19 september

Uit www.catholicculture.org

19 september, H. Januarius en Gezellen: de naam hangt samen met de eerste maand, het is van een stam met de betekenis ‘maan’ waarvan ook Latijn ianua: ‘deur.’ Ianus was bij de Romeinen de god van de (in)gang (van het jaar) Januarius betekent dus ‘aan de godheid Ianus gewijd.’ Ianus was de bekende god met twee gezichten, zoals een deur, volgens de sage oorspronkelijk een koning van Latium, bouwer van een burcht Ianiculum. Te Rome was aan deze godheid een heiligdom gewijd met twee deuren waarin het beeld van de god stond. In tijden van vrede waren de deuren gesloten en in oorlogstijd geopend. De tempel was eigenlijk zo gebouwd dat het een soort van poort was waardoor het leger naar de strijd trok, dan werden de deuren geopend.

Deze heilige Januarius werd met zijn gezellen Socius en Festus (diaken) en Desiderius (lector) gemarteld in 305.

Een 37 jaar later (342) was er een Januarius, bisschop van Beneventum, (Nu Benevento) die deel nam aan het Concilie van Sardica. Dit werd 1 figuur.

En van de vele overleveringen vertelt hoe Januarius vanwege zijn geloof met nog 5 christenen zou zijn veroordeeld tot de vuuroven, ze verbrandden echter niet. Vervolgens kwamen de wilde dieren, dit hielp ook niet. Hij wordt dus aangeroepen tegen wilde dieren. Onthoofden mislukte ook want God maakt de beul op slag blind. Januarius geneest hem, waarna ze dan vermoord worden in 305. Het bloed dat uit het hoofd van Januarius spoot zou zijn opgevangen, Miraculo di San Genaro. Aan het einde van de 15^de eeuw duiken de ampullen in het Italiaanse Napels op. Vanaf de vijfde eeuw kende men al de verering van het gebeente van Sint Januarius. Alleen zijn hoofd blijft in Napels wanneer in de negende eeuw de rest van het lichaam naar Beneventum wordt overgebracht.

Er werd in 1389 voor het eerst melding van gemaakt. In dat jaar plaatst de bisschop, voorafgaande aan de mis, twee flesjes bloed van Januarius voor de zilveren relikwie houder met het hoofd van de heilige. Dit zou zijn gebeurd op de zaterdag voor de eerste zondag van mei. Sinds die tijd wordt dit gestolde bloed drie keer per jaar vloeibaar. Behalve als Napels bedreigd wordt, dan blijft het in de oude vorm. Driemaal per jaar, op de zaterdag voor de eerste zondag in mei, 19 september en 16 december, komen de gelovigen bijeen om getuige te zijn van het bloedwonder. De bisschop plaatst de relikwie houder, met daarin hermetisch afgesloten, achter dubbeldik glas, twee ampullen bloed voor een zilveren buste met het hoofd van Januarius. In het kleinste van de twee flesjes zitten sporen van bloed, in de grootste van de twee zit ondoorzichtig gedroogd bloed. In de daarop volgende mis, maar meestal in het octaaf die daarop volgt, wordt het bloed vloeibaar. Soms rustig, maar het is ook gebeurd dat de ampul wild bruisend de hele ampul vulde. Het gebeurt geregeld dat het bloed niet gaat vloeien. Dit wordt door de Napolitanen gezien als een slecht voorteken. Maar als het bloed bruist is alles goed en kunnen de gelovigen rustig gaan slapen. In 1497, toen de botten van de heiligen na een verblijf van zeshonderd jaar in Beneventum weer naar de kathedraal van Napels terug werden gebracht, ging het mis. Toen de roemruchte ampullen met bloed niet gingen vloeien vulde de kerk zich met jammerklachten. Rampspoed kondigde zich aan. Net zoals in 1631 toen in september het bloed niet vloeibaar wilde worden. Kort voor het nieuwe vloeibaar worden begon de vulkaan Vesuvius zich te roeren. Op 16 december liggen duizenden mannen, vrouwen en kinderen geknield voor de relikwieën. Volgens het bisschoppelijk verslag van dit wonder zou de uitbarstingen hun hoogtepunt hebben bereikt toen het bloed ging vloeien en de Vesuvius plotsklaps stil werd. De redding van de stad werd aan het persoonlijk ingrijpen van de heilige toegeschreven. Napolitianen denken ook dat de zware aardbeving van 1976 het gevolg was van het niet vloeibaar worden van het bloed op in mei van dat jaar.

