27 mei

Uit www.allmercifulsavior.com

27 mei of 25 mei, H. Beda de Eerbiedwaardige. (Baeda Venerabilis)

Beda was een Benedictijn. Reeds bij zijn leven werden zijn geschriften in de kerken voorgelezen en ontving hij de naam van ‘eerbiedwaardige,’ ‘ venerabilis.’ Of omdat hij op latere leeftijd blind werd had hij een begeleider nodig. Tijdens een wandeling door een dal vol stenen zei de jongeling spottend tegen hem dat er een massa mensen verzameld waren om naar hem te luisteren. Beda begon te preken en toen hij wilde afsluiten zei hij; ‘In eeuwigheid,’ Daarop antwoordden de stenen; ‘Amen, eerbiedwaardige vader.’

Hij is geboren in 672 of 673 en waarschijnlijk in het gehucht Monkton in het gebied van het klooster Wearmouth in Northumberland wiens school hij bezocht. Dit klooster stond onder leiding van de abt Benedictus Biscopius. Hij trad al op zijn zevende in en werd met zijn negentiende diaken en elf jaar later tot priester gewijd en begaf zich in 691 met abt Ceolfried in het klooster van St. Paul te Jarrow waar hij in 702 tot presbyter gewijd werd. Was leraar aan de kloosterschool en wijdde zijn leven aan studie, geschiedschrijving en bijbelonderricht. Hij haalde zijn kennis uit de bijbel en de Latijnse kerkvaders. Hij had een grote kennis van Latijn en kon wat Grieks en Hebreeuws. Hij is overleden de 26^ste mei 735 in laatst genoemd klooster terwijl zijn gebeente later naar Durham werd over gebracht. Door paus Leo XIII is hij tot kerkleraar uitgeroepen en is schutspatroon van geleerden.

Heeft te Jarrow vele leerlingen gevormd en tal van commentaren over Bijbelse geschriften geschreven, als mede homilieën, heiligenlevens, hymnen, epigrammen, chronologische en grammatische werken. Zijn hoofdwerk is de ‘Historia ecclesiastica gentis Anglorum,’ in 5 boeken een nauwkeurig en onpartijdig geschrift aan bronnen ontleende geschiedenis van Engeland tot het jaar 731. Door zijn schrift ‘de sex aetatibus mundi’ voerde hij de tijdrekening van Dionysus Exiquus in de geschiedenisrekening in. Ook schreef hij een natuurwetenschappelijk werk: De natura rerum. Opvallend is dat Beda schreef dat de aarde rond was als ԥen speelbal en niet als ԥen schild.’ Ander historisch werk betreft biografieën van de abten van de kloosters van Wearmouth en Jarrow en over het leven van St. Cuthbert van Lindisfarne. Zijn laatste werk, dat pas op zijn sterfbed werd voltooid, was een vertaling in het Angelsaksisch van het evangelie van Johannes.

Hij wordt afgebeeld als een oude monnik in zwart habijt met kruik, rozenkrans, inktpot, boek ganzenveer en soms schrijvend aan een bureau met daarop een wereldbol en vele wetenschappelijke instrumenten.

Uit www.easterngiftshop.com

27 mei / 28 april, H. Theodora: Grieks theodorus: ‘geschenk van God.’

Theodora was een martelares te Alexandrië. Haar legendarische passio berust op een verhaal dat in de 4^de eeuw al bestond. Tijdens de vervolgingen onder Maximianus werd zij tot de prostitutie veroordeeld maar bevrijd door een jonge christen, Didymus, die zijn soldatenkleding met haar ruilde. Didymus werd daarop gedood en ook zij zou weer zijn gegrepen en gedood.

Uit oca.org

27 mei, H. Therapon, (Therapont of Therapontus) van Cyprus of Sardes)

Hij was bisschop van Cyprus (of Sardes) en stierf de marteldood omwille van Christus tijdens de christenvervolgingen onder keizer Valerianus (253-260). Zijn beulen hadden hem tussen twee dorre palen vastgebonden en vervolgens tot bloedens toe gegeseld. Na zijn dood begonnen de stokken uit te lopen op de plekken waar zijn bloedspatten terecht gekomen waren. De bladeren die eruit groeiden, bezaten geneeskrachtige werking. Zijn relieken zouden later naar Constantinopel zijn overgebracht.

Zijn legende verhaalt dat uit de grond die zijn martelaarsbloed dronk een grote eik ontsprong. Deze eik was altijd groen en men ziet hem nog te Sardes waar deze heilige geboren werd. De boom geneest alle ziekten. Nu, de stad Sofia heet ook Sardica en bij de kerk van de Heilige Petka (Parasceve) ziet men een oude boomstronk die vele kerven en groeven vertoont en half in de muur verborgen zit. Het volk noemt hem ‘de boom van de heilige Therapon’ en op deze dag gaat iedereen naar deze wonderboom en snijdt er een stukje van de tronk. Men draagt het mee naar huis want het bezit grote beschermende kracht. Het volk denk dat Therapon hier de marteldood onderging, doch ten onrechte want hij stierf te Sardes en niet te Sardica. Gelijkenis van de plaatsnaam verklaart het bestaan van de heilige eik.

Uit pietersteinz.com

27 mei, H. Johannes, (Frans Jean, Engels John, Duits Johann, Spaans Juan, Italiaans Giovanni en onze Jan). De naam van verschillende pausen.

Johanna was een vrouwelijke paus (Frau Jutte, Jutta, Gilberta, Agnes of Glancia) die al in haar jonge jaren in mannenkleren liep en zo naar Athene kwam. Later ging ze naar Rome onder de naam Johannes Anglicus, de engelachtige Johannes, en speelde hier haar mannelijke rol verder, had talrijke leerlingen en werd na de dood van Leo IV in 855 als Johannes VIII tot de pauselijke stoel verheven. Na twee jaar geregeerd te hebben zou ze na een val gestorven zijn, naar een ander verhaal werd ze afgezet en leefde lange tijd in boetedoening.

Dit gold tot de 17^de eeuw als historische waarheid tot het weerlegd werd, het is meer stof voor legende. De legende om Pauzin Johanna is sinds de 13^de eeuw overgeleverd. De oorspronkelijke vorm van deze sage bericht van een naamloze pauzin die tegen het einde van de 11^de eeuw geregeerd zou hebben (Chronica universalis Mettensis van Jean de Mailly Mitte in het midden van de 12^de eeuw). Martin van Troppau verlegt deze legende in zijn openbare kroniek van 1277 in de negende eeuw en vult de zwangerschap en bevalling van de pauzin aan die tijdens een processie gebeurde. Twee versies van Martin beschrijven de dood van de pauzin en haar kind bij de geboorte of met de verbanning in een klooster. Latere overleveringen smukken de eerste versie op en ze krijgt andere namen. Er komt pas echte twijfel aan de historiciteit van de legende, die zelfs door pausen voor echt gehouden werd, door de gereformeerde kerkhistoricis David Blondel.

De officile opvolger van Benedictus was geen Johannus of Johanna, maar Benedictus III waar echter weer weinig historisch bewijs voor is zodat sommige vermoeden dat die naam door de R. Kerk zelf uitgevonden is toen Joanna verwijderd werd. Een van de bekendste historische bron is de Liber Pontificalis van de vroegere tegenpaus Anastasius Bibliothecarius die een tijdgenoot van de pauzin was, de opmerking van een pauzin is waarschijnlijk door een latere schrijver als voetnoot overgenomen en werd in de 13^de eeuw gedateerd en is mogelijk door de kroniek van Martins von Trappau ontstaan.

Uit www.catholicculture.org

27 mei, Johannes I, de Heilige uit Toscane die in 523 de heilige stoel beklom werd in 524 tegen zijn wil door de Oost-Gotische koning Theoderich naar Constantinopel gezonden om keizer Justinus I te bewegen om wat milder te zijn tegen de Arianen, maar na terugkeer te Ravenna werd hij in de gevangenis geworpen waar hij op 18 mei 526 stierf.

27 mei, Godefridus; 28^ste bisschop van Utrecht.

Toen de kanunniken die een bisschop moesten kiezen wederom overhoop lagen is het door de onverwachte komst van keizer Frederikus I gebeurd dat de domproost Godefridus wettig werd gekozen.

Hij werd van Rhenen genoemd naar het kasteel van Rhenen. Niet lang na zijn verkiezing kwam er een tweedacht tussen de bisschop en de graaf van Holland over het bezitten van Friesland. Graaf Floris eigende zich dat ganse land toe, de bisschop rekende er ook op en zag dat hij te kort schoot en wendde zich tot keizer Frederik I die het verschil oploste. 1170 is Utrecht en Holland getroffen door een geweldige watervloed en door een brand lelijke gehavend. Hij heeft het kasteel Rhenen aan de kerk van Utrecht geschonken. Gestorven op 27 mei 1177 en is begraven in de St. Maartens kerk.

Naar de oude kroniek van Egmond, en Beka was er nog nooit dergelijke vloed gezien noch gehoord geweest. Junius meent dat de landen van Tessel, Wieringen en het land daarom heen in deze vloed geheel verdronken en in kleine eilandjes verdeeld zijn.

De blauwe bernagie, Borago officinalis, en de egelkool, Ranunculus flammula, zijn de bloemen van de dag.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/