20 april

Uit www.stagneshs.org

20 april, H. Agnes van Montepulciano: Grieks hagnos: ‘heilig, zonder schuld, rein of kuis.’

Ages is in 1268 geboren in Montepulciano. Ze werd op haar beden door de duivel aangevallen in de vorm van wilde kraaien, die begonnen op haar hoofd te pikken. Agnes deed de belofte om in een klooster in te treden als ze veilig weg mocht komen en kon net op tijd weg komen. Ze wachtte tot ze 12 werd waarop ze in de orde van de dominicanen mocht treden. Met haar vijftiende werd ze met dispensatie van de paus abdis van het klooster Proceno bij Orvieto. In 1306 stichtte ze een eigen klooster voor de derde orde van dominicanessen in haar geboortedorp. Ze had zelfs een keer een visioen dat ze in gevecht was met Maria omdat ze alle twee haar zoon wilden hebben. Maria won, maar Agnes kon nog net het kruiskettinkje dat Christus droeg pakken, dat wordt in Montepulciana als relikwie bewaard. Ze is overleden in 1317, heilig verklaard in 1726. Ze leidde en streng leven en sliep op de grond met een rotsblok als kussen.

Een legende zegt dat de plaats waar Agnes op haar knien bad dikwijls versierd was met mooie bloemen en violieren die daar vanzelf ontsproten waren.

Ze wordt afgebeeld met een wit habijt en zwarte mantel die soms versierd is met kruisjes naar het kruisje van Maria of naar een mirakel waarbij manna in de vorm van kruisjes op haar regende.

Uit www.secretsinplainsight.com

20 april, H. Theotimus: (Theotimos) Grieks theos: ‘god,’ time: ‘eer,’ eergeschenk, ongeveer (eer) geschenk voor God. Anderen zeggen van tijd, zie afbeelding.

Theotimes was bisschop van Tomi in Scythië (aan de Zwarte Zee) 392-403, schrijver en vriend van H. Chrysostomus. Hij trachtte de Hunnen te bekeren. Hij was opgevoed in filosofie en zijn krachten waren zo wonderbaarlijk voor de barbaren dat ze hem de god van de Romeinen noemden want ze waren getuigen van de wonderen die hij maakte. Hij gaf hen voedsel en giften. Een van de barbaren dacht daarom dat hij een rijk man was en wilde hem gevangen nemen en stak zijn rechterhand op om een touw te gooien, maar die bleef in de lucht en die kon niet in de gewone stand terugkomen voordat de barbaar aan Theotinus vroeg of zijn God het over liet gaan. Hij zou altijd lang haar gedragen sinds de tijd dat hij filosofie studeerde, hij was zeer gematigd en at en dronk alleen als hij er behoefte in kreeg, niet omdat het lekker is.

Uit full-of-grace-and-truth.blogspot.com

20 april, H. Zaches: een vergriekste verkorting van Zacharias, in Hebreeuws ‘Jahweh gedenkt, herinnert Zich,’ de vorm met s is Grieks van het N.T. Het wordt ook wel in verband gebracht met Aramees zacchai: ‘rein.’ Naam van de tollenaar in Lucas 19:1-10 die in een boom klom om Jezus te zien voorbijgaan en die Hem later in zijn huis ontving. Uiteindelijk gaf Zaches de helft van zijn bezittingen aan de armen, en alles wat hij had afgeperst, vergoedde hij viervoudig. Volgens de overlevering zou hij later naar Galli zijn gegaan en daar onder de naam Amator (Amadour) in de naar hem genoemde plaats Rocamadour het evangelie verkondigd hebben. Hij wordt daar nog vereerd. Volgens de traditie klom Zaches in de wilde vijgenboom (Ficus sycamorus) om de Heer te zien. Bij de mystieke spelen van de middeleeuwen ontbrak ten ene male die boom in Engeland waardoor de esdoorn als vervanger optrad. Vandaar dat de boom nu algemeen bekend is als sycamore.

