen worden gebroken door oorzaken die niet reëel zijn, namelijk dat er iets geleden kan worden, namelijk, het is meer dan absurd. Misschien kan de edelsteen, nadat hij is verhit door de overmatige hitte die wordt opgewekt door geslachtsgemeenschap, breken als hij in de winter plotseling wordt blootgesteld aan de kou. Maar dit gebeurt niet vanwege vervalsing. Turkoois kan, omdat het zacht is, per ongeluk breken door de schok van de ring.

Maar deze breuk vindt niet plaats zodat iemand ongedeerd blijft door een ongeval, maar door een hersenschudding. Maar als dergelijke effecten door de bovengenoemde edelstenen lijken te worden veroorzaakt, zijn ze ofwel te wijten aan de genoemde redenen, ofwel aan een verborgen efficiëntie. Maar men denkt dat edelstenen, vanwege de vormen die ze op bepaalde momenten hebben gekregen, hun locatie, of vanwege de verbeeldingskracht en sympathie van de persoon die ze draagt, vaak prachtige dingen teweegbrengen. Ook hiervan valt niets meer te zeggen. Wat de figuur betreft, dat is de limiet van een eindige hoeveelheid volgens het buitenoppervlak, en kan in veelvoud worden verdeeld. In de eerste zin van dimensie, volgens welke sommige plat zijn, andere gesneden. Volgens de tweede reden, wanneer het materiaal een van jaspis is, een ander van koraal, enz. De derde reden is de tijd waarin het plaatsvindt. In het vierde aspect van betekenis. In de vijfde reden van gelijkenis. De zesde reden is het cijfer. Vanwege de dimensie is er geen mogelijkheid tot actie in de figuur, omdat kwantiteit, noch omdat kwantiteit de macht heeft om te handelen, anders zou alle kwantiteit dat hebben, noch vanwege de soort waarin de kwantiteit op zichzelf is verdeeld, want dat zou het geval zijn. , want over de soort van kwantiteit wordt in wezen gezegd dat de kracht van de uitoefening ervan wordt erkend als onwaar, en dat de essentiële verschillen van elk predicaat waarmee het is verbonden in wezen kunnen worden toegeschreven aan de soort van een ander.

Volgens de rede van de materie vloeit het vermogen om de vorm te veranderen per ongeluk voort uit wat het materiaal zelf heeft, omdat het identiek is aan de vorm van de materie, en er op absurde wijze een effect aan wordt toegeschreven dat er niet als een gevolg van voortkomt, maar omdat het van dergelijk materiaal is gemaakt.

Vanwege de tijd waarin het is gesmeed, kan het geen kracht hebben, aangezien tijd eigenlijk geen werkelijk wezen is, en een niet-wezen geen wezen kan voortbrengen. Maar als de tijd wordt uitgesteld vanwege een bepaald aspect van de hemel dat convergeert naar het vastgestelde tijdstip, is het alsof het zijn kracht aan de edelsteen overdraagt; het is onzeker wat het is, en tot nu toe wordt niet aangenomen dat het door enige demonstratie is aangetoond, noch door ervaring is goedgekeurd. En de hemel, als ze iets met de materie doen, niet vanwege de vorm, die kunstmatig is [54] dat is zo en het wordt niet door de natuur herkend: maar vanwege de essentie van de materie maken ze indruk op hun krachten, en dit altijd; aangezien het, gevormd of ongevormd, even geschikt is om de krachten te ontvangen die de hemellichamen erin kunnen gieten.

In termen van betekenis heeft de figuur enige kracht, maar deze is opzettelijk en kan niet worden toegeschreven aan de edelsteen of het materiaal. Nu handelt de figuur, hoewel hij een object van het intellect is, hij kan de wil en de eetlust in beweging brengen, en op basis hiervan het motorische vermogen aandrijven om te bewegen door een bepaalde wet van ondergeschiktheid waardoor deze vermogens met elkaar verbonden zijn. Op deze manier kan een wulps figuur luxe opwekken.

Op basis van gelijkenis kan een figuur ook handelen, voor zover hij de eetlust en de wil in beweging brengt, vanwege wat hij voor het begrip vertegenwoordigt. Maar om deze reden is de edelsteen, of de materie waaruit de figuur is gevormd, niet de oorzaak van het effect en heeft het ook geen effect, omdat de gelijkenis die de zintuigen van het dier beweegt in elke kwestie hetzelfde kan doen.

Maar een figuur alleen, beschouwd zonder andere omstandigheden, voor zover het een figuur is, kan absoluut niets bereiken. Omdat er geen figuur is, is er geen perfectie van effect, formeel of op grond van de deugd. Dan wordt de figuur alleen door plaatselijke beweging tot stand gebracht, die volgens de mening van de filosofen geen productiekracht heeft. Uit ervaring is nog nooit gebleken dat beweging alleen aan een figuur kan worden toegeschreven, en daarom lijkt het zeer zeker dat een figuur geen bewegingsvermogen heeft. Bovendien, of een figuur nu geometrisch is, zoals een cirkel of een driehoek, of een personage gewijd aan een planeet of een geest, of het nu verwijst naar een menselijke handeling, of de vorm van een substantie, het is slechts een bepaalde kwaliteit van de kwantiteit zelf en is nooit het principe van actie, noch het co-principe in lokale beweging, die door verandering tot stand wordt gebracht.

Wat betreft de locatie van edelstenen, of ze nu in goud, zilver of ander materiaal zitten, of dat ze aangepast zijn aan bepaalde delen van de wereld: niets kan op natuurlijke wijze de locatie van een edelsteen helpen zijn kracht te vergroten; omdat een op de juiste wijze gesitueerd wezen niet echt is, en alleen door een ander lijkt iets te bestaan, namelijk alles met elkaar verbonden. Als het materiaal waarop de edelsteen is geplaatst op natuurlijke wijze iets kan doen, kan het de natuurlijke kracht van de edelsteen vergroten. Maar dan biedt de site wat betreft de site niets.

Wat de verbeeldingskracht betreft, denken en geloven velen dat edelstenen op zichzelf geen kracht hebben: maar als er enige effecten door hen teweeggebracht worden, dan worden deze veroorzaakt door de verbeeldingskracht van de drager. Maar er moet worden opgemerkt dat de verbeelding, dat wil zeggen de verbeelding, formeel geen onmiddellijke macht heeft om te bewegen of te produceren, afgezien van de daad van de verbeelding. Omdat de oorzaak krachtens of formeel de perfectie van de genegenheden moet bevatten. De verbeelding imiteert echter alleen representatief de perfectie van het object. Dan is de verbeelding zodanig, dat wil zeggen om welke reden zij verbonden is met lichamelijke substanties, en onderhevig is aan verandering, en niet begiftigd is met het onmiddellijke vermogen om te bewegen, noch om te produceren. Omdat het zelf wordt verwijderd en op anderen wordt geplaatst,wordt de werking dus niet belemmerd. Want de kracht van die effecten die aan de verbeelding worden toegeschreven, ligt in de eigenschappen van de huidskleur die ondergeschikt zijn aan de verbeelding. Omdat eventuele effecten echt aan de verbeelding kunnen worden toegeschreven of [55] ze zijn complex, of ze volgen de huidskleur als een bepaalde opstelling. Die verbeelding, die wordt gevolgd door een hevige eetlust, heeft het vermogen om voort te brengen en te bewegen, gemedieerd door een zekere ondergeschiktheid van de geesten en humeuren waarmee het lichaam is versmolten, en ook van het motorisch vermogen, dat aangeboren is in het dier. Het kan echter de krachten van de geesten van de lichaamsvochten en de beweegkracht niet te boven gaan. Soms, maar zeer zelden, kan toegang worden verkregen tot een verborgen kracht, waarvan de toepassing aan de verbeelding onderhevig is. Daarom kan de verbeelding haar eigen lichaam niet veranderen behalve op de genoemde manieren, en kan ze ook niet het lichaam van iemand anders veranderen, dat ze niet verandert, behalve om de reden dat ze dierlijke geesten drijft, geïnfecteerd of geïnfecteerd met een of andere kwaliteit, of giftige dampen van het lichaam in het lichaam van een ander. Want de bemiddelde kracht van de verbeelding kan niet groter zijn dan die van de geesten en lichaamssappen en de bewegingskracht, die wordt beheerst door de ziel. Als daarom wordt verondersteld dat de edelsteen een effect heeft teweeggebracht door het voordeel van de verbeelding, of door de hulp van de verbeelding, dat niet op de genoemde manieren door de verbeelding kan worden voortgebracht, moet worden aangenomen dat het werd voortgebracht door de verbeelding hulp van een demon. Maar sommige mensen denken dat de edelstenen, figuren of karakters die erop gegraveerd staan, sympathie uitstralen met de koning niet door een inferieur of superieur, dat wil zeggen door de sterren of door aspecten, en door deze reden kunnen soms wonderen en dingen worden bewerkstelligd die de rede te boven lijken te gaan. Ze denken dat deze sympathie ontstaat vanwege de gelijkenis die de inferieure natuurlijke of kunstmatige figuren en karakters hebben met de superieure en hemelse. Maar ze vergissen zich: omdat de hemellichamen geen figuren of karakters hebben, en zelfs geen enkele gelijkenis met figuren of karakters hebben en de lagere, of ze nu van nature toevallig zijn, of door kunstgrepen. Want zelfs als de astronomen de vorm van een leeuw, een slang, een slang, een krab, een vis, een steenbok of iets anders aan de hemel hebben vastgesteld, komt het niet voor dat er enige vorm of gelijkenis van bestaat zulke dieren, maar alleen omdat het hen behaagde de sterren een dergelijke naam te geven met als doel les te geven. Wat de ster op het tegenovergestelde wijst, want sommigen noemen hem een ​​strijdwagen: Maar of de strijdwagen gelijkenis vertoont met het tegenovergestelde, laat de verstandige rechter oordelen. Fictieve dingen zijn hemelse figuren en geen echte wezens, en hebben daarom niets met lagere dingen te maken ze kunnen geen overeenkomst hebben. Omdat de auteurs van deze overtuigingen echter lagere figuren of karakters zijn die sympathiseren met hemellichamen of om ze in fictieve figuren te hebben, en zo, ter wille van de gelijkenis en het gemak, zoals ik heb gezegd, denken ze bewonderenswaardige krachten van de sterren te ontvangen, en deze vervolgens uit te oefenen op geschikte objecten. Het is noodzakelijk om uit te leggen wat sympathie precies is, waarvoor velen veel redenen geven. Sympathie en het tegendeel ervan, antipathie, betekenen niets anders dan de krachten en de juiste genegenheid van natuurlijke dingen in zo’n opzicht, dat door de perfectie van de een met die van de ander te vergelijken, men begrijpt dat ze óf tegengesteld óf met elkaar eens zijn.

De perfectie van dingen is tweeledig: het ene is essentieel en het andere is toevallig. Dit is wederom viervoudig. Er is slechts één kracht van een natuurlijk ding: de tweede werking: de derde bepaalde manier om zichzelf te hebben is te wijten aan de aard van het ding, namelijk de situatie: de vierde is het effect dat te wijten is aan het ding buiten zichzelf, in een duidelijk veronderstelling. Zoals perfectie verdeeld is worden ook de sympathie en de antipathie van de dingen verdeeld. Het essentiële wordt uit het toevallige verzameld als uit een teken, en dient niet het doel, dus moeten we ons alleen bezighouden met het toevallige. [56]

Sympathie (laten we het eens beschrijven) is daarom de overeenstemming van dingen volgens hun eigen toevalligheden, werkingen en gevolgen, waardoor ze elkaar wederzijds voorzien om de nodige perfecties te verkrijgen. Antipathie is inderdaad de onverenigbaarheid tussen de juiste aandoeningen, werkingen en gevolgen van dingen, zodat ze elkaar wederzijds hinderen om de noodzakelijke toevallige perfecties te bereiken. Er is dus antipathie tussen vuur en water, en sympathie tussen vuur en lucht. Maar te denken dat er zo’n sympathie bestaat tussen natuurlijke dingen dat ze, wanneer ze op de juiste manier worden toegepast, bovennatuurlijke effecten kunnen teweegbrengen, of te denken dat de sterren sympathie hebben voor de mens of voor figuren die door hem zijn gemaakt, is absurd. Want als sympathie of antipathie enige kracht krijgen bij het maken van dingen, moet deze teruggeroepen worden naar een of andere oorzaak; en omdat het niet kan worden gereduceerd tot materie of vorm; want de antipathie en sympathie van de dingen komen niet samen om dingen te bewerkstelligen door ze als delen samen te stellen en te vervullen, en zelfs niet tot het einde toe, aangezien het einde slechts een opzettelijke oorzaak is. Maar aangezien uit de definitie van sympathie en antipathie wordt afgeleid dat de twee vervat zijn in de naam van beide, en natuurlijk in de perfecties van natuurlijke dingen; Omdat de relatie, reëel of rationeel, voor zover het een relatie is, zou prevaleren boven de handeling. Maar als sympathie of antipathie als basis voor dit respect wordt genomen, kunnen ze een voorwaarde zijn die noodzakelijkerwijs vereist is om dingen wederzijds te laten werken. Maar de oorzaken zijn niet zo: en daarom is het onjuist dat er kracht kan worden overgedragen van de sterren naar edelstenen of stenen, zodat ze effecten teweegbrengen die in strijd zijn met de gewone orde van de natuur, en er kan geen waarschijnlijke reden hiervoor worden gegeven aan de voorzichtig. De hemelen en de sterren besturen, als gemeenschappelijke en universele oorzaken, inderdaad deze lagere dingen, en zenden krachten door middel van stralen en hitte naar de dingen: maar de gevolgen die daaruit voortkomen, komen altijd daaruit voort en worden niet bevorderd of belemmerd vanwege hun vorm of karakter. Maar degenen die hieruit voortkomen, worden door de ervaring gemakkelijk ontdekt, en er wordt niet ontdekt dat ze in strijd zijn met de natuur of de rede, ook al wordt de reden misschien niet begrepen. Het noordelijk halfrond van de hemel dwingt dus altijd een ijzer dat door een magneet wordt aangeraakt en in evenwicht is gebracht, terug naar zichzelf te kijken, ook al is de reden waarom dit gebeurt onbekend of zeer moeilijk te vinden. Het is inderdaad gemakkelijk te zien dat er is sprake van een sympathie tussen het halfrond van de hemel en de magneet en vanwege de sympathie vindt er een beweging plaats, maar de ware reden waarom dit gebeurt is onbekend. Tot dusver denk ik zowel in dit als in het voorgaande hoofdstuk voldoende te hebben aangetoond welke effecten edelstenen of stenen teweeg kunnen brengen, en welke niet. Natuurlijk worden al die gevolgen die kunnen worden veroorzaakt door de materie, de vorm of de toevalligheden van lichamelijke dingen, zelfs door edelstenen of stenen waargenomen, zoals hitte, bevochtiging, droogheid, afkoeling, verzachting, dikker worden, verzachten, verharden, corroderen, enz. belemmeren, en die van hen zijn voor hen beschikbaar. En bovendien al die dingen die gemaakt kunnen worden van levenloze dingen, hoewel de reden hoe ze gemaakt worden onbekend is, vooral als ze door ervaring worden goedgekeurd. Dat wil zeggen, ze moeten er altijd zijn en er is niets anders aanwezig waaruit de oorzaak van het gevolg kan worden afgeleid, en dan niet in strijd met de natuur [57] laat het worden bewerkstelligd door een edelsteen of een steen. Nu moet de geschiedenis van individuele edelstenen en stenen worden beschreven.

Van stenen en edelstenen in het bijzonder

Het tweede boek

Van Diamant. Hoofdstuk I.

Adamas Grieks ἀδάμας Germaans ein demuth, demant, diamant, Frans un diamant, Italië uno diamante, Arabië & Mauritanië almas, Indië, waar het wordt gevonden, Iraa, en door sommigen wordt het naïef genoemd.

De diamant is de moeilijkste van alle edelstenen, zonder kleur, transparant als helder water. Want als hij iets wits, ree-kleurigs of zwarts heeft is dat een gebrek en daardoor gaat een groot deel van zijn waarde verloren.

Het is eigen aan de legitieme diamant dat wil zeggen, dat hij de tinctuur op zichzelf grijpt en deze op zodanige wijze op zichzelf toepast dat hij zijn glinsterende, stralende en verblindende stralen van ver wegwerpt. Dit kan niet op een andere edelsteen worden toegepast, zodat deze schittert en glanst als een echte diamant. Om deze reden gebruiken juweliers dit merkteken om echte van valse en andere edelstenen te onderscheiden. En deze tinctuur is gemaakt van gezuiverde mastiek waaraan een beetje ivoor wordt toegevoegd aan het verbrande zwarte stuifmeel zodat het zwart wordt. De mastiek wordt dan een beetje verwarmd, zoals het hoort voor diamanten, en wanneer het op de mastiek wordt geplaatst en erop wordt gelegd wordt er onmiddellijk de waarheid naar toe gestuurd en worden er van alle kanten levende stralen naar toe geworpen. Alle andere transparante edelstenen verwerpen deze visie. Want wanneer er een kleurstof op wordt aangebracht beperkt de visie zich ofwel tot het oppervlak van de edelsteen ofwel tot de kleurstof (zo belooft hij) dat men kan zien dat dit gebeurt. Vervalsers ontwijken en verdoezelen deze kenmerken die een echte diamant van een andere edelsteen onderscheiden. Ze drukken olie uit een graankorrel met een gloeiend ijzer, dat ze verven met een zwart poeder van pek of ivoor, en bedekken het met pseudo-diamanten. Vervolgens plaatsen ze er een steentje of een edelsteen zo boven dat er wat ruimte tussen zit [58] laat de diamant en de kleurstof geen lucht bevatten. Want zo wordt een transparant deel gemaakt dat deels uit steen, deels uit lucht bestaat, en voldoende ruimtelijk is, zodat het zicht niet makkelijk beperkt wordt tot het oppervlak van de kleurstof, en het zicht op de stralen van het afwijkende en niet- glanzende kleurstof stoppen en hechten. Op deze manier geeft een andere edelsteen de uitstraling van een echte diamant, op een manier die zelfs de meest bekwame juweliers vaak misleidt. Sommige stukken zwarte die hol zijn worden op dezelfde manier bedekt. Anderen plaatsen de spiegel zo precies dat hij zich vermengt met pseudo-adams, straalt en leeft als de waarheid, en zichzelf niet verraadt en herkend wordt tenzij de cyste wordt verwijderd of door het dossier wordt onderzocht. Het is moeilijk te begrijpen waarom we lezen dat alleen de diamant die kleurstof ontvangt en niet de andere edelstenen. Want de natuur verheugt zich in de natuur, en gelijke geniet van gelijke en wordt verzoend. Want alles wat een vergelijkbare substantie krijgt, omarmt en vermengt zich gemakkelijk met elkaar. Om deze reden worden waterige dingen vermengd met waterige dingen, olieachtige dingen met olieachtige dingen en kwikachtige dingen met kwikachtige dingen, en zwavelhoudende dingen met zwavelhoudende dingen (hij spreekt chemisch). Degenen die verschillende materie hebben, zijn niet verenigd, zodat water niet met olie kan worden gemengd, hoewel het vochtig is omdat het heet is en vurig van aard is. Kersengom kan met water worden gemengd en daarin worden opgelost, omdat het waterig van aard is. Kauwgom kauw je absoluut niet, want het is vurig van aard, daarom laat het zich gemakkelijk combineren met olie, waarmee het ook oplost, net zoals alle andere dingen vurig van aard zijn en gemakkelijk in vlam kunnen worden gezet. Daarom kan mastiek, dat vurig van aard is, gemakkelijk worden samengevoegd met onvermurwbaar. Het is een teken dat dit wordt gedaan vanwege de gelijkenis van de materie en dat het materiaal van de diamant vurig en zwavelachtig is en dat zijn intrinsieke vochtigheid en eerstgeborene, door wiens gunst het werd gestold, duidelijk olieachtig en vurig was terwijl die van andere edelstenen waterig is. Monardes lijkt deze mening van mij te onderschrijven: terwijl hij vertelt dat diamant alleen wordt aangetroffen in de heetste streken (dat wil zeggen onder de Kreeftskeerkring, waar de uitademingen heet, droog, vurig en zwavelachtig zijn), en op die plaatsen zijn kristallen niet te vinden: maar alleen in koude streken omdat ze voor hun eigen generatie koude en waterige materie nodig hebben, die India ontbeert. Vervolgens trekt het bij verhitting de barnsteen (die vurig is) naar de ricinusbonen. Geen wonder, dan, als er een vette, olieachtige en vurige mastieksubstantie aan wordt toegevoegd zonder zichtbare term en toegepast, maar op andere edelstenen. Hij die niet tevreden is met deze reden, laat hem een ​​betere meenemen: laat hem in de tussentijd Weet dat de gelijkenis van dingen zeer onbekend is, net als die van ijzer en magneet. Edelstenen die gewoonlijk diamant, saffier, oosterse amethist, topaas, chrysoliet en alles met hardheid worden genoemd, zijn transparant en waarvan de kleur kan worden verwijderd. Want de kleuren moeten door vuur worden verwijderd. Dit wordt meestal gedaan door de ambachtslieden met kalk- of staalvijlsel. Want ze begraven de edelsteen erin, leggen hem op een steen en verbranden hem met een vuur van kolen, zodat de steen langzaam kan opwarmen en de kleur vervaagt bij toenemende hitte. Terwijl ze denken dat dit voltooid is, laten ze het vuur geleidelijk doven totdat er zelfs geen lauwe hitte meer verschijnt. Vervolgens nemen ze de edelsteen uit de steen die, als deze helder en transparant is en geen kleur bevat, de zaak goed heeft gedaan. Als het niet al zijn kleur heeft verloren, herhaal het dan [59] werk geleidelijk zoals voorheen, want dat is noodzakelijk. Want als de edelsteen snel zou opwarmen, of zou worden verhit om plotseling aan koude lucht te worden blootgesteld, zou hij vergaan of in stukken breken. Liever dan andere edelstenen zette hij in dit werk vooral oosterse amethist en saffier (behalve dat het wit is) en oosterse topaas; hoe moeilijker de andere, hoe geschikter. Ik geef de voorkeur aan topaas boven anderen omdat het moeilijker is dan amethist. Ik zag zeven karaten met een waarde van 300 daalders, die nauwelijks van echt onvermurwbaar te onderscheiden waren.

Van de soorten diamanten. Hoofdstuk II.

Plinius noemt zes soorten diamanten. Indiaas, niet van goud, maar geboren uit een soort kristallijn en de zijkant van het zeshoekige licht verandert in een punt dat soms zo groot is als een walnoot. Een Arabische die erop lijkt, maar kleiner en geboren uit goud, zegt tegen hen beiden dat ze het aambeeld en de hamer zo moeten dragen dat het ijzer en de aambeelden zich verspreiden en zichzelf ongedeerd blijven. De grootte van het derde cenchron is duizend. Een vierde Macedoniër gevonden in Philippus goud, blijkbaar een meloenzaadje. De vijfde cipres, grenzend aan een koperachtige kleur, is het meest effectief in de geneeskunde. Hij noemt de zesde ster hetzelfde als een ijzeren pracht, zwaarder dan de rest, maar anders van aard die net als die die van Cyprus door slagen kan worden gebroken en door een andere diamant kan worden doorboord en gedegenereerd is, en beweert dat hij alleen de autoriteit heeft van een naam. Deze door Plinius overgeleverde typen zijn tegenwoordig onbekend omdat er maar één type diamant bestaat: namelijk de diamant die de kleurstof ontvangt: tenzij iemand verschillende typen, of pseudo-diamanten, wil vaststellen voor diamant, op basis van de plaats van herkomst, geboorte of kleur, aangezien sommige wit zijn, andere bleek en andere zwart om naar de geslachten te verwijzen die doorgaans een naam hebben die afkomstig is van hun geboorteplaats. Dat zijn de Bohemers, de Armenen, de Engelsen, de Hongaren, de Clabbequi en wie zijn er nog meer; want ze worden hier en daartussen gevonden twee verschillen die de aandacht waard zijn. Voor sommige zeshoeken, sommige bolletjes zijn er heel verschillende hardheden. Want degenen die op de hoeken groeien zijn zachter en nauwelijks nobeler dan kristal, zoals de Hongaren. Maar degenen die bolvormig of rond als vuursteen blijken te zijn, zijn veel moeilijker en liegen niet onverstandig over de pracht en glans van het oosten. Maar ze ontvangen de tinctuur niet, zodat ze op geen enkele manier als waarheden kunnen worden beschouwd en worden gezien als het gezag van de naam onwaardig. Hiernaar moeten de Cyprioten en de Macedoniërs worden verwezen. Het is inderdaad waar dat ze in die regio's niet te vinden zijn. Orientale onderscheiden zich van de plaatsen waar ze worden gevonden. Want sommige zijn genoemd naar het oude gesteente, andere naar het nieuwe gesteente, noch qua hardheid, noch qua kleur. Ze zijn het er allemaal over eens, maar toch krijgen ze allemaal een kleurstof die bij hen past, en die bij geen enkele andere edelsteen past. Hoe harder ze zijn, hoe beter ze zijn, en hoe meer ze schitteren, tenzij er iets aan transparantie ontbreekt.

Geboorteplaatsen, grootte en hoe ze zijn geboren. Hoofdstuk III.

IN de oostelijke provincie Bisnager, India, zijn er twee of drie rotsen die diamanten dragen, die soms het gewicht van 37 karaat overschrijden, maar die wijken voor de koning. In de provincie Deccan in India zijn er andere rotsen niet ver van het domein van Imadixa, [60] en anderen in het domein van een bepaalde koning waarin de meest vooraanstaande worden gevonden, maar de anderen zijn minder, die gewoonlijk worden genoemd naar de oude rots en naar het dorp Lispor in de regio Decan worden gebracht meestal behoorlijk gepolijst van aard. Een ander voorbeeld zijn de rotsen aan de Tanian-kust in Malakka, die ook diamanten produceren, die naar de oude rotsen worden genoemd. Deze zijn inderdaad klein, maar ze worden geprezen en ze zijn zwaarder dan de rest. In Bisnager worden 140 diamanten gevonden, zoals Monardes schrijft dat hij zag. Een geloofswaardig verhaal vertelt ook dat hij hoorde dat er een was die 250 was woog, en die iets zo groot was als een kip. De grote worden geboren in het laagste deel van de rots of mijn, de kleinere in het bovenste deel. Uitgeput in het bovenste deel van de mijnen, worden daar na twee jaar de pasgeborenen en volmaakten (wat verrassend is) gevonden. Ze worden nooit uit kristal geboren, zoals Plinius dacht. Rueus verraadt de onvermurwbare om elkaar te verwekken en de Vrouwe van Heuerense en Luxemburg, geboren uit de illustere familie, om twee onvermurwbare erfgenamen te hebben die zo vaak anderen voortbrengen dat iedereen die er op de afgesproken tijden naar kijkt, σύγγενῆ, dat wil zeggen, hij openlijk oordeelt over het nageslacht dat hem wordt geboren. Als dit waar is, is het niet minder een wonder van de natuur en dat de onvermurwbare kinderkamer en het onvermurwbare vermogen in de diamant aanwezig zijn, door de toevoeging van lucht en stoom of externe adem (inherent aan alle lucht), moet worden overwogen een geschikt materiaal.

Diamanteigenschappen, kwaliteiten en mogelijkheden. Hoofdstuk III.

ADAMAS verdraagt ​​de verwondingen van brand op een zodanige manier dat zelfs als deze meerdere dagen aanhoudt deze niet alleen geen schade toebrengt, maar er eerder een schoner en beter resultaat van wordt verwijderd. Met behulp van vuur en bepaald kwikwater dat eruit wordt gedestilleerd kunnen de natuurlijke vlekken en kleuren die deze inferieur maken worden verwijderd; opdat het er helder en sterk uit mag komen, en in waarde zijn vroegere staat ver kan overtreffen. De nobele en meest humane man, John Macinius keurvorst van Keulen, de meest bekwame adviseur op het gebied van de pedagogie, en mijn bijzondere vriend van jongs af aan heeft mij dit soort water meegedeeld. Rudolph de tweede Heer, mijn clementie, want ik zag een diamant die nauwelijks voor 6.000 was gekocht, maar die voor 12 had kunnen worden verkocht, door hem verbeterd. Maar dit geheim mag bij niemand bekend zijn.

Hamer & aambeeld van de adamantum is onschadelijk gerapporteerd door Plinius, maar deze waarheid blijkt vals te zijn door de onderzoeker: aangezien er in deze eeuw niemand is gevonden waar het niet in stukken uiteenvalt met de slag van de hamer en kan worden tot stof gereduceerd. Er gaat ook een gerucht dat het hete bloed van de geit, vooral als de geit is gevoed met die kruiden waarvan wordt gezegd dat ze de stenen oplossen, de diamant zacht maakt en deze met een ijzeren stamper tot houtskool verplettert: maar zonder bloed gebeurt dit met elke diamant, zoals eerder is geschreven de magneet gebruikt ook de kracht van Adamantum zodat het minder ijzer kan trekken, zoals tot nu toe werd aangenomen; de ervaring van veel mensen heeft uitgewezen dat dit onjuist is; tenzij degenen die de verschillende soorten magneten en diamanten ervoeren werden misleid. Voorts [61] is waar dat van diamanten wordt gezegd dat ze het noorden van magneten laten zien en ijzer met dat vermogen doordringen. Over de magneet zal ik later uitleggen. Maar ik ben bang dat al het ijzer dat vermogen heeft, en dat het ten onrechte aan diamant wordt toegeschreven. Ook lood raakt, zoals tot nu toe werd aangenomen, niet de rand van de diamant. Deze waarheid is door Monardes vastgesteld met betrekking tot een diamant, dat als hij lange tijd met een andere wordt ingewreven, hij er behoorlijk stevig aan blijft plakken alsof hij wordt verwarmd (dat wil zeggen dat het stukjes barnsteen zal aantrekken wat een teken is, aangezien het is al eerder aangetoond dat het een vurig en zwavelhoudend karakter heeft. De auteurs schrijven bovendien dat de diamant op het hoofd van de vrouw onbewust zou moeten zijn als ze trouw is aan haar man, zodat als ze trouw is aan haar man ze zich tijdens het slapen in zijn armen snelt, en als ze niet trouw is aan haar man is en valse vrouw, ze moet zich van hen afkeren. Maar ze laten zien dat deze ervaring en redenering niet echt aan diamant werd toegeschreven. Want of een vrouw Venus nu beoefent met haar man of met een ander, zij beoefent dezelfde handeling die natuurlijk en noodzakelijk is voor de conversatie van het menselijk ras. Dit, zoals de natuur niet als kwaadaardig erkent, deed de diamant dat ook niet, die dat zou moeten weten of laten zien als er een ondeugd of een zonde was begaan; hij kon het alleen doen met zijn natuurlijke en aangeboren vermogen. Maar als de natuur het niet kan, kan hij het ook niet, maar de natuur negeert vervalsing, omdat het huwelijk en de onderlinge verbonden van echtgenoten niet voortkomen uit de natuur, maar uit de wet en de wil van mensen, die vervalsing als een ondeugd en een zonde bestempelt. Adam, verblind door zijn gevoel, kon het niet weten. Vóór Mozes bestond er, zolang alleen de natuurwet de overhand had, geen vervalsing, en toch was het toegestaan ​​om met verschillende samenwoningen te leven. Als dat niet het geval was, zouden vrome en verstandige mannen de ondeugd kunnen ontdekken; Hoe kan de diamant zonder verstand zijn? Laten we daarom de onzin en valse fabels van die degenen die het stevig weerlegd willen worden lezen in de hoofdstukken 18 en 19 over de eigenschappen van edelstenen. Aan diamantstof wordt ook een vernietigende kracht toegeschreven die zo destructief is dat het op geen enkele manier kan worden uitgedoofd of gecorrigeerd. Zijn studenten en juryleden beweren dat de scheikundige en Theophrastus zich door deze roede lieten meeslepen: misschien verborgen ze zijn bedrog. Want toen hij door zijn medicijnen een eeuwig of lang leven had beloofd werd hij toch uitgedoofd in de bloei van de mannelijkheid. Ofwel loog hij dat hij zulke medicijnen had die alle ziekten zouden genezen en leven zouden voortbrengen, of als hij dat wel had, moest er een reden worden gegeven waarom hij niet door de gedecanteerde medicijnen kon worden geholpen in een onmiddellijke dood. Het zou natuurlijk niet handiger kunnen zijn om je voor te stellen wat uit het poeder van de diamant wordt gehaald waarvan ze zeggen dat het doodt, niet omdat het vergif is, maar omdat het de darmen bijtend aantast. Ware ervaring en rede zijn in tegenspraak met deze mening. Want Monardes vertelt dat bepaalde slavinnen een groot aantal dimanten hebben verslonden om een ​​diefstal te dekken, die ze later in hun geheel hebben geconsumeerd zonder verlies van gezondheid; als de grotere die scherpe hoeken hebben de darmen niet beschadigen, is het moeilijker voor het poeder dat zo in dikkere uitwerpselen is gewikkeld dat het de darmen nauwelijks kan raken. Monardes geeft het voorbeeld van poeder; een zekere vrouw, wier man aan oude dysenterie leed, had de diamant vele dagenlang behouden gegeven, zonder enig verlies. Daarom kan de hardheid of scherpte van het materiaal alleen, vooral als het tot poeder is gereduceerd, niet dodelijk zijn. Als het dus om een ​​vergif gaat moet het een zichtbare of verborgen kwaliteit hebben. Niet manifest, omdat noch de eerste, noch de tweede kwaliteit in hem wordt waargenomen als iets intens, maar eerder alsof [62] hoe dood en onveranderlijk het lichaam lijkt te zijn verstoken van elke manifeste kwaliteit. Maar hij zal ook niet in staat zijn een mens met een verborgen eigenschap te doden, want als hij moet doden zal het op het lichaam van een mens inwerken, maar het kan in geen enkele hoedanigheid handelen, tenzij hij daardoor lijdt. Aldus moet arseen, als het doodt, eerst worden opgelost en veranderd in de menselijke maag en zich dan aan zichzelf hechten terwijl het erop inwerkt. Want dit is voor alle gifstoffen hetzelfde, namelijk dat ze door het menselijk lichaam worden veranderd en daardoor wordt hun heksenkracht gereduceerd tot het veroorzaken van schade. Dingen die niet veranderd kunnen worden en ook niet in kwaliteit aangetast kunnen worden zoals goud, stenen, kersenpitten, botten, enz. Maar omdat de diamant zo stevig is samengedrukt dat hij niet door vuur kan worden veranderd kan hij veel minder door het menselijk lichaam worden veranderd. Daarom straalt het geen schadelijke eigenschappen uit, vooral niet als die eigenschappen niet kunnen worden gedeeld zonder een instrument en een geest, zoals van een diamant, die zelfs niet door vuur kan worden gescheiden, dus zelfs niet door de hitte van het menselijk lichaam. De diamant bezit daarom niet de kwaliteit van hekserij en is ook niet in staat te doden wanneer het tot poeder wordt vermalen, zoals tot nu toe ten onrechte door de discipelen van Paracelsus is beweerd. Er wordt aangenomen dat de diamant een aanwezig amulet is tegen gifstoffen, pestilentie, fascinaties, betoveringen, waanzin, ijdele angsten, angstaanjagende nachtmerries, nachtmerries en succubus, schadelijke demonen en trucs en om deze allemaal af te weren en ze te bevochtigen met het huidige gif en om standvastigheid, overwinning en geesteskracht te bewerkstelligen. Er wordt ook gezegd dat het de woede kalmeert en de liefde van een echtgenoot bevordert en daarom wordt het de parel van verzoening genoemd. Samengevat, er bestaat geen twijfel over dat deze en nog veel meer vermogens die de mensheid ten goede komen kunnen worden uitgeoefend via dit goddelijke juweeltje. Want het ligt in de macht van God om goede of slechte geesten aan bepaalde lichamen te hechten of te binden zodat zij de mens schade kunnen berokkenen of voordeel kunnen opleveren. Als ze goed zijn laat ze dan hem helpen die op God vertrouwt en er vast van overtuigd is dat hij met dergelijke instrumenten en middelen kan en wil helpen. Het kwaad beledigt inderdaad degenen die niet op God vertrouwen en God toestaan. Als er daarom iets metafysisch aan dit juweel wordt toegeschreven, moet men denken dat het niet voortkomt uit zijn temperamentvolle essentie of aard, maar uit de wet en orde van de allerhoogste beweger. Door dit voorschrift veranderde de diamant, die de hogepriester van de Hebreeën droeg, terwijl hij de Hebreeën met de dood strafte voor hun zonden van kleur blauw in zwart. Terwijl ze met het zwaard zouden worden doorboord leek hij bebloed en aangezien er geen misdaad was gepleegd straalde hij onmetelijk. Niemand zal deze vermogens toeschrijven aan edelstenen, d.w.z. natuurlijke: maar alleen aan geesten die door God zijn toevertrouwd of toegestaan ​​om dergelijke vermogens uit te oefenen. Misschien zijn zelfs edelstenen, vanwege de schoonheid en waardigheid van hun pracht, een geschikte substantie zodat ze een schuilplaats kunnen zijn voor goede geesten: net zoals de mening van de kwaadaardige doctoren en theologen stinkend is, afschuwelijke, eenzame plaatsen en melancholieke humeuren waarin hij, terwijl de geesten van het kwaad hun verblijfplaats hebben gevestigd: ze doen alsof hij wordt belegerd door een vreemd en onbekend idioom, de toekomst zou voorspellen en vele andere bovennatuurlijke dingen zou doen. Kunnen de edelstenen van het goede niet door middel van deze humeuren van het kwade handelen en door God zo vastberaden en bereidwillige krachten uitoefenen?

Dus hoewel wat bovennatuurlijk is uit edelstenen bestaat is dat niet uit edelstenen. [63] Op deze manier zou een vervalsing de diamant kunnen verraden en een man kunnen doden en vele andere dingen tot stand kunnen brengen waarvan eerder sprake was, tegen alle redelijkheid in. Sommigen denken dat de wonderbaarlijke vermogens die naar boven in het midden zijn gebracht, vervolgens door de diamant naar beneden zijn gebracht, terwijl ze met elkaar babbelden, of dat ze gegraveerd waren door de opstelling van figuren die samenzweren met het aspect van de hemel. Bijvoorbeeld om de overwinning te bewerkstelligen, terwijl op dat uur het aspect dat de overwinning betekent wordt het gegraveerd in dat beeld van Mars of Hercules die de hydra overwint. Ik geef zeker toe dat zulke bovennatuurlijke effecten soms op deze manier met Gods toestemming teweeggebracht worden. Echt, zoals ik hierboven waarschuwde, gebeurt dit met de gunst van boze geesten die door de ijdele lichtgelovigheid van de mens, laat ik niet zeggen door etnische goddeloosheid, in het lichaam van de edelsteen gedreven worden en erdoor worden misbruikt om de natuurlijke capaciteiten van het juweel te bedekken, het te overschaduwen en het onbekend te maken voor de mens en daarvoor vervangen ze hun eigen valsheden en om deze reden leiden ze de mens geleidelijk aan naar ijdele en bijgelovige dingen en uiteindelijk noemen ze hem weg van de ware aanbidding van God, trekt hem naar de zijne en vernietigt hem voor altijd. Iedereen die de dingen wil graveren die goede geesten aantrekken, het martelaarschap van de Heiland en de daden van zijn leven, die deugden leren door het goede voorbeeld te geven zorgt ervoor dat hij deze graveert en beschouwt ze vaak met vroomheid.

De waardigheid en waarde van de diamant. Hoofdstuk V.

