24 mei

Uit logismoitouaaron.blogspot.com

24 mei, H. Vincentius van Lerins: Latijn werkwoord, vincere: ‘overwinnen,’ dus de overwinnaar. Naam van verschillende heiligen, 22.

Vincentius was monnik op het eiland Lerins waar een klooster stond en is gestorven voor 450. hij werd al snel na zijn dood in Lerins en later ook te Rome als heilige vereerd. Hij is de schrijver van grotendeels verloren gegane theologische werken. Hij wordt onder de kerkvaders gerekend. Er is weinig van hem bekend. Zeker is, dat hij onder het pseudoniem Peregrinus (pelgrim) een werk met de titel Commonitorium geschreven heeft. Uit de opmerking van Eucherius van Lyon kan worden opgemaakt, dat Vincentius een broer van Lupus van Troje was. Dat zou betekenen dat hij uit een adellijke familie stamde, ergens uit Noord- Galli. Onderzoeker Friedrich Prinz meent dat het klooster van Lerins een vluchtelingenklooster is geweest. De invallen van de Hunnen veroorzaakten aan de buitengrenzen van het Romeinse Rijk zoveel ravage en onzekerheid dat velen in het kielzog van de verplaatsing van de keizerlijke residentie in Trier naar de Provence gewoon zijn gevolgd. Zo zouden vele adellijken mee naar Zuid-Galli gereisd zijn. Daar stichtte Honoratus, zelf afkomstig uit Noord-Galli, het klooster van Lerins dat aan vele vluchtelingen bescherming bood. Deze stelling kan kloppen, in elk geval bezit Vincentius een duidelijk klassieke achtergrond: sporen van antieke auteurs zoals Cicero kunnen bij hem duidelijk en in grote aantallen aangetoond worden.

Uit www.flickr.com

24 mei, H. Johanna, Joanna de mirredrager: Hebreeuws Johanan: ‘Jahweh is genadig,’ een veel gebruikte Joodse naam, Johannes de Doper, de Baptist, Lucas 1:15, Matth. 3 en dergelijke Vele heiligen hebben de naam nog versterkt. Ook de vrouwelijke vorm Johanna komt al in Lucas 8:3 voor, waarschijnlijk dezelfde als in Lucas 24:10. Johanna was de vrouw van een zekere Chuze of Chusa, bediende van koning Herodius Antipas. De oosterse traditie zegt dat ze het hoofd van Johannes de Doper een eerbiedwaardige begrafenis gaf. Ze is een van die vrouwen waarvan Lucas 24; 10 zegt dat ze het lege graf zag met Pasen toen ze erheen ging om het lichaam te zalven. Ze wordt in de Oosterse kerk de mirre draagster genoemd en vereerd, ook bij de Jezuïeten. Ze wordt afgebeeld als een vrouw die een zalfdoos draagt, met een kruis in haar hand en een lam bij haar of ze staat met haar man die bij de hofdames staat die Jezus horen preken.

Te Signa, tussen Malmantile en Ginestra, toont men heden nog een Maria-eik. Men vertelt dat daar eens een herderin, met name Johanna, door onweer overvallen werd toen ze bij haar schapen liep en de herdersstaf in de grond stak. Op hetzelfde moment schoot een eik in de hoogte die haar en de schapen beschutte. Johanna werd om dat mirakel heilig verklaard.

Bij de eik richtte men een kapelletje op ter eren van Maria. De vermetele die het durft er een tak van af te snijden of er in te klimmen zal er van verzekerd zijn dat de boom hem naar beneden zal smijten. Het is toch toegelaten dat men er kleine scheutjes afsnijdt om ze thuis te bewaren. Door zo'n talisman is men beschermd tegen alle onweer, onder voorwaarde dat men voor zulke scheutjes op de volgende wijze de naam van Jezus en Maria aanroept:

‘Fol nome du Gesu di Maria

Questa tempesta la vada via.’

De dagbloemen zijn de oosterse maankop, Papaver orintale, het stekelzaad Scandix anthriscus, en de gewone kamille, Matricaria chamomilla.

Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/