28 september

Uit www.catholicculture.org

28 september, H. Wenceslaus: Slavisch veste: ‘groter of meer,’ slav: ‘roem,’ dus ongeveer, meer roem.

Een Boheemse hertog die geboren is rond 907. Hij was de oudste zoon van hertog Vratislav I en Drahomira. (Dragomir) Door de invloed van zijn grootmoeder, de H. Ludmilla, kreeg hij een goede opvoeding en een geleerde ontwikkeling. Na de dood van zijn vader rond 920 regeerde hij aanvankelijk onder voogdij van zijn heidense moeder hetgeen hem veel innerlijke conflicten bezorgde. Zij voerde een antichristelijk bewind. Spoedig na 922 regeerde hij zelfstandig. Hij streefde naar geestelijke en culturele verheffing van zijn volk, vooral in aansluiting tot de Westers cultuur. Hij plaatste het hertogdom onder de protectie van het Duitse Rijk. Op zijn gezag vierde de kerk van Bohemen de liturgie niet langer in de Byzantijnse ritus, maar in de Latijnse. Door zijn vroomheid was hij een lichtend voorbeeld voor zijn volk. Zijn liefde voor de eucharistie is legendarisch: het verhaal ging dat hijzelf de tarwe voor hosties zaaide en de druiven voor de miswijn zelf perste. Wenceslaus had de gelofte van maagdelijkheid afgelegd. In 935 werd hij door zijn broer en tegenstander Bolelav vermoord op 21 of 28 september. Zijn lichaam werd in stukken gehakt en begraven op de plaats van de moord. Boleslav kreeg berouw over zijn misdaad, deed boete en beval de relieken van zijn broer over te brengen naar de Sint Vituskerk in Praag.

De spoedig na zijn dood beginnende verering verspreidde zich snel, vooral ook naar Duitsland. Hij werd schutspatroon van Bohemen en voor de Tsjechen een nationale held. Zijn naam en afbeelding verschijnen sinds 1000 op de Boheemse munten en ruim een eeuw later in de zegel van de Boheemse hertogen en koningen. St. Wenceslauskoraal werd bij alle Boheemse feestelijkheden gezongen, bijvoorbeeld bij de kroning van de koningen. Het was zelfs het strijdgezang van het leger der Hussieten. Er bestaat ook een Engels kerstlied Good King Wenceslas dat echter pas in de 19^de eeuw gemaakt werd.

Bij de Tsjechische boeren was het vanouds de meest voorkomende naam vandaar dat Wenzel bij de Duitse landheren de betekenis van ‘dienaar of knecht, ‘ kreeg en later de benaming van de boer in het kaartspel.

Hij wordt afgebeeld als koning of ridder met zwaard en kroon of hoed. In de hand heeft hij vaak een lans met wimpel en een schild, soms ook rijksappel, palmtak en koren en hark waarmee hij het koren verzamelde voor het altaarbrood, druiventros omdat hij wijn maakte voor de eucharistieviering, relikwieënkastje omdat hij een arm van de H. Vitus naar Bohemen bracht. Schutspatroon van bierbrouwers.

De immergroene guldenroede Solidago sempervirens is hem toegewijd.

Uit www.donet.com

28 september, H. Lioba: Germaans libbe: ‘lief,’ (Leoba, Leobgytha, Trutgeba, Lioba =Liobgytha)

Lioba was afkomstig uit een Engelse voorname familie, is geboren rond 710 in Engeland, Wessex. Ze was een Benedictijner in het klooster Limborne. Later volgende ze Bonifatius naar het vaste land van wie zij van moederszijde familie was. Ze begeleidde hem naar Duitsland. Ca 735 werd ze abdis van een door haar gestichte vrouwenklooster te Tauberbischofsheim bij Wurzburg. Verder stichtte ze talrijke kloosters. Ze was zeer geliefd om haar vriendelijke karakter en hoge beschaving. Ze kreeg een grote bekendheid als opvoeder van jonge vrouwen en was aan het hof van Karel de Grote een geziene gast. Toen ze op een visitatiereis op 28 september 782 in Schornsheim bij Mainz stierf zette men haar lichaam te Fulda bij die van Bonifatius bij. Later droeg Rabanus Maurus haar gebeente in de crypte van het vrouwenklooster op de Peterberg over.

Ze wordt afgebeeld als abdis met zwart habijt, zwarte sluier en abdissenstaf. In haar had heeft ze een met boek, haar theologische geschriften, waarop een klok of bel staat, dat naar de legende dat haar moeder tijdens haar zwangerschap droomde dat ze in haar schoot een klok droeg die hard luidde. Zo zou ook Lioba ‘s naam als een klok luiden in de christelijke wereld. Die klok is soms wel door bliksem omgeven omdat ze die ooit afgeweerd zou hebben.

Uit www.heiligen.net

28 september, H. Dieta van Wimborne (Tetta, Tess, Tessa)

Ze is geboren rond 710 te Wimborne, Dorset, Engeland. Zij was een zus van koning Ine van Wessex. Toen zij weduwe was geworden is zij toegetreden tot de kloostergemeenschap. Tetta was abdis in het benedictijner klooster van Wimborne in de tijd dat Bonifatius in Duitsland zijn pionierswerk verrichtte. Hij had intensief contact met de abdis en via haar met het gehele klooster. Op het hoogtepunt van haar abdissenleven had ze de zorg voor het materiele en geestelijke welbevinden van zowat vijfhonderd zusters. Zij moet een strenge vrouw geweest zijn. Uiterst zorgvuldig en precies. Haar zoon Wiehtberht was op zijn beurt monnik geworden, en zou zich later bij Bonifatius voegen.

Ook n van Tetta ‘s jonge leerlinge, Lioba, zou een trouwe gezellin van Bonifatius worden. op verzoek van Bonifatius stuurde ze een groep nonnen, waaronder Lioba van Tauberbischofsheim als missionarissen naar Duitsland. Hoewel Tetta haar het liefst zelf had behouden voor het welzijn van haar eigen klooster, stond ze haar tenslotte toch aan de grote apostel van Duitsland af. Beiden hadden goed gezien, want ze zal straks naast Bonifatius van onschatbare waarde blijken. Ooit zou op haar gebed de ziel van haar overleden abdis uit het vagevuur verlost worden.

Tetta moet gestorven zijn in de tweede helft van de achtste eeuw. Naderhand zouden er op haar graf vele wonderen zijn geschied. Reden, waarom ze des te meer als heilige wordt vereerd.

Ze wordt afgebeeld als non in zwart habijt, boek en een vos met sleutels in zijn bek. Een verloren sleutelbos zou ze dankzij gebed terugvinden in de bek van een dode vos.

Verbena is de bloem van de dag.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/