De waardigheid van de diamant wordt vergroot door zijn schittering waardoor hij, terwijl hij stralen van de ene naar de andere kant werpt, de iris imiteert en reflecteert door de intrinsieke reflectie van oppervlakken, en het is ook een materiaal dat vrijwel onvergankelijk is. Maar het was vooral de goddelijke autoriteit die verlangde dat de paus met dit juweel zou worden versierd terwijl hij het Heilige der Heiligen binnenging. En het werd over de borst van de Hogepriester geplaatst waar hij een tulband en een schoudertulband had opgezet.

Ooit was het alleen gewenst door koningen, maar nu wordt het door bijna iedereen gevraagd en gedragen. Om die reden is er echter niets van zijn prijs verdwenen, terwijl de prijs hoger is dan een paar jaar geleden, en elke dag stijgt de prijs, ook al is het in overvloed verkrijgbaar. Want op dit moment wordt een geslepen diamant, en zonder enig gebrek, als hij een korreltje peper weegt, verkocht voor tien florijnen of vijf dukaten. Soms tegen een hogere, soms tegen een lagere prijs, al naar gelang er zoveel op de markt worden gebracht. Ze worden gewoonlijk per gewicht verkocht, terwijl ze de juiste dikte hebben, vlekkeloos zijn en de perfecte vorm van de beeldhouwer hebben. Dit is terwijl ze aan de bovenzijde een vierkante tafel hebben, aan de andere kant langer, en de twee zijtafels gelijk zijn aan de bovenste: dan zijn de drie onderste ook gelijk aan de bovenste, en de zijtafels zo hangend, dat ze vormen de hypotenusa van een rechte hoek.[64] wat hier door mij is vastgesteld, zullen ze altijd dienen, tot 10 karaten. Vervolgens overtreft elke karaat dat volgt op de voorgaande, namelijk dit getal 1010. Want 11 karaten diamanten zijn 9590 waard, dus 12 karaten zijn waard door 1010, 10600 op te tellen bij het vorige getal, enzovoort, de waarde kan tot in het oneindige worden verhoogd. Ik denk echter dat er nooit een groter exemplaar is gevonden dan datgene dat in van uit 187½ karaat waarover Monardes spreekt.

Maar het aandeel van de prijs wordt bepaald en gevonden. Ten eerste moet de prijs van één diamant, in alle opzichten geperfectioneerd en geperfectioneerd, als deze een graantje weegt worden bepaald en laat deze bijvoorbeeld 10 daalders, of florijnen of kronen zijn, zoals men wenst. Want de prijs varieert, zoals ik al zei; als deze varieert kan de waarde van het grotere getal ook veranderen. Van de tien daalders kan men tien florijnen, dukaten of kronen maken, dat wil zeggen dat hij tegen elke prijs op tafel kan passen. Maar als iemand de waarde wil hebben van die diamant die twee korrels weegt; kwadraat het getal, dat wil zeggen, breng het in zichzelf, dat wil zeggen, twee keer twee is 4. Breng dit quotiënt naar de waarde van één korrel, namelijk 10, het zal 40 in het quotiënt hebben, dus de waarde van 2 korrels, dus het zal de waarde van één korrel met 30 eenheden overschrijden, wat ik het verschil noem. Nu wordt rekening gehouden met de waarde van drie granen. Het voorgaande verschil zou moeten worden verhoogd met een denarius, namelijk 40, en dat zou moeten worden opgeteld bij de waarde van 2 granen, wat 40 was en zo zou het getal 80, de waarde van drie granen, worden vastgesteld. Bij dit verschil, dat 40 is, tel je opnieuw 10 op en je hebt 50. Het verschil en het getal dat opgeteld wordt bij de waarde van 3 granen, dat wil zeggen 8 vormen 130, de waarde van 4 granen, dat wil zeggen, de vijfde was. En door op deze manier het laatste verschil in het getal van een cent te vergroten, bepaal je de volgende, die opgeteld bij de laatste waarde ook de volgende aangeeft, zoals je misschien in de tabel ziet. Voor de individuele verschillen tot en met de veertigste korrel, oftewel 10 karaten gaat u op deze manier te werk zoals weergegeven in de tabel. Het verschil tussen 10 en 11 karaat bedraagt ​​slechts duizend, waardoor de prijs niet al te veel stijgt. Dan gaan we niet meer door de korrels heen omdat ze verwaarloosd worden. Want als er 10 karaat-diamanten hangen of 10 en 3 korrels, wordt dat overeenkomstig geteld. Want kooplieden schatten een dergelijk overschot nauwelijks in. De verschillen tussen de wassoorten worden ook vergroot door het aantal korrels uit denarii: wat de tabel heel goed laat zien. Maar als iemand wat nieuwsgieriger is, de waarde van de granen wil weten, namelijk 10 karaten en drie granen. Hij verdeelt het verschil van 1000, dat tussen 10 en 11 karaat ligt, en telt 10 karaat bij de waarde van 750 op in vier delen. Als er aan 10 was twee korrels zouden worden toegevoegd, zouden er twee delen, dat wil zeggen 500, worden toegevoegd. Als er echter één graan is, dan zouden er drie wijnsoorten uit één deel 250 moeten worden genomen, en naarmate de verschillen groter worden, zullen deze verschillen 247, 500, 753 zijn, dus daarom wordt de waarde van 10 was en drie granen in aanmerking genomen, voeg het nummer 8590 toe, wat de waarde van 10 karaten aangeeft, en je hebt 753 9343. Dit is de manier om met de rest om te gaan. Op een vergelijkbare manier: als iemand de prijs van 10 en een half graan wil weten, neemt hij het verschil tussen de 10e en 11e korrel, dat wil zeggen 120. Hij verdeelt dit in twee delen, dat wil zeggen 60. Tel daarbij de waarde van 10 granen op, 640, en de gevraagde prijs zal 696 zijn, dus klaar met de rest. [65]

De volgende tabel heeft vier kolommen. In de eerste en tweede kolom wordt het gewicht van de diamant geplaatst: in de derde de prijs en in de vierde het verschil. In de eerste kolom hangt één was met 4 korrels. Plaatsen we niet. [67]

Het is waar dat als iemand de prijs van meerdere kandelaars wil weten, bijvoorbeeld tien, zonder de tabel uit zijn hoofd te hoeven leren; Laat hem de was in korrels verkleinen: Omdat vier korrels een was vormen, vermenigvuldigt u het getal 10 met 4. Er zullen dan 40 korrels zijn. Daarna zal hij tellen hoeveel dat getal is van de eerste korrel en hij zal ontdekken dat het de negenendertigste is, dat wil zeggen het kleinere getal dat bedoeld werd. Want het eerste telt niet mee en dat is noodzakelijk en blijvend. Laat hij daarom van het beoogde getal 40 de waarde van 39 wegnemen zodat er 39 overblijft, laat daar 10 van afnemen en het verschil dat aan het gezochte getal voorafgaat, namelijk 410, zal ontstaan en de eerste aantal verschillen, 30, tot 410, de som van alles wordt genomen: volgens de progressieregel moeten 30 en 410 tegelijkertijd worden opgeteld en er komt 440 tevoorschijn, die worden gemiddeld, en laat 220 en daarna ze worden vermenigvuldigd met 39, want er zijn zoveel getallen die met 10 worden vermenigvuldigd, en het getal zal 8580 zijn. Hieraan wordt de prijs van één graan toegevoegd, namelijk 10, en dus zal de prijs van 40 granen 8590 zijn en niet meer, omdat er een andere verhouding in de verschillen wordt gehandhaafd en de vooruitgang niet langer door granen wordt geboekt, maar door was: dan worden de verschillen ook met slechts een denarius in aantal vergroot en het eerste verschil wordt op duizend gesteld. Als daarom bijvoorbeeld de prijs van 22 kandelaars wordt gezocht, omdat dit getal het twaalfde getal is, berekend op basis van tien kandelaars en elke prijs met tien wordt verhoogd door een duizendste op te tellen wordt het vermenigvuldigen van 12 met 10 120, wat optelt bij deze 1000 wordt 1120. Dit is het verschil, volgend op het gezochte getal, haal hier 10 vanaf, ze worden 1110, tel hier 1000 bij op, ze worden 2110, het gemiddelde wordt 1055, vermenigvuldig dit getal met 12, elke keer wordt het 12660, voeg hieraan 10 karaten toe, de prijs van 8590, en je krijgt 21250, de prijs zal 22 groeien. De regel is hetzelfde als hierboven, behalve dat het eerste getal anders is. Als deze rekenmethode lastig lijkt geef ik er nog eens maximaal tien karaten bij. Het aantal karaten wordt daardoor teruggebracht tot korrels. Als ik bijvoorbeeld de prijs van vier vraag, laat ze 16 korrels worden en ze bij elkaar optelt worden ze 256. Voeg dit getal toe aan de prijs van één graan, namelijk 10, en het wordt 2560. Dit getal Volgens Linscotius is de waarde van onvermurwbaar; Maar hij vergist zich enorm, omdat op deze manier de waarde van de onvermurwbare steen enorm wordt vergroot. Want op deze manier zouden 20 karaten, dat wil zeggen 80 granen, 64.000 waard zijn. Om de prijs niet op deze manier te verhogen moeten er dus tien worden afgetrokken van de prijs van drie granen, 30 van 4 granen en 60 van de prijs van 3 granen, 5 granen, enzovoort, waardoor het verschil in het aantal denarius steeds groter wordt tot 41 granen waarrond de verandering plaatsvindt. Omdat er dus een voortgang is naar het derde graan door tien toe te voegen aan het eerste getal. De som moet worden verzameld volgens de progressieregel en de verzamelde som moet worden afgetrokken van de som van de geschatte waarde. Maar aangezien ik op zoek ben naar de waarde van 16 korrels zullen er, als ik het getal 2 ervan aftrek, er 14 zijn, want er zijn maar een beperkt aantal progressiegetallen, omdat er tien worden afgetrokken van de waarde van de derde korrel, die is het eerste aantal progressie. Een [68] want het is 10 granen waard, twee korrels van 40. Maar drie korrels van 90 afgetrokken van 10, dat is 80. Zodat ik het laatste getal van de progressie heb, vermenigvuldig ik het met het getal van het surplus waarmee de progressie plaatsvindt, namelijk 10, en ik zal 140 hebben. Ik zal 150 hebben. Ik zal de helft hiervan vermenigvuldigen met 14 of wat precies de helft van 14 is, dat wil zeggen 7, met 150, en het quotiënt zal 1050 zijn, welk getal de som is van alle degenen die zijn verhoogd door de toevoeging van 10 tot 14 en het aantal. Hier wordt het afgetrokken van de vermeende prijs van 2560 en blijft er 1510 over, de werkelijke prijs van 16 granen. De regel kan dus kort worden gegeven. Als je bijvoorbeeld de prijs van 16 granen zoekt, neem dan de waarde van 256. Zet dit quotiënt in 10 en je hebt de waarde van 2560, trek opnieuw twee af van 16 je hebt 14, zet dit in het verschil van de progressie van 10. Je hebt 140. Voeg hieraan toe dat het eerste getal van de progressie 10 is, en je hebt 150, neem het midden hiervan naar 14 en je hebt 1050, trek dit af van de vermoedelijke prijs van 2580 en u krijgt 1510 van de verkregen prijs.

Tot nu toe is de prijs van een perfecte diamant de prijs die vrij is van alle gebreken en die een legitieme lichaam constitutie heeft, overgeleverd en voorgeschreven. Hij die een handicap heeft mag niet op basis van deze regels worden beoordeeld. Want als het met welke kleur dan ook of met een beetje geverfd is moet dat derde deel van de prijs die in de tabel staat vermeld worden weggenomen. Als er wolken, barsten of haren zijn moet, gezien de hoeveelheid ervan en de grootte van de wolken, de helft of twee, een derde of zelfs meer worden verwijderd. Als het niet dik genoeg is, ook al is het puur, wordt er iets van de prijs afgetrokken. Want een legitiem formulier moet handiger zijn. Ook hier kan geen definitieve regel worden vastgesteld. Want het oordeel moet aan de voorzichtige onderzoeker worden overgelaten. Dit echter moet opgemerkt worden dat diamanten die aan de bovenkant niet dik en breed zijn en die meer gewicht lijken te hebben dan redelijk voor hen is iets meer gewaardeerd worden dan ze hangen, maar kleiner dan ze lijken. Degenen met een groot bord en smalle zijkanten wegen de helft minder.

Het gebruik van diamanten Hoofdstuk. VI.

Hij stopte niet alleen diamanten in het ornament, maar met een hamer verkleind was het ook nuttig voor het uitsnijden en verbergen van andere hardere edelstenen. Want met zijn hulp kunnen noch hij, noch hijzelf op welke manier dan ook worden verborgen of gesneden om zo waardigheid en schoonheid te verkrijgen. Omdat hijzelf nergens last van heeft en ook niet van alle andere edelstenen zal hij al het geschapene in hardheid overtreffen. Vervolgens wordt het ijzeren wiel gebruikt om de edelsteen in een cirkelvormige en zeer snelle beweging te verplaatsen: zo wordt de edelsteen uiteindelijk door vele rotaties en voortdurend wrijven van het poeder eruit gehaald. Maar de diamant verzet zich dagenlang voordat blijkt dat wat hem is ontnomen erkenning waard is. Maar beetje bij beetje wordt hij gedwongen voor zichzelf toe te geven, zoals een steen wordt gebroken door waterdruppels: zoals het vers getuigt.

Een druppel kan een steen verzwakken, niet door kracht, maar door vaak te vallen.

Als iemand zich afvraagt ​​waarom hij in staat is met onvermurwbaar poeder te handelen, dan is hij niet harder tegen hem, en hij die handelt moet sterker zijn met geduld; hij is niet langer verrast als hij merkt dat het deeltje dat eruit komt hetzelfde is en het stof dat eruit komt niet altijd hetzelfde is. Want daarom wordt het tot stof gereduceerd, zodat elk stofdeeltje zijn werk doet en over de plek schuurt waar het verwijderd moet worden. Wanneer de kracht van het poeder verdwijnt wordt het opnieuw frisser en niet dof gebruikt. Het is namelijk gebruikelijk dat het zijn hardheid verliest als het aan het poeder wordt toegevoegd. Dit gebeurt op dezelfde manier bij het gladmaken van de steen waardoor de zachtere edelstenen gepolijst en verborgen worden. Een scrupule hout wordt gewoonlijk voor tien daalders verkocht.

De diamant punt dringt, indien geplaatst op een wapen of pijl, gemakkelijk door alle wapens. Ik kende een bekende arts die pochte dat hij gemakkelijk een diamant kon leggen met een puntige naald en dat hij deze met een paar vingers, zonder enig ander instrument of materiaal dan dat van het menselijk lichaam in schubben kon verdelen als een spiegelsteen. In gebruik is ook Diamant in symbolen of emblemen. Want hierin betekent zijn figuur onschuld, standvastigheid, duurzaamheid en andere deugden. De diamant-figuur werden gezien bij Cosmus de Medicis, de grote hertog van Etrurië, Borsus, hertog van Modena, Regia en Ferrara, de eerste markies van Estense, en de graaf van Rouigii. Frederick Gonzaga, hertog van Mantua, was de eerste markies van de berg Ferrati. Laurentius Medicis, leider van Urbini, Alphonsus Carretus, markies van Savona. Antonius Carraciolus en verscheidene anderen zijn te zien in het derde deel van de symbolen, door mij in Praag gepubliceerd.

In deze wordt de diamant uitgehouwen. Hoofdstuk VII.

Een diamant wordt in verschillende vormen geslepen waarbij het vierkant belangrijker wordt geacht dan de andere, dat wil zeggen, terwijl het oppervlak wordt verkleind tot een vierkante tafel. Terwijl een in een dergelijke vorm [70] het is op de diamant gemonteerd, het moet zo worden bevestigd dat de twee laterale tafels de bovenste vormen en de laterale de hypotenusa van een rechte hoek. Dan is het noodzakelijk dat het ene deel van de bovenste tafel langer is dan het andere, want dit is de meest perfecte vorm ervan. Als de zuiverheid van de stof moet worden verhoogd, zodat er geen kleur in verschijnt, wordt deze over het algemeen gewaardeerd op de prijs van 50 dukaten, zoals het weegt. In de prijstabel wordt de waarde van één karaat aangegeven door het getal 130, onder welk getal florijnen of daalders of gouden halve zonnen kunnen worden begrepen, afhankelijk van de prijs die de handelaren bedoeld of verlaagd hebben. Diamanten worden gewoonlijk ook uitgehouwen in de vorm van een piramide die uit een vierkant tevoorschijn komt, maar hoewel deze vorm voorrang heeft op de andere, geeft deze toch qua waardigheid en waarde toe aan de platte vorm. Andere figuren zijn, vooral vanwege de vorm van de nog niet uitgehouwen steen, zo gekozen dat ze het lichaam zo min mogelijk verlaten.

Van een karbonkel. Hoofdstuk VIII.

Een goed rapport is dat algemeen wordt aangenomen dat houtskool in de donkere steenkool glanst; Misschien omdat de pyroop of miltvuur zo in een eeuwenoude manier werd genoemd. Maar nu kan niemand meer vertrouwen op de knop van de nachtknoppen van het licht van de nacht. Garcias ab Horto, arts van de regent van of India vermeldt dat hij werd aangesproken door diegenen die het beweerden gezien te hebben. Maar ik heb geen krediet. Ludovicus Vartomannus, koning van Pegae, heeft zo'n grootsheid en pracht dat het, net als de koning in de duisternis, zal schijnen als een zon om het te illustreren, maar hij zag het. Als daarom het juweel van de nacht het licht van de aard van het brengen ervan is dan is het werkelijk een turkoois en op deze manier worden andere edelstenen onderscheiden en alle andere waardigheid. Veel van de ellendige knoppen in de duisternis van het donker, van de aard van de vrijgevigheid kan dat niet zijn; echte fouten, voor de bomen rotting, maakt niet uit wat & dieren, de aard van het licht kan geven; Ik zie niet in waarom edelstenen die geschikt zijn voor de geleverde kwestie (in zo'n wezen) daaraan moeten worden toegeschreven, dus wel of niet, weer onzekerheid. Leerde echter bij de mannen van allemaal dat dit soort toppen niet gevonden worden. Daarom worden het allemaal rode en transparante knoppen, door de koolstof, anthrax, (kool) pyroop en steenkool, omdat het een koolstof is, als een vuur als een vlam aan de zijkant van de stralen.

Soorten karbonkels. Hoofdstuk 9

Volgens Plinius zijn er verschillende soorten karbonkels. Ja, in zes geslachten maakt een verschil. Hij denkt dat mannen actiever zijn en vrouwen trager. Onder de andere geslachten noemt hij de Amethistizontas, waarvan het laatste vuur naar buiten komt in het violet van Amethist; stralend met gevederde helderheid. Lythizontas, Charcedonios, zwarter van uiterlijk, maar die scherper worden opgewonden door vuur of de zon en de neiging dan de rest, en paars lijken in de schaduw van het dak, en onder de hemel vlammend schitteren tegen de stralen van de zon, en hebben brandende sterren vanbinnen, als ze mannelijk zijn. Voor dames [71] werpen ze de universele helderheid buiten zichzelf af. De dikke van Ethiopië die geen licht uitstralen, maar laaien met een ingewikkeld vuur. De rest van de Alabanda ‘s (almandien) is zwarter, maar ruw: die van Troezen met tussenliggende witte vlekken en de Corinthiërs zijn bleek van kleur. Onder de soorten karbonkels die ook door Plinius worden genoemd: Antracieten, Sandastros, Lychniet en Ionis. Een witte ader omhuld met antraciet, in het vuur geworpen, dooft alsof hij gestorven is en laait tegen het water. De dubbele sandastros van India of Arabië, heeft zijn hoogste lof, wanneer in de doorschijnende sterrenhemel gouden druppels naar binnen schijnen, altijd op het lichaam, nooit op de huid, bijna de sterren van de Hyaden imiteren in aantal en positie, vandaar de gewoonte in religie en in de ceremonies van de Chaldeeën. Er wordt gezegd dat de Indianen hun zicht ermee hebben afgestompt. Een vleiende vrouwelijke vlam is aantrekkelijker dan aanmaakhout. Er wordt gezegd dat de Arabische dampen vergelijkbaar zijn met chrysoliet; sommigen ontkennen dat Sandaseros gepolijst is vanwege onbezonnenheid; Lychniet wordt rond Orthosia als duur beschouwd, maar onder de Indianen het meest beproefd, dat sommigen de mildere karbonkel noemen. Zoals Ion Lychniet dubbel; de één straalt paars uit, de ander cocon. Met de wrijving van hun verhitte vingers trekken ze het rietje naar zich toe. Ze zijn geboren in Nasamonas in de bergen. Aardewerkvaten gemaakt van deze steen en lychniet worden overgeleverd. Al dit soort snijwerk biedt koppig weerstand en houdt een deel van de was in het bord vast. Dit zijn de geslachten volgens Plinius, aldus op een verwarde manier doorgegeven, dat wil zeggen, ze worden niet geïnternaliseerd; Er bestaat echter geen twijfel aan dat hij hier robijnen, granaten, almandien, hyacinten en andere rode edelstenen heeft beschreven en ze de naam karbonkel heeft gegeven. Zodat hun geschiedenis in verwarring wordt doorgegeven. Karbonkel, dat wil zeggen van rode en transparante edelstenen, zijn de robijnen, granaten, almandien en rode hyacinten: want zulke worden gevonden. Ik beschrijf de geschiedenis hiervan in volgorde.

Van de robijnen. Hoofdstuk X.

Robijn is een transparant juweel dat rood gloeit met kleine delen van de blauwe kleur en het bestand afwijst. De robijn zelf is niet van pure minia of cinnaber, maar van bloed, kokken, Indiase melk of karmozijn. Hoe minder blauw echter, zolang iets in het extreme vuur verschijnt, hoe nobeler het is. Als een edelsteen rood is door geelheid, moet er niet worden verwezen naar een robijn, maar naar een granaat- of hyacintsoort; want door deze toon onderscheidt hij zich van hen.

Soorten robijnen. Hoofdstuk XI.

Er zijn vier soorten robijnen. Werkelijk en eenvoudigweg Rubinus, Rubacellus, Balassius en Spinel genoemd. Hiervan zijn sommige wit en nauwelijks robijnrood, albirubine genoemd, andere zijn rood als rijpe kersen, sommige hebben gemengde kleuren, of zijn half rood, half wit, andere zijn half saffier en half robijn. [72]

Van de echte Robijn. Hoofdstuk XII.

Een echte robijn vertegenwoordigt, zoals ik al zei, de kleur van India' s terracotta en lak en glas geverfd met dezelfde kleur vermengd met lijnolie, toont de kleur van een zeer echte robijn. Het heeft een beetje cinnaberkleur in Indiase melk, maar het lijkt erop dat er een beetje blauw onder het extreme vuur zit. Want als er te veel blauw zou verschijnen zou het naar Balassius verwijzen. Als deze echte buis groot is en het gewicht van twintig karaten overschrijdt is hij de beroemde naam karbonkel waardig en er moet rekening mee worden gehouden dat hij zo hoog gewaardeerd werd onder de Ouden en voor wie het vermogen om te schitteren te midden van de duisternis werd ten onrechte gegeven.

De robijn wordt door de Indianen Tokes of Mamca genoemd, door de Perzen en Arabieren Yakut.

De grootsheid van de geboorteplaats en hoe de Robijn werd geboren. Hoofdstuk XIII

De beroemdste robijnen groeien op het eiland Sri-Lanka. Anderen en minderjarigen in Coria, Calcutta, Cambodja en Bisnager. Het beste in de rivier de Pegu die de inwoners via de mond en de tong verkennen. Want ze denken dat kouder en harder beter zijn. Er wordt gezegd dat ze hun kleur versterken door het vuur waarin ze koken. Ze worden meestal geboren in een soort steenachtige matrix met een roze kleur die sommige mensen als deze transparant is Balassius-robijn noemen. Want als het niet transparant is en als een edelsteen wordt het door allen de moeder of matrix van robijnen genoemd: Daarom omdat (het kind wordt gevoed in het moederbloed van de baarmoeder) hierin de robijn wordt gevormd, gevoed en groeit. In eerste instantie wordt het wit, maar naarmate het rijper wordt, wordt het geleidelijk sterker. Daarom worden er witte en witachtige exemplaren gevonden die nog niet rijp zijn. De meesten van hen zijn geboren in dezelfde mijnen waar saffieren worden gevonden. Als het eten gevarieerd was en niet helemaal geschikt voor de robijn; ze hebben een gemengde kleur, dat wil zeggen gedeeltelijk witachtig, gedeeltelijk rood of half robijn en half saffier, wat de Indianen van Nilacand saphirorubinos noemen.

Echte robijnen worden vrij groot gevonden. Rudolf de tweede, keizer Augustus en de meest onschendbare en mijn meest genadige heer, heeft een robijn die gelijk is aan de grootte van een klein kippenei en hangt er een karaat op.

Van zijn zuster, de weduwe van de koning van de Galliërs, werd hij van rechtswege zijn erfgenaam. Ik denk niet dat er in Europa een grotere te vinden is dan die. Als een edelsteen ooit als een echte karbonkel is beschouwd moet deze worden gehouden. Ik begreep dat het ooit voor 60.000 dukaten was gekocht. Maar als dat wat zeldzaam en mooi is hoog gewaardeerd moet worden dan moet dat wat ofwel totaal onschatbaar is, ofwel veel hoger gewaardeerd worden. De parel van Cleopatra werd gewaardeerd op 2.343.575 dukaten. Zoals zij al haar soortgenoten overtrof in schoonheid en grootsheid, zo ook deze karbonkel. Omdat het product niet tegen een hogere prijs werd verkocht, mag het dus ook niet tegen een eerlijke prijs worden verkocht. Omdat de handelaren de edelstenen niet voor zo'n prijs kunnen houden. Want als ze nutteloos geld of steriele rijkdom hebben of als ze hun goederen die met schulden zijn belast niet willen opgeven, zijn ze gedwongen deze te verkopen. [73]

Robijn eigenschappen, kwaliteiten & mogelijkheden. Hoofdstuk 14

De auteurs zeggen dat karbonkel of echte robijn, versleten of verdronken, sterk weerstand biedt aan vergiften en beschermt tegen de pest, verdriet afweert, lust onder controle houdt, kwade gedachten en angstaanjagende dromen afweert, de geest opvrolijkt, het lichaam veilig herstelt en als tegenslagen een persoon aandringen zal die kleurverandering op een donkerdere manier betekenen en de vroegere kleur van die uit het verleden weer terugkrijgen. In de tussentijd moet de slaap echter worden verminderd en moet het bloed enigszins worden geagiteerd zodat zwangere vrouwen gemakkelijk ontstoken kunnen raken.

De waardigheid en waarde van de robijn of karbonkel. Hoofdstuk 15

De waardigheid van de robijn is weliswaar groter dan het gewicht van het karaat, maar is het grootst vanwege de aangenaamste kleur waarmee hij de ogen voedt. Dienovereenkomstig kan een diamant überhaupt worden gewaardeerd op basis van zijn prijs en is er geen andere tabel nodig dan de vorige tabel, waarmee de prijzen van diamanten worden vastgesteld, boven de 10 karaat. Hij schrijft dat Garsias de Horto de robijnen van karaat kocht volgens de regel in de Decan voor 32 pond goud en dat ze werden gewaardeerd op 20.000 Portugees goud, welke waarde dicht bij de waarde ligt die het tablet laat zien. De waarde van de kleinere robijnen is nauwelijks vast te stellen. Tegenwoordig ontvangen juweliers de waarde daarvan echter van de diamant waarmee de robijn geassocieerd kan worden. Want als uit zijn grootte blijkt dat hij vier karaat heeft, moet de waarde van een diamant (alleen als hij perfect is en van absolute kleur is) worden geschat als hij vier karaat heeft. Degenen die niet tot tabellen kunnen worden herleid, worden op dezelfde manier gewaardeerd en zien er rauwer uit dan bereid. De rest die is uitgekozen om de kragen van matrones of de vrouwenwereld te versieren en geen exacte vorm heeft moet niet zo gewaardeerd worden als degenen die de tafel vormen. Ze hebben noch gewicht, noch dikte, maar alleen maat, kleur en transparantie.

Imitatie & vervalsing robijn. Hoofdstuk 16

Een robijn wordt meestal op drie manieren vervalst of geverfd. In de eerste plaats als het zonder enige of een beetje roodheid is wordt er een rode plaat of kleur of een glas rood geverfd en glanzend onder geplaatst. Sommigen denken dat deze methode geen fraude bevat omdat er een echt juweel kan verschijnen, ook al wordt dit niet geholpen door de juiste kleur. Het is echter fraude om de prijs van een edelsteen met een andere kleur te verhogen. Door dit bedrog verloor een zekere juwelier zijn reputatie, terwijl Rudolph de meest onoverwinnelijke keizer en mijn heer van de elementen probeerde te misleiden Ten tweede, wanneer een andere kostbare edelsteen wit wordt gemaakt, namelijk de witte saffier, het kristal, de topaas of de pseudo-diamant en vanwege zijn kleur er een plaat of ander transparant lichaam onder ligt, waardoor deze rood wordt en straalt, namelijk [74]de robijn is iets anders. Ten derde, terwijl de twee delen van het glas zo met mastiek aan elkaar zijn gelijmd dat de mastiek, geverfd met de kleur van kokos, door beide lichamen van het glas zo transparant is dat er een echte robijn uit kan komen gezien. De tweede en derde van deze methoden zijn het meest bezocht. Het is waar dat ze niet zo moeilijk te detecteren zijn. Allereerst worden ze als nep herkend omdat ze niet bepaald schitteren, het bestand niet overbrengen en er qua kleur mooier uitzien dan ze in werkelijkheid zijn. Sommige mensen zijn eraan gewend de fraude hiervan te kennen. Want als het een rode kleur mist en het vlak van de edelsteen over het wit ligt en het zicht door het oppervlak van de edelsteen en het wit wordt gericht zal de witheid zonder kleur verschijnen. Niettemin weten juweliers hoe ze de onderkant van een edelsteen onder verschillende hoeken zo kunstmatig moeten uitsnijden dat een ervaren vakman niet altijd fraude kan ontdekken door meerdere oppervlakken in alle richtingen te reflecteren. Vanwege deze fraude zijn robijnen in deze eeuw niet zo waardevol als in het verleden.

Sommige mensen maken robijnen na met goudpigment die ze in glas koken, niet bepaald geblokkeerd door een langzaam vuur: en de stukjes glas die aan de zijkanten van het glas plakken, maar erg kwetsbaar zijn, gebruiken ze wassen beelden om de beurten van de robijn die ze precies weergeven.

Van Robijn Balassius. Hoofdstuk 17

Deze robijn, die Balassius of Pallacius wordt genoemd, zou zijn naam hebben te danken aan het feit dat hij het paleis of de moeder is van de echte robijn die eerder is beschreven, waarin hij is geboren, en alsof hij in een paleis of paleis woont. Deze robijn heeft de kleur van Florentijnse lak of karmozijnrood, zodat een beetje van de kleur van het blauwe lijkt te zijn vermengd met rood, wat lijkt op de kleur van een rode roos. De echte kleur is hier behoorlijk verdund, zeer aangenaam voor het oog en behoorlijk helder als een echte robijn. Dit soort wordt vaak aangetroffen in aderen van saffier, en de blauwe tint van deze robijn is verdund en getemperd. Het wordt geboren in die streken waar karbonkels en echte robijnen groeien.

De waardigheid, deugd en gebruik van Balassius. Hoofdstuk 18

Balassius, gedacht aan de ware robijn, had kracht en vermogens, hoewel zwakker. Er wordt echter vooral gedacht dat het de impulsen van woede en lust in bedwang houdt en onder controle houdt en om deze reden is het vooral geschikt voor vrouwen. Vervolgens wordt aangenomen dat het alle leverafwijkingen corrigeert.

Balassius prijs en waarde. Hoofdstuk 19

Veel goedkoper dan robijn is Balassius. Want volgens Linshotanus wordt 1 hangend karaat gewaardeerd op 10 dukaten, 2 hangend karaat 20, 3 hangend 30, 4 hangend 40. En zo verder, waarbij het aantal karaten met 10 wordt vermenigvuldigd.

Imitatie & schilderen. Hoofdstuk 20 [75]

Ze worden vervalst als echte robijnen en fraude is moeilijker te ontdekken.

Van Robijn Spinel. Hoofdstuk XXI

Deze soort bloost meer dan de Balassius. De spinel heeft echter niet de glans van een legitieme robijn, misschien is die het vrouwtje van Plinius. Wordt op dezelfde plaatsen waar andere robijnen worden gevonden: Hij heeft nog minder kracht dan de robijn en is gemakkelijk te vervalsen.

Er zijn verschillende soorten spinellen en sommige zijn zo perfect dat ze worden vergeleken met robijnen. Er is nog een ander soort oud gesteente, waarvan sommige een robijnrode kleur hebben, sommige neigen naar een hyacintkleur en het is nog niet vastgesteld of het spinel is. Juweliers hebben geen expert op het gebied van spinellen; maar in plaats van rode robijnen of zelfs hyacinten zijn ze ook uitstekend, omdat ze worden vergeleken met spinellen. Ze willen N. prijs en zo veel dat ze voor spinellen kunnen verkopen. Ze polijsten ook op dezelfde manier als spinellen, hoewel ze een blauwe of robijnrode kleur hebben. Wanneer de spinel uit de oude rots bij de hand is, die geassocieerd kan worden met de diamant van de tweede karaat, en is teruggebracht tot een tafel, is deze de helft van de prijs van de diamant waard, als deze perfect is. Want als er een gebrek aan is, zal het doorgaan, zoals ik heb geleerd in de regel over diamanten.

Van de Rubacis of Rubicelli. Hoofdstuk 22

Deze edelstenen zijn dubbelzinnig tussen spinellen en hyacinten zodat je niet weet of je naar deze of die moet verwijzen, want het lijkt erop dat de kleur een mengsel van beide is. Boheemse granaten lijken soms erg op elkaar en of het granaten zijn wordt door vuur bewezen. Want de granaten van de Bohemers verdragen het vuur zonder het minste kleurverlies, in geen geval omdat ze hun kleur verliezen of veranderen, zodat het gemakkelijk duidelijk is dat het geen granaten zijn. De meest extreme hiervan is vuursteen en de meeste zijn geel.

Van de granaten. Hoofdstuk 23

Karbonkels worden terecht granaten genoemd; wanneer ze worden blootgesteld aan licht of zon vertonen ze het beeld van koolstof en beter dan robijnen. Want de granaten zijn bijna allemaal gemaakt van geelrood, zoals vuur, en de mini's van inheemse of kunstmatige schijnen die kleur te hebben waarmee vuur gewoonlijk wordt afgebeeld en daarom worden ze bij de Galliërs vermeille genoemd, welke naam ook betekent mini's. De Fransen noemen het minium vermeillon, waarvan vermeille is afgeleid.

De geslachten en geboorteplaats van de granaten. Hoofdstuk. 24

Granaten, sommige uit het oosten, sommige uit het westen. Orientale worden uit India, Calcutta, Cananor, Cambodja en Balaguate gehaald en uit Ethiopië, waar het voorkomt [76]

Deze worden in drie soorten aangetroffen. Want sommige zijn zwarter dan andere en lijken op de kleur van zwart bloed, maar toch glanzen ze en schijnen ze voldoende. De veronderstelde witte platen wekken de indruk van in de zonverbrande kolen: om deze reden denken sommigen dat het echte karbonkels zijn. Deze worden geweldig gevonden. Want ik heb er enkele gezien die groter waren dan een kippenei. Er is nog een soort die verwijst naar de kleur van de hyacint en als er niet te veel rood in zat zou men denken dat het een hyacint was, deze wordt door edelstenen Soriana genoemd. Want edelstenen knikken of aarzelen vaak in zulke een manier waarop je niet weet naar welke soort je moet verwijzen. Hieruit wordt het als een haag dat ze niet eens door juweliers worden herkend. Want qua hardheid zijn edelstenen van dezelfde soort niet altijd gelijk: zodat ze om deze reden niet van elkaar te onderscheiden zijn en het zeer zeker wordt dat ze ronddwalen. Want het is waar dat veel edelstenen soms niet alleen door de natuur gemengd zijn, maar ook verenigd. Een derde soort granaat, het viooltje van maart, heeft een kleur gemengd met robijn. Dit wordt als superieur aan de rest beschouwd en wordt door juweliers in het Italiaans rubino della rocha genoemd. Misschien is de karbonkel de amatistizontas van Plinius. Het is inderdaad moeilijk om hier iets zekers over te zeggen.

Occidental-granaten zijn sommige van een lichtere kleur, namelijk de Spanjaarden, die melden dat de kleur van het graan roze is, en vrij groot worden aangetroffen en wedijveren met de sprankelende vlam. Sommige zijn rood met een zeer rijke kleur en kunnen er niet door vuur uit worden verwijderd, zoals de Bohemers. Want er zit zo’n overvloed aan rood in dat ze zwart worden, tenzij ze worden verwijderd en er een zilveren plaatje overheen wordt gelegd. Want hierdoor wordt de overvloed aan kleur op een bepaalde manier verdund, net zoals deze door het uitsterven wordt verminderd. Zoveel als er in Bohemen worden gevonden, ze hebben allemaal zo weinig gebreken dat als er één wordt gevonden er een mist of een barst,of iets dergelijks, zichtbaar is. Ze worden gevonden in de buurt van Balnea Teplice, niet ver van Albi en van de stad Bilina. Deze zijn nobeler dan die van het Oosten. Zowel omdat ze vrij zijn van ondeugd, als omdat ze vuur weerstaan ​​en als echte kolen zijn. De boeren vinden deze verspreid in de velden zonder een matrix zoals zand of erwten en brengen ze naar Praag. Terwijl ze worden gevonden zijn ze van buitenaf zo zwart geworden dat tenzij iemand ernaar kijkt tegen het licht in hij de roodheid nauwelijks kan waarnemen. Bovendien zijn er enkele granaten genaamd Iserini, die worden verzameld in de weilanden van Iserin, vlak bij de grens van Silezië. Hoewel ze niet transparant zijn, worden ze moeders van granaten genoemd.

De kwaliteiten, eigenschappen, waarde en waardigheid van de granaten. Hoofdstuk 25.

Ik denk niet dat granaten enige andere duidelijke kwaliteit hebben dan drogen als ze tot stuifmeel worden gereduceerd. Anderen, aan de nek gehangen en dronken, zouden een grote hoeveelheid verdriet kunnen weerstaan, het hart versterken en melancholie afweren. Als ze tegen de artsen worden ontvangen, worden ze geschopt en gebruikt als hartelijke kiezers. Ze zijn voorbereid [77] maar het is het beste op deze manier. Eerst worden ze meerdere keren aangestoken en gedoofd in zoute olie totdat ze zijn opgelost. De room van wijnsteen, opgelost in olie, stolt in melk, wordt gewassen met warm water en wordt daarna gebruikt om te koken.

Wat betreft de waardigheid van die van Bohemen zou ik boven anderen de voorkeur geven aan het feit dat ze uiterst zeldzaam zijn en nauwelijks groter dan erwten, en bovendien dat hun kleur niet kan worden verwijderd of verminderd door enig vuur, wat kenmerkend is voor geen enkele gekleurde edelsteen. Op deze manier kan het onsterfelijke dus vergeleken worden met een diamant en een gouden roos. De negen die maandenlang in het vuur hadden gelegen en op verschillende manieren hadden geprobeerd de kleur te veranderen of te vervagen; maar tevergeefs, omdat de kleur bestand is tegen vuur en niet kan verdwijnen in damp of adem.

