10 augustus

Uit nl.wikipedia.org

10 augustus, Sint Laurentius: Latijn, ‘uit Laurentium,’ een stad in Latium die ook in verband wordt gebracht met de laurier, 'de gelauwerde.' Er zijn verschillende heiligen van deze naam.

Onder keizer Valerianus werd hij in 258 gevangen genomen en gemarteld. Valerianus was de opvolger van Diocletianus die eerst niet zo erg was als de laatste toch steeds meer bevreesd werd van het nieuwe geloof en beval gaf hen op te pakken. Dan moesten ze van geloof veranderen en bij weigeren moesten ze berecht en hun goederen in beslag nemen worden genomen. Vooral de bisschoppen en hun helpers moesten het ontgelden. De gemeente zou zo van hun hoofd beroofd gemakkelijk tot het oude geloof terug keren. Aan de andere kant waren er verhalen dat de christelijke kerk over fabelachtige sommen beschikte.

Laurentius is in Spanje geboren en was diaken van de kerk te Rome, aartsdiaken en onmiddellijk bedienaar van Paus Sixtus II. De paus leed de marteldood, samen met vier diakens, in de catacomben tijdens een godsdienst. Het verlies van zijn vaderlijke vriend trof Laurentius diep. Hij kon niet begrijpen dat de paus hem alleen gelaten had en hij was hem toch graag gevolgd. Sixtus II had hem echter getroost door hem toe te roepen: 'Wees niet zo treurig, over drie dagen zal je me volgen.' Laurentius kende de Romeins geldhonger. Nauwelijks had hij vernomen dat zijn dagen geteld waren of hij holde naar huis en verdeelde het hem vertrouwde geld toe aan de armen onder de gelovigen. De volgende dag werd hij gegrepen en voor de rechter gebracht. Diens eerste vraag was over de schat waarover de gevangene. Laurentius lachte wat en vroeg drie dagen de tijd, dan zou hij hen de rijkdommen van de kerk laten zien. De prefect beval hem vrij te laten zodat hij zijn woord houden kon. Onvermoeibaar liep hij de stad door en vroeg alle armen, zieken en kreupelen die hem toevertrouwd waren naar een vast gestelde plaats te komen. Hij had de rechter gevraagd hem genoeg wagens te sturen zodat hij de gevraagde goederen bij elkaar kon halen. Die hij gevraagd had te komen vroeg hij de wagen te beklimmen zodat ze naar het gerecht gebracht werden. De stadsprefect wachtte vol nieuwsgierigheid en droomde al van de rijkdom die nu in zijn zak zou vallen en was besloten maar een klein gedeelte van het goud naar de keizerlijke kas te laten gaan. Laurentius verscheen, zoals afgesproken, en vroeg hem goed te doen met wat de kerk hem toevertrouwd had. Wie beschrijft de woede van de onthutste rechter toen hij in plaats van goudgeld zieke en lijdende mensen voor zich zag en Laurentius hem zei dat dit de rijkdom van de kerk was. 'Andere schatten hebben wij niet, doch deze verminderen nooit, maar vermeerderen zelfs bij de dag.'

Zijn lot was bezegeld. Zonder verdere poespas werd hij ter dood veroordeeld dat gelijk verstrekt werd. Beulen bonden hem vast op een ijzeren rooster en brachten de staven geleidelijk aan het gloeien. Niet eenmaal verloor hij zijn moedige houding. Na enige tijd vroeg hij aan zijn kwelgeest: 'Je hebt nu een kant geroosterd, draai me om!' et een laatste zucht: 'nu zal het goed zijn,' gaf hij de geest.

Hij is naakt op een gloeiend rooster gebraden.

Het is een van de bekendste bloedgetuigen van de Kerk. De H. Laurentius moest naar zijn martelplaats vervoerd worden, maar waar bevond hij zich? Men zocht en nergens was hij te vinden. Toen werd bevolen dat de inwoners van het huis waarin hij zich verborgen hield een tak met hagendoornbessen uit het venster naar buiten moesten steken. Maar zie, op de dag van de terechtstelling staken uit alle huizen zulke twijgen.

Hij werd begraven in de basiliek van Rome, de San Lorenzo fuori le mura. Zijn cultus kreeg in Duitsland nieuw aanzien door de slag op 10 augustus, op het Lechfeld.

Hij wordt afgebeeld in een witte, soms rode, mantelpallium of als diaken, meestal met het rooster waarop hij werd verbrand. Verder met martelaarspalm. Schriftrol, wierookvat, kelk met goudstukken en een beurs. Dat naar zijn weigering om de kerkschatten aan keizer Valerianus te geven. Een variant hiervan is dat de doodzieke keizer Hendrik II de H. Henricus een gouden kelk schonk ter eren van H. Laurentius. Na Hendriks dood woog de H. Laurentius de ziel van de keizer op een weegschaal zodat goed en kwaad in evenwicht waren. Vanwege zijn marteldood wordt verhaald dat Laurentius na zijn dood elke vrijdag in het vagevuur afdaalt om een ziel te bevrijden en vandaar schutspatroon van alle beroepen die met vuur te maken hebben, bierbrouwers, cafés, keuken, messen- en wapenfabrieken maar ook scholieren en studenten, leerlooiers en leerbereiders, als ook wasvrouwen en glazenmakers. Brandwonden helen op zijn voorspraak bijzonder snel.. Van bibliothecarissen en boekhouders omdat hij met de boekhouding van de kerk belast was.

Hij is titelheilige van de kathedraal en voornaamste patroon van de stad Rotterdam en het bisdom, ook van Bohemen en Spanje. Het kerkzegel van de Bilt vertoont een rooster met vuur, terwijl het gemeentewapen alleen een rooster bevat, dit in verband met de omstandigheid dat de naburige abdij Oostbroek St. Laurentinus tot beschermheilige had.

Het vermaarde Escuriaal (El Escorial) bij Madrid, een koninklijk lustslot met een groot klooster en prachtige kerk en met begraafplaats voor de Spaanse koningen, is ter herinnering aan deze martelaar gebouwd. Het heeft de vorm van een vierkant rooster. Het werd door Filips II gesticht ter vervulling van zijn gelofte voor de slag bij St. Quentin waarin Spanje op Frankrijk een overwinning bevocht, juist op Laurentiusdag 1557.

De vallende sterren op Sint Laurentiusavond noemt men Sint Laurentiustranen, Laurenztranen.

Als je om 12 uur in de grond graaft dan vind je gloeiende kolen. Mogelijk ook naar die vallende sterren die tussen 8 en 12 augustus vallen.

Het zenegroen, Ajuga reptans, heet wel Lorenzkraut, in Frans ook herbe de St. Laurent omdat het in kritische momenten bij ziekten gebruikt werd, vgl. het Franse gezegde: etre sur le gril comme St. Laurent: zich in gevaarlijke toestand bevinden.

Zijn feestdagbloem zijn de balsemien, Impatiens balsamina, de klimmende Amerikaanse amarant, Amaranthus scandens, twee afrikaantjes Tagetes minuta en Tagetes tenuifolia en de zinnia met weinig gele bloemen, Zinnia pauciflora, het breukkruid, Sanicula en de engbloem Vincetoxicum. De St. Laurensappel is een appel die omstreeks zijn tijd rijp is.

Sint Laurens in Zeeland is naar hem genoemd. Hij is patroon van de parochie Oud-Gastel. Daar was het tot en met 15 augustus kermis. Meestal was het dan slecht weer zodat het de minder gunstige naam ‘Lauwke en de zijker’ gaf. In Twente en de Achterhoek moesten de knollen voor 10 augustus gezaaid zijn en zo ook in West Friesland, na 10 augustus planten komt de kool niet meer tot zijn recht of bevriest.

'Wie op tijd zijn knolle wil eten

Moet Sint Laurens niet vergeten'.

Als men op Sint Laurentius dagen een rijpe druif vindt, is er veel hoop op goede wijn. =Het is dan al geruime tijd goed weer.

Als Sint Laurent het hoofd goed staat, houdt men mooi weer.

Is ‘t op Sint Laurijnsdag klaar, dan is er veel fruit dit jaar.

Laurentius zonneschijn, beduidt een jaar vol wijn.

Sint Laurens en Sint Barthel, schoon, dan draagt de herfst een gouden kroon.

Sint Laurenճ wind, maakt de boekweit blind. =Wind op deze dag is dus ongunstig voor de boekweit.

Sint Laureijns dage, brengt de regen op de hage. =Deze dag is regenachtig.

Uit acatholiclife.blogspot.com

10 augustus, H. Asteria: Grieks aster: ‘ster,’ Asteria was een maagdelijke martelares onder Diocletianus rond 303. Ze was een zuster van St. Grata en ze weigerden het bevel op te volgen om aan Jupiter te offeren en werden onthoofd te Bergamo, Sicilië. Ze worden ook geassocieerd met de begrafenis van de martelaar Alexander.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/