29 januari

Uit picturebazzar.wordpress.com

29 januari of 24 januari, H. Franciscus van Sales (Franciscus Salesius) : ‘de Fransman.’

Franciscus, Francois de Sales, werd geboren op 21 augustus 1567 op het stamslot van het geslacht Sales in Savoye. Aanvankelijk kreeg hij een opleiding in de rechten te Parijs en Padua en weigerde de rijke huwelijkskandidate te trouwen, maar in 1591 werd hij priester tegen de wens van zijn ouders, ook door bemiddeling van Claude de Granier, bisschop van Genève. Sinds 1594 werkte hij aan de zuidelijke oever van het meer van Genève, Annecy, tegen het zich daar verspreidende Calvinisme. In 1602 werd hij bisschop van Genève als opvolger van Granier. In 1610 stichtte hij met Jeanne Francoise Fremiot de Chantal de vrouwelijke orde van Visitatie (Visitandinnen) Enkele hoge aangeboden posten wees hij af om te blijven werken in zijn arme diocees. Hij schreef zijn Philothea en veel andere werken waarin hij de geest van liefde en zachtmoedigheid neerlegde. Hij was een uitgesproken voorstander van de hervormingen tijdens de Contrareformatie. Op een reis naar Lyon overleed hij op 28 december 1622 te Annecy waar zijn graf spoedig een pelgrimsoord werd. In 11661 werd hij zalig verklaard door paus Alexander VII, in 665 werd hij heilig verklaard door dezelfde paus.

Sinds 1923 is hij schutspatroon van de R. K. pers en schrijvers vanwege zij grote literaire activiteit. De congregatie van Salesianen van Don Bosco is naar hem genoemd en zo ook de oblaten van H. Franciscus van Sales.

Hij wordt afgebeeld als bisschop met naast hem een boek, inktpot, pen of ganzenveer, borstkruis en een duif met doornen omringd hart vanwege zijn liefde tot Christus. Hij was een groot liefhebber van bloemen en hij ontleende aan hen veel zinnebeeldige spreuken. Schutspatroon van schrijvers, redenaars, uitgevers en journalisten. Dat naar de sensatie die hij verwekte met zijn bewering dat men geen priester of kloosterzuster behoefde te zijn om heilig te worden.

Uit www.st-matthias-trier.de

29 januari, H. Valerius: Latijn valere: ‘sterk zijn, gezond zijn of invloed hebben.’ Reeds de naam van een bekend Romeins geslacht. De Romeinse keizer Valerianus 253-260 stond aanvankelijk verdraagzaam tegen het christendom, later werd hij een vervolger.

Valerius was prediker aan de Rijn en de Moezel en waarschijnlijk de tweede bisschop van Trier als opvolger van de heilige Eucharius in de tweede helft van de derde eeuw. Bisschop Cyrillus liet in de 5^de eeuw zijn gebeente met die van Eucharius in een door hem opgerichte kerk brengen. Nu is er de St. Mathhias basiliek met in de crypte het gebeente van de twee heiligen.

29 januari, H. Maurus: Latijn maurus: ‘Moor, uit Mauritanië.’ Naam van enige heiligen.

Maurus was een Romeinse martelaar uit onbekende tijd. Hij kwam uit Afrika om de tombes van de apostels te bezoeken en onderging het marteldom onder Celerinus, gouverneur van Rome.

Uit de.gloria.tv

29 januari, Julianus Hospitator (Julianus de Gastvrije)

Gustave Flaubert: Drie vertellingen (Een eenvoudig hart, De legende van de heilige Julianus de gastvrije en Herodias, La legende de saint Julien l’hospitalier, Un coeur simple en Hrodias)

Drie korte verhalen, waarvan het eerste het eenvoudige leven schildert van boerenmeisje Flicit, die haar enig geluk vindt in de toegewijde zorg voor haar meesteres, mevrouw Aubain.

De legende van de heilige Julianusՠis het verhaal van een edelman, die volgens een voorspelling zijn rijke ouders zou doden en daarom zijn ouderlijk kasteel ontvlucht. In het derde, bijbels verhaal weet de dansende Salome, dochter van ‘Herodias’ de grote Herodes Antipas te verleiden haar op een schaal het hoofd van Joannes de Doper te laten aanbieden. De vertaling verschilt ingrijpend van die van Rob en Lucie Geuljans (Spectrum 1978) en is vrijwel altijd gelukkiger. Tussen de sobere eenvoud van Flicit en de praal van de heersende Herodes staat de Struise figuur van Julianus, -de middeleeuwse legende tussen de moderne novelle en de romeins-joodse wereld uit de eerste eeuw-, drie verhalen, waarvan Flaubert zijn onmiskenbaar meesterschap over stijl en taal bevestigt

De jonge Julianus kreeg tijdens een jacht op een hert te horen dat hij zijn ouders zou vermoorden. Hij vluchtte daarom en trouwde met een rijke weduwe. Toen hij een keer weg was gaf zijn vrouw hun bed aan zijn vader en moeder die hem aan het zoeken waren. Julianus kwam thuis en herkende hen niet in het donker en dacht dat zijn vrouw ontrouw as geworden en doodde zo zijn ouders. Uit boete stichtte hij daarna bij een rivier een huis voor pelgrims en zette mensen gratis over het water.

Hij wordt afgebeeld in burger kleding of als jonge edelman met hert, bootje en soms met een zwaard, het moordwapen. Ook wel soms als reiziger met en zieke of met Christus, soms op de rug of schouder als een Christophurus omdat hij eens een stervende pestlijder overzette. Later bleek het Christus te zijn die hem vergiffenis kwam schenken. Schutspatroon van reizigers, herbergiers en pelgrims

De plant van zijn feestdag is de pluimvaren Osmunda regalis.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/