Beckmann zegt ervan: 'Een oplossing van spermaceti in zwavelachtige ether, gemengd met alkanet wortel, die hard is bij 50 graden en smelt bij de hitte van de hand wordt verondersteld de substantie te zijn die in Napels gebruikt wordt als het bloed van St. Januarius dat spontaan begint te smelten en te borrelen'.

Patroon van Napels en was, volgens de passio, bisschop van Benevento bij Napels en martelaar ca. 304 tijdens Diocletianus. Zijn relikwieën werden naar Napels overgebracht en vandaar uit verspreidde al vroeg zijn verering. De heilige wordt nog altijd vereerd in het H. Bloedwonder te Napels. Hij wordt verder afgebeeld ,et martelaarspalm zwaard of vlammen, naar zijn marteling of naar de Vesuvius waartegen hij de stad Napels beschermt, patroonheilige van staalarbeiders vanwege de oven.

Uit www.antiochian-orthodox.co.uk

19 september, H. Theodorus: Grieks theodorus: ‘geschenk van God.’

Theodorus is geboren rond 602 te Tarsus in Cilicië. In Athene literair gevormd, kreeg te maken met de Perzische veroveraars die Tarsus veroverden toen hij een twaalf jaar oud was, mogelijk studeerde hij ook te Antiochië. Hij was ook bekend met de Syrische cultuur, taal en literatuur en is mogelijk te Edessa geweest. Waarschijnlijk trok hij later naar het westen, studeerde te Constantinopel, ook astronomie, medicijnen, Romeinse wet, Griekse theorie en filosofie en het gebruik van een horoscoop. Iets voor 660 kwam hij naar Rome en leefde daar met een gemeenschap van monniken, waarschijnlijk het klooster van St. Anastasias. In 667, toen hij 66 was, kwam de zetel van Canterbury vrij en de man die gekozen werd stierf plotseling waarna Theodore op advies van Hadrian gekozen werd. Hij werd aangewezen als achtste aartsbisschop van Canterbury door paus Vitalianus op 26 maart 668 en werd de eerste aartsbisschop die de hele Engelse kerk regeerde. Samen met H. (H) Adrianus werd hij aangewezen, die later abt van Wearmouth en Jarrow werd, om het christendom te preken. Ze bereikten Engeland op 27 mei 669. Hij is bekend vanwege zijn hervormingen van de Britse kerk, synode van Hertford. In 679 was Aelfwine, de broer van koning Ecgfrith van Northumbria, gedood in een slag tegen de Mercians. Door Theodoreճ bemiddeling werd een escalatie van de slag voorkomen en resulteerde in vrede tussen de twee koninkrijken. Theodore en Hadrian vestigden een school in Canterbury wat resulteerde in de ԧouden eeuw van Angelsaksisch leren. Ze leerden, buiten de Schrift, ook dichtkunst, astronomie, en berekenen van de kerkkalender, verder gewijde muziek, introduceerden verschillende teksten en kennis van Oosterse heiligen. Van belang is de tekst die Laterculus Malalianus genoemd wordt. Die werd pas in 1990 weer ontdekt. Hij stierf in 690 op zijn 88^ste jaar en is begraven te Canterbury in de St. Petrus kerk.

Uit www.stnicholasredbank.org

19 september, H. Trofimus of Trophimus: Grieks 'voedsterkind.'

Trofimus was martelaar in onbekende tijd in Phyrgie. Hij werd samen met Theophilus en 13 anderen gemarteld in Lycie tijdens de vervolgingen onder Diocletianus, rond 308. Ze wilden de afgoden niet aanbidden en werden daarom op verschillende manieren gefolterd, geslagen met stenen, geschrapt met scherp ijzer, hun knieën werden gebroken en tenslotte zo gemarteld dat ze meer dood dan levend waren en tenslotte in het vuur gegooid. De kracht van God beschermde hen en ze kwamen er onbeschadigd uit, vervolgens werden ze onthoofd.

De bloem van hun dag is de duivelsbeet, Scabiosa.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/