5 december

Uit full-of-grace-and-truth.blogspot.com

5 december, H. Sabbas de heilige, een abt.

Sabbas is geboren rond 439 en afkomstig uit Mutalaska, bij Caesarea, Cappadocië uit vrome christelijke ouders, John en Sophia in 439. Zijn vader was militair commandeur. Op zijn achtste kwam hij in het klooster van St. Favian. De begenadigde jongen leerde snel en werd een expert in de Heilige Schriften. Tevergeefs probeerden zijn ouders hem in de gewone wereld te laten terug keren en te trouwen. Met zijn zeventiende ontving hij de tonsuur van het klooster en bereikte zo’n perfectie in vasten en gebed dat hij de gift kreeg van wonderwerker. Na tien jaar reisde hij naar Jeruzalem en vandaar naar het klooster van St. Euthymius de Grote, die hem naar Abba Theoctistus zond, hoofd van een in de buurt gelegen klooster. Na diens dood kwam hij in een grot waar hij vijf jaar bleef, later naar een grot bij het klooster van St. Gerasimus van Jordaan en in 478 naar een grot aan de kliffen van Kedron Gorge, zuidoost van Jeruzalem. Hij vlocht elke dag manden van wilgen, op zaterdag nam hij die mee naar het plaatselijke klooster en verhandelde dat voor een week voedsel en voor een week wilgentenen. Zijn kluizenaarsbestaan vormde daar de stichting van een klooster dat later naar hem genoemd is (Lavra Mar Saba) en vanouds bekend als Groot Lavra. Na verschillende jaren begonnen leerlingen rondom hem te verzamelen die het kluizenaarsleven zochten. Toen een vurige pilaar voor St. Sabbas verscheen toen hij aan het wandelen was vond hij een verborgen grot in de vorm van een kerk. In die grot lag een leeuw, die stond op en ging naar een andere grot en liet de grot aan de heilige man over. In 491 werd hij door patriarch Salustius van Jeruzalem tot priester gewijd. Hij stichtte verschillende andere kloosters. Vele wonderen gebeurden door zijn gebed, te Lavra ontstond een bron tijdens een droogte, er was overvloedig regen en er waren genezingen van zieken en bezetenen. Hij had een grote invloed op het kloosterleven en zou de eerste kloosterregels voor kerkdiensten geschreven hebben, de zogenoemde ‘Jerusalem Typikon’ die door alle Palestijnse kloosters werd aangenomen. Hij was zeer tegen de Monophysites en Origen ‘s bewegingen. Sabbas is overleden op 5 december 532 in zijn lavra en begraven in een tombe in de tuin. Zijn relikwieën kwamen naar Italië in de 12^de eeuw door de kruisvaarders, werden door paus Paulus VI in 1965 terug gestuurd. Toen Rusland in 988 gekerstend werd, bracht men uit Constantinopel zgn. Studietse typicon (een soort kerkreglement) mee, opgesteld door de heilige Theodorus de Studiet (759-826), abt van het beroemde Studion klooster te Constantinopel. Later is in het gehele Byzantijnse rijk dit typicon vervangen door het zgn. Jeruzalemse typicon, opgesteld door de heilige Sabbas de Gewijde (532), dat weliswaar ouder was, maar in de 8^ste eeuw aanzienlijk was bewerkt.

Zijn zinnebeeld is een boom.

5 december H. Johannes-Benedictus. Hebreeuws Johanan: ‘Jahweh is genadig,’ een veel gebruikte Joodse naam, Johannes de Doper, de Baptist, Lucas 1:15, Matth. 3 en dergelijke.

Hij was geboren in Galicië. Toen hij nog in de wereld was bouwde hij aan het klooster van Fuentes. Terwijl hij bezig was om in een gewelf een steen in te passen viel hij van de stelling ter aarde en lag voor twee uren als voor dood neer. Toen hij tot zich zelf kwam zei hij dat hij in de val de H. Didacus, patroon van het klooster en de kerk, had aangeroepen. Hij gaf zijn kar en al wat hij had als aalmoes aan het klooster en vroeg het kleed van de lekenbroeder om in dienst van God zijn leven te besteden dat hij zo wonderlijk behouden had. Hij stierf in 1626.

Uit fsuspecialcollections.wordpress.com

5 december, H. Christina van Markgate (Christina van Markyate; Christina Theodora)

Ze behoorde tot de Angelsaksische edelen, dochter van Autti, een rijke handelsman. Met haar 15^de bezocht ze St. Albans abdij waar ze voor dat leven koos. Haar ouders waren tegen en regelden een huwelijk voor haar met een man die Berktred heette. Christina bracht haar zaak naar bisschop Robert Bloet die het eerst met haar eens was, later zijn mening veranderde. Christina was bedrogen en trouwde tegen haar wil, leefde eerste vijf jaar als gevangene en weigerde het huwelijk te voltrekken. Met de hulp van een heremiet Eadwin ontsnapte ze en vluchtte naar Flamstead waar ze twee jaar bleef met een kluizenaar Alfwen. Ging naar Markgate in 1118 en werd een geestelijk student van de kluizenaar, H. Roger van Albans. In 1122 ging ze terug naar Markgate waar ze de rest van haar leven bleef. Haar reputatie van heiligheid trok al gauw vele anderen en haar huis werd een priorij van nonnen. Ze kon abdis worden van York, Fontevrault en Marcigny, maat bleef in Markgate. Ze was een bekende naaldwerkster en maakte mijters en sandalen voor de Engelse paus Adrianus IV, een vroegere student van St. Albans. Ze raakte in extase en had visioenen. Is een natuurlijke dood gestorven te Markgate in 1160.

5 december, H. Justinian (Jestin; Iestin).

Hij was een Bretonse edelman, goed opgeleid en priester. Hij verliet zijn land en werd een reizende missionaris en vestigde zich op het eiland, Isle of Ramsey, zuidelijk Wales en leefde daar met een vrome arbeider Honorius; hij kwam binnen op die voorwaarde dat alle vrouwen in de huishouding weggezonden zouden worden. Kluizenaar op de eilanden, bezocht St. David die onder de indruk was van zijn heiligheid zodat hij kluizenaarsplaatsen op het vaste land en erbij gelegen eiland kreeg. Eens kwamen er zeelui met de melding dat St. David erg ziek was en om hem vroeg. Op weg ontdekte Justinian dat de zeelui duivels in vermomming waren, hij reciteerde Psalm 79; de duivels veranderden in merels en vlogen uit de boot die uit zichzelf veilig naar land zeilde waar hij David in goede gezondheid vond. Justinian stierf toen hij zijn dienaren aanmaanden dat ze meer bezig moesten zijn met hun werk. Begeleid door duivels werden drie van razend en onthoofden hem. Op de plaats waar zijn lichaam viel ontstond een bron van genezend water. De moordenaars werden met melaatsheid geslagen en leefden verder in grotten en rotsen, Justinian had alreeds een plaats voor zijn graf gevonden, een kerk werd over de tombe gebouwd en werd bekend door de vele wonderen. St. David bracht het lichaam later naar zijn eigen kerk. De kerk van Llanstinan is aan hem opgedragen.

5 december, Theodoricus II, 32^ste bisschop van Utrecht..

Na de dood van de vorige twee is Theodoricus van Are, proost van Maastricht met eenparige stemmen gekozen en bisschop van Utrecht geworden. Hij was een man van adel met grote voorzichtigheid en groot in aanzien bij keizer Henricus en zijn broer Philippus die later keizer werd die hij ook vergezelde op hun reis naar Sicilië. Toen hij te Utrecht aankwam en zijn bisdom met vele schulden bezwaard zag zon hij op middelen om voldoende geld te krijgen om die schulden af te lossen. Hij werd op zekere tijd te Staveren gevangen genomen door de Graaf Willem die tegen de schattingen was. Godsdienstige Friezen hebben hem weer bevrijd. Later heeft hij en geholpen door de hertog van Lotharingen met die van Gelderland slag geleverd tegen Diderik, graaf van Holland en broer van Diderik en gewonnen. Waarschijnlijk heeft hij het niet kunnen verkroppen dat hij gevangen genomen werd. De Hollanders waren al bij Utrecht, hebben zelfs Hertogenbosch veroverd. Hij heeft ook een groot aandeel gehad in de oorlogen tussen gravin Anna, graaf Diderik ‘s dochter, en Willem, Diderik ‘s broer die veel van de adel op zijn hand had om Anna te laten verdwijnen. Hij is op 5 december 1212 te Deventer overleden, volgens anderen op St. Nicolaas dag. Zijn lichaam is naar Utrecht gevoerd en in de domkerk begraven.

De bloem van de dag is de Hamamelis, de toverhazelaar.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/