5 september

Uit de.wikipedia.org

5 september, H. Laurentius Justinianus (Lorenzo Giustiniani, Lawrence Justinian), Latijn, Եit Laurentiumլ een stad in Latium, die ook in verband wordt gebracht met de laurier, de gelauwerde Er zijn verschillende heiligen van deze naam.

Hij is rond 1381 geboren uit de bekende Italiaanse familie Giustiniani te Venetië die verschillende heiligen heeft voortgebracht. De goedheid van zijn moeder diende als inspiratie voor zijn latere leven. In 1400 kwam hij bij het klooster van San Agostino op het eiland Giorgio en werd door zijn medestudenten aanbeden vanwege zijn armoe en constante gebed. Na zijn aanstelling in 1406 werd hij als prior van deze gemeenschap gekozen en kort daarna als generaal van de congregatie. Hij leidde een sober leven sliep op een plank en reageerde op weelderige kleding van de mensen in zijn geboortestad. Hij gaf hen reglementen en deed veel voor hun verspreiding zodat hij als stichter van de orde gezien werd. Rond dezelfde tijd werd hij door paus Eugenius IV als bisschop van Castello aangesteld, zijn tijd wordt gekenmerkt als bijzonder ijverig in de uitbreiding en hervormingen. In 1451 ontbond paus Nicolaas V het diocees Castello met die van Grago en de nieuwe zetel werd gevormd in Venetië waar hij de eerste patriarch werd. Patriarch van Venetië, sieraad en roem van de bisschoppen. Overleden op 8 januari 1455 heilig verklaard door paus Alexander VIII in 1690. Zijn feestdag is 5 september, de dag van zijn bisschopswijding. Zijn werken zijn vaak herdrukt.

Hij wordt afgebeeld als kanunnik, vaak terwijl hij aalmoezen uitdeelt.

Uit rowanelle.devianart.com

5 september, H. Bertinus van Poperinge (Bertijn): Germaans bert: ‘stralend, glanzend.’

Hij is geboren rond 615 in Normandi. Werd benedictijnenmonnik te Luxeuil en door H. Audomarus aangesteld als stichter en abt van Sithiu, de Sint Bertijnsabdij, waar hij op 5 september 709 overleed. (Saint Bertin, St. Bertin te St. Omaars, bij Calais). Een eerste abdij werd gebouwd in de Audomaarse moerassen het Vetus monasterium, te situeren in het huidige Saint Mommelin. Door de ongunstige ligging werd het verplaatst naar Sint-Omaars. Bertinus werkte mee aan de kerstening van de Morinen, de stam die met de Menapiers de Belgische kuststreek toen bevolkte. In Terwaan stichtte hij een klooster met een gasthuis voor armen. Op 16 juli 1050 werden zijn relikwieën in de kerk door abt Bovo teruggevonden en plechtig in een nieuwe schrijn ondergebracht. Met de Franse revolutie gingen zowel zijn schrijn als relieken verloren. Naast een tweetal vitae zijn er een Liber miraculorum bekend en een Inventio.

De monniken van die abdij bewerkten de grond en legden moerassen droog. Hij wordt dan ook beschouwd als ontginningsheilige. Wordt afgebeeld in het zwarte habijt van de orde met abtstaf, kruisbeeld en schip omdat hij naar een geschikte plaats zocht om een klooster te stichten en zo een onbestuurde boot de Aa liet afzakken zodat God de juiste plaats kon aanwijzen. Dat bootje strandde op het eiland Sithiu.

5 september, H. Gentil: Latijn gentilis: ‘tot hetzelfde geslacht behorend.’ Heiligennaam.

Met Agapius, Atticus, Carterius, Styriacus, Tobias, Nictopolion en gezellen uit en.wikipedia.org

5 september, H. Eudoxius.

Volgens een legendarische passio ontvingen Eudoxius, Zeno, Macarius en hun begeleiders een martelaarsdood onder keizer Maximianus Galerius, opvolger van Diocletianus.

St. Eudoxius had een hoge positie in het leger, was christen en een vriend van Zeno en zijn bediende Macarius. Nadat Diocletianus gemeld had dat diegene die niet aan de afgoden wilden offeren gedood zouden worden vlogen vele mensen het land uit. Rond die tijd kreeg Eudoxius zijn hoge positie en met zijn vrouw St. Basilissa gaven ze hun weelde op en verborgen ze zich in het Armeense gebied Melitene. De gouverneur van Melitene zond soldaten om hem te zoeken en zagen hem in witte kleding zodat ze hem niet herkenden. Ze vroegen hem naar een zekere militair Eudoxius die daar zou zijn. De heilige vroeg ze in zijn huis, voedde ze en liet ze overnachten. St. Eudoxius beschouwde dat als een teken van de Heer van zijn komende marteldood. Tegen de ochtend vertelde hij zijn gasten dat hij het was die ze zochten. Uit dank zouden ze zijn bestaan niet rapporteren, wat hij niet toestond en vroeg zijn vrouw om niet om hem te wenen, maar deze dag te vieren als zijn marteldood. Hij ging in militaire kledij naar de gouverneur en werden gevolgd door St Basilissa en zijn vrienden St. Zeno en Macarius. De gouverneur probeerde hem over te halen wat hij ferm weigerde, verwijderde zijn soldatenkledij, symbool van zijn autoriteit, en wierp het in zijn gezicht. Soldaten die aanwezig waren en ook christen waren deden hetzelfde zodat er een duizend man was. De gouverneur vroeg de keizer wat te doen en kreeg bevel de hoofden te straffen en de anderen vrij te laten. Na lange martelingen werd hij naar zijn executie gebracht, hij overtuigde zijn vrouw weer dat ze niet moest huilen, maar juichen omdat hij het waard was de martelkroon te dragen en vroeg zijn lichaam te begraven op een plaats die Animos genoemd werd. Aan zijn wenende vriend St. Zeno voorspelde hij dat hij het koninkrijk van de hemel tegelijk met hem zou betreden en aangemoedigd door deze woorden verklaarde Zeno overluid dat hij christen was waardoor hij onmiddellijk ter dood veroordeeld werd. St Basilissa begroef haar man waar hij dat gewenst had waarna ze gearresteerd werd en voor de gouverneur gebracht werd. Ze wilde hetzelfde lot als haar man ondergaan en bleef ook standvastig, de gouverneur zag dat in en wilde haar niet martelen en stuurde haar weg. Zeven dagen later verscheen St. Eudoxius in een visioen bij zijn vrouw en bad haar om haar vrienden te informeren dat hij en Zeno op de aankomst van Macarius wachtten. Macarius ging onmiddellijk naar de gouverneur en verklaarde zich christen waardoor hij veroordeeld en onthoofd werd.

Kniphofia is de bloem van de dag.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/