1 februari

Weerspreuken.

Als is de sprokkel nog zo fel, ze heeft toch haar 3 zomerse dagen wel. Ook:

Nooit is de schrikkelmaand zo fel, of ze heeft haar 5 schone dagen wel. (Vlaanderen)

Als de kat in februari in de zon ligt, moet ze in maart weder achter het vuur. =Een warme februarimaand geeft een koude maart. Ook:

Blazen de muggen in februari alarm, houdt in maart de oren warm.

Februari muggendans, geeft voor maart een slechte kans.

Zo in februari de muggen zwermen, moet ge in maart u wermen.

Februari komt verklaren, dat men hout en kool moet sparen.

Februari mist, hooi in de kist.

Februari nat, vult schuur en korenvat, of;

Februari regen, is de landsman een zegen.

Februari zacht en stil dan komt de noordenwind in april.

Geeft sprokkelmaand de winter niet, hij is voor Pasen in մ verschiet.

‘t Kort maandeke is dik het stortmaandeke. =Het regent dan dikwijls veel.

In februari sneeuw en regen betekent Goddelijke zegen.

Is februari kil en nat, hij brengt ons koren in մ vat.

Is februari zacht, de lente brengt vorst bij nacht.

Komt februari met goed weer, dan vriest het in ‘t voorjaar des te meer.

Ligt de wind in februari stil, dan komt hij zeker in april.

Muggetjesdans in sprokkelmaand, boerkens, wacht uw hooitas. =Een warme februari geeft later veel kou.

Regen in februari is mest op de akkers.

1 februari: H. Ignatius: Latijn ignis: ‘vuur.’ Zie 17 oktober.

Uit www.oodegr.com

1 of 13 februari volgens de Juliaanse kalender, februari, St. Brigitta, (Brigid of Kildare, Brigit, Brigida, Bridgit, Brid of Bride, Iers Naomh Bhride): de gelatiniseerde vorm van oud-Iers brigit, Iers brighid, Keltisch briganti: ‘de verhevene.’ Waarschijnlijk hangt hiermee ook samen de naam Bourgondië, de inwoners zouden dan de ‘groten van lichaam gestald ‘zijn geweest. Brighid was de naam van een Keltische godin, dochter van de zonnegod, godin van het licht en poëzie vgl. Iers brighid: ‘meisje of schone vrouw’, 'Ze is vooral verspreid door St. Brigitta van Kildare, 453-523, patrones van Ierland. Mogelijk is het een verchristelijkte versie van een oude godin. Zij wordt wereldwijd gevierd op 1 februari, de oude heilige dag die Imbolc heet, het begin van de lente.

Brigitta is ‘The Mary of the Gael,’ Maria van de Kelten. De eerste beschrijving van Brigitta is de Vita Brigitas van Cogitus wat rond 650 geschreven zou zijn, het is moeilijk uit te zoeken wat mondeling, geschreven en nieuwe zaken zijn. Volgens de traditie is ze geboren bij Faughart in county Louth. Volgens de biografie was haar vader Dubhthach een heidense aanvoerder en Brocca, een christelijke Pictische slavin die gedoopt was door St. Patrick. Sommige suggereren dat haar moeder een Portugese was die gekidnapt was door piraten en op dezelfde wijze naar Ierland kwam als St. Patrick. Brigid kreeg dezelfde naam als de meeste belangrijke godin van de heidense eredienst waar haar vader in geloofde, Brigid was de godin van het vuur wiens manifestaties zingen was, bouwkunde en gedichten wat de Ieren als de vlam van kennis beschouwden. Ze is mogelijk geïnspireerd of gedoopt door St. Patrick in 468 tegen de wil van haar vader.

