Ixiolirion

Dit geslacht is zeer klein en omvat een 3-6 geslachten uit westelijk en centraal Azië.

Ze geven schermen van diepblauw of violette, zes lobbige bloemen in het voorjaar.

Bladeren zijn zeer smal en staan meestal aan de basis van de stengel.

De dichts bij zijnde gecultiveerde familieleden zijn Alstroemeria en Bomarea die geen aparte wortelstok hebben die deze plant wel heeft.

Asparagales, Ixioliriaceae, vroeger Amaryllidaceae.

Uit Redoute.

=Ixiolirion tataricum, Herb. (uit Tartarije, centraal Azië) uit Turkestan verschilt van montanum door slankere stengels, smallere bladeren en kleinere, wijder openstaande bloemen in mei.

Uit E. Step.

Ixiolirion tataricum Herb subsp. montanum,.Takht (van de bergen) (=Ixiolirion pallasii (Duitse botanist Peter Simon Pallas, 1741-1811) is de meest geteelde soort.

Van de onderste bladeren staan er 4 tot 5 bijeen, de bovenste bladeren zijn kleiner, opgericht en lijnvormig.

De bloemstengels kunnen tot een halve meter halen en zijn vaak wat kronkelig.

De 3-4cm grote, trompetvormige bloemen staan in 4-6 bloemige schijnschermen en zijn violet tot donker paars/blauw met lichtere strepen, de slippen zijn naar buiten gebogen en lancetvormig, meeldraden zijn onderaan vast gehecht in mei.

Deze plant is afkomstig uit west Azië en oost Europa. Is beschreven in 1844.

Berglelie, blauwe sterlelie.

Ixiolirion tataricum Herb. subsp. ledebourii, Fisch. & Mey. (Carl Friedrich von Ledebour, Duitse botanicus, 1785-1851) De bloemen zijn helderblauw, de buitenste slippen nog iets blauwer. Deze soort bloeit een paar weken eerder dan montanum met rechte slippen en zijn de bladeren en bloemen kleiner.

Stamt uit Centraal Azië.

Ledebour ‘s ixia lily.

Naam, etymologie.

Ixiolirion is een woord dat is afgeleid van ixia: de Ixia, en lirion: een lelie, bladeren lijken op die van Ixia en de bloemen lijken wat op lelies. Duitse Berglilie, Ixlilie, Engelse mountain ixia lily.

Door sommigen wordt aangenomen dat Ixiolirion tataricum subsp. montanum, ‘The lily of the fields. was van de bijbel.

Planten.

De bollen zijn vrij klein en worden omgeven door een stevige en bruine huid. In oktober kan er worden geplant op een onderlinge afstand van 6cm, een 7cm diep. De bollen staan het liefst op een wat warme plaats. Iets afdekken in de winter kan geen kwaad. Te veel vocht is nadelig Eind juni kan je de bollen rooien, via bijbolletjes heb je vermeerdering, en droog bewaren om ze in het najaar weer te planten. Planten in een beschutte, zonnige en niet te droge, goed doorlatende plaats.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl