7 februari

Uit logismoitouaaron.blogspot.com

7 februari, 19 juni, H. Romualdus (Rumoldus, Romaldus): Germaans ruom: ‘roem,’ wald, Gotisch waldan, Duits walten: ‘heersen.’

Romualdus is geboren ca. 952 te Ravenna en waarschijnlijk uit een Longobardisch hertogelijk geslacht. Op zijn twintigste neemt zijn vader hem mee naar een duel waar hij zo van streek raakt dat hij naar een klooster gaat, (of naar een moord die zijn vader pleegde) Sant Appolinare te Ravenna waar hij het regiem te slap vindt. Hij ontmoet Marinus, een kluizenaar en de doge van Venetië, Peter Oreolo die zijn voorganger gedood heeft en berouw heeft. Ze vluchten nu naar het klooster Cuxe in de Pyreneeën en vormen daar een kluizenaarsgemeenschap. Hij wordt in 998 abt, waar hij spijt van krijgt en geeft die baan op. Hij wil rond trekken als een missionaris en liefst Hongarije, maar zijn zwakker gestel laten dat niet toe. Hij wordt al in zijn leven als heilige gezien en men wil hem ook niet laten gaan, hij moet hen beschermen. Hij werd later stichter van de Camaldulenzer orde, 1012, in het dal Camaldoli bij Arezzo in de Apennijnen rond 1018 volgens de regels van Benedictus. Is overleden in 1027 in zijn kluizenaars cel in Val di Castro waar hij net terug gekeerd was want hij had voorspeld dat hij terug zou komen om daar te sterven.

Hij wordt afgebeeld in de witte kledij van zijn orde met een ladder, omdat hij in een droom wit geklede monniken naar de hemel zag opstijgen. Vaak zie je hem als oude man met lange baard en houdt de vinger op de mond, spreekverbod.

Uit asinnersguidetothesaints.blogspot.com

7 februari, H. Juliana van Bologna: Latijn Iulius, naam van een Romeins geslacht waartoe Gauis Julius Caesar behoorde. Mogelijk van Grieks ioulos: ‘de wollige eerste baardharen,’ dus de jeugdige, of van Jovilius: ‘aan Jupiter gewijd.’ In het N.T. is het de naam van de hoofdman die Paulus naar Rome moet brengen, Handelingen 27. De vrouwelijke vorm Julia als die van een christin in Romeinen 16:15. Verschillende heiligen zijn er van deze naam.

Juliana was een weduwe die met haar 4 kinderen zich geheel aan de werken van vroomheid en naastenliefde wijdde, stierf rond 435. de barmhartigheid en goedheid van St. Juliana worden verteld door St. Ambrosius van Milaan. Juliana en haar man kwamen overeen dat ze zouden scheiden zodat hij priester kon worden. Ze wijdde zichzelf geheel aan de opvoeding van haar vier kinderen en om God en de armen te dienen.

Uit realhistory.com

7 februari, H. Richard: Germaans, eerste deel, rik: ‘rijk,’ oorspronkelijk ‘machtig of aanzienlijk,’ hard: ‘hard sterk of stevig,’ of wards:’hԨoeder of wachter.’ Via de Normandische vorsten kwam de naam naar Engeland en werd daar de naam van heiligen en koningen, zie Richard Leeuwenhart.

Koning Richard de Heilige wordt minder juist koning van de Angelsaksen genoemd, hij werd gewoon King genoemd, mogelijk een onderkoning van de West Saksers, hun moeder was een verwant van St. Bonifatius. Hij was de vader van St. Willibald, St. Wunibald en St. Walburga. Is gestorven ca. 721 te Lucca op een pelgrimsreis naar het Heilige Land en Rome waar hij heen ging met zijn zoons Willibald en Winebald.

Mirakels werden vermeld van zijn tombe zodat hij zeer vereerd werd door de bewoners van Lucca die zijn voorkomen verfraaiden door hem king van de Engelsen te noemen.

(Het is de vraag of deze Richard wel bestaan heeft)

uit www.heiligen.net

7 februari, H. Tresanus, Tresain, Tressan.

Hij was priester te Avenay en Champagne.

Hij stak zijn dorre stok in de grond en die groeide en bloeide.

De symbolische bloem van zijn dag is een Zuid-Europees varkensbrood, Cyclamen coum, die dan in de kassen bloeit.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/