Zebra

Naam.

Equis; paard.

Equus zebra.

Caracalla meldt in 211 na Chr. dat in de arena van Rome behalve tijgers, olifanten en neushoorndieren ook een Hippotigris: tijgerpaard, (eigenlijk paardtijger) optraden en dat hij dit dier eigenhandig doodde.

Dit zal wel een zebra geweest zijn, Equus zebra.

Het woord zebra stamt uit Portugees zebra van 1578 en dat uit Spaans cebra. Dat was daarvoor de naam van de wilde ezel die rond de 16^de eeuw uitstierf. Het Spaans van 1091 heeft ezebra dat uit gewoon Latijn eciferus en dit uit Latijn equiferus, equus: paard en ferus: wild, ontleend is.

Uit Buffon.

Vorm.

De tekening is bijzonder, een schutkleur bij dieren komt zelden voor. Het lijkt toch een aanpassing aan de natuur. Als de zebra’s in het middaguur onder schaduw gevende bomen en struiken stilhouden zullen de zinderende strepen van de schaduwen zich dan verrassend snel met die van de zebra mengen.

Gedurende de regentijd grazen de zebra’s in kuddes van tien tot wel honderd stuks verenigd in de kruidrijke steppe. Ze verdedigen zich moedig tegen de hyena’s, zelfs tegen luipaarden die ze door bijten en slaan met de poten van zich af weten te weren.

Hun manen staan keurig overeind als een lange borstel.

De kwaststaart is gelijk als bij de ezel. Er zijn een paar vormen die zich meestal onderscheiden door de vorm van de streep.

Gebruik.

Hun vlees is eetbaar, de mooie huid wordt hooggeschat. Zijn huid is zijdezacht.

De prachtige dieren laten zich niet tot rijden africhten, het zijn de wildste van alle paardensoorten, zelfs heel jonge zebra’s vertonen zich volkomen onhandelbaar bij pogingen ze te temmen. Worden ze voor een wagen gespannen dan beginnen ze dadelijk te hollen en keren slechts met enige brokstukken van het rijtuig terug. Een zebra sprong met zijn ruiter in de rivier, toen de man toch vast bleef zitten beet het dier hem een oor af. De zebra geldt als ontembaar. Maar hoe vervaarlijk ze ook als ‘wilde tijgerpaarden’ tekeer kunnen gaan, nijdig kunnen bijten en woest van zich afslaan net hun keiharde hoeven waarmee ze een leeuw de schedel in kunnen slaan, toch is het mogelijk ze op te voeden tot trouw en aanhankelijkheid.

Quagga.

In Afrika komt nog een tijgerpaard voor, de quagga, =Equus quagga, (Hippotigris quagga). De naam quagga hebben ze gekregen van de Hottentotten vanwege hun blaffend stemgeluid dat als ‘hoa’ of ‘kwa ha’ klinkt. Het is de steppenzebra, in Engels common zebra, Duitse Steppenzebra en Franse zebre.

Uit Buffon.

Ze hebben allemaal vrij brede strepen, ze zijn wat lichter van bouw dan de zebra en lijken meer op paarden. Er zijn verschillende ondersoorten met verschillende tekeningen. Het dier is wat kleiner dan de zebra en heeft alleen zwarte strepen op de kop en voorste delen, zijn kleur is donkerbruin.

Ze komen in Oost-Afrika nog in grote groepen voor. Dan hangt daar een groter stofwolk die veroorzaakt is door de duizenden stampende hoeven. Ze zijn heel wat gemakkelijker dan zebra’s. Dat was halfweg 1800, nu zijn ze uitgestorven.

Verder nog de verdwenen dauw, douw, Equus quagga burchellii (Hippotigris burchelli) die op het gehele lichaam, behalve de poten gestreept is.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/