Maraboe

Naam, etymologie.

Leptoptilos crumenifer; kleine tas dragend, van crumena; leren geldtas dat in oude tijden aan de hals werd gedragen, fero; dragen.

Leptoptilos, Leptos; lang gestrekt, delicaat, ptilos; veren, naar zijn lichte veren.

Marabu, maraboe, Frans van Arabisch murabit; heilige man, of adjudant die zo genoemd is naar de protserige manier van bewegen als een militair is de naam van een soort ooievaar die in Afrika, Hindoestaan, Sumatra en Java voorkomt. Marabou stork, Frans marabout d; Afrique, Duits Afrika Marabu.

Uit commons.wikimedia.org

Vorm.

Hij onderscheidt zich van de gewone ooievaar door een aanzienlijker grootte, door een krachtige bek en door een aan de hals vastgehechte zak. (krop) Deze lelijke vogel heeft een nagenoeg kale en roodachtige kop en hals, een witte buik, donkergrijze rug en zwarte vleugel- en staartveren. Onder de staart draagt hij lange en zijdeachtige witte veren die onder de naam maraboeveren duur verkocht en door de dames op hoeden gedragen worden.

Is honderdtwintig cm lang met een spanwijdte van vrijwel drie meter.

Hij voedt zich met kadavers, slangen, padden en ratten zodat men te Calcutta, waar die vogels in troepen door de straten zwerven, het als een heilig dier zien en dat het doden van zo’n vogel zwaar gestraft wordt. Vaak worden ze samen met gieren gezien.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/