Vele verhalen zijn er over haar barmhartigheid en kon nooit de armen weigeren die aan haar vaders deur kwamen wat haar vader ergerde zich vond dat ze teveel deed. Toen ze tenslotte haar met juwelen belegde zwaard aan een melaatse gaf besloot hij dat het beste voor haar was om non te worden, ze kreeg wat ze wenste en ging naar een klooster. Van deze tijd af aan verschillen de vele legendes over haar. Zij stichtte onder andere het nonnenklooster in Clara en anderen volgden, het was in Kildare of Cill-Dara; kerk van eik, haar cel kwam onder een grote eikenboom, dat haar grootste stichting kwam. Ze wijdde haar krachten aan de opvoeding van jonge meisjes en aan het stichten van kloosters. Tijdens haar leven werd ze al als heilige beschouwd en het klooster werd een van de meest prestigieuze van Ierland en beroemd door heel Europa waar onder andere ook het beroemde boek van Kildare werd geschreven. Ze overleed rond het jaar 518-525 en werd begraven in een tombe voor het hoogaltaar in haar kerk. Na enige tijd werden haar overblijfsels naar Downpatrick gebracht om met de andere heiligen van Ierland te rusten, Patrick en Columba. Een deel van haar relikwieën, hoofd, kwam tijdens Hendrik VIII naar Lissabon en een ander deel reeds in de 8^steeeuw naar het klooster Honau in de Elzas, vandaar de verering in die streek. Is Patrones van Noorbeek, Z. Limburg, St. Bree, in Belgi te Fosses la Ville. Door Ierse missionarissen kwam haar cultus ook naar Europa.

De orde der H. Brigitta in Ierland verspreidde zich van Kildare en Armeg over vele kloosters, waar ter ere van de Heilige een eeuwig vuur onderhouden werd. Dit is echter in de 12^de eeuw, als heidens gebruik, door de bisschop verboden. Net als de klaver van St. Patrick, shamrock, werd een dergelijk kruis van russen gemaakt in de legende van St. Brigid. Ze vond russen naast een stervende waar ze een kruis van maakte om een stervende te bekeren. Zo'n kruis is er in vele huizen van Ierland die elk jaar op haar dag verbrand worden om het vuur van het huis weg te houden en een nieuwe wordt dan gemaakt. Veel zie je ze op de zolders en soms meerdere die zwart geworden zijn van haardvuren.

Ze was zeer schoon en bad om lelijk te zijn om aan huwelijksaanzoeken te ontkomen. De Heer verhoorde haar en een van haar ogen zwol op en liep uit gelijk water. Toen ging ze naar een vrouwenklooster waar ze gewijd werd door de bisschop Machilas. Die zag op het hoofd van haar een vurige pilaar en toen ze haar hoofd boog raakte ze met haar hand de voet van het altaar die van droog eikenhout was gemaakt, maar zodra de Maagd die aanraakte werd hij groen en lieflijk. Haar oog werd weer gezond en haar gezicht even mooi als vroeger. Brigitta nam om het geheugen te helpen het bidsnoer aan en stelde in plaats van Gregorius speciale gebeden het Ave Maria en paternoster in.

Een bewijs van de in de zeden diep gewortelde kracht van het bier levert de levensgeschiedenis van de Heilige Brigitta. Deze heilige herhaalde het wonder van het huwelijk te Kana om de dorstige te laven en veranderde zij het water in bier.

Een vrouw bracht de H. Brigitta zekere appelen ten geschenken. Toen juist kwam aan de deur van de heilige enige melaatsen en baden om een aalmoes. Brigitta zei tegen de vrouw dat ze de appelen aan deze ongelukkige zou geven. Maar de vrouw antwoordde dat zij de appelen gebracht had voor haar en de nonnen en niet voor de melaatsen. Brigitta berispte haar en voorspelde dat voortaan alle appelbomen van de boomgaard van de vrouw verdrogen zouden en altijd onvruchtbaar wezen. En 't gebeurde alzo. Zo begon elke boom te bloeien die ze aanraakte. Haar koeien gaven driemaal melk per dag, haar schuur raakte op wonderbare wijze gevuld met graan.

De H. Brigitta eerde en heiligde een hoge eik die nog tot de 10^deeeuw bestond. Hij was bij het volk in zo’n groot aanzien dat niemand hem durfde te verwonden of te snijden met enig wapen. Onder deze eik bouwde zij haar cel die naar hem geheten is, Kildare, dat is Cill-dara of Cel van de Eik. De H. Brigitta houdt in haar hand een eikentwijg, ze is meestal in het zwart gekleed, abdissenstaf in de hand en meestal met een dier bij haar. Soms met een kaars in de hand en een kroon die naar haar afkomst verwijst, brandend hart of een vurige vlam boven het hoofd.

Ze wordt aangeroepen tegen oogziekten, ook veeziekten en het droogvallen van koeien.

Met zijn vrouw Vincentia en dochter Innocentia in Sankt Severi te Frankfurt uit www.pylgeralmanak.nl

1 februari, H. Severinus van Ravenna, (Severus): Latijn severus: ‘streng.’ Het was al een Romeinse familienaam, Lucius Septimius Severus, Romeins keizer 193-211, zo ook Alexander Severus 222-235.

