23 juni

Uit www.agneskerk.org

Klik hier voor inleiding heiligen met relikwieën, biecht, aflaat, chrisma, era of tijdsbepaling, weerspreuken, bloemen.

23 juni, Vigilie (vooravondviering) van de geboorte van de H. Johannes de Doper. Het feest van de H. Johannes de Doper is samen met het feest van Maria Boodschap de aankondiging van de komende Verlosser.

Uit home.scarlet.be

23 juni, Walter van Onhaye, Namen, België (Valher, Vohi, Walher, Walhere, Walhre, Walherus of Walther).

Men veronderstelt dat hij afkomstig was uit Bouvignes in de Belgische Ardennen. Op het moment van zijn gewelddadige dood rond 1199 was hij pastoor van Onhaye, op de linker Maasoever, en deken van Florennes. In die hoedanigheid stak hij over naar Hastire om de priester die daar dienst deed te wijzen op zijn levenswandel; die kwam in het geheel niet overeen met zijn kerkelijke staat. Hij moet daar buitengewoon mee begaan geweest zijn, want in feite begaf hij zich buiten het gebied waarvoor hij verantwoordelijk was. Sommigen menen dan ook dat de geestelijke om wie het ging een neef was van Walter. Zijn gastheer was zo vriendelijk hem terug over te varen. Maar midden op de rivier maakte hij gebruik van het donker en sloeg met een van de riemen zijn gast de hersens in. Het lijk wierp hij in de Maas. In de hoop nu rust gevonden te hebben roeide hij terug naar huis. Het lijk kwam vast te zitten in het riet aan de linkeroever. Daar werd het ontdekt door drie vrouwen die op het veld hooi gingen keren. Zij alarmeerden de omwonenden, en al snel begreep men met een heilige van doen te hebben. Elk van de kerkjes in de buurt claimden het bezit van de felbegeerde relieken, inclusief de abdij van Waulsort die daar heel dichtbij lag. Toen besloot men het over te laten aan de natuur. De kist werd op een kar gezet die getrokken werd door twee vaarzen, die nog nooit een juk hadden gedragen. Zonder mankeren koersten ze naar het kerkje van Walter te Onhaye (of Waulsort). Voor de drempel bleven ze staan. Sindsdien wordt Walter vereerd als patroonheilige van het hoorndragende vee.

Hij wordt afgebeeld als priester, bonnet, superplie; soms met een roeispaan in de hand, vaak met een vaars.

Uit nl.wikipedia.org

23 juni, Andreas van Kuyk, 25^ste bisschop van Utrecht.

Andreas was de zoon van de graaf van Cuyk die door de proost van Luik tot 25^ste bisschop van Utrecht geworden is. Een stille man die van vrede hield en die de godvruchtigheid van de abdij van Egmond die uitgedoofd was weer heeft laten herleven. In 1132 hebben drie broeders, Hermannus van Cuyk, Andreas bisschop van Utrecht en Godefridus van Arensberg, zonen van graaf Hermannus onder wiens aanvoering Floris, graaf van Holland in 1062 verslagen was, een aanslag gemaakt op het leven van Floris de zwarte, broer van de Hollandse graaf Diderik en hebben hem dicht bij de muren van Utrecht doodgeslagen. Hij zou de abdij Marienwaard in de Betuwe gesticht hebben volgens anderen was dat door Hermannus van Cuyk op 1 juni 1128, zijn vader. Hij is overleden op 23 juni 1138. Gaf aan de Salvators kerk tienden en het recht op de braaklanden in Rijswijk, zo ook van Bodegraven.

Floris zou zijn vijanden verslagen hebben, maar toen hij moe geworden met zijn volk op het open veld rustte kwamen onverwachts onder aanvoering van Hermannus van Kuyk zijn vijanden en werd hij gedood. Hij had bijna alle omliggende vorsten tegen, Vlaanderen, Leuven, Cuyk, Gelderland, bisschop van Keulen, Lotharingen etc.

Floris de zwarte had gevrijd met de nicht van de drie broers en was door hen afgewezen. Dit stond Floris niet aan en zorgde binnen Utrecht te komen waar de burgers het over het algemeen niet goed konden vinden met de bisschop om die op zijn hand te krijgen, de bisschop moest de stad verlaten en ging zijn nood bij zijn twee broers beklagen. Die zijn terstond met een hoop volk bij Utrecht gekomen en vernamen dat Floris soms met een kleine groep ter jacht ging hebben ze hem waargenomen en vermoord. Daarop heeft graaf Diderik om die moord te wreken de bisschop uit de stad verdreven en is met een machtig leger in het graafschap Cuyk gevallen om alles te vuur en te zwaard te verdelgen zodat de graaf genoodzaakt was om naar het buitenland te vertrekken.

Uit ascentofcarmel.blogspot.com

23 juni, H. Maria van Oignies, zie Maria, of rechtstreeks uit Hebreeuws Mirjam, Mariamne. Deze laatste vorm was de vrouw van Herodotus de Grote, die door hem gedood werd. Of een samenstelling van Maria en Anna.

Maria van Oignies is afkomstig uit het bisdom Luik, Nijvel, geboren in 1167. Ze huwde al op veertienjarige leeftijd, maar op haar vraag werd het huwelijk niet geconsumeerd en werd hun huis gebruikt als plaats voor melaatsen. Ze werd na de dood van haar man kluizenaar in een cel bij de kerk van Oignies en kreeg visioenen, zag het Heilig Sacrament, H. Johannes en haar engelbewaarder. Ze at geen vlees, was volledig in het wit gekleed, deed aan zelfverminking en droeg stigmata, tekens van het lijden van de Heer. Ze is gestorven te Oignies op 23 juni 1213. Is alleen zalig verklaard.

Ze wordt als een grote mystica beschouwd, maar de Albigenzen bespotten haar en noemden haar beguine. In de hand houdt ze vaak een boek of ganzenveer, vaak met een spinnenwiel. Twee engelen sponnen tijdens haar visioenen verder op het spinnenwiel. Ook zie je haar als non knielend voor een kruisbeeld net zoals in het gezelschap van Juliana van Cornillion waarvoor ze een grote steun was in haar streven om het H. Sacrament op de kalender te krijgen. Ze wordt aangeroepen bij barensween, huidziektes en koorts.

Haar symbolische bloem is het venusschoentje, Cypripedium calceolis, de reukerwt, Lathyrus odoratus, de salie, Salvia officinalis, de basterd maankop, P. hybridum, de mooie Lavatera trimestris. Twee Indische leeuwenbekken Antirrhinum triphyllum en purpureum, de driebladige en purperen.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/