15 februari

Uit saints.sqpn.com

15 februari, H. Faustinus en Jovita: Latijn faustus: ‘begunstigend of geluk voorspellend.’ Naam van Romeinse keizerinnen, onder meer de vrouw van Marcus Aurelius en van Constantijn de Grote.

H. Faustinus was priester te Brescia en zijn jongere broer Jovita diaken. Het zijn legendarische martelaars onder keizer Hadrianus. Ze werden eerst naar de tempel van Apollo gebracht waar ze gedwongen werden aan hem te offeren en toen ze weigerden begon het beeld te zweten. Twee tempeldienaars die het zweet wilden weg werken vielen dood neer ze werden voor de leeuwen geworpen die echter weigerden hen aan te vallen, beren en panters werden geprobeerd, dat hielp ook niet, wel vielen ze de opperbeul Italicus aan waardoor zijn vrouw zich bekeerde. ca 122. Patroons van Brescia. Ze worden altijd samen afgebeeld.

Uit en.wikipedia.org

15 februari, H. Sigurd (=Siegfried van Zweden, Sigfrid, Hl. Sifrid von Vaxjo, ook Sigurd)

Scandinavische naam die vaak vereenzelvigd wordt in sagen met Siegfried.

Waarschijnlijk is Sigfird (of Sigurd of dezelfde) is afkomstig uit Engeland en was monnik te Glastonbury en kwam rond 995 als missionaris naar Noorwegen en daarna naar Zweden Aanvankelijk werd hij door koning Olaf naar Noorwegen geroepen om te helpen bij de bekering van zijn onderdanen, vandaar vertrok hij naar Zweden waar hij vanwege de weerstand van de bevolking naar het zuiden trok en het eerste bisdom te Skara vestigde. Later zou er een andere Sigurd geweest zijn die de Noorse koning Olav Sktkonung doopte in 1008 en in Vaxjo samen met zijn drie andere helpers, Unaman, Vinaman en Sunaman stierf in 1030 of 1045. Met Olaf de schutspatroon van Zweden en in 1158 heilig gesproken volgens onzekere bron. Hij wordt afgebeeld met een houten ketel waarin de drie hoofden van zijn metgezellen zitten die als martelaars stierven.

Uit www.catholic.net

15 februari, H. Walfridus (Galfrido; Gualfredo; Gualfredus; Qualfredo; Qualfredo della Gherardesca; Walfridus) ; Germaans wald: ‘heersen,’ fried: ‘vrede of bescherming.’

Hij was de oudste van vijf kinderen uit een welgestelde familie en is geboren in de achtste eeuw te Pisa. Trouwde en was een gewoon stadsmens, vader van vijf zoons en een dochter. Toen de kinderen opgroeiden kreeg hij en zijn vrouw Thesia de behoefte aan een religieus leven. In 754 was Walfridus met twee getrouwde vrienden, Fortis en Gunduald, de stichter van het Benedictijnenklooster te Palazzuolo (Monteverde) met in de buurt een gemeenschap voor vrouwen en zijn dochter. Hij werkte er als abt en er waren al gauw 60 monniken. Zijn zoon werd de tweede abt en Gundualds zoon werd de derde die een biografie schreef over Walfridus. Hij stierf op 15 februari 765 te Lapazulli en werd bij zijn vrouw begraven, gecanoniseerd door paus Pius IX.

Uit nobility.org

15 februari, H. Claudius de la Colombiere, ( Claude de la Colombiere) : duivenhok.

Hij is op 2 februari 1641 geboren in het Franse plaatsje St-Symphorien-d’Ozon bij Lyon en bezocht het jezuetencollege in het naburige Lyon. Tijdens zijn opleiding deed hij collegewerk, achtereenvolgens te Avignon en Lyon. Daar viel hij op door zijn fijngevoeligheid; niet alleen de inhoud van zijn preken was uiterst verzorgd, maar ook de taal. Tussen Avignon en Lyon vielen vier jaren van theologiestudie te Parijs, met daarin zijn priesterwijding. In het najaar van 1674 begon hij aan zijn noviciaat .Hij werd hoofd van het jezuïetenklooster te Paray-Le-Monial in 1675. Hij kreeg er de zorg voor de uitbreiding van het college aldaar, de aankoop van de nodige grond, het houden van openbare discussies met de oprukkende protestanten, het opzetten van Maria-Congregaties, het preken in de parochiekerk en in de nabijgelegen kloosters. Zo werd hij ook geacht conferenties en geestelijke leiding te geven aan de zusters Benedictinessen en Visitandinnen ter plaatse. Daar komt hij in aanraking met zuster Margurite-Marie Alacoque, zij zou regelmatig de stem van de Heer Jezus horen die haar te kennen gaf dat Hij zich in zijn Heilig Hart miskend voelde; zij en haar geestelijk leidsman zouden de aangewezen personen zijn om dat aan de katholieken kenbaar te maken. Hij werd haar vriend en geestelijke leider. Vanaf dat moment was hij met haar een apostel tot Eerherstel van Jezus Heilig Hart. Zij wisten zich opgenomen in het Hart van hun Heer, zo goed als de liefde van diens Hart brandde in het hunne. De Heer had zelfs adviezen gegeven hoe zijn Hart moest worden afgebeeld: omringd met een doornenkroon en getooid met een kruis, zinnebeelden voor de pijn die Hij leed onder de voortdurende zonden van zijn volgelingen. Hij stelde haar openbaringen in het boek, Retraite Spirituelle of geestelijke inkeer dat een paar jaar na zijn dood verscheen. Te midden van deze gevoelige situatie, die slechts anderhalf jaar duurde, werd Claude weggeroepen naar Engeland voor zijn derde zending, 1676. Het betrof hier een nog delicater opdracht: de geestelijke begeleiding van de hertogin van York. Zij was van Italiaanse afkomst, op het moment dat zij ten huwelijk was gevraagd door hertog James van York verbleef zij als postulante in het klooster van de Visitandinnen te Modena. In Engeland vormde zij met haar hofhouding een soort rooms-katholiek eilandje te midden van een vijandige anglicaanse wereld. Ruim twee jaar verkeerde Claude in die sfeer aan het hof waar hij een uiterst sober en voorbeeldig leven leidde. Toen werd hij gearresteerd op beschuldiging van bekeringswerk onder de anglicanen. Op het hoofd van een priester stond twintig pond beloning en op dat van een jezuïet honderd. In de gevangenis ging zijn toch al niet sterke gezondheid zozeer achteruit dat men hem toestond naar Frankrijk terug te keren. Daar stierf hij tenslotte op 15 februari 1682. Zo gaf hij als een offergave het hart dat Christus destijds in zijn eigen Heilig Hart had geplant. Hij werd zalig verklaard in 1929 en heilig in 1985.

Hij wordt jong afgebeeld in de zwarte kleding van zijn orde, meestal met zijn bekendste boek, de Retraite Spirituelle, ook wel met een hart en doornenkroon, het attribuut van Maria Alacoque.

Daphne laureola is de bloem van de dag.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/