2 juli

Uit www.rkl.nl

2 juli, Maria visitatie, Maria, de moeder der Heer, nadert Elisabeth. Een wonderbare uitwerking was het gevolg van deze ontmoeting in de moeder en het Kind.

Zie 31 mei.

Als’ ‘t regent toen Onze Lieve vrouwe

Het gebergte al ging beschouwen

Zo zal de regen zich vermeren

En in 40 dagen niet wegkeren.’Regent het op deze dag dan regent het nog 40 dagen.

De cyclaam is opgedragen aan de Maagd vanwege het zwaard van pijn die haar hart doorboort, dit wordt gesymboliseerd met de bloeddruppels in het hart van deze bloem. Om dezelfde reden was ze ook bekend als de bleeding nun.

Maria wordt vaak geassocieerd met de levende natuur, de godin van het leven. Vaak is er sprake van een wonderdoend beeldje dat in een putje of boom gevonden wordt die meestal terugkeert naar de plaats waar het gevonden wordt. Op die plek ontstaat dan vaak een bedevaartplaats die tegen ziektes helpt.

In het Land van Leusden zag in het midden van de 12^de eeuw een boer, die vlas aan het inzaaien was, een mooie vrouwelijke verschijning. Op haar verzoek gaf hij haar te drinken. Hij beloofde haar, want hij zag dadelijk dat dit Maria moest zijn, een kapel te bouwen. De volgende dag was het vlas rijp. Tot 1900 lag er nog vlas op het altaar in Elshout. In mei, de Mariamaand, is Elshout nog steeds een bedevaartplaats. In Oostrum, bij Venray, was een boer in de 14^de eeuw bezig om vlas te wieden. Hij vond tussen het vlas een beeldje van Maria en een stem die hem vertelde: 'Hier wil ik rusten.' Hij bouwde daar een kapelletje, met de gedachte dat het met zijn vlas dan goed zou gaan. De volgende dag was het vlas reeds in bloei en 's avonds rijp.

Zo vond een boer bij Ommel, Asten, rond 1400 een beeldje van Maria op een hekwerk rond zijn akker. Tot driemaal toe keerde het beeldje naar die plaats terug. Hij had het naar de kerk gebracht omdat het daar beter zou passen. In de 15^de eeuw werd er een kapel omheen gebouwd. Dit beeldje hielp vooral tegen breuken.

In Eeeklo wordt Onze Lieve Vrouwe ten Doorn vereerd. In het begin van de 15^de eeuw werd een klein beeldje gevonden in een bloeiende meidoorn.

In Wolvertem werd in 1658 door enige landlieden een klein beeldje van de H. Maagd in een eik opgehangen. Het hing er nog maar net of er deden zich wonderbare zaken voor, ճ nachts zagen verscheidene mensen hemelse lichten rond het beeld. Al gauw werd het een bedevaartsplaats.

2 juli H. Otto, zie 30 september, dit is zijn dag.

Uit 365rosaries.blogspot.com

2 juli, H. Acestes (Acestres).

Hij was een van de drie soldaten die St. Paulus de Apostel begeleidde naar zijn dood. De andere waren Longinus en Medistus. Op de reis van de gevangenis naar de executie plaats waren ze verbaasd naar de vreugde die Paulus toonde en onder de indruk van zijn moed. Verward vroegen ze hem wie die koning was, een koning waarvan hij zoveel hield zodat hij zo blij en zorgeloos naar zijn dood ging. Paulus vertelde hem in die korte tijd van de bijbel en ze waren overtuigd toen ze op de plaats aankwamen en verklaarden zijn christenen en getuigden tegenover het publiek. Vanwege hun verraad werden ze onmiddellijk en met Paulus onthoofd. Dat zou rond 65 te Rome gebeurd zijn volgens Eusebius.

Uit 365rosaries.blogspot.com

2 juli, Bernadine Realino, (Bernardinus Realinus)

Apostel van Lecce stamde uit een edele Italiaanse familie, geboren in 1530 als Louis Bernardin Realino te Capri bij Modena. Hij studeerde wet en medicijnen te Bologna en behaalde een graad in recht in 1556. Burgemeester van Felizzano, rechter, hoofd belastingontvanger in Alesandria, burgemeester van Cassine, van Castelleone en superintendent van de leengoederen van de markies van Napels. Hij trok zich terug en werd Jezuet in 1564, priester in 1567. Later hoofd van novicen in Napels en werd toen naar Lecce gestuurd om een college te stichten. Hij werd al gauw een van de geliefdste mensen van Lecce vanwege zijn bezorgdheid en liefdadigheid, de armen en galeislaven waren zijn speciale zorg. Een van de meest bijzondere wonderen was die van een kleine kruik wijn die nooit op was totdat iedereen genoeg had. Op zijn sterfbed vroegen de stadsmagistraten of hij in zijn volgende leven de stad onder zijn bescherming wilde stellen. Het was hem onmogelijk te antwoorden, hij knikte en overleed daarna vrijwel direct in 1616, gecanoniseerd in 1947 door paus Pius XII.

Hij wordt afgebeeld in het zwarte habijt van de jezueten, in de handen houdt hij het kind Jezus dat Maria hem enkele malen in de handen gelegd zou hebben, ook met de wandelstok waarmee hij zieken genas door ze aan te raken.

Uit 365rosaries.blogspot.com

2 juli, H. Monegundis van Chartres, (Monagundis, Monigundis, Monegonde, Mone, Molnegundis, ook van Tours)

Ze is geboren in de 6^de eeuw te Chartres, trouwde vroeg en werd de moeder van twee zoons die alle twee vroeg stierven zodat Monegundis in een diepe depressie kwam. Ze overwon dat door de lege plaats in te vullen met God. Met toestemming van haar man werd ze een kluizenaarster en bouwde een privé kamer waar ze in eenzaamheid en gebed kon leven. Alleen een jong meisje bracht haar elke dag wat en wat voedsel. Na verschillende jaren zo geleefd te hebben ging ze naar Tours en bouwde een kluizenaarswoning bij de tombe van St. Martinus van Tours. Ze kreeg toen al gauw een reputatie van heiligheid, andere vrouwen kwamen erbij en ze bouwden een klooster die opgedragen was aan St Pierre le Puellier. Overleed in 570 te Tours aan een natuurlijke ziekte, wonderen gebeurden er aan haar tombe.

Ze wordt afgebeeld als lekenvrouw of als benedictines in zwart habijt met een vaatje en een kruik, haar dagelijkse voedsel.

Uit www.jonathangreenbank.com

2 juli, H. Swithun. (Swithin; Svithin)

hij is rond 800 geboren te Wessex, Engeland en werd in een klooster opgevoed. Werd priester en kapelaan bij Egbert, koning van de West Saksen, onderwijzer van prins Ethelwolf en tenslotte bisschop van Winchester. Hij overleed op 2 juli en op 15 juli werden zijn relikwien vervoerd. Wonderen gebeurden er met zijn relikwien. Er zijn wel een 60 Engelse kerken naar hem genoemd. Hij is patroon van het weer, dat kwam toen monniken zijn lichaam probeerden over te brengen naar een gouden schrijn in de kathedraal in 871. Swithun keurde het niet goed en liet het 40 dagen regenen. Volgens de oude hymne voorspelt het weer op zijn dag dat van de volgende 40 dagen. ‘Saint Swithun ‘s day, if thou dost rain,

For forty days it will remain;

Saint Swithun’s day, if thou be fair,

For forty days ‘t will rain nae maire.’

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/