19 augustus

Uit www.guterhirte.org

19 augustus, H. Johannes Eudes, (Jean). Hebreeuws Johanan: ‘Jahweh is genadig,’ een veel gebruikte Joodse naam.

Johannes is geboren in 1601 te Ri in het bisdom Bayeux te Normandië. Als jong kind legde hij al een grote vroomheid aan de dag. Hij trad in de congregatie van het Oratorium van de Brulle en werd in Parijs priester gewijd. Hij werd tot rector aangesteld van het Oratorium te Caen. Toen de pest in zijn geboortestreek uitbrak keerde hij terug en waagde zijn leven om vele zieken te verplegen. In 1643 stichtte hij met vijf anderen de Congregatie van de Priesters van Jezus en Maria voor opvoedings- en missiewerk, congregatie van Jezus en Maria die ook Eudisten genoemd worden die zich beijveren met het geven van missiën en de bediening van seminaries.. Voor de bekering van gevallen meisjes stichtte hij in 1662 de Congregatie van de Zusters van Onze Lieve Vrouw-van-Toevlucht. Daarnaast is hij vooral bekend als theoloog, Een grote godsvrucht tot de heiligen Harten van Jezus en Maria bezielde zijn leven en zijn stichting en streed tegen het jansenisme. Overleden op 19 augustus 1680 te Caen, in 1925 heilig verklaard door paus Pius X.

Hij wordt als priester afgebeeld met in de hand een brandend hart, naar zijn verering en omdat Maria hem verschenen zou zijn met het kind Jezus dat hem een brandend hart toonde.

19 augustus, H. Bertolf: Germaans bert: ‘glanzend of schitterend,’ en olf of ulf: ‘wolf,’ dus ongeveer een, glanzende, schitterende wolf.

Er is een heilige Bertulf die afkomstig is uit een Frankisch geslacht, verwant aan bisschop Arnulf von Metz. Werd monnik in het Benedictijnenklooster van Luxeuil en ging vandaar met abt Attala naar Bobbio, Noord-Italië, die hij later opvolgde. Hij was anti-Ariaan en bereikte bij paus Honorius I zijn onafhankelijkheid van het klooster voor het ingrijpen van de bisschop. Hij zou een wonderbare heling teweeg gebracht hebben bij de zieke Bertulf met bemiddeling van Petrus en meer wonderwerken. Hij stierf in 639 of 640. zijn relikwieën werden in 1482 naar de crypte van het kloosterkerk te Bobbio overgedragen.

Uit www.terminartors.com

19 augustus, H. Sibald van Neurenberg, (Sebaldus, Sebald): Germaans sigi: ‘zege of overwinning,’ bald: ‘stoutmoedig.’

Sibald zou naar de legende een Deense koningszoon geweest zijn die in Poppenreuth als kluizenaar leefde. Een vita uit de 14^de, 15^de eeuw zegt dat hij zijn bruid verliet tijdens de huwelijksnacht om als kluizenaar te leven met H. Willibaldus en H. Winnibaldus. Vestigde zich te Vicenza en later in Neurenberg. Is overleden rond 770 te Neurenberg. Vlak voor zijn dood had hij aan een vrouw gevraagd zijn lijk op een ossenwagen te leggen en waar die dieren stilhielden hem daar te begraven. Daar werd later de Sebalduskerk gebouwd.

Hij zou wonderen verricht hebben en werd al op het eind van de 11^de Neurenberg vereerd zijn, waar het een bedevaartsplaats werd. Hij werd door paus Martinus V heilig gesproken. Zijn dag is in Neurenberg een grote feestdag, de schrijnt wordt in processie rondgedragen en mensen gaan er onderdoor wat ze beschermt tegen lendenpijn.

Toen hij de H. Wunibald en Willibald bezocht vroeg hij een engel om brood die hem gebracht werd of stenen werden in brood veranderd. De wijnbeker had zijn knecht ondertussen leeggedronken. Door een wonder was de fles op een wenk van de heilige weer gevuld. De Nurnburger burgheer had de mensen verboden om vis te verkopen zolang hij zelf niet genoeg had. De heilige stuurde iemand naar de markt. Omdat hij vis gekocht had werden hem de ogen uitgestoken. De heilige nam de ogen van de bodem op en zette ze weer in. Terwijl St. Sebald bevroor vroeg een bestuurder hem om vuur te maken. De bestuurder was kleinzerig en zo vroeg hij zijn vrouw om wat ijspegels van het dak te breken waarmee hij vuur maakte. Een ketter die de heilige bij een preek tegensprak zonk in de aarde en de heilige redde hem. Genas een blinde, stak de Donau over op zijn mantel.

Wordt afgebeeld als pelgrim, onder hem zie je de mantel waarmee hij de Donau over stak, kerkmodel, ijspegels, stenen of twee ossen. Wordt aangeroepen tegen bevroren ledematen, de ijspegels.

Uit www.northernway.org

19 augustus, H. Sara.

Na conflicten in Palestina na Jezus kruisiging werden christenen gedwongen te vluchten. Boten met religieuze figuren werden op het M. Zee gezien en een van deze boten bevatte de Bijbelse figuren van Maria Magdalena, Maria Jacoba, Maria Salome en de opgestane Lazarus. (zie Magdalena op 2 april en 8 maart) Op het laatste moment kwam hun zwarte Egyptische slavin Sara erbij. Ze landden te Camargue in zuidelijk Frankrijk. Ze bouwden er een kapel dat nu bekend is als Les Saintes Maries de la Mer, een van de heiligste plaatsen van Provence die beroemd is als bedevaartplaats. In de kerk is een crypte waar de relikwieën en beeld van St. Sara in haar zeven klederen bewaard worden. Ze is daar zoveel gekust dat haar beeld op vele plaatsen niet meer zwart is.

Ze wordt vereerd door de Roma of zigeuners. Ze is ook bekend als Sara la Kali (Sara de zwarte) Een andere legende zegt dat ze een bewoner is van boven Egypte en van edele afstamming en samen met haar metgezellen aankwam bij de kust van Frankrijk in een soort fort wat ‘oppdium-R‘ genoemd werd en nu bekend is als Notre-Dam-de-Ratis (R werd Ratis of boot) dan tot Notre-Dame-del-la-Mer en dan Le Saintes-Maries-de-la-Mer in 1838. Sommigen zeggen dat de boot in 42 aankwam en begeleid werd door Jozef van Arimathea en de heilige graal. Ze was de zwarte Egyptische bediende van Maria Salome en Maria Jacobus en volgens anderen van Maria Magdalena. Bij anderen is ze gebonden met de Maria' s als Egyptische bediende, bij anderen met de Roma. Haar beeld wordt in zee gedragen om haar aankomst te vieren, in Frankrijk is dit op 24 mei. De traditie van haar aankomst is vrij oud, verschijnt in de 13^de eeuw bij de Gouden Legende. Vermeldingen van haar verering worden tegen de 19^de eeuw gevonden. Interessant is dat Sarah-la-Kali geïdentificeerd wordt met de Indische godin Kali (aka Bhadrakali, Uma, Durga, and Syama) Vroeger dacht men dat de Roma uit Egypte kwamen, nu vanuit India rond de 9^de eeuw. Mogelijk is ze veranderd in een christelijke heilige, haar verering lijkt die op de eenjarige processies in India waar het beeld van de godin Kali in het water geworpen worden. Durga, de begeleider van Shiva, wordt meestal met een zwart gezicht afgebeeld, godin van schepping, ziekte en dood.

19 of 25 augustus, Ludovicus van Toulouse (Louis d’Anjoe, Clovis Anjou) .

Hij is geboren rond 1274 als zoon van koning Karel II van Anjou en Maria van Hongarije. Tussen 1288 en 1295 was hij gijzelaar voor zijn vader in Spanje, in 1296 deed hij vrijwillig afstand van de troon en werd Franciscaan. Kort daarna kreeg hij tegen zijn zin van paus Bonifatius VIII de bisschopszetel van Toulouse toegewezen. Hij is overleden in 1297 in de Provence en in 1317 heilig verklaard.

Hij wordt afgebeeld met een Franciscaner habijt en daarover de bisschoppelijke gewaden en heeft sandalen aan de voeten, wat bij bisschoppen zelden gezien wordt, ook het witte koord van de Franciscanen is duidelijk zichtbaar. Dikwijls hangt er een Franse lelie aan. In zijn hand heeft hij een bisschopstaf, boek of roos. Na zijn dood sproot uit zijn mond een geurige roos. Ludovicus liet uit zijn hoed een bloementuil tevoorschijn komen, daarom wordt hij met bloemen afgebeeld. Aan zijn voet ligt een kroon vanwege de troonsafstand.

De zinnebeeldige bloem van deze dag is de rechtstaande afrikaan, Tagetes erecta.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/