24 maart

Uit mystgabriel.com

24 maart, H. Gabriel: Hebreeuws voor: (‘sterke) man van God. (Hebreeuws: גבריאל, Arabisch جبريل Djibriel) is een aartsengel die als boodschapper van God een belangrijke rol speelt volgens de Joodse Tenach, respectievelijk het christelijke Oude Testament, Nieuwe testament en Islam.

In de bijbel geeft hij onder andere aan Daniël de verklaring van de Messiaanse geschiedenis, Daniël 8:16. Hij is de aankondiger van de geboorte van Johannes de Doper, Lucas 1:11 en van Christus, Lucas 1:26. Hij wordt genoemd de engel van de Menswording. Gabriël kondigt het einde aan van het oude verbond en tevens het begin van het nieuwe. In de Joodse traditie wordt Gabriël niet alleen als boodschapper van God beschouwd, maar ook als de ‘engel des doods.’ De Talmud beschrijft hem als de enige engel die Syrisch en Chaldees (Oost Semitische Akkadische taal) sprak. Het was door zijn stem dat God zich aan de Mohammed openbaarde en aan Mohammed de Koran dicteerde. Hij begeleidde Mohammed ook op zijn reis naar de hemel. Gabriël wordt in de Koran op drie plaatsen met name genoemd; op tenminste drie andere plaatsen vindt een toespeling op hem plaats.

Naar de opgave van de H. Dominicus vlocht de Aartsengel Gabriël uit honderd vijftig hemelse rozen drie kransen voor Maria, de ene uit witte rozen beteken haar blijdschap, de tweede uit rode rozen haar smarten de derde uit gouden rozen haar glorie. Gabriël was de engel die aangewezen werd om de boodschap van de onbevlekte ontvangenis van Jezus mee te delen aan Maria. In de christelijke kunst worden engelen en ook Gabriël afgebeeld als een man in een lang gewaad met vleugels op de rug en als symbool van heiligheid een aureool rond het hoofd. In schilderijen of Byzantijnse iconen van de ‘annunciatie’ (aankondiging) heeft de engel Gabriël in zijn hand vaak witte lelies als symbool van de maagdelijkheid van Maria; soms ook een bazuin (symbool van de aankondiging van een belangrijke gebeurtenis). Op iconen waarop de aartsengel Gabriël alleen wordt afgebeeld, heeft hij meestal een scepter in de hand als symbool van door God gegeven autoriteit.

Als aspecten van de levenskracht kunnen ze zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken aannemen. Gabriël wordt daarom in de oude heidense religies vertegenwoordigd door de Maangodinnen als Diana, Selene, Hathor, Hecate en Ceridwen.

De magische voorstelling van Gabriël is een rijpe man die de gebogen sikkel van de wassende Maan op zijn voorhoofd draagt. Dit maansymbool bedekt het derde oog dat toegang verleent naar paranormale vermogens. Gabriël draagt een zilveren mantel die het licht reflecteert als kristallen glas. Gabriël kan opgeroepen worden om alle dingen te vermeerderen. Hij heeft in het bijzondere de heerschappij over paranormale krachten, astrale reizen, conceptie, dromen, geboorte, alle zaken verbonden met vrouwen, zeereizen, het huis en de verbeelding.

Uit www.oceansbridge.com

24 maart of 7 september, H. Judith. Hebreeuwse naam (soms ook Jehudit; vgl. mannelijke vorm Juda of Jehuda) = ‘vrouw uit Juda. ‘Joodse, in de zin van gelovige Joodse vrouw.’

Oudtestamentische vrouw en Joodse heldin.

Over haar wordt verteld in het boek Judith, rond 660 v. Chr., dat door de protestanten niet als een volwaardig Bijbelboek wordt beschouwd, maar door de katholieken wel, zij het van wat minder belang; vandaar dat het door hen ‘Deuteronium-kanoniek’ wordt genoemd: ‘van de tweede lijst.’

Volgens het daarin vertelde verhaal zou de stad Bethuli ten tijde van Nebukadnezar ( 562 voor Chr.) belegerd zijn geweest door de Assyriërs. Het leger stond onder aanvoering van Holofernes. De inwoners waren uitgeput en de wanhoop nabij. Maar Judith sprak hun moed in en begaf zich in haar mooiste gewaden naar het vijandige legerkamp en wist zo Holofernes het hoofd op hol te brengen. Hij richtte voor haar een feestmaal aan, waar zij heel weinig, maar hij des te meer bij dronk. Tenslotte werd hij overvallen door slaap. Dat was het moment voor Judith om een zwaard tevoorschijn te halen en generaal Holofernes het hoofd af te slaan. Dat verborg zij in haar gewaden en eenmaal in de stad gekomen toonde zij het aan de bewoners. Dezen raakten bij het zien hiervan in een ware overwinningsroes, deden een uitval en wisten de vijand te verdrijven. De kerkvaders beschouwden haar daad als een overwinning van de kuisheid op de lust.

Zij wordt meestal afgebeeld als een mooie jonge vrouw met het afgeslagen hoofd van Holofernes in de ene en het zwaard in de andere hand. Ze is de nationale heldin van de staat Israël.

Uit saints.sqpn.com

24 maart, Catharina van Zweden. (Catherine Vastanensis of Katarina van Vadstena)

Ze is geboren rond 1332 in Vadstena als vierde kind en dochter van H. Birgitta van Zweden. Haar vader was Ulf Gudmarsson, heer van Norke. Ze huwde in 1345 op dertienjarige leeftijd met de edelman Eggard van Kyren. Tijdens de huwelijksplechtigheid legden ze de gelofte van kuisheid af, een jozefshuwelijk.

Catharina reisde in 1349 met haar moeder naar Rome, om daar de nieuwe orde van de Birgittinessen aan te vragen. Tijdens die reis overleed haar echtgenoot en sindsdien bleef ze bij haar moeder en trad in het klooster. Beiden bleven in Rome. ze gingen beide nog wel te pelgrimage naar het Heilige Land Moeder en dochter zorgden voor een kloosterreformatie als reactie op de zedenverwildering van hun tijd. Catharina werd door tussenkomst van het H. Hart behoed voor een tweede huwelijk. Catharina zou het devotionele werk geschreven hebben dat is getiteld 'troost van de Ziel', (in middeleeuws Zweeds Silinna trst, oftewel Sjlens trst in modern Zweeds).

Na de dood van Birgitta keerde Catharina terug naar Zweden en zorgde dat het gebeente van haar moeder in 1373 werd overgebracht van Rome naar Vadstena, het klooster van haar moeder waar ze nu zelf abdis van werd. Ze stierf in 1381. In 1484 werd ze heilig verklaard door Paus Innocentius VIII.

Ze is de patroonheilige van bescherming tegen abortus en miskramen, omdat een vrouw in Rome die al zeven kinderen door ter wereld had gebracht dankzij Catharina’s gebed beviel van een gezonde dochter.

Ze wordt afgebeeld in pelgrimskostuum met relikwieën kast, met abdisstaf, lelie vanwege het jozefshuwelijk, duif, schriftrol, ganzenveer, inktpot en kruisbeeld. De lantaarn zinspeelt op de legende dat haar armoedige kleren soms begonnen te stralen. De hinde naast haar zou haar beschermd hebben tegen de avances van opdringerige mannen. Soms reiken engeltjes haar een kroon als verwijzing naar haar hoge afkomst.

De bloem van zijn dag is het paarbladig goudveil, Chrysosplenium oppositifolium.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/