12 januari

12 januari, H. Probus. Latijn voor ‘braaf of rechtschapen.’ Naam van een Romeins keizer, Marcus Aurelius Probus, 276-282. Hij bestreed met succes verschillende volkeren aan de grenzen van zijn rijk, onder andere de Franken, Vandalen, ook in Klein-Azië en in Egypte.

Probus was bisschop van Verona. Hij wordt op deze dag gevierd met Reinoldus.

Uit www.catholic.org

12 januari, S. Arcadius de Amazight, (Arca de Rompheilige of Arcadius de Berbermartelaar, Arcadius van Caesarea).

In de beschrijving van het martelaarschap van deze heilige wordt de tijd niet genoemd. Mogelijk was dit onder keizer Valerianus, anderen menen dat het onder Diocletianus heeft plaatsgehad. De plaats is wel bekend, een stad in Mauritanië, waarschijnlijk in de toenmalige hoofdstad Caesarea.

De Romeinse soldaten braken het huis van de heilige binnen en besloten hem ter plekke te straffen voor zijn christengeloof. Elke dag dwong men Arcadius deel te nemen aan heidense rituelen. Zo moesten de christenen wierook branden voor het beeld van de keizer en deelnemen aan de Bacchus feesten. Arcadius verliet in het geheim zijn huis om zich terug te trekken in de natuur om zich over te geven aan extreme boetedoening. Zijn afwezigheid bij de officiële gebeurtenissen deed de gouverneur besluiten soldaten naar zijn huis te sturen. Nadat ze de deur hadden opengebroken vonden ze een familielid die men als gijzelaar mee nam tot Arcadius was gevonden. Deze besloot, toen hij van het gebeuren vernam, zichzelf voor de rechter te presenteren. Deze was welwillend en zou zowel het familielid als Arcadius laten gaan mits deze de keizer de vereiste eer zou geven. Arcadius antwoordde: Hoe durf je me zoiets voor te stellen. Ken je de christenen niet of denk je dat de angst voor de dood me van mijn plicht zal brengen? Jezus Christus is mijn leven en dood is mijn loon. Bedenk maar om het even welke martelingen, maar weet dat geen me tot verrader van mijn geloof zal maken. De gouverneur had enige tijd nodig om de verschrikkelijkste martelingen voor Arcadius te bedenken. Uiteindelijk sprak hij: Neem hem mee, laat hem naar de dood verlangen, maar zorg ervoor dat hij niet sterft. Snij hem zijn armen en benen af, maar doe dat zo langzaam dat die Arcadius zal weten wat het is om de goden van zijn voorouders te verraden voor een onbekende god. De soldaten sleepten Arcadius af om achtereenvolgens de vingers, armen en schouders af te snijden. Vervolgens legde men de heilige op zijn rug om op dezelfde wijze achtereenvolgens de tenen, voeten, benen en heupen weg te snijden. De heilige zou enthousiast zijn lichaamsdelen de een na de ander naar zijn beulen hebben uitgestoken, zo weet de schrijver uit de achtste eeuw. Als de romp uiteindelijk in een plas bloed ligt, herhaalt Arcadius keer op keer: Heer, leer mij Uw wijsheid. De soldaten waren vergeten de tong uit te snijden. Zowel de soldaten als het volk barstten uiteindelijk in tranen uit bij het zien van dit enthousiasme om te mogen lijden. Arcadius draagt al zijn afgesneden lichaamsdelen die rond hem uitgespreid liggen op aan God met de woorden: Gelukkige lichaamsdelen, zo gelukkig met mij, uiteindelijk behoren jullie werkelijk toe aan God omdat jullie elk voor zich voor Hem mochten lijden. Daarna richtte Arcadius zich tot het volk met de woorden; Jullie waren aanwezig bij deze bloedige tragedie. Leer dat martelingen niets betekenen voor iemand die de eeuwigdurende kroon ziet. Jullie goden zijn geen goden, stop die te aanbidden. Alleen Hij, waarvoor ik lijd en sterf is de ware God. Hij troost en sterkt me in de toestand waarin jullie me nu zien. Voor hem te sterven is leven, voor Hem te lijden is het mooiste dat er bestaa.’ Hij zou op 12 januari dood gegaan zijn. De christenen verzamelden zijn lichaamsdelen om die in een tombe te plaatsen.

Hij wordt meestal op de pijnbank afgebeeld met de attributen van zijn marteldood, mes, zwaard, bijl of knots.

Het kruid dat met deze dag verbonden is, is het hygrometrisch mos, Funaria hygrometrica.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/