30 oktober

Uit en.wikipedia.org

30 oktober, H. Marcellus van Tanger (Tingis) (Marcellus the Centurion, Spaans San Marcelo): Latijns van Marcus, van Mars, de oorlogsgod. Al bij de Romeinen bestond een familie Marcelli, bijvoorbeeld. Marcus Claudius Marcellus was generaal tijdens de tweede Punische oorlog in de 3^de eeuw v. Chr. Het was eveneens een naam van de neef van keizer Augustus. Verschillende heiligen zijn er van deze naam.

Volgens de overleveringen was Marcellus een Romeins centurio die gestationeerd was te Tingis, nu Tanger of Tangiers en weigerde deel te nemen aan de gewone verjaardag verering van keizer Maximilianus. Hij gooide zijn militaire kleding af, wapens en wijntak, het insigne van zijn rang, en werd al gauw voor een rechter gebracht die Fortunatus heette. Die legde zijn zaak voor aan Maximianus en Constantius, de laatste was vriendelijk tegenover christenen. Marcellus bekende schuld en werd gemarteld met een zwaard, waarschijnlijk in 298 onthoofd. Daarna wordt er verhaald dat de officiële schrijver, een zekere Cassian, zo kwaad was op de zitting dat hij weigerde de hofbevelen op te schrijven en werd ook gemarteld. Marcellus relikwieën kwamen in een schrijn te Leon en hij werd patroon van die stad waar ook de Plaza de San Marcelo naar hem genoemd is.

Een andere versie van deze legende verhaalt dat hij een centurion was van de Legio VII Gemina Pia Felix en geboren was te Len in het midden van de derde eeuw. Hij leefde dicht bij de stadsmuren. Tijdens de verjaardagsfeesten van keizer in juli 298 demonstreerde Valerianus openlijk zijn christelijk geloof door het insigne van zijn rang weg te gooien en dat er maar een God was. Toen werd hij naar Tanger gezonden om berecht te worden door de prefect Agricolanus. Hij werd ter dood veroordeeld en onthoofd op 29 oktober 298 samen met zijn vrouw Nona en zijn 12 zoons (Claudius, Lupercus, Victorius, Facundus, Primitivus, Servandus, Germanus, Faustus, Januarius, and Martial). Servandus en Germanus worden apart gevierd te Cadiz, hun verbinding met Marcellus is twijfelachtig.

30 oktober, H. Germanus: Germaans ger: ‘speer,’ man: ‘man’/ Of van Latijn germanus: ‘broeder.’ De naam is vooral in Frankrijk populair.

Germanus was bisschop van Capuaca in 510 of rond 540 naar wie de stad Casino vroeger St. Germano heette.

Het motto van de stadsvlag is ҆’Videlissima Civitas S.Germany’, (=stad trouw aan St. Germanus). St. Germanus is een van de twee beschermers van de stad, de andere is de beroemde St. Benedicta.

Uit www.reocities.com

30 oktober / 19 november, H. Pontianus: Latijn, ‘bewoner van Pontia’, een eiland voor de kust van Latium, afleiding van Romeins geslachtsnaam Pontius. (vgl. Pontius Pilatus)

Paus 230/31-235. In 235 werd hij door keizer Maximianus Thrax naar Sardinië verbannen en is daar gestorven wegens zware dwangarbeid in de mijnen. Om de Kerk van Rome niet in moeilijkheden te brengen ter oorzaak van zijn definitieve afwezigheid verzaakte hij aan het pontificaat kort na zijn aankomst op het eiland. Waarschijnlijk hebben het slechte klimaat, het slopende werk in de steengroeven en de slechte behandeling het einde verhaast.

Bij zijn dood beschouwde de Kerk hem als een echte martelaar. Enkele jaren later werden zijn stoffelijke resten overgebracht naar Rome en begraven in St. Callixtus.

Uit en.wikipedia.org

30 oktober, Helena van Anjou (Helena van Servië)

Ze werd geboren in 1230 in de Loire vallei als verwante van de koning van Sicili, Karel van Anjou. Ze werd uitgehuwelijkt aan de koning van Servië, Stefan Uros I, als teken van bondgenootschap. Ze leidde een eenvoudig leven, een waakte over de eenheid tussen haar zoons Dragutin en Milutin en over de eenheid binnen haar rijk. Op latere leeftijd droeg ze een geestelijk habijt en liet zich Elisabeth noemen. In 1314 overleed ze te Skodra als non. Helena van Anjou werd heilig verklaard. Ze is zowel een symbool binnen de Rooms-katholieke als de orthodoxe Kerk.

Uit www.csvfblog.org

30 oktober, H. Benvenuta Bojani, (Bienvenue de Bojani)

Ze is geboren in 1255 als zesde dochter van Conrad de Bojani die op een jongen had gehoopt en noemde haar daarom Benvenuta. Ze onderscheidde zich als snel van haar andere zussen omdat ze een haren boetekleed en ijzeren boeteketting droeg. Ze vastte zo veel zodat ze vaak ziek was, ze zou in die periode elke dag de communie ontvangen hebben van de engel Gabriël. Kwam in de derde orde van de dominicanen en verrichtte talrijke genezingen. Ze werd ook vaak geplaagd door de duivel die haar onder verschillende gedaantes probeerde te verleiden. Ze overleed in 1292 en werd zalig verklaard in 1763.

Ze wordt afgebeeld in het zwarte habijt van de orde en meestal geknield en gestrekte armen in het gezelschap van de Maagd en het kind Jezus, Maria zou aan haar verschenen zijn tijdens een kerstnacht en het kind in haar armen gelegd hebben.

Hun feestdagbloem is Coreopsis latifolia.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/