De prijs van granaten. Hoofdstuk 26

Keizer Rudolph werd verslagen & mijn heer Clementis had grote Bohemen als prijs en terecht aangezien ze zeer zeldzaam zijn en als iemand de grootte van de hazelnoot kan evenaren moet hij de prijs van de echte robijn evenaren. Kleine exemplaren zijn er ontelbaar, maar vanwege hun overvloed zijn ze, net als kleine parels, erg goedkoop. Omdat zij de grootste zijn en in voldoende aantallen te vinden zijn mogen de Oosterlingen en de rest hen niet in waardigheid of prijs overtreffen. Kleine en kleine van Bohemen worden per gewicht verkocht en de prijs stijgt afhankelijk van hun grootte. De grotere worden onderzocht door ronde gaten. Voor degenen die, gevormd en gepolijst, de eerste opening kunnen bedekken zodat ze er niet doorheen gaan. Als het er vier zijn worden ze door per daalder verkocht. Degenen die de tweede dekken, zijn één daalder waard. De derde is drie daalders waard. Wie heeft de vierde 9. Wie heeft de vijfde 27. Wie heeft de zesde 81. Wie heeft de achtste waar het getal 8 onder staat, 364. Want in de figuur is per ongeluk het zevende gat weggelaten, maar de tabel geeft de waarde ervan aan. Wie de gaten voor zichzelf wil beschrijven doet dat op deze manier. De diameter van een daalder of gekroonde granaat wordt genomen en vier keer vermenigvuldigd op basis van zijn lengte. Laat de diameter bijvoorbeeld de grootte van een erwt zijn, tel er nog drie diameters bij op, zodat de lengte 4 wordt.

De hier beschreven cirkels zijn gaten.

Vervolgens wordt elk van de eerste diameters, namelijk de tweede, derde en vierde, verdeeld in zes gelijke delen, dus er zullen achttien secties zijn. Want de eerste diameter heeft geen waarde, want degenen die minder waard zijn dan een daalder, ik wilde hier geen belasting heffen, maar als iemand de grootte wil hebben van het gat van degenen met een waarde van vier daalders, laat hem dan de eerste verdelen diameter in zes delen. Vijf delen van de diameter vormen immers hun diameter. De eerste cirkel, met de markering 1, geeft de grootte van het gat aan, uit de vijf secties van de eerste diameter in de lijn [78] gefuseerd. Ik heb echter niet de eerste diameter in delen gevolgd, maar alleen de andere drie. Deze vier diameters worden aangegeven met cijfers die in de buurt van de letter A 1 2 3 4 moeten staan. De secties zijn niet gemarkeerd met letters. Uit de afzonderlijke secties als diameters kunnen, indien gewenst, cirkels met gaten worden gevormd. Het begin van de diameter is het punt A zelf, het andere uiteinde is het snijpunt.

Een cirkel of gat met de eerste diameter, met daaronder 2, eindigend in het eerste gedeelte, een granaat met die grootte, wordt gewaardeerd op één daalder of kroon. De tweede cirkel die er 3 onder heeft en zich uitstrekt van het tweede gedeelte tot aan de letter A wordt gewaardeerd op 3 daalders. De derde, met daaronder het cijfer 4, dat zich uitstrekt van het derde deel tot aan de letter A wordt gewaardeerd op 9 daalders. De vierde, met daaronder het nummer 5, daalders 27, enzovoort, verhoogt de prijs in een drievoudige verhouding, tot aan de zevende sectie, die verschilt van de zesde en een half, en wordt waargenomen in de rest. Zo wordt de dertiende sectie, die precies drie diameters bevat, een granaat van die grootte gewaardeerd op 6165 daalders: die van 4 diameters op 45666 daalders. Er werd waargenomen dat dit werd uitgelokt in een verhouding van anderhalf, omdat ik, hoewel het een oneven aantal was, waarvan de helft moest worden meegenomen, de ijdelheid had weggegooid. En hoewel ik denk dat er in het tiende deel geen groter granaat te vinden is, heb ik toch een tafel gemaakt voor het veertiende deel enzovoort, en heb ik de delen gemaakt in de vorm van het negende deel waar de vierde diameter eindigt: zodat de lezer kan begrijpen dat het van onschatbare waarde of van enorme waarde kan zijn als het die omvang bereikt. Als parels, ook al overschrijden ze de gebruikelijke maatstaf, onschatbaar worden vanwege hun zeldzaamheid, waarom deze granaten dat dan niet kunnen zijn weet ik niet. Omdat alleen de mening en zeldzaamheid van mensen de prijs bepalen. Ik, die vele jaren in Bohemen heb gewoond, kan bevestigen dat ik nooit een burgemeester van de vijfde of zesde sectie heb gezien, hoewel ik met grote belangstelling heb gezocht. [79]

Iserine-granaten worden door de oosterlingen gewaardeerd zolang ze vrij zijn van gebreken, een aangename kleur hebben en bestand zijn tegen vuur. Orientale van de eerste en tweede soort kunnen, als ze kopieën zijn, dat wil zeggen perfect van vorm, kleur en hardheid, en 1 karaat hangen, op twee daalders worden gewaardeerd. Als er 2 karaten hangen, 4 daalders, als er 3 karaten zijn 6, als er 4 karaten zijn 8. Door het aantal karaten te verdubbelen tot het gewicht van 20 karaten. Vervolgens wordt het gewicht verdrievoudigd tot de veertigste was vanwaar het wordt verviervoudigd tot 60 en vervolgens vervijfvoudigd tot 100 zodat 100 was 500 daalders waard is. En tenslotte tot 200 Karaat zesvoud, nl. Het allerbelangrijkste om te overwegen is echter de kleur. Omdat ze variëren in kleur en soms zo dubbelzinnig zijn dat ze in de buurt komen van de kleur van een robijn kunnen ze naar het oordeel van deskundige juweliers min of meer gewaardeerd worden. Niet alleen om deze reden hebben ze een onstabiele prijs, maar ook omdat ze bij enkelen bekend zijn, en door enkelen gewild zijn, en soms wordt er een hoeveelheid van op de markt gebracht. De grotere kunnen, omdat ze zeldzamer zijn, altijd gemakkelijk worden geschat volgens de eerste regel. Orientale van de derde soort die in Italië robijnen della rocha worden genoemd kunnen worden gewaardeerd tegen de prijs van spinellen: ze worden immers als waardevoller beschouwd dan andere oosterse granaten.

Van de Almandien. Hoofdstuk 27

De almandien’ s aarzelen tussen granaten en robijnen, waardoor de robijnen zwarter lijken te zijn geverfd. Robijnen zijn goedkoper en hebben zwakkere krachten. Ooit heetten ze Alabandi, ze hebben de waarde van het oosterse granaat.

Over Amanda Hoofdstuk 28

Deze worden door Plinius Troezenii genoemd en zijn rood met witte vlekken afgewisseld met verschillende kleuren. Dit juweeltje is slechts bij weinig mensen bekend en daarom nauwelijks de prijs waard.

Van Hyacint Hoofdstuk 29

Hyacinten, die gemaakt zijn van rood fluweel en de vlammen van vuur imiteren worden een karbonkelsoort genoemd. Het is waar, niet allemaal, maar alleen die soort die roder is dan de rest en de kleur vertoont van zwartgallig bloed. Plinius zegt dat deze soort nauwelijks groter is dan een erwt. Ik ben van mening dat Hyacinten major die glanst met een schitterend rood geheel bij de ouden onder de karbonkelgeslachten werd gerekend: maar ik twijfel er niet aan dat sommigen van ons tot de Chrysolietengeslachten onder de Ouden behoorden.

De geslachten van hyacinten. Hoofdstuk 30 [80]

De vier soorten blauw bepaal ik aan de hand van kleur. In de eerste klasse zijn er die gloeien als vuur en de kleur hebben van een smeltkroes, zoals die van een inheemse mijn of zeer giftig bloed. De Galliërs noemen deze Jacinte la belle en zij brengen de kleur in verband met die van het Boheemse granaat, maar lichter zonder enige vermengde zwartheid. Deze hebben de voorkeur boven alle andere en kunnen worden verwezen naar de karbonkelsoort. Tot de tweede klasse behoren degenen die pronken met het karmozijnrode kruis en duidelijk de kleur van glas en stelt voorstellen, of van lood met zijden, driemaal in een ijzeren plaat gegoten en verglaasd. In de derde klasse bevinden zich degenen die een gele amberkleur vertonen, zo precies dat ze niet van barnsteen kunnen worden onderscheiden, behalve door hardheid of stro (wat ze niet aantrekken). Ik heb zo'n exemplaar. Deze zijn de goedkoopste van allemaal en zijn helemaal niet transparant vanwege de atomen en deeltjes die ze in zichzelf bevatten en die transparantie verhinderen, en ik zou ze eerder als de lyngurium van de ouden hebben beschouwd dan als barnsteen. Want het is nauwelijks te geloven dat de Ouden barnsteen hadden, zacht en vatbaar voor de verwondingen van vuur, in plaats van een steen of een edelsteen. In de vierde klasse zitten degenen die absoluut geen rood in zich hebben en degenen die een transparante witte amberkleur hebben. Deze zijn het goedkoopst van allemaal. Het verwijst naar een ander soort rood dat een gemengde kleur van grijs en blauw heeft. Het is waar dat ik denk dat niemand anders het ooit zo heeft gezien. Daarom moet het groen zijn. Want een doffe kleur gemengd met blauw geeft altijd een groene kleur, zoals schilders weten, die groen maken met indigo- en goudpigment en met elke gele en blauwachtige kleur. Als je deze twee verschillende kleuren in het lichaam van een edelsteen plaatst, zullen er meer verschijnen; dat wil zeggen groen, rood en paars, zoals in een hemelse regenboog en een opalen edelsteen, die, geverfd met rode, blauwe en gele kleuren door reflectie groen en paars vertoont. Plinius hyacint behoort tegenwoordig tot de soorten amethist. Net zoals de amethist van vroeger, nu de naam granaat krijgt. Leeftijd en onervarenheid van juweliers hebben de namen van de edelstenen zo verward dat het nauwelijks mogelijk is om hierover iets zekers vast te stellen.

Geboorteplaats, deugd, rijkdom, eigendommen, waarde en vervalsing van hyacint. Hoofdstuk 31.

Bij de rivier de Isera, op de grens van Silezië en Bohemen en de stroom George bij Hirspergam, blijken ze nog inferieur te zijn. Want de edelere exemplaren komen uit het oosten en zijn te vinden in Canamor, Calcutta en Cambodja. Het is vooral nuttig om de pest af te weren als het als amulet om de nek wordt gedragen, of in een ring wordt ingesloten. Er wordt aangenomen dat het slaap tot stand brengt, de deugden van het hart beschermt, rijkdom, eer en voorzichtigheid vergroot, de geest levendig maakt en de drager tegen bliksem beschermt. Het eerste type is duurder in prijs. Dan de tweede en dan de derde. Dan is de vierde de goedkoopste, niet eens de verhulling zelf, zodat de steen niet de prijs van de verhulling opbrengt. Als er bijvoorbeeld 2 daalders voor de dekking moeten worden betaald is dit nauwelijks 4 waard. Het eerste type verborgen prijs kan acht keer de verhouding overschrijden. Volgens het viertal Het derde dubbele, of als je iets zekerder wilt, het eerste soort oosterse granaat is volgens dezelfde prijs dubbel zo duur en [81] de derde helft. Het is waar dat in het geval van goedkopere edelstenen niets met zekerheid kan worden vastgesteld, dus ook hier niet; Kleur, zuiverheid, grootte en vorm veranderen de prijzen van edelstenen. Hier worden absolute juweeltjes niet als defect beschouwd. Vervalsing van blauw verdient het nauwelijks. In plaats daarvan wordt soms glas lood vervangen, dat door zijn gewicht en hardheid gemakkelijk te onderscheiden is van de echte edelsteen, want de echte edelsteen is zachter en zwaarder.

Van Amethist. Hoofdstuk 32

Amethist heet Achlamach in het Hebreeuws, Enegla in het Chaldeeuws. Het heeft een violette kleur die voortkomt uit het mengsel van rood en blauw. Deze verschillen worden onderscheiden naar geboorteplaats en kleur. Sommigen, zoals de Indianen, hebben een mengsel van geel waardoor ze tussen de karbonkels worden genoemd en naast de blauwe staan. Sommige wijnen hebben een paarse kleur die ook in India voorkomt. Anderen zijn precies paars en violet, die zowel in India als in Europa voorkomen. Anderen zijn inderdaad violet geverfd, maar slechts in geringe mate, zodat ze volledig transparant zijn, terwijl degenen die zachter zijn dan de rest ook goedkoper zijn en worden aangetroffen in Bohemen, Saksen en andere streken zoals de voorgaande. Maar degenen die paars schijnen met een roze glans zoals carneool, worden boven de rest aanbevolen, zowel omdat ze harder zijn, als omdat ze op zo'n manier in diamant kunnen worden veranderd dat de inkt nauwelijks kan worden gedetecteerd door de meest bekwame juweliers. Want ik zag een diamant van 18 miljoen gekocht van goud en een gouden ring omsloten met een wit geblakerde oosterse amethist van dezelfde vorm en grootte en op dezelfde manier ingelegd met goud, zodat het mij werd gebracht dat er geen verschil kon worden opgemerkt. Deze werd door de goudsmid van de keizer op tweehonderd daalders gewaardeerd, vanwege de wateren die ze echt als diamanten noemen, die hij hier en daar sprankelend goot. Ze worden op dezelfde manier tot diamanten gemaakt als saffieren, waaraan ze de voorkeur hebben omdat ze niet zo wit worden, en de echte schittering van diamanten op briljante wijze wordt gelogenstraft.

Geboorteplaats en prijs. Hoofdstuk 33

Ze worden gevonden in India, Arabië, Armenië, Ethiopië, Galatië, Thasos en Cyprus en andere bekendere oostelijke plaatsen. In Duitsland, Bohemen, Misnia over Wolkenstein en het kasteel van Hohenstein, dat anderhalve kilometer verwijderd is van Stolpa, de stad Misnia. Op dezelfde manier worden in Trebisa, vlakbij Misnia en de naburige plaatsen de mooiste en volmaakt violette exemplaren in overvloed gevonden, zelfs wittere. Het is waar dat ze allemaal zo zacht zijn als kristallen, ook al zijn ze minder gewild. Dat wil zeggen de Oosterlingen zijn strenger als ze vlekkeloos zijn en vrij van alle ondeugden en de gewenste kleur hebben terwijl ze één was en één daalder ophangen of gekroond worden. Terwijl er twee wachten, twee daalders, terwijl drie, vier, terwijl vier zeven zijn, zodat de verschillen altijd met de waarde worden verhoogd, zoals de tabel aangeeft, en het verschil opgeteld bij de vorige prijs de volgende prijs vormt. Dus 20 karaten zullen 201 daalders waard zijn. Als iemand geleid wil worden in plaats van een daalder, laat het dan hetzelfde zijn: neem gewoon de verhouding [82] de stieren zullen woeden. Voor juweliers varieert de prijs van deze edelstenen gemakkelijk omdat kleur van het grootste belang is, ongeacht het gewicht.

Ze zijn begiftigd met het kleinste aantal daalders, maar met een dubbel oppervlak zijn ze twee daalders waard, vier keer vier, acht keer acht en zestien keer 16 daalders. Nu wordt de grootte van het dubbele oppervlak verkregen als er een gelijkzijdig vierkant in de cirkel wordt gemaakt, en een ander vierkant vanaf de hypotenusa, want dat is dubbel. Nu begrijp ik gelijkzijdige vierkanten en rechthoeken. Nu is de grootte van het oppervlak viervoudig, als de zijde van het eerste vierkant wordt verdubbeld en er een vierkant van wordt gemaakt, of als er nog een vierkant wordt gemaakt door de hypotenusa van het dubbele vierkant. Wanneer de vierkanten zijn opgesteld, kunnen cirkels worden gemaakt en uitgehold, zodat ze in plaats van gaten zijn, om de grootte van de edelsteen te onderzoeken, want het gat dat erdoorheen gaat is kleiner en het gat dat er niet doorheen gaat is groter. Het is waar dat de bovengenoemde edelstenen, willen ze de door mij voorgeschreven waarde hebben, bijna puur moeten zijn, anders moeten ze tegen een veel lagere prijs worden gewaardeerd. Maar ze worden zelden vrij van alle gebreken aangetroffen. Degenen met wolken, scheuren en veren bereiken nauwelijks het midden van de vastgestelde prijs. Als de grootte van een edelsteen van drie vijf 6, 7 of meer daalders gewenst is: uit de geometrie van de [83] te zoeken hoeveelheid. Nu wordt het op deze manier gevonden; laat een orthogonale driehoek worden gevormd uit de zijden van de vierkanten waarvan de getallen het gezochte getal vormen want de hypotenusa zal de zijde zijn van het vierkant van de gelijke zijde en de orthogonaal waarvan de hoeveelheid gewenst is. Ik wil bijvoorbeeld een gat of een vierkant van drie daalders vinden. De ene zijde van de orthogonale driehoek zal de zijde van vierkant A zijn. De andere zijde van de driehoek zal vierkant B zijn. De hypotenusa hiervan zal het vierkant vormen, en de cirkel de opening van drie daalders. Als ik vijf daalders wil, neem ik de zijde van vierkant C en de zijde van vierkant A en construeer een orthogonale driehoek, waarvan de hypotenusa een vierkant zal vormen dat vijf keer de eerste zal bevatten en de prijs van 5 daalders zal invoegen. Als ik 10 daalders wil vanaf zijde D van het vierkant, vanaf zijde B van het vierkant, richt ik een driehoek op waarvan de hypotenusa het gewenste vierkant aangeeft.

De krachten, vaardigheden van Amethist, enz. Hoofdstuk 333

Er wordt gezegd dat het dronkenschap tegengaat en dat dit wordt aangegeven door de kleur van de wijn waarmee hij wordt begiftigd, alsof deze een kenmerk van het vermogen is. Vanwege dit vermogen ontvingen de Griek de naam amethist. Sommigen schrijven om de dampen van wijn die in de navel opstijgen naar zich toe te trekken en te verspreiden en bijgevolg dronkenschap en losbandigheid af te weren. Anderen voegen eraan toe dat het slechte gedachten voorkomt, zorgt voor een gelukkige instelling, waakzaamheid en energie, ja, het gebruikt om gemakkelijk de gunst van prinsen te winnen.

Het wordt vervalst of bedrogen. Hoofdstuk 35

Het wordt vervalst met een violette kleur gemengd met mastiek en tussen twee stukken glas gelijmd of door glas van dezelfde kleur tussen twee stukken kristal te plaatsen. De Duitsers verdienen geen vervalsing, want er zijn er behoorlijk veel.

Van Parels & Uniones. Hoofdstuk 36

Parels en Uniones, ook al mogen ze niet tot de edelstenen worden gerekend omdat ze niet zoals alle andere in de aarde worden geboren, maar in dieren, dat wil zeggen in schelpen. Maar omdat ze over het algemeen worden beschouwd als kostbaar en gelijkwaardig aan edelstenen, en ze door iedereen worden gezocht vanwege wereldse en luxueuze versiering, vooral voor vrouwen, zoals ooit, zo en nu: dacht ik dat ik geen kwaad zou doen als ik beschreef de geschiedenis ervan na de diamant en de karbonkel. Want deze drie pareltjes hebben doorgaans de leiding. Margarieten worden daarom ook parels genoemd, bij iedereen bekend en hoewel ze groot zijn, zijn ze waardevol: ze worden gestolen door de Arabieren en Perzen, ze worden verplaatst door de Indianen, ze worden geleend door de Malanaris. Ze worden door de Portugezen Aliofar genoemd, vanuit de haven van Perzië Julfar. [84]

Soorten parels. Hoe ze worden geboren, waar en van welke grootte. Hoofdstuk 37

Parels onderscheiden zich alleen vanwege hun geboorteplaats en schoonheid. Daarom onderscheiden de Europeanen hen van binnenlandse omdat ze meer oosters zijn dan de rest.

Ze worden in schelpen geboren. Plinius schrijft dat op een bepaalde tijd van het jaar de schelpen wulps zijn en dorsten naar de dauw van de zee als een echtgenoot naar wiens verlangen ze gapen en wanneer de meeste maanslag smelt met een soort geeuw om het gewenste vocht op te zuigen; Want het gezelschap van de hemel en de zon is voor hen groter dan het gezelschap van de zee. In de troebele lucht worden het troebele en de heldere met helder en de gezonde geboorte van veelvouden verschijnt op de huid. Echter deze mening van Plinius over hun conceptie en voortplanting heeft mij nooit in overeenstemming met de waarheid geleken. Want ik nam verschillende parels uit de schelpen en ontdekte dat ze in het lichaam van het dier werden geboren uit de vloeistof waaruit de schaal van de schelp groeit. Want dat vocht dat aan de schaal kleeft, omdat het bestaat uit aards, stroperig en nauwkeurig opgelost in de kleinste hoeveelheid (uit het waterige vocht van het dier), droogt geleidelijk op en verhardt, en wordt pas op een bepaald moment, en niet altijd, afgebroken door het dier uitgebraakt als structuur voor de schaal. Hierbij is het zo dat de huid uit meerdere schelpen bestaat, terwijl deze laatste wordt gedroogd voordat er een nieuwe wordt toegevoegd. Terwijl dat lichaamsvocht door een ziek dier niet kan worden uitgebraakt en uitgestoten, en het in het lichaam blijft hangen, en zal worden vastgehouden als het daar wordt gedroogd; het rudiment en het begin van parels; waardoor, vaak toegevoegd met nieuw vocht, en daardoor gedroogd de huid van tijd tot tijd nieuw wordt en in de parel gaat, net zoals er stenen ontstaan ​​in blaren en blaren van de blaas en de steen zal verdwijnen. Op deze manier wordt Bezoar gegenereerd bij Indiase geiten met veel nagelriemen. Schelpen die parels opleveren, zijn gemakkelijk te herkennen. Sinds nr. zonder de knobbeltjes zijn ze uiterlijk mooi en goed gevormd, zonder parels. Hoewel ze in zekere zin knolachtig, ongelijkmatig en ziekelijk zijn, hebben ze ook hun fouten. Als parels de geboorte van schelpen zouden zijn zou elke soort schelp op dezelfde manier ontstaan, wat de ervaring niet goedkeurt, want er zijn veel schelpen met precies dezelfde vorm die geen parels of parels voortbrengen. Dan zouden ze niet bolvormig en uit cirkelvormige nagelriemen geboren worden, maar langwerpig als een rudiment van de toekomstige schelp: tenzij iemand later, terwijl de parels groter worden, zei dat ze gespleten waren voor een dubbele of beide schelpen. Het is waar dat dergelijke dingen nooit zijn voorgekomen en het is ongepast dat een lichaam daarna zo hard wordt gebroken. Bovendien, wat de eerste beginselen van dieren ook zijn, ze zijn altijd zachter en geschikt voor de stof van het dier en niet zo hard als zelfs de meest versterkte parels, die daarom ongeschikt en ongeschikt zijn voor elke vorm en omvang. Want het is onjuist dat ze zacht zijn in het water, en dat ze, wanneer ze eruit worden gehaald, zo hard lijken als koralen.

De bekendste vind je in de Perzische Golf tussen het eiland Ormus en Bassora, namelijk rond Bahrein, Catyssa, Julfa, Camaron en andere plaatsen van de Perzische Golf, van [56] op welke plaatsen ze naar het eiland Ormus worden vervoerd, die de voorkeur hebben boven de rest. Tussen het voorgebergte van de Comorin en het eiland Sri-Lanka wordt elk jaar de grootste overvloed aangetroffen, maar ze zijn niet te vergelijken met de Perzen. Het eiland Taprobana, nu Sumatra genoemd, gelegen tussen Groot-Java en India, is ook de wildste parel, namelijk Palane en Caralco, het voorgebergte van India. Maar er zijn er maar weinig, en daarom zijn ze goedkoper. Op het eiland Borneo & Aynon worden ze groter geboren, maar de elegantie van de vormen wordt veroverd door de Perficis. Westerlingen worden minder aanbevolen, omdat ze melkachtig zijn en niet de zilverachtige glans en glans van het oppervlak hebben, zodat je er precies als in een spiegel in kunt kijken en naar je eigen gezicht kunt kijken. Hoe dieper de schelpen in de zee leven, hoe kleiner ze parels produceren. De lichte en witte schelpen van de Indianen genaamd Cheripo, en waarmee lepels en kopjes worden gemaakt, leveren de mooiste parels op. Maar degenen die chanquo en parelmoeren worden genoemd, zeker niet. Omdat ze echter heel mooi en licht van binnen zijn passen ze ter versiering bij de maagden en andere dingen; daarom worden ze naar Bengalen gebracht waar armbanden en andere werken worden gemaakt. Want er was een gewoonte dat maagden niet verdorven mochten worden, tenzij hun armen versierd waren met dit soort armbanden. In Europa komen ze ook op veel plekken voor, nl. Maar ze zijn erg klein. Op de Vogezenberg van Lotharingen en in Voitland worden parels behoorlijk elegant gevonden. Verum die zijn verzameld in Bohemen bij Horasdiovitium, Straconitium en het kasteel van Rabi lijken mij te verkiezen boven de rest. Want ik zag er enkele die nauwelijks van de Oosterlingen te onderscheiden waren. Dit wordt in hen bekritiseerd omdat ze witter zijn dan de oosterse die een zekere zilverachtige witheid hebben, omdat ze melk voor zich hebben. Op de bovengenoemde plaatsen verzamelde ik een aantal zeer voortreffelijke parels, maar van de vijfhonderd schelpen die ik opende kon ik er nauwelijks tien zonder gebreken hebben. Het grootste deel is zwart of gelig zodat het lijkt alsof het van klei is gemaakt. Vervolgens wordt bij de schelpen die parels voortbrengen met een bruine kleur, de binnenste schelp ook in dezelfde kleur geverfd. De zuiverheid en sap waaruit we hebben gezegd dat de schaal is vergroot, alsof het lamellen of nagelriemen zijn, zijn in de meeste gevallen van dezelfde kleur.

Grote parels worden unions genoemd omdat ze zelden even groot zijn. Er worden honderden graankorrels gegenereerd die rond het voorgebergte van de Comoren hangen. Maar de grootste bij het eiland Borneo weegt, hoewel niet zo elegant, ongeveer 160 tarwekorrels en die was ongetwijfeld groter dan die van Cleopatra die ze had opgelost in azijn om te laten zien dat ze een kostbaarder diner voor Antonius had. Want dit werd op honderd sestertiën (dat wil zeggen volgens Budeus de rekenaar) gewaardeerd op tweehonderdvijftigduizend goud. Ik zag er meerdere in de Gouden Kroon van keizer Augustus, hij vermoorde Rudolph de tweede barmhartig waarvan de belangrijkste zo groot als een notenmuskaat was, de meest absolute in omvang en in elke vorm van schoonheid en er werd gezegd dat deze voor dertigduizend gouden hangers was gekocht. Budeus vertelt ons dat in Gallië de grootte van een hazelnoot voor drieduizend goudstukken werd gekocht. Toegegeven, het lijkt mij een kleine prijs, tenzij het een klein hazelnoot was. [86]

Over de natuurlijke capaciteiten, kwaliteiten en eigenschappen van parels. Hoofdstuk 38

Sommige mensen geloven dat de bijen parelschelpen als leider hebben, en dat de leider gemakkelijk de rest van hen kan vangen die de koning naar de weide volgen in een kudde met netten, dat wil zeggen dat ze de koning kunnen vergezellen en niet willen van hem gescheiden te worden.

Parels vervagen als ze oud zijn, maar de ware kleur van het bovenste laagje keert terug naar de oorspronkelijke kleur. Maar hij wordt neergehaald door de geest van vitriool; echte voorzichtigheid is geboden, opdat zij het verlies niet zouden voelen: anders wordt de jeugd aan hen teruggegeven door het afstoffen van albast, wit koraal, wit vitriool en witte wijnsteen. Hetzelfde gebeurt als ze aan duiven te eten worden gegeven, of als ze worden ingewreven met rijst en zout, of als ze worden begraven in grof geklopte gierst vermengd met zout. De vlekken worden verwijderd door de dauw van mei, die op de bladeren van de sla rust, als ze overdag afsterven of ermee bedekt zijn. Sommigen denken dat ze zacht zijn in het water, net als koraal. Het is waar dat ik, die velen uit de wateren en uit de baarmoeders van dieren heb gehaald, zowel in de wateren als daarbuiten even hard ben bevonden. Sommigen schrijven dat parels groeien met het wassen van de maan, en dat ze donker, hobbelig en verwrongen vluchten als de maan afneemt. Maar uit het bovenstaande kan gemakkelijk worden afgeleid dat dit niet in overeenstemming is met de waarheid.

De parels hart en vitale geest worden sterker; daarom weerstaan ​​ze gifstoffen tegen alle pestilentie en verrotting, vrolijken ze de geest op, verwijderen hart- en melancholische aandoeningen en syncope, en zorgen ervoor dat de substantie van het hart niet opbrandt met legitieme voorbereidingen. Om deze redenen zijn ze het meest nuttig bij brandende of pestachtige koorts. Ze zijn ook effectief tegen de bloedstroom en alle andere uitstroom van de hersenen, versterken de hersenen en zenuwen, en drogen de tranen van de ogen gemengd met verse boter, gesmeerd op de bovenste oogleden of toegevoegd aan oogdruppels. Ze verbeteren en verhogen de melk van een vrouw.

Ze worden op deze manier bereid, gewassen met water van rozen, kruidnagels, lavendel of citroenmelisse, gewassen met een marmer- of porfiersteen tot ze glad zijn: en dit gebeurt op dezelfde manier waarop schilders kleuren wrijven. Dit mag niet worden gedaan met metalen omdat alles wat van metaal is gemakkelijk aan hun lichaam blijft kleven, wat de vijand van hun natuur is, en de ernstigste symptomen kan veroorzaken zoals de dagelijkse ervaring leert.

De parels, bereid zoals we zojuist hebben gezegd kunnen met verschillende dingen worden gemengd. Er zijn twee combinaties van parels onder de apothekers. Sap van parels warm en koud. Warme kracht versterkt de zwakte van degenen wier hart faalt; zonder vanuit het hart of vanuit de maag naar de oorsprong van kwaad doen te leiden, verdrijft hij iedere oorzaak van kwaad. Bovendien helpt het astmapatiënten, hoest en koorts, brengt het degenen die door een langdurige ziekte zijn bezweken en degenen die wegkwijnen in zwakte weer tot leven en brengt ze terug naar hun vroegere kracht. De koude draagt ​​bij aan de sterkte van alle zwakte die het gevolg is van overmatige hitte of waarmee overmatige hitte gepaard gaat. Dienovereenkomstig is het gebruik bij kwaadaardige en pestachtige koortsen zeer nuttig. Syncopen neemt ook de afhankelijkheid van de geest van vastberadenheid weg. [87] Hun poeder, bereid op de voorgaande manier, wordt gegeven door middel van slepen, de ene helft een drachme en hieraan wordt soms een bezoar, een eenhoorn, een been uit het hart van een hert en toegevoegd voor een verscheidenheid aan genegenheden. Hier moeten poeders voor alle gifstoffen en beten van dieren altijd bij de hand zijn, vergelijkbaar met geen enkele parel preparaat van een scrupel, tien korrels Bezoar steen, vijf korrels van het been uit het hart van een hert, voor de eenhoorn tien, paradijskorrels tien granen. Laat het stof in de vorm van een drachme halffabricaat aan de korst worden gegeven. Als een man parels oplost in het sap van een slechte citroen, zal hij ze uitwerpen. De kracht wordt gemakkelijker naar de leidende delen ervan gebracht. Maar het is om deze reden erg handig om parelwater te maken, wat bewonderenswaardig is voor het herstellen van kracht en het opwekken van doden. Laat de parels oplossen in sterke wijnazijn, of beter nog in het sap van citroen of de geest van vitriool of zwavel totdat ze vloeibaar worden, waarbij van tijd tot tijd nieuw sap wordt toegevoegd en het eerste wordt verwijderd. Voeg vervolgens aan deze melkachtige en troebele oplossing suiker c.s. toe voor zoetheid Als er vier jaar oplossing is geweest voeg dan toe rozen, aardbeien, Borago bloemen en citroenmelisse water, twee bosjes kaneel. Als je het wilt gieten, schud dan het water zodat het bezinksel kan worden gedronken. Er kan van één ons tot honderd ons worden gegoten en er is niets voortreffelijker te verkrijgen: bij kwaadaardige en pestachtige koortsen is het gewone water dat voortkomt hiermee niet te vergelijken. Er moet alleen op worden gelet dat tijdens het oplossen van de parels het glas nauwkeurig moet worden afgesloten zodat hun geest niet uitademt. E Op deze manier kunnen eerdere waterbodempanelen gemaakt worden. R. Voeg aan het bezinksel waaruit al het water door het bad is gehaald vier eetlepels suiker, rozenwater en kaneel toe, enz. een bestand worden. Deze zijn effectief in het snel herstellen van kracht en het verbeteren van het verouderingsproces. Water gewonnen als de vorige, maar in een iets grotere dosis dan de vorige, is toch erg nuttig. Als de tabletten zijn bereid uit het poeder van de parels zijn ze niet zo effectief als de bovengenoemde omdat hun kracht niet zo gemakkelijk kan worden verminderd alsof ze in een vloeistof zouden zijn opgelost. Water wordt ook bereid met parels, die ze de vijfde essentie van spagiri noemen. Dat is vooral effectief tegen gifstoffen en versterkt de vitale capaciteit van het hart omdat het niet gemakkelijk door gif kan worden beïnvloed, het behoudt de gezondheid, deblokkeert de milt en de lever, kalmeert brandende koorts, neemt de dorst weg, stimuleert het hart, stimuleert geslachtsgemeenschap, geneest steenpuisten en steenpuisten, versterkt de zenuwdelen, voorkomt beroertes, spasmen, toevallen en verlammingen. Het corrigeert ftisis, wegkwijnen en seniele aandoeningen, het temt phrenitis, het kalmeert de stroom aambeien, het voorkomt de erosie van zwerende kanker en door het tegenovergestelde van welke ziekte dan ook te versterken en de overmaat van welke ziekte dan ook te verminderen, herstelt het deze in zijn oorspronkelijke staat en vroegere gezondheid. Op deze manier bereide R. parels zeer goed gewassen en vermalen tot poeder met een marmeren steen, voeg aan deze viooltjes toe, giet er vluchtig menstruatiezuur, plantaardig of mineraal over, zodat vijf centimeter van de vloeistof opvalt, en de fles is goed gesloten zodat de geesten geen as uitademen en blijf warm totdat alle parels zijn opgelost. Verwijder vervolgens met behulp van het bad de menstruatie tot het droog is: giet het gecalcineerde water gedestilleerd en geabstraheerd [88] door herhaling zodat alle bitterheid kan worden weggenomen. Als dit is verwijderd, giet je de wijngeest erover die je eruit perst door meerdere keren te roeren zodat het een vloeistof wordt die op olie lijkt. De geest moet in het bad worden weggenomen zodat de olie in de gever blijft. Maar als je de essentie door zand destilleert wordt het vermengd met de geest van die wijn en overstijgt het de alembiek. Een paar druppels hiervan worden besprenkeld met geschikt water en als de geest van zout, zoutolie of vitriool erop wordt gestrooid wordt de essentie opnieuw gestold: want het is bekend dat dit goed werkt. Van parelmoer kunnen dezelfde dingen worden gemaakt als van parels, en ze hebben niet minder kracht, maar zijn precies hetzelfde.

De waarde en prijs van parels. Hoofdstuk 39

De prijs van die parels, die rond en peervormig zijn en volmaakt in al hun kwaliteiten, kan met grote moeite worden bepaald. Gedeeltelijk omdat de juweliers hun prijs verhogen of verlagen afhankelijk van hun keuze en overvloed; gedeeltelijk omdat ze qua schoonheid en kleur, hoewel ze het meest elegant lijken, niet weinig van elkaar verschillen. Budeus stelde de prijs van de parels op een bepaalde verhouding vast, maar deze was zeer hoog en mocht geenszins geheim worden gehouden. Ik denk dat het op deze manier nauwkeuriger wordt besloten. Allereerst één was, dat wil zeggen een hanger van vier parelkorrels, waarvan de prijs gewoonlijk standaard op drie daalders wordt vastgesteld. Als het echter groter of kleiner is moet de prijs van florijnen of kronen, of welk derde getal dan ook, worden toegepast, want het is hetzelfde; en op dit punt kan er geen fout worden begaan en de regel is geschikt voor elke munt. Als dus een parelhanger drie karaten waard is en je vraagt ​​hoeveel het waard is als het vier karaten weegt, neem er dan 4 op, dan worden het 16, wat je opneemt tot de waarde van één was, dat wil zeggen 3 je krijgt 48 de waarde van de parel. Deze regel is van toepassing op parels die minder dan 11 karaten bevatten. Als je de waarde van 11 karaten wilt, neem dan 11 op zichzelf en je hebt 121, die je bij 3 optelt, de waarde van één was door eerst de waarde eraan toe te voegen, zodat ze 4 zijn, en je hebt 484, de waarde van 11 karaten. En deze regel is van toepassing op de vijftigste was, enzovoort. Als u daarom om de prijs van meer hangers vraagt, neem dan het aantal secretarissen en het quotiënt op in drie daalders, zodat een bepaalde prijs voor parels ontstaat die permanent is in alle regio's voor parels die meer dan 50 was wegen. Voor dingen die niet zo veel gewicht hebben, omdat ze in grotere overvloed aanwezig zijn, verandert hun prijs vaak. Als het echter wordt gewijzigd (één karaat parel is bijvoorbeeld twee daalders waard), moet deze ook worden gewijzigd in de vijftigste was van alle hangers. Maar dezelfde regel als ik hierboven heb gegeven moet worden nageleefd vanaf de tiende tot de was, en vanaf de tiende tot de vijftigste. Want het kwadraat van het aantal karaten moet worden vermenigvuldigd met de prijs van twee daalders, dat wil zeggen elke keer dat het de prijs weergeeft voor degenen die minder dan elf karaten ophangen. Zolang er meer dan tien karaten hangen, wordt het kwadraat van de karaten vermenigvuldigd met de waarde van twee toegevoegde daalders, dat wil zeggen met het drievoudige getal telkens wanneer dit de prijs aangeeft. Tot nu toe heb ik de prijzen bepaald van unions, nu van parels die niet aan de karaat hangen en de borsten en halzen van kettingen van edele maagden en matrones. De prijs van de kleinere parels. [89]

De prijs moet worden bepaald op basis van de prijs. Als deze in alle opzichten perfect zijn, dat wil zeggen een mooie kleur hebben zonder knobbeltjes, en als ze rond zijn en een korreltje wegen, kunnen ze op dertien kruisen worden gewaardeerd. Nu is het kruisbeeld 1/70 deel van een daalder. Als er twee korrels 52 hangen, als er drie 117 zijn, als er vier zijn, zijn dit 210 karaten, dat zijn drie daalders. Want hier wordt het aantal granen op zichzelf genomen en vervolgens vermenigvuldigd met de waarde van één graan. Als het gewicht van de middelste korrel wordt opgeteld wordt het overschot van het laatste getal, dat wil zeggen het grootste, van het kleinere getal genomen, en de helft ervan wordt bij het kleinere getal opgeteld zodat de prijs als tamelijk rechtvaardig wordt beschouwd. Er wordt bijvoorbeeld gevraagd naar de prijs van een parel die met anderhalve korrel hangt. Aangezien de prijs van één graan 13 is en van twee 52, trek je 13 af van 52, dan blijven er 39 over. Ik neem de helft hiervan, namelijk 19, en door 13 op te tellen bij het eerste getal worden ze 32. Dit zal een redelijk rechtvaardige prijs zijn. Er zou inderdaad iets nauwkeuriger in deze zaken kunnen worden vastgesteld, maar dit is geenszins noodzakelijk, aangezien er nauwelijks rekening wordt gehouden met de verhouding van halve korrels en de prijzen van juweliers eerder met het oog dan met gewichten worden onderzocht.

