5 april

Uit www.stuflesser.com

5 april, H. Vincent Ferrerius (Vincentius, Fincentius, Ferrer of Ferrier): Latijn werkwoord vincere: ‘overwinnen,’ dus de overwinnaar. Naam van verschillende heiligen, 22.

Vincent Ferrerius is geboren ca 1350 in Valencia. Hij trad toe tot de order der Dominicanen. Hij kreeg een geweldige bekendheid doordat hij als boeteprediker en wonderdoener door Spanje, Italië, Zwitserland, Duitsland en vooral Frankrijk trok. Hij was biechtvader van de pausen Benedictus XIII en Martinus V. H. Vincentius stierf in Vannes op 5 April 1419 en werd begraven in Vannes te Bretagne. Paus Calixtus III verklaarde Vincentius in 1458 heilig. Vincentius wordt vooral vereerd binnen de orde der dominicanen en verder vooral in Spanje, Frankrijk, Zuid-Italië, Duitsland en Oostenrijk. Hij wordt bijzonder vereerd als patroon tegen hoofdkwalen en epilepsie. Hij wordt afgebeeld in de pij van de predikheren. Zijn attributen hebben allemaal betrekking op zijn activiteiten als boeteprediker en eschatoloog. Zijn donderpreken over het einde der tijden joegen iedereen schrik aan zodat hij daarom als engel van de Apocalyps wordt afgebeeld met vleugels of bazuin. Hij draagt de zwart-witte dominicaner habijt en houdt de rechterhand op met gestrekte vinger. Op zijn borst of in de hand heeft hij vaak een zon met de letters IHS, Iesus Hominum Salvator ofwel Jezus redder der mensen als verwijzing naar de bekering van een aantal zonaanbidders. Soms zie je hem met een klok die hij gebruikte bij de genezing van invaliden, een pen, boek , een witte lelie, kruis, een vlammend zwaard van het laatste oordeel of een kind als verwijzing naar een genezing die hij bij een kind verricht had dat door zijn dolle moeder in stukken was gesneden, een duif als symbool van de H. Geest, een vlam boven zijn hoofd of handen omdat de duivel eens van hem zei; zie daar een man die niet brandt te midden van de vlammen, een kardinaalshoed bij de voeten omdat hij hoge kerkelijke ambten weigerde en een open graf met een levend persoon als een verwijzing naar het laatste oordeel. Is schutspatroon van loodgieters, dakwerkers, houtbewerkers en steensnijders. Helpt tegen hoofdpijn, koorts en epilepsie.

In 1882 vestigden Franse dominicanen van de provincie Lyon die vanwege decreten hun land verlaten moesten zich na een kort verblijf in Zwitserland in Rijckholt. Ze brachten ook de verering van Vincentius Ferrer naar Rijckholt, de gelovigen kwamen daarna vanzelf, men kwam voor de Vincentiuszegen, het werd geleidelijk aan een bedevaartplaats.

Uit www.photojmpoissonnier.com

5 april / 13 oktober, H. Gerard van Sauve-Majeure: Germaans ger: ‘speer,’ hard: ‘hard, sterk of stevig.’ dus ongeveer sterk met de speer.

Gerhard is geboren ca. 1025 te Corbie, werd benedictijnenmonnik te Corbie en in 1075 abt St. Vincent te Laon. Stichter van het klooster Sauve-Majeure bij Bordeaux in 1079. Hij is overleden op 5 april 1095.

Uit nl.wikipedia.org

5 april, H. Juliana van Luik (Julienne, Johanna van Mont Cornillon of van Luik) : Latijn Iulius, naam van een Romeins geslacht waartoe Gauis Iulius Caesar behoorde. Mogelijk van Grieks ioulos: ‘de wollige eerste baardharenլ dus de jeugdige’, of van Jovilius: ‘aan Jupiter gewijd.’ In het N.T. als hoofdman die Paulus naar Rome moet brengen, Handelingen 27. De vrouwelijke vorm Julia als die van een christin in Romeinen 16:15. Verschillende heiligen zijn er van deze naam.

Deze heilige Juliana werd geboren in 1193 te Retienne, bij Luik. Al vroeg was ze in een klooster doordat ze haar ouders al jong verloor en werd opgevoed in het Augustijner klooster van Mont Cornillon. Zij trad in het jaar 1207 in het klooster in en 1230 werd zij overste. Ze was bekend door haar visioenen en had reeds vanaf het begin dat zij in dit klooster verbleef een geweldige interesse in het heilig Sacrament. Als overste ijverde zij voor de instelling van het sacramentsfeest, maar de nonnen konden niet wennen aan de strenge regelvoering die Juliana wilde aanhouden. Tot twee maal toe werd ze uit het klooster verdreven. De eerste keer in 1246 en in 1248 voor de tweede keer. Er was niemand die gehoor wilde geven aan haar oproep om in het kerkelijk jaar een speciale dag in te voeren ter eren van het Heilige Sacrament. Met haar medezuster Eva van Luik (haar feest wordt ook vandaag gevierd) bleef zij zich inzetten voor deze verering. Bij weinigen vond zij gehoor. Slechts de kanunnik uit het naburige Namen, verbonden aan het bisdom Luik, steunde haar. Na haar eerste rehabilitatie werd door de bisschop van Luik een bijzondere dag ter eren van het Heilig Sacrament ingevoerd. Na de dood van de bisschop werd zij verdreven uit het klooster en vestigde zij zich in Fosse nabij Namen als kluizenares. Hier is zij op 5 april 1258 in, alle eenzaamheid, gestorven. Door een voorval in de Italiaanse stad Bolsena, waar een priester twijfelde aan de tegenwoordigheid van Christus in de Hostie, kwam de naam van Juliana weer naar boven. Tijdens de H. Mis was de hostie gaan bloeden en het Bloed drupte op de vloer van de kerk. Dit kwam paus Urbanus V (1362 - 1370, de kanunnik van Luik) ter oren en terstond stelde hij voor de gehele kerk het Sacrament feest in. Het beroemde 'Santum ergo' van Thomas van Aquino is terug te voeren op dit feest dat steeds op de tweede donderdag na Pinksteren wordt gevierd. Ze werd heilig verklaard in 1869.

Ze wordt afgebeeld in het habijt van de cistercinzers als van augustijnen Vanwege haar godsvrucht voor het H. Sacrament en haar levenslange streven om de Sacramentsdag op de kerkelijke kalender geplaatst te krijgen wordt ze met een monstrans afgebeeld. Ook een volle maan waarvan een stuk ontbreekt, naar een van haar visioenen waarin Christus haar erop wees dat er in het hele kerkelijk jaar geen feestdag voor het H. Sacrament bestond.

Uit full-of-grace-and-truth.blogspot.com

5 april, H. Theodora: Grieks theodorus: ‘geschenk van God.’

Theodora is geboren in 812 op het eiland Aegina. Ze ging in 837, na de dood van haar man, in het klooster te Thessaloniki. Blonk uit in vroomheid en naastenliefde.

Theodora was de vrouw van de Michael II Angelos die zijn zwangere vrouw verstootte voor Gangrene. Ze werd door monniken opgevangen en naar een klooster gebracht waar ze haar zoon Nikephoros ter wereld bracht. Christus verscheen bij Michael II en dreigde hem met hel en verdoemenis als hij Gangrene niet wegstuurde. Dat gebeurde en hij had haar laten martelen als Theodora niet tussen beide gekomen was. Na zijn dood werd ze non. Het volk van Arta ging haar na haar dood vereren als de heilige patrones van Arta. Haar lichaam lag lange tijd begraven in de kerk van het klooster waar zij had geleefd. Die kerk was oorspronkelijk gewijd aan Sint Joris (Agios Georgios) maar kreeg geleidelijk aan haar naam, Agia Theodora.

In de Spaanse katholieke kerk wordt de heilige Theodora afgebeeld met een mandje fruit.

Uit www.heiligenkalender.lagelanden.net

5 april, H. Eva: Hebreeuws voor 'de leven gevende.' Stammoeder van het mensengeslacht.

De zalige Eva was kluizenares te Luik in de 13^de eeuw. Is geboren rond 1190 en in Luik op 14 maart 1265 gestorven in het klooster van de H. Martinus. Na het overlijden van Juliana van Cornillon ijverde ze verder voor de invoering van het feest van Sacramentsdag wat tenslotte in 1265 gebeurde.

De symbolische feestdagbloem is de gele keizerskroon Fritillaria lutea. Om haar rein levend draagt ze een witte lelie in de hand.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/