23 januari

Over 23 januari

Heiligen van de dag, naamgeving, etymologie, relikwieën, hun werken en plaats, verering, wonderen, sterven, hoe ze afgebeeld worden,

Uit catholicfire.blogspot.com

23 januari of 7 januari, H. Raymondus (Raymond) van Pennafort. Germaans, Gotisch ragin: raa,’ vgl. oud Noors regin: ‘de beslissende, de goden,’ het tweede lid betekent ‘hand, bescherming of voogd,’ samen ongeveer de sterke beschermer. 8 heiligen dragen deze naam.

Raymondus is geboren in Spanje en was gerelateerd aan de koning van Aragon. Van zijn jeugd af aan had hij een verering van de Moeder Gods. Hij was al vroeg klaar met zijn studie en werd een beroemde leraar, gaf alle eer op en kwam in de orde van de Dominicanen. Hij was zo goed en vriendelijk dat hij vele zondaars tot God bekeerde. Met koning James van Aragon en St. Peter Nolasco stichtte hij de orde van Our Lady van Ransom die zich beijverden om gevangenen uit de handen van de Moren te krijgen.

Eens ging hij met koning James naar Majorca om te preken. James was een man met grote kwaliteiten maar hij liet zich door passies overheersen wat dus op het eiland ook gebeurde. De heilige beval hem de vrouw weg te sturen wat de koning beloofde maar niet na kwam zodat Raymond besloot het eiland te verlaten. De koning verkondigde dat hij elke kapitein zou laten pijnigen die de heilige naar Barcelona zou brengen. Raymond vertrouwde op God en spreidde zijn jas uit op het water, bond in een hoek een stok voor zeil, maakte het teken van het kruis en stapte op de jas en zeilde zes uur tot hij Barcelona bereikte. Dit mirakel bewoog de koning, maakte zijn excuus en werd een trouwe volgeling van Raymond. Patroon van de biechtvaders. Hij is gestorven in 1276 op een honderd jarige leeftijd. Hij wordt afgebeeld met zijn jas.

Uit liturgialatina.blogspot.com

23 januari, H. Emerentiana (Emerence, Emerentienne) : Latijn emereo( r): ‘ik verdien geheel.’

Emerentiana was een Romeinse maagd en martelares waarschijnlijk tijdens de vervolgingen onder Diocletianus, ca. 304. Volgens een legendarische mededeling, in de passio van de heilige Agnes, was zij haar voedsterzuster. Enkele dagen na de begrafenis van St. Agnes, die nog een catechemum was, wenste Emerentiana te bidden bij haar graf en toen ze aan het bidden was werd ze plotseling door heidenen aangevallen en gedood met stenen. Op haar graf werd een kerk gebouwd vlak bij die van St. Agnes. In werkelijkheid werd ze begraven in het coemeterium majus niet ver van dat van St. Agnes.

Ze wordt afgebeeld in lang gewaad, lang loshangend haar met een bloemenkroon. Als maagd heeft ze soms een witte lelie, verder een opengeslagen boek en stenen. met stenen in haar schoot en met een palm of lelie.

Uit www.flickr.com

23 januari, H. Ildefonsus van Toledo: (St. Ildephonsus, Ildefons, Hildefons, Hadufons, Adelfons, Alfons, Alfonso, Alphonso, Alphonsus) Germaans hild: ‘strijd,’ fons: ’wagend.’ dus ongeveer bereid tot strijd of Germaans en mogelijk uit adal-funs of van West-Gotisch hadufuns: ‘gereed of bereid tot strijd.’ Deze Germaanse naam is vermoedelijk door de West-Goten naar Spanje gebracht.

Hij is geboren in Toledo in 607 uit een edele Spaanse familie, neef van H. Eugene van Toledo en heeft wel gestudeerd onder H. Isidorus van Sevilla en stierf op 23 januari 667. Hij verlangde er naar een monnik te worden waar zijn familie tegen was. Toch werd hij lid van een klooster te Agli vlakbij Toledo en werd bevestigd rond 637, de andere monniken herkenden zijn diepe spiritualiteit en geleerdheid en maakten hem hun abt rond 650. Hij was bij het counsel van Toledo in 653 en 655 en rond 657 werd hij gewijd tot aartsbisschop van Toledo om Eugenius op te volgen, 657-667. Schrijver van onder meer ‘De virginitate S. Mariae contra tres infideles,’ ‘de maagdelijkheid van Maria verdedigd tegen drie ongelovigen.’

Hij wordt als monnik afgebeeld of als bisschop en meest waar Maria hem een kazuifel aanreikt om hem te bedanken tegen de strijd tegen Helvetius die aan haar maagdelijkheid twijfelde. Soms zie je hem met een engel en een boek, hij zou met een engel een lange discussie gevoerd hebben.

Uit www.heiligen.net

23 januari en 12 november in de byzantijnse kerk, Johannes de Aalmoezenier (Elemosynarius of ‘de Barmhartige ,’Johannes van Alexandrië, Johannes de Milddadige)

Hij is in de 2e helft van de 6e eeuw geboren als zoon van een hogere ambtenaar te Amathus op het eiland Cyprus. Aanvankelijk was hij een welgesteld burger, gehuwd met een vrouw van zijn stand; ze kregen zeven kinderen. Maar bij de geboorte van het laatste kind stierf zijn vrouw; ook de andere kinderen stierven jong, zodat hij al vroeg kinderloos weduwnaar was geworden. Deze gang van zaken beschouwde hij als een vingerwijzing van God: voortaan zou hij zijn leven uitsluitend aan zijn dienst wijden. Al zijn bezittingen schonk hij van lieverlee weg aan de armen en leefde als asceet. Toen in Alexandrië allerlei godsdienstige twisten uitbraken onder de gelovigen, vroeg de plaatselijke gouverneur, die een persoonlijk vriend van hem was, of hij wilde komen proberen de partijen met elkaar te verzoenen. Hij had immers een mild en vriendelijk karakter, en als man van buiten zou hij boven de partijen kunnen staan. Hij stemde toe en niet lang daarna werd hij als donderslag bij heldere hemel door de keizer zelf in 610 of 611 tot patriarch benoemd. Daarmee volgde hij waarschijnlijk patriarch Theodorus op, die als martelaar te boek staat. Maar voor hij zijn zetel in bezit nam, wenste hij al zijn meesters voor zich te zien: de armen van de stad. Bij registratie bleken het er vijfenzeventighonderd te zijn. Hij organiseerde voor hen allen een regelmatige ondersteuning. Die bekostigde hij door van alle hogere ambtsdragers een jaarlijkse belasting te vragen. Daarnaast zond hij schepen vol graan naar Palestina om in ruil daarvoor de christenen vrij te kopen die er door Perzen gevangen waren genomen. Als bisschop hield hij twee dagen vrij om naar de klachten en smeekbeden van zijn mensen te luisteren. Toen hij eens op weg was naar de kerk om de liturgie te vieren, liep er een arme oude vrouw achter hem aan. Zijn personeel wilde haar wegsturen, maar hij wees hen terecht: ‘Zou God naar mij nog wel luisteren, als ik zou weigeren naar n van zijn armen te luisteren?’ Hoewel het paleis waarin hij woonde, uiterst luxueus was ingericht, woonde hij zelf in een bijzonder schamel vertrekje. Een goede vriend ontdekte eens de vodden die op zijn bed lagen bij wijze van deken. Hij kocht daarom een prachtige deken en schonk die aan Johannes. Maar deze kon de nacht erna niet slapen bij de gedachte dat er buiten zoveel armen waren die helemaal niets hadden om zich mee te bedekken. De volgende morgen gaf hij daarom opdracht aan een van zijn dienaren de deken voor goed geld te verkopen en de opbrengst ervan aan de armen uit te delen. Maar de schenker ontdekte dat zijn deken weer op de markt lag, begreep wat er gebeurd was en kocht hem opnieuw om hem aan zijn vriend cadeau te doen. Waarop zich het hele geval herhaalde, en zo een aantal keren achter elkaar, zonder dat de twee daar met elkaar ook maar een woord over wisselden. Zo bracht dat geschenk een rijke oogst op voor de armen van de stad.

Johannes was uiterst rechtvaardig en stond onverzoenlijk tegenover valsheid in gewicht en munt op de markt. Toen hij aantrad, telde Alexandrië zeven kerken; bij zijn dood waren dat er zeventig. Aan zijn vrienden had hij eens verteld hoe hij als jongen gedroomd had dat hem een mooie, edele vrouwe verscheen die hem bekend maakte dat zij de barmhartigheid was in eigen persoon. Zij vertelde dat zij Christus ertoe had gebracht om mens te worden om zo de arme mensheid te verlossen. Het heet dat diezelfde vrouwe hem weer verscheen op zijn sterfbed met de mededeling dat zij persoonlijk voor hem de poorten van de hemel zou openmaken. Johannes stierf op de vlucht voor de oprukkende Perzen in zijn vaderland Cyprus rond 620.

Hij wordt afgebeeld als oude man met baard, als kluizenaar of bisschop, meestal met een beurs, deken of bedelaars aan de voeten. Schutspatroon van armen, zieken, kooplieden en schippers, dat omdat hij een koopman die tegenslag had de middelen gaf om met een schip vol graan opnieuw handel te drijven.

Een zwamsoort, de bekerzwam, is het zinnebeeld van de dag.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/