Ik heb de prijzen van ronde parels en de belangrijkste vermeld, nu worden ook de prijzen die niet rond zijn gewaardeerd, sommige hiervan zijn halfrond, met een plat oppervlak, ze zijn heel mooi en met of zonder knobbeltjes. Kooplieden zijn echter gewend ze met speelkaarten vast te zetten en ze met elkaar te vermengen zodat ze tegen een gelijke prijs kunnen verkopen en wat aan de een ontbreekt door de ander kan worden aangevuld. Deze werden gebruikt om kettingen en gouden kettingen te versieren. Als ze zo groot zijn dat er acht hangende parels in het gat passen en er aan perfectie niets ontbreekt kunnen ze op 50 daalders worden gewaardeerd. Maar de rest en het onvolledige worden, zoals de volgende tabel aangeeft, gewaardeerd.

Afgezien van deze parels zijn sommige niet doorboord, en de kleinste zijn als maanzaad of iets groter, die vaak aan artsen worden verkocht, de medische prijs hiervan wordt in dit jaar 1604 verkocht. Er zijn ook andere grotere gaten, niet perfect rond, die worden gebruikt voor zomen, kronen en dameskleding [90] ze moeten worden versierd waarvan de prijs varieert afhankelijk van de grootte. Want als 400 van hen twintig pond wegen, kunnen ze worden gewaardeerd op 30 daalders, die hoe waardevoller zijn, hoe minder gebrekkig ze zijn. De waarde van ze allemaal moet worden verzameld uit het getal.

Westerse, Boheemse en Schotse parels zijn veel goedkoper dan oosterse parels. Als ze er echter qua schoonheid dicht bij lijken te staan, kunnen ze voor een vrij hoge prijs worden gewaardeerd, vooral als ze vrij zijn van elke plek en geen knobbeltjes hebben, en ze alleen die zilverachtige glans van het Oosten missen, en in plaats daarvan een uitstekende en aangename witheid of witheid hebben. Zo'n tabel kan worden geschat.

Het verhaal van de tafel is als volgt: een parel die aan een kandelaar hangt, wordt gewaardeerd op een kwart daalder. Vervolgens wordt het gewicht van de andere parels erin gebracht, zo vaak als de waarde aangeeft, die wordt teruggebracht tot daalders als een kwart van het quotiënt wordt genomen want de vierde delen komen voort uit de vermenigvuldiging. Een parel is dus 20 karaten waard. 400 kwartalen, dat zijn honderd daalders. Als parels vanwege hun fijnheid nauwelijks te onderscheiden zijn van die uit het Oosten, kan het vierde deel worden opgevat voor het andere deel van de daalder; Dus 20. Het werk mag dan gewaardeerd worden op 200 daalders en niet op een kwart, maar het tweede deel, dat wil zeggen de helft van het quotiënt, zal de prijs aangeven. In ieder geval zou het net zo vaak kunnen worden ingenomen als daalders. 10, karaten zou 100 waard zijn Want hier is het oog en de vaardigheid van de juwelier nodig om de elegantie goed te onderzoeken. [93]

Hoe parels worden doorboord. Hoofdstuk 40

Omdat de manier waarop parels doorboord kunnen worden niet bij iedereen bekend is: ik wilde hier toen ik profeteerde. Het wordt vastgehouden door het handvat in de linkerhand. Met de rechterhand wordt het handvat van de boog B. geduwd en getrokken, zodat de heen en weer gaande beweging van de dolk A C. plaatsvindt. Er wordt een naald gemonteerd om de parels te doorboren. Als de parels klein zijn worden ze met een houten hamer op de borst vastgemaakt zodat ze niet wiebelen. Aangedreven door de boog dringt en doorboort de naald C de parel, en wordt niet verbrand door het water.

Vervalsing van parels. Hoofdstuk 41

Een andere reden waarom parels zo waardevol zijn is dat ze niet gemakkelijk kunnen worden vervalst. Goud wordt gemakkelijk vervalst. Edelstenen gemaakt van dubbel glas en omhuld met goud misleiden de ogen zo dat deskundige juweliers ze niet van echt kunnen onderscheiden, tenzij ze die eruit halen. Eén enkele parel kan niet worden gecorrigeerd, noch kan hij eleganter worden gemaakt door de kleurstof van een ander. Linschotanus vertelt ons echter dat de Indianen prachtige parels maken door rijst met zout te stampen en ze krachtig met dat mengsel te wrijven zodat ze mooi worden als kristallen en hun glans niet verliezen. Het is dan ook niet verrassend dat heldinnen en edele vrouwen de voorkeur geven aan kettingen van parels boven gouden kettingen en dat ze beter worden tentoongesteld en gepocht dan edelstenen of iets anders dat vatbaar is voor vervalsing. Verschillende auteurs geven redenen voor de manier waarop nepparels gemaakt kunnen worden. Sommigen van hen vormen cirkels van verpoederde schelpen, anderen van krijt die ze daarna bedekken met zilveren bladeren, en als ze bedekt zijn met eiwit bevochtigen ze die en laten ze drogen zodat ze op parels lijken. Er zijn anderen die met albumine een parelpoeder bereiden en dit daarna drogen, maar het werkelijke gewicht en de kleur van de mango worden gemakkelijk verkregen. Baptista à Porta beschrijft deze methode. De parels moeten in een zak met sandelhout worden gedaan, bestrooid met puimsteen en de botten van een heg en ze moeten met de handen worden gehanteerd terwijl ze worden gewassen en gepolijst, gedroogd en tot stuifmeel verwerkt. [92]

Ik los ze op in het sap van een citroen en wacht tot je weet dat ze opgelost zijn en je een soort vetachtige olie op het wateroppervlak ziet drijven, pak het op met een zilveren lepel. Daarna sneed ik het poeder in balletjes met mijn handen of met een zilveren letter, en de parels werden doorboord met een varkenskam, ingesmeerd met olie en opgehangen aan een draad, ingesloten in een glas en blootgesteld aan de zon. Terwijl je de gedroogde gierst of gerst ziet, zout hem dan niet met gist, meng hem niet met zuur en laat hem in de oven bakken; Als het anders wil, zijn de parels, waar de parels zijn opgelost in sap of sterk water, de heldere lymfe gedestilleerd of gewassen en zijn de handen gewassen, zodat ze bij het hanteren niet vuil en bleek worden, dus met de melkachtige vijg sap, het water van slakken gedestilleerd in een kokend bad; of je lijmt, prikt en droogt het zilver, wast het altijd met water en mengt het. Zo maak je zilverwater klaar. Laat het sterke water het gezuiverde zilver smelten, het water zal bloeien met de zachte pruimen, laat de derde achter, haal het vat onmiddellijk uit het vuur en laat het dan 's nachts in de zon staan ​​totdat het bevriest en je het zilver in de vorm vindt van een kristallijne kiezelsteen, was deze goed met bronwater, zodat ze duidelijker te zien zijn, die je in een glazen vat doet, en laat de rotte mest oplossen, waardoor je de oude facties laat zinken en laat blijven hangen, en vind ze helder met een zilverachtige, doorschijnende kleur. Tot zover zijn Porta' s schildermethoden, ook al zijn ze niet geheel onaangenaam, toch niet geheel bevredigend omdat een lichaam, losgemaakt van het parelstof nooit zo stevig en zo groot kan worden gemaakt als voorheen. Ik heb een andere methode gezien die de natuur precies imiteert, en ook een methode waarmee de parels kunnen worden vergroot, maar ik zal dit als een mysterie aan een andere plaats overlaten.

Over Saffier Hoofdstuk 42

Saphirus heeft deze naam onder bijna alle naties. Maar onder de Indianen heet het Nilaa en komt van de plaats waar het is geboren. Wat Plinius een saffier noemt is een cyanus- of lapis lazuli-steen. Deze edelsteen is transparant en transparant met een blauwe kleur en weerspiegelt de kleur van de bloemen van Myosotis of scorpioides. Er lijkt geen roodheid in te zitten wat gemakkelijk te fixeren is in de amethist. Sommige saffieren zijn wit, sommige hebben een diepe blauwe kleur: deze worden mannelijk genoemd en die vrouwelijk. Als ze geen enkele kleur hebben, worden ze witte saffieren genoemd en ze lijken erg op diamanten en om beurten vormen een aanvulling op het ornament. Sommige oosterse saffieren en enkele westerse saffieren, die goedkoper zijn dan de oosterse. Ze zijn te vinden in Calcutta, Canamor, het koninkrijk Bisnagar, (nu Vijayanagara) Sri-Lanka en de belangrijkste in het koninkrijk Pegu. Westerlingen zijn op verschillende plaatsen te vinden. De grenzen van Bohemen en Silezië zijn behoorlijk prominent aanwezig, op plaatsen waar een ander soort wordt gevonden, inderdaad zachter en transparant, maar van een melkwitte kleur waarmee iets van blauw lijkt te zijn vermengd, ze noemen deze witte saffieren. De kleur kan gemakkelijk door vuur worden verwijderd; dat er een diamant van is gemaakt, geen echte, maar toch zo elegant dat hij omgeven is door goud en alleen door een deskundige juwelier kan worden herkend. [93]

Eigenschappen, kwaliteiten & mogelijkheden van Saffier. Hoofdstuk 43

De saffier is begiftigd met een koude en droge kwaliteit zoals bijna alle andere edelstenen. Met deze eigenschappen teruggebracht tot een licht poeder, kan het de vochtigheid van de ogen opdrogen, ontstekingen afweren en doven, gebruikt met oogdruppels of gewassen met boter, op de oogleden en bovenoogleden. Het is ook effectief als poeder voor alle maagafscheidingen, voor dysenterie, leverbloedingen, aambeien en bloedafstoting, als het inwendig wordt ingenomen met water van weegbree, alsem of andere dingen die bij deze aandoeningen horen. De hele saffier die op het voorhoofd wordt aangebracht, stopt het bloeden en wanneer het op ontstekingen wordt aangebracht, dooft het deze. Het wordt in een bol ter grootte van een erwt gesneden en gepolijst en op de ogen aangebracht. Het verwijdert stof, muggen en alles wat in het oog is gevallen, kalmeert de ontsteking, verwijdert alle oude oogafwijkingen en beschermt de ogen tegen pokken en mazelen. Als iemand vaak een saffier draagt zal hij zijn ogen tegen alle kwaad beschermen en zo beschermd zijn dat er niets tegen hem kan gebeuren.

Ook aangeboden aan kippen met melk, zou het inwendige zweren en wonden genezen.

Het is uitstekend geschikt voor het versterken van het hart, en daarom behoudt het hele lichaam en zijn belangrijkste leden. Pestilenties en allerlei vergiften en kwaadaardige koortsen zijn volledig tegengesteld. Het verblijdt het hart, het kalmeert en verwijdert alle hart- en melancholische gevoelens. Om deze reden wordt het gebruikt als tegengif voor edelstenen. Chemici reduceren saffier tot zout waarvan ze denken dat het veel grotere krachten heeft. Ze trappen het opnieuw en laten het zo nu en dan vallen totdat het in de wijn verdampt en op sneeuw lijkt en uiteindelijk tijdens het koken zout blijkt te zijn dat oplost op een vochtige plaats in vloeistof en meesterschap. Anderen extraheren de tinctuur en de essentie van saffier waarvan zij denken dat deze het meest uitstekend is voor de bovengenoemde aandoeningen en vooral voor gifstoffen en pestilentie en voor de versterking van het hart. De saffier wordt twee keer gecalcineerd en vervolgens opgelost in vitrioololie. Vervolgens wordt de essentie geëxtraheerd met de alcohol van wijn, zoals bekend bij deskundige scheikundigen.

Saffier, gedragen door een onreine en onmatige man toegewijd aan de dingen van Venus bezoedelt en verliest zijn glans zoals bijna alle andere edelstenen die, nadat ze hun schoonheid hebben verloren, gemakkelijk vervalsers en hoereerders verraden. Er wordt echter gezegd dat vrijdag het dragen van ervan zal stoppen, schurft zal afnemen en de opkomst van karbonkels zal worden voorkomen, die ook schadelijk zijn; nee, om het miltvuur uit te doven die al op de pasgeborenen is toegepast en om te voorkomen dat de verderfelijke adem zich naar het hart verspreidt en om te voorkomen dat de eigen geest geïnfecteerd raakt. Voor de hele natuur wordt verondersteld gifstoffen te weerstaan ​​en op wonderbaarlijke wijze het hart te doen herleven en dit is zo sterk dat als een spin in een klein glas wordt opgesloten en een saffier over de opening van het glas wordt geplaatst, deze door het pek wordt vernietigd, maar dit heb ik tot nu toe nog niet meegemaakt. Gebruikt bij ontstekingen, zwellingen en zwellingen, indien [94] alleen in het begin controleert het. Kneuzingen worden ook meteen gebruikt, voorkomen dat ze ontsteken als een wonder. Maar het gekneusde deel moet iets harder worden aangedrukt met de saffier.

Als het rond de slagaders van het hart hangt verzacht het de hitte van koorts niet een beetje en er wordt gezegd dat het iemand in bedwang houdt. Het wordt als zeer nuttig beschouwd voor priesters en kerkelijke personen die hiervoor kuisheid hebben gezworen reden. De heilige Hiëronymus bevestigt in zijn uitleg van het 19e hoofdstuk van de profeet Jesaja dat de door hem gedragen saffier de gunst kan winnen van mannen en prinsen, vijanden kan kalmeren, betoveringen kan stoppen, gevangenen uit de gevangenis kan bevrijden en de toorn van God kan sussen. Het is waar dat ik het verkeerd vind om te denken dat een edelsteen en een schepsel alles kunnen doen in de geest en wil van zijn schepper en van de hoogste majesteit; Want God laat zich niet leiden door kiezelstenen of kleuren, maar door de gebeden van de vromen; aan wie hij beloofde dat hij bereid zou zijn toe te geven als ze vurig waren door zijn vrijgevigheid en goedheid. Machten die ook buiten de steun van mensen vallen, worden alleen vergeleken met de hulp van God en de energie van de mens.

Fioravantus, een nobele Italiaanse empirist, beveelt de saffier ten zeerste aan voor geluk en beweert bovendien dat deze op wonderbaarlijke wijze alle genegenheden van het hart geneest. Hij geeft opdracht de saffier te vermalen tot een zeer fijn poeder, dat hij vervolgens oplost in sterke azijn en citroensap, en biedt een oplossing voor de bovengenoemde aandoeningen met een drupje essentie van wijn, met toevoeging van een scrupel olie of tinctuur gewonnen uit honing en een kleine hoeveelheid violetsiroop. Voor mij is de volgende methode acceptabeler. Neem vier kopjes terpentijnazijn: blus daarin vier of meer dukaten imitatie, hoe vaker hoe beter en verpoeder in die azijn alleen de saffier, voeg aan deze oplossing spirit en Melissa toe met q. essentie van geëxtraheerde wijn twee ons en siroop van viooltjes één scrupule, en teriakel water één dram en saffraan, allemaal gemengd en verteerd gedurende een maand, geven één scrupule, ik twijfel er niet aan dat u zich zult verbazen over de werking van het meest nobele medicijn.

Saffierolie die velen aanbevelen vanwege het bovenstaande. Maar de meeste patiënten worden misleid door bedrieglijke scheikundigen. Want ik ken een zekere man die, samen met grote mannen en magnaten, hier in Bohemen, tegen een zeer hoge prijs voor saffierolie, kamilleolie zou pushen, want als het op een bepaalde manier wordt gedistilleerd, geeft de olie een mooiere kleur dan saffier, maar dit is geen echte kamilleolie, maar iets anders. Ze voegen witte olie of terpentijnolie toe aan de bloemen van kamille en een vrij grote hoeveelheid kunstmatig zout, doen dit mengsel in een koperen blaas en voegen er gewoon water aan toe, en gieten dan het water en de olie op een volkomen gewone en gewone manier uit. Nadat het water is gedestilleerd, bevat het op het oppervlak een olie met een saffierkleur; dat is de olie van terpentijn gecombineerd met de olie van kamille (want het kruid zelf of de bloemen van het kruid leveren wat olie), maar de kleur komt van het harmonische zout, dat, door de kleur uit de lucht te verwijderen, deze doordrenkt met de olie. Als de olie lange tijd laat rijpen verliest deze zijn kleur en daarna wordt de geur van de terpentijn zelf duidelijk waargenomen. Omdat velen zich om deze reden laten misleiden, en sommige scheikundigen zo onwetend zijn dat ze denken dat de kleur van kameel komt, is hier besloten. [95] om bedrog en fraude of fouten van chemici op te sporen. Hij die niet gelooft dat ammoniak zout een blauwe kleur produceert, moet het in een koperen vat doen met toegevoegd kalkwater en hij zal binnen een paar dagen ontdekken dat hij een kleur heeft die lijkt op die van ultramarijn. Ze zijn gewend saffierwater te gebruiken, zoals ze het noemen, om alle gebreken aan de ogen te compenseren, de meest voortreffelijke van deze eenvoudige woorden. Eerst blussen ze de ongebluste kalk met gewoon water, waarna ze, waar de kalk is neergedaald, de zuivere kalk opvangen door te ontkalken en daarin een beetje harmoniumzout oplossen. Ze gooien het in een bronzen vacht, die, nadat hij daar een nacht in de vacht heeft gestaan, een saffierkleur krijgt en wanneer het in een glas wordt geplaatst is het transparant en zeer nuttig voor het reinigen van bijna alle gebreken aan de ogen, nee, voor eventuele zweren. Er wordt ook gezegd dat dit water kanker, brandwonden en vele andere kwalen geneest; Er worden slechts een paar druppels in de ogen gedaan, want als er veel zout of veel lucht in zit gaat het prikken. Als hij weinig heeft kan hij meer op zijn ogen smeren. Als het veel lucht bevat verwijdert het ook de huid van de ogen, als het te scherp is kan het worden verdund met rozenwater of venkel.

De waarde en waarde van de saffier. Hoofdstuk 443

De oudheid vertelt ons dat saffier ooit de grootste gunst had bij de goden en het gezag had bij pausen, priesters en prinsen. Want als er offers aan Phoebus werden gebracht of antwoorden van hem werden gevraagd geloofde men dat het hem prettiger zou zijn en dat er gemakkelijker iets van hem kon worden verkregen als de saffier als zegel van overeenkomst werd gebruikt. Epiphanius schrijft dat het visioen dat op de berg aan Mozes verscheen en de gegeven wet in saffier waren uitgedrukt. Op deze leeftijd neemt de saffier de vierde plaats in, na de diamant, de robijn en de saffier. Ik denk echter dat de legitieme opaal absoluut de voorkeur verdient boven deze, zodat ik hem wat duidelijker in zijn hoofd kan laten zien. Vanwege zijn schoonheid is de saffier door velen gewild want het heeft de kleur van de helderste lucht en de helderste en het laat je ogen op een prachtige manier stralen.

De waarde van een saffier wordt bepaald door de kleur, zuiverheid en grootte. Als het geen gebreken vertoont en de kleur vol of verzadigd is, zodat de transparantie niet wordt verstoord, is de maat meestal de prijsindex. Het is echter juister dat de prijs wordt bepaald op basis van gewicht, wat ik hier wil volgen en de prijzen van was op gewicht wil bepalen. Daarom is één karaat dat aan een absolute saffier hangt 2 daalders waard. Maar om de waarde van anderen te kunnen hebben, neem je het aantal karaten in jezelf en het quotiënt in de helft van de prijs van een saffier die één was hangt, en zo vaak als je de prijs laat zien, zijn dus 10 hangende karaten de moeite waard 100 daalders. Een twintig ter waarde van 400. Honderd karaten ter waarde van 10.000, enzovoort voor de rest. Westerse zijn goedkoper.

Vervalsing van saffier. Hoofdstuk 45 [96]

Een saffier moet uitstekend worden vervalst met blauw glas dat tussen twee Boheemse diamanten is gelijmd. Anderen smelten een massa blauw glas in het vuur, laten het polijsten, harden het uit en verkopen het aan ongeschoolden voor saffier. Deze techniek wordt meestal op verschillende manieren uitgevoerd. In een uit kristal of vuursteen bereide glasachtige massa wordt voor het grootste deel een hoeveelheid saffier geïnjecteerd, dat wil zeggen twee dram op één pond, en de massa wordt met een gloeiendheet vuur zo goed mogelijk geroerd met een ijzeren staaf. Vervolgens wordt aan het vrijgestelde deeltje onderzocht of er meer saffier of massa moet worden toegevoegd. Als de juiste maat verschijnt, mag het zes uur koken. Vervolgens wordt het eruit gehaald en wordt de referentiemassa van saffier overgedragen aan een deskundige beeldhouwer om te worden gesneden en gepolijst. Als de massa op de juiste manier is gemaakt is de pseudo-saffier nauwelijks van de echte saffier te onderscheiden. De meeste fictieve dingen hebben bellen of atomen in hun lichaam die zich door het vuur niet gelijkmatig in de massa verspreiden.

Van het opaal Hoofdstuk 46

Opaal is het mooiste juweel van allemaal en verdient naar mijn mening de voorkeur boven alle anderen, niet alleen vanwege zijn opperste elegantie, terwijl het allerlei kleuren weergeeft door de weerkaatsing van licht in hetzelfde deel dat even helder schijnt met een ongelooflijke mix), maar ook omdat het net als andere edelstenen op geen enkele manier kan worden vervalst. Want als je het aan een kristal onderwerpt blijven de verschillende kleuren op dezelfde plek plakken en zullen ze niet van elkaar verschillen door de reflectie van de stralen. Het verschijnt in opaalblauw, paars, groen, geel en rood, soms zwart en wit, dat wil zeggen melkachtig. Het lijkt er niet op dat al deze kleuren in de edelsteen aanwezig zijn: want als het opaal gebroken wordt, vergaat het, zodat men kan denken dat het alleen voortkomt uit de weerspiegeling van een of twee kleuren (het verschijnt in de regenboog, en in de kristallijne driehoek waarin alleen al door de weerkaatsing van het licht de verschillende kleuren in de hoeken naar voren komen).

Olim Paederos werd dit juweeltje genoemd, van een kind en liefde, omdat het net als het mooiste en onschuldigste kind alle liefde waard is. Van deze naam is mogelijk de Duitse naam afgeleid die ein Wehse wordt genoemd, dat wil zeggen een wees, een naam die alleen geschikt is voor jongens. Meer deskundige juweliers in sommige Europese talen behouden echter de naam opaal. Want die opalen die zonder kleur worden geboren in de moeder van echte opalen, worden gewoonlijk alleen met die naam genoemd. De Italianen noemen het Girasole of Scambia, als tijdens het draaien het licht altijd aan de andere kant verschijnt.

Ze worden geboren in een zachte steen (die niet absurd de kleuren van Gummi Benzoë draagt), te onderscheiden door zwarte, gele of bruine aderen;

Soorten en geboorteplaats van Opaal. Hoofdstuk 47 [97]

Uit één opaalsteen kunnen soms allerlei soorten opaal worden verkregen. Er zijn vier soorten. De eerste soort is transparant, zonder enig ondoorzichtig inwendig lichaam, en met rode, groene, azuurblauwe, paarse en gele kleuren imiteert het de regenboog, die de meest voortreffelijke is. De andere is zwart en straalt vanuit de duisternis een vuur en een carneoolgloed uit, die volledig levend miltvuur of steenkool vertegenwoordigt, aangezien ik zag hoe zeer aangenaam, zeldzaam en kostbaar dit soort opaal, zo groot als een erwt, ik zag met mijn vriend die mij zo'n klein opaal gaf. De derde soort heeft verschillende kleuren, maar bij een bleek of bleek lichaam lijken ze stil, en niet precies zoals bij de eerste soort, ze voeden de ogen door de reflectie van de stralen. Deze komen bijna allemaal uit Hongarije en zijn behoorlijk elegant, omdat ze de kleur van alle andere edelstenen imiteren. Naar dit soort kan worden verwezen datgene wat ondoorzichtig is van melkachtige kleur en dat is gemaakt van moeder van opalen door de Italianen occhio del gatto, dat wil zeggen, het kattenoog. De vierde soort, onderscheiden door de naam pseudopaal, is transparant als de ogen van vissen en heeft een beetje azuurblauw, zoals melk of zelfs een gele kleur, en als hij tegengesteld aan het licht wordt gedraaid lijkt hij te schijnen op het uiterste scharnier vanwege de reflectie van het licht. Het is eigenlijk ein Wehse in Germaans en door Italianen heet het Girasole. Het wordt door sommige Astroieten of Asterias genoemd omdat er een looplicht in zit zoals een ster; hoewel anderen zouden willen dat de hardere, pseudo bleke edelsteen helemaal wit was als Asteria en hem het oog van de zon zou noemen en terecht Girasole zou heten, maar het wordt beschouwd als een bijzonder juweeltje. Waar ik later over zal spreken, hoewel het gemakkelijk tot de pseudo bleke soorten kan worden gerekend, want ze lijken op de opalen, hoewel zachter. Opalen van de eerste en tweede soort worden zelden in grote hoeveelheden gevonden. Er wordt gezegd dat Nonius, de Romeinse senator van het eerste type hazelnoot, naar schatting 20.000 goudstukken had. Het derde en vierde type blijken behoorlijk groot te zijn. Want ik zag er een in verschillende kleuren, transparant en melkachtig, van een kleinere hoeveelheid walnoten, ter waarde van 200 daalders.

Alle soorten opalen zijn te vinden in India, goedkoper in Cyprus, Egypte, Arabië, Galatië, Thapsus en Hongarije. De eerste soort wordt soms, maar zelden, aangetroffen in Hongaarse opaalachtige stenen. Het tweede type is zeer zeldzaam. De derde en vierde komen vaak voor. Het is waar dat er maar één mijn is, die naar verluidt verlaten is en bedekt is met ruïnes.

Opaal' s capaciteiten, eigenschappen en deugden. Hoofdstuk 48

Willekeurige autoriteiten van alle andere edelstenen hebben de kracht van het opaal dat alle kleuren vertoont. Er is een fijner vuur dan karbonkel (zegt Plinius), amethisten die paars schijnen, smaragdengroen in de zee en alles glanst evenzeer in een ongelooflijke mengeling. Het doet daarom de geest van het hart herleven, beschermt het tegen gifstoffen en besmettingen van de lucht, melancholie, verdriet, syncope, hart- en andere slechte aandoeningen. Aan dit specifieke opaal wordt toegeschreven dat de [98] het zal de lijn en glans van de ogen herstellen. Dit juweel is zo zacht dat het tijdens het polijsten geen tin of lood kan verdragen, maar alleen Tripoli aarde kan worden gepolijst door het op een houten wiel te plaatsen en ik hoop dat het zal bezinken. Want de juweliers denken dat de krachten van alle zogenaamde edelstenen samenkomen in Opaal.

De waarde en waardigheid van Opaal. Hoofdstuk 49

Opaal werd ooit door de Romeinen in grote achting en waarde gehouden. Voor de geschiedenis van Nonius Rom. Hij gaf er de voorkeur aan dat de senator van zijn land en zijn senator schap werd beroofd dan dat hij het opaal, dat hij op 20.000 sestertiën had gewaardeerd, aan de indiener zou overhandigen. Het is verrassend dat de prijs ervan nu is gedaald omdat het parels en alle andere stenen overtreft in elegantie, zuiverheid, glans en kleur, en niet in zo'n overvloed wordt aangetroffen, vooral niet van de eerste soort. Opalen van de eerste en tweede soort, die vrij zijn van gebreken en gloeien met een rode, blauw, gele, groene en paarse kleur worden naar mijn mening gewaardeerd tegen een prijs van helemaal niets. Daarom stuur ik de Lector naar de prijs van unius en ik waardeer het opaal van unius-was op drie daalders. Van de tweede soort, omdat de opalen van de tweede soort verschillende kleuren hebben, denk ik dat ze worden gewaardeerd tegen de prijs van saffieren; anders, als ze de opalen van de eerste soort benaderen, dubbel of drievoudig en afhankelijk van hun elegantie kan het de prijs van saffieren overschrijden. Want hier kan niets worden vastgesteld, aangezien het deskundige oog van de juwelier de schoonheid van het juweel en zijn gebreken moet beoordelen. Zij die behoren tot de vierde klasse zijn goedkoop en kunnen door geen enkele regel op waarde worden geschat, omdat ze zelden, zelfs als ze even groot zijn als een mens, de prijs van een dukaat overschrijden.

Opaal vervalsing. Hoofdstuk L.

Opaal kan niet worden veranderd door dubbel glas of kleur zoals andere edelstenen. Porta schrijft echter dat gietijzer in het kristallijne glas werd gegoten verbrandde, het vertroebelde en kleurde als opaal. Maar het is wel nodig om het uit het vuur te halen en vaker aan te passen, totdat het aangepast is aan wat gewenst is. Quercetanus beweert dat het binnenste glas van de alembiek zo met verschillende kleuren is geverfd dat het opaal lijkt. Hij die de manier van verven wil weten, zou het pamflet moeten lezen dat hij publiceerde over de ware geneeskunde van de oude filosofen.

Van de Smaragd. Hoofdstuk LI.

Onder de groene edelstenen is er niets voortreffelijker, eleganter en aangenamer dan de Smaragd, want door zijn aangename groenheid kalmeert hij de ogen zo en verfrist hij de geest zodat hij de groene schoonheid van alle kruiden ver overtreft. Deze edelsteen is doorschijnend en transparant: in zijn kleur is er niets van blauw zoals in turkoois of van geelheid zoals in de oude topaas die ze nu chrysoliet noemen. [99]

Namen en soorten smaragden Hoofdstuk 51

Door sommigen wordt hij Prasinus genoemd, eveneens Neronianus of Domitianus, zoals Epiphanius getuigt. Want Nero en Domitianus zouden olie in veel vaten hebben gegoten en in de loop van de tijd kreeg de olie een groene kleur en met deze olie kreeg de rots, overvloediger bewaterd, een meer bloemige kleur. Sommigen zeggen dat Nero een zekere oude ambachtsman en beeldhouwer van edelstenen de belangrijkste edelsteen na de smaragd vond en dat deze edelsteen door hem Neronian werd genoemd, terwijl anderen hem liever Domitianus noemden. Tot nu toe Epiphanius Voor de Perzen en Indiërs wordt het Pachee genoemd, voor de Arabieren Zamarrut, vandaar de naam Emerald. Serapias noemt het Tabarget en Pandectarius Tabarget, maar venijnig.

Smaragd met twaalf typen worden door Plinius opgesomd: die van de Scythen het hoogste gezag geeft, dat niemand grotere soberheid en hardheid heeft, noch minder ondeugd en voor zover de smaragd van andere edelstenen afkomstig is zijn de Scythen zo ver van de andere smaragden. De tweede plaats bij hem wordt ingenomen door de Bactriërs die op de kruising van de rotsen zijn geboren. Ten derde de Egyptenaren, wier gratie niet in een vloeibare of verdunde kleur zit, maar eerder in een vochtige, rijke kleur. De overige typen zijn te vinden in metalen munten die zich onderscheiden van het eerste type door hun hardheid, kleur en transparantie. Deze hadden hun naam van de plaatsen waar ze ooit werden gevonden. De Ethiopiërs zijn inderdaad intens groen, maar niet puur of eenkleurig. Perzische die niet doorschijnend zijn verfrissen niettemin het zicht, schijnen in de schaduw, schijnen verder dan de anderen en vervagen in de zon. Artsen hebben veel kennis waar soms afbeeldingen van verschillende dingen in zitten. Zolders gevonden in zilvermetalen zijn veel mooier, minder vet, en met de jaren vervaagt de groenheid en worden ze beschadigd door de zon. Charcedoniums zijn kwetsbaar, onzeker van kleur en groen in hun staart, wat lijkt op veren. Die van Laconië, de Medici-achtige en de Sicilianen worden vermeld. Op dezelfde manier werd de kalk-smaragdgroene edelsteen gevonden op Cyprus, troebel met luchtige aderen en gevonden in Tanos in Perzië, een vies en ondankbaar groen. De smaragd die ze in Arabië de Cola noemen was ingesloten in de ornamenten van gebouwen. Deze soorten Plinius-smaragden zijn in deze eeuw nauwelijks van elkaar te onderscheiden.

Tegenwoordig worden smaragden slechts in twee typen ingedeeld. Sommige zijn oosters, andere westers. De Oosterlingen vertegenwoordigen de meest sobere, groene en aangename weiden, en alleen meer dan enig ander vullen en verzadigen ze de ogen, en verfrissen ze hun lijn die dof is geworden door het zicht op de bergkam, of om deze reden worden ze graag behandeld door beeldhouwers.

Deze, omdat ze niet toegeven aan de zon, noch aan de schaduwen of aan het licht, maar eerder leunen tegen en uitstralen tegen de groene gloed om te laten zien dat ze niet kunnen worden overtroffen: En ook omdat ze volledig doorschijnend zijn en van grote waarde zijn moeten ze naar de eerste klasse worden verwezen. Ze zijn allemaal vanuit Indië naar ons gebracht, maar op welke plekken ze gevonden worden is nog onzeker, omdat de fragmenten vanwege hun waarde niet aan de handelaren in hun geboorteplaats worden overgelaten. Velen denken dat Smaragden geboren zijn uit Jaspis of Prasem, namelijk Robijn Balassius. Ik heb de hoekstenen van metaal zo ingelegd gezien dat het leek alsof ze gepolijst en gelegd waren, niet door kunst, maar door de natuur. [100] Als de smaragden van dit type onderhevig zijn aan vlekken, wolken, ondoorzichtigheid en andere gebreken gaat veel van hun waardigheid verloren. Goedheid is bekend als het koud lijkt als het in de mond wordt gehouden en de frisheid in de zon behoudt.

Westerlingen zijn in te delen in twee categorieën. Bij Europeanen en Peruanen. Hoewel de Peruanen de meest aangename vegetatie hebben, toch omdat ze dood lijken zonder stralen en van hier en daar meestal gevuld zijn met groene wolken en niet schijnen en stralen zoals de oostelijke. Anderen worden uit de aangrenzende streken gehaald, een beetje moeilijker dan de bovengenoemde: maar degenen die soms zwart worden en 's nachts mooier lijken zijn niet helemaal groen, maar lijken meer op saffraan en waarvan de stukjes worden geplukt. De Europeanen die je op Cyprus, Groot-Brittannië en andere plaatsen kunt vinden, zijn inferieur aan al het bovengenoemde, tenzij ze hardheid en verfijning hebben. Orientale, de meest voortreffelijke, bleken zelden een grotere hoeveelheid hazelnoten te bevatten. Westerse exemplaren worden zo groot gevonden dat ze groter zijn dan de handpalm. Europeanen worden zelden groot gevonden.

Krachten, capaciteiten en eigenschappen van smaragd. Hoofdstuk 53

De smaragd heeft, net als alle edelstenen, een koude en droge temperatuur, om welke reden hij volgens Avenzoar alle bloedingen en bloedstroom stopt en vooral dysenterie als hij wordt gedronken en het maakt niet uit of hij voortkomt uit de bijtende humor of van het gif. Ze worden aangeboden tegen gifstoffen, dysenterie en vale stroom, zes korrels tot stuifmeel vermalen met wat hartelijk water, zoals tormentil, zuring, Nymphaea of ​​bernagie. Bij het drinken hiervan lijdt de patiënt onmiddellijk, als hij vergif heeft ingenomen, angst voor het hart en zwakte van de geest: die, als hij ze heeft opgelopen zweet en slaap binnen een tijdsbestek van 10 uur verlichten. De kosten van dezelfde dosis genezen giftige beten en lekke banden van dieren, plagen en pestachtige koortsen.

Onder de amuletten wordt vooral de smaragd aanbevolen. Want als het op de kinderen hangt, wordt aangenomen dat het hen beschermt tegen epileptische aanvallen; Alle auteurs beweren dat zelfs de vingers worden gedragen om de aankomende ziekte te voorkomen en dat deze het vermogen heeft namelijk. Een smaragd die aan de heup van een vrouw wordt vastgebonden zou de bevalling versnellen op de maag worden aangebracht om deze tegen te houden en in de mond worden gestopt om het bloeden te stoppen. Veerder verwijdert ongetwijfeld alle dysenterie, volgens Antonius Guainerius, als een wonder en remt de overmatige stroom van aambeien. Er wordt aangenomen dat de E-hanger om de nek legt angsten en demonen afweert en verdrijft, en open koorts verwijdert. Velen geloven ook dat het geheugen versterkt en het zicht herstelt en verfrist. Gewone mensen worden ook beschouwd als de bewaker van de kuisheid en de verrader van vervalsing omdat hij geen ongeoorloofde seksuele handelingen verricht en als ze wel worden uitgevoerd valt hij in stukken. De waarheid van de natuur (die geen onderscheid maakt tussen een legitieme daad en een onwettige daad) lijkt volledig tegengesteld te zijn. De boer denkt dat als de slinger de huid raakt van degene die een seksuele handeling verricht deze zal breken. Dat wil zeggen, als er sprake is van enige handeling, legitiem of [101] het gebeurt onwettig, het is noodzakelijk om óf door beweging óf door een rudimentaire adem in de smaragd in te werken, tenzij er een metafysisch vermogen in zit, dat om welke reden dan ook niet kan worden achterhaald. Met dit soort vermogen om demonen af ​​te weren, om iemand in staat te stellen geheimen te ontdekken, om kennis over de toekomst te geven, om hem welsprekend te maken en om rijkdom te vergroten, mogen we geloven dat een christen die soms liever zou moeten bewonderen dan de metafysische krachten van God in natuurlijke dingen begrijpen.

Uit de tinctuur van smaragden worden de hierboven genoemde aandoeningen en ziekten op deze manier uitgelokt door de meest bruikbare spagyrische kunstgreep. Het wordt in een ijzeren vat gepoederd, het wordt door een doek gehaald en de geest van urine wordt eroverheen gegoten waaraan wat slijm vastzit om de kleur eruit te halen; en de spirit wordt weer verwijderd door destillatie, zodat het grijze extract van de smaragd op de bodem achterblijft en tenslotte wordt de kleur van de smaragd geëxtraheerd met de spirit van wijn. De smaragd is onderworpen aan verschillende gevallen. Want het raakt gemakkelijk beschadigd door contact met harde edelstenen, door hitte, vuur, staal, lucht, slagen en wrijving. Dit wordt ook toegeschreven aan de smaragd omdat hij, net als een spiegel, de ideeën van omringende dingen opvangt en deze presenteert aan de ogen van degenen die ernaar kijken. Er wordt ook niet gezegd dat Nero hiervan niet op de hoogte was omdat hij de gevechten van de gladiatoren met een smaragd aanschouwde. Ik denk dat elk transparant ding, als het andere oppervlak ervan zwart is gemaakt of een bepaald materiaal precies glad is gemaakt zodat het zicht de stralen niet ontvangt en zijn eigen kleur niet wordt herkend hetzelfde zal doen. Dit wordt bewezen door het hout van de waterputten, de gladde metalen en andere oneindige dingen die verband houden met alle omringende soorten. Want hoewel ze de zichtbare stralen niet ontvangen, worden ze gereflecteerd naar de andere soort.

De waardigheid en waarde van de smaragd. Hoofdstuk LIII.

