21 mei

Uit www.goodrick.info

21 mei, H. Godric van Norfolk, (Godericus, Goderik, Godric, Godricus, Gory, ook van Finchale): de in God rijke.

Hij is geboren rond 1070 te Walpole, Norfolk, uit een Angelsaksisch geslacht. Hij trok rond en in 1089 maakte hij zijn eerste pelgrimsreis naar Rome. Terug in Engeland wilde hij zijn handel uitbreiden en ging naar Schotland, Vlaanderen en Denemarken. Hij was zo succesvol dat hij aandelen had in twee schepen en op een ervan was hij kapitein. In 1101 ging hij op pelgrimsreis naar het Heilige Land en op zijn terugweg naar Santiago de Compostella. Thuis gekomen begon hij weer met zijn handel, maar even later was hij weer op weg naar Rome en Saint Gilles, en een derde keer naar Rome en dit met zijn oude moeder die zelfs blootsvoets gegaan zou zijn en zou haar zelfs nadat ze uitgeput was dagen lang op zijn rug hebben gedragen. Toen wist hij het zeker, verkocht al zijn goederen en begon met een kluizenaarsleven te experimenteren in een bos in N. Engeland. Om dat beter te leren ging hij naar het Heilige Land en bleef enige tijd met de kluizenaars daar. Terug werd hij weer een tijdje kluizenaar, dan naar Durham bij een lokale kerk. Eindelijk zette hij zich voorgoed neer in de bossen van Finchale bij de rivier Wear, hij was toen 40. Hij deed berouw over zijn jeugdzonden en had eerste geen spirituele levenshouding. Dat veranderde toen Roger, de prior van het klooster bij Durham, hem een regel gaf. Lange liturgiegebeden worden gevolgd door stille overdenkingen over de mysteries van vertrouwen. Leven in eenzaamheid heeft zijn voor en nadelen. Wilde beesten waar hij gauw mee bevriend was, zelfs slangen had hij als huisdieren, diabolische manifestaties, ziektes, bijna verdrinking, geslagen door Schotse soldaten die dachten dat hij een schat verborgen had, geleidelijk aan won hij het respect van de naburige dorpen en monniken en kreeg zelfs een aanmoedigingsbrief van paus Alexander II. Bezoekers vonden hem een goede luisteraar die altijd serieus was en aardig voor diegene die in moeilijkheden zaten. Onder zijn charismatische gaven waren die van voorspelling en kennis van wat er verderop gebeurde, hij kon voorspellen hoeveel mensen hem de volgende dag om raad zouden komen vragen. Hij werd ook bekend als schrijver van hymen die nog bewaard worden in het Brits Museum. Hij kon helemaal geen muziek, maar Maria zou hem daarbij geholpen hebben en ook zijn overleden zuster. De laatste jaren was hij ziek en stierf op 11 mei 1170. Zijn tombe werd een plaats waar veel wonderen gebeurden, vooral bij vrouwen, hij is niet gecanoniseerd.

Hij wordt afgebeeld als grote kluizenaar met lange baard en lang haar. Hij draagt geen schoenen, die had hij aan de Jordaan laten staan, kronkelen slangen, soms met Maria die hem een gebed leren dat hij op muziek zet.

Uit 3massketeers.blogspot.com

21 mei, Kluizenaar Hospicius, Gregorius van Tours beschrijft die.

