14 januari

Uit en.wikipedia.org

14 januari of 13, H. Hilarius: Latijn hilaris, Grieks hilaros: ‘vrolijk, opgeruimd, opgewekt,’ vgl. hilariteit.

Hilarius is rond 315 geboren uit een voorname, heidense familie te Pietavium. Hij kwam door zijn vraag naar de bestemming van de mens tot de Bijbel en het christendom. Spoedig daarop werd hij bisschop in zijn vaderstad Poitiers, 350. Hij was een bekend bestrijder van het Arianisme en werd daarom haeretoricum malleus et flagellum (hamer en gesel der ketters) genoemd, dogmaticus, exegeet en dichter, hij schreef onder meer 12 boeken over de Trinitate (over de Drie-eenheid). Al gauw na zijn benoeming was hij gewikkeld in de twisten van die dagen en werd eerst door keizer Constans beschermd, maar later door de Arianen gezinde Constantius naar Phyrgië gebannen, 356-360, vanwaar hij steeds betrekkingen onderhield met zijn aanhangers, de bisschoppen van Gallië, waar hij ook de oosterse varianten van het geloof leerde kennen. Later kreeg hij verlof om terug te keren waar de Arianen alweer verdwenen waren waarna hij met ijver Auxentius, bisschop van Milaan, bestreed die tot het Arianisme overhelde en introduceerde hij zijn nieuwe denkwijze van oosterse (orthodoxe) en westerse kerk. Van de oosterse kerk komt het zingen van hymnen in erediensten die door hem verspreid werden. Hij overleed de 13^de januari 368 en werd later als een der voornaamste heiligen gehuldigd Hij heeft ontzaglijk veel gedaan en geleden om de geloofwaardigheid dat Christus God is te verdedigen. (Arianen verzetten zich tegen de overtuiging dat Christus een goddelijke afkomst heeft)

Hij wordt afgebeeld als kerkleraar met boek en pen of als bisschop. Hij wordt aangeroepen tegen de steen, reuma, jicht en geraaktheid en tegen slangenbeten. Op zijn terugweg naar Gallië verdreef de heilige namelijk duizenden slangen, het verslaan van het arianisme, en naar de legende waarin hij op het eiland Gallinaria bij Genua een grenspaal neerzette waar de slangen niet over kropen. Soms draagt hij een open boek, soms zelfs drie, als verwijzing naar zijn theologische geschriften. Aan zijn voeten zie je vaak een draak, het arianisme, of een kind in de wieg die hij opnieuw tot leven wekte omdat het niet gedoopt was. Patroonheilige van zwakbegaafde kinderen, wordt aangeroepen tegen slangen, reuma en veeziektes.

Op een dag plukte Hilarius druiven met zijn discipelen. Hoe meer ze plukten, hoe meer druiven op de boom kwamen.

Uit catholicfire.blogspot.com

14 januari, H. Felix van Nola: Latijn felix: ‘vruchtbaar, gelukkig of geluk brengend.’ Felicitas was de Romeinse godin van de vruchtbaarheid, het geluk. In Romeinse tijd was Felix vaak de naam van slaven en overige vrijgelatenen, daarna reeds vroeg bij de Christenen. In het N.T. komt de naam Felix voor als stadhouder te Cesara, Handelingen 23:24.

Felix van Nola is geboren in Nola bij Napels in het begin van de derde eeuw als zoon van Hermias, een Syriër, die zich na zijn legerdienst daar gevestigd had. Na zijn vaders dood verdeelde hij vrijwel al zijn goederen onder de armen en werd als priester gevraagd door Maximum, bisschop van Nola. In 250 tijdens de achtervolging door Decus was hij genoodzaakt te vluchten, hij werd gevangen genomen met kettingen geboeid en in het gevang gegooid. Op een nacht verscheen een engel die hem vroeg om Maximus te helpen, zijn kettingen vielen af, de deur ging open en de heilige was in staat om de bisschop te helpen die sprakeloos was van kou en honger. Na een tweede achtervolging werd zijn verblijfplaats miraculeus verborgen door een spin die een web weefde over het hol waarin hij gekropen was. Het volgende jaar nadat hij zes maanden in een droge bron verborgen was geweest keerde hij naar zijn werkzaamheden terug omdat de achtervolgingen verminderden. Na de dood van Maximus had men een bisschop nodig, men koos hem tijdens het priesterschap. Het restant van zijn huis werd tijdens de achtervolging in beslag genomen, hij wilde het niet meer in ontvangst nemen en bleef nog wat land over. wat overbleef gaf hij aan de armen en als hij nog twee jassen had gaf hij de beste weg. Hij stierf op hoge leeftijd op 14 januari., het jaar van zijn dood is onzeker. Er werden vijf kerken ter zijner eren gebouwd buiten Nola, enige relieken zijn in Rome en Benevento. Hij werd zeer vereerd in de oudheid. Berichten over hem berusten op de H. Paulinus van Nola die vanaf 394 ieder jaar een gedicht over hem maakte.

Zijn vriend, de H. Maximus, lag in het gebergte ter aarde neer gestrekt, was flauw van de honger en kou, oud en gebroken. Felix bad de Heer om bijstand en zie, op een doorn in de haag zag hij een rijpe wijndruif die hij nam als uit de hemel gezonden en perste het sap uit en deed dit in de mond van de oude man die daardoor tot zichzelf begon te komen.

Hij wordt afgebeeld als kluizenaar, diaken of priester met druiventros, spin of spinnenweb. Hij wordt aangeroepen tegen meineed omdat men beklaagden op zijn graf liet zweren en bij meineed kon hun schuld steeds bewezen worden. Ook tegen oogziektes want uit zijn graf drupte een stof die oogkwalen genas. Schutspatroon van huisdieren omdat een boer eens zijn twee ossen terugkreeg nadat hij zijn hulp had ingeroepen, ook van de wevers naar het spinnenweb.

Uit www.fluminalis.com

14 / 19 januari, H. Pontianus: Latijn, ‘bewoner van Pontia, een eiland voor de kust van Latium, afleiding van Romeins geslachtsnaam Pontius. (vgl. Pontius Pilatus)

Pontianus was martelaar in onbekende tijd te Spoleto, mogelijk in 169. hij stierf als martelaar tijdens het bewind van Marcus Aurelius. Uit de 5^de, 6^de eeuw bestaat een legendarische passio volgens welke hij vermoedelijk tijdens keizer Antonius onthoofd is. Waarschijnlijk betreft het hier een Romeins martelaar die vroeg in Spoleto vereerd werd. Zijn relikwien kwamen in de 10^de eeuw in Utrecht terecht, vandaar dat hier zijn naam voorkomt, bijvoorbeeld Pons. Hij is schutspatroon van de Italiaanse stad Spoleto, ook van het Friese dorp Marssum en is beschermheilige bij aardbevingen.

De onvruchtbare aardbes of aardbeiachtige ganzerik, Potentilla fragariastrum, is hem toegewijd, ook het buksboompje, Buxus sempervirens.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/