Severinus was de echtgenoot van Vincentia en de vader van Innoncentia en was eerst wolwever in de vierde eeuw. Als gelovige was hij aanwezig bij een volksvergadering bij de nieuwe bisschopskeuze van Ravenna. Tijdens de plechtigheden bleef een duif nadrukkelijk boven zijn hoofd hangen. Drie keer werd ze verjaagd. Drie keer kwam ze boven Severinus terug. Daarop besloten de aanwezige geestelijken dat dit een teken uit de hemel was: Severinus was voorbestemd om de nieuwe bisschop te worden. Hij verliet dus zijn vrouw Vincentia en zijn dochter Innocentia, en nam het bisschopsambt op zich. Zeker is dat hij aanwezig was op een bisschoppenconferentie te Rome in 337, en op de bisschoppensynode van Sardica (nu: Sofia) van 342-343. Toen hij zijn levenseinde voelde naderen opende hij het graf waarin zijn vrouw Vincentia en zijn dochter Innocentia hem waren voorgegaan. Op dat moment schoven de twee skeletten in het graf een beetje op om plaats voor hem te maken. Hij zei een gebed en legde zich naast hen neer en stierf.

In 836 stal een relikwieën handelaar, Felix genaamd, zijn gebeente, samen met dat van zijn vrouw Vincentia en zijn dochter Innocentia, en verkocht het aan aartsbisschop Otgarius van Mainz. Relieken van Severus bevinden zich in de Erfurt (Sankt Severi), Mainz en Parijs. In de aan hem toegewijde Severikerk van Boppard am Rhein is in de 14/15^e eeuw zijn levensverhaal op de wanden in frescoճ uitgebeeld.

Hij wordt afgebeeld als bisschop met weefspoel, zijn werk, de duif. Hij is patroon van Boppard am Rhein; daarnaast van wevers en aanverwante beroepen als hoeden- en kousenmakers; van politieagenten vanwege zijn naam: Severus = ‘streng,’ en van voddenrapers.

1 februari, H. Sigibert III van Austrasië, (Sigebertus, Sigisbertus) : Germaans sigi: ‘zege of overwinning,’ bert: ‘glanzend, stralend of schitterend.’ Dus schitterend door overwinning.

Sigibert III, de koning der Franken, is geboren rond 630 als zoon van de Frankische koning Dagobert I (Chlotarius I) en zijn concubine, de Austrasische Ragnetrude. Na de dood van zijn vader werd het rijk onder zijn vier zonen verdeeld en kreeg Sigibert het noordoostelijke deel, Austrasië, met de hoofdstad Reims. Na de dood van zijn broer Charibert in 567 kreeg hij ook diens grondgebied met Parijs als hoofdstad. Hij regeerde aanvankelijk (als driejarige) onder voogdij van aartsbisschop H. Kunibert (Cunibertus) van Keulen over Austrasië. Dagobert doet dit onder druk van de Austrasische adel die een apart hof eist voor het deelrijk Austrasië. Hij bezat dus geen macht en werd gedomineerd door de hofmeier van het paleis, Grimoald van Landen. Kunibert was samen met Pepijn van Landen er verantwoordelijk voor dat Sigibert gedoopt werd en uitgroeide tot een beschermer van de geestelijkheid. Hij werd in 644 meerjarig en trouwde met Immachilde van Zwaben, (of Brunhilde, dochter van de Visgotische koning Athanasgild) ze bleef lang kinderloos waardoor Grimoald Sigibert overhaalt zijn zoon Childebert III als zijn wettelijke opvolger aan te wijzen. Dan wordt zijn zoon Dagobert II geboren, maar bij zijn overlijden wordt hij niet door zijn zoon, maar door Childebert opgevolgd. Sigibert was als koning geen succes, maar stichtte een groot aantal hospitalen, kerken en abdijen zoals die van Stavelot en Malmedy en beschermde de geestelijkheid zodat hij toch als heilige vereerd wordt. Hij is gestorven in maart 656 te Metz.

Hij wordt afgebeeld in koninklijke gewaden, kerkmodel en een oorkonde of schriftrol, verwijzing naar zijn schenkingen. Hij werd een volksheilige en in Lotharingen een IJsheiligen’ en wordt aangeroepen tegen regen en ongeluk. Beschermheilige van de stad Nancy.

Hun heester is de nobele laurier, Laurus nobilis.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/