Er is in deze tijd in de stad Nice een kluizenaar Hospicius die zeer matig is. Hij draagt ijzeren kettingen op zijn lichaam en daarover een haren shirt en eet niets dan wat brood met een paar dadels. Tijdens de lente leeft hij van de wortels van Egyptisch kruiden zoals kluizenaars doen die door handelaars gebracht worden. De Heer verwekt grote wonderen door hem, want eens openbaarde de Heilige Geest de komst van Langobarden bij de Gauls en hij voorspelde het als volgt; 'de Langobarden zullen bij de Gauls komen en zullen zeven steden verwoesten omdat hun ongelovigheid gegroeid is en sinds God weet dat geen mens hem zoekt. Tienden worden niet betaald, de armen niet gevoed, de naakten niet gekleed en vreemdelingen niet gastvrij ontvangen. En ze stonden daar met grote aanbidding en hij zei tegen de monniken; vertrek van de plaatsen en neem mee wat je hebt, want voorwaar de mensen die ik noemde zijn vlakbij. De monniken gingen weg en de mensen kwamen terug en legden alles neer wat ze niet nodig hadden en kwamen bij de plek waar de heilige kluizenaar was. En hij liet zich in een raam van een toren zien. Ze gingen er rondom , maar konden geen ingang vinden om bij hem te komen. Dan klommen er twee en zagen hem gebonden met kettingen en gekleed in een ruig shirt en zeiden; hij is een misdadiger die een man gedood heeft en daarom geboeid is. Ze vroegen welke misdaad hij gedaan had zodat ze zijn straf konden bepalen. Hij bekende dat hij schuldig was. Een van hen trok zijn zwaard om zijn hoofd eraf te slaan, maar hij stak zijn rechterarm op en zijn arm werd stijf en hij kon hem niet terug trekken zodat het zwaard op de grond viel. Zijn kameraden zagen dit en schreeuwden het uit en vroegen de heilige wat ze moesten doen. En hij maakte het teken van zegening en herstelde de arm. De man was ter plaatse bekeerd en ontving ter plaatse de tonsuur en is nu een van de meest betrouwbare monniken en twee hertogen die naar hem luisterden keerden veilig naar hun huis terug, maar wie zijn bevel niet uitvoerden kwamen ellendig om in de provincie. Velen van hen werden bezeten door demonen en riepen; waarom, heilige en gezegende martel je en brand je ons? En toen hij zijn hand op hen legde genazen ze. Er was een deken van Rome gezonden om relikwieën van heiligen en apostels te verzamelen die de stad beschermden en toen kwam hij bij een man van Angers die door verschillende koortsen zijn stem en gehoor kwijt geworden was vroegen ze hem of hij hem mocht vergezellen zodat als hij de tomben van de apostels zou bereiken hij genezen zou worden. Ze gingen op pad en kwamen op de plaats waar de gezegende Hospicius leefde. Na hem begroet en gekust te hebben vertelde deken het doel van zijn reis. Toen hij er was voelde de heilige man de kracht in hem die door de Heer kwam en vroeg aan de deken; ik bid je, breng bij mij de persoon die met je meereist. De deken haalde de man van de koorts, de heilige nam gezegende olie en deed de olie in zijn mond en het puntje van zijn hoofd en zei; in de naam van Jezus laat je oren open worden en laat de kracht van een demon die je doof en stom maakte je mond en oren openen. Nadat hij dit gezegd had vroeg hij hem zijn naam en hij antwoordde met een heldere stem;’ ik word Soandso genoemd.’ Toen de deken dit zag zei hij; ‘Ik dank de Heer, ik zocht Petrus, Paulus en Laurentius en anderen die Rome glorieus maakten met hun bloed en hier heb ik ze allen gevonden, ik heb ze allen ontdekt’ . Toen hij wegging kwam er een zekere Dominicus die al blind was van zijn geboorte om zijn wonderlijke krachten te beproeven en nadat hij een paar maanden in een klooster was geweest om te bidden en te vasten riep tenslotte de heilige man hem die zei; wens je dat je je gezicht weer krijgt? En hij antwoordde; ԩk wens te weten wat onzeker is want ik weet niet wat het licht is. Ik weet een ding dat hij geprezen wordt door mensen, maar ik had geen verlangen te zien vanaf mijn jeugd tot nu toe. Toen maakte hij het teken van het heilig kruis over zijn ogen met de olie dat gezegend was en zei; ‘In de naam van Jezus Christus laat je ogen open gaan.’ En zijn ogen gingen open en hij verwonderde zich over de grote werken van God die hij in deze wereld zag. Toen kwam er een zekere vrouw die, zoals ze zelf verzekerde, bezeten was door twee demons. En hij zegende haar en maakte een kruis met gezegende olie op haar voorhoofd en de demonen werden verdreven en zo ook met een meisje die een onzuivere geest had. En toen de dag van zijn dood naderde vroeg hij om de prior van het klooster en zei; ‘breng ijzeren gereedschap om de muur te openen en stuur boodschappers naar de bisschop om te komen en me te begraven want ik zal de derde dag van deze wereld vertrekken en krijg de beloofde rust die de Heer me beloofde’. De derde dag deed hij zijn banden af en ging in gebed en nadat hij gebeden had huilde hij een lange tijd en ging liggen op een bed, strekte zijn voeten en stak zijn handen op naar de hemel, dankte God en stierf. Onmiddellijk verdwenen alle wormen uit zijn heilige lichaam en bisschop Austadius kwam en stelde zijn lichaam in een graf. Al deze dingen leerde ik van de lippen van de dove en stomme man waar ik van verhaalde en door hem genezen was. Hij vertelde me andere wonderen die ik niet beschrijf omdat ze door vele andere personen beschreven zijn.

Uit www.heiligen.net

21 mei, H. Isberga van Isbergues (Idisberga, Isberge, Isbergue, Isburga, Itisberge, Ituberga, Gisele),

Volgens de overlevering was zij een dochter van Pepijn III de Jongere en daarmee een zuster van Karel de Grote. Omdat van hem uit de geschiedenis maar n zus bekend is, Gisela, wordt zij daar soms mee vereenzelvigd. Zij vestigde zich als kluizenares aan de Leie, niet ver van de plek waar haar geestelijk leidsman en mede-kluizenaar Sint Venantius leefde. Later werd ze benedictines en abdis.

Volgens de legende was zij met haar adellijke afkomst voor heel wat mannen een aantrekkelijke partij voor een huwelijk. Maar zij was bezield van het ideaal om alleen voor God te leven; dus zij wou in het geheel geen huwelijk. Daarom bad ze dat ze onaantrekkelijk zou worden door koortsuitslag, zweren en gezwellen. Zij werd verhoord en het hielp afdoende: alle trouwlustige kandidaten hielden het voor gezien. Toen de bedreiging eenmaal voorbij was, is ze tenslotte weer gezond en gaaf geworden. Dat kwam zo. Haar geestelijk leidsman was in de tussentijd door onverlaten om het leven gebracht. Het verhaal suggereert dat ze bij hem dure spullen dachten te vinden. Wellicht is er zelfs verband met die afgewezen prinsen die de hand waren komen vragen van zijn leerlinge en beschermelinge. Zouden ze zich op hem gewroken hebben? Hoe dan ook, Venantius lijk werd met ingeslagen schedel uit de Leie opgevist. In zijn lichaam trof men een paling aan. Deze gaf men aan Isberga te eten. Onmiddellijk daarna bleek ze weer geheel gezond en gaaf. Ze is overleden rond 800. Zij is patrones van Artois.

Zij wordt afgebeeld met een kroon en in een met een Franse lelie versierde mantel; met een paling in de hand, soms de paling op een schotel. Wordt aangeroepen tegen huidziektes.

De koekoeksbloem, Sillene flos-cuculi, is de bloem van zijn feestdag.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/