16 augustus

Uit www.sintrochus.info

16 augustus, H. Rochus: een verlatijnste vorm van een Germaanse stam, Gotisch hrukjan, oud-Hoogduits rohon: ‘brullen of schreeuwen,’ d.w.z. de strijdkreet.

Zijn leven is grotendeels legendarisch.

Rochus werd ca. 1295 in Montpellier geboren uit vrome ouders en werd vroeg wees, schonk een groot deel van zijn vermogen aan de armen en ging in 1317 als pelgrim naar Rome. Hij verpleegde onderweg veel pestlijders en werd op de terugreis in 1320 zelf door de pest aangetast te Piacenza. Op wonderlijke wijze, doordat een hond steeds brood kwam brengen, werd hij in zijn eenzaamheid gesterkt en genas van de pest. De hond behoorde aan een burger, Gothard, een lichtzinnig mens die toen bekeerd werd tot de strenge ascese van Rochus. Bij zijn terugkeer te Montpellier werd hij gevangen genomen omdat men hem van spionage beschuldigde. Uit eenvoud verzweeg hij namelijk zijn afkomst van zijn aanzienlijke familie. Na vijfjarige gevangenschap overleed hij in 1327. In die cel brandde een helder licht die op zijn naam die in de muur geschreven stond viel. Ook stonden er andere woorden waarvan allen die hem zouden aanroepen door zijn bemiddeling van de pest genezen zouden worden. Zijn lijk werd met veel pracht begraven.

In het jaar 1414 werd tijdens een hevige pestperiode zijn beeltenis door de straten gedragen. Aan Rochus invloed schreef men de afname van de ziekte toe. Zijn verering verspreidde zich snel in de 15^de eeuw vooral nadat zijn relikwieën (door diefstal?) in 1485 naar Venetië en de kerk van San Rocco werden overgebracht. De verspreiding van deze verering geschiedde langs twee wegen, die van de Venetiaanse handel en die van de pestepidemieën die in die tijd heersten. Dit omdat hij vooral aangeroepen werd tegen pest (Frans mal de S. Roch) Op de huizen in de Frans-Spaanse grens bracht men vaak de letters VSR (Vive St. Roch) aan om besmettelijke ziekten af te weren. Hij wordt vooral bij de plattelandsbewoners aangeroepen tegen pest en ziektes onder het hoornvee. Zijn definitieve doorbraak maakte Rochus tijdens de grote runderpestepidemie die rond 1745 woedde en er Rochuskapellen werden gebouwd in Boxmeer en Deursen.

‘St. Antoine ne s’on va pas sans son pourceau ni St. Roch sans son chien.’ Evenmin als men de H. Antonius zonder varken denken kan zo kan je de H. Rochus niet zonder hond voorstellen. In verband daarmee heten twee onafscheidelijke vrienden in de volkstaal; ‘het is St. Rochus met zijn hond’ ‘Ist St. Roch et son chien.’ Mogelijk speelt hierbij ook het verhaal uit de bijbel mee waar de hond de zweren van de arme man likte, die voor de deur van de rijke Lazarus lag en niets te eten kreeg. Hij wordt afgebeeld in pelgrimskleren, met de Sint Jakobsschelp, pelgrimsstaf en een reistas. Een been heeft hij bloot en hij wijst naar de wonde aan die zijde, daar liep hij de pest op. Soms zie je hem met een engel die hem verpleegde waarbij soms een strook is Eris in peste patronus; gij zal de beschermer tegen de pest zijn. Beschermheilige van apothekers, dokters en ziekenhuizen, doodgravers. Vanwege zijn gevangenschap is hij ook patroonheilige van de gevangenen.

Het is de dag van de dagkoekoeksbloem, Sanct Rochi herba. De bloem van zijn dag is de schone Amarillus bella donna.

Volks etymologisch werd de naam Rochus (uitspreken Rokus) tot rook. Daarom werd de tabak hem gewijd en is hij patroon der rokers.

Uit www.brogilbert.org

16 augustus, H. Simplicianus: Latijn simplex: ‘eenvoudig, openhartig, oprecht.’

Bisschop van Milaan is rond 320 in Milaan geboren en stierf op 16 augustus 410 te Milaan.

Simplicianus werkte in Rome waar hij in 354 de beroemde retor Marius Victorinus bekeerde, dan in Milaan en beïnvloedde in 374 Ambrosius, onderrichte en doopte hem. Rond 397 maakte hij twee boeken, waarin hij exegetische en theologische vragen beantwoordde die Simplicianus hem gesteld had en daarin legde hij de grondslagen van de genadeleer vast. In 397 werd hij de opvolger van de beroemde Ambrosius als bisschop van Milaan. Hij is bij de akten van het concilie van Carthago in 397 en van Toledo in 400, mogelijk leidde het concilie van Turijn in 398 en stichtte daar het bisdom en wijdde de eerste bisschop. Hij werd begraven in de ‘Basilika Virginum,’ de ‘basiliek van maagden,’ die later zijn naam kreeg.

Zijn verering begon al in de 5^de eeuw, zijn levensgeschiedenis ontstond in de 11^de eeuw.

Behouden zijn 4 brieven aan Ambroius en een brief van Augustinus aan hem.

Uit nl.123rf.com

16 augustus, H. Stefanus I van Hongarije.

Hij is omstreeks het jaar 969 te Gran in Pannonie in Hongarije geboren. Hij genoot zijn christelijke opvoeding van een missionaris. Hij was de eerste christelijke koning van en gedoopt door de H. Adelbert. Op het feest van Maria Tenhemelopneming ontving hij in het jaar 1000 uit handen van Paus Silvester II (april 999 - mei 1003) de gouden koningskroon. Hij huwde op 26 jarige leeftijd met H. Gisela, de zus van Hendrik II. Werd vader van de H. Emeric. Door verschillende veldslagen en evenzoveel overwinningen op Hongaarse vorsten wist hij het christendom in het gehele land te vestigen.

Hij was een oprechte koning voor zijn onderdanen en gaf de Kerk een voorname plaats in zijn land. Hij was bij iedereen een geliefde vorst. Hij verdeelde zijn land in verschillende bisdommen en liet veel kerken en kloosters bouwen. Haalde beroemde monniken naar Hongarije waaronder Gerardus van Csanad. Met recht wordt hij ook wel de apostel van Hongarije genoemd. In 1038 is hij in Alba Regalis (het huidige Szekesfehervar) gestorven. Heilig verklaard in 1083. Hij ligt begraven in de Mariakerk in Stuhlweizenburg ten zuiden van Boedapest. Hij koos Maria, de moeder Gods, tot patrones van Hongarije.

Hij wordt afgebeeld als oudere koning in vorstelijke kleding, soms met harnas. Meestal heeft hij een scepter in de hand, soms een byzantijnse stefanuskroon met een scheef kruisje als gevolg van een ongeluk met de kroon. Soms houdt hij een vaandel in de hand met daarop de beeltenis van Maria, hij stelde zijn rijk onder haar bescherming of ligt er een vernield afgodsbeeld onder zijn voeten. Ook een staf met dubbelkruis komt voor, het zogeheten metropolitanenkruis dat hij ontving vanwege pauselijke privileges.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/