13 oktober

Uit liturgiae-causa.blogspot.com

13 oktober, H. Eduardus III Confessor (Edward de Belijder) . Uit oud-Engels eadweard: ‘beschermer van het erfgoed,’ ead, in oud-Hoogduits ot: ‘erfgoed of bezit,’ het tweede, ward: ‘beschermen of bewaken.’ Naam van verscheidene Engelse koningen uit oude tijd, onder andere Edward the Elder, West-Saksische koning van Engeland in het begin van de 10^de eeuw.

Hij was de laatste Angelsaksische koning van Engeland. Geboren rond 1003 te Oxford als zoon van Etheldred II. Edward was koning van Engeland en bevorderaar van het christelijk geloof. Hij leefde lange tijd in ballingschap omdat de troon door de Deense dynastie bezet werd. Dat was in Normandië waar zijn moeder vandaan kwam wat de aanleiding was dat Engeland lang door Normandische vorsten geregeerd werd. Later werd hij koning, 8 juni 1042, maar was niet tegen de moeilijkheden opgewassen en leidde meer het leven van een monnik. Hij was wel getrouwd, maar hij wenste niet het bed met haar te delen. Omdat hij kinderloos bleef gaf dat moeilijkheden bij de troonopvolging waardoor de hertog van Normandië Engeling veroverde. Ook de Saksische en Deense edelen waren niet blij met hem. Hij stierf in 1066. Zijn stoffelijke resten werden in de Westminster Abbey bijgezet waaraan men tijdens zijn leven aan begon te bouwen. In 1161 werd hij heilig verklaard.

Hij wordt als koning afgebeeld, kroon, zwaard en ring die hij vasthoudt of aan een bedelaar geeft, zoals de legende verhaalt. De bedelaars wa sin werkelijkheid H. Johannes die later aan 2 pelgrims verscheen en hen de ring gaf en beval die terug te brengen naar de koning met de boodschap dat hij hem binnen zes maanden kwam halen om hem naar Gods rijk te voeren. Verder zie je hem met een duif als teken van zachtmoedigheid en een kerk, de H. Petrus zou hem verschenen zijn met de vraag of hij de kathedraal van Westminster weer op wilde bouwen. Soms draagt hij een zieke op de rug, die zou hij naar de kerk gedragen en zo genezen hebben. Wordt aangeroepen tegen klierziektes.

Uit traditionalcatholicfamily.com

13 oktober, H. Faustus, Januarius en Martialis: Latijn faustus: ‘begunstigend of geluk voorspellend.’ Naam van Romeinse keizerinnen, onder meer de vrouw van Marcus Aurelius en van Constantijn de Grote.

Martelaren te Cordoba tijdens Diocletianus rond 304. Ze werden op de brandstapel verbrand. De ‘Tres coronae’ of Tres domini’ de ‘drie kronen, kransen’ of heren,’ genieten in Spanje hoge verering.

In Duits bekend door de 16^deeeuwse zwarte kunstenaar Johann Faust, het prototype van Goethe’ s Faust.

Uit www.pfarrestockerau.at

13 oktober, H. Coloman van Melk (Colmanus, Colommannus, Koloman, ook van Stockerau): in Iers ‘kluizenaar of gehelmde man.’

Coloman was een Ierse pelgrim naar Palestina die in 1012 te Stockerau, bij Wenen, vermoord werd en als martelaar vereerd wordt. Een formele heiligverklaring heeft nooit plaats gehad. In Oostenrijk en Beieren wordt hij als volksheilige vereerd.

Kollman of Koloman was de zoon van de koning van Schotland. Hij vertrok naar het H. Land en kwam daarna in Bohemen. Daar werd hij door de Oostenrijkers die tegen de Turken vochten als verdachte aangehouden en aan een dorre boom opgehangen op 17 juli 1012. Die werd groen en schoot opnieuw in de bladeren. Zijn lijk bleef er anderhalf jaar hangen zonder te vergaan. Toen een zekere Rumaldus er een stukje vlees uit sneed om zijn zoon van jicht te genezen bloedde het lijk alsof hij nog maar net was gestorven. Of een ridder stak zijn lans in de zijde waarna er na al die tijd dat bloed uit vloeide.

Hij wordt afgebeeld aan de boom of als pelgrim met lans en stenen. Wordt aangeroepen door ter dood veroordeelden, reizigers, onweer en hoofdpijn, wordt ook aangeroepen door meisjes die op het punt van trouwen staan.

De barokke kerk St. Coloman voor de poorten van Schwangau werd in zijn huidige vorm gebouwd in de 17^de eeuw. Hier rustte in de zomer van 1012 de Heilige Coloman, een Ierse pelgrim die soms als koningszoon voorgesteld wordt, tijdens zijn pelgrimsreis naar het Heilige land. Volgens de traditie heeft bij de oude bron gerust om dat zijn weg aan de noordkant van de Alpen verder te zetten. In Stockerau bij Wenen kwam hij in het grensgebied en kreeg oponthoud. Vanwege zijn kleding en buitenlandse spraak vermoedde men een Boheemse of Hongaarse spion. Om dat uit hem te krijgen werd hij gruwelijk gefolterd. Coloman bekende dat hij ' pauper Christi' was, arme van Christus die op pelgrimstocht was, men geloofde hem niet en hing hem weer aan de vlier. Dat zou op 17 juli 1012 geweest zijn. Aan zijn lijk en op zijn graf gebeurden verschillende wonderen zodat al snel de onschuld van de gehangene duidelijk werd. De landheer, Markgraaf Heinrich I, gebood dat zijn lichaam naar Melk gestuurd moest worden waar het op 13 oktober 1014 bijgezet werd en op deze datum wordt zijn feest gevierd. In 1720 stuurde de abt van het klooster in Melk de bedevaartkerk te Schwangau een originele relikwie van H. Coloman. Hij werd landspatroon van Oostenrijk.

Karel de V heeft bij het Colomansfeest in 1552 de stad een marktrechtbrief gegeven, waarschijnlijk omdat de stad toen tot bloei kwam. Tijdens het Colomansfest, dat ieder jaar op de tweede zondag in oktober wordt gevierd, wordt ook de waarschijnlijk in de 16^e eeuw ontstane traditionele optocht te paard gehouden. Meer dan 200 prachtig opgetuigde paarden, meestal bereden door vrouwen in klederdracht, nemen daaraan deel. Het plaatsen van tijdpalen, lichtmispalen, meipalen is een algemeen gebruik. Het was een gebruik om hoge palen op te richten wiens spits door de opgaande zon beroerd werd. Het Oudhoogduitse woord Sul werd voor zowel zon als voor zuil gebruikt. De datum om zo’n tijdpaal of zonnezuil te zetten, die ook lichtmispaal genoemd werd, was bij de Germanen 1 februari op de dag waarop we nu Maria Lichtmis vieren. Dat was vooral nodig als er geen bijzondere bergspitsen waren die als kalender of tijdmeter konden dienen. Bij de Germanen heette zo’n paal ‘Tin-Pal’ mogelijk van timmerhout afgeleid waar ook de Engelse vorm tinpal man voor timmerman voortkomt) Bij de Kelten noemde men dat hun ‘Colman.’ De Coloman kerk heeft dat bijzondere, waarom ze steeds gefotografeerd wordt, haar bijzondere hoogte, witte en zeer slanke vorm waarop een gouden spits zit die zich in de zon spiegels als een reisteken. De berg erachter, die hoog is en opvalt, heet ‘Suling,’ afgeleid van SUL voor zon en zuil. En daartussen ligt het slot ‘Neuschwanstein’van Koning Lodewijkl II dat zo geliefd is dat ze voor alle sprookjeskastelen geliefd is zoals je in Disney-Land ziet. Dit kasteel is ook wit en heeft ook zoծ opvallende toren die hoog in de hemel gaat. Bij de Kelten en Germanen werd die paal op 13 oktober, wat 40 weken na Driekoningen is, weer verwijderd. Het neerzetten is het begin van het boerenjaar en het verwijderen het eind ervan, het licht verdwijnt. In het volksgebruik verschijnt de H. Coloman op de 13^de onder een galg, de jaargod werd gehangen.

Uit en.wikipedia.org

13 oktober, H. Romulus: evenals de naam Rome (Roma) ook wel van Etruskische oorsprong van een vorm rumh-na, de betekenis onzeker. Volgens de sage is hij de stichter van Rome en eerste koning. Hij was de zoon van Mars en Rhea Silvia, tweelingbroeder van Remus. Ze werden door een wolvin gezoogd en later opgevoed door de herder Faustulus. Hij werd bij de Romeinen als een god vereerd en gelijk gesteld met Quirinus.

Romulus was bisschop van Genua in onbekende tijd. Vita uit de 8^{ste of} 9^de eeuw.

Uit nearemmaus.com

13 oktober, H. Theofilus: Grieks theos: ‘god en vriend,' dus ongeveer, vriend van God. Naam van degene aan wie Lucas zijn evangelie richtte, Lucas 1:3, ook in Handelingen 1:1. Waarschijnlijk was hij een hoge Romeinse ambtenaar.

Theofilus was bisschop van Antiochië en is overleden rond 180.

De herfst alant, Helenium autumnale, is de bloem van zijn dag, verder de veranderlijke Dahlia.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/