Solanaceae

Dit kunnen kleine bomen zijn, maar meestal zijn het opgaande of klimmende struiken, halfheesters, een- of meerjarige.

Ze bezitten allen zachte enkelvoudige bladen.

Bloemen met 5 en zelden 3 of 4, kelk en kroonbladen en evenveel meeldraden, vruchtbeginsel is bovenstandig, 2, zelden meerhokkige doos of besvrucht.

In 1852 dacht Dunhall dat er 901 soorten waren en in 1910 telde men er al 1200 zodat het aantal er nu ver boven zit. Er zijn nu ruim 70 geslachten en 2000 soorten beschreven die verdeeld zijn over alle klimaten van beide halfronden. Solanum nigrum groeit zelfs bij de arctische cirkel als in zuidelijker streken. De meeste, de helft, zijn tropisch en vooral in Z. Amerika en Centraal Amerika. In koudere landen zijn het meestal kruiden, maar in tropische wouden zijn verscheidene struik-tot boomachtig. Velen zijn ook klimmers.

Ze zijn allen aan stikstofrijke plaatsen gebonden.

Ofschoon velen in klaargemaakte staat een gezond en aangenaam voedsel geven is de hele familie min of meer giftig en sommigen zelfs heel erg. Deze familie is belangrijk in de artsenij. De narcotische en giftige werking van de nachtschadeachtige is over de gehele wereld bekend.

Twijfelachtige resten van Solanaceae zijn gevonden in Tertiairlagen, de Solanites.

De familie is verwant aan Scrophulariaceae, Convolvulaceae en Nolanaceae.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl