26 november

Uit en.wikipedia.org

26 november, H. Sylvester Guzzolini: (Gozzolini) Latijn silvestris: ‘van uit het woudլ,’landelijk.

Deze Silvester is geboren te Osimo bij Ancona in Italië rond 1177. Hij studeerde rechten, dan theologie en werd kanunnik in Osimo. Een sterfgeval heeft deze man tot een heilige gemaakt. Met zijn 50^ste stierf zijn vriend en hij was zo geschrokken dat hij kluizenaar werd. Hij leefde in een grot in Sierra S. Qwuirico (Grotta Fucile) bij Osimo waar er al gauw enige scholieren bijkwamen. Hij werd de stichter van een klooster op de Monte Fano bij Ancona na een visioen van de H. Benedictus van Nursia en van een strengere tak van de Benedictijnen, de orde der Silvestrijnen. Overleden in 1267 te Monte Fano en werd in 1598 heilig gesproken.

Bij zijn dood waren er al 12 kloosters met 120 monniken ontstaan.

Hij wordt afgebeeld in het zwarte habijt van de benedictijnen of in de blauwe van de silvestrijnen of blauwe monniken. Meestal zie je hem bij een open doodskist.

Uit www.flickr.com

26 november, Conrad van Constance (Konrad van Konstanz, Koenraad, Kurt)

Hij was de tweede zoon van graaf Heinrich von Altdorf, van de Guelf familie, geboren in 900. Studeerde op de kathedraalschool te Constance, Zwitserland. Priester. Provoost van de kathedraal en bisschop van Constance van 934 tot 975. Maakte drie pelgrimstochten naar het Heilige Land en begeleidde keizer Otto I naar Rome. Herstelde kerken in zijn diocees en bouwde nieuwe. Bekend vanwege zijn milddadigheid voor de armen en lak aan politiek dat zoveel andere bisschoppen van die tijd bezighield. Tijdens de mis viel er een spin in de schaal met H. Bloed en Conrad geloofde dat alle spinnen giftig waren, maar zijn liefde voor de communie was zo sterk dat hij zijn angst overwon en het bloed dronk met de spin. Op 14 september 948 was hij getuige van een wonderbaarlijke consecratie van de Mariakapel te Einsiedeln door Christus en sommige engelen. Is een natuurlijke dood gestorven in 975, zalig verklaard door paus Callistus II in 1123.

Hij wordt afgebeeld als bisschop met een spin boven de kelk omdat er een spin in de kelk was gevallen die hij uit eerbied voor Christus bloed mee opdronk. Later kwam de spin levend uit zijn mond gekropen. Wordt aangeroepen tegen vergiftiging.

Uit www.maristmessenger.co.nz

26 november, Gaetana Sterni (Cajetana Sterni)

Dochter van Giovanni Battista Sterni en Giovanna Chiuppani; een van zes kinderen en geboren op 26 juni 1827 te Cassola. Haar vader werkte als administrateur voor de landsbezittingen van Mora, edele Venetiers. De familie leefde relatief comfortabel tot Gaetana ongeveer 15 jaar oud was toen vlak achter elkaar haar oudere zuster Margherita en haar vader stierf, haar broer Francesco het huis verliet om acteur te worden zodat de familie er financieel niet best voor stond. Gaetana was een vroom meisje die deed wat ze kon om haar moeder te helpen, maar trouwde al gauw met een weduwnaar met drie kinderen. Ze was zeer gelukkig en al gauw in verwachting. Tijdens een gebed zag ze op een dag de profetie van de vroege dood van haar man, dat kwam uit en ze was weduwe voor het kind was geboren. De baby stierf een paar dagen na de geboorte en de familie van haar man eiste dat de drie kinderen naar hen zouden komen. Met haar 19^de was ze weduwe, alleen, gebroken en verlaten door haar schoonfamilie, een kind en man begraven en ging naar haar ouderlijk huis. Daar was ze veel in gebed om te kijken naar haar toekomstig leven en eindelijk begreep ze dat ze voor een religieus leven moest kiezen. Kwam vijf maanden bij het Canosian klooster te Bassano, maar ontving andere profetien die haar moeders dood voorspelde. Die overleed een paar dagen later en Gaetana verliet het klooster om voor de andere kinderen te zorgen. Dat deed ze zes jaar en was met haar 26^ste vrij en begon een andere boodschap te vervullen die ze in gebed ontvangen had, om zich te ontwikkelen in de dienst van de armen en zo Zijn wil te vervullen. In 1853 begon ze bij het hospice voor bedelaars te Bassano waar ze de volgende 36 jaar doorbracht. In 1865 vormde Gaetana met twee geestverwanten wat de Dochters van de Goddelijke Wil zouden vormen. Ze wijdden zich aan de diensten van de zieken en armen en vooral die ziek waren, maar in hun eigen huis konden wonen. Ze is een natuurlijke dood gestorven op 26 november 1889, begraven bij de Dochters moederhuis te Bassano, zalig verklaard op 4 november 2001 door paus Johannes Paulus II.

Uit theblackcordelias.wordpress.com

26 november, Leonard van Porto Maurizio (Leonoardus, Jerome Casanova of Paul Jerome Casanova)

Zoon van Domenico Casanova, een zeekapitein, en Anna Maria Benza, geboren op 20 december 1676 te Porto Maurizio aan de Riviera di Ponente als Paul Jerome Casanova. Met zijn dertiende werd hij bij zijn oom Agostino gebracht om voor dokter te leren, hij wilde niet en zijn oom ontsloeg hem. Studeerde aan het Jezuïeten college te Rome en kwam bij de Riformella, een tak van de Franciscanen van de Strict Observance op 2 oktober 1697 en nam de naam van broeder Leonard aan. Aangesteld te Rome in 1703, gaf en tijdje les en wilde uitgezonden worden als missionaris naar China, maar een bloedende blaar hield hem een tijd in zijn land. Werd naar Florence in 1709 gezonden waar hij in de stad en omgeving preekte. Een grote preker en werd vaak in andere gebieden gevraagd. Werkte voor Blessed Sacrament, Sacred Heart, Immaculate Conception en Stations of the Cross. Vestigde de Way of the Cross in 500 plaatsen, inclusief het Colosseum. Werd als missionaris naar Corsica gezonden door paus Benedictus XIV in 1744, herstelde daar de discipline, maar plaatselijke politiek verminderden zijn succes in preken. Hij kwam ontmoedigd terug te Rome waar hij de rest van zijn leven bleef. Stierf op 26 november 1751 op het klooster van Saint Bonaventura te Rome, zalig op 19 juni 1796 door paus Pius VI en heilig gesproken door paus Pius XI op 29 juni 1867.

Patroon van Italië en missie. Wordt afgebeeld in het bruine habijt van de orde met een koord waaraan een rozenkrans hangt. In de ene hand heeft hij een doodshoofd en kruisbeeld, de andere is met gestrekte vinger omhoog gestoken. Het doodshoofd naar St. Franciscus die hij zoveel mogelijk wilde navolgen en die met een doodshoofd wordt afgebeeld. Vaak ook met Maria.

Uit www.rkk.nl

26 november, Johannes Berchmans (Jan Berchmans)

Hij is geboren in de tegenwoordig naar hem vernoemde Sint-Jan Berchmansstraat in Diest als oudste zoon van vijf kinderen. Zijn geboortehuis is omgebouwd tot kapel en kan nog steeds bezocht worden. Zijn vader beoefende er het ambacht van lederbewerker, schoenmaker en schoenlapper. Jan verbleef tot zijn twaalfde jaar in Diest. Vanaf 1614 werd Berchmans dienstbode in Mechelen waar hij ook het seminarie bezocht. In 1615 vervolgde Berchmans de studie aan het zojuist door de jezueten gestichte college in de stad. Het lag daarom voor de hand zijn nagestreefde priesterloopbaan binnen de jezuetenorde voort te zetten. Hij trad in 1616 toe. Vervolgens werd hij voor een vervolgstudie in de filosofie naar Rome gestuurd. Hier overleed hij als gevolg van een longontsteking op de door hem voorspelde dag, nauwelijks 22 jaar oud in de kloostercel waarin ook Aloysius van Gonzaga in gestorven was. Van hem wordt gezegd dat hij, toen iemand hem tijdens ene balspel vroeg wat hij zou doen als hij binnen een half uur zou sterven, antwoordde; doorspelen.

Jan Berchmans ligt begraven in de kerk van SantՉgnazio in Rome. Hij werd op 9 mei 1865 zalig verklaard en op 22 januari 1888 door paus Leo XIII gecanoniseerd. Zijn feestdag werd op 26 november of 13 augustus ingesteld. Tegelijkertijd werd hij tot medepatroon van de studerende jeugd uitgeroepen (samen met Aloysius Gonzaga). De drie jong overleden jezuïeten Gonzaga, Stanislaus Kostka en Berchmans gelden ook als algemene beschermheiligen van de jeugd. In Brussel, Antwerpen, Diest, Genk, Avelgem, Mol en Westmalle is er een Sint-Jan Berchmanscollege, in Zonhoven en Puurs een Sint-Jan Berchmansinstituut en in Nederland het Berchmanianum te Nijmegen. In het Belgische Borsbeek, Kwaadmechelen (gemeente Ham) en Mechelen is er ook een Sint-Jan Berchmansparochie.

Hij wordt afgebeeld als jonge jezuïet met rozenkrans, kruisbeeld en regelboek in de hand. Hij had gezegd, deze drie zaken zijn mijn dierbaarste bezit, daarmee zou ik graag sterven, wat dan ook gebeurde.

De bloem van de dag is een klaverzuring, Oxalis linearis, en de smalbladige olijfwilg, Elaeagnus angustifolia.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/