De meest geselecteerde smaragden hebben altijd een grote waardigheid, reputatie en prijs gehad, zozeer zelfs dat het ooit verboden was er iets op te graveren. Er was ook een legendarisch vaststelling waarin ze een groter gezag hadden, overgeleverd door de Ouden. Dit betekent natuurlijk dat de Scythen werden geboren in gouden metalen waaruit ze niet konden worden veroverd zonder grote discriminatie en onderhandeling. Sinds de vijftig jaar sinds de Peruanen naar ons werden gebracht zijn de Oosterlingen goedkoper geworden. Narrat Aloisius Mundella, arts van Brixiensis bij Francisco Maria Urbinatius, beheerder van twee karaten, een oosterse smaragd met een gewicht van 113 goud, werd gekocht voor een enorme prijs die gelijk is aan een halve diamant van hetzelfde gewicht. Ik denk dat de Oosterlingen de meest volmaakte en in alle opzichten volmaakt terecht gewaardeerd worden op een kwart diamant van hetzelfde gewicht. Als daarom de waarde van 10 karaten van de smaragdgroene hanger onbekend is, wordt de waarde van 10 karaten gezocht in de tabel van de diamant, waarvan het vierde deel de prijs weergeeft. Daar wordt de prijs vastgesteld op 8590 waarvan een kwart 2147 is van de prijs van de gezochte smaragd en hier is geen andere regel nodig. Linshotanus, die de reis naar het oosten van India beschrijft, acht deze veel groter dan de diamant. Want een oosterse smaragd die geassocieerd kan worden met een enkele karaat diamant wordt gewaardeerd op 80 dukaten, terwijl de diamant slechts 70 bedraagt. [102] Naar mijn mening hecht hij er echter te veel waarde aan. Een vierde deel van de prijs van een diamant, hoewel die even groot is, lijkt mij in deze tijd, nu er zo’n overvloed aan westerse smaragden is, niet alleen voldoende, maar zelfs groter. Vooral wanneer verschillende juweliers de Peruanen verkiezen boven de Oosterse omdat ze een aangenamere groenheid hebben. Daarom zou de prijs slechts twee keer zo hoog moeten zijn als een westerse vorm.

Vervalsing van de smaragd. Hoofdstuk 55

Smaragden kunnen op bijna alle manieren worden vervalst. Een edelere methode wordt gemaakt van kristal, glas en gecalcineerde en gesmolten vuurstenen als er een kleine hoeveelheid ijzer aan wordt toegevoegd. Ik heb het dus uitstekend gedaan. Anderen voegen koper toe dat tot een heel fijn poeder is vermalen en voegen een half gewicht ijzerdraad toe en koken het gedurende zes uur, laten het vat vanzelf afkoelen en beginnen de edelsteen te polijsten. Als proces één heeft gewerkt zullen de smaragden er precies zo uitzien als de Amerikanen.

Van Prasem, Smaragdiet & Chrysopraas. Hoofdstuk LVL.

Prasem, Prassius, Italiaans Prasma, Germaans ein Praesem. Velen denken dat het de moeder van de smaragd is, en niet zonder reden dat het er soms in voorkomt, maar niet altijd. Want die groenere delen zonder geelheid en transparant die in Prasem worden gevonden kunnen met recht smaragden worden genoemd, namelijk. De kleur van dit juweeltje ligt dicht bij de kleur van prei of grassen, vandaar de naam grassen. Het wordt de kleur van gras en is een mengsel van gele en groene kleuren. Prasem is zichtbaar door wolken heen of het hele lichaam wordt belemmerd door een soort ondoorzichtige transparantie. Soms wordt hier een rode, witte of zwarte aan vastgemaakt omdat deze vastzit aan jaspis, kristal en andere edelstenen waaruit hij verschillende lichamen en verschillende kleuren krijgt. Op basis van kleur kunnen hier drie verschillen worden vastgesteld. De eerste zitten erin, die precies de kleur van de groene prei imiteren. Ten tweede, degenen die veel geelheid hebben en meestal verwijzen naar de kleur van verwelkende varens. Als deze goudkleurig zijn, hebben ze de pracht van de oude Chrysopterus. De derde die een beetje groenigheid melkt, en melkachtiger is. Ik zal al deze drie soorten bij mij openhouden. Ik denk dat de laatste soort, die semi-transparant is, helemaal moet worden verwezen naar nefriet stenen zoals ik op zijn eigen plaats zal onderwijzen.

Prasem ‘s zijn niet alleen te vinden in het oosten en westen van India, maar ook in Europa, vooral in Bohemen en de aangrenzende regio's.

De waardigheid en waarde van Prasem, Kapittel 57

Dit juweeltje is zeldzaam, omdat het in grote hoeveelheden wordt aangetroffen en soms in zo'n grote hoeveelheid dat er beelden van kunnen worden gemaakt. Afgezien van de prijs van het bergen wordt het bijna nooit gewaardeerd, tenzij het bijzonder elegant is. De derde soort die zeldzamer is en [103] is vooral belangrijk voor degenen die weten dat hij in staat is om voor de koorts te zorgen. Integendeel, omdat het goedkoop is, wordt het niet vervalst.

Sterke punten, capaciteiten en eigenschappen van Prasem. Hoofdstuk 58.

Het heeft smaragdgroene ogen, maar kleinere; dit wordt aan hem toegeschreven omdat hij zijn frisheid verliest als er gif aanwezig is dat hij niet kan terugkrijgen tenzij hij wordt gewassen.

Van Chrysopraas. Hoofdstuk 50

Er bestaat geen twijfel dat de Ouden alle edelstenen met een gouden glans chrysolieten noemden. Daarom werden Prasem, Topaas en Beril glanzend met gouden stralen Chrysopraas, Chrysopatii en Chrysoberilli genoemd. Chrysopraas is daarom mooier, omdat het een gouden glans heeft, vermengd met de groenheid van prei. Het is een zeer aangenaam juweeltje om naar te kijken, en met dezelfde kracht als Prasem is het zelf nobeler en mooier om naar te kijken.

Van de Smaragdgroene Prasem. Hoofdstuk 60

Dit juweeltje is een mix tussen Prasem en Smaragd, vandaar de Germaanse naam Smaraldprasem. Want het heeft de groenheid van gras en er wordt niets van geelheid in gevonden als het vergeleken wordt met Prasem; maar als het wordt vergeleken met een smaragd, wordt er meer een soort bloeiende groenheid in gezien dan in de smaragd. Het is echter zelden duidelijk; omdat het een zeer ondoorzichtige transparantie heeft. Ik heb het voor een pseudo-smaragd, misschien zijn het de chlorieten van Plinius. Ze komen voor in Bohemen en West-India. Er zijn daarom twee soorten, de Boheemse en de Amerikaanse; de ​​eerste zijn meestal ondoorzichtig, de laatste als vitriool; de semi-transparante geven precies de kleur hiervan weer. De Indianen vormen deze als een zuil, zodat het grootste gelijk is aan de lengte van de vinger en de kleinere in de breedte. Vervolgens maken ze het andere uiteinde iets dikker dan de rest van het lichaam, zodat het in de gezwollen lippen kan worden gestoken en de hanger sierlijk kan opvallen. Want hierdoor onderscheiden prinsen zich van anderen, en worden de minderen beschouwd als de versiering van het huishouden onwaardig. Een bepaald familielid van mij gaf mij een stuk van deze steen cadeau die dezelfde grootte maakte als de Nefriet en beweerde dat het een echte steen was, welke mening ik niet tegenspreek omdat er veel soorten zijn ze verschillen allemaal enorm van kleur, zoals ik hieronder zal uitleggen. Zoals ik de Boheemse Smaraldoprasus of pseudosmaragdum noemde, dus ik denk dat deze heel goed smaragdiet zou kunnen heten.

De kracht, het vermogen, de waardigheid en de waarde van smaragd. Hoofdstuk 61

Snijd de urine die op de arm wordt aangebracht om zand te drijven, dus om het ontstaan ​​van tandsteen te stoppen, om nefrotische en artritis pijnen onder controle te houden en als het om de nek wordt gehangen om te voorkomen dat deze ontstaan, om de verschrikkingen van kinderen te voorkomen, en er wordt aangenomen dat het alle krachten van een smaragd heeft, maar zwakker. Dit juweeltje is bij weinigen bekend, daarom nog niet in prijs.[104]

Van de oude Topaas en Chrysopatius die tegenwoordig Chrysoliet wordt genoemd. Hoofdstuk 62

Topaas was van oudsher groen van kleur en transparant: als hij met een bepaalde gouden glans scheen werden ze Chrysopatius genoemd. Nu krijgt elk van hen de naam Chrysoliet van de stenen. De topaas of gewone chrysoliet is lichter van kleur dan de smaragd, waaraan een klein beetje geelheid lijkt te zijn toegevoegd. Hieraan wordt, hoewel het een gouden plant is, de naam Chrysopatia gegeven en er wordt verondersteld dat het de moeder van de Smaragd is. Plinius vertelt veel over chrysopatis, chrysoliet en chrysopraas, maar hij verwart al deze edelstenen op zo'n manier dat er niets definitiefs uit kan worden afgeleid. Het is niet absurd dat chrysopatius tegenwoordig door de juweliers chrysoliet genoemd kan worden omdat de roodgouden kleur door het groen erin schijnt. Welke 's nachts helder schijnt met een vuur is de Chrysolampis van Plinius. Door sommigen wordt dit juweeltje verward met chrysopraas omdat ze weinig van elkaar verschillen. Volgens Plinius ontleent Topaas zijn naam aan Juba, koning van Mauritanië, die het voor het eerst ontdekte op het eiland Chiti in Arabië en de Rode Zee. Het wordt op gezag van Plinius gevonden in de albastgroeven nabij Thebe, Egypte.

De aard, krachten en capaciteiten van de oude Topaas of Chrysoliet stenen & Chrysopraas. Hoofdstuk 63

Topaas voelt de vijl en wordt soms zo groot dat er beelden van kunnen worden gemaakt. Want Juba schrijft dat een standbeeld van Arsinoë, de vrouw van Ptolemaeus van Philadelphia, vier el lang was gemaakt van topaas en, ingewijd was. Om de uitbarstingen van bloed te stoppen en als de wond wordt bewogen om de stroom onmiddellijk te beheersen, om de gal, woede en waanzin te matigen, als het als amulet wordt gedragen. Er wordt ook aangenomen dat het nachtelijke paniekaanvallen en verschrikkingen van kinderen en krankzinnige aanvallen afweert. Als chrysopazium (dat volgens mij niet verschilt van chrysopraas) op tafel wordt gelegd, verliest het zijn kleur door het aanwezige gif en krijgt het weer terug als het wordt verwijderd. Maar zulke ijdele en alle redelijkheid te boven gaande overtuigingen over de krachten van edelstenen worden weerlegd door de ervaring, de meester van alle dingen. Chrysopatius geneest de dagelijkse perfectie, aldus Cardanus.

De waarde en waardigheid van topaas of gewone chrysoliet. Hoofdstuk 64

Deze edelsteen heeft geen grote autoriteit en overschrijdt ook niet de waarde van het zegel. De reden is de hoeveelheid en grootte die het goedkoop maakt. De chrysopatius zijn echter als ze schitterend schitteren ze met gouden stralen en iets nobeler.

Van het oude Chrysoliet, Chryselectro en Melichrysus of het gewone Topaas. Hoofdstuk 65

In deze tijd van de topaas-juweliers zijn het edelstenen met een gouden kleur die zonder enige twijfel tot de oude Chrysolieten moeten worden gerekend. Misschien van Plinius [105] Ze worden Chryselectro of Melichrysus genoemd. Want de naam chrysoliet geldt als geslacht voor alle edelstenen die een gouden kleur hebben. De kleur is niet gemengd met een andere kleur en verwijst naar water geverfde met rabarber of krokus. Er zijn twee soorten: Oosters en Europees. Er wordt gezegd dat het oosterlingen zijn die schitteren als het puurste goud. Deze zijn harder dan alle edelstenen, behalve de diamant, en zijn soms zo geverfd dat er te veel van de roos in zit. Soms zijn ze echter dunner dan het zou moeten zijn, ja, soms hebben ze diamantachtig water zonder enige kleur, waarnaar ze daarom verwijzen. Degenen die zich in het midden bevinden worden als nobeler en gedistingeerder beschouwd dan de rest. Zacht als Europese kristallen met een gouden kleur, een beetje of veel zwart. Onder deze hebben sommigen zo weinig geelheid dat ze er niet van te onderscheiden waren, tenzij ze door hun zwartheid van de kristallen werden onderscheiden. Ze zijn hier en daar in Bohemen te vinden. Hoewel ze goudkleurig glanzen en puur zijn, zijn ze slechts moeilijk van de oosterse te onderscheiden, ze zijn net zo elegant. Orientale zijn te vinden in Ethiopië en Arabië. Meest prominent in India en Bactrië. Soms worden zeer grote Topazen gevonden, die wel 12 pond wegen. Ik zag een Bohemens van twee stadiën lang en bijna een halve stadiën breed die aan keizer Rudolf de Tweede was gegeven als een zeer onoverwinnelijk geschenk en aan mijn Heer als een zeer genadige gave.

De aard, krachten en krachten van de oude Topaas of Chrysoliet. Hoofdstuk 66.

Het hoort bij de aard van de zon waarvan het uiterlijk op de een of andere manier door dit juweel wordt weergegeven door zijn gouden kleur. Daarom zijn goud en zon de brandstof van het vitale vermogen; Zo heeft Chrysoliet voor het verminderen en verdrijven van nachtmerries en melancholie, het versterken van het intellect, het bestrijden van lastige nachtmerries, het afschrikken en verdrijven van demonen, het wegnemen van lafheid en domheid, het bevorderen van wijsheid en standvastigheid van de geest en het beschermen van de drager tegen fascinaties, gebonden aan de linkerarm of om de nek gehangen en ingesloten in goud, zo wordt aangenomen Met deze woorden rapporteert Cardanus in zijn boek over de wonderbaarlijke genezingen van de krachten van chrysoliet. Keizer Palavicinus en een andere edelman uit de stad Gallerati die afwisselend leden aan melancholie en een hoofdziekte (waarvan de één al vijftien dagen koorts had; de andere Palavicinus al zes maanden, maar zonder koorts, maar met kreten), en tevergeefs lastiggevallen door de doctoren met slaapverwekkende lotions voor het hoofd en door alleen chrysoliet uit wijn te drinken in een tijdsbestek van acht dagen raakte hij er zo van af alsof de ziekte nooit meer terugkwam. Naast de genoemde vermogens stopt hij met het aanbrengen van bloed op de wonden en beheerst hij de hartstocht van zijn lust. Geplette en gedronken chrysoliet verlicht aanvallen van astma en orthopneu. Velen schrijven al deze krachten niet aan deze chrysoliet toe, maar aan de voorgaande edelsteen, dat wil zeggen de edelsteen die nu chrysoliet wordt genoemd en groen van kleur en goud is. Het is koud en droog van aard zoals alle edelstenen. Dit heeft de bijzonderheid dat het de dorst lest van degenen die koortsig zijn wanneer ze onder de tong worden gehouden. [106]

De waardigheid en waarde van de oude topaas of chrysoliet. Hoofdstuk 67.

Als de gewone oosterse topazen schitteren als het zuiverste goud en zonder gebreken zijn omdat ze zeer aangenaam zijn om te zien worden ze door sommigen gezocht voor de versieringen van hoeden, beelden en relikwieën in kerken. Degenen die zijn van een karaat worden gewaardeerd op twee daalders. Die met 2 karaten, vier daalders, die met 3,9 daalders. Hieruit wordt, zoals de prijzen van anderen bekend zijn, het aantal karaten naar zichzelf getrokken en zo vaak als het de gezochte prijs zal aantonen. Dus 4 karaten zijn 16 daalders waard en 10 karaten 100 daalders. Deze regel kan alleen geldig zijn voor 20 karaten. Want ze zijn veel goedkoper om te waarderen, vanwege de grootsheid die ze soms bereiken. Vanwege de grote hardheid die ze bezitten worden ze saffieren genoemd en ze kunnen beter wedijveren met echte diamanten dan welke andere edelsteen dan ook. Ik zag amper 10 karaten hangen voor 200 daalders verkocht. Want de diamant zat zo precies in de ring dat het verschil door een deskundige juwelier nauwelijks had kunnen worden herkend.

Boheemse topazen vergelijkbaar met het oosten kunnen volgens dezelfde regel worden belast. Als hij echter een kwart van het quotiënt voor de waarde van de Tsjechen neemt. De rest die zwart wordt en misschien voor de obsidiaan-edelsteen van de Ouden kan worden aangezien of een beetje goudkleurig is, is goedkoper en kan niet gemakkelijk worden gewaardeerd. Als iemand een goedkopere regel wil, laat hem dan een achtste van de genoemde prijs nemen.

De vervalsing van Topaas. Hoofdstuk 68

Omwille van de elegantie worden topazen met een gouden kleur vervalst op dezelfde manier waarop andere edelstenen gewoonlijk worden vervalst. Een betere manier is om een ​​gouden kleur te verkrijgen in kristal, vuursteen en gesmolten glas en dit gebeurt als voor elk pond glas een kwart ounce ijzer wordt toegevoegd en een beetje van het minium. Maar eerst moeten we na de krokus een minium toevoegen, zo getuigt Baptista à Porta. Als aan gecalcineerd kristal driemaal zoveel lood wordt toegevoegd, ontstaat topaas zonder enige toevoeging, als het een dag in de oven blijft. Anders doe je het zo; maak stuifmeel van koper, inheems cinnaber en kristal, en voeg vier keer zoveel tin toe, en een smeltvat van de sterkste aarde van daaruit, en bereid de oven voor op de dag. Maar laat het vuur niet hevig zijn en laat het altijd op hetzelfde niveau voortduren, want het vloeit gemakkelijk met het genoemde poeder.

Van Beril. Hoofdstuk 69

Beril is een edelsteen die de kleur weerspiegelt van zeewater uit groenblauw. Heet in het Italiaans aquamarijn in kleur, in het Hebreeuws heet het Iaschpech: waarvan sommigen denken dat de naam Jasper is afgeleid. Als een beril gouden stralen hebben of schitteren door goud worden ze chrysoberillen genoemd, wat sommigen verwijzen naar chrysopraas. Alle beril’ s zijn transparant en hebben een verdunde kleur, want als ze verzadigd zijn van kleur worden ze over het algemeen als andere edelstenen beschouwd. Het water weerspiegelt zijn kleur [107] als het is geverfd met een kleine hoeveelheid indigo en een tiende deel van de groene kleur is toegevoegd. Het is een Indiase kleur die schilders vaak gebruiken. Beril’ s zijn onder verschillende hoeken uitgesneden zodat ze door hun reflectie levendiger worden en meer glanzend.

Geslachten & geboorteplaatsen. Hoofdstuk 70

Volgens Plinius zijn er vele soorten beril’ s. De beste imiteren de groenheid van de zuivere zee. Dichtbij staan ​​de Chrysoberil, iets lichter, maar met een gouden glans. Het naburige geslacht is bleker en heet chrysopraas. Op de vierde plaats Hyacint ‘s in de kleur van hyacint. Vijf groenere Aeroides die hun naam ontlenen aan de lucht. Na deze cerina-, was- en oleïne-olie, en tenslotte enkele soortgelijke kristallen. Ik twijfel er niet aan dat er onder deze klassen nog veel meer edelstenen zijn vervat, waarnaar nu elders wordt verwezen. Nam schijnt een veel voorkomende naam voor Beril te zijn geweest, en daaronder bijna al die edelstenen te hebben gerekend die, net als kristallen, met een of andere verdunde kleur waren geverfd. Want wat nu citrien, topazen en leucosaffieren worden genoemd, dat wil zeggen een soort hyacint, lijdt geen twijfel dat ze tot de beril’ s werden gerekend. Zelfs vandaag de dag noemen de Italianen de kristallen, die door de weerspiegeling van meerdere hoeken bepaalde kleuren lijken te hebben berillen. De juweliers van de rest van de naties zijn gewoon degenen die de kleur van zeewater weergeven, verdund of exact, Beril te noemen. Beril ‘s worden geboren aan de voet van de berg Stier aan de oever van de Eufraat en in India, zijn lichter van kleur en lijken op kristallen en in verschillende streken, zoals in Duitsland en Bohemen.

Vaardigheden en krachten van Beril. Hoofdstuk 71

Juweliers geloven dat beril wordt gedragen tegen de gevaren van de vijand, leverziekten, zuchten, oprispingen en om ziekten van de mond, het gezicht, gulzigheid te voorkomen. Verdund met water zou het natte ogen genezen. Sommigen vieren ook wonden aan de ogen, of ze nu aan de pupil of aan de andere kant zijn toegebracht. Beril wordt tot stof gereduceerd, gekneusd en verpletterd zodat hij ongrijpbaar is. Vervolgens wordt iedere ochtend bij de patiënt die op de rug ligt een hoeveelheid lenspoeder in het oog ingebracht tot het genezen is en wordt voorgeschreven dat de patiënt enige tijd op de rug moet blijven liggen. Als de pupil gewond is geraakt, ook al kan deze niet goed genezen, wordt deze toch zodanig gecorrigeerd dat het oog niet vervormd raakt. Als de verwonding buiten de pupil ligt geneest Beril uitstekend, evenals alle kneuzingen van de ogen, wat deze ook mogen zijn. Ik zou willen voorstellen dat voor kneuzingen en zegels een aftreksel wordt gemaakt van het water van Verbascum als de ontsteking verband houdt met water van rozen, bakbananen, Euphrasia of iets dergelijks. Als er een wond was, water van betonie, tormentil of weegbree. Magiërs denken dat dit juweeltje wordt gebruikt tegen traagheid, dat het intellect ten goede komt en dat het op zijn beurt getrouwde stellen wint. [108]

De waardigheid, waarde en vervalsing van Beril. Hoofdstuk 72

Beril ‘s hebben geen grotere autoriteit dan de oostelijke topazen, voorheen Chrysolieten genoemd; daarom kunnen ze voor dezelfde prijs worden gewaardeerd, maar vanwege de elegantie van de kleur wordt de prijs verhoogd of verlaagd, en dit moet bij alle edelstenen in acht worden genomen. Beril wordt op dezelfde manier vervalst als alle andere edelstenen. Een edeler methode is wanneer het koper tot een zeer fijn poeder wordt vermalen, zodat het aan elk contact ontsnapt en wordt gemengd met kristal, glas of gecalcineerd kristal waaraan glas is toegevoegd en de oven wordt gestart waarbij één drup lucht wordt geperst voldoende voor een gewicht van glasachtige massa.

Over kristal en pseudodiamant. Hoofdstuk 73

Kristal, de beroemdste edelsteen, is, als het de naam van een edelsteen verdient, transparant en water bevroren in ijs, vandaar zijn naam. Het is volkomen relevant, de naam is afgeleid van κρύος, dat wil zeggen vorst, en στέλλω, dat is samentrekking. Het is de zachtste van alle edelstenen. Hoewel het gekleurd is wordt het niet langer als een kristal beschouwd, maar als een ander juweel; hoewel het in werkelijkheid niet de plaats van een juweel kan innemen. Maar er zijn er verschillende in Bohemen en omliggende plaatsen die zich allemaal alleen onderscheiden van echte edelstenen door hun hardheid; Want al deze zachte kristallen zijn als kristallen en zouden voor kristallen worden aangezien, tenzij de elegantie van de kleur de juweliers ertoe aanzette ze een andere naam te geven. Kristallen zijn meestal zeshoekig. Degenen die rond of bolvormig worden gevonden, namelijk vuurstenen, zijn hardere kristallen en moeten voor pseudo-diamanten worden aangezien. Dat zijn de Arnhemmers bij Arnhem, een stad in Gelderland, de Clabequis bij Brussel, de Fransen, de Bohemers en die van Silezië. Want deze zijn soms zo hard en stralen zo elegant uit dat ze nauwelijks te onderscheiden zijn van de Oosterlingen. Ze ontvangen echter niet de kleurstof die echte diamanten krijgen, waarna ze worden aangetast door vuur en veroudering, wat niet gebeurt met diamanten. Hiervan werd melding gemaakt in het hoofdstuk over de diamant. Gemma, ook datgene wat de regenboog wordt genoemd, die alle kleuren van de regenboog zichtbaar maakt als je het op het voorhoofd bekijkt is het een soort kristal, dat mede door de loutere reflectie van de hoeken biedt zulke kleuren. Dit, hoewel sub-citrien, werd door de Italianen en Fransen citrien genoemd en wordt als superieur aan het gewone kristal beschouwd.

Sommige mensen denken dat water het materiaal van het kristal is en dat het ijs dat lange tijd in de koudste bergen bewaard is gebleven uiteindelijk in een kristal is veranderd. Want water kan nooit in een kristal worden veranderd, zonder dit kristal ontstaat er geen water. Want het dunste deel van de grond moet worden gemengd met water of ermee worden gemengd uit een andere bron dat, naarmate het water zich terugtrekt, eerst tot een kristal stolt. Als het kristal uit bevroren water zou bestaan zou het door vuur worden opgelost (want dingen die bij koude stollen worden door hitte opgelost) en Ze worden valse edelstenen genoemd.

Bijna alle Boheemse edelstenen zijn van kristal. Pseudo-diamanten [109] de waterige delen zouden door vuur worden verteerd, wat niet met ervaren mensen gebeurt. Want toen hij met vuur werd verbrand liet hij kalk of aarde en zout zien waarvan de geest door genade was gestold. Deze dingen zijn eerder vollediger uitgelegd, waar ik de oorzaken van het stollen van edelstenen behandelde.

De meeste kristallen worden geboren in de vorm van zeshoeken die eindigen op een punt omdat de fijne materie van de aarde die zich van het water scheidt ernaar streeft zichzelf te vinden en op elke manier omringen en verlangen de individuele deeltjes het centrum van hun lichaam. Wanneer dit gebeurt moeten ze een cirkelvormige of een zeshoekige vorm maken, want niets anders lijkt perfecter dan een cirkel. Er ontstaat een cirkelvorm terwijl de delen van het materiaal van exact dezelfde soort zijn; zoals te zien is bij de diamanten die zich naast de diamanten bevinden waarvan ik zei dat ze harder zijn: de zeshoeken, wanneer sommige delen van het mengsel fijner of luchtiger zijn dan de rest of op een andere manier verschillen; sneller naar het middelpunt dan andere: en om deze reden stolt de materie, wordt de vorm van de zeshoek volmaakter gemaakt dan de cirkel die het dichtst bij alle andere hoeken ligt. Als zou worden vastgesteld dat alle deeltjes van dezelfde aard hetzelfde temperament en dezelfde kwaliteit hebben zou elk kristal een bolvorm moeten hebben, die allemaal met gelijke kracht naar het centrum neigen; Want noch waarom een ​​mens of enig ander dier zijn uiterlijke vorm zou moeten hebben, noch waarom bloemen en bladeren een vaste, permanente vorm hebben kan enig menselijk intellect ooit worden onderzocht. Deze natuur wil niet echt begrepen worden als bewonderd.

Het kristal wordt ook op verschillende plaatsen in Europa gevonden. Het wordt gevonden nabij Pisa in een bepaalde stroom die uit de grote berg stroomt. Er wordt ook een wat in een nabijgelegen berg gegraven. Hij kleeft aan de rotsen zodat hij er nauwelijks uit kan worden getrokken. Hij komt veelvuldig voor in de Alpen, Duitsland, Bohemen, Hongarije, Cyprus en Portugal waar hij soms met een enorm gewicht wordt aangetroffen. Vaak in de velden bij Tsalton in Bohemen en Couteberg. Veel gebreken ontstaan ​​meestal bij kristal zoals zout, roest, mist, atomen en roest. Hoewel ze duidelijk transparant zijn wordt er de naam bergkristallen aan gegeven. Een kristal dat donkerder of zwarter is dan transparant water en dat door sommigen de regenboog wordt genoemd wordt soms gevonden op de plaats waar de kristallen worden gevonden. Die gevonden in het veld van Pisa en zijn zelden groter dan een vinger, imiteren de kleuren van de regenboog door de weerspiegeling van de hoeken. Daarom worden ze door juweliers als diamanten geslepen en als edelstenen verkocht onder de naam Beril. Beril is echter ook een juweeltje, zoals ik in mijn hoofdstuk heb uitgelegd.

Uit het voorgaande kan daarom gemakkelijk worden afgeleid dat de naam kristal is aangepast aan alle transparante en zachte edelstenen die geen duidelijke kleur in zich hebben. Deze lijken een viervoudig verschil te hebben. Uit de eerste die wordt ingesloten en verwijst naar het ijs dat het bergkristal wordt genoemd. De tweede regenboog. De derde citroen. De vierde pseudo-diamant. Pseudo-diamant is nobeler dan andere, zoals de citrien van de regenboog en het kristal van de regenboog.

De aard, kwaliteiten en capaciteiten van het kristal. Hoofdstuk 74 [110]

Een kristal is zo koud en droog van aard dat het wanneer het onder de tong wordt geplaatst de dorst van koortsige mensen lest en wanneer het in de handen wordt gehouden degenen die door acute koorts zijn getroffen zal verfrissen en afkoelen, vooral als het groot genoeg is en bolvormig is en wordt vaak ondergedompeld in rozenwater, waar het door de hand van de patiënt wordt verwarmd. Kristal vermalen tot een zeer fijn poeder en besprenkeld met wijn geneest dysenterie en stopt witte afscheidingen. Wanneer het aan zogende vrouwen wordt aangeboden met honing, wijn of bouillon, bevordert het de rijkdom en overvloed van de melk. Extra gram poeder met olie van zoete amandelen gepresenteerd; zorgt meteen voor degenen aan wie het gesublimeerde zilver werd aangeboden. Bovendien controleert het de cholerische of coeliakie-stroom zeer snel en karakteristiek als een bezoar, breekt het ook de tandsteen en verdrijft deze via de ader. Een kristal om de nek gehangen voorkomt dromen en geneest duizeligheid.

Ondanks alle bovengenoemde aandoeningen halen scheikundigen zout of essentie uit kristal dat zij als voortreffelijker en veiliger beschouwen dan ruw kristal en nuttiger voor het drijven van steenkool. Laat de kristallen tot poeder vermalen, voeg hieraan een dubbele hoeveelheid zwavel toe, maal heel goed in één keer, verbrand zonder zwavel en spoel na zes uur heel goed uit. Dompel het gecalcineerde kristal onder in het water van de vortex, zodat het vijftien centimeter uitsteekt en laat het veertien dagen in paardenmest weken. Daarna wordt een groot deel van de kristallen gedestilleerd. Giet het resterende water opnieuw in de vortex en herhaal het vorige werk totdat alle kristallen zijn gepasseerd en er niets meer in het gietglas achterblijft. Aan het begin van de destillatie wordt er een beetje gesmolten zout ingegoten en het blijft enige tijd zonder water staan, want op deze manier wordt de olie van het kristal gescheiden van het water dat zich in het bovenste gedeelte bevindt. Giet het water af en giet nog een gedestilleerd water in het kristal, waarin opnieuw een deel van het zout is opgelost. Herhaal dit werk totdat al het zout erin is opgelost en de kristalolie zoet wordt. Het werd voor ons gesloten en gesleept passend bij de bovengenoemde genegenheid. Het zout zelf wordt op deze manier op een andere manier bereid. De kristallen worden heel fijn gemalen en gemengd met een gelijk gewicht aan frisdrank of tweemaal het gewicht aan zwavel en worden tot kalk verbrand. Dit wordt vervolgens meerdere malen gewassen met regenwaterdruppels en weer gedroogd. Daarna wordt het met de alcohol van wijn overgoten en een aantal dagen op een warme plaats geweekt, dan wordt het weer uitgelekt en wat op de bodem overblijft wordt opnieuw gecalcineerd, gewassen, geweekt en keer op keer gedestilleerd, totdat het op zout lijkt en verdampt in de wijn als sneeuw, uiteindelijk wordt dat zout op een vochtige plaats opgelost en kan het worden beschouwd als een olie van kristallen.

Voor kalkachtig kan de kracht van de kristallen als een grotere besparing worden beschouwd. Giet daarna de goedgemalen suiker beetje bij beetje in het bovengenoemde water en roer voorzichtig met een houten spatel. Bied deze suiker elke dag 's ochtends en 's avonds of zoveel als een halve walnoot kan verdragen. Het is ook goed voor alle verstoppingen van de ingewanden zoals Quercetanus getuigt: en omdat het steen bij de mens oplost is het goed tegen jicht, naast syncope en hoofdziekten omdat het de hersenen versterkt is het zeer bevorderlijk aan het bloed wordt het gegeven van 10 tot 30 granen. [111]

Het zout van de kristallen kan ook op een andere manier worden beschouwd, maar niet anders dan hierboven vermeld. Het kristal wordt gecalcineerd en vermalen tot een heel fijn poeder boven op het marmer, vervolgens gecalcineerd met zwavel en zout en het wordt dag en nacht verwarmd eroverheen gegoten. Dit wordt herhaald totdat het kristal is opgelost. Daarna wordt de azijn waarin het kristal is opgelost gefilterd en wordt het vocht in het bad verdampt, zodat het zout zich op de bodem van het kristal bezinkt, dat wordt gemalen en opgelost in de vloeistof die boven op het marmer is geplaatst.

De waardigheid, waarde, versus en vervalsing van Kristal. Hoofdstuk 75

Kristal is niet alleen voor de vrouwelijke wereld omdat er kettingen, knopen en dergelijke van worden gemaakt, maar ook voor glazen, glazen, kopjes, kopjes, borden, wasbakken en dergelijke. Dus zolang het zonder gebreken is zijn zulke kopjes of bekers gewenst door prinsen en ze kosten een hoge prijs. Voor een kopje goud, zo groot als een voet, kan het soms honderd daalders kosten en soms zelfs meer. De kleine kristallen waaruit knopen of kronen worden gemaakt zijn goedkoop en overschrijden de prijs van graveren niet. Een kristal voegde ook aan het glas toe en het zuiverste zand en zout alkali het edelste kristalglas, maar hoe vergelijkbaar zijn ze met die Venetië? Ook kristal ingevoegd om edelstenen te imiteren terwijl lood werd gecalcineerd en onderdelen zijn gemengd. Hieraan worden meestal metalen toegevoegd zodat de gewenste kleur smaragd, topaas of andere edelsteen kan worden verkregen. Met behulp van het kristal wordt vuur ook gebruikt om de zonnestralen op te vangen terwijl het ronde vlak enigszins afgeplat is zodat het tegenover de zon staat zodat het lichaam dat het vuur moet ontvangen rond het midden van de zon wordt geplaatst de afgeplatte. In nog zachtere en delicatere lichamen levert het de bochten van ijzer-cauterisatie, hoewel ik denk dat het niet minder prikt en pijn doet dan ijzer. Het is vervalst met kristallijn glas, dat er erg op lijkt, maar zachter en zwaarder is dan echt kristal.

Hoewel ze vakkundig zijn gezet, zijn pseudo-diamanten ook in goud opgenomen en hoewel ze klein zijn, wedijveren ze zo met de echte dat ze alleen door experts kunnen worden herkend. Daarom komt het voor dat ze onder de Bohemers, de Polen, de Hongaren en die van Moskou geen geringe autoriteit hebben, maar toch niet voor een hogere prijs worden verkocht dan het beeldhouwwerk, tenzij ze hard zijn en schitterend glinsteren. Dezelfde reden voor citroenen en irissen die allemaal boven de prijs van het snijwerk liggen, ze zijn niet meer waard dan de koper wil. Want ze worden in grote hoeveelheden bewaard en grote stukken als een vuist, nog niet uitgewerkt en volkomen helder, worden voor slechts één of twee daalders verkocht. Naar goeddunken van de verkoper uitgewerkt en in kopjes gepast en afgestemd op de smaak van de koper trekken ze vaak heel wat aandacht.

Van Asteria of de parel van de zon, de Italiaanse Girasole. Hoofdstuk 76 [112]

In het hoofdstuk over opaal noemde ik de steredelsteen en verwees naar de soorten opalen, want ik heb zelf soortgelijke uit de moeder van opalen gehaald. Als het echter veel moeilijker is dan opaal kan het een juweel van zijn eigen soort zijn en zich onderscheiden van opaal. Want hoe moeilijker het is, hoe eleganter het is, als het tegenover de zon staat en als het gedraaid is maakt het de wandelende zon op zichzelf zichtbaar, vandaar zijn naam. Omdat zelfs dat looplicht op een ster lijkt wordt er door sommigen de naam van een asterisme aan gegeven. Maar naar mijn mening is de naam van de donkere edelsteen die stellair wordt genoemd en sterren bevat alsof ze door kunst zijn geschilderd correcter verbonden met de Germaanse Sternstein of Sigstein. Deze edelsteen is transparant, vergelijkbaar met kristal, maar harder: hij lijkt sterk op kristallijne opalen en verschilt er alleen van in hardheid. Van Plinius Astroites, & welke erger was, à Michael Mercato Astrobolus, door anderen het oog van de kat omdat het op de ene manier helderder en op de andere manier donkerder straalt, zoals het kattenoog wordt genoemd. Verschilt van de edelsteen die Beli' s oog of Bellochio in het Italiaans heet en imiteert precies de iris en pupil van het oog. Want het is donker als de verschijning van Achaat. Plinius beschrijft Asteria en Astrion als verschillende edelstenen wanneer één edelsteen wordt gezien. De landbouwer denkt dat de donkere steen van de ster astroïde is: maar wij noemen de ster het juweel van de zon. Plinius boek 37. Hoofdstuk. 9. Hij schrijft aldus. Candidarum is de leider van de kinderen &c. Naast het wit staat de ster die overheerst door de eigenaardigheid van de natuur die het ingesloten licht van de pupil op een bepaalde manier bevat en het uitstraalt en het met een neiging teruggeeft alsof je naar binnen loopt, van het ene naar het andere en die over dezelfde tegenstellingen van de zon heersen, zijn de wit makende stralen, waaraan zij haar naam ontleent, moeilijk te verbergen.

De leider van de blanken zijn de lakeien, enz. Naast het wit staat de ster, die overheerst door de eigenaardigheid van de natuur, die het ingesloten licht van de pupil op een bepaalde manier bevat en het uitstraalt en het met een neiging teruggeeft, alsof je naar binnen loopt, van het ene naar het andere en die over dezelfde tegenstellingen van de zon heersen zijn de wit makende stralen waaraan zij haar naam ontleent moeilijk te verbergen. Indicae wordt bij voorkeur geboren in Caramania ook is het wit en wordt Astrios genoemd in de buurt van het kristal, geboren in India en aan de Pallene-kusten in het midden of de ster schijnt met de helderheid van de volle maan. Sommigen geven de reden van de naam, dat hij de bliksem tegenover de sterren greep en regeerde. Ik bracht het beste voort in Caramania en niet minder onderhevig aan ondeugd. Voor Ceravania wordt dat erger genoemd, als het slechtste licht van lampen. En iets later. En tussen de witte exemplaren genaamd Ceravania, die de helderheid van de sterren opvangen. Zijzelf, geboren in Caramania, een kristal van azuurblauwe helderheid, bekent dat ze wit is voor Zenothemus, maar dat ze een fonkelende ster in zich draagt. Worden saaie waskrijtjes, die een aantal dagen in soda en azijn worden gedrenkt om een ​​ster te krijgen, die na zoveel maanden langer zal worden. Tot zover Plinius, uit wiens woorden we kunnen opmaken dat Asteria of astrion een juweel is en dat zijn soort een was is. Agricola denkt dat de astroiten à Plinius elders het juweel van de zon werd genoemd en de astrolabus leek op de ogen van een vis in de zon. Want Plinius edelsteen van de zon is wit en net als de verschijning van een ster verspreidt hij zijn stralende stralen over de aardbol. Dezelfde werd door Perzië aanvaard en de bergen van de Rode Zee zijn veelkleurig en schijnen afwisselend tegen de zon. Uit de voorgaande woorden van Plinius kunnen we nauwelijks iets zekers opmaken. Ik zie het als een ster of een zonnejuweel dat, net als een melkachtig kristal, een rond omsloten licht uitstraalt dat met zijn helling meebeweegt. Astroiten, inderdaad, zij die de stralende sterren in het midden van haar lichaam laat zien die ik noemde onder de soorten opaal, of, als je dat liever hebt, zij die op verschillende manieren in vele kleuren tegen de zon schijnt als het oog van een kat. Ik houd deze bij me en de vorige, die ik uit de moeder van opalen heb gehaald; elegant natuurlijk en wat (Ceraunia, Astrobolus, het kattenoog.) [117] bij blootstelling aan de zon vertoont het talrijke en sprankelende sterren. Alle bovengenoemde drie edelstenen kunnen gemakkelijk in aanmerking komen voor opalen. Maar doordat de hardheid en kleuren niet altijd verwijzen naar opaal, onderscheiden ze zich van edelstenen. Van dit laatste, dat ze Astroiten noemen, het oog van de zon, of het oog van de kat, zal ik in het volgende hoofdstuk behandelen.

