Stenanthium
Over Stenanthium
Feather bells, vorm, kruiden, geschiedenis, historie, naamgeving, etymologie, afkomst, gebruik, vermeerderen, planten, teelt,
Uit Curtis botanical magazine.
Dit zijn bolgewassen met liniaal of lancetvormige grondbladeren.
Een hoge bloemstengel en in trossen staande witte, groene of purperen bloembladeren en kantige, vaak zwak gevleugelde zaden.
5 soorten of minder komen voor waarvan 1 op Sachalin en 1 in Mexico, de overige groeien in N. Amerika.
Liliaceae, Veratrum klasse.
Stenanthium gramineum, Morong. (grasachtig) Grasachtige bladeren zijn omgebogen en lijnvormig, 20-50cm lang en 5-10mm breed, spits, de bovenste veel kleiner.
Opstaande stengels zijn rond.
Eindstandige tot 60cm lange losse, pluimvormige trossen met opgerichte vertakking.
Kleine witte bloemen van 1cm in doorsnede met uitgespreide, lancetvormige bloemslippen in juli/september.
Droge plaats.
Uit Virginia tot Kentucky en Florida, wordt 80-125cm hoog.
Eastern featherbells.
Stenanthium gramineum (Ker-Gawl.) Morong var. robustum (S. Wats.) Fern. (sterk of robuust) (Stenanthium robustum, A. Gray.) Meestal is het een bladige plant, de lijnvormige bladeren zijn vaak een 30-70cm lang en 1-2cm breed, de bovenste gereduceerd tot schutbladen.
Grote pluimvormige bloemtrossen waarvan de onderste vertakkingen afstaan tot doorbuigen.
Opstaande stengels zijn stevig.
Groenachtig/witte bloemen van 1-1.5cm in doorsnede in juli/september die geleidelijk aan purperrood worden.
Het is een mooie overblijvende sierplant uit de vochtige gronden van Pennsylvania tot Ohio en Carolina, wordt 80-175cm hoog. Is beschreven in 1905.
Naam, etymologie.
Stenanthium, van Grieks stenos: pijlvormig, en anthos: een bloem, de bloemen zijn pijlvormig. Of stenos: smal en anthos: bloem, naar de smalle bloemslippen.
Featherfleece of feather bells, Duits Waldlilien.
Planten.
Planten in zandige grond op matig vochtige en goed doorlatende, niet te zonnige plaats.
Vermeerderen door zaaien.
Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl