26 juni

Uit Rubens, rembrandtgallery.org

26 juni, de gebroeders Pieter en Pauwel, Paul: Hebreeuws Johanan: ‘Jahweh is genadig,’ een veel gebruikte Joodse naam, Johannes de Doper, de Baptist, Lucas 1:15, Mattheus 3 en dergelijke.

Deze martelaars worden op deze dag gevierd. Twee gebroeders in dienst van de dochter van keizer Constantijn, Constantia, de een als bediende en de ander als hoofd van de huishouding. Ze weigerden in de huishouding van Juliaan de Afvallige te dienen toen hij keizer werd en werden in het geheim gemarteld en onthoofd in zijn huis in 362. Een basiliek in Rome is naar Paul en Johannes genoemd. Er zijn twijfels over de echtheid, als het echt is zijn er vragen over de datum. Hun bestaande passio is een aanpassing aan het verhaal van St. Juventinus en Maximinus. Traditioneel wordt er verteld dat ze als legerofficieren dienden in het hof van Constantia. De keizer zond ze om onder zijn generaal Gallicanus te dienen die Thracië verdedigde tegen de Scythen. Dat waren zulke formidabele krijgers dat sommige legers van Gallinacus zich overgaven. Jan en Paul zeiden dat hij zou overwinnen als hij christen werd, wat hij deed en zo werden ze teruggeslagen. Het ging hun goed tot kort na 360 toen keizer Julianus met de vervolging van christenen begon zodat de twee heiligen verklaarden dat ze hem niet meer wilden dienen. Ze werden ontboden aan zijn hof, maar ze bleven weg. Hij gaf hen toen tien dagen de tijd om hun houding te veranderen, maar ze bleven standvastig. Hij stuurde de kapitein van zijn lijfwacht en de broers werden geëxecuteerd op de Coelian heuvel in Rome. Een 35 jaar bouwde een rijke senator, Pammachius, een kerk die ter hun eren opgericht werd, Santin Giavanni e Paolo, die nu verdwenen is. Gewoonlijk werden de lichamen buiten de stadsmuur begraven, maar hun lichamen werden in hun eigen tuin gevonden wat overeenkomt met de legende dat de kapitein van Julianus lijfwacht hun lichamen heimelijk begraven had.

Hoewel in Gysbreght van Aemstel en Maeghden een toenemende belangstelling voor het Rooms-katholicisme onmiskenbaar is, kan daar toch nog niet gesproken worden van een bewust Roomse fundering. Bij Peter en Pauwels is dit wel het geval. De centrale plaats welke aan de stad Rome wordt toegekend, de haast uitdagende verwerking van de talloze mirakelverhalen om de dood van de beide apostelen, en vooral de nadrukkelijke aanvaarding van Petrus als stedehouder van Christus, laten er geen twijfel aan bestaan of Vondel komt er rond voor uit, dat hij voor de Rooms-katholieke Kerk gekozen heeft.

Uit nouvlevangelisation.free.fr

26 juni, H. Maxentius van Poitou, (Maixent) : Latijn maximus: ‘de grootste.’ Al de naam van een Romeins keizer, Maxentius Marcus Aurelius Valerius, 306-312, bekend om zijn wreedheid, hij vond de dood in de Tiber.

Maxentius is geboren ca 448 te Agde bij Narbonne, Frankrijk, bij een welgestelde familie als Adjutot. Hij studeerde onder St. Severus en werd monnik in Vauclair en nam daar de naam van Maxentius aan. Vanaf 500 tot aan zijn dood was hij abt van het klooster waaruit later de stad Saint Maixent l’Ecole ontstond bij Poitiers, Poitou. Hij stierf rond 515. Hij wordt vereerd vanwege zijn soberheid en talrijke wonderen worden aan hem toegeschreven, genas zieken, veranderde water in wijn en bracht een dode tot leven en omdat hij de streek beschermde tegen barbaarse invallers.

Hij wordt afgebeeld als monnik met vogels die uit zijn handen kwamen eten.

Uit deaconjohn1987.livejournal.com

26 juni, H. Pelagius van Cordoba (Pelayo) : Grieks pelagos: ‘zee,’= Latijn pelagus (‘Hoge) zee,’ Grieks pelagios: ‘tot de zee behorend.’

Pelagius is geboren in Asturië rond 912. In 925 werd hij op 13 jarige leeftijd, na 3 jaar opsluiting in een kerk, wegens zijn geloof door de Moren gedood. Zijn vrijheid werd hem aangeboden als hij zich tot de Islam bekeerde en verschrikkelijke daden bekende. (of dat bisschop Hermoigius door de Saracenen gevangen genomen werd en zijn tienjarige neef Pelagius in zijn plaats genomen werd als gijzelaar. Omdat hij een mooie knaap was voelde de kalief zich tot hem aangetrokken en overlaadde hem met geschenken, hij ging daar niet op in zodat de kalief hem drie jaar opsloot in een kerker) Vanwege zijn standvastige weigering werd hij gemarteld met nijptangen wat hij zes uur verdroeg en tenslotte stierf. Zijn stoffelijk overschot werd gevierendeeld en in de Guadalquivir geworpen waaruit het door christenen opgevist werd en naar Leon in 967 en naar Oviedo in 985 overgebracht.

Hij werd in Spanje een nationale heilige. Hij draagt leliën en zij zijn het zinnebeeld van zijn reinheid. De Benedictijner poet Roswitha van Gandersheim schreef een lange poëem ter zijner eren. Hij wordt afgebeeld als een jongeling met een zwaard in zijn linkerhand, zijn linkerhand is aan stukken gehakt. Hij wordt ook met rode hete tangen afgebeeld. Wordt aanbeden in Cordoba, Leon en Orviedo. Schutspatroon van het hoornvee omdat hij volgens anderen voor een wilde stier werd gegooid.

Uit www.agefotostock.com

26 juni, H. Vigilius: Latijn vigil: ‘waakzaam, wakker, vlug.’

Vigilius was een Romeinse patricir die te Athene studeerde. Later vestigde zijn familie zich te Trentino. Hij werd bisschop van Trente in Z. Tirol, voltooide de kerstening van de streek en stichtte de domkerk te Trente waar hij begraven ligt. Hij werd ca. 400-405 door de heidenen gestenigd bij het Gardameer in de Val di Rendena omdat hij een beeld van Saturnus had omgegooid. In de kunst wordt hij als bisschop afgebeeld die een schoen vast houdt.

De zinnebeeldige bloem van die dag is de blauwe melkdistel, Sonchus coeruleus, een Alpenplant.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/