De mogelijkheden, eigenschappen, gebruik, waarde en prijs van Asteria. Hoofdstuk 77

Dit is een juweel dat aan het gouden handvat is bevestigd want als het wordt gedragen wordt aangenomen dat het slaap opwekt en angstaanjagende dromen verdrijft. De Orientale is zo hard dat hij nauwelijks kan worden gesneden en hij is goedkoop genoeg en niet kostbaarder dan tweemaal de prijs van snijwerk.

Over het kattenoog. Hoofdstuk 78

Het oog van de kat, ik denk dat het Astroiten is waarvan Plinius beweert dat het veelkleurig is en dat het de edelsteen is die door sommigen het oog van de zon wordt genoemd en door de Perzen Mithrax, wat betekent de zon. Cardanus lijkt dit een pseudopool te noemen. Want het lijkt in verschillende kleuren op opaal, hoewel ze bij dit juweel niet zo verschillend lijken als bij opaal en de laatste is moeilijker van lengte; want het opaal is zeer mals. Deze edelsteen verschilt van een andere ondoorzichtige edelsteen, die de afbeelding draagt ​​van een geschilderd oog en wordt in het Italiaanse bellocchio ook wel het kattenoog of beli' s oog genoemd, omdat het een soort agaat of onyx is. De meest geprezen worden gevonden in Sri-Lanka en worden soms uit Pegu gebracht waarvan wordt gezegd dat ze daarheen worden gebracht vanuit de regio Bramaa.

Waardigheid, waarde en mogelijkheden. Hoofdstuk 79

MAGNO is in prijs onder de Indiërs die zichzelf ervan overtuigen dat de rijkdom van degene die dit juweeltje draagt ​​niet kan worden verminderd, maar altijd toeneemt en toeneemt. Garcias ab Horto zei dat hij had ervaren dat een lijn stof zo samengedrukt dat deze het midden van de edelsteen zelf of het oog raakte door geen enkel vuur kon worden doorgesneden. Ik weet dat dit waar is, maar de waarheid (die hij niet heeft waargenomen) kan niet worden toegeschreven aan de krachten of vermogens van de edelsteen, want hetzelfde gebeurt een tijdje met elk steentje. Want de vlam van het vuur kan de steen niet onmiddellijk in brand steken, noch kan hij de delen van het doek omhelzen vanwege de samendrukking terwijl deze brandt. Omdat de steen de vlam afwijst en van zichzelf afstoot, zoals vuur, moet het lichaam werkelijk aanraken en omarmd worden. Dit kan iedereen van tijd tot tijd ervaren met behulp van een steen die aan een touwtje is vastgebonden en een kaarsvlam.

Bij de Indiërs zit het, zoals ik al zei, in de prijs: wat in Portugal op 90 goud gewaardeerd werd en in India voor 600 verkocht. Daarom kan de prijs van opalen worden geschat op een lagere of hogere prijs, afhankelijk van hoe elegant het is, en versierd met verschillende kleuren, want hier kan niets worden bepaald.

Van Sardis of Carneool. Hoofdstuk 80 [118]

Tot nu toe heb ik te maken gehad met heldere en transparante edelstenen: laten we het nu hebben over semi-transparante of semi-ondoorzichtige edelstenen. Maar Sardis lijkt superieur te zijn aan de anderen in adel; de eerste edelsteen die op Arons hoofd werd geplaatst, waarvan de Joden denken dat het een robijn was, wordt nu Sardis, Corneolus of Carneol genoemd. Italiaans, Frans en Germaans met enkele gewijzigde letters, met behoud van dezelfde naam. Vanwege het bloederige vlees, waar het qua kleur op lijkt, heeft het de naam carneool of beschadigde carneool. Het verwijst meer precies naar de kleur van het galachtige of sub letale bloed. Het is semi-transparant, zoals het vlees van het vlees. Want in zijn lichaam lijkt het alsof rood of vlees glanst, maar er is een donkere wolk naar beneden geworpen. Plinius beweert dat onder de Ouden de sardis veel voorkwam in gebruik, vooral bij zegels: er zit immers niets van was in de zegel. Serapio 's sardis lijkt anders; Hager noemt het wit en zegt dat het een rode steen is, zwakker dan blauw en razend, en dat hij uit het Oosten is gebracht ruw, donker en gepolijst om te glanzen, om de ogen te versterken door aanraking en om stro uit te trekken en die gewreven als ijzeren magneten beweert hij hetzelfde. Deze komen allemaal overeen met barnsteen, wat precies overeenkomt met de kleur van de gewone hyacint.

Soort, geboorteplaats en grootte van Sardis. Hoofdstuk 81

Sardis werd voor het eerst ontdekt door de Sardiniërs, zoals Plinius beweert, maar het meest geprezen rond Babylon, vastklampend aan het hart van de rots. In India zijn er drie soorten. Rood en wat ze halfvet noemen. De derde is dat het onderstreept is met zilveren plaatjes. De Indiase zijn lichter, de Arabische zijn dikker. Ze worden gevonden rond Leucas in Epirus en rond Egypte, die zijn bekleed met gouden platen. Mannetjes stralen spannender, vrouwtjes zijn dikker en glanzender. Tot zover Plinius. Albert de Grote onderscheidt Sardis van carneool, misleid door de overvloed aan namen; want het is hetzelfde juweeltje. Nisi wil de naam geven van witte sardis van carneool en rode sardis of carneool. Franciscus Rueus heeft een hoofdstuk over Sardis en een ander over carneool: misschien heeft hij ons oostelijk Sardis gevestigd als Carneool. Want hij is strenger deze en een andere naam waardig. Ik stuur drie soorten sardis of carneool. De eerste is de hierboven beschreven rode, de tweede is licht getint met bloedrood en semi-transparant. En de derde, sub geel van het rode. De meest geprezen carneool wordt gevonden op Sardinië. Het bezet de tweede plaats in Epirus en Egypte. Maar Babylon heeft de voorkeur boven de rest. Ook Indiërs en Arabieren mogen niet worden veracht, net zoals Europeanen dat ook niet zijn. Want aan de Rijn, in Bohemen, Silezië en andere streken, zoals ik bij mij heb, worden ze uitstekend bevonden. Ze zijn meestal vastgemaakt aan andere stenen.

De aard, vermogens, kwaliteiten en eigenschappen van Carneool en Sardis. Hoofdstuk 82

Albertus zegt dat het dragen van Sardis of Carneool bladeren de geest opvrolijkt, angst wegjaagt, moed bevordert, fascinaties stopt en het lichaam beschermt tegen alle gifstoffen die voortkomen uit de corruptie van de lichaamsvochten indruk maken [119] maar het stopt op wonderbaarlijke wijze het bloed dat uit alle richtingen stroomt door een speciale eigenschap. Ook wordt aangenomen dat vastgebonden aan de buik de bevalling herstelt. Hij repareert ook losse tanden en het vuil ervan door ze te slijpen. Er wordt gezegd dat die het intellect scherpt, nare dromen tegenhoudt en weerstand biedt aan de boosaardigheid van Onych. Het is dwaas om net als Cardanus te beweren dat procederende partijen daardoor zegevierend en langdurig blijven bestaan.

De waarde, waardigheid en gebruik van carneool. Hoofdstuk 83

En bij de Hebreeën stonden ooit in het hoogste gezag omdat het de eerste edelsteen was die God opdroeg in het redelijke te plaatsen dat de hogepriester Aron boven zijn borst droeg. Hoewel de Lydiërs denken dat het een robijn was. Maar degenen van wie alle goddelijke genade is weggenomen, moeten in deze kwestie niet worden geloofd, maar 70 de kerkelijke uitleggers en schrijvers en Josephus; die, hoewel geen sardis, nog steeds sardonichen interpreteert van sardis en onyx en niet van een robijn. Ook bij de Romeinen bekleedde hij een vrij hoge positie. Het werd namelijk gebruikt voor zegels omdat het vanwege zijn hardheid geen was krijgt, waardoor het niet gemakkelijk dof wordt door water. Nu de waardevollere edelstenen in grotere overvloed worden gevonden heeft het niet een klein beetje van zijn prestige verloren. Het wordt echter geaccepteerd als een van de edelstenen van de gezondheid (zoals ze gewoonlijk worden genoemd) voor zegels en voor het versieren van de borst van vrouwen. Het overschrijdt de prijs van de schaal niet, tenzij het groter is dan de grootte van de walnoot. Want omdat het gewenst is de bloedstroom te stoppen wordt het gewaardeerd naar goeddunken van de verkoper en kost het soms twee, drie of zelfs vier daalders.

Een glas dat dezelfde kleur heeft als alle andere edelstenen, is vervalst.

Van Sardonyx en Cameo. Hoofdstuk 84

Sardonyx is een edelsteen samengesteld uit sardis en onyx. Soms zijn er andere edelstenen aan vastgemaakt, maar de belangrijkste zijn sardis en onyx. Het bestaat voornamelijk uit bloed, wit en zwart; die door cirkels of zones zodanig van elkaar worden onderscheiden dat ze door de kunst lijken te zijn gemaakt. Degenen die geen vleeskleur hebben mogen geen sardonyx worden genoemd. Tegenwoordig wordt hij Nicolus genoemd vanwege edelstenen en onyx en sardonyx, maar gewoonlijk bestaat hij uit zwarte en witte zones, zoals ik zal uitleggen in het hoofdstuk over onyx. Terwijl de korst van de ene kleur wordt weggesneden en een andere kleur als laag overblijft, noemen de juweliers het Camehuyam of Cameum, of het nu onyx of sardonyx is.

De geslachten en geboorteplaats, de waarde en waardigheid van sardis. Hoofdstuk 85

De soorten ervan zijn oneindig zoals de diversiteit van kleuren verschillende soorten moet voortbrengen. Want de natuur speelt hierin mee. Als het rood wordt tot de kleur van kokos of lak worden ze gewoonlijk incarnati genoemd. De verscheidenheid aan kleuren verhoogt de waardigheid Soms [120] want daarin verschijnt een karmozijnrode, blauw, roze en gele cirkel waarvan een soort basis (bij de Arabieren) het zwartst is en voor de Indianen was of hoorn. Ze hebben de voorkeur boven andere waarin witte, karmozijnrode of roze zones, of zelfs hemelsblauw, de vermenging van iets anders van de ene orde naar de andere volgen op zo'n manier dat er naar een of andere vorm van regenboog wordt verwezen. Welke zones dan ook zijn niet bedekt, maar stromend en hebben een honingkleur en lijken uitwerpselen te bevatten alsof ze niet laag in prijs zijn. Er wordt gezegd dat Scipio Africanus, zoals Demostratus rapporteert, de eerste was die onder de Romeinen werd gevonden in Sardonyx dat later beroemd was onder de Romeinen en Indiërs, die door hen werden overgehaald. Ik denk dat de zo gevierde mirre-vaatjes ooit van dit juweeltje zijn gemaakt. Want ik zag delen van kopjes die ooit waren uitgesneden. Ze verlangden naar de verschillende kleuren van de regenboog, zoals er over Mirre geschreven staat. Want de porseleinen vaten (die tegenwoordig zo worden genoemd) werden door vuur gebakken en uit de aarde gesmolten met fijner vet en vanuit China hierheen gebracht, en ik denk dat de mirrevaten van de Ouden zeker niet zo werden gedecanteerd. Er staat geschreven over Mithridates, koning van Pontus, dat hij 4000 kopjes onyx had. Daarom vermoed ik dat de kopjes niet van eenvoudige onyx zijn vervaardigd, maar van sardonyx en chalcedoon, elegantere en koninklijke edelstenen die de naam waardig zijn en die zich misschien niet onderscheiden door hun naam. De eerste rang wordt gegeven aan de Indianen, de tweede aan de Arabieren. Het wordt ook gevonden in Duitsland, Bohemen, Silezië en de aangrenzende plaatsen: maar ze zijn zelden zonder uitwerpselen; ze hebben vaak ook een honingkleur en hebben geen zones of cirkels die zo precies van elkaar verschillen als in het oosten. Er worden grote stukken sardonyx gevonden zodat er kopjes van gemaakt kunnen worden. Vandaar dat de kleine zegelkronen, tenzij ze uitblinken in kleur, nauwelijks meer bedragen dan tweemaal de waarde van het snijwerk. Grote, elegant gesneden stukken overschrijden soms vele malen de prijs van het snijwerk. Kleurvariëteit en elegantie zijn belangrijke waarde-indicatoren.

De aard en vermogens van sardonyx en vervalsing. Hoofdstuk 86

Er wordt aangenomen dat Onych de schadelijke effecten van trots en vergif van de geest temt en effectief is tegen die waar Sardis of Carneool, vervalst met glas, dat in de plaats wordt vervangen, maar het is gemakkelijk te herkennen, omdat het gemakkelijk wordt gegeten weg door de lucht en trekt een stoffig oppervlak samen en glanst niet zoals Sardonyx.

Van Chalcedoon of Charcedonius. Hoofdstuk 87

Plinius noemt de Charcedonius onder de robijnrode soorten en zegt dat ze er zwarter uitzien, bleker en donkerder dan karbonkel, maar toch scherper worden opgewonden door vuur of zon en neiging scherper dan de rest karmozijnrood worden gezien in de schaduw van het dak, vlammend onder de hemel, schitteren tegen de zonnestralen en smelten was. Het maakt ook twee geslachten, mannelijk en vrouwelijk. Hij schrijft dat de mannelijke sterren van binnen branden, en dat de vrouwen een universele gloed buiten zichzelf uitstralen. Al deze dingen [121] lijken eerder bij de oosterse granaat of amethist te passen dan bij onze chalcedoon.

Chalcedoon is daarom een ​​juweel, alsof het door een wolk is geverfd, of zonder kleur, of met een lichte kleur, en het hele lichaam beslaat, semi-transparant, hardnekkig om te snijden vanwege zijn hardheid. Eenmaal opgenomen onder de onyx, waarvan het een soort is, heette het witte onyx. Want de witheid van de oude onyx, of deze nu doorschijnend is of niet, draagt ​​nu onder de volkeren van Europa de naam chalcedoon.

Geslachten, geboorteplaatsen, waardigheid en verzet tegen Chalcedon. Hoofdstuk 88

Plinius onderscheidt, zoals ik al zei, de zee van de vrouw, en dat de goddelijke regen is geboren, en dat de volle maan hoogstwaarschijnlijk zal worden gevonden; hij schrijft ongeveer hetzelfde als

Op dat moment waren de Chalcedonen verdeeld in Oosterlingen en Europeanen. Degenen die enigszins verwaterd zijn, hard en aangenaam voor de ogen, worden als oosterlingen beschouwd. Het zijn zulke waarin er een paarse of blauw kleur verschijnt vermengd met wit, of een soort aangename rode lak (zoals ik er verschillende heb die later voor de oude Charcedonies kunnen worden aangezien). Degenen met een aardse of donker witte kleur zijn inferieur aan de rest en zijn hier en daar in heel Duitsland te vinden. Vind deze ook in België rond Luik in de regio Heueren en nabij Brussel. Degenen die transparant zijn met een onaangename geelheid of robijn, ook al moeten ze niet als oosterlingen worden beschouwd, toch lopen ze onmiddellijk voor op degenen die in waardigheid voor hen komen. Verhalen zouden in Lotharingen worden aangetroffen van wonderbaarlijke omvang en door de auteur van Symphorianus Campegius met ijzer geslagen als sonoor; tegen de heesheid van de bruikbare dat ze de stem duidelijker maken heeft de voorkeur boven alle andere waarin de azuurblauwe, witte, gele en rode kleur verward lijkt en die, blootgesteld aan de zon, door de reflectie van de stralen de kleuren van de regenboog weergeeft. Want het heeft geen duidelijke rode of zwarte kleur. Hoewel rood aanwezig is, is het sardonyx, terwijl zwarte onyx is. Ik twijfel er niet aan dat de kopjes en vaten die mirre worden genoemd en die zo hoog gewaardeerd werden onder de Romeinen, hiervan zijn gemaakt, net zoals ze van sardonyx en onyx zijn gemaakt, zoals ik in het vorige hoofdstuk heb opgemerkt. Ooit werden sardonyx en chalcedoon beschouwd als onyx. Hier wordt dat kopje 2000. Het aantal Mithridates werd uitgewerkt uit iedere soort Onych (namelijk sardonyx, chalcedoon en andere), de auteurs schreven dat het van Onych was gemaakt. Alle soorten zijn namelijk opgenomen in de naam van het geslacht. In deze tijd worden ook kopjes, portretten van prinsen, hangende kronen en andere oneindige dingen gemaakt van chalcedoon. Dit is vooral belangrijk voor zegels omdat was er niet aan blijft plakken.

De vermogens, bevoegdheden, waarde en vervalsing van Chalcedon. Hoofdstuk 89 [122]

Chalcedoon wordt aanbevolen tegen alle symptomen van zwartheid, dat wil zeggen verdriet, angst en aanvallen van demonen. Er zijn ook geen ijdele auteurs die de zwangere vrouw de overwinning beloven (die alleen aan God wordt gegeven). Uit West-Indië komen er enkele die enigszins doorschijnend en bleek tot wit zijn en sommige onderscheiden zich door melkachtige zones waarvan zij beweren dat ze verbonden zijn met de overvloed aan melk. Tegenwoordig wordt het vanwege het aanbod niet groot. Als de grotere stukken echter uitstekend zijn gesneden en geen opvallende kleur missen kunnen ze soms voor een geweldige prijs worden verkocht en niet veel goedkoper dan Sardonyx. Chalcedon verdient nauwelijks vervalsing. Zo wordt het nagebootst. Om het vuur te laten smelten doe je het kristal erin, voeg je een beetje kalk toe aan het zilver, laat je het een dag in de oven staan ​​en je hebt het.

Van Onyx & Camehuia. Hoofdstuk 90

Onyx is Grieks voor nagels, vandaar de naam van de edelsteen. Want mensen hebben veel overeenkomsten in kleur en helderheid. Het schijnt zelden door, omdat het ondoorzichtig is. Het bestaat voor het grootste deel uit kleur, wit en zwart, die zo van elkaar verschillen dat ze als aparte kunst kunnen worden gezien. Plinius noemt de zwarte Morion indica of pramnion. De hoornachtige kleur wordt er ook vaak in gezien, omgeven door witte aderen of zones die net het oog binnendringen; in het Duits heet het onykel, in het Italiaans nicolo, met welke naam ze ook Sardonyx noemen: want ze verwarren deze twee edelstenen, misschien omdat het ooit ook opgenomen onder onyx als geslachtsnaam. Plinius noemt het onyx dat vele en gevarieerde aderen heeft met melkachtige zones, die allemaal een onbeschrijfelijke kleur hebben, en wanneer ze weer één worden, vormen ze een concert van aangename zoetheid. Onyx van Dioscorides, is albast omdat het verwijst naar de kleur van nagels.

Soorten onyx, geboorteplaats en grootte. Hoofdstuk 91.

Onyx-geslachten onderscheiden zich door de plaats waar ze worden gevonden of door hun kleuren. Arabische onyx is zwart met witte zones en er zijn veel verschillende kleuren in gecombineerd. Terwijl de witte zone bij sommige Memphieten is uitgesneden met een afbeelding en de zwarte zone is bedekt in plaats van een laag, wordt het tegenwoordig door juweel Camehuia genoemd, alsof het weer een juweeltje is. Zo wordt de witte onyx nu Chalcedoon genoemd, zoals ik in het vorige hoofdstuk heb beschreven. Ik zet dit verschil tussen Sardonyx, Chalcedoon & Onyx. Die sardonyx is, terwijl onyx sardis of carneool is, duidelijk roodachtig van kleur. Chalcedoon heeft, hoewel afwezig, een duidelijke rode en zwarte kleur; Want ze kunnen verward en gemengd aanwezig zijn alsof het water een beetje rood of zwart is geverfd. Onyx is goed zolang zwart aanwezig is en rood afwezig. Er zijn dus verschillende soorten Onyx. Want sommige zijn geheel zwart, andere wit, met bruine, gele, melkachtige, sub-blauwe en hoornkleuren waardoor een wonderbaarlijke verscheidenheid ontstaat. Ze hebben allemaal zones of lijnen waardoor de kleuren van elkaar worden onderscheiden [123] noemt hij pramnion. Van deze soort is misschien obsidiaan, een steen die soms een zwartachtige kleur heeft en doorschijnend is met een dikker uiterlijk waarvan velen edelstenen maken. In Ethiopië wordt gehouden en in Spanje wordt gezegd dat ze volgens Plinius nabij de oceaan zijn geboren. Nu is het nauwelijks duidelijk wie deze steen is. Ik heb geen onyx die zones of lijnen mist die wit geverfd zijn. Spanje stuurt op dit moment glimmende zwarte kolen doorsneden met wit geworden zones, waarvan het stof wordt gereduceerd tot stuifmeel en wordt met wijn gepresenteerd niet zonder vrucht aan de kolen. Er wordt een bepaalde zwarte steen meegebracht uit het westen van India die sommigen zelfs willen beschouwen als een van de geslachten van onyx; hier is het verborgen in voren en onderaan de maag zit het als een kopje vast aan de maagpijn. Alle soorten zijn te vinden in India, Arabië, Armenië, Pontus, Amerika en Europa.

De maat, waarde, waarde en gebruik van Onyx. Kapittel 92

Onyx is soms zo groot dat er zuilen van gemaakt kunnen worden. Want in Rome, in de Sint-Pietersbasiliek, zijn zes zuilen van Onyx zichtbaar. In de tempel van de drie koningen in de kolonie Agrippina bevindt zich volgens Agricola een onyx die breder is dan een handpalm, zo onderscheidend door witte aderen dat deze de hoofden van twee jonge mannen voorstelt en opnieuw met andere zwarte die vertegenwoordigt een slang. Appianus getuigt ook dat koning Mithridates van Pontus ongeveer tweeduizend kopjes Onyx in zijn schatkist had. Het is zeker dat het niet alleen van onyx was gemaakt, maar ook van sardonyx en chalcedoon, aangezien sardonyx en chalcedoon door de Ouden als onyx werden beschouwd. Onyx-bekers werden onder de Romeinen mirre genoemd, zoals ik u in de vorige hoofdstukken heb verteld. Maar we kunnen van verschillende auteurs opmaken hoeveel vaten mirre er in waardigheid waren. Nu zitten er in de prijs ook niet alleen kopjes, maar ook beelden, portretten en schilderijen, die van onyx zijn gemaakt. Onyx overtreft Sardonyx echter in prijs. Ze overwinnen de rest in moed en waardigheid, die sub-blauw zijn en onderaan zwart zijn; vooral gewenst door de Joden. Want onder hen wordt de onyx zeer gewaardeerd, misschien omdat het een van die edelstenen was die in het bestand van Aron waren ingevoegd. Hoewel hierover niets met zekerheid kan worden vastgesteld, omdat veel auteurs denken dat het een ander juweeltje was dan Onyx. De joden aanbidden echter, in een voortdurende traditie, Onyx dat sub-blauw is alsof het een van de twaalf edelstenen is en om die reden maken ze het geweldig, zelfs als het gaat om de waarde ervan. Sardonyx; nee, soms waarderen ze het meer. Bekers, beelden en afbeeldingen van Onyx worden voor een vrij hoge prijs verkocht, in andere gevallen overschrijden ze zelden de prijs van houtsnijwerk, met uitzondering van sub-blauwe die waardevoller zijn dan de rest, dus soms worden ze voor een hoge prijs verkocht die de verkoper bepaalt op basis van de luxe en graagte van de koper. Deze laatste zijn meestal gemaakt van convergerende figuren en worden gewoonlijk Camei of Chamehuiae genoemd.

De aard, capaciteiten en krachten van Onyx. Hoofdstuk 93

Onyx accepteert geen was en is daarom nu, net als vroeger, zeer geschikt voor zegels. Er wordt aangenomen dat het de passies van de geest aanspreekt en de zintuigen verlevendigt; hoewel anderen een onyx in de nek hebben, verdriet en angst en andere melancholische symptomen. [124]

Imitatie van Onyx of vervalsing. Hoofdstuk 94

De eenvoudigere Onyx wordt vrijwel nooit door iemand nagebootst. Maar zij die een wit lichaam heeft dat zich zo vaak mogelijk onderscheidt van zwart: dat wil zeggen gesneden, kan later als cameo worden gebruikt. Nu worden op deze manier de kleine zeeschelpjes, waarmee de Italiaanse vrouwen verven, tot stuifmeel verkleind en in het sap van een citroen gedaan, meerdere keren gezuiverd door een filter zodat het sap drie of meer drijvend is vier vingers erboven. Het sap wordt op deze manier tien dagen lang afgesloten, goed afgedekt in de hitte. Giet daarna het sap eruit, was het verblijf met water, wrijf het in het porfriet albumine dat eerst goed is geslagen en gooi het in de mallen. Daarna kan het ongevormde buitendeel, zeer goed gepolijst, heel goed en naar rechtsboven op de zwarte laag worden geplaatst en de fraude zal voor niemand gemakkelijk bekend zijn. Onder het slijpen kunnen heel fijngemalen andere kleuren worden toegevoegd zodat ook sardonyx op deze manier kan worden gevormd en niet minder andere edelstenen of andere edelstenen.

Van Agaat. Hoofdstuk 95

De volgende vorm en kleuren van Onyx en Agaat. Onyx is versierd met banden, Agaat helemaal niet. Want in plaats van zones, lijnen of vlekken van verschillende kleuren die de afbeeldingen van verschillende dingen lijken te presenteren worden ze op prachtige wijze door de natuur versierd. Want er is ontdekt dat bossen, rivieren, bomen, dieren, fruit, bloemen, kruiden, wolken en alles wat maar denkbaar is daar niet op onduidelijke wijze naar verwijzen. Gevierd door de auteurs van Pyrrhus-koning Achates, waarin de nieuwe Muzen en Apollo met de lier in de hand werden gezien, niet door kunst, maar uit eigen beweging, met zo vloeiende vlekken en kleuren dat ook de Muzen werden gegeven insignes voor elk ervan, niet anders alsof het door de kunst was uitgewerkt. Zo is de agaat van wie Camillus Leonardus van Pisa meldt dat hij hem heeft gezien. Ze verwees op de mooiste manier naar de zeven bomen die in de vlakte waren geplaatst. Ik heb bij me een agaat die niet groter is dan een spijker, heeft een cirkel die zo precies is gemarkeerd met een bruine kleur dat deze niet perfecter kan worden getekend dan in een cirkel. In het midden van de cirkel verschijnt het exacte portret van de bisschop met de bisschopsmuts. Als u de knop vervolgens een beetje draait, ziet u een ander beeld. Als hij zich weer omdraait verschijnen er twee beelden, van een vrouw en van een man; en een andere op nog een andere manier omgekeerd zodat er enkele portretten van de prachtige kunstgrepen van de natuur in te zien zijn. Maar sommige zijn zo licht getint van kleuren dat ze voor het kritische oog te wensen overlaten.

Verschil tussen agaat en jaspis in hardheid en lichtheid. Want hoewel jaspis alle kleuren heeft die agaat heeft, is het toch zachter en samengesteld uit een grover aards materiaal en is agaat ondoorzichtiger, dat is gemaakt van een dunner materiaal: om welke reden [125] het kan nauwkeurig worden gepolijst door beeldhouwers. Jaspis lijkt altijd iets stoffigs te hebben en verder is er geen verschil tussen Jaspis en agaat. Soms is de agaat semi-transparant, wat daarin wordt geprezen.

Soorten, geboorteplaatsen en grootte van Agaat. Hoofdstuk 96

Omdat de agaat in oneindige kleuren varieert volgt hieruit dat het onder de Ouden veel namen had. Want het heet Phassachates, Sardachates, Haemachates, Cerachates, Leucachates, Dendrachates, Antachates en Perileucos. De namen zijn deels afgeleid van de kleur, deels van de vorm waarnaar ze verwijzen, deels van de andere edelstenen waarmee de agaat is gemengd. Van Sarda waaruit het werd geboren wordt het Sardachates, vanwege de witte kleur Leucachates, vanwege de vorm van de boom waarnaar het verwijst, Dendrachates genoemd en Corallacates vanwege de vorm van koraal.

India stuurt ons de mooiste Agaten van allemaal. Er wordt gezegd dat ze voor het eerst zijn gevonden op Sicilië, bij de gelijknamige rivier. Nu wordt er in Duitsland, onder de heerschappij van de landgraaf van Lichtenberg, niet ver van de stad Schindthutten, een grote hoeveelheid van gevonden die soms zo uitblinken dat ze kunnen concurreren met de oostelijke en voor hen worden verkocht. Het is waar dat zulke mensen zich niet zo sporadisch presenteren. Ze zijn te vinden in de velden. Ook in Bohemen, ver van de Argentijnse stad Leucachates en bezaaid met zwarte of paarse stippen wordt het gevonden wat erg elegant is. Agaat groeit zo overvloedig dat er kopjes en bekers van kunnen worden gemaakt. Er wordt gezegd dat er twee ovale korsten, bijna een el groot, zijn gevonden bij het Gregoriaanse monument op het Heilige Veld.

De aard, mogelijkheden en eigenschappen van Agaat. Hoofdstuk 97

Verschillende mensen melden dat elke agaat wordt afgestoten door de slagen van verderfelijk gif, adders en schorpioenen. Want het verfrist het hart en beschermt tegen allerlei besmettingen. Gebruik agaat met zijn mond vol en zijn hand vastgehouden door de koorts, je wordt niet somber. Er wordt gezegd dat agaat een adelaar in zijn nest plaatst om zijn jongen te beschermen tegen de beten van giftige dieren. Sommigen schrijven dat de rode agaat het zicht verscherpt en tegen alle kwaad verdedigt.

De waarde, waarde, gebruik en fabricage van Agaat. Hoofdstuk 98

Agaat had een grote autoriteit en nu is er door de overvloed veel waardigheid van hem afgenomen, want dingen die ons bekend zijn hebben de neiging om veracht te worden. Want niets is kostbaar maar zeldzaam. Bekers worden vandaag de dag nog steeds gemaakt van Agaat dat, als het gemaakt is van elegant en semi-transparant Agaat, gewaardeerd wordt tegen een hoge prijs en niet goedkoper is dan Sardonix. Ik zag een stuk van twee handpalmen breed waarop ooit zo kunstig de afbeelding van Julius Caesar en zijn vrouw was gesneden [126] werd verkocht voor achtduizend daalders. Maar de ouderdom van het werk verhoogde de waarde ervan. Vandaag gaan ze naar agaat voor kronen die ook in België de nek en borsten van maagden versieren. Want daar zijn ze in plaats van gouden kettingen in luxe, vanwege de prachtige elegantie die ze in verschillende kleuren hebben. Onyxen worden gewaardeerd tegen een hoge prijs, maar als hun kleuren donker zijn of andere gebreken vertonen zijn ze goedkoper dan die. Ambachtslieden zijn gewend dit glas te imiteren waarbij ze verschillende kleuren mengen. Maar de fraude wordt heel gemakkelijk ontdekt omdat agaat de vijl afwijst en vanwege de lichtheid van het oppervlak vuil zich niet hecht.

Van Bel 's oog of kattenoog & Leucophthalmus. Hoofdstuk 99

Dit juweeltje verschilt veel van de pseudo-opaal die Cardanus kattenogen noemt en wordt beschreven door Garsias ab Horto. Omdat dit volkomen ondoorzichtig is en een soort agaat die alleen een eigenaardige naam heeft omdat de vorm van een oog erin verschijnt alsof het door kunst is geschilderd in verschillende kleuren. Want het lichaam van de edelsteen is wit, met in het midden een zwart, pupilachtig deel omgeven door een iris van een lichtere kleur, zodat deze duidelijk met het oog kan worden gezien. In pseudo-opaal zijn de kleuren niet zo verschillend. Maar omdat het aan één kant transparant is en aan de binnenkant sommige kleuren schitteren, zoals in het oog van een kat, werd deze naam eraan gegeven. Het kost hier meestal meer dan in Agaat omdat er niet zoveel van te krijgen is. Er wordt vooral gedacht dat het heilzaam is voor de ogen omdat het ze beschermt tegen alle verwondingen en ze bevrijdt van stof en ander vuil, als het erop wordt aangebracht en heen en weer wordt gerold. Want men neemt elk obstakel weg. Het oog van Bel was ooit gewijd aan de God van de Assyriërs.

Dit lijkt Leucophthalinus (ik las Lycophthalmus (Lycos=wolf)) het juweeltje waarover Plinius lib. 37 hoofdstuk 2. De andere is rood, de soort van het oog bevat wit en zwart en kort daarna het volgende hoofdstuk. Lycophthalmus heeft vier kleuren, rood en bloed, in het midden omgeven door zwart en wit, zoals de ogen van wolven en lijkt er in alle opzichten op. Triophthalmos van Plinius heeft drie ogen en is ongetwijfeld verwant aan de soort Agaat. Want soms is het beeld van de ogen weelderig.

Van Jaspis. Hoofdstuk 100

Jaspis verschilt, zoals ik al zei, niet van Agaat, behalve dat het zachter is en daarom niet zo precies kan worden gepolijst als Agaat. De reden hiervoor is het onzuivere en grovere materiaal van de aarde waaruit het is gesmolten. Hij ontvangt elke kleur, namelijk van die van de agaat. Het is een bekende edelsteen, niet zo transparant als Agaat, omdat hij grotendeels groen is. Hoe dichter bij de Smaragd, hoe nobeler.

Soorten, geboorteplaats, maat & mixen met andere edelstenen. Hoofdstuk 101 [127]

Vanwege de verschillende kleuren die jaspis heeft hij verschillende namen of wordt hij in verschillende soorten onderscheiden. Van de plaats waar gevonden wordt dat de namen ook aan hem zijn gegeven. Vervolgens door te mengen met andere edelstenen, door rook, terpentijn, koper en de kleur van rozen. Hij heet Therebinthius, luchtig en roze uit de plaats van zijn geboorte Thermoduntiaca, Phrygia, Thracië, Chalcidice, Assyrië (anders Grammatia 's of polygrammen, groen en doorschijnend als een smaragd, maar van dikker materiaal met een bepaald paars in zichzelf, en soms gemarkeerd met een witte lijn) heet Perzisch, Cappadocica, Indiaas, Cypriotisch, Amerikaans en Germaans. Uit een mengsel met agaat-jaspis-agaat met die een onyx in de sneeuw imiteert en op kristal lijkt (wat ze tegenwoordig chalcedoon noemen), wordt het Jasponix à Plinio genoemd. Wat met sardis wordt gemengd kan sardioiaspix worden genoemd. Want het combineert met verschillende edelstenen. Ik heb er een met op verschillende plaatsen amethist, sardis en chalcedoon. Het wordt op veel plaatsen in Duitsland aangetroffen. Corae wordt opgegraven in Misnia met een bloedige en gele kleur, bij strygam en de twee turquoise bergen van Lygia, vergelijkbaar met (Borea misschien Plinius) en bij roodzwart, ook bij Pagum Cauffangam rood, maar vals en in veel gevallen op andere plaatsen wordt het gewonnen. In Bohemen rood, bloed, karmozijnrood, wit en gemengd met verschillende kleuren, en het mooist, en samengesteld door de wonderbaarlijke kunst van de natuur, heb ik er zoveel mogelijk verzameld. Er wordt een zodanige hoeveelheid gevonden dat er grote beelden van gemaakt kunnen worden.

De aard, eigenschappen en eigenschappen van jaspis. Hoofdstuk 100

Jaspis krijgen van de auteurs verschillende mogelijkheden vanwege kleur. De rubicunda regelt op miraculeuze wijze de bloedstroom, niet alleen uit neuzen en aambeien, maar ook uit wonden. Maar om iets te kiezen dat op bloed lijkt, wordt het door het hele lichaam rood, zonder enige andere kleur. Ik kan getuigen dat ik, die niet zoveel kracht aan andere stenen en edelstenen toeschrijf als het gewone volk, toen ik enige tijd in Oost-Pruisen woonde met de meest illustere Baron à Kniphausen, nauwelijks kon geloven dat ik de kracht waarnam van Jasper gedurende een aantal dagen omdat het op geen enkele manier gestopt kon worden. Ik gaf opdracht om de rode jaspis die de Heer jarenlang bij zich had gehouden, zoals hij zei, ongepolijst en ruw, aan zijn dij vast te binden. Toen dit gebeurde stopte de griep plotseling een maand lang en kwam niet meer terug. Toen een ander lid van zijn familie gewond raakte aan de voet en de bloedstroom niet kon worden gestopt werd hij onmiddellijk geïmmobiliseerd door een steen, hoewel de wond niet bedekt was. Ik herinner me dat ik in Praag voor een jonge vrouw zorgde die zes jaar lang zo hevig aan bloedingen had geleden dat er nauwelijks een week voorbijging zonder dat ze verschillende keren bloedde. Omdat dit op geen enkele manier verholpen kon worden vroeg hij mij om advies die alle andere dingen die gewoonlijk door artsen worden voorgeschreven had weggelaten omdat ze al lang gewend waren aan hun misselijkheid, Jaspis, wiens vermogen tot dergelijke symptomen mij uit ervaring bekend was [128] het was, ik leende het aan hem om het om de nek te hangen. Ze is klaar en de bloedstroom wordt onmiddellijk gestopt. Het duurt al enkele weken en de stroom is niet teruggekeerd. Toen hij daarom dacht dat hij volledig genezen was legde hij het juweel neer en na een paar dagen keerde de stroom terug, nam hij opnieuw de jaspis door wiens genade hij spoedig werd bevrijd. Maar toen hij zich verwonderde over dit bijzondere en goddelijke vermogen (hij rapporteerde het aan mij), deed de genade van het meerdere keren ervaren ervan de edelsteen uit zijn nek vallen en hij merkte altijd dat de stroom terugkeerde en zorgde er niet voor dat hij niet zwaar werd. Ze merkte echter op dat ze niet onmiddellijk naar Jaspis moest terugkeren, maar nadat ze vele weken daarvoor was verstreken stopte ze daar onmiddellijk mee zodat de remming van de stroom door haar aan geen andere oorzaak kon worden toegeschreven dan die van Jaspis. Eindelijk, toen hij de edelsteen maandenlang niet uit zijn lichaam had verwijderd en de bloeding nooit was teruggekeerd; Hij gaf mij het juweel terug en bevestigde dat hij zes maanden vrij was geweest. Later, toen ik haar verschillende keren ontmoette verklaarde ze dat de stroom niet meer terugkeerde en dat ze volledig genezen was. Anderen schrijven dit vermogen ook toe aan groene jaspis, die rode vlekken heeft, maar ik rapporteer wat ik vaak heb meegemaakt. Hangend om de nek met een groen blad, zodat het rond de opening van de maag hangt, wordt gezegd dat het de maag versterkt, misselijkheid en braken voorkomt en stenen en galstenen verdrijft. Jaspis versterkt elke conceptie en bevordert de bevalling gebonden aan het dijbeen. Zwangerschapskoorts en waterzucht, die ontstaan ​​door een zwakke spijsvertering of door een overmatige bloedstroom, voorkomen dit door de maag te versterken en het bloed tegen te houden. Een arts bevestigt dat groene jaspis ook epilepsie afwendt, en dit wordt nu door velen beweerd, die, als ze dag en nacht door een epilepticus rond het ensiforme kraakbeen worden gedragen zeggen dat als het door zweet wordt gecorrigeerd het zal worden afgeleverd van de aanval, zonder minder te sterven, en dit is vele malen bewezen. Ze denken dat al deze krachten worden vergroot als het bij zilver hoort en niet bij enig ander metaal. Voorkomt ook de verstoring en wisselvalligheid van gedachten die voortkomen uit de bloedstroom. Er wordt ook algemeen aangenomen dat calculus generatie tegenhoudt als deze überhaupt wordt gedragen. Tot welk doel is de figuur van de schorpioen gegraveerd op het uur waarop de zon de schorpioen binnengaat. Want op dit moment, terwijl eraan wordt gekrast, denken ze dat ze speciale krachten uit de hemel ontvangen om calculus te voorkomen, maar het is bijgelovig en dwaas om te denken dat een vorm die noch kwaliteit noch substantie is iets kan doen, zoals ik in zijn artikel heb uitgelegd. De jaspis heet grammatias of polygrammen, die groen is en sterk lijkt op smaragd, en de paarse lijkt iets op zichzelf te bevatten, en de witte is omgeven door een lijn voor eventuele vergiften, en alle andere worden gedragen als amuletten voor eventuele vergiften ze zouden moeten dragen, zou de drager beschermen tegen de verwondingen van water en het gevaar van verdrinking. Kruisvormige groene jaspis die in Misnia wordt gevonden, zoals ik er veel zag in de kist met exotische dingen bij de hertog van Saksen, waarvan wordt gezegd dat ze het vermogen hebben om gevaren te bewateren. Velen geloven dat jaspis wordt gedragen om ongelukken te voorkomen en te verwelkomen en om zweet onder controle te houden. Een drachme gewicht jaspis is geschreven om maanden mee te gaan.