Rocamadour ligt tegen de klifs en kijkt over de Alzou rivier uit. De schrijn van Rocamadour was een van de meest vereerde Maria pelgrimage gedurende de middeleeuwen. De plaats was eens een heilige plaats van Sulevia, Minerva en Idunna (een drievoudige godin verenigd in Cybele) en later een Keltische schrijn. Het eerste christelijke gebruik dateert van de 11^de eeuw toen pelgrims kwam om een zwarte Maagd te zien in een kleine kapel die in de rosten was gebouwd. Historistische vermeldingen vertellen dat in 1166 een onbedorven lichaam begraven was in een grot bij de kapel en zo begint de legende van St. Amadour. De identiteit van het lichaam was onbekend, maar er werd aangenomen dat het een kluizenaars was die in dat gebied gewoond had. Vanwege zijn verering van God kreeg hij de naam Amator, wat de ‘geliefde’ betekent en vandaar de naam van de plaats, Roc-Amadour, the ‘rots van de geliefde.’ Pelgrims kwamen en verschillende legendes over het lichaam begonnen te verschijnen. De populairste hiervan bevatte een bijbels karakter die bekend was als Zacheus die eens Jezus in zijn huis had uitgenodigd. Na de kruisiging zou St. Zacheus naar Gaul gereisd zijn onder de naam Amadour en begeleid door engelen naar de schrijn van de godin Cybele waar hij de zwarte Maagd installeerde die gemaakt zou zijn door St. Lucas. (het beeld is van walnoot en in de 11^de eeuw gemaakt en op een altaar van druïden steen geplaatst) Ook werd er boven de schrijn een hospitaal gesticht voor reizigers naar Compostela. In die tijd zou de schrijn vruchtbaarheid geven aan bruiden.

Uit kirchensuchmaschine.diomira.de

20 april, Wiho.

Wiho was een Fries en werd de eerste bisschop van Osnabrück dat rond 780 door Karel de Grote gesticht was. Zijn gebied omvatte de landen tussen Eems en Hunte en viel onder het aartsbisdom Keulen.
20 april, H. Hildegonde van Schonau.

Ze is geboren rond de 12^de eeuw uit een adellijke familie. Geboren te Neuss bij Keulen. Haar vader werd al gauw weduwnaar en besloot om een bedevaart naar Palestina te maken waar ze mee mocht. Dat was een gevaarlijke tocht en ging ze als twaalfjarige verkleed in jongenskleren. Op de terugweg overleed haar vader en een medereiziger beroofde haar. Terug in Keulen werd ze bediende van een kanunnik die een bedevaart naar Rome wilde maken. Nog steeds als jongen verkleed ging ze mee, bezocht de paus en beleefde veel avonturen, werd vals tot de galg veroordeeld en net op tijd gered, weerstond de proef met het brandijzer zonder er een blaar van over te houden, viel in de handen van rovers etc. Terug in Duitsland trad ze in bij de Benedictijnen van Schonau als broeder Joseph. Pas na haar dood in 1188 ontdekte men dat ze vrouw was.

20 april, H. Adalarius of Athalarius die dezelfde schijnt te wezen als Adalherus, priester en martelaar met Bonifatius. Hij is eerst begraven in de Salvator kerk te Utrecht. Dan is hij met de H. Eobanus naar Fulda gebracht en van Fulda naar Erfurt en begraven in het klooster van Maria. Dat klooster was door Bonifatius gebouwd, stortte tenslotte van ouderdom in. Toen het weer opgebouwd moest worden in 1154 zijn de lichamen weer vervoerd, Adalarius op 20 april en Eobanus op 26 juli. Welke ontvoering zo'n aangename en lieflijke geur geroken werd zodat iedereen verwonderd stond. Ja, de blinden, de kreupelen, doven, stommen, melaatse en alle die razende koortsen hadden werden daar genezen.

De bloem van de dag is het lieve lentebloem, een sneeuwklokje, Leucojum vernum.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/