8 februari

Uit de.wikipedia.org

8 februari, of 17 december, St. Jan van Matha. (Johannes) Hebreeuws Johanan: ‘Jahweh is genadig,’ een veel gebruikte Joodse naam, Johannes de Doper, de Baptist, Lucas 1:15, Matth. 3 en dergelijke.

Hij is geboren in Faucon-de-Barcelonnette, Z. Frankrijk, kort voor 1160. Hij diende lange tijd aan het pauselijke hof ten tijde van het pontificaat van Gregorius IX. Hij studeerde voor priester en aangespoord door een visioen waar een engel zijn handen boven twee getekende slaven hield stichtte hij tezamen met Sint-Felix van Valois, de Orde van de Allerheiligste Drie-eenheid tot vrijkoop der gevangenen, beter bekend als de Trinitariër. Overleden te Rome in het jaar 1213 en werd heilig verklaard in 1666.

Hij wordt in het witte kleed van de orde afgebeeld met in de hand een gebroken ketting en aan zijn voeten zitten soms geketende slaven, soms bevrijdt een engel de slaven en soms zie je hem als hij een Saraceen een beurs geeft. Andere afbeeldingen tonen aan hoe hij het habijt ontvangt van de H. Drie-eenheid. Ook toen ze 1200 slaven hadden bevrijd en hun wonderbaarlijke terugreis want de Moren hadden roer en zeilen onklaar gemaakt. De twee heiligen bonden hun pijen aan de mast waarna de reis voorspoedig verliep.

Deze dag is ook de feestdag van Jeroom Emiliaan en van Honoreit.

Uit viteasanctorum.wordpress.com

8 februari, 20 juli, H. Hiëronymus Emilianus (Gerolamo Emiliani, Jerome Emiliani, Jerome Aemilian, Hiëronymus Emiliani) Grieks hieronumos: ‘met een) heilige naam.’

Girolamo Emiliani is geboren in 1486 te Veneti als zoon van Angelo Emiliani (populair Miani) en Eleonore Mauroceni. Hij werkte in het leger en verdedigde in 1508 Castelnuovo tegen Cambrai. Hij werd gevangen genomen en wonderbaarlijk bevrijd, maakte een pelgrimstocht naar Onze Vrouwe van Treviso vanwege een belofte. Vervolgens werd hij magistraat te Castelnuovo, maar kwam al gauw terug voor de opvoeding van zijn neven, in zijn zeldzame vrije tijd studeerde hij theologie en deed veel aan naastenliefde. Na zijn aanstelling als priester in 1518 waren de ziekenhuizen van de armen zijn favoriete plaats. In het jaar van de pest, 1528, scheen hij overal te zijn, vooral was hij er voor de wezen. Hij huurde een huis voor ze bij de kerk van Ast. Rose en regelde hun behoefte met behulp van gelovige mensen. Hij zorgde ook voor een hospitaal van ongeneeslijke die gesticht was door St. Cajetan. In 1531 ging hij naar Verona waar hij de bewoners tot een hospitaal te bouwen wist te bewegen, te Brescia een weeshuis en Bergamo een voor jongens en meisjes. Hij vestigde ook een huis voor gevallen vrouwen die berouw wilden doen. Twee priesters begeleidden hem nu, Alessandro Besuzio en Agostino Bariso, in 1532 stichtte hij een religieuze gemeenschap en plaatste het moederhuis te Somasca waardoor de leden bekend werden als Somaschi, de regel was de zorg voor wezen, armen en zieken en eiste dat alles in het teken stond van religieuze armoede. Hij wordt de vader der wezen genoemd, stichter van de Somaschi vaders. Hij stierf in dienst van de pestziekten te Somasca in 1537. hij werd door paus Benedictus XIV in 1747 zalig en door paus Clements XIII heilig verklaard in 1767.

Sinds 1717 bestaan er weeshuizen in Sint-Niklaas. Een krankzinnigengesticht en een weeshuis, samen in dezelfde straat, maken het bestaan van een kleine kloostergemeenschap leefbaar. Het slagen van deze poging blijft uit tot 1839. In dat jaar keurt Mgr. Delebecque een voorlopige regel voor de eerste Broeders goed. Hun patroonheilige is Hiëronymus Emiliani die al in de zestiende eeuw weeshuizen had gesticht in Noord-Italië.

Hij wordt als edelman of als priester afgebeeld, meestal met enkele kinderen, soms met een ketting in de hand vanwege zijn gevangenschap of met een kogel naar zijn militaire leven. Ook een sleutel van de gevangenis die hij van de H. Maagd zou hebben gekregen heeft hij wel eens in de hand.

Van Rafael uit www.nationalgeographic.de

8 februari of 17 juli, Salomon, (Salomo): Hebreeuws sjelomoh:’ de vreedzame.’ De naam van de bekende koning van Israël, zoon van David en Bathseba 1 Koningen 1:11. Spreekwoordelijk geworden door zijn wijsheid wat in zijn liederen, spreuken, raadsels en vooral in het Hooglied, 1 Koningen 1-11 en 2 Kronieken, 1-9. Hij was erg goed in het maken van liederen en spreuken en om die reden kwam veel van de traditionele Joodse wijsheid in de Bijbelboeken Koningen, Spreuken, Hooglied en Wijsheid op zijn naam te staan. Op Gods vraag; Wat wil u dat Ik u Geef? Had hij immers een opmerkzame geest gevraagd om recht te kunnen spreken voor Gods volk en om onderscheid te kunnen maken tussen goed en kwaad, 1 Koningen 3:5-9. Beroemd is zijn uitspraak in een geschil tussen twee vrouwen, van wie de een haar kind in de slaap had doodgedrukt. Beiden zeiden dat ze de moeder waren van het levende kind. Uiteindelijk gaf hij opdracht het levende kind doormidden te hakken en eerlijk in de vrouwen te verdelen. Een van de moeders smeekte dat het kind dan maar aan de ander geven moest worden. Zij was de ware moeder. Deze beslissing is de geschiedenis ingegaan als het Salomonsoordeel, 1 Koningen 03,16-28.

Oudtestamentische figuur, Salomon, de zoon van koning David en Bathseba, de derde koning van Israël. Salomon was beroemd vanwege zijn wijsheid, weelde en zijn bouwwerken. Tijdens Salomon' s regering werd de tempel van Jeruzalem voltooid. Beroemd is zijn gebed bij de inwijding. Israël had een tijd van vrijheid, voorspoed en een internationale economische en politieke betekenis onder Salomon.

'De faam die JHWH Salomo verleend had was ook doorgedrongen tot de koningin van Sheba en zij wilde het zelf wel eens zien, want ze zat vol met allerlei vragen die ze hem graag zou willen stellen. Zij begaf zich naar Jeruzalem met een zeer grote stoet kamelen, beladen met reukwerken, zeer veel goud en kostbare stenen. Toen zij bij Salomo gekomen was, legde zij hem alles voor wat zij in de gedachte had. Maar Salomo wist het antwoord op al haar vragen; niets was voor de koning zo duister dat hij het antwoord schuldig moest blijven. Toen de koningin van Sheba zag hoe wijs Salomo was en toen zij het paleis zag dat hij had laten bouwen, de spijzen op zijn tafel, de hovelingen die mee aanzaten, de lakeien in hun uniform, de schenkers, de brandoffers die hij geregeld opdroeg in de tempel van Jahwe, was zij buiten zichzelf van verbazing en zei ze tot de koning: ‘het is dus waar wat ik in mijn land gehoord heb over uw wijsheid en uw ondernemingen. Ik heb het niet kunnen geloven, totdat ik hier kwam en het met eigen ogen zag. Heus, men heeft mij nog niet de helft verteld; u bezit meer wijsheid en rijkdom dan ik gehoord had. Wat een voorrecht voor uw mannen, wat een voorrecht voor Uw dienaren, dat zij voortdurend voor u staan en uw woorden van wijsheid mogen horen. Gezegend zij Jahwe uw God, die in u zoveel welgevallen heeft gehad dat Hij u geplaatst heeft op de troon van Israël, en u in zijn aanhoudende liefde voor Israël tot koning aangesteld heeft om recht en gerechtigheid te handhaven’. Zij gaf de koning honderd twintig talenten goud, zeer veel reukwerk en ook kostbare stenen. Nooit meer is er zoveel reukwerk aangevoerd als de koningin van Sheba toen aan Salomo heeft geschonken.

Chiram, die met zijn vloot uit Ofir goud aanvoerde, bracht vandaar ook zeer veel sandelhout en kostbare stenen mee. Dit sandelhout liet Salomo verwerken tot meubilair voor de tempel van Jahwe en het koninklijk paleis, en verder nog tot citers en harpen voor de zangers. Nog nooit was er zulk sandelhout aangevoerd en men heeft het, tot vandaag toe, ook nooit meer gezien.

Van zijn kant gaf Salomo aan de koningin van Sheba al wat zij maar wenste, naast wat hij haar uit eigen beweging aanbood. Hierop aanvaardde zij de terugreis en keerde met haar dienaren naar haar land terug, 1 Koningen 10,01-13.

Tegen het einde van zijn leven maakte Salomo een beslissende fout: hij gaf de meisjes in zijn harem toestemming hun oorspronkelijke goden te vereren. Zo sloop een waardepatroon in het leven van de Israëlieten binnen dat niet in overeenstemming was met Gods aanwijzingen. Daar ligt in de ogen van de Bijbelse profeten de oorzaak van alle ellende die Israël in de komende eeuwen zal overkomen. Na zijn dood viel het rijk uiteen in het Noord en Zuidrijk rond 926 v. Chr.

Hij is patroon van de Solomon-eilanden. Omdat hij door de traditie wordt beschouwd als de dichter van het Hooglied in de bijbel, wordt hij ook vereerd als patroon van de liefde.

Hij wordt bij timmerlieden als uithangbord gebruikt. Een koekenbakker die Spreuken gelezen had over ‘lippen die druppen van honingzeem,’ hing het bij zijn koekbakkerij.

Voor het bouwen van de tempel gebruikte Salomon geen gereedschappen. 1 Koningen 6:7 ‘en geen hamer of beitel of enig ijzeren gereedschap werd gehoord bij het bouwen van het huis.’ Het werd dus op magische wijze gebouwd. De Salomonszegel dankt zijn naam aan de zegelachtige indrukken in de kruipende wortelstok. Dit is een vertaling van middeleeuws Latijn Radix Sigilli Salamonis of sigillum salomonis. Een Rabbijnse sage verhaalt: ‘Salomon moest de Schamir hebben om de rotsen die hij tot het bouwen van zijn tempel nodig had te laten springen. Hij liet dus het nest van een auerhoen opzoeken en met kristal bedekken. Daar de auerhoen nu niet meer bij zijn jongen kon komen vloog hij weg en haalde de Schamir en wou die op het kristal leggen. Maar nu begonnen Salomon ‘s knechten zo hard te roepen dat de vogel verschrikt werd en de Schamir (springwortel) liet vallen. Dit zou de wortelstok van de salomonszegel geweest zijn.

Als dank voor de springkracht van de wortel, wat vooral handig was tijdens de tempelbouw, drukte Salomon zijn stempel hierop. Het werd een soort toverstaf, de springwortel van de sprookjes.

Uvularia amplexifolia en de heggenrank Bryonia alba behoren tot deze dag.

Naar Guido Gazelle is de plant van zijn dag de struik die hij barberinekens noemt, de zuurboom of Berberis.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/