De waardigheid, het gebruik, de waarde en de imitatie van jaspis. Hoofdstuk 103 [129]

Jaspis, vanwege de verscheidenheid en elegantie van hun kleuren en de verschillende beelden die ze uitdrukken waarmee de natuur de tango van schilderijen speelt omdat ze ooit niet minder gezag hadden dan de Agaat zouden ze nu alleen nog maar te vinden zijn in zo'n overvloed. Eens kregen de soorten die bij de Indianen werden gevonden en die een beetje paars hadden gemengd met een witte lijn ertussen de voorkeur boven de rest. Ze had een tweede plaats behaald met een roze kussen. De derde was die welke een smaragd imiteerde. De vierde verwees naar de kleur van de heldere lucht. Nu heeft de oostelijke jaspis, die een donkerblauwe en groene kleur heeft, bezaaid met bloederige stippen, de voorkeur boven de rest. Als deze semi-transparant is, heeft deze meestal de naam Heliotroop, over welke steen ik in het volgende hoofdstuk zal praten. Jasper voor zegels, mannenportretten, kelken, kopjes, koffiekopjes of messen, fragiele kronen en diverse andere zaken, staat in de het gebruik. Jaspis overschrijdt de prijs van agaat niet omdat het toegeeft aan zijn elegantie. Wat echter op natuurlijke wijze is versierd met verschillende kleuren, vormen of afbeeldingen wordt naar goeddunken van de verkoper gewaardeerd. Ik heb er zoveel die mij zo bevallen dat ze niet voor een eerlijke en gewone prijs te koop zijn. Deze hebben zo'n gezag van zijne keizerlijke Majesteit dat hij opdracht gaf om het bovenste blad van de tafel in verschillende kleuren te maken, de een na de ander op een rituele manier aangebracht. Dat wil zeggen, versierd met verschillende juwelen worden de figuren van de verschillende plaatsen, rivieren, bomen, bergen, steden en wolken zo nauwkeurig weergegeven als op een foto, alsof niemand genoeg heeft van de kunstgrepen van de natuur en de zorg voor de natuur. Want hij zou de jaspis zo met elkaar kunnen verbinden dat de verbindingslijnen óf niet verschijnen óf wel verschijnen en de afbeeldingen functioneren als de uiteinden van de bomen, gebouwen of bergen. Jarenlang werd ernaar gestreefd dat het genoemde werk zou kunnen worden volbracht.

Dit is het kostbaarste ding, omdat het vele duizenden goudstukken kost, en het is bewonderenswaardig dat het de kunstgrepen van de natuur en de vaardigheid van de vakman laat zien. Daarom zijn jaspis, net als andere edelstenen waarvan de vorm door de natuur is gegeven, van onschatbare waarde, en de prijs ervan moet aan het oordeel van de verkoper worden overgelaten. Omdat jaspis in overvloed voorkomt, verdient het geen navolging. Ik zag echter dat een soldaat met de speer van de keizer zo vakkundig werd nagebootst dat hij niet eens aan de hardheid te herkennen was. Ik geloof dat het gemaakt was van gips van kalksteen, verpoederd en met lijm aan de late melk toegevoegd en voordat ze uitgehard waren bewoog hij de staaf, trok hij heen en weer en op deze manier werden de kleuren geleid alsof ze door bochten gingen en bracht de natuurlijke aderen van de jaspis terug. Dezelfde kunstenaar kon op deze manier de figuren vormen die hij wilde: in feite kon hij een door hemzelf gemaakte en gepolijste steen uitsnijden en er naar believen een stuk van een andere kleur insteken, dat op zo'n manier samenvloeide alsof het was vermengd met het vanaf het begin. Van dergelijke kunststenen kolommen [130] en er kunnen beelden van worden gemaakt, die veel eleganter zijn met jaspis, wat bij hoge leeftijd moeilijker wordt. Misschien gebruikten de Ouden een soortgelijke techniek.

Van Heliotropium. Hoofdstuk 104

Heliotroop heeft de naam genaamd, ἥλιον betekent de zon, de versie τροπὴν. Plinius legt de reden voor de naam uit omdat het wanneer het in een vat met water wordt gegooid de helderheid van de naderende zon verandert met een bloedige klap vooral die van Ethiopië. De edelsteen is groen en onderscheidt zich door bloedrode stippen of aderen en wordt tegenwoordig oosterse jaspis genoemd; bij sommige heeft hij zijn vroegere naam behouden, vooral als hij gedeeltelijk doorschijnend is. Want op dit punt willen de meest bekwame juweliers zich onderscheiden van Jaspis.

Geslachten, geboorteplaats, grootte en hoe Heliotropium wordt geboren. Hoofdstuk 105.

Het wordt geboren uit grotere jaspis en groen, of het soms is het de moeder van groen of smaragd en andere groene edelstenen. Er zijn enkele rechte, Ethiopiërs, Afrikanen en Cyprioten, zoals Plinius getuigt. Ze komen ook uit Oost-India. Ze zijn zo groot gevonden dat de sarcofagen waarmee de lichamen van de doden zijn bedekt daaruit kunnen worden uitgesneden. Want ik zag in de kathedraalkerk van D. Donatianus, de edelste van Brugge, mijn land, achter het hoogaltaar dit soort Heliotroop. Het was uit Italië meegenomen en daarna toen degenen die zichzelf de gereformeerde religie noemden de tempels plunderden werd het gestolen. Dit juweeltje was bij weinigen bekend.

De waarde, waarde en gebruik van Heliotroop. Hoofdstuk 106

Deze lapis of edelsteen heeft, als hij zich onderscheidt van jaspis, een grotere autoriteit dan jaspis, tenzij hij gevormd wordt door beelden uit de natuur want dan kan hij, zoals ik al zei, tegen elke prijs gewaardeerd worden. Een beker gemaakt van deze steen kan worden verkocht voor 200 daalders. De kleinere zijn zelden hoger dan tweemaal de prijs van de gravure en zijn in dit opzicht iets nobeler dan de gewone jaspis. Uit deze edelsteen worden, net als uit jaspis verschillende dingen gevormd.

De aard, krachten, krachten en imitatie van Heliotroop. Hoofdstuk 107

Plinius zegt, zoals ik eerder heb gewaarschuwd dat deze edelsteen als hij in een vat met water wordt gegooid de helderheid van de naderende zon verandert met een bloedstoot. Anderen, geplaatst in water tegengesteld aan de zonnestralen laten het koken of veranderen in een mist en daarna in druppels [131] het regenseizoen is opgelost. Sommigen denken ook dat het een belemmering vormt zodat de drager minder gezien kan worden door de aanwezigen, maar Plinius keurt de onfatsoenlijkheid van de magiërs niet goed. Want het is zeker dat geen enkele edelsteen dit door zijn natuurlijke vermogen kan doen. Zelfs de bovengenoemde effecten van de zon vinden niet plaats in de heliotroop van onze tijd, zodat de heliotroop van de Ouden óf anders was óf zulke vermogens ten onrechte aan hem werden toegeschreven.

Er mag geen twijfel over bestaan ​​dat de moderne Heliotroop alle krachten van Jaspis heeft. Want het is bestand tegen gifstoffen, stopt de bloedstroom uit alle richtingen, voorkomt het ontstaan ​​van tandsteen, verhoogt het koken van de maag en voorkomt epilepsie. Het heeft de vorm van jaspis, maar zeldzamer, omdat het niet weelderig is in dergelijke verschillende afbeeldingen en kleuren. Hoewel het de groene kleur en de bloeddruppels mis, heeft het niet de naam Heliotroop en moet het naar een ander soort edelsteen worden verwezen.

Van de nefriet steen. Hoofdstuk 108

Bij heliotroop wordt gerekend tot de soorten jaspis, evenals de nefriet steen. Dan zijn er jaspis in verschillende kleuren en dat geldt ook voor nefriet stenen. Het verschil tussen jaspis en nefriet kan worden vastgesteld, namelijk dat laatstgenoemde harder is dan jaspis en dat er nooit iets roods in te zien is; en dat het dus niet precies gepolijst kan worden. Het lijkt erop dat het oppervlak van het vet zelf altijd met olie is besmeurd. Zelden heeft deze steen twee kleuren: voor het grootste deel is hij geverfd met slechts één kleur, ook al is hij zo groot, en bijna altijd is die kleur erin te zien die is gemaakt van wit en groen met elkaar gemengd. Zolang het wordt teruggebracht tot een niveau dat niet dikker is dan de kleinste vinger, is het donker transparant. Belgisch een kalsbbee, & Germaans ein kalssuwyn, Frans une Siadre, een verbasterd Italiaans woord.

Soort, geboorteplaats, grootte en hoe ze worden geboren. Hoofdstuk 109

Als de diversiteit aan kleuren verschillende soorten omvat, zullen er verschillende soorten nefriet stenen zijn. Ze zijn te vinden in en groeien vanuit witheid Maar de groenheid lijkt soms sub-geel, soms sub-blauw, en is meestal een mengsel van groen, wit, geel, blauw en zwart; niet dat deze allemaal met elkaar vermengd zijn, maar slechts enkele. Daarom zijn ze in zoveel verschillende kleuren te vinden. Ik heb vele soorten bij me, van de overige is er één die lijkt op een kristal, maar dan een doorzichtige witte wolk die ik heb laten scheiden van de groenere waaruit hij is geboren. Het zit meestal vast aan jaspis of prasem. Vaker komt het echter voor dat de eenzame (uit schubben in de velden) samenvloeien. Er wordt een zodanige hoeveelheid gevonden dat er kopjes van gemaakt kunnen worden. Het is afkomstig uit Nieuw-Spanje. De soort wordt ook aangetroffen in sommige delen van Spanje en in Bohemen, maar is bij weinigen nog bekend. Omdat het door onervaren steenhouwers wordt beschouwd als smaragd of jaspis. [132]

De aard, eigenschappen, capaciteiten, waardigheid, waarde en meer van de nefriet steen. Hoofdstuk 110

En als de nefriet steen geen plaats zou hebben tussen de edelstenen omdat hij niet zo aangenaam is voor het oog is hij niettemin vanwege zijn wonderbaarlijke en verrassende vermogen, goedgekeurd door de ervaring van velen en het hoogste gezag onder prinsen en heersers. Ik zag een stuk gekocht bij de juwelier van keizer Rudolph, mijn meest genadige heer, voor duizend zeshonderd daalders, waaruit een kopje van aanzienlijke omvang was gevormd. Nicolaus Monardes, een arts uit Spanje, schrijft deze dingen over deze steen. De Indianen dragen een nefriet steen die in verschillende vormen is uitgehouwen, sommige in de vorm van vissen, andere met de koppen van vogels, andere zoals de snavels van papegaaien, sommige rond in de vorm van bollen en allemaal doorboord omdat de Indiërs droegen ze vroeger zelfs hangend, tegen nefritis of maagpijn waarbij het ten zeerste werd aanbevolen bij ziekten, dat deden ze vroeger. Een mij bekende edelman heeft er een, waarmee ik geen ander vergelijkbaar heb gezien, omdat hij die op zijn arm draagt, hij wordt bevrijd van zo'n hoeveelheid zand dat hij uit angst dat hij gewond zou raken door zo veel gooien het soms neerlegt en werpt geen stenen meer. Maar als de pijn hem onderdrukt draagt ​​hij die weer en de pijn wordt onmiddellijk verlicht of verminderd door het uitdrijven van vele zandkorrels en zelfs van kiezelstenen. Het is ook begiftigd met het vermogen om ouderen tegen dergelijke pijn te beschermen, door de hitte van de nieren te verlichten. De hertogin van Beiar, die drie keer met korte tussenpozen last had van nefritis pijn, maakte van die steen een armband voor zichzelf, die ze voortdurend draagt, en sinds die tijd die meer dan tien jaar duurt heeft ze nooit meer last van die pijn gehad. Vele anderen hebben dezelfde opluchting gevoeld, en om deze reden zijn zulke stenen duur, en zelfs in het begin kunnen ze niet zo gemakkelijk worden verkregen; dat alleen de koningen en heren van die divisies ze mogen bezitten en niet onverdiend, aangezien hun vermogens zo bewonderenswaardig zijn. Tot zover Monardes en ik de meest nobele man, N. Dammannus, van de Orde van het Gulden Vlies, Heraldus (wiens band, onze families vele jaren geleden verenigd waren en daarom mijn bloedverwant) Ik heb vaak horen vertellen dat hij met een nefriet steen die hij van zijn broer had gekregen toen hij aan het hof van Filips, de koning van Spanje, woonde, velen genas die met geen enkel medicijn genezen konden worden door de steen plotseling met zijn hand te verplaatsen, de arm om de pols, waar het binnenste deel van de hand begint, niet zonder verbazing van de artsen. Het was een donkergroene steen, zo ondoorzichtig alsof je groen met zwart zou mengen. Er waren ook zwarte stippen te zien in Ofiet zelf. Argento had bevolen dat hij erbij zou worden betrokken omdat hij beweerde over een groter vermogen te beschikken. Hij verkoos dit boven alle andere die hij had. Door de koning van Spanje naar Praag gestuurd om gouden sieraden aan te bieden aan de prins van Transsylvanië, vond hij toevallig een nefriet steen te koop die qua kleur en transparantie zo veel leek op gewoon vitriool dat het op vitriool leek. Het had de vorm van een kolom, ongeveer zo lang als de middelvinger, glad, aan het andere uiteinde vastgezet met twee lussen zodat het gemakkelijker in het vlees kon blijven steken. Want dit is de steen die de meest nobele Brazilianen naar het publiek brachten, ze komen naar buiten, zetten de lippen op die van jongs af aan zijn doorboord, beweerde hij. Dat vermoedde hij zeker een goede gok. Want het komt overeen met alles wat bekend is bij hem die door Gesnerus wordt beschreven en die hij Oripendulum noemt. Het is mij nog niet duidelijk of de nefriet steen het vermogen heeft om de wijnstok te bewegen, zoals hij beweerde.

Nefriet stenen hebben een hoge prijs omdat ze niet gemakkelijk te verkrijgen zijn. Ik heb niet meer dan een halve daalder gezien die op 100 werd gewaardeerd. Vanwege hun kracht wordt de prijs verhoogd. Ze worden meestal in armbanden gestoken als versieringen van vrouwen en om ziekten af ​​te weren, net als andere edelstenen, die ze gezondheid noemen. Imitatie is nutteloos als het niet gewenst is vanwege de elegantie, maar vanwege de kracht.

Van Malachiet of Molochiet. Hoofdstuk 111

Malachiet ‘s kunnen worden verwezen naar een soort jaspis of gras, het is donker als een groen kaasjeskruid, vandaar de naam. Malva wordt in het Grieks μαλαχη genoemd. De aderen zijn meestal versierd met wit, en de azuurblauwe kleur die erdoor wordt afgewisseld geeft het gratie, maar de bitterheid waarmee het vaak besmeurd is misvormt het. Hij komt voor op Cyprus, in Misnia en in de provincie Tirol. Hij groeit bijna uitsluitend op Chrysocolla, door de Duitsers Bergrüen genoemd. Ik heb een stuk dat zo is versmolten uit malachiet en Chrysocolla dat het lijkt alsof Chrysocolla zijn moeder is.

Geslachten Hoofdstuk 112

Het lijkt erop dat er vier geslachten kunnen worden vastgesteld, dat wil zeggen die welke duidelijk, zonder andere kleuren, precies verwijzen naar de kleur van de verse bladeren van de moerbeiboom. Ten tweede degenen die witte aderen hebben en geïnfecteerd zijn met zwarte vlekken. Ten derde, waarmee duidelijk een blauwe leur is vermengd, alsof deze is samengesteld uit een steen van lapis lazuli en een steen van malachiet. Ten vierde, die dingen die de kleur van Turkoois benaderen: die ik voortreffelijker vind dan de rest. Hij wordt zo groot dat er kleine kopjes of messenstelen van gemaakt kunnen worden. Ik heb nog nooit een grotere palm gezien.

De waarde, waarde en gebruik van Malachiet. Hoofdstuk 113

Omdat het niet erg prettig is om naar te kijken, heeft de Malachiet weinig gezag en wordt hij zelden opgenomen in de pracht van ringen of goud. Om gezondheidsredenen zijn armbanden met andere, inferieure stenen toegestaan. Er wordt gezegd dat hij de grootste krachten en capaciteiten heeft. De zwangere vrouw zelf verdedigen zodat ze niet gewond raakt door donder of bliksem, niet in een geestelijke stoornis terechtkomt, niet door een ander besmet wordt of gefascineerd raakt, om welke reden het gehecht is aan kinderen die om deze reden de rede wordt verondersteld veilig te zijn voor dag- en nachtangsten en alle fascinatie. De bijgelovige en magiërs die zichzelf wijs achten, hakken het beeld van de zon in steen, alsof ze afkomstig zijn van betoveringen, boze geesten en hekserij [134] dieren moeten veilig zijn. Voor syncope, om hun pijn onder controle te houden, om hernia's en ongelukken te voorkomen, wordt het beschouwd als een amulet. Gepoederd met melk zou het cardialgie en koliek genezen, misschien door te spoelen, om het bloeden te stoppen, een vochtige doek aan te trekken en aan te brengen op het deel dat door de spasmen is aangetast om hetzelfde te genezen. Zoals Craton getuigt bevestigt het hem, en niet ten onrechte, wanneer Galenus dit vermogen toeschrijft aan groene jaspis en die edelsteen werd ooit voor jaspis gehouden en misschien is dit degene die door de Ouden zo werd gezongen om de kracht van de maag te winnen. Agaat is gelijk in prijs en waarde.

Van Turkoois. Hoofdstuk 114

Onder de donkere edelstenen is de meest nobele van allemaal de Turkoois, Turchina of Turchesia Germaans ein Turkes, bij alle naties bekend onder de naam die ons door de Turken is gegeven. Velen denken dat het ooit tot de jaspis werd gerekend en dat het is wat Plinius Borea en de Grieken ἰάσπις ἀεριζοῦσα anderen Calaides noemen en dat Mesue Feruzegi een corrupte naam noemt (vanwege de nabijheid van litotes in de Arabische taal) à peruzaa wat Turkoois betekent in de Arabische taal. De kleur van deze edelsteen is een combinatie van groen, wit en blauw, en als deze uitstekend is, komt deze precies overeen met de kleur van Aerugo die gewoonlijk kopergroen wordt genoemd.

Soort, geboorteplaats en grootte. Hoofdstuk 115

Turkoois zijn geclassificeerd als twee-soorten. Oosters en Westers. Ze noemen het orientale waarvan de kleur eerder naar blauw dan naar groen neigt. Het westen dat groener wordt of gelijkmatiger wit wordt. De eerste soort wordt gevonden in Perzië en Oost-Indië, de tweede in Spanje, Duitsland, Bohemen en Silezië, nabij Strigomum, in de weide van Iser. In Perzië wordt het aan zwarte stenen vastgemaakt alsof het uitwerpselen of de transsudatie daarvan is en daar wordt het in grote hoeveelheden aangetroffen. Het werd zelden gezien dat de hoeveelheid werd overschreden van een dergelijke omvang zou zich in het pakhuis van de grote hertog van Etrurië bevinden en daarin zou zich de gebeeldhouwde beeltenis van Caius Julius Caesar bevinden. Ik heb nog nooit een grotere gezien. Bovendien zijn de oostelijke tweeledig: sommige behouden hun kleur permanent en die worden genoemd vanuit de oude steen, andere verliezen geleidelijk hun kleur en worden groen, en worden genoemd vanuit de nieuwe steen.

De aard, eigenschappen en mogelijkheden van Turkoois. Hoofdstuk 116 [135]

Er wordt aangenomen dat het dragen van turkoois de ogen en de geest versterkt. Maar het wordt het meest aanbevolen voor het ongeval dat hij volgens iedereen moet ondergaan om niet gewond te raken tijdens het dragen ervan. Natuurlijk overtreft dit vermogen en deze eigenschap alle redelijkheid. Ik kan plechtig bevestigen dat ik er altijd een gouden ring in draag waarvan ik het vermogen (als het een edelsteen is) nooit voldoende heb kunnen bewonderen. Dertig jaar eerder had een zekere Spanjaard die niet ver van het huis van zijn vader woonde hem gedragen. Toen hij dood was en zijn meubilair (dat wil zeggen die bij was ons) zou zijn blootgesteld aan het bloed. Hij werd onder meer ook blootgesteld aan de Turkoois. Het is waar dat niemand (hoewel er meerdere naar hem toe waren gekomen, die haar zouden hebben gekocht vanwege de elegantie van de kleur die ze als levende meester had gehad) wilde dat ze voor hem kocht. Want het had zijn oorspronkelijke glans en kleur volledig verloren, zodat het eerder malachiet leek dan turkoois. Er waren ook mijn ouders en mijn broer, die haar elegantie en gratie al vele malen eerder hadden gezien, met een verlangen om het juweel van die tijd te hebben en die verbaasd waren dat ze nu zo lelijk was. Niettemin kocht mijn vader het en tegen een vrij lage prijs, omdat ze door iedereen werd veracht en de aanwezigen dachten dat dit niet was wat de Spanjaard had gedragen. Toen hij thuiskwam gaf mijn vader, die het hem onwaardig vond zo'n lelijk juweel te dragen, het mij cadeau en zei: Omdat, mijn zoon, de populaire reputatie van Turkoois dat hij zijn vermogens kan uitoefenen als een geschenk moet worden gegeven geef ik die aan jou. Ik gaf het juweel dat ik had ontvangen aan de beeldhouwer zodat hij het insigne van mijn adel zou kunnen uitsnijden, zoals gewoonlijk wordt gedaan in jaspis, chalcedoon en andere inferieure edelstenen. Want ik vond het een schande dat zo'n juweel met genade was versierd, terwijl het helemaal geen genade had. De beeldhouwer verscheen en gaf de edelsteen terug die hij gemaakt had voor een zegelring. Ik heb hem amper een maand gedragen of het is teruggekeerd naar zijn oorspronkelijke kleur, maar niet zo glanzend vanwege de sculptuur en het oneffen oppervlak. We waren allemaal verbaasd over het juweeltje, en vooral dat de kleur steeds mooier werd. Dat komt omdat ik merkte dat ik het bijna nooit uit mijn hand neerlegde, dus ik doe nu nog steeds hetzelfde. In dat geval observeerde ik de verrassende krachten van die persoon (als ze van haar afkomstig waren). Want met Patavius ​​erbij had ik de graad van doctor behaald en stond op het punt om als ruiter naar Bohemen terug te keren waarin, terwijl ik mezelf aan het paard vastlegde en een eind verder ging het paard in de duisternis stopte en niet verder wil gaan. De graaf, die wordt geroepen, beweert dat er midden op het pad een put is en daarom moet ik terugkeren (want het pad was smal). Terwijl ik probeerde het paard te laten draaien wankelt die en leidt zijn linkervoet naar buiten het pad, waar was de koninklijke weg. Onmiddellijk greep ik de kans en in dat geval wierp ik mij om minder dan tien uur uit het zadel op de weg daar een lager pad was. Ik viel op de zijkant en het paard naast mij op de rug. De graaf dacht dat ik door het paard verpletterd werd omdat ik niet huilde of sprak. Maar ik was veilig en had absoluut geen schade opgelopen, ik besteeg mijn paard weer en vervolgde mijn reis. 's Morgens, terwijl ik mijn handen aan het wassen was vond ik Turkoois in twee stukken gebroken en ongeveer een vierde deel van het hele lichaam gescheiden van de rest. Daarom bevestigde ik het grootste deel van de edelsteen aan een andere ring en draag hem opnieuw voor meerdere jaren. Maar toen ik op een dag met een lange speer een last uit de rivier probeerde te tillen, buiten mijn kracht, maakten de botten van de borst plotseling een geluid en een geluid als een rib en [136] ze braken uit elkaar en ik voelde een dof gevoel van pijn rond mijn ribben. Ik betwijfelde of er iets gebroken was, maar uiteindelijk werd de onderste en laatste rib een beetje uit zijn plaats bewogen en onder het voorlaatste uiteinde werd hij geduwd en geduwd. Maar omdat er weinig pijn was, heb ik niets op de getroffen plek aangebracht en dezelfde dag merkte ik tot mijn verbazing dat mijn turkoois opnieuw in tweeën was gescheurd. Maar het kleinste deeltje was nauwelijks groter dan een cannabiszaadje. Maar omdat ik bang was dat door het eruit te vallen zelfs het grootste deel van het vrijere deel eruit zou vallen. Ik heb ervoor gezorgd dat het grootste deel, dat nog vrijwel geheel de kenmerken van adel bevat, op een andere gouden ring werd geplaatst en nu wordt dezelfde ring nog steeds zo behandeld dat ik hem nooit meer van mijn vingers afhaal. Maar of het ongeluk en het breken van de juwelen toevallig tegelijkertijd samenkomen, is onzeker, zoals anderen anders denken. Het staat uiteraard vast dat het ongeval dit schadelijke juweeltje niet kan voorkomen of overdragen. Daarom moeten deze krachten worden toegeschreven aan de verborgen agent, dat wil zeggen aan de goede of kwade geesten die God willen of toestaan ​​(wat ik heb uitgelegd in het hoofdstuk over de krachten van edelstenen). Als er bijgeloof komt, ten kwade, als die er niet is, dan ten goede. Ik kan plechtig bevestigen dat ik (wie niet zo gemakkelijk zulke kracht, zoals de gewone mensen doen, aan edelstenen toeschrijft) nooit heb geloofd, zoals ik nu niet geloof, dat zoiets natuurlijk met een turkoois zou kunnen gebeuren. Een kleurverandering kan op natuurlijke wijze optreden. Want omdat de edelsteen niet zo hard is kan hij gemakkelijk een mooie of een absurde en lelijke kleur aannemen door de damp en de adem die voortdurend door de poriën van de huid dringen. Maar het feit dat het leven van een overleden meester zijn kleur en schoonheid verliest en om zijn lot lijkt te rouwen gaat ieder menselijk begrip te boven en dat is metafysisch, zoals ik over het ongeluk zei. Toegegeven, dit gebeurt niet bij alle turkoois. Maar wat als dat turkoois, dat gemakkelijk van kleur verandert, en waarover ik al eerder sprak, wordt beïnvloed door de zoute dampen en ademhalingen die voortdurend door het levende lichaam zweten en daardoor de vroegere kleur wordt hersteld? Op dezelfde manier is het, zoals de ervaring leert, bij velen bekend dat de kleur van turkoois kan worden verbeterd door azijn en ammoniumzout, dat rijk is aan zweet en adem die door de poriën van de huid transpireert. Ik ben er zeker van dat dit de natuurlijke oorzaak is waarom de kleur bij de dode meester vergaat en in de herfst wordt hersteld in de nieuwe, herstelde kleur. Niet omdat de dood van de meester de oorzaak is, maar omdat de dode meester door niemand wordt gedragen en de kleur van zijn weduwe niet langer kan worden hersteld door de ontladingen en ademhalingen van het lichaam. Het viel mij op dat toen ik last had van geelzucht of obstructies en mijn lichaam nu doorlaatbaar was voor zweet en goed georganiseerd was mijn turquoise kleur mooier was, zodat het een indicatie was van mijn gezondheid. Sommigen zijn van mening dat de Turkoois de klok zal verschuiven en de uren van de dag zal weergeven, als hij aan een touwtje hangt, verbonden door de wijsvinger en de duim, in een hol glas met een handpalm of kleinere breedte. Want er klopten evenveel pulsen tegen de zijkanten van het glas als het uur van de dag dat door de klok was geslagen. Het is werkelijk vreemd om dat te geloven voor ijdele mensen, die weinig thuis zijn in de aard van de wereld. Want de steen die op deze manier wordt opgehangen, wordt bestuurd door de hand, en de hand door de verbeeldingskracht van de man, die in zijn geest zoveel pulsen bedenkt als hij waarschijnlijk zal verwachten, het eens is met de hand en de steen beweegt met een nauwelijks waarneembare beweging, totdat het aantal pulsen is voltooid. De uren zijn niet door de natuur ingesteld, maar door de mens, en worden op verschillende manieren en in verschillende afdelingen gerekend. [137]

Maar hoe kan een steen zonder ziel weten dat zoiets door de mens is besteld? Op welke manier zal hij zich dan zonder kennis kunnen aanpassen aan de verschillende afdelingen die de uren op verschillende manieren berekenen? Want bij sommigen worden de uren aan het begin van de dag gerekend, bij sommigen aan het begin van de nacht, en bij sommigen om middernacht. De ziel, de ziel van de mens, zou inderdaad een scherpzinniger geest moeten hebben, aangezien hij niet altijd de door hemzelf vastgestelde uren kan kennen, en daarom heeft hij zelf de tijdmeting uitgevonden en vastgesteld, waarmee hij de hoeveelheid tijd meet die is verstreken. Sommigen zijn van mening dat de natuurlijke uren van de dag niet het vermogen hebben om te kloppen, maar dat er gebruik moet worden gemaakt van het mompelen van bepaalde woorden, waardoor de steen zijn werk kan doen. Dit is meerdere keren in mijn bijzijn gedaan. Maar noch door woorden, noch door samenspannende geesten, noch door stenen, maar door de hand, zoals ik al eerder zei, heb ik de oorzaak van de beweging toegeschreven. Want na het testen, zo vaak als ik wilde, dreef ik de steen zo recht dat er geen enkele beweging in mijn hand meer te stoppen was. Laat dus het ijdele bedrog van ijdele mannen en magiërs de overhand krijgen. Het dragen van de Turkoois wordt ook gevierd om oog- en hoofdpijnpijn te verlichten en te voorkomen, en sommigen geloven dat het de vijandschap uitdooft en de liefde tussen man en vrouw verzoent.

Waardigheid, waarde en gebruik van turkoois, Kapittel 117

Hij heeft zoveel gezag onder Turkse mannen dat niemand, tenzij hij een paar elegante, goed versierde handen heeft, denkt dat hij tevreden is met zijn luxe. Want het wordt normaal gesproken nooit door vrouwen gedragen. Het wordt niet tegen een zeer hoge prijs verkocht; omdat een grote hoeveelheid ervan uit het oosten komt. Kleur is de belangrijkste prijsindex, maar juweliers overwegen of de kleur voortdurend gemaakt is om lang mee te gaan, want in dat geval is hij duurder dan de kleur die van kleur verandert, of liever gezegd geleidelijk verliest. Die even groot is als de hazelnoot en de gratie van kleur heeft en lijkt op de heldere lucht en niet verduisterd wordt door zwarte aderen. Het kan worden verkocht voor 200 daalders of zelfs meer. Kleinere zijn goedkoper en de breedte van de carrosserie bepaalt de hoogte van de prijs. Erwten kunnen worden verkocht voor een grotere hoeveelheid van tien daalders. De voorkeur gaat uit naar Kaeteris, die precies de kleur van gezuiverde roest weerspiegelt en de groenheid van melkachtig blauw laat zien, een lust voor het oog. Anderen die zwarte aderen hebben of die net zo groen of zogend zijn worden volkomen veracht omdat ze geen kracht hebben. De Moren, die zij Turcoides of peruzegas noemen, ontvangen het als arts. Mesue schrijft bij zijn selectie van edelstenen de edelsteen peruzegi voor, waarvan de vertalers denken dat het een smaragd is, maar met grote fout, zoals Garsias ab Horto het heeft gemarkeerd, omdat hij wil dat het wordt begrepen als Turchesa, wat in het Arabisch, als in de Mesue codex staat Peruzegi, dat wil zeggen dat de letter F is veranderd in P, waaruit blijkt dat ze een grote affiniteit hebben.

Imitatie van Turkoois & correctie als de kleur verdwenen is. Hoofdstuk 118

De Venetiaanse glasblazers imiteerden de Venetianen op dezelfde manier. Ik zag een Galliër die zo goed uit een ander materiaal kon worden nagebootst dat hij door de zwarte aderen die hij erin stopte niet als een echt juweeltje te herkennen was. Hij verkocht ze voor feestjes en tegen een behoorlijk hoge prijs vanwege hun elegantie. Ik denk natuurlijk Chrysocolla en steenwater [138] met het gevoel dat hij, samen met nog een paar anderen, tegen hem was geweest. Om de verloren kleur terug te krijgen, lossen sommigen de overzeese kleur op in chrysoliet-water en na het destilleren ervan drogen ze de resterende overblijfselen en wrijven ze turkoois erover. Maar door deze kunsten wordt de intrinsieke kleur geleidelijk in de huid getrokken en vervaagt, en wordt de edelsteen onaantrekkelijker en goedkoper gemaakt. Preciezer gezegd: de bovenste huid is geëtst met vitrioololie zodat de onderliggende kleur de edelsteen eleganter maakt.

Van de lapis lazuli steen. Hoofdstuk 119

Deze steen is opaalachtig in de kleur van saffier, of versierd met cyaanbloemen, gouden stippen of vlammen. Plinius lijkt dit saffier te noemen: omdat hij de saffier nooit transparant maakt en schrijft dat deze bedekt is met gouden punten, wat zeker niet past bij onze transparante saffier, maar wel het beste van lapis lazuli. Sommigen denken dat Plinius hem Cyanus noemt omdat hij in Griekenland zo genoemd wordt, maar Plinius ziet Cyanus als onze Saffier. Ondoorzichtige edelstenen kunnen echter niet worden geverfd tenzij hun zichtbare oppervlak bedekt is; (en dus moeten ze liever bedekt dan geverfd worden genoemd) ze zijn inderdaad transparant, zoals tegenwoordig wordt gedaan in de meest elegante kleur die ze verwachten, ze zijn zo geverfd dat de interne kleur het lichaam bedekt. Het is waarschijnlijk dat Plinius de lapis lazuli-steen niet verstond onder de naam Cyanus, maar onze saffier.

De Armeense steen wijkt af van deze steen. Want dit is niet zo hard, en wordt gemakkelijk tot poeder vermalen als het brokkelig is: dan heeft het geen aderen of punten van goud. Door Plinius heet het caeruleum, door de Grieken λίθος ἀρμένιος, door de Duitsers Bergblau, bruikbaar voor schilders vanwege zijn kleur. De lapis lazuli wordt door de Grieken κυανὸς λίθος genoemd, door de Latijnen de caeruleussteen, door de Arabieren Hager of azul, vandaar de naam asuri of lazuli. Van deze steen wordt de cyaankleur gemaakt die zij Ultramarijn noemen, kostbaarder dan goud, zoals we later zullen leren, maar azuurblauw van een Armeense steen. Dat is inderdaad een elegante kleur, maar gemakkelijk veranderlijk en uiteindelijk groen en niet lang houdbaar, zoals de andere, waarover later meer zal worden gezegd.

Soort, geboorteplaats, grootte en hoe het is geboren. Hoofdstuk 120

Er zijn slechts twee geslachten, vast en niet vast in vuur, tenzij men er meer wil vestigen op grond van de plaats waar ze worden gevonden. Want ze worden in verschillende streken aangetroffen, namelijk in Afrika, Azië en zelfs Duitsland. De Armeense steen, die in de goudmijnen wordt gevonden, is soms de moeder ervan omdat de bereiding ervan alleen ervan lijkt te verschillen aangezien alle stenen zijn gehard uit een zachter materiaal. Het wordt zo groot dat er koffiemessen en lepels van gemaakt kunnen worden. [139]: ik heb zelden oudere gezien. Plinius schrijft dat de cyaan en de Armeense of blauwe steen worden geboren in Egypte, Cyprus en Scythië, maar of hij onze saffier of lapis lazuli cyaan noemt, is niet helemaal duidelijk. Een vaste plavuizen, dat wil zeggen een steen die niet van kleur verandert als hij in het vuur wordt geplaatst, want dit is een bewijs van legitimiteit en wordt bijna uit het oosten aangevoerd. Het wordt in Duitsland niet gefixeerd aangetroffen en wordt gewoonlijk Lasurstein genoemd en het ligt tussen de Armeense steen, die brokkelig is, en de lapis lazuli-steen, die qua hardheid gelijk is. Van de vaste ultramarijn kleur, van de niet-vaste, wordt dat wat Asurblau wordt genoemd gescheiden. Het is waar dat veel schilders deze laatste kleuren niet onderscheiden, maar ze verwarren, omdat uit elk materiaal soortgelijke kleuren worden gehaald. De werkelijke-stenen zijn echter hard gesneden en de kleur die is gemaakt van een niet-gefixeerde steen is over het algemeen mooier dan die van een Armeense steen. Ik heb thuis kleuren klaargemaakt, die zo elegant zijn dat ze kunnen concurreren met de zee. Maar zoals ik eerder opmerkte is alleen de transmarine die is gemaakt van oosterse steen, niet beschadigd door vuur en niet veranderd door de leeftijd. Enkele jaren geleden vond ik een Armeense steen op een heuvel een paar kilometer van Praag.

De aard, eigenschappen, kwaliteiten en capaciteiten van de Lazuli- of cyaansteen. Hoofdstuk 121

Dioscorides bevestigt dat deze steen de kracht heeft om af te stoten, aan te wakkeren en lichtjes te corroderen; Galenus heeft een scherp vermogen om zowel te extraheren, wat ze Catherica noemen, als om krachtiger te verteren dan cinnaber, wanneer hij sommige dingen schrijft die begiftigd zijn met wrangheid. Nadat deze andere artsen daarin de kracht van zuivering door ervaring hadden ontdekt, vooral tegen melancholische aandoeningen, vierdaagse-apoplexie, zekere dag ziekten, gebreken aan de milt en verschillende andere, die hun oorsprong vinden in het melancholische sap, doordat zij het vermogen herkennen, Veel artsen staan ​​achterdochtig tegenover hem, maar zij zouden, gezien de ervaring die door een aantal betrouwbare auteurs is goedgekeurd, onverdiend moeten geloven. Er worden inderdaad elke dag veel dingen ontdekt die voorheen onbekend waren. Dan kunnen allerlei soorten wolfsmelk, camelia's, Daphne’ s, Euphorbia en vele andere dingen die zijn opgekomen omdat ze de kracht van zuivering hebben op wettige wijze worden bereid en zonder schade worden ingenomen. Het heeft daarom het vermogen om melancholie te zuiveren, zoals de Armeense steen. Zo schrijft Antonius Musa Brassavolus over deze steen in zijn boek over zuiverende medicijnen met de volgende woorden. Ik heb de lapis lazuli-steen geprobeerd en ik overschreed nooit de drachme, en het was altijd heilzaam, en toch veroorzaakte het niet zulke stuiptrekkingen als ik dacht, voordat ik het had meegemaakt dat het zou moeten veroorzaken en ik heb het ook niet veroorzaakt merkte dat de mond van de maag erg verstopt was. Dus ik heb de op deze manier bevestigde pillen aangebracht. Recept, geprepareerde slijpsel van de lapis lazuli-steen, een kamfer, anijs, kaneel, gember, mastiek of 6. Meng de granen en maak vijf pillen met het sap van salvia of diacatholicon. Want deze worden uitstekend naar voren gebracht, bij sommigen voorzag ik in één dram, bij anderen twee scrupels, zoals het leek overeen te komen. Ik heb het ook op andere manieren tentoongesteld, vermalen tot poeder, met dezelfde kruiden, in de wet, en soms in Borago water. Maar het is noodzakelijk dat het tot een heel fijn poeder wordt vermalen, anders komt het door het gewicht; laat het naar de bodem van de kom zinken. Soms doe ik bovengenoemde poeders in de wijn [140] en bosje Borago en ik gaf ze om door te slikken, zoals pillen s worden doorgeslikt. Soms gaf ik een meisje één scrupel in de vorm van een ontbijt, soms in kleine koeken of pasta, maar degenen die kauwden dachten altijd dat ze poeder op hun tanden hadden. Als de sonde echter met een porfierstamper over een porfierensteen wordt gedrukt wordt deze niet gevoeld. Ik gaf ook opdracht om het te drinken in geurige wijn, dat wil zeggen in een krijtje of iets dergelijks. Op dezelfde manier werd ik geconfronteerd met een Armeense steen, en op een vreemde manier merkte ik dat deze zwarte gal naar buiten bracht. Tot nu toe Brassavola. Omdat hij echter, volgens de getuigenissen van Galenus, Dioscorides en alle Arabieren, over de kracht van het branden beschikt, moet zijn schade door zuivering worden weggenomen. Dit wordt onderwezen in tegengiffen. Het is waar dat de Armeense steen de zwarte gal krachtiger naar buiten brengt dan de Cyaneus en alle dingen effectiever werkt, leest de lezer in het volgende hoofdstuk. Want de deugden die aan de Armeense steen worden toegeschreven, moeten zowel aan de oostelijke blauwe steen als aan de Duitse steen worden toegeschreven, die daaruit tot hardheid lijkt te zijn gegroeid. Als amulet wordt het door de Duitsers ook om de nek gedragen om de schrik van kinderen af ​​te weren, om het gezichtsvermogen te versterken, om syncope van zwangere vrouwen te voorkomen. Maar wanneer de geboorte nadert, zodat de foetus niet vasthoudt, moet deze worden weggenomen.

Over de krachten van de lapis lazuli-steen schrijft de nobele empirist Venetus Leonardo Fioravantus het volgende.

Ik zag, zei hij, dat de steen van lapis lazuli braken opwekte en de vierdaagse genas. Zelfs de ergste wonden werden door de bovengenoemde oplossing op wonderbaarlijke wijze tot de beste staat teruggebracht. Uit dezelfde steen heb ik olie gewonnen, die slaap en rust wint en als hoofd en maag ermee worden gezalfd, wordt het zicht op een vreemde manier versterkt. Goud verlicht ook plotseling pijn en ontstekingen.

De waarde, waarde en gebruik van de Lazuli of Cyaan steen. Hoofdstuk 122

Lapis lazuli heeft dezelfde autoriteit als sardonyx en wordt voor dezelfde prijs of iets meer verkocht. Het wordt vooral toegepast op zegels en armbanden: het wordt beschouwd als een van de edelstenen van de gezondheid en er wordt aangenomen dat het vele ziekten afweert. Fragmenten van deze steen worden, als ze in balans hangen, meestal verkocht voor 10 daalders, omdat de kleur van blauw of ultramarijn ervan wordt gemaakt.

Door welke overeenkomst de kleur van het ultramarijn of cyaan uit de lapis lazuli-steen wordt gehaald, en daarop wordt de keuze van de steen gebaseerd. Hoofdstuk 123

Laat allereerst niemand olie en moeite verspillen, kies een steen versierd met veel gouden aderen en glanzend. Want het is het beste en het handigste voor het werk. Hier wordt hij om deze reden erkend. Een bepaald deel ervan wordt boven brandende kolen geplaatst en een uur lang in de vlammen van vuur bewaard; als het, wanneer het is afgekoeld, met de handen kan worden ingewreven en zijn kleur heeft verloren, is het nutteloos. Als hij hard blijft en zijn voormalige partner dient, is hij de beste. Anderen onderzoeken de waarde daarvan hierboven [141] ze plaatsen een stuk ijzer op een bord en geloven in Vulcanus dat het zo moet gloeien. Vervolgens doven ze in sterke azijn de deeltjes van de steen: die, als ze merken dat de kleur behouden blijft, een goede steen is: maar als ze een helderdere ontdekken, beoordelen ze die het beste. Maar het komt zelden voor dat niet alleen degenen worden gevonden die toenemen, maar ook degenen die hun oorspronkelijke kleur volledig behouden. Waar de kleur van bedoeld is, de waarde ervan kan voor twintig daalders verkocht worden. Degenen die de kleur niet precies waarnemen zorgen voor kleuren van de middelste graad, want er zijn drie kleurgraden vastgesteld. Omdat de lapis lazuli tot poeder vermalen, worden de integriteit en de waarde ervan vastgesteld. Als het, wanneer het met poeder woerd afgekoeld is, zijn oorspronkelijke kleur en consistentie behield en niet veranderde, was het de beste steen; dit is een aanwijzing dat er een mengsel van steen en glas werd gemaakt.

Bereiding van de steen. Hoofdstuk 123

Snijd de steen in stukjes ter grootte van een hazelnoot, was ze met warm water, leg ze op een baksteen op het vuur zodat ze roodgloeiend worden en blus elk stuk afzonderlijk in de beste witte azijn, of gedistilleerd via een filter en herhaal dit werk verschillende keren, hoe vaker hoe beter; sommigen herhalen het zeven keer. Want door veelvuldig afschrikken worden ze het beste gecalcineerd en worden ze gemakkelijker tot poeder vermalen; anders zouden ze moeilijk te vermalen zijn en aan de mortel blijven plakken. De steen die echter zijn kleur niet in het vuur zet of een beetje verhard, mag niet op deze manier worden behandeld, tenzij men zinloos en nutteloos werk verlangt. Na het calcineren, zoals ik al zei, sla je stukjes steen in een goed gesloten luchtmortel en voer ze vervolgens door het interieur, ook gesloten, zodat het fijnere steen niet wegvliegt met het stof in de wind. Ik zou het voorzichtig schoonmaken. Maak ondertussen het volgende water klaar om het poeder af te wassen. Drachme fonteinwater gedestilleerd door een filter zeven, voeg hieraan zoveel honing toe als een kippenei kan bevatten, kook deze dingen in een nieuwe pot zolang je al het schuim hebt verwijderd; Haal hem dan van het vuur en sluit hem. Wrijf daarna vier hele en beste scrupels drakenbloedgom over het marmer, met een kleine hoeveelheid van het bovengenoemde water, doe het dan in een glas en voeg slechts zoveel van het bovengenoemde water toe totdat het een violette kleur krijgt, afgedekt en gesloten tegen het glas: want het moet de kleur hebben van het poeder dat ik heb verdund. Want als hij veel viooltjes heeft, voeg dan een beetje, of zelfs een beetje, meer drank toe. Giet daarom, nadat je het poeder hebt bewaard, geleidelijk de bereide mede erbij en maal het beste in een smal vat, want als het groot zou zijn zou je verlies lijden en je zou het niet zo snel kunnen malen. Je kunt voor één beurt niet meer dan een half pond uitgeven en je moet het binnen een uur uitgeven. Vervolgens moet het altijd en continu bevochtigd worden met hydromel zodat het tijdens het wrijven niet aan de steen blijft plakken. Voor een half pond poeder kun je drie tot vier ons mede consumeren. En als je een half pond hebt vermalen, haal het dan weg en maal een ander op dezelfde manier op dezelfde plaats, en drink geen ander water dan het genoemde. Als het klopt [142] en je wilt graag controleren of je de mastiek goed maalt met je tanden, rammelt het als zand dan heb je goed gemalen; want je moet het niet zo uitgeven dat het zijn kleur volledig verliest. Het gemalen poeder moet buiten de zon op een steen worden gedroogd. Als het met de vinger gemakkelijk tot een fijn poeder kan worden vermalen, mag het zo blijven. Maar als het niet gemakkelijk te verpoederen is, maar aan zichzelf blijft plakken, moet het van de steen worden verwijderd: want dit is een indicatie dat het vet en de viscositeit van de honing eraan hechten en daarom moet het worden schoongemaakt, zodat het kan worden gereinigd tijdig uit het gips gehaald.

Ik heb een bad voorbereid met een gewassen steen. Hoofdstuk 125

Houd een schaal met barbitonforum of een soortgelijk geglazuurd aarden vat bij de hand, doe het lazuli poeder erop en giet er alleen de zoete loog van de volgende beschrijving overheen, zodat het vier vingers uitsteekt, en was het poeder met de hand goed af zodat de bodem gemakkelijker kan worden aangebracht. Nadat het is bezonken giet je het water in het vat. Daarna wordt het aan het einde van de dag een beetje in de schaduw gedroogd en vervolgens op een porfiersteen uitgespreid totdat het volledig droog is. Vervolgens wordt het aan het gips toegevoegd.

Een zoete en sterke bereiding van loog. Hoofdstuk 126

Neem tien schoven van de as van het graan van de wijnstok, gepasseerd door een zeef; plaats het in een vat dat minstens dertig pond water bevat. Laat het vat onderaan een gat hebben, dat is afgesloten, doe er as op, druk het stevig aan en giet er geleidelijk twintig pond heet water bij. Zolang het niet meer stroomt sluit hij het gat en wordt het uitgestroomde loog tweemaal door een filter gedestilleerd en opgevangen in een glazen of aarden vat of hoe dat ook wel genoemd mag worden. Giet opnieuw 20 pond heet water over de as en herhaal de vorige methode volledig, zodat je een gemiddelde hoeveelheid loog hebt. Herhaal dit dan voor de derde keer met ander water, zodat je een loog krijgt die zoet heet. Deze likstenen zijn nuttig, omdat ze gemakkelijker uit de pleister van lazuli-poeder kunnen worden verwijderd als deze weerstand biedt. Ze zullen gemengd worden voor de discretie van het werk dat dit vereist. Om deze reden wordt er ook een andere loog gemaakt om het vet of de viscositeit van het gips te verwijderen. Het recept voor wijnsteen wordt zoveel gecalcineerd als je wilt, kook het een kwartier of iets langer in zuiver water en laat het drogen. Deze loog geneest jeuk en impetigo en is ook nuttig als kleurstof voor vrouwen. Je kunt het lazuli poeder er ook mee wassen, omdat het de kleur versterkt.

Wat voor soort vat moet er zijn waarin al het water wordt opgevangen waarmee het stof van de steen werd gewassen. Hoofdstuk 127. [143]

De bodem van het glazen of aarden vat moet gepolijst en er moeten drie gaten in de zijkanten zijn. De eerste ongeveer in het midden van het vat, de tweede iets lager en de derde twee vingers vanaf de bodem. Aan de buitenkant moet alles afgesloten zijn zodat er geen water kan ontsnappen. In dit vat wordt het spoelwater opgevangen, dat weliswaar geen kleur lijkt te hebben, maar als het een tijdje blijft staan zal er op de bodem iets verschijnen. Wanneer je het verzamelt open dan de gaten zodat het zonder beweging naar buiten stroomt en niet vermengt met de kleur.

Van een sterker gips vermengd met het stof van de lazuli-steen, zodat het meer illustere deel kan worden gescheiden van het minder illustere. Hoofdstuk 128

Het volgende moet als eerste bij de hand zijn: Vier ons heldere en zuivere terpentijn, zes ons dennenhars en zes ons Griekse pek: mastiek van de beste en zuivere drie ons, nieuwe was drie ons, gezuiverde lijnolie zoals iets later zal worden geleerd, wijnstokzaden één. Daarna is er een nieuwe goed gewassen geglazuurde pot waarin je de terpentijn boven een langzaam vuur van kolen zet om hem op te lossen, terwijl je hem roert met een houten spatel die apothekers gewend zijn te gebruiken. Als het goed is opgelost giet je geleidelijk de in kleine stukjes gesneden dennenhars erbij en roer je. Breng op dezelfde manier het pek aan en daarna de mastiekpoeder en als ze klaar zijn beweeg je het materiaal heel voorzichtig met een spatel, maar een beetje vuur is nodig. Voeg daarna de lijnolie toe en laat deze een kwartier of iets langer op het vuur staan ​​tot het kokende ruist; Maar om er zeker van te zijn dat het gips voldoende gaar is haalt u de spatel eruit en roert u het gips erin, en laat u er een paar druppels uit vallen in het koude water. Want als ze zich over het water verspreiden is het niet gaar genoeg. Je zult het anders weten. Knijp met je vingers bevochtigd met koud water een druppel gips uit en trek het in verschillende delen. Als het uitrekt en spontaan breekt is dit een teken dat het volledig gaar is. Giet het gekookte en hete gips in de mouw van de hypocras, (kruidenwijn) eerst bevochtigd met heet water en het wordt zo gekweekt dat het in een vat vol koud water valt. Maar je drukt de hoes aan met hout zodat deze zonder vertraging door het geheel heen kan. Als het iets is afgekoeld wordt het gekneed met handen bevochtigd met lijnolie totdat er geen water meer is. Daarna wordt het verzegeld in koud water, dat elke dag of om de dag moet worden overgoten en opnieuw met vers water gegoten: want op deze manier blijft het tien jaar lang verzegeld.

Een betere pleister om de kleuren te scheiden. Hoofdstuk 129

Recept, vier ons heldere terpentijn, zes ons pure dennenhars, zes ons Griekse vijgen, driekwart van een ons lijnolie en deze wordt op dezelfde manier gekookt als de eerste keer. Het klopt dat dit sneller gaar moet zijn, omdat het milder is en sneller zijn kleur vrijgeeft dan voorheen. Ik merk ook op dat als je gips aan beide zijden wilt gebruiken je eerst een betere kleur of steenpoeder moet kiezen. Wie echter [144] als het niet van perfecte steen is gebouwd en versierd is met gouden aderen mag het niet met enig gips worden aanvaard. Want de hele kunst om een ​​fijnere kleur uit de steen te krijgen bestaat uit het correct bepleisteren.

De bereiding van lijnolie voor de voorafgaande pleisters. Hoofdstuk 130

Recept, van heldere en mooie lijnolie in een transparante krokuskleur zoveel je wilt en doe het in een glas dat de vorm heeft van een stierenhoorn en een gat aan de onderkant: giet er bronwater in en roer de olie en het water met een kom. Vervolgens, zonder ze tegelijkertijd te laten rusten totdat de olie naar de oppervlakte drijft, stuur dan water door het gat eronder en herhaal dit proces een miljoen keer of totdat het water er net zo helder uit stroomt als vóór het mengen. Want dan is de olie gezuiverd en geschikt voor dit werk. Als er geen lijnzaadolie verkrijgbaar is kunnen daarvoor in de plaats bittere amandelen worden gebruikt en dit behoeft geen zuivering.

Op deze manier wordt het bereide poeder van lazuli toegevoegd aan een sterkere of mildere pleister. Hoofdstuk 131

Recept, een pond stenen die op de bovengenoemde manier zijn vermalen en geprepareerd en ook een pond sterker gips waarvan je het buitenste deel met je handen hebt gewassen. Snijd het vervolgens in kleine stukjes en plaats het in een nieuwe geglazuurde en bevochtigde pot en plaats het op hete as, zodat het gips kan oplossen. Zorg ervoor dat het niet kookt, maar als het toch gebeurt kan de fout worden gecorrigeerd door een kleine hoeveelheid lijnolie toe te voegen. Als de pleister is opgelost neem je de spatel waarmee je de pleister hebt geroerd en zalf je deze met lijnolie. Bestrooi vervolgens beetje bij beetje het lazuli poeder, terwijl u de pleister goed roert totdat deze zo gemengd is dat er niets buiten de pleister achterblijft. Als je merkt dat de materie kookt, gooi het dan in een pot vol koud water en verwijder tegelijkertijd voorzichtig alles wat aan de pot kleeft. Wanneer het gips een beetje is afgekoeld, zodat het met de handen kan worden gehanteerd en goed gekleurd is, is dit een goed teken. Zalf dus je handen met olie en kneed het een half uur zodat alle bobbels verwijderd zijn. Hoe langer je kneedt hoe gemakkelijker de kleur wordt geëxtraheerd. Als je het voldoende hebt behandeld maak er dan een brood of een ronde vorm van, leg het op een bord en dompel het onder in koud water en zonder het af gedurende veertien dagen of langer, want hoe langer het geweekt wordt des te gemakkelijker de kleur zal worden geëxtraheerd en hoe mooier het zal zijn.

In dat geval moet de kleur uit het gips worden gehaald. Hoofdstuk 132

Het pleisterwerk, dat in kleur was bereid, wordt uitwendig met de handen en bescheiden gewassen met het water waarin het was bewaard. Breng het vervolgens in evenwicht met de olie die u gebruikt terwijl u ermee werkt. Doe vervolgens lijnolie op een glazen schaal, waarvan de bodem is ingevet, en giet er warm, zuiver water over waarvan de hitte nauwelijks waarneembaar is en laat het op het oppervlak drijven [145] met twee vingers. Laat het er een kwartier in staan ​​als het zomer is. Maar als de lente nog niet zo lang heeft geduurd, giet dan het water in het vat dat voor mij is beschreven en giet opnieuw een warm water. Want het gips wordt zachter en beetje bij beetje wordt het betere verwijderd. Want als je één enkele beurt zou uithalen zou het bedrijf ernstig mislukken. Je beweegt de pleister dus op en neer en gebruikt vervolgens spatels om het bescheiden te verdrijven. Als het gips misschien aan de bodem van het vat blijft plakken gebruik dan uw handen en draai het voorzichtig om totdat het in water is gedompeld. Houd er echter rekening mee dat een beetje kleur veel water is, de eerste lotion zal verven. Maar als het pleisterwerk klaar is, dat wil zeggen als het de kleur van bepaalde hemelsblauwe lijnen afgeeft, worden ze eruit als zonnestralen het water in gestuurd. Giet dit water door een zeef zodat de dikkere delen van het gips erin blijven zitten. Giet daarna opnieuw geleidelijk warm water in de pleister en beweeg de pleister voorzichtig opnieuw met de stokjes zodat deze niet te veel uitzet en de kleur niet in één keer afgeeft. Maar als je het gips vijf of zes keer hebt gegoten breng het dan tot een fijne massa terug, want dan zul je zien hoeveel het van zichzelf heeft vrijgegeven, en als de steen uitstekend en perfect is, zul je bij deze eerste behandeling een stuk of vier vinden of vijf ons. En deze kleur bewaar je apart, want die is het belangrijkst en mooier dan de rest. Handel op dezelfde manier als bij het verkrijgen van de tweede kleur die ook vier ons zal zijn. Breng de derde kleur op precies dezelfde manier naar voren met lauw water. Je kunt de vierde, die grijs van kleur is, op dezelfde manier extraheren: maar het water moet warmer zijn en je drukt op het gips zodat het al zijn kleur terugkrijgt. Als dat niet het geval is kun je het eerder beschreven bleekmiddel toevoegen, je moet al deze kleuren apart houden. Opgemerkt moet worden dat er acht uur worden besteed aan het tekenen van de kleuren, maar dat er tien tot twaalf uur verstrijken voordat ze bezinken. Maar als er maar een beetje kleur uit warm water gehaald kan worden voeg dan een derde van het water toe aan de zoete loog en als dat nog niet voldoende is voeg dan koude loog toe. Als dit niet helpt maak dan een loog van de as van de takken en kook het een beetje zodat het de zacht bitter maakt, dan wordt het helder en als laatste remedie waaruit je de laatste kleur kunt halen, je kunt het gips met dezelfde hete loog wassen en daarna weggooien. Bij het tekenen van de kleuren is alle winst of verlies betrokken.

Op de vorm van de staafjes waarmee het gips gedraaid moet worden. Hoofdstuk 133

Ze moeten gemaakt zijn van een soort hout dat gemakkelijk glad gemaakt kan worden, dat wil zeggen esdoorn, plataan, buxus of iets dergelijks. Bovendien moeten ze een halve el lang zijn of iets groter dan een centimeter dik, breder naar het uiteinde toe en niet precies rond zoals de korrels van de amandelen; het bovenste gedeelte mag rond zijn.

Welke kleur heeft de pleister, indien aanwezig, wanneer deze eruit komt en welke tekens moet deze geven? Hoofdstuk 134, [146]

De eerste kleur lijkt bij het uitkomen iets dikker dan de rest en dit komt door de gouden aderen die erin zitten. De tweede is inderdaad subtieler, maar niet zo mooi. De derde is nog steeds fijner, maar bleker en helderder dan de rest.

Hoe de kleuren te wassen wanneer ze gescheiden zijn van het gips. Hoofdstuk 135

Er is 150 cm uit het gips getrokken en het water is uitgegoten, giet de zoete loog erover en was elke kleursoort afzonderlijk met je handen en elk van hen scheidt de wateren afzonderlijk en laat ze allemaal voor je bezinken giet ze in de daarvoor bestemde vaten. Maar de kleuren worden vaak gewassen totdat de vettige pleister is verwijderd. Spoel daarna drie of vier keer met schoon water. Anders wordt de kleur op de volgende manier perfect gereinigd: drachme dooiers van kippeneieren die zijn beplakt met graan, niet met gras, en het dooiers doorboren met een dolk en de kleuren er gelijkmatig over strooien, het vervolgens heel goed met je handen kneden en het ten slotte opnieuw wassen met een zachtere of zoetere loog, zo vaak totdat de loog net zo puur wordt uitgegoten als hij werd gegoten. Spoel daarna nog eens drie of vier keer met schoon water en laat het goed staan ​​zonder water voordat u het in de vaat giet. Dit is een uitstekende zuiveringsmethode: maar in sommige geheimen is er nog een andere methode. Want als, zoals ik al zei, als de kleuren volkomen helder zijn besprenkel ze beetje bij beetje met stierenhaar, wrijf ze daarna goed met de handen en wassen ze daarna nog een paar keer met helder water zodat de uitstekende kleur terugkeert.

Op deze manier wordt de kleur aanbeden die al gewassen en gereinigd is. Hoofdstuk 136

Een reiniging is nodig om alle onzuiverheden uit het gips te verwijderen die er nog aan vastzitten. Zeef daarom het laatste water dat je gebruikt na het reinigen met kleurstoffen door een zeef, daarna minder vaak door een andere en tenslotte door een sandaaldoek. Maar wanneer u de filters aanbrengt laat het water dan goed staan ​​totdat u ze helder en helder ziet of trek het water eruit met een spons erin zodat het niets van de kleur absorbeert. Nadat ze met al het water zijn geëxtraheerd, laat je de kleuren op hun platen rusten en droog je ze in de schaduw want op deze manier wordt de kleur fijner en zullen de open zakken er mooier uitzien.

Correctie van de reeds voorbereide kleur. Hoofdstuk 137

Als u wilt dat de bereide kleuren nog beter uitkomen, meng het dan opnieuw met een sterkere pleister waarin het drie dagen blijft zitten en ga verder met de bovengenoemde methode. Elke keer dat u dit proces herhaalt, elke keer dat u een verfijndere kleur krijgt is de waarheid dat het gewicht elke keer een beetje zal dalen. Dit voordeel heeft u echter omdat u met één stap meer bereikt dan met drie andere. [147]

Van de prijs van de steen en van de gewonnen kleuren en hoeveel er wordt gewonnen. Hoofdstuk 138

Een pond steen wordt gewoonlijk verkocht voor acht of tien daalders. Als hij de beste is belooft hij minstens tien ons kleur, soms minder, of nauwelijks zoveel, om winst te opleveren als hij het niet waard is. Uit de beste steen van de eerste kleur moet je vijf en een half ons halen; De tweede soort zal vijf of zes daalders waard zijn. Maar van de derde of van de zesde: het is waar dat als je een steen voor je handen hebt, waarvan de kleur bij onderzoek afneemt, je er niet zoveel uit kunt halen, en die moet met pleisters worden behandeld.

In dat geval moet het goud na het malen van de lapis lazuli worden gescheiden. Hoofdstuk 139

Meng een pond gezuiverd kwik met de gemalen steen en meng het heel goed in een vijzel, knijp het dan door een doek en het kwik zal wat goud door de doek naar buiten brengen. Plaats daarna het gevormde materiaal op een steen en vertrouw het toe aan Vulcanus zodat het kwik in de wind zal vliegen en wat in de steen overblijft puur goud zal zijn. Als dit met de kleur achterblijft wordt het glanzender, zachter en gemakkelijker aan te brengen en aan te brengen met het penseel.

Kleurgebruik voor afbeeldingen. Hoofdstuk 140

Vanwege de enorme waarde van de kleur ultramarijn gebruiken schilders deze niet als zodanig, zoals bij andere kleuren, maar schilderen ze afbeeldingen die ze blauw willen hebben met een gewoon blauw bereid uit Armeens of van glas van die kleur dat ze willen hebben. Dan die delen waarin het licht zich aan de blauw hecht: daarna bedekken ze met deze kleuren, zoals de materie vereist nadat ze op de juiste manier zijn gebruikt en zeer goed gedroogd met de overzeese kleur bevochtigd met notenolie en terpentijnspiritus, de gehele afbeelding met blauw zoals met vernis of een soort heel dun smeersel. Op deze manier schijnt het onderwerp door de bedekte kleur heen alsof het door ijs of glas gaat, niet alleen met een schoonheid die superieur is aan die verkregen door de bedekking, maar ook met een eeuwigheid zodat zelfs gedurende tweehonderd jaar zelfs het kleinste deel van de kleur niet meer zichtbaar is of licht of schoonheid zullen vergaan: dat is ook niet verrassend aangezien de kleur die vuur niet kan verteren, laat staan ​​dat de lucht of de zon kunnen corroderen.

Door welke overeenkomst wordt de ultramarijn kleur op een andere en kortere manier van de steen gescheiden. Hoofdstuk 141

Receptenboek 1 steen vermalen tot een zeer fijn poeder en met water wit gemalen tot porfier en zet het op een glazen schaal tot het in de schaduw met stof is gedroogd, [148] die opnieuw, als het samenkomt tot een massa, het tot poeder verkleint. Dan heeft u een beschikbare staplaats gram of drie drachmen, dennenhars 4 drachmen, mastiek 3 drachmen, wierook 3 drachmen, olijfolie 2 drachmen. Zet een glazen schaal op een langzaam vuur, doe er eerst de olie in en als deze erg heet is voeg je de hars toe, dan de pek, dan de wierook en ten slotte de mastiek en roer heel goed: giet het daarna in de pan en doe dit totdat het water de kleur aantrekt, en herhaal dit zo vaak als je kunt totdat je alle kleur hebt getekend. U kunt elke tekening scheiden om verschillende kleuren te krijgen. Nadat je deze dingen hebt gedaan houd je een ander vat bij de hand waarin je droog steenpoeder doet waarin je de genoemde zalf beetje bij beetje giet, terwijl je de spatel beweegt zodat het een goed mengsel wordt. Laat het mengsel dan een dag staan en als je de kleur wilt verwijderen giet je kokend water over de pasta en roer en roer het materiaal heel goed en als het water begint af te koelen gooi je het weg en giet je er nog een heet mengsel bij en doe dit totdat het water de kleur aantrekt en herhaal dit zo vaak totdat iedereen de kleur eruit trekt U kunt elke tekening scheiden om verschillende kleuren te krijgen.

Als de kleur de onzuiverheid lijkt te hebben opgelopen, herstel deze dan op deze manier: Voeg net voldoende water of wijnsteen toe aan de kleur zodat deze onder water staat. Laat het een dag intrekken, was de kleur daarna af met helder water en je bent schoon.

Je bereidt de steen op deze manier voor op het genoemde werk: Terwijl je hem in stukken breekt doe je hem in een kom en kook je hem. Was het vervolgens af met azijn zodat het beste deel dat bestand is tegen het vuur overblijft.

Op de Armeense steen. Hoofdstuk 142

Lapis Armenius heeft een lichte hemelse kleur, goed getemperd en toch brokkelig waardoor het zich onderscheidt van lapis lazuli, het mist ook gouden aderen en de kleur is niet bestand tegen vuur. In het Duits heet het Bergblau, in het Frans Verdazur, alsof het een blauw kleur vermengd met groen wil zeggen. Want deze blauw kleur neigt naar een aangename groenheid. De kwintessens degenereert uiteindelijk in een groene kleur naarmate hij ouder wordt terwijl hij aan de planken is bevestigd. Het is niet zo hard als lapis lazuli en lijkt wat zandig materiaal te bevatten. Chrysocolla die de Duitsers Berggruen noemen, lijkt erg op elkaar, maar is meer hemelsblauw en wordt er vaak mee geassocieerd. Ik heb een stuk met beide stenen. Het wordt op verschillende plaatsen in Duitsland gevonden, namelijk in de provincie Tirol en andere zilvermijnen. Zelfs in Hongarije en Transsylvanië beschouwen sommigen het als de moeder van Malachiet; dat deden ze, begreep ik. En bovendien in hetzelfde stuk, het hardste deel van het malachiet verwijst vaak naar alle bekende en de zachtere Armeense steen. Zij voelen zich echter beter als ze niet aan Malachiet denken, maar aan blauwe steen, de moeder van de Armeense stenen. Er bestaat een grote verwantschap tussen deze drie en vaak worden in één steen (zoals ik) zowel malachiet als cyaneus gezien.

Capaciteiten van Lapis Armenius. Hoofdstuk 143

Deze steen wordt gevierd omdat hij melancholische humor naar voren brengt, niet alleen door over te geven, maar ook door zich terug te trekken. Dienovereenkomstig aan de assemblageziekte, [149]

Voor nachtmerries, waanzin, manie, dwaasheid, en voor het uitroeien van alle ondeugden en de zwakken, doet het land veel, en dat zonder enige duidelijke kwaliteit: want het verwarmt, koelt of droogt niet. Als iemand het niet wil verplaatsen moet hij het vijf keer wassen, want als hij zich wast braakt hij niet, maar verplaatst hij de ontlasting. Deze steen wordt genoemd in het boek van Trallianus. Lib.1 kapittel van melancholie in deze woorden. Als hij nadat hij gisteren aan de patiënt is aangeboden nog steeds lijdt aan delirium en melancholie: hem moet een Armeense steen worden gegeven. Ik weet dat de Ouden, hoewel met reinigende medicijnen de symptomen van melancholie niet wegnamen dat van wit nieskruid was. Maar ik maak deze steen duurder: want ik heb uit ervaring geleerd dat hij uitstekend reinigt zonder gevaar en moeite, wat Helleborus niet doet. Om braken op te wekken krijgen ongewassen stenen drie of vier scrupels, min of meer afhankelijk van de ziekte en de patiënt. Om het alluvium in beweging te brengen moeten vijf of zes scrupels steen met lauw water worden gegeven. Want op deze manier wordt de maag niet verstoord of onderdrukt en met minder ongemak wordt de gal met grote opluchting voor de patiënt uitgestoten. De volgende keer dat u weet dat de patiënt het nodig heeft biedt u het moedig opnieuw aan. [150]

Gebruik, waarde en bereiding van Armeense steen. Hoofdstuk 144

Deze steen is gewenst door schilders omdat de kleur zo lang mogelijk behouden blijft en niet door de jaren verandert; ze voegen geen lijnolie toe, maar petroleum: hierdoor blijft de kleur behouden. Hoewel het een prachtige kleur heeft en lijkt op marineblauw wordt het verkocht voor een halve daalder of zelfs een daalder. Op deze manier wordt de kleur van de steen verwijderd. De steen wordt vermalen, maar niet helemaal tot het fijnste poeder. De grond wordt in gewoon water gelegd: dat wanneer het wordt geroerd even kan bezinken, omdat de kleur die zwaarder is de bodem zoekt. Wanneer dit is opgemerkt wordt water in een andere pot met steenuitwerpselen gegoten en wat overblijft, als er veel overtollig is wordt opnieuw gewassen en nutteloos uitgegoten. Waar nu de door hem gevraagde bodem een ​​beetje uitwerpselen lijkt te hebben wordt deze nog eens nauwkeurig ingewreven en wordt er een glazen schaaltje overheen gezet en wordt er helder water in gegoten waarin Arabische gom is opgelost. Het water moet voorzichtig met de vingers worden geroerd, zodat het stof van de steen niet bezinkt. Daarna mag het een half uur bezinken totdat de kleur op de bodem bezinkt, niet allemaal, maar het grootste deel (want het blijft dunner in het water), waarna het water in een andere schaal wordt gegoten die, nadat hij daar is neergedaald, heeft onderaan een lagere kleur; die afzonderlijk wordt afgesloten. Maar de meer prominente kleur wordt gemengd met een ander stuk water en dit blijft een half uur staan zodat het meest prominente deel van de kleur zich op de bodem nestelt. Het gemorste water, waar het is neergedaald, zal een andere kleur geven die eleganter is dan de eerste. Zo vaak als dit werk wordt herhaald zal het verschillende kleuren opleveren en de laatste zal mooier zijn dan de eerste, en groter, maar dikker.

Van de Astroitide of Stellaire Steen. Hoofdstuk 145

De naam Astroitides wordt gegeven aan een andere edelsteen die een opaal kan worden genoemd en die door sommigen het oog van de kat of de edelsteen van de zon wordt genoemd. Ik heb het hierboven in een eigen hoofdstuk beschreven: naar mijn mening is deze steen, die Stellaris wordt genoemd, en die onder de edelstenen mag worden genoemd die in ringen is geplaatst en voor velen een luxe is vanwege de wonderbaarlijke elegantie van zijn aard: het kan correcter Asteria of Astroites worden genoemd met Georgius Agricola dan de voorgaande. Want het bevat de vormen van de sterren zo nauwkeurig dat de schilder ze niet nauwkeuriger zou kunnen vormen. De edelsteen is ondoorzichtig, wit, bruin, bruin of grijs van kleur alsof je zwarte klei met wit mengt; de sterren zijn zwarter dan het onderwerplichaam. De inferieure exemplaren en degenen die verwarde sterren hebben en niet zichtbaar zijn, lijken te worden verwezen naar de geslachten van Garatronius. De Duitse stersteen heet Sternenstein, ook wel bekend als Sigstein, waarvan wordt gedacht dat hij de drager de overwinning brengt. Soms zijn in deze steen geen sterren maar rozen te zien, soms de stroom van de golven en soms worden ze allemaal samen in één steen gezien: daarom wordt hij door sommigen het Wassersteinlein genoemd. Het zou toegestaan ​​zijn om deze steen te hebben als het type van Agaat, met de steun van Plinius, die lib. 37 hoofdstuk 10. Zo zegt hij over Agaat: Er zijn veel soorten Pontische het is stervormig, soms met bloederige druppels, nu met zwarte druppels, wat als een van de heiligen wordt beschouwd. Maar voor Plinius is alles onduidelijk. [151]

Geboorteplaatsen, grootte en geslachten van Astroitide. Hoofdstuk 166

Er zijn vier soorten: de ene toont nauwkeurig gevormde sterren, de andere toont rozen, de derde toont de wervelingen en stromingen van winden of wormen en de laatste toont verwarde en duistere plekken in plaats van de bovengenoemde figuren. Deze stenen groeien uit tot de grootte van een mannenhoofd in het graafschap Tirol en worden gevonden in de citadel van Cimmeria. Marsilius Ficinus denkt dat deze van de kop van een draak in India is genomen en noemt hem daarom Draconius, maar hij vergist zich toen de door hem geziene en beschreven steen geen andere was dan deze en hij werd misleid door bedriegers die beweren onbekende stenen verdeeld kunnen worden in historische valsheden.

De aard, eigenschappen, kwaliteiten, eigenschappen, toepassingen en waarde van de stersteen. Hoofdstuk 117

Deze in azijn geplaatste steen beweegt hier en daar want hij stijgt op door de sterren of lijnen die als poriën op de steen zijn gedrukt en terwijl hij de omsloten lucht indrukt beweegt hij de steen op zoek naar een uitgang.

Het wordt aanbevolen om vier korrels steenpoeder met geschikt water te geven om plagen te voorkomen en ook om wormen uit het lichaam te verwijderen. Want ze waren zo krachtig omsingeld van wormen dat als het zwangere lichaam het naakte lichaam aanraakt het de vorming van wormen voorkomt, het trillen van de ledematen verhindert, voorkomt dat beroertes en andere plotselinge ziekten de persoon berispen en geeft de zwangere persoon overwinning, vandaar zijn Germaanse naam. Ze zeggen ook dat het poeder in de drank de defecten van de lever en de longen corrigeert en het bloed zuiverder maakt. Vervolgens werd er een steen in de kamer gehangen om te voorkomen dat vergiftigde dieren en spinnen erop samenkwamen. Degenen die van de eerste soort zijn en kleine goedgevormde sterren hebben in een witter lichaam, hebben de voorkeur boven de rest en zijn in ringen geplaatst. Toegegeven, ze worden niet duurder dan de koper zelf wil. Want er wordt eerder aan elegantie gedacht dan aan steen. Degenen die even groot zijn als een mens en elegant zijn, kunnen de prijs van een of twee daalders benaderen, maar andere zijn goedkoop. [152]

Van de echte Asteria, of sterrensteen. Hoofdstuk 148

De hier uitgedrukte letters E & F verdienen het nummer van een asterisk in plaats van de letters beschreven in het voorgaande hoofdstuk, en uitgedrukt door de letters A B. Want er zitten meerdere sterren in, zodat ze na elkaar kunnen worden gescheiden en met elkaar kunnen worden verbonden, zoals de figuur gemarkeerd met de letter E aangeeft, wat moet worden opgevat als verbonden met een andere figuur. Het is meestal van het formaat waarin het hier wordt gepresenteerd. Door Gessner Sphragis worden ze de sterren genoemd, omdat de vorm van een ster aan elke kant lijkt te zijn ingeprent of gegraveerd, of met een zegel, en de stralen onder hun hoeken naar voren komen, zodat er in elk van de stralen een midden is voorzichtigheid. De randen zijn gegroefd met dwarsstrepen. De stof is hard. Ze zijn te vinden op de heuvel die naar het Cimmeriaanse kasteel leidt. Acht of meer worden soms met elkaar verbonden. Zo worden ze netjes samengevoegd en aangepast geboren, alsof geen enkele vakman ze beter had kunnen verbinden, maar toch kunnen ze gemakkelijk van elkaar worden gescheiden.