14 juli

Uit blog.seniorennet.be

14 juli, Franse nationale feestdag.

Quatorze juillet, nationale feestdag, 14 juli, dag van de Parijse revolutie die de nationale feestdag van Frankrijk is geworden, is een mengeling van plechtigheid (militaire parades) en feestelijkheid (openbaar bal en vuurwerk). De bestorming van de Bastille op 14 juli 1789 wordt in Frankrijk al meer dan een eeuw herdacht.

Uit allart.biz

14 of 15 juli, H. Bonaventura: ‘een goed lot, een goede toekomst,’ vgl. Bonifatius.

Eigenlijk heette hij Giovanni di Fidenza, was een beroemd godgeleerde. Hij werd geboren in 1221 te Bagnarea op het grondgebied van Florence. Van 1236 tot 1243 studeerde hij theologie aan de universiteit van Parijs. Ten gevolge van een belofte van zijn moeder werd hij Franciscaner monnik, 1240, en verkreeg zo de naam Bonaventura. Dat omdat hij als kind doodziek was en door Franciscus van Assisi genezen werd die daarop uitriep O buona ventura!, O goede toekomst!. Minstens vanaf die tijd moet hij colleges gevolgd hebben van zijn medebroeder Alexander van Hales. Hij doceerde in Parijs van 1248 tot 1255 in de rang van sententiarius, docent over de Libri Sententiarum van Pertus Lombardus. Dit was een opvallend lage rang voor iemand van zijn formaat. In 1253 werd hij hoogleraar in de theologie te Parijs, verwierf door zijn wijsheid de naam van ‘docter seraphicus’, ‘engelachtige leraar,’ en kwam in 1265 als generaal aan het hoofd te staan van zijn orde. Hij reorganiseerde de orde onder andere door studie tot een vast element te maken. Hij schreef in die hoedanigheid het officiële heiligenleven van Franciscus van Assisi, de stichter van de Franciscanen. Zelf wordt Bonaventura vaak als tweede stichter van zijn orde gezien. Zijn werken hebben een duidelijke mystieke inslag en zijn middeleeuwse bijnaam luidde daarom doctor passionis, ‘doctor van het lijden.’ Behalve zijn commentaar op Petrus Lombardus zijn vooral zijn Itinerarium mentis ad Deum en het Breviloquium bekend. Door paus Gregorius X tot kardinaal en tot bisschop van Albano benoemd en woonde als diens legaat de Kerkvergaderingen bij te Lyon. Hij overleed aldaar op de 14^de juli 1274 aan de gevolgen van zijn strenge onthouding.

Door Sixtus IV werd hij onder de heiligen opgenomen en is de beschermheilige geworden van Lyon. Organisator van de Franciscaner orde, kardinaal, bekend mysticus.

Hij wordt afgebeeld als theoloog of monnik in Franciscaner habijt, soms als kardinaal met ergens de kardinaalshoed en soms aan een boomtak omdat de boodschappers hem de hoed kwamen brengen als teken van zijn benoeming, maar dat hij die gewoon aan een tak hing en verder werkte in de tuin. Attributen zijn verder; boek, inktpot, ganzenveer, kruis, rozenkrans. Schutspatroon van arbeiders, theologen en kinderen omdat hij als kind genezen werd door H. Franciscus.

Uit www.pylgeralmanak.nl

14 juli, H. Marcellinus of Marchelmus van Deventer, (Marchelm, Marculphus, Marculf, Marcello di Deventer of Marculphus) Latijns van Marcus, van Mars, de oorlogsgod. Al bij de Romeinen bestond een familie Marcelli, bijvoorbeeld. Marcus Claudius Marcellus was generaal tijdens de tweede Punische oorlog in de 3^de eeuw v. Chr. Het was eveneens een naam van de neef van keizer Augustus.

Marcellinus was een Angelsaks die in zijn jeugd door de heilige bisschop Willibrordus in goede en heilige zeden te Utrecht werd opgevoed. Toen hij dat voltooide is hij naar Rome gegaan. in die tijd bevond zich daar Gregorius die Bonifatius op zijn derde reis was gevolgd. Gregorius heeft nadat hij verschillende heilige boeken verzameld had heeft hem met toestemming van Bonifatius en nog een andere Engelse jongeman, Markwinus, mee naar Utrecht genomen om die als zijn leerlingen te houden. In die tijd was Ludgerus gewoon in de plaats van Gregorius de studenten te laten studeren en psalmenzangen 's nachts te zingen is hem Gregorius in een droom gekomen en zei tot hem dat hij zijn kleren in drie hopen moest gooien wat later verklaard werd dat die drie hopen betekenen het bewind over drie volkeren die ge als herder hebt te voeren en dat Gregorius twee gezellen had meegenomen voor de andere twee. Toen Gregorius door drievoudige vermaning van de Heer was aangespoord om aan het volk dat op de Franse en Saksische grenzen aan de rivier IJsel wonende het evangelie te verkondigen stuurde hij Liaswinus en ook Marchelmus. Hij zou in Oldenzaal, Oldenzeel, overleden zijn, omstreeks 775, maar naar Deventer overgebracht.

Zijn relikwieën worden, tezamen met die van Sint Lebuinus en de heilige bisschop Radbodus te Deventer in een zilveren schrijn bewaard, zie 12 november..

Apostel van Twente. Hij wordt wel als monnik afgebeeld, meestal als priester met kazuifel. Soms houdt hij een boek en een ganzenveer in de hand. Aan zijn voet zitten enkele zieken omdat hij enkele zieken 2 melaatsen zou hebben genezen voor een kloosterpoort te Utrecht. Vaak wordt hij al prekende voorgesteld met een open boek in de hand.

Marcellinus schijnt vooral in Oldenzaal en Coevorden te hebben gewerkt. Bij de inval van de Saksen ging hij terug naar Utrecht, waar hij bewaker van de Sint Salvator-kerk werd.

Uit nl.wikipedia.org

14 juli, H. Vincentius Madelgarius, (Vincent Mauger, Madelgaar, ook van Soignies en van Zoningen) De tweede naam is zijn oorspronkelijke Germaanse naam: Latijn werkwoord vincere: ‘overwinnen,’ dus de overwinnaar. Naam van verschillende heiligen.

Vincentius is geboren als Madelgarius uit een aanzienlijk Frankisch geslacht, Merovingers, rond 607 te Strpy. Hij werd graaf van Henegouwen en trouwde rond 635 met H. Waltrudis van Bergen. Ze kregen vier kinderen die een voorbeeldige christelijke opvoeding kregen. Hij en zijn echtgenote met hun vier kinderen werden later heilige verklaard, H. Landricus van Zinnik werd bisschop te Meaux, H. Dentelinus overleed op 7jarige leeftijd, H. Adeltrudis en H. Madelberta werden abdis in Maubenge. Toen die kinderen volwassen waren besloten ze om zich uit de wereld terug te trekken en ontbonden ze hun huwelijk, zij werd abdis in Bergen, Mons. Hij stichtte in 642 de abdij Haumont aan de Samber en nam de naam Vincentius aan, daar kende het klooster zo'n grote toeloop dat hij het rustiger aan wilde doen en zich terugtrok op zijn landgoed Zinnik waar hij een abdij stichtte en daar op 14 juli 677 overleed en begraven werd.

Hij wordt afgebeeld in adellijke kleren en meestal met zijn 2 zoons, ook wel als abt met een kerkmodel in de hand. Wordt aangeroepen tegen zenuwpijnen.

Met de bron uit www.stad.com

14 juli, H. Ragenufla van Incourt (Ragenofle, Reginulfa, Reginufla, Raynoffre of Reinolfa, ook van Brabant, België of van Leuven).

Volgens de legende werd zij ten tijde van koning Dagobert uit adellijke ouders geboren in het plaatsje Brumvaz. Van jongs af aan wijdde zij zich aan werken van christelijke naastenliefde en had zich voorgenomen maagd te blijven omwille van Christus, net als haar grote voorbeelden Aldegondis van Maubeuge en Geertruida van Nijvel, familie van haar. Nadat ze door haar ouders aan een edelman was beloofd, Ebronus, stelden haar ouders een datum vast waarop de plechtigheid zou plaatsvinden. Maar zij ontvluchtte met een dienares het ouderlijk huis en ging in de bossen wonen, niet ver van Incourt. Daar is zij niet lang daarna overleden in ellendige omstandigheden. Haar ouders vonden haar lichaam en deden boete. Op de plaats waar zij woonde ontspringt een bron; vereersters komen er water putten om koortsen af te weren.

Ze wordt afgebeeld als jonge vrouw in adellijke kleren, in de hand een witte lelie als symbool van maagdelijkheid en bij haar voeten de bron.

Hun bloem is de Amerikaanse wolfsboon, Lupines perennis.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/