3 april

Uit www.earlybritishkingdoms.com

3 april, 16 april bij de Anglicanen, H. Richard: Germaans, rik: ‘rijk,’ oorspronkelijk ‘machtig of aanzienlijk,’ hard: ‘hard, sterk of stevig, ‘of wards: ‘hoeder of wachter.’ Via de Normandische vorsten kwam de naam naar Engeland en werd daar de naam van heiligen en koningen, zie Richard Leeuwenhart.

Richard is geboren als een boerenzoon in 1197 - 98 in Wych dat tegenwoordig Droitwich heet in Worcestershire, studeerde in Oxford, Parijs, Bologna en Orlans. Hij werd in 1236 kanselier van de universiteit van Oxford en in 1244 door de paus bisschop van Chichester benoemd. Koning Hendrik III zette echter een gunsteling van hem op de troon. Hij zette het op een wandelen en verplaatste zo zijn stoel. Daar verzekerde hij zich van de burgers en preekte zijn eenvoudige levensstijl. Samen met zijn vriend H. Edmundus van Canterbury, kwam hij in conflict met koning Hendrik de III over de rechten van de kerk. Hij werd in 1247 toch bisschop toen Hendrik III bedreigd werd met excommunicatie. Hij deed veel voor de verheffing van het geestelijk leven. De laatste jaren was hij veel bezig in Kent en Sussex met de voorbereiding van een kruistocht. Hij overleed op 3 april 1253 in Dover en sprak paus Urbanus hem IV heilig, 1262. Zijn graf werd een bekende bedevaartplaats tot ze in 1538 in opdracht van Hendrik VIII vernield werd.

Hij wordt als bisschop afgebeeld, naast hem een ploeg als verwijzing naar zijn afkomst. Soms ligt er een omgevallen kelk naast hem, naar de legende waarin verteld wordt dat hij tijdens de mis eens de kelk liet vallen zonder dat er een druppel gemorst werd. Soms zie je hem met Maria als verwijzing naar een visioen. Patroon van brandweerlui en voerlieden.

Uit saints.sqpn.com

3 april, H. Franciscus van Paula: de ‘Fransman.’

Franciscus is geboren te Paula in Calabrië in 1416. Hij was voorbestemd voor de geestelijke stand en kwam op zijn 12^de jaar in een klooster der Franciscanen waar hij zich aan de zwaarste kastijdingen onderwierp. Wel verlangde zijn ouders dat hij terugkeren zou, maar hij wilde liever naar Assisi trekken en vandaar naar de graven van de apostelen in Rome. Toen hij op 14 jarige leeftijd terug kwam deed hij afstand van zijn erfdeel en woonde als kluizenaar in een grot. Op 20 jarige leeftijd vond hij wegens zijn vroomheid vele aanhangers die zich in zijn nabijheid in spelonken vestigden. De aartsbisschop van Cosenza schonk hem verlof om een klooster en kerk te bouwen die in 1436 verrezen. De nieuwe orde werd door Sixtus IV in 1474 onder de naam van ‘Hermieten van de heilige Franciscus’ erkend, maar door Alexander IV in 1492 met die van ‘minimen,’ bestempeld ‘de minsten’ in het Koningsrijk Gods.’ Bij de gewone 3 geloften voegde hij noch een vierde, namelijk de onthouding van vlees, eieren en melk, uitgezonderd in ziekte. Hij zelf onderwierp zich aan een nog veel strengere regel.

Het gerucht der door hem verrichtte wonderen was oorzaak dat Lodewijk XI van Frankrijk, die zijn einde voelde naderen, hem tot zich riep, maar er was een bevel van Sixtus IV voor nodig om Franciscus te bewegen naar Frankrijk te gaan waar hij met koninklijke eer ontvangen werd. Hij kon het leven van de vorst niet verlengen, doch droeg veel bij tot zijn kalm verscheiden. Karel VIII raadpleegde hem bij gewichtige aangelegenheden en liet een klooster bouwen te Plessis les Tours en een ander te Amboise terwijl verder Lodewijk XII hem overhaalde om in Frankrijk te blijven. Hij overleed de 3^de april 1507 en werd in 1513 zalig, in 1518 heilig verklaard.

Uit theburningbush.wordpress.com

3 of 16 april of 28 juni, H. Irenaeus van Lyon (Irenaeus: Grieks eirene: ;vrede’. Ook godin van de vrede, bekend door een marmeren beeld van Cephisodotus met Pluto (rijkdom) op haar arm. Toen na de vele oorlogen de wereld onder Augustus tot vrede kwam vond de vreugde daarover weerklank in het toenemen van de namen Pax, Latijn voor vrede, en Irene en afleidingen daarvan. Zo ook al in de tijd van de Ptolomen toen een tijd van vrede aanbrak en daarmee de ontwikkelingen van kunsten en wetenschappen. Het is niet toevallig dat de heerser, die deze nieuwe periode in de cultuur inleidde zijn dochter de naam Irene gaf. De naam werd ook gebruikt door de keizerinnen van het Byzantische rijk.

Irenaeus is geboren in 120, sprak Grieks en kwam mogelijk uit Klein Azië. Zijn christelijke ouders plaatsen hem al jong onder de bescherming van St. Polycarpus, bisschop van Smyrna of bisschop van Sirmium. Later werd hij door hem naar Gaul gezonden met een 40 andere christenen en zo kwamen ze aan bij de Rhone bij St. Pothinus. Die stierf als martelaar in 177 en Irenaeus volgde hem op als tweede bisschop van Lyon.

Hij wordt beschouwd als een van de eerste grote kerkelijke schrijvers en theologen in het westen. Hij schreef belangrijke werken zoals Adversus Haereses, tegen ketterijen of Against the Heresies, uitleg van het vertrouwen. Ook is zijn strijd om de Paasdatum bekend wat vooral een strijd was met de Ierse opvattingen.

In 202 werd hij met vele anderen martelaar onder Septimus Severus onthoofd. Zijn lichaam zou in de rivier geworpen zijn.

Hij wordt afgebeeld als bisschop en heeft een schriftrol in de hand of een fakkel omdat hij het licht van het geloof naar Gallië bracht. Verder als martelaar met palmtak, bijl of zwaard.

Uit full-of-grace-and-truth.blogspot.com

3 april, H. Irene: Heilige vrede, die met haar zusters Agape: Heilige liefde, Chionia: Sneeuwwit, te Saloniki verbrand werd tijdens Diocletianus.

Griekse zusters, drie jonge meisjes te Thessalonica. Er wordt vermeld dat ze in het bezit was van de bijbel wat tegen de wet van Diocletianus was in 303. Ze moest haar Christendom ontkennen, wat ze niet deed en werd door gouverneur Dulcitius naar een bordeel gestuurd. Ze bleef ongedeerd ofschoon ze naakt en geketend was. Er wordt verteld dat ze verbrand werd net als haar zusters, andere dat ze met een pijl door haar keel gedood werd. Daarna rukte men haar tong en tanden eruit en zou daarna gedood zijn.

Ze wordt afgebeeld met een pijl en een boek, martelaarspalm en soms een afgodsbeeld die ze stuk zou hebben geslagen. Ze wordt meer in de Oosterse dan Westerse kerk vereerd. In de Oosterse kerk is haar feestdag 5 mei. Het Griekse eiland Santorini is naar haar genoemd. Aangeroepen tegen bliksem en brandgevaar.

De bloem van de dag is de altijdgroene ossentong, Anchusa sempervirens, de gewone violier Cheiranthus cheiri, de hemels blauwe Omphalodes verna, de vroege tulp Tulipa praecox, de welriekende tulp, Tulipa suaveolens en de Hyacint, alle lieve lentebloemen.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/