Boraginaceae

De bladen van deze familie zijn bedekt met haren en geven hun een ruig aanzien en voelen ruig aan, het is het karakter van deze familie.

De kelk en bloemkroon zijn in de regel regelmatig en 5lippig. Het vierdelige vruchtbeginsel gaat over in 4 nootjes die door de blijvende kelk omsloten worden.

De meeste bloemen bezitten de eigenschap dat ze na de bestuiving een andere kleur krijgen zodat het lijkt of er twee kleuren bloemen op de plant staan. Deze verkleuring wordt veroorzaakt doordat de zuurgraad in de bloem verandert, de zuurgraad wordt bij ouder worden neutraal of alkalisch. Dit is aan te tonen door een blauwe bloem met een zuur te bewerken waardoor dat rood wordt. Dit is in de natuur eenvoudig te demonstreren door zo’n bloem op een mierenhoop te werpen. Die mieren bestrijden dit vreemde voorwerp door er mierenzuur op te spuiten waardoor er rode stipjes op de blauwe bloem verschijnen. Dat de zuurgraad bij sommige bloemen de kleur bepaalt kan goed gezien worden bij het maarts viooltje, als de bloem in een base gezet wordt verandert de kleur van violet naar groen.

85 geslachten en 2000 soorten komen voor in deze familie die vrijwel allemaal in de koelere delen van het N. Halfrond voorkomen. De meeste groeien in Europa en W. en midden Azië en een enkele in N. Amerika. Op de Canarische eilanden, Madera en de landen rondom de M. Zee wordt de familie vertegenwoordigd door bossige en opzichtige planten van het geslacht Echium.

Het zijn meestal kruiden. De meeste zijn een-, tweejarig of overblijvend en zelden struiken of kleine bomen. Ze zijn zacht, slijmig en ongevaarlijk in gebruik. Velen worden gebruikt in de geneeskunde. Maar Echium vulgare, Cynoglossum officinale en Anchusa officinalis bevatten een alkaloïde dat op het eind van de periferische zenuwen als curare werken.

De familie is nauw verwant met Hydrophyllaceae, de Verbenaceae en Labiatae.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl