25 september

Uit en.wikipedia.org

25 of 1 september, in Spanje 7 juli, H. Firminus van Amiens, (Firminus van Pamplona, Firmin) : Latijn firmus: ‘sterk, krachtig of standvastig.’

Hij was de zoon van de bekeerde senator Firmus. Deze heilige werd in Pamplona geboren en ging naar Frankrijk als missionaris en bouwde een kerk te Amiens. Vanwege de talloze bekeringen die hij verrichtte werd hij zonder proces gemarteld en stierf vermoedelijk rond 290 als martelaar bij de kerstening van Gallië, hij zou onthoofd zijn. Pamplona viert ieder jaar van 6 tot 14 juli de Fiestas de San Fermn, de feesten ter ere van Sint Firminus, de beschermheilige van de stad. Jaarlijks wordt zijn beeld op 7 juli in een plechtige processie door de oude binnenstad van Pamplona gedragen.

Op de eerste dag volgt volgens de traditie het stierenrennen ter ere van de heilige Firminus in het Spaanse Pamplona waarbij vaak vele mensen gewond raken.

De dertiende dag van januari, midden in de winter, werd het teruggevonden lijk van Firminus in de domkerk van Amiens gedragen. Terwijl dat gedaan werd veranderde het weer, de lucht werd ineens zo warm dat de bomen bloemen voortbrachten en hun takken vol eerbied neerbogen als de lijkkist voorbijging. Deze bloemen genazen vele ziekten. Tot gedachtenis aan dat wonder doen de Kanunniken van Amiens, in zomerkleren, ter plaatse een heerlijke processie en branden in de kerk veel wierook en welriekende kruiden.

Hij wordt afgebeeld met zijn hoofd in zijn handen, soms zit er een eenhoorn aan zijn voeten als symbool van zuiverheid. Verder met zwaard of bijl, martelaarspalm, stokken of gesel omdat hij eerst afgeranseld werd. Onder zijn voeten ligt soms een man, Auxilius, die hem veroordeelde. Patroonheilige van bakkers, kuipers en wijnhandelaars. Wordt aangeroepen tegen zweren, reuma, krampen en huidziektes.

25 september, H. Ermfried (Irmfried) : Duitse naam uit Germaans, het betekent ongeveer, ‘beschermd door Irmin,’ de stamgod van de (H)Erminones, fired: ‘vrede of bescherming.’

Ermfried was een monnik te Luxueil in Noord-Frankrijk en stichter en eerste abt van het klooster Cusance bij Besançon. Gestorven rond 670.

25 september, Sint Odilbald, (Adelbold I, Adalboldus) Germaans odil: ‘bodem of erfgoed,’ bald: ‘stoutmoedig.’

Bisschop van Utrecht (866/7-899) Onder hem werd het bisschopszetel ten gevolge van de invallen der Noormannen naar Deventer verplaatst. Hij trad een paar maal op als scheidsrechter in Keulse aangelegenheden en bezocht de synodes in Keulen in 873 en 887, die in Trebur in 895. Hij is Gestorven op 25 september 899. Adelbold werd in de St. Salvatorkerk in Utrecht begraven.

Uit www.pylgeralmanak.nl

25 september, Albertus van Jeruzalem (Albert Avogadro)

Hij is geboren rond 1140 of 1149 te Gualtieri. Werd bisschop van Bobbio en Vercelli en diende als pauselijk legaat tot hij in 1204 benoemd werd tot patriarch in Jeruzalem.

Hij wordt samen met Berthold van Calabri beschouwd als de stichter van de Karmelietenorde waarvoor hij de orderegel schreef. Overleden te Akko op 14 september 1214.

Albertus wordt vaak afgebeeld in de bruine kledij van zijn orde, witte mantel met kap. Op zijn arm zit meestal het kind Jezus. Andere attributen zijn een regelboek, een kruis, een witte lelie (onschuld), een pen, een mes (hij zou gestoken zijn door een ontslagen beambte) en een lamp die hij gebruikte tijdens zijn nachtelijke waakuren. Soms ligt aan zijn voeten een vrouw die hij zou hebben bevrijd van de duivel.

Soms wordt hij voorgesteld als bisschop, maar dan blootshoofds. Hij wordt vaak afgebeeld met de paus, die hij een schriftrol aanbiedt.

Hij wordt beschouwd als heilige door de Karmelieten en als zalige door de Rooms-katholieke kerk en wordt herdacht op 25 september en door de Karmelieten op 8 april.

Uit nl.wikipedia.org

25 september en 21 maart, Nicolaas van Fle.

Hij is geboren in 1417 te Sachseln als Nikolaus Luwenbrugger en getrouwd met Dorothee Wyss, samen kregen zij tien kinderen (vijf zonen en vijf dochters).

Nicolaas van Fle was erg gelovig. Reeds als kind kreeg hij visioenen, die in de loop der jaren kreeg steeds frequenter en heftiger werden. In 1467 vertrekt hij naar Bazel waar hij wil leven als kluizenaar met toestemming van zijn vrouw. Onderweg krijgt hij echter een visioen, dat hem ertoe aanzet om terug te gaan naar de Ranft-vallei, ongeveer een uur lopen van het huis van zijn gezin. In eerste instantie woont hij daar in een hut gemaakt van takken en bladeren, maar in 1469 bouwen de lokale autoriteiten een cel en een kapel voor hem, die gewijd wordt aan Thomas, Bisschop van Ascalon. Daar woont hij, als broeder Klaus, tot aan zijn dood in 1487. Gedurende die tijd (ruim 20 jaren) zou hij niet gegeten en gedronken hebben, met uitzondering van de dagelijkse eucharistie. Tijdens zijn kluizenaarschap wordt hij bezocht door vooraanstaande personen uit heel Europa, die hem om advies vragen. In 1480 vraagt Henry Imgrund, pastoor van Stans, hem om advies in een dreigende oorlog tussen de Zwitserse confederaties; met zijn advies wordt de oorlog voorkomen. Overleden te Ranft op 21 maart 1487.

Nicolaas van Fle is de eerste patroon van Zwitserland. In 1669 wordt hij zalig verklaard door paus Clemens IX en in 1947 wordt hij door paus Pius XII heilig verklaard. Zijn graf en kapel behoren tot de belangrijkste bedevaartsoorden in Zwitserland.

Hij wordt afgebeeld als kluizenaar met baard, blootsvoets, in de hand een grote rozenkrans en een stok of kruisstaf, ook wel een boek of beker. Soms wordt hij geknield voorgesteld en dan weer liggend in een doornstruik waar de duivel hem had ingegooid.

De mooie heideachtige, Daboecia, is